Update 03
అసలే నిద్ర లేక ఎర్రబడ్డ కళ్ళు. మావయ్య అలా నడుమును నలపగానే, తాపంతో మరింత ఎర్రబడ్డాయి. అదే ఎరుపుతో “ఆహ్..” అని చిన్నగా అరిచి, ఆయన్ని ఓరగా చూసాను. అయితే మావయ్య కాస్త బిత్తరపోయి కనిపించాడు. “ఆ.. అదీ.. నిజానికి నీ చెయ్యి పట్టుకుందామనుకుంటే.. అనుకోకుండా.. అక్కడా..” అని పాపం తడబడుతున్నాడు. “హమ్మయ్య.. దొరికాడు..” అనుకొని, “పొరపాటున దొరికితే, అలా నలిపేయడమేనా!” అంటూ, చీర కాస్త పక్కకి తప్పించి, నడుమును చూపిస్తూ “చూడండీ, ఎలా కమిలిపోయిందో..” అన్నాను. పాపం నిజంగానే కంగారు పడుతూ, “అయ్యో.. సారీ బంగారం.. ఆ.. మాయిశ్చరైజర్ రాయనా?” అన్నాడు. ఆయన కంగారు చూస్తుంటే నవ్వొస్తుంది. ఆ నవ్వును పెదాలకింద నొక్కిపెట్టి, “రాస్తారా!” అన్నాను, కాస్త జీరబోయిన గొంతుతో సెడక్టివ్ గా. “నువ్వు రాయమంటే రాస్తాను.” అన్నాడాయన. “సరే.. నేను ఇలాగే నిలబడనా?” అని అడిగా. “వద్దు, కూర్చో..” అన్నాడాయన. “కూర్చుంటే ఎలా రాస్తారూ??” అన్నాను కళ్ళు ఎగరేస్తూ. “మ్మ్.. పోనీ పడుకుంటావా?” పాపం నిజాయితీగానే అడిగాడు. నాకు ఇంకా నవ్వు ఆగడం లేదు గానీ, ఆయన “పడుకుంటావా..” అనగానే, మళ్ళీ లోపల ఎక్కడో గిలిగింతలు పుట్టసాగాయి. ఆ గిలితోనే, “హుమ్మ్..పడుకోమంటారా అయితే..” అన్నాను హస్కీగా. మావయ్య అదోలా చూస్తూ, “ఆఁ.. పడుకుంటే వీలుగా ఉంటుందిగా..” అన్నాడు. నేను “హుమ్మ్..” అని నిట్టూర్చి, “సరే, లోపల పడుకుంటా, వచ్చి ఏం రాస్తారో రాయండి.” అంటూ, నెమ్మదిగా కేట్ వాక్ చేస్తున్నట్టుగా, నా నడుమునూ పిర్రలనూ సాధ్యమైనంత తిప్పుకుంటూ నా గదిలోకి పోయాను. మరి నా తిప్పుళ్ళు ఆయన చూసాడో లేదో గానీ, బుద్దిగా నా వెనకే బాటిల్ పట్టుకొని వచ్చేసాడు.
నేను మంచం మీద కూర్చొని, “ఎలా పడుకోనూ??” అని అడిగా. “ఎలా అంటే?” అయోమయంగా అడిగాడు. నేను ఒకసారి చిన్నగా పెదవిని కొరుక్కొని, “అదే మావయ్యా! బోర్లా పడుకోనా లేక వెల్లకిలా పడుకోనా? ఎలా పడుకుంటే మీకు బావుంటుందీ అని.” అన్నాను ఒళ్ళు విరుచుకుంటూ. అలా వొళ్ళు విరుచుకోగానే, పాడు పైట.. ఆ మాత్రానికే జారిపోయి, నా సంపదను మావయ్య కళ్ళ ముందు పెట్టేసింది. అంతే, వచ్చిన పని మరచిపోయి, జాకెట్ లోతుల్లోకి దీక్షగా చూస్తూ ఉండిపోయాడు. ఆయన దీక్షను చెడగొడుతూ, “హలో మామగారూ!” అని పిలిచాను. తను ఉలిక్కిపడి, “ఆఁ..” అన్నాడు. “మ్మ్.. అలా చూడడమేనా! లేక నన్ను పడుకోబెట్టేది ఏమైనా ఉందా!” అన్నాను.
నా బంతులని చూడగానే మామూలు మూడ్ కి వచ్చేసినట్టున్నారు మామగారు, నన్ను చిలిపిగా చూస్తూ, “నాకూ నిన్ను పడుకోబెట్టాలనే ఉంది కోడలా.. కానీ ఏం ఏంగిల్ లో పడుకోబెడితే బావుంటుందా అని ఆలోచిస్తున్నా..” అన్నాడు. ఇష్ష్.. హబ్బా.. ఆ మాటలకే నా రెమ్మలు రెపరెపలాడిపోతూ ఉండగా, “ఏ ఏంగిల్ అయితేనేం, పని అయితే చాలుగా..” అన్నాను జీరగా చూస్తూ. “సరే.. నేనే పడుకోబెట్టనా లేక నువ్వే పడుకుంటావా?” అడిగాడు ఆయన మరింత కొంటెగా. “హుఫ్ఫ్..” అని నిట్టూర్చి, “పని చేసేవాళ్ళే పడుకోబెట్టుకోవాలి. అదే అదే.. మీకెలా కావాలో అలా మీరే పడుకోబెట్టుకోండి, నేను కాదన్నానా!” అన్నాను. కోడలు ఇచ్చిన అవకాశాన్ని మామ ఎందుకు వదులుకుంటాడూ?
నెమ్మదిగా నా దగ్గరకి వచ్చాడు. మెల్లగా నా భుజాలను రెండు చేతులతో పట్టుకున్నాడు. అంతే, అప్పటివరకూ ఉన్న అల్లరి పోయి, చిన్నగా కంపనాలు మొదలయ్యాయి నాలో. దానికి తోడు పాడు సిగ్గొకటీ. ఆ సిగ్గుతోనే కళ్ళు దించేసుకున్నాను. మావయ్య నా సిగ్గుని చూస్తూ, “ఇంకా పడుకోబెట్టకుండానే సిగ్గా!” అన్నాడు నవ్వుతూ. ఆ నవ్వుకి వేడెక్కిపోతూ “ఉఫ్ఫ్.. మావ..య్యా..” అన్నాను భారంగా. “సరే, పడుకోబెడుతున్నా..” అంటూ, నెమ్మదిగా నన్ను మంచంపై వెల్లకిలా పడుకోబెట్టి, అప్పటికే జారిపోయిన పైటను పూర్తిగా పక్కకి నెట్టేసాడు. ఇక జాకెట్టుకీ, చీర కుచ్చిళ్ళకీ మధ్య ఏ అడ్డంకీ లేదు. ఆ భాగం పాలరాతి శిల్పంలా మెరిసిపోతూ ఉంది. పలచగా ఉన్న పొత్తి కడుపూ, మధ్యలో లోతైన బొడ్డూ, అందంగా వంపు తిరిగిన నడుమూ, ఇల్లాలు అయిన తరవాత ఆ నడుము మడతల్లోకి కొత్తగా, అందంగా ఇమిడిపోయిన కాస్తంత కొవ్వూ.. తలచుకుంటేనే మగాడికి కిర్రెక్కిపోయే అందం నాది. మరి చూస్తున్న మావయ్య పరిస్థితి ఏమిటో… అనుకుంటూ అతన్ని ఓరగా చూసాను.
హుమ్మ్.. మావయ్యా మగాడేగా.. అలానే నోరు తెరుచుకొని చూస్తూ ఉన్నాడు. ఆయన అలా చూస్తుంటే నాకు గర్వంగా అనిపించింది. “మావయ్యా..” అన్నాను ఏదో రహస్యానికి పిలుస్తున్నట్టుగా. మావయ్య కాస్త తేరుకొని, “ఆఁ..” అంటూ నా మొహం వైపు చూసాడు. “చూసింది చాలు.. పని కానివ్వండి.” అన్నాను నా చేతుల్ని నా తల వెనక్కి తీసుకుపోయి, దిండును నొక్కి పట్టుకుంటూ. ఆడపిల్ల ఆ పొజిషన్ లో పడుకుంటే, ఇక మగాడికి అడ్డేం ఉంటుందీ? అన్ని అందాలూ ఆహ్వానిస్తున్నట్టు పరుచుకొని ఉంటాయి. ఇక అందుకోవడమే తరువాయి.
మావయ్యకి కూడా అందుకోవాలని చేతులు దురద పెట్టేస్తున్నా, తమాయించుకుంటూ, “ఇందాక ఎక్కడ నలిపాను బంగారం?” అన్నాడు. నేను “హుమ్మ్..” అని నిట్టూర్చి, తన చెయ్యి అందుకొని, నా నడుము మడత మీద పెట్టుకొని, “ఊఁ..” అన్నాను, తన పని కానివ్వమన్నట్టు. మావయ్య రెండు క్షణాలు ఆ చేతిని అలాగే ఉంచాడు. ఆ ఆలస్యానికే ఆగలేనూ అన్నట్టు, “మ్మ్..” అన్నాను. మావయ్య ఒకసారి నా మొహంలోకి చూసాడు. “అబ్బా.. నా మొహంలో ఏం ఉందిరా మగడా.. కాస్త కిందకి చూడు..” అనుకున్నా మనసులో. నా మనసులో మాట చదివినట్టు, కళ్ళు కాస్త కిందకి దించి, నా పూర్ణకుంభాలను చూసాడు. ఆయనతో పాటూ నేనూ చూసాను. ఆ బంతుల పొగరుకి ఎప్పుడు ఊడిందో తెలియదు గానీ, అప్పటికే ఒక హుక్కు ఊడిపోయింది. అసలే లోనెక్, కేవలం మూడు హుక్కుల మీద దీనంగా నా బంతులను కాసుకుంటుంది. అందులో ఒకటి ఊడిపొయింది. మిగిలిన రెండూ నా పొంకాల్ని దాచలేక సతమతమవుతూ, సగానికి పైగా బయట పెట్టేసాయి. వాటిని చూస్తుంటే మావయ్యకి నోరూరిపోతున్నట్టుంది. నెమ్మదిగా గుటకలు వేస్తున్నాడు. మావయ్య అలా గుటకలు వేస్తూ చూస్తుంటే, నా బంతులు మరింత బరువెక్కిపోతున్నాయి. ఆ బరువుని తట్టుకోడానికి అన్నట్టు, “హుమ్మ్..” అంటూ, ఛాతీని పైకెత్తాను. అంతే, రెండో హుక్కు ఫట్ మని తెగింది. ఇక ఉన్న ఆ ఒక్క హుక్కూ తెగిపోతే, వాటికి పూర్తి స్వేచ్చ వచ్చేస్తుంది.
జాకెట్టు నుండి ముప్పావు వంతుకు పైగా బయటకి ఎగతన్నిన బంతుల్నే చూస్తున్న మావయ్యతో, “హబ్బా.. నొప్పిగా ఉంది మావయ్యా.. ఏదో ఒకటి చెయ్యండి..” ఎంత వద్దనుకున్నా గొంతులో కైపు బయటకి తెలుస్తూనే ఉంది. నా కైపు మావయ్యకి అర్ధమైపోయినట్టుంది. నా నడుము మడతను చిన్నగా సవరిస్తూ, “మ్మ్.. నొప్పి ఇక్కడ ఒకచోటే ఉందా! లేక ఇంక ఎక్కడైనా ఉందా??” అన్నాడు. నేను “హ్మ్మ్..” అని నడుమును చిన్నగా కదిల్చి, “ఏమో.. ఎక్కడెక్కడ ఉందో.. మీరే తెలుసుకోండి.” అన్నాను. ఈసారి తన రెండు చేతుల మధ్యా నడుమును బిగిస్తూ, “చెప్పకపోతే నాకెలా తెలుస్తుందీ?” అన్నాడు. ఆ బిగింపుకి నడుమును మరోసారి కాస్త పైకి కదిపి, “ఏమో.. ఎలా తెలుసుకుంటారో తెలుసుకోండి.” అన్నాను.
