Incest/Taboo అక్షిత

దయాకర్ ఇంట్లో చిన్నాకి ఆపరేషన్ జరుగుతుంది. బైట సంపత్, సుల్తాన్ తొ పాటు దయాకర్ మరియు అతని భార్య కూడా ఉంది. దయాకర్ భార్య మూలన పెట్టిన పెట్టెల వైపు చూసి మొగుడి వైపు చూసింది.

దయాకర్ : ఎవర్రా మీరు, పాతికెళ్ళు లేవు. ప్రాణాల మీదకి తెచ్చుకునే పని చేసారు. డబ్బు కోసమా పాప కోసమా ?

సుల్తాన్ : స్టేషన్లో మీరు వదిలేస్తే అందరం కలిసి బిర్యాని తినాలని మా ప్లాన్, మాకు డబ్బు కావాలి కానీ ఇంత అవసరం లేదు. అదిగో ఆ లోపల ఉన్నాడు కదా వాడికి పిల్లలు అంటే ఇష్టం.

దయాకర్ : అస్సలు ఎవడు వాడు, అంత ధైర్యం ఏంటి వాడికి. ఎక్కడి నుంచి వచ్చాడు. మీరెవరు, చెప్పండి.. ఇప్పుడు అందరికంటే నాకు మీరు ముగ్గురే ఆప్తులు.. చెప్పండి.

సంపత్ : మేము ముగ్గురం కలిసి ఓ నాలుగు నెలలు అవుతుంది అంతే సార్. మా అమ్మా నాన్న చనిపోయారు, వాళ్ళు ఆర్ఫన్స్ అవ్వడం వల్ల నేను రోడ్డున పడ్డాను. ఇక్కడ పని కోసం వచ్చాను చిన్నా గాడితొ పరిచయం అయ్యింది. అదే చిరంజీవి..

సుల్తాన్ : మా అబ్బాజాన్ చనిపోయారు, ఇంట్లో పెళ్లి కావాల్సిన అక్క ఉంది. ఏం చెయ్యాలో ఎలా చెయ్యాలో తెలీకుండానే హైదరాబాద్ వచ్చేసాను. రోడ్డు మీదే పడుకునేవాడిని. ఒకరోజు ఆకలేసి ఉన్న చిల్లర డబ్బులతో ఏదైనా కొనుక్కుందాం అనుకుంటే నాతో పాటు రోడ్డు మీద పడుకున్న ముసలి వాళ్ళు ఆకలి అనేసరికి అరకిలో బియ్యం నాలుగు కూరగాయలు కొనుక్కొచ్చి రోడ్డు మీదే అన్నం వండుకుని అందరం తిన్నాం. దూరం నుంచి చూస్తున్న చిన్నా నా దెగ్గరికి వచ్చాడు. నాతో పాటు రమ్మని అడిగాడు అంతే అలా కలిసిపోయాం.

దయాకర్ : మరి చిరంజీవి..?

సుల్తాన్ : ఫ్యామిలీ ఉందని చెప్పాడు, అంతకుమించి తన గురించి ఎప్పుడు మాట్లాడలేదు. చాలా మంచివాడు, ఎవరైనా కష్టపడుతుంటే ఒక చెయ్యి వేస్తాడు, చిన్న పిల్లలంటే చాలా ఇష్టం. పిల్లలు ఎవరైనా నవ్వుతూ అడిగితే ఏదైనా చేస్తాడు. వాడు పాప కోసం అనేసరికి నేనూ ధైర్యం చేశాను.

దయాకర్ : ఇంత ప్లానింగ్ ఎలా చేసావ్

సుల్తాన్ : మా నాన్న క్రైమ్ రిపోర్టర్.. నాకు చాలా కధలు చెప్పేవారు. సినిమాలు కూడా బాగా చూస్తాను

దయాకర్ : డబ్బులోనుంచి నా వాటా తీసుకుని హాస్పిటల్లో కడతాను

సుల్తాన్ : అది మొత్తం మీదే.. ముందు పాప బాగు అవ్వనివ్వండి, తరువాత చూద్దాం. చిన్నా ఉంటే అదే చెప్పేవాడు. వచ్చేటప్పుడు కారులో కూడా అదే చెప్పాడు.

దయాకర్ : సంపత్ నువ్వు ?

సంపత్ : ముగ్గురం ఒక్కటే.. సంపత్ వెళ్లి పెట్టె తెరిచాడు. నలుగురు కలిసి డబ్బు లెక్కపెట్టి బ్యాగులో సర్ది ఆ అట్ట పెట్టెలని కాల్చేశారు.

దయాకర్ : రేఖా.. కాసేపు పడుకో

రేఖ : ముందు ఆ అబ్బాయిని లేవనివ్వండి, లేకపోతే నాకు నిద్ర రాదు

దయాకర్ : రెండు బుల్లెట్లు ఒకటి చేతికి ఇంకోటి భుజానికి తగిలాయి, ప్రాణానికేం ప్రమాదం లేదు.

డాక్టర్స్ బైటికి వచ్చి బుల్లెట్లు తీసేశామని చెప్పారు. లోపలికి వెళ్లి చూస్తే చలనం లేకుండా పడుకుని ఉన్నాడు చిన్నా. అప్పటికే తెల్లారింది.

దయాకర్ : నేనెళ్ళి బైట వాతావరణం ఎలా ఉందొ చూసి వస్తా.. వాళ్ళు మిమ్మల్ని చూసారా

సంపత్ : మమ్మల్ని చూడలేదు, చిన్నాని చూశారేమోనని అనుమానంగా ఉంది

దయాకర్ సరే అని బైటికి వెళ్ళిపోయాడు. దయాకర్ భార్య లోపలికి వెళ్లి చిన్నా పక్కన కూర్చుంది. అలా చూస్తూ కూర్చుంది.

