Update 09
మరుసటి రోజు, కాలేజిలో ఎవరో చని పోయారని సెలవు ప్రకటించడంతో వినయ్ ఇంటికి వచ్చాడు.తలుపు తట్టనవసరం లేకుండా,వీది తలుపు దగ్గరకు వేసి ఉంది.లోపలికి వచ్చి చెప్పులు మూల విడిచి, అమ్మ కోసం చూశాడు.శోభన స్నానం చేసి నిమ్మరంగు చీరలో కడిగిన ముత్యంలా కిచన్ లో వంట చేస్తోంది.
చీర కొద్దిగా పలచగా ఉంది.వెనుక వైపు నుంచి కనబడుతున్న అమ్మ అందాలను చూస్తూ,తన ప్యాంట్ జిప్ మీద చెయ్యి వేసి రుద్దుకున్నాడు.రవిక క్రిందంచు,చీర పై అంచు మధ్యన నడుము మడతలు పియోనా మీటల్లా ,వెనుక పిర్రలు పుచ్చకాయల్లా, ఆ పుచ్చకాయలను బంధిస్తున్న ప్యాంటి అవుట్ లైన్ ,పలుచటి చీర గుండా కనబడుతూ,వినయ్ మనస్సులో గుబులు పెంచాయి.కిచన్ లో చడి వినబడి వెనక్కు తిరిగింది శోభన.ఆశ్చర్యంగా వినయ్ ను చూస్తూ,
" ఏరా కన్నా, అప్పుడే వచ్చేశావు....? ఒంట్లో బాగోలేదా.....?"
" మ్మ్.....కొద్దిగా వికారంగా ఉంది"(అబద్ధమాడాడు)
" అయ్యో...అవునా...? దొడ్లో తులసాకులు కోసుకుని వాసన చూడు అదే తగ్గిపోతుంది."
" తులసాకా....? అంత దూరమెందుకూ...? ఇక్కడే, నా కళ్ళ ఎదుటే ఇంత పెద్ద తులసి మొక్క ఉంటే....?....."
కొడుకు మాటకు, శోభన మురిసిపోయింది.కానీ తన మొహంలో భావాలు వినయ్ కు కనబడనీయలేదు.
“ అమ్మా నీకొకటి తెలుసా….?”
“ ఏంటీ….”
“ దొడ్లో తులసి మొక్కకు ఒకటే వాసన…కానీ మా ఇంట్లో ఈ తులసి మొక్కకు, ఒకొక్క చోట, ఒకొక్క సువాసన “
ఏదో పిల్లతెర తనను చల్లగా తాకినట్టైయింది.ఇంతవరకూ తనతో ఇలాంటి మాటలు ఎవరూ అనలేదు.భర్తతో సహా…
అర్థం కానట్టు చూసింది….కాదు ,కాదు…నటించింది.
“ నిజమేనమ్మా…అది నాకు ఈ మధ్యే తెలిసింది”
ఫదిరోజులు ముందు జరిగిన సంఘటన గుర్తుకు రాగానే, శోభన బాహుమూలల్లో వెచ్చటి ఆవిర్లు పుట్టాయి.తనను తాను నిగ్రహించుకుంటూ,
“చాల్లే.....పెద్దమాటలు…………... స్నానానకి వెళ్ళు.., నీకు ఇష్టమైన బిర్యాని చేస్తాను”
" అమ్మా...ఈ చీరలో చాలా బాగున్నావు.నిన్ను పెట్టి ఓ డాక్యుమెంటరీ ఫిల్మ్ తీస్తే,తల్లులు ఇంత అందంగా ఉంటారా అని అందరూ, అవక్కాయవుతారు"
"ఆవకాయలేదు, దోసకాయ లేదు గాని ముందు నువ్వెళ్ళి స్నానం చేసిరా..."
" ఆవకాయ గురించి తెలీదు కాని, దోసకాయలు మాత్రం నిజంగానే ఉన్నాయి"
" దోసకాయలా....? ఎక్కడ...? (కిచన్ కలయజూసింది.)
" ఇక్కడే, నీ మెడ క్రింద....పెద్దగా, లావుగా...."(గుంభనంగా నవ్వాడు)
" రాను రాను నీకు బాగా కొవ్వెక్కింది.."
" నీకంటేనా....? నీ ఒంట్లోనే, ఎక్కడేక్కడ ఎంతెంత కొవ్వు ఉండాలో, అంతంత అక్కడక్కడ ఉంది....నువ్వే ఓమారు చూసుకో,నీకే తెలుస్తుంది"
" అక్కర్లేదులే, నా కంటే బలసిన వాళ్ళు ఉన్నారు..నీకు తెలియదులే, నువ్వు చిన్న పిల్లాడివి."
వినయ్ చేసే కొంటె పనులు, మాట్లాడే చిలిపి మాటలు,అన్ని చిన్నపిల్లడి చేష్టలుగా తాను తీసుకుంటున్నట్టు,వాడు అనుకోవాలని,శోభన కావాలనే చిన్న పిల్లాడు అని అంది.
" హమ్మయ్యా, చిన్న పిల్లాడినని ఒప్పుకున్నందుకు థాంక్స్....అది సరే, ఈ రోజూ చీర జార్చి కట్టావేందుకు...? నీ బొడ్డు కనబడుతోంది "
" అయ్యో.....అవునే నిజమే...నా మతిమండ.....చీర జారిపోయింది"( వెంటనే చీరను పైకి లాక్కుంది)
" అరే..అదేంటమ్మా....వెండి పట్టీలా.....?? నడుముకు...."
" అది పట్టీ కాదు,వెండి మొలత్రాడు.పెళ్ళైన కొత్తలో మీ నాన్నగారు ముచ్చటపడి చేయించారు.."
" ఓహ్, మొలత్రాడా....?"
కుచ్చిళ్ళ పైకి కనబడుతున్న మొలత్రాడుని వినయ్ చేత్తో పట్టుకుని.
" ఏంటమ్మా....ఇంత టైట్ గా ఉంది "
ఎద్దు ముక్కుత్రాడు పట్టుకుని లాగినట్టు,తన తల్లి వెండి మొలత్రాడు పట్టుకుని ముందుకు లాగాడు...
ఆ ఊపుకు రవికలోని పొంగులు వినయ్ కు మెత్తగా తగిలాయి.శోభన,తనను తాను తమాయించుకుని,
" కొద్దిగా ఒళ్ళు చేశాను కదా, అందుకే కాస్త బిగుతుగా ఉంది..."
అంటూ గాస్ బండ వైపు తిరిగింది.
వినయ్ తన తల్లి వక్షాన్ని, పిరుదులను అలాగే చూస్తుండిపోయాడు.
" ఏంట్రా....? అలా చూస్తున్నావ్..."
" ఐ లవ్ యూ అమ్మా...."
" ఏమయ్యింది,ఇంతలో అబ్బాయిగార్కి....?"
వినయ్ ఒక అడుగు ముందుకేసి తల్లి మొహాన్ని రెండుచేతుల్లోకి తీసుకుని, నుదురు దగ్గర నుంచి,గడ్డం దాకా ముద్దుల వర్షం కురిపించాడు.ముద్దులుపెడుతున్నపుడు,తన తల్లి అప్పుడే స్నానం చేసినట్టి సబ్బు సువాసన గుభాళించింది.
" వెళ్ళి స్నానం చేసిరా కన్నా, అప్పటికి బిర్యాని రెడీ అవుతుంది"
" అవును, బిర్యాని అన్నావుగా,నా ముద్దుల అమ్మ.."
అదే అదనుగా తన ఓ చేయి,తల్లి ఎత్తైన వక్షం మీద పెట్టి,హారన్ నొక్కినట్టు నొక్కి వదిలాడు.అనుకోని ఈ ప్రవర్తనకు నివ్వెరపోయిన శోభన,వినయ్ చేతిని విసిరికొట్టింది.
" ఇదేంటి కొత్తగా......అమ్మ పాచీ మీద చెయ్యి వేసి......"(మాట పూర్తి చేయలేకపొఈయింది)
" ఏం..పట్టుకోకూడదా...? అవి నావి.నాకు పాలివ్వడానికేగా, ఇంత పెద్దగా పెంచావు...?"
" పిచ్చి సన్నాసి, అదంతా నువ్వు పసివాడిగా ఉన్నప్పుడు....ఇప్పుడు కాదు..."
" ఇప్పుడు నాకు కాకపోతే, మరి ఎవరికీ"(అమాయకంగా మొహం పెట్టాడు)
" మీ నాన్నకు..నువ్వు ఇంకా పెద్దవాడివి అయితే నీ ఆవిడ ఇస్తుంది" చిలిపిగా నవ్వింది.
" దానికి చాలా సమయముంది.అంతవరకూ, ఒకటి నాకు,ఒకటి నాన్నకు...ఎలా ఉంది...ఐడియా...?"
