Incest/Taboo అక్షిత

శృతి : స్స్.. పంటి గాట్లు పడతాయి

చిన్నా : ఇంకా అందంగా ఉంటావే

శృతి : రాత్రి వరకు ఆగలేవా

చిన్నా : పెళ్ళైన రాత్రికి చేసుకుంటారు శోభనం లేదంటే తెల్లారి రాత్రి.. ఇదేంటి మూడు రోజుల తరువాత

శృతి : అమ్మ వాళ్ళు కూడా వచ్చేస్తామన్నారు, రేఖ అక్క వాళ్ళు కావాల్సినవి తేడానికి వెళ్లారు

చిన్నా : ఏం తేడానికి

శృతి : పూలు పళ్ళు, ఇంకేం అవసరం ఉంటే అవి.. నవ్వింది

చిన్నా మళ్ళీ చెయ్యి వేసి దెగ్గరికి లాక్కున్నాడు

శృతి : అయినా ఆల్రెడీ అయిపోయిందిగా

చిన్నా : అది అదే ఇది ఇదే, ఒక్కసారితొ తీరిపోయేదా నీ మీద కోరిక

శృతి : అబ్బబ్బ.. ఈ ఒక్క పూట ఆగచ్చు కదా.. రాత్రి మొత్తం నీ ఇష్టం.

చిన్నా : అయితే కనపడని చోట కొరుకుతా

శృతి : ఎక్కడా ?

ఇక్కడ అని శృతి సళ్ళని పైట మీదే కొరకబోయాడు. నవ్వుతూనే తప్పించుకుని బైటికి పారిపోయింది.

చిన్నా : ఎంత పరిగెత్తినా రాత్రి వరకే.. రాత్రి కబడ్డీ ఆడతా నీతో అంటూ బైటికి వస్తుంటే శృతి వాళ్ళ గుమ్మం దెగ్గర నిలుచుని ఉంది. వెంటనే కళ్ళు మూసుకుని బైటికి పరిగెత్తాడు. నవ్వుకుంది శృతి వాళ్ళ అమ్మ.

శృతి తల కొట్టుకుంది.

శృతి : నోటి దూల

చిన్నా : చెప్పాలి కదా

శృతి : నాకేం తెలుసు.. నేనూ నీతోనే కదా ఉంది

చిన్నా : పరువు మొత్తం పోయిందిగా

శృతి : నీ ఒంటరి బతుక్కి స్వస్తి నా మెడలో తాళి కట్టినప్పుడే అయిపోయింది. ఇక నుంచి జాగ్రత్తగా ఉండాలి బంగారు.. అని గడ్డం కింద రెండు సార్లు తట్టి లోపలికి వెళ్ళిపోయింది.

xxxxxxxx

మధుమతి : హలో బాబు.. నేను మధుమతిని రేఖ లోపల అమ్మాయిని రెడీ చేస్తుంది. అర్జెంటా ?

దయాకర్ : ఒక్కసారి పిలవరా.. కొంచెం అర్జెంటు

.

.

.

రేఖ : అబ్బా ఏంటండీ.. అయినా ఎక్కడ మీరు, వాడిని తీసుకుని ఎక్కడికి పోయారు. మీ పార్టీలు తరువాత, వాడి శోభనం ఇవ్వాళ.. మర్చిపోకండి. తొందరగా రండి..

దయాకర్ : శోభనం జరగదు

రేఖ : ఏంటి ?

దయాకర్ : పక్కన ఎవరైనా ఉన్నారా

రేఖ : లేరు చెప్పండి.. ఏమైంది..?

దయాకర్ : చిన్నా వాళ్ళ అమ్మని అప్పట్లో బలవంతం చెయ్యబోయారని పెద్ద గొడవ అయింది కదా

లావణ్య మధ్యలో వచ్చి "అక్కా నిన్ను పిలుస్తున్నారు" అని పిలిచింది. రేఖ కంగారుగానే "వస్తున్నా నువ్వెళ్లు" అని మళ్ళీ ఫోనులో "ఆ.." అంది

దయాకర్ : ఏమైందో తెలీదు కానీ ఇందాక ముగ్గురిని నరికేసాడు

రేఖకి చెమటలు పట్టేసాయి, "ఇప్పుడెలా" అని మాత్రమే అంది.

దయాకర్ : ఒకడిని నడి రోడ్డు మీద నరికేసాడు. పబ్లిక్ వీడియోలు కూడా తీశారు. రెడ్ హ్యాండెడ్. డైరెక్టుగా కేసు ఓపెన్ చేసి fir రాస్తారు.

రేఖ : ఏమైనా చెయ్యండి

దయాకర్ : అది నా పరిధిలోకి రాదు, వేరే స్టేషన్ కి తీసుకెళుతున్నారు. నేను కూడానే ఉంటానన్నాను. వాడు ఒప్పుకోవట్లేదు

రేఖ : వాడు అలానే అంటాడు. ఇప్పుడు నీకు జాబ్ ముఖ్యమా వాడు ముఖ్యమా

దయాకర్ : నేను జాబ్లో ఉంటే ఏదైనా చేయగలిగే అవకాశం వస్తుందని ఆలోచిస్తున్నా. ఇక్కడే ఉన్నాను. నువ్వు అక్కడ వాళ్లకి మెల్లగా చెప్పు

రేఖ హడావిడిగా లోపలికి వెళ్లి శృతి చెవిలో చెప్పింది. అదే టైములో దామోదర్ కూడా అక్కడికి వచ్చాడు.

