Update 02
శ్యామ్ చనిపోవడం గురించి తెలుసుకున్న సిద్ధు వెంటనే ఆక్సిడేంట్ స్పాట్ కీ వెళ్లాడు శ్యామ్ చెవికి ఉన్న Bluetooth నీ చూసిన సిద్ధు వెంటనే శ్యామ్ కీ వచ్చిన చివరి ఫోన్ కాల్ గురించి ఎంక్వయిరీ చేయమని చెప్పాడు దాంతో అందరూ ఆ పని మీద ఉన్నారు తరువాత తన రూమ్ లోకి వెళ్లి టీ తాగుతూ ఉండగా అసలు శ్యామ్ బయటికి ఎందుకు వెళ్లాడు వెళితే వెళ్లాడు కానీ రోడ్డు మధ్య ఎందుకు నిలబడి ఉండి ఉంటాడు లేక పోతే అతని ఎవరైనా అలా చేసేలా ప్రేరేపించారా అని ఆలోచిస్తూ ఉండగా అప్పుడే కమిషనర్ ఆఫీస్ నుంచి ఫోన్ వచ్చింది దాంతో సిద్ధు అక్కడికి వెళ్లాడు జరిగిన దాని గురించి కమిషనర్ చాలా సీరియస్ గా ఉన్నాడు సిద్ధు రాగానే
కమిషనర్ : ఏంటి సిద్ధార్థ ఇది ఒక సెక్యూరిటీ అధికారి ఆఫీసర్ రోడ్డు ప్రమాదంలో చనిపోవడం అది కూడా ఒక సెక్యూరిటీ అధికారి స్టేషన్ ముందే
సిద్ధు : సార్ అదే మాకు అసలు అర్థం కావడం లేదు సార్ మేము దాని గురించి ఎంక్వయిరీ చేసే పనిలోనే ఉన్నాం
కమిషనర్ : ఏమీ చేస్తావో నాకూ తెలియదు అసలే మీడియా వాళ్లు న్యూస్ కవర్ చేస్తూంటే మన వాళ్ళు ఆపారు రెండు రోజుల లో external affairs మీటింగ్ జరగబోతుంది దాని గురించి కూడా ఆలోచించు
సిద్ధు : సార్ నేను అదే పని మీద ఉన్నాను మీరు పంపిన ఫోటో లోని ముసలాయన పైన నేను ఎంక్వయిరీ పెట్టాను రేపటికి అతని గురించి పూర్తి వివరాలు తో మీ ముందుకు వస్తాను
కమిషనర్ : ఆ ముసలాయన సంగతి పక్కన పెట్టు ముందు ఆ అమ్మాయి నీ పట్టుకో అని చెప్పాడు
సిద్ధు : ఏ అమ్మాయిని సార్
కమిషనర్ : అది ఏంటి అయ్యా ఆ ముసలాయన తో పాటు ఒక అమ్మాయి ఫోటో కూడా పంపించాం కదా
దాంతో సిద్ధు వెంటనే తన ఫోన్ తీసుకొని చూశాడు కాకపోతే ఫోన్ స్వీచ్ ఆఫ్ లో ఉంది సరే స్టేషన్ కీ వెళ్లి చూద్దాం అని స్టేషన్ వైపు బయలు దేరాడు కార్ లో చార్జర్ ఉంటే దానికి పెట్టాడు ఫోటో చూద్దాం అనుకుంటున్న టైమ్ లో సంగీత నుంచి మెసేజ్ వచ్చింది
సంగీత : ఏమైంది అలా వెళ్లి పోయావూ
సిద్ధు : ఏమీ లేదు చిన్న ప్రాబ్లమ్ వచ్చింది
సంగీత : అవునా ఏంటి
సిద్ధు : నా సబ్ ఆర్డినేట్ కీ ఆక్సిడేంట్ అయ్యింది
సంగీత : అయ్యో అవునా ఇప్పుడు ఎలా ఉంది
సిద్ధు : లేదు నేను మళ్లీ చేస్తా కొంచెం బిజీ లో ఉన్న అని ఫోన్ పెట్టేసాడు
ఇక్కడ ఇలా ఉంటే అక్కడ విజయ పరిస్థితి ఇంకోలా ఉంది ఏంటి అంటే విజయ ఆ రోజు కాలేజ్ కీ వెళ్లేసరికి తన టేబుల్ మీద ఒక కవర్ ఉంది దాని పైన "విత్ లవ్ ఫ్రమ్ యువర్ పాస్ట్" అని రాసి ఉంది ఏంటి అని తెరిచి చూస్తే అందులో తన కాలేజీ రోజుల్లోని ఫోటో, తన పాత చెవి కమ్మ ఒకటి ఉంది అది చూడగానే ఒక్కసారిగా విజయ షాక్ అయ్యి అలాగే తన కుర్చీలో కూర్చుని ఉండిపోయింది, తను ముగిసి పోయింది అనుకున్న గతం తిరిగి తన ముందుకు వస్తుంది అని తను ఊహించ లేదు అదే కవర్ లో ఒక ప్రేమ ఉత్తరం తన కోసం ఎదురు చూస్తూ ఉంది అది తెరిచి చదవడం మొదలు పెట్టింది విజయ
