Update 18
చుట్టూ అడుగుల శబ్దాలు, అరుపులు, బూతులు. ఏవి వినపడనట్టు.. ఏవి కనపడనట్టు.. భయంతొ ఒళ్ళో బిడ్డతొ కళ్ళు మూసుకుని, కన్నా గొంతు వినిపించకుండా తన పెదాలతొ కన్నా పెదవులు మూసేసి లాలాజలం అందిస్తూ వాడి ఆకలి తీర్చుతుంది. చివరాఖరికి బాలు మనుషులు చూసేసారు.
బాలు : అరెరే.. దొరికేసారు దొరికేసారు దొరికేశారోచ్
లావణ్య జుట్టు పట్టుకుని పైకి లేపాడు. అబ్బా ఏమున్నావే ఆపిల్ పండులా, కొరుక్కుతినాలని ఉంది. కాపాడేస్తావా లంజా
లావణ్య : ప్లీజ్.. వదిలెయ్యండి
బాలు గట్టిగా నవ్వాడు, చుట్టూ ఉన్న వాళ్ళు కూడా. "రేయి బతిమిలాడుతుందిరా ఇది, దీనికి అస్సలు ఏమి తెలిసినట్టు లేదు" బిడ్డని లాక్కొబోతే గట్టిగా పట్టుకుంది లావణ్య.
బాలు : బిడ్డనిస్తే నిన్ను వదిలేస్తా
లావణ్య ఇంకా గట్టిగా పట్టుకుంది కన్నా గాడిని.
బాలు : పోనీ నిన్ను చంపేసి బిడ్డని వదలనా ?
లావణ్య : వీడిని వదిలిపెట్టి వచ్చేస్తాను, ఐ ప్రామిస్. ఏడుస్తూనే మాటిచ్చింది
అందరు కడుపు పట్టుకుని మరీ నవ్వారు ఆ మాటకి, బాలు లావణ్యని కింద నుంచి పై వరకు చూసి నాలిక తడుపుకున్నాడు.
బాలు : కన్నె పిల్లవా ?
అందరు నవ్వారు. లావణ్య అర్ధం కానట్టు చూసింది
బాలు : నీ పూకులోకి మొడ్డ దిగిందా లేదా ?
అందరు నవ్వుతుంటే లావణ్య తల దించేసింది
బాలు : మరి ఎవడో పిసికినట్టు అంత ఉన్నాయేమే అని నవ్వుతుంటే అందరూ నవ్వారు.
బిడ్డని లాక్కొబోతే అడుగులు వెనక్కి వేసింది, ఇద్దరు లావణ్యని చెరో రెక్క పట్టుకోగానే మోచేత్తో వాళ్ళని పొడిచి పారిపోదామని వెనక్కి తిరగగానే బాలు కోపంగా లావణ్య నడ్డి మీద ఒక్క తన్ను తన్నాడు. రెప్ప పాటులో కన్నాకి దెబ్బలు తగలకుండా వాడిని వదిలేస్తూ స్తంభానికి బలంగా గుద్దుకుంది. నోట్లో నుంచి రక్తం కారుతూ అక్కడే స్తంభానికి అతుక్కుపోయింది. వెనక నడుము విరిగినట్టు అనిపించింది. దెబ్బ తగిలిందేమో కన్నా గాడి ఏడుపు గట్టిగా వినిపిస్తుంది.
లావణ్య స్తంభానికి అతుక్కునే కన్నా గాడి వైపు చెయ్యి చాపింది. బాలు రాక్షసంగా నవ్వుతూ "కాపాడేస్తావా లంజా" అని మళ్ళీ తన్నాడు, నడుము విరిగినట్టు పెళ్ళున శబ్దం కూడా వచ్చింది. అప్పటికి కసి తీరనట్టు అడుగు వెనక్కి వేసి గట్టిగా ఇంకోసారి తన్నగానే స్తంభం విరిగి నేల కూలింది, లావణ్య అక్కడే రక్తపు ముద్దలా కుప్పకూలింది. నడుము కింద భాగంలోని బొక్క బైటికి వచ్చేసింది.
చేతి వేలు కూడా కదపలేని స్థితిలో ఉందని అర్ధమయ్యింది. కళ్ళు కన్నా గాడు కనిపిస్తాడేమోనని వెతుకుతున్నాయి. చచ్చిన శవంలో ప్రాణం ఉన్నట్టు అలా ఉండిపోయింది.
నడుము బొక్క బైటికి వచ్చేసి రక్తం కారుతుంటే మెల్లగా లావణ్య కళ్ళు మూసుకుపోతున్నాయి.
తుప్పర వర్షం కాస్తా పెద్ద వానగా మారి లావణ్య ఒంటి నుంచి కారే రక్తం పారుతుంటే, బాలు మనుషుల మీద ఉన్న కుంకుమ కూడా నీళ్లతొ పాటు కారిపోతుంది.
బాలు : అబ్బా లంజ ముద్దొస్తుందే.. అమ్మా నేనీ లంజని దెంగి వస్తా
లచ్చు : అదెక్కడికి పోద్ది పూజ అయిపోయాక దెంగుదువులే
బాలు : అప్పటిదాకా అది బతికుండదే..
లచ్చు : ఇప్పుడు మాత్రం అది నీ మీదెక్కి దెంగుద్దా.. పదా ముందు పూజ అని లాక్కెళ్లిపోయింది.
బాలు ఎడమ చేత్తో కన్నా గొంతు పట్టుకుని లేపి బొమ్మని పట్టుకెళ్లినట్టు పట్టుకెళ్ళాడు. కన్నాకి ఊపిరి ఆడక ఏడవటం కూడా మానేశాడు.
లచ్చు : ఒరేయి పిచ్చి లంజాకొడకా బలి ఇవ్వకముందే పోయేలా ఉన్నాడు, ఇటివ్వు అని బిడ్డని లాక్కుంది.
అందరూ వెళ్లిపోయారు. లావణ్య ఒక్కటే మిగిలింది. ఈదురు గాలులు మొదలయ్యాయి. గాల్లో తెగిపడి ఊగుతున్న కరెంటు తీగ ఒకటి గాలికి ఊగుతూ బైటికి వచ్చిన లావణ్య నడ్డి బొక్క మీద పడి ఆగిపోయింది. దాంట్లో కరెంటు లేదు, లావణ్య ప్రాణం ఇంకా ఉంది. కొన ఊపిరితొ ఉంది.
"ఇంకా ఎందుకు నాలో ఈ ప్రాణం ఉంచావ్, రోజూ నీకు మొక్కుతాను, ఎవ్వరిని ఇబ్బంది పెట్టను, ఎవ్వరికి చెడు చెయ్యను. నువ్వు మంచి వాళ్ళని త్వరగా తీసుకుపోతావటకదా అందుకేనా ఇదంతా.. మరి ఇంకా ఎంతసేపు ఎదురు చూడాలి, త్వరగా తీసుకెళ్ళు. ఏ తప్పు చెయ్యని నాకు ఇంత పెద్ద శిక్ష వేసావ్. అయ్యో.. ఒక పెళ్ళైన వాడిని ప్రేమించడం తప్పే కదా, సరే నా తప్పు ఒప్పుకుంటున్నాను. మరి ఏడాది బిడ్డని కూడా వదలవా నువ్వు. వాడేమి పాపం చేసాడు. వాడిని కాపాడాలి కదా నువ్వు ?
నువ్వు నిజంగా ఉంటే.. నీ కథలు నిజాలైతే.. ఇన్నేళ్లు నేను నీ మీద పెట్టుకున్న నమ్మకం వొమ్ము చెయ్యకు. నేను చిన్నాని ప్రేమించడం తప్పు అయితే నన్ను తీసుకుపో, కానీ కన్నా గాడు తప్పు చేసే అవకాశమే లేదు. వాడిని బతికించు, నువ్వున్నావని నిరూపించు.
ఒక్కమాట కూడా లావణ్య నోటి నుంచి బైటికి రాలేదు కానీ కళ్ళు నీరు కారుస్తూనే ఉన్నాయి. కన్నీళ్లు, రక్తం రెండూ పారే వర్షపు నీళ్లలో కలిసిపోతున్నాయి.
ఆకాశంలో పెద్ద మెరుపు ఒకటి మెరిసింది. దాని వెంటనే ఉరుములు.. దూరం నుంచి అక్షిత దెగ్గర ఉన్న ట్రాకర్ని వెంబడిస్తూ చిన్నా, దయాకర్ వస్తున్నారు. చిన్నాకి చీకట్లో ఏదో ఉందని తెలుస్తునే బండి లైట్ అటు వైపు తిప్పాడు.
సరిగ్గా అప్పుడే ఒక పెద్ద మెరుపు.. కరెంటు తీగల మీద పడి ఆ విద్యుత్తు తీగల ద్వారా ప్రయాణించి అదే క్షణంలో లావణ్య నడ్డి బొక్కకి తగిలిన కరెంటు తీగ ద్వారా లావణ్యకి షాక్ కొట్టింది.
చిన్నా చూస్తుండగానే లావణ్య గాల్లో పది అడుగులు పైకి ఎగిరి పడింది. గాల్లోనే లావణ్య శరీరంలో నుంచి బైటికి వచ్చిన నడ్డి బొక్క పెళ్ళున విరుగుతూ మెరుపు ద్వారా పుట్టిన విద్యుత్తు చిల్లిన రక్తం వల్ల కరెంటు ఎరుపు రంగులోకి మారింది. గాల్లో లావణ్య ఒక్కసారి ఎర్ర లైటులా వెలిగి ఆరిపోయింది. పెద్ద జుట్టు గాల్లోనే ఒక్కసారిగా విరబూసుకుని, లావణ్య కళ్ళు పెద్దవి అవుతూ తన కళ్లలో వెలుగు నిండి అదే క్షణంలో ముద్దలా కుప్ప కూలిపోయింది.
"అమ్మా..." అంది లావణ్య. తన నోటి నుంచి మాట రావడం తనకే తెలిసి ఆశ్చర్యపోయింది. ఇప్పటి వరకు చలనంలేని తన శరీరానికి ఇప్పుడు చలనం తెలుస్తుంది, స్పర్శ తెలుస్తుంది. డాక్టర్ చదువుతున్న లావణ్యకి అస్సలు తన ఒంట్లో ఏం జరుగుతుందో తనకే తెలియక తికమక పడింది. అప్పుడు వినిపించింది ఒక గొంతు "లావణ్యా.." అని..