సుల్తాన్ : నువ్వు మాములోడివి కాదురా అయ్యా.. పనికిరాని కారు ఏసుకుని హీరో లాగ పారిపోయి వచ్చేసావ్. చిన్నా గాడు ఒక్కడే ముగ్గురిని మానేజ్ చేసి తెచ్చాడు.

సంపత్ : వెనక కారులో ఉన్నాయేమో అనుకున్నా, వాళ్ళ దెగ్గర గన్ చూడగానే భయమేసింది. రేయి వాళ్ళకి తెలిస్తే మనల్ని చంపేస్తారు, ఉన్న డబ్బు తీసుకుని ఇక్కడి నుంచి వెళ్ళిపోయి ఏదైనా వ్యాపారం పెట్టుకుందాం. చిన్నా గాడి గురించి కూడా మనకేం తెలీదు, గన్ అలవాటు ఉన్నట్టు షూట్ చేసాడు. వాడితో కలిసి తిరిగితే మనకి కూడా ఏదో ఒక రోజు ఇదే గతి పడుతుంది. మన వాటా తీసుకుని వెళ్ళిపోదాం

సుల్తాన్ : నాకూ అదే అనిపిస్తుంది. వాడు లేవని చెప్పి వెళ్ళిపోదాం

సంపత్ : వాడు ఒప్పుకోకపోతే.. ఇప్పుడే వెళ్ళిపోదాంరా. నాకు వాళ్ళు చిన్నాని చూశారేమోనని అనుమానం. మనం వాడితో ఉంటే మనకి రిస్క్.

సుల్తాన్ : చిన్నా గాడు అలాంటోడు కాదురా

లోపల నుంచి దయాకర్ భార్య వీళ్ళ మాటలు వింటూనే ఉంది.

xxx xxx xxx xxx

శృతి : ఏంటే పొద్దున్నే వచ్చావ్, ఏంటి సంగతి ?

అక్షిత : బైటికి వెళ్ళాలి, అమ్మ నిన్ను తోడు తీసుకెళ్లమంది

శృతి : మెల్లగా వెళదాం లేవే

అక్షిత : నీకోటి చెప్పాలి

శృతి : చెప్పవే

అక్షిత : అదీ నేను బాయ్ ఫ్రెండ్ని కలవడానికి వెళ్తున్నా

శృతి : ఓహ్.. అయితే నాకు చెప్పకుండా చాలా చేశావన్నమాట.

అక్షిత : ప్లీసె.. ఇలా వెళ్లి అలా వచ్చేస్తా

శృతి : సరే

అక్షిత : అమ్మ నిన్ను తోడు తీసుకెళ్లమంది లేకపోతే వెళ్ళొద్దంది

శృతి : ఆంటీకి తెలుసా !

అక్షిత : దద్ది మొహం దానా.. ఫ్రెండ్ వాళ్ళ ఇంటికి నోట్స్ రాసుకోవడానికి అని చెప్పాను

శృతి : నువ్వు వెళతావ్ మరి నా సంగతి ఏంటి ?

అక్షిత : నువ్వు కొంచెం సేపు పార్కులో కూర్చో, నేను ఓ గంటలో వచ్చేస్తా

శృతి : వామ్మో నాకు ఇలాంటివి పెట్టకు, నా వల్ల కాదు.

అక్షిత : ఏం కాదే

శృతి : ఎందుకు కాదు, నువ్వు వచ్చేవరకు నేను ఒంటరిగా పార్కులో కూర్చోవాలి, నువ్వు వచ్చేదాకా నాకు టెన్షన్. నాది అస్సలే డెలికేట్ మైండ్.. నా వల్ల కాదు

అక్షిత : ఒక్కసారి ఒప్పుకోవే ఇంకోసారి అడగను

శృతి : గంట మాత్రమే చెప్తున్నా

అక్షిత : హా.. సరే

శృతి : ఎప్పుడు ?

అక్షిత : మధ్యాహ్నం తిన్నాక వెళదాం

శృతి : సరే

అక్షిత నవ్వుతూ "థాంక్స్ బేబీ.. " ఉమ్మా అని తన బుగ్గ మీద ముద్దు పెడితే ఆశ్చర్యపోయింది శృతి. బుగ్గ రుద్దుకుంటూ తన అమ్మకి మొదటిసారి అబద్దం చెప్పడానికి లోపలికి వెళ్ళింది.

xxx xxx xxx xxx

సాయంత్రం ఐదు గంటలకి మెలుకువ వచ్చి కళ్ళు తెరిచాడు చిన్నా, కళ్లెదురుగా దయాకర్ భార్య రేఖ కనిపించింది. మెల్లగా లేవబోతే లేచి పట్టుకోవడానికి వీపు మీద చెయ్యి వేసింది. స్పర్శ తగలగానే ఒంటి మీద షర్టు లేదని అర్ధమైంది. బాగా నీరసంగా అనిపించింది.

రేఖ కిందకి వంగి గ్లాసులో ఏదో పోస్తుంటే తన పైట జారింది, చిన్నా వెంటనే తల తిప్పేసాడు. రేఖ పైట సర్దుకుని చిన్నా పక్కనే ఒక మోకాలు పెట్టి కూర్చుని జ్యూస్ తాపింది. దానిమ్మపళ్ళ రసం, తాగేసి వెనక దిండు పెట్టి కూర్చోపెడితే కూర్చున్నాడు.

