Fantasy 12 కోట్ల డీల్ [Completed]

ఒకసారి కారిపోయాక అలసటతో పడుకున్నాను. అంతా క్లియర్ గా ఉంది. కాని మైండ్ అంతా గందరగోళంగా ఉంది. వాళ్ళు బయటకి వెళ్ళినప్పుడు నేను ఊహించిన దానికంటే ఎక్కువే జరిగిందని అనిపిస్తుంది. అదంత సీరియస్ విషయం అనిపించలేదు…పైగా ఆ ఊహే టెంప్ట్ చేస్తుంది. శ్వేత చెపితే బావుండేది. ఇప్పుడు వెళ్ళడం కూడా ముందుగా అనుకుని వెళ్ళిందేగా…కాని ఏదో అనుమానం.

ఎన్నో సమాధానం లేని ప్రశ్నలు. ప్రకాష్ ప్రొద్దున వచ్చి వెళితే శ్వేత ఇప్పటివరకు ఎందుకు చెప్పలేదు. రవి గాడికి మళ్ళీ చేత్తో చేసింది. సుభాష్ కి మొదటిసారిగా చేత్తో ఎప్పుడు చేసింది? సిటీకి వెళ్లాలని ఎప్పడు ప్లాన్ చేసుకున్నారు? సిటీకి వెళ్ళక ముందే చేసుకున్నారని చెప్పింది కదా…నిజంగా లోపల కార్చలేదా? ఒకవేళ కార్చుకుని ఉంటే ప్రత్యేకంగా సిటీకి వెళ్ళవలసిన అవసరం ఏమిటి? నేను పర్మిషన్ ఇచ్చిన తర్వాత కూడా ఇవన్నీ నా దగ్గర దాచవలసిన అవసరం శ్వేతకి ఏముంది. వద్దు… ఆలోచిస్తూ ఉంటే అనవసరంగా శ్వేత మీద కోపం వస్తుంది. తను వచ్చిన తర్వాత డైరక్ట్ గా అడిగెయ్యాలి… అనుకోగానే మనసు తేలిక పడింది.

“హాయ్ ఆనంద్!” శ్వేత నా వైపు చూడకుండా మరో వైపు చూస్తూ విష్ చేసి బాత్రూం కి వెళ్ళింది.

బాత్రూం నుండి వస్తూనే “సారీ బేబీ అలసిపోయాను. మనం రేపు చేసుకుందాం” అని పడుకుంది.

“వీడియో ఎందుకు చూపించలేదు శ్వేతా?” సూటిగా అడిగాను.
“సారీ బేబీ మరచిపోయా…” చాలా కాజువల్ గా చెప్పింది.
“అబద్ధం చెప్పొద్దు…నేను మెసేజ్ కూడా పెట్టాను.”
“బేబీ…నేనెందుకు అబద్ధం చెపుతాను. నీ మెసేజ్ చూడలేదు.”
“శ్వేతా. నాకు తెలుసు…నువ్వు కావాలనే చూపించలేదు. అసలు ఏముందని ఈ విషయంలో అబద్ధం చెప్పాలని చూస్తావు?”
“ఓకే…సారీ…నేను ఆ పని చెయ్యలేకపోయాను.” ఇబ్బందిగా చెప్పింది.
“ఆ మాట అప్పుడే చెప్పి ఉండాల్సింది. ఎందుకు విషయాలు దాచిపెట్టి అబద్ధాలు చెబుతున్నావ్?”
“నేను నీ దగ్గర ఏమీ దాచి పెట్టటంలేదు.” ఒక్కసారి గొంతు పెంచి పెద్దగా చెప్పింది.

పాపం అప్పటి దాకా కూల్ గా ఉండి విషయం పెద్దది చెయ్యకూడదని చాలా ట్రై చేసింది. కాని తనకు కూడా నా లాగ కోపం ఎక్కువ. తట్టుకోలేక అరిచింది పెద్దగా.

“నువ్వు…నువ్వే నాతో అబద్ధం చెప్పావు.” శ్వేత మాటలకి నేను ఆశ్చర్యపోయాను.
“ఏం మాట్లాడుతున్నావు నువ్వు. నేను నీకు అబద్ధం చెప్పడమేమిటి?” కోపంతో పెద్దగా అడిగా.
“నటించొద్దు ఆనంద్. నీ పిచ్చి యాప్ గురించి నాకు ఏమీ తెలియదని అనుకున్నావు…” అని బిగ్గరగా అరుస్తూ “చదువు సంధ్యా లేని పల్లెటూరి మొద్దును అనుకున్నావా? కనీసం యాప్ ఎలా పనిచేస్తుందో కూడా తెలుసుకోలేననుకున్నావా?” పూనకం వచ్చిన దాని లాగా ఊగిపోయింది.

“ఇప్పుడు చెప్పు…నువ్వా నేనా అబద్ధం చెప్పింది.” అని నన్ను నిలదీసింది.

నాకు ఒక్క సారిగా మైండ్ బ్లాక్ అయ్యింది. ఈ విధంగా జరుగుతుందని ఊహించలేదు. తేలు కుట్టిన దొంగలా అయిపోయాను. శ్వేత చెప్పింది నిజమే…నేనే తనతో అబద్ధం చెప్పాను. వెంటనే శ్వేత కి క్షమాపణ చెప్పి మ్యాటర్ క్లోజ్ చెయ్యడం బెటర్ అనిపించింది.