చనిపోయేముందు ప్రేమించే వాళ్ళు కళ్ళ ముందు కనిపించినట్టు, చిన్నా గొంతు వినిపించగానే.. ఓహో ఇదే అనమాట చివరి క్షణం అని చావుకి తల వంచి కళ్ళు మూసుకుంది.
చిన్నా : లావణ్యా...
నిజంగానే పిలుస్తున్నాడు. "చిన్నా.. చిన్నా.. కన్నా గాడు, వెళ్ళు.. వెళ్ళు" అని అరిచింది. చిన్నా దయాకర్ని అక్కడే వదిలేసి వెళ్ళిపోయాడు.
దయాకర్ : లావణ్యా..
లావణ్య : అన్నా ముట్టుకోకు, నేను బతకను.
దయాకర్ అంబులెన్సుకి ఫోన్ చేసాడు. ఫోర్సుని కూడా పిలుద్దామని ఫోన్ చేస్తూ అక్షిత వద్దని చెప్పడం గుర్తొచ్చి ఆగిపోయాడు.
లావణ్య : అన్నా వెళ్ళు, కన్నాని కాపాడండి. నేను ఎలాగో పోతాను.. ప్లీజ్ వెళ్ళండి
దయాకర్ కి లావణ్యని చూడగానే అర్ధమైంది తను బతికే అవకాశమే లేదని. ఇంకేమి చెయ్యలేక సారీ లావణ్యా అని లేచి వెళ్ళిపోయాడు.
xxxxxxx
బండి దిగిన అక్షితకి ఎవ్వరు కనిపించలేదు. వర్షం పడుతుంటే అక్కడ జరుగుతున్న పూజ చూసింది. పెద్ద వర్షానికి వెలిగించిన మంట ఆరిపోతూ అక్కడ ఏర్పాటు చేసినవన్నీ గాల్లో ఎగిరిపోతున్నాయి.
ఇంకా బిడ్డని బలివ్వలేదు, రెండేళ్లు గడిపింది వీళ్ళతో.. ఈ బలి పూజల గురించి కొంత అవగాహన ఉంది. కన్నా గాడిని తీసుకుని ఇక్కడికే వస్తారని ఎదురుచూస్తుంది.
కాసేపటికి రానే వచ్చారు. అక్షిత ఎదురు నిలుచుని ఉండడం చూసారు అంతా..
లచ్చు : ఈ లంజ మళ్ళీ వచ్చింది. రేయి ఇవ్వాళ బలి పూజతొ పాటు దీన్ని కూడా బలి ఇవ్వాలి..
లచ్చు మాట్లాడుతుండగానే భుజం మీద కాల్చింది. అందరూ అడుగులు వెనక్కి వేశారు. ఇప్పటి వరకు అక్కడున్న బిడ్డ అక్షిత అల్లుడని ఎవ్వరికి తెలీదు.
బాలు : మా నాన్నని చంపేశావ్. ఈ రోజు నా చేతుల్లోనే నీ చావు
అక్షిత : రా మరి చూసుకుందాం. వెనక ఒకడు పరిగెత్తుకుంటూ వస్తుంటే వాడిని కాల్చేసింది.
లచ్చు : ఏంట్రా చూస్తున్నారు, ఆ లంజని చంపెయ్యండి..
కన్నా గాడు అక్షితని చూసేసాడు, వాడి ఏడుపు ఆగిపోయింది. "యా... అక్ క్కీ.. " పూర్తిగా పిలిచాడు మొదటిసారి. ఆ పిలుపు బాలు గాడు వినడం, అక్షిత భయపడటం అన్నీ ఒకేసారి జరిగిపోయాయి.
బాలు నవ్వుతూ "అమ్మ దొంగ లంజా.. బిడ్డ కోసం వచ్చింది ఈ లంజ.. " వెంటనే లచ్చు చేతుల్లో నుంచి లాక్కొబోతుంటే అక్షిత గన్ వాడికి గురిపెట్టింది. వెనక బండి శబ్దం వినగానే అందరూ వెనక్కి చూసారు. చిన్నా వచ్చేసాడు.
బండి రన్నింగులో దిగుతూనే అదే స్పీడులో ఒకడి గుండె మీద గుద్దేశాడు. వాడు మళ్ళీ లేవలేదు. బాలు అయోమయంగా అక్షిత వైపు చిన్నా వైపు చూసాడు.
అక్షిత : నా తమ్ముడు
బాలు : రేయి అన్నయ్యా.. ఆ లంజాకొడుకుని నువ్వు చూసుకో ఈ లంజని నేను చూసుకుంటా.. బిడ్డని లచ్చు చేతుల్లో పెట్టగానే లచ్చు కాళీ మాత వైపు వెళ్ళింది.
బాలు అన్న సూరి చిన్నాకి ఎదురు నిలబడ్డాడు, కన్నాని చూడగానే చిన్నాకి ఊపిరి తిరిగొచ్చినట్టు అనిపించింది. అక్కడ కాళీ మాత, ఆ వాతావరణం చూడగానే కన్నా గాడిని ఎందుకు ఎత్తుకొచ్చారో అర్ధమైంది.
చిన్నా : చూసుకుంటార్రా నా కొడకల్లారా.. చూడు చూడు లంజాకొడకా చూడు.. అని బాలుని తిడుతూనే సూరి కాళ్ళని గట్టిగా తన్నాడు, వాడు గాల్లోకి లేవడం, వాడి తల పట్టుకుని మోకాలుతొ పుర్రెని గుద్దితే సూరి అక్కడిక్కడే బ్రెయిన్ డెడ్ అయ్యి చచ్చాడు.
ఆ షాట్ చూసిన ప్రతీ ఒక్కళ్ళు రెండు అడుగులు వెనక్కి వేశారు. అక్షిత అయితే కళ్ళార్పకుండా చూస్తుంది. ఇన్ని రోజులు తనకంటే బలవంతులు, తనకంటే టెక్నిక్ ఉన్న వాళ్ళు లేరని ఒక గర్వంతొ ఉండేది. ఇదే చిన్నా అస్సలు రూపం, అస్సలు కోపం, అస్సలైన బలం అని తెలిసాక తన అడుగు కూడా వెనక్కి పడింది.
కిందపడ్డ పెద్దకొడుకు మళ్ళీ లేవకపోవడంతొ లచ్చు భయపడిపోయింది, చేతిలో ఉన్న కన్నాని కింద వదిలేసింది. బాలు కూడా ఇన్ని రోజులు అదే గర్వంతొ ఉండేవాడు, అందుకే అక్షిత నువ్వు నన్ను కొట్టలేవు, గెలవలేవు అంటే నవ్వేవాడు.. కానీ ఇప్పుడు వేరే.. చిన్నా మీదకి దూకాడు..
బాలు గాల్లో ఉండగానే పిడికిలి బిగించి గుండె మీద గుద్దితే అక్కడే కూలబడ్డాడు బాలు. లేవడానికి ఐదు నిముషాలు పట్టింది, ఈ లోపు ముగ్గురిని ముగించేసాడు చిన్నా.
అక్షిత చిన్నా కొట్టె షాట్స్ కి దిమ్మతిరిగి తేరుకుని కన్నా గాడి వైపు చూసింది. కన్నా గాడు ఫైట్ చేస్తున్న చిన్నా వైపు చూసి ఎంజాయి చేస్తున్నాడు. తననే చూస్తుందని తెలిసిందో అక్షిత వైపు చూసి రెండు చేతులు ఎత్తి నవ్వుతూ యా.. అని అరిచాడు. తను, చిన్నా మాదిరిగానే ఇంకో డేంజరస్ కాండిడేట్ పుట్టేసాడని అర్ధమైంది అక్షితకి
ఒక కొడుకు చచ్చాడని అర్ధమైంది. ఇంకో కొడుకుని పోగొట్టుకోడానికి సిద్ధంగా లేదు లచ్చు వెంటనే కన్నాని చేతుల్లోకి తీసుకుని వాడి మెడకి కత్తి పెట్టింది.
బాలు కూడా లేచాడు.. "అమ్మా.. చంపేయి వాడిని.. కొడకా ఇప్పుడు కొట్టురా.. ఒసేయి లంజా వాడిని చంపేయి.. వాడి పీక కొయ్యి వీడి ముందే" అని అరుస్తుంటే లచ్చు బాలుని అరిచింది. అక్షితకి సీన్ అర్ధమైంది, ఎవ్వరిని బతకనివ్వడు చిన్నా.. చిన్నా కాకపోతే తనైనా చేసేది అదే.. అందరిని చంపేస్తుంది. నడుచుకుంటూ వెళ్లి లచ్చు కడుపులో తంతూనే కన్నా గాడిని ఎత్తుకుంది.
అక్షిత : చిన్నా.. అనగానే చూసాడు. నేను చేసిన పాపాలు కొన్ని ఉన్నాయి, అవి కడుక్కుని వచ్చేస్తాను. కన్నా గాడిని నేను తీసుకొస్తా నువ్వెళ్లు
చిన్నా : వీళ్ళు
అక్షిత : ఒక్కడు కూడా బతకడు, ఎవడైనా బయటపడితే చంపేయి
చిన్నా : కన్నా.. వాడికి ఆకలేస్తుందేమో.. అని కొడుకు వైపు చూసాడు, వాడు ఆనందంగా అక్షిత వైపు చూస్తుంటే సరే అనుకున్నాడు
అక్షిత : నేను తీసుకొస్తాను
చిన్నా : లావణ్య.. నేను లావణ్య దెగ్గరికి వెళ్తాను. రక్తపు ముద్దలా పడి ఉంది, వీళ్ళ వల్ల.. చెప్పి వెళ్ళిపోయాడు.
అక్షిత కన్నా గాడిని చూసి నవ్వితే తిరిగి నవ్వాడు. "ఎవరు నేను" చెప్పు అని ముక్కు మీద గీరితే వాడు నవ్వుతూ తుమ్మాడు.. "అచ్చీ.." బుజ్జి చేతులతో ముక్కు తుడుచుకుని "అక్కీ" అని నవ్వాడు. అక్షితే "యే.. " అని నవ్వితే వాడు కూడా "యే.." అని నవ్వాడు.
