Update 11
రూముకి వెళ్లి మంచినీళ్లు తాగి కూర్చున్నాడు సంపత్, ప్యాంటులో ఉచ్చ వాసన అప్పుడు తెలిసింది. బట్టలు విప్పేసి స్నానం చేస్తుంటే కళ్ళ ముందు ఇంకా అక్షితే కనపడుతుంది. టైము చూస్తే తెల్లారి నాలుగు అవుతుంది. బట్టలు వేసుకుని బడ్డీ కొట్టు దెగ్గరికెళ్లి రెండు సిగరెట్లు ఆపకుండా లాగాడు. పొద్దున్నే పనికి వెళ్లే వాళ్ళు అనుకుంటా, చలి మంట వేసుకుని కూర్చుంటే వెళ్లి అక్కడ వంగి కూర్చున్నాడు. మూడో సిగరెట్ చలి మంటకి వెలిగించి దమ్ము లాగుతుంటే ఫోను మోగింది.
సంపత్ : దయా సర్
దయ : చిన్నా గాడి ఫోను కలవట్లేదు, ఏం జరిగింది ?
సంపత్ : చెపుతాను.. నేనే కలుస్తాను.
చాలాసేపు అక్కడే కూర్చున్నాక. టిఫిన్ చేసే వాళ్ళు మొదలుపెడితే రెండు ప్లేట్లు ఇడ్లీ లాగించేసి రూము కెళ్ళి పడుకున్నాడు.
xxxx +++++ xxxxx
"సర్.. మిస్సింగ్ కేసు. అమ్మాయి వాళ్ళ అమ్మా నాన్న గోల తట్టుకోలేకపోతున్నాం"
దయాకర్ : వస్తున్నా
రేఖ : వాడి గురించి ఏమైనా తెలుసుకున్నావా ?
దయ : నేను తెలుసుకోను
రేఖ : నాకు వాడు కావాలి
దయ : పిచ్చి దానిలా మాట్లాడకు, వాడు ఉన్న పరిస్థితులు అర్ధం చేసుకోవా
రేఖ : నేను వాడిని చూడాలి, కనీసం మాట్లాడాలి
దయాకర్ రేఖ వంక సీరియస్ గా చూసి వెళ్ళిపోయాడు. రేఖ ఏడుస్తుంది. స్టేషన్ దెగ్గరికెళ్లి చూస్తే ఇద్దరు మగాళ్లు, ఇద్దరు ఆడాళ్ళు ఇంకో అమ్మాయి.. ఆ అమ్మాయిని చూడగానే గుర్తుపట్టాడు, శృతి.. వీళ్ళు ఎందుకు వచ్చారో అర్ధమైంది.
రాజా : సార్ మా అమ్మాయి, పేరు అక్షిత అని ఫోటో తీసి ఇస్తూ.. రాత్రి మా అబ్బాయి వచ్చి చూస్తే ఇంట్లో లేదు. ఫోను ఆఫ్లో ఉంది. ఎక్కడికెళ్ళిందో ఏమైందో తెలీదు. మా అబ్బాయి కూడా కనిపించడం లేదు.
శృతి : సర్ నన్ను గుర్తుపట్టారు ఆ రోజు చిన్నా.. అదే.. చి అంటుంటే దయాకర్ చెయ్యి ఎత్తి ఆపేసాడు.
దయాకర్ : ఎవ్వరి మీద అయినా అనుమానం ఉందా ?
భారతి : వాడే దాన్ని ఏదో చేసి ఉంటాడు, నా కొడుకు పిచ్చోడ్డు.. వాడికి మతిస్తిమితం లేదు. ఇంట్లో నుంచి వెళ్ళిపోయాడు. వాడే నా బిడ్డని ఏమైనా చేసాడేమో అని అనుమానంగా ఉంది. చిన్నప్పుడే ముగ్గురిని చంపేస్తే జైల్లో పెట్టారు. నా బిడ్డని ఏమైనా చేస్తాడేమో.. ప్లీజ్ కాపాడండి.
దయాకర్ ఆమె వంక వెర్రిగా చూసాడు. చిన్నా గురించి తను చూసిందానికి ఈమె చెప్పిన దానికి అస్సలు సంబంధమే లేదు. ఆమె చెప్పిన దానికి మొగుడు కూడా ఊ కొట్టడం దయాకర్ కి నచ్చలేదు.. అయినా మౌనంగానే ఉన్నాడు. వాళ్ళు చెప్పినదంతా విని "కంప్లైంట్ రాసివ్వండి, వెతికిస్తాను" అన్నాడు. అందరూ వెళ్లిపోతుంటే శృతి మాత్రం అక్కడే ఉంది. వాళ్ళు బైటికి వెళ్లిపోయాక శృతి దయాకర్ దెగ్గరికి వెళ్ళింది.
శృతి : చిన్నా గురించి నాకు భయం లేదు.. కానీ ఏం జరిగిందోనని టెన్షన్ గా ఉంది. ఒక్కసారి ఫోను చెయ్యమని చెప్పండి బావా
దయాకర్ : బావా..!
శృతి : మిమ్మల్ని అన్నయ్య కంటే ఎక్కువ అన్నాడు.. అందుకే పిలిచాను.
దయాకర్ శృతి మొహంలో టెన్షన్ చూసి, "నాకింకా ఏమి తెలీదు, తెలిస్తే నీకు చెప్తాను. నీ నెంబర్ ఇవ్వు" అని నెంబర్ తీసుకుని పంపించేసాడు.
xxxxx ++++ xxxxx
దయాకర్ తో చిన్నా గురించి మాట్లాడి నాలుగు రోజులు గడిచిన తరువాత సంపత్ చిన్నా చెప్పిన పనులు చెయ్యడం మొదలుపెట్టాడు.
చిన్నా అమ్మా నాన్నని బైటికి నెట్టేసి ఆ ఇంటిని దామోదర్ కి అమ్మేసి, డబ్బుని చిన్నా అత్త కొడుకు మీద రాపించి నెల నెలా వడ్డీ వచ్చేలా ఏర్పాటు చేయించాడు. చిన్నా అత్త శ్రామిక పిల్లాడిని తీసుకుని తన అమ్మ దెగ్గరికి వెళ్ళిపోయింది.
భారతి రాజా ఇద్దరు శృతి ఇంట్లోనే ఉంటున్నారు. సమస్యలు తీరేదాకా ఉండమని చెప్పడంతో వాళ్లకి ఊపిరి ఆడినట్టు అనిపించింది. ఇందులో శృతి హస్తం ఎక్కువ.. శృతి చూపించిన చొరవని భారతి మెచ్చుకోకుండా ఉండలేకపోయింది. ప్రేమగా చూస్తే పరవాలేదాంటి అంది.
అక్షిత, చిన్నా కనపడని రోజులు కాస్తా నెలలు అయ్యాయి. నెలలు కాస్తా సంవత్సరాలు అయిపోతాయేమోనని శృతికి భయం పట్టుకుంది. రోజూ రాత్రి పన్నెండింటి వరకు మేడ మీద కూర్చుని ఎదురు చూస్తుంది. ఏదో ఒక రాత్రి రాకపోతాడా అని దాని ఆశ.
సుల్తాన్ తన అక్క ఫాతిమాతో కలిసి క్రైమ్ పనులకి దూరంగా అన్నదానం పనుల్లో పడిపోయాడు. ముసలి వాళ్లకి, పసి పిల్లలకి తమ చేతుల మీదగా భోజనం వండి పెడితే అదో తృప్తి అక్కా తమ్ముళ్ళకి. ప్రశాంతంగా ఉంటున్నారు. ఫాతిమ కూడా.. కానీ పడుకునే ముందు రోజూ చిన్నాని తలుచుకుంటుంది. ప్రతీ రోజు ఏ పూట అయినా తను పెడితేనే తినేవాడు చిన్నా, లేకపోతే మౌనంగా పని మీద వెళ్లిపోయేవాడు తప్ప సొంతంగా వెళ్లి పెట్టుకునేవాడు కాదు. అందుకే మర్చిపోకుండా ఎంత లేట్ అయినా చిన్నాకి అన్నం పెట్టనిదే నిద్రపోదు ఫాతిమా.. అందుకేనేమో పడుకోవడానికి సమయం పడుతుంది ఫాతిమాకి.
ఇక దామోదర్ భార్య మధుమతి కూడా చిన్నా గురించి తెలిసి దిగులు పడింది. చిన్నా గురించి ఎవరితో మాట్లాడాలో తనకి తెలీలేదు. ఇదంతా గమనిస్తున్న లావణ్యకి మాత్రం చిన్నా అనే వాడి గురించి చిన్న ఆలోచన మొదలయింది. తన గురించి శృతితో మాట్లాడితే ఏమైనా తెలుస్తుందేమో అమ్మకి చెప్పాలి అనుకుంది.
xxxxxx
శృతి : నిద్ర రావట్లేదా ఆంటీ.. చాలా లేట్ అయిపోయింది
భారతి : లేదు శృతి..
శృతి : అక్షిత మీ అబ్బాయితోనే ఉండి ఉంటుంది ఆంటీ మీరు కంగారు పడకండి
భారతి : అదే నా కంగారు కూడా
శృతి ఇంకేం మాట్లాడలేదు.
భారతి : రోజు రాత్రి ఒక్కదానివే పైన కూర్చుని ఏం చేస్తావ్
శృతి : ఓహ్ చూసారా.. ఊరికే.. నాకు అలా కూర్చోవడం అంటే ఇష్టం
భారతి : ఇప్పుడు కూడా అక్కడీకేనా అంటే నవ్వింది. సరే వెళ్ళు అంటే శృతి పైకి వెళ్ళింది.
రోజు లానే పైకి వచ్చింది కానీ ఈసారి అక్కడ కాళీ లేదు, చిన్నా కూర్చుని ఉన్నాడు. ఏడ్చేసింది శృతి. ఏడుస్తూనే దెగ్గరికెళితే చెయ్యి అందుకుని ఒళ్ళో కూర్చోపెట్టుకున్నాడు.
శృతి : ఎన్ని సార్లు అడిగాను ఏమైనా సమస్య ఉంటే చెప్పమని, ఎక్కడున్నావ్ ఏమైపోయావ్ ?
శృతికి అక్షిత గురించి పూర్తిగా చెప్పేసాడు. అయోమయంగా వింటూనే బిత్తరగా చూసింది, చిన్నప్పటి నుంచి అక్షిత మాటలు, చేష్టలు గుర్తు తెచ్చుకుంటే అర్ధమైనట్టు మొహం పెట్టింది.