“అలా తెలుసుకోవాలంటే ఒకటే దారి..”
“ఏంటదీ?”
“నీ వొళ్ళంతా తడమాలి. అలా తడుముతూ ఉన్నప్పుడు ఎక్కడెక్కడ వేడిగా ఉంటుందో.. అక్కడక్కడ నొప్పి ఉన్నట్టన్నమాట..”
“ఉఫ్ఫ్.. ఇప్పుడు నా వొళ్ళంతా తడుముతారా!”
“మరి తెలుసుకోవాలంటే తడమాలి కదా..”
“ఆహ్..”
“చెప్పు.. తడమనా?”
“మ్మ్..”
“మ్మ్ కాదు, సరిగ్గా చెప్పూ.. తడమనా వద్దా..”
“ఆహ్.. మావయ్యా..”
“మ్.. చెప్పూ..”
“ఉఫ్ఫ్.. తొందరగా తడమండి..”
“మరి తడమాలంటే..” అంటూ, తన రెండు చేతులనూ నా పొత్తి కడుపు మీదకి తీసుకువచ్చి, బొటనవేళ్ళతో నా బొడ్డును నొక్కుతూ, “ఏ అడ్డూ ఉండకూడదు.” అన్నాడు.
“ఏం అడ్డొస్తుందో..” కారంగా అడిగాను. ఆయన తన చేతిని పైకి జరిపి, ఊడకుండా మిగిలిన ఒకే హుక్కు మీద వేలితో చిన్నగా నొక్కాడు. నేను “హుమ్మ్మ్మ్మ్మ్మ్..” అని మూలుగుతూ, తలను వెనక్కి వంచేసాను. “ఈ అడ్డు తీసేయనా మరీ..” అడిగాడు. నా వొళ్ళంతా సెగలు పుట్టేస్తూ ఉండగా, “హుస్స్.. హుఫ్ఫ్” అంటూ బుస కొట్టాను. నా బుసలనే అంగీకారంగా తీసుకొని, ఆ హుక్కు కింద వేలు పెట్టి చిన్నగా లాగాడు. అంతే, అది కూడా తెగిపోయింది. తరవాత నెమ్మదిగా, జాకెట్ అంచులను పట్టుకొని, దాన్ని పక్కకి తప్పించాడు. అంతే, తమకం తట్టుకోలేక “ఊఉఫ్ఫ్..ఫ్ఫ్..” అంటూ, నా తలను ఇంకాస్త వెనక్కి వంచేస్తూ, ఛాతీని మరి కాస్త పైకెత్తేసాను. మావయ్య నా వీపు కిందకు తన చేతులను దూర్చి, ఇంకాస్త పైకెత్తడంతో, నా శరీరం విల్లులా వంగింది. ఇప్పుడు మావయ్య ఏం చేస్తాడూ! నా బంతులను ముద్దాడతాడా!! నమిలేస్తాడా!!! ఉఫ్ఫ్.. దేవుడోయ్.. నాకు ఏదేదో అయిపోతుంది. వొళ్ళంతా ఒకటే వణుకు. మావయ్యా.. మ్మ్.. మ్మ్.. ఆహ్.. ఏం చేస్తున్నావురా.. అనుకుంటూ అతలాకుతలం అయిపోతూ ఉంటే, మావయ్య ఊపిరి నా బంతుల మధ్య వెచ్చగా తగిలింది. ఆహ్.. అదిగో.. ముద్దు పెట్టేస్తున్నాడు.. మ్మ్.. అనుకుంటూ ఉండగా.. మావయ్య పెదాలకి బదులు, అతని ముక్కు నా బంతుల మధ్య చీలికపై లేండ్ అయ్యింది.
ఆ మాత్రం లేండింగ్ కే “ఉఫ్ఫ్” అంటూ ఎగిరిపడ్డాను. జరుగుతున్న తతంగానికి నా బంతుల మధ్య చెమట పట్టేసింది. మావయ్య ఆ చెమట వాసనను గాఢంగా పీల్చాడు. మావయ్య అలా పీలుస్తూ ఉంటే, నా నరాలు తెగిపోయినట్టుగా.. హా.. ఆహ్.. కొత్తగా, అంతకు మించి తీటగా ఉంది. మావయ్య అలా వాసన పీల్చడం కొనసాగిస్తూ ఉన్నాడు. బంతుల మధ్య.. బంతుల మీద.. ముచ్చికలను ముక్కుతో నొక్కుతూ.. చివరకి ఒక చంక దగ్గరకి వచ్చి ఆగాడు.. ఓహ్.. నాకు ఏదో అయిపోతుంది. వొళ్ళంతా మెలికలు తిరిగిపోతుంది. “హుమ్మ్..” అంటూ, నా చంక మావయ్యకి వాటంగా అందేలా ఒక పక్కకి తిరిగి ముడుచుకుపోయాను. కానీ, అంతలోనే సిగ్గు ముంచుకొచ్చి, గబుక్కున చెయ్యి దించి, నా చంక మూసేసాను. కానీ మావయ్య ఊరుకోడుగా, ఆ చేతిని పైకెత్తేసి, ఒకసారి గాఢంగా వాసన చూసి, చిన్నగా నాలుకతో కెలికాడు. అవ్వ్.. అహ్హ్.. మ్మ్.. వామ్మో.. ఏంటిదీ! ఒక్కసారి వొళ్ళంతా పులకరించిపోతుంది. ఆ పులకరింతలను గమనిస్తూ, నెమ్మదిగా కతకడం మొదలెట్టాడు. అక్కడ ఆ నాలుక స్పర్శతో పాటూ, చుప్..చుప్ మంటూ కతుఉతున్న శబ్ధం.. ఆ శబ్ధం వింటూ ఉంటే, వొంట్లో ఉన్న రక్తం అంతా పరుగులెత్తి అక్కడికే చేరుకుంటున్నట్టుగా అనిపిస్తుంది. అమ్మో.. అసలైన ఆ చోటే కాదు, ఇక్కడ నాలుక పెట్టినా ఇన్ని గిలిగింతలు ఉంటాయా.. హా.. పట్టలేని తమకం, పట్టుకోలేని ఆనందంతో ఆయాసం వచ్చేస్తుంది నాకు. మావయ్య తల మీద చెయ్యి వేసి, నొక్కేసుకోవాలని అనిపిస్తుంది. కానీ ఆ చెయ్యి కిందకు దిగకుండా, మావయ్య అలాగే పట్టుకొని, చంకకు ఉన్న కండను పెదాలతో పట్టి లాగసాగాడు. ఉఫ్ఫ్.. అయిపోతుంది నాకు. బావి లోంచి ఊట తన్నుకుంటూ వచ్చేస్తుంది. ఇక కొద్దిసేపు అలాగే నాకితే, సుఖంతో కళ్ళు తేలేస్తాను.. మ్మ్.. మా..వ..య్యా.. ఆహ్.. బాధే కాదు, ఒక్కోసారి సుఖాన్ని కూడా భరించలేం అని అర్ధమవుతుంది.
అంతలోనే ఆ చంక వదిలి, మరో పక్కకి తిప్పీ, ఆ చేతిని పైకెత్తాడు. వాయ్యో.. ఇక్కడ కూడానా.. చేస్తే.. ఆ సుఖానికి ప్రాణాలు కూడా పోతాయేమో.. అనుకుంటూ ఉండగా.. అక్కడ కూడా చిన్నగా చప్పరించసాగాడు. ఇక నా వల్ల కావడం లేదు. “మావయ్యా.. ప్లీ..జ్.. ఆహ్.. ఇక చాహ్..లూ..” ఆయాసంతో మాట కూడా సరిగ్గా రావడం లేదు. అయినా ఆపకుండా అలానే చేస్తున్నాడు. ఈసారి ఇంకాస్త గట్టిగా. నడుము కమిలిందీ అని వంక పెట్టి పిలిచా. ఈయన చేస్తున్న పనికి నా చంకలు రెండూ పూర్తిగా కమిలిపోయాయి. ఉఫ్ఫ్.. తియ్యతియ్యగా, తిక్కతిక్కగా అనిపిస్తుంది నాకు. అంతలో మావయ్య నా చంకను వదిలి,, ఈసారి నా మీదకు వచాడు. రాగానే, రెండు చంకలనూ ఒడిసి పట్టుకొని, పిసికేస్తూ, నా మీదకు వంగాడు. “ఓహ్.. మావయ్యా. ఆహ్..” అని వగరుస్తూ ఉండగా, నా బంతుల మధ్య నాకుతూ, మెల్లగా పక్కకి వచ్చి నా ముచ్చికలను ఆబగా చప్పరించడం మొదలెట్టాడు. “హూ..హూ..” అంటూ ఊగిపోతున్నాను నేను. ఆయన అలా చప్పరిస్తా ఉంటే, పిల్లలు పుట్టకుండానే పాలు వచ్చేస్తున్నాయేమో అనిపిస్తుంది నాకు. భరించలేకపోతున్నా.. అల్లాడిపోతున్నా.. ఆయాసపడిపోతూ, “మావయ్యా.. ప్లీజ్.. ఇక ఆపేయ్..” అని బతిమాలుకుంటూ ఉంటున్నా.. అంతలోనే నన్ను కనికరిమ్చినట్టు ఆ పని ఆపాడు. “హమ్మయ్య..” అనుకొనే లోగానే, ఇంకాస్త కిందకి దిగాడు.
అమ్మో.. కిందకి దిగుతున్నాడేంటీ!? ఆహ్.. ఈసారి బొడ్డులో నాకుతాడా! అమ్మో.. అలా అనుకుంటూ ఉంటేనే నా బొడ్డు చిమచిమలాడిపోతుంది. ఉఫ్ఫ్.. ఇలా చేస్తున్నావేంట్రా మామా నన్నూ.. నీ కోడలినిరా.. హింస పెట్టకురా మామా.. మనసులోనే తెగ గిలగిలాకొట్టుకుంటున్నాను. అవును మరీ, ఆయాసంతో మాటలు బయటకి వస్తే కదా.. అదిగో.. పెట్టేసాడు.. నా బొడ్లో నాలుక కొన పెట్టేసాడు, సూదిగా మెత్తగా గరుకుగా కరుకుగా.. ఊఫ్ఫ్.. పట్టరాని ఆనందంతో “ఆ.. ఆ.. ఆ..” అంటూ కేక పెట్టాను. మావయ్య బొడ్డును పెదాలతో గట్టిగా పట్టి, నోటిలోకి జుర్రుకొని, చప్పరించేస్తున్నాడు. “ఓరి నాయనోయ్.. మామా.. అయ్యా., ఆహ్..” అనుకుంటూ తన తలని నా బొడ్డుకు గట్టిగా అదుముకోబోయాను. అంతలోనే, తను ఇంకాస్త కిందకి దిగాడు. అమ్మో.. ఈసారి నేరుగా అక్కడికేనా! అక్కడ ఇలా చేస్తే తట్టుకోగలనా!! ఇప్పటికే గిలగిలా కొట్టుకుంటుంది. అక్కడకి వెళ్తే, అమ్మో తట్టుకోలేను. ఆపాలి.. ఎలాగైనా ఆపాలి. ఉఫ్ఫ్.. మావయ్యా.. వద్దు.. ప్లీజ్.. తట్టుకోలేకపోతున్నా.. ఆహ్.. వద్దు.. వద్దూ..అంటూ ఉండగా, “చిత్రా.. చిత్రా..” అని మావయ్య పిలవడం వినిపించింది.