" మ్మూ ...ఆయనను కనుక్కుంటాను" వెక్కిరింపుగా అంది.
" అమ్మా....నువ్వు ఎంత బాగుంటావో తెలుసా....? ఆ రంగు, ఆ దేహము, వెనక ఆ ఎత్తులు, ముందు ఈ ఎత్తులూ....చక్కగా ఉంటాయి.మొత్తానికి నువ్వు సూపర్ ఫిగర్ "
వినయ్ కావాలని మాటల్లో పురోగమిస్తున్నాడు.
" ఆపు నీ సన్నాయి...." అంటున్నంతలో,
వినయ్,తల్లి వెనకాల మోకాళ్ళ మీద కూర్చున్నాడు.అర్థం కాని శోభన,
" మళ్ళీ ఏమయిందిరా, నీకు....? నీతో వేగలేకపోతున్నాను"
వినయ్, తన మొహాన్ని తల్లి ఎత్తైన నితంబాల మీద ఆనించాడు.
" దూదిలా ఎంత మెత్తగా ఉన్నాయో .... ఒక ముద్దు పెట్టుకోనా..."
శోభన జవాబు కోసం ఎదురు చూడకుండా,కొవ్వు కొండల మీద ముద్దుపెట్టాడు.
" వినూ, అక్కడ అలా ముద్దుపెట్టకూడదు......అమ్మని అనే విషయం నీవు మరచిపోతున్నావు....తప్పు"
" అదంతా,నాకు తెలీదు.నాకు నచ్చింది అంతే....."
" తప్పన్నానా...?"( గొంతు కొంచం హెచ్చించింది)
అవేమీ పట్టించుకోకుండా, వినయ్ తల్లి చీర అంచు,లంగాతో సహా,పట్టుకుని పైకి లేపాడు.ఈ హఠాత్పరిణామానికి ఉలిక్కిపడిన శోభన చీర మోకాలు పై దాకా వెళ్ళకుండా చేత్తో పట్టుకుని అక్కడే ఆపేసింది.
" ప్లీజ్ బంగారం....ఒక్కసారి చూడనీ,నా బుజ్జి అమ్మవు కదా...."
" చిరాకు తెప్పించకు.....ముందు లెగు..."
నిరాశతో వినయ్ నిలబడి.
నీ ముద్దుల కొడుకును, వాటిని,ఆ మాత్రం నేను చూడడానికి అర్హత లేదా...? రోడ్డు మీద వెళ్ళే ప్రతీ వెధవ,వాటిని చూసి కామెంటు చేస్తుంటే,అసలు అవి ఎలా ఉంటాయోనని చూసే కోరిక నాలో కలగదా....?వీధిలో నువ్వు వెళుతుంటే నీ పిఱ్ఱలు, పాచీ ,ఊగిసలు చూసి వాళ్ళే పిచ్చెక్కిపోతుంటే,ఇంట్లో ఉంటూ, ఎప్పుడూ నిన్ను చూసే వాడికి ఎంత ఆశగా ఉంటుందో అర్థం చేసుకో...? ప్లీజ్ మా..."
" నన్నేమి చేయమంటావురా....ఇలా ఏదో ఒకటి,చెబుతూ నన్ను మాటు వేస్తున్నావు"
"అలాంటిదేమీ లేదమ్మా....ఒక్కసారి, ఒకే ఒక్కసారి,నిన్ను బిత్తలగా చూడాలని ఉందమ్మ.ఒక్కసారి చూసేస్తె, ఇక అస్తమాను అలాంటి ఆలోచనలు రావు.నీ జోలికి రాను.ఇలా కనిపించీ కనబడక ఉంటేనే చూడాలనే తహతహ పెరుగుతుంది."
" అమ్మను ఎందుకలా చూడాలనిపిస్తోంది....?"
" చెబితే ఏమీ అనుకోవుగా..."
" మ్ ....."
" నాకు తళుకుబెళుకులున్న ఆడదాన్ని నగ్నంగా చూడాలని ఎప్పటి నుంచో ఒక ఇది."
వినయ్ మాటలల్లో ఎంతో అభివృధ్ధిని సాధించాడు.
" ఈ వయస్సులో, నాలో ఏముంటాయి....."
" నీకు వయస్సు పెరిగినా,తరగనివేమేమి ఉన్నాయో,……………ఎవ్వరికీ లేని అందాలు ఎక్కడెక్కద ఉన్నాయో…….. నాకు తెలుసు....ముఖ్యంగా చిన్నప్పుడు,నాకు పాలిచ్చిన ఆ పాచీలు చూడాలని చాలా ఆశగా ఉంది"
శోభన ఖంగుతింది.నోటమాట పెగలలేదు.ఇప్పటి దాకా జరిగింది ఒక తంతు అయితే...ఇప్పటి నుండి జరగబోయేది........?
తల విదిలించింది.
" నాకు తల తిరుగుతోంది.నువ్వెళ్ళి స్నానం చేసిరా, ఆలోచించనీ....."
" ఇది చాలమ్మా.....బాగా అలోచించు....చిన్నప్పుడు,వాటిని పట్టుకుని,ఆడుకుంటూ,అల్లరిగా పాలు త్రాగిన నీ కొడుకే కదా, చూడాలంటున్నాడు.గజిబిజిగా కాకుండా,ప్రశాంతంగా అలోచించు..నా మాటల్లో న్యాయముందని నీకే అనిపిస్తుంది."
వినయ్ కు అర్థమయ్యింది.హిమగిరి బీటలు వేస్తోందని.సన్నగా విజిల్ ఊదుకుంటూ,బాత్రూంలోకి దూరాడు.
బాత్రూం లో ,అమ్మతో జరిగిన సంభాషణ పునరావృతం చేసుకుంటూ,తొడల మధ్య చూసుకున్నాడు,పచ్చటి నరాలతో ఉబ్బి, చిలగడ దుంపలా ఎగిసెగిసి పడుతోంది మడ్డ.చివరి తొక్కంతా తైలము రాసినట్టు పిసపిసలాడుతోంది.జాడించుకుని కార్చేసుకుంటే, మళ్ళీ మూడ్ లోకి రావడానికి కొద్దిగా సమయం పట్టవచ్చు అనే ఉధ్ధేశ్యంతో, తనను తాను నిభాళించుకుని స్నానం ముగించి,వార్డ్ రోబ్ లో నుండి,తండ్రి లుంగి కట్టుకుని,బనీను వేసుకుని,మళ్ళీ కిచన్ లోకి వెళ్ళాడు.
ఎపుడూ లేని విధంగా, కొడుకు లుంగీ అవతారాన్ని చూసి,ఆశ్చర్యపోయిన శొభన,
" ఏంట్రా, ఈ రోజు లుంగి కట్టావు.....?"
" నువ్వేగా అంటావు, నేను ఇంకా చిన్నపిల్లాడిని అని...అందుకే...."
" లుంగి కట్టినంత మాత్రానా...."
మాటను ఆపేసి,శోభన కొడుకు చూడకుండా,వాడి తొడల మధ్య చూసింది.ఇట్టే పసిగట్టేసింది,కొడుకు లోపల ఏమీ వేయలేదని.ప్రౌడకు ఆమాత్రం తెలీదా......!!!
"వంటయ్యిందామా......?"
" అయిపోవచ్చింది....ఎందుకంత కంగారు,ఇప్పుడేగా 11 అయ్యింది"
" సరే, నేను ఇక్కడే ఉంటాను.నువ్వు నీ వంటపని కానీ"(మళ్ళీ వినయ్ కళ్ళు తల్లి స్తనధ్వయం మీదకు మళ్ళాయి)
" మళ్ళీ పిచ్చి పిచ్చి మాటలు ,మొదలెట్టకు నాయినా"
" అలాంటిదేమీ లేదు గాని, నిన్న రాత్రి ఒక కల వచ్చిందమ్మా...చెప్పనా...?"
" అవునా...!! ఏంటో.....?"(తన పని చేసుకుంటునే కుతూహలంగా)
" నువ్వు ఇలాగే వంట చేస్తున్నవు.కానీ వేరే డ్రెస్.."
" నైటీనా....?"
" కాదమ్మ. చిన్న స్కర్ట్ వేసుకున్నావు.పైన ఏమీ లేదు"
" ఇది నిజంగా కల అయ్యిండదు.నువ్వు చెప్పే కట్టుకథ.వెధవాయ్"
" కట్టుకథ అయితే,స్కర్ట్ కూడా ఎందుకూ....? నిజంగానే కలమ్మా...."
" అలాగా, నమ్మాను.అయితే ఇపుడేమిటంట...?"