చిన్నా : నా ఫ్రెండ్స్

రేఖ : భోజనానికి వెళ్లారు, ఇంట్లో తినమంటే తినలేదు. నీకోసం ఇడ్లీ చేశాను. డాక్టర్ తినొచ్చు అని చెప్పారు. నిద్ర లేకపోవడం వల్ల చాలా ఎక్కువసేపు పడుకున్నావని చెప్పారు.

చిన్నా : నేను బాత్రూంకి వెళ్ళాలి

రేఖ వెంటనే లేచి చిన్నా భుజం మీద చెయ్యి వేసి లేపి నడిపించుకెళ్ళింది, ఆమె పొడుగు జడ ముందుకు పడడం వల్ల చిన్నాకి అప్పుడప్పుడు ఆ జడ తగులుతుంది. బాత్రూం లోపలికి వెళితే తను కూడా వచ్చింది. చిన్నా గాడు అయోమయంగా చూసాడు.

రేఖ : నీ చేతికి బుల్లెట్ తగిలింది కదా.. ఇక్కడెవ్వరు లేరు, మనం ఇద్దరమే.. నేను సాయం చేస్తాను, మన ఇద్దరి మధ్యే ఉంటుంది, నువ్వు నాకు చేసిన దానితో పోల్చుకుంటే..

చిన్నా : బుల్లెట్ తగిలింది ఒక్క చెయ్యికే అండి, ఇంకో చెయ్యి బానే ఉంది

ఈ సారి ఖంగుతినే వంతు రేఖది అయ్యింది. "సారీ.. నేను.. అవేమి ఆలోచించలేదు.. ఛా.. సారీ.. నువ్వు నిలబడగలవా ?" అని అడిగితే హా అన్నాడు చిన్నా. సిగ్గుతొ మొహం దించుకుని బైటికి వచ్చేసింది. చిన్నా లోపల పోస్తున్న శబ్దం వింటూనే తను తొందరపాటుకి గోడకేసి తల బాదుకుంది. లోపల చిన్నా నవ్వుకున్నాడు. బైటికి వచ్చాక మళ్ళీ మంచం వరకు నడిపించింది.

చిన్నా : పాప ?

రేఖ : హాస్పిటల్కి తీసుకెళ్లారు, ఆయన అక్కడే ఉన్నారు.

చిన్నా : మీరు కూడా వెళ్ళాల్సింది. ఇక వెళ్ళండి, పాప కోసం మీరు ఏడ్చిన ఏడుపు నాకింకా గుర్తుంది.

రేఖ : మరేం పరవాలేదు. నువ్వు ముందు ఏమైనా తిను అని ఇడ్లీ తీసి ప్లేట్లో పెట్టింది. కొంచెం కారం అద్ది నోటికి పెట్టింది.

చిన్నా : నేను తింటానండి

రేఖ : ఓవర్ చెయ్యకు, నేను పెడుతున్నా కదా అని నోట్లో కుక్కితే తిన్నాడు. అటు ఇటు చూస్తుంటే.. ఎవ్వరు లేరు, అంత సిగ్గు పడకు అని తినిపించింది.

తిన్నాక రేఖ తన చేతులతోనే వేళ్ళు తడిపి చిన్నా మూతి తుడుస్తుంటే పైట మళ్ళీ జారింది. అది చూడగానే తల తిప్పేసాడు చిన్నా. రేఖ మెచ్చుకోలుగా నవ్వుతూ "నువ్వు చిన్న పిల్లాడివే" అని బైటికి వెళ్ళిపోయింది. వెంటనే భర్తకి ఫోన్ చేసి స్పృహ వచ్చిన విషయం చెప్పింది. ఫోను పెట్టేసి లోపలికి వెళ్ళగానే అప్పటికే చిన్నా షర్ట్ వేసుకుంటుంటే ఆపబోయింది కానీ చిన్నా వినలేదు. వేరే షర్ట్ ఇస్తే వేసుకున్నాడు. పాప దెగ్గరికి వెళ్లిపొమ్మని బలవంతంగా పంపించేసాడు.

సుల్తాన్, సంపత్ ఇద్దరు వచ్చేసరికి చిన్నా లేచి ఉండడం చూసి దెగ్గరికి వెళ్లి కూర్చున్నారు.

సంపత్ : లేచావా.. నీ కోసం ఆ మేడం అల్లాడిపోయింది.

చిన్నా : ఎవరు

సంపత్ : దయాకర్ సర్ భార్య

సుల్తాన్ : వాళ్ళ పాప ప్రాణం కాపాడావ్ కదా

చిన్నా : మీరిద్దరూ వెళ్లిపోండి

సంపత్, సుల్తాన్ ఇద్దరు ఒకరి మొహాలు ఒకరు చూసుకున్నారు.

చిన్నా : వాళ్ళు నన్ను చూసారు. మీరు నాతో ఉండటం మంచిది కాదు, పాప ఆపరేషన్ అయిపోగానే మిగిలిన డబ్బులు మీ ఇద్దరికీ పంచుతాను. దూరంగా వెళ్ళిపోయి ఏదైనా చేసుకోండి.

సుల్తాన్ : నీకు వద్దా డబ్బులు

చిన్నా : నాకు డబ్బుల మీద మోజు లేదు, అవసరానికి కొంత తీసుకుంటాను చాలు.

సంపత్ : మేము అదే అనుకున్నాంరా, నీకు చెప్పి వెళదాం అని ఆగిపోయాను.

చిన్నా : వెళ్లిపోండి, డబ్బు మీకు నేను అందిస్తాను అంటే ఇద్దరు వెళ్లిపోయారు.