“ఒకే…శ్వేతా. నేను చేసింది తప్పే…కాని నువ్వు విషయాలు దాచిపెట్టక పోతే నాకు ఆ అవసరం వచ్చేదే కాదు.” డైరక్ట్ గా క్షమాపణ అడగటానికి ఇగో అడ్డం వచ్చింది.
“నేను దాస్తున్నానా? ఆలోచించే మాట్లాడుతున్నావా?” అని ఊగిపోతూ “నన్ను ఎప్పటికీ అర్ధం చేసుకోలేవు….” అని అంది.

కాసేపు నిశ్శబ్దం.

“నువ్వు నన్ను రెచ్చగొట్టి నా చేత ఇంత పాడు పనులు చేయించి, ఇప్పుడు నేనేదో దాచిపెట్టి తప్పు చేసినట్టు మాట్లాడుతున్నావా…?” అంటుండగా శ్వేత కళ్ళ వెంట నీళ్ళు తిరిగాయి.

నాకు ఒక్కసారిగా బాధవేసి శ్వేత దగ్గరకు వెళ్ళి “శ్వేతా…ప్లీజ్…ప్లీజ్…ఏడవకు. నువ్వు ఏడిస్తే నేను చూడలేను…” అని దగ్గరకు తీసుకోబోతే నా చేతిని విదిలించి కొట్టి “నేను పడుకోవడానికి మీరా ఆంటీ ఇంటికి వెళుతున్నాను.” అని చెప్పి వెళ్ళిపోయింది. తలుపు విసురుగా వేసిన చప్పుడు వినిపించింది.

నిస్సత్తువగా బెడ్ మీద వాలిపోయాను. నా వైపు నుంచి తప్పు జరిగిపోయింది. విషయం ఇంత దూరం వస్తుందని ఊహించలేదు నేను. మేం ఇద్దరం కీచులాడుకోవడం ఇదేమీ మొదటిసారి కాదు. ఇద్దరమూ షార్ట్ టెంపర్ గాళ్ళమే.

జనరల్ గా మా కీచులాటల వల్ల వచ్చిన అలక 4-5 రోజులకు మించి ఉండేది కాదు. ఈ లోపు ఎవరో ఒకరం సర్దుకు పోయేవారం. కానీ ఈ గొడవ అలాంటిది కాదు. ఎన్ని రోజులు ఉంటుందో? ఈ రోజు నేనే ఎక్కువ తొందరపడి శ్వేతని చాలా బాధపెట్టాను. పొద్దునే వెళ్లి శ్వేతని అనునయించి నా తప్పు ఒప్పుకుని క్షమాపణ అడగాలి. శ్వేత అంత తొందరగా క్షమించక పోవచ్చు. అయినా ట్రై చెయ్యాలి అనుకుంటూ నాకు తెలియకుండానే నిద్రపోయాను.

మరుసటి రోజు ఉదయాన్నే లేచి మీరా అత్త దగ్గరకు వెళ్లాను. అత్త రూమ్ ఖాళీగా ఉంది. మీరా అత్త హాల్ లో ఉంది. అక్కడకు వెళ్లి “గుడ్ మార్నింగ్ అత్తా…శ్వేత ఏది?” అని అడిగాను.

“గుడ్ మార్నింగ్ ఆనంద్. శ్వేత పొద్దున్నే వెళ్ళిపోయింది. అయినా రాత్రి శ్వేతని ఎందుకు అంత బాధ పెట్టావు?” సూటిగా అడిగింది అత్త.
“అలాంటిది ఏం లేదు అత్తా…”
“శ్వేత రాత్రి ఇక్కడకు వచ్చి చాలాసేపు ఏడిచింది పాపం. ఇక్కడకు వచ్చి గొడవలేమిట్రా? ఏం జరిగింది?”
ఏం చెప్పాలో అర్ధం కాక మౌనంగా ఉండిపోయాను.
“సరే! జరిగిందేదో జరిగింది. వెంటనే వెళ్లి శ్వేతను క్షమాపణ అడుగు. పిచ్చిపిల్ల…వెళ్ళేటప్పుడు కూడా చాలా కలతతోనే వెళ్ళింది.” అత్త చెప్పింది.

నేను వెంటనే “థాంక్స్ అత్తా. నువ్వు చెప్పినట్టే చేస్తాను.” అని శ్వేత దగ్గరకు బయలుదేరాను.

శ్వేత నేను ఊహించిన దానికంటే ఎక్కువగా ఫీల్ అయినట్టు ఉంది. నాకు చాలా సిగ్గు అనిపించింది.

సుభాష్ గారి ఇంటికి వెళ్లి మా రూమ్ లో చూసాను. శ్వేత లేదు. చుట్టుపక్కల అంతా వెతికాను. ఎక్కడా కనిపించలేదు.

ఇంతలో ఒక పనివాడు కనిపిస్తే “శ్వేత ఏమైనా కనిపించిందా?” అని అడిగాను.

“ఆ…ఇంతకు ముందుగానే బయటకు వెళ్ళారు.” అని చెప్పాడు.

