Update 06
భారతి కథనం
“నమస్తే మేడం!”
దిద్దుతున్న పేపర్ల నుండి దృష్టి మరల్చి అతన్ని చూసాను. లేతగా, అమాయకంగా ఉన్నాడు. ఇరవై ఒకటీ, ఇరవై రెండు ఉంటాయేమో. ఎవరు నువ్వూ అన్నట్టుగా చూసాను.
“నా పేరు వాసు మేడం. లక్ష్మీ మేడం పంపించారు.” చెప్పాడతను వినయంగా. అర్ధమయినట్టుగా తల ఊపి, “మా ఇంటి ఎడ్రెస్ తెలుసా?” అడిగాను. తెలుసు అన్నట్టు తల ఊపాడు. “సరే. అయితే, సాయంత్రం ఐదు గంటలకి రా..” అని చెప్పగానే, అతను తల ఊపి వెళ్ళిపోయాడు.
నా పేరు భారతి. చిన్నతనం నుండీ క్లాసికల్ డేన్స్ అంటే పిచ్చి. మంచి డేన్సర్ గా పేరు తెచ్చుకుందామని చాలా ప్రాక్టీస్ చేసాను. కొన్ని ప్రోగ్రామ్స్ కూడా ఇచ్చాను. కాస్తో కూస్తో పేరు కూడా సంపాదించాను. సరిగ్గా అదే సమయంలో ఒక వ్యక్తితో ప్రేమలో పడ్డాను. అన్నీ అర్పించాను. పెళ్ళి కూడా చేసుకుందాం అనుకున్నాము. కానీ, పెళ్ళి తరవాత డేన్స్ మానేయాలని అతను కండిషన్. దాంతో విరమించుకున్నాను.
ఆ తరవాత ఎవరినీ పెళ్ళి చేసుకోవాలని అనిపించలేదు. ప్రోగ్రామ్స్ ఇవ్వడం కూడా తగ్గించేసాను. మధ్యలో ఇద్దరు ముగ్గురితో ఎఫైర్స్ నడిచినా, అవి ప్రేమ వ్యవహారాలు కాకుండా, కామ వ్యవహారల దగ్గరే ఆగిపోయాయి. తరవాత ఒక ఇంటర్నేషనల్ కాలేజ్ లో టీచర్ గా చేరాను. అక్కడ కాస్త వెస్ట్రన్ కల్చర్ అలవాటు అయింది. వీకెండ్ లో సరదాగా వైన్ లాంటివి. అక్కడ కూడా ఒకరిద్దరు నన్ను ట్రై చేసారు కానీ, నేనే ఎవాయిడ్ చేసాను. దానికి కారణం నాకు సెక్స్ మీద ఇంటెరెస్ట్ లేకపోవడం కాదు. వాళ్ళలో ఎవరూ ఇంటెరెస్టింగ్ గా అనిపించకపోవడం. వంటరిగానే ఉండడం అలవాటు అయిపోయింది, దాదాపు పాతిక ఏళ్ళ నుండి. అయినా సరే, డేన్స్ ప్రాక్టీస్ మాత్రం మానలేదు. రోజూ ఉదయం ఒక గంట.
ఇప్పుడు నా వయసు ఏభై ఐదు. మరో వారం రోజుల్లో వాలంటరీగా రిటైర్ అవ్వబోతున్నా. డబ్బులు బాగానే నిలవచేసాను, అప్పుడప్పుడు రియల్ ఎస్టేట్ లో పెట్టుబడులు పెట్టి. సొంత ఇండిపెండెంట్ ఇల్లు కూడా ఉంది. ఇప్పుడు చిన్న డేన్స్ కాలేజ్ పెట్టాలని అనుకుంటున్నాను. అన్ని పనులూ చూసుకోడానికి ఒక వ్యక్తి అవసరం ఉంది. ప్రస్తుతం నా దగ్గర పనిచేస్తున్న అమ్మాయి మానేయడంతో, మా ఫ్రెండ్ కి ఒక అమ్మాయిని పంపమని చెప్తే, ఆమె ఈ వాసు అనే కుర్రాడిని పంపించింది. డిగ్రీ పూర్తయిందనుకుంటా. సాయంత్రం అన్నీ మాట్లాడాలి.
అయితే, అతన్ని రమ్మన్నానన్న విషయం మరచిపోయా. చిన్న షాపింగ్ చేసుకొని వెళ్ళేసరికి, సాయంత్రం ఏడు దాటి పోయింది. నేను వెళ్ళేసరికి, అతను గేట్ దగ్గర వెయిట్ చేస్తూ ఉన్నాడు. అప్పుడు అతని సంగతి గుర్తొచ్చి, నొచ్చుకుంటూ, “అయ్యో.. సారీ సారీ! మరచిపోయాను. చాలా సేపు అయిందా వచ్చి?” అడిగాను. “పరవాలేదు మేడం..” అన్నాడు వినయంగా. గేట్ దాటి కాంపౌండ్ లోకి ప్రవేశించి, మెయిన్ డోర్ తాళం తీసి, అతన్ని లోపలకి ఆహ్వానించాను. అతన్ని కూర్చోబెట్టి, “కాఫీ తెస్తానుండు..” అని వెళ్ళబోతుంటే, “వద్దు మేడం.” అన్నాడు. మొహమాటపడుతున్నాడనుకొని, “పరవాలేదు..” అంటుంటే, అతను నిజంగానే మొహమాట పడుతూ, “అది కాదు మేడం..” అని కాస్త తటపటాయించి, చెప్పలేక చెప్తున్నట్టు, “మార్నింగ్ నుండి ఏం తినలేదు మేడం. ఆకలిగా ఉంది..” అన్నాడు. “అదేంటీ?” అడిగాను ఆశ్చర్యంగా. అతను ఇంకా కుచించుకుపోతూ, “బస్ లో నా డబ్బులు ఎవరో కొట్టేసారు.” అన్నాడు. అయ్యో పాపం అనిపించింది. “అయ్యో! సరే ఉండు బాబూ.. వంట చేసేస్తాను. ముందు తినేసి, తరవాత తీరుబడిగా మాట్లాడుకుందాం.” అన్నాను. “మేడం, నన్ను చేయమంటారా!” అడిగాడు. నేను జవాబు చెప్పేలోగా, “బాగా చేస్తాను మేడం..” అన్నాడు హుషారుగా. నేను “వద్దూ..” అనేలోగా, అతను చనువుగా “కిచెన్ ఎక్కడ మేడం..” అనగానే, నేను నవ్వుకుంటూ, “రా..” అంటూ కిచెన్ లోకి తీసుకుపోయాను.
బాగా అనుభవం ఉందనుకుంటూ, చకచకా చేసేస్తున్నాడు. నేను అతనికి కావలసినవి అందిస్తూ, అతన్ని ఇంటర్వ్యూ చేసేసాను. పేరు మీకు తెలిసిందే, వాసు. వయసు ఇరవై రెండు. డిగ్రీ పూర్తి చేసాడు. అమ్మ చిన్నప్పుడే చనిపోయింది. నాన్న ఈ మధ్యనే కాలం చేసాడు. ఇప్పుడు అయితే ఎవరూ లేరు. బతకడానికి ఏ పని చేయడానికైనా రెడీ. వివరాలన్నీ కనుక్కున్నాక అతన్ని ఉంచుకుందామని నిర్ణయించేసుకున్నా.
హలో, ఉంచుకోవడం అంటే అది కాదు. ఇంట్లో నేనూ ఒక్కదాన్నేగా. పైగా పెద్ద ఇల్లు. అతన్ని ఇక్కడే ఒక రూంలో స్టే చేయమని చెప్పా, అంతే. మీరు ఏం ఊహించేసుకోవద్దు. మా ఇద్దరి మధ్య ముప్పై మూడేళ్ళ వ్యత్యాసం ఉంది. అందుకే, అతను నాతో ఉన్నా పరవాలేదు అనుకున్నాను. కానీ, ఆ సమయం అంటూ వస్తే, వయసు అడ్డురాదని తరవాత అర్ధం అయ్యింది నాకు.
అప్పటివరకూ వంటరిగా ఉన్న నాకు, అతని రాక కాస్త తెరిపిని ఇచ్చింది. దాంతో పాటూ కాస్త బద్దకాన్ని కూడా పెంచింది. పొద్దున్న లేచేసరికి కాఫీ కప్పుతో రెడీగా ఉండేవాడు. పైన ఉన్న స్టుడియోలో డేన్స్ ప్రాక్టీస్ చేసి, స్నానం పూర్తయ్యేసరికి ఇస్త్రీ చేసిన చీర, జాకెట్ లను మంచం మీద ఉంచేవాడు. అవి కట్టుకొని బయటకు వచ్చేసరికి టిఫిన్ రెడీగా ఉండేది. మొదట్లో వద్దూ అని చెప్పేదాన్ని. కానీ, తరవాత తరవాత అలవాటు అయిపోయింది.
అన్నీ ఓకే గానీ, పొద్దున్నే బెడ్ కాఫీ దగ్గరే కాస్త ఇబ్బంది ఉంది. అప్పటివరకూ వంటరిగా ఉండడం వలన, డ్రెస్ విషయంలో కాస్త నిర్లక్ష్యంగా ఉండేదాన్ని. రాత్రుళ్ళు సుఖంగా నిద్ర పోడానికి, బ్రా పేంటీలు వేసేదాన్ని కాదు. అప్పుడప్పుడు నైటీ, అది కాకపోతే లోపలి లంగా లేకుండా, పైపైనే చీర కట్టుకొని, వదులుగా ఉండే జాకెట్ వేసుకోవడం అలవాటు. ఈ రకంగా డ్రెస్ చేసుకొని, నిద్రపోతే, లేచేసరికి వంటి పైన చీర సరిగ్గా ఉండదు. అప్పుడప్పుడు ఊడిపోయి, లేదా తొడలు వరకూ లేచిపోయి, అమ్మో.. . వయసు ఎంత ఏభై ఐదు అయినా, రోజూ నాట్యం చేస్తూ ఉండడం వలన నడుమూ, పైనా, కిందా అన్నీ ఉండాల్సిన విధంగా పెటపెటలాడుతూనే ఉంటాయి. మొహం మీదే, వయసుని తెలియజేస్తూ కాస్త ముడతలు, అంతే. అందుకే, ఇప్పటికీ బయటకి వెళ్తే, చాలామంది చూపులతోనే రేప్ చేసేస్తూ ఉంటారు. ముఖ్యంగా వెనక నుండి చూసినప్పుడు. ఎంతైనా రోజూ ప్రాక్టీస్ చేసే డేన్సర్ ని కదా, ఆ భాగం మరింత సెక్సీగా ఉంటుంది. మొన్నటి వరకూ పనమ్మాయి ఉండేది. ఈ మధ్యనే దానికి పెళ్ళి కుదిరి వెళ్ళిపోయింది. ఆ అమ్మాయి డ్యూటీ ఇప్పుడు ఇతనికి వచ్చింది.