కాసేపు కూర్చుంటే బోర్ కొట్టేసింది. టైం చూస్తే ఏడు దాటింది, లేచి బైటికి వెళ్ళాడు. చీకటి పడి చాలా సేపైంది. నడుస్తుంటే పార్క్ కనిపించింది. చిన్న పిల్లలు ఆడుకుంటున్నారు, టికెట్ తీసుకుంటే రాత్రి తొమ్మిదింటి వరకే అని చెప్పి లోపలికి వదిలాడు. నడుచుకుంటూ వెళుతుంటే ఆ రోజు బస్సులో కాపాడిన అమ్మాయి కనిపించింది. తన మొహంలో టెన్షన్, ఓ పక్క చల్లగాలి వీస్తుంటే ఈ అమ్మాయి బట్టలు మాత్రం చెమటకి తడిచిపోయాయి. దెగ్గరికి వెళ్ళాడు.

చిన్నా : ఈసారి ఏమైంది ?

శృతి తల తిప్పి చూసింది, ఆ రోజు కాపాడిన వాడు. వెంటనే లేచి నిలబడింది.

చిన్నా : ఏమైనా ప్రాబ్లమా ?

శృతి అక్షితతొ కలిసి పార్కుకి రావడం, అక్కడి నుంచి తన బాయ్ ఫ్రెండుతొ గంటలో వస్తానని వెళ్లడం, ఇప్పటికి నాలుగు గంటలు దాటిపోయింది, ఫోన్ చేస్తే ఫోన్ ఎత్తట్లేదని చెప్పింది.

చిన్నా : అదెక్కడెక్కడ తిరుగుతుందో, అలాంటి దానితో నీకేంటి స్నేహం అన్నాడు విసుగ్గా

శృతి మళ్ళీ ఫోన్ చేసింది. ఈ సారి ఎత్తారు. "హలో" అన్న గొంతు విని "అక్షితా.." అంది ఏడుపు గొంతుతొ. అవతలి నుంచి "నేను స్టేషన్ నుంచి మాట్లాడుతున్నాను, రైడింగ్లో దొరికింది మీ ఫ్రెండు, స్టేషన్కి రండి మాట్లాడదాం" అని పెట్టేసాడు.

శృతి ఏడుపు మొదలెట్టింది మళ్ళీ.. చిన్నా తన చేతిలో నుంచి ఫోన్ తీసుకుని మళ్ళీ చేసాడు. "ఏ స్టేషన్" అని అడిగితే అది దయాకర్ అండర్లో ఉన్న స్టేషన్ అని తెలిసింది. ఫోన్ పెట్టేసి శృతికి ఇచ్చాడు.

చిన్నా : వాళ్ళ అమ్మా నాన్నకి ఫోన్ చెయ్యి, వాళ్ళు మాట్లాడుకుంటారు

శృతి : ఈ విషయం తెలిస్తే దాన్ని చంపేస్తారు

చిన్నా : మరేం చేస్తావ్

శృతి : లంచం ఇస్తే వదిలేస్తారా

చిన్నా : ఎంత ఉన్నాయి నీ దెగ్గరా ?

శృతి వెంటనే మెడలో ఉన్న చైన్ తీసింది, "ఇది ఇచ్చేద్దాం ప్లీజ్ హెల్ప్ చెయ్యవా ?"

చిన్నా : మరి మీ ఇంట్లో వాళ్ళకేం చెప్తావ్ ?

శృతి : ఏదో ఒకటి చెప్తాలే, దొంగ మొహంది. నా చావ్వుకొచ్చింది. దాని కాళ్ళు విరగ్గొట్టి ఇంట్లో కూర్చోపెడతా

చిన్నా : ఎవరో అమ్మాయి కోసం నువ్వెందుకు ఇంత ఇది అవ్వడం ?

శృతి : అది నా ఫ్రెండ్.. ఫ్రెండ్ కంటే ఎక్కువ. చెప్పినా అర్ధం కాదు

చిన్నా : ఆటోకి డబ్బులు ఉన్నాయా ?

శృతి : ప్లీజ్.. ఉన్నాయి

"పదా.." అంటే బైటికి నడిచింది. ఇద్దరు ఆటోలో కూర్చున్నా శృతి మొహంలో టెన్షన్ తగ్గలేదు. శృతి ఇచ్చిన చైను జేబులో పెట్టుకున్నాడు. స్టేషన్ దెగ్గరికి వెళ్లి దయాకర్కి ఫోన్ చేసి చెప్పాడు.

శృతి : ఏమైంది ?

చిన్నా : ఒక్క ఐదు నిమిషాలు ఆగి వెళదాం

శృతికి ఫోను మీద ఫోను వస్తూనే ఉంది.

శృతి : హలో ఆంటీ.. వచ్చేస్తున్నాం, దాని ఫోన్లో ఛార్జింగ్ అయిపోయింది. హా.. అమ్మ పక్కనే ఉందా.. ఒకసారి ఇవ్వండి.. అమ్మా.. వచ్చేస్తున్నాం.. ఇద్దరం కలిసే ఉన్నాం.. హా జాగ్రత్తగానే ఉంటాం. ఫోను పెట్టేసి అయోమయంగా చిన్నా వైపు చూసింది. చిన్నా ఫోను మాట్లాడటానికి పక్కకి వెళ్ళాడు. ఒకే నెలలో ఇంతలా భయపడటం ఇది రెండో సారి.

•
• •

Oyo లోకి అడుగుపెట్టగానే వాడు ఇద్దరి ఆధార్ కార్డులు అడిగాడు, అప్పుడే వద్దనుకుంది కానీ కామం ఆపుకోలేకపోయింది. రూములోకి వెళ్ళగానే బట్టలు తీసేసారు, వెంటనే తలుపు కొట్టారు, చూస్తే వెయిటర్ టవల్, సోప్ తెచ్చిచ్చాడు. మళ్ళీ భయం, అయినా ఆగలేదు.