శృతి : ఇప్పుడది ఎక్కడుంది, ఎలా ఉంది.. నేను దాన్ని చూడాలి
చిన్నా : నీకు నిజం చెప్తానని చెప్పాను, నీ మొహం చూడటానికి ఇష్టపడదు
శృతి : ఇప్పుడు ఎలా ఉంది, ఏమైనా మార్పు వచ్చిందా
చిన్నా : అడవిలోకి తీసుకెళ్లి వదిలేసాను. జంతువులని వేటాడుతుంది. గాడిద రక్తం కూడా వదలట్లేదు. రక్తం వాసన చూసినా, రక్తం తాగాలన్న కోరిక పుట్టినా పిచ్చిది అయిపోతుంది.
ఇన్ని రోజులు ఎలానో ఆపుకుంది, మొదటిసారి నా అత్త మొగుడు దొరికాడు, సమయం కలిసొచ్చింది, అవకాశం దొరికింది.. ఉపయోగించుకుంది. రెండో సారి సంపత్.. ఈ సారి అవకాశం, సమయం అన్నీ తనే కల్పించుకుంది. నా మీద పడి రక్తం జుర్రుతున్నప్పుడు అస్సలు స్పృహలో లేదు.. అలాంటి ఆత్రుత, అంత కోరిక నేనెవ్వరిలోను చూడలేదు. తను మనుషుల్లో ఉండడానికి అస్సలు అవ్వదు. మొన్న జింకని పరిగెత్తి వేటాడింది, జింక కొమ్మ నడుములో దిగినా దాని కంట్లో బాధ, నొప్పి, భయం ఏమి లేవు. వెర్రిగా నవ్వుతూ జింక మీద పడి దాని కొమ్ములు పట్టుకుని మెడ విరిచేసింది. అడగలేకపోతుంది కానీ దానికి నా రక్తం అంటే ఇష్టం, నా మీద పడి కొరికి పీల్చడం అంటే దానికి పిచ్చి.. ఆపుకుంటుంది
శృతి : నేను దాన్ని చూడాలి
చిన్నా : ముందు నీ చదువు కానీ.. అక్షితలో మార్పు తీసుకురావడం అనేది జరగదని నాకు తెలుసు కానీ ఏదో ఒకటి చెయ్యాలి ఎలానో తెలీదు.
శృతి : తెలుసుకుంటాను, చదువుతాను.. ముందు నేను దాన్ని చూడాలి
చిన్నా : ఏదో ఒకరోజు తీసుకెళతాను
శృతి చిన్నా ఇబ్బంది గమనించి షర్ట్ విప్పి చూసింది, అన్నీ పంటి గాట్లు, పైనుంచి కింద చివరి వరకు పెద్ద గాటు, అది జీవితాంతం ఉంటుంది. శృతి కళ్ళు తుడిచాడు.
చిన్నా : సెక్స్ రక్తం రెండూ ఇస్తున్నాను
శృతి చొక్కా బటన్స్ పెట్టేసింది. గుండె మీద మొహం పెట్టి వాటేసుకుంటే కౌగిలించుకున్నాడు
శృతి : నువ్వు ఇప్పుడు వెళ్ళిపోతే మళ్ళీ ఎప్పుడు వస్తావ్ ?
చిన్నా : తెలీదు
శృతి : సరే.. అది నువ్వు ఇద్దరు జాగ్రత్త.
చిన్నా : మనం విడిపోతే మంచిదేమో
శృతి : నేను విడిపోలేను, నాకు నువ్వెంతో అక్షిత అంత. మీరిద్దరూ ఈ పరిస్థితుల్లో ఉన్నారని తెలిసి ఎలా వదులుతాను, అస్సలు నాకు నీతో పాటు వచ్చేయాలని ఉంది.. నువ్వు ఒప్పుకోవని నాకు తెలుసు
చిన్నా శృతి మొహాన్ని చేతుల్లోకి తీసుకున్నాడు. పెదవులని ముద్దు పెట్టుకుంటే ఇంకా గట్టిగా వాటేసుకుంది.
శృతి : వాళ్ళని కలిసావా
చిన్నా : ఫాతిమా కంగారు పడిపడింది, పని మీద వెళ్లాను ఇక రానని చెప్పేసా.. దయాకర్ అన్న వాళ్ళకి ఏం చెప్పలేదు, ఆయనకీ తెలుసు గనక ఏమి అడగలేదు. నా ఒంటిని చూడగానే ఆయనకీ అంతా అర్ధమైంది.
శృతి : లావణ్య నీ గురించి చాలా అడిగింది, ఎందుకో చెప్పలేదు కానీ నీ గురించి తెలుసుకోవడానికి బాగా వెంటపడింది..
"అమ్మ కోసం అయ్యి ఉంటుంది" అని మధుమతి గురించి చెప్పాడు.
శృతి : మీ అమ్మ వాళ్ళ సంగతేంటి ?
చిన్నా : బానే సంపాదిస్తాడు కదా.. వాళ్ళది వాళ్ళు చూసుకుంటారులే
శృతి : అది కాదు మీ అమ్మ అక్షిత కోసం..
చిన్నా : ఏడవటం నువ్వు చూసావా అని అడిగితే శృతి సమాధానం చెప్పలేకపోయింది. వాళ్లకి పిల్లల మీద ఎప్పుడు ప్రేమ లేదులే.. కొంచెం కంగారు పడతారు అది మామూలే
శృతి : ఆమెకి ఏమైనా చెప్తావా
చిన్నా : నేను ఆమె మొహం చూడను..
xxxxxxxx
అక్షిత ఉన్న అడవికి పూర్తిగా వ్యతిరేక దిక్కులో పదముడు మంది మూడు గుడిసెలు వేసుకుని ఉన్నారు.
సూరి : నాయినా ఇవ్వాళ గుడిసె నాకు తమ్ముడికి అమ్మకి
లచ్చు : రాత్రి నీ మామలు దెంగిన దెంగుడికి ఇంకా నొప్పి తగ్గలేదు లంజాకొడకా
సూరి : అందుకేనే లంజా.. ఈ రాత్రికి ఎగరేసి దెంగుతం నిన్ను.. నాయినా.. ఈ రేత్రికి లంజని మాకు ఇడిసేయి అని పోయినాడు.
లచ్చు : ఎవయ్యో.. చూడు నీ కొడుకులు నీ కంటే పోటు గాళ్ళు అయేట్టున్నారు.
లచ్చు మొగడు ఏమి మాట్లాడలేదు, ఏదో ఆలోచనలో ఉన్నాడు సుబ్బయ్య.
లచ్చు : ఏమైనాది ?
సుబ్బయ్య : ఇప్పటి వరకు తొమ్మిది మంది పసిబిడ్డలని బలిచ్చినం.. ఆఖరి వాడు మాత్రం దొరుకుతలేడు
లచ్చు : అరచేతిలో పుట్టు మచ్చ ఉన్న బిడ్డ ఎంత మందిని చూసినా.. ఏడా కనపడలే. ఆ బిడ్డ కోసం, నేను ఆసుపత్రిలో పని చేస్తన్న, నువ్వు అంగన్ వాడి దెగ్గర కాపు కాస్తాంటివి, పిల్లగాళ్లని కూలుకి పంపుతున్నం. దొరక్కపోతే ఏం చేసేది
సుబ్బయ్య : మన వంశం చివరికి వచ్చేసింది, ఎన్ని సార్లు దెంగుకున్నా పిల్లలు పుడ్తలేరు. ఆఖరికి పదముడు మంది మాత్రమే మిగిలినం. ఇద్దన్న చేత్తే కాళీ మాత కనికరిత్తదేమో అని ఆశ
లచ్చు : రేపు ఆదివారం, మనిషి మాంసం తిని చానా రోజులు ఐతాంది మామా
సుబ్బయ్య : ఈ రోజుల్లో మనిషిని సంపడం శానా కష్టంగా ఉండాదే.. కానీ నా ఆడది కోరిన కోరిక తీర్చకుండా ఉంటానా.. ఎవరు కావాలి కోరుకో
లచ్చు : నాకా.. లేత పిల్లగాడు కావాలా మామా.. లేత పిల్లకాయల రక్తం చానా రుచి, మొడ్డ పులుసు పెడతా..
సుబ్బయ్య : హహ్హ్హ్... సరే
పెళ్ళాం పెదవులు గట్టిగా పిండాడు. బైట నుంచి కొడుకు "ఒసేయి లంజా వస్తున్నావా లేదా" అని కేకలు
లచ్చు : ఓ లంజాకొడకా వచ్చేదాంక ఆగు, అప్పటిదాంక చిన్న చెల్లిని దెంగుకోండి. ఆ పిల్ల ముండా పూకు సాగతీయండి
బైట నుంచి అరుస్తుంటే లచ్చు బూతులు తిడుతూ లేచేళ్లింది. లోపల చిన్ని చెల్లి అరుపులు గట్టిగా వినిపిస్తున్నాయి.
శృతి ఎక్కువగా క్రైమ్ పుస్తకాలు, వాళ్ళ ఆలోచనా విధానం గురించి వాళ్ళకి సంబంధించిన ట్రీట్మెంట్ గురించి చదవడం, లెక్చరర్స్ ని డాక్టర్స్ ని కలవడం గమనిస్తూనే ఉంది లావణ్య. చాలా సార్లు అడగాలనుకుంది కానీ ధైర్యం చెయ్యలేదు. అది బాగా నచ్చింది శృతికి, తనకి చెప్పేసింది. ముందు నిర్ఘాంతపోయినా "నేనూ సాయం చేస్తాను" అంది లావణ్య. అదే వెళ్లి మధుమతికి చెప్తే అప్పుడు దొరికాయి సమాధానాలు.. చిన్నా ఉన్నపళంగా ఎందుకు మాయమైపోయాడో..
రోజులు గడిచేకొద్ది ఎవరి పనుల్లో వాళ్ళు పడిపోయారు. ఒకరకంగా చిన్నా అందరు తనని మర్చిపోయేలా, జరిగిపోయిన విషయాలలా వాళ్ళ జీవితాల్లోకి వెళ్లడం మానేశాడు. వాళ్ళు అంతే అప్పుడప్పుడు తలుచుకున్నా ఎవరి జీవితం వాళ్ళు చూసుకోవడమే సరిపోతుంది.