అక్కడే గట్టు ఉంటే కూర్చోపెట్టింది. అక్కడే ఉన్న రెండు గిన్నెలు చేతికి ఇచ్చి "నువ్వు ఆడుకో.. ఇప్పుడే వస్తాను" అంటే వెళ్లొద్దు అని చెయ్యి చాపాడు అయోమయంగా, ముద్దు పెట్టుకుని "ఇప్పుడే వస్తాగా" అని నవ్వితే నవ్వాడు.
తిరిగి బాలు వాళ్ళ దెగ్గరికి వచ్చింది.
బాలు : అవకాశం ఉన్నప్పుడే మమ్మల్ని చంపెయ్యాల్సింది. ఎవరికి పుట్టారే మీరు, ఇంత దారుణంగా ఉన్నారు.
అక్షిత : చచ్చేముందు అవన్నీ నీకెందుకులే
బాలు నవ్వాడు. అక్షిత కూడా నవ్వింది. అందరు అర్ధం కాకుండా చూస్తున్నారు.
అక్షిత : సరే ఒక ఆట ఆడదాం, నేను కిందపడితే నా అల్లుడిని ఇక్కడే వదిలేసి వెళ్ళిపోతా.. నువ్వు కింద పడితే నీ వాళ్లలో ఒకడిని చంపేస్తా
బాలు : నేను రెడీ
అక్షిత : రా మరి..
ప్రతీసారి అక్షిత మాటలని కామెడీగా తీసుకునే బాలు, చిన్నాని చూసాక అక్షిత మాటలకి ఈ సారి నవ్వు రాలేదు. కత్తి తీసుకున్నాడు. పరిగెడుతూ అక్షిత మీదకి వస్తుంటే, సన్నగా నవ్వింది అక్షిత.
అక్షిత మొహంలో నవ్వు చూడగానే వాడి కోపం పెరిగింది. "నన్ను చులకనగా చూడకు" అని అరుస్తూనే మీదకి వస్తుంటే కాలితొ బాలు కాలి మీద చిన్న టచ్ ఇచ్చింది. రెండు కాళ్ళు ఒకదానికి ఒకటి తగులుకుని పడిపోయాడు.
అక్షిత : తాళి కట్టిన మొగుడివిరా నీ గురించి ఆ మాత్రం తెలీదా.. కొత్తగా ట్రై చెయ్యి అని నవ్వుతూనే పిచ్చిగా పరిగెత్తి కత్తి అందుకుని లచ్చు మెడ మీద కత్తి పెట్టింది. తొందర లేదు, ఇంకా ఆరుగురు బతికే ఉన్నారు. అంటే నీకింకా ఆరు అవకాశాలు ఉన్నాయి. నా తమ్ముడు వాళ్ళని చంపకుండా ఉడుంటే బాగుండు.. బాలుని రెచ్చగొట్టడం మొదలుపెడుతూనే వాడి ముందే వాడి అమ్మ పీక కసకస్స కోసింది.. నా అమ్మని చంపావు గుర్తుందా.. బాలు కళ్ళు ప్రతీ నిమిషం తన మీదే ఉండేలా మాట్లాడుతుంది. వాడికి ఆలోచించే అవకాశం ఇవ్వట్లేదు
బాలు రెండోసారి అక్షితని కొట్టడానికి లేచాడు.
xxxxxxx
చిన్నా : ఏమైంది ?
దయాకర్ : లావణ్య చనిపోయింది.
అప్పటికే తెల్లారి అంతా తెల్లగా కనిపిస్తుంది. లావణ్యని ఆ స్థితిలో చూడగానే బాధగా అనిపించింది. ఎంత అందంగా ఉండేది, ఎంత బాగా నవ్వేది. తనని చుసినప్పుడల్లా బొమ్మలా ఆగిపోయేవాడు.
చిన్నా లావణ్య వైపు నడుస్తుంటే దయాకర్ కన్నా గురించి అడిగాడు. అక్షిత తీసుకొస్తుంది అని సమాధానం చెపుతూనే లావణ్య ముందు మోకాళ్ళ మీద కూర్చున్నాడు. అవును బతికే అవకాశమే లేదు, పచ్చి ముద్దలా పడి ఉంది లావణ్య.
దయాకర్ అంబులెన్సు కోసం మళ్ళీ ఫోన్ చేసాడు.
చిన్నా : సారీ లావణ్యా..
లావణ్య : నేనింకా బతికే ఉన్నాను
చిన్నా చెయ్యి వెయ్యగానే "కదిలించకు, నీతో మాట్లాడకుండానే పోతాను" అంది.
లావణ్య : చిన్నా.. నీకోటి చెప్పాలి..
చిన్నా : చెప్పు
లావణ్య : మధ్యలో మాట్లాడకు.. నీకోటి చెప్పాలి. మొదటిసారి నువ్వు నన్ను కిడ్నాప్ చేసావ్ గుర్తుందా , అప్పుడే నిన్ను ప్రేమించేసాను. ఒక మనిషిని చూడగానే ప్రేమ పుడుతుందని శృతి చెపితే నవ్విన నాకు అదే అనుభవం ఎదురయ్యింది.
క్రైమ్ అన్నా గొడవలు అన్నా చచ్చేంత భయం నాకు, కానీ నీ వల్ల ఆ గొడవల్లోకి తెలియకుండానే దూరిపోయాను. ఎలాగో పోతాను, నీతో ఈ మాట చెప్పి పోదామని ఆగాను.. చెప్పేసాను.
వచ్చే జన్మలో నేనే నిన్ను పెళ్లి చేసుకుంటాను. నిన్ను శృతి కంటే ఎక్కువ ప్రేమిస్తాను. శృతి కంటే బాగా చూసుకుంటాను. కాదు నిన్ను అందరికంటే ఎక్కువ ప్రేమించేది అక్షిత, నిన్ను తనకంటే నేనే ఎక్కువగా ప్రేమిస్తా..
నిన్ను అస్సలు క్రైమ్ జోలికి పోనివ్వను. కన్నాని నీతో నేనే కంటాను. నా ప్రాణం అడ్డేసైనా వాడిని కాపాడాలనుకున్నాను కానీ నా వల్ల కాలేదు. ఒక విధంగా చచ్చిపోవడం మంచిదే అనిపిస్తుంది.. లేదంటే నీకు చెప్పే ధైర్యం నేనెప్పటికి చేసే దాన్ని కాదేమో
పిచ్చి దానిలా కనిపిస్తున్నానేమో.. పిచ్చి దాన్నే నేను..
మళ్ళీ లావణ్య నోటి నుంచి ఇంకో మాట రాలేదు. పావుగంటకి అక్షిత కన్నా గాడితో ఆడుకుంటూ బైటికి వచ్చింది.
xxxxxxxx
"యాయా..యాయ్యయా"
గొంతు వినగానే రేఖ ఒళ్ళో నుంచి లేచి బైటికి పరిగెత్తింది శృతి. అక్షిత చేతుల్లో నుంచి కన్నాని లాక్కుని వాడి మొహం అంతా ముద్దులు పెట్టేసింది. గట్టిగా వాటేసుకుని ఏడుస్తూనే అక్షిత చెయ్యి పట్టుకుంది.
శృతి : లావణ్య ఎలా ఉంది, చిన్నా ఎక్కడా ?
అక్షిత : లావణ్య హాస్పిటల్లో ఉంది, చిన్నా హాస్పిటల్లో ఉన్నాడు
శృతి : ఏమైంది.. నేను లావణ్యని చూడాలి.. పద వెళదాం.. బైటికి నడుస్తుంటే ఆపింది అక్షిత
అక్షిత : ముందు వాడి సంగతి చూడు.. ఆకలి లేదు, నిద్ర లేదు, భయం లేదు, దెబ్బలు తగిలితే నొప్పి లేదు. ఏం కొడుకుని కన్నావే
శృతి ఏడుస్తూనే నవ్వింది.
శృతి : నాకు తెలిసిన ఒక స్నేహితురాలు ఉండేది, దాన్ని చిన్నప్పటి నుంచి చూసి చూసి వీడిని చూస్తుంటే ఆశ్చర్యం రావట్లేదు నాకు.. అక్షిత నవ్వింది
కన్నా : అక్కీ..
శృతి : ఆమ్మో పూర్తిగా పిలుస్తున్నాడు !
అక్షిత : పాలు ఇవ్వు.
xxxxxxxxxx
హాస్పిటల్
Doctor 1 : ఇంత హై వాల్టేజ్ ఎలా తట్టుకుంది !
Doctor 2 : సర్ ఇది చూడండి, ఆమె RCB కౌంట్ రాపిడ్ గా పెరిగిపోతుంది
Doctor 1 : అవును.. గమనించాను. అంత రక్తం పోయినా ఆమె బతికి ఉండడానికి కారణం ఇదే.. రక్తం యొక్క ఉత్పత్తి చాలా వేగంగా ఉంది, అస్సలు ఇదెలా సాధ్యం !
Doctor 3 : ఆమె బీపీ తగ్గిపోతుంది, హెమోగ్లోబిన్ లెవెల్ మాత్రం పెరిగిపోతుంది. త్వరగా ఆలోచించండి, మనకి టైం లేదు !
Doctor 1 : నర్స్ CBC రిపోర్ట్ కావాలి, ఎరిత్రపోయిటిన్ లెవెల్స్ చెక్ చెయ్యండి. త్వరగా..
పది నిమిషాల్లో నర్స్ రిపోర్ట్స్ తొ వచ్చింది
నర్స్ : RBC కౌంట్ : 8.9 million/mm³ (Normal <6.1)
హెమోగ్లోబిన్ : 19.5 g/dL (Normal <15)
హెమాటోక్రిట్ : 62% (Very High)
ఎరీత్రపోయిటిన్ హారమోన్ : Suppressed !
Doctor 2 : డాక్టర్ ఇది పాలిసితమియా వెరా లాగ ఉంది !
Doctor 1 : నా గెస్ ప్రకారం షాక్ డైరెక్టుగా మార్రోని హిట్ చేసింది, శరీరం ఇంకా దానికే అలవాటు పడిపోయి ఉంది.
Doctor 3 : ఒకవేళ అది మారి మాములు స్థితికి వస్తే ?
Doctor 1 : రాకూడదని కోరుకుందాం, దేవుడి దయ..