ఒక్కసారిగా ఉలిక్కిపడి చూసాను. రెండు క్షణాల అయోమయం. నేను మంచం మీద లేను. మావయ్య నా మీద లేడు. చుట్టూ చూసాను. వంటగది దగ్గరే ఉన్నాను. మావయ్య చేతిలో నా చెయ్యి. అంటే, తను నా నడుము పట్టుకోలేదా!? ఇదంతా నా ఊహా!?
ఒకసారి మావయ్య వైపు చూసాను. తను నవ్వుతూ, “ఏం అయింది చిత్రా!? నిలబడే కలలు కంటున్నావా?” అన్నాడు చిలిపిగా. మావయ్యకు నేను ఏం ఊహించుకున్నానో తెలుసుకోవడం కష్టం గానీ, ఎలాంటి ఊహల్లో ఉన్నానో తెలుసుకోవడం కష్టం కాదు. ఎర్రబడిన నా బుగ్గలూ, నా శరీరంలో వస్తున్న కంపనాలు, నా వంటికి పట్టిన చెమట..దాని వాసనా.. ఇవే చెప్తాయి. ఇక మావయ్యను చూస్తూ, అక్కడ నిలబడడం నా వల్ల కావడంలేదు. నెమ్మదిగా చెయ్యి విడిపించుకొని, నా గదిలోకి వెళ్ళిపోయాను. మంచం మీద పడుకొని, ఆలోచిస్తూ ఉంటే, మళ్ళీ వొళ్ళంతా వేడెక్కిపోతుంది. ఉఫ్ఫ్.. ఇక ఈ వేడి దింపుకోవాలంటే, అసలు పని జరగాల్సిందేనా? ఎప్పుడో ఒకప్పుడు జరగక తప్పదని అర్ధమైపోతుంది నాకు. కానీ, ఎప్పుడూ? ఉఫ్ఫ్.. నేను కాస్త ముందడుగు వేస్తే..ఇప్పుడే అయిపోతుందని తెలుసు. అలా వెళ్ళి మావయ్య ముందు మొత్తం నన్ను నేను తెరిచేసి చూపించాలా .. లేక మావయ్య నన్ను తెరిచేవరకూ వేచి ఉండాలా?? ఏం చెయ్యాలో తెలియక నా లోపల ఉన్న పుస్తకంలోని రెండు పేజీలూ తడిసిపోతూ, చిన్నగా వణికాయి.
“అబ్బా..” అనుకుంటూ, కాళ్ళ మధ్య చెయ్యి పెట్టుకొని గట్టిగా వత్తుకున్నాను. చీర, లంగా, ఇంకా పేంటీ.. ఇన్ని ఉన్నా అక్కడ తడి తెలుస్తుంది. అప్పుడే నాకో అనుమానం వచ్చింది. నేనే ఇలా తడెక్కిపొతున్నానా? లేక మావయ్య కూడా నన్ను చూసి కారిపోతున్నాడా? ఏం చేస్తూ ఉంటాడు ఇప్పుడూ?? అనుకుంటూ, మెల్లగా బయటకి వచ్చాను. అక్కడ మావయ్య లేడు. ఆయన గది వైపు చూసాను. తలుపు వారగా వేసి ఉంది. అడుగుల శబ్ధం వినబడకుండా, పిల్లిలా ఆయన గది దగ్గరకి వచ్చి, నెమ్మదిగ తలుపు తెరిచి చూసాను. లోపల లేడు. ఎక్కడకి పోయుంటాడబ్బా! అనుకుంటూ ఉండగా, ఆయన బాత్రూం నుండి ఏదో శబ్ధం వినిపించింది. ఉత్సుకత మరింత పెరిగి, పిల్లిలా బాత్రూం దగ్గరకి చేరి, చెవి తలుపుకి ఆనించాను. లోపల నుండి చిన్నగా వగరుస్తున్న శబ్ధం, “ఆహ్.. ఆహ్..” సన్నటి మూలుగూ, దానితో పాటూ చప్ చప్ మని చిన్నగా ఆడిస్తున్న శబ్ధం, ఆ శబ్ధం వినగానే, లోపల ఏం చేస్తున్నాడో అర్ధమయింది. ఒక్కసారిగా సిగ్గేసి, మళ్ళీ చప్పుడు చేయకుండా, అక్కడినుండి గబగబా నా గదిలోకి వచ్చేసాను.
మావయ్య కూడా నాకోసం అల్లాడిపోతున్నాడని అర్ధమైపోయింది. కానీ, ఎవరో ఒకరు కాస్త ముందడుగు వేయకపోతే, ఇక్కడ నేను తడిసిపోవడం, అక్కడ ఆయన కొట్టుకోవడం తప్ప వ్యవహారం ముందుకుసాగదని తెలుస్తుంది. మరి ఆ ముందడుగు వేసేదెవరూ? నేరుగా బయటపడిపోదామనుకుంటే, ఆడతనం అడ్డొస్తుంది. మావయ్యదీ దాదాపు అదే పరిస్థితి అనుకుంటా, పెద్దరికం అడ్డొచ్చి ఉంటుంది. ఎవరి సిగ్గూ పోకుండా ఒక్క అడుగు వేస్తే చాలు. ఎలా?? తనంతట తానే నా మీద చెయ్యి వెయ్యాలి. అంటే, తట్టుకోలేనంతగా టెంప్ట్ చేయాలి. టెంప్ట్ అయ్యి, చెయ్యి వేసేంతగా నా అందాలు పరిచేయాలి. ఆ అందాలు అందుకొనేలా మాంకి అవకాశం ఇవ్వాలి. కానీ, కావాలని ఇచ్చినట్టు తెలియకూడదు. ఎలా.. ఎలా.. ఎలా??? ఆఁ.. కాలేజ్ లో ఉన్నప్పుడు వేసుకున్న పొట్టి ఫ్రాకులు వేసుకొని ఏదోలా మీద పడితే?? దోరగా దోబూచులాడే అందాలను చూసి, అప్పుడైనా మొహమాటం వదిలి దారిలోకి వస్తాడేమో. అసలు ఆ డ్రెస్సులు ఇక్కడకి తెచ్చానా లేక పుట్టింటిలో వదిలేసానా?
ముందుగా సూట్ కేసులు వెతికా. దొరకలేదు. తరవాత షెల్ఫ్ లో. అక్కడా కనబడడం లేదు. ఎక్కడపెట్టానబ్బా అని ఆలోచిస్తూ ఉండగా, మావయ్య వచ్చాడు, “ఏం వెతుకుతున్నావ్?” అంటూ. ఏం చెప్పాలో తెలియక, “ఆల్బం మావయ్యా..” అంటూ నోటికొచ్చింది చెప్పేసాను.
“ఏ ఆల్బం?”
“మ్మ్..” అని కాస్త ఆలోచించి, “నా టెంత్ క్లాస్ ఆల్బం.” అన్నాను.
“టెంత్ క్లాసా!? అదెందుకు ఇప్పుడూ??”
“ఆఁ.. నా లేత అందాలు చూసి, కాస్త చప్పరిస్తావేమోనని..” అనుకుంటూ, బయటకి మాత్రం, “ఏమో, చూద్దాం అనిపించింది.” అన్నాను.
“మ్మ్.. నాకూ చూడాలనిపిస్తుంది.”
“ఎందుకూ?”
“ఆ వయసులో నా కోడలు ఎలా ఉంటుందా అనీ..”
“ఎలా ఉంటుందీ.. ఇలానే ఉంటుంది.”
“అదీ చూద్దాం.. ఇలానే ఉందో.. లేక..”
“మ్మ్.. లేక??”
“లేత కొబ్బరి ముక్కలా ఉందో..”
“హ్మ్మ్.. ఇంకా..”
“చూసి చెప్తా.. ముందు వెతుకుదాం..”
“సూట్ కేస్ లూ, షెల్ఫూ వెతికా.. కనిపించలేదు. ఆ పైన ఉందేమో..” అంటూ పైన ఉన్న వాల్ ఎటాచ్డ్ షెల్ఫ్ చూపించాడు.
“అయితే వెతుకూ..”
“అంత పైన ఉంది ఎలా వెతకనూ??”
“స్టూల్ వేసుకో..”
“పడిపోతానేమో..”
“మరేం చేద్దాం?” అని ఒక్కక్షణం ఆలోచించి, “పోనీ, నిన్ను ఎత్తుకోనా?” కళ్ళలో ఆశ.
“అబ్బా.. ఏం వద్దులే..” మనసులో చిన్న ఆశ.
“పరవాలేదు. మావయ్యనేగా..”
“మ్మ్.. అందుకే..” ఎక్కడో ఏదో అవుతుంది నాకు.
“అందుకే అంటే??”
“ఆఁ.. మీరు నన్ను మోయగలరా అనీ..” మనసులో చిన్నగా మూలుగుతూ.
“పోనీ, నన్ను మోస్తావా?”
“ఆ.. మోసే టైం వస్తే మోయక తప్పదుగా...” ఆ ఆలోచనకే, ఫుల్లుగా వేడెక్కిపోతుంది నాకు.
“మ్మ్.. అయితే నన్ను మోయాలని ఆశగా ఉందా?”
“ఏ? మీకు లేదా?” వొళ్ళంతా తియ్యగా మూలుగుతుంది. “ఎక్కి తొక్కరా మామా...” అనుకున్నాను కసిగా.
“ఎందుకు లేదూ!? ముందు నువ్వు మోస్తావా లేక నేను మోయనా?”
“హుమ్మ్..”
“ఏమయిందీ?”
“ఏంలేదు.. మీరే నన్ను మోయండి.. ఏదైనా అయితే, అప్పుడు నేనే మిమ్మల్ని నా మీద.. అదే అదే నా చేతుల మీద మోస్తాను..” అంటూ చేతులు పైకెత్తాను. మావయ్య ఒకసారి పైనుండి కిందకి చూసాడు. నేను నిలబడ్డ ఆ పొజిషన్ లో నా వొఒంపు సొంపులన్నీ కసిగా కనిపిస్తున్నాయి. మావయ్య కూడా అంతే కసిగా చూస్తూ, నన్ను పైకెత్తడానికి ముందుకు వచ్చాడు. ఎక్కడ పట్టుకొని ఎత్తుతాడూ? నడుమా?? పిర్రలా?? ఉఫ్ఫ్.. నా శరీరంలో ప్రతీ కణం తాపంతో కొట్టుకుంటూ ఉంది. మావయ్య నా దగ్గరకు వచ్చేసాడు. కాస్త కిందకి వంగి, నా చుట్టూ చేతులు వేస్తున్నాడు, మోకాళ్ళకి కాస్త పైన, పిర్రలకి కాస్త కింద. మెల్లగా చేతులు బిగించి, పైకి ఎత్తబోయి, ఆగిపోయాడు. ఉఫ్ఫ్.. ఏమయిందో??