చూస్తుండగానే రెండు సంవత్సరాలు గడిచిపోయాయి, ఒకానొక రోజు శృతి కోసం వచ్చాడు చిన్నా
శృతి : ఎలా ఉంది అది ?
చిన్నా : బానే ఉంది, నువ్వంటే కోపం.. నేను నీ మాట వింటున్నానని ఈర్ష్య పడుతుంది
శృతి : ఇప్పుడు ఎలా మానేజ్ చేస్తుంది
చిన్నా : మూడు రోజులకోసారి నా రక్తం, రెండు రోజులకోసారి జంతువుల రక్తం. ఎప్పుడైనా బాలన్స్ తప్పితే నీ ఊసు ఎత్తుతాను. ఆగిపోతుంది, కంట్రోల్ చేసుకోవడానికి ట్రై చేస్తుంది
శృతి : నా మాట వింటుందా !
చిన్నా : ఒక్కగానొక్క స్నేహితురాలివి, పైగా తన గురించి తెలిసి బాధ పడ్డావే తప్ప భయపడి తప్పుకోలేదు, పైగా అన్నిటికంటే ప్రాణమైన చిన్నా గాడి కాబోయే భార్యవి.. చూసావా నువ్వు ఎంత పవర్ ఫుల్లో
శృతి : పెళ్లి చేసుకుంటావా ?
చిన్నా : హా..
శృతి : ఎప్పుడు ?
చిన్నా : నీ చదువు, అక్షితలో మార్పు ఇవన్నీ అయిపోయాక
శృతి : అప్పటిదాకా నా వల్ల కాదు
చిన్నా : నీ వల్ల కాదంటే
శృతి సిగ్గుపడిపోతూ చిన్నా చొక్కాలో దాక్కుని "నా వల్ల కాదంటే.. నా వల్ల కాదనే" అంది. చిన్నా ముద్దు పెట్టుకుంటే కళ్ళు మూసుకుంది. సళ్ళ మీద చెయ్యి వేసి నొక్కాడు, చేతి మీద కొట్టింది.
చిన్నా : అదిగో మళ్ళీ
శృతి : పెళ్లి చేసుకో ఇచ్చేస్తా
చిన్నా : నాకు ఇప్పుడైనా ఓకే
శృతి : నేనింట్లో మాట్లాడాలి, సంపత్ షాప్ పెట్టుకున్నాడు కదా అది నీదే అని చెపుతా వాళ్ళు అడిగితే ఊ కొట్టు
చిన్నా : ఊ...
శృతి నవ్వింది
శృతి : మీ అమ్మ వాళ్ళు అవతలి పక్క రోడ్డులో ఉంటున్నారు. ఊరికి వెళ్లి వచ్చాడట కానీ మీ అత్తయ్య దెగ్గర పని అవ్వలేదు అని మాట్లాడుకుంటుంటే విన్నా
చిన్నా : అది ఎప్పటికి అవ్వదులే
శృతి : ఒకసారి వెళ్లి చూడు వాళ్ళని. వాళ్ళకి అక్షిత నీ దెగ్గరే ఉందని తెలుసు. వాళ్ళని వదిలి ఎందుకు వెళ్ళిపోయిందో అర్ధం కాక బాధ పడుతున్నారు
చిన్నా : అవన్నీ నాకు అనవసరం లే..
శృతి : మొన్న రాత్రి ఇంటికి వస్తుంటే మీ అమ్మని ఎవరో ముగ్గురు ఏడిపించారట, తెల్లారి తెలిసిన మనుషులకి చెపితే చూస్తాం అన్నారు
చిన్నా : రాత్రి పూట ఏంటి పని
శృతి : ఆమె మళ్ళీ ఆఫీస్ కి వెళుతుంది, రాత్రి పది ఇంటికి వస్తుంది. ఇప్పుడే.. ఇంకో పది నిమిషాల్లో వస్తుంది. కనీసం దారిలో అయినా చూడు, ఏదైనా మాట్లాడాలనిపిస్తే మాట్లాడు.
చిన్నా : నాకంత ముచ్చట లేదులే
శృతి : వెళ్ళు.. అని తరిమేసింది ఇంటి మేడ మీద నుంచి
వెళ్లిపోతుంటే ఎందుకో అనిపించింది, ఎప్పుడు శృతి మాట వింటూనే వస్తున్నాను. అది ఊ కొట్టడం పక్కన పెడితే, శృతి పరిచయం అయినప్పటి నుంచి ఇప్పటి వరకు ఒక్కసారి కూడా తన మాటకి ఉహు కొట్టలేదు. తన మాట విన్నప్పుడల్లా ఏదో ఒక మంచి జరుగుతుంది. ఇష్టం లేకపోయినా అవతల రోడ్డు దాటి నడుస్తుంటే అప్పుడే ఆటో దిగి సందులోకి నడుస్తుంది భారతి. అటు వైపు నడుస్తూ చిన్నా కూడా వెనకే వెళ్ళాడు.
ఆ వీధి అంతా కాళీగా ఉంది. వీధి లైట్లు కూడా లేవు. చాలా దూరం నడిస్తే కానీ ఇళ్ళు మొదలయ్యేలా లేవు.
దారిలో వెళుతుంటే ఎవరో ముగ్గురు బడ్డీ కొట్టు నుంచి ముందుకు దూకి భారతిని ఆపారు. ముందు భయపడినా నడవడం మొదలుపెట్టింది. వెనక ఉన్న వాడు పైట పట్టుకుని గట్టిగా లాగాడు. "ఏంటే కాలనీ పెద్ద మనుషులతో చెపితే భయపడిపోతామా.. మమ్మల్ని ఎవ్వడు ఏమి పీకలేడు".. పైటని చేతికి చుట్టుకుని లాగుతున్నాడు. తప్పించుకుని పారిపోబోయింది భారతీ. ఇంకొకడు పట్టుకుందామని చెయ్యి వెయ్యగానే జాకెట్ చినిగిపోయింది. ముగ్గురు బలంగా పట్టుకుని పక్కనే ఉన్న కూరగాయల బండి మీద పడుకోపెట్టారు. ఒకడు నోరు మూసేసాడు, ఇంకొకడు చీర ఎత్తుతున్నాడు. ఇంకొకడు పొట్ట మీద కూర్చుని చేతులని పట్టుకున్నాడు.
చిన్నా చాలా సేపు ఎవరైనా వస్తారేమోనని చూసాడు. ఒకరిద్దరు బండి మీద వెళ్లినా చూస్తూ వెళ్లారు తప్ప ఎవ్వరు ఆగలేదు. ముందుకు అడుగు వేస్తుంటే గట్టి రాయి తగిలింది. తీశాడు.. ఆలుగడ్డ అంత ఉంది. వాళ్ళని చూసాడు.
మూడో వాడు భారతి చీర లంగాతో పాటు పైకి పట్టి తొడలని లాక్కుని వాడి మొడ్డని బైటికి తీసాడు. వాడి చెవికి గురి పెట్టి కొట్టాడు.
రాయి తగిలిన వాడు పక్కకి జరిగిపోగా మిగతా ఇద్దరు చుట్టూ చూసారు. ముగ్గురు చేతులు వెనుక పెట్టుకుని మెల్లగా నడుచుకుంటూ వస్తున్న చిన్నాని చూసి ఆగిపోయారు.
"రేయి ఎవడ్రా నువ్వు.. నా గురించి తెలీదా ? చచ్చిపోతావ్"
చిన్నా : ఎవరు బాబు నువ్వు ?
అవకాశం దొరకగానే లేచింది భారతి, ఎదురుగా కొడుకుని చూడగానే ఏడుపు దిగమింగుకుని వెళ్లి చిన్నా వెనక నిలుచుంది.
"మస్తాన్ కొడుకుని"
చిన్నా : ఇంతకీ ఈ మస్తాన్ ఎవరు ?
"ఈ ఏరియా మొత్తం మస్తాన్ భాయ్ కంట్రోల్లో ఉంది. నువ్వు తప్పించుకోలేవు, నిన్ను వదలము" అరిచాడు ఒకడు.
చిన్నా వెంటనే ఇందాక కొట్టిన వాడిని పట్టుకుని మోకాలి వెనక తన్నాడు వాడు మోకాళ్ళ మీద పడగానే వాడి చేతిని అదే బండి చక్రంలో పెట్టి బండిని ముందుకు తోసాడు. మిగతా ఇద్దరు పారిపోబోతుంటే కింద ఉన్న రాయి తీసి ఒకడి తల మీదకి ఇంకొకడి కాలికి తన కాలు అడ్డం పెట్టగానే ముగ్గురు కింద పడ్డారు. చిన్నా భారతి వంక చూసాడు.
చిన్నా : ఏం చెయ్యమంటావ్ వీళ్ళని ?
భారతి ఏడుస్తూ "కొట్టు" అంది
చిన్నా : వాళ్ళు చస్తే..
భారతి నోటి నుంచి సమాధానం రాలేదు. పైట కప్పుకుని నిలబడింది.
చిన్నా : ఆరోజు ముగ్గురే ఈరోజు ముగ్గురే.. ఆ రోజు నన్ను పెంచిన అమ్మని రేప్ చేస్తున్నప్పుడు అక్కడ నేను లేను, ఈరోజు నీకూ అదే జరుగుతుంది.. ఇప్పుడు ఉన్నాను అంతే తేడా.. ఆరోజు ఎంత కోపంగా ఉందొ ఈ రోజు అంతే కోపంగా ఉంది. అప్పుడు కోపానికి వాళ్ళు చచ్చారు, ఇప్పుడు వీళ్ళు కూడా చస్తే మళ్ళీ జైలుకి పోతాను. మరి ఇప్పుడు ?
అప్పుడు కూడా అందరికీ నేను హంతకుడిని అనే చెప్పుకుంటావా.. అప్పుడు కూడా నన్ను వదిలేస్తావా.. బతికున్నానో లేదో కూడా పట్టించుకోవు కదా ?
భారతి : అదీ..
"ఒక్క నిమిషం" అని మస్తాన్ కొడుకు చెయ్యి పట్టుకుని విరిచేసాడు. రాయి తీసుకుని మిగతా ఇద్దరి చేతి వేళ్ళని నలిపేశాడు. సెంటర్లో తంతే అరుపులకి పడుకున్న కుక్కలు కూడా లేచి పరిగెత్తాయి.
ముగ్గురిని చూసి "దీని కొడుకుని, నీకు దమ్మున్న వాళ్ళని తెచ్చుకో" అని భారతి చెయ్యి పట్టుకుని వెంటనే తనని చూసి చెయ్యి వదిలేసాడు.
