Update 27
విను, చట్టున తల్లి మొహం అందుకుని,ఆమె పెదాలకు తన పెదాలు తాకించి చీకుతున్నాడు....పెదాన్ని మెత్తగా కొరుకుతున్నాడు......పీలుస్తున్నాడు....శోభన విడిపించుకోడానికి వినయ్ గుండెల మీద పిడికెళ్లతో మెత్తగా బాదుతోంది..వినయ్ ఆమెను వదిలేలా లేడు మూడు నిమిషాలా పాటు పెదాలను పీల్చి పిప్పిచేశాడు...భర్త కూడా ఇంతవరకు ఇలా ఇంత సేపు పెదాలను ధ్వసం చెయ్యలేదు.....కొడుకు చీకుడుకు సొమ్మసిల్లి,ఒక రకమైన మత్తులో ఉంది.తల్లిని అదే స్థితిలో వెల్లకితల పడుకోబెట్టి రవికను తప్పించి, ఆమె నగ్న కుచాలను పిసుకుతూ, ముచ్చికలను నలుపుతూ ఠారేక్కిస్తున్నాడు.....శోభనకు ముచ్చికల్లో కంపణాలు మొదలెట్టి, తీయగా సలుపుతున్నాయి...
" వి....నూ, ఏం చేస్తు......న్నావురా....ఏదేదో చేసి, నన్ను నీ దాసిని చేసుకున్నావు....ఇప్పుడు....నీ బిడ్డను కడుపులో మోస్తున్నాను....."
మత్తులో సణుగుతోంది.
" అమ్మా, నీ పాలిండ్లల్లో పాలు రావాలని ఎదురుచూస్తున్నా, అవి రాగానే, నీ తల మీద పోసి, పాలాభిషేకం చేస్తాను......సళ్ళ మీద పోసి సళ్ళా భిషేకం.....పూకు మీద పోసి పూకాభిషేకం చేస్తానే...."
" మ్మ్ మ్మ్ మ్మ్.....నువ్వేమైనా చేసుకో....కానీ ఇప్పుడు మనం చాలా సున్నితంగా ఉండాలి..."
" అలాగే బంగారం ...కానీ నాకోక ఆశ...."
" ఉం....చెప్పరా...."
విను, తల్లి పాలురాని ముచ్చికను చీకుతునే ఉన్నాదు.
" వసంతికి ఫోను చేసి అశ్లీలంగా మాట్లాడవా......? మీ ఇద్దరూ అలా మాట్లాడుకుంటే వినాలని ఉంది."
" అశ్లీలంగానా....?? అంటే.....?"
" లెస్బియన్ టాక్స్..."
" ఛ్ఛీ...అదేదో చిన్న వయస్సులో తెలీక చేసింది...ఇప్పుడు దానికేమి గుర్తు ఉండదు....మీ అక్క వచ్చిన తర్వాతా....చూద్దాం...ఫోన్లో ఇదంతా వద్దు...."
" అమ్మా.....గుద్దలో నాది పెట్టనా....చూడు ఎలా ఎగిరెగిరిపడుతున్నాడో..."
" వద్దు వినూ, పొట్ట అదిరేలా ఏమీ చెయ్యకూడదు..."
" అయితే నోటితో చెయ్యి...."
"..........."
వినయ్ జామ్ డబ్బా తెచ్చాడు.
" ఇది ఎందుకురా....?"
వేలితో జామ్ తీసి తన ముచ్చికలకు రాసుకున్నాడు.
శోభనకు అర్థమయ్యింది.
ముందుకు ఒంగి, జామ్ ను నాకుతూ ముచ్చికను నాకింది......కొరికింది...పళ్లతో లాగుతోంది.....అలా రెండు ముచ్చికలు నిగిడేదాకా చీకింది.
వినయ్ కు ఒళ్ళు తేలిపోతోంది....
మళ్ళీ జామ్ తీసి తన పిచ్చలకు రాసుకున్నాడు...
శోభన అమాంతంగా వట్టలను నోట్లోకి లాక్కుని, వాటిని కొరక కుండా పీలుస్తుంటే, వినయ్ కు సుఖం నషాలానికి అంటుకుంటోంది....
ఈ సారి జామ్ డబ్బాలో తన మడ్డను అడుగంటుకు ముంచాడు......, మిరపకాయను సెనగపిండిలో ముంచినట్టు జామ్ లో ముంచి బయటికి తీశాడు.....
గుండు రెట్టింపు సైజులో శోభనను కవ్విస్తోంది..
నుని నాలికతో మడ్డ గుండును నాకింది....
జామ్, కొడుకు ప్రీ-కం తో కలిసి, దాని రుచి అద్భుతంగా అనిపించింది.....అలా నాలికతో గుండును నాకి, నాకి.... జామ్ ను మింగుతూ.....వట్టలను చెత్తో మెల్లిగా పిసుకుతూ, నొక్కుతూ......సుల్ల మొత్తం నాకి శుభ్రం చేస్తూ, కుడుస్తోంది...
వినయ్ తల్లి తలను పట్టుకుని ముందుకూ వెనక్కు ఊపుతూ దెంగుతున్నాడు...
ఒకొక్కసారి, కొడుకు మడ్డ శీర్షం, తన కొండ నాలికను పొడుస్తోంది.....
వినయ్ కు ఏడు వర్ణాలు కనబడుతున్నాయి..
" ఆ అమ్మ్మా.....షా"
శోభన గోళ్ళతో బీజాలను గీకుతూ, పిసుకుతూ ఉంది......
వినయ్ నడుము ఊపు ఎక్కువయ్యింది....
" ఆహ్...అమ్మా............"
శోభ నోరు చిక్కటి ద్రవంతో నింపేశాడు...
అనుకోని పరిణామానికి శోభన ఉక్కిరిబిక్కిరి అయి, సగానికి పైగా మింగేసింది....
సర్రున లేచి పక్కన ఉన్న వాష్ బేషిన్ లో మిగిలింది ,ఉమ్మేసి,నీళ్లతో నోరు కడుక్కుంది....
ఆవేశం తగ్గిన వినయ్, బాత్రూములోకి వెళ్ళి కడుక్కున్నాడు..
ఇద్దరూ భోజన చేసి, ఒకే మంచం మీద పడుకున్నారు...