దామోదర్ : తెలిసిందా ?

మధుమతి : ఇప్పుడే.. మీరేం చెయ్యలేరా

దామోదర్ : పబ్లిక్ లో చంపాడు. టీవీలో ఆన్లైన్లో వీడియో వైరల్ అవుతుంది. దయాకర్ కి ఫోన్ చేశాను వస్తున్నా అన్నాడు.

ఇంట్లో వాళ్లంతా ఆందోళనలో ఏం చెయ్యాలో తెలీక ఎక్కడివాళ్ళు అక్కడే ఉండిపోయారు. లావణ్య శృతి దెగ్గరికి వెళ్తే శృతి అప్పటికే ఫోనులో వీడియో చూస్తుంది. పక్కన కూర్చుని చూసింది. చుట్టూ జనం పోగై ఉన్నారు. ఒకడు చిన్నా మీదకి రాయి విసిరితే తప్పించుకున్నాడు. వాడు పారిపోతుంటే వీపులో తన్ని కిందపడగానే సెంటర్లో తన్ని కత్తితొ వాడి గొంతు కోసేసాడు. లావణ్య భయంతొ కళ్ళు మూసుకుంది.

శృతి : ఎందుకు చిన్నా..

శృతి ఏడుపు గొంతు వినగానే లావణ్య బాధగా శృతిని దెగ్గరికి తీసుకుంది. బైట దయాకర్ గొంతు వినగానే శృతి బైటికి వెళ్ళింది.

శృతి : బావా.. ఏడుస్తూనే దయాకర్ ముందుకు వెళ్ళింది

దయాకర్ : నేనున్నాను.. వాడికేం కాదు. చెయ్యి పట్టుకుని చెప్పాడు

దామోదర్ : అస్సలేం జరిగింది దయాకర్

దయాకర్ : చిన్నా వాళ్ళ అమ్మ ఇక్కడి నుంచి ఇంటికి వెళుతుంటే దారిలో కాపు కాసి ఎత్తుకుపోయారు. ఆమె బట్టలు.. అని అందరిని చూసి.. బలవంతం చేస్తూ వీడియో తీసి చిన్నా ఫోనుకి పంపించారు. అక్కడ ఏం జరిగిందో తెలీదు.. ముగ్గురిని నరికేసాడు.

దామోదర్ : ఇప్పుడేం జరుగుతుంది

దయాకర్ : ముందు FIR రిజిస్టర్ చేస్తారు. ప్రజలే సాక్షులు కాబట్టి ఇరవై నాలుగు గంటలు మించకుండా కోర్టుకి అప్పగించాలి. కోర్టు కస్టడీకి అప్పగించమని చెపుతుంది, ఇంటరాగేషన్ చేస్తారు. మెడికల్ టెస్ట్ అని అన్నీ పూర్తవడానికి పదిహేను రోజులు పడుతుంది.

దామోదర్ : బెయిల్ ?

దయాకర్ : బెయిల్ ఇవ్వరు. చిన్నా చంపిన ఎవిడెన్స్ ఉంది కానీ చిన్నా వాళ్ళ అమ్మ మీద బలవంతం చేసిన ఎవిడెన్స్ లేదు

దామోదర్ : చిన్నాకి పంపించారు కదా

దయాకర్ : ఆ ఫోన్ కనిపించట్లేదు. వీటన్నిటి వెనకా ఎవరో ఉన్నారనిపిస్తుంది

దామోదర్ : మస్తాన్.. వాడికి ఇన్ని తెలివితేటలు లేవు

దయాకర్ : ముందు నేను ఎవిడెన్స్ కలెక్ట్ చెయ్యాలి. నేను వెళ్ళాలి

మధుమతి : మీరేం చెయ్యలేరా.. మంత్రి స్థాయిలో ఉండి..

దామోదర్ : నేను ఇన్వాల్వ్ అయితే మ్యాటర్ పొలిటికల్ గా వెళుతుంది. ఇప్పటికే పరిస్థితులు మనకి అనుకూలంగా లేవు. ఒప్పొసిషన్ వాళ్లకి ఇదో అవకాశంగా మారి విషయం పెద్దది చేస్తారు. చాలా సున్నితంగా డీల్ చెయ్యాలి చేస్తాను.. అని లేచి నిలబడ్డాడు.

మధుమతి : భారతి మధ్యాహ్నం దాకా ఇక్కడే ఉంది, చిన్నాకి బట్టలు తెస్తానని వెళ్లి..

దామోదర్ : ఆమె ఎక్కడుంది, దయాకర్ వంక చూసాడు

దయాకర్ : రిమైండ్లో ఉంచారు. మెయిన్ విట్నెస్ కదా రేపు ఆమె చెప్పే దాన్ని బట్టే ఉంటుంది. నేను తనతో మాట్లాడతాను.

దామోదర్ : మీరు భయపడొద్దు.. మేము చూసుకుంటాం అని ఇద్దరు వెళ్లిపోయారు.

