Update 08
నేను "నువ్వు నాకేం చెప్పాల్సిన పని లేదు" అన్నాను తడబడుతూనే.
మల్లేషం తల అడ్డంగా ఊపుతూ సైగలు చేస్తున్నాడు.
నేను మళ్ళి "నా బాధ్యత నేను తీసుకోగలను... నీకంటే పెద్ద వాడిని, గుర్తు పెట్టుకో"
కృష్ణ "వచ్చి బైక్ ఎక్కు.... ఇంటికి వెళ్లి భోజనం చేద్దాం" అన్నాడు.
జీవితంలో అత్యంత భయంకరమైన పనిష్మెంట్ ఏంటి అంటే అది అయినవాళ్ళ మౌనం. ఇంటికి వెళ్ళాక కూడా కృష్ణ ఏం మాట్లాడలేదు.
అమ్మ వచ్చి భోజనం పెట్టింది, యిద్దరం తిన్నాము.
నేను తనని చూస్తూ "పంపిచేస్తున్నావా" అన్నాను.
కృష్ణ నా మొహం చూస్తూ "బయటకు వెళ్దాం వస్తావా, పడుకుంటావా" అన్నాడు.
నేను ఎక్కడికి అని కూడా అడగలేదు "వెళ్దాం" అన్నాను.
ఇద్దరం నడుచుకుంటూ బయటకు వచ్చి బైక్ తీసుకొని ఒక ప్లేస్ కి వెళ్లాం అది ఒక చెట్టు, ఆ చెట్టు కింద నలుగురు రైతులు కూర్చొని పేకాట ఆడుతున్నారు.
అక్కడ వాళ్ళు అందరూ కృష్ణని పలకరించారు. నేను ఎవరని అడిగారు, చెప్పాక వాళ్ళ పనిలో వాళ్ళు పడ్డారు. నాకు పేకాట చేత కాదు.
కాని వాళ్ళను చూస్తూ ఉన్నాను. ఏదేదో అర్ధం అవుతూ ఉంది. కృష్ణ నన్ను చూసి "ఆడతావా!" అన్నాడు. నేను "హుమ్మ్ ఆడదాం" అన్నాను.
కృష్ణ "వద్దు పదా" అన్నాడు. నాకు అయోమయంగా అనిపించింది.
ఒక తుండు తీసుకొని నాకు కూడా తన లాగా తలపాగా కట్టాడు.
ఇద్దరం కలిసి మరో ప్లేస్ కి వెళ్లాం, అక్కడ అది ఒక కల్లు దుకాణం, కొద్ది సేపు ఉన్నాం.
తాగుదామా అన్నాడు, నేను సరే అనగానే వద్దు అని తీసుకొని వెళ్ళాడు.
తర్వాత నన్ను తీసుకొని కొంత మంది ఇళ్ళకు తీసుకొని వెళ్ళాడు, అందులో నర్సింహ ఇల్లు కూడా ఉంది. అన్ని ఇళ్ళు తిరిగాక "ఎందుకు ఆ ఇళ్ళలో ఉందాం అనలేదు" అన్నాడు.
అవి చాలా పూర్ ఇళ్ళు, నేనేమి మాట్లాడలేదు.
కృష్ణ "ఇంకా మనం వెళ్ళిన చాలా మంది వాళ్ళ ఇళ్ళలో చాలా మంది భర్తలు ఇలాగే మందుకి, పేకాట కి, ముండలకి అలవాటు పడి కుటుంబాలను పాడు చేసుకున్నారు" అన్నాడు.
నేను సైలెంట్ గా వింటున్నాను.
కృష్ణ "నర్సింహ వాళ్ళ నాన్న.... ఆస్తి అంతా పేకాటలో పొగుట్టుకొని... అప్పుల వాళ్ళు ఏమైనా అంటారేమో అని చెరువులో దూకి చనిపోయాడు. వాళ్ళ అమ్మ ఏం చేయాలో అర్ధం కాక... నర్సింహకి ఒంట్లో బాగోక పోతే డబ్బు అవసరం అయింది... వాళ్ళ అమ్మ తో అప్పు కావాలంటే నా పక్కలో పడుకో అన్నాడు. ఆవిడకు ఇష్టం లేకపోయినా... కొడుకు కోసం... కొడుకుని బ్రతికించుకోవడం కోసం... తప్పు చేసింది. అందరూ అవమానిస్తూ ఉన్నారని వాడు చూస్తూ ఉండగానే ఉరి వేసుకొని చనిపోయింది. అప్పటి నుండి ఇప్పటి వరకు ఒంటరిగా ఎదిగాడు... నిలబడ్డాడు" అన్నాడు.
నా గొంతు పెగల్లేదు. నన్ను ఈ ఊరు తీసుకొచ్చింది నర్సింహ మరియు కృష్ణ.... నర్సింహ గతం ఇలా ఉంది అని నేను అసలు అనుకోలేదు.
కృష్ణ మళ్ళి మాట్లాడడం మొదలు పెట్టాడు "మా నాన్న పొలం మొత్తం పేకాటలో పోగొట్టుకుంటే, మా అమ్మ, మా అన్నయ్య కష్టపడి సంపాదించి తిరిగి నిలదోక్కుకున్నాం, మా అన్న నన్ను పట్నంలో చదివిస్తున్నాడు. ఇప్పుడు పర్లేదు అనుకో...."
కృష్ణని చూస్తూ ఉన్నాను.