"ప్రియాతి ప్రియమైన
విజయలక్ష్మి కీ నా అభివాదం చాలా సంవత్సరాల తర్వాత ఇలా నా నుంచి నీకు ఒక ప్రేమ లేఖ వస్తుంది అని నువ్వు ఊహించి ఉండవు రాస్తాను అని నేను కూడా ఊహించను లేదు మొన్న శుక్రవారం సాయంత్రం నిన్ను గుడి లో చూశాను ఆ తర్వాత నను నేనే ప్రశ్నించుకున్న అది నువ్వే నా కాదా అని తరువాత నువ్వు మరుసటి రోజు షాపింగ్ మాల్ లో మీ తమ్ముడు తో చూశాను చాలా ఎదిగి పోయాడు వాడిని ఎప్పుడో చిన్నప్పుడు చూశాను కదా ఏ మాట కు ఆ మాట చెప్పు కోవాలి అప్పటికి ఇప్పటికి నువ్వు ఏమీ మారలేదు నాకూ తెలిసి నేను అనుకోకుండా మాయం అయ్యి పోవడంతో నువ్వు నను మరిచి పోయి ఉంటావు అనుకుంటా కానీ నా కళ్ల ముందు నువ్వు మన ఊరి చెరువు గట్టు పై నుంచి వంతెన దాటుతు చేతిలో పుస్తకాలు పట్టుకుని నను దొంగ చూపులు చూస్తూ కాలేజీ బస్ ఎక్కడం ఇప్పటికీ నా మదిలో సజీవంగా ఉంది బహుశా సందర్భం తప్పు అయ్యి ఉండొచ్చు కానీ ఎందుకో నీతో ఒక్క సారి మాట్లాడాలని ఉంది ఇష్టం ఉంటే, కుదిరితే ఈ కింది అడ్రస్ కి ఒక సారి రా
ఇట్లు నీ రమణ " అని రాసి ఉంది.
ఆ లేఖ చదవడం పూర్తి అయిన తర్వాత విజయ గుండె బరువు ఎక్కింది దాంతో తన కంటి నుంచి నీరు కారడం మొదలు అయ్యింది కానీ వెంటనే ఆ నీరు నీ తుడుచుకొని ఇంటికి బయలుదేరి వెళ్లింది కానీ తను ఇంకా ఆలోచిస్తూ ఉంది అది తనే నా కాదా అని కానీ అది తనే అయ్యి ఉంటే ఒక సారి కలిస్తే తప్పు ఏమీ ఉంది అని ఆలోచించి ఒక నిర్ణయం తీసుకొని సరే ఒకసారి కదా కలిస్తే ఏమీ కాదు అనుకోని తన గదిలోకి వెళ్లింది మంచి డ్రస్ కోసం అపుడు తనకు ఒకసారి గుర్తు వచ్చింది కాలేజీ లో ఉన్నపుడు కాంటిన్ లో అందరూ కాలేజీ డే ఫంక్షన్ కోసం ఎలాంటి డ్రస్ వేసుకోవాలి అని ఆలోచిస్తూంటే అప్పుడు రమణ అన్న మాట గుర్తుకు వచ్చింది తనకు "గ్రీన్ కలర్ అంటే ఇష్టం అని" అది గుర్తుకు వచ్చి విజయ ఆ రంగు చీర కట్టుకుని లెటర్ లో ఉన్న హోటల్ కీ బయలుదేరి వెళ్లింది.
ఇక్కడ సిద్ధు తన ఫోన్ కీ వచ్చిన ఆ రెండో అమ్మాయి ఎవరూ అని చెప్పి చూస్తే అది సుమా ఫోటో దాంతో సిద్ధు షాక్ అయ్యి ఆలోచనలో పడ్డాడు ఈ అమ్మాయికి ఆ ముసలాయన కీ సంబంధం ఏమీ అయ్యి ఉండొచ్చు అని ఆలోచనలో పడ్డాడు అప్పుడే కానిస్టేబుల్ శ్యామ్ కీ వచ్చిన చివరి ఫోన్ కాల్ తాలూకు వివరాలను తీసుకొని వచ్చాడు అది ప్రైవేట్ నెంబర్ కావడంతో కంపెనీ ప్రొఫైల్ హాకింగ్ చేసి తెలుసుకున్నారు అది కానీ ఆ నెంబర్ ఎవరిదో తెలిసాకా అందరూ ఆశ్చర్య పోయారు ఎందుకు అంటే ఆ నెంబర్ శ్యామ్ దే అవ్వడం వాళ్లను షాక్ కీ గురిచేసింది.