"మమ్మీ నిద్రొస్తుంది" అని వచ్చింది రేఖ కూతురు.

మధుమతి : నేనొస్తున్నా పదా అని పాపని లోపలికి తీసుకెళ్లింది.

అందరూ శృతి వంక చూసారు. మోకాళ్ళు ముడుచుకుని తల వంచుకుని కళ్ళు మూసుకుని ఉంది. పక్కనే లావణ్య కూర్చుని ఉంది.

శృతి : అంతా బాగుంది అని పది సార్లు అనుకున్నా పొద్దున నుంచి. ఇప్పుడు అంతా తలకిందులు అయిపోయింది. అక్షితా ఎక్కడున్నావే నువ్వు..

xxxxxxx

టీవీలో న్యూస్ చూడగానే లేచి నిలబడింది అక్షిత. అటక మీద నుంచి తన పాత బ్యాగ్ తీసింది. తను ఎప్పుడు వేసుకునే జీన్స్ టీ షర్ట్ పాతబడి పోయాయి. తీసి వేసుకుంటుంటే అందరూ చూసారు.

లచ్చు : ఏమైనాది అక్షితా

అక్షిత : వెళ్ళాలి

లచ్చు : ఎక్కడికి ?

అక్షిత : వెళ్ళాలి.. అని తాళి కట్టిన మొగుడు బాలుని చూసింది

బాలు : తను

అక్షిత : నా వాడు. ఒక్కదాన్నే వెళతాను. ఎవ్వరు అవసరం లేదు

లచ్చు : రేయి నీ పెళ్ళానికి చెప్పు

బాలు : నువ్వు చెప్పు, అది మన మాట వినదు. మనమే దాని మాట వినాలి

లోపల బాలు, లచ్చు పొట్లాడుకుంటుండగానే అక్షిత ఇంటి నుంచి బైటికి వచ్చి గూడెం కూడా దాటుతుంది. బాలు పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చాడు.

బాలు : నేనూ రానా..

అక్షిత : వద్దు.. నేనే వస్తాను. అప్పటివరకు ఇది నీ దెగ్గరే ఉంచు అని మెడలో ఉన్న తాళి తీసి బాలు చేతికిచ్చి చీకట్లో నడుచుకుంటూ వెళ్ళిపోయింది.

xxxxx

తెల్లారి కోర్టులో శృతి, లావణ్య, దయాకర్, మధుమతి అందరూ వచ్చారు. కళ్లెమ్మటి నీళ్లతొ బోనులో ఉన్న చిన్నానే చూస్తుంది. ఏడవకు అని సైగ చేసాడు. రేఖ శృతి భుజం మీద చెయ్యేసి పట్టుకుంది. సంపత్ ఎవ్వరికి కనపడకుండా ఓ మూలన కూర్చున్నాడు. చిన్నా నాన్నకి ఏమి అర్ధం కావట్లేదు, ఆయన భయంలో ఉన్నాడు. శృతి వాళ్ళ అమ్మా నాన్న పరిస్థితి కూడా ఇంచుమించు అదే పరిస్థితి.

దయాకర్ : మన తరపున వాదించే లాయర్ చాలా పెద్దాయన. కచ్చితంగా బైట పడతాం. నువ్వేం టెన్షన్ పడకు. మన వెనక ఒక మినిస్టర్ ఉన్నాడు, నేనున్నాను. ధైర్యం చెప్పాడు.

జడ్జి గారు కూడా వచ్చేసారు. ఓ పక్క న్యూస్ వాళ్ళు, ఇంకో పక్క చిన్నా తరపు వాళ్ళు, అటు వైపు ప్రాసిక్యూషన్ వాళ్ళు అందరూ హడావిడి పడ్డారు. చిన్నా తరపున వాదించే లాయరు మాత్రం రాలేదు. ప్రొసీడింగ్స్ అయిపోయాయి.

జడ్జి : మీ తరపున వాదించే లాయర్ ఎక్కడా ?

చిన్నాకి దయాకి కోర్టు బైట ఎవ్వరికి తెలీకుండా కారులో కూర్చున్న దామోదర్ కి ముగ్గురికి అర్ధమైంది ఎవడో ఉన్నాడు వెనక. పక్కాగా సెటప్ చేసారని. వీటన్నిటిని నమ్మించడానికి ఎదురుగా కూర్చుని ఉన్న పబ్లిక్ ప్రాసిక్యూటర్ మొహంలో నవ్వు చాలా స్పష్టంగా చెప్తుంది.

సరిగ్గా అప్పుడే "ఉన్నారు యువర్ హానర్" అన్న గొంతు విని అందరూ వెనక్కి చూసారు. లహరి నల్ల కోటులో హుందాగా నడుచుకుంటూ రావడం చూసి లేచి నిలుచున్నారు అంతా, అప్పుడే లోపలికి వచ్చాడు బద్రి. వచ్చి చిన్నా వాళ్ళ నాన్న దెగ్గరికి వచ్చాడు.

బద్రి : భయం వద్దు.. చూసుకుందాం బావా అన్నాడు

అక్కడే ఉండి చూస్తున్న భారతి ఏడవకుండా ఉండలేకపోయింది.