కృష్ణ "నువ్వు చుసావే ఆ శ్రేయ... వాళ్ళ అమ్మ డబ్బు కోసం కూతురు పోషణ కోసం అప్పు తీర్చడం కోసం ఒళ్ళు అమ్ముకుంది. ఇదీ ఇలాగే బరితెగించింది, నువ్వు చేస్తే తప్పు లేనిది నేను చేస్తే తప్పు ఎందుకు అవుతుంది అంటూ, కాని ఇదీ దీని కుతి కోసం చేస్తుంది"
నేను "సారీ కృష్ణ"
కొద్ది సేపటి తర్వాత -
కృష్ణ "ఒరేయ్ తాగాలి అనుకున్నప్పుడు వెళ్లి తాగావ్... ఓకే..... బాగా ఈ మధ్య మొడ్డ లేస్తుంది వెళ్లి దెంగావ్ అయిపొయింది... ఏంట్రా ఇదీ... అడిక్షన్ ఏంటి.... ఇలాగే అయిపోతే ఏమయి పోతావ్"
నేను తల దించుకొని "సారీ " అని చెబుతున్నాను.
కృష్ణ "నీ పాప పుణ్యాలకు నువ్వే బాధ్యుడివి.... నీ పక్కన వాళ్ళు కాదు"
నేను తల దించుకున్నాను.
(పది నిముషాల తర్వాత)
కృష్ణ "సరే లే! అలా వెళ్దాం"
నేను "ఎక్కడికి..."
కృష్ణ "నీకూ ఒక పని అడిక్షన్ చేసుకోడానికి"
నేను ఆశ్చర్యంగా "ఏంటి?" అన్నాను.
కృష్ణ నవ్వేసి బైక్ ఎక్కు అన్నాడు.
ఇద్దరం ఒక ప్లేస్ కి వెళ్ళాం. అది భలేగా ఉంది. అది ఒక పల్లెటూరు జిమ్.
ఇద్దరం లోపలికి వెళ్లాం. కృష్ణ నా పేరు యిచ్చి మూడు నెలలు అని చెప్పాడు. నేను వాడి వైపు చూశాను.
అక్కడున్న అతను నన్ను చూసి "ఏమవుతాడు?"
కృష్ణ "మా అన్నయ్య అవుతాడు" అన్నాడు.
నేను మనసులో చాలా హ్యాపీగా ఫీల్ అయ్యాను.
అది మొదలు ప్రతి రోజు... అయిదు అవ్వగానే వెళ్ళిపోయే వాళ్ళం.
కృష్ణ అంత ఇదిగా చెప్పిన తర్వాత బుద్ది ఉన్న వాడు ఎవడైనా మారతాడు.
నేను ఒక పుస్తకంలో చదివాను, మనుషులు కోతి నుండి వచ్చారని, అందుకే కొంత మందికి మనస్సు ఇంకా కోతి లా ప్రవర్తిస్తూ వద్దు అన్న దాని మీదకు లాగుతూ ఉంటుంది, ముందుగా చెప్పినట్టు నా మనస్సు కొండముచ్చు నుండి కదా వచ్చింది.
అందుకే నెల రోజులు బాగానే ఉన్నా, మందు తాగాలని కాని, శ్రేయ లాంటి లంజల దగ్గరకు వెళ్ళాలని గాని ఉన్నా, కృష్ణ చెప్పినట్టు అడిక్షన్ పోగొట్టుకొని మనలో మనం దైర్యం నింపుకోవాలని చెడ్డ పని చేయాలనీ అనిపించినపుదల్లా డిప్స్ తీయడం జిమ్ కి వెళ్ళడం చేస్తూ ఉన్నా.
బాడీకి పెయిన్ వస్తూ ఉంటే మనసు వాటి వైపుకు వెళ్ళడం మానేస్తుంది.
ఒక్కో సారి జిమ్ ఓపెన్ చేయడానికి ముందుగానే వెళ్లి అక్కడ ఉండి ఓపెన్ అయ్య్యాక లోపలకు వెళ్లి నేనే క్లీన్ చేసి నా పని చేసుకొని ఎపుడో ఆకలి వేసినపుడు వచ్చేవాడిని.
ఇంత జరుగుతున్నా నా చెవిలో హెడ్ ఫాన్స్ పెట్టుకొని ప్రపంచానికి దూరంగా ఉండేవాడిని, కృష్ణ తీరిగ్గా అయిదు గంటలకు వచ్చి ఏడూ గంటలకు వెళ్లి వేరే పని చూసుకొని ఎనిమిదికి బ్రేక్ ఫాస్ట్ కింద అన్నం తినేవాడు.
టైం టేబుల్ మాత్రం స్ట్రిక్ట్ గా ఫాలో అయ్యేవాడు.
నేను ఎలా ఉన్నా ఏమి అనేవాడు కాదు, నా స్వేచ్చ నాకు ఉండేది.
మల్లేషం, సత్య నాతో పలకరించడానికి వచ్చినా నేను కొంచెం దూరంగానే ఉండేవాడిని.
సత్య వాళ్ళ చుట్టాల్లో ఎవరిదో ఎదో ఫంక్షన్ అంట, ఎదో ఏముంది లెండి పెద్ద మనిషి అయిన ఫంక్షన్.
రమ్మన్నాడు, నేను రానన్నాను.
మల్లేషం నా వైపు చూసి చాలా గౌరవంగా "గుద్ద మూసుకొని రా! కృష్ణ గాడు వస్తాడు వాడి తోక పట్టుకొని వచ్చేయ్" అని చాలా గౌరవంగా చెప్పాడు.
అడ్డంగా ఊగాల్సిన నా తల ఆటోమేటిక్ గా నిలువుగా ఊగేసింది.