"శ్యామ్ సార్ ఫోన్ నెంబర్ నుంచి తన ఫోన్ కీ అదే నెంబర్ తో ఎలా ఫోన్ చేయగలరు సార్" అని అడిగాడు ఒక కానిస్టేబుల్ "చెయచ్చు దానే Sim clowning అంటారు" అని చెప్పాడు సిద్ధార్థ
కానిస్టేబుల్ : అంటే ఏంటి సార్
సిద్ధు : నువ్వు డిపార్టుమెంట్ లో ఎప్పుడు చెరావు బాబాయ్
కానిస్టేబుల్ : నేను చేరిన టైమ్ కీ మీరు హై కాలేజ్ కూడా చేరి ఉండరు సార్
సిద్ధు : (చిన్నగా నవ్వుతూ) అర్థం అయ్యింది లే బాబాయ్ ఇప్పుడు నీకు ఒక ఫోన్ Sim ఉంది అదే నెంబర్ నీ నీకు తెలియకుండా ఒక డూప్లికేట్ Sim ద్వారా నీ నెంబర్ నీ ఎవరైనా వాడోచ్చు
కానిస్టేబుల్ : అవునా అయినా కూడా అది ఎవరూ చేయగలరు సార్
సిద్ధు : ఎవరైనా కంప్యూటర్ ఏక్సపర్ట్ తో చేయవచ్చు అంతే కాదు ఇప్పుడు నా పక్కన ఉన్న వ్యక్తి ఫోన్ నెంబర్ నీ కూడా మనం కనుక్కోవచ్చు బాబాయ్ అని టేబుల్ పైన ఉన్న టీ తీసుకొని తాగుతూ ఉండగా వెంటనే తన పక్కన ఉన్న నెంబర్ నీ కనుక్కోవచ్చు కదా అని ఆలోచించి వెంటనే సైబర్ క్రైం బ్రాంచ్ కీ బయలుదేరాడు.
ఇది ఇలా ఉంటే విజయ రమణ కోసం హోటల్ కీ వెళ్లుతుంటే దారి లో తనకు రమణ కీ మధ్య కాలేజీ లో ఉన్నపుడు వాళ్లు ఒకరిని ఒకరు చివరి గా చూసుకున్న సందర్భం గుర్తుకు వచ్చింది ఆ రోజు ఉదయం విజయ కాలేజీ కీ వెళ్లడానికి బస్ ఎక్కింది కానీ ఆ రోజు ఎందుకో బస్ మొత్తం కాలిగా ఉంది ఎందుకా అని ఆలోచిస్తూ ఉంది కానీ ఒక కుర్రాడు తప్ప ఎవ్వరూ లేరు బస్ కదిలిన వెంటనే వెనకు తిరిగి చూశాడు రమణ దాంతో విజయ కొంచెం భయం బిడియం కలిసిన మొహం తో అలాగే బిత్తరి చూపులు చూస్తూ కూర్చుంది కానీ రమణ మాత్రం తన పెదవి పైన మెరిసిన చిరునవ్వు నీ చూశాడు, ఆ తర్వాత బస్ కాలేజీ గేట్ ముందు ఆగింది కానీ చూస్తే కాలేజీ నోటీసు బోర్డ్ పైన ఈ రోజు బంద్ వల్ల కాలేజీ కీ సెలవు అని ఉంది తన ఫ్రెండ్స్ తనకి ఎందుకు చెప్పలేదని ఆలోచిస్తూ ఉండగా రమణ సడన్ గా వచ్చి విజయ చెయ్యి పట్టుకొని గేట్ పక్కన ఉన్న వాచ్ మేన్ దారి నుంచి లోపలికి వెళ్లారు అలా ఇద్దరూ కలిసి కాలేజీ పైన ఉన్న లవర్స్ పాయింట్ దగ్గరికి వెళ్లారు.
విజయ : ఈ రోజు కాలేజీ లేదు అనే విషయం నీకు ముందే తెలుసా
రమణ : తెలుసు నేనే నీ ఫ్రెండ్స్ కీ చెప్పోదు అని చెప్పా
విజయ : ఎందుకు
రమణ : నీతో ఇలా ఏకాంతం కోసం అసలే నువ్వు చూపులతో సైగలు తప్ప నోటి నుంచి ఒక మాట కూడా జార నీయవు అందుకే ఏకాంతం లో అయినా నీ మౌనం వదిలి నీ తేనె కారే పెదవి నుంచి నాలుగు తియ్యని పలుకులు పలుకుతావు అని ఆశ తో ఇలా చేశా అన్నాడు
విజయ : ఏమీ చెయ్యాలి ఇంట్లో దించిన తల క్లాస్ లో పాఠం చెప్పే తప్పుడు తప్ప ఎక్కడా ఏత్తకుడదు అని మా అమ్మ పదే పదే చెబుతుంది ఇంక మగ దిక్కు లేని ఇల్లు అంటే అందరికీ ఎంత చులకనో తెలుసా కాలేజీ కీ అని బయలుదేరి ఇంటి నుంచి బస్ దగ్గరికి వచ్చే వరకు ఎన్ని చూపులు నను గుచ్చుతుంటాయే తెలుసా
రమణ : అవునా ఎవరూ నిన్ను ఇబ్బంది పేడుతుంది చెప్పు వాళ్ల నోరు కుట్టి పడేస్తా
విజయ : వదిలేయి ఎవ్వరి పాపాన వాలే పోతారు సరే ఇన్ని రోజులు నువ్వు కూడా మౌన ప్రేమ లేఖలు నీ చూపుతూ రాసి గాలి లో పంపే వాడివి ఈ రోజు ఎందుకు ఇంత సాహసం ఎందుకు చేశావు
రమణ : అదే చెప్పాలి అని వచ్చాను నీకు ఒక విషయం చెప్పాలి
విజయ : అవునా ఏంటి అది