సుభాష్ తోనే వెళ్లి ఉంటుంది. రాత్రి అంత గొడవ అయిన తర్వాత కూడా ఎలా వెళ్ళగలిగింది? నాకు పిచ్చెక్కినట్టు అయింది. నన్ను పిచ్చివాడిని అనుకుంటుందా…అనుకుని ఫోన్ చేశా. రిప్లై లేదు. మెసేజ్ పెట్టా. రిప్లై లేదు. మరలా మరలా ట్రై చేశా. అదే పరిస్థితి. యాప్ ఆన్ చేశాను… అన్ ఇన్స్టాల్ చేసింది.

తప్పు చేయడం…సారీ చెప్పడం నాకు అలవాటు అయిపొయింది. తప్పు అయిందని శ్వేతకి చాలా మెసేజ్ లు పెట్టాను.

“మాట్లాడక పోతే పోయావ్….ప్లీజ్ ఒక్క సారి మెసేజ్ అయినా పెట్టు శ్వేతా.” బ్రతిమలాడుకున్నాను.

చివరికి రాత్రి పదకొండు దాటిన తర్వాత శ్వేత దగ్గర నుంచి కాల్ వచ్చింది.

“సారీ శ్వేతా…రాత్రి నేను చాలా తొందర పడ్డాను. నిన్ను చాలా బాధపెట్టాను.” నిండు మనసుతో క్షమాపణ అడిగాను.
“ఆనంద్! నా బాధంతా అది కాదు. నేను ఎందుకు అలా చేసానో కనీసం నువ్వు అర్ధం చేసుకోవడానికి కూడా ప్రయత్నించ లేదు.” రిప్లై ఇచ్చింది శ్వేత.

“సారీ….”

“సరే ఆనంద్. నేను రేపు వచ్చేస్తాను…”
“ఏమిటి మరలా సిటీకి వెళ్ళారా?”
కాసేపు నిశ్శబ్దం…. ఒకసారి బరువుగా ఊపిరి తీసుకుని చెప్పింది శ్వేత “సిటీకే వచ్చాను కాని సుభాష్ తో కాదు.”

ఆ మాటకి నేను ఉలిక్కిపడి “మరి….???” అయోమయంగా అడిగాను.

“అరుణ్ తో …” అది నిజంగా నమ్మలేని వార్త నాకు.
“శ్వేతా….ఏం జరిగింది? నువ్వు చెబుతున్నది నిజమా?”
“నిజమే ఆనంద్. అబద్ధం ఎందుకు చెబుతాను. నేను ఇప్పుడు సుభాష్ తో లేను…”
“అంతా ఓకే గా. భయపడవలసింది ఏమీ లేదు గదా.”

“ఛ…ఛ. అటువంటి భయమే వద్దు.”

“శ్వేతా…నువ్విప్పుడు ఎక్కడ ఉన్నావ్? హోటల్ లోనా.”
“నో బేబీ. జడ్జి గారితో గెస్ట్ హౌస్ లో ఉన్నా.” శ్వేత షాకులు మీద షాకులు ఇస్తుంది.
“గెస్ట్ హౌస్ లోనా…జడ్జి గారితోనా!!”
“అవును. అదంతా ఒక పెద్ద స్టోరీ. ఫోన్లో కుదరదు. వచ్చిన తర్వాత వివరంగా చెప్తాను. రాత్రే చెబుదామంటే నువ్వు గొడవ పెట్టుకున్నావు.” అని చెప్పింది.
“భయపడవలసినది ఏమీ లేదు కదా? నువ్వు సేఫే గదా? ఫస్ట్ అది చెప్పు చాలు.” ఆదుర్దాగా అడిగాను.
“ఎందుకు అంత భయపడతావ్. నీ భార్య పిచ్చిది కాదని నీకు తెలుసు కదా..”
“నువ్వు చెపుతున్నదంతా నిజమేనా. లేక ఫ్యాంటసీనా….?”
“ఫోన్ లో ఫాంటసీ ఏమిటి బేబీ…నిన్న ఉదయం నుండి అరుణ్ ఉన్నాడో లేడో తెలుసుకో…అలాగే సుభాష్ కూడా. ఓహ్…జడ్జి కదులుతున్నాడు. మరలా చేస్తాను.” అని ఫోన్ కట్ చేసింది.

సస్పెన్స్ తో నా తల వేడెక్కి పోయింది. ఏమిటో అంతా సాలెగూడు లాగా ఉంది.

మరుసటి రోజు సాయంకాలం 3:20 కి శ్వేత మెసేజ్ పెట్టింది.

“మేము బయలుదేరాం. 5 గంటలలోపే ఇంటికి చేరతాం.”

శ్వేత చెప్పినట్టే 4:50 కి రూమ్ కి వచ్చింది.

వస్తూనే నన్ను వాటేసుకుని “సారీ….ఆనంద్.” అని నా బుగ్గల మీద ముద్దులు పెడ్తూ చెప్పింది.

“శ్వేతా! అయితే రాత్రి నువ్వు ఫోన్ లో చెప్పినదంతా నిజమేనా? అరుణ్ నిన్ను….” అని తనను పరీక్షగా చూసి “నమ్మలేకపోతున్నాను.” అని చెప్పాను.
“ఎస్….అంతా నిజమే.”
“డిటైల్డ్ గా చెప్పు.”

శ్వేత దీర్ఘంగా నిట్టూర్చి తన ఫోన్ తీసి “నా ఫోన్ లో రికార్డర్ ఉందని నీకు తెలుసు గదా…మనం హైదరాబాద్ లో ఉండగా అరుణ్ కు, నాకూ మధ్య ఫోన్ సంభాషణ ఇది. ముందు ఇది వింటే నీకు ఒక అవగాహన వస్తుంది. తరవాత జరిగింది నేను చెబుతాను.” అంటూ 5 ఆడియో ఫైల్స్ నాకు చూపించి తను బాత్రూం లోకి వెళ్ళింది.