Doctor 2 : రక్తం ఉత్పత్తి వేగం పెరుగుతూనే ఉంది, దాన్ని కంట్రోల్ చెయ్యలేకపోతే మనకున్న అవకాశాలు చేజారి పోతాయి.. ఏం చేసినా ఇప్పుడే చెయ్యాలి. త్వరగా ఏదో ఒక నిర్ణయం తీసుకోండి.
Doctor 1 : బతికించేద్దాం.. నేను వాళ్ళ పేరెంట్స్ ని ఒప్పించడానికి ప్రయత్నిస్తాను, ఒకవేళ దానికి వీళ్ళు ఒప్పుకోకపోతే మన ఉద్యోగాలు పోవచ్చు
Doctor 3 : మనం వైద్యులం.. వైద్యం చేద్దాం
ముగ్గురు ఎస్ అనుకుని ఆపరేషన్ మొదలు పెట్టారు.
xxxxxx
వారం గడిచింది. చిన్నా జరగాల్సిన కార్యక్రమాలు జరిపించాడు. ఈ వారం రోజులు చిన్నా హాస్పిటల్లోనే ఉన్నాడు. అక్షిత ఇదంతా గమనిస్తూనే ఉంది, మధుమతితొ పాటు అక్కడే ఉన్నాడు చిన్నా
లావణ్యకి స్పృహ వచ్చి కళ్ళు తెరిచింది. పక్కన ecg బీప్ శబ్దం, కిటికీ లోనుంచి పడే వెలుతురు అన్నీ గమనిస్తుంది.
నర్స్ లావణ్యకి స్పృహ రావడం డాక్టర్స్ కి ఇన్ఫం చేసింది. మెయిన్ డాక్టర్ వచ్చాడు.
Doctor 1 : ఎలా ఉన్నారు, మీరు కూడా సైన్స్ స్టూడెంట్ అని విన్నాను
లావణ్య : తల పగిలిపోయేలా ఉంది, శరీరం అంతా బరువుగా అనిపిస్తుంది. ఊపిరి చాలా భారంగా అనిపిస్తుంది. తిప్పుతుంది
Doctor 1 : గుడ్.. అలాగే ఉండాలి.. ముగ్గురు డాక్టర్లు వాళ్ళ అనుభవం, ఉద్యోగాలు, కెరీర్ ఫణంగా పెట్టారు నీకోసం
లావణ్య : థాంక్స్ డాక్టర్.. తల పట్టుకుంది లావణ్య.. అంతలోనే కన్నా కన్నా.. డాక్టర్ నేను చిన్నాని చూడాలి. తల పట్టుకుంది
Doctor 1 : రిలాక్స్ నేను పిలుస్తాను అని లేచి బైటికి వెళ్ళాడు.
లావణ్యకి స్పృహ వచ్చిందని తెలియగానే అందరూ హాస్పిటల్కి వచ్చేసారు. ఎప్పుడెప్పుడు లావణ్యని చూస్తామా అని మధుమతి, శృతి ఎదురు చూస్తుంటే నర్స్ మాత్రం బైటికి వచ్చి "ఇక్కడ చిన్నా అంటే ఎవరు ?" అని అడిగింది. అందరూ ఆశ్చర్యపోతే అక్షిత ఒక్కటే నవ్వుకుంది. నేనే అని లేచి నిలబడ్డాడు చిన్నా
నర్స్ : మిమ్మల్ని డాక్టర్ రమ్మంటున్నారు, చెప్పేసి వెళ్ళిపోయింది
చిన్నా లోపలికి వెళ్ళాడు. లోపల లావణ్యని చూడగానే మెల్లగా నవ్వాడు. లావణ్య మాత్రం సిగ్గుతొ తల తిప్పేసింది అంత తల నొప్పిలో కూడా
చిన్నా : ఎలా ఉంది ? తన బాడీ అంతా ఏవో క్లిప్పులు మెషిన్లు ఉండడం చూస్తూ అడిగాడు
లావణ్య : కన్నా ఎలా ఉన్నాడు ?
చిన్నా : బాగున్నాడు.. నువ్వే రికవర్ అవ్వాలి
లావణ్య : నాకు గుర్తున్నంత వరకు అయితే రికవరీ చాలా కష్టం. నేనసలు నడవలేనేమో
చిన్నా : డాక్టర్ చెప్పాడా ?
లావణ్య : నేనూ డాక్టర్ చదివాను.
చిన్నా : నన్ను పిలిచావట ! దెగ్గరికి వెళ్ళాడు
లావణ్య : అదీ.. నేను నీతో మాట్లాడినవన్నీ మర్చిపో.. ప్లీజ్ ఎవ్వరికి చెప్పకు.. నేనసలు నీకు ఏం చెప్పలేదనుకో.. చచ్చిపోతానేమోనని ఏదో పిచ్చి వాగుడు వాగేసాను. ఇప్పుడు సిగ్గుగా ఉంది.
చిన్నా లావణ్య చెయ్యి పట్టుకుని చూస్తే సిగ్గుపడింది. వదిలి బైటికి వెళ్ళిపోయాడు.
డాక్టర్ పేరెంట్స్ తొ మాట్లాడాలి అని పిలిస్తే దామోదర్, మధుమతి వెళ్లారు. మధుమతి చిన్నాని కూడా లాక్కుపోవడం అక్షిత చూసింది.
డాక్టర్ : మెడికల్ గా చెప్పాలంటే, మీ అమ్మాయి శరీరంలో బోన్ మారోలో మ్యుటేషన్ జరగింది. దీని వల్ల, రోజు అవసరానికి మించిన రక్తం ఉత్పత్తి అవుతోంది.
ఒకవేళ ఆ రక్తం తీయకుండా వదిలేస్తే శరీరం లోపలే రక్తం గడ్డలా మారి గుండెకి ఊపిరితిత్తులకి ఇబ్బంది అవుతుంది.. అంతే కాదు మెంటల్ గా సమస్యలు వస్తాయి
దామోదర్ : అంటే రోజూ రక్తం బైటికి తీసేయాలా డాక్టర్ ?
డాక్టర్ : అది కష్టమైన పని.. అందుకే లావణ్య గారి గుండె దగ్గర చిన్న మెషిన్ అమర్చాం, అది శరీరంలో రక్తం లెవెల్స్ ఎక్కువైనప్పుడు దానికదె బైటికి వదిలేస్తుంది.
చిన్నా : కానీ ఇది..
డాక్టర్ : అర్ధమైంది. ప్రస్తుతానికి ఇదే అడ్వాన్సడ్ మెషిన్.. లావణ్య గారు పూర్తిగా రికవర్ అవ్వడానికి కనీసం ఐదేళ్ళు పడుతుంది. కనీసం నాలుగేళ్లు మంచం మీదే ఉంటుంది. ఈలోగా కొత్త మెషిన్ వస్తుంది. ఇంకా అడ్వాన్స్ అవుతాయి.. అప్పుడు మీ సమస్యకి పరిష్కారం దొరకచ్చు
మధుమతి ఏడుస్తుంటే దామోదర్, చిన్నా ఇద్దరు సముదాయించారు.
చిన్నా : థాంక్స్ డాక్టర్.. ఏం చేసినా మీ ఋణం తీర్చుకోలేము
డాక్టర్ : కాపాడటమే మా కర్తవ్యం.. మర్చిపోకండి.. నవ్వాడు.
xxxxxxx
రెండు నెలల తరువాత లావణ్యని ఇంటికి మార్చారు. కన్నా వల్ల శృతి త్వరగానే కోలుకుంది.
అక్షిత కన్నా గాడితో వచ్చి సోఫాలో చిన్నా పక్కన కూర్చుంది. చిన్నా కన్నా గాడినే చూస్తున్నాడు.
అక్షిత : ఎందుకు వాడిని అలా చూస్తావ్ ?
చిన్నా : నీకు తెలీదు దొంగ నా కొడుకు వీడు
అక్షిత : ఏమైందిరా అంది నవ్వుతూ
చిన్నా : వీడు పుట్టిన దెగ్గర నుంచి నేను శృతిని ముట్టుకోలేదు. కావాలంటే ఒకసారి దాన్ని పిలువు చూపిస్తా
అక్షిత శృతిని పిలిస్తే వచ్చింది. చిన్నా మెల్లగా లేచి శృతి దెగ్గరికి వెళదామని లేచాడు అంతే.. కన్నా గాడు అక్షిత ఒళ్ళో నుంచి ఒక్కదూకు దూకి శృతి మీదకి పోయాడు. గట్టిగా వాటేసుకుని శృతిని ముద్దులు పెడుతూ చిన్నాని చూసి నవ్వుతుంటే
చిన్నా : నేను చెప్పాను కదా వీడు దొంగ నా కొడుకని
శృతి చిన్నాని మోచేత్తో పొడిస్తే అక్షిత గట్టిగా నవ్వింది.
అక్షిత : వాడిని తీసుకుపో అంటే రారా అని కన్నాని ఎత్తుకుని పక్కింట్లో రేఖ దెగ్గరికి వెళ్ళాడు. అక్షిత శృతి వంక చూసింది.
శృతి : ఏంటే ?
అక్షిత : లావణ్య.. ఐదేళ్ళు బెడ్ మీద, తరువాత కూడా హెల్త్ ప్రాబ్లంస్ వస్తాయి. నీ కొడుకుని కాపాడుతూ తన మీదకి తెచ్చుకుంది
శృతి : అవును.. నా వల్ల అయినంత చెయ్యాలని ఉంది, అదంటే నాకు చాలా ఇష్టం
అక్షిత : ఒక పని చెయ్యచ్చు
శృతి : ఏంటి ?
అక్షిత : లావణ్యని చిన్నా పెళ్లి చేసుకుంటే మనతో పాటే ఉంటుంది, నేను ఉంటాను, నువ్వు ఉంటావు.. మొగుడిగా చిన్నా ఉంటాడు. మన కోసం అంత చేసిన దానికి జీవితం ఇవ్వలేమా
శృతి : మరి నేను ?
అక్షిత : నీతోనే మొద్దు మొహం.. నీకు చెల్లి అవుద్ది
శృతి : అలా అయితే ఓకే.. దాని కోసం ఆ మాత్రం చెయ్యలేనా
అక్షిత : సింపతీ ఎక్కువయ్యి చిన్నా నీకంటే దాన్నే ఎక్కువ ప్రేమిస్తే ?