మల్లేషం నా దగ్గరకు వచ్చి శ్రేయ అత్త కూడా ఉంటుంది అక్కడ, అన్నాడు.
నేను వాడిని చూసి "తను నన్ను చూసి భయపడి వెళ్ళిపోతుంది, ఈ మధ్య" అన్నాను.
మల్లేషం "ఉండూ... కృష్ణ గాడికి చెబుతాను, నువ్వు మళ్ళి శ్రేయ వైపు చుస్తున్నావని" అన్నాడు.
నేను వాడి చేతులు పట్టుకుని వద్దు అని సైగ చేశాను.
సత్య నా వైపు చూసి "నువ్వేనా దాన్ని నడవకుండా చేసింది" అన్నాడు.
మల్లేషం "రేయ్.... శ్రీరామ్ తప్పేమీ లేదు రా... తనే అడిగింది" అన్నాడు.
సత్య బీడీ కాలుస్తా నా ముందుకు వచ్చి "తన జోలికి ఇంకో సారి వెళ్ళినట్లు తెలిసినా, విన్నా ఊరుకోను......" నేను సరే అన్నట్టు తల ఊపాను.
సత్య మళ్ళి మాట్లాడుతూ "నీ గొలుసు ఎదో ఇస్తా అన్నావంట, ఎప్పుడు ఇస్తున్నావ్" అన్నాడు.
వాడు రౌడీలాగా అనిపించాడు.
నేను తిరగబడవచ్చు కాని ఇదీ వాళ్ళ ఊరు, అందుకని ఆలోచిస్తున్నా సత్య మళ్ళి "ఎప్పుదిస్తున్నావ్?" అని అడిగాడు.
వెనక నుండి కృష్ణ వచ్చి "అప్పుడేనా పూకు, గుద్ద, నోరు మొత్తం మిగిలిన పదకెండు గంటలు దెంగి అప్పుడిస్తాం" అన్నాడు.
సత్య వెనక్కి తిరిగి కృష్ణని చూస్తూ "నువ్వు ఇన్వాల్వ్ అవ్వొద్దు" అన్నాడు.
కృష్ణ "రేయ్, మల్లేష్.... డీల్ ఏంటి రా... ఏవరు అయినా పర్లేదు అంది కదా" అన్నాడు.
మల్లేష్ నవ్వుతూ "అవునూ" అన్నాడు.
కృష్ణ "కోపం వస్తే కుక్కలతో దెంగిస్తా...." అన్నాడు.
సత్య మరియు కృష్ణ ఎదురెదురు నిలబడి కాసేపు ఒకరి కళ్ళలోకి ఒకళ్ళు చూసుకుంటున్నారు.
అప్పుడే ఒక ఆడ గొంతు వినపడి పక్కకు తిరిగాను "నీ కోసం, గుద్దలో క్యారెట్ లు పెట్టుకున్నాను" వినపడింది.
తను నాకు కనిపిస్తుంది, మిగిలిన వాళ్ళు ఎవరూ తనకు కనపడలేదు.
తను ఇంకా మాట్లాడుతూ "గొలుసు సంగతి వదిలేసెయ్... ఒక్క దెంగుడుతో నా మనసు దోచేసావ్... ఎప్పుడన్నా కావాలంటే రా!" అంది.
అప్పుడే మా మధ్యలోకి సత్య వచ్చి నిలబడ్డాడు. సత్యని చూసి శ్రేయ భయపడి పరిగెత్తింది, సత్య తనను బండబూతులు తిడుతూ తన వెంట పరిగెత్తాడు.
కృష్ణ, నేను మరియు మలేశం ముగ్గురం పగలబడి నవ్వుకుంటున్నాం.
ముగ్గురం స్నానలు చేసి ఫంక్షన్ ని వెళ్లాం, అక్కడకు వెళ్లి కూర్చొని తినడం కాదు మా పని, వాళ్ళు చెప్పే పనులు చేయాలి, కుర్చీలు వేయడం, భోజనం అప్పుడు వడ్డించడం, అన్ని చేస్తూ ఉండాలి.
అందరూ కృష్ణని పలకరిస్తూ ఉంటే నాకు ఎందుకో ఆ వాతావరనం భలే నచ్చింది.
అందరిది ఒకటే ప్రశ్న... కృష్ణ నీ పెళ్లి ఎప్పుడు అని, మనోడు నవ్వుతున్నాడు కానీ సమాధానం చెప్పడం లేదు.
నేను కూడా హెల్ప్ చేస్తున్నాను, కాని చిన్న సహాయమే.
మల్లేషం కోపంగా నా వైపు చూసి "దెంగడానికే కాదు, పని కూడా చేయాలి" అన్నాడు.
నాకు బాధ అనిపించింది, వెంటనే కృష్ణ "రేయ్ కొత్తలే! ఇవన్నీ వాళ్ళ ఊళ్ళో ఉండవు" అన్నాడు.
మల్లేషం "అది కాదు రా! వీడి వల్ల సత్య గాడు రాకుండా ఆగిపోయాడు" అని అంటూ ఉంటే, కృష్ణ "ఆ సత్య గాడు ఎప్పుడెప్పుడు తప్పించుకుందాం అని చూస్తున్నాడు, వాడికి ఇప్పుడు అవకాశం దొరికింది అంతే.... పైగా శ్రీరామ్ కి ఎంత వడ్డిన్చాలో తెలియదు అని చెబుతూ నా చేతికి వాటర్ జగ్ యిచ్చి పోయామని చెప్పాడు" అన్నాడు.
నేను ఇక అదే పనిలో ఉన్నాను.