నేను మొదటి ఫైల్ ఓపెన్ చేశాను.

“హలో … అరుణ్. ఏమిటి ఆఫీస్ టైం లో చేసావ్…అందరూ బావున్నారుగా?”
“అందరూ బావున్నారు శ్వేతా. కావాలనే ఈ టైములో చేసాను. నీతో ఒక ముఖ్యమైన విషయం మాట్లాడాలి….మాట్లాడవచ్చా?”
“అయితే ఒక్క అరగంట ఆగి నేను చేస్తాను. నువ్వు పెట్టేయ్.”

రెండో ఫైల్ ఓపెన్ చేశా…

“హలో అరుణ్….ఇప్పుడు చెప్పు. ఏమిటి అంత ముఖ్యమైన విషయం?”
“శ్వేతా….అదీ …. అది. ఇప్పుడు నువ్వు ఫ్రీ గానే ఉన్నావా?”
“ఖాళీ చేసుకునే మాట్లాడుతున్నాను అరుణ్. చెప్పు.”
“జాగ్రత్తగా విను శ్వేతా. ఇది మనిద్దరి మధ్యే ఉండాల్సిన సీక్రెట్. ఆనంద్ కి తెలియకూడదు.”
“ఎప్పుడూ లేనిది ఆఫీస్ టైం లో చేసినప్పుడే అర్ధమైంది. చెప్పు.”
“ఎలా మొదలు పెట్టాలో అర్ధం కావడం లేదు శ్వేతా.”
“మా ల్యాండ్ విషయమేనా?”
“అవును. ల్యాండ్ విషయమే…కాని”

ఇంతలో శ్వేత బాత్రూం నుంచి వచ్చి నా పక్కన కూర్చుంది.

“ఏదైనా ప్రాబ్లమా? కేసు ఓడిపోయామా?”
“కాదు శ్వేతా. కేసు గెలవబోతున్నాం.”
“అవునా…ఇది మంచి విషయమేగా. మరేమిటి ప్రాబ్లం?”
“కేసు ఇంకా గెలవలేదు. గెలబోతున్నాం…అంతే.”
“నాకు అర్ధం కాలేదు. వివరంగా చెప్పు అరుణ్.”
“ఈ కేసు గెలవాలంటే ….”
“ఊ…చెప్పు.”

“నీ సహకారం కావాలి.”

“నా సహకారమా? నేనేం చేయగలను?”
“తలచుకుంటే చేయగలవు. అందుకే ఫోన్ చేశా…”
“నేను హెల్ప్ చేస్తే కేసు గెలుస్తామంటే ఎందుకు చేయను. ల్యాండ్ మాదేగా.”
“ఉన్న విషయం చెపుతున్నాను. నన్ను తప్పుగా అర్ధం చేసుకోవద్దు.”
“పర్లేదు. చెప్పు.”
“జాగ్రత్తగా విను శ్వేతా. దాదాపు ప్రతి మనిషికి ఏదో ఒక బలహీనత ఉంటుంది. ఇప్పుడు మన ల్యాండ్ కేసు చూస్తున్న జడ్జికి కూడా ఒక బలహీనత ఉంది.”
“లంచం అడిగాడా?”
“కాదు ….”
“మరి…?”
“నిన్ను అడిగాడు.”
“అరుణ్!!!!!!”
“అవును శ్వేతా. ఆ జడ్జ్ పెద్ద ఉమనైజర్. లాస్ట్ టైం నువ్వు కోర్టుకి అటెండ్ అయినప్పుడు నిన్ను చూసాడు. మూడు రోజుల క్రితం నన్ను పిలిపించి సూటిగా అడిగాడు. శ్వేతా వింటున్నావా?”
“వింటున్నా చెప్పు.”
“ఒక్క రోజు ఆయనతో నువ్వు గడుపుతానని ఒప్పుకుంటే కేసు మనకు అనుకూలంగా తీర్పు ఇస్తానని చెప్పాడు. నాకు కొంచెం టైం ఇవ్వమని అడిగాను. రెండు రోజుల నుంచి నీతో ఈ విషయం ఎలా చెప్పాలో అర్ధం కాక చివరకు ఈ రోజు ఇలా ఫోన్ చేశాను.”
“అరుణ్ మనం కేసు ఓడి పోయినా పరవాలేదు. నేను మాత్రం అటువంటి పని చెయ్యను.”
“శ్వేతా. ఈ మాట అందరూ చెప్పేదే. నీ సంగతి తెలుసు కనుకే నేనూ నీతో చెప్పటానికి తటపటాయించాను. కాని శ్వేతా ఒకసారి మరలా ఆలోచించి రెండు రోజుల్లో చెప్పు.”
“ఇందులో ఆలోచించేది ఏమీ లేదు అరుణ్.”
“అలా కాదు శ్వేతా. ఈ కేసు మనం గెలిస్తే మన ల్యాండ్ మంచి రేటు ఇచ్చి కొనడానికి పార్టీ కూడా రెడీగా ఉన్నారు.”
“మంఛి రేటు అంటే….”
“దాదాపు పది కోట్లు….”
“మై గాడ్! పది కోట్లా!!”
“అవును శ్వేతా. అందుకే మరోసారి ఆలోచించమంటున్నాను. విషయం మనిద్దరి మధ్యనే ఉంటుంది. ఆనంద్ కి గాని మరొకరికి గాని తెలిసే అవకాశమే లేదు.”
“……”
“శ్వేతా….ఉన్నావా?”
“ఆ…అరుణ్…. నాకు కొంచెం టైం ఇవ్వు.”
“నీ ఇష్టం శ్వేతా. రెండు మూడు రోజుల్లో చెప్పు చాలు.”
“సరే అరుణ్. ఆలోచిస్తాను…”
“మరొక ముఖ్య విషయం శ్వేతా. ఆ జడ్జితో నువ్వు ముందుగానే పడుకోనక్కరలేదు. మనకు అనుకూలంగా తీర్పు ఇచ్చిన తరవాతే…”.
“బాగానే ఉంది…ఆలోచిస్తా అరుణ్.”
“మంచి నిర్ణయం తీసుకో శ్వేతా…ఆడపిల్లలు ఇప్పుడు ఎలా ఉంటున్నారో తెలుసుగా. ఈ రోజుల్లో శీలం అనేది అంత పెద్ద ఇంపార్టెంట్ కాదు….ఆ లెక్కకొస్తే మగవాడు కూడా అంత సీరియస్ గా తీసుకోవటం లేదు. ముందు ముందు వర్జిన్ ను చేసుకోవాలని అనుకునే మగాడికి పెళ్లి కూడా కాకపోవచ్చు. అలా ఉన్నాయి పరిస్థితులు. దాదాపు పదికోట్ల రూపాయల మీ ల్యాండ్ కోసం ఒక్క రోజు నువ్వు రిస్క్ తీసుకోవడం నాకైతే తప్పుగా అనిపించలేదు.”
“సరే అరుణ్. రెండు రోజుల్లో నేనే నీకు ఫోన్ చేస్తాను.”
“బై శ్వేతా…”
“బై అరుణ్…”