మొదటిసారి కాఫీ తెచ్చినప్పుడు నా చీర తొడల పై వరకూ లేచిపోయి ఉంది. పైట అయితే, ఎప్పటిలానే ఉండాల్సిన స్థానంలో లేనే లేదు. నేను లేచి అన్నీ సర్దుకొనేలోగా, కాఫీని టీపాయ్ మీద పెట్టి వెళ్ళిపోయాడు. ఆ రోజు సాయంత్రం చెప్పాను, లోపలకి వచ్చేటప్పుడు తలుపు తట్టమని. పాపం, అతను చిన్నబుచ్చుకొని, “సారీ మేడం..” అన్నాడు.
“అయ్యో.. నిన్ను తిట్టాలని అనలేదబ్బాయ్. ఊరకనే అలా చెప్పాను.”
“పరవాలేదు మేడం. రేపట్నుండి మీరు తలుపు తీసాకే, లోపలకి వస్తాను.”
“సరే, సరే.. ఈ టాపిక్ వదిలేయ్.. మార్నింగ్ వెళ్ళిన పని అయ్యిందా?”
“అయ్యింది మేడం..” అంటూ చకచకా ఆ రోజు జరిగిన పనులు గురించి చెప్పాడు. కుర్రాడు ఫాస్ట్ గానే చేస్తున్నాడు అనుకున్నాను. రాత్రి డిన్నర్ అయ్యాక, గుడ్ నైట్ చెప్పేసి, “పొద్దున్నే కాఫీ తెచ్చివ్వు.” అన్నాను. “అలాగే మేడం. రెడీ అవ్వగానే డోర్ నాక్ చేస్తా..” అన్నాడు. “పరవాలేదులే.. ఎప్పటిలాగే వచ్చి లేపు.” అనేసి వెళ్ళిపోయాను. అలా చెప్పడంలో అప్పుడు నాలో ఏ చెడు ఉద్దేశ్యం లేదు, కేవలం అతన్ని అఫెండ్ చెయ్యకూడదని అలా చెప్పాను అంతే.
అంతే, రోజూ మార్నింగ్ కాఫీతో గుడ్ మార్నింగ్. అతని చూపుల్లో తేడా లేకపోవడంతో, నిద్ర లేచినప్పుడు చీర ఎలా ఉందన్న విషయం పట్టించుకోవడం మానేసాను. నాలుగు రోజులు గడిచాయి. ఆ రోజు ఇద్దరమూ టీవీలో లేడిస్ టైలర్ సినిమా చూస్తున్నాము. ఆ సినిమా అంటే నాకు చాలా ఇష్టం. అందులో మెయిన్ పాయింట్, కుడి తొడపై పుట్టుమచ్చ అని మీకు తెలుసనుకుంటాను. ఆ సన్నివేశాలు వస్తుంటే, అతను నన్ను చూసి తల దించుకుంటూ ఉన్నాడు. రెండు సార్లు అది గమనించి, “ఏం అయిందీ?” అని అడిగాను. “ఏం లేదు మేడం.. నాకు నిద్ర వస్తుంది.” అనేసి తన రూంలోకి వెళ్ళిపోయాడు. అతని ప్రవర్తన నాకు విచిత్రంగా అనిపించింది. సినిమా ముగించి, నా గదిలోకి పోయి, బెడ్ మీద వాలుతుండగా, అప్పుడు స్ట్రైక్ అయ్యింది, నాకు కూడా కుడి తొడ మీద పుట్టుమచ్చ ఉందని. అది కూడా కాస్త లోపలకి, మోకాలికి అడుగు పైన, చిన్న పుట్టు మచ్చ. అతని చూపులకు అర్ధం అప్పుడు నాకు తెలిసొచ్చింది. అంటే, అతను నా తొడ మీద పుట్టు మచ్చ చూసేసాడన్నమాట. అది తలచుకోగానే, ఒక్కసారిగా నా ఒళ్ళు ఝల్లుమంది. ఎంత ముసలిదాన్నయినా, నేనూ ఆడదాన్నే కదా.
కళ్ళు మూసి పడుకున్నానే గానీ, ఆ పుట్టుమచ్చ మేటర్ నా బుర్ర లోనుండి బయటకు వెళ్ళడం లేదు. అసలు ఏం అనుకుంటున్నాడతను? నాకు సరైన వయసులో పెళ్ళయ్యీ, పిల్లాడు పుట్టి ఉంటే, అతని కంటే కనీసం పదేళ్ళు పెద్దవాడు అయిఉండేవాడు. ఎంత వంటి మీద బట్టలు సరిగ్గా లేకపోతేనేం, అలా చూసేయడమేనా! పెద్దదాన్ని అని కూడా లేకుండా! అంతలోనే మళ్ళీ అనుమానం. అక్కడే చూసాడా, లేక ఇంక ఎక్కడైనా చూసేసాడా! మొత్తం చీర నడుము వరకూ లేచిపోతే తప్ప అది కనిపించదు. అంతవరకూ చీర లేచిపోతే, అది కూడా కనిపించే ఉంటుంది. అసలే పేంటీ కూడా ఉండదు కదా. దానితో పాటూ అది కూడా చూసే ఉంటాడా!? ఛీ.. అమ్మో. ఆ అనుమానం రాగానే, చాలా ఏళ్ళ తరవాత ఎందుకో ఒళ్ళు కాస్త వేడెక్కినట్టుగా అనిపించింది. అమ్మో, ఎంతమంది ట్రై చేసినా పట్టించుకోని నేను, ఒక చిన్నపిల్లాడి విషయంలో ఇలా వేడెక్కడం ఏంటీ!? లాభంలేదు, అతను ఇక్కడుంటే డేంజర్. రేపు అతన్ని పని లోంచి తీసేయాలి, లేదా, కనీసం బయట ఎక్కడైనా రూం చూసుకోమనాలి అని నిర్ణయించుకొని, నిద్రపోయా.
మర్నాడు పొద్దున్నే అతను కాఫీ తీసుకు వచ్చి నన్ను లేపాడు. నిద్ర మత్తులో, రాత్రి అనుకున్నది తాత్కాలికంగా మరచిపోయి, నవ్వుతూ పైకి లేచి, “గుడ్ మార్నింగ్.” అంటూ కప్ అందుకున్నాను. లేవడంలో పైట జారిపోయింది. కప్పు అందుకోడానికి ముందుకు వంగడంతో, అసలే వదులుగా ఉన్న జాకెట్టు , లోపల ఉన్న వాటిని సగానికి పైగా బయట పెట్టేసింది. ఎంత వయసు అయిపోయినా, రోజూ చేస్తున్న నృత్య సాధన వలనా, చాలా ఏళ్ళుగా మగ సంపర్కం లేకపోవడం వలనా, అవి ఇంకా పొంకం గానే ఉన్నాయి.
మొదటి సిప్ వేస్తూ అతన్ని చూసాను. అతని కళ్ళు నా జాకెట్ లోపల అతుక్కుపోయాయి. అప్పుడు చూసుకున్నాను. ఓ మై గాడ్! వెంటనే పైట సర్దుకొని, అతనితో “సరే, నువ్వెళ్ళు..” అన్నాను కాస్త కోపం గానే. అతను కంగారుగా “సారీ మేడం.” అంటూ వెళ్ళిపోయాడు. అప్పుడు గుర్తొచ్చింది రాత్రి నేను తీసుకున్న నిర్ణయం. అమ్మో.. ఇతన్ని పంపించేయాలి, లేకపోతే ప్రమాదం అనుకుంటూ, బాత్ రూంలోకి ప్రవేశించాను. ఫ్రెష్ అయ్యాక, డైనింగ్ హాల్ దగ్గరకి వచ్చాను. టిఫెన్ రెడీ చేసి, టేబుల్ మీద పెట్టి, కాస్త పక్కన తల దించుకొని నిలబడ్డాడు అమాయకంగా, జాలిగా. అతన్ని ఆ పొజిషన్ లో చూసి “పాపం..” అనిపించింది. అయినా, అన్నీ ఆరేసుకొని పడుకోవడం నా తప్పు. చూసేసాడని ఇప్పుడు ఫీల్ అయ్యి ఉపయోగం ఏముందీ? ఇక మీదట బోల్ట్ పెట్టుకొని పడుకుంటే సరి. అతను తలుపు తడితే అన్నీ సర్దుకొని తియ్యొచ్చు. పైగా ఇంత చురుకుగా, నమ్మకంగా అన్ని పనులూ చేసేవాళ్ళు దొరకొద్దూ! అలా నిర్ణయించుకున్న తరవాత, అతన్ని నవ్వుతూ చూసాను. అతను ఒకసారి తలెత్తి చూసి, మళ్ళీ “సారీ మేడం..” అన్నాడు. అతన్ని కాస్త ఈజ్ చేయడానికి “ఎందుకూ..” అని అడిగాను నవ్వుతూ. “అదే.. మార్నింగ్.. మీ.. మీ..” అంటున్నాడు గుటకలు మింగుతూ. “సిగ్గు లేకపోతే సరి.. జరిగిందేదో జరిగింది. ఇంకెప్పుడూ అలా చూడకు, సరేనా..” అన్నాను. అతను సరే అన్నట్టు తల ఊపాడు. “మ్మ్… నువ్వు కూడా తిను..” చెప్పాను నేను. అతను అలా చూసినందుకు ముందు నాకు కోపం వచ్చినా, తరవాత ఎందుకో సరదాగా అనిపించి, గిలిగింతలు పెట్టింది. ఎంతైనా నేను ఆడదాన్నీ, అతను మగాడు. పైగా పాతికేళ్ళనుండీ ఒక మగాడు అంత దగ్గరగా వచ్చింది లేదు. కానీ మా వయసుల మధ్య వ్యత్యాసం, మా ఇద్దరి మధ్య ఏం జరగదులే అన్న భరోసా ఇస్తుంది. కానీ ఇంతకు ముందే చెప్పానుగా, ఆ సమయం అంటూ వస్తే, వయసు అడ్డు రాదని.