" నువ్వు వండుతున్నపుడు, ఫోన్ రింగ్ అయ్యింది.నువ్వు పరుగెత్తుకుంటూ హాల్ లోకి వెలుతుంటే, నీ ఎద బరువులు ఎంత అందగా ఊగాయో,..........అవునూ నీకు ఇంత అందగా,పెద్దవిగా ఎలా వచ్చాయమ్మా....?"
" ఏమో ,నన్నడిగితే, నేనేమన్న వాటికి ఎరువులు వేసి పెంచుతున్నానా?"
" అదికాదమ్మా, నా స్నేహితుల అమ్మలకు ఇలా, ఇంతలా ఉందవు."
" హుమ్ .........అంటే, నీ కళ్ళు నీ స్నేహితుల తల్లులను కూడ పరామర్శిస్తున్నాయన్నమాట."
" ఛా..ఛా..మాటవరసకు అన్నాను,అంతే………..అమ్మా, ప్లీజ్ చీరలేకుండా వంట చేయొచ్చుగా........"
" రేయ్,అదంతా కుదరదు.ముందు నువ్వు బయటికి వెళ్ళు.."
" అయితే ఒక షరతు...."
"......."
" ఒకటి చీర విప్పేయి,లేదా,పాచీ మీద ఉన్న ముచ్చిక రంగు చెప్పు"
" మ్మ్..... నలుపు, చాలా...?? బాగా చెడిపోయావు,వెళ్ళవతలికి...."
వినయ్ తల్లికి దగ్గరాగా వెళ్ళి, ఆమె పవిటను ఒక ప్రక్కగు లాగి,
"కొంచం చూపించొచ్చుగా.......?"
శోభన,మారు మాటాడక తన పని,తాను చేసుకుంటోంది.
వినయ్ మెల్లిగా తన తల్లి స్థనం రవిక మీద నుంచే పట్టుకుని,వ్రేళ్ళతో ముచ్చిక తడిమాడు.శోభన లోపల బ్రా వేసుకోక పోవడంతో, కొడుకు చేష్టలకు బిరుసెక్కి ఈతకాయల్లా నిక్క బొడుచుకున్న ముఛ్ఛిక వాడి వ్రేళ్లకు గట్టిగా తగిలింది.
" ఒరేయ్, చెయ్యి తీయ్,రాను రాను వేషాలు ఎక్కువవుతున్నాయి"
" అదికాదమ్మా, లోపల ఏదో గట్టిగా వేలికి తగులుతుంటే, దాన్ని పట్టుకుని పీకుతూ, నీ మొహం చూస్తుంటే నాకు ఎలాగో ఉందమ్మా"(గట్టిగా తగులుతున్నదేదో తెలియనంత అమాయకత్వము ముఖమునిండా పులుముకున్నాడు)
" గట్టిగానా...? అలా ఏమీలేదు, నోరుముసుకో...."
కొడుకు వేలు, ముచ్చికను ముట్టుకోగానే, తనలో కలిగిన కలవరపాటును కప్పిపుచ్చుకుంది.
" నిజంగానమ్మా, ఏదో గచ్చకాయలా, గట్టిగా...."
"......"
వాడు ముట్టుకున్నది,ఆడదాని ఆయువుపట్టులో మొదటిది అని ఎలా చెప్పగలుగుతుంది.
" అమ్మా, అది ముట్టుకున్నప్పుడు, నాకు సమ్మగా అనిపించింది....మరి నీకో....?"
" అది...అది...అలాంటిదేమీ లేదు. వంట అయ్యింది.కొద్దిసేపు బిర్యానిలో ముక్కలు మగ్గని.పద, అప్పటి దాకా మనం టి.వి చూద్దాం.
శోభన సోపాలో కూర్చుంది.వినయ్ అమ్మ ఒడిలో తల పెట్టుకుని పడుకున్నాడు.వినయ్ ముఖానికి అతిదగ్గరగా, రెండు వెన్న ముంతలు శ్వాసకు తగ్గట్టు,లయగా ఊగుతున్నాయి.
" ఏయ్ అక్కడేంటి చూపులు, టి.వి స్క్రీన్ చూడు. నీకోసం నీ ఫేవరేట్ నటి డాన్స్ ఆడుతోంది,చూడు.."
" ఎవరు ఆడినా, నీ పిఱ్ఱల నాట్యం ముందు బలాదురు."
" వినూ నువ్వే మీ అమ్మను ఇలా ఎగతాళి చేయొచ్చా, అంత చంఢాలంగా ఉంటుందా నా నడక"
" హంస నడక ఎలా ఉంటుందో తెలీదుగాని, బహుశా, నీ నడకలా అందంగా ఉంటుందేమో...అమ్మా, నీకు కాలేజి రోజుల్లో ఏదైన నిక్ నేమ్ ఉండేదా...?"
" అవన్నీ ఇప్పుడు ఎందుకులేరా, పాత కథలు..."
" సర్దాగా చెప్పమ్మా.."
" మ్మ్.....నువ్వు చెప్పినట్టే, అప్పట్లో నా నడకను చూసి అందరూ నాకు డిస్కో శోభన అని పేరుపెట్టారు"
" అంటే నువ్వు బాగా డాన్స్ ఆడేదానివన్నమాట..."
" నా బొంద,నేను కాదు, నా బాక్....."
కొడుకుతో చాలా ఫ్రీగా మాట్టాడ్డం ,ఎప్పుడు మొదలయ్యిందో, తనకే తెలీదు.
" అంటే అది పుట్టుకతో వచ్చిందా..?..అందుకే,ఇప్పటి దాకా ఉంది..."
ఆ మాటకు,శోభన వాడి చెవి మెలిపెట్టింది.
" అబ్బా…..అద్సరే, మరి వీటికి నిక్ నేమ్ ఏమీ లేదా...?"(తల్లి ఎదను చూపుడు వేలుతో చూపిస్తూ)
" అలాంటిదేమి లేదు.ఇక వాగుడు ఆపు"
" ఎందుకు లేదు...?.......నేను పెట్టనా...? జెర్సీ శోభనా..." పకపకమని నవ్వాడు.
" జెర్సీ శోభనానా....?" (అర్థంకానట్టు చూసింది)
" జెర్సీ అనేది పశువులజాతిలో ఒకటి.పూటకు పది లీట్తర్ల పాలు ఇస్తుందట...అందుకే నీకాపేరు పెట్టాను..."
శోభన చిరుకోపంగా వాడి వైపు చూసింది.అది ఉత్తుత్తి కోపమని పసిగట్టిన వినయ్, చేతిని తల్లి పైట కిందకు పోనిచ్చి ,ఒక సన్నును మెల్లిగా పట్టుకున్నాడు.
" అమ్మా, వీటి నుంచేగా పాలు వస్తాయి...?"( కొద్దిగా నొక్కాడు)
" ఊ....."(ఏమనాలో తెలీక ఊకొట్టింది)
" రెండిటిలోనూ పాలు ఉంటాయా...? లేక,ఒకటి ఖాళీ అయితే ఇంకొక దానిలో వస్తాయా....?"
కొడుకు మాటకు చురుక్కుగా ,వాడి మొహం చూసింది.మొహంలో అమాయకత్వమే మళ్ళీ మళ్ళీ కనిపిస్తోంది..
" రెండిటిలోను ఉంటాయి....."
" అమ్మా, ఇంకొక ప్రశ్న. నీ పాలు అక్క ఎక్కువగా తాగేదా, లేక నేనా....?"
" నువ్వే...."
" అదేం.....?"
" మీ అక్క పుట్టినప్పుడు, చాలా ఆలస్యంగా స్రవించాయి....."
" అంటే వీటికి నాతోనే ఎక్కువ స్నేహముందన్నమాట."
రొమ్ము క్రిందిబాగాన్ని అరచేత్తో కొద్దిగాపైకెత్తాడు.బరువుగా అనిపించింది.
" అమ్మా, వీటిలో ఇంకా పాలున్నట్టున్నాయి, చాలా బరువుగా ఉంది" (నొక్కుతున్న చేతిలోని ఒక చిలిపి వేలు, ముచ్చిక బాగాన్ని స్పృసించింది)
" ఉండవు రా...."
" అదేం.....?"
" అదంతే. పిల్లలు పుట్టాక కొద్ది మాసాల తర్వాత స్రవించడం ఆగిపోతాయి."
" మరి పాలవాడు పాలు ఎప్పుడూ తెస్తుంటాడుగా,వాడి ఆవు, పాలు ఎప్పుడూ ఇస్తూందిగా..."
" మనిషి, పశువు ఒకటే ఎలాగవుతుందిరా మొద్దావతారం..."
" అమ్మా, నీ దాంట్లో పాలున్నట్టున్నాయి.....నొక్కుతుంటే బెలూనులో నీళ్ళు పోసినట్టు గట్టిగట్టిగా, మెత్తమెత్తగా ఉంది"( అరచేతి నిండా పొదుగును చేబుచ్చుకుని అదిమాడు.)