మావయ్య నన్ను వదిలి, ఒక మూల పడి ఉన్న ఆల్బంని చూపించాడు. ఒక్కో లీఫ్ లో ఒక్కో ఫోటో పట్టే చిన్ని ఆల్బం అది. దాన్ని చూపిస్తూ “అదేనా?” అన్నాడు. “మ్మ్.. అదే..” అన్నాను కచ్చిగా. పండులాంటి అమ్మాయి పైకి ఎత్తుకోడానికి అవకాశం ఇస్తే, గట్టిగా బిగించి పిసికిపిసికి వదలాలి గానీ, ఈయనేంటో మరి! ఉసూరుమని అనిపించింది. ఆయన ఆ ఆల్బంని తీసుకొని, “చూద్దామా..” అన్నాడు. “మ్మ్.. అదొక్కటే మిగిలింది చూడడానికి..” అనుకుంటూ, “చూద్దాం మావయ్యా..” అన్నాను.
అది నిజంగా టెంత్ క్లాస్ లో ఫ్రెండ్స్ తో అప్పుడప్పుడు దిగిన ఫోటోలు పెట్టిన ఆల్బమే. కాలేజ్ అంటే తెలుసుగా, పొట్టి ఫ్రాకుల డ్రెస్ లో ఉంటాము. వయసు కంటే కాస్త ఏపుగా పెరగడంతో, కాలేజ్ డ్రెస్ కాస్త పొట్టిగా ఉండేది. ఫ్రాకు నా మోకాళ్ళకి దాదాపు నాలుగు అంగుళాలు పైకి ఉండేది. తొడలు కనిపించీ కనిపించనట్టుగా కనిపించేవి. ఆ తొడలు చూడడానికే కొంతమంది మగ టీచర్లు ఏదో వంకతో స్టేఫ్ రూంకి పిలిచేవారు. కుర్చీలో కూర్చోమని, పెన్నులూ పెన్సిల్లూ కింద పడేసి, వాటిని తీసే నెపంతో కిందకి వంగి మరీ చూసేవాళ్ళు. అప్పుడప్పుడు మా ప్రిన్సిపాల్ కూడా. థండర్ థైస్ అని నా క్లాస్ మేట్ అబ్బాయిలు చాటుగా పిలుచుకోవడం కూడా నాకు తెలుసు. అదీ, నా తొడల మహిమ. అలాంటిది, ఇప్పుడు ఆ డ్రెస్ లో ఉన్న నా ఫోటోను మావయ్య చూస్తే. వెర్రెక్కి పోవడం ఖాయం. కనీసం అప్పటికీ ఇప్పటికీ నాలో వచ్చిన తేడాలు కనుక్కోడానికైనా కాస్త మొహమాటం వదిలి కెలుకుతాడేమో చూడాలి. ఆ ఆల్బం ఇప్పుడు దొరకడం ఒకరకంగా మంచిదే అనుకున్నాను.
మావయ్య అక్కడే మంచం మీద కూర్చున్నాడు, ఆల్బంని చూడడానికి. ఇక కాస్త డైరెక్ట్ అయితే తప్ప ఉపయోగం లేదనుకొని, ఆ ఆల్బం చూసే నెపంతో, నేను ఆయనకి అతుక్కొని, కాస్త వెనకకి జరిగి కూర్చున్నా, మావయ్య భుజానికి నా బంతుల్ని నొక్కుతూ. మరి అది గమనించాడో లేదో గానీ, నెమ్మదిగా ఆల్బం తెరిచాడు.
మొదటి ఫోటోలో నవ్వుతూ ఉన్నాను. అది బస్ట్ సైజ్ ఫోటో. ఒకసారి మా మొహంలోకి చూసి, చిన్నగా నవ్వి, లీఫ్ తిప్పాడు. ఫుల్ సైజ్ ఫోటో అది. పుస్తకాలను గుండెలకు అద్దుకొని నిలబడి ఉన్నాను. పొట్టి ఫ్రాక్ లో నా తొడలు సెక్సీగా కనిపిస్తున్నాయి. దాన్ని చూసి, ఆయన ఊపిరి తీసుకొనే తీరు మారడం మొదలయ్యింది. “అయ్యగారు దారిలోకి వస్తున్నట్టున్నారు.” అనుకుంటూ, నా బంతులను మరింత నొక్కుతూ, ముందుకు వంగాను. ఇంకో లీఫ్ తెరిచాడు. అందులో ఒక చెట్టుకు ఉన్న జాంపళ్ళను అందుకోడానికి ఎగురుతున్నాను. దాంతో ఫ్రాక్ ఇంకాస్త పైకి లేచింది. పుస్తకాలు ఏమీ అడ్డులేకపోవడంతో, నా బంతులు కాస్త బౌన్స్ అయి ఉన్నాయి. దాన్ని చూస్తూ అలాగే ఉండిపోయాడు తను. నేను తన భుజం మీద నా గెడ్డం ఆనించి, “ఎలా ఉన్నాను మావయ్యా!” అన్నాను గోముగా. తను ఆ ఫోటోనే చూస్తూ, “కొబ్బరుండలా ఉన్నావు.” అన్నాను. “మ్మ్.. అవునా! కొబ్బరుండ అంటే మీకు ఇష్టమా?” అన్నాను, నా బంతులతో తన భుజం మీద మరింట ఒత్తిడిని కలగజేస్తూ. అప్పటికి అర్ధమయినట్టుంది ఆ ఒత్తిడి, కాస్త వెనక్కి జరుగుతూ, “బాగా..” అంటూ, పైకి లేచాడు. “ఎక్కడకీ?” అన్నాను ఆశ్చర్యంగా. “బాత్రూంకి వెళ్ళొస్తా..” అని వెళ్ళబోతుంటే, చెయ్యి పట్టి లాగి కూర్చోబెట్టి, “అస్తమానూ బాత్రూమేనా! కూర్చోండి.” అన్నాను కాస్త కోపంగా. ఆయన నా మొహంలోకి చూస్తూ, “అలా కోపంగా చూడకు బంగారం.” అన్నాడు. “ఆఁ.. చూస్తే??” అన్నాను మొండిగా.
“నాకు కొబ్బరుండలు గుర్తొస్తాయి.”
“ఆఁ.. గుర్తొస్తే??” రుసరుసలాడాను గానీ, ఇందాకటి ఫోర్స్ లేదు.
“గుర్తొస్తే..” అంటూ, నా కళ్ళలోకి చూస్తూ, “కొరకాలనిపిస్తుంది.” అన్నాడు. నేను “హుమ్మ్..” అని నిట్టూర్చి, “అన్నీ మాటలే..” అన్నాను.
“మాటలు కాదు.. నిజంగానే కొరికేస్తా..”
“మ్మ్..”
“చెప్పు, కొరకనా?”
“ఆహ్..”
“అలా మూతి బిగించకు బంగారం..”
“నా ఇష్టం అలాగే బిగిస్తా.. దమ్ముంటే కొరకండి”
“అవునా!” అంటూ, నా మొహం చేతిలోకి తీసుకొని, నా బుగ్గ కసుక్కున కొరకబోయి, అంతలోనే తమాయించుకొని, చిన్నగా ముద్దు పెట్టాడు. ఊఫ్.. ఒక్కసారి వొళ్ళంతా జిల్లుమంటూ ఉండగా, “అదేనా కొరకడం అంటే?” అన్నాను గారంగా. ఆయన నా బుగ్గపై చిన్నగా పెదాలతో రాస్తూ, “నిజంగా కొరికితే నొప్పి పుడుతుంది.” అన్నాడు. “కాస్త నొప్పి పుడితేనే బావుంటుంది. పరవాలేదు..కొరకండి” అన్నాను గుసగుసలాడుతూ. ఈసారి నా మెడ చుట్టూ చెయ్యి వేసి, దగ్గరకి లాక్కొని, నా బుగ్గ మీద చిన్నగా కొరికాడు. “ఆహ్..” అన్నాను మత్తుగా. “నొప్పిగా ఉందా!” అన్నాడు అక్కడ మళ్ళీ పెదాలతో చిన్నగా బ్రష్ చేస్తూ. “ఊఁహూఁ..బావుంది,” అన్నాను నా బుగ్గను తన పెదాలకు నొక్కుతూ. ఈసారి నా బుగ్గను చిన్నగా చీకాడు. “ఆహ్ మావయ్యా..” అంటూ ఈ సారి నేను నా చేతుల్ని ఆయన మెడకు దండలా వేసాను. ఆయన చీకుడు ఆపి నా మొహంలోకి చూసాడు. ఆ చూపుకి నేను సిగ్గుతో తల దించేసాను. ఈసారి రెండో బుగ్గను చిన్నగా కొరికి, “బావుందా?” అన్నాడు. “ఆఁ.. బుగ్గలొక్కటే కొరుకుతారా?” అన్నాను రెచ్చగొడుతున్నట్టుగా. “చాలా కొరకాలని ఉంది. కానీ..” అని తను తటపటాయిస్తే, “కొరకాలనిపిస్తే కొరుక్కోండీ.. నేనేమైనా అన్నానా??” అంటూ, సిగ్గు మరింత ముంచుకొచ్చేయడంతో, ఆయన మెడలో తల దాచేసుకున్నాను.
“ఏయ్.. కొరుక్కోమని అలా దాచేసుకుంటే ఎలా?” అంటూ నా బుగ్గలమీద చిన్నగా తడుతున్నాడు. నా మొహాన్ని తనకి అందివ్వాలనే ఉంది. కానీ ఆ తపనని నా సిగ్గు డామినేట్ చేసేస్తూ ఉండడంతో, నా మొహాన్ని ఆయన మెడ దగ్గర మరింతగా నొక్కేసుకుంటున్నాను. తను నెమ్మదిగా నా జడను పైకి లేపి, నా మెడ మీద ఒక చెయ్యి, వీపును చిన్నగా నిమురుతూ నా నడుము మీద ఒక చెయ్యి వేసాడు. ఆ చెయ్యి నడుము మీద పడగానే, “మ్మ్..” అంటూ ఇంకాస్త అతుక్కుపోయాను. తను నా మెడ మీద చిన్నగా నిమురుతూ, చెవి మీద పెట్టాడు. “ఉఫ్ఫ్..” అంటూ నా శరీరంలో చిన్న అదురు. ఆ అదురును సముదాయిస్తూ, నెమ్మదిగా నా చెవి తమ్మెలను కొరుకుతూ, నా చెవిలో చిన్నగా నాలుక కొనతో కెలికాడు. అంతే, కరెంట్ షాక్ కొట్టినట్టు అయ్యి, “అవ్వ్..” అంటూ చిన్నగా ఎగిరి, తల వెనక్కి వాలుస్తూ, ఆయన్ని చూసాను. తను అలాగే చూస్తున్నాడు నవ్వుతూ. నేను “మ్మ్..” అని చిన్నగా మూలుగుతూ, నా పెదాలను తెరిచి కళ్ళు మూసుకున్నాను. “చిత్రా..” అని పిలిచాడు మార్ధవంగా. “మ్మ్..” అన్నాను.
“ఏం దాచావూ అక్కడ??”
“ఎ..క్కడ.. ఆహ్..”
“నీ స్ట్రా బెర్రీస్ లో..”
“హ్మ్మ్.. మావ..య్యా..”
“ఒక్కో బెర్రీని ఒక్కొక్క రోజు తిన్నా ఆకలి తీరేట్టు లేదు..”
“హ్మ్మ్.. మావయ్యా.. ప్లీజ్..”
“తినమంటావా?”
“ఆహ్.. మ్మ్..”
“అబ్బా.. అలా మ్మ్ అంటుంటే ఎంత ముద్దుగా ఉన్నావో తెలుసా!”