లహరిని చూడగానే పబ్లిక్ ప్రాసిక్యూటర్ మొహం వాడిపోయింది. వెంటనే లేచి నిలుచున్నాడు.

ఈయన పేరు గోవింద్, పాతికేళ్ళగా వాదిస్తున్నాడు. గెలుస్తానన్న గర్వం ఆయన మొహంలో కనిపిస్తుంది. తప్పుడు కేసులనే తిప్పేసే గోవిందుకి ఇదో కేసులా కనిపించలేదు.

గోవింద్ : నిన్నెప్పుడు చూడలేదే.. నల్ల కోటు వేసుకున్న ప్రతీ ఒక్కరు లాయరు అయిపోరు. నవ్వాడు.

అగౌరవంగా మొదలుపెట్టినా ఆయన అనుభవం చూసి జడ్జి కూడా ఏమనలేకపోయాడు.

లహరి : లా పాస్ అయ్యాను సార్

గోవింద్ : LLB రాస్తే నల్ల కోటు వేసుకుని వచేస్తావా.. ఏదో అత్తారింటికి వచ్చినట్టు వచ్చేసావ్.. మళ్ళీ నవ్వాడు. ఈసారి కోర్టు అంతా నవ్వింది.

లహరి : హహహ్.. హహ్హ.. నైస్ జోక్ మిస్టర్ గోవింగ్ గారు. యువర్ హానర్.. (గోవింద్ మొహం మాడిపోయింది) ఆటగాడు ఆట ఆడి ఆడి ఆట మర్చిపోయినట్టు, మన గోవింద్ గారికి వాదించి వాదించి లా మార్చిపోయినట్టు ఉన్నారు. బార్ ఎక్జామ్ రాసి రిజల్ట్స్ కోసం ఎదురు చూస్తున్నాను, ఈలోగా నేను టెంపరరీ వకీలుగా అప్పియర్ అవ్వచ్చు అని గోవింద్ గారికి గుర్తు చెయ్యండి.

!అది కూడా ఇంకో పది రోజుల్లో వచ్చేస్తుంది. నా మీద అంత సానుభూతి అవసరం లేదు గోవింద్ గారు" అని మూతి వంకరగా తిప్పేసరికి చూస్తున్న జడ్జి చిన్నగా నవ్వుకున్నాడు.

"యువర్ హానర్" అని తన బార్ కౌన్సిల్ ఎగ్జామ్ అప్పియరెన్స్ కాపీ జడ్జి గారికి సబ్మిట్ చేసింది. చిన్నా వైపు చూస్తే ఆశ్చర్యపోయి చూస్తున్నాడు. నోరు ముయ్యి అని వేళ్ళు ముడిచి చూపించింది. నవ్వుతూ కన్ను కొట్టింది, చిన్నా గాడు ఫ్లాట్..

రెండు వైపులా వాదనలు విన్నాక అనుకున్నట్టుగానే జడ్జి గారు చిన్నాని జ్యూడిషియల్ కస్టడీకి అప్పగించారు. భారతిని అవసరం ఉన్నప్పుడు మాత్రమే విచారణ జరపాలని అది కూడా టెంపరరీ లాయర్ లహరి పర్యవేక్షణలోనే జరగాలని జడ్జి గారు చెప్పడంతొ ఊపిరి పీల్చుకున్నారు.

చిన్నాని తీసుకెళుతుంటే లహరి, శృతిని వెంట పెట్టుకుని వచ్చింది. శృతి నుదిటి మీద ముద్దు పెట్టుకుని ధైర్యం చెప్పి పంపించేసాడు.

చిన్నా : లాస్ట్ మినెట్లో వచ్చి దుమ్ము లేపావ్ తెలుసా.. అస్సలు ఊహించలేదు. నువ్వు లా స్టూడెంటువా ?

లహరి : నీకు నా మీద ధ్యాస ఉంటే కదా నా గురించి తెలిసేది

చిన్నా : అయినా కూడా.. ఒక స్టూడెంటువి అయ్యుండి అంత కాంఫిడెంటుగా, అంత పర్ఫెక్ట్ గా.. నిజంగా చాలా గ్రేట్

లహరి : నిన్న రాత్రి వరకు నాలో ఇంతుందని నాకే తెలీదు. అస్సలు నేనేం వాదిచ్చానో కూడా నాకు తెలీదు. అంతా నా వెనక ఉన్న వాళ్ళ మహిమ

చిన్నా : ఎవరు ?

లహరి : ఇంకెవరు వదిన..

చిన్నా : వదిన వచ్చిందా ఎక్కడా ?

లహరి : ఇక్కడికి రాలేదు, మీ ఇద్దరి మధ్య ఏదో గొడవ అంట కదా ?

చిన్నా : హ్మ్

లహరి : చూసావా నీ మీదకి వస్తే ఎలా వచ్చిందో.. ఇప్పటికైనా సారీ చెప్పు వదినకి.. అస్సలు వదినకి అంత నాలెడ్జ్.. నేనే స్టన్ అయిపోయాను తెలుసా

ఎందుకు ఉండదు, దాని గురించి తెలిస్తే మళ్ళీ మా దెగ్గరికి కూడా రావు.. అనుకున్నాడు మనసులోనే.. ఇంతలో ఆఫీసర్లు తీసుకెళ్లిపోయారు.

లహరి బైటికి వచ్చింది. పబ్లిక్ ప్రాసిక్యూటర్ కోపంగా చూస్తుంటే వెటకారంగా నవ్వింది. బైటికి వచ్చి అందరిని కలిసింది. అప్పటికే బద్రి చిన్నా మేనమామ తనని తాను పరిచయం చేసుకోవడంతొ లహరి గురించి అందరికీ తెలిసింది. భారతి అయితే ఆపుకోలేక ఏడుస్తూ లహరిని గట్టిగా వాటేసుకుంది. ఆమె భుజం తట్టి శృతి వైపు చూసింది.

లహరి : అక్కా.. ఓ సారి ఇలారా అంటే దెగ్గరికి వచ్చింది.

శృతి : థాంక్స్ లహరి.. కళ్ళు తుడుచుకుంది. థాంక్యూ వెరీ మచ్

లహరి : నీ ఇంటికి మనం ఇద్దరమే వెళ్లాలి. కుదురుతుందా.. వీళ్ళు ఎవ్వరు రాకూడదు

శృతి : ఎందుకు ?

లహరి : వదిన వచ్చింది.. మీ ఇంట్లోనే ఉంది

శృతి : వదినా !

లహరి : అక్షిత వదిన

శృతి : నిజంగానా.. లహరి భుజాలు పట్టుకుని ఊపేసింది

లహరి : చిన్నగా.. వదిన నీకు ఒక్కదానికే చెప్పమంది

శృతి : నేను చూసుకుంటాను.

శృతి అందరి దెగ్గరికి వెళ్లి మాట్లాడి ఇంటికి లహరిని, లావణ్యని తీసుకుని వెళ్తానని. కేసు గురించి పనుందని ఏదేదో చెప్పి ఎవ్వరిని రానివ్వకుండా చేసింది. దయాకర్ కి మాత్రం చెప్పింది అక్షిత వచ్చిన విషయం.. ఆయన నమ్మలేదు మరి.

దారిలో లహరికి అక్షిత గురించి ఏమి తెలీదని తెలిసింది. లావణ్య కూడా గమ్మున కూర్చుంది.

లిఫ్ట్ తెరుచుకోగానే పరిగెత్తింది శృతి. ఇంటి తలుపులు తెరిచే ఉన్నాయి. చిన్నప్పటి నుంచి అంతే అక్షితకి తాళంతొ పని లేదు. నవ్వుతూనే కళ్ళు తుడుచుకుంటూ లోపలికి వెళ్ళింది.

లోపల అక్షిత చిన్నాది, శృతిది పెళ్లి అయిన ఫోటో ఫ్రేమ్ చూస్తూ నిలబడితే అలానే వెళ్లి ఏడుస్తూ వెనక నుంచి వాటేసుకుంది శృతి.

శృతి : ఎలా వదిలేసి వెళ్లిపోయావే మమ్మల్ని.. ఎలా.. అక్షిత నడుముని పిసికేస్తూ ఏడుస్తుంటే.. తన వైపు తిరిగి, మెడలో ఉన్న తాళి చూసి దాన్ని విచిత్రంగా సంతోషంగా చూసి ముట్టుకుంది.

అక్షిత : ఇంత త్వరగా నీ పెళ్లి అవుద్దని ఊహించలేదే.. శృతి కళ్ళు తుడుస్తూ దెగ్గరికి తీసుకుని నుదిటి మీద ముద్దు పెట్టుకుంటుంటే అప్పుడే వచ్చిన లహరి, లావణ్య చూసారు.

అక్షిత : వచ్చేసానుగా.. నేనున్నాగా ఇంకేం భయం లేదు.

శృతి : నాకేం భయం లేదు. నువ్వు వచ్చేసావ్ గా.. అదే చాలు

అక్షిత : నువ్వు లావణ్య కదా

లావణ్య భయంతొ వెనకాల నిలుచుంది. అక్షిత గురించి అంతా చెడు వినడమే కానీ ఇప్పుడే తనని చూడటం. ముగ్గురు కూర్చుంటే లావణ్య కూడా మెల్లగా కూర్చుంది.

లావణ్య : శృతీ.. ఏమైనా తిను.. నిన్న మధ్యాహ్నం తిన్నదే

శృతి : ఆకలిగా లేదు

అక్షిత : తంతా ఒక్క తన్ను.. లేచి లోపలికి వెళ్లి అన్నం పెట్టుకొచ్చి ముద్ద కలిపి ఇంద పట్టు అంటే నోరు తెరిచింది.

లహరి నవ్వితే లావణ్య చూస్తూ ఉండిపోయింది. మొత్తానికి నలుగురు అమ్మాయిలు ఒక్కచోటున చేరారు. తరువాత ఏమవుద్దో ఆ దేవుడికే ఎరుక !!!!!

సాయంత్రం పూట బైట తలుపు కొడితే శృతి వెళ్లి తెరిచింది, బైట రేఖ.

రేఖ : అక్షిత వచ్చిందా

శృతి : లోపలికి రా

రేఖ లోపలికి వచ్చి అక్షితని పలకరించింది. లావణ్య, రేఖ, శృతి ఓ పక్కన కూర్చుంటే అక్షిత అన్నం తింటూ లహరితొ నోట్స్ రాయిస్తుంది.

లహరి : వదినా అక్కడ బావ ఫ్లాట్ తెలుసా నన్ను చూసి

అక్షిత : వాడి భార్య వింటుంది అంటే నవ్వింది శృతి. నీకు ఆ జడ్జి తెలుసన్నావ్ ?

లహరి : తెలుసంటే.. ఆయన దెగ్గర కొన్ని రోజులు ఇంటర్న్ గా పనిచేశాను. స్టూడెంట్ లాగ అంతే.. అంత చనువు లేదు

అక్షిత : ఇప్పుడు తెచ్చుకోవే ఆ చనువు

లహరి : తరవాత ఏంటి ?

అక్షిత : ముందు ఏమేమి కేసులు పెట్టారు చదువు

లహరి : ipc 302

అక్షిత : మర్డర్

లహరి : ipc 304

అక్షిత : నిర్లక్ష్యంగా నిర్ధాక్షిణ్యంగా మర్డర్.. ఇంకా

లహరి : ipc 201

అక్షిత : ఆధారాలు తారుమారు చెయ్యడం

లహరి : మనమెక్కడ చేసాం

అక్షిత : అలానే పెడతారులే, ఇంతకీ మనం పెట్టాల్సిన కేసులు రాయి చెప్తాను

శృతి : కానీ ఆ ముగ్గురు చచ్చిపోయారుగా

అక్షిత : మస్తాన్ బైటే ఉన్నాడుగా.. వాడి వెనక ఉన్నది ఎవరో కనుక్కున్నారా అని రేఖని చూస్తే రేఖ వెంటనే దయాకర్ కి ఫోన్ చేసింది. నువ్వు రాయి.. ipc 376 గ్యాంగ్ రేప్ / ipc 109 అబెట్మెంట్ / ipc 120B క్రిమినల్ ఇంటిమిడేషన్ / ipc 201 ఎవిడెన్స్ మాయం చెయ్యడం. ఇంకేమైనా ఉన్నాయా

లహరి : వదినా నీకు ఇన్ని ఎలా తెలుసు

శృతి : లహరి కొన్ని మంచినీళ్లు ఇవ్వు అంటే లేచింది.

అందరూ శృతి వైపు చూసినా అక్షిత మాత్రం తల దించుకుని అన్నం తినేసింది. తెల్లారి భారతిని పిలిపించింది అక్షిత.

భారతి : ఎలా ఉన్నావ్.. దెగ్గరికి రాబోతే అక్షిత వెనక్కి వెళ్ళిపోయింది. ఏమేమి మాట్లాడాలో ఏమేమి చెప్పాలో అన్నీ చెప్పింది.

రాత్రికి మళ్ళీ అందరూ సమావేశం అయ్యారు. దామోదర్ లహరిని మెచ్చుకున్నాడు.

అక్షిత : వాళ్ళ వెనక ఎవరున్నారో తెలిసిందా

దామోదర్ : తెలిసింది, ఒప్పొసిషన్ పార్టీ లీడర్ జయసూర్య. గత మూడు ఎలక్షన్లో వాడే గెలుస్తూ వస్తున్నాడు. పోయిన సారి చిన్నా, సంపత్, సుల్తాన్ వల్ల నేను గెలిచాను. అది వాడికి తెలిసినట్టుంది, అవకాశంగా మార్చుకుని నా మీద పంతం సాధిస్తున్నాడు. వాడే ఆధారాలు మాయం చేసింది.

దయాకర్ : నేనేమైనా ప్రయత్నించనా

దామోదర్ : నేను వాడితో మాట్లాడతాను

అందరూ మాట్లాడుకుంటుంటే అక్షిత లోపలికి వెళ్లిపోవడం చూసి శృతి కూడా లోపలికి వెళ్ళింది. అక్షిత మంచం ఎక్కి పడుకుని ఆలోచిస్తుంటే శృతి కూడా మంచం ఎక్కి అక్షిత పక్కన పడుకుని వాటేసుకుంది.

అక్షిత : నేనొక్క దాన్నే పడుకుంటా

శృతి : ఉహు.. నేను కూడా నీతోనే పడుకుంటా.. తల అక్షిత సళ్ళ మీద పెట్టుకుని పడుకుంది.

పెద్దగా మెత్తగా తగిలాయి అక్షిత సళ్ళు. వెంటనే తల ఎత్తి చూసింది.

శృతి : ఏంటే ఇంత పెరిగాయి అని సళ్ళ మీద చెయ్యి పెట్టి నొక్కింది. రెండు సళ్ళని రెండు చేతులతో పట్టుకుని దెగ్గరికి తెచ్చింది. టీ షర్టులో నిండా కనిపించాయి.

అక్షిత : నీవి పెరగలేదా.. నవ్వుతూనే నొక్కింది. వాడు బాగా పిసుకుతాడా ?

శృతి : హా.. పెళ్లికి ముందు మాములుగా పద్ధతిగా ఉండేవాడు. పెళ్ళైన రోజు నుంచి మొదలు పెట్టేసాడు అల్లరి.. సిగ్గుపడింది.. అంతలోనే కళ్ళలో బాధ. ఇంకో గంటలో శోభనం అనగా ఏదేదో అయిపోయిందే

అక్షిత : అంటే అస్సలు సెక్స్ అవ్వలేదా ?

శృతి : అంతకముందు ఒకసారి చేసుకున్నాం అంతే

అక్షిత : అయ్యో..

శృతి : నీ ఒంటి వాసన మారిపోయింది. నీ చేతులు రఫ్ గా అయిపోయాయి. ఒంటి నిండా ఆ దెబ్బలు ఏంటి, ఎక్కడికి వెళ్ళావే.. ఏమైపోయావ్ ?

అక్షిత : ఎక్కడికో వెళ్ళాలే

శృతి : నాకు చెప్పకూడదా.. నేను అంత కాని దాన్నా నీకు ?

అక్షిత : అలా కాదులే.. ఇదొక్కటి వదిలేయి.. ఎందుకంటే నేను మళ్ళీ వెళ్ళిపోతాను.

శృతి : చంపేస్తా.. అక్షిత నవ్వింది. నిజంగా అక్షిత.. ఇంకోసారి కనక నువ్వు మాకు దూరం అయ్యావంటే నీ కాళ్ళు చేతులు తీయించి ఇంట్లో కూర్చోపెడతా. ఏం కాదు నిన్ను ఎత్తుకుని సాక్కుంటా జీవితాంతం.

కోపంగా చెప్పేసరికి అక్షితకి ముద్దొచ్చింది. శృతి జుట్టు వెనక్కి సర్దుతూనే పెదాల మీద ముద్దు పెట్టేసింది. శృతి ఆశ్చర్యంగా చూస్తుంటే వాటేసుకుని పడుకుంది. ఇద్దరి సళ్ళు తగులుకుని మెత్తగా అనిపిస్తుంటే అక్షిత కళ్ళు మూసుకుంది.

అక్షిత : పడుకో

శృతి : ఉ..

అక్షిత : మళ్ళీ..

శృతి : ఊఉ.. శృతి కూడా కళ్ళు మూసుకుంది.

అర్ధరాత్రి ఒంటి గంటకి సంపత్ ఫోన్ మొగుతుంటే లేచాడు.

సంపత్ : హలో ఎవరు ?

అక్షిత : నేనే సంపత్ అక్షితని.. నీతో పని ఉంది.. మనం బైటికి వెళ్ళాలి

సంపత్ : అక్కా.. వాడి గొంతులో భయం చూసి నవ్వుకుంది. అక్కా నన్ను వదిలేయి అక్కా.. నీకు దణ్ణం పెడతా.. కాపాడటానికి చిన్నా గాడు కూడా లేడు.

అక్షిత : నిన్నేం చెయ్యను లేరా.. దా

సంపత్ : నేను నమ్మను

అక్షిత : వస్తావా.. నిజంగానే వెతుక్కుంటూ వచ్చి చంపెయ్యనా

సంపత్ : ఎక్కడికి..?

అక్షిత : ఆ ఒప్పొసిషన్ జయసూర్య ఇంటికి

సంపత్ : వస్తున్నా

సంపత్ వచ్చాక ఫోన్ చేస్తే అక్షిత గేటు తీసుకుని బైటికి వచ్చింది.

అక్షిత : పోనీరా

సంపత్ : అహ.. నువ్వే నడుపు నేను వెనక కూర్చుంటా

అక్షిత : ఏం చెయ్యను లేరా బాబు.. పోనీ అని వెనక ఎక్కి కూర్చుంది.

సంపత్ : వాడిని ఏమైనా చేస్తావా

అక్షిత : లేదు జస్ట్ చూసి వచ్చేద్దాం అంతే

సంపత్ : సరే..

అక్షిత : సుల్తాన్ ఒక పని చెయ్యాలి.. మనకి ఆన్లైన్ సపోర్ట్ కావాలి.. వీడియో ఎలాగో వైరల్ అయ్యింది కదా మనకి సపోర్ట్ వచ్చేలా ఏమైనా చెయ్యగలడా ?

సంపత్ : ఇవన్నీ వాడికి వెన్నెతో పెట్టిన విద్యలు

xxxxx

శృతి : రాత్రి ఎక్కడికి వెళ్ళావ్ ?

అక్షిత : చిన్న పని.. లహరి.. నువ్వు రెడీయేగా

లహరి : హా..

భారతి దూరం నుంచి పిలుస్తుంటే చూసింది అక్షిత.. దెగ్గరికి వచ్చింది.

భారతి : నువ్వు మళ్ళీ వెళ్ళిపోతావట.. ప్లీజ్ వద్దు.. నువ్వేం చెపితే అదే చేస్తాను. నీకు నచ్చినట్టే ఉంటాను. చిరంజీవి కూడా మనతోనే ఉంటాడు. నువ్వెళ్ళద్దు

అక్షిత సమాధానం చెప్పలేదు. వెళుతూ "ఇక్కడ ఇంత జరుగుతుంటే జాబ్ ఎక్కడ పోతుందోనని అందరికీ దూరంగా తిరుగుతున్నాడు నాన్న" వెటకారంగా ఓ నవ్వు నవ్వి వెళ్ళిపోయింది.

నాలుగు రోజుల తరువాత భారతిని రిమైండ్ లోకి తీసుకుంటే అక్షిత చెప్పినవన్నీ అప్పజెప్పేసింది, వాళ్ళు ఏం అడిగినా భారతి మాత్రం ఏం చెప్పాలో అవే చెప్పేసింది. తరువాతది కోర్ట్ సెషన్ కూడా ఎవిడెన్స్ కోసం టైం ఇవ్వమని ఇరవై రోజులు వాయిదా వేయించింది లహరి.

ఈ ఇరవై రోజుల్లో బార్ కౌన్సిల్ రిజల్ట్ వచ్చేసింది. లహరి పాస్ అయిపోయింది. సర్టిఫికెట్ రావడానికి ఇంకో పది రోజులు పడుతుందంటే దామోదర్ తన అధికారం ఉపయోగించి లహరిని తీసుకుని అక్కడికే వెళ్లి సర్టిఫికెట్ ఇప్పించాడు.

సుల్తాన్ ట్విట్టర్, ఇన్ స్టాలో అకౌంట్లు క్రీయేట్ చేసి బజ్ తెచ్చేసాడు. మూడు నెల్లు గడిస్తే కానీ ఏమి తెలీదు అనుకున్నారంతా కానీ అనుకోని సంఘటన ఒకటి జరిగింది. అక్షిత మాయం అయ్యింది, లహరి ఒంటరిగా ఎలా వాదిస్తుంది అని భయపడ్డారు. శృతికి అయితే కోపం వచ్చేసింది.

కోర్టుకి అందరూ వచ్చారు. ఎవ్వరు ఊహించకుండా జయసూర్య వీల్ చైర్లో వచ్చాడు.

జడ్జి : ఏమైంది ?

జయసూర్య : ఆక్సిడెంట్లో రెండు కాళ్ళు పోయాయి సర్, ఆ తరువాతే నేను ఎంత పెద్ద తప్పు చేసానో అర్ధమైంది. వాళ్ళ అమ్మని రేప్ చేయించింది మస్తాన్, ఇది తను నాతో మాట్లాడిన ఫోన్ కాల్ ఒకసారి వినండి. అలాగే చిరంజీవి వాళ్ళ అమ్మని రేప్ చేస్తున్నప్పుడు తీసిన వీడియో ఇది, ఈ వీడియో చిరంజీవి ఫోనుకి పంపించి రెచ్చగొట్టే విధంగా మాట్లాడారు, ఈ రెండు ఆధారాలు ఒకసారి పరిశీలించండి. అన్నిటికి సాక్షిని నేనే.. చేయించింది మస్తాన్, తనని కాపాడాలని చూసింది నేను.

భారతి తరపున నుంచి వాదన వినిపించింది లహరి, అంతకముందు ఏ క్రిమినల్ రికార్డు చిరంజీవి మీద లేదని కూడా విత్ ప్రూఫ్స్ చూపించింది. ఇంటర్నెట్ లో ఉన్న సపోర్ట్ కూడా గుర్తుచేసింది.

••••

••••

••••

••••

••••

••••

••••

••••

జడ్జి : వాదోపవాదనలు విన్న తరువాత, రుజువులు తారుమారు చెయ్యాలని చూసిన ప్రాసిక్యూషన్ వారిని కఠినంగా మందలిస్తూ, సస్పెండ్ చెయ్యాలని ఆదేశిస్తున్నాను. ఇక ముద్దాయి చిరంజీవి విషయానికి వస్తే................................................................................................... ఆశిస్తూ.. కేసుని పూర్తిగా పరిశీలించాలని, ప్రత్యేక బృందాన్ని ఏర్పాటు చెయ్యాలని ఆదేశిస్తూ ఇంటెరిమ్ బెయిల్ ఆమోదిస్తున్నాను.

కళ్ళజోడు దించాడు జడ్జి.. లహరి వంక ఒక చూపు చూసి మొహం పక్కకి తిప్పేసాడు. లహరి పళ్ళు ఇకిలించి నవ్వుతుంటే.. నీ దుంప తెగ అనుకున్నాడు మనసులో

అదే రోజు రాత్రి రిలీజ్ అయ్యి ఇంటికి వచ్చేసాడు చిన్నా. పలకరించి వెళ్లిపోతుంటే లోపలికి వచ్చి కూర్చున్నాడు.

రేఖ : వేడి నీళ్లు పెట్టాను, ముందు స్నానం చెయ్యిపో

చిన్నా : అక్షిత ఏది ?

శృతి : అది మళ్ళీ వెళ్ళిపోయింది

చిన్నా : ఫోన్ ఇవ్వు అని సంపత్ కి ఫోన్ చేసాడు. ఎక్కడా ?

సంపత్ : అక్షితని ఫాలో అవుతున్నా నాకు ఫోన్ చెయ్యకు, నేనే చేస్తాను.

రేఖ : చిన్నా.. దయా అని ఫోన్ ఇచ్చింది

చిన్నా : అన్నా..

దయ : నేను వచ్చేవరకు నువ్వు ఇంటి నుంచి బైటికి కదలకు

చిన్నా : సరే.. ఫోన్ రేఖకి ఇచ్చేసి సంపత్ తొ మాట్లాడుతున్నాడు.​