Update 12
హాస్పిటల్ లో అనుపమ
అమ్మాని అమ్మమ్మతో మాట్లాడిన నర్సింహ, ఆత్రంగా ఇంటికి పరిగెడుతున్నాడు. అతను కుదుట పడ్డాడా అంటే లేదని చెప్పాలి, కాని అనుపమని కలవాలి, తనతో మాట్లాడాలి, కలవాలి, కలిసి ఉండాలి అని బలంగా అనిపిస్తూ ఉంది. దారిలోనే తనకు తన ప్రశ్నలకు సమాధానాలు తెలిసిపోయాయి,
అనుపమ ఎందుకు నాకు జరిగింది చెప్పలేదు, శ్రేయ వచ్చి బెదిరిస్తూ ఉంటే ఎందుకు అమ్మ కూతురు ఇద్దరూ లొంగిపోతున్నారు, నా నుండి రహస్యం ఎందుకు దాస్తున్నారు?
నాకు దొరకిన సమాధానం 'తనకు ఇష్టం లేదు, ఆ రోజులు తనకు నరకంతో సమానం; అందుకే అవి మరచిపోవాలని అనుకుంది; అందుకే చెప్పలేదు'
అనుపమ కి సెక్స్ గురించి, మొడ్డ చీకడం గురిచి, గుద్ద దెంగుడు గురించి ఇవన్నీ ఎలా తెలుసు?
వాళ్ళ పెద్దవాళ్ళు ముసలి వాళ్ళు చెప్పారు. చూస్తూ చూస్తూ చేస్తూ చేస్తూ నేర్చుకుంది.
అనుపమ ఈ మధ్య జరిగిన సెక్స్ లో తట్టుకోలేని కోరికతో నా దగ్గరకు రాలేదు,
నాతొ కలిసి ఉండాలని అనుకొని వచ్చింది.
తను నన్ను అడిగిన ఆఖరి ప్రశ్న, "చనిపోమ్మంటావా నర్సింహ, నువ్వు చెబితే చనిపోతా"
నువ్వు లేకుండా నేను కూడా ఉండ లేను. నా వల్ల కాదు.
ఇప్పుడు కూడా నీ కోసమే వస్తున్నా, అనుకుంటూ తాగిన మత్తులో తూలుతూ పరిగెడుతూ ఇంటికి చేరుకున్నాను. తలుపులు కొట్టాను. తలుపులు తెరుచుకున్నాయి.
తలుపు చాటుగా తెరిచి ఉండడం గమనించాను.
లోపలికి వెళ్లి చూశాను, ఎదురుగా కనపడ్డ దృశ్యం చూసి కాళ్ళు చేతులు వణికిపోయాయి.
అనుపమ స్పృహ తప్పి పడిపోయినట్టు ఉంది, కిచెన్ గోడకి తల వాలిపోయి ఉంది.
తనను అలా చూడలేక గట్టిగా "అను" అని అరిచాడు. చుట్టూ పక్కల ఇళ్ళలో కూడా లైట్లు వెలిగాయి.
(హాస్పిటల్)
అనుపమ తల్లి వెళ్ళే సరికి అనుపమ హాస్పిటల్ బెడ్ పై సెలైన్ పెట్టి ఉంది, బయట నర్సింహ చాలా కంగారుగా అటు ఇటూ తిరిగుతూ ఉన్నాడు. అతడిని ఆశ్చర్యంగా చూస్తూనే, కదిలించకుండా లోపలికి వెళ్ళే ప్రయత్నం చేసింది. అలాగే లోపలికి వెళ్లి బెడ్ పై స్పృహ తప్పి ఉన్న కూతురిని చూసి ఏడుపు వచ్చి లేపే ప్రయత్నం చేసింది.
వెనక నుండి నర్సింహ మాట "నిద్ర పోతుంది" అన్నాడు.
అనుపమ తల్లి వెనక్కి తిరిగి నర్సింహని చూసింది చాలా కోపం వస్తుంది, అతని వల్లే ఇప్పుడు తన కూతురు ఈ పరిస్థితిలో ఉందని అనిపించింది. అందుకే ఏం మాట్లాడలేదు.
నర్సింహ మాట్లాడుతూ "నన్ను క్షమించండి, నేను ఇంటి దగ్గర ఉండి ఉంటే ఇలా జరిగేది కాదు" అన్నాడు.
అనుపమ తల్లి కి తల కొట్టేసినట్టు అనిపించింది, తన దృష్టిలో నర్సింహ చాలా తక్కువ వాడు, తన కూతురుకు ఎందులో తగని వాడు. అతని తండ్రి అప్పు చేసి పారిపోయాడు, తల్లి ఆ డబ్బు అప్పు తీర్చడం కోసం వేరే వాళ్లతో పడుకొని నిజం తెలిసేసరికి ఉరి వేసుకొని చనిపోయింది.
కానీ అనుపమ ఎప్పుడ నర్సింహ గురించి మాట్లాడుతూ ఉండేది, అలాగే పెళ్లి అన్నప్పుడు వేరే ఆలోచన లేకుండా నర్సింహ అని చెప్పింది, ఇష్టం లేక పోయినా కూతురు ఇష్టం కాదనలేక సరే అనుకుంది. పైగా వాళ్ళు వీళ్ళు కూడా నర్సింహ మంచి వాడు అని చెప్పారు. అనుపమ తల్లి నర్సింహని అలా చూస్తూ ఉంది ఏమి మాట్లాడకుండానే.
నర్సింహ "జీవితంలో నరకం అంటే ఏంటో తెలుసా... మనం ప్రేమించిన వారు మన కళ్ళ ముందు బాధ అనుభవిస్తూ ఉంటే మనం చూస్తూ ఉండడం తప్ప ఏమి చేయలేక పోవడం" అన్నాడు. (చిన్నప్పుడు, తన తల్లి ఉరి వేసుకున్నప్పుడు, కిటికీ నుండి చూసి అరుస్తూ ఏడవడం, తప్ప ఏం చేయలేకపోయాడు)
అనుపమ తల్లి అలా చూస్తూ ఉంది అంతే, తను విన్నంత వరకు నర్సింహ బాగా అనుమానపు మనిషి, భార్యని ఎక్కడికి పంపకుండా ఇంట్లోనే ఉంచడం అలాగే ఎక్కడికైనా వెళ్ళినా ఏవరు అయినా తనతో మాట్లాడినా గొడవ పడడం చేసే వాడు. అన్నింటికీ మించి అనుపమ అంత పిచ్చిగా ప్రేమిస్తున్నా, అనుపమ అంటే అంత ఇష్టం లేనట్టు ఉండేవాడు. కాని ఇప్పుడు కనిపిస్తున్న మనిషి తను అస్సలు కాదు.