“మ్మ్.. తెలీదు..”
“మ్మ్మ్..” అంటూ, ముందుగా కింద పెదవిని తన పెదవుల మధ్య ఉంచి, చిన్నగా నొక్కాడు. ఆ మాత్రం నొక్కుడుకే, వొళ్ళంతా జిల్లుమంటూ ఉండగా, “మ్మ్..” అని గట్టిగా మూలిగాను. అంతే, ఆ పెదవిని సాంతం తన నోట్లోకి పీల్చుకుంటూ ఆబగా చప్పరించసాగాడు. “మ్మ్.. మ్మ్.. “ అంటూ, తన తల వెనక, చేతితో పట్టుకొని నేనూ ఆయన పై పెదవిని కసిగా చప్పరించరించసాగాను. ఆయన ఒక చేతిని నా తల పైన ఉంచీ, మరో చేత్తో నా నడుమును కసిగా పట్టుకొని నలుపుతూ ఉన్నాడు. నాకు తమకం ఆగడం లేదు. తనని అలాగే పట్టుకొని, మంచం పైకి వాలాను. ఆయనా నా పైన వాలుతూ, నడుము మీద చేతిని కాస్త పైకి కదిపి, నా బంతుల దగ్గరకి తెచ్చాడు. ఆయన చేతి స్పర్శ కోసం నా బంతులు అల్లాడిపోతున్నాయి. మావయ్య ఒక బంతికింద తన బొటన వేలితో సున్నితంగా నొక్కసాగాడు. ఆహ్.. మ్మ్.. మావయ్యా…
నేను మంచం మీద కూర్చొని, “ఎలా పడుకోనూ??” అని అడిగా. “ఎలా అంటే?” అయోమయంగా అడిగాడు. నేను ఒకసారి చిన్నగా పెదవిని కొరుక్కొని, “అదే మావయ్యా! బోర్లా పడుకోనా లేక వెల్లకిలా పడుకోనా? ఎలా పడుకుంటే మీకు బావుంటుందీ అని.” అన్నాను ఒళ్ళు విరుచుకుంటూ. అలా వొళ్ళు విరుచుకోగానే, పాడు పైట.. ఆ మాత్రానికే జారిపోయి, నా సంపదను మావయ్య కళ్ళ ముందు పెట్టేసింది. అంతే, వచ్చిన పని మరచిపోయి, జాకెట్ లోతుల్లోకి దీక్షగా చూస్తూ ఉండిపోయాడు. ఆయన దీక్షను చెడగొడుతూ, “హలో మామగారూ!” అని పిలిచాను. తను ఉలిక్కిపడి, “ఆఁ..” అన్నాడు. “మ్మ్.. అలా చూడడమేనా! లేక నన్ను పడుకోబెట్టేది ఏమైనా ఉందా!” అన్నాను.
నా బంతులని చూడగానే మామూలు మూడ్ కి వచ్చేసినట్టున్నారు మామగారు, నన్ను చిలిపిగా చూస్తూ, “నాకూ నిన్ను పడుకోబెట్టాలనే ఉంది కోడలా.. కానీ ఏం ఏంగిల్ లో పడుకోబెడితే బావుంటుందా అని ఆలోచిస్తున్నా..” అన్నాడు. ఇష్ష్.. హబ్బా.. ఆ మాటలకే నా రెమ్మలు రెపరెపలాడిపోతూ ఉండగా, “ఏ ఏంగిల్ అయితేనేం, పని అయితే చాలుగా..” అన్నాను జీరగా చూస్తూ. “సరే.. నేనే పడుకోబెట్టనా లేక నువ్వే పడుకుంటావా?” అడిగాడు ఆయన మరింత కొంటెగా. “హుఫ్ఫ్..” అని నిట్టూర్చి, “పని చేసేవాళ్ళే పడుకోబెట్టుకోవాలి. అదే అదే.. మీకెలా కావాలో అలా మీరే పడుకోబెట్టుకోండి, నేను కాదన్నానా!” అన్నాను. కోడలు ఇచ్చిన అవకాశాన్ని మామ ఎందుకు వదులుకుంటాడూ?
నెమ్మదిగా నా దగ్గరకి వచ్చాడు. మెల్లగా నా భుజాలను రెండు చేతులతో పట్టుకున్నాడు. అంతే, అప్పటివరకూ ఉన్న అల్లరి పోయి, చిన్నగా కంపనాలు మొదలయ్యాయి నాలో. దానికి తోడు పాడు సిగ్గొకటీ. ఆ సిగ్గుతోనే కళ్ళు దించేసుకున్నాను. మావయ్య నా సిగ్గుని చూస్తూ, “ఇంకా పడుకోబెట్టకుండానే సిగ్గా!” అన్నాడు నవ్వుతూ. ఆ నవ్వుకి వేడెక్కిపోతూ “ఉఫ్ఫ్.. మావ..య్యా..” అన్నాను భారంగా. “సరే, పడుకోబెడుతున్నా..” అంటూ, నెమ్మదిగా నన్ను మంచంపై వెల్లకిలా పడుకోబెట్టి, అప్పటికే జారిపోయిన పైటను పూర్తిగా పక్కకి నెట్టేసాడు. ఇక జాకెట్టుకీ, చీర కుచ్చిళ్ళకీ మధ్య ఏ అడ్డంకీ లేదు. ఆ భాగం పాలరాతి శిల్పంలా మెరిసిపోతూ ఉంది. పలచగా ఉన్న పొత్తి కడుపూ, మధ్యలో లోతైన బొడ్డూ, అందంగా వంపు తిరిగిన నడుమూ, ఇల్లాలు అయిన తరవాత ఆ నడుము మడతల్లోకి కొత్తగా, అందంగా ఇమిడిపోయిన కాస్తంత కొవ్వూ.. తలచుకుంటేనే మగాడికి కిర్రెక్కిపోయే అందం నాది. మరి చూస్తున్న మావయ్య పరిస్థితి ఏమిటో… అనుకుంటూ అతన్ని ఓరగా చూసాను.
హుమ్మ్.. మావయ్యా మగాడేగా.. అలానే నోరు తెరుచుకొని చూస్తూ ఉన్నాడు. ఆయన అలా చూస్తుంటే నాకు గర్వంగా అనిపించింది. “మావయ్యా..” అన్నాను ఏదో రహస్యానికి పిలుస్తున్నట్టుగా. మావయ్య కాస్త తేరుకొని, “ఆఁ..” అంటూ నా మొహం వైపు చూసాడు. “చూసింది చాలు.. పని కానివ్వండి.” అన్నాను నా చేతుల్ని నా తల వెనక్కి తీసుకుపోయి, దిండును నొక్కి పట్టుకుంటూ. ఆడపిల్ల ఆ పొజిషన్ లో పడుకుంటే, ఇక మగాడికి అడ్డేం ఉంటుందీ? అన్ని అందాలూ ఆహ్వానిస్తున్నట్టు పరుచుకొని ఉంటాయి. ఇక అందుకోవడమే తరువాయి.
మావయ్యకి కూడా అందుకోవాలని చేతులు దురద పెట్టేస్తున్నా, తమాయించుకుంటూ, “ఇందాక ఎక్కడ నలిపాను బంగారం?” అన్నాడు. నేను “హుమ్మ్..” అని నిట్టూర్చి, తన చెయ్యి అందుకొని, నా నడుము మడత మీద పెట్టుకొని, “ఊఁ..” అన్నాను, తన పని కానివ్వమన్నట్టు. మావయ్య రెండు క్షణాలు ఆ చేతిని అలాగే ఉంచాడు. ఆ ఆలస్యానికే ఆగలేనూ అన్నట్టు, “మ్మ్..” అన్నాను. మావయ్య ఒకసారి నా మొహంలోకి చూసాడు. “అబ్బా.. నా మొహంలో ఏం ఉందిరా మగడా.. కాస్త కిందకి చూడు..” అనుకున్నా మనసులో. నా మనసులో మాట చదివినట్టు, కళ్ళు కాస్త కిందకి దించి, నా పూర్ణకుంభాలను చూసాడు. ఆయనతో పాటూ నేనూ చూసాను. ఆ బంతుల పొగరుకి ఎప్పుడు ఊడిందో తెలియదు గానీ, అప్పటికే ఒక హుక్కు ఊడిపోయింది. అసలే లోనెక్, కేవలం మూడు హుక్కుల మీద దీనంగా నా బంతులను కాసుకుంటుంది. అందులో ఒకటి ఊడిపొయింది. మిగిలిన రెండూ నా పొంకాల్ని దాచలేక సతమతమవుతూ, సగానికి పైగా బయట పెట్టేసాయి. వాటిని చూస్తుంటే మావయ్యకి నోరూరిపోతున్నట్టుంది. నెమ్మదిగా గుటకలు వేస్తున్నాడు. మావయ్య అలా గుటకలు వేస్తూ చూస్తుంటే, నా బంతులు మరింత బరువెక్కిపోతున్నాయి. ఆ బరువుని తట్టుకోడానికి అన్నట్టు, “హుమ్మ్..” అంటూ, ఛాతీని పైకెత్తాను. అంతే, రెండో హుక్కు ఫట్ మని తెగింది. ఇక ఉన్న ఆ ఒక్క హుక్కూ తెగిపోతే, వాటికి పూర్తి స్వేచ్చ వచ్చేస్తుంది.
జాకెట్టు నుండి ముప్పావు వంతుకు పైగా బయటకి ఎగతన్నిన బంతుల్నే చూస్తున్న మావయ్యతో, “హబ్బా.. నొప్పిగా ఉంది మావయ్యా.. ఏదో ఒకటి చెయ్యండి..” ఎంత వద్దనుకున్నా గొంతులో కైపు బయటకి తెలుస్తూనే ఉంది. నా కైపు మావయ్యకి అర్ధమైపోయినట్టుంది. నా నడుము మడతను చిన్నగా సవరిస్తూ, “మ్మ్.. నొప్పి ఇక్కడ ఒకచోటే ఉందా! లేక ఇంక ఎక్కడైనా ఉందా??” అన్నాడు. నేను “హ్మ్మ్..” అని నడుమును చిన్నగా కదిల్చి, “ఏమో.. ఎక్కడెక్కడ ఉందో.. మీరే తెలుసుకోండి.” అన్నాను. ఈసారి తన రెండు చేతుల మధ్యా నడుమును బిగిస్తూ, “చెప్పకపోతే నాకెలా తెలుస్తుందీ?” అన్నాడు. ఆ బిగింపుకి నడుమును మరోసారి కాస్త పైకి కదిపి, “ఏమో.. ఎలా తెలుసుకుంటారో తెలుసుకోండి.” అన్నాను.
“అలా తెలుసుకోవాలంటే ఒకటే దారి..”
“ఏంటదీ?”
“నీ వొళ్ళంతా తడమాలి. అలా తడుముతూ ఉన్నప్పుడు ఎక్కడెక్కడ వేడిగా ఉంటుందో.. అక్కడక్కడ నొప్పి ఉన్నట్టన్నమాట..”
“ఉఫ్ఫ్.. ఇప్పుడు నా వొళ్ళంతా తడుముతారా!”
“మరి తెలుసుకోవాలంటే తడమాలి కదా..”
“ఆహ్..”
“చెప్పు.. తడమనా?”
“మ్మ్..”
“మ్మ్ కాదు, సరిగ్గా చెప్పూ.. తడమనా వద్దా..”
“ఆహ్.. మావయ్యా..”
“మ్.. చెప్పూ..”
“ఉఫ్ఫ్.. తొందరగా తడమండి..”