ఆడదాన్ని ఆయుక్తం చేసే ఆ నొక్కుడుకు,వినయ్ చిలిపి చేష్టలకు, కొంటే మాటాలకు తన తొడల మధ్య ప్రకంపణాలను ఆపుకోలేకపోతోంది శోభన.
రుచి మరిగిన ప్రౌడ అవయవ సంపద,
మొహంవాచిన మనస్సు,
మళ్ళీ ఆ రుచి కోసం తహతహలాడుతూ శోభనను ముందుకు త్రోస్తున్నాయి.ఉప్పూ కారం వంటపట్టిన అవయవాలు, తీపి సలుపుతో, హద్దులు మీరమని ఘోసిస్తున్నాయి.
" అమ్మా.....!! పొదుగు అంటే ఇదేనా....?" (చనుపుష్ఠిని మళ్ళీ నొక్కాడు)
" ఊ......" మంద్రంగా మూలిగింది.
" అమ్మా, నీ పొదుగు ఇలాగే ఎప్పుడూ పిసుకుతూ ఉండాలనిపిస్తోంది."
" ఈ ఒక్కసారికే ఒప్పుకుంటున్నాను..."
చాలాకాలం తర్వాత,పరస్పర్శ రాపిడిలోని సుఖానుభూతితిని చవిచూస్తూ, కళ్ళు మూసుకుంది.
" అమ్మా, నీ చెయ్యి ఇలా ఇవ్వు....."
అయోమయంగా వినయ్ ను చూస్తూ,చెయ్యి చాచింది శోభన.
తల్లి చెయ్యిని తన ఛాతి మీద పెట్టుకుని, కొద్దిగా నిగిడిన తన ముచ్చికను అమ్మ వేలుతో పాముకుంటూ,
" అమ్మా, ప్లీజ్.....ఇలా తడమవా....?"
" ఎందుకూ.....ఇదేంటి కొత్త అలవాటు....????"
" ఇలా చేస్తే ఎందుకో నాకు సమ్మగా ఉంటుందమ్మా.....ప్రశ్నలు వేయకుండా,ప్లీజ్ చెయ్యవా.....?"
వినయ్ తల్లి, వాడి ముచ్చిక చుట్టూ మెల్లిగా వృత్తాలు గీస్తూ, ముచ్చిక మీద గోరుతో పిచ్చుక ముక్కుతో పొడుస్తున్నట్టు పొడిచింది.తల్లి గోరుతో ముచ్చికను గ్రోలుతున్న తీరు, వినయ్ దేహాన్ని అతలాకుతలం చేస్తోంది.వెల్లకితల పడుకున్న కొడుకు చటుక్కున గోడ వైపుకు తిరిగాడు.తనకు లుంగి గుడారంగా లేవడం కనబడకూదదనే తాను అలా చేశాడని ఇట్టే పసిగట్టింది శోభన.
"వినూ, ఏమయ్యింది..? నీ మొహం అదోలా ఉంది"
నిగిడిన తన దడ్డును రెండుతొడల మధ్య నొక్కుకుంటుండడం శోభన కంట పడింది.అఛ్చాదనలోని కొడుకు అంగం పరిమాణం తేటగా తెలుస్తోంది.
" సరే, ఇక చాలా....?"( చెయ్యి తీసేసింది)
" అమ్మా, ఇంకొద్ది సేపు..ప్లీజ్" మళ్ళీ తన తల్లి చెయ్యి అక్కడ పెట్టుకున్నాడు.
శోభన, వినూ ముచ్చికను గోరుతో గీరుతూ,మీటుతూ, మధ్య మధ్య లో లాగుతోంది.తన తల్లి చర్యలకు వినయ్ సొమ్మసిల్లిపోతూ, కళ్ళు మూసుకుని తన తల్లికి తెలియకుండా(అని వినయ అనుకుంటున్నాడు, కానీ శోభనకు కనబడుతునే ఉంది) చేత్తో లుంగి మీద నుంచే బిరుసెక్కిన తన రాడ్ ను గిలకొడుతున్నాడు.
" అమ్మా, ఓ ముద్దివ్వవా....?"
" ముద్దివ్వనా....? ఇలా తడుముతూ ఉండనా……………ఏదో ఒకటే చెప్పు....?"
ఆ సమయంలో వినయకు రెండూ కావాలనిపించింది.
" ఒక చేత్తో తల్లి సన్ను నొక్కుతూ, రెండో చెయ్యి తన అంగాన్ని సవరించడం ఆపి,తల్లి గడ్డం పట్టుకుని, అరమోడ్పు కళ్ళతోనే,
" రెండు చేయమ్మా......."
" ఒకొక్కసారి, నేను నీకు అమ్మేనా అని నాకే సందేహం పుడుతోంది……….ఇంకా ఏమేమి అడుగుతావో, ఏమేమి చెయ్యమంటావో...నాకు భయంగా ఉందిరా...."
తన తల వంచి,నాలుకతో తాంబూళం అందిస్తున్నట్టు చాకులా పొడుగ్గా చాపింది శోభన .వినయ్ ఆ నాలుకను తన పెదవుల మధ్యకు ఇరుకించుకుని,ఐస్ఫ్రూట్ లా చీకుతున్నాడు.శోభనలో మత్తు ఆవరించుకుంటోంది.వినూ ముచ్చికను ప్రేరేపిస్తూ,వినయ్ లో సెగలు రాజేస్తోంది.తన కన్నకొడుకు తన ఒడిలో పడుకుని, హస్తప్రయోగం చేసుకునే అరుదైన దృశ్యం తనలో ఉద్రేకం ఉచ్చస్తికి తీసుకువెళుతోంది.
చిన్న వయస్సులో ఒడిలో పడుకున్నప్పుడు పాస్ పోసేవాడు....మరి ,ఇప్పుడో..... యవ్వనరసాన్ని.......
" సుందరీ, నా నాలుక చీకు.."
ఆలోచనల్లోంచి బయట పడ్డ శోభన,
వినయ్ నాలుకను చప్పరించింది.
" అమ్మా...అలాగే చీకు, గట్టిగా కొరుకూ..." అంటూ,తల్లి పెదాలను జుర్రుకుంటూ, కొరుకుతూ గట్టిగా మూలుగుతున్నాడు.కొడుకు ఇస్తున్న అధరాల సుఖానికి సమానంగా, వాడి ముచ్చికలను రక్కుతూ , గిల్లుతోంది.
" ఆహ్....స్స్ స్స్ స్స్ స్స్....అలాగే...అలాగే గిళ్ళు.....పీకు.....నీ పాచీని చూపమ్మా.....కొరికేయాలని ఉంది.....ఆహ్ హ్ హ్ హ్ ...."
శోభన తన చెయ్యి తీసింది.
" అమ్మా....చెయ్యి తీయకు...."
శోభన తన చూపుడు వ్రేలు నాలికతో చీకి, తడిచిన వేలుతో ముచ్చికను గ్రోలింది.
" హబ్బా....సూ.....సూ.....సూపర్ మా..."
శివాలెత్తిపోయిన వినయ తల్లి జాకెట్టు అంచు గట్టిగా పట్టుకుని లాగాడు.పలుచటి గుడ్ద పర్రుమని చిరిగిపోయింది.గర్వంగా సవాలు విసురుతున్న చనుకట్టు ముప్పావు వంతు నగ్నంగా బయటపడ్డాయి.అమ్మ అందమైన పొదుగు అంత దగ్గరలో చూడడం,తన ముచ్చిక మీద అమ్మ తడి వేలి తాండవం, వినయ్ లో కట్ట త్రెంచేసి, పస్ మని విరజిమ్మింది.ఆవేశం ఆనకట్టలు త్రెంచుకోవడం,ఫిల్మ్ ఎంత తొందరగా కాలుతుందో,అదే వేగంతో వినయ్ తొదల మధ్య లుంగి తడిచిపోవడం శోభన దృష్టి నుండి తప్పించుకోలేదు.
కంగారు కంగారుగా లేచి వినయ్ తన గదిలోకి పారిపోయాడు.
తను,హస్తప్రయోగం చేసుకుంటానని చెప్పలేదు.ఆమె ఇలా జరుగుతుందని ఊహించకుండానే కొడుకు సహకరించింది. శోభనంగదిలో ఉదయాన్నే పెళ్ళికూతురి తల్లికి ,మంచం మీద తెల్లటి దుప్పటి పై రక్తపు మరకలు కనబడితే ఎంత ఆనందిస్తుందో,కొడుకు తడిసిన లుంగిని చూసి అంతకంటే వెయ్యి రెట్ట్లు శొభన మనస్సులో మతాబులు వెలిగాయి.కొడుకు కౌమార దశ దాటినట్టు అర్థం చేసుకుని గుంభనంగా నవ్వుకుంది.
తుమ్మెద పూవును గ్రోలడం ప్రకృతి.
మరి,ఇక్కడ పూవే తుమ్మెదను గ్రోలిందేమో.......????
ఇది వికృతా....
చీర కొద్దిగా పలచగా ఉంది.వెనుక వైపు నుంచి కనబడుతున్న అమ్మ అందాలను చూస్తూ,తన ప్యాంట్ జిప్ మీద చెయ్యి వేసి రుద్దుకున్నాడు.రవిక క్రిందంచు,చీర పై అంచు మధ్యన నడుము మడతలు పియోనా మీటల్లా ,వెనుక పిర్రలు పుచ్చకాయల్లా, ఆ పుచ్చకాయలను బంధిస్తున్న ప్యాంటి అవుట్ లైన్ ,పలుచటి చీర గుండా కనబడుతూ,వినయ్ మనస్సులో గుబులు పెంచాయి.కిచన్ లో చడి వినబడి వెనక్కు తిరిగింది శోభన.ఆశ్చర్యంగా వినయ్ ను చూస్తూ,
" ఏరా కన్నా, అప్పుడే వచ్చేశావు....? ఒంట్లో బాగోలేదా.....?"
" మ్మ్.....కొద్దిగా వికారంగా ఉంది"(అబద్ధమాడాడు)
" అయ్యో...అవునా...? దొడ్లో తులసాకులు కోసుకుని వాసన చూడు అదే తగ్గిపోతుంది."
" తులసాకా....? అంత దూరమెందుకూ...? ఇక్కడే, నా కళ్ళ ఎదుటే ఇంత పెద్ద తులసి మొక్క ఉంటే....?....."
కొడుకు మాటకు, శోభన మురిసిపోయింది.కానీ తన మొహంలో భావాలు వినయ్ కు కనబడనీయలేదు.
“ అమ్మా నీకొకటి తెలుసా….?”
“ ఏంటీ….”
“ దొడ్లో తులసి మొక్కకు ఒకటే వాసన…కానీ మా ఇంట్లో ఈ తులసి మొక్కకు, ఒకొక్క చోట, ఒకొక్క సువాసన “
ఏదో పిల్లతెర తనను చల్లగా తాకినట్టైయింది.ఇంతవరకూ తనతో ఇలాంటి మాటలు ఎవరూ అనలేదు.భర్తతో సహా…
అర్థం కానట్టు చూసింది….కాదు ,కాదు…నటించింది.
“ నిజమేనమ్మా…అది నాకు ఈ మధ్యే తెలిసింది”
ఫదిరోజులు ముందు జరిగిన సంఘటన గుర్తుకు రాగానే, శోభన బాహుమూలల్లో వెచ్చటి ఆవిర్లు పుట్టాయి.తనను తాను నిగ్రహించుకుంటూ,
“చాల్లే.....పెద్దమాటలు…………... స్నానానకి వెళ్ళు.., నీకు ఇష్టమైన బిర్యాని చేస్తాను”
" అమ్మా...ఈ చీరలో చాలా బాగున్నావు.నిన్ను పెట్టి ఓ డాక్యుమెంటరీ ఫిల్మ్ తీస్తే,తల్లులు ఇంత అందంగా ఉంటారా అని అందరూ, అవక్కాయవుతారు"
"ఆవకాయలేదు, దోసకాయ లేదు గాని ముందు నువ్వెళ్ళి స్నానం చేసిరా..."
" ఆవకాయ గురించి తెలీదు కాని, దోసకాయలు మాత్రం నిజంగానే ఉన్నాయి"
" దోసకాయలా....? ఎక్కడ...? (కిచన్ కలయజూసింది.)
" ఇక్కడే, నీ మెడ క్రింద....పెద్దగా, లావుగా...."(గుంభనంగా నవ్వాడు)
" రాను రాను నీకు బాగా కొవ్వెక్కింది.."
" నీకంటేనా....? నీ ఒంట్లోనే, ఎక్కడేక్కడ ఎంతెంత కొవ్వు ఉండాలో, అంతంత అక్కడక్కడ ఉంది....నువ్వే ఓమారు చూసుకో,నీకే తెలుస్తుంది"
" అక్కర్లేదులే, నా కంటే బలసిన వాళ్ళు ఉన్నారు..నీకు తెలియదులే, నువ్వు చిన్న పిల్లాడివి."
వినయ్ చేసే కొంటె పనులు, మాట్లాడే చిలిపి మాటలు,అన్ని చిన్నపిల్లడి చేష్టలుగా తాను తీసుకుంటున్నట్టు,వాడు అనుకోవాలని,శోభన కావాలనే చిన్న పిల్లాడు అని అంది.
" హమ్మయ్యా, చిన్న పిల్లాడినని ఒప్పుకున్నందుకు థాంక్స్....అది సరే, ఈ రోజూ చీర జార్చి కట్టావేందుకు...? నీ బొడ్డు కనబడుతోంది "
" అయ్యో.....అవునే నిజమే...నా మతిమండ.....చీర జారిపోయింది"( వెంటనే చీరను పైకి లాక్కుంది)
" అరే..అదేంటమ్మా....వెండి పట్టీలా.....?? నడుముకు...."
" అది పట్టీ కాదు,వెండి మొలత్రాడు.పెళ్ళైన కొత్తలో మీ నాన్నగారు ముచ్చటపడి చేయించారు.."
" ఓహ్, మొలత్రాడా....?"
కుచ్చిళ్ళ పైకి కనబడుతున్న మొలత్రాడుని వినయ్ చేత్తో పట్టుకుని.
" ఏంటమ్మా....ఇంత టైట్ గా ఉంది "
ఎద్దు ముక్కుత్రాడు పట్టుకుని లాగినట్టు,తన తల్లి వెండి మొలత్రాడు పట్టుకుని ముందుకు లాగాడు...
ఆ ఊపుకు రవికలోని పొంగులు వినయ్ కు మెత్తగా తగిలాయి.శోభన,తనను తాను తమాయించుకుని,
" కొద్దిగా ఒళ్ళు చేశాను కదా, అందుకే కాస్త బిగుతుగా ఉంది..."
అంటూ గాస్ బండ వైపు తిరిగింది.
వినయ్ తన తల్లి వక్షాన్ని, పిరుదులను అలాగే చూస్తుండిపోయాడు.
" ఏంట్రా....? అలా చూస్తున్నావ్..."
" ఐ లవ్ యూ అమ్మా...."
" ఏమయ్యింది,ఇంతలో అబ్బాయిగార్కి....?"
వినయ్ ఒక అడుగు ముందుకేసి తల్లి మొహాన్ని రెండుచేతుల్లోకి తీసుకుని, నుదురు దగ్గర నుంచి,గడ్డం దాకా ముద్దుల వర్షం కురిపించాడు.ముద్దులుపెడుతున్నపుడు,తన తల్లి అప్పుడే స్నానం చేసినట్టి సబ్బు సువాసన గుభాళించింది.
" వెళ్ళి స్నానం చేసిరా కన్నా, అప్పటికి బిర్యాని రెడీ అవుతుంది"
" అవును, బిర్యాని అన్నావుగా,నా ముద్దుల అమ్మ.."
అదే అదనుగా తన ఓ చేయి,తల్లి ఎత్తైన వక్షం మీద పెట్టి,హారన్ నొక్కినట్టు నొక్కి వదిలాడు.అనుకోని ఈ ప్రవర్తనకు నివ్వెరపోయిన శోభన,వినయ్ చేతిని విసిరికొట్టింది.
" ఇదేంటి కొత్తగా......అమ్మ పాచీ మీద చెయ్యి వేసి......"(మాట పూర్తి చేయలేకపొఈయింది)
" ఏం..పట్టుకోకూడదా...? అవి నావి.నాకు పాలివ్వడానికేగా, ఇంత పెద్దగా పెంచావు...?"
" పిచ్చి సన్నాసి, అదంతా నువ్వు పసివాడిగా ఉన్నప్పుడు....ఇప్పుడు కాదు..."
" ఇప్పుడు నాకు కాకపోతే, మరి ఎవరికీ"(అమాయకంగా మొహం పెట్టాడు)
" మీ నాన్నకు..నువ్వు ఇంకా పెద్దవాడివి అయితే నీ ఆవిడ ఇస్తుంది" చిలిపిగా నవ్వింది.
" దానికి చాలా సమయముంది.అంతవరకూ, ఒకటి నాకు,ఒకటి నాన్నకు...ఎలా ఉంది...ఐడియా...?"
" మ్మూ ...ఆయనను కనుక్కుంటాను" వెక్కిరింపుగా అంది.
" అమ్మా....నువ్వు ఎంత బాగుంటావో తెలుసా....? ఆ రంగు, ఆ దేహము, వెనక ఆ ఎత్తులు, ముందు ఈ ఎత్తులూ....చక్కగా ఉంటాయి.మొత్తానికి నువ్వు సూపర్ ఫిగర్ "
వినయ్ కావాలని మాటల్లో పురోగమిస్తున్నాడు.
" ఆపు నీ సన్నాయి...." అంటున్నంతలో,
వినయ్,తల్లి వెనకాల మోకాళ్ళ మీద కూర్చున్నాడు.అర్థం కాని శోభన,
" మళ్ళీ ఏమయిందిరా, నీకు....? నీతో వేగలేకపోతున్నాను"
వినయ్, తన మొహాన్ని తల్లి ఎత్తైన నితంబాల మీద ఆనించాడు.
" దూదిలా ఎంత మెత్తగా ఉన్నాయో .... ఒక ముద్దు పెట్టుకోనా..."
శోభన జవాబు కోసం ఎదురు చూడకుండా,కొవ్వు కొండల మీద ముద్దుపెట్టాడు.
" వినూ, అక్కడ అలా ముద్దుపెట్టకూడదు......అమ్మని అనే విషయం నీవు మరచిపోతున్నావు....తప్పు"
" అదంతా,నాకు తెలీదు.నాకు నచ్చింది అంతే....."
" తప్పన్నానా...?"( గొంతు కొంచం హెచ్చించింది)
అవేమీ పట్టించుకోకుండా, వినయ్ తల్లి చీర అంచు,లంగాతో సహా,పట్టుకుని పైకి లేపాడు.ఈ హఠాత్పరిణామానికి ఉలిక్కిపడిన శోభన చీర మోకాలు పై దాకా వెళ్ళకుండా చేత్తో పట్టుకుని అక్కడే ఆపేసింది.
" ప్లీజ్ బంగారం....ఒక్కసారి చూడనీ,నా బుజ్జి అమ్మవు కదా...."
" చిరాకు తెప్పించకు.....ముందు లెగు..."
నిరాశతో వినయ్ నిలబడి.
నీ ముద్దుల కొడుకును, వాటిని,ఆ మాత్రం నేను చూడడానికి అర్హత లేదా...? రోడ్డు మీద వెళ్ళే ప్రతీ వెధవ,వాటిని చూసి కామెంటు చేస్తుంటే,అసలు అవి ఎలా ఉంటాయోనని చూసే కోరిక నాలో కలగదా....?వీధిలో నువ్వు వెళుతుంటే నీ పిఱ్ఱలు, పాచీ ,ఊగిసలు చూసి వాళ్ళే పిచ్చెక్కిపోతుంటే,ఇంట్లో ఉంటూ, ఎప్పుడూ నిన్ను చూసే వాడికి ఎంత ఆశగా ఉంటుందో అర్థం చేసుకో...? ప్లీజ్ మా..."
" నన్నేమి చేయమంటావురా....ఇలా ఏదో ఒకటి,చెబుతూ నన్ను మాటు వేస్తున్నావు"
"అలాంటిదేమీ లేదమ్మా....ఒక్కసారి, ఒకే ఒక్కసారి,నిన్ను బిత్తలగా చూడాలని ఉందమ్మ.ఒక్కసారి చూసేస్తె, ఇక అస్తమాను అలాంటి ఆలోచనలు రావు.నీ జోలికి రాను.ఇలా కనిపించీ కనబడక ఉంటేనే చూడాలనే తహతహ పెరుగుతుంది."
" అమ్మను ఎందుకలా చూడాలనిపిస్తోంది....?"
" చెబితే ఏమీ అనుకోవుగా..."
" మ్ ....."
" నాకు తళుకుబెళుకులున్న ఆడదాన్ని నగ్నంగా చూడాలని ఎప్పటి నుంచో ఒక ఇది."
వినయ్ మాటలల్లో ఎంతో అభివృధ్ధిని సాధించాడు.
" ఈ వయస్సులో, నాలో ఏముంటాయి....."
" నీకు వయస్సు పెరిగినా,తరగనివేమేమి ఉన్నాయో,……………ఎవ్వరికీ లేని అందాలు ఎక్కడెక్కద ఉన్నాయో…….. నాకు తెలుసు....ముఖ్యంగా చిన్నప్పుడు,నాకు పాలిచ్చిన ఆ పాచీలు చూడాలని చాలా ఆశగా ఉంది"
శోభన ఖంగుతింది.నోటమాట పెగలలేదు.ఇప్పటి దాకా జరిగింది ఒక తంతు అయితే...ఇప్పటి నుండి జరగబోయేది........?
తల విదిలించింది.
" నాకు తల తిరుగుతోంది.నువ్వెళ్ళి స్నానం చేసిరా, ఆలోచించనీ....."
" ఇది చాలమ్మా.....బాగా అలోచించు....చిన్నప్పుడు,వాటిని పట్టుకుని,ఆడుకుంటూ,అల్లరిగా పాలు త్రాగిన నీ కొడుకే కదా, చూడాలంటున్నాడు.గజిబిజిగా కాకుండా,ప్రశాంతంగా అలోచించు..నా మాటల్లో న్యాయముందని నీకే అనిపిస్తుంది."
వినయ్ కు అర్థమయ్యింది.హిమగిరి బీటలు వేస్తోందని.సన్నగా విజిల్ ఊదుకుంటూ,బాత్రూంలోకి దూరాడు.
బాత్రూం లో ,అమ్మతో జరిగిన సంభాషణ పునరావృతం చేసుకుంటూ,తొడల మధ్య చూసుకున్నాడు,పచ్చటి నరాలతో ఉబ్బి, చిలగడ దుంపలా ఎగిసెగిసి పడుతోంది మడ్డ.చివరి తొక్కంతా తైలము రాసినట్టు పిసపిసలాడుతోంది.జాడించుకుని కార్చేసుకుంటే, మళ్ళీ మూడ్ లోకి రావడానికి కొద్దిగా సమయం పట్టవచ్చు అనే ఉధ్ధేశ్యంతో, తనను తాను నిభాళించుకుని స్నానం ముగించి,వార్డ్ రోబ్ లో నుండి,తండ్రి లుంగి కట్టుకుని,బనీను వేసుకుని,మళ్ళీ కిచన్ లోకి వెళ్ళాడు.
ఎపుడూ లేని విధంగా, కొడుకు లుంగీ అవతారాన్ని చూసి,ఆశ్చర్యపోయిన శొభన,
" ఏంట్రా, ఈ రోజు లుంగి కట్టావు.....?"
" నువ్వేగా అంటావు, నేను ఇంకా చిన్నపిల్లాడిని అని...అందుకే...."
" లుంగి కట్టినంత మాత్రానా...."
మాటను ఆపేసి,శోభన కొడుకు చూడకుండా,వాడి తొడల మధ్య చూసింది.ఇట్టే పసిగట్టేసింది,కొడుకు లోపల ఏమీ వేయలేదని.ప్రౌడకు ఆమాత్రం తెలీదా......!!!
"వంటయ్యిందామా......?"
" అయిపోవచ్చింది....ఎందుకంత కంగారు,ఇప్పుడేగా 11 అయ్యింది"
" సరే, నేను ఇక్కడే ఉంటాను.నువ్వు నీ వంటపని కానీ"(మళ్ళీ వినయ్ కళ్ళు తల్లి స్తనధ్వయం మీదకు మళ్ళాయి)
" మళ్ళీ పిచ్చి పిచ్చి మాటలు ,మొదలెట్టకు నాయినా"
" అలాంటిదేమీ లేదు గాని, నిన్న రాత్రి ఒక కల వచ్చిందమ్మా...చెప్పనా...?"
" అవునా...!! ఏంటో.....?"(తన పని చేసుకుంటునే కుతూహలంగా)
" నువ్వు ఇలాగే వంట చేస్తున్నవు.కానీ వేరే డ్రెస్.."
" నైటీనా....?"
" కాదమ్మ. చిన్న స్కర్ట్ వేసుకున్నావు.పైన ఏమీ లేదు"
" ఇది నిజంగా కల అయ్యిండదు.నువ్వు చెప్పే కట్టుకథ.వెధవాయ్"
" కట్టుకథ అయితే,స్కర్ట్ కూడా ఎందుకూ....? నిజంగానే కలమ్మా...."
" అలాగా, నమ్మాను.అయితే ఇపుడేమిటంట...?"
" నువ్వు వండుతున్నపుడు, ఫోన్ రింగ్ అయ్యింది.నువ్వు పరుగెత్తుకుంటూ హాల్ లోకి వెలుతుంటే, నీ ఎద బరువులు ఎంత అందగా ఊగాయో,..........అవునూ నీకు ఇంత అందగా,పెద్దవిగా ఎలా వచ్చాయమ్మా....?"
" ఏమో ,నన్నడిగితే, నేనేమన్న వాటికి ఎరువులు వేసి పెంచుతున్నానా?"
" అదికాదమ్మా, నా స్నేహితుల అమ్మలకు ఇలా, ఇంతలా ఉందవు."
" హుమ్ .........అంటే, నీ కళ్ళు నీ స్నేహితుల తల్లులను కూడ పరామర్శిస్తున్నాయన్నమాట."
" ఛా..ఛా..మాటవరసకు అన్నాను,అంతే………..అమ్మా, ప్లీజ్ చీరలేకుండా వంట చేయొచ్చుగా........"
" రేయ్,అదంతా కుదరదు.ముందు నువ్వు బయటికి వెళ్ళు.."
" అయితే ఒక షరతు...."
"......."
" ఒకటి చీర విప్పేయి,లేదా,పాచీ మీద ఉన్న ముచ్చిక రంగు చెప్పు"
" మ్మ్..... నలుపు, చాలా...?? బాగా చెడిపోయావు,వెళ్ళవతలికి...."
వినయ్ తల్లికి దగ్గరాగా వెళ్ళి, ఆమె పవిటను ఒక ప్రక్కగు లాగి,
"కొంచం చూపించొచ్చుగా.......?"
శోభన,మారు మాటాడక తన పని,తాను చేసుకుంటోంది.
వినయ్ మెల్లిగా తన తల్లి స్థనం రవిక మీద నుంచే పట్టుకుని,వ్రేళ్ళతో ముచ్చిక తడిమాడు.శోభన లోపల బ్రా వేసుకోక పోవడంతో, కొడుకు చేష్టలకు బిరుసెక్కి ఈతకాయల్లా నిక్క బొడుచుకున్న ముఛ్ఛిక వాడి వ్రేళ్లకు గట్టిగా తగిలింది.
" ఒరేయ్, చెయ్యి తీయ్,రాను రాను వేషాలు ఎక్కువవుతున్నాయి"
" అదికాదమ్మా, లోపల ఏదో గట్టిగా వేలికి తగులుతుంటే, దాన్ని పట్టుకుని పీకుతూ, నీ మొహం చూస్తుంటే నాకు ఎలాగో ఉందమ్మా"(గట్టిగా తగులుతున్నదేదో తెలియనంత అమాయకత్వము ముఖమునిండా పులుముకున్నాడు)
" గట్టిగానా...? అలా ఏమీలేదు, నోరుముసుకో...."
కొడుకు వేలు, ముచ్చికను ముట్టుకోగానే, తనలో కలిగిన కలవరపాటును కప్పిపుచ్చుకుంది.
" నిజంగానమ్మా, ఏదో గచ్చకాయలా, గట్టిగా...."
"......"
వాడు ముట్టుకున్నది,ఆడదాని ఆయువుపట్టులో మొదటిది అని ఎలా చెప్పగలుగుతుంది.
" అమ్మా, అది ముట్టుకున్నప్పుడు, నాకు సమ్మగా అనిపించింది....మరి నీకో....?"
" అది...అది...అలాంటిదేమీ లేదు. వంట అయ్యింది.కొద్దిసేపు బిర్యానిలో ముక్కలు మగ్గని.పద, అప్పటి దాకా మనం టి.వి చూద్దాం.
శోభన సోపాలో కూర్చుంది.వినయ్ అమ్మ ఒడిలో తల పెట్టుకుని పడుకున్నాడు.వినయ్ ముఖానికి అతిదగ్గరగా, రెండు వెన్న ముంతలు శ్వాసకు తగ్గట్టు,లయగా ఊగుతున్నాయి.
" ఏయ్ అక్కడేంటి చూపులు, టి.వి స్క్రీన్ చూడు. నీకోసం నీ ఫేవరేట్ నటి డాన్స్ ఆడుతోంది,చూడు.."
" ఎవరు ఆడినా, నీ పిఱ్ఱల నాట్యం ముందు బలాదురు."
" వినూ నువ్వే మీ అమ్మను ఇలా ఎగతాళి చేయొచ్చా, అంత చంఢాలంగా ఉంటుందా నా నడక"
" హంస నడక ఎలా ఉంటుందో తెలీదుగాని, బహుశా, నీ నడకలా అందంగా ఉంటుందేమో...అమ్మా, నీకు కాలేజి రోజుల్లో ఏదైన నిక్ నేమ్ ఉండేదా...?"
" అవన్నీ ఇప్పుడు ఎందుకులేరా, పాత కథలు..."
" సర్దాగా చెప్పమ్మా.."
" మ్మ్.....నువ్వు చెప్పినట్టే, అప్పట్లో నా నడకను చూసి అందరూ నాకు డిస్కో శోభన అని పేరుపెట్టారు"
" అంటే నువ్వు బాగా డాన్స్ ఆడేదానివన్నమాట..."
" నా బొంద,నేను కాదు, నా బాక్....."
కొడుకుతో చాలా ఫ్రీగా మాట్టాడ్డం ,ఎప్పుడు మొదలయ్యిందో, తనకే తెలీదు.
" అంటే అది పుట్టుకతో వచ్చిందా..?..అందుకే,ఇప్పటి దాకా ఉంది..."
ఆ మాటకు,శోభన వాడి చెవి మెలిపెట్టింది.
" అబ్బా…..అద్సరే, మరి వీటికి నిక్ నేమ్ ఏమీ లేదా...?"(తల్లి ఎదను చూపుడు వేలుతో చూపిస్తూ)
" అలాంటిదేమి లేదు.ఇక వాగుడు ఆపు"
" ఎందుకు లేదు...?.......నేను పెట్టనా...? జెర్సీ శోభనా..." పకపకమని నవ్వాడు.
" జెర్సీ శోభనానా....?" (అర్థంకానట్టు చూసింది)
" జెర్సీ అనేది పశువులజాతిలో ఒకటి.పూటకు పది లీట్తర్ల పాలు ఇస్తుందట...అందుకే నీకాపేరు పెట్టాను..."
శోభన చిరుకోపంగా వాడి వైపు చూసింది.అది ఉత్తుత్తి కోపమని పసిగట్టిన వినయ్, చేతిని తల్లి పైట కిందకు పోనిచ్చి ,ఒక సన్నును మెల్లిగా పట్టుకున్నాడు.
" అమ్మా, వీటి నుంచేగా పాలు వస్తాయి...?"( కొద్దిగా నొక్కాడు)
" ఊ....."(ఏమనాలో తెలీక ఊకొట్టింది)
" రెండిటిలోనూ పాలు ఉంటాయా...? లేక,ఒకటి ఖాళీ అయితే ఇంకొక దానిలో వస్తాయా....?"
కొడుకు మాటకు చురుక్కుగా ,వాడి మొహం చూసింది.మొహంలో అమాయకత్వమే మళ్ళీ మళ్ళీ కనిపిస్తోంది..
" రెండిటిలోను ఉంటాయి....."
" అమ్మా, ఇంకొక ప్రశ్న. నీ పాలు అక్క ఎక్కువగా తాగేదా, లేక నేనా....?"
" నువ్వే...."
" అదేం.....?"
" మీ అక్క పుట్టినప్పుడు, చాలా ఆలస్యంగా స్రవించాయి....."
" అంటే వీటికి నాతోనే ఎక్కువ స్నేహముందన్నమాట."
రొమ్ము క్రిందిబాగాన్ని అరచేత్తో కొద్దిగాపైకెత్తాడు.బరువుగా అనిపించింది.
" అమ్మా, వీటిలో ఇంకా పాలున్నట్టున్నాయి, చాలా బరువుగా ఉంది" (నొక్కుతున్న చేతిలోని ఒక చిలిపి వేలు, ముచ్చిక బాగాన్ని స్పృసించింది)
" ఉండవు రా...."
" అదేం.....?"
" అదంతే. పిల్లలు పుట్టాక కొద్ది మాసాల తర్వాత స్రవించడం ఆగిపోతాయి."
" మరి పాలవాడు పాలు ఎప్పుడూ తెస్తుంటాడుగా,వాడి ఆవు, పాలు ఎప్పుడూ ఇస్తూందిగా..."
" మనిషి, పశువు ఒకటే ఎలాగవుతుందిరా మొద్దావతారం..."
" అమ్మా, నీ దాంట్లో పాలున్నట్టున్నాయి.....నొక్కుతుంటే బెలూనులో నీళ్ళు పోసినట్టు గట్టిగట్టిగా, మెత్తమెత్తగా ఉంది"( అరచేతి నిండా పొదుగును చేబుచ్చుకుని అదిమాడు.)
ఆడదాన్ని ఆయుక్తం చేసే ఆ నొక్కుడుకు,వినయ్ చిలిపి చేష్టలకు, కొంటే మాటాలకు తన తొడల మధ్య ప్రకంపణాలను ఆపుకోలేకపోతోంది శోభన.
రుచి మరిగిన ప్రౌడ అవయవ సంపద,
మొహంవాచిన మనస్సు,
మళ్ళీ ఆ రుచి కోసం తహతహలాడుతూ శోభనను ముందుకు త్రోస్తున్నాయి.ఉప్పూ కారం వంటపట్టిన అవయవాలు, తీపి సలుపుతో, హద్దులు మీరమని ఘోసిస్తున్నాయి.
" అమ్మా.....!! పొదుగు అంటే ఇదేనా....?" (చనుపుష్ఠిని మళ్ళీ నొక్కాడు)
" ఊ......" మంద్రంగా మూలిగింది.
" అమ్మా, నీ పొదుగు ఇలాగే ఎప్పుడూ పిసుకుతూ ఉండాలనిపిస్తోంది."
" ఈ ఒక్కసారికే ఒప్పుకుంటున్నాను..."
చాలాకాలం తర్వాత,పరస్పర్శ రాపిడిలోని సుఖానుభూతితిని చవిచూస్తూ, కళ్ళు మూసుకుంది.
" అమ్మా, నీ చెయ్యి ఇలా ఇవ్వు....."
అయోమయంగా వినయ్ ను చూస్తూ,చెయ్యి చాచింది శోభన.
తల్లి చెయ్యిని తన ఛాతి మీద పెట్టుకుని, కొద్దిగా నిగిడిన తన ముచ్చికను అమ్మ వేలుతో పాముకుంటూ,
" అమ్మా, ప్లీజ్.....ఇలా తడమవా....?"
" ఎందుకూ.....ఇదేంటి కొత్త అలవాటు....????"
" ఇలా చేస్తే ఎందుకో నాకు సమ్మగా ఉంటుందమ్మా.....ప్రశ్నలు వేయకుండా,ప్లీజ్ చెయ్యవా.....?"
వినయ్ తల్లి, వాడి ముచ్చిక చుట్టూ మెల్లిగా వృత్తాలు గీస్తూ, ముచ్చిక మీద గోరుతో పిచ్చుక ముక్కుతో పొడుస్తున్నట్టు పొడిచింది.తల్లి గోరుతో ముచ్చికను గ్రోలుతున్న తీరు, వినయ్ దేహాన్ని అతలాకుతలం చేస్తోంది.వెల్లకితల పడుకున్న కొడుకు చటుక్కున గోడ వైపుకు తిరిగాడు.తనకు లుంగి గుడారంగా లేవడం కనబడకూదదనే తాను అలా చేశాడని ఇట్టే పసిగట్టింది శోభన.
"వినూ, ఏమయ్యింది..? నీ మొహం అదోలా ఉంది"
నిగిడిన తన దడ్డును రెండుతొడల మధ్య నొక్కుకుంటుండడం శోభన కంట పడింది.అఛ్చాదనలోని కొడుకు అంగం పరిమాణం తేటగా తెలుస్తోంది.
" సరే, ఇక చాలా....?"( చెయ్యి తీసేసింది)
" అమ్మా, ఇంకొద్ది సేపు..ప్లీజ్" మళ్ళీ తన తల్లి చెయ్యి అక్కడ పెట్టుకున్నాడు.
శోభన, వినూ ముచ్చికను గోరుతో గీరుతూ,మీటుతూ, మధ్య మధ్య లో లాగుతోంది.తన తల్లి చర్యలకు వినయ్ సొమ్మసిల్లిపోతూ, కళ్ళు మూసుకుని తన తల్లికి తెలియకుండా(అని వినయ అనుకుంటున్నాడు, కానీ శోభనకు కనబడుతునే ఉంది) చేత్తో లుంగి మీద నుంచే బిరుసెక్కిన తన రాడ్ ను గిలకొడుతున్నాడు.
" అమ్మా, ఓ ముద్దివ్వవా....?"
" ముద్దివ్వనా....? ఇలా తడుముతూ ఉండనా……………ఏదో ఒకటే చెప్పు....?"
ఆ సమయంలో వినయకు రెండూ కావాలనిపించింది.
" ఒక చేత్తో తల్లి సన్ను నొక్కుతూ, రెండో చెయ్యి తన అంగాన్ని సవరించడం ఆపి,తల్లి గడ్డం పట్టుకుని, అరమోడ్పు కళ్ళతోనే,
" రెండు చేయమ్మా......."
" ఒకొక్కసారి, నేను నీకు అమ్మేనా అని నాకే సందేహం పుడుతోంది……….ఇంకా ఏమేమి అడుగుతావో, ఏమేమి చెయ్యమంటావో...నాకు భయంగా ఉందిరా...."
తన తల వంచి,నాలుకతో తాంబూళం అందిస్తున్నట్టు చాకులా పొడుగ్గా చాపింది శోభన .వినయ్ ఆ నాలుకను తన పెదవుల మధ్యకు ఇరుకించుకుని,ఐస్ఫ్రూట్ లా చీకుతున్నాడు.శోభనలో మత్తు ఆవరించుకుంటోంది.వినూ ముచ్చికను ప్రేరేపిస్తూ,వినయ్ లో సెగలు రాజేస్తోంది.తన కన్నకొడుకు తన ఒడిలో పడుకుని, హస్తప్రయోగం చేసుకునే అరుదైన దృశ్యం తనలో ఉద్రేకం ఉచ్చస్తికి తీసుకువెళుతోంది.
చిన్న వయస్సులో ఒడిలో పడుకున్నప్పుడు పాస్ పోసేవాడు....మరి ,ఇప్పుడో..... యవ్వనరసాన్ని.......
" సుందరీ, నా నాలుక చీకు.."
ఆలోచనల్లోంచి బయట పడ్డ శోభన,
వినయ్ నాలుకను చప్పరించింది.
" అమ్మా...అలాగే చీకు, గట్టిగా కొరుకూ..." అంటూ,తల్లి పెదాలను జుర్రుకుంటూ, కొరుకుతూ గట్టిగా మూలుగుతున్నాడు.కొడుకు ఇస్తున్న అధరాల సుఖానికి సమానంగా, వాడి ముచ్చికలను రక్కుతూ , గిల్లుతోంది.
" ఆహ్....స్స్ స్స్ స్స్ స్స్....అలాగే...అలాగే గిళ్ళు.....పీకు.....నీ పాచీని చూపమ్మా.....కొరికేయాలని ఉంది.....ఆహ్ హ్ హ్ హ్ ...."
శోభన తన చెయ్యి తీసింది.
" అమ్మా....చెయ్యి తీయకు...."
శోభన తన చూపుడు వ్రేలు నాలికతో చీకి, తడిచిన వేలుతో ముచ్చికను గ్రోలింది.
" హబ్బా....సూ.....సూ.....సూపర్ మా..."
శివాలెత్తిపోయిన వినయ తల్లి జాకెట్టు అంచు గట్టిగా పట్టుకుని లాగాడు.పలుచటి గుడ్ద పర్రుమని చిరిగిపోయింది.గర్వంగా సవాలు విసురుతున్న చనుకట్టు ముప్పావు వంతు నగ్నంగా బయటపడ్డాయి.అమ్మ అందమైన పొదుగు అంత దగ్గరలో చూడడం,తన ముచ్చిక మీద అమ్మ తడి వేలి తాండవం, వినయ్ లో కట్ట త్రెంచేసి, పస్ మని విరజిమ్మింది.ఆవేశం ఆనకట్టలు త్రెంచుకోవడం,ఫిల్మ్ ఎంత తొందరగా కాలుతుందో,అదే వేగంతో వినయ్ తొదల మధ్య లుంగి తడిచిపోవడం శోభన దృష్టి నుండి తప్పించుకోలేదు.
కంగారు కంగారుగా లేచి వినయ్ తన గదిలోకి పారిపోయాడు.
తను,హస్తప్రయోగం చేసుకుంటానని చెప్పలేదు.ఆమె ఇలా జరుగుతుందని ఊహించకుండానే కొడుకు సహకరించింది. శోభనంగదిలో ఉదయాన్నే పెళ్ళికూతురి తల్లికి ,మంచం మీద తెల్లటి దుప్పటి పై రక్తపు మరకలు కనబడితే ఎంత ఆనందిస్తుందో,కొడుకు తడిసిన లుంగిని చూసి అంతకంటే వెయ్యి రెట్ట్లు శొభన మనస్సులో మతాబులు వెలిగాయి.కొడుకు కౌమార దశ దాటినట్టు అర్థం చేసుకుని గుంభనంగా నవ్వుకుంది.
తుమ్మెద పూవును గ్రోలడం ప్రకృతి.
మరి,ఇక్కడ పూవే తుమ్మెదను గ్రోలిందేమో.......????
ఇది వికృతా....