ఆ రోజే నేను రిటైర్ అయ్యేది. మొదటి సారి వాసుతో పాటు వెళ్ళాను కాలేజ్ కి. అతన్ని చూడగానే అందరూ “ఎవరితనూ?” అని అడిగారు. అమాయకంగా, లేతగా ఉన్న అతని మొహం చూస్తే, నా దగ్గర పని చేస్తాడూ అని చెప్పబుద్దేయలేదు. పైగా ముక్కూ మొహం తెలియని కుర్రాడిని నా దగ్గర ఉంచుకున్నానని తెలిస్తే, వేరే విధంగా అనుకుంటారు. అందుకే ఏం చెప్పాలో తెలియక, ఎందుకైనా మంచిదని “మా అబ్బాయి..” అనేసాను. “మీ అబ్బాయా!?” అంటూ అందరూ ఆశ్చర్య పోయాను. నేను సర్దుకొని, “అదే.. ఎడాప్ట్ చేసుకున్నా. ఈ వయసులో ఎవరో ఒకరు తోడుండాలి కదా..” అన్నాను. అందరూ “మంచి నిర్ణయం..” అని మెచ్చుకున్నారు. వాసు నన్ను “మేడం” అని పిలవబోతే, వారించి “అమ్మా. అని పిలువు ఇకనుండి.” అన్నాను. అలా అనడంలో నా ఆలోచన వేరే. అలా పిలిస్తే, అతని మనసులోనూ, నా మనసులోనూ ఇక చెడు ఆలోచనలు రావని. పొద్దున్న నా జాకెట్ లోనికి తొంగి చూసిన విషయం గుర్తుందిగా. కానీ, ఆ సమయం వస్తే వయసే కాదు, వరస కూడా అడ్డురాదని అప్పటికి ఇంకా నాకు తెలీదు. అక్కడ పనులు ముగించుకొని ఇంటికి చేరేసరికి సాయంత్రం ఆరు అయింది. ఆ రోజు రాత్రి చిన్న గెట్ టుగెదర్ పార్టీ ఏర్పాటు చేసారు నా కొలీగ్స్.
ఇక డేన్స్ కాలేజ్ ఓపెన్ అయ్యేవరకూ ఫ్రీ అన్న ఆలోచనతోనే హుషారు వచ్చేస్తుంది. ఆ హుషారులోనే “పార్టీ కి వస్తావా!” అని అడిగేసాను అతన్ని. వాడు కూడా హుషారుగా “వస్తా మేడం! బిరియానీ ఉంటుందా అక్కడ?” అని అడిగాడు. నేను ఒక చూపు చూసి, “మొద్దూ! పార్టీ అంటే బిరియానీ, చేపలపులుసూ కాదు. రియల్ పార్టీ..” అన్నాను. అతను అయోమయంగా చూసాడు. నేను “హ్మ్మ్..” అని నిట్టూర్చి, “మందు ఉంటుంది. నీకు ఏమైనా కావాలంటే తాగు. మొహమాట పడకు.” చెప్పాను నేను. “అదీ, మేడం.. నేనూ..” అంటుంటే “పరవాలేదు. నా దగ్గర సిగ్గు పడకూడదు. తీసుకో. ఈ ఒక్కరోజుకే సుమా.. త్వరగా రెడీ అవ్వు” అని నా రూంలోకి వెళ్ళబోతూ ఆగి, “నన్ను మేడం అని పిలవకు. అమ్మ అని పిలువు అని చెప్పాగా, సరేనా!” అన్నాను.
“సరే అమ్మా!”
“పిలవడమే కాదు. నన్ను అమ్మ లానే చూసుకోవాలి..”
“అలాగే అమ్మా..”
అతను అలా అంటూ ఉంటే, ఎందుకో చాలా ముద్దుగా అనిపించి, అతని మొహాన్ని తేరిపారా చూసాను. లేతదనం ఇంకా పోలేదు. చిన్నబాబులా అనిపించాడు. అందుకే ముచ్చటేసి, అతని బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టాను. అతను ఆశ్చర్యంగా చూసాడు. “నా కొడుకువే కదా అని ముద్దు పెట్టా. తప్పా?” అన్నాను. అతను కొద్దిగా సిగ్గు పడ్డాడు. నేను నవ్వేసి, అతని బుగ్గ గిల్లి,
“సరే! నేను స్నానం చేసి వస్తా. నా శారీ రెడీగా ఉంచు.”
“ఏ శారీ తీయమంటారు మేడం.. అదే, సారీ.. అమ్మా..”
“ఆఁ.. పార్టీ కదా. ఏ శారీ బావుంటుందీ?”
“ఏమోనమ్మా.. మీరే చెప్పండి.”
“మ్మ్.. ఏమో, మీ అమ్మకి ఏ డ్రెస్ బావుంటుందో నువ్వే సెలెక్ట్ చెయ్..”
“సరే, నేను చూసి పెడతాలే. మీరు స్నానం చేయండి.”
“హుమ్మ్.. సరే..” అంటూ నా గదిలోకి పోయి, టవల్ తీసుకొని బాత్రూం లోకి దూరాను.
దాదాపు గంట సేపు స్నానం చేసాను. బయటకి వచ్చేసరికి బెడ్ మీద శారీ సిద్దంగా ఉంది. లేత నీలం రంగు ఫ్లోరల్ ప్రింటెడ్ శారీ. పార్టీలకు వేసుకెళ్ళదగ్గ శారీనే. రిచ్ గా ఉంటుందీ, కంఫర్ట్ బుల్ గా కూడా ఉంటుంది. అన్నిటికీ మించి, వయసును దాచేస్తుంది. “గుడ్ సెలెక్షన్..” అని మనసులోనే మెచ్చుకొని, దాన్ని కట్టుకున్నాను. మేకప్ వేసుకొనే అలవాటు లేదు. లైట్ గా లిప్ బామ్ రాసుకున్నాను. జడ వేసుకుందామా, లూజ్ గా వదిలేద్దామా అన్న డైలమా. అతన్ని పిలిచి అదే అడిగాను. అతను రెండు క్షణాలు పట్టి పట్టి చూసి, “లూజ్ గా వదిలేయండమ్మా..” అన్నాడు. “ఓకే..” అని, జుత్తు దువ్వడానికి బ్రష్ ను చేతిలోకి తీసుకున్నాను. అతను బయటకు వెళ్ళబోతూ, ఆగి “ఈ చీరలో మీరు చాలా బావున్నారమ్మా..” అన్నాడు. నేను చిన్నగా నవ్వి, అతని వైపు చూసి, “థేంక్యూ.. కాస్త చిక్కు తీస్తావా..” అన్నాను. అతను దగ్గరకు వచ్చి బ్రష్ తీసుకున్నాడు.
నన్ను ఒక ఛైర్ లో కూర్చోబెట్టి, చిక్కు తీయడం మొదలెట్టాడు. ఎంతో సున్నితంగా, నాకు ఏ మాత్రం నొప్పి కలగకుండా. నేను నవ్వుతూ, “నీ పెళ్ళాం సుఖ పడుతుంది వాసూ..” అన్నాను టీజ్ చేస్తున్నట్టుగా. అతను సిగ్గు పడుతూ “ఊరుకోండి అమ్మా..” అన్నాడు. “అండీ..” అనడం ఆడ్ గా అనిపించింది. “అమ్మను అండీ అనకూడదు. ఏకవచనంలోనే పిలువు పరవాలేదు.” అన్నాను. “సరే అమ్మా..” అని జుట్టు దువ్వుతూ, “ నీ జుట్టు చాలా బావుందమ్మా, స్మూత్ గా..” అన్నాడు.
“అవునా..”
“ఆఁ..” అంటూ, క్షణం సేపు తటపటాయించి, “నువ్వు జడ వేసుకోకుండా, ఇలా వదిలేస్తేనే బావుంటావు.” అన్నాడు.
నేను నవ్వేస్తూ, “ఇప్పుడు బాగోకపోతే ఏమయిందంటా? ఆల్ రెడీ ఏభై ఐదూ.” అన్నాను.
“మీ వయసు ఎవరికీ చెప్పొద్దు..” కాస్త చిరుకోపం. “అసలు మిమ్మల్ని చూస్తే, నలభై దాటిందని ఎవరూ అనుకోరు.” అన్నాడు.
“ఇంకా నయం. ముప్పై అనలేదు.”
“కొంచెం మేకప్ వేసుకో. నిజంగానే ముప్పై అనుకుంటారు.”
“ఛీ.. ఊరుకో. మరీ మునగచెట్టు ఎక్కించేస్తున్నావ్..”
“లేదమ్మా, నిజం..”
“హ్మ్మ్.. సరే, సరే. అయిందా దువ్వడం?”
“అయింది..”
“సరే, నువ్వు వెళ్ళి రెడీ అవ్వు.”
‘నేను రెడీగానే ఉన్నానమ్మా..”
అతన్ని తేరిపారా చూసి, “మనం పార్టీకి వెళ్తున్నాం. కాస్త మంచి డ్రెస్ వేసుకో..” అన్నాను. అతను తల దించుకున్నాడు. అప్పుడు అర్ధమయింది నాకు. అతనికి మంచి డ్రెస్ లు లేవని. “సారీ వాసూ! త్వరగా బయలుదేరు. మంచి డ్రెస్ కొందాం..” అన్నాను.