“మరి తడమాలంటే..” అంటూ, తన రెండు చేతులనూ నా పొత్తి కడుపు మీదకి తీసుకువచ్చి, బొటనవేళ్ళతో నా బొడ్డును నొక్కుతూ, “ఏ అడ్డూ ఉండకూడదు.” అన్నాడు.
“ఏం అడ్డొస్తుందో..” కారంగా అడిగాను. ఆయన తన చేతిని పైకి జరిపి, ఊడకుండా మిగిలిన ఒకే హుక్కు మీద వేలితో చిన్నగా నొక్కాడు. నేను “హుమ్మ్మ్మ్మ్మ్మ్..” అని మూలుగుతూ, తలను వెనక్కి వంచేసాను. “ఈ అడ్డు తీసేయనా మరీ..” అడిగాడు. నా వొళ్ళంతా సెగలు పుట్టేస్తూ ఉండగా, “హుస్స్.. హుఫ్ఫ్” అంటూ బుస కొట్టాను. నా బుసలనే అంగీకారంగా తీసుకొని, ఆ హుక్కు కింద వేలు పెట్టి చిన్నగా లాగాడు. అంతే, అది కూడా తెగిపోయింది. తరవాత నెమ్మదిగా, జాకెట్ అంచులను పట్టుకొని, దాన్ని పక్కకి తప్పించాడు. అంతే, తమకం తట్టుకోలేక “ఊఉఫ్ఫ్..ఫ్ఫ్..” అంటూ, నా తలను ఇంకాస్త వెనక్కి వంచేస్తూ, ఛాతీని మరి కాస్త పైకెత్తేసాను. మావయ్య నా వీపు కిందకు తన చేతులను దూర్చి, ఇంకాస్త పైకెత్తడంతో, నా శరీరం విల్లులా వంగింది. ఇప్పుడు మావయ్య ఏం చేస్తాడూ! నా బంతులను ముద్దాడతాడా!! నమిలేస్తాడా!!! ఉఫ్ఫ్.. దేవుడోయ్.. నాకు ఏదేదో అయిపోతుంది. వొళ్ళంతా ఒకటే వణుకు. మావయ్యా.. మ్మ్.. మ్మ్.. ఆహ్.. ఏం చేస్తున్నావురా.. అనుకుంటూ అతలాకుతలం అయిపోతూ ఉంటే, మావయ్య ఊపిరి నా బంతుల మధ్య వెచ్చగా తగిలింది. ఆహ్.. అదిగో.. ముద్దు పెట్టేస్తున్నాడు.. మ్మ్.. అనుకుంటూ ఉండగా.. మావయ్య పెదాలకి బదులు, అతని ముక్కు నా బంతుల మధ్య చీలికపై లేండ్ అయ్యింది.
ఆ మాత్రం లేండింగ్ కే “ఉఫ్ఫ్” అంటూ ఎగిరిపడ్డాను. జరుగుతున్న తతంగానికి నా బంతుల మధ్య చెమట పట్టేసింది. మావయ్య ఆ చెమట వాసనను గాఢంగా పీల్చాడు. మావయ్య అలా పీలుస్తూ ఉంటే, నా నరాలు తెగిపోయినట్టుగా.. హా.. ఆహ్.. కొత్తగా, అంతకు మించి తీటగా ఉంది. మావయ్య అలా వాసన పీల్చడం కొనసాగిస్తూ ఉన్నాడు. బంతుల మధ్య.. బంతుల మీద.. ముచ్చికలను ముక్కుతో నొక్కుతూ.. చివరకి ఒక చంక దగ్గరకి వచ్చి ఆగాడు.. ఓహ్.. నాకు ఏదో అయిపోతుంది. వొళ్ళంతా మెలికలు తిరిగిపోతుంది. “హుమ్మ్..” అంటూ, నా చంక మావయ్యకి వాటంగా అందేలా ఒక పక్కకి తిరిగి ముడుచుకుపోయాను. కానీ, అంతలోనే సిగ్గు ముంచుకొచ్చి, గబుక్కున చెయ్యి దించి, నా చంక మూసేసాను. కానీ మావయ్య ఊరుకోడుగా, ఆ చేతిని పైకెత్తేసి, ఒకసారి గాఢంగా వాసన చూసి, చిన్నగా నాలుకతో కెలికాడు. అవ్వ్.. అహ్హ్.. మ్మ్.. వామ్మో.. ఏంటిదీ! ఒక్కసారి వొళ్ళంతా పులకరించిపోతుంది. ఆ పులకరింతలను గమనిస్తూ, నెమ్మదిగా కతకడం మొదలెట్టాడు. అక్కడ ఆ నాలుక స్పర్శతో పాటూ, చుప్..చుప్ మంటూ కతుఉతున్న శబ్ధం.. ఆ శబ్ధం వింటూ ఉంటే, వొంట్లో ఉన్న రక్తం అంతా పరుగులెత్తి అక్కడికే చేరుకుంటున్నట్టుగా అనిపిస్తుంది. అమ్మో.. అసలైన ఆ చోటే కాదు, ఇక్కడ నాలుక పెట్టినా ఇన్ని గిలిగింతలు ఉంటాయా.. హా.. పట్టలేని తమకం, పట్టుకోలేని ఆనందంతో ఆయాసం వచ్చేస్తుంది నాకు. మావయ్య తల మీద చెయ్యి వేసి, నొక్కేసుకోవాలని అనిపిస్తుంది. కానీ ఆ చెయ్యి కిందకు దిగకుండా, మావయ్య అలాగే పట్టుకొని, చంకకు ఉన్న కండను పెదాలతో పట్టి లాగసాగాడు. ఉఫ్ఫ్.. అయిపోతుంది నాకు. బావి లోంచి ఊట తన్నుకుంటూ వచ్చేస్తుంది. ఇక కొద్దిసేపు అలాగే నాకితే, సుఖంతో కళ్ళు తేలేస్తాను.. మ్మ్.. మా..వ..య్యా.. ఆహ్.. బాధే కాదు, ఒక్కోసారి సుఖాన్ని కూడా భరించలేం అని అర్ధమవుతుంది.
అంతలోనే ఆ చంక వదిలి, మరో పక్కకి తిప్పీ, ఆ చేతిని పైకెత్తాడు. వాయ్యో.. ఇక్కడ కూడానా.. చేస్తే.. ఆ సుఖానికి ప్రాణాలు కూడా పోతాయేమో.. అనుకుంటూ ఉండగా.. అక్కడ కూడా చిన్నగా చప్పరించసాగాడు. ఇక నా వల్ల కావడం లేదు. “మావయ్యా.. ప్లీ..జ్.. ఆహ్.. ఇక చాహ్..లూ..” ఆయాసంతో మాట కూడా సరిగ్గా రావడం లేదు. అయినా ఆపకుండా అలానే చేస్తున్నాడు. ఈసారి ఇంకాస్త గట్టిగా. నడుము కమిలిందీ అని వంక పెట్టి పిలిచా. ఈయన చేస్తున్న పనికి నా చంకలు రెండూ పూర్తిగా కమిలిపోయాయి. ఉఫ్ఫ్.. తియ్యతియ్యగా, తిక్కతిక్కగా అనిపిస్తుంది నాకు. అంతలో మావయ్య నా చంకను వదిలి,, ఈసారి నా మీదకు వచాడు. రాగానే, రెండు చంకలనూ ఒడిసి పట్టుకొని, పిసికేస్తూ, నా మీదకు వంగాడు. “ఓహ్.. మావయ్యా. ఆహ్..” అని వగరుస్తూ ఉండగా, నా బంతుల మధ్య నాకుతూ, మెల్లగా పక్కకి వచ్చి నా ముచ్చికలను ఆబగా చప్పరించడం మొదలెట్టాడు. “హూ..హూ..” అంటూ ఊగిపోతున్నాను నేను. ఆయన అలా చప్పరిస్తా ఉంటే, పిల్లలు పుట్టకుండానే పాలు వచ్చేస్తున్నాయేమో అనిపిస్తుంది నాకు. భరించలేకపోతున్నా.. అల్లాడిపోతున్నా.. ఆయాసపడిపోతూ, “మావయ్యా.. ప్లీజ్.. ఇక ఆపేయ్..” అని బతిమాలుకుంటూ ఉంటున్నా.. అంతలోనే నన్ను కనికరిమ్చినట్టు ఆ పని ఆపాడు. “హమ్మయ్య..” అనుకొనే లోగానే, ఇంకాస్త కిందకి దిగాడు.
అమ్మో.. కిందకి దిగుతున్నాడేంటీ!? ఆహ్.. ఈసారి బొడ్డులో నాకుతాడా! అమ్మో.. అలా అనుకుంటూ ఉంటేనే నా బొడ్డు చిమచిమలాడిపోతుంది. ఉఫ్ఫ్.. ఇలా చేస్తున్నావేంట్రా మామా నన్నూ.. నీ కోడలినిరా.. హింస పెట్టకురా మామా.. మనసులోనే తెగ గిలగిలాకొట్టుకుంటున్నాను. అవును మరీ, ఆయాసంతో మాటలు బయటకి వస్తే కదా.. అదిగో.. పెట్టేసాడు.. నా బొడ్లో నాలుక కొన పెట్టేసాడు, సూదిగా మెత్తగా గరుకుగా కరుకుగా.. ఊఫ్ఫ్.. పట్టరాని ఆనందంతో “ఆ.. ఆ.. ఆ..” అంటూ కేక పెట్టాను. మావయ్య బొడ్డును పెదాలతో గట్టిగా పట్టి, నోటిలోకి జుర్రుకొని, చప్పరించేస్తున్నాడు. “ఓరి నాయనోయ్.. మామా.. అయ్యా., ఆహ్..” అనుకుంటూ తన తలని నా బొడ్డుకు గట్టిగా అదుముకోబోయాను. అంతలోనే, తను ఇంకాస్త కిందకి దిగాడు. అమ్మో.. ఈసారి నేరుగా అక్కడికేనా! అక్కడ ఇలా చేస్తే తట్టుకోగలనా!! ఇప్పటికే గిలగిలా కొట్టుకుంటుంది. అక్కడకి వెళ్తే, అమ్మో తట్టుకోలేను. ఆపాలి.. ఎలాగైనా ఆపాలి. ఉఫ్ఫ్.. మావయ్యా.. వద్దు.. ప్లీజ్.. తట్టుకోలేకపోతున్నా.. ఆహ్.. వద్దు.. వద్దూ..అంటూ ఉండగా, “చిత్రా.. చిత్రా..” అని మావయ్య పిలవడం వినిపించింది.
ఒక్కసారిగా ఉలిక్కిపడి చూసాను. రెండు క్షణాల అయోమయం. నేను మంచం మీద లేను. మావయ్య నా మీద లేడు. చుట్టూ చూసాను. వంటగది దగ్గరే ఉన్నాను. మావయ్య చేతిలో నా చెయ్యి. అంటే, తను నా నడుము పట్టుకోలేదా!? ఇదంతా నా ఊహా!?