ఇద్దరు నడుస్తున్నారు
చిన్నా : ఇంత రాత్రి నువ్వు వస్తున్నప్పుడు నిన్ను పికప్ చేసుకోవడానికి నీ మొగుడు ఎందుకు రావట్లేదు
భారతి నుంచి సమాధానం లేదు
చిన్నా : ఇంతకముందే గొడవ అయింది, అందరికీ చెప్పారు. అలాంటప్పుడు జాగ్రత్త కోసమైనా ఎన్ని పనులు ఉన్నా చూసుకోవాలి కదా.. మనుషుల సేఫ్టీ కంటే ముఖ్యమైన పనులు ఏముంటాయి.. ఎక్కడ నీ మొగుడు ?
భారతి ఏం మాట్లాడలేదు.
చిన్నా : అదీ మీ ఆలోచన, అందుకే మేము ఇలా తయారయ్యాం. సాకలేని సామర్ధ్యం లేనప్పుడు పిల్లల్ని కనకుండా ఉండాలి. దూరంగా ఉన్న నన్నే కాదు, అక్షితని కూడా సరిగ్గా చూసుకోలేకపోయారు మీరు అని ఫోనులో వీడియో పెట్టి భారతి చేతికిచ్చాడు.
నడుస్తూనే వీడియో చూసింది భారతి, వీడియో చూసి అదిరిపడింది. చిన్నా మీద పడుకుని రక్తం పీల్చుకు తాగుతుంది అక్షిత. నడుస్తూనే అక్షిత గురించి వివరించాడు. పొద్దంతా ఇంటి ముందు కూర్చున్నారు. భారతికి నోరు కదపడానికి ధైర్యం సరిపోలేదు.
భారతి : లోపలికిరా
చిన్నా : రాను..
భారతి : ప్లీజ్
లోపలికి వెళ్లి పడుకుంటే నిద్ర పట్టేసింది. పొద్దున్నే రాజా లేచి కొడుకుని గమనించి భారతిని లేపాడు. రాత్రి జరిగింది చెప్పింది కానీ అక్షిత విషయం చెప్పలేదు. "ఇంటికి రౌడీలు వాస్తారేమో రాత్రి పెద్ద గొడవ జరిగింది" అని చెప్తే "టైం అవుతుంది ఆఫీసుకి వెళ్ళాలి, అక్కడికి వెళ్ళాక ఎవరితో అయినా మాట్లాడతాను" అని వెళ్ళిపోయాడు. ఇదంతా చూసిన చిన్నా పగలపడి నవ్వుతుంటే భారతి నిస్సహాయంగా చూసింది.
పది పదకొండు టైములో రెండు జీపులు దిగాయి. నెరిసిన గడ్డంతో మెడలో కర్చీఫ్ తో తల పైన టోపీతో వెనక మనుషులతో ఒకాయన లోపలికి వచ్చి కూర్చున్నాడు.
"నా పేరు మస్తాన్"
చిన్నా : ఓహ్.. ఆ ఎదవని కన్నది నువ్వేనా
మస్తాన్ : నువ్వు వాడి చెయ్యి విరిచేసావ్
చిన్నా : అస్సలు విరిచేయ్యాల్సింది వేరే ఉంది. వాడు ఇంకోసారి నా కంట్లో పడితే అదే విరిచేస్తాను
మస్తాన్ : ఎవరున్నారు నీ వెనక ? ఎవరిని చూసుకుని నీకీ ధైర్యం ?
చిన్నా : ఇప్పుడేంటి, వార్నింగ్ ఇవ్వడానికి వచ్చావా లేకపోతే నీ కొడుకుదే తప్పు అని ఒప్పుకోవడానికి వచ్చావా లేక గొడవకి వచ్చావా
మస్తాన్ : నీకు భయం లేనట్టుంది, రక్తం బైటికి కారితే ఎలా ఉంటుందో తెలుసా, ఎర్రని రక్తం నీ ఒంట్లో నుంచి బైటికి పారుతుంటే అప్పుడు తెలుస్తుంది నీ మెదడుకి భయం అంటే ఏంటో.. అది నీకు త్వరలోనే చూపిస్తాను
చిన్నా రక్తం అన్న మాట విన్న దెగ్గర నుంచి నవ్వుతూనే ఉన్నాడు. "అమ్మా వీళ్ళు నన్ను భయపెడుతున్నారే" అని నవ్వుతూ భారతి వంక చూసి నవ్వడం ఆపేసాడు. ఇదంతా చూస్తున్న మస్తాన్ ఇగో నషాళానికి అంటుతుంది. కోపంగా లేచి నిలబడ్డాడు
చిన్నా : బెదిరించడానికి మాత్రమే వస్తే నీ పని అయిపోయింది బైలుదేరు, గొడవకి వచ్చానంటే చెప్పు ఇంట్లో కత్తి పీట, చిన్న కత్తులు ఉన్నాయి పొడిచేసుకుందాం. లేదు డైరెక్టుగా కాల్చేసుకుంటాం అంటే దానికి కూడా రెడీ కాల్చేసుకుందాం
మాట్లాడుతుండగానే ఇంటి ముందు ఇంకో రెండు కార్లు ఆగాయి, కారులో నుంచి దామోదర్ దిగడం చూసి బ్యాక్గ్రౌండ్ పెద్దదే అనుకున్నాడు. దామోదర్ వెనక మధుమతితో పాటు లావణ్య కూడా దిగింది.
లావణ్య నడుస్తున్న తీరు చూసి ఐదు సెకండ్స్ కళ్ళార్పకుండా చూసాడు చిన్నా. ఇంట్లోకి వస్తున్న దామోదర్ని చూసి లోపలికి రమ్మని సైగ చేసాడు. మధుమతి, లావణ్య భారతిని పలకరిస్తూ లోపలికి వెళ్ళిపోతే దామోదర్ సోఫాలో కూర్చున్నాడు.
మస్తాన్ : సలాం దామోదర్ సాబ్
దామోదర్ : నువ్వెంటి ఇక్కడా ?
మస్తాన్ : అదీ..
దామోదర్ చిన్నాని చూసి, "రేయి నువ్వు లోపలికిపో.." అని మస్తాన్ వైపు చూసి "వాడితో పెట్టుకోకు, మెంటల్ నా కొడుకు ఆడు. నా మనుషులని ముగ్గురిని కాల్చాడు, నేనే వాడిని ఏమి చెయ్యలేకపోయాను"
మస్తాన్ : నిజమా సాబ్, మరి మీరు ఎలా కలిశారు
దామోదర్ : నేను కలవలేదు వాడే కలుపుకుపోయాడు. వాడికి అస్సలు భయం లేదు, వాడితో పెట్టుకోకు.. ఇది నా సలహా మాత్రమే.. లేదంటే నీ ఇష్టం
లోపల భారతి, మధుమతి మాట్లాడుకుంటుంటే లావణ్య చిన్నా పక్కకి వచ్చింది.
లావణ్య : బాగున్నారా.. అక్షిత ఎలా ఉంది ?
ఇద్దరు మాట్లాడుకోవడం మొదలుపెట్టారు. లావణ్య అప్పుడప్పుడు సిగ్గు పడటం గమనించాడు. పెద్దగా రియాక్ట్ అవ్వలేదు. శృతికి లావణ్యకి పెద్దగా తేడా అనిపించలేదు, శృతి కొంచెం మొహమాటం లేకుండా ఉంటే లావణ్య అన్నిటికి ముడుచుకొని ఉంది అదే తేడా
బైటికి వస్తే దామోదర్ ఒక్కడే కూర్చుని ఉన్నాడు. చిన్నాని చూసి "వాడితో ఏంటి గొడవ ?" అంటే జరిగింది చెప్పాడు.
దామోదర్ : మాట్లాడాను, ఇక్కడితో పోనీ..
చిన్నా : ఆ..
దామోదర్ : ఏంటి మెత్తగా ఉన్నావ్
చిన్నా : మీరు మధుమతి అమ్మ భర్త కదా
దామోదర్ : అబ్బో.. లేకపోతే మావా అని అరిచేవాడివి అంటే నవ్వాడు చిన్నా. నేనూ అందుకే రావాల్సి వచ్చింది, లేకపోతే నీ మీద కోపం అలానే ఉండేది
చిన్నా : తీసుకున్న డబ్బుకి న్యాయం చేశా కదా.. ఎలక్షన్స్ లో గెలిచారు కూడా
దామోదర్ : వాళ్ళు వస్తున్నారు, వేరే పనులున్నాయి కాస్త త్వరగా పంపు అంటే సరే అని మాట్లాడి పంపేసాడు.
ఇల్లంతా సైలెంటుగా అయిపోయింది. భారతి లేచి చిన్నా దెగ్గరికి వెళ్ళింది.
భారతి : ఇప్పుడు అక్షితని ఎలా మార్చేది ?
చిన్నా : తెలీదు
భారతి : ఎక్కడైనా జాయిన్ చేస్తే ?
చిన్నా : నా మీద నమ్మకం పోతుంది. ఎక్కడ జాయిన్ చేసినా సులభంగా తప్పించుకుపొగలదు అక్షిత.
భారతి : మరి ఎలా ?
చిన్నా : నీకెందుకు అంత బాధ, నా తిప్పలేవో నేను పడతాను. నువ్వు మరీ అంత నటించాల్సిన అవసరం లేదు.
భారతి కోపంగా చూసినా పట్టించుకోలేదు చిన్నా.. బైటికి వెళ్ళొస్తానని వచ్చి చెప్పకుండానే అక్షిత దెగ్గరికి వచ్చేసాడు. అడవి మధ్యలో చెక్కలతో కలిసి కట్టిన ఇల్లు అది, చిన్నా అక్షిత ఇద్దరు కలిసి కట్టారు. జనాలతో సంబంధం లేకుండా, ఎవ్వరికి కనిపించకుండా కట్టిన ఇల్లు. తడిక తీసే ఉంది. లోపలికి వెళ్లి చూస్తే అక్షిత లేదు.
అడవిలో దేన్నో చంపడానికి వెళ్లిందేమో అని ఎదురు చూసాడు. చీకటిపడింది అక్షిత రాలేదు. చుట్టూ చూసాడు. తెల్లారి మూడు వరకు వెతికినా అక్షిత జాడ లేదు. చిన్నాకి కంగారు మొదలయింది.