సంకలు నాకించుకుంది, సళ్ళు చీకించుకుంది, పూకు నాకించుకుని పూకులో పెడుతుండగా తలుపులు బాదేశారు. పుల్స్ ని చూడగానే ఉచ్చ పడిపోయింది. నేరుగా స్టేషన్కి తీసుకొచ్చి మూడు గంటలు కూర్చోపెట్టారు, ఫోన్లు లాగేసుకున్నారు. ఇంటికి ఫోన్ చెయ్యమని, ముప్పై వేలు లంచం ఇస్తే వదిలేస్తామని లేదంటే ప్రెస్ ని పిలుస్తామని బెదిరించేసరికి అప్పటివరకు భయపడిన అక్షిత ఇక భయం వదిలేసింది. ఏదైతే అది అని మీడియా వాళ్ళని పిలవమంది. అక్షిత అడ్డం తిరిగేసరికి అటు వాళ్ళు ఇటు రిషి గాడు షాక్ అయిపోయారు. రిషి డబ్బుల కోసం ఎంత మందికి ఫోన్ చేసినా లాభం లేకపోయింది. అక్షిత ఫోను ఆగకుండా మొగుతుంటే ఎవరు అని అడగ్గా ఫ్రెండ్ అని చెప్పింది, వెంటనే ఎత్తి శృతిని స్టేషన్కి రమ్మని పెట్టేసాడు.

• •
•

చిన్నా : నీ ఫ్రెండ్ పేరేంటి ?

శృతి : అక్షిత

"అక్షితా నా..! ఎక్కడ ఉంటారు ?" అని అడిగితే అడ్రెస్ చెప్పింది. "ఓహో.. ఇలారా ఒక పని చెయ్యి, ఈ ఫోన్లో దయాకర్ అని లైన్లో ఉన్నాడు, ఈయనతో మాట్లాడుతూ లోపలికి వెళ్లి.. ఇవన్నీ నీ వల్ల కాదులే.. పదా" అని శృతితొ పాటు లోపలికి వెళుతు "కర్చీఫ్ ఉందా" అని అడిగితే ఇచ్చింది. అది మొహానికి కట్టుకుని లోపలికి వెళ్ళాడు.

లోపల శృతిని చూడగానే లేచి నిలబడింది అక్షిత, చిన్నా ముందుకు వెళ్లి తను మాట్లాడే ఫోను అక్కడ కూర్చున్న రైటర్కి ఇస్తే ఆయన చిన్నాని, శృతిని చూస్తూ ఫోను పెట్టేసి "రేయి వాళ్ళిద్దరినీ వదిలేయి, దయాకర్ సర్ రిఫరెన్స్" అని అరిచాడు. ఇంకోడి మొహం మాడిపోయినా తప్పక వదిలేసాడు. చిన్నా శృతి వైపు చూసాడు, "మీరు ఇంటికి వెళ్ళండి, నాకు వేరే పని ఉంది" అన్నాడు. శృతి ఆపి "ఎందుకైనా మంచిది నీ నెంబర్ ఇవ్వవా" అంటే ఇచ్చి బైటికి వెళ్ళిపోయాడు. శృతి అక్షితని తీసుకుని నేరుగా ఆటో ఎక్కింది.

శృతి : ఇయర్ ఫోన్స్ ఉన్నాయా

అక్షిత : హా...!

శృతి : ఇయర్ ఫోన్స్..

అక్షిత ఇయర్ ఫోన్స్ తీసిస్తే వెంటనే మెడకి ఒక రౌండు చుట్టుకుని గట్టిగా లాగేసింది, ఇయర్ ఫోన్స్ తెగిపోయాయి. ఎందుకైనా మంచిదని పెన్ క్యాప్ తీసి మెడ మీద గట్టిగా గీసుకుంది. శృతి మెడలో చైన్ లేకపోవడం గమనించింది అక్షిత.

శృతి : ఎవరైనా అడిగితే ఏం చెప్తావ్.. (అక్షిత సైలెంట్).. ఆటో ఎక్కుతుంటే ఎవడో బండి మీద వచ్చి నా మెడలో చైను లాక్కుని పోయడని చెప్పు. సరేనా అని కోపంగా చూస్తే అప్పటికే అక్షిత ఏడుస్తుంది. శృతి అస్సలు పట్టించుకోలేదు, కోపంగా మొహం తిప్పేసింది. తన వైపు చూడకుండానే భుజం మీద చెయ్యేసి తీసింది.

ఆటో దిగి ఇంటి వైపు నడుస్తుంటే "నేరుగా ఇంట్లోకి వెళ్లి , తినేసి పడుకో, నేను మా ఇంట్లో మానేజ్ చేసుకుంటాను, నువ్వు రాకు" అని గేటు తీసుకుని లోపలికి వెళ్ళిపోయింది.

తెల్లారి శృతి కాలేజీకి వెళ్ళిపోయింది, అక్షిత సాయంత్రం శృతి కోసం ఇంటి బైటే కాపు కాసింది, శృతి ఇంట్లోకి వెళ్తూ అక్షితని చూసినా మాట్లాడకుండా లోపలికి వెళ్ళిపోయింది. అక్షిత శృతి వెనకాలే ఇంట్లోకి వెళ్ళింది.

రేఖ : రా అక్షితా, ఇప్పుడే వచ్చింది.