నేను శ్వేత కళ్ళలోకి చూసాను. తను తల దించుకుంది. 3 వ ఫైల్ కూడా ఓపెన్ చేశాను.

“హలో శ్వేతా..”
“ఆ…అరుణ్. నేనే. ఫ్రీ గానే ఉన్నావా?”

“లేదు శ్వేతా. కోర్టులో ఉన్నాను.”

“అరుణ్! అయితే సాయంకాలం నా ఆఫీస్ అవర్స్ అయిపోయాక చెయ్యనా?”
“కాయా….పండా?”
“చూస్తూ చూస్తూ పదికోట్లు వదిలిపెట్టుకునేంత పిచ్చిదాన్ని కాదులే అరుణ్.”
“కంగ్రాట్స్ శ్వేతా….సాయంకాలం చెయ్యి.”
“ఖచ్చితంగా 5 – 5:30 మధ్యలో చేస్తా. రెడీగా ఉండు.”
“ఓకే …బై.”
“బై.”

నాలుగో ఫైల్ ఒపెన్ చేశా.

“హలో శ్వేతా.”
“అరుణ్! ఫ్రీయే గదా.”
“ఫ్రీ గానే ఉన్నాను. చెప్పు శ్వేతా.”
“నువ్వు చెప్పినట్టే చేద్దామని నిర్ణయమైతే తీసుకున్నాను…కాని చాలా భయంగా ఉంది అరుణ్.”
“ఏం భయపడవద్దు శ్వేతా. ఎలాంటి రిస్కులు రాకుండా నేను చూసుకుంటాను. నన్ను నమ్ము.”
“నీ మీద నమ్మకం లేకపోతే ఇంత రిస్క్ తీసుకోవడానికి ఎందుకు రెడీ అవుతాను అరుణ్. నా భయం అదికాదు. నా కాపురం పరిస్థితి ఏమిటా అని భయంగా ఉంది.”
“ఎలా తెలుస్తుంది శ్వేతా. ప్రాణం పోయినా నా ద్వారా తెలియదు. లాయర్ అంటే ఇలాంటి ప్రొఫెషనల్ సీక్రెట్స్ చాలా దాచుకోవాలి. మాకు అలవాటే.”
“ఏమో అరుణ్ అంతా నీదే భారం.”
“ఇక్కడ మరొక చిన్న చిక్కు ఉంది శ్వేతా. మొన్న తెలియలేదు.”
“అదీ చెప్పు.”
“మీ ల్యాండ్ కొనాలని అనుకుంటున్నది, ఆ చుట్టుపక్కల ఊళ్ళలోనే చాలా పెద్ద పలుకుబడి కలిగిన ప్రకాష్ గారు. ఆయనకి ఈ మధ్య ఒక కాంట్రాక్ట్ వచ్చింది. దానికి మీ ల్యాండ్ అయితే నూటికి నూరు పాళ్ళు సూట్ అవుతుంది. అందువల్ల ల్యాండ్ వివరాలు సేకరించి, కోర్ట్ లో దావా నడుస్తుంది అని తెలుసుకుని నా దగ్గరకు వచ్చారు. నేను వివరాలు మొత్తం చెప్పాను. తర్వాత ఆయన సూటిగా జడ్జి గారిని కలిసారు. వాళ్ళిద్దరికీ ఏమి సంబంధాలున్నాయో కాని…జడ్జి గారు నన్ను పిలిపించి ఈ ఆఫర్ చెప్పారు. ప్రకాష్ గారికి ఎలా తెలిసిందో, జడ్జి గారి కోరిక తీర్చడానికి శ్వేత ఒప్పుకుందా అని అడిగారు. మొన్న నీతో మాట్లాడిన తర్వాత నువ్వు ఒప్పుకుంటావని నమ్మకం కుదిరి నువ్వు ఒప్పుకున్నావని చెప్పాను.”
“అరుణ్! ఎందుకు అలా చెప్పావ్? మూడో వ్యక్తికి తెలిసిందిగా ఇప్పుడు.”
“విషయం అంతటితో ఆగలేదు. ఆ ప్రకాష్ గారికి సుభాష్ అని ఒక అన్న ఉన్నారు. ప్రకాష్ కంటే చాలా పవర్ ఫుల్. కాని ఆయనకి భార్య లేదు. నువ్వు అక్కడ ఉన్నంతకాలం ఆయనతో కూడా క్లోజ్ గా ఉండాలని కోరారు.”
“దిసీజ్ టూ మచ్ అరుణ్.”
“అవును శ్వేతా. అందుకే ఇది అయ్యే పనికాదులే అని నేను కూడా డ్రాప్ అయ్యాను.”
“అదే బెటర్ అరుణ్.”
“జడ్జి గారితో కమిట్ మెంట్ ఓకే గదా. ముందు లీగల్ గా చిక్కులు వదిలిపోతే, ల్యాండ్ సేల్ చేసుకోవడం తర్వాత ఆలోచించుకోవచ్చు.”
“సరే…అరుణ్. జడ్జి గారి వరకు ఓకే.”
“అయితే నేను ఆ ఏర్పాట్లలో ఉంటాను. బై.”
“బై అరుణ్.”