అన్నం తినాలనిపించలేదు, అక్కడే నట్టింట్లో నేల మీద కాళ్ళు ముడుచుకుని కూర్చున్నాడు. రెండు రాత్రులు వెళ్లిపోయాయి. ఇక అక్షిత తిరిగి రదని అర్ధమైంది. అప్పుడు లేచాడు. తిరిగి భారతి దెగ్గరికి వచ్చాడు.
భారతి ఏమైంది అని అడిగితే ఏమి లేదన్నాడు. వెంటనే ఫోన్ తీసి "సంపత్.."
సంపత్ : దయా సర్
దయ : చిన్నా గాడి ఫోను కలవట్లేదు, ఏం జరిగింది ?
సంపత్ : చెపుతాను.. నేనే కలుస్తాను.
చాలాసేపు అక్కడే కూర్చున్నాక. టిఫిన్ చేసే వాళ్ళు మొదలుపెడితే రెండు ప్లేట్లు ఇడ్లీ లాగించేసి రూము కెళ్ళి పడుకున్నాడు.
xxxx +++++ xxxxx
"సర్.. మిస్సింగ్ కేసు. అమ్మాయి వాళ్ళ అమ్మా నాన్న గోల తట్టుకోలేకపోతున్నాం"
దయాకర్ : వస్తున్నా
రేఖ : వాడి గురించి ఏమైనా తెలుసుకున్నావా ?
దయ : నేను తెలుసుకోను
రేఖ : నాకు వాడు కావాలి
దయ : పిచ్చి దానిలా మాట్లాడకు, వాడు ఉన్న పరిస్థితులు అర్ధం చేసుకోవా
రేఖ : నేను వాడిని చూడాలి, కనీసం మాట్లాడాలి
దయాకర్ రేఖ వంక సీరియస్ గా చూసి వెళ్ళిపోయాడు. రేఖ ఏడుస్తుంది. స్టేషన్ దెగ్గరికెళ్లి చూస్తే ఇద్దరు మగాళ్లు, ఇద్దరు ఆడాళ్ళు ఇంకో అమ్మాయి.. ఆ అమ్మాయిని చూడగానే గుర్తుపట్టాడు, శృతి.. వీళ్ళు ఎందుకు వచ్చారో అర్ధమైంది.
రాజా : సార్ మా అమ్మాయి, పేరు అక్షిత అని ఫోటో తీసి ఇస్తూ.. రాత్రి మా అబ్బాయి వచ్చి చూస్తే ఇంట్లో లేదు. ఫోను ఆఫ్లో ఉంది. ఎక్కడికెళ్ళిందో ఏమైందో తెలీదు. మా అబ్బాయి కూడా కనిపించడం లేదు.
శృతి : సర్ నన్ను గుర్తుపట్టారు ఆ రోజు చిన్నా.. అదే.. చి అంటుంటే దయాకర్ చెయ్యి ఎత్తి ఆపేసాడు.
దయాకర్ : ఎవ్వరి మీద అయినా అనుమానం ఉందా ?
భారతి : వాడే దాన్ని ఏదో చేసి ఉంటాడు, నా కొడుకు పిచ్చోడ్డు.. వాడికి మతిస్తిమితం లేదు. ఇంట్లో నుంచి వెళ్ళిపోయాడు. వాడే నా బిడ్డని ఏమైనా చేసాడేమో అని అనుమానంగా ఉంది. చిన్నప్పుడే ముగ్గురిని చంపేస్తే జైల్లో పెట్టారు. నా బిడ్డని ఏమైనా చేస్తాడేమో.. ప్లీజ్ కాపాడండి.
దయాకర్ ఆమె వంక వెర్రిగా చూసాడు. చిన్నా గురించి తను చూసిందానికి ఈమె చెప్పిన దానికి అస్సలు సంబంధమే లేదు. ఆమె చెప్పిన దానికి మొగుడు కూడా ఊ కొట్టడం దయాకర్ కి నచ్చలేదు.. అయినా మౌనంగానే ఉన్నాడు. వాళ్ళు చెప్పినదంతా విని "కంప్లైంట్ రాసివ్వండి, వెతికిస్తాను" అన్నాడు. అందరూ వెళ్లిపోతుంటే శృతి మాత్రం అక్కడే ఉంది. వాళ్ళు బైటికి వెళ్లిపోయాక శృతి దయాకర్ దెగ్గరికి వెళ్ళింది.
శృతి : చిన్నా గురించి నాకు భయం లేదు.. కానీ ఏం జరిగిందోనని టెన్షన్ గా ఉంది. ఒక్కసారి ఫోను చెయ్యమని చెప్పండి బావా
దయాకర్ : బావా..!
శృతి : మిమ్మల్ని అన్నయ్య కంటే ఎక్కువ అన్నాడు.. అందుకే పిలిచాను.
దయాకర్ శృతి మొహంలో టెన్షన్ చూసి, "నాకింకా ఏమి తెలీదు, తెలిస్తే నీకు చెప్తాను. నీ నెంబర్ ఇవ్వు" అని నెంబర్ తీసుకుని పంపించేసాడు.
xxxxx ++++ xxxxx
దయాకర్ తో చిన్నా గురించి మాట్లాడి నాలుగు రోజులు గడిచిన తరువాత సంపత్ చిన్నా చెప్పిన పనులు చెయ్యడం మొదలుపెట్టాడు.
చిన్నా అమ్మా నాన్నని బైటికి నెట్టేసి ఆ ఇంటిని దామోదర్ కి అమ్మేసి, డబ్బుని చిన్నా అత్త కొడుకు మీద రాపించి నెల నెలా వడ్డీ వచ్చేలా ఏర్పాటు చేయించాడు. చిన్నా అత్త శ్రామిక పిల్లాడిని తీసుకుని తన అమ్మ దెగ్గరికి వెళ్ళిపోయింది.
భారతి రాజా ఇద్దరు శృతి ఇంట్లోనే ఉంటున్నారు. సమస్యలు తీరేదాకా ఉండమని చెప్పడంతో వాళ్లకి ఊపిరి ఆడినట్టు అనిపించింది. ఇందులో శృతి హస్తం ఎక్కువ.. శృతి చూపించిన చొరవని భారతి మెచ్చుకోకుండా ఉండలేకపోయింది. ప్రేమగా చూస్తే పరవాలేదాంటి అంది.
అక్షిత, చిన్నా కనపడని రోజులు కాస్తా నెలలు అయ్యాయి. నెలలు కాస్తా సంవత్సరాలు అయిపోతాయేమోనని శృతికి భయం పట్టుకుంది. రోజూ రాత్రి పన్నెండింటి వరకు మేడ మీద కూర్చుని ఎదురు చూస్తుంది. ఏదో ఒక రాత్రి రాకపోతాడా అని దాని ఆశ.
సుల్తాన్ తన అక్క ఫాతిమాతో కలిసి క్రైమ్ పనులకి దూరంగా అన్నదానం పనుల్లో పడిపోయాడు. ముసలి వాళ్లకి, పసి పిల్లలకి తమ చేతుల మీదగా భోజనం వండి పెడితే అదో తృప్తి అక్కా తమ్ముళ్ళకి. ప్రశాంతంగా ఉంటున్నారు. ఫాతిమ కూడా.. కానీ పడుకునే ముందు రోజూ చిన్నాని తలుచుకుంటుంది. ప్రతీ రోజు ఏ పూట అయినా తను పెడితేనే తినేవాడు చిన్నా, లేకపోతే మౌనంగా పని మీద వెళ్లిపోయేవాడు తప్ప సొంతంగా వెళ్లి పెట్టుకునేవాడు కాదు. అందుకే మర్చిపోకుండా ఎంత లేట్ అయినా చిన్నాకి అన్నం పెట్టనిదే నిద్రపోదు ఫాతిమా.. అందుకేనేమో పడుకోవడానికి సమయం పడుతుంది ఫాతిమాకి.
ఇక దామోదర్ భార్య మధుమతి కూడా చిన్నా గురించి తెలిసి దిగులు పడింది. చిన్నా గురించి ఎవరితో మాట్లాడాలో తనకి తెలీలేదు. ఇదంతా గమనిస్తున్న లావణ్యకి మాత్రం చిన్నా అనే వాడి గురించి చిన్న ఆలోచన మొదలయింది. తన గురించి శృతితో మాట్లాడితే ఏమైనా తెలుస్తుందేమో అమ్మకి చెప్పాలి అనుకుంది.
xxxxxx
శృతి : నిద్ర రావట్లేదా ఆంటీ.. చాలా లేట్ అయిపోయింది
భారతి : లేదు శృతి..
శృతి : అక్షిత మీ అబ్బాయితోనే ఉండి ఉంటుంది ఆంటీ మీరు కంగారు పడకండి
భారతి : అదే నా కంగారు కూడా
శృతి ఇంకేం మాట్లాడలేదు.
భారతి : రోజు రాత్రి ఒక్కదానివే పైన కూర్చుని ఏం చేస్తావ్
శృతి : ఓహ్ చూసారా.. ఊరికే.. నాకు అలా కూర్చోవడం అంటే ఇష్టం
భారతి : ఇప్పుడు కూడా అక్కడీకేనా అంటే నవ్వింది. సరే వెళ్ళు అంటే శృతి పైకి వెళ్ళింది.
రోజు లానే పైకి వచ్చింది కానీ ఈసారి అక్కడ కాళీ లేదు, చిన్నా కూర్చుని ఉన్నాడు. ఏడ్చేసింది శృతి. ఏడుస్తూనే దెగ్గరికెళితే చెయ్యి అందుకుని ఒళ్ళో కూర్చోపెట్టుకున్నాడు.
శృతి : ఎన్ని సార్లు అడిగాను ఏమైనా సమస్య ఉంటే చెప్పమని, ఎక్కడున్నావ్ ఏమైపోయావ్ ?
శృతికి అక్షిత గురించి పూర్తిగా చెప్పేసాడు. అయోమయంగా వింటూనే బిత్తరగా చూసింది, చిన్నప్పటి నుంచి అక్షిత మాటలు, చేష్టలు గుర్తు తెచ్చుకుంటే అర్ధమైనట్టు మొహం పెట్టింది.
శృతి : ఇప్పుడది ఎక్కడుంది, ఎలా ఉంది.. నేను దాన్ని చూడాలి
చిన్నా : నీకు నిజం చెప్తానని చెప్పాను, నీ మొహం చూడటానికి ఇష్టపడదు
శృతి : ఇప్పుడు ఎలా ఉంది, ఏమైనా మార్పు వచ్చిందా
చిన్నా : అడవిలోకి తీసుకెళ్లి వదిలేసాను. జంతువులని వేటాడుతుంది. గాడిద రక్తం కూడా వదలట్లేదు. రక్తం వాసన చూసినా, రక్తం తాగాలన్న కోరిక పుట్టినా పిచ్చిది అయిపోతుంది.