అక్షిత : చూసాను ఆంటీ

రేఖ : అయినా మీరు చూసుకోలేదా.. ముదరష్టపోడికి మీరే కనిపించాలా, పోనీలే పోతే పోయింది వెధవ చైను, మీకేం కాలేదు అదే సంతోషం. అయినా వెళ్లిన వాళ్ళు త్వరగా రావచ్చు కదే.. నిన్న అంకుల్ ఎంత కోప్పడ్డారో తెలుసా.. శృతి కూడా కోపంలో అరిచేసింది, ఇద్దరు అరుచుకుని అన్నం తినకుండా పడుకున్నారు. ఇన్నేళ్లలో అది గొడవ పడటం ఎప్పుడైనా చూసామా.. దాని కోపానికి అంకుల్ కూడా బెదిరిపోయాడు రాత్రి.. ఎలా ఉందొ ఏంటో దాని మూడ్, నువ్వెళ్ళి చూడు అంటే అక్షిత లోపలికి వెళ్ళింది.

శృతి బాత్రూంలో ఉండడం చూసి మౌనంగా మంచం మీద కూర్చుంది. శృతి బైటికి వచ్చినా అక్షితని చూసి మాట్లాడలేదు.

అక్షిత : అయితే కొట్టు, లేదంటే చంపేయి ఇలా టార్చర్ పెట్టకు

శృతి : హే.. పోవే.. నీ మొహం కూడా నాకు చూపించకు

అక్షిత లేచి పక్కనే ఉన్న బెల్ట్ తీసి శృతి చేతికిచ్చింది.

శృతి : ఏం చెయ్యాలి దీనితో

అక్షిత : నీ ఇష్టం.. కొట్టు కావాలంటే

శృతి : నా జీవితంలో మళ్ళీ నిన్ను ఎప్పుడైనా నమ్ముతానా, అంత ఆగలేకున్నావా.. అయినా తప్పు నీది కాదులే.

అక్షిత : ఇంకోసారి ఇలాంటి తప్పు చెయ్యను

శృతి : సరేలేవే.. పోనీలే.. నా కోపం చైను పోయిందనో లేక నన్ను ఒంటరిగా వదిలేసి వెళ్ళావనో కాదు

అక్షిత : నాకు తెలుసు, సారీ

శృతి నెమ్మదించి "రా" అని మంచం మీద కూర్చుంటే అక్షిత మౌనంగా వచ్చి శృతి ఒళ్ళో పడుకుంది. కళ్లెమ్మటి నీళ్లు కారుతుంటే తుడిచి, "రాత్రి అతను కనక రాకపోయి ఉంటే విషయం ఎంత పెద్దది అయ్యేదో తలుచుకుంటే నాకు ఇప్పటికి చెమటలు పట్టేస్తున్నాయి.. ఎలా వచ్చాడో దేవుడిలా వచ్చాడు" అని మాట్లాడుతుంటే అక్షిత లేచి కూర్చుంది.

"ఎవరు" అని అడిగితే ఆరోజు బస్సు తగలపెట్టినప్పుడు కాపాడింది ఆ తరువాత నిన్న ఎలా బైటికి తీసుకొచ్చింది చెప్పింది.

అక్షిత : మొదటి సారి ఐదు వందలు, రెండో సారి గోల్డ్ చైను దొబ్బెసాడు

శృతి అక్షిత మాడు మీద ఒక్కటి పీకింది.

అక్షిత : అబ్బా సరదాకి అన్నాను లేవే.. సరే మీ వోడు మంచోడు ఓకేనా అంటే శృతి మొహంలో చిన్న నవ్వు చూసింది. ఏంటే లవ్వా అనగానే శృతి సీరియస్ గా చూసింది.

శృతి : తను ఎవరో కూడా తెలీదు, ఏం చేస్తాడో తెలీదు. మంచోడని మాత్రమే తెలుసు.

అక్షిత : ఎవరో తెలిసి, ఏం చేస్తాడో తెలిస్తే నీకు ఓకేనా ?

శృతి : నీకెందుకు అబద్దం చెపుతానే, అతని కళ్ళలో ధైర్యం చూస్తే అన్నిటికి భయపడే నాకే ధైర్యం వచ్చింది. నాకు సెట్ అవ్వాలే కానీ కచ్చితంగా ప్రపోజ్ చేస్తాను

అక్షిత : ఒకటి చెప్పనా.. వాడి ప్లేస్లో నేనున్నా అదే చేస్తాను. నీ అందం అలాంటిది. నీలాంటి పిల్ల కష్టంలో ఉందంటే నేనే ఆగను, అలాంటిది వాడు ఆగుతాడా చెప్పు.

శృతి : సరే ఒకవేళ అలానే సాయం చేసాడనుకుందాం అందులో తప్పేముంది, మనకైతే సాయం అందిందిగా.. అలాంటి ఉద్దేశాలు ఉండుంటే నా వెనకే తిరిగేవాడు. అరె అస్సలు సంగతి మర్చిపోయా తన ఫోన్ నా దెగ్గరా నా ఫోన్ తన దెగ్గరా ఉండిపోయాయి. ఇంతవరకు ఫోన్ చెయ్యలేదేంటి ?

అక్షిత : అలా ఎలా మారిపోయాయి

శృతి : నిన్న వేరే వాళ్ళతో నన్ను మాట్లాడుతూ లోపలికి వెళ్ళమని నాకు ఫోన్ ఇచ్చాడు. నా ఫోన్ తీసుకుని ఇంకెవరికో ఫోన్ చేసి మళ్ళీ వద్దులే అని లోపలికి వచ్చాము. తరువాత నా ఫోన్ నుంచే ఎవరికో ఫోన్ చేసి బైటికి వెళ్ళిపోయాడు. మనం బైటికి వచ్చే ముందు ఫోన్ చేసి రేపు ఇస్తాను నాకు పనుంది అని వెళ్ళిపోయాడు.