భోజనాల మధ్యలో నన్ను ఒకరు పలకరించారు, కృష్ణ వాళ్ళ అమ్మ, వాళ్ళ అన్న, వదిన నన్ను చూసి పలకరించారు.
జిమ్ లో కనపడే తోటి వాళ్ళు అయితే నన్ను చూసి జోక్ లు వేస్తూ ఉంటే నేను ఏమి అనలేక పోయా, కృష్ణ వచ్చి వాళ్ళకు పంచ్ లు వేశాడు.
ఇంతలో నా నడుము ఎవరో గిల్లారు నేను వెనక్కి తిరిగి చూడగా శ్రేయ ఉంది, ఎల్లో కలర్ శారీ లో చాలా అందంగా ఉంది, నేను తనను చూస్తూ ఉంటే ఆమె సిగ్గుపడుతుంది.
మమ్మల్ని సత్య కోపంగా చూస్తూ ఉన్నాడు, సత్యని మొట్టికాయ వేసి ఒకామె తీసుకొని వెళ్ళింది.
శ్రీయని వేరే ఒకతను తీసుకొని వెళ్ళాడు.
మల్లేషం వచ్చి నా చెవిలో "ఆయన శ్రేయ భర్త... విషయం లేదు... అందుకే ఇదీ ఊరు మొత్తానికి పెళ్ళాం అయింది" అన్నాడు.
నేను "అలా అవ్వాలనే ఈయన్ని చేసుకుందేమో" అన్నాను. మల్లేషం నవ్వేశాడు.
నేను "సత్యకి దీనికి సంబంధం ఏంటి?" అన్నాను.
మల్లేషం "అది అందరితో పడుకొని దోచుకుంది మొత్తం వీడి పక్కలో పడుకోడానికి వీడికి యిస్తుంది. పైగా వీడు కొంచెం వడ్డీ వ్యాపారం చేస్తూ ఉంటాడు, కొద్దిగా పలుకుబడి; అందుకే దాని డబ్బు వీడికి అండ, వీడి బలం దానికి అండ" అన్నాడు.
కృష్ణ వచ్చి "వాడికి అది ఉంపుడుగత్తె అని వీడి ఫీలింగ్ నిజం ఏంటి అంటే అదే వాడిని ఉంచుకుంది" అన్నాడు.
నాకు పూర్తిగా అర్ధం కాకపోయినా, అర్ధం అయినట్టు నటించాను.
సత్య పెళ్ళాన్ని పంపించేసి శ్రేయ మొగుడుకి ఇప్పుడే వస్తాం చెప్పి దాన్ని తీసుకొని వెళ్ళాడు.
ఒక గంట తర్వాత ఇద్దరూ వచ్చారు, శ్రేయ బాగా నలిగిపోయినట్టు మోహంలో మాత్రం ఎదో దొరికిన సంతోషం కనిపిస్తుంది.
మొగుడుతో కలిసి వెళ్ళిపోయింది.
మొత్తం అయిపోయాక అందరం కూర్చొని భోజనం చేస్తూ ఉంటే సత్య వచ్చాడు, మాట్లాడుతూ "కృష్ణ, కొంచెం మీ ఫ్రెండ్ కి చెప్పూ... ఇద్దరూ ముగ్గురు ఒకే సారి వచ్చి పని తొందరగా కానిచ్చేయండి" అన్నాడు.
నేను దగ్గేసాను, మల్లేషం కూడా షాకింగ్ గా చూస్తూ ఉన్నాడు.
కృష్ణ "అది నీకు బంగారు గుడ్లు పెట్టె బాతు, దాన్ని చంపేద్దాం అనుకుంటున్నావా" అన్నాడు.
సత్య "ఒక్కడే కాబట్టి అది మళ్ళి మళ్ళి అడుగుతుంది, బాగా నొప్పి పుట్టింది అనుకో మళ్ళి అడగదు... ఏమంటారు" అన్నాడు.
కృష్ణ గాడు పైకి లేచి "ఇంకో సారి నా కంటికి కనపడు.... నీ శవం లాకుల్లో తేలుతుంది" అని చెప్పి వెళ్ళిపోయాడు.
సత్యని మల్లేషం "ముందు దానికి చెప్పు... వీణ్ణి లైనులో పెట్టమని.... అప్పుడు ఓకే" అంటూ నా వైపు తిరిగాడు.
నాకే తెలియకుండా నేను నవ్వేశాను. సత్య నవ్వేసి "ఓకే... ఇవ్వాళ దానికి చెబుతాను" అంటూ వెళ్ళిపోయాడు.
అప్పుడే అక్కడకు నర్సింహ తాగి వచ్చి "అన్నం పెట్టండి" అన్నాడు. మల్లేషం తిడుతూనే వెళ్లి విస్తర వేసి అన్నం పెట్టాడు.
నేను మనసులో కృష్ణకి ఊళ్ళో ఫాలోయింగ్ బాగుంది కాని వీళ్ళు అందరూ వీడిని పత్తిత్తు అనుకుంటున్నారు, మనోడికి ఆల్రెడీ ఇద్దరూ ఉన్నారు అని చెబితే ఏమైపోతారో అనుకుంటూ ముందుకు నడిచాను.
మల్లేషం "రేపటి నుండి మన కుమారి శ్రేయ, కృష్ణ గాడి వెంట పడుతుంది... వాడు పడితే... అప్పుడు మన ముగ్గురం, ఒకే బండి ఎక్కాలి..... బాబోయ్ ఏం జరుగుతుందో ఏంటో... " అంటూ నవ్వాడు.