నర్సింహ "ఆ విషయం గురించి తెలిసినపుడు..." అని మళ్ళి ఆగి "అప్పుడు, ఆ తర్వాత తను బాగా ఇబ్బంది పడిందా" అన్నాడు. అతని కళ్ళలో నీళ్ళు స్పష్టంగా కనిపిస్తున్నాయి.
అనుపమ తల్లి అతడిని చూస్తూ ఇన్నాళ్ళ కడుపులో దాచుకున్న బాధ తన్నుకొచ్చినట్లు ఒక్క సారిగా ఏడుస్తూ కొద్ది సేపు అలానే ఉండి, నర్సింహకి సమాధానం చెప్పాలని అనిపించి "ఆ తర్వాత చాలా రోజులు భయపడుతూనే నిద్ర లేచేది, భయం భయం గానే ఉండేది. చీకటిలో చూస్తూ ఎవరో ఉన్నారు అంటూ ఎడ్చేసేది, తనను అలా చూసి నేను తట్టుకోలేకపోయేదాన్ని" అంటూ ఏడుస్తూ ఉంటే నర్సింహ మొత్తం విని బాధని ఆపుకొని ఆమె ముందుకు వచ్చి నిలబడి "భయపడకండి, ఆ రోజులు వెళ్ళిపోయాయి, తనను ఇక నుండి సంతోషంగా చూసుకుంటా" అన్నాడు. అలా అంటున్న నర్సింహ చేతులను పట్టుకొని ఏడుస్తూనే ఉంది.
నర్సింహ "ఇంకో సారి ఆ శ్రేయ వచ్చి బెదిరిస్తే, నా దగ్గరకు పంపండి, జుట్టు మొత్తం గొరిగి పంపిస్తాను" అని కోపంగా అన్నాడు.
అనుపమ తల్లి అది ఊహించుకొని నవ్వేసింది.
నర్సింహ "మీరు ఇక్కడ ఉండండి, నేను ఇప్పుడే వస్తాను"
అనుపమ తల్లికి ఇప్పుడు కొంచెం దైర్యంగా ఉంది, అందుకే స్వతంత్రంగా "ఎక్కడికి" అని అడిగింది.
నర్సింహ "తనకు నలిగిన చీర అంటే నచ్చదు, నేను వేరేది తీసుకొని వస్తాను, మెరూన్ కలర్ ది, మార్చుకుని ఇంటికి వస్తుంది" అన్నాడు.
చీకటిలో నడుచుకుంటూ వెళ్తున్న నర్సింహ కనపడడం మానేశాడు, అలా చీకటిలోకి చూస్తూనే అనుపమ నర్సింహ గురించి చెప్పిన మాటలు గుర్తుకు తెచ్చుకుంటూ ఉంది. ఆమె మొహం పై చిన్నగా చిరునవ్వు వచ్చింది. నడుచుకుంటూ వెళ్లి లోపల హాస్పిటల్ బెడ్ పడుకొని ఉన్న అనుపమ పక్కనే కూర్చొని తల నిమురుతూ ఉంది. నిద్రలో అనుపమ కదులుతూ ఉంది. అనుపమ తల్లి మోహంలో ఇప్పుడు దైర్యంగా ఉంది, ఇన్నాళ్ళు ఉన్న భయాలు అన్ని పోయాయి.
అక్కడకు శ్రీరామ్ వచ్చి గట్టి గట్టిగా "నర్సింహ" అని అరుస్తున్నాడు.
అనుపమ తల్లి "బయటకు వెళ్ళాడు, ఇంటికి వెళ్లి ఉంటాడు" అంది.
శ్రీరామ్ "సరే" అంటూ వెళ్లి నర్సింహని ఇంటి దగ్గర కలిసి నాతో రా అంటూ లాక్కొని వెళ్ళాడు.
నర్సింహ "ఎక్కడికి" అంటున్నా సరే వినకుండా లాక్కొని వెళ్తున్నాడు.
మరో వైపు అనుపమ నిద్ర లేచి ఎదురుగా వాళ్ళ అమ్మని చూసి "అమ్మ" అంది.
అనుపమ తల్లి "నర్సింహ ఎక్కడ అని అడగవా"
అనుపమ తల దించుకుంది.
అనుపమ తల్లి "ఏడ్చాడు" అనగానే అనుపమ తల తెరిచి వాళ్ళ అమ్మ వైపు చూసింది.
అనుపమ "నేను నీ దగ్గరకు వచ్చేస్తాను"
అనుపమ తల్లి నవ్వేస్తూ "ఇంకో సారి ఆ శ్రేయ వస్తే నా దగ్గరకు పంపండి చావకోడదాం అన్నాడు"
అనుపమ ఆశ్చర్యంగా చూస్తుంది.
అనుపమ తల్లి "నువ్వే రైట్.. నర్సింహ విషయంలో" అని నవ్వింది.
అనుపమ సిగ్గుగా నవ్వింది.
అనుపమ తల్లి "నీ చీర బాగాలేదు అంట, మెరూన్ కలర్ చీర తేవడానికి వెళ్ళాడు" అంటూ నవ్వింది.
అనుపమ సిగ్గు పడుతూ ఉంది.
అనుపమ తల్లి "నీ ఫేవరేట్ కలర్... మెరూన్ కాదు కదే"
అనుపమ "ఆయనకిష్టం" అంటూ సిగ్గు పడి నవ్వుతుంది.
నర్సింహ అక్కడకు వెళ్ళే సరికి శ్రేయ నగ్నంగా కింద పడి ఉంది. అప్పటికే మూలుగుతూ ఉంది.
నర్సింహ "ఏమయింది?"
మల్లేషం "కల్లు తాగిపించి నలుగురం దెంగాం" అన్నాడు.