“ఇప్పుడెందుకమ్మా..”
“మాట్లాడకు. నా కొడుకువని చెప్పుకుంటున్నాను. దానికి తగ్గట్టు ఉండాలిగా. ఇప్పుడు టైం ఏడున్నరే అయింది. ఇంకా షాప్ లు తెరిచే ఉంటాయి, పద.” అన్నాను ఆర్డర్ ఇస్తున్నట్టు.
ఇద్దరం కలసి దగ్గరలో ఉన్న బ్రాండెడ్ షాప్ కి వెళ్ళాం. “వద్దమ్మా..” అని అతను మొహమాట పడుతూ ఉన్నా, ఐదు డ్రెస్ లు సెలెక్ట్ చేసి, ఒకదాన్ని ట్రయల్ వేయమన్నాను. డ్రెస్సింగ్ రూంలోకి పోయి, డ్రెస్ మార్చుకొని వచ్చాడు. కొత్త డ్రెస్ లో అతన్ని చూడగానే అవాక్కయ్యాను. ఒక్కసారిగా అతని అందం పది రెట్లు పెరిగినట్లుగా అనిపించింది. రాజకుమారుడిలా, మన్మదుడిలా ఉన్నాడు. అలాగే చూస్తూ ఉండిపోయాను. “అమ్మా.. ఎలా ఉందీ?” అడిగాడతను. నేను తేరుకొని చూసాను. కాస్త దూరంలో ఉన్న సేల్స్ గర్ల్ కూడా అతన్నే కన్నార్పకుండా చూస్తుంది. “అమ్మా.. చెప్పు..” అన్నాడతను. నేను నవ్వుతూ “మ్మ్.. అమ్మాయిలకు నిద్ర లేకుండా చేసేట్టు ఉన్నావు.” అన్నాను. “ఊరుకో అమ్మా..” అన్నాడు సిగ్గు పడుతూ. “నిజమే చెప్తున్నా..” అంటూ, అతని దగ్గరకి వెళ్ళి చెవిలో “కావాలంటే ఆ సేల్స్ గర్ల్ ని చూడు. నిన్ను తినేసాలా ఉంది.” అన్నాను. అతను ఆ అమ్మాయిని చూసి, ఇంకా సిగ్గు పడిపోయాడు. ఆ సిగ్గు చూస్తే ఇంకా ముచ్చటేసి, బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టి, “అమ్మాయిలే కాదు, ఆంటీలుకూడా పడిపోతారు, జాగ్రత్త.” అన్నాను రహస్యంగా. అపార్ధం చేసుకోవద్దు, అప్పటికే అతన్ని చూస్తున్న ఒక ఆంటీని చూసి అన్నాను ఆ మాట. నేను ముద్దు పెట్టుకోవడం చూసి, ఆ ఇద్దరి కళ్ళలో అసూయ. నవ్వుకున్నాను. బిల్ పే చేయడానికి వెళ్తూ, ఆ అమ్మాయి దగ్గర ఆగి, రహస్యంగా “వాడు మా అబ్బాయేలే. కంగారు పడకు.” అన్నాను. ఆ అమ్మాయి సిగ్గు పడి, నవ్వుకుంటూ వెళ్ళిపోయింది. ఆంటీ మాత్రం అసూయగా చూస్తుంది ఎందుకో.
బట్టల బేగ్స్ కార్ లో పడేసి, పార్టీ జరగబోయే హొటల్ కి బయలుదేరాం. నేనే డ్రైవింగ్. దారిలో అతన్ని అడిగాను, “డ్రైవింగ్ వచ్చుగా నీకూ?” అని. “వచ్చమ్మా.. కానీ ప్రాక్టీస్ లేదు.” అన్నాడు. “సరే, నా బండి ఇక నీ చేతిలో పెడతాను. బాగా ప్రాక్టీస్ చెయ్ ఇకనుండి.” అన్నాను. అతను సరే అన్నట్టు తల ఊపాడు. మరో పావుగంటలో హొటల్ చేరాం.
వెళ్ళగానే అందరూ విషెస్ చెప్పారు. తరవాత పార్టీ మొదలయ్యింది. నేను ఒక ఓడ్కా గ్లాస్ అందుకున్నాను. అంతలో మా కొలీగ్ ప్రకాష్ వచ్చాడు. అతను రాగానే వాసు మర్యాద కోసం అనుకుంటా, పక్కకి వెళ్ళిపోయాడు. ప్రకాష్ గ్లాస్ లో ఉన్న ద్రవాన్ని సిప్ చేస్తూ, కొంచెం ఏకాంతంగా ఉన్న మూలకి తీసుకువెళ్ళాడు. ఆ ప్రదేశం కాస్త చీకటిగా, చుట్టూ ఉన్న జనాలకి కాస్త దూరంగా ఉంది. ఇద్దరం పక్కపక్కన నిలబడ్డాం. పాపం ఎప్పటినుంచో నన్ను ట్రై చేస్తున్నాడు. అప్పుడప్పుడు చేతులు తగిలించడం, జాకెట్ లోకి తొంగి చూడడం, నడుస్తూ వెళ్తుంటే వెనక నుండి ఆబగా చూడడం.. ఏం చెయ్యడానికి ఇంత చాటుగా తీసుకొచ్చాడో!
“మొత్తానికి మమ్మల్ని వదిలి వెళ్ళిపోతున్నారన్న మాట..” అతని చెయ్యి నా నడుముని తాకుతూ ఉంది.
“వదిలి వెళ్ళడం ఏముందీ, ఈ ఊర్లోనే గా ఉండేదీ, ఎప్పుడు కావాలంటే అప్పుడు కలవొచ్చు..”
“నిజంగా కలవొచ్చా..” కళ్ళలో చిన్న ఆశ.
“కలవొచ్చు ప్రకాష్, దానిదేం భాగ్యం..”
“ఎప్పుడో ఎందుకూ, రేపు డిన్నర్ కి రావొచ్చుగా..” ఆశగా అడుగుతూ, దగ్గరకి జరిగాడు.
అతని ఉద్దేశ్యం నాకు తెలుసుగా. డిన్నర్, డ్రింక్, తరవాత ఏదేదో..
“ప్రకాష్, నీ ఏజ్ ముప్పై మూడు. నా ఏజ్ ఏభై ఐదు. ఇరవై రెండేళ్ళ తేడా. నువ్వు ఇలా అడగకూడదు.”
“తప్పు నాది కాదు. మీ స్ట్రక్చర్ ది. వయసులో ఉన్న అమ్మాయిలు కూడా ఇలా మెయింటైన్ చేయరు.” అంటూ అటూ ఇటూ చూసి, “ఆ సరళ మేడం ని చూడండీ. ముప్పయ్యే అయినా, ఆ పొట్టా, ఆ కొవ్వూ..”
“ఇస్స్.. ఆపుతావా!”
“ఎలా ఆపగలనూ? మిమ్మల్ని చూస్తే పిచ్చెక్కి పోతుంది తెలుసా!” చేతిని పిర్రలకు తాకిస్తూ.
“అబ్బా.. ప్రకాష్..ఏంటిదీ?”
“నిజం మేడం.. ముఖ్యంగా దీన్ని చూస్తుంటే..” అంటూ తన చేతిని నా పిర్రలపై వేసాడు. నేను గబుక్కున జరిగి, “ప్రకాష్.. తప్పు.. వదిలేయ్..” అన్నాను కఠినంగా. అతను చప్పున చెయ్యి తీసేసి, “సారీ సారీ భారతి గారూ.. ఏదో ఆపుకోలేకపోయా..” అన్నాడు. అంతలోనే “అయినా తప్పు నాది కాదు లెండి..” అన్నాడు. తరవాత ఏం అంటాడో నాకు తెలుసు. మీ నడుమూ, పై ఎత్తులూ.. ఇంకా చనువిస్తే మీ తొడలూ.. హబ్బా.. ఏదో కష్టపడి రోజూ డేన్స్ చేస్తూ వాటిని షేప్ లో ఉంచడం తప్పు అయిపోయింది. నేనేం సన్యాసినిని కాదు, నాకూ ఎవరితో ఒకరితో ఒకసారి ఆ పనికి కమిట్ అవ్వాలనే ఉంటుంది. అప్పుడప్పుడు రాత్రిళ్ళు వేడెక్కిపోతే, సెల్ఫీ కూడా చేసుకుంటాను. కానీ, ఎందుకో ఎవరిని చూసినా శరీరం స్పందించదు. ఇతనితో నాకు అభ్యంతరం లేదు గానీ, ఎందుకో అతని ఎప్రోచ్ నచ్చక దూరం పెడుతున్నాను.
“అయినా, వంటరిగా ఇలా ఎంతకాలం మేడం?”
“వంటరిగా లేను. అదుగో..” అంటూ వాసుని చూపించి, “మా అబ్బాయి ఉన్నాడు.”
“తోడూ అంటే అది కాదు. శరీర అవసరాలు కూడా తీరాలిగా..”
“ఇప్పుడు నాకు అలాంటి కోరికలు ఏం లేవులే..” నీకు ఆ కోరిక పుట్టించడం రాదులే అనుకుంటూ.
“భారతి గారూ.. ఒక్కసారి ఆలోచించండి. దేవుడిచ్చిన ఇంత అందాన్ని ఇంతకాలం ఎవరికీ ఇవ్వకుండా అలానే దాచేయడం నేరం. ఒక్కసారి మా లాంటి వాళ్ళకి అందించొచ్చుగా. లైఫ్ లాంగ్ గుర్తు పెట్టుకుంటామూ..”
“షటప్ ప్రకాష్. నాకు పెళ్ళై ఉంటే నీ అంత కొడుకు ఉండేవాడు..”
“అప్పుడు మీరు సెక్సీయెస్ట్ మదర్ అయి ఉండేవారు.”