అక్షిత : ఫోన్ చెయ్యి మరి.. మళ్ళీ ఇంట్లో వాళ్లకి తెలిస్తే

శృతి : నీ దెబ్బకి నేనా విషయమే మర్చిపోయా అని ఫోన్ తీసుకొచ్చింది.

అక్షిత : ఏయి ఆగు, చూద్దాం వాడి ఫోన్లో ఏమైనా ఉన్నాయేమో

శృతి : వద్దు, అలా చూడకూడదు.

అక్షిత : మంచోడో కాదో ఇప్పుడు కచ్చితంగా తెలుస్తుంది, నాకు తెలిసి లోపల హీరోయిన్ ఫోటోలు ఉంటాయి చూడు.

శృతి గ్యాలరీ ఓపెన్ చేసింది. చెట్ల ఫోటోలు, చిన్న పిల్లల ఫోటోలు ఉన్నాయి. అక్షిత అవి చూసి అబ్బో అంది. ఆప్స్ చూస్తుంటే మై డైరీ ఆప్ కనిపించింది, అక్షిత "సారుకి డైరీ రాసే అలవాటు ఉంది, ఓపెన్ చెయ్యి" అంది.

శృతి : ఇక చాలు

అక్షిత : ఏం చేస్తాడో, తన ఫ్యామిలీ, తన ఫైనాన్సియల్ స్టేటస్ అన్నీ తెలుస్తాయి. ఓకే అనుకుంటే నువ్వెళ్లి ప్రపోజ్ చెయ్యచ్చు.. ఆలోచించు. అయినా మనం చూసామని వాడికి తెలుస్తుందా ఏంటి అని ఓపెన్ చేసింది. ఇద్దరు చదవడం మొదలు పెట్టారు.

1. "నేను చేస్తుంది తప్పో ఒప్పో నాకు తెలీదు, మంచోడిని అయితే కాదని తెలుసు. నా కోపం మంచిది కాదని కూడా తెలుసు. అప్పుడు నాకు పదమూడేళ్లు, తినే కంచంతొ ముగ్గురి గొంతు నలిపేసాను. మొదటి ఇద్దరు త్వరగానే చచ్చారు, మూడో వాడు చావలేదు. ప్లేట్ వాడి గొంతు మీద పెట్టి గట్టిగా తొక్కను, అప్పుడు చచ్చాడు"

చదువుతున్న అక్షిత, శృతి ఫ్యూసులు ఎగిరిపోయాయి. ఇద్దరు ఒకరి మొహాలు ఒకరు చూసుకున్నారు. రెండు సార్లు వాడితో మాట్లాడటం గుర్తుకురాగానే శృతి మొహంలోకి భయం వచ్చేసింది. అక్షిత మళ్ళీ చదివింది.

2. "జువైనల్ నుంచి విడుదల అయ్యే మూడు నెలల ముందు, జైలర్ భార్య మొహం మీద ఇటుక రాయి పెట్టి కొట్టాను, నా కసి తీరలేదు. రక్తంతొ దాని పళ్ళు రాలి కింద పడే వరకు కొట్టాను."

3. డేట్ వేసి ఉంది. "ఇంట్లో నుంచి బైటికి వచ్చేసిన పది రోజులు ఇవ్వాల్టికి. నా కంట్లో పడింది ఒక టీచర్, దాన్ని బలవంతంగా రేప్ చేసాను, దాని బొడ్డు మీద సువ్వతొ కాల్చి వాత పెట్టాను. అప్పుడు కానీ మెదడు, మనసు ప్రశాంతం అవ్వలేదు."

4. డేట్ వేసి ఉంది "ఒక నైట్ వాచ్మెన్. ముసలోడు. చెంప పగలగొట్టాను. స్పృహ తప్పి పడిపోయాడు. బతికున్నాడో చచ్చాడో తెలీదు."

5. మూడు రోజుల క్రితం డేట్ వేసి ఉంది "ఒక పొలిటికల్ పార్టీ లీడర్ని పరిగెత్తించి మరీ కొట్టాను, వాడు ఆరు నెలల వరకు లేవకపోవచ్చు"

6. నిన్నటి డేట్ వేసి ఉంది. అంటే శృతిని కలవక ముందు రాసింది. "మొదటి సారి గన్ పట్టుకోవడం. ముగ్గురిని కాల్చేసాను. ఒకడి చేతి మీద, ఒకడి తొడలో, ఇంకోడి మోకాల్లో. క్రైమ్ వరల్డ్ లో పూర్తిగా కాలు పెట్టేసాను అనిపించింది. నాకు దెగ్గరైన వాళ్ళని దూరంగా పెట్టేయ్యాలి."

అక్షిత : వామ్మో.. ఆ ఫోన్ వద్దు ఏం వద్దు. వాడికి ఫోన్ చెయ్యకు. ఇంట్లో ఏదోటి చెపుదాం.

శృతి : హా..

అక్షిత చున్నీ ఇచ్చి "ముందా చెమటలు తుడుచుకో" అంటే అరచేతిని చూసుకుంది, శృతి చెయ్యి చెమటతొ తడిచిపోయింది. వెంటనే మొహం తుడుచుకుంది.

అక్షిత : ఈ ఫోన్ పారేయి

శృతి : స్విచ్ ఆఫ్ చేద్దాం. రేపు కాలేజీకి వెళ్లేటప్పుడు పారేస్తాను.