నర్సింహ ఛీ అన్నట్టు చూడగానే, శ్రీరామ్ "అది ఒప్పుకొనే చేయించుకుంది, నా బంగారపు గొలుసు కోసం"
శ్రీరామ్ వచ్చి నర్సింహ చేతులు పట్టుకొని "ఇదీ చెప్పింది..." అంటూ ఆగిపోయాడు.
ఇంతలో శ్రేయకి స్పృహ వచ్చి పైకి లేచి బండ బూతులు తిడుతూ నర్సింహ ని చూసి "చెబుతా అందరికీ చెబుతా... ఆ పొట్టి దాన్ని నా కంటే పెద్ద లంజని చేయందే నిద్ర కూడా పోనూ. రోజు అది నడుస్తూ ఉంటే అందరూ 'లంజ వస్తావా' 'లంజ నీ రేటు ఎంత' అని పిలిపిస్తా" అంటూ పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్ళిపోయింది.
(నర్సింహకి చిన్నప్పుడు వాళ్ళ అమ్మ నడుస్తూ ఉంటే చుట్టూ ఉన్న వాళ్ళు చెవులు కొరుక్కున్నారు, ఆ రాత్రి వాళ్ళ అమ్మ ఉరి వేసుకొని చనిపోయింది, అనుపమ కూడా అలానే చేస్తుందేమో అని భయం భయంగా అనిపిస్తుంది)
అక్కడ అందరూ వెళ్తున్న శ్రేయని చూస్తూ ఉన్నారు.
నర్సింహ అడుగులు వెనక్కి పడుతూ ఉన్నాయి, అప్పుడే అక్కడకు వచ్చిన కృష్ణ నర్సింహ భుజంపై చెయ్ వేశాడు.
నర్సింహ కృష్ణ చేతిని నెట్టేసి పరిగెత్తుకుంటూ వేరే వైపుకో వెళ్లి పోయాడు.
హాస్పిటల్ లో అనుపమ నర్సింహ కోసం ఎదురు చూస్తూ ఉంది. నర్సింహ క్షమించాడు అనగానే తనను తలుచుకొని ముసిముసిగా నవ్వుకుంటుంది. "నర్సింహ, తొందరగా రా... నాకు నిన్ను చూడాలని ఉంది" అనుకుంటుంది.
శ్రేయ జుట్టు ముడి వేసుకుంటూ అనుపమని గుర్తుకు తెచ్చుకొని "లంజ ముండా, నీ జీవితాన్ని కుక్కలు చించిన విస్తరి చేస్తానే" అనుకుంటూ ఆ ఊరిలో అందరితో రూమర్స్ బాగా స్ప్రెడ్ చేసే ఆంటీల దగ్గరకు వెళ్ళింది
లేదు... లేదు.... అలా చేస్తే.... అను చనిపోతుంది... తను కూడా అమ్మ లాగానే... ఉరి వేసుకొని చనిపోతుంది. నా అను లేకుండా నేను ఉండలేను....
నేను బ్రతకను... నేను బ్రతకను...
నర్సింహ పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్లి చెరువులో దూకేసాడు.
శ్రీరామ్, కృష్ణ మరియు మల్లేషం ముగ్గురు పంప్ సెట్ దగ్గర ఉన్న చిన్న గోడౌన్ లో ఉన్నారు, చుట్టూ ప్లేస్ అంత క్లీన్ చేశారు. మల్లేషం రెండు ముంతల నిండా కల్లు తీసుకొచ్చాడు. కృష్ణ మాములుగా ఉంటే శ్రీరామ్ మరియు మల్లేషం తాగాక ఊగుతున్నారు. శ్రీరామ్ మొత్తం తాగబోతూ ఉంటే, మల్లేషం "కొంచెం ఉంచు రా... దానికి పట్టిద్దాం అప్పుడు మనం ఏం చేసినా కాదనదు" అన్నాడు. శ్రీరామ్ మరియు మల్లేషం నవ్వుకుంటూ తాగిన మత్తులో శ్రేయ రావడం కోసం ఎదురుచూస్తూ డాన్స్ చేస్తున్నారు. కృష్ణ నవ్వుకుంటూ ఉన్నాడు. ముగ్గురుకు ఓక పక్క టెన్షన్ గా అలాగే ఆత్రంగా ఉంది. ఎదో శోభనానికి ఎదురు చూస్తున్న పెళ్లి కొడుకుల లా ఉంది వాళ్ళ పరిస్థితి.
మల్లేషం ఉండబట్టలేక "అరేయ్, నాకు ఫస్ట్ టైం, ఏదైనా హింట్స్ ఇవ్వండి" అన్నాడు.
శ్రీరామ్ "అరేయ్ ముందు చిన్నపిల్లాడివి పక్కనుండి మేం పెద్దోళ్ళం చేస్తూ ఉంటే చూడు, తర్వాత నువ్వే చేసేస్తావ్" అన్నాడు.
మల్లేషం "ఛీ... నీ యబ్బా మీ రాక్షసులు ఇద్దరికీ వదిలి పెడితే నాకేమైనా మిగులుతుందా" అన్నాడు.
కృష్ణ "రేయ్"
మల్లేషం "జంతువులు రా మీ ఇద్దరూ" అంటున్నాడు.
కృష్ణ "రేయ్"
శ్రీరామ్ "రేయ్, కృష్ణా వీడు చెప్పింది నిజమే మనం ఒకే సారి మీద పడకుండా, డీసెంట్ గా స్టార్ట్ చేద్దాం"
కృష్ణ "రేయ్ మల్లేషం ఇటూ రా"
శ్రీరామ్ మరియు మల్లేషం ఇద్దరూ కృష్ణ దగ్గరకు వెళ్ళారు.
కృష్ణ "నిన్ను నువ్వు నమ్ము, పక్కనోడి సంగతి వదిలేయ్... వీడి (శ్రీ రామ్) మొడ్డతో దెంగాక కూడా సత్య దగ్గరకు వెళ్లి హ్యాపీ అయిందా లేదా" అన్నాడు.
మల్లేషం "అవును, ఆరోజు ఆ తర్వాత రోజు కూడా వాడి దగ్గరకు వెళ్ళడం చూశాం"
కృష్ణ "అదే రా కిటుకు, ఇలాంటి ఆడ దానికి కొత్త మొడ్డ మోజు ఎక్కువ, అందులోనూ నీ లాంటి కన్నె మొడ్డ కనిపిస్తే ఆగలేరు" అన్నాడు.