ఇన్ని రోజులు ఎలానో ఆపుకుంది, మొదటిసారి నా అత్త మొగుడు దొరికాడు, సమయం కలిసొచ్చింది, అవకాశం దొరికింది.. ఉపయోగించుకుంది. రెండో సారి సంపత్.. ఈ సారి అవకాశం, సమయం అన్నీ తనే కల్పించుకుంది. నా మీద పడి రక్తం జుర్రుతున్నప్పుడు అస్సలు స్పృహలో లేదు.. అలాంటి ఆత్రుత, అంత కోరిక నేనెవ్వరిలోను చూడలేదు. తను మనుషుల్లో ఉండడానికి అస్సలు అవ్వదు. మొన్న జింకని పరిగెత్తి వేటాడింది, జింక కొమ్మ నడుములో దిగినా దాని కంట్లో బాధ, నొప్పి, భయం ఏమి లేవు. వెర్రిగా నవ్వుతూ జింక మీద పడి దాని కొమ్ములు పట్టుకుని మెడ విరిచేసింది. అడగలేకపోతుంది కానీ దానికి నా రక్తం అంటే ఇష్టం, నా మీద పడి కొరికి పీల్చడం అంటే దానికి పిచ్చి.. ఆపుకుంటుంది
శృతి : నేను దాన్ని చూడాలి
చిన్నా : ముందు నీ చదువు కానీ.. అక్షితలో మార్పు తీసుకురావడం అనేది జరగదని నాకు తెలుసు కానీ ఏదో ఒకటి చెయ్యాలి ఎలానో తెలీదు.
శృతి : తెలుసుకుంటాను, చదువుతాను.. ముందు నేను దాన్ని చూడాలి
చిన్నా : ఏదో ఒకరోజు తీసుకెళతాను
శృతి చిన్నా ఇబ్బంది గమనించి షర్ట్ విప్పి చూసింది, అన్నీ పంటి గాట్లు, పైనుంచి కింద చివరి వరకు పెద్ద గాటు, అది జీవితాంతం ఉంటుంది. శృతి కళ్ళు తుడిచాడు.
చిన్నా : సెక్స్ రక్తం రెండూ ఇస్తున్నాను
శృతి చొక్కా బటన్స్ పెట్టేసింది. గుండె మీద మొహం పెట్టి వాటేసుకుంటే కౌగిలించుకున్నాడు
శృతి : నువ్వు ఇప్పుడు వెళ్ళిపోతే మళ్ళీ ఎప్పుడు వస్తావ్ ?
చిన్నా : తెలీదు
శృతి : సరే.. అది నువ్వు ఇద్దరు జాగ్రత్త.
చిన్నా : మనం విడిపోతే మంచిదేమో
శృతి : నేను విడిపోలేను, నాకు నువ్వెంతో అక్షిత అంత. మీరిద్దరూ ఈ పరిస్థితుల్లో ఉన్నారని తెలిసి ఎలా వదులుతాను, అస్సలు నాకు నీతో పాటు వచ్చేయాలని ఉంది.. నువ్వు ఒప్పుకోవని నాకు తెలుసు
చిన్నా శృతి మొహాన్ని చేతుల్లోకి తీసుకున్నాడు. పెదవులని ముద్దు పెట్టుకుంటే ఇంకా గట్టిగా వాటేసుకుంది.
శృతి : వాళ్ళని కలిసావా
చిన్నా : ఫాతిమా కంగారు పడిపడింది, పని మీద వెళ్లాను ఇక రానని చెప్పేసా.. దయాకర్ అన్న వాళ్ళకి ఏం చెప్పలేదు, ఆయనకీ తెలుసు గనక ఏమి అడగలేదు. నా ఒంటిని చూడగానే ఆయనకీ అంతా అర్ధమైంది.
శృతి : లావణ్య నీ గురించి చాలా అడిగింది, ఎందుకో చెప్పలేదు కానీ నీ గురించి తెలుసుకోవడానికి బాగా వెంటపడింది..
"అమ్మ కోసం అయ్యి ఉంటుంది" అని మధుమతి గురించి చెప్పాడు.
శృతి : మీ అమ్మ వాళ్ళ సంగతేంటి ?
చిన్నా : బానే సంపాదిస్తాడు కదా.. వాళ్ళది వాళ్ళు చూసుకుంటారులే
శృతి : అది కాదు మీ అమ్మ అక్షిత కోసం..
చిన్నా : ఏడవటం నువ్వు చూసావా అని అడిగితే శృతి సమాధానం చెప్పలేకపోయింది. వాళ్లకి పిల్లల మీద ఎప్పుడు ప్రేమ లేదులే.. కొంచెం కంగారు పడతారు అది మామూలే
శృతి : ఆమెకి ఏమైనా చెప్తావా
చిన్నా : నేను ఆమె మొహం చూడను..
xxxxxxxx
అక్షిత ఉన్న అడవికి పూర్తిగా వ్యతిరేక దిక్కులో పదముడు మంది మూడు గుడిసెలు వేసుకుని ఉన్నారు.
సూరి : నాయినా ఇవ్వాళ గుడిసె నాకు తమ్ముడికి అమ్మకి
లచ్చు : రాత్రి నీ మామలు దెంగిన దెంగుడికి ఇంకా నొప్పి తగ్గలేదు లంజాకొడకా
సూరి : అందుకేనే లంజా.. ఈ రాత్రికి ఎగరేసి దెంగుతం నిన్ను.. నాయినా.. ఈ రేత్రికి లంజని మాకు ఇడిసేయి అని పోయినాడు.
లచ్చు : ఎవయ్యో.. చూడు నీ కొడుకులు నీ కంటే పోటు గాళ్ళు అయేట్టున్నారు.
లచ్చు మొగడు ఏమి మాట్లాడలేదు, ఏదో ఆలోచనలో ఉన్నాడు సుబ్బయ్య.
లచ్చు : ఏమైనాది ?
సుబ్బయ్య : ఇప్పటి వరకు తొమ్మిది మంది పసిబిడ్డలని బలిచ్చినం.. ఆఖరి వాడు మాత్రం దొరుకుతలేడు
లచ్చు : అరచేతిలో పుట్టు మచ్చ ఉన్న బిడ్డ ఎంత మందిని చూసినా.. ఏడా కనపడలే. ఆ బిడ్డ కోసం, నేను ఆసుపత్రిలో పని చేస్తన్న, నువ్వు అంగన్ వాడి దెగ్గర కాపు కాస్తాంటివి, పిల్లగాళ్లని కూలుకి పంపుతున్నం. దొరక్కపోతే ఏం చేసేది
సుబ్బయ్య : మన వంశం చివరికి వచ్చేసింది, ఎన్ని సార్లు దెంగుకున్నా పిల్లలు పుడ్తలేరు. ఆఖరికి పదముడు మంది మాత్రమే మిగిలినం. ఇద్దన్న చేత్తే కాళీ మాత కనికరిత్తదేమో అని ఆశ
లచ్చు : రేపు ఆదివారం, మనిషి మాంసం తిని చానా రోజులు ఐతాంది మామా
సుబ్బయ్య : ఈ రోజుల్లో మనిషిని సంపడం శానా కష్టంగా ఉండాదే.. కానీ నా ఆడది కోరిన కోరిక తీర్చకుండా ఉంటానా.. ఎవరు కావాలి కోరుకో
లచ్చు : నాకా.. లేత పిల్లగాడు కావాలా మామా.. లేత పిల్లకాయల రక్తం చానా రుచి, మొడ్డ పులుసు పెడతా..
సుబ్బయ్య : హహ్హ్హ్... సరే
పెళ్ళాం పెదవులు గట్టిగా పిండాడు. బైట నుంచి కొడుకు "ఒసేయి లంజా వస్తున్నావా లేదా" అని కేకలు
లచ్చు : ఓ లంజాకొడకా వచ్చేదాంక ఆగు, అప్పటిదాంక చిన్న చెల్లిని దెంగుకోండి. ఆ పిల్ల ముండా పూకు సాగతీయండి
బైట నుంచి అరుస్తుంటే లచ్చు బూతులు తిడుతూ లేచేళ్లింది. లోపల చిన్ని చెల్లి అరుపులు గట్టిగా వినిపిస్తున్నాయి.
శృతి ఎక్కువగా క్రైమ్ పుస్తకాలు, వాళ్ళ ఆలోచనా విధానం గురించి వాళ్ళకి సంబంధించిన ట్రీట్మెంట్ గురించి చదవడం, లెక్చరర్స్ ని డాక్టర్స్ ని కలవడం గమనిస్తూనే ఉంది లావణ్య. చాలా సార్లు అడగాలనుకుంది కానీ ధైర్యం చెయ్యలేదు. అది బాగా నచ్చింది శృతికి, తనకి చెప్పేసింది. ముందు నిర్ఘాంతపోయినా "నేనూ సాయం చేస్తాను" అంది లావణ్య. అదే వెళ్లి మధుమతికి చెప్తే అప్పుడు దొరికాయి సమాధానాలు.. చిన్నా ఉన్నపళంగా ఎందుకు మాయమైపోయాడో..
రోజులు గడిచేకొద్ది ఎవరి పనుల్లో వాళ్ళు పడిపోయారు. ఒకరకంగా చిన్నా అందరు తనని మర్చిపోయేలా, జరిగిపోయిన విషయాలలా వాళ్ళ జీవితాల్లోకి వెళ్లడం మానేశాడు. వాళ్ళు అంతే అప్పుడప్పుడు తలుచుకున్నా ఎవరి జీవితం వాళ్ళు చూసుకోవడమే సరిపోతుంది.
చూస్తుండగానే రెండు సంవత్సరాలు గడిచిపోయాయి, ఒకానొక రోజు శృతి కోసం వచ్చాడు చిన్నా
శృతి : ఎలా ఉంది అది ?
చిన్నా : బానే ఉంది, నువ్వంటే కోపం.. నేను నీ మాట వింటున్నానని ఈర్ష్య పడుతుంది
శృతి : ఇప్పుడు ఎలా మానేజ్ చేస్తుంది
చిన్నా : మూడు రోజులకోసారి నా రక్తం, రెండు రోజులకోసారి జంతువుల రక్తం. ఎప్పుడైనా బాలన్స్ తప్పితే నీ ఊసు ఎత్తుతాను. ఆగిపోతుంది, కంట్రోల్ చేసుకోవడానికి ట్రై చేస్తుంది
శృతి : నా మాట వింటుందా !