అక్షిత : పొరపాటున కూడా వాడి కంట్లో పడకే

శృతి : అన్నీ మన ఇద్దరికే జరుగుతున్నాయంటే ఇద్దరం చాలా జాగ్రత్తగా ఉండాలే.. దెబ్బ పడింది ఇద్దరికీ, నేర్చుకోకపోతే మనల్ని మనమే బావిలోకి తోసుకున్నవాళ్ళం అవుతాము.

అక్షిత : ముందా ఫోను స్విచ్ ఆఫ్ చెయ్యి అంటే ఆఫ్ చేసేసింది.

ఆ రాత్రి అంతా ఇద్దరు మంచం మీద నుంచి లేవలేకపోయారు. తెల్లారి అక్షిత మళ్ళీ చెప్పింది ఫోన్ పారేయమని, సరే అంది శృతి. బస్సులో కూర్చోగానే ఫోన్ బైటికి తీసింది, కళ్ళు మూసుకుని చిరంజీవిని తలుచుకుంటే చూసిన రెండు సార్లు తన చూపు, మాట, నడక అన్నీ గుర్తొచ్చాయి. ఫోనులో అంత చదివినా.. చిరంజీవిని తలుచుకున్నప్పుడల్లా చెమటలు పట్టినా.. అక్షిత మరీ మరీ చెప్పినా.. ఎక్కడో ఒక చిన్న నమ్మకం. ఫోన్ ఆన్ చేసింది. చూస్తే మిస్సిడ్ కాల్స్ ఉన్నాయి అదీ తన నెంబరు నుంచే తిరిగి ఫోన్ చేసింది.

చిన్నా : హలో.. నా ఫోనండి

శృతి : కాలేజీకి వెళుతున్నానండీ

చిన్నా : పోయిన సారి బస్సు ఆక్సిడెంట్ అప్పుడు మిమ్మల్ని కలిసాను కదా అక్క బస్టాప్ ఉంది, అక్కడ ఎవ్వరు ఉండరు, పోస్ట్ బాక్స్ మీద మీ ఫోన్ పెడుతున్నాను. అది తీసుకుని నా ఫోన్ అక్కడ పెట్టేయ్యండి. నేను మిమ్మల్ని కలవలేను.. మీకు మంచిది కాదు

శృతి : అలాగే

చిరంజీవి చెప్పిన బస్టాప్ రాగానే బస్సు దిగి బస్టాప్ దెగ్గరికి వెళ్ళింది, చెప్పినట్టుగానే తన ఫోన్ చూసి అటు ఇటు చూసింది, ఎవ్వరు లేరు. వెంటనే తన ఫోన్ తీసుకుని చిరంజీవి ఫోన్ అక్కడే పెట్టేసి కాలేజీ బస్సు ఎక్కి వెళ్ళిపోయింది. పావుగంట తరువాత మెల్లగా వెళ్లి తన ఫోన్ తీసుకున్నాడు.

చిన్నా ఉండే పెంట్ హౌస్ బస్టాప్ కి ఎదురుగానే ఉంటుంది. నేరుగా పైకి ఎక్కి తలుపులు పెట్టేసాడు. అప్పటికే ఫోను మొగుతుంటే ఎత్తాడు.

దయాకర్ : హలో.. నిన్నటి నుంచి ఫోన్ చేస్తున్నా.. ఎక్కడున్నావ్.. ఇంటికిరా నువ్వు ముందు

చిన్నా : మన డీల్ అయిపోయింది, నీకు డబ్బు అందింది, పాప ఆపరేషన్ అయిపోయింది. ఇంకేంటి

దయాకర్ : (ఇలా మాట్లాడతాడని ఊహించలేదు, మాటలు ఆగిపోయాయి ) అదీ.. పాప నిన్ను అడిగింది

చిన్నా : మిగిలిన డబ్బులు నేను ఇచ్చిన రెండు అకౌంట్ నంబర్లకి పంపించండి.

దయాకర్ : నువ్వు..

చిన్నా : నా సంగతి మీకు అనవసరం

దయాకర్ : సరే.. (కొంచెం నిరాశ పడి, ఫోన్ పెట్టేస్తున్నాడు )

చిన్నా : అన్నా..

దయాకర్ : చెప్పరా

చిన్నా : పాపని చూడటానికి తప్పకుండా వస్తానని చెప్పు.. నువ్వు కూడా నాకు ఫోన్ చెయ్యద్దు. నన్ను వాళ్ళు చూసేసారు. నువ్వు మామలుగా నీ డ్యూటీ నువ్వు చేసుకో.. నేనీ నెంబరు మార్చేస్తున్నా

దయాకర్ : నేను కాపాడుకుంటా నిన్ను.. నీ ముందు నేనుంటా

చిన్నా : అవసరం లేదు, ఇందులోకి దిగుతున్నప్పుడే అన్నీ ఆలోచించాను. నన్ను ఎలా కాపాడుకోవాలో నాకు బాగా తెలుసు. నేనే వచ్చి నిన్ను కలిసే వరకు నువ్వు నా గురించి ఆలోచించద్దు.

దయాకర్ : ఒక్కనిమిషం రేఖ మాట్లాడుతుంది

రేఖ : హలో..

చిన్నా : హా మేడం

రేఖ : రేయి.. ఎక్కడికైనా పో.. ఏమైనా చెయ్యి.. నీకంటూ ఇల్లు, అందులో నీ అన్నయ్యా ఈ వదినా ఉన్నారని మర్చిపోకు. నీ గురించి ఆలోచించే వాళ్లలో మేమున్నాం. మా బిడ్డని బ్రతికించావని కాదు, నువ్వు మంచివాడివని.

చిన్నా : హా..​