ఒకసారి మావయ్య వైపు చూసాను. తను నవ్వుతూ, “ఏం అయింది చిత్రా!? నిలబడే కలలు కంటున్నావా?” అన్నాడు చిలిపిగా. మావయ్యకు నేను ఏం ఊహించుకున్నానో తెలుసుకోవడం కష్టం గానీ, ఎలాంటి ఊహల్లో ఉన్నానో తెలుసుకోవడం కష్టం కాదు. ఎర్రబడిన నా బుగ్గలూ, నా శరీరంలో వస్తున్న కంపనాలు, నా వంటికి పట్టిన చెమట..దాని వాసనా.. ఇవే చెప్తాయి. ఇక మావయ్యను చూస్తూ, అక్కడ నిలబడడం నా వల్ల కావడంలేదు. నెమ్మదిగా చెయ్యి విడిపించుకొని, నా గదిలోకి వెళ్ళిపోయాను. మంచం మీద పడుకొని, ఆలోచిస్తూ ఉంటే, మళ్ళీ వొళ్ళంతా వేడెక్కిపోతుంది. ఉఫ్ఫ్.. ఇక ఈ వేడి దింపుకోవాలంటే, అసలు పని జరగాల్సిందేనా? ఎప్పుడో ఒకప్పుడు జరగక తప్పదని అర్ధమైపోతుంది నాకు. కానీ, ఎప్పుడూ? ఉఫ్ఫ్.. నేను కాస్త ముందడుగు వేస్తే..ఇప్పుడే అయిపోతుందని తెలుసు. అలా వెళ్ళి మావయ్య ముందు మొత్తం నన్ను నేను తెరిచేసి చూపించాలా .. లేక మావయ్య నన్ను తెరిచేవరకూ వేచి ఉండాలా?? ఏం చెయ్యాలో తెలియక నా లోపల ఉన్న పుస్తకంలోని రెండు పేజీలూ తడిసిపోతూ, చిన్నగా వణికాయి.
“అబ్బా..” అనుకుంటూ, కాళ్ళ మధ్య చెయ్యి పెట్టుకొని గట్టిగా వత్తుకున్నాను. చీర, లంగా, ఇంకా పేంటీ.. ఇన్ని ఉన్నా అక్కడ తడి తెలుస్తుంది. అప్పుడే నాకో అనుమానం వచ్చింది. నేనే ఇలా తడెక్కిపొతున్నానా? లేక మావయ్య కూడా నన్ను చూసి కారిపోతున్నాడా? ఏం చేస్తూ ఉంటాడు ఇప్పుడూ?? అనుకుంటూ, మెల్లగా బయటకి వచ్చాను. అక్కడ మావయ్య లేడు. ఆయన గది వైపు చూసాను. తలుపు వారగా వేసి ఉంది. అడుగుల శబ్ధం వినబడకుండా, పిల్లిలా ఆయన గది దగ్గరకి వచ్చి, నెమ్మదిగ తలుపు తెరిచి చూసాను. లోపల లేడు. ఎక్కడకి పోయుంటాడబ్బా! అనుకుంటూ ఉండగా, ఆయన బాత్రూం నుండి ఏదో శబ్ధం వినిపించింది. ఉత్సుకత మరింత పెరిగి, పిల్లిలా బాత్రూం దగ్గరకి చేరి, చెవి తలుపుకి ఆనించాను. లోపల నుండి చిన్నగా వగరుస్తున్న శబ్ధం, “ఆహ్.. ఆహ్..” సన్నటి మూలుగూ, దానితో పాటూ చప్ చప్ మని చిన్నగా ఆడిస్తున్న శబ్ధం, ఆ శబ్ధం వినగానే, లోపల ఏం చేస్తున్నాడో అర్ధమయింది. ఒక్కసారిగా సిగ్గేసి, మళ్ళీ చప్పుడు చేయకుండా, అక్కడినుండి గబగబా నా గదిలోకి వచ్చేసాను.
మావయ్య కూడా నాకోసం అల్లాడిపోతున్నాడని అర్ధమైపోయింది. కానీ, ఎవరో ఒకరు కాస్త ముందడుగు వేయకపోతే, ఇక్కడ నేను తడిసిపోవడం, అక్కడ ఆయన కొట్టుకోవడం తప్ప వ్యవహారం ముందుకుసాగదని తెలుస్తుంది. మరి ఆ ముందడుగు వేసేదెవరూ? నేరుగా బయటపడిపోదామనుకుంటే, ఆడతనం అడ్డొస్తుంది. మావయ్యదీ దాదాపు అదే పరిస్థితి అనుకుంటా, పెద్దరికం అడ్డొచ్చి ఉంటుంది. ఎవరి సిగ్గూ పోకుండా ఒక్క అడుగు వేస్తే చాలు. ఎలా?? తనంతట తానే నా మీద చెయ్యి వెయ్యాలి. అంటే, తట్టుకోలేనంతగా టెంప్ట్ చేయాలి. టెంప్ట్ అయ్యి, చెయ్యి వేసేంతగా నా అందాలు పరిచేయాలి. ఆ అందాలు అందుకొనేలా మాంకి అవకాశం ఇవ్వాలి. కానీ, కావాలని ఇచ్చినట్టు తెలియకూడదు. ఎలా.. ఎలా.. ఎలా??? ఆఁ.. కాలేజ్ లో ఉన్నప్పుడు వేసుకున్న పొట్టి ఫ్రాకులు వేసుకొని ఏదోలా మీద పడితే?? దోరగా దోబూచులాడే అందాలను చూసి, అప్పుడైనా మొహమాటం వదిలి దారిలోకి వస్తాడేమో. అసలు ఆ డ్రెస్సులు ఇక్కడకి తెచ్చానా లేక పుట్టింటిలో వదిలేసానా?
ముందుగా సూట్ కేసులు వెతికా. దొరకలేదు. తరవాత షెల్ఫ్ లో. అక్కడా కనబడడం లేదు. ఎక్కడపెట్టానబ్బా అని ఆలోచిస్తూ ఉండగా, మావయ్య వచ్చాడు, “ఏం వెతుకుతున్నావ్?” అంటూ. ఏం చెప్పాలో తెలియక, “ఆల్బం మావయ్యా..” అంటూ నోటికొచ్చింది చెప్పేసాను.
“ఏ ఆల్బం?”
“మ్మ్..” అని కాస్త ఆలోచించి, “నా టెంత్ క్లాస్ ఆల్బం.” అన్నాను.
“టెంత్ క్లాసా!? అదెందుకు ఇప్పుడూ??”
“ఆఁ.. నా లేత అందాలు చూసి, కాస్త చప్పరిస్తావేమోనని..” అనుకుంటూ, బయటకి మాత్రం, “ఏమో, చూద్దాం అనిపించింది.” అన్నాను.
“మ్మ్.. నాకూ చూడాలనిపిస్తుంది.”
“ఎందుకూ?”
“ఆ వయసులో నా కోడలు ఎలా ఉంటుందా అనీ..”
“ఎలా ఉంటుందీ.. ఇలానే ఉంటుంది.”
“అదీ చూద్దాం.. ఇలానే ఉందో.. లేక..”
“మ్మ్.. లేక??”
“లేత కొబ్బరి ముక్కలా ఉందో..”
“హ్మ్మ్.. ఇంకా..”
“చూసి చెప్తా.. ముందు వెతుకుదాం..”
“సూట్ కేస్ లూ, షెల్ఫూ వెతికా.. కనిపించలేదు. ఆ పైన ఉందేమో..” అంటూ పైన ఉన్న వాల్ ఎటాచ్డ్ షెల్ఫ్ చూపించాడు.
“అయితే వెతుకూ..”
“అంత పైన ఉంది ఎలా వెతకనూ??”
“స్టూల్ వేసుకో..”
“పడిపోతానేమో..”
“మరేం చేద్దాం?” అని ఒక్కక్షణం ఆలోచించి, “పోనీ, నిన్ను ఎత్తుకోనా?” కళ్ళలో ఆశ.
“అబ్బా.. ఏం వద్దులే..” మనసులో చిన్న ఆశ.
“పరవాలేదు. మావయ్యనేగా..”
“మ్మ్.. అందుకే..” ఎక్కడో ఏదో అవుతుంది నాకు.
“అందుకే అంటే??”
“ఆఁ.. మీరు నన్ను మోయగలరా అనీ..” మనసులో చిన్నగా మూలుగుతూ.
“పోనీ, నన్ను మోస్తావా?”
“ఆ.. మోసే టైం వస్తే మోయక తప్పదుగా...” ఆ ఆలోచనకే, ఫుల్లుగా వేడెక్కిపోతుంది నాకు.
“మ్మ్.. అయితే నన్ను మోయాలని ఆశగా ఉందా?”
“ఏ? మీకు లేదా?” వొళ్ళంతా తియ్యగా మూలుగుతుంది. “ఎక్కి తొక్కరా మామా...” అనుకున్నాను కసిగా.
“ఎందుకు లేదూ!? ముందు నువ్వు మోస్తావా లేక నేను మోయనా?”
“హుమ్మ్..”
“ఏమయిందీ?”
“ఏంలేదు.. మీరే నన్ను మోయండి.. ఏదైనా అయితే, అప్పుడు నేనే మిమ్మల్ని నా మీద.. అదే అదే నా చేతుల మీద మోస్తాను..” అంటూ చేతులు పైకెత్తాను. మావయ్య ఒకసారి పైనుండి కిందకి చూసాడు. నేను నిలబడ్డ ఆ పొజిషన్ లో నా వొఒంపు సొంపులన్నీ కసిగా కనిపిస్తున్నాయి. మావయ్య కూడా అంతే కసిగా చూస్తూ, నన్ను పైకెత్తడానికి ముందుకు వచ్చాడు. ఎక్కడ పట్టుకొని ఎత్తుతాడూ? నడుమా?? పిర్రలా?? ఉఫ్ఫ్.. నా శరీరంలో ప్రతీ కణం తాపంతో కొట్టుకుంటూ ఉంది. మావయ్య నా దగ్గరకు వచ్చేసాడు. కాస్త కిందకి వంగి, నా చుట్టూ చేతులు వేస్తున్నాడు, మోకాళ్ళకి కాస్త పైన, పిర్రలకి కాస్త కింద. మెల్లగా చేతులు బిగించి, పైకి ఎత్తబోయి, ఆగిపోయాడు. ఉఫ్ఫ్.. ఏమయిందో??
మావయ్య నన్ను వదిలి, ఒక మూల పడి ఉన్న ఆల్బంని చూపించాడు. ఒక్కో లీఫ్ లో ఒక్కో ఫోటో పట్టే చిన్ని ఆల్బం అది. దాన్ని చూపిస్తూ “అదేనా?” అన్నాడు. “మ్మ్.. అదే..” అన్నాను కచ్చిగా. పండులాంటి అమ్మాయి పైకి ఎత్తుకోడానికి అవకాశం ఇస్తే, గట్టిగా బిగించి పిసికిపిసికి వదలాలి గానీ, ఈయనేంటో మరి! ఉసూరుమని అనిపించింది. ఆయన ఆ ఆల్బంని తీసుకొని, “చూద్దామా..” అన్నాడు. “మ్మ్.. అదొక్కటే మిగిలింది చూడడానికి..” అనుకుంటూ, “చూద్దాం మావయ్యా..” అన్నాను.