చిన్నా : ఒక్కగానొక్క స్నేహితురాలివి, పైగా తన గురించి తెలిసి బాధ పడ్డావే తప్ప భయపడి తప్పుకోలేదు, పైగా అన్నిటికంటే ప్రాణమైన చిన్నా గాడి కాబోయే భార్యవి.. చూసావా నువ్వు ఎంత పవర్ ఫుల్లో
శృతి : పెళ్లి చేసుకుంటావా ?
చిన్నా : హా..
శృతి : ఎప్పుడు ?
చిన్నా : నీ చదువు, అక్షితలో మార్పు ఇవన్నీ అయిపోయాక
శృతి : అప్పటిదాకా నా వల్ల కాదు
చిన్నా : నీ వల్ల కాదంటే
శృతి సిగ్గుపడిపోతూ చిన్నా చొక్కాలో దాక్కుని "నా వల్ల కాదంటే.. నా వల్ల కాదనే" అంది. చిన్నా ముద్దు పెట్టుకుంటే కళ్ళు మూసుకుంది. సళ్ళ మీద చెయ్యి వేసి నొక్కాడు, చేతి మీద కొట్టింది.
చిన్నా : అదిగో మళ్ళీ
శృతి : పెళ్లి చేసుకో ఇచ్చేస్తా
చిన్నా : నాకు ఇప్పుడైనా ఓకే
శృతి : నేనింట్లో మాట్లాడాలి, సంపత్ షాప్ పెట్టుకున్నాడు కదా అది నీదే అని చెపుతా వాళ్ళు అడిగితే ఊ కొట్టు
చిన్నా : ఊ...
శృతి నవ్వింది
శృతి : మీ అమ్మ వాళ్ళు అవతలి పక్క రోడ్డులో ఉంటున్నారు. ఊరికి వెళ్లి వచ్చాడట కానీ మీ అత్తయ్య దెగ్గర పని అవ్వలేదు అని మాట్లాడుకుంటుంటే విన్నా
చిన్నా : అది ఎప్పటికి అవ్వదులే
శృతి : ఒకసారి వెళ్లి చూడు వాళ్ళని. వాళ్ళకి అక్షిత నీ దెగ్గరే ఉందని తెలుసు. వాళ్ళని వదిలి ఎందుకు వెళ్ళిపోయిందో అర్ధం కాక బాధ పడుతున్నారు
చిన్నా : అవన్నీ నాకు అనవసరం లే..
శృతి : మొన్న రాత్రి ఇంటికి వస్తుంటే మీ అమ్మని ఎవరో ముగ్గురు ఏడిపించారట, తెల్లారి తెలిసిన మనుషులకి చెపితే చూస్తాం అన్నారు
చిన్నా : రాత్రి పూట ఏంటి పని
శృతి : ఆమె మళ్ళీ ఆఫీస్ కి వెళుతుంది, రాత్రి పది ఇంటికి వస్తుంది. ఇప్పుడే.. ఇంకో పది నిమిషాల్లో వస్తుంది. కనీసం దారిలో అయినా చూడు, ఏదైనా మాట్లాడాలనిపిస్తే మాట్లాడు.
చిన్నా : నాకంత ముచ్చట లేదులే
శృతి : వెళ్ళు.. అని తరిమేసింది ఇంటి మేడ మీద నుంచి
వెళ్లిపోతుంటే ఎందుకో అనిపించింది, ఎప్పుడు శృతి మాట వింటూనే వస్తున్నాను. అది ఊ కొట్టడం పక్కన పెడితే, శృతి పరిచయం అయినప్పటి నుంచి ఇప్పటి వరకు ఒక్కసారి కూడా తన మాటకి ఉహు కొట్టలేదు. తన మాట విన్నప్పుడల్లా ఏదో ఒక మంచి జరుగుతుంది. ఇష్టం లేకపోయినా అవతల రోడ్డు దాటి నడుస్తుంటే అప్పుడే ఆటో దిగి సందులోకి నడుస్తుంది భారతి. అటు వైపు నడుస్తూ చిన్నా కూడా వెనకే వెళ్ళాడు.
ఆ వీధి అంతా కాళీగా ఉంది. వీధి లైట్లు కూడా లేవు. చాలా దూరం నడిస్తే కానీ ఇళ్ళు మొదలయ్యేలా లేవు.
దారిలో వెళుతుంటే ఎవరో ముగ్గురు బడ్డీ కొట్టు నుంచి ముందుకు దూకి భారతిని ఆపారు. ముందు భయపడినా నడవడం మొదలుపెట్టింది. వెనక ఉన్న వాడు పైట పట్టుకుని గట్టిగా లాగాడు. "ఏంటే కాలనీ పెద్ద మనుషులతో చెపితే భయపడిపోతామా.. మమ్మల్ని ఎవ్వడు ఏమి పీకలేడు".. పైటని చేతికి చుట్టుకుని లాగుతున్నాడు. తప్పించుకుని పారిపోబోయింది భారతీ. ఇంకొకడు పట్టుకుందామని చెయ్యి వెయ్యగానే జాకెట్ చినిగిపోయింది. ముగ్గురు బలంగా పట్టుకుని పక్కనే ఉన్న కూరగాయల బండి మీద పడుకోపెట్టారు. ఒకడు నోరు మూసేసాడు, ఇంకొకడు చీర ఎత్తుతున్నాడు. ఇంకొకడు పొట్ట మీద కూర్చుని చేతులని పట్టుకున్నాడు.
చిన్నా చాలా సేపు ఎవరైనా వస్తారేమోనని చూసాడు. ఒకరిద్దరు బండి మీద వెళ్లినా చూస్తూ వెళ్లారు తప్ప ఎవ్వరు ఆగలేదు. ముందుకు అడుగు వేస్తుంటే గట్టి రాయి తగిలింది. తీశాడు.. ఆలుగడ్డ అంత ఉంది. వాళ్ళని చూసాడు.
మూడో వాడు భారతి చీర లంగాతో పాటు పైకి పట్టి తొడలని లాక్కుని వాడి మొడ్డని బైటికి తీసాడు. వాడి చెవికి గురి పెట్టి కొట్టాడు.
రాయి తగిలిన వాడు పక్కకి జరిగిపోగా మిగతా ఇద్దరు చుట్టూ చూసారు. ముగ్గురు చేతులు వెనుక పెట్టుకుని మెల్లగా నడుచుకుంటూ వస్తున్న చిన్నాని చూసి ఆగిపోయారు.
"రేయి ఎవడ్రా నువ్వు.. నా గురించి తెలీదా ? చచ్చిపోతావ్"
చిన్నా : ఎవరు బాబు నువ్వు ?
అవకాశం దొరకగానే లేచింది భారతి, ఎదురుగా కొడుకుని చూడగానే ఏడుపు దిగమింగుకుని వెళ్లి చిన్నా వెనక నిలుచుంది.
"మస్తాన్ కొడుకుని"
చిన్నా : ఇంతకీ ఈ మస్తాన్ ఎవరు ?
"ఈ ఏరియా మొత్తం మస్తాన్ భాయ్ కంట్రోల్లో ఉంది. నువ్వు తప్పించుకోలేవు, నిన్ను వదలము" అరిచాడు ఒకడు.
చిన్నా వెంటనే ఇందాక కొట్టిన వాడిని పట్టుకుని మోకాలి వెనక తన్నాడు వాడు మోకాళ్ళ మీద పడగానే వాడి చేతిని అదే బండి చక్రంలో పెట్టి బండిని ముందుకు తోసాడు. మిగతా ఇద్దరు పారిపోబోతుంటే కింద ఉన్న రాయి తీసి ఒకడి తల మీదకి ఇంకొకడి కాలికి తన కాలు అడ్డం పెట్టగానే ముగ్గురు కింద పడ్డారు. చిన్నా భారతి వంక చూసాడు.
చిన్నా : ఏం చెయ్యమంటావ్ వీళ్ళని ?
భారతి ఏడుస్తూ "కొట్టు" అంది
చిన్నా : వాళ్ళు చస్తే..
భారతి నోటి నుంచి సమాధానం రాలేదు. పైట కప్పుకుని నిలబడింది.
చిన్నా : ఆరోజు ముగ్గురే ఈరోజు ముగ్గురే.. ఆ రోజు నన్ను పెంచిన అమ్మని రేప్ చేస్తున్నప్పుడు అక్కడ నేను లేను, ఈరోజు నీకూ అదే జరుగుతుంది.. ఇప్పుడు ఉన్నాను అంతే తేడా.. ఆరోజు ఎంత కోపంగా ఉందొ ఈ రోజు అంతే కోపంగా ఉంది. అప్పుడు కోపానికి వాళ్ళు చచ్చారు, ఇప్పుడు వీళ్ళు కూడా చస్తే మళ్ళీ జైలుకి పోతాను. మరి ఇప్పుడు ?
అప్పుడు కూడా అందరికీ నేను హంతకుడిని అనే చెప్పుకుంటావా.. అప్పుడు కూడా నన్ను వదిలేస్తావా.. బతికున్నానో లేదో కూడా పట్టించుకోవు కదా ?
భారతి : అదీ..
"ఒక్క నిమిషం" అని మస్తాన్ కొడుకు చెయ్యి పట్టుకుని విరిచేసాడు. రాయి తీసుకుని మిగతా ఇద్దరి చేతి వేళ్ళని నలిపేశాడు. సెంటర్లో తంతే అరుపులకి పడుకున్న కుక్కలు కూడా లేచి పరిగెత్తాయి.
ముగ్గురిని చూసి "దీని కొడుకుని, నీకు దమ్మున్న వాళ్ళని తెచ్చుకో" అని భారతి చెయ్యి పట్టుకుని వెంటనే తనని చూసి చెయ్యి వదిలేసాడు.
ఇద్దరు నడుస్తున్నారు
చిన్నా : ఇంత రాత్రి నువ్వు వస్తున్నప్పుడు నిన్ను పికప్ చేసుకోవడానికి నీ మొగుడు ఎందుకు రావట్లేదు
భారతి నుంచి సమాధానం లేదు
చిన్నా : ఇంతకముందే గొడవ అయింది, అందరికీ చెప్పారు. అలాంటప్పుడు జాగ్రత్త కోసమైనా ఎన్ని పనులు ఉన్నా చూసుకోవాలి కదా.. మనుషుల సేఫ్టీ కంటే ముఖ్యమైన పనులు ఏముంటాయి.. ఎక్కడ నీ మొగుడు ?