నాకు కూడా గుండె దడ దడ కొట్టుకుంటుంది.
మల్లేషం తల అడ్డంగా ఊపుతూ సైగలు చేస్తున్నాడు.
నేను మళ్ళి "నా బాధ్యత నేను తీసుకోగలను... నీకంటే పెద్ద వాడిని, గుర్తు పెట్టుకో"
కృష్ణ "వచ్చి బైక్ ఎక్కు.... ఇంటికి వెళ్లి భోజనం చేద్దాం" అన్నాడు.
జీవితంలో అత్యంత భయంకరమైన పనిష్మెంట్ ఏంటి అంటే అది అయినవాళ్ళ మౌనం. ఇంటికి వెళ్ళాక కూడా కృష్ణ ఏం మాట్లాడలేదు.
అమ్మ వచ్చి భోజనం పెట్టింది, యిద్దరం తిన్నాము.
నేను తనని చూస్తూ "పంపిచేస్తున్నావా" అన్నాను.
కృష్ణ నా మొహం చూస్తూ "బయటకు వెళ్దాం వస్తావా, పడుకుంటావా" అన్నాడు.
నేను ఎక్కడికి అని కూడా అడగలేదు "వెళ్దాం" అన్నాను.
ఇద్దరం నడుచుకుంటూ బయటకు వచ్చి బైక్ తీసుకొని ఒక ప్లేస్ కి వెళ్లాం అది ఒక చెట్టు, ఆ చెట్టు కింద నలుగురు రైతులు కూర్చొని పేకాట ఆడుతున్నారు.
అక్కడ వాళ్ళు అందరూ కృష్ణని పలకరించారు. నేను ఎవరని అడిగారు, చెప్పాక వాళ్ళ పనిలో వాళ్ళు పడ్డారు. నాకు పేకాట చేత కాదు.
కాని వాళ్ళను చూస్తూ ఉన్నాను. ఏదేదో అర్ధం అవుతూ ఉంది. కృష్ణ నన్ను చూసి "ఆడతావా!" అన్నాడు. నేను "హుమ్మ్ ఆడదాం" అన్నాను.
కృష్ణ "వద్దు పదా" అన్నాడు. నాకు అయోమయంగా అనిపించింది.
ఒక తుండు తీసుకొని నాకు కూడా తన లాగా తలపాగా కట్టాడు.
ఇద్దరం కలిసి మరో ప్లేస్ కి వెళ్లాం, అక్కడ అది ఒక కల్లు దుకాణం, కొద్ది సేపు ఉన్నాం.
తాగుదామా అన్నాడు, నేను సరే అనగానే వద్దు అని తీసుకొని వెళ్ళాడు.
తర్వాత నన్ను తీసుకొని కొంత మంది ఇళ్ళకు తీసుకొని వెళ్ళాడు, అందులో నర్సింహ ఇల్లు కూడా ఉంది. అన్ని ఇళ్ళు తిరిగాక "ఎందుకు ఆ ఇళ్ళలో ఉందాం అనలేదు" అన్నాడు.
అవి చాలా పూర్ ఇళ్ళు, నేనేమి మాట్లాడలేదు.
కృష్ణ "ఇంకా మనం వెళ్ళిన చాలా మంది వాళ్ళ ఇళ్ళలో చాలా మంది భర్తలు ఇలాగే మందుకి, పేకాట కి, ముండలకి అలవాటు పడి కుటుంబాలను పాడు చేసుకున్నారు" అన్నాడు.
నేను సైలెంట్ గా వింటున్నాను.
కృష్ణ "నర్సింహ వాళ్ళ నాన్న.... ఆస్తి అంతా పేకాటలో పొగుట్టుకొని... అప్పుల వాళ్ళు ఏమైనా అంటారేమో అని చెరువులో దూకి చనిపోయాడు. వాళ్ళ అమ్మ ఏం చేయాలో అర్ధం కాక... నర్సింహకి ఒంట్లో బాగోక పోతే డబ్బు అవసరం అయింది... వాళ్ళ అమ్మ తో అప్పు కావాలంటే నా పక్కలో పడుకో అన్నాడు. ఆవిడకు ఇష్టం లేకపోయినా... కొడుకు కోసం... కొడుకుని బ్రతికించుకోవడం కోసం... తప్పు చేసింది. అందరూ అవమానిస్తూ ఉన్నారని వాడు చూస్తూ ఉండగానే ఉరి వేసుకొని చనిపోయింది. అప్పటి నుండి ఇప్పటి వరకు ఒంటరిగా ఎదిగాడు... నిలబడ్డాడు" అన్నాడు.
నా గొంతు పెగల్లేదు. నన్ను ఈ ఊరు తీసుకొచ్చింది నర్సింహ మరియు కృష్ణ.... నర్సింహ గతం ఇలా ఉంది అని నేను అసలు అనుకోలేదు.
కృష్ణ మళ్ళి మాట్లాడడం మొదలు పెట్టాడు "మా నాన్న పొలం మొత్తం పేకాటలో పోగొట్టుకుంటే, మా అమ్మ, మా అన్నయ్య కష్టపడి సంపాదించి తిరిగి నిలదోక్కుకున్నాం, మా అన్న నన్ను పట్నంలో చదివిస్తున్నాడు. ఇప్పుడు పర్లేదు అనుకో...."
కృష్ణని చూస్తూ ఉన్నాను.
కృష్ణ "నువ్వు చుసావే ఆ శ్రేయ... వాళ్ళ అమ్మ డబ్బు కోసం కూతురు పోషణ కోసం అప్పు తీర్చడం కోసం ఒళ్ళు అమ్ముకుంది. ఇదీ ఇలాగే బరితెగించింది, నువ్వు చేస్తే తప్పు లేనిది నేను చేస్తే తప్పు ఎందుకు అవుతుంది అంటూ, కాని ఇదీ దీని కుతి కోసం చేస్తుంది"
నేను "సారీ కృష్ణ"
కొద్ది సేపటి తర్వాత -
కృష్ణ "ఒరేయ్ తాగాలి అనుకున్నప్పుడు వెళ్లి తాగావ్... ఓకే..... బాగా ఈ మధ్య మొడ్డ లేస్తుంది వెళ్లి దెంగావ్ అయిపొయింది... ఏంట్రా ఇదీ... అడిక్షన్ ఏంటి.... ఇలాగే అయిపోతే ఏమయి పోతావ్"
నేను తల దించుకొని "సారీ " అని చెబుతున్నాను.
కృష్ణ "నీ పాప పుణ్యాలకు నువ్వే బాధ్యుడివి.... నీ పక్కన వాళ్ళు కాదు"
నేను తల దించుకున్నాను.
(పది నిముషాల తర్వాత)
కృష్ణ "సరే లే! అలా వెళ్దాం"
నేను "ఎక్కడికి..."
కృష్ణ "నీకూ ఒక పని అడిక్షన్ చేసుకోడానికి"
నేను ఆశ్చర్యంగా "ఏంటి?" అన్నాను.
కృష్ణ నవ్వేసి బైక్ ఎక్కు అన్నాడు.
ఇద్దరం ఒక ప్లేస్ కి వెళ్ళాం. అది భలేగా ఉంది. అది ఒక పల్లెటూరు జిమ్.
ఇద్దరం లోపలికి వెళ్లాం. కృష్ణ నా పేరు యిచ్చి మూడు నెలలు అని చెప్పాడు. నేను వాడి వైపు చూశాను.
అక్కడున్న అతను నన్ను చూసి "ఏమవుతాడు?"
కృష్ణ "మా అన్నయ్య అవుతాడు" అన్నాడు.
నేను మనసులో చాలా హ్యాపీగా ఫీల్ అయ్యాను.
అది మొదలు ప్రతి రోజు... అయిదు అవ్వగానే వెళ్ళిపోయే వాళ్ళం.
కృష్ణ అంత ఇదిగా చెప్పిన తర్వాత బుద్ది ఉన్న వాడు ఎవడైనా మారతాడు.
నేను ఒక పుస్తకంలో చదివాను, మనుషులు కోతి నుండి వచ్చారని, అందుకే కొంత మందికి మనస్సు ఇంకా కోతి లా ప్రవర్తిస్తూ వద్దు అన్న దాని మీదకు లాగుతూ ఉంటుంది, ముందుగా చెప్పినట్టు నా మనస్సు కొండముచ్చు నుండి కదా వచ్చింది.
అందుకే నెల రోజులు బాగానే ఉన్నా, మందు తాగాలని కాని, శ్రేయ లాంటి లంజల దగ్గరకు వెళ్ళాలని గాని ఉన్నా, కృష్ణ చెప్పినట్టు అడిక్షన్ పోగొట్టుకొని మనలో మనం దైర్యం నింపుకోవాలని చెడ్డ పని చేయాలనీ అనిపించినపుదల్లా డిప్స్ తీయడం జిమ్ కి వెళ్ళడం చేస్తూ ఉన్నా.
బాడీకి పెయిన్ వస్తూ ఉంటే మనసు వాటి వైపుకు వెళ్ళడం మానేస్తుంది.
ఒక్కో సారి జిమ్ ఓపెన్ చేయడానికి ముందుగానే వెళ్లి అక్కడ ఉండి ఓపెన్ అయ్య్యాక లోపలకు వెళ్లి నేనే క్లీన్ చేసి నా పని చేసుకొని ఎపుడో ఆకలి వేసినపుడు వచ్చేవాడిని.
ఇంత జరుగుతున్నా నా చెవిలో హెడ్ ఫాన్స్ పెట్టుకొని ప్రపంచానికి దూరంగా ఉండేవాడిని, కృష్ణ తీరిగ్గా అయిదు గంటలకు వచ్చి ఏడూ గంటలకు వెళ్లి వేరే పని చూసుకొని ఎనిమిదికి బ్రేక్ ఫాస్ట్ కింద అన్నం తినేవాడు.
టైం టేబుల్ మాత్రం స్ట్రిక్ట్ గా ఫాలో అయ్యేవాడు.
నేను ఎలా ఉన్నా ఏమి అనేవాడు కాదు, నా స్వేచ్చ నాకు ఉండేది.
మల్లేషం, సత్య నాతో పలకరించడానికి వచ్చినా నేను కొంచెం దూరంగానే ఉండేవాడిని.
సత్య వాళ్ళ చుట్టాల్లో ఎవరిదో ఎదో ఫంక్షన్ అంట, ఎదో ఏముంది లెండి పెద్ద మనిషి అయిన ఫంక్షన్.
రమ్మన్నాడు, నేను రానన్నాను.
మల్లేషం నా వైపు చూసి చాలా గౌరవంగా "గుద్ద మూసుకొని రా! కృష్ణ గాడు వస్తాడు వాడి తోక పట్టుకొని వచ్చేయ్" అని చాలా గౌరవంగా చెప్పాడు.
అడ్డంగా ఊగాల్సిన నా తల ఆటోమేటిక్ గా నిలువుగా ఊగేసింది.
మల్లేషం నా దగ్గరకు వచ్చి శ్రేయ అత్త కూడా ఉంటుంది అక్కడ, అన్నాడు.
నేను వాడిని చూసి "తను నన్ను చూసి భయపడి వెళ్ళిపోతుంది, ఈ మధ్య" అన్నాను.
మల్లేషం "ఉండూ... కృష్ణ గాడికి చెబుతాను, నువ్వు మళ్ళి శ్రేయ వైపు చుస్తున్నావని" అన్నాడు.
నేను వాడి చేతులు పట్టుకుని వద్దు అని సైగ చేశాను.
సత్య నా వైపు చూసి "నువ్వేనా దాన్ని నడవకుండా చేసింది" అన్నాడు.
మల్లేషం "రేయ్.... శ్రీరామ్ తప్పేమీ లేదు రా... తనే అడిగింది" అన్నాడు.
సత్య బీడీ కాలుస్తా నా ముందుకు వచ్చి "తన జోలికి ఇంకో సారి వెళ్ళినట్లు తెలిసినా, విన్నా ఊరుకోను......" నేను సరే అన్నట్టు తల ఊపాను.
సత్య మళ్ళి మాట్లాడుతూ "నీ గొలుసు ఎదో ఇస్తా అన్నావంట, ఎప్పుడు ఇస్తున్నావ్" అన్నాడు.
వాడు రౌడీలాగా అనిపించాడు.
నేను తిరగబడవచ్చు కాని ఇదీ వాళ్ళ ఊరు, అందుకని ఆలోచిస్తున్నా సత్య మళ్ళి "ఎప్పుదిస్తున్నావ్?" అని అడిగాడు.
వెనక నుండి కృష్ణ వచ్చి "అప్పుడేనా పూకు, గుద్ద, నోరు మొత్తం మిగిలిన పదకెండు గంటలు దెంగి అప్పుడిస్తాం" అన్నాడు.
సత్య వెనక్కి తిరిగి కృష్ణని చూస్తూ "నువ్వు ఇన్వాల్వ్ అవ్వొద్దు" అన్నాడు.
కృష్ణ "రేయ్, మల్లేష్.... డీల్ ఏంటి రా... ఏవరు అయినా పర్లేదు అంది కదా" అన్నాడు.
మల్లేష్ నవ్వుతూ "అవునూ" అన్నాడు.
కృష్ణ "కోపం వస్తే కుక్కలతో దెంగిస్తా...." అన్నాడు.
సత్య మరియు కృష్ణ ఎదురెదురు నిలబడి కాసేపు ఒకరి కళ్ళలోకి ఒకళ్ళు చూసుకుంటున్నారు.
అప్పుడే ఒక ఆడ గొంతు వినపడి పక్కకు తిరిగాను "నీ కోసం, గుద్దలో క్యారెట్ లు పెట్టుకున్నాను" వినపడింది.
తను నాకు కనిపిస్తుంది, మిగిలిన వాళ్ళు ఎవరూ తనకు కనపడలేదు.
తను ఇంకా మాట్లాడుతూ "గొలుసు సంగతి వదిలేసెయ్... ఒక్క దెంగుడుతో నా మనసు దోచేసావ్... ఎప్పుడన్నా కావాలంటే రా!" అంది.
అప్పుడే మా మధ్యలోకి సత్య వచ్చి నిలబడ్డాడు. సత్యని చూసి శ్రేయ భయపడి పరిగెత్తింది, సత్య తనను బండబూతులు తిడుతూ తన వెంట పరిగెత్తాడు.
కృష్ణ, నేను మరియు మలేశం ముగ్గురం పగలబడి నవ్వుకుంటున్నాం.
ముగ్గురం స్నానలు చేసి ఫంక్షన్ ని వెళ్లాం, అక్కడకు వెళ్లి కూర్చొని తినడం కాదు మా పని, వాళ్ళు చెప్పే పనులు చేయాలి, కుర్చీలు వేయడం, భోజనం అప్పుడు వడ్డించడం, అన్ని చేస్తూ ఉండాలి.
అందరూ కృష్ణని పలకరిస్తూ ఉంటే నాకు ఎందుకో ఆ వాతావరనం భలే నచ్చింది.
అందరిది ఒకటే ప్రశ్న... కృష్ణ నీ పెళ్లి ఎప్పుడు అని, మనోడు నవ్వుతున్నాడు కానీ సమాధానం చెప్పడం లేదు.
నేను కూడా హెల్ప్ చేస్తున్నాను, కాని చిన్న సహాయమే.
మల్లేషం కోపంగా నా వైపు చూసి "దెంగడానికే కాదు, పని కూడా చేయాలి" అన్నాడు.
నాకు బాధ అనిపించింది, వెంటనే కృష్ణ "రేయ్ కొత్తలే! ఇవన్నీ వాళ్ళ ఊళ్ళో ఉండవు" అన్నాడు.
మల్లేషం "అది కాదు రా! వీడి వల్ల సత్య గాడు రాకుండా ఆగిపోయాడు" అని అంటూ ఉంటే, కృష్ణ "ఆ సత్య గాడు ఎప్పుడెప్పుడు తప్పించుకుందాం అని చూస్తున్నాడు, వాడికి ఇప్పుడు అవకాశం దొరికింది అంతే.... పైగా శ్రీరామ్ కి ఎంత వడ్డిన్చాలో తెలియదు అని చెబుతూ నా చేతికి వాటర్ జగ్ యిచ్చి పోయామని చెప్పాడు" అన్నాడు.
నేను ఇక అదే పనిలో ఉన్నాను.
భోజనాల మధ్యలో నన్ను ఒకరు పలకరించారు, కృష్ణ వాళ్ళ అమ్మ, వాళ్ళ అన్న, వదిన నన్ను చూసి పలకరించారు.
జిమ్ లో కనపడే తోటి వాళ్ళు అయితే నన్ను చూసి జోక్ లు వేస్తూ ఉంటే నేను ఏమి అనలేక పోయా, కృష్ణ వచ్చి వాళ్ళకు పంచ్ లు వేశాడు.
ఇంతలో నా నడుము ఎవరో గిల్లారు నేను వెనక్కి తిరిగి చూడగా శ్రేయ ఉంది, ఎల్లో కలర్ శారీ లో చాలా అందంగా ఉంది, నేను తనను చూస్తూ ఉంటే ఆమె సిగ్గుపడుతుంది.
మమ్మల్ని సత్య కోపంగా చూస్తూ ఉన్నాడు, సత్యని మొట్టికాయ వేసి ఒకామె తీసుకొని వెళ్ళింది.
శ్రీయని వేరే ఒకతను తీసుకొని వెళ్ళాడు.
మల్లేషం వచ్చి నా చెవిలో "ఆయన శ్రేయ భర్త... విషయం లేదు... అందుకే ఇదీ ఊరు మొత్తానికి పెళ్ళాం అయింది" అన్నాడు.
నేను "అలా అవ్వాలనే ఈయన్ని చేసుకుందేమో" అన్నాను. మల్లేషం నవ్వేశాడు.
నేను "సత్యకి దీనికి సంబంధం ఏంటి?" అన్నాను.
మల్లేషం "అది అందరితో పడుకొని దోచుకుంది మొత్తం వీడి పక్కలో పడుకోడానికి వీడికి యిస్తుంది. పైగా వీడు కొంచెం వడ్డీ వ్యాపారం చేస్తూ ఉంటాడు, కొద్దిగా పలుకుబడి; అందుకే దాని డబ్బు వీడికి అండ, వీడి బలం దానికి అండ" అన్నాడు.
కృష్ణ వచ్చి "వాడికి అది ఉంపుడుగత్తె అని వీడి ఫీలింగ్ నిజం ఏంటి అంటే అదే వాడిని ఉంచుకుంది" అన్నాడు.
నాకు పూర్తిగా అర్ధం కాకపోయినా, అర్ధం అయినట్టు నటించాను.
సత్య పెళ్ళాన్ని పంపించేసి శ్రేయ మొగుడుకి ఇప్పుడే వస్తాం చెప్పి దాన్ని తీసుకొని వెళ్ళాడు.
ఒక గంట తర్వాత ఇద్దరూ వచ్చారు, శ్రేయ బాగా నలిగిపోయినట్టు మోహంలో మాత్రం ఎదో దొరికిన సంతోషం కనిపిస్తుంది.
మొగుడుతో కలిసి వెళ్ళిపోయింది.
మొత్తం అయిపోయాక అందరం కూర్చొని భోజనం చేస్తూ ఉంటే సత్య వచ్చాడు, మాట్లాడుతూ "కృష్ణ, కొంచెం మీ ఫ్రెండ్ కి చెప్పూ... ఇద్దరూ ముగ్గురు ఒకే సారి వచ్చి పని తొందరగా కానిచ్చేయండి" అన్నాడు.
నేను దగ్గేసాను, మల్లేషం కూడా షాకింగ్ గా చూస్తూ ఉన్నాడు.
కృష్ణ "అది నీకు బంగారు గుడ్లు పెట్టె బాతు, దాన్ని చంపేద్దాం అనుకుంటున్నావా" అన్నాడు.
సత్య "ఒక్కడే కాబట్టి అది మళ్ళి మళ్ళి అడుగుతుంది, బాగా నొప్పి పుట్టింది అనుకో మళ్ళి అడగదు... ఏమంటారు" అన్నాడు.
కృష్ణ గాడు పైకి లేచి "ఇంకో సారి నా కంటికి కనపడు.... నీ శవం లాకుల్లో తేలుతుంది" అని చెప్పి వెళ్ళిపోయాడు.
సత్యని మల్లేషం "ముందు దానికి చెప్పు... వీణ్ణి లైనులో పెట్టమని.... అప్పుడు ఓకే" అంటూ నా వైపు తిరిగాడు.
నాకే తెలియకుండా నేను నవ్వేశాను. సత్య నవ్వేసి "ఓకే... ఇవ్వాళ దానికి చెబుతాను" అంటూ వెళ్ళిపోయాడు.
అప్పుడే అక్కడకు నర్సింహ తాగి వచ్చి "అన్నం పెట్టండి" అన్నాడు. మల్లేషం తిడుతూనే వెళ్లి విస్తర వేసి అన్నం పెట్టాడు.
నేను మనసులో కృష్ణకి ఊళ్ళో ఫాలోయింగ్ బాగుంది కాని వీళ్ళు అందరూ వీడిని పత్తిత్తు అనుకుంటున్నారు, మనోడికి ఆల్రెడీ ఇద్దరూ ఉన్నారు అని చెబితే ఏమైపోతారో అనుకుంటూ ముందుకు నడిచాను.
మల్లేషం "రేపటి నుండి మన కుమారి శ్రేయ, కృష్ణ గాడి వెంట పడుతుంది... వాడు పడితే... అప్పుడు మన ముగ్గురం, ఒకే బండి ఎక్కాలి..... బాబోయ్ ఏం జరుగుతుందో ఏంటో... " అంటూ నవ్వాడు.
నాకు కూడా గుండె దడ దడ కొట్టుకుంటుంది.