హబ్బా.. తినేస్తున్నాడు. ఇన్ని మాట్లాడుతున్నాడు గానీ, నా మనసూ, శరీరం స్పందించేట్టు ఒక్కటి కూడా చెప్పడే!? అసలు నా మనసు ఎలా స్పందిస్తో నాకే తెలీదు. వీడికేం తెలుస్తుందీ!
“ప్రకాష్.. కాస్త ఎక్కువవుతున్నట్టు అనిపించడం లేదా?”
“ఓకే.. సారీ, కనీసం ఒక సెల్ఫీ అయినా తీసుకుందామా!”
“ఎందుకూ?”
“ఇంట్లో వంటరిగా ఉన్నప్పుడు, చూసి సెల్ఫీ కొట్టుకోడానికి..”
మ్మ్.. నీకు అదొక్కటే గతి.. అనుకొని,
“ఇడియట్..” అని నవ్వుతూ తిట్టి, సెల్ఫీకి పోజ్ ఇచ్చాను. అతను సెల్ఫీ తీసుకోడానికి, నా నడుము చుట్టూ చెయ్యి వేసి పట్టుకున్నాడు. తీసేయమందాం అనుకున్నాను కానీ, ఏడుస్తాడేమోనని ఊరుకున్నా. సరేలే, ఇక కలవడుగా, ఇలాగైనా తృప్తి పడనిద్దాం అనుకున్నా. అతను నా నడుము మడతను మెల్లగా నలుపుతూ ఉన్నాడు. కాస్త విదిలించుకున్నట్టుగా కదిలాను. “సారీ” చెప్పి, సెల్ఫీ తీసుకుంటే ఉంటే, వాసు ఎక్కడా అనుకుంటూ కళ్ళతోనే వెతికాను.
అతని దగ్గర ఇద్దరు కుర్ర టీచరమ్మలు ఉన్నారు. అతనితో క్లోజ్ గా మూవ్ అవ్వడానికి ట్రై చేస్తున్నారు. అతనేమో మొహమాటపడిపోతూ ఉన్నాడు. చూడగానే నవ్వొచ్చి, వాళ్ళ దగ్గరకి వెళ్ళాను. “ఏం జరుగుతుందీ?” అడిగాను వాళ్ళని, నవ్వుతూ. ఒక టీచరమ్మ నవ్వుతూ, “మీ అబ్బాయికి ఇంకా మాటలు నేర్పలేదా?” అంది. “మెల్లగా నేర్చుకుంటాడులే. లేదా, మీరే నేర్పండీ..” అన్నాను, బేరర్ తెచ్చిన ట్రేలో మరో గ్లాస్ అందుకుంటూ. అతను మాత్రం అలా సిగ్గు పడుతూనే ఉన్నాడు. “మొహమాట పడకని చెప్పాగా, ఏమైనా తాగు.” అన్నాను. “నాకు అలవాటు లేదమ్మా..” చెప్పాడతను. “గుడ్ బాయ్..” అని, ఆ టీచరమ్మలతో “మా అబ్బాయిని చెడగొట్టకండి.” అన్నాను. “అతను చెడిపోవడం కాదు, మేమే చెడిపోయేట్టు ఉన్నాం.” అని, రహస్యంగా నా చెవిలో “అత్తమ్మా..” అంది ఒక టీచర్. నేను నవ్వేస్తూ “కొరుక్కు తినేయకండి మా అబ్బాయిని.” అనేసి, వాళ్ళ మధ్య నేనెందుకూ అని,పక్కకి వెళ్ళి మిగిలిన పెద్ద వాళ్ళతో కలసిపోయాను.
వాళ్ళతో కలసి తాగుతూనే, అతన్ని గమనించసాగాను. నిజంగానే మెరిసిపోతున్నాడు, వెదవ ముద్దొచ్చేస్తున్నాడు. మగ కుర్ర టీచర్లు అతన్ని చూసి అసూయ పడుతుంటే, ఆడ టీచర్లు మాత్రం ఏదో వంక పెట్టుకొని అతనికి తమ అందాలను మెత్తగా తాకించేస్తున్నారు. వాళ్ళు అలా తాకిస్తుంటే, ఎందుకో అసూయగా అనిపిస్తుంది. అలా గమనిస్తూనే, ఎప్పుడూ తాగే డోస్ కంటే బాగా ఎక్కువ తాగేసాను. తూలుతూ ఉన్న నన్ను కార్ లో పడేసి, ఇంటికి తీసుకొచ్చాడు వాసు. తరవాత ఏం జరిగిందో, ఏం చేసానో, అసలు బెడ్ రూంకి ఎలా వెళ్ళానో కూడా గుర్తు లేదు.
“నమస్తే మేడం!”
దిద్దుతున్న పేపర్ల నుండి దృష్టి మరల్చి అతన్ని చూసాను. లేతగా, అమాయకంగా ఉన్నాడు. ఇరవై ఒకటీ, ఇరవై రెండు ఉంటాయేమో. ఎవరు నువ్వూ అన్నట్టుగా చూసాను.
“నా పేరు వాసు మేడం. లక్ష్మీ మేడం పంపించారు.” చెప్పాడతను వినయంగా. అర్ధమయినట్టుగా తల ఊపి, “మా ఇంటి ఎడ్రెస్ తెలుసా?” అడిగాను. తెలుసు అన్నట్టు తల ఊపాడు. “సరే. అయితే, సాయంత్రం ఐదు గంటలకి రా..” అని చెప్పగానే, అతను తల ఊపి వెళ్ళిపోయాడు.
నా పేరు భారతి. చిన్నతనం నుండీ క్లాసికల్ డేన్స్ అంటే పిచ్చి. మంచి డేన్సర్ గా పేరు తెచ్చుకుందామని చాలా ప్రాక్టీస్ చేసాను. కొన్ని ప్రోగ్రామ్స్ కూడా ఇచ్చాను. కాస్తో కూస్తో పేరు కూడా సంపాదించాను. సరిగ్గా అదే సమయంలో ఒక వ్యక్తితో ప్రేమలో పడ్డాను. అన్నీ అర్పించాను. పెళ్ళి కూడా చేసుకుందాం అనుకున్నాము. కానీ, పెళ్ళి తరవాత డేన్స్ మానేయాలని అతను కండిషన్. దాంతో విరమించుకున్నాను.
ఆ తరవాత ఎవరినీ పెళ్ళి చేసుకోవాలని అనిపించలేదు. ప్రోగ్రామ్స్ ఇవ్వడం కూడా తగ్గించేసాను. మధ్యలో ఇద్దరు ముగ్గురితో ఎఫైర్స్ నడిచినా, అవి ప్రేమ వ్యవహారాలు కాకుండా, కామ వ్యవహారల దగ్గరే ఆగిపోయాయి. తరవాత ఒక ఇంటర్నేషనల్ కాలేజ్ లో టీచర్ గా చేరాను. అక్కడ కాస్త వెస్ట్రన్ కల్చర్ అలవాటు అయింది. వీకెండ్ లో సరదాగా వైన్ లాంటివి. అక్కడ కూడా ఒకరిద్దరు నన్ను ట్రై చేసారు కానీ, నేనే ఎవాయిడ్ చేసాను. దానికి కారణం నాకు సెక్స్ మీద ఇంటెరెస్ట్ లేకపోవడం కాదు. వాళ్ళలో ఎవరూ ఇంటెరెస్టింగ్ గా అనిపించకపోవడం. వంటరిగానే ఉండడం అలవాటు అయిపోయింది, దాదాపు పాతిక ఏళ్ళ నుండి. అయినా సరే, డేన్స్ ప్రాక్టీస్ మాత్రం మానలేదు. రోజూ ఉదయం ఒక గంట.
ఇప్పుడు నా వయసు ఏభై ఐదు. మరో వారం రోజుల్లో వాలంటరీగా రిటైర్ అవ్వబోతున్నా. డబ్బులు బాగానే నిలవచేసాను, అప్పుడప్పుడు రియల్ ఎస్టేట్ లో పెట్టుబడులు పెట్టి. సొంత ఇండిపెండెంట్ ఇల్లు కూడా ఉంది. ఇప్పుడు చిన్న డేన్స్ కాలేజ్ పెట్టాలని అనుకుంటున్నాను. అన్ని పనులూ చూసుకోడానికి ఒక వ్యక్తి అవసరం ఉంది. ప్రస్తుతం నా దగ్గర పనిచేస్తున్న అమ్మాయి మానేయడంతో, మా ఫ్రెండ్ కి ఒక అమ్మాయిని పంపమని చెప్తే, ఆమె ఈ వాసు అనే కుర్రాడిని పంపించింది. డిగ్రీ పూర్తయిందనుకుంటా. సాయంత్రం అన్నీ మాట్లాడాలి.
అయితే, అతన్ని రమ్మన్నానన్న విషయం మరచిపోయా. చిన్న షాపింగ్ చేసుకొని వెళ్ళేసరికి, సాయంత్రం ఏడు దాటి పోయింది. నేను వెళ్ళేసరికి, అతను గేట్ దగ్గర వెయిట్ చేస్తూ ఉన్నాడు. అప్పుడు అతని సంగతి గుర్తొచ్చి, నొచ్చుకుంటూ, “అయ్యో.. సారీ సారీ! మరచిపోయాను. చాలా సేపు అయిందా వచ్చి?” అడిగాను. “పరవాలేదు మేడం..” అన్నాడు వినయంగా. గేట్ దాటి కాంపౌండ్ లోకి ప్రవేశించి, మెయిన్ డోర్ తాళం తీసి, అతన్ని లోపలకి ఆహ్వానించాను. అతన్ని కూర్చోబెట్టి, “కాఫీ తెస్తానుండు..” అని వెళ్ళబోతుంటే, “వద్దు మేడం.” అన్నాడు. మొహమాటపడుతున్నాడనుకొని, “పరవాలేదు..” అంటుంటే, అతను నిజంగానే మొహమాట పడుతూ, “అది కాదు మేడం..” అని కాస్త తటపటాయించి, చెప్పలేక చెప్తున్నట్టు, “మార్నింగ్ నుండి ఏం తినలేదు మేడం. ఆకలిగా ఉంది..” అన్నాడు. “అదేంటీ?” అడిగాను ఆశ్చర్యంగా. అతను ఇంకా కుచించుకుపోతూ, “బస్ లో నా డబ్బులు ఎవరో కొట్టేసారు.” అన్నాడు. అయ్యో పాపం అనిపించింది. “అయ్యో! సరే ఉండు బాబూ.. వంట చేసేస్తాను. ముందు తినేసి, తరవాత తీరుబడిగా మాట్లాడుకుందాం.” అన్నాను. “మేడం, నన్ను చేయమంటారా!” అడిగాడు. నేను జవాబు చెప్పేలోగా, “బాగా చేస్తాను మేడం..” అన్నాడు హుషారుగా. నేను “వద్దూ..” అనేలోగా, అతను చనువుగా “కిచెన్ ఎక్కడ మేడం..” అనగానే, నేను నవ్వుకుంటూ, “రా..” అంటూ కిచెన్ లోకి తీసుకుపోయాను.