రమణ : అదే ఎలా చెప్పాలో తెలియడం లేదు
విజయ : పర్లేదు చెప్పు
రమణ : నేను ఈ రోజు రాత్రి ఢిల్లీ వెళుతున్నా
విజయ : అవునా ఎందుకు
రమణ : నేను R&aw లో recruit అయ్యాను రెండు రోజుల్లో నా అపాయింట్మెంట్
విజయ : అంతే కదా ఇప్పుడు నీకు ఉద్యోగం ఉంది అంటే అది కూడా గవర్నమెంట్ ఉద్యోగం అంటే అమ్మ నీ చాలా తేలిక గా ఒప్పించోచ్చు
రమణ : అది కాదు ఇది చాలా ప్రమాద కరమైన ఉద్యోగం R&aw (ఇప్పుడు RAW నీ ఒకప్పుడు అలా పిలిచే వారు) అంటే మిలిటరీ లో ఒక రహస్య ఉద్యోగం వెయ్యి లో ఒక పది మంది నీ సెలెక్ట్ చేస్తారు నేను అందులో ఒకరిని నను పాకిస్తాన్ లో ఒక సీక్రెట్ మిషన్ మీద పంపే అవకాశం ఉంది అందుకే నేను తిరిగి వస్తానో లేదో కూడా తెలియని పరిస్థితి కాబట్టి నిన్ను చివరి సారిగా చూసి నా ప్రేమ విషయం చెప్పాలి అని వచ్చాను
అది విన్న వెంటనే విజయ కళ్లలో నుంచి నీళ్లు సూడులు గా తిరిగాయి "అంటే నా మీద ప్రేమ గురించి చెప్పడానికి కాదు నను నీ ప్రేమ నడి రేయి లో ఒంటరిగా వదిలి వెళ్లుతున్నా అని చెప్పడానికి వచ్చావు అంతే కదా నీతో ఒక జీవితం మొత్తం ఊహించుకున్నాక నను ఊహాలోకం నుంచి బయటకు వచ్చి నిజాని చూడమంటున్నావూ అంతే గా సరే అలాగే వెళ్లే ముందు నీకు నేను ఎప్పటి నుంచో చెప్పాలి అనుకుంటున్న మాట ఇప్పుడు నీకు చెప్తున్నా I Love you " అని చెప్పి రమణ పిలుస్తున్నా వినిపించుకోకుండా వెళ్లి పోయింది తను బయటికి రాగానే బస్ వచ్చి ఆగింది తను సరిగా చూస్తే తన కార్ పార్కింగ్ లో ఆగింది అప్పుడు విజయ హోటల్ లోకి వెళ్లింది.
సిద్ధు సైబర్ క్రైమ్ బ్రాంచ్ కీ వెళ్లి నిన్న ఉదయం తన ఫోన్ సిగ్నల్ పక్కన ఉన్న ఇంకో నెంబర్ గురించి సిగ్నల్ టవర్ నుంచి హాకింగ్ చేసి కనిపెట్టడం మొదలు పెట్టాడు అప్పుడు తను స్టేషన్ నుంచి బయటికి వచ్చిన తరువాత ఉన్న ఇంకో రెండు నెంబర్ లు దొరికాయి దాని చూసి వాటి డిటైల్స్ తీస్తే ఒకటి ఆటో డ్రైవర్ నెంబర్ ఇంకొకటి రమణ మూర్తి అనే వ్యక్తి ది ఇప్పుడు ఆ నెంబర్ ఎక్కడ ఉందో ట్రేస్ చేయడం మొదలు పెట్టారు ఆ నెంబర్ హోటల్ లొకేషన్ చూపిస్తూ ఉంది అదే హోటల్ కీ విజయ కూడా వెళ్లింది.
విజయ హోటల్ లోకి వెళ్లి రమణ కోసం వెతుకుతూ ఉంది అప్పుడు ఒకతనూ లేచి నిలబడి విజయ వైపు చూస్తూ ఉన్నాడు తనని చూడగానే విజయ మొహం వెయ్యి దీపాల కాంతి తో వెలిగి పోయింది తన ముందు వెళ్లి కూర్చుంది రమణ మాత్రం ఇన్ని రోజుల తరువాత చూసిన కూడా విజయ తన యవనం లో ఉన్నటే ఆ రూపం కళ్ల ముందు మెదిలింది, అప్పుడే సుమా కూడా వచ్చి "మామయ్య ఇంటికి వెళ్లాదామా" అని అడిగింది రమణ నీ తన ఎదురుగా ఉన్న విజయ నీ చూసిన సుమా "హమ్మయ్య మేడమ్ మొత్తానికి వచ్చారా మీరు వస్తారో లేదో తెలియక ఇంక మామయ్య నీ ఇంటికి తీసుకొని వెళ్లదాం అనుకున్న అయినా లెటర్ రాసి అడ్రస్ రాసి టైమ్ రాసి మీరే లేట్ వస్తే ఎలా మేడమ్" అనింది సుమా దాంతో విజయ షాక్ అయ్యి చూసింది "అది ఏంటి రమణ కదా లెటర్ రాసింది ఇక్కడికి రమ్మని చెప్పింది తనే కదా "అని ఏమీ అర్థం కాక రమణ సుమా వైపు చూస్తూ ఉంది విజయ ఈ లోగా సిద్ధు రమణ ఫోన్ సిగ్నల్ నీ ట్రాక్ చేసి హోటల్ వైపుగా రావడం మొదలు పెట్టాడు ఇది అంతా అక్కడే మూలన కూర్చొని డిన్నర్ చేస్తూన్న ఒక వ్యక్తి వాళ్ల వైపు చూసి
" Let the game begins " అన్నాడు.