చివరి ఫైల్ ఓపెన్ చేశాను.

“హలో శ్వేతా! ఫ్రీగానే ఉన్నావా?”
“చెప్పు.”
“అదే ప్రకాష్ గారి అన్న విషయం మాట్లాడదామని…”
“అరుణ్! వద్దు అనుకున్నాము కదా. మరలా ఏమిటి?”
“లాయర్ గా నా పని నేను చెయ్యాలిగా శ్వేతా.”
“చెప్పు. ఏమిటి విషయం?”
“వాళ్ళు ఫైనల్ గా మరో రేటు చెప్పారు.”
“ఎంత?”
“పన్నెండు కోట్లు.”
“మై గాడ్. ఒక్కసారిగా రెండు కోట్లు పెంచారా?”
‘అవును. అందుకే మరలా ఫోన్ చేయవలసి వచ్చింది.”
“రెండు కోట్లు పెంచింది నా కోసమా? ల్యాండ్ కోసమా?”
“నేనైతే రెండూ అనుకుంటున్నాను. వాళ్ళకి మీ ల్యాండ్ అవసరం చాలా ఉంది. అదే విధంగా సుభాష్ గారికి నీ అవసరం కూడా చాలా ఉన్నట్టుంది….భార్య లేదు కదా పాపం.”
“అవునా పాపం! ఎంత వయసుంటుందే?”
“50 దాకా ఉండవచ్చు.”
“యాభై ఏళ్ళ వాడికి నేను కావలసి వచ్చానా?”
అరుణ్ చిన్నగా నవ్వాడు.
“ఇక్కడ మరో విషయం ఆలోచించాలి శ్వేతా. సుభాష్ ను కాదు అంటే జడ్జి గారితో పని కూడా జరగక పోవచ్చేమో. ఎందుకంటే ప్రకాష్ గారికి జడ్జి గారికి మధ్య ఏదో గట్టి లింకే ఉందనిపిస్తుంది.”
“అంటే…”
‘”సుభాష్ గారితో కూడా తప్పదేమో అనిపిస్తుంది.”
“ఏం చేద్దాం మరి? టోటల్ గా డ్రాప్ అవుదామంటే చూస్తూ చూస్తూ 12 కోట్లు వదులుకోవడం కరక్ట్ అనిపించడం లేదు.”
“అవును శ్వేతా…అదే నిజం. తర్వాతైనా ఆ ల్యాండ్ అమ్మటం చాలా కష్టం. ఒకవేళ అమ్మగలిగినా ఇంత రేటు ఇచ్చి కొనగలిగే పార్టీ దొరకడం కష్టం. వీళ్ళు అయితే మరలా పై కోర్ట్ కి వెళ్లడానికి ఎవరికీ ధైర్యం చాలదు. అందుకే ఒప్పుకోవడమే కరక్ట్ అనిపిస్తుంది.”
“అరుణ్…!”
“అవును శ్వేతా. ఎటుతిరిగీ ఒకడితో పడుకోటానికి మెంటల్ గా ప్రిపేర్ అయ్యావు. ఒకడితో అయినా, ఇద్దరితో అయినా…ముగ్గురితో అయినా ఒకటేగా. కాకపోతే సుభాష్ గారితో ఓకే అనుకుంటే మీ ఆయనకు తెలియకుండా చూసుకోవలసిన బాధ్యత నీదే అవుతుంది. నా బాధ్యత జడ్జి గారి వరకే.”
“సరే. ఒకే చెప్పెయ్యి అరుణ్.”
“జాగ్రత్తగా ఆలోచించుకో శ్వేతా. ఇదే ఫైనల్. పెద్దవాళ్ళతో వ్యవహారం…తర్వాత తేడా రాకూడదు.”
“విషయం సీక్రెట్ గా డీల్ చేస్తావుగా?”
“చెప్పానుగా. ప్రాణం పోయినా నా ద్వారా ఎవ్వరికీ తెలియదు.”
“మరి ప్రకాష్ గారికి తెలిసింది కదా….!!!”
“నా ద్వారా అయితే తెలియలేదు. ప్రకాష్ గారు చీప్ మనిషి కాదు అని ఖచ్చితంగా చెప్పగలను. అందుకే ఆ చిన్న రిస్క్ తీసుకోవాలి. తప్పదు శ్వేతా.”
“నీ మీద నమ్మకంతో ఒప్పుకుంటున్నాను. మేం ఎప్పుడు రావలసి ఉంటుంది?”
“మాగ్జిమం నెలలోపు. సమ్మర్ హాలిడేస్ లోపే జడ్జిమెంట్ వచ్చేస్తుంది. ఆ వెంటనే మీరు వచ్చి ఒక రెండు మూడు వారాలు ఉంటే సరిపోతుంది. పనులన్నీ అయిపోతాయి. ఒక్కసారే రిజిస్టర్ చేసి, అమౌంట్ తీసుకుని వెళ్లిపోవచ్చు.”
“నీ ఇష్టం అరుణ్.”
“టైం చాలా ఉంది కాబట్టి ఈ లోపు మెంటల్ గా ప్రిపేర్ అయి ఉండు.”
“నేనూ అదే ఆలోచిస్తున్నాను.”
“ఒకే…అంతా బాగానే ఉంది. మరి నా మాట ఏమిటి?”
“అరుణ్….నన్ను ఒకసారి కెలికావు. ఇంకా బుద్ది రాలేదా?”
“శ్వేతా…నేను మాట్లాడింది ఫీజు గురించి.”
“అది ఆనంద్ తో మాట్లాడు.”
“జడ్జిమెంట్ మనకు అనుకూలంగా వచ్చాక చెపుతాను….ఎప్పుడు…ఎక్కడ…ఎలా అనే విషయం.”
“సరే…ఇక నేను ఉండనా?”
“బై శ్వేతా”
“బై అరుణ్.”
“నాకు తెలియకుండా ఎంత గ్రంధం నడిపావు శ్వేతా!” నేను ఆశ్చర్యంగా శ్వేతను అడిగాను.
“నిజంగా నీకు తెలియకుండానే చేద్దామని అనుకున్నాను. కాని నువ్వు ప్రతి చిన్న విషయాన్నీ ఇంత సెన్సిటివ్ గా తీసుకుని బాధపడుతుంటే నీ దగ్గర దాచకూడదనే బయటపెట్టాను.” శ్వేత నా చేతిని నొక్కుతూ చెప్పింది.
“చివరకు సుభాష్ తో కూడా ముందుగా తెలిసే….”

“తప్పలేదు ఆనంద్. అప్పటికి మనం థాయిలాండ్ నుంచి వచ్చి రెండు నెలలు దాటిపోయింది. ఇండియా వచ్చిన దగ్గర నుండి వాడితో పడుకో…వీడితో పడుకో అని నువ్వు ఒత్తిడి చేస్తున్నావు. ఇక్కడ మొదలు పెడితే లేనిపోని ఇబ్బందులు వస్తాయని ఎవ్వరినీ టచ్ కూడా చెయ్యకుండా నేను చాలా నీట్ గా ఉంటున్నాను. ఇంతలో అరుణ్ ఈ విషయం చెప్పాడు. చాలా అలోచించి జడ్జితో పడుకోవటానికి ఒప్పుకున్నాను. ఆయనతో పడుకోవటానికి మెంటల్ గా ప్రిపేర్ కావడం కోసమే మాధవ్ తో, విజయ్ తో అంత క్లోజ్ అయ్యాను. దాంతో నాకు ఇక్కడ సుభాష్ తో పని కొంత తేలిక అయింది. లేకపోతే చాలా ఇబ్బంది పడేదాన్ని.”

“అయితే నిన్న నిన్ను జడ్జి…”
“అవును….ఆ జడ్జి గాడు ఒక శాడిస్ట్…అది కూడా బాగా పెద్దది. బాగా తాగించి ఒళ్ళు, పూకు ఇష్టం వచ్చినట్టు మాగ్జిమం వాడుకున్నాడు. జడ్జి దగ్గరనుంచి ఉదయం నాలుగు, అయిదు మధ్యలో బయటకు వచ్చాను. “నాకు కాసేపు రెస్ట్ కావాలి అరుణ్.” అని అరుణ్ తో డైరెక్ట్ గా చెప్పాను. నా అవతారం చూసి తను వెంటనే అర్ధం చేసుకుని ఒక హోటల్ కి తీసుకువెళ్ళాడు. అప్పుడు పడుకోవడం మధ్యాహ్నం రెండు గంటలకి అరుణ్ బలవంతంగా నిద్ర లేపితే లేచాను. స్నానం చేసి లంచ్ చేసిన తర్వాత అరుణ్ కి తెగులు పుట్టింది. రూమ్ లోకి వెళ్ళిన తర్వాత బ్రతిమాలాడు. అంత దూరం వచ్చాక తనను కాదనడం ఫూలిష్ నెస్ అవుతుందని అనిపించింది.”
“అరుణ్ అంతకు ముందే కెలికాడని అన్నావు….ఫోన్ లో.” అడిగాను.
“అవును. కేసు విషయం నీతో మాట్లాడటానికి మన ఇంటికి చాలాసార్లు వచ్చాడు గదా…అప్పుడు నాకు బాగా క్లోజ్ అయ్యాడు. ఆ చనువుతో మనం కోర్ట్ కి అటెండ్ కావడానికి లాస్ట్ టైం ఇక్కడికి వచ్చినప్పుడు నేను ఒంటరిగా ఉన్న టైం లో తలుపేసాడు. అప్పటికి మనం థాయిలాండ్ వెళ్ళలేదు. నువ్వు కాకుండా వేరే మగాడితో నాకు ఎలాంటి టచ్ లేకపోవటంతో అది చాలా తప్పు అనిపించింది. అందుకే బాగా గడ్డిపెట్టాను.”

“సరే…మరి మొన్న మధ్యాహ్నం ప్రకాష్ మన రూమ్ కి ఎందుకు వచ్చాడు.?” ఉండబట్టలేక అడిగేశాను.

“ఓ…అది కూడా చూసావా? నేనే చెబుదాం అనుకున్నాను.” అని శ్వేత చెప్పడం స్టార్ట్ చేసింది.
‘ఆ రోజు నువ్వు లేని టైం చూసుకుని ప్రకాష్ మన రూమ్ కి వచ్చాడు. నేను హఠాత్తుగా ఆయన్ని చూసి లేఛి నిలబడ్డా. నేను వేసుకున్న డ్రెస్ నా వంటి మీది నా అందాలని ఫుల్ గా ఎక్స్పోజ్ చేస్తున్నది. నా రొమ్ముల వంకా, నా తొడల వంకా తినేసేలా చూస్తూ తను కుర్చీలో కూర్చుని నన్ను కూడా కూర్చోమన్నాడు. ఆయన ముందు కూర్చోవడానికి కొద్దిగా భయపడ్డాను. ఆయన కూర్చోమని ఇంకో సారి చెప్పేసరికి మంచం మీద కూర్చున్నాను.
“ఎలా ఉంది మా అన్నయ్యతో?” అని సూటిగా మొహమ్మీదే అడిగాడు.

నేను మాట్లాడకుండా తల వంచుకుని కూర్చున్నాను.

“మా అన్నయ్య మంచి రసికుడు అని నాకు తెలుసులే. బాగా కుత్తల పిచ్చిగాడు. ఏమైనా ఇబ్బంది పెడుతున్నాడా…?” అని అడిగాడు.

నేను లేదు అని తల అడ్డంగా తిప్పాను. ఆయన లేచి వచ్చి మంచం మీద నా పక్కన కూర్చుని నా గడ్డం పట్టుకుని తల పైకెత్తి “నాకు అంతా తెలుసుగా. నా దగ్గర సిగ్గు ఎందుకు?” అని అడిగాడు. ఆయన ఎందుకు వచ్చాడో అప్పుడు అర్ధమైంది. “మా అన్నయ్యను సుఖ పెడుతున్నందుకు థాంక్స్. ఆయనకు భార్య లేదు…అర్ధం చేసుకో.” అని నా చెయ్యి తన చేతిలోకి తీసుకుని “ఆనంద్ ఎప్పుడు వస్తాడు?” అని అడిగాడు. “సాయంత్రం.” అని చెప్పాను. అంతే. తను అడ్వాన్స్ అయిపోయాడు. నేను ఏమీ చేయలేని నిస్సహాయురాలినయ్యాను. అరగంట పైగా దెంగి , పూకు నిండా కార్చి వెళ్ళిపోయాడు. వెళ్తూ వెళ్తూ రాత్రికి మరోసారి తన రూమ్ కి రమ్మని ఆర్డర్ వేశాడు. తప్పదుగా…సరేనని తల ఊపాను. నేను బాత్రూంకి వెళ్లి స్నానం చేసి వచ్చేప్పటికి నువ్వు వచ్చావు.” అని చెప్పడం ఆపింది.

“ప్రకాష్ మన రూమ్ లోనుంచి చెమట తుడుచుకుంటూ బయటకు వచ్చినప్పుడే నేను వచ్చాను. విషయం అర్ధమైంది. బావుండదని కాసేపు అటూ ఇటూ తిరిగి వచ్చాను.” అని చెప్పాను.

“కాని ఆ రాత్రి నేను వెళ్తున్నది సుభాష్ దగ్గరకు అనుకుని నువ్వు యాప్ ఆన్ చెయ్యమని అడిగావు. కాని నేను వెళ్ళింది ప్రకాష్ దగ్గరకి. యాప్ ఎలా ఆన్ చెయ్యను. అర్ధం చేసుకోకుండా గొడవ పెట్టుకున్నావు.” అని బాధ పడుతూ చెప్పింది.

“సారీ…శ్వేతా. ఐ యాం రియల్లీ సారీ.” హానెస్ట్ గా చెప్పాను.
“మరుసటి రోజు ఉదయం అరుణ్ తో సిటీ కి వెళ్ళాను. నీతో చెప్పలేక నువ్వు నిద్రలేవక ముందే వెళ్ళాను. తర్వాత జరిగింది నీకు తెలిసిందే.” అని చెప్పడం పూర్తి చేసింది శ్వేత.​