బాగా అనుభవం ఉందనుకుంటూ, చకచకా చేసేస్తున్నాడు. నేను అతనికి కావలసినవి అందిస్తూ, అతన్ని ఇంటర్వ్యూ చేసేసాను. పేరు మీకు తెలిసిందే, వాసు. వయసు ఇరవై రెండు. డిగ్రీ పూర్తి చేసాడు. అమ్మ చిన్నప్పుడే చనిపోయింది. నాన్న ఈ మధ్యనే కాలం చేసాడు. ఇప్పుడు అయితే ఎవరూ లేరు. బతకడానికి ఏ పని చేయడానికైనా రెడీ. వివరాలన్నీ కనుక్కున్నాక అతన్ని ఉంచుకుందామని నిర్ణయించేసుకున్నా.
హలో, ఉంచుకోవడం అంటే అది కాదు. ఇంట్లో నేనూ ఒక్కదాన్నేగా. పైగా పెద్ద ఇల్లు. అతన్ని ఇక్కడే ఒక రూంలో స్టే చేయమని చెప్పా, అంతే. మీరు ఏం ఊహించేసుకోవద్దు. మా ఇద్దరి మధ్య ముప్పై మూడేళ్ళ వ్యత్యాసం ఉంది. అందుకే, అతను నాతో ఉన్నా పరవాలేదు అనుకున్నాను. కానీ, ఆ సమయం అంటూ వస్తే, వయసు అడ్డురాదని తరవాత అర్ధం అయ్యింది నాకు.
అప్పటివరకూ వంటరిగా ఉన్న నాకు, అతని రాక కాస్త తెరిపిని ఇచ్చింది. దాంతో పాటూ కాస్త బద్దకాన్ని కూడా పెంచింది. పొద్దున్న లేచేసరికి కాఫీ కప్పుతో రెడీగా ఉండేవాడు. పైన ఉన్న స్టుడియోలో డేన్స్ ప్రాక్టీస్ చేసి, స్నానం పూర్తయ్యేసరికి ఇస్త్రీ చేసిన చీర, జాకెట్ లను మంచం మీద ఉంచేవాడు. అవి కట్టుకొని బయటకు వచ్చేసరికి టిఫిన్ రెడీగా ఉండేది. మొదట్లో వద్దూ అని చెప్పేదాన్ని. కానీ, తరవాత తరవాత అలవాటు అయిపోయింది.
అన్నీ ఓకే గానీ, పొద్దున్నే బెడ్ కాఫీ దగ్గరే కాస్త ఇబ్బంది ఉంది. అప్పటివరకూ వంటరిగా ఉండడం వలన, డ్రెస్ విషయంలో కాస్త నిర్లక్ష్యంగా ఉండేదాన్ని. రాత్రుళ్ళు సుఖంగా నిద్ర పోడానికి, బ్రా పేంటీలు వేసేదాన్ని కాదు. అప్పుడప్పుడు నైటీ, అది కాకపోతే లోపలి లంగా లేకుండా, పైపైనే చీర కట్టుకొని, వదులుగా ఉండే జాకెట్ వేసుకోవడం అలవాటు. ఈ రకంగా డ్రెస్ చేసుకొని, నిద్రపోతే, లేచేసరికి వంటి పైన చీర సరిగ్గా ఉండదు. అప్పుడప్పుడు ఊడిపోయి, లేదా తొడలు వరకూ లేచిపోయి, అమ్మో.. . వయసు ఎంత ఏభై ఐదు అయినా, రోజూ నాట్యం చేస్తూ ఉండడం వలన నడుమూ, పైనా, కిందా అన్నీ ఉండాల్సిన విధంగా పెటపెటలాడుతూనే ఉంటాయి. మొహం మీదే, వయసుని తెలియజేస్తూ కాస్త ముడతలు, అంతే. అందుకే, ఇప్పటికీ బయటకి వెళ్తే, చాలామంది చూపులతోనే రేప్ చేసేస్తూ ఉంటారు. ముఖ్యంగా వెనక నుండి చూసినప్పుడు. ఎంతైనా రోజూ ప్రాక్టీస్ చేసే డేన్సర్ ని కదా, ఆ భాగం మరింత సెక్సీగా ఉంటుంది. మొన్నటి వరకూ పనమ్మాయి ఉండేది. ఈ మధ్యనే దానికి పెళ్ళి కుదిరి వెళ్ళిపోయింది. ఆ అమ్మాయి డ్యూటీ ఇప్పుడు ఇతనికి వచ్చింది.
మొదటిసారి కాఫీ తెచ్చినప్పుడు నా చీర తొడల పై వరకూ లేచిపోయి ఉంది. పైట అయితే, ఎప్పటిలానే ఉండాల్సిన స్థానంలో లేనే లేదు. నేను లేచి అన్నీ సర్దుకొనేలోగా, కాఫీని టీపాయ్ మీద పెట్టి వెళ్ళిపోయాడు. ఆ రోజు సాయంత్రం చెప్పాను, లోపలకి వచ్చేటప్పుడు తలుపు తట్టమని. పాపం, అతను చిన్నబుచ్చుకొని, “సారీ మేడం..” అన్నాడు.
“అయ్యో.. నిన్ను తిట్టాలని అనలేదబ్బాయ్. ఊరకనే అలా చెప్పాను.”
“పరవాలేదు మేడం. రేపట్నుండి మీరు తలుపు తీసాకే, లోపలకి వస్తాను.”
“సరే, సరే.. ఈ టాపిక్ వదిలేయ్.. మార్నింగ్ వెళ్ళిన పని అయ్యిందా?”
“అయ్యింది మేడం..” అంటూ చకచకా ఆ రోజు జరిగిన పనులు గురించి చెప్పాడు. కుర్రాడు ఫాస్ట్ గానే చేస్తున్నాడు అనుకున్నాను. రాత్రి డిన్నర్ అయ్యాక, గుడ్ నైట్ చెప్పేసి, “పొద్దున్నే కాఫీ తెచ్చివ్వు.” అన్నాను. “అలాగే మేడం. రెడీ అవ్వగానే డోర్ నాక్ చేస్తా..” అన్నాడు. “పరవాలేదులే.. ఎప్పటిలాగే వచ్చి లేపు.” అనేసి వెళ్ళిపోయాను. అలా చెప్పడంలో అప్పుడు నాలో ఏ చెడు ఉద్దేశ్యం లేదు, కేవలం అతన్ని అఫెండ్ చెయ్యకూడదని అలా చెప్పాను అంతే.
అంతే, రోజూ మార్నింగ్ కాఫీతో గుడ్ మార్నింగ్. అతని చూపుల్లో తేడా లేకపోవడంతో, నిద్ర లేచినప్పుడు చీర ఎలా ఉందన్న విషయం పట్టించుకోవడం మానేసాను. నాలుగు రోజులు గడిచాయి. ఆ రోజు ఇద్దరమూ టీవీలో లేడిస్ టైలర్ సినిమా చూస్తున్నాము. ఆ సినిమా అంటే నాకు చాలా ఇష్టం. అందులో మెయిన్ పాయింట్, కుడి తొడపై పుట్టుమచ్చ అని మీకు తెలుసనుకుంటాను. ఆ సన్నివేశాలు వస్తుంటే, అతను నన్ను చూసి తల దించుకుంటూ ఉన్నాడు. రెండు సార్లు అది గమనించి, “ఏం అయిందీ?” అని అడిగాను. “ఏం లేదు మేడం.. నాకు నిద్ర వస్తుంది.” అనేసి తన రూంలోకి వెళ్ళిపోయాడు. అతని ప్రవర్తన నాకు విచిత్రంగా అనిపించింది. సినిమా ముగించి, నా గదిలోకి పోయి, బెడ్ మీద వాలుతుండగా, అప్పుడు స్ట్రైక్ అయ్యింది, నాకు కూడా కుడి తొడ మీద పుట్టుమచ్చ ఉందని. అది కూడా కాస్త లోపలకి, మోకాలికి అడుగు పైన, చిన్న పుట్టు మచ్చ. అతని చూపులకు అర్ధం అప్పుడు నాకు తెలిసొచ్చింది. అంటే, అతను నా తొడ మీద పుట్టు మచ్చ చూసేసాడన్నమాట. అది తలచుకోగానే, ఒక్కసారిగా నా ఒళ్ళు ఝల్లుమంది. ఎంత ముసలిదాన్నయినా, నేనూ ఆడదాన్నే కదా.