కమిషనర్ : ఏంటి సిద్ధార్థ ఇది ఒక సెక్యూరిటీ అధికారి ఆఫీసర్ రోడ్డు ప్రమాదంలో చనిపోవడం అది కూడా ఒక సెక్యూరిటీ అధికారి స్టేషన్ ముందే
సిద్ధు : సార్ అదే మాకు అసలు అర్థం కావడం లేదు సార్ మేము దాని గురించి ఎంక్వయిరీ చేసే పనిలోనే ఉన్నాం
కమిషనర్ : ఏమీ చేస్తావో నాకూ తెలియదు అసలే మీడియా వాళ్లు న్యూస్ కవర్ చేస్తూంటే మన వాళ్ళు ఆపారు రెండు రోజుల లో external affairs మీటింగ్ జరగబోతుంది దాని గురించి కూడా ఆలోచించు
సిద్ధు : సార్ నేను అదే పని మీద ఉన్నాను మీరు పంపిన ఫోటో లోని ముసలాయన పైన నేను ఎంక్వయిరీ పెట్టాను రేపటికి అతని గురించి పూర్తి వివరాలు తో మీ ముందుకు వస్తాను
కమిషనర్ : ఆ ముసలాయన సంగతి పక్కన పెట్టు ముందు ఆ అమ్మాయి నీ పట్టుకో అని చెప్పాడు
సిద్ధు : ఏ అమ్మాయిని సార్
కమిషనర్ : అది ఏంటి అయ్యా ఆ ముసలాయన తో పాటు ఒక అమ్మాయి ఫోటో కూడా పంపించాం కదా
దాంతో సిద్ధు వెంటనే తన ఫోన్ తీసుకొని చూశాడు కాకపోతే ఫోన్ స్వీచ్ ఆఫ్ లో ఉంది సరే స్టేషన్ కీ వెళ్లి చూద్దాం అని స్టేషన్ వైపు బయలు దేరాడు కార్ లో చార్జర్ ఉంటే దానికి పెట్టాడు ఫోటో చూద్దాం అనుకుంటున్న టైమ్ లో సంగీత నుంచి మెసేజ్ వచ్చింది
సంగీత : ఏమైంది అలా వెళ్లి పోయావూ
సిద్ధు : ఏమీ లేదు చిన్న ప్రాబ్లమ్ వచ్చింది
సంగీత : అవునా ఏంటి
సిద్ధు : నా సబ్ ఆర్డినేట్ కీ ఆక్సిడేంట్ అయ్యింది
సంగీత : అయ్యో అవునా ఇప్పుడు ఎలా ఉంది
సిద్ధు : లేదు నేను మళ్లీ చేస్తా కొంచెం బిజీ లో ఉన్న అని ఫోన్ పెట్టేసాడు
ఇక్కడ ఇలా ఉంటే అక్కడ విజయ పరిస్థితి ఇంకోలా ఉంది ఏంటి అంటే విజయ ఆ రోజు కాలేజ్ కీ వెళ్లేసరికి తన టేబుల్ మీద ఒక కవర్ ఉంది దాని పైన "విత్ లవ్ ఫ్రమ్ యువర్ పాస్ట్" అని రాసి ఉంది ఏంటి అని తెరిచి చూస్తే అందులో తన కాలేజీ రోజుల్లోని ఫోటో, తన పాత చెవి కమ్మ ఒకటి ఉంది అది చూడగానే ఒక్కసారిగా విజయ షాక్ అయ్యి అలాగే తన కుర్చీలో కూర్చుని ఉండిపోయింది, తను ముగిసి పోయింది అనుకున్న గతం తిరిగి తన ముందుకు వస్తుంది అని తను ఊహించ లేదు అదే కవర్ లో ఒక ప్రేమ ఉత్తరం తన కోసం ఎదురు చూస్తూ ఉంది అది తెరిచి చదవడం మొదలు పెట్టింది విజయ
"ప్రియాతి ప్రియమైన
విజయలక్ష్మి కీ నా అభివాదం చాలా సంవత్సరాల తర్వాత ఇలా నా నుంచి నీకు ఒక ప్రేమ లేఖ వస్తుంది అని నువ్వు ఊహించి ఉండవు రాస్తాను అని నేను కూడా ఊహించను లేదు మొన్న శుక్రవారం సాయంత్రం నిన్ను గుడి లో చూశాను ఆ తర్వాత నను నేనే ప్రశ్నించుకున్న అది నువ్వే నా కాదా అని తరువాత నువ్వు మరుసటి రోజు షాపింగ్ మాల్ లో మీ తమ్ముడు తో చూశాను చాలా ఎదిగి పోయాడు వాడిని ఎప్పుడో చిన్నప్పుడు చూశాను కదా ఏ మాట కు ఆ మాట చెప్పు కోవాలి అప్పటికి ఇప్పటికి నువ్వు ఏమీ మారలేదు నాకూ తెలిసి నేను అనుకోకుండా మాయం అయ్యి పోవడంతో నువ్వు నను మరిచి పోయి ఉంటావు అనుకుంటా కానీ నా కళ్ల ముందు నువ్వు మన ఊరి చెరువు గట్టు పై నుంచి వంతెన దాటుతు చేతిలో పుస్తకాలు పట్టుకుని నను దొంగ చూపులు చూస్తూ కాలేజీ బస్ ఎక్కడం ఇప్పటికీ నా మదిలో సజీవంగా ఉంది బహుశా సందర్భం తప్పు అయ్యి ఉండొచ్చు కానీ ఎందుకో నీతో ఒక్క సారి మాట్లాడాలని ఉంది ఇష్టం ఉంటే, కుదిరితే ఈ కింది అడ్రస్ కి ఒక సారి రా
ఇట్లు నీ రమణ " అని రాసి ఉంది.