మల్లేషం మొహం నిండు చంద్రుడులా వెలిగిపోతూ "అవునా" అన్నాడు.
శ్రీరామ్ ఎదో చెప్పబోతూ ఉంటే కృష్ణ సైగ చేసి ఆపి "అసలు మాకు అవకాశం ఇస్తావా, అసలే కల్లు కూడా తాగిఉన్నావ్" అన్నాడు.
మల్లేషం సంతోష పడి పోయి "అదేం లేదు, ఎవరి కోటా వాళ్ళకు ఉంటుంది" అని మనసులో "వీళ్ళు నన్ను నా పోటు చూసి భయపడాలి" అన్నాడు.
శ్రీరామ్ "ముందు నేను వెళ్తా"
మల్లేషం "లేదు ప్లీజ్ నేను వెళ్తా"
శ్రీరామ్ ఎదో మాట్లడబోతూ ఉంటే కృష్ణ "మల్లెషాన్ని వెళ్ళ నిద్దాం" అన్నాడు.
శ్రీరామ్ ఎదో చెప్పాలని అనిపించినాకృష్ణ మొహం మొహం చూసి ఆగిపోయాడు. మల్లేషం వైపు చూసి "ఆత్ర పడకు, నిదానంగా మొదలు పెట్టు"
మల్లేషం "అలాగే" అన్నాడు.
శ్రీరామ్ "ఎలా మొదలు పెడతావ్"
మల్లేషం "ఏముంది రాగానే పడుకోబెట్టేసి చీర లంగా లేపి దోపేసి దెంగుతా" అన్నాడు.
కృష్ణ నవ్వేశాడు, శ్రీరామ్ కూడా నవ్వాడు.
కృష్ణ "ముందు దానికి మూడ్ తెప్పించాలి, ఏం చేస్తావ్"
మల్లేషం "ముద్దు పెడతా, సళ్ళు పిసుకుతా"
కృష్ణ "ఇంకా" అన్నాడు, అతని కళ్ళలో ఎదో ఉంది.
మల్లేషం "హుమ్మ్, ఇంకా వాటేసుకొని ఒళ్లంతా పిండి పారేస్తా"
కృష్ణ "ఆత్రం వద్దు"
మల్లేషం "సరే, చిన్నగా చేస్తా"
కృష్ణ "అప్పుడు వేరే వాళ్ళను కూడా రమ్మంటుంది"
మల్లేషం విసుగ్గా "మరి ఏం చేయాలి"
కృష్ణ నవ్వాడు. మల్లేషం శ్రీరామ్ వైపు చూసి "ఏం చేయాలి?"
శ్రీరామ్ "నాకవన్నీ తెలియదు, ఏం అనిపిస్తే అది చేస్తా" అన్నాడు.
మల్లేషం "సరే నేను కూడా అలాగే చేస్తా" అంటూ కృష్ణ వైపు చూశాడు "సరైనా సమాధానమేనా" అన్నట్టు.
కృష్ణ "నిదానం వద్దు, వేగం వద్దు. స్టడిగా ఉండు... తనకు ఊపిరి సలిపే సమయం ఇవ్వకు.. ఒక దాని తర్వాత ఒకటి" అన్నాడు.
మల్లేషం ఇంటరెస్టింగ్ గా మొహం పెట్టి "హుమ్మ్, తర్వాత"
శ్రీరామ్ "ఏం మల్లేషం... నిజంగా నీకు ఏం చేయాలో తెలవదు రా" అని నవ్వాడు.
అందరూ నవ్వుకుంటూ ఉన్నారు.
ఫోన్ లో సినిమా పాటలు పెట్టుకొని, డాన్స్ చేస్తూ ఉన్నారు.
మల్లేషం "రేయ్ నీ యమ్మా ఇంకెంత సేపు రా... ఆపుకోలేక పోతున్నాం"
శ్రీరామ్ "రేయ్ ఓపిక"
మల్లేషం "నా బొంగులో ఓపిక రా... కాలిపోతుంది ఇక్కడ" అంటున్నాడు.
ఇంతలో అక్కడకు సత్య శ్రీయని తీసుకొని వస్తున్నాడు.
ముగ్గురు కుక్కలులాగా తనను చూస్తూ ఉన్నారు.
నడుస్తూ ఉన్నప్పుడు శ్రేయ ఊగుతున్న సళ్ళు చూస్తూ ఉన్నారు. వాళ్ళ కోసం శ్రేయ చీర జాకెట్ మీద నుండి సారీ అంటూ ఒక సారి పడేసి మళ్ళి వేసుకుంది.
కృష్ణ "దీనేమ్మా, ఇదీ మామూలు లంజ కాదు రా... మనం దానికి మూడ్ తెప్పించడం కాదు, అదే మనకు కైపెక్కించేలా ప్లాన్ చేస్తుంది"
మల్లేషం "ఇప్పుడు మనం దాన్ని ముద్దులు పెట్టుకొనే పని లేదు"
శ్రీరామ్ "అది నీకు మూడ్ బాగా తెప్పించి దెంగించుకునే ప్లాన్ లో ఉంది"
మల్లేషం "అయితే ఇప్పుడేం చేయాలి"
శ్రీరామ్ "ఓపిక పట్టాలి"
మల్లేషం "లవడాలో ఓపిక"
కృష్ణ "లవడానే ఓపికగా ఉంచు, తొందరాగా కార్చకు"
మల్లేషం "నేను రెడీ, మరీ మీరూ...."
కృష్ణ మరియు శ్రీరామ్ ఇద్దరూ ఎక్సపోజ్ అవుతున్న శ్రేయ నడుము బొడ్డు చూస్తూ ఉన్నారు.
మల్లేషం కిందకు చూసి లుంగీ మీదనే లేపుకున్న శ్రీరామ్ మరియు కృష్ణలను చూస్తూ ఉన్నాడు.
మల్లేషం "ఓపిక పట్టాలి" అనుకున్నాడు.
సత్య వస్తూనే శ్రేయని వెనక నుండి హత్తుకొని నడుము పిసుకుతూ ఉన్నాడు.
శ్రీరామ్, కృష్ణ మరియు మల్లేషం ముగ్గురు శ్రేయ కోసం బయటకు పరిగెత్తారు.
అమ్మాని అమ్మమ్మతో మాట్లాడిన నర్సింహ, ఆత్రంగా ఇంటికి పరిగెడుతున్నాడు. అతను కుదుట పడ్డాడా అంటే లేదని చెప్పాలి, కాని అనుపమని కలవాలి, తనతో మాట్లాడాలి, కలవాలి, కలిసి ఉండాలి అని బలంగా అనిపిస్తూ ఉంది. దారిలోనే తనకు తన ప్రశ్నలకు సమాధానాలు తెలిసిపోయాయి,
అనుపమ ఎందుకు నాకు జరిగింది చెప్పలేదు, శ్రేయ వచ్చి బెదిరిస్తూ ఉంటే ఎందుకు అమ్మ కూతురు ఇద్దరూ లొంగిపోతున్నారు, నా నుండి రహస్యం ఎందుకు దాస్తున్నారు?
నాకు దొరకిన సమాధానం 'తనకు ఇష్టం లేదు, ఆ రోజులు తనకు నరకంతో సమానం; అందుకే అవి మరచిపోవాలని అనుకుంది; అందుకే చెప్పలేదు'
అనుపమ కి సెక్స్ గురించి, మొడ్డ చీకడం గురిచి, గుద్ద దెంగుడు గురించి ఇవన్నీ ఎలా తెలుసు?
వాళ్ళ పెద్దవాళ్ళు ముసలి వాళ్ళు చెప్పారు. చూస్తూ చూస్తూ చేస్తూ చేస్తూ నేర్చుకుంది.
అనుపమ ఈ మధ్య జరిగిన సెక్స్ లో తట్టుకోలేని కోరికతో నా దగ్గరకు రాలేదు,
నాతొ కలిసి ఉండాలని అనుకొని వచ్చింది.
తను నన్ను అడిగిన ఆఖరి ప్రశ్న, "చనిపోమ్మంటావా నర్సింహ, నువ్వు చెబితే చనిపోతా"
నువ్వు లేకుండా నేను కూడా ఉండ లేను. నా వల్ల కాదు.
ఇప్పుడు కూడా నీ కోసమే వస్తున్నా, అనుకుంటూ తాగిన మత్తులో తూలుతూ పరిగెడుతూ ఇంటికి చేరుకున్నాను. తలుపులు కొట్టాను. తలుపులు తెరుచుకున్నాయి.
తలుపు చాటుగా తెరిచి ఉండడం గమనించాను.
లోపలికి వెళ్లి చూశాను, ఎదురుగా కనపడ్డ దృశ్యం చూసి కాళ్ళు చేతులు వణికిపోయాయి.
అనుపమ స్పృహ తప్పి పడిపోయినట్టు ఉంది, కిచెన్ గోడకి తల వాలిపోయి ఉంది.
తనను అలా చూడలేక గట్టిగా "అను" అని అరిచాడు. చుట్టూ పక్కల ఇళ్ళలో కూడా లైట్లు వెలిగాయి.
(హాస్పిటల్)
అనుపమ తల్లి వెళ్ళే సరికి అనుపమ హాస్పిటల్ బెడ్ పై సెలైన్ పెట్టి ఉంది, బయట నర్సింహ చాలా కంగారుగా అటు ఇటూ తిరిగుతూ ఉన్నాడు. అతడిని ఆశ్చర్యంగా చూస్తూనే, కదిలించకుండా లోపలికి వెళ్ళే ప్రయత్నం చేసింది. అలాగే లోపలికి వెళ్లి బెడ్ పై స్పృహ తప్పి ఉన్న కూతురిని చూసి ఏడుపు వచ్చి లేపే ప్రయత్నం చేసింది.
వెనక నుండి నర్సింహ మాట "నిద్ర పోతుంది" అన్నాడు.
అనుపమ తల్లి వెనక్కి తిరిగి నర్సింహని చూసింది చాలా కోపం వస్తుంది, అతని వల్లే ఇప్పుడు తన కూతురు ఈ పరిస్థితిలో ఉందని అనిపించింది. అందుకే ఏం మాట్లాడలేదు.
నర్సింహ మాట్లాడుతూ "నన్ను క్షమించండి, నేను ఇంటి దగ్గర ఉండి ఉంటే ఇలా జరిగేది కాదు" అన్నాడు.
అనుపమ తల్లి కి తల కొట్టేసినట్టు అనిపించింది, తన దృష్టిలో నర్సింహ చాలా తక్కువ వాడు, తన కూతురుకు ఎందులో తగని వాడు. అతని తండ్రి అప్పు చేసి పారిపోయాడు, తల్లి ఆ డబ్బు అప్పు తీర్చడం కోసం వేరే వాళ్లతో పడుకొని నిజం తెలిసేసరికి ఉరి వేసుకొని చనిపోయింది.
కానీ అనుపమ ఎప్పుడ నర్సింహ గురించి మాట్లాడుతూ ఉండేది, అలాగే పెళ్లి అన్నప్పుడు వేరే ఆలోచన లేకుండా నర్సింహ అని చెప్పింది, ఇష్టం లేక పోయినా కూతురు ఇష్టం కాదనలేక సరే అనుకుంది. పైగా వాళ్ళు వీళ్ళు కూడా నర్సింహ మంచి వాడు అని చెప్పారు. అనుపమ తల్లి నర్సింహని అలా చూస్తూ ఉంది ఏమి మాట్లాడకుండానే.
నర్సింహ "జీవితంలో నరకం అంటే ఏంటో తెలుసా... మనం ప్రేమించిన వారు మన కళ్ళ ముందు బాధ అనుభవిస్తూ ఉంటే మనం చూస్తూ ఉండడం తప్ప ఏమి చేయలేక పోవడం" అన్నాడు. (చిన్నప్పుడు, తన తల్లి ఉరి వేసుకున్నప్పుడు, కిటికీ నుండి చూసి అరుస్తూ ఏడవడం, తప్ప ఏం చేయలేకపోయాడు)
అనుపమ తల్లి అలా చూస్తూ ఉంది అంతే, తను విన్నంత వరకు నర్సింహ బాగా అనుమానపు మనిషి, భార్యని ఎక్కడికి పంపకుండా ఇంట్లోనే ఉంచడం అలాగే ఎక్కడికైనా వెళ్ళినా ఏవరు అయినా తనతో మాట్లాడినా గొడవ పడడం చేసే వాడు. అన్నింటికీ మించి అనుపమ అంత పిచ్చిగా ప్రేమిస్తున్నా, అనుపమ అంటే అంత ఇష్టం లేనట్టు ఉండేవాడు. కాని ఇప్పుడు కనిపిస్తున్న మనిషి తను అస్సలు కాదు.
నర్సింహ "ఆ విషయం గురించి తెలిసినపుడు..." అని మళ్ళి ఆగి "అప్పుడు, ఆ తర్వాత తను బాగా ఇబ్బంది పడిందా" అన్నాడు. అతని కళ్ళలో నీళ్ళు స్పష్టంగా కనిపిస్తున్నాయి.
అనుపమ తల్లి అతడిని చూస్తూ ఇన్నాళ్ళ కడుపులో దాచుకున్న బాధ తన్నుకొచ్చినట్లు ఒక్క సారిగా ఏడుస్తూ కొద్ది సేపు అలానే ఉండి, నర్సింహకి సమాధానం చెప్పాలని అనిపించి "ఆ తర్వాత చాలా రోజులు భయపడుతూనే నిద్ర లేచేది, భయం భయం గానే ఉండేది. చీకటిలో చూస్తూ ఎవరో ఉన్నారు అంటూ ఎడ్చేసేది, తనను అలా చూసి నేను తట్టుకోలేకపోయేదాన్ని" అంటూ ఏడుస్తూ ఉంటే నర్సింహ మొత్తం విని బాధని ఆపుకొని ఆమె ముందుకు వచ్చి నిలబడి "భయపడకండి, ఆ రోజులు వెళ్ళిపోయాయి, తనను ఇక నుండి సంతోషంగా చూసుకుంటా" అన్నాడు. అలా అంటున్న నర్సింహ చేతులను పట్టుకొని ఏడుస్తూనే ఉంది.
నర్సింహ "ఇంకో సారి ఆ శ్రేయ వచ్చి బెదిరిస్తే, నా దగ్గరకు పంపండి, జుట్టు మొత్తం గొరిగి పంపిస్తాను" అని కోపంగా అన్నాడు.
అనుపమ తల్లి అది ఊహించుకొని నవ్వేసింది.
నర్సింహ "మీరు ఇక్కడ ఉండండి, నేను ఇప్పుడే వస్తాను"
అనుపమ తల్లికి ఇప్పుడు కొంచెం దైర్యంగా ఉంది, అందుకే స్వతంత్రంగా "ఎక్కడికి" అని అడిగింది.
నర్సింహ "తనకు నలిగిన చీర అంటే నచ్చదు, నేను వేరేది తీసుకొని వస్తాను, మెరూన్ కలర్ ది, మార్చుకుని ఇంటికి వస్తుంది" అన్నాడు.
చీకటిలో నడుచుకుంటూ వెళ్తున్న నర్సింహ కనపడడం మానేశాడు, అలా చీకటిలోకి చూస్తూనే అనుపమ నర్సింహ గురించి చెప్పిన మాటలు గుర్తుకు తెచ్చుకుంటూ ఉంది. ఆమె మొహం పై చిన్నగా చిరునవ్వు వచ్చింది. నడుచుకుంటూ వెళ్లి లోపల హాస్పిటల్ బెడ్ పడుకొని ఉన్న అనుపమ పక్కనే కూర్చొని తల నిమురుతూ ఉంది. నిద్రలో అనుపమ కదులుతూ ఉంది. అనుపమ తల్లి మోహంలో ఇప్పుడు దైర్యంగా ఉంది, ఇన్నాళ్ళు ఉన్న భయాలు అన్ని పోయాయి.
అక్కడకు శ్రీరామ్ వచ్చి గట్టి గట్టిగా "నర్సింహ" అని అరుస్తున్నాడు.
అనుపమ తల్లి "బయటకు వెళ్ళాడు, ఇంటికి వెళ్లి ఉంటాడు" అంది.
శ్రీరామ్ "సరే" అంటూ వెళ్లి నర్సింహని ఇంటి దగ్గర కలిసి నాతో రా అంటూ లాక్కొని వెళ్ళాడు.
నర్సింహ "ఎక్కడికి" అంటున్నా సరే వినకుండా లాక్కొని వెళ్తున్నాడు.
మరో వైపు అనుపమ నిద్ర లేచి ఎదురుగా వాళ్ళ అమ్మని చూసి "అమ్మ" అంది.
అనుపమ తల్లి "నర్సింహ ఎక్కడ అని అడగవా"
అనుపమ తల దించుకుంది.
అనుపమ తల్లి "ఏడ్చాడు" అనగానే అనుపమ తల తెరిచి వాళ్ళ అమ్మ వైపు చూసింది.
అనుపమ "నేను నీ దగ్గరకు వచ్చేస్తాను"
అనుపమ తల్లి నవ్వేస్తూ "ఇంకో సారి ఆ శ్రేయ వస్తే నా దగ్గరకు పంపండి చావకోడదాం అన్నాడు"
అనుపమ ఆశ్చర్యంగా చూస్తుంది.
అనుపమ తల్లి "నువ్వే రైట్.. నర్సింహ విషయంలో" అని నవ్వింది.
అనుపమ సిగ్గుగా నవ్వింది.
అనుపమ తల్లి "నీ చీర బాగాలేదు అంట, మెరూన్ కలర్ చీర తేవడానికి వెళ్ళాడు" అంటూ నవ్వింది.
అనుపమ సిగ్గు పడుతూ ఉంది.
అనుపమ తల్లి "నీ ఫేవరేట్ కలర్... మెరూన్ కాదు కదే"
అనుపమ "ఆయనకిష్టం" అంటూ సిగ్గు పడి నవ్వుతుంది.
నర్సింహ అక్కడకు వెళ్ళే సరికి శ్రేయ నగ్నంగా కింద పడి ఉంది. అప్పటికే మూలుగుతూ ఉంది.
నర్సింహ "ఏమయింది?"
మల్లేషం "కల్లు తాగిపించి నలుగురం దెంగాం" అన్నాడు.
నర్సింహ ఛీ అన్నట్టు చూడగానే, శ్రీరామ్ "అది ఒప్పుకొనే చేయించుకుంది, నా బంగారపు గొలుసు కోసం"
శ్రీరామ్ వచ్చి నర్సింహ చేతులు పట్టుకొని "ఇదీ చెప్పింది..." అంటూ ఆగిపోయాడు.
ఇంతలో శ్రేయకి స్పృహ వచ్చి పైకి లేచి బండ బూతులు తిడుతూ నర్సింహ ని చూసి "చెబుతా అందరికీ చెబుతా... ఆ పొట్టి దాన్ని నా కంటే పెద్ద లంజని చేయందే నిద్ర కూడా పోనూ. రోజు అది నడుస్తూ ఉంటే అందరూ 'లంజ వస్తావా' 'లంజ నీ రేటు ఎంత' అని పిలిపిస్తా" అంటూ పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్ళిపోయింది.
(నర్సింహకి చిన్నప్పుడు వాళ్ళ అమ్మ నడుస్తూ ఉంటే చుట్టూ ఉన్న వాళ్ళు చెవులు కొరుక్కున్నారు, ఆ రాత్రి వాళ్ళ అమ్మ ఉరి వేసుకొని చనిపోయింది, అనుపమ కూడా అలానే చేస్తుందేమో అని భయం భయంగా అనిపిస్తుంది)
అక్కడ అందరూ వెళ్తున్న శ్రేయని చూస్తూ ఉన్నారు.
నర్సింహ అడుగులు వెనక్కి పడుతూ ఉన్నాయి, అప్పుడే అక్కడకు వచ్చిన కృష్ణ నర్సింహ భుజంపై చెయ్ వేశాడు.
నర్సింహ కృష్ణ చేతిని నెట్టేసి పరిగెత్తుకుంటూ వేరే వైపుకో వెళ్లి పోయాడు.
హాస్పిటల్ లో అనుపమ నర్సింహ కోసం ఎదురు చూస్తూ ఉంది. నర్సింహ క్షమించాడు అనగానే తనను తలుచుకొని ముసిముసిగా నవ్వుకుంటుంది. "నర్సింహ, తొందరగా రా... నాకు నిన్ను చూడాలని ఉంది" అనుకుంటుంది.
శ్రేయ జుట్టు ముడి వేసుకుంటూ అనుపమని గుర్తుకు తెచ్చుకొని "లంజ ముండా, నీ జీవితాన్ని కుక్కలు చించిన విస్తరి చేస్తానే" అనుకుంటూ ఆ ఊరిలో అందరితో రూమర్స్ బాగా స్ప్రెడ్ చేసే ఆంటీల దగ్గరకు వెళ్ళింది
లేదు... లేదు.... అలా చేస్తే.... అను చనిపోతుంది... తను కూడా అమ్మ లాగానే... ఉరి వేసుకొని చనిపోతుంది. నా అను లేకుండా నేను ఉండలేను....
నేను బ్రతకను... నేను బ్రతకను...
నర్సింహ పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్లి చెరువులో దూకేసాడు.
శ్రీరామ్, కృష్ణ మరియు మల్లేషం ముగ్గురు పంప్ సెట్ దగ్గర ఉన్న చిన్న గోడౌన్ లో ఉన్నారు, చుట్టూ ప్లేస్ అంత క్లీన్ చేశారు. మల్లేషం రెండు ముంతల నిండా కల్లు తీసుకొచ్చాడు. కృష్ణ మాములుగా ఉంటే శ్రీరామ్ మరియు మల్లేషం తాగాక ఊగుతున్నారు. శ్రీరామ్ మొత్తం తాగబోతూ ఉంటే, మల్లేషం "కొంచెం ఉంచు రా... దానికి పట్టిద్దాం అప్పుడు మనం ఏం చేసినా కాదనదు" అన్నాడు. శ్రీరామ్ మరియు మల్లేషం నవ్వుకుంటూ తాగిన మత్తులో శ్రేయ రావడం కోసం ఎదురుచూస్తూ డాన్స్ చేస్తున్నారు. కృష్ణ నవ్వుకుంటూ ఉన్నాడు. ముగ్గురుకు ఓక పక్క టెన్షన్ గా అలాగే ఆత్రంగా ఉంది. ఎదో శోభనానికి ఎదురు చూస్తున్న పెళ్లి కొడుకుల లా ఉంది వాళ్ళ పరిస్థితి.
మల్లేషం ఉండబట్టలేక "అరేయ్, నాకు ఫస్ట్ టైం, ఏదైనా హింట్స్ ఇవ్వండి" అన్నాడు.
శ్రీరామ్ "అరేయ్ ముందు చిన్నపిల్లాడివి పక్కనుండి మేం పెద్దోళ్ళం చేస్తూ ఉంటే చూడు, తర్వాత నువ్వే చేసేస్తావ్" అన్నాడు.
మల్లేషం "ఛీ... నీ యబ్బా మీ రాక్షసులు ఇద్దరికీ వదిలి పెడితే నాకేమైనా మిగులుతుందా" అన్నాడు.
కృష్ణ "రేయ్"
మల్లేషం "జంతువులు రా మీ ఇద్దరూ" అంటున్నాడు.
కృష్ణ "రేయ్"
శ్రీరామ్ "రేయ్, కృష్ణా వీడు చెప్పింది నిజమే మనం ఒకే సారి మీద పడకుండా, డీసెంట్ గా స్టార్ట్ చేద్దాం"
కృష్ణ "రేయ్ మల్లేషం ఇటూ రా"
శ్రీరామ్ మరియు మల్లేషం ఇద్దరూ కృష్ణ దగ్గరకు వెళ్ళారు.
కృష్ణ "నిన్ను నువ్వు నమ్ము, పక్కనోడి సంగతి వదిలేయ్... వీడి (శ్రీ రామ్) మొడ్డతో దెంగాక కూడా సత్య దగ్గరకు వెళ్లి హ్యాపీ అయిందా లేదా" అన్నాడు.
మల్లేషం "అవును, ఆరోజు ఆ తర్వాత రోజు కూడా వాడి దగ్గరకు వెళ్ళడం చూశాం"
కృష్ణ "అదే రా కిటుకు, ఇలాంటి ఆడ దానికి కొత్త మొడ్డ మోజు ఎక్కువ, అందులోనూ నీ లాంటి కన్నె మొడ్డ కనిపిస్తే ఆగలేరు" అన్నాడు.
మల్లేషం మొహం నిండు చంద్రుడులా వెలిగిపోతూ "అవునా" అన్నాడు.
శ్రీరామ్ ఎదో చెప్పబోతూ ఉంటే కృష్ణ సైగ చేసి ఆపి "అసలు మాకు అవకాశం ఇస్తావా, అసలే కల్లు కూడా తాగిఉన్నావ్" అన్నాడు.
మల్లేషం సంతోష పడి పోయి "అదేం లేదు, ఎవరి కోటా వాళ్ళకు ఉంటుంది" అని మనసులో "వీళ్ళు నన్ను నా పోటు చూసి భయపడాలి" అన్నాడు.
శ్రీరామ్ "ముందు నేను వెళ్తా"
మల్లేషం "లేదు ప్లీజ్ నేను వెళ్తా"
శ్రీరామ్ ఎదో మాట్లడబోతూ ఉంటే కృష్ణ "మల్లెషాన్ని వెళ్ళ నిద్దాం" అన్నాడు.
శ్రీరామ్ ఎదో చెప్పాలని అనిపించినాకృష్ణ మొహం మొహం చూసి ఆగిపోయాడు. మల్లేషం వైపు చూసి "ఆత్ర పడకు, నిదానంగా మొదలు పెట్టు"
మల్లేషం "అలాగే" అన్నాడు.
శ్రీరామ్ "ఎలా మొదలు పెడతావ్"
మల్లేషం "ఏముంది రాగానే పడుకోబెట్టేసి చీర లంగా లేపి దోపేసి దెంగుతా" అన్నాడు.
కృష్ణ నవ్వేశాడు, శ్రీరామ్ కూడా నవ్వాడు.
కృష్ణ "ముందు దానికి మూడ్ తెప్పించాలి, ఏం చేస్తావ్"
మల్లేషం "ముద్దు పెడతా, సళ్ళు పిసుకుతా"
కృష్ణ "ఇంకా" అన్నాడు, అతని కళ్ళలో ఎదో ఉంది.
మల్లేషం "హుమ్మ్, ఇంకా వాటేసుకొని ఒళ్లంతా పిండి పారేస్తా"
కృష్ణ "ఆత్రం వద్దు"
మల్లేషం "సరే, చిన్నగా చేస్తా"
కృష్ణ "అప్పుడు వేరే వాళ్ళను కూడా రమ్మంటుంది"
మల్లేషం విసుగ్గా "మరి ఏం చేయాలి"
కృష్ణ నవ్వాడు. మల్లేషం శ్రీరామ్ వైపు చూసి "ఏం చేయాలి?"
శ్రీరామ్ "నాకవన్నీ తెలియదు, ఏం అనిపిస్తే అది చేస్తా" అన్నాడు.
మల్లేషం "సరే నేను కూడా అలాగే చేస్తా" అంటూ కృష్ణ వైపు చూశాడు "సరైనా సమాధానమేనా" అన్నట్టు.
కృష్ణ "నిదానం వద్దు, వేగం వద్దు. స్టడిగా ఉండు... తనకు ఊపిరి సలిపే సమయం ఇవ్వకు.. ఒక దాని తర్వాత ఒకటి" అన్నాడు.
మల్లేషం ఇంటరెస్టింగ్ గా మొహం పెట్టి "హుమ్మ్, తర్వాత"
శ్రీరామ్ "ఏం మల్లేషం... నిజంగా నీకు ఏం చేయాలో తెలవదు రా" అని నవ్వాడు.
అందరూ నవ్వుకుంటూ ఉన్నారు.
ఫోన్ లో సినిమా పాటలు పెట్టుకొని, డాన్స్ చేస్తూ ఉన్నారు.
మల్లేషం "రేయ్ నీ యమ్మా ఇంకెంత సేపు రా... ఆపుకోలేక పోతున్నాం"
శ్రీరామ్ "రేయ్ ఓపిక"
మల్లేషం "నా బొంగులో ఓపిక రా... కాలిపోతుంది ఇక్కడ" అంటున్నాడు.
ఇంతలో అక్కడకు సత్య శ్రీయని తీసుకొని వస్తున్నాడు.
ముగ్గురు కుక్కలులాగా తనను చూస్తూ ఉన్నారు.
నడుస్తూ ఉన్నప్పుడు శ్రేయ ఊగుతున్న సళ్ళు చూస్తూ ఉన్నారు. వాళ్ళ కోసం శ్రేయ చీర జాకెట్ మీద నుండి సారీ అంటూ ఒక సారి పడేసి మళ్ళి వేసుకుంది.
కృష్ణ "దీనేమ్మా, ఇదీ మామూలు లంజ కాదు రా... మనం దానికి మూడ్ తెప్పించడం కాదు, అదే మనకు కైపెక్కించేలా ప్లాన్ చేస్తుంది"
మల్లేషం "ఇప్పుడు మనం దాన్ని ముద్దులు పెట్టుకొనే పని లేదు"
శ్రీరామ్ "అది నీకు మూడ్ బాగా తెప్పించి దెంగించుకునే ప్లాన్ లో ఉంది"
మల్లేషం "అయితే ఇప్పుడేం చేయాలి"
శ్రీరామ్ "ఓపిక పట్టాలి"
మల్లేషం "లవడాలో ఓపిక"
కృష్ణ "లవడానే ఓపికగా ఉంచు, తొందరాగా కార్చకు"
మల్లేషం "నేను రెడీ, మరీ మీరూ...."
కృష్ణ మరియు శ్రీరామ్ ఇద్దరూ ఎక్సపోజ్ అవుతున్న శ్రేయ నడుము బొడ్డు చూస్తూ ఉన్నారు.
మల్లేషం కిందకు చూసి లుంగీ మీదనే లేపుకున్న శ్రీరామ్ మరియు కృష్ణలను చూస్తూ ఉన్నాడు.
మల్లేషం "ఓపిక పట్టాలి" అనుకున్నాడు.
సత్య వస్తూనే శ్రేయని వెనక నుండి హత్తుకొని నడుము పిసుకుతూ ఉన్నాడు.
శ్రీరామ్, కృష్ణ మరియు మల్లేషం ముగ్గురు శ్రేయ కోసం బయటకు పరిగెత్తారు.