భారతి ఏం మాట్లాడలేదు.
చిన్నా : అదీ మీ ఆలోచన, అందుకే మేము ఇలా తయారయ్యాం. సాకలేని సామర్ధ్యం లేనప్పుడు పిల్లల్ని కనకుండా ఉండాలి. దూరంగా ఉన్న నన్నే కాదు, అక్షితని కూడా సరిగ్గా చూసుకోలేకపోయారు మీరు అని ఫోనులో వీడియో పెట్టి భారతి చేతికిచ్చాడు.
నడుస్తూనే వీడియో చూసింది భారతి, వీడియో చూసి అదిరిపడింది. చిన్నా మీద పడుకుని రక్తం పీల్చుకు తాగుతుంది అక్షిత. నడుస్తూనే అక్షిత గురించి వివరించాడు. పొద్దంతా ఇంటి ముందు కూర్చున్నారు. భారతికి నోరు కదపడానికి ధైర్యం సరిపోలేదు.
భారతి : లోపలికిరా
చిన్నా : రాను..
భారతి : ప్లీజ్
లోపలికి వెళ్లి పడుకుంటే నిద్ర పట్టేసింది. పొద్దున్నే రాజా లేచి కొడుకుని గమనించి భారతిని లేపాడు. రాత్రి జరిగింది చెప్పింది కానీ అక్షిత విషయం చెప్పలేదు. "ఇంటికి రౌడీలు వాస్తారేమో రాత్రి పెద్ద గొడవ జరిగింది" అని చెప్తే "టైం అవుతుంది ఆఫీసుకి వెళ్ళాలి, అక్కడికి వెళ్ళాక ఎవరితో అయినా మాట్లాడతాను" అని వెళ్ళిపోయాడు. ఇదంతా చూసిన చిన్నా పగలపడి నవ్వుతుంటే భారతి నిస్సహాయంగా చూసింది.
పది పదకొండు టైములో రెండు జీపులు దిగాయి. నెరిసిన గడ్డంతో మెడలో కర్చీఫ్ తో తల పైన టోపీతో వెనక మనుషులతో ఒకాయన లోపలికి వచ్చి కూర్చున్నాడు.
"నా పేరు మస్తాన్"
చిన్నా : ఓహ్.. ఆ ఎదవని కన్నది నువ్వేనా
మస్తాన్ : నువ్వు వాడి చెయ్యి విరిచేసావ్
చిన్నా : అస్సలు విరిచేయ్యాల్సింది వేరే ఉంది. వాడు ఇంకోసారి నా కంట్లో పడితే అదే విరిచేస్తాను
మస్తాన్ : ఎవరున్నారు నీ వెనక ? ఎవరిని చూసుకుని నీకీ ధైర్యం ?
చిన్నా : ఇప్పుడేంటి, వార్నింగ్ ఇవ్వడానికి వచ్చావా లేకపోతే నీ కొడుకుదే తప్పు అని ఒప్పుకోవడానికి వచ్చావా లేక గొడవకి వచ్చావా
మస్తాన్ : నీకు భయం లేనట్టుంది, రక్తం బైటికి కారితే ఎలా ఉంటుందో తెలుసా, ఎర్రని రక్తం నీ ఒంట్లో నుంచి బైటికి పారుతుంటే అప్పుడు తెలుస్తుంది నీ మెదడుకి భయం అంటే ఏంటో.. అది నీకు త్వరలోనే చూపిస్తాను
చిన్నా రక్తం అన్న మాట విన్న దెగ్గర నుంచి నవ్వుతూనే ఉన్నాడు. "అమ్మా వీళ్ళు నన్ను భయపెడుతున్నారే" అని నవ్వుతూ భారతి వంక చూసి నవ్వడం ఆపేసాడు. ఇదంతా చూస్తున్న మస్తాన్ ఇగో నషాళానికి అంటుతుంది. కోపంగా లేచి నిలబడ్డాడు
చిన్నా : బెదిరించడానికి మాత్రమే వస్తే నీ పని అయిపోయింది బైలుదేరు, గొడవకి వచ్చానంటే చెప్పు ఇంట్లో కత్తి పీట, చిన్న కత్తులు ఉన్నాయి పొడిచేసుకుందాం. లేదు డైరెక్టుగా కాల్చేసుకుంటాం అంటే దానికి కూడా రెడీ కాల్చేసుకుందాం
మాట్లాడుతుండగానే ఇంటి ముందు ఇంకో రెండు కార్లు ఆగాయి, కారులో నుంచి దామోదర్ దిగడం చూసి బ్యాక్గ్రౌండ్ పెద్దదే అనుకున్నాడు. దామోదర్ వెనక మధుమతితో పాటు లావణ్య కూడా దిగింది.
లావణ్య నడుస్తున్న తీరు చూసి ఐదు సెకండ్స్ కళ్ళార్పకుండా చూసాడు చిన్నా. ఇంట్లోకి వస్తున్న దామోదర్ని చూసి లోపలికి రమ్మని సైగ చేసాడు. మధుమతి, లావణ్య భారతిని పలకరిస్తూ లోపలికి వెళ్ళిపోతే దామోదర్ సోఫాలో కూర్చున్నాడు.
మస్తాన్ : సలాం దామోదర్ సాబ్
దామోదర్ : నువ్వెంటి ఇక్కడా ?
మస్తాన్ : అదీ..
దామోదర్ చిన్నాని చూసి, "రేయి నువ్వు లోపలికిపో.." అని మస్తాన్ వైపు చూసి "వాడితో పెట్టుకోకు, మెంటల్ నా కొడుకు ఆడు. నా మనుషులని ముగ్గురిని కాల్చాడు, నేనే వాడిని ఏమి చెయ్యలేకపోయాను"
మస్తాన్ : నిజమా సాబ్, మరి మీరు ఎలా కలిశారు
దామోదర్ : నేను కలవలేదు వాడే కలుపుకుపోయాడు. వాడికి అస్సలు భయం లేదు, వాడితో పెట్టుకోకు.. ఇది నా సలహా మాత్రమే.. లేదంటే నీ ఇష్టం
లోపల భారతి, మధుమతి మాట్లాడుకుంటుంటే లావణ్య చిన్నా పక్కకి వచ్చింది.
లావణ్య : బాగున్నారా.. అక్షిత ఎలా ఉంది ?
ఇద్దరు మాట్లాడుకోవడం మొదలుపెట్టారు. లావణ్య అప్పుడప్పుడు సిగ్గు పడటం గమనించాడు. పెద్దగా రియాక్ట్ అవ్వలేదు. శృతికి లావణ్యకి పెద్దగా తేడా అనిపించలేదు, శృతి కొంచెం మొహమాటం లేకుండా ఉంటే లావణ్య అన్నిటికి ముడుచుకొని ఉంది అదే తేడా
బైటికి వస్తే దామోదర్ ఒక్కడే కూర్చుని ఉన్నాడు. చిన్నాని చూసి "వాడితో ఏంటి గొడవ ?" అంటే జరిగింది చెప్పాడు.
దామోదర్ : మాట్లాడాను, ఇక్కడితో పోనీ..
చిన్నా : ఆ..
దామోదర్ : ఏంటి మెత్తగా ఉన్నావ్
చిన్నా : మీరు మధుమతి అమ్మ భర్త కదా
దామోదర్ : అబ్బో.. లేకపోతే మావా అని అరిచేవాడివి అంటే నవ్వాడు చిన్నా. నేనూ అందుకే రావాల్సి వచ్చింది, లేకపోతే నీ మీద కోపం అలానే ఉండేది
చిన్నా : తీసుకున్న డబ్బుకి న్యాయం చేశా కదా.. ఎలక్షన్స్ లో గెలిచారు కూడా
దామోదర్ : వాళ్ళు వస్తున్నారు, వేరే పనులున్నాయి కాస్త త్వరగా పంపు అంటే సరే అని మాట్లాడి పంపేసాడు.
ఇల్లంతా సైలెంటుగా అయిపోయింది. భారతి లేచి చిన్నా దెగ్గరికి వెళ్ళింది.
భారతి : ఇప్పుడు అక్షితని ఎలా మార్చేది ?
చిన్నా : తెలీదు
భారతి : ఎక్కడైనా జాయిన్ చేస్తే ?
చిన్నా : నా మీద నమ్మకం పోతుంది. ఎక్కడ జాయిన్ చేసినా సులభంగా తప్పించుకుపొగలదు అక్షిత.
భారతి : మరి ఎలా ?
చిన్నా : నీకెందుకు అంత బాధ, నా తిప్పలేవో నేను పడతాను. నువ్వు మరీ అంత నటించాల్సిన అవసరం లేదు.
భారతి కోపంగా చూసినా పట్టించుకోలేదు చిన్నా.. బైటికి వెళ్ళొస్తానని వచ్చి చెప్పకుండానే అక్షిత దెగ్గరికి వచ్చేసాడు. అడవి మధ్యలో చెక్కలతో కలిసి కట్టిన ఇల్లు అది, చిన్నా అక్షిత ఇద్దరు కలిసి కట్టారు. జనాలతో సంబంధం లేకుండా, ఎవ్వరికి కనిపించకుండా కట్టిన ఇల్లు. తడిక తీసే ఉంది. లోపలికి వెళ్లి చూస్తే అక్షిత లేదు.
అడవిలో దేన్నో చంపడానికి వెళ్లిందేమో అని ఎదురు చూసాడు. చీకటిపడింది అక్షిత రాలేదు. చుట్టూ చూసాడు. తెల్లారి మూడు వరకు వెతికినా అక్షిత జాడ లేదు. చిన్నాకి కంగారు మొదలయింది.
అన్నం తినాలనిపించలేదు, అక్కడే నట్టింట్లో నేల మీద కాళ్ళు ముడుచుకుని కూర్చున్నాడు. రెండు రాత్రులు వెళ్లిపోయాయి. ఇక అక్షిత తిరిగి రదని అర్ధమైంది. అప్పుడు లేచాడు. తిరిగి భారతి దెగ్గరికి వచ్చాడు.
భారతి ఏమైంది అని అడిగితే ఏమి లేదన్నాడు. వెంటనే ఫోన్ తీసి "సంపత్.."