ఆ లేఖ చదవడం పూర్తి అయిన తర్వాత విజయ గుండె బరువు ఎక్కింది దాంతో తన కంటి నుంచి నీరు కారడం మొదలు అయ్యింది కానీ వెంటనే ఆ నీరు నీ తుడుచుకొని ఇంటికి బయలుదేరి వెళ్లింది కానీ తను ఇంకా ఆలోచిస్తూ ఉంది అది తనే నా కాదా అని కానీ అది తనే అయ్యి ఉంటే ఒక సారి కలిస్తే తప్పు ఏమీ ఉంది అని ఆలోచించి ఒక నిర్ణయం తీసుకొని సరే ఒకసారి కదా కలిస్తే ఏమీ కాదు అనుకోని తన గదిలోకి వెళ్లింది మంచి డ్రస్ కోసం అపుడు తనకు ఒకసారి గుర్తు వచ్చింది కాలేజీ లో ఉన్నపుడు కాంటిన్ లో అందరూ కాలేజీ డే ఫంక్షన్ కోసం ఎలాంటి డ్రస్ వేసుకోవాలి అని ఆలోచిస్తూంటే అప్పుడు రమణ అన్న మాట గుర్తుకు వచ్చింది తనకు "గ్రీన్ కలర్ అంటే ఇష్టం అని" అది గుర్తుకు వచ్చి విజయ ఆ రంగు చీర కట్టుకుని లెటర్ లో ఉన్న హోటల్ కీ బయలుదేరి వెళ్లింది.
ఇక్కడ సిద్ధు తన ఫోన్ కీ వచ్చిన ఆ రెండో అమ్మాయి ఎవరూ అని చెప్పి చూస్తే అది సుమా ఫోటో దాంతో సిద్ధు షాక్ అయ్యి ఆలోచనలో పడ్డాడు ఈ అమ్మాయికి ఆ ముసలాయన కీ సంబంధం ఏమీ అయ్యి ఉండొచ్చు అని ఆలోచనలో పడ్డాడు అప్పుడే కానిస్టేబుల్ శ్యామ్ కీ వచ్చిన చివరి ఫోన్ కాల్ తాలూకు వివరాలను తీసుకొని వచ్చాడు అది ప్రైవేట్ నెంబర్ కావడంతో కంపెనీ ప్రొఫైల్ హాకింగ్ చేసి తెలుసుకున్నారు అది కానీ ఆ నెంబర్ ఎవరిదో తెలిసాకా అందరూ ఆశ్చర్య పోయారు ఎందుకు అంటే ఆ నెంబర్ శ్యామ్ దే అవ్వడం వాళ్లను షాక్ కీ గురిచేసింది.
"శ్యామ్ సార్ ఫోన్ నెంబర్ నుంచి తన ఫోన్ కీ అదే నెంబర్ తో ఎలా ఫోన్ చేయగలరు సార్" అని అడిగాడు ఒక కానిస్టేబుల్ "చెయచ్చు దానే Sim clowning అంటారు" అని చెప్పాడు సిద్ధార్థ
కానిస్టేబుల్ : అంటే ఏంటి సార్
సిద్ధు : నువ్వు డిపార్టుమెంట్ లో ఎప్పుడు చెరావు బాబాయ్
కానిస్టేబుల్ : నేను చేరిన టైమ్ కీ మీరు హై కాలేజ్ కూడా చేరి ఉండరు సార్
సిద్ధు : (చిన్నగా నవ్వుతూ) అర్థం అయ్యింది లే బాబాయ్ ఇప్పుడు నీకు ఒక ఫోన్ Sim ఉంది అదే నెంబర్ నీ నీకు తెలియకుండా ఒక డూప్లికేట్ Sim ద్వారా నీ నెంబర్ నీ ఎవరైనా వాడోచ్చు
కానిస్టేబుల్ : అవునా అయినా కూడా అది ఎవరూ చేయగలరు సార్
సిద్ధు : ఎవరైనా కంప్యూటర్ ఏక్సపర్ట్ తో చేయవచ్చు అంతే కాదు ఇప్పుడు నా పక్కన ఉన్న వ్యక్తి ఫోన్ నెంబర్ నీ కూడా మనం కనుక్కోవచ్చు బాబాయ్ అని టేబుల్ పైన ఉన్న టీ తీసుకొని తాగుతూ ఉండగా వెంటనే తన పక్కన ఉన్న నెంబర్ నీ కనుక్కోవచ్చు కదా అని ఆలోచించి వెంటనే సైబర్ క్రైం బ్రాంచ్ కీ బయలుదేరాడు.
ఇది ఇలా ఉంటే విజయ రమణ కోసం హోటల్ కీ వెళ్లుతుంటే దారి లో తనకు రమణ కీ మధ్య కాలేజీ లో ఉన్నపుడు వాళ్లు ఒకరిని ఒకరు చివరి గా చూసుకున్న సందర్భం గుర్తుకు వచ్చింది ఆ రోజు ఉదయం విజయ కాలేజీ కీ వెళ్లడానికి బస్ ఎక్కింది కానీ ఆ రోజు ఎందుకో బస్ మొత్తం కాలిగా ఉంది ఎందుకా అని ఆలోచిస్తూ ఉంది కానీ ఒక కుర్రాడు తప్ప ఎవ్వరూ లేరు బస్ కదిలిన వెంటనే వెనకు తిరిగి చూశాడు రమణ దాంతో విజయ కొంచెం భయం బిడియం కలిసిన మొహం తో అలాగే బిత్తరి చూపులు చూస్తూ కూర్చుంది కానీ రమణ మాత్రం తన పెదవి పైన మెరిసిన చిరునవ్వు నీ చూశాడు, ఆ తర్వాత బస్ కాలేజీ గేట్ ముందు ఆగింది కానీ చూస్తే కాలేజీ నోటీసు బోర్డ్ పైన ఈ రోజు బంద్ వల్ల కాలేజీ కీ సెలవు అని ఉంది తన ఫ్రెండ్స్ తనకి ఎందుకు చెప్పలేదని ఆలోచిస్తూ ఉండగా రమణ సడన్ గా వచ్చి విజయ చెయ్యి పట్టుకొని గేట్ పక్కన ఉన్న వాచ్ మేన్ దారి నుంచి లోపలికి వెళ్లారు అలా ఇద్దరూ కలిసి కాలేజీ పైన ఉన్న లవర్స్ పాయింట్ దగ్గరికి వెళ్లారు.
విజయ : ఈ రోజు కాలేజీ లేదు అనే విషయం నీకు ముందే తెలుసా
రమణ : తెలుసు నేనే నీ ఫ్రెండ్స్ కీ చెప్పోదు అని చెప్పా
విజయ : ఎందుకు
రమణ : నీతో ఇలా ఏకాంతం కోసం అసలే నువ్వు చూపులతో సైగలు తప్ప నోటి నుంచి ఒక మాట కూడా జార నీయవు అందుకే ఏకాంతం లో అయినా నీ మౌనం వదిలి నీ తేనె కారే పెదవి నుంచి నాలుగు తియ్యని పలుకులు పలుకుతావు అని ఆశ తో ఇలా చేశా అన్నాడు
విజయ : ఏమీ చెయ్యాలి ఇంట్లో దించిన తల క్లాస్ లో పాఠం చెప్పే తప్పుడు తప్ప ఎక్కడా ఏత్తకుడదు అని మా అమ్మ పదే పదే చెబుతుంది ఇంక మగ దిక్కు లేని ఇల్లు అంటే అందరికీ ఎంత చులకనో తెలుసా కాలేజీ కీ అని బయలుదేరి ఇంటి నుంచి బస్ దగ్గరికి వచ్చే వరకు ఎన్ని చూపులు నను గుచ్చుతుంటాయే తెలుసా
రమణ : అవునా ఎవరూ నిన్ను ఇబ్బంది పేడుతుంది చెప్పు వాళ్ల నోరు కుట్టి పడేస్తా
విజయ : వదిలేయి ఎవ్వరి పాపాన వాలే పోతారు సరే ఇన్ని రోజులు నువ్వు కూడా మౌన ప్రేమ లేఖలు నీ చూపుతూ రాసి గాలి లో పంపే వాడివి ఈ రోజు ఎందుకు ఇంత సాహసం ఎందుకు చేశావు
రమణ : అదే చెప్పాలి అని వచ్చాను నీకు ఒక విషయం చెప్పాలి
విజయ : అవునా ఏంటి అది
రమణ : అదే ఎలా చెప్పాలో తెలియడం లేదు
విజయ : పర్లేదు చెప్పు
రమణ : నేను ఈ రోజు రాత్రి ఢిల్లీ వెళుతున్నా
విజయ : అవునా ఎందుకు
రమణ : నేను R&aw లో recruit అయ్యాను రెండు రోజుల్లో నా అపాయింట్మెంట్
విజయ : అంతే కదా ఇప్పుడు నీకు ఉద్యోగం ఉంది అంటే అది కూడా గవర్నమెంట్ ఉద్యోగం అంటే అమ్మ నీ చాలా తేలిక గా ఒప్పించోచ్చు
రమణ : అది కాదు ఇది చాలా ప్రమాద కరమైన ఉద్యోగం R&aw (ఇప్పుడు RAW నీ ఒకప్పుడు అలా పిలిచే వారు) అంటే మిలిటరీ లో ఒక రహస్య ఉద్యోగం వెయ్యి లో ఒక పది మంది నీ సెలెక్ట్ చేస్తారు నేను అందులో ఒకరిని నను పాకిస్తాన్ లో ఒక సీక్రెట్ మిషన్ మీద పంపే అవకాశం ఉంది అందుకే నేను తిరిగి వస్తానో లేదో కూడా తెలియని పరిస్థితి కాబట్టి నిన్ను చివరి సారిగా చూసి నా ప్రేమ విషయం చెప్పాలి అని వచ్చాను
అది విన్న వెంటనే విజయ కళ్లలో నుంచి నీళ్లు సూడులు గా తిరిగాయి "అంటే నా మీద ప్రేమ గురించి చెప్పడానికి కాదు నను నీ ప్రేమ నడి రేయి లో ఒంటరిగా వదిలి వెళ్లుతున్నా అని చెప్పడానికి వచ్చావు అంతే కదా నీతో ఒక జీవితం మొత్తం ఊహించుకున్నాక నను ఊహాలోకం నుంచి బయటకు వచ్చి నిజాని చూడమంటున్నావూ అంతే గా సరే అలాగే వెళ్లే ముందు నీకు నేను ఎప్పటి నుంచో చెప్పాలి అనుకుంటున్న మాట ఇప్పుడు నీకు చెప్తున్నా I Love you " అని చెప్పి రమణ పిలుస్తున్నా వినిపించుకోకుండా వెళ్లి పోయింది తను బయటికి రాగానే బస్ వచ్చి ఆగింది తను సరిగా చూస్తే తన కార్ పార్కింగ్ లో ఆగింది అప్పుడు విజయ హోటల్ లోకి వెళ్లింది.
సిద్ధు సైబర్ క్రైమ్ బ్రాంచ్ కీ వెళ్లి నిన్న ఉదయం తన ఫోన్ సిగ్నల్ పక్కన ఉన్న ఇంకో నెంబర్ గురించి సిగ్నల్ టవర్ నుంచి హాకింగ్ చేసి కనిపెట్టడం మొదలు పెట్టాడు అప్పుడు తను స్టేషన్ నుంచి బయటికి వచ్చిన తరువాత ఉన్న ఇంకో రెండు నెంబర్ లు దొరికాయి దాని చూసి వాటి డిటైల్స్ తీస్తే ఒకటి ఆటో డ్రైవర్ నెంబర్ ఇంకొకటి రమణ మూర్తి అనే వ్యక్తి ది ఇప్పుడు ఆ నెంబర్ ఎక్కడ ఉందో ట్రేస్ చేయడం మొదలు పెట్టారు ఆ నెంబర్ హోటల్ లొకేషన్ చూపిస్తూ ఉంది అదే హోటల్ కీ విజయ కూడా వెళ్లింది.
విజయ హోటల్ లోకి వెళ్లి రమణ కోసం వెతుకుతూ ఉంది అప్పుడు ఒకతనూ లేచి నిలబడి విజయ వైపు చూస్తూ ఉన్నాడు తనని చూడగానే విజయ మొహం వెయ్యి దీపాల కాంతి తో వెలిగి పోయింది తన ముందు వెళ్లి కూర్చుంది రమణ మాత్రం ఇన్ని రోజుల తరువాత చూసిన కూడా విజయ తన యవనం లో ఉన్నటే ఆ రూపం కళ్ల ముందు మెదిలింది, అప్పుడే సుమా కూడా వచ్చి "మామయ్య ఇంటికి వెళ్లాదామా" అని అడిగింది రమణ నీ తన ఎదురుగా ఉన్న విజయ నీ చూసిన సుమా "హమ్మయ్య మేడమ్ మొత్తానికి వచ్చారా మీరు వస్తారో లేదో తెలియక ఇంక మామయ్య నీ ఇంటికి తీసుకొని వెళ్లదాం అనుకున్న అయినా లెటర్ రాసి అడ్రస్ రాసి టైమ్ రాసి మీరే లేట్ వస్తే ఎలా మేడమ్" అనింది సుమా దాంతో విజయ షాక్ అయ్యి చూసింది "అది ఏంటి రమణ కదా లెటర్ రాసింది ఇక్కడికి రమ్మని చెప్పింది తనే కదా "అని ఏమీ అర్థం కాక రమణ సుమా వైపు చూస్తూ ఉంది విజయ ఈ లోగా సిద్ధు రమణ ఫోన్ సిగ్నల్ నీ ట్రాక్ చేసి హోటల్ వైపుగా రావడం మొదలు పెట్టాడు ఇది అంతా అక్కడే మూలన కూర్చొని డిన్నర్ చేస్తూన్న ఒక వ్యక్తి వాళ్ల వైపు చూసి
" Let the game begins " అన్నాడు.