అది నిజంగా టెంత్ క్లాస్ లో ఫ్రెండ్స్ తో అప్పుడప్పుడు దిగిన ఫోటోలు పెట్టిన ఆల్బమే. కాలేజ్ అంటే తెలుసుగా, పొట్టి ఫ్రాకుల డ్రెస్ లో ఉంటాము. వయసు కంటే కాస్త ఏపుగా పెరగడంతో, కాలేజ్ డ్రెస్ కాస్త పొట్టిగా ఉండేది. ఫ్రాకు నా మోకాళ్ళకి దాదాపు నాలుగు అంగుళాలు పైకి ఉండేది. తొడలు కనిపించీ కనిపించనట్టుగా కనిపించేవి. ఆ తొడలు చూడడానికే కొంతమంది మగ టీచర్లు ఏదో వంకతో స్టేఫ్ రూంకి పిలిచేవారు. కుర్చీలో కూర్చోమని, పెన్నులూ పెన్సిల్లూ కింద పడేసి, వాటిని తీసే నెపంతో కిందకి వంగి మరీ చూసేవాళ్ళు. అప్పుడప్పుడు మా ప్రిన్సిపాల్ కూడా. థండర్ థైస్ అని నా క్లాస్ మేట్ అబ్బాయిలు చాటుగా పిలుచుకోవడం కూడా నాకు తెలుసు. అదీ, నా తొడల మహిమ. అలాంటిది, ఇప్పుడు ఆ డ్రెస్ లో ఉన్న నా ఫోటోను మావయ్య చూస్తే. వెర్రెక్కి పోవడం ఖాయం. కనీసం అప్పటికీ ఇప్పటికీ నాలో వచ్చిన తేడాలు కనుక్కోడానికైనా కాస్త మొహమాటం వదిలి కెలుకుతాడేమో చూడాలి. ఆ ఆల్బం ఇప్పుడు దొరకడం ఒకరకంగా మంచిదే అనుకున్నాను.
మావయ్య అక్కడే మంచం మీద కూర్చున్నాడు, ఆల్బంని చూడడానికి. ఇక కాస్త డైరెక్ట్ అయితే తప్ప ఉపయోగం లేదనుకొని, ఆ ఆల్బం చూసే నెపంతో, నేను ఆయనకి అతుక్కొని, కాస్త వెనకకి జరిగి కూర్చున్నా, మావయ్య భుజానికి నా బంతుల్ని నొక్కుతూ. మరి అది గమనించాడో లేదో గానీ, నెమ్మదిగా ఆల్బం తెరిచాడు.
మొదటి ఫోటోలో నవ్వుతూ ఉన్నాను. అది బస్ట్ సైజ్ ఫోటో. ఒకసారి మా మొహంలోకి చూసి, చిన్నగా నవ్వి, లీఫ్ తిప్పాడు. ఫుల్ సైజ్ ఫోటో అది. పుస్తకాలను గుండెలకు అద్దుకొని నిలబడి ఉన్నాను. పొట్టి ఫ్రాక్ లో నా తొడలు సెక్సీగా కనిపిస్తున్నాయి. దాన్ని చూసి, ఆయన ఊపిరి తీసుకొనే తీరు మారడం మొదలయ్యింది. “అయ్యగారు దారిలోకి వస్తున్నట్టున్నారు.” అనుకుంటూ, నా బంతులను మరింత నొక్కుతూ, ముందుకు వంగాను. ఇంకో లీఫ్ తెరిచాడు. అందులో ఒక చెట్టుకు ఉన్న జాంపళ్ళను అందుకోడానికి ఎగురుతున్నాను. దాంతో ఫ్రాక్ ఇంకాస్త పైకి లేచింది. పుస్తకాలు ఏమీ అడ్డులేకపోవడంతో, నా బంతులు కాస్త బౌన్స్ అయి ఉన్నాయి. దాన్ని చూస్తూ అలాగే ఉండిపోయాడు తను. నేను తన భుజం మీద నా గెడ్డం ఆనించి, “ఎలా ఉన్నాను మావయ్యా!” అన్నాను గోముగా. తను ఆ ఫోటోనే చూస్తూ, “కొబ్బరుండలా ఉన్నావు.” అన్నాను. “మ్మ్.. అవునా! కొబ్బరుండ అంటే మీకు ఇష్టమా?” అన్నాను, నా బంతులతో తన భుజం మీద మరింట ఒత్తిడిని కలగజేస్తూ. అప్పటికి అర్ధమయినట్టుంది ఆ ఒత్తిడి, కాస్త వెనక్కి జరుగుతూ, “బాగా..” అంటూ, పైకి లేచాడు. “ఎక్కడకీ?” అన్నాను ఆశ్చర్యంగా. “బాత్రూంకి వెళ్ళొస్తా..” అని వెళ్ళబోతుంటే, చెయ్యి పట్టి లాగి కూర్చోబెట్టి, “అస్తమానూ బాత్రూమేనా! కూర్చోండి.” అన్నాను కాస్త కోపంగా. ఆయన నా మొహంలోకి చూస్తూ, “అలా కోపంగా చూడకు బంగారం.” అన్నాడు. “ఆఁ.. చూస్తే??” అన్నాను మొండిగా.
“నాకు కొబ్బరుండలు గుర్తొస్తాయి.”
“ఆఁ.. గుర్తొస్తే??” రుసరుసలాడాను గానీ, ఇందాకటి ఫోర్స్ లేదు.
“గుర్తొస్తే..” అంటూ, నా కళ్ళలోకి చూస్తూ, “కొరకాలనిపిస్తుంది.” అన్నాడు. నేను “హుమ్మ్..” అని నిట్టూర్చి, “అన్నీ మాటలే..” అన్నాను.
“మాటలు కాదు.. నిజంగానే కొరికేస్తా..”
“మ్మ్..”
“చెప్పు, కొరకనా?”
“ఆహ్..”
“అలా మూతి బిగించకు బంగారం..”
“నా ఇష్టం అలాగే బిగిస్తా.. దమ్ముంటే కొరకండి”
“అవునా!” అంటూ, నా మొహం చేతిలోకి తీసుకొని, నా బుగ్గ కసుక్కున కొరకబోయి, అంతలోనే తమాయించుకొని, చిన్నగా ముద్దు పెట్టాడు. ఊఫ్.. ఒక్కసారి వొళ్ళంతా జిల్లుమంటూ ఉండగా, “అదేనా కొరకడం అంటే?” అన్నాను గారంగా. ఆయన నా బుగ్గపై చిన్నగా పెదాలతో రాస్తూ, “నిజంగా కొరికితే నొప్పి పుడుతుంది.” అన్నాడు. “కాస్త నొప్పి పుడితేనే బావుంటుంది. పరవాలేదు..కొరకండి” అన్నాను గుసగుసలాడుతూ. ఈసారి నా మెడ చుట్టూ చెయ్యి వేసి, దగ్గరకి లాక్కొని, నా బుగ్గ మీద చిన్నగా కొరికాడు. “ఆహ్..” అన్నాను మత్తుగా. “నొప్పిగా ఉందా!” అన్నాడు అక్కడ మళ్ళీ పెదాలతో చిన్నగా బ్రష్ చేస్తూ. “ఊఁహూఁ..బావుంది,” అన్నాను నా బుగ్గను తన పెదాలకు నొక్కుతూ. ఈసారి నా బుగ్గను చిన్నగా చీకాడు. “ఆహ్ మావయ్యా..” అంటూ ఈ సారి నేను నా చేతుల్ని ఆయన మెడకు దండలా వేసాను. ఆయన చీకుడు ఆపి నా మొహంలోకి చూసాడు. ఆ చూపుకి నేను సిగ్గుతో తల దించేసాను. ఈసారి రెండో బుగ్గను చిన్నగా కొరికి, “బావుందా?” అన్నాడు. “ఆఁ.. బుగ్గలొక్కటే కొరుకుతారా?” అన్నాను రెచ్చగొడుతున్నట్టుగా. “చాలా కొరకాలని ఉంది. కానీ..” అని తను తటపటాయిస్తే, “కొరకాలనిపిస్తే కొరుక్కోండీ.. నేనేమైనా అన్నానా??” అంటూ, సిగ్గు మరింత ముంచుకొచ్చేయడంతో, ఆయన మెడలో తల దాచేసుకున్నాను.
“ఏయ్.. కొరుక్కోమని అలా దాచేసుకుంటే ఎలా?” అంటూ నా బుగ్గలమీద చిన్నగా తడుతున్నాడు. నా మొహాన్ని తనకి అందివ్వాలనే ఉంది. కానీ ఆ తపనని నా సిగ్గు డామినేట్ చేసేస్తూ ఉండడంతో, నా మొహాన్ని ఆయన మెడ దగ్గర మరింతగా నొక్కేసుకుంటున్నాను. తను నెమ్మదిగా నా జడను పైకి లేపి, నా మెడ మీద ఒక చెయ్యి, వీపును చిన్నగా నిమురుతూ నా నడుము మీద ఒక చెయ్యి వేసాడు. ఆ చెయ్యి నడుము మీద పడగానే, “మ్మ్..” అంటూ ఇంకాస్త అతుక్కుపోయాను. తను నా మెడ మీద చిన్నగా నిమురుతూ, చెవి మీద పెట్టాడు. “ఉఫ్ఫ్..” అంటూ నా శరీరంలో చిన్న అదురు. ఆ అదురును సముదాయిస్తూ, నెమ్మదిగా నా చెవి తమ్మెలను కొరుకుతూ, నా చెవిలో చిన్నగా నాలుక కొనతో కెలికాడు. అంతే, కరెంట్ షాక్ కొట్టినట్టు అయ్యి, “అవ్వ్..” అంటూ చిన్నగా ఎగిరి, తల వెనక్కి వాలుస్తూ, ఆయన్ని చూసాను. తను అలాగే చూస్తున్నాడు నవ్వుతూ. నేను “మ్మ్..” అని చిన్నగా మూలుగుతూ, నా పెదాలను తెరిచి కళ్ళు మూసుకున్నాను. “చిత్రా..” అని పిలిచాడు మార్ధవంగా. “మ్మ్..” అన్నాను.
“ఏం దాచావూ అక్కడ??”
“ఎ..క్కడ.. ఆహ్..”
“నీ స్ట్రా బెర్రీస్ లో..”
“హ్మ్మ్.. మావ..య్యా..”
“ఒక్కో బెర్రీని ఒక్కొక్క రోజు తిన్నా ఆకలి తీరేట్టు లేదు..”
“హ్మ్మ్.. మావయ్యా.. ప్లీజ్..”
“తినమంటావా?”
“ఆహ్.. మ్మ్..”
“అబ్బా.. అలా మ్మ్ అంటుంటే ఎంత ముద్దుగా ఉన్నావో తెలుసా!”
“మ్మ్.. తెలీదు..”
“మ్మ్మ్..” అంటూ, ముందుగా కింద పెదవిని తన పెదవుల మధ్య ఉంచి, చిన్నగా నొక్కాడు. ఆ మాత్రం నొక్కుడుకే, వొళ్ళంతా జిల్లుమంటూ ఉండగా, “మ్మ్..” అని గట్టిగా మూలిగాను. అంతే, ఆ పెదవిని సాంతం తన నోట్లోకి పీల్చుకుంటూ ఆబగా చప్పరించసాగాడు. “మ్మ్.. మ్మ్.. “ అంటూ, తన తల వెనక, చేతితో పట్టుకొని నేనూ ఆయన పై పెదవిని కసిగా చప్పరించరించసాగాను. ఆయన ఒక చేతిని నా తల పైన ఉంచీ, మరో చేత్తో నా నడుమును కసిగా పట్టుకొని నలుపుతూ ఉన్నాడు. నాకు తమకం ఆగడం లేదు. తనని అలాగే పట్టుకొని, మంచం పైకి వాలాను. ఆయనా నా పైన వాలుతూ, నడుము మీద చేతిని కాస్త పైకి కదిపి, నా బంతుల దగ్గరకి తెచ్చాడు. ఆయన చేతి స్పర్శ కోసం నా బంతులు అల్లాడిపోతున్నాయి. మావయ్య ఒక బంతికింద తన బొటన వేలితో సున్నితంగా నొక్కసాగాడు. ఆహ్.. మ్మ్.. మావయ్యా…