కళ్ళు మూసి పడుకున్నానే గానీ, ఆ పుట్టుమచ్చ మేటర్ నా బుర్ర లోనుండి బయటకు వెళ్ళడం లేదు. అసలు ఏం అనుకుంటున్నాడతను? నాకు సరైన వయసులో పెళ్ళయ్యీ, పిల్లాడు పుట్టి ఉంటే, అతని కంటే కనీసం పదేళ్ళు పెద్దవాడు అయిఉండేవాడు. ఎంత వంటి మీద బట్టలు సరిగ్గా లేకపోతేనేం, అలా చూసేయడమేనా! పెద్దదాన్ని అని కూడా లేకుండా! అంతలోనే మళ్ళీ అనుమానం. అక్కడే చూసాడా, లేక ఇంక ఎక్కడైనా చూసేసాడా! మొత్తం చీర నడుము వరకూ లేచిపోతే తప్ప అది కనిపించదు. అంతవరకూ చీర లేచిపోతే, అది కూడా కనిపించే ఉంటుంది. అసలే పేంటీ కూడా ఉండదు కదా. దానితో పాటూ అది కూడా చూసే ఉంటాడా!? ఛీ.. అమ్మో. ఆ అనుమానం రాగానే, చాలా ఏళ్ళ తరవాత ఎందుకో ఒళ్ళు కాస్త వేడెక్కినట్టుగా అనిపించింది. అమ్మో, ఎంతమంది ట్రై చేసినా పట్టించుకోని నేను, ఒక చిన్నపిల్లాడి విషయంలో ఇలా వేడెక్కడం ఏంటీ!? లాభంలేదు, అతను ఇక్కడుంటే డేంజర్. రేపు అతన్ని పని లోంచి తీసేయాలి, లేదా, కనీసం బయట ఎక్కడైనా రూం చూసుకోమనాలి అని నిర్ణయించుకొని, నిద్రపోయా.
మర్నాడు పొద్దున్నే అతను కాఫీ తీసుకు వచ్చి నన్ను లేపాడు. నిద్ర మత్తులో, రాత్రి అనుకున్నది తాత్కాలికంగా మరచిపోయి, నవ్వుతూ పైకి లేచి, “గుడ్ మార్నింగ్.” అంటూ కప్ అందుకున్నాను. లేవడంలో పైట జారిపోయింది. కప్పు అందుకోడానికి ముందుకు వంగడంతో, అసలే వదులుగా ఉన్న జాకెట్టు , లోపల ఉన్న వాటిని సగానికి పైగా బయట పెట్టేసింది. ఎంత వయసు అయిపోయినా, రోజూ చేస్తున్న నృత్య సాధన వలనా, చాలా ఏళ్ళుగా మగ సంపర్కం లేకపోవడం వలనా, అవి ఇంకా పొంకం గానే ఉన్నాయి.
మొదటి సిప్ వేస్తూ అతన్ని చూసాను. అతని కళ్ళు నా జాకెట్ లోపల అతుక్కుపోయాయి. అప్పుడు చూసుకున్నాను. ఓ మై గాడ్! వెంటనే పైట సర్దుకొని, అతనితో “సరే, నువ్వెళ్ళు..” అన్నాను కాస్త కోపం గానే. అతను కంగారుగా “సారీ మేడం.” అంటూ వెళ్ళిపోయాడు. అప్పుడు గుర్తొచ్చింది రాత్రి నేను తీసుకున్న నిర్ణయం. అమ్మో.. ఇతన్ని పంపించేయాలి, లేకపోతే ప్రమాదం అనుకుంటూ, బాత్ రూంలోకి ప్రవేశించాను. ఫ్రెష్ అయ్యాక, డైనింగ్ హాల్ దగ్గరకి వచ్చాను. టిఫెన్ రెడీ చేసి, టేబుల్ మీద పెట్టి, కాస్త పక్కన తల దించుకొని నిలబడ్డాడు అమాయకంగా, జాలిగా. అతన్ని ఆ పొజిషన్ లో చూసి “పాపం..” అనిపించింది. అయినా, అన్నీ ఆరేసుకొని పడుకోవడం నా తప్పు. చూసేసాడని ఇప్పుడు ఫీల్ అయ్యి ఉపయోగం ఏముందీ? ఇక మీదట బోల్ట్ పెట్టుకొని పడుకుంటే సరి. అతను తలుపు తడితే అన్నీ సర్దుకొని తియ్యొచ్చు. పైగా ఇంత చురుకుగా, నమ్మకంగా అన్ని పనులూ చేసేవాళ్ళు దొరకొద్దూ! అలా నిర్ణయించుకున్న తరవాత, అతన్ని నవ్వుతూ చూసాను. అతను ఒకసారి తలెత్తి చూసి, మళ్ళీ “సారీ మేడం..” అన్నాడు. అతన్ని కాస్త ఈజ్ చేయడానికి “ఎందుకూ..” అని అడిగాను నవ్వుతూ. “అదే.. మార్నింగ్.. మీ.. మీ..” అంటున్నాడు గుటకలు మింగుతూ. “సిగ్గు లేకపోతే సరి.. జరిగిందేదో జరిగింది. ఇంకెప్పుడూ అలా చూడకు, సరేనా..” అన్నాను. అతను సరే అన్నట్టు తల ఊపాడు. “మ్మ్… నువ్వు కూడా తిను..” చెప్పాను నేను. అతను అలా చూసినందుకు ముందు నాకు కోపం వచ్చినా, తరవాత ఎందుకో సరదాగా అనిపించి, గిలిగింతలు పెట్టింది. ఎంతైనా నేను ఆడదాన్నీ, అతను మగాడు. పైగా పాతికేళ్ళనుండీ ఒక మగాడు అంత దగ్గరగా వచ్చింది లేదు. కానీ మా వయసుల మధ్య వ్యత్యాసం, మా ఇద్దరి మధ్య ఏం జరగదులే అన్న భరోసా ఇస్తుంది. కానీ ఇంతకు ముందే చెప్పానుగా, ఆ సమయం అంటూ వస్తే, వయసు అడ్డు రాదని.
ఆ రోజే నేను రిటైర్ అయ్యేది. మొదటి సారి వాసుతో పాటు వెళ్ళాను కాలేజ్ కి. అతన్ని చూడగానే అందరూ “ఎవరితనూ?” అని అడిగారు. అమాయకంగా, లేతగా ఉన్న అతని మొహం చూస్తే, నా దగ్గర పని చేస్తాడూ అని చెప్పబుద్దేయలేదు. పైగా ముక్కూ మొహం తెలియని కుర్రాడిని నా దగ్గర ఉంచుకున్నానని తెలిస్తే, వేరే విధంగా అనుకుంటారు. అందుకే ఏం చెప్పాలో తెలియక, ఎందుకైనా మంచిదని “మా అబ్బాయి..” అనేసాను. “మీ అబ్బాయా!?” అంటూ అందరూ ఆశ్చర్య పోయాను. నేను సర్దుకొని, “అదే.. ఎడాప్ట్ చేసుకున్నా. ఈ వయసులో ఎవరో ఒకరు తోడుండాలి కదా..” అన్నాను. అందరూ “మంచి నిర్ణయం..” అని మెచ్చుకున్నారు. వాసు నన్ను “మేడం” అని పిలవబోతే, వారించి “అమ్మా. అని పిలువు ఇకనుండి.” అన్నాను. అలా అనడంలో నా ఆలోచన వేరే. అలా పిలిస్తే, అతని మనసులోనూ, నా మనసులోనూ ఇక చెడు ఆలోచనలు రావని. పొద్దున్న నా జాకెట్ లోనికి తొంగి చూసిన విషయం గుర్తుందిగా. కానీ, ఆ సమయం వస్తే వయసే కాదు, వరస కూడా అడ్డురాదని అప్పటికి ఇంకా నాకు తెలీదు. అక్కడ పనులు ముగించుకొని ఇంటికి చేరేసరికి సాయంత్రం ఆరు అయింది. ఆ రోజు రాత్రి చిన్న గెట్ టుగెదర్ పార్టీ ఏర్పాటు చేసారు నా కొలీగ్స్.
ఇక డేన్స్ కాలేజ్ ఓపెన్ అయ్యేవరకూ ఫ్రీ అన్న ఆలోచనతోనే హుషారు వచ్చేస్తుంది. ఆ హుషారులోనే “పార్టీ కి వస్తావా!” అని అడిగేసాను అతన్ని. వాడు కూడా హుషారుగా “వస్తా మేడం! బిరియానీ ఉంటుందా అక్కడ?” అని అడిగాడు. నేను ఒక చూపు చూసి, “మొద్దూ! పార్టీ అంటే బిరియానీ, చేపలపులుసూ కాదు. రియల్ పార్టీ..” అన్నాను. అతను అయోమయంగా చూసాడు. నేను “హ్మ్మ్..” అని నిట్టూర్చి, “మందు ఉంటుంది. నీకు ఏమైనా కావాలంటే తాగు. మొహమాట పడకు.” చెప్పాను నేను. “అదీ, మేడం.. నేనూ..” అంటుంటే “పరవాలేదు. నా దగ్గర సిగ్గు పడకూడదు. తీసుకో. ఈ ఒక్కరోజుకే సుమా.. త్వరగా రెడీ అవ్వు” అని నా రూంలోకి వెళ్ళబోతూ ఆగి, “నన్ను మేడం అని పిలవకు. అమ్మ అని పిలువు అని చెప్పాగా, సరేనా!” అన్నాను.
“సరే అమ్మా!”
“పిలవడమే కాదు. నన్ను అమ్మ లానే చూసుకోవాలి..”
“అలాగే అమ్మా..”
అతను అలా అంటూ ఉంటే, ఎందుకో చాలా ముద్దుగా అనిపించి, అతని మొహాన్ని తేరిపారా చూసాను. లేతదనం ఇంకా పోలేదు. చిన్నబాబులా అనిపించాడు. అందుకే ముచ్చటేసి, అతని బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టాను. అతను ఆశ్చర్యంగా చూసాడు. “నా కొడుకువే కదా అని ముద్దు పెట్టా. తప్పా?” అన్నాను. అతను కొద్దిగా సిగ్గు పడ్డాడు. నేను నవ్వేసి, అతని బుగ్గ గిల్లి,
“సరే! నేను స్నానం చేసి వస్తా. నా శారీ రెడీగా ఉంచు.”
“ఏ శారీ తీయమంటారు మేడం.. అదే, సారీ.. అమ్మా..”
“ఆఁ.. పార్టీ కదా. ఏ శారీ బావుంటుందీ?”
“ఏమోనమ్మా.. మీరే చెప్పండి.”
“మ్మ్.. ఏమో, మీ అమ్మకి ఏ డ్రెస్ బావుంటుందో నువ్వే సెలెక్ట్ చెయ్..”