మరునాడు ఉదయం 7 గం.,
వినయ్ మెలుకునేసరికి,తల్లి కిటికి ప్రక్కన నిలబడి ఫోన్ లో మాట్లాడుతోంది.మాటలు స్పష్తంగా వినబడుతున్నాయి.
" నన్నేమి చేయమంటావే, ఏదో అనుకోకుండా జరిగిపోయింది "
" ఏంటమ్మా, చిన్నపిల్లలా మాట్లాడుతున్నావు...?ఇది బయటికి తెలిస్తే ఎంత సిగ్గుచేటో....మనవళ్లను చూసుకునే వయస్సులో, నీకు ప్రసవమా...?"
" ఏమే, నువ్వేదో ఓదారుస్తావని నీకు ఫోన్ చేస్తే...."
" అమ్మా, నిన్ను బాధపెట్టడానికి కాదు నేను అన్నది.నాకు కడుపొస్తే, సహాయానికి నువ్వుంటావనుకుంటే, నేనే నీకు పురుడుపోయాల్సి వస్తుందేమో......??"
" అయితే, అబార్షన్ చేసేసుకోనా...?"
" నీకేమన్నా పిచ్చిపట్టిందా...? అది ఒక ప్రాణం...ఎంతైన మన వారసత్వం....ఇలా మాట్లాడితే, ఇక మీదట నీతో మాట్లాడను..."
" ఇలా మాట్లాడొద్దు, అలా మాట్లాడొద్దు అంటే, నేనేమి చెయ్యను...?"
" సరే, ఇప్పుడేమి చేద్దాం చెప్పు...అబార్షన్ మాత్రం వద్దు "
" ఒక్క మార్గం ఉంది వసీ..."
" ఏంటది....?"
" నేను మీ ఇంట్లోనో, లేదా, నాన్న దగ్గరకు వెళ్ళో ఒక సంవత్సరం ఉండి, బిడ్డను కని ఊరుకు వచ్చెస్తాను.ఎవరైనా అడిగితే,ఇది నీ బిడ్డ అని చెప్పుకోవచ్చు."
" ఎన్ని రోజులు....ఇది దాయగలవు?????"
" కొన్ని ఏళ్ళు, ఆ తర్వాత ఏదోక మార్గం దొరకకపోదుగా"
" మ్మ్....ఈ ఆలోచన ఎవరు ఇచ్చారు....? నీకంత తెలివితేటలు లేవు.ఒక మౌత్ కిస్ ఇవ్వమని సైగ చేస్తేనే వారం రోజులు తర్వాత అర్థమవుతుంది నీకు...అంత మట్టిబుర్ర నీది "
" ఛ్ఛీ ..పోవే,ఇప్పుడవన్నీ అవసరమా...? ఐడియా నీ తమ్ముడిది..."
" వాడితో ఎలా చెప్పేవు...?చిన్నకుర్రాడు... ఏమీ తెలీని వయస్సు.......ఏమనుకుంటాడు....?"
ఏమీ తెలీని వయస్సా.....?ఈ విషయంలో నీకూ, నాకూ తెలీనివి చాలా తెలిసిన అపర వాత్సాయనుడు..
" ప్రస్తుతానికి వాడేగా నాకు తోడు. వాడితో కాకుండా ఇంకెవరికి చెప్పుకుంటాను....?"
" సరే, సరే....ఈ అలోచన మా వారితో సంప్రదించి చెబుతాను...."
" అల్లుడుగారితోనా....? ఛ్ఛీ నాకు సిగ్గేస్తోందే...."
" నీ సిగ్గు సంతకెల్లా....చేసిందంతా చేసి....నువ్వేమైన కొత్తపెళ్ళికూతురువా...?..... పెళ్ళైన రెండేళ్ళయినా, ఇంకా కడుపు చేయలేని నా భర్త కంటే , నాన్నే బెటర్ కదా...?" నవ్వింది వసంతి.
" చాల్లే, పరిహాసం...నేను ఫోన్ పెట్టెస్తున్నాను...మీ నాన్నకు చెప్పాలి...."
" అయ్యో నాన్నకు ఇంకా చెప్పలేదా...? ముందాపని చెయ్యి, ముందు నాన్న ఏమి చెబుతాడో చూసి, దానికి తగ్గట్టు ఆలోచిద్దాం..."
" నీకు పెళ్ళై రెండేళ్ళు దాటిందిగా, మరి నువ్వూ...."
" ఎక్కడమ్మా, ఆయన ఇప్పుదే వద్దని వాయిదా వేస్తున్నాడు....నాకు మాత్రం కనాలని ఉంది..." నిట్టూర్చింది వసంతి.
" అంటే లోపల కార్చడం లేదా...." బిడియంతో అడిగింది శోభన.
" అప్పుడప్పుడు......"
" మ్మ్...."
" ఏయ్ నా లెస్బియన్ రాణి, త్వరలోనే వస్తానే...."
" ఎందుకు...?"
" అబ్బా, ఏమి తెలీనట్టు...ఎన్నిసార్లు నీవి చీకుతున్నపుడు, పాలు వస్తే బాగున్ను అని అనుకున్నానోతెలుసా....ఇన్నాళ్ళకు ఆ చాన్స్ వచ్చింది...?"
" పోవే,ఇలా అందరూ అడిగితే ఎలా...?" నాలిక కొరుక్కుంది, మాట జారినందుకు.
" అందరూనా......? అంటే, ఇంకెవరు....?"
" అబ్బా, ఏదో మాట వరసకు అన్నాను లేవే..."
" అబధ్ధాలాడకు, ఏదో ఉంది...నిజం చెప్పి, ఇంకెవరు....?"
" మ్మ్.....మీ నాన్న .చాలా....?" (మాటమార్చింది)
" అయ్యో ఖర్మ, ఇవన్నీ కన్నకూతురుతో చెప్పుకుంటారా...?ఫోన్ పెట్టేయ్..చాలు "
" నువ్వేకదే, చెప్పమన్నావ్....."
" నేనింకా వేరెవరో అనుకున్నా...?"
" అవును, ఇక్కడ మీ అమ్మ పాలవ్యాపారం చేస్తోంది, ఊరందరికీ ఇవ్వడానికి..."
" ఫోన్ పెట్టేసేముందు...ఒక ముద్దు ఇవ్వు..."
" ఎప్పుడూ, నీకి పిల్లాటలే....వెళ్ళి మా అల్లుడిగారిని అడుగు..."
' ఆయన ఇచ్చేది, నువ్వు పెట్టేది ఒకటే ఎలా అవుతుంది...? నా శోభనం గదిలోకి వెళ్ళేముందు నువ్వు పెట్టిన కిస్ ఇంకా మరచిపోలేను...."
" చేసిందంతా, నువ్వు చేసి నన్ను అంటావా, భడవా....?"
" అహ్హాహ్హాహ్హా....సరే,నువ్వు ఇవ్వద్దులే,ఇదిగో, నేనే ఇస్తాను..."
అరమొడ్పు కళ్ళతో కూతురు ముద్దును ఆస్వాదించింది..
" బై మా..."
" బై రా....."
ఫోన్ పెట్టేసి, కిచన్ లోకి వెళతున్నలోపల,
" ఎవరమ్మా,నాన్నా,.....?"
" కాదు మీ అక్క..."
అని గదిలోంచి బయటికి వెళుతున్న శోభన వెనకబడ్డాడు వినయ్.
" నువ్వెక్కడికి నాతో బాటు....నేను బాత్రూముకు వెళుతున్నా...?"
" నేను వస్తా...."
" స్నానానికి కాదులే...."
" మరి...."
చిటికిన వ్రేలు పైకెత్తి చూపించింది.
" అయితే నేనూ వస్తా....అది చుడాలి..."
" అది చూడకుండానే కడుపు చేశావా....?"
" నేను అన్నది, అది కాదు. నువ్వు పోసుకుంటున్నప్పుడు చూడాలి..."
" అఘోరించావులే....."
అంటూ తుర్రుమని బాత్రూములోకి దూరి తలుపేసుకుంది.
రెండు రోజుల తర్వాత,
భర్తకు విషయం చెప్పింది...మొదట్లో నిర్ఘాంతపోయినా....కొద్దిసేపటి తర్వాతా కాస్త కుదుటపడి,
అబార్షన్ గురించి ప్రస్తావించిన భర్తతో అది కుదరదని, అలా చేస్తే ప్రాణానికే ముప్పని డాక్టర్ చెప్పిందని అబధ్ధం చెప్పింది.ఇక గత్యంతరము లేక మూర్తి మౌనం వహించాడు..ఎలాగూ వినయ్ కు రెండు నెలల్లో ఇంటర్ అయిపోతుంది కాబట్టి మూర్తి, వచ్చి వాడిని కాలేజిలో జాయిన్ చేసి హాస్టల్ లో ఉంచుదామని ప్లాన్ చేసుకున్నారు.అలాగే ఈ రెండు నెలలు దగ్గరలోనే ఉన్న మామ్య ఇంట్లో ఉంచి,శోభన భర్త దగ్గరకు వెళ్ళింది..
కాలచక్రం తన పని తాను చేసుకు పోతోంది. మూర్తి చెప్పినట్టు ,వినయ్ పరీక్షలు అయ్యేవరకు మామయ్య ఇంట్లో ఉండి, ఆ తర్వాత తండ్రి కాలిజీలోను,హాస్టల్ లోను జేర్పించాడు.....ఇష్టం లేక పోయిన తన తల్లి తనకోసం, కష్టపడ్డం వల్ల మనస్సు ను సముదాయించాడు...అప్పుడప్పుడూ తల్లితో ఫోన్ లో మాట్లాడుతూ సేద తీర్చుకుంటున్నాడు.
అనుకున్న సమయం ఆసన్నమయ్యింది...శోభనకు పురిటి నొప్పులు ఆరంభమయ్యాయి.....ఈలోపల వసంతి అక్కడికి చేరుకుంది.....ఒక రోజు పండటి కొడుకు పుట్టాడు...సుఖ ప్రసవం.....
"బిడ్డను చూసిన వసంతి,
" అమ్మా తమ్ముడు అచ్చం వినయ్ లా ఉన్నాడే, కవలల్లో ఒకడు ఆలస్యంగా పుట్టినట్టు...."
గతుక్కుమంది శోభన..
" ఏమోనే, నాకేమి తెలియడంలేదు..."బొంకింది.
ఒక నెలతర్వాత పసిగుడ్డును తీసుకుని శోభన, వసంతి తిరుగుప్రయాణం అయ్యారు.
.....
విను తల్లి కోసం అతృతగా ఎయిర్ పోర్ట్ లో ఎదురుచూస్తున్నాడు....
శోభన, అక్క చెయ్యి ఊపారు.....ఇద్దరూ వినయ్ దరికి జేరారు....తల్లి పొత్తిల్లల్లో తన కొడుకుని చూసి వినయ్ తబ్బుబ్బయ్యాడు..వాడిని ఎత్తుకుని ముద్దులు కురిపిస్తూ, తను వెయిటింగ్ లో ఉంచిన టాక్సీ దగ్గరకు తీసుకెళ్ళాడు...
ఇంటికి చేరగానే, ఎపుడెపుడు వసంతి, తల్లికి దగ్గర లేకుండా ఉంటుందా అని, ఎర కోసం ఎదురుచూస్తున్న డేగలా కాసుకూర్చున్నాడు....హోటల్ కెల్లి భోజనం తెచ్చాడు....ముగ్గురు భోజనం చేసిన తర్వాత, వసంతి అలసటగా ఉంది పడుకుంటానని గదిలోకి వెళ్ళిపోయింది.....
వసంతి నిద్రలోకి జారిందా, లేదా అని రూడి చేసుకోడానికి గదిలోకి తొంగి చూశాడు.....
వసంతి నైటీ పిక్కలు దాకా చెరిగి ఉంది.......పచ్చటి పిక్కలు తమ బింకాన్ని చూపిస్తున్నాయి....ప్రస్తుతానికి వినయ్, అక్క అందాలను పరామర్శించేటంత స్థితిలో లేడు.వడివడిగా తల్లిని చేరుకున్నాడు.
" రండి శ్రీ వారు, ఇంతసేపా నా దగ్గరికి రాడానికి....? ఇప్పుడు గుర్తుకు వచ్చానా....?"
" పోవే, నువ్వే నన్ను మర్చిపోయావు.....ఇన్నాళ్లకు వచ్చినదానివి,నన్ను ఏకాంతంలో కలవడం మానేసి, ఆ వసంతి కూడనే ఉన్నావు "
" ఒరే....... అమ్మ, పచ్చిబాలింతరా, ఇప్పుడు అలాంటివేవి చెయ్యకూడదు.."
" ఛ్ఛీ...పోమ్మా, నేనంత మదపిచ్చివాడిని కాను.ప్రేమతో నువ్వు ఇచ్చే ముద్దే చాలు...ఇలా తిరిగు..." శోభన కొడుకు వైపు తిరిగి పడుకుంది.
" మ్మ్ మ్మ్ ..... చెప్పు"
కొడుకు వైపు తన ఎర్రటి నాలికను చాపింది.
మొహంవాచిపోయిన వినయ్, తల్లి నాలుకను ఆమాంతంగా తన నోట్లోకి లాక్కున్నాడు.....పదిమాసాల విరహము, ఆతృత ఆమె నాలుక మీద చూపించాడు....ఆబగా తన లోగొంతులోకి పీల్చుకుంటున్నాడు...శోభన కూడా పరవశంతో కొడుకుకు సహకరించింది...
" చాలా......????"
" ఇది ఎప్పుడూ దొరికేదే.....ఆవేశం అణుచుకోలేక చీకాను....అంతే.నాకు అది కావాలి "
" ఏది....??? !!!"
వినయ్ తల్లి ఎద మీద చెయ్యి వేశాడు.
" ఏయ్ మునుపుట్లాగా, పిసకకూడదు....ఇది, ఇప్పుడు ఉత్తి పొదుగు కాదు "
" నాకు తెలీదా ఏంటి....? అందుకే నిన్ను గర్భిణి చేసింది.....ఎంత ఆశగా ఉన్నానో తెలుసా....?"
లేగ దూడలా నోరు తెరిచాడు.
" ఛ్ఛీ పోరా ఇవి నీకు కాదు..."
ముసిముసిగా నవ్వింది.
" అన్యాయం అమ్మా, నాకివ్వకపోతే, నేను ఏడుస్తాను...కువ్వా....కువ్వా...."
వినయ్ మాటలకు పకపకమంటూ నవ్వింది శోభన...
" ఒరేయ్, ఆపు నీ గోల...మీ అక్క లేస్తుంది"
" అయితే, విప్పు..."
" తగలడు.....ఉత్తి తిత్తులనే వదలవు, అలాంటింది పాల ప్యాకెట్లులాగా ఊగుతున్న వీటిని వదులుతావా....?"
వినయ్ తల్లి వైటీ జిప్ లాగాడు. లోపల బ్రా లేకపోవడంతో, పురటాల వల్ల, ఇంకొద్దిగా లావెక్కి , నల్లగా నిగిడిన ముచ్చిక బయటపడింది...దాన్ని వేళ్ళతో అందుకున్నాడు.
" ఆహ్ మ్మ్ మ్మ్ మ్మ్...."
" ఇదేనే ఇక నా ప్రపంచం..."
ముచ్చికను నోట్లో పెట్టుకుని, చప్పరించాడు, పీల్చాడు.....ఏమీ రాలేదు.
" అమ్మా, ఎందుకని ఏమీ రావడం లేదు...??"
" మొద్దు అవంతట అవి రావు,బాగా చప్పరిస్తూ, గట్టిగా పీల్చు...వస్తాయి..."
కొడుకు తల మీద ముద్దుగా మొట్టింది.
వినయ్ కొద్దిగా గట్టిగా పీల్చడంతో వరదలా పాలు నోట్లోకి పారి, గొంతుకడ్డుపడ్డాయి.
" ఒరేయ్ మెల్లిగా, పొదుగులో పాలు పీల్చమంటే, పొత్తి కడుపునుంచే తోడేసేలాగున్నావు.."
వినయ్ మారుమాట్లాడకుండా, తల్లి పుష్ఠికరమైన,రుచికరమైన, వెచ్చ్హటి క్షీరాన్ని జుర్రుకుంటున్నాడు...
శోభన కళ్ళుమూసుకుని, తన్మయత్వంలో కొడుకు జుట్టు లాలనగా రువ్వుతుంటే,
వినయ్ గుర్తులేని ,గుర్తుకు రాని ఆ రోజులు
ఫునరుత్థానం చేసుకుంటూ కుడుస్తుంటే,
అడ్డాళ్ళో ఉన్నప్పుడే,బిడ్డలు.గడ్డాలు వచ్చాక కాదు అనే సామెతలో అచ్చు తప్పులను సవరిస్తూ......కొడుకు వల్ల నిండిన తన పాలిండును, ఆ కొడుకుకే సమర్పించుకుటోంది శోభన ..
వినయ్ ఐదు నిమిషాల్లో ఒక పొదుగును ఖాళీ చేశాడు...
" అమ్మా,ఖాళీ అయ్యిపోయింది...."
ఇంకొక పొదుగును అందుకోబోయాడు..
" ఒరేయ్ అంతా నువ్వే త్రాగేస్తే,మరి బిడ్డకో......కాసేపు ఆగు, నిండుకుంటాయి...."
" అప్పటి దాకా.....???"
" నోర్మూసుకోని గదిలోకి వెళ్ళు...."
" అది నా గదిలో ఎలా అంటే అలా పడుకుంది...."
శోభన అర్థం కానట్టు చూసి.
" ఒరేయ్ అది నీ అక్కరా....."
" అందుకేగా, ఏమీ చూడకుండా,ఇలా వచ్చేశాను"
కొడుకును మురిపెంగా చూసింది..
ఇంతలో వసంతి గొంతు వినబడింది.
" అమ్మా......"
" రేయ్, అది వస్తున్నట్టుంది...వెళ్ళరా బాబు, వెళ్ళు " కసిరింది.
మంచం మీద కూర్చున్న వినయ్, చటుక్కున మంచం క్రిందకు దూరాడు.
" ఏమ్మా, నిద్రపట్టడం లేదా.....?"
" లేచిపోయావా....?? రా....."
" తమ్ముడేడి....?"
" బయటికేమన్నా వెళ్ళాడేమో..."
" హమ్మయ్యా...." వసంతి తల్లి ప్రక్కనే మంచం మీద కూర్చుంది.
ఊగుతున్న అక్క కాళ్ళ మీద పట్టీలు మెరుస్తూ, ఆ పాదాలకు అందాన్ని మెరుగుతున్నాయి...
" ఏం మునిగిందని అప్పుడేలేచావు......?"
" అబ్బా, ఎందుకో ఈ రోజు ఆయనే గుర్తుకు వస్తున్నారు... అందుకే నీ దగ్గరకు వచ్చాను. ఓక ముద్దియ్యవా....?"
సిగ్గుపడుతూ అంది వసంతి.
శోభనకు,అప్పుడర్థమయ్యింది , ఇందాక కొడుకు అన్న మాటలు.
" ఛ్ఛీ, పోవే..... ఇంకా నీకా బుధ్ధిపోలేదు..."
ముద్దుగా కసిరింది.
" హేయ్.....నేను వచ్చిందే నీ కోసం......ఆ మాత్రం చెయ్యలేవా.....?"
వసంతి తల్లి ప్రక్కన పడుకుంది.
" వి....నూ, ఏం చేస్తు......న్నావురా....ఏదేదో చేసి, నన్ను నీ దాసిని చేసుకున్నావు....ఇప్పుడు....నీ బిడ్డను కడుపులో మోస్తున్నాను....."
మత్తులో సణుగుతోంది.
" అమ్మా, నీ పాలిండ్లల్లో పాలు రావాలని ఎదురుచూస్తున్నా, అవి రాగానే, నీ తల మీద పోసి, పాలాభిషేకం చేస్తాను......సళ్ళ మీద పోసి సళ్ళా భిషేకం.....పూకు మీద పోసి పూకాభిషేకం చేస్తానే...."
" మ్మ్ మ్మ్ మ్మ్.....నువ్వేమైనా చేసుకో....కానీ ఇప్పుడు మనం చాలా సున్నితంగా ఉండాలి..."
" అలాగే బంగారం ...కానీ నాకోక ఆశ...."
" ఉం....చెప్పరా...."
విను, తల్లి పాలురాని ముచ్చికను చీకుతునే ఉన్నాదు.
" వసంతికి ఫోను చేసి అశ్లీలంగా మాట్లాడవా......? మీ ఇద్దరూ అలా మాట్లాడుకుంటే వినాలని ఉంది."
" అశ్లీలంగానా....?? అంటే.....?"
" లెస్బియన్ టాక్స్..."
" ఛ్ఛీ...అదేదో చిన్న వయస్సులో తెలీక చేసింది...ఇప్పుడు దానికేమి గుర్తు ఉండదు....మీ అక్క వచ్చిన తర్వాతా....చూద్దాం...ఫోన్లో ఇదంతా వద్దు...."
" అమ్మా.....గుద్దలో నాది పెట్టనా....చూడు ఎలా ఎగిరెగిరిపడుతున్నాడో..."
" వద్దు వినూ, పొట్ట అదిరేలా ఏమీ చెయ్యకూడదు..."
" అయితే నోటితో చెయ్యి...."
"..........."
వినయ్ జామ్ డబ్బా తెచ్చాడు.
" ఇది ఎందుకురా....?"
వేలితో జామ్ తీసి తన ముచ్చికలకు రాసుకున్నాడు.
శోభనకు అర్థమయ్యింది.
ముందుకు ఒంగి, జామ్ ను నాకుతూ ముచ్చికను నాకింది......కొరికింది...పళ్లతో లాగుతోంది.....అలా రెండు ముచ్చికలు నిగిడేదాకా చీకింది.
వినయ్ కు ఒళ్ళు తేలిపోతోంది....
మళ్ళీ జామ్ తీసి తన పిచ్చలకు రాసుకున్నాడు...
శోభన అమాంతంగా వట్టలను నోట్లోకి లాక్కుని, వాటిని కొరక కుండా పీలుస్తుంటే, వినయ్ కు సుఖం నషాలానికి అంటుకుంటోంది....
ఈ సారి జామ్ డబ్బాలో తన మడ్డను అడుగంటుకు ముంచాడు......, మిరపకాయను సెనగపిండిలో ముంచినట్టు జామ్ లో ముంచి బయటికి తీశాడు.....
గుండు రెట్టింపు సైజులో శోభనను కవ్విస్తోంది..
నుని నాలికతో మడ్డ గుండును నాకింది....
జామ్, కొడుకు ప్రీ-కం తో కలిసి, దాని రుచి అద్భుతంగా అనిపించింది.....అలా నాలికతో గుండును నాకి, నాకి.... జామ్ ను మింగుతూ.....వట్టలను చెత్తో మెల్లిగా పిసుకుతూ, నొక్కుతూ......సుల్ల మొత్తం నాకి శుభ్రం చేస్తూ, కుడుస్తోంది...
వినయ్ తల్లి తలను పట్టుకుని ముందుకూ వెనక్కు ఊపుతూ దెంగుతున్నాడు...
ఒకొక్కసారి, కొడుకు మడ్డ శీర్షం, తన కొండ నాలికను పొడుస్తోంది.....
వినయ్ కు ఏడు వర్ణాలు కనబడుతున్నాయి..
" ఆ అమ్మ్మా.....షా"
శోభన గోళ్ళతో బీజాలను గీకుతూ, పిసుకుతూ ఉంది......
వినయ్ నడుము ఊపు ఎక్కువయ్యింది....
" ఆహ్...అమ్మా............"
శోభ నోరు చిక్కటి ద్రవంతో నింపేశాడు...
అనుకోని పరిణామానికి శోభన ఉక్కిరిబిక్కిరి అయి, సగానికి పైగా మింగేసింది....
సర్రున లేచి పక్కన ఉన్న వాష్ బేషిన్ లో మిగిలింది ,ఉమ్మేసి,నీళ్లతో నోరు కడుక్కుంది....
ఆవేశం తగ్గిన వినయ్, బాత్రూములోకి వెళ్ళి కడుక్కున్నాడు..
ఇద్దరూ భోజన చేసి, ఒకే మంచం మీద పడుకున్నారు...
మరునాడు ఉదయం 7 గం.,
వినయ్ మెలుకునేసరికి,తల్లి కిటికి ప్రక్కన నిలబడి ఫోన్ లో మాట్లాడుతోంది.మాటలు స్పష్తంగా వినబడుతున్నాయి.
" నన్నేమి చేయమంటావే, ఏదో అనుకోకుండా జరిగిపోయింది "
" ఏంటమ్మా, చిన్నపిల్లలా మాట్లాడుతున్నావు...?ఇది బయటికి తెలిస్తే ఎంత సిగ్గుచేటో....మనవళ్లను చూసుకునే వయస్సులో, నీకు ప్రసవమా...?"
" ఏమే, నువ్వేదో ఓదారుస్తావని నీకు ఫోన్ చేస్తే...."
" అమ్మా, నిన్ను బాధపెట్టడానికి కాదు నేను అన్నది.నాకు కడుపొస్తే, సహాయానికి నువ్వుంటావనుకుంటే, నేనే నీకు పురుడుపోయాల్సి వస్తుందేమో......??"
" అయితే, అబార్షన్ చేసేసుకోనా...?"
" నీకేమన్నా పిచ్చిపట్టిందా...? అది ఒక ప్రాణం...ఎంతైన మన వారసత్వం....ఇలా మాట్లాడితే, ఇక మీదట నీతో మాట్లాడను..."
" ఇలా మాట్లాడొద్దు, అలా మాట్లాడొద్దు అంటే, నేనేమి చెయ్యను...?"
" సరే, ఇప్పుడేమి చేద్దాం చెప్పు...అబార్షన్ మాత్రం వద్దు "
" ఒక్క మార్గం ఉంది వసీ..."
" ఏంటది....?"
" నేను మీ ఇంట్లోనో, లేదా, నాన్న దగ్గరకు వెళ్ళో ఒక సంవత్సరం ఉండి, బిడ్డను కని ఊరుకు వచ్చెస్తాను.ఎవరైనా అడిగితే,ఇది నీ బిడ్డ అని చెప్పుకోవచ్చు."
" ఎన్ని రోజులు....ఇది దాయగలవు?????"
" కొన్ని ఏళ్ళు, ఆ తర్వాత ఏదోక మార్గం దొరకకపోదుగా"
" మ్మ్....ఈ ఆలోచన ఎవరు ఇచ్చారు....? నీకంత తెలివితేటలు లేవు.ఒక మౌత్ కిస్ ఇవ్వమని సైగ చేస్తేనే వారం రోజులు తర్వాత అర్థమవుతుంది నీకు...అంత మట్టిబుర్ర నీది "
" ఛ్ఛీ ..పోవే,ఇప్పుడవన్నీ అవసరమా...? ఐడియా నీ తమ్ముడిది..."
" వాడితో ఎలా చెప్పేవు...?చిన్నకుర్రాడు... ఏమీ తెలీని వయస్సు.......ఏమనుకుంటాడు....?"
ఏమీ తెలీని వయస్సా.....?ఈ విషయంలో నీకూ, నాకూ తెలీనివి చాలా తెలిసిన అపర వాత్సాయనుడు..
" ప్రస్తుతానికి వాడేగా నాకు తోడు. వాడితో కాకుండా ఇంకెవరికి చెప్పుకుంటాను....?"
" సరే, సరే....ఈ అలోచన మా వారితో సంప్రదించి చెబుతాను...."
" అల్లుడుగారితోనా....? ఛ్ఛీ నాకు సిగ్గేస్తోందే...."
" నీ సిగ్గు సంతకెల్లా....చేసిందంతా చేసి....నువ్వేమైన కొత్తపెళ్ళికూతురువా...?..... పెళ్ళైన రెండేళ్ళయినా, ఇంకా కడుపు చేయలేని నా భర్త కంటే , నాన్నే బెటర్ కదా...?" నవ్వింది వసంతి.
" చాల్లే, పరిహాసం...నేను ఫోన్ పెట్టెస్తున్నాను...మీ నాన్నకు చెప్పాలి...."
" అయ్యో నాన్నకు ఇంకా చెప్పలేదా...? ముందాపని చెయ్యి, ముందు నాన్న ఏమి చెబుతాడో చూసి, దానికి తగ్గట్టు ఆలోచిద్దాం..."
" నీకు పెళ్ళై రెండేళ్ళు దాటిందిగా, మరి నువ్వూ...."
" ఎక్కడమ్మా, ఆయన ఇప్పుదే వద్దని వాయిదా వేస్తున్నాడు....నాకు మాత్రం కనాలని ఉంది..." నిట్టూర్చింది వసంతి.
" అంటే లోపల కార్చడం లేదా...." బిడియంతో అడిగింది శోభన.
" అప్పుడప్పుడు......"
" మ్మ్...."
" ఏయ్ నా లెస్బియన్ రాణి, త్వరలోనే వస్తానే...."
" ఎందుకు...?"
" అబ్బా, ఏమి తెలీనట్టు...ఎన్నిసార్లు నీవి చీకుతున్నపుడు, పాలు వస్తే బాగున్ను అని అనుకున్నానోతెలుసా....ఇన్నాళ్ళకు ఆ చాన్స్ వచ్చింది...?"
" పోవే,ఇలా అందరూ అడిగితే ఎలా...?" నాలిక కొరుక్కుంది, మాట జారినందుకు.
" అందరూనా......? అంటే, ఇంకెవరు....?"
" అబ్బా, ఏదో మాట వరసకు అన్నాను లేవే..."
" అబధ్ధాలాడకు, ఏదో ఉంది...నిజం చెప్పి, ఇంకెవరు....?"
" మ్మ్.....మీ నాన్న .చాలా....?" (మాటమార్చింది)
" అయ్యో ఖర్మ, ఇవన్నీ కన్నకూతురుతో చెప్పుకుంటారా...?ఫోన్ పెట్టేయ్..చాలు "
" నువ్వేకదే, చెప్పమన్నావ్....."
" నేనింకా వేరెవరో అనుకున్నా...?"
" అవును, ఇక్కడ మీ అమ్మ పాలవ్యాపారం చేస్తోంది, ఊరందరికీ ఇవ్వడానికి..."
" ఫోన్ పెట్టేసేముందు...ఒక ముద్దు ఇవ్వు..."
" ఎప్పుడూ, నీకి పిల్లాటలే....వెళ్ళి మా అల్లుడిగారిని అడుగు..."
' ఆయన ఇచ్చేది, నువ్వు పెట్టేది ఒకటే ఎలా అవుతుంది...? నా శోభనం గదిలోకి వెళ్ళేముందు నువ్వు పెట్టిన కిస్ ఇంకా మరచిపోలేను...."
" చేసిందంతా, నువ్వు చేసి నన్ను అంటావా, భడవా....?"
" అహ్హాహ్హాహ్హా....సరే,నువ్వు ఇవ్వద్దులే,ఇదిగో, నేనే ఇస్తాను..."
అరమొడ్పు కళ్ళతో కూతురు ముద్దును ఆస్వాదించింది..
" బై మా..."
" బై రా....."
ఫోన్ పెట్టేసి, కిచన్ లోకి వెళతున్నలోపల,
" ఎవరమ్మా,నాన్నా,.....?"
" కాదు మీ అక్క..."
అని గదిలోంచి బయటికి వెళుతున్న శోభన వెనకబడ్డాడు వినయ్.
" నువ్వెక్కడికి నాతో బాటు....నేను బాత్రూముకు వెళుతున్నా...?"
" నేను వస్తా...."
" స్నానానికి కాదులే...."
" మరి...."
చిటికిన వ్రేలు పైకెత్తి చూపించింది.
" అయితే నేనూ వస్తా....అది చుడాలి..."
" అది చూడకుండానే కడుపు చేశావా....?"
" నేను అన్నది, అది కాదు. నువ్వు పోసుకుంటున్నప్పుడు చూడాలి..."
" అఘోరించావులే....."
అంటూ తుర్రుమని బాత్రూములోకి దూరి తలుపేసుకుంది.
రెండు రోజుల తర్వాత,
భర్తకు విషయం చెప్పింది...మొదట్లో నిర్ఘాంతపోయినా....కొద్దిసేపటి తర్వాతా కాస్త కుదుటపడి,
అబార్షన్ గురించి ప్రస్తావించిన భర్తతో అది కుదరదని, అలా చేస్తే ప్రాణానికే ముప్పని డాక్టర్ చెప్పిందని అబధ్ధం చెప్పింది.ఇక గత్యంతరము లేక మూర్తి మౌనం వహించాడు..ఎలాగూ వినయ్ కు రెండు నెలల్లో ఇంటర్ అయిపోతుంది కాబట్టి మూర్తి, వచ్చి వాడిని కాలేజిలో జాయిన్ చేసి హాస్టల్ లో ఉంచుదామని ప్లాన్ చేసుకున్నారు.అలాగే ఈ రెండు నెలలు దగ్గరలోనే ఉన్న మామ్య ఇంట్లో ఉంచి,శోభన భర్త దగ్గరకు వెళ్ళింది..
కాలచక్రం తన పని తాను చేసుకు పోతోంది. మూర్తి చెప్పినట్టు ,వినయ్ పరీక్షలు అయ్యేవరకు మామయ్య ఇంట్లో ఉండి, ఆ తర్వాత తండ్రి కాలిజీలోను,హాస్టల్ లోను జేర్పించాడు.....ఇష్టం లేక పోయిన తన తల్లి తనకోసం, కష్టపడ్డం వల్ల మనస్సు ను సముదాయించాడు...అప్పుడప్పుడూ తల్లితో ఫోన్ లో మాట్లాడుతూ సేద తీర్చుకుంటున్నాడు.
అనుకున్న సమయం ఆసన్నమయ్యింది...శోభనకు పురిటి నొప్పులు ఆరంభమయ్యాయి.....ఈలోపల వసంతి అక్కడికి చేరుకుంది.....ఒక రోజు పండటి కొడుకు పుట్టాడు...సుఖ ప్రసవం.....
"బిడ్డను చూసిన వసంతి,
" అమ్మా తమ్ముడు అచ్చం వినయ్ లా ఉన్నాడే, కవలల్లో ఒకడు ఆలస్యంగా పుట్టినట్టు...."
గతుక్కుమంది శోభన..
" ఏమోనే, నాకేమి తెలియడంలేదు..."బొంకింది.
ఒక నెలతర్వాత పసిగుడ్డును తీసుకుని శోభన, వసంతి తిరుగుప్రయాణం అయ్యారు.
.....
విను తల్లి కోసం అతృతగా ఎయిర్ పోర్ట్ లో ఎదురుచూస్తున్నాడు....
శోభన, అక్క చెయ్యి ఊపారు.....ఇద్దరూ వినయ్ దరికి జేరారు....తల్లి పొత్తిల్లల్లో తన కొడుకుని చూసి వినయ్ తబ్బుబ్బయ్యాడు..వాడిని ఎత్తుకుని ముద్దులు కురిపిస్తూ, తను వెయిటింగ్ లో ఉంచిన టాక్సీ దగ్గరకు తీసుకెళ్ళాడు...
ఇంటికి చేరగానే, ఎపుడెపుడు వసంతి, తల్లికి దగ్గర లేకుండా ఉంటుందా అని, ఎర కోసం ఎదురుచూస్తున్న డేగలా కాసుకూర్చున్నాడు....హోటల్ కెల్లి భోజనం తెచ్చాడు....ముగ్గురు భోజనం చేసిన తర్వాత, వసంతి అలసటగా ఉంది పడుకుంటానని గదిలోకి వెళ్ళిపోయింది.....
వసంతి నిద్రలోకి జారిందా, లేదా అని రూడి చేసుకోడానికి గదిలోకి తొంగి చూశాడు.....
వసంతి నైటీ పిక్కలు దాకా చెరిగి ఉంది.......పచ్చటి పిక్కలు తమ బింకాన్ని చూపిస్తున్నాయి....ప్రస్తుతానికి వినయ్, అక్క అందాలను పరామర్శించేటంత స్థితిలో లేడు.వడివడిగా తల్లిని చేరుకున్నాడు.
" రండి శ్రీ వారు, ఇంతసేపా నా దగ్గరికి రాడానికి....? ఇప్పుడు గుర్తుకు వచ్చానా....?"
" పోవే, నువ్వే నన్ను మర్చిపోయావు.....ఇన్నాళ్లకు వచ్చినదానివి,నన్ను ఏకాంతంలో కలవడం మానేసి, ఆ వసంతి కూడనే ఉన్నావు "
" ఒరే....... అమ్మ, పచ్చిబాలింతరా, ఇప్పుడు అలాంటివేవి చెయ్యకూడదు.."
" ఛ్ఛీ...పోమ్మా, నేనంత మదపిచ్చివాడిని కాను.ప్రేమతో నువ్వు ఇచ్చే ముద్దే చాలు...ఇలా తిరిగు..." శోభన కొడుకు వైపు తిరిగి పడుకుంది.
" మ్మ్ మ్మ్ ..... చెప్పు"
కొడుకు వైపు తన ఎర్రటి నాలికను చాపింది.
మొహంవాచిపోయిన వినయ్, తల్లి నాలుకను ఆమాంతంగా తన నోట్లోకి లాక్కున్నాడు.....పదిమాసాల విరహము, ఆతృత ఆమె నాలుక మీద చూపించాడు....ఆబగా తన లోగొంతులోకి పీల్చుకుంటున్నాడు...శోభన కూడా పరవశంతో కొడుకుకు సహకరించింది...
" చాలా......????"
" ఇది ఎప్పుడూ దొరికేదే.....ఆవేశం అణుచుకోలేక చీకాను....అంతే.నాకు అది కావాలి "
" ఏది....??? !!!"
వినయ్ తల్లి ఎద మీద చెయ్యి వేశాడు.
" ఏయ్ మునుపుట్లాగా, పిసకకూడదు....ఇది, ఇప్పుడు ఉత్తి పొదుగు కాదు "
" నాకు తెలీదా ఏంటి....? అందుకే నిన్ను గర్భిణి చేసింది.....ఎంత ఆశగా ఉన్నానో తెలుసా....?"
లేగ దూడలా నోరు తెరిచాడు.
" ఛ్ఛీ పోరా ఇవి నీకు కాదు..."
ముసిముసిగా నవ్వింది.
" అన్యాయం అమ్మా, నాకివ్వకపోతే, నేను ఏడుస్తాను...కువ్వా....కువ్వా...."
వినయ్ మాటలకు పకపకమంటూ నవ్వింది శోభన...
" ఒరేయ్, ఆపు నీ గోల...మీ అక్క లేస్తుంది"
" అయితే, విప్పు..."
" తగలడు.....ఉత్తి తిత్తులనే వదలవు, అలాంటింది పాల ప్యాకెట్లులాగా ఊగుతున్న వీటిని వదులుతావా....?"
వినయ్ తల్లి వైటీ జిప్ లాగాడు. లోపల బ్రా లేకపోవడంతో, పురటాల వల్ల, ఇంకొద్దిగా లావెక్కి , నల్లగా నిగిడిన ముచ్చిక బయటపడింది...దాన్ని వేళ్ళతో అందుకున్నాడు.
" ఆహ్ మ్మ్ మ్మ్ మ్మ్...."
" ఇదేనే ఇక నా ప్రపంచం..."
ముచ్చికను నోట్లో పెట్టుకుని, చప్పరించాడు, పీల్చాడు.....ఏమీ రాలేదు.
" అమ్మా, ఎందుకని ఏమీ రావడం లేదు...??"
" మొద్దు అవంతట అవి రావు,బాగా చప్పరిస్తూ, గట్టిగా పీల్చు...వస్తాయి..."
కొడుకు తల మీద ముద్దుగా మొట్టింది.
వినయ్ కొద్దిగా గట్టిగా పీల్చడంతో వరదలా పాలు నోట్లోకి పారి, గొంతుకడ్డుపడ్డాయి.
" ఒరేయ్ మెల్లిగా, పొదుగులో పాలు పీల్చమంటే, పొత్తి కడుపునుంచే తోడేసేలాగున్నావు.."
వినయ్ మారుమాట్లాడకుండా, తల్లి పుష్ఠికరమైన,రుచికరమైన, వెచ్చ్హటి క్షీరాన్ని జుర్రుకుంటున్నాడు...
శోభన కళ్ళుమూసుకుని, తన్మయత్వంలో కొడుకు జుట్టు లాలనగా రువ్వుతుంటే,
వినయ్ గుర్తులేని ,గుర్తుకు రాని ఆ రోజులు
ఫునరుత్థానం చేసుకుంటూ కుడుస్తుంటే,
అడ్డాళ్ళో ఉన్నప్పుడే,బిడ్డలు.గడ్డాలు వచ్చాక కాదు అనే సామెతలో అచ్చు తప్పులను సవరిస్తూ......కొడుకు వల్ల నిండిన తన పాలిండును, ఆ కొడుకుకే సమర్పించుకుటోంది శోభన ..
వినయ్ ఐదు నిమిషాల్లో ఒక పొదుగును ఖాళీ చేశాడు...
" అమ్మా,ఖాళీ అయ్యిపోయింది...."
ఇంకొక పొదుగును అందుకోబోయాడు..
" ఒరేయ్ అంతా నువ్వే త్రాగేస్తే,మరి బిడ్డకో......కాసేపు ఆగు, నిండుకుంటాయి...."
" అప్పటి దాకా.....???"
" నోర్మూసుకోని గదిలోకి వెళ్ళు...."
" అది నా గదిలో ఎలా అంటే అలా పడుకుంది...."
శోభన అర్థం కానట్టు చూసి.
" ఒరేయ్ అది నీ అక్కరా....."
" అందుకేగా, ఏమీ చూడకుండా,ఇలా వచ్చేశాను"
కొడుకును మురిపెంగా చూసింది..
ఇంతలో వసంతి గొంతు వినబడింది.
" అమ్మా......"
" రేయ్, అది వస్తున్నట్టుంది...వెళ్ళరా బాబు, వెళ్ళు " కసిరింది.
మంచం మీద కూర్చున్న వినయ్, చటుక్కున మంచం క్రిందకు దూరాడు.
" ఏమ్మా, నిద్రపట్టడం లేదా.....?"
" లేచిపోయావా....?? రా....."
" తమ్ముడేడి....?"
" బయటికేమన్నా వెళ్ళాడేమో..."
" హమ్మయ్యా...." వసంతి తల్లి ప్రక్కనే మంచం మీద కూర్చుంది.
ఊగుతున్న అక్క కాళ్ళ మీద పట్టీలు మెరుస్తూ, ఆ పాదాలకు అందాన్ని మెరుగుతున్నాయి...
" ఏం మునిగిందని అప్పుడేలేచావు......?"
" అబ్బా, ఎందుకో ఈ రోజు ఆయనే గుర్తుకు వస్తున్నారు... అందుకే నీ దగ్గరకు వచ్చాను. ఓక ముద్దియ్యవా....?"
సిగ్గుపడుతూ అంది వసంతి.
శోభనకు,అప్పుడర్థమయ్యింది , ఇందాక కొడుకు అన్న మాటలు.
" ఛ్ఛీ, పోవే..... ఇంకా నీకా బుధ్ధిపోలేదు..."
ముద్దుగా కసిరింది.
" హేయ్.....నేను వచ్చిందే నీ కోసం......ఆ మాత్రం చెయ్యలేవా.....?"
వసంతి తల్లి ప్రక్కన పడుకుంది.