శృతి : అలా ఏం జరగదులే.. జరిగినా అవన్నీ నా చేతుల్లో లేవు.. నాకేం అభ్యంతరం లేదు. మన కోసం దాని జీవితాన్నే ఇచ్చింది నేను ఈ మాత్రం చెయ్యలేనా.. నేనే మాట్లాడతాను.. సాయంత్రం రేఖని తీసుకుని వెళదాం.
బాలు : అరెరే.. దొరికేసారు దొరికేసారు దొరికేశారోచ్
లావణ్య జుట్టు పట్టుకుని పైకి లేపాడు. అబ్బా ఏమున్నావే ఆపిల్ పండులా, కొరుక్కుతినాలని ఉంది. కాపాడేస్తావా లంజా
లావణ్య : ప్లీజ్.. వదిలెయ్యండి
బాలు గట్టిగా నవ్వాడు, చుట్టూ ఉన్న వాళ్ళు కూడా. "రేయి బతిమిలాడుతుందిరా ఇది, దీనికి అస్సలు ఏమి తెలిసినట్టు లేదు" బిడ్డని లాక్కొబోతే గట్టిగా పట్టుకుంది లావణ్య.
బాలు : బిడ్డనిస్తే నిన్ను వదిలేస్తా
లావణ్య ఇంకా గట్టిగా పట్టుకుంది కన్నా గాడిని.
బాలు : పోనీ నిన్ను చంపేసి బిడ్డని వదలనా ?
లావణ్య : వీడిని వదిలిపెట్టి వచ్చేస్తాను, ఐ ప్రామిస్. ఏడుస్తూనే మాటిచ్చింది
అందరు కడుపు పట్టుకుని మరీ నవ్వారు ఆ మాటకి, బాలు లావణ్యని కింద నుంచి పై వరకు చూసి నాలిక తడుపుకున్నాడు.
బాలు : కన్నె పిల్లవా ?
అందరు నవ్వారు. లావణ్య అర్ధం కానట్టు చూసింది
బాలు : నీ పూకులోకి మొడ్డ దిగిందా లేదా ?
అందరు నవ్వుతుంటే లావణ్య తల దించేసింది
బాలు : మరి ఎవడో పిసికినట్టు అంత ఉన్నాయేమే అని నవ్వుతుంటే అందరూ నవ్వారు.
బిడ్డని లాక్కొబోతే అడుగులు వెనక్కి వేసింది, ఇద్దరు లావణ్యని చెరో రెక్క పట్టుకోగానే మోచేత్తో వాళ్ళని పొడిచి పారిపోదామని వెనక్కి తిరగగానే బాలు కోపంగా లావణ్య నడ్డి మీద ఒక్క తన్ను తన్నాడు. రెప్ప పాటులో కన్నాకి దెబ్బలు తగలకుండా వాడిని వదిలేస్తూ స్తంభానికి బలంగా గుద్దుకుంది. నోట్లో నుంచి రక్తం కారుతూ అక్కడే స్తంభానికి అతుక్కుపోయింది. వెనక నడుము విరిగినట్టు అనిపించింది. దెబ్బ తగిలిందేమో కన్నా గాడి ఏడుపు గట్టిగా వినిపిస్తుంది.
లావణ్య స్తంభానికి అతుక్కునే కన్నా గాడి వైపు చెయ్యి చాపింది. బాలు రాక్షసంగా నవ్వుతూ "కాపాడేస్తావా లంజా" అని మళ్ళీ తన్నాడు, నడుము విరిగినట్టు పెళ్ళున శబ్దం కూడా వచ్చింది. అప్పటికి కసి తీరనట్టు అడుగు వెనక్కి వేసి గట్టిగా ఇంకోసారి తన్నగానే స్తంభం విరిగి నేల కూలింది, లావణ్య అక్కడే రక్తపు ముద్దలా కుప్పకూలింది. నడుము కింద భాగంలోని బొక్క బైటికి వచ్చేసింది.
చేతి వేలు కూడా కదపలేని స్థితిలో ఉందని అర్ధమయ్యింది. కళ్ళు కన్నా గాడు కనిపిస్తాడేమోనని వెతుకుతున్నాయి. చచ్చిన శవంలో ప్రాణం ఉన్నట్టు అలా ఉండిపోయింది.
నడుము బొక్క బైటికి వచ్చేసి రక్తం కారుతుంటే మెల్లగా లావణ్య కళ్ళు మూసుకుపోతున్నాయి.
తుప్పర వర్షం కాస్తా పెద్ద వానగా మారి లావణ్య ఒంటి నుంచి కారే రక్తం పారుతుంటే, బాలు మనుషుల మీద ఉన్న కుంకుమ కూడా నీళ్లతొ పాటు కారిపోతుంది.
బాలు : అబ్బా లంజ ముద్దొస్తుందే.. అమ్మా నేనీ లంజని దెంగి వస్తా
లచ్చు : అదెక్కడికి పోద్ది పూజ అయిపోయాక దెంగుదువులే
బాలు : అప్పటిదాకా అది బతికుండదే..
లచ్చు : ఇప్పుడు మాత్రం అది నీ మీదెక్కి దెంగుద్దా.. పదా ముందు పూజ అని లాక్కెళ్లిపోయింది.
బాలు ఎడమ చేత్తో కన్నా గొంతు పట్టుకుని లేపి బొమ్మని పట్టుకెళ్లినట్టు పట్టుకెళ్ళాడు. కన్నాకి ఊపిరి ఆడక ఏడవటం కూడా మానేశాడు.
లచ్చు : ఒరేయి పిచ్చి లంజాకొడకా బలి ఇవ్వకముందే పోయేలా ఉన్నాడు, ఇటివ్వు అని బిడ్డని లాక్కుంది.
అందరూ వెళ్లిపోయారు. లావణ్య ఒక్కటే మిగిలింది. ఈదురు గాలులు మొదలయ్యాయి. గాల్లో తెగిపడి ఊగుతున్న కరెంటు తీగ ఒకటి గాలికి ఊగుతూ బైటికి వచ్చిన లావణ్య నడ్డి బొక్క మీద పడి ఆగిపోయింది. దాంట్లో కరెంటు లేదు, లావణ్య ప్రాణం ఇంకా ఉంది. కొన ఊపిరితొ ఉంది.
"ఇంకా ఎందుకు నాలో ఈ ప్రాణం ఉంచావ్, రోజూ నీకు మొక్కుతాను, ఎవ్వరిని ఇబ్బంది పెట్టను, ఎవ్వరికి చెడు చెయ్యను. నువ్వు మంచి వాళ్ళని త్వరగా తీసుకుపోతావటకదా అందుకేనా ఇదంతా.. మరి ఇంకా ఎంతసేపు ఎదురు చూడాలి, త్వరగా తీసుకెళ్ళు. ఏ తప్పు చెయ్యని నాకు ఇంత పెద్ద శిక్ష వేసావ్. అయ్యో.. ఒక పెళ్ళైన వాడిని ప్రేమించడం తప్పే కదా, సరే నా తప్పు ఒప్పుకుంటున్నాను. మరి ఏడాది బిడ్డని కూడా వదలవా నువ్వు. వాడేమి పాపం చేసాడు. వాడిని కాపాడాలి కదా నువ్వు ?
నువ్వు నిజంగా ఉంటే.. నీ కథలు నిజాలైతే.. ఇన్నేళ్లు నేను నీ మీద పెట్టుకున్న నమ్మకం వొమ్ము చెయ్యకు. నేను చిన్నాని ప్రేమించడం తప్పు అయితే నన్ను తీసుకుపో, కానీ కన్నా గాడు తప్పు చేసే అవకాశమే లేదు. వాడిని బతికించు, నువ్వున్నావని నిరూపించు.
ఒక్కమాట కూడా లావణ్య నోటి నుంచి బైటికి రాలేదు కానీ కళ్ళు నీరు కారుస్తూనే ఉన్నాయి. కన్నీళ్లు, రక్తం రెండూ పారే వర్షపు నీళ్లలో కలిసిపోతున్నాయి.
ఆకాశంలో పెద్ద మెరుపు ఒకటి మెరిసింది. దాని వెంటనే ఉరుములు.. దూరం నుంచి అక్షిత దెగ్గర ఉన్న ట్రాకర్ని వెంబడిస్తూ చిన్నా, దయాకర్ వస్తున్నారు. చిన్నాకి చీకట్లో ఏదో ఉందని తెలుస్తునే బండి లైట్ అటు వైపు తిప్పాడు.
సరిగ్గా అప్పుడే ఒక పెద్ద మెరుపు.. కరెంటు తీగల మీద పడి ఆ విద్యుత్తు తీగల ద్వారా ప్రయాణించి అదే క్షణంలో లావణ్య నడ్డి బొక్కకి తగిలిన కరెంటు తీగ ద్వారా లావణ్యకి షాక్ కొట్టింది.
చిన్నా చూస్తుండగానే లావణ్య గాల్లో పది అడుగులు పైకి ఎగిరి పడింది. గాల్లోనే లావణ్య శరీరంలో నుంచి బైటికి వచ్చిన నడ్డి బొక్క పెళ్ళున విరుగుతూ మెరుపు ద్వారా పుట్టిన విద్యుత్తు చిల్లిన రక్తం వల్ల కరెంటు ఎరుపు రంగులోకి మారింది. గాల్లో లావణ్య ఒక్కసారి ఎర్ర లైటులా వెలిగి ఆరిపోయింది. పెద్ద జుట్టు గాల్లోనే ఒక్కసారిగా విరబూసుకుని, లావణ్య కళ్ళు పెద్దవి అవుతూ తన కళ్లలో వెలుగు నిండి అదే క్షణంలో ముద్దలా కుప్ప కూలిపోయింది.
"అమ్మా..." అంది లావణ్య. తన నోటి నుంచి మాట రావడం తనకే తెలిసి ఆశ్చర్యపోయింది. ఇప్పటి వరకు చలనంలేని తన శరీరానికి ఇప్పుడు చలనం తెలుస్తుంది, స్పర్శ తెలుస్తుంది. డాక్టర్ చదువుతున్న లావణ్యకి అస్సలు తన ఒంట్లో ఏం జరుగుతుందో తనకే తెలియక తికమక పడింది. అప్పుడు వినిపించింది ఒక గొంతు "లావణ్యా.." అని..
చనిపోయేముందు ప్రేమించే వాళ్ళు కళ్ళ ముందు కనిపించినట్టు, చిన్నా గొంతు వినిపించగానే.. ఓహో ఇదే అనమాట చివరి క్షణం అని చావుకి తల వంచి కళ్ళు మూసుకుంది.
చిన్నా : లావణ్యా...
నిజంగానే పిలుస్తున్నాడు. "చిన్నా.. చిన్నా.. కన్నా గాడు, వెళ్ళు.. వెళ్ళు" అని అరిచింది. చిన్నా దయాకర్ని అక్కడే వదిలేసి వెళ్ళిపోయాడు.
దయాకర్ : లావణ్యా..
లావణ్య : అన్నా ముట్టుకోకు, నేను బతకను.
దయాకర్ అంబులెన్సుకి ఫోన్ చేసాడు. ఫోర్సుని కూడా పిలుద్దామని ఫోన్ చేస్తూ అక్షిత వద్దని చెప్పడం గుర్తొచ్చి ఆగిపోయాడు.
లావణ్య : అన్నా వెళ్ళు, కన్నాని కాపాడండి. నేను ఎలాగో పోతాను.. ప్లీజ్ వెళ్ళండి
దయాకర్ కి లావణ్యని చూడగానే అర్ధమైంది తను బతికే అవకాశమే లేదని. ఇంకేమి చెయ్యలేక సారీ లావణ్యా అని లేచి వెళ్ళిపోయాడు.
xxxxxxx
బండి దిగిన అక్షితకి ఎవ్వరు కనిపించలేదు. వర్షం పడుతుంటే అక్కడ జరుగుతున్న పూజ చూసింది. పెద్ద వర్షానికి వెలిగించిన మంట ఆరిపోతూ అక్కడ ఏర్పాటు చేసినవన్నీ గాల్లో ఎగిరిపోతున్నాయి.
ఇంకా బిడ్డని బలివ్వలేదు, రెండేళ్లు గడిపింది వీళ్ళతో.. ఈ బలి పూజల గురించి కొంత అవగాహన ఉంది. కన్నా గాడిని తీసుకుని ఇక్కడికే వస్తారని ఎదురుచూస్తుంది.
కాసేపటికి రానే వచ్చారు. అక్షిత ఎదురు నిలుచుని ఉండడం చూసారు అంతా..
లచ్చు : ఈ లంజ మళ్ళీ వచ్చింది. రేయి ఇవ్వాళ బలి పూజతొ పాటు దీన్ని కూడా బలి ఇవ్వాలి..
లచ్చు మాట్లాడుతుండగానే భుజం మీద కాల్చింది. అందరూ అడుగులు వెనక్కి వేశారు. ఇప్పటి వరకు అక్కడున్న బిడ్డ అక్షిత అల్లుడని ఎవ్వరికి తెలీదు.
బాలు : మా నాన్నని చంపేశావ్. ఈ రోజు నా చేతుల్లోనే నీ చావు
అక్షిత : రా మరి చూసుకుందాం. వెనక ఒకడు పరిగెత్తుకుంటూ వస్తుంటే వాడిని కాల్చేసింది.
లచ్చు : ఏంట్రా చూస్తున్నారు, ఆ లంజని చంపెయ్యండి..
కన్నా గాడు అక్షితని చూసేసాడు, వాడి ఏడుపు ఆగిపోయింది. "యా... అక్ క్కీ.. " పూర్తిగా పిలిచాడు మొదటిసారి. ఆ పిలుపు బాలు గాడు వినడం, అక్షిత భయపడటం అన్నీ ఒకేసారి జరిగిపోయాయి.
బాలు నవ్వుతూ "అమ్మ దొంగ లంజా.. బిడ్డ కోసం వచ్చింది ఈ లంజ.. " వెంటనే లచ్చు చేతుల్లో నుంచి లాక్కొబోతుంటే అక్షిత గన్ వాడికి గురిపెట్టింది. వెనక బండి శబ్దం వినగానే అందరూ వెనక్కి చూసారు. చిన్నా వచ్చేసాడు.
బండి రన్నింగులో దిగుతూనే అదే స్పీడులో ఒకడి గుండె మీద గుద్దేశాడు. వాడు మళ్ళీ లేవలేదు. బాలు అయోమయంగా అక్షిత వైపు చిన్నా వైపు చూసాడు.
అక్షిత : నా తమ్ముడు
బాలు : రేయి అన్నయ్యా.. ఆ లంజాకొడుకుని నువ్వు చూసుకో ఈ లంజని నేను చూసుకుంటా.. బిడ్డని లచ్చు చేతుల్లో పెట్టగానే లచ్చు కాళీ మాత వైపు వెళ్ళింది.
బాలు అన్న సూరి చిన్నాకి ఎదురు నిలబడ్డాడు, కన్నాని చూడగానే చిన్నాకి ఊపిరి తిరిగొచ్చినట్టు అనిపించింది. అక్కడ కాళీ మాత, ఆ వాతావరణం చూడగానే కన్నా గాడిని ఎందుకు ఎత్తుకొచ్చారో అర్ధమైంది.
చిన్నా : చూసుకుంటార్రా నా కొడకల్లారా.. చూడు చూడు లంజాకొడకా చూడు.. అని బాలుని తిడుతూనే సూరి కాళ్ళని గట్టిగా తన్నాడు, వాడు గాల్లోకి లేవడం, వాడి తల పట్టుకుని మోకాలుతొ పుర్రెని గుద్దితే సూరి అక్కడిక్కడే బ్రెయిన్ డెడ్ అయ్యి చచ్చాడు.
ఆ షాట్ చూసిన ప్రతీ ఒక్కళ్ళు రెండు అడుగులు వెనక్కి వేశారు. అక్షిత అయితే కళ్ళార్పకుండా చూస్తుంది. ఇన్ని రోజులు తనకంటే బలవంతులు, తనకంటే టెక్నిక్ ఉన్న వాళ్ళు లేరని ఒక గర్వంతొ ఉండేది. ఇదే చిన్నా అస్సలు రూపం, అస్సలు కోపం, అస్సలైన బలం అని తెలిసాక తన అడుగు కూడా వెనక్కి పడింది.
కిందపడ్డ పెద్దకొడుకు మళ్ళీ లేవకపోవడంతొ లచ్చు భయపడిపోయింది, చేతిలో ఉన్న కన్నాని కింద వదిలేసింది. బాలు కూడా ఇన్ని రోజులు అదే గర్వంతొ ఉండేవాడు, అందుకే అక్షిత నువ్వు నన్ను కొట్టలేవు, గెలవలేవు అంటే నవ్వేవాడు.. కానీ ఇప్పుడు వేరే.. చిన్నా మీదకి దూకాడు..
బాలు గాల్లో ఉండగానే పిడికిలి బిగించి గుండె మీద గుద్దితే అక్కడే కూలబడ్డాడు బాలు. లేవడానికి ఐదు నిముషాలు పట్టింది, ఈ లోపు ముగ్గురిని ముగించేసాడు చిన్నా.
అక్షిత చిన్నా కొట్టె షాట్స్ కి దిమ్మతిరిగి తేరుకుని కన్నా గాడి వైపు చూసింది. కన్నా గాడు ఫైట్ చేస్తున్న చిన్నా వైపు చూసి ఎంజాయి చేస్తున్నాడు. తననే చూస్తుందని తెలిసిందో అక్షిత వైపు చూసి రెండు చేతులు ఎత్తి నవ్వుతూ యా.. అని అరిచాడు. తను, చిన్నా మాదిరిగానే ఇంకో డేంజరస్ కాండిడేట్ పుట్టేసాడని అర్ధమైంది అక్షితకి
ఒక కొడుకు చచ్చాడని అర్ధమైంది. ఇంకో కొడుకుని పోగొట్టుకోడానికి సిద్ధంగా లేదు లచ్చు వెంటనే కన్నాని చేతుల్లోకి తీసుకుని వాడి మెడకి కత్తి పెట్టింది.
బాలు కూడా లేచాడు.. "అమ్మా.. చంపేయి వాడిని.. కొడకా ఇప్పుడు కొట్టురా.. ఒసేయి లంజా వాడిని చంపేయి.. వాడి పీక కొయ్యి వీడి ముందే" అని అరుస్తుంటే లచ్చు బాలుని అరిచింది. అక్షితకి సీన్ అర్ధమైంది, ఎవ్వరిని బతకనివ్వడు చిన్నా.. చిన్నా కాకపోతే తనైనా చేసేది అదే.. అందరిని చంపేస్తుంది. నడుచుకుంటూ వెళ్లి లచ్చు కడుపులో తంతూనే కన్నా గాడిని ఎత్తుకుంది.
అక్షిత : చిన్నా.. అనగానే చూసాడు. నేను చేసిన పాపాలు కొన్ని ఉన్నాయి, అవి కడుక్కుని వచ్చేస్తాను. కన్నా గాడిని నేను తీసుకొస్తా నువ్వెళ్లు
చిన్నా : వీళ్ళు
అక్షిత : ఒక్కడు కూడా బతకడు, ఎవడైనా బయటపడితే చంపేయి
చిన్నా : కన్నా.. వాడికి ఆకలేస్తుందేమో.. అని కొడుకు వైపు చూసాడు, వాడు ఆనందంగా అక్షిత వైపు చూస్తుంటే సరే అనుకున్నాడు
అక్షిత : నేను తీసుకొస్తాను
చిన్నా : లావణ్య.. నేను లావణ్య దెగ్గరికి వెళ్తాను. రక్తపు ముద్దలా పడి ఉంది, వీళ్ళ వల్ల.. చెప్పి వెళ్ళిపోయాడు.
అక్షిత కన్నా గాడిని చూసి నవ్వితే తిరిగి నవ్వాడు. "ఎవరు నేను" చెప్పు అని ముక్కు మీద గీరితే వాడు నవ్వుతూ తుమ్మాడు.. "అచ్చీ.." బుజ్జి చేతులతో ముక్కు తుడుచుకుని "అక్కీ" అని నవ్వాడు. అక్షితే "యే.. " అని నవ్వితే వాడు కూడా "యే.." అని నవ్వాడు.
అక్కడే గట్టు ఉంటే కూర్చోపెట్టింది. అక్కడే ఉన్న రెండు గిన్నెలు చేతికి ఇచ్చి "నువ్వు ఆడుకో.. ఇప్పుడే వస్తాను" అంటే వెళ్లొద్దు అని చెయ్యి చాపాడు అయోమయంగా, ముద్దు పెట్టుకుని "ఇప్పుడే వస్తాగా" అని నవ్వితే నవ్వాడు.
తిరిగి బాలు వాళ్ళ దెగ్గరికి వచ్చింది.
బాలు : అవకాశం ఉన్నప్పుడే మమ్మల్ని చంపెయ్యాల్సింది. ఎవరికి పుట్టారే మీరు, ఇంత దారుణంగా ఉన్నారు.
అక్షిత : చచ్చేముందు అవన్నీ నీకెందుకులే
బాలు నవ్వాడు. అక్షిత కూడా నవ్వింది. అందరు అర్ధం కాకుండా చూస్తున్నారు.
అక్షిత : సరే ఒక ఆట ఆడదాం, నేను కిందపడితే నా అల్లుడిని ఇక్కడే వదిలేసి వెళ్ళిపోతా.. నువ్వు కింద పడితే నీ వాళ్లలో ఒకడిని చంపేస్తా
బాలు : నేను రెడీ
అక్షిత : రా మరి..
ప్రతీసారి అక్షిత మాటలని కామెడీగా తీసుకునే బాలు, చిన్నాని చూసాక అక్షిత మాటలకి ఈ సారి నవ్వు రాలేదు. కత్తి తీసుకున్నాడు. పరిగెడుతూ అక్షిత మీదకి వస్తుంటే, సన్నగా నవ్వింది అక్షిత.
అక్షిత మొహంలో నవ్వు చూడగానే వాడి కోపం పెరిగింది. "నన్ను చులకనగా చూడకు" అని అరుస్తూనే మీదకి వస్తుంటే కాలితొ బాలు కాలి మీద చిన్న టచ్ ఇచ్చింది. రెండు కాళ్ళు ఒకదానికి ఒకటి తగులుకుని పడిపోయాడు.
అక్షిత : తాళి కట్టిన మొగుడివిరా నీ గురించి ఆ మాత్రం తెలీదా.. కొత్తగా ట్రై చెయ్యి అని నవ్వుతూనే పిచ్చిగా పరిగెత్తి కత్తి అందుకుని లచ్చు మెడ మీద కత్తి పెట్టింది. తొందర లేదు, ఇంకా ఆరుగురు బతికే ఉన్నారు. అంటే నీకింకా ఆరు అవకాశాలు ఉన్నాయి. నా తమ్ముడు వాళ్ళని చంపకుండా ఉడుంటే బాగుండు.. బాలుని రెచ్చగొట్టడం మొదలుపెడుతూనే వాడి ముందే వాడి అమ్మ పీక కసకస్స కోసింది.. నా అమ్మని చంపావు గుర్తుందా.. బాలు కళ్ళు ప్రతీ నిమిషం తన మీదే ఉండేలా మాట్లాడుతుంది. వాడికి ఆలోచించే అవకాశం ఇవ్వట్లేదు
బాలు రెండోసారి అక్షితని కొట్టడానికి లేచాడు.
xxxxxxx
చిన్నా : ఏమైంది ?
దయాకర్ : లావణ్య చనిపోయింది.
అప్పటికే తెల్లారి అంతా తెల్లగా కనిపిస్తుంది. లావణ్యని ఆ స్థితిలో చూడగానే బాధగా అనిపించింది. ఎంత అందంగా ఉండేది, ఎంత బాగా నవ్వేది. తనని చుసినప్పుడల్లా బొమ్మలా ఆగిపోయేవాడు.
చిన్నా లావణ్య వైపు నడుస్తుంటే దయాకర్ కన్నా గురించి అడిగాడు. అక్షిత తీసుకొస్తుంది అని సమాధానం చెపుతూనే లావణ్య ముందు మోకాళ్ళ మీద కూర్చున్నాడు. అవును బతికే అవకాశమే లేదు, పచ్చి ముద్దలా పడి ఉంది లావణ్య.
దయాకర్ అంబులెన్సు కోసం మళ్ళీ ఫోన్ చేసాడు.
చిన్నా : సారీ లావణ్యా..
లావణ్య : నేనింకా బతికే ఉన్నాను
చిన్నా చెయ్యి వెయ్యగానే "కదిలించకు, నీతో మాట్లాడకుండానే పోతాను" అంది.
లావణ్య : చిన్నా.. నీకోటి చెప్పాలి..
చిన్నా : చెప్పు
లావణ్య : మధ్యలో మాట్లాడకు.. నీకోటి చెప్పాలి. మొదటిసారి నువ్వు నన్ను కిడ్నాప్ చేసావ్ గుర్తుందా , అప్పుడే నిన్ను ప్రేమించేసాను. ఒక మనిషిని చూడగానే ప్రేమ పుడుతుందని శృతి చెపితే నవ్విన నాకు అదే అనుభవం ఎదురయ్యింది.
క్రైమ్ అన్నా గొడవలు అన్నా చచ్చేంత భయం నాకు, కానీ నీ వల్ల ఆ గొడవల్లోకి తెలియకుండానే దూరిపోయాను. ఎలాగో పోతాను, నీతో ఈ మాట చెప్పి పోదామని ఆగాను.. చెప్పేసాను.
వచ్చే జన్మలో నేనే నిన్ను పెళ్లి చేసుకుంటాను. నిన్ను శృతి కంటే ఎక్కువ ప్రేమిస్తాను. శృతి కంటే బాగా చూసుకుంటాను. కాదు నిన్ను అందరికంటే ఎక్కువ ప్రేమించేది అక్షిత, నిన్ను తనకంటే నేనే ఎక్కువగా ప్రేమిస్తా..
నిన్ను అస్సలు క్రైమ్ జోలికి పోనివ్వను. కన్నాని నీతో నేనే కంటాను. నా ప్రాణం అడ్డేసైనా వాడిని కాపాడాలనుకున్నాను కానీ నా వల్ల కాలేదు. ఒక విధంగా చచ్చిపోవడం మంచిదే అనిపిస్తుంది.. లేదంటే నీకు చెప్పే ధైర్యం నేనెప్పటికి చేసే దాన్ని కాదేమో
పిచ్చి దానిలా కనిపిస్తున్నానేమో.. పిచ్చి దాన్నే నేను..
మళ్ళీ లావణ్య నోటి నుంచి ఇంకో మాట రాలేదు. పావుగంటకి అక్షిత కన్నా గాడితో ఆడుకుంటూ బైటికి వచ్చింది.
xxxxxxxx
"యాయా..యాయ్యయా"
గొంతు వినగానే రేఖ ఒళ్ళో నుంచి లేచి బైటికి పరిగెత్తింది శృతి. అక్షిత చేతుల్లో నుంచి కన్నాని లాక్కుని వాడి మొహం అంతా ముద్దులు పెట్టేసింది. గట్టిగా వాటేసుకుని ఏడుస్తూనే అక్షిత చెయ్యి పట్టుకుంది.
శృతి : లావణ్య ఎలా ఉంది, చిన్నా ఎక్కడా ?
అక్షిత : లావణ్య హాస్పిటల్లో ఉంది, చిన్నా హాస్పిటల్లో ఉన్నాడు
శృతి : ఏమైంది.. నేను లావణ్యని చూడాలి.. పద వెళదాం.. బైటికి నడుస్తుంటే ఆపింది అక్షిత
అక్షిత : ముందు వాడి సంగతి చూడు.. ఆకలి లేదు, నిద్ర లేదు, భయం లేదు, దెబ్బలు తగిలితే నొప్పి లేదు. ఏం కొడుకుని కన్నావే
శృతి ఏడుస్తూనే నవ్వింది.
శృతి : నాకు తెలిసిన ఒక స్నేహితురాలు ఉండేది, దాన్ని చిన్నప్పటి నుంచి చూసి చూసి వీడిని చూస్తుంటే ఆశ్చర్యం రావట్లేదు నాకు.. అక్షిత నవ్వింది
కన్నా : అక్కీ..
శృతి : ఆమ్మో పూర్తిగా పిలుస్తున్నాడు !
అక్షిత : పాలు ఇవ్వు.
xxxxxxxxxx
హాస్పిటల్
Doctor 1 : ఇంత హై వాల్టేజ్ ఎలా తట్టుకుంది !
Doctor 2 : సర్ ఇది చూడండి, ఆమె RCB కౌంట్ రాపిడ్ గా పెరిగిపోతుంది
Doctor 1 : అవును.. గమనించాను. అంత రక్తం పోయినా ఆమె బతికి ఉండడానికి కారణం ఇదే.. రక్తం యొక్క ఉత్పత్తి చాలా వేగంగా ఉంది, అస్సలు ఇదెలా సాధ్యం !
Doctor 3 : ఆమె బీపీ తగ్గిపోతుంది, హెమోగ్లోబిన్ లెవెల్ మాత్రం పెరిగిపోతుంది. త్వరగా ఆలోచించండి, మనకి టైం లేదు !
Doctor 1 : నర్స్ CBC రిపోర్ట్ కావాలి, ఎరిత్రపోయిటిన్ లెవెల్స్ చెక్ చెయ్యండి. త్వరగా..
పది నిమిషాల్లో నర్స్ రిపోర్ట్స్ తొ వచ్చింది
నర్స్ : RBC కౌంట్ : 8.9 million/mm³ (Normal <6.1)
హెమోగ్లోబిన్ : 19.5 g/dL (Normal <15)
హెమాటోక్రిట్ : 62% (Very High)
ఎరీత్రపోయిటిన్ హారమోన్ : Suppressed !
Doctor 2 : డాక్టర్ ఇది పాలిసితమియా వెరా లాగ ఉంది !
Doctor 1 : నా గెస్ ప్రకారం షాక్ డైరెక్టుగా మార్రోని హిట్ చేసింది, శరీరం ఇంకా దానికే అలవాటు పడిపోయి ఉంది.
Doctor 3 : ఒకవేళ అది మారి మాములు స్థితికి వస్తే ?
Doctor 1 : రాకూడదని కోరుకుందాం, దేవుడి దయ..
Doctor 2 : రక్తం ఉత్పత్తి వేగం పెరుగుతూనే ఉంది, దాన్ని కంట్రోల్ చెయ్యలేకపోతే మనకున్న అవకాశాలు చేజారి పోతాయి.. ఏం చేసినా ఇప్పుడే చెయ్యాలి. త్వరగా ఏదో ఒక నిర్ణయం తీసుకోండి.
Doctor 1 : బతికించేద్దాం.. నేను వాళ్ళ పేరెంట్స్ ని ఒప్పించడానికి ప్రయత్నిస్తాను, ఒకవేళ దానికి వీళ్ళు ఒప్పుకోకపోతే మన ఉద్యోగాలు పోవచ్చు
Doctor 3 : మనం వైద్యులం.. వైద్యం చేద్దాం
ముగ్గురు ఎస్ అనుకుని ఆపరేషన్ మొదలు పెట్టారు.
xxxxxx
వారం గడిచింది. చిన్నా జరగాల్సిన కార్యక్రమాలు జరిపించాడు. ఈ వారం రోజులు చిన్నా హాస్పిటల్లోనే ఉన్నాడు. అక్షిత ఇదంతా గమనిస్తూనే ఉంది, మధుమతితొ పాటు అక్కడే ఉన్నాడు చిన్నా
లావణ్యకి స్పృహ వచ్చి కళ్ళు తెరిచింది. పక్కన ecg బీప్ శబ్దం, కిటికీ లోనుంచి పడే వెలుతురు అన్నీ గమనిస్తుంది.
నర్స్ లావణ్యకి స్పృహ రావడం డాక్టర్స్ కి ఇన్ఫం చేసింది. మెయిన్ డాక్టర్ వచ్చాడు.
Doctor 1 : ఎలా ఉన్నారు, మీరు కూడా సైన్స్ స్టూడెంట్ అని విన్నాను
లావణ్య : తల పగిలిపోయేలా ఉంది, శరీరం అంతా బరువుగా అనిపిస్తుంది. ఊపిరి చాలా భారంగా అనిపిస్తుంది. తిప్పుతుంది
Doctor 1 : గుడ్.. అలాగే ఉండాలి.. ముగ్గురు డాక్టర్లు వాళ్ళ అనుభవం, ఉద్యోగాలు, కెరీర్ ఫణంగా పెట్టారు నీకోసం
లావణ్య : థాంక్స్ డాక్టర్.. తల పట్టుకుంది లావణ్య.. అంతలోనే కన్నా కన్నా.. డాక్టర్ నేను చిన్నాని చూడాలి. తల పట్టుకుంది
Doctor 1 : రిలాక్స్ నేను పిలుస్తాను అని లేచి బైటికి వెళ్ళాడు.
లావణ్యకి స్పృహ వచ్చిందని తెలియగానే అందరూ హాస్పిటల్కి వచ్చేసారు. ఎప్పుడెప్పుడు లావణ్యని చూస్తామా అని మధుమతి, శృతి ఎదురు చూస్తుంటే నర్స్ మాత్రం బైటికి వచ్చి "ఇక్కడ చిన్నా అంటే ఎవరు ?" అని అడిగింది. అందరూ ఆశ్చర్యపోతే అక్షిత ఒక్కటే నవ్వుకుంది. నేనే అని లేచి నిలబడ్డాడు చిన్నా
నర్స్ : మిమ్మల్ని డాక్టర్ రమ్మంటున్నారు, చెప్పేసి వెళ్ళిపోయింది
చిన్నా లోపలికి వెళ్ళాడు. లోపల లావణ్యని చూడగానే మెల్లగా నవ్వాడు. లావణ్య మాత్రం సిగ్గుతొ తల తిప్పేసింది అంత తల నొప్పిలో కూడా
చిన్నా : ఎలా ఉంది ? తన బాడీ అంతా ఏవో క్లిప్పులు మెషిన్లు ఉండడం చూస్తూ అడిగాడు
లావణ్య : కన్నా ఎలా ఉన్నాడు ?
చిన్నా : బాగున్నాడు.. నువ్వే రికవర్ అవ్వాలి
లావణ్య : నాకు గుర్తున్నంత వరకు అయితే రికవరీ చాలా కష్టం. నేనసలు నడవలేనేమో
చిన్నా : డాక్టర్ చెప్పాడా ?
లావణ్య : నేనూ డాక్టర్ చదివాను.
చిన్నా : నన్ను పిలిచావట ! దెగ్గరికి వెళ్ళాడు
లావణ్య : అదీ.. నేను నీతో మాట్లాడినవన్నీ మర్చిపో.. ప్లీజ్ ఎవ్వరికి చెప్పకు.. నేనసలు నీకు ఏం చెప్పలేదనుకో.. చచ్చిపోతానేమోనని ఏదో పిచ్చి వాగుడు వాగేసాను. ఇప్పుడు సిగ్గుగా ఉంది.
చిన్నా లావణ్య చెయ్యి పట్టుకుని చూస్తే సిగ్గుపడింది. వదిలి బైటికి వెళ్ళిపోయాడు.
డాక్టర్ పేరెంట్స్ తొ మాట్లాడాలి అని పిలిస్తే దామోదర్, మధుమతి వెళ్లారు. మధుమతి చిన్నాని కూడా లాక్కుపోవడం అక్షిత చూసింది.
డాక్టర్ : మెడికల్ గా చెప్పాలంటే, మీ అమ్మాయి శరీరంలో బోన్ మారోలో మ్యుటేషన్ జరగింది. దీని వల్ల, రోజు అవసరానికి మించిన రక్తం ఉత్పత్తి అవుతోంది.
ఒకవేళ ఆ రక్తం తీయకుండా వదిలేస్తే శరీరం లోపలే రక్తం గడ్డలా మారి గుండెకి ఊపిరితిత్తులకి ఇబ్బంది అవుతుంది.. అంతే కాదు మెంటల్ గా సమస్యలు వస్తాయి
దామోదర్ : అంటే రోజూ రక్తం బైటికి తీసేయాలా డాక్టర్ ?
డాక్టర్ : అది కష్టమైన పని.. అందుకే లావణ్య గారి గుండె దగ్గర చిన్న మెషిన్ అమర్చాం, అది శరీరంలో రక్తం లెవెల్స్ ఎక్కువైనప్పుడు దానికదె బైటికి వదిలేస్తుంది.
చిన్నా : కానీ ఇది..
డాక్టర్ : అర్ధమైంది. ప్రస్తుతానికి ఇదే అడ్వాన్సడ్ మెషిన్.. లావణ్య గారు పూర్తిగా రికవర్ అవ్వడానికి కనీసం ఐదేళ్ళు పడుతుంది. కనీసం నాలుగేళ్లు మంచం మీదే ఉంటుంది. ఈలోగా కొత్త మెషిన్ వస్తుంది. ఇంకా అడ్వాన్స్ అవుతాయి.. అప్పుడు మీ సమస్యకి పరిష్కారం దొరకచ్చు
మధుమతి ఏడుస్తుంటే దామోదర్, చిన్నా ఇద్దరు సముదాయించారు.
చిన్నా : థాంక్స్ డాక్టర్.. ఏం చేసినా మీ ఋణం తీర్చుకోలేము
డాక్టర్ : కాపాడటమే మా కర్తవ్యం.. మర్చిపోకండి.. నవ్వాడు.
xxxxxxx
రెండు నెలల తరువాత లావణ్యని ఇంటికి మార్చారు. కన్నా వల్ల శృతి త్వరగానే కోలుకుంది.
అక్షిత కన్నా గాడితో వచ్చి సోఫాలో చిన్నా పక్కన కూర్చుంది. చిన్నా కన్నా గాడినే చూస్తున్నాడు.
అక్షిత : ఎందుకు వాడిని అలా చూస్తావ్ ?
చిన్నా : నీకు తెలీదు దొంగ నా కొడుకు వీడు
అక్షిత : ఏమైందిరా అంది నవ్వుతూ
చిన్నా : వీడు పుట్టిన దెగ్గర నుంచి నేను శృతిని ముట్టుకోలేదు. కావాలంటే ఒకసారి దాన్ని పిలువు చూపిస్తా
అక్షిత శృతిని పిలిస్తే వచ్చింది. చిన్నా మెల్లగా లేచి శృతి దెగ్గరికి వెళదామని లేచాడు అంతే.. కన్నా గాడు అక్షిత ఒళ్ళో నుంచి ఒక్కదూకు దూకి శృతి మీదకి పోయాడు. గట్టిగా వాటేసుకుని శృతిని ముద్దులు పెడుతూ చిన్నాని చూసి నవ్వుతుంటే
చిన్నా : నేను చెప్పాను కదా వీడు దొంగ నా కొడుకని
శృతి చిన్నాని మోచేత్తో పొడిస్తే అక్షిత గట్టిగా నవ్వింది.
అక్షిత : వాడిని తీసుకుపో అంటే రారా అని కన్నాని ఎత్తుకుని పక్కింట్లో రేఖ దెగ్గరికి వెళ్ళాడు. అక్షిత శృతి వంక చూసింది.
శృతి : ఏంటే ?
అక్షిత : లావణ్య.. ఐదేళ్ళు బెడ్ మీద, తరువాత కూడా హెల్త్ ప్రాబ్లంస్ వస్తాయి. నీ కొడుకుని కాపాడుతూ తన మీదకి తెచ్చుకుంది
శృతి : అవును.. నా వల్ల అయినంత చెయ్యాలని ఉంది, అదంటే నాకు చాలా ఇష్టం
అక్షిత : ఒక పని చెయ్యచ్చు
శృతి : ఏంటి ?
అక్షిత : లావణ్యని చిన్నా పెళ్లి చేసుకుంటే మనతో పాటే ఉంటుంది, నేను ఉంటాను, నువ్వు ఉంటావు.. మొగుడిగా చిన్నా ఉంటాడు. మన కోసం అంత చేసిన దానికి జీవితం ఇవ్వలేమా
శృతి : మరి నేను ?
అక్షిత : నీతోనే మొద్దు మొహం.. నీకు చెల్లి అవుద్ది
శృతి : అలా అయితే ఓకే.. దాని కోసం ఆ మాత్రం చెయ్యలేనా
అక్షిత : సింపతీ ఎక్కువయ్యి చిన్నా నీకంటే దాన్నే ఎక్కువ ప్రేమిస్తే ?
శృతి : అలా ఏం జరగదులే.. జరిగినా అవన్నీ నా చేతుల్లో లేవు.. నాకేం అభ్యంతరం లేదు. మన కోసం దాని జీవితాన్నే ఇచ్చింది నేను ఈ మాత్రం చెయ్యలేనా.. నేనే మాట్లాడతాను.. సాయంత్రం రేఖని తీసుకుని వెళదాం.