“సరే, నేను చూసి పెడతాలే. మీరు స్నానం చేయండి.”
“హుమ్మ్.. సరే..” అంటూ నా గదిలోకి పోయి, టవల్ తీసుకొని బాత్రూం లోకి దూరాను.
దాదాపు గంట సేపు స్నానం చేసాను. బయటకి వచ్చేసరికి బెడ్ మీద శారీ సిద్దంగా ఉంది. లేత నీలం రంగు ఫ్లోరల్ ప్రింటెడ్ శారీ. పార్టీలకు వేసుకెళ్ళదగ్గ శారీనే. రిచ్ గా ఉంటుందీ, కంఫర్ట్ బుల్ గా కూడా ఉంటుంది. అన్నిటికీ మించి, వయసును దాచేస్తుంది. “గుడ్ సెలెక్షన్..” అని మనసులోనే మెచ్చుకొని, దాన్ని కట్టుకున్నాను. మేకప్ వేసుకొనే అలవాటు లేదు. లైట్ గా లిప్ బామ్ రాసుకున్నాను. జడ వేసుకుందామా, లూజ్ గా వదిలేద్దామా అన్న డైలమా. అతన్ని పిలిచి అదే అడిగాను. అతను రెండు క్షణాలు పట్టి పట్టి చూసి, “లూజ్ గా వదిలేయండమ్మా..” అన్నాడు. “ఓకే..” అని, జుత్తు దువ్వడానికి బ్రష్ ను చేతిలోకి తీసుకున్నాను. అతను బయటకు వెళ్ళబోతూ, ఆగి “ఈ చీరలో మీరు చాలా బావున్నారమ్మా..” అన్నాడు. నేను చిన్నగా నవ్వి, అతని వైపు చూసి, “థేంక్యూ.. కాస్త చిక్కు తీస్తావా..” అన్నాను. అతను దగ్గరకు వచ్చి బ్రష్ తీసుకున్నాడు.
నన్ను ఒక ఛైర్ లో కూర్చోబెట్టి, చిక్కు తీయడం మొదలెట్టాడు. ఎంతో సున్నితంగా, నాకు ఏ మాత్రం నొప్పి కలగకుండా. నేను నవ్వుతూ, “నీ పెళ్ళాం సుఖ పడుతుంది వాసూ..” అన్నాను టీజ్ చేస్తున్నట్టుగా. అతను సిగ్గు పడుతూ “ఊరుకోండి అమ్మా..” అన్నాడు. “అండీ..” అనడం ఆడ్ గా అనిపించింది. “అమ్మను అండీ అనకూడదు. ఏకవచనంలోనే పిలువు పరవాలేదు.” అన్నాను. “సరే అమ్మా..” అని జుట్టు దువ్వుతూ, “ నీ జుట్టు చాలా బావుందమ్మా, స్మూత్ గా..” అన్నాడు.
“అవునా..”
“ఆఁ..” అంటూ, క్షణం సేపు తటపటాయించి, “నువ్వు జడ వేసుకోకుండా, ఇలా వదిలేస్తేనే బావుంటావు.” అన్నాడు.
నేను నవ్వేస్తూ, “ఇప్పుడు బాగోకపోతే ఏమయిందంటా? ఆల్ రెడీ ఏభై ఐదూ.” అన్నాను.
“మీ వయసు ఎవరికీ చెప్పొద్దు..” కాస్త చిరుకోపం. “అసలు మిమ్మల్ని చూస్తే, నలభై దాటిందని ఎవరూ అనుకోరు.” అన్నాడు.
“ఇంకా నయం. ముప్పై అనలేదు.”
“కొంచెం మేకప్ వేసుకో. నిజంగానే ముప్పై అనుకుంటారు.”
“ఛీ.. ఊరుకో. మరీ మునగచెట్టు ఎక్కించేస్తున్నావ్..”
“లేదమ్మా, నిజం..”
“హ్మ్మ్.. సరే, సరే. అయిందా దువ్వడం?”
“అయింది..”
“సరే, నువ్వు వెళ్ళి రెడీ అవ్వు.”
‘నేను రెడీగానే ఉన్నానమ్మా..”
అతన్ని తేరిపారా చూసి, “మనం పార్టీకి వెళ్తున్నాం. కాస్త మంచి డ్రెస్ వేసుకో..” అన్నాను. అతను తల దించుకున్నాడు. అప్పుడు అర్ధమయింది నాకు. అతనికి మంచి డ్రెస్ లు లేవని. “సారీ వాసూ! త్వరగా బయలుదేరు. మంచి డ్రెస్ కొందాం..” అన్నాను.
“ఇప్పుడెందుకమ్మా..”
“మాట్లాడకు. నా కొడుకువని చెప్పుకుంటున్నాను. దానికి తగ్గట్టు ఉండాలిగా. ఇప్పుడు టైం ఏడున్నరే అయింది. ఇంకా షాప్ లు తెరిచే ఉంటాయి, పద.” అన్నాను ఆర్డర్ ఇస్తున్నట్టు.
ఇద్దరం కలసి దగ్గరలో ఉన్న బ్రాండెడ్ షాప్ కి వెళ్ళాం. “వద్దమ్మా..” అని అతను మొహమాట పడుతూ ఉన్నా, ఐదు డ్రెస్ లు సెలెక్ట్ చేసి, ఒకదాన్ని ట్రయల్ వేయమన్నాను. డ్రెస్సింగ్ రూంలోకి పోయి, డ్రెస్ మార్చుకొని వచ్చాడు. కొత్త డ్రెస్ లో అతన్ని చూడగానే అవాక్కయ్యాను. ఒక్కసారిగా అతని అందం పది రెట్లు పెరిగినట్లుగా అనిపించింది. రాజకుమారుడిలా, మన్మదుడిలా ఉన్నాడు. అలాగే చూస్తూ ఉండిపోయాను. “అమ్మా.. ఎలా ఉందీ?” అడిగాడతను. నేను తేరుకొని చూసాను. కాస్త దూరంలో ఉన్న సేల్స్ గర్ల్ కూడా అతన్నే కన్నార్పకుండా చూస్తుంది. “అమ్మా.. చెప్పు..” అన్నాడతను. నేను నవ్వుతూ “మ్మ్.. అమ్మాయిలకు నిద్ర లేకుండా చేసేట్టు ఉన్నావు.” అన్నాను. “ఊరుకో అమ్మా..” అన్నాడు సిగ్గు పడుతూ. “నిజమే చెప్తున్నా..” అంటూ, అతని దగ్గరకి వెళ్ళి చెవిలో “కావాలంటే ఆ సేల్స్ గర్ల్ ని చూడు. నిన్ను తినేసాలా ఉంది.” అన్నాను. అతను ఆ అమ్మాయిని చూసి, ఇంకా సిగ్గు పడిపోయాడు. ఆ సిగ్గు చూస్తే ఇంకా ముచ్చటేసి, బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టి, “అమ్మాయిలే కాదు, ఆంటీలుకూడా పడిపోతారు, జాగ్రత్త.” అన్నాను రహస్యంగా. అపార్ధం చేసుకోవద్దు, అప్పటికే అతన్ని చూస్తున్న ఒక ఆంటీని చూసి అన్నాను ఆ మాట. నేను ముద్దు పెట్టుకోవడం చూసి, ఆ ఇద్దరి కళ్ళలో అసూయ. నవ్వుకున్నాను. బిల్ పే చేయడానికి వెళ్తూ, ఆ అమ్మాయి దగ్గర ఆగి, రహస్యంగా “వాడు మా అబ్బాయేలే. కంగారు పడకు.” అన్నాను. ఆ అమ్మాయి సిగ్గు పడి, నవ్వుకుంటూ వెళ్ళిపోయింది. ఆంటీ మాత్రం అసూయగా చూస్తుంది ఎందుకో.
బట్టల బేగ్స్ కార్ లో పడేసి, పార్టీ జరగబోయే హొటల్ కి బయలుదేరాం. నేనే డ్రైవింగ్. దారిలో అతన్ని అడిగాను, “డ్రైవింగ్ వచ్చుగా నీకూ?” అని. “వచ్చమ్మా.. కానీ ప్రాక్టీస్ లేదు.” అన్నాడు. “సరే, నా బండి ఇక నీ చేతిలో పెడతాను. బాగా ప్రాక్టీస్ చెయ్ ఇకనుండి.” అన్నాను. అతను సరే అన్నట్టు తల ఊపాడు. మరో పావుగంటలో హొటల్ చేరాం.
వెళ్ళగానే అందరూ విషెస్ చెప్పారు. తరవాత పార్టీ మొదలయ్యింది. నేను ఒక ఓడ్కా గ్లాస్ అందుకున్నాను. అంతలో మా కొలీగ్ ప్రకాష్ వచ్చాడు. అతను రాగానే వాసు మర్యాద కోసం అనుకుంటా, పక్కకి వెళ్ళిపోయాడు. ప్రకాష్ గ్లాస్ లో ఉన్న ద్రవాన్ని సిప్ చేస్తూ, కొంచెం ఏకాంతంగా ఉన్న మూలకి తీసుకువెళ్ళాడు. ఆ ప్రదేశం కాస్త చీకటిగా, చుట్టూ ఉన్న జనాలకి కాస్త దూరంగా ఉంది. ఇద్దరం పక్కపక్కన నిలబడ్డాం. పాపం ఎప్పటినుంచో నన్ను ట్రై చేస్తున్నాడు. అప్పుడప్పుడు చేతులు తగిలించడం, జాకెట్ లోకి తొంగి చూడడం, నడుస్తూ వెళ్తుంటే వెనక నుండి ఆబగా చూడడం.. ఏం చెయ్యడానికి ఇంత చాటుగా తీసుకొచ్చాడో!
“మొత్తానికి మమ్మల్ని వదిలి వెళ్ళిపోతున్నారన్న మాట..” అతని చెయ్యి నా నడుముని తాకుతూ ఉంది.
“వదిలి వెళ్ళడం ఏముందీ, ఈ ఊర్లోనే గా ఉండేదీ, ఎప్పుడు కావాలంటే అప్పుడు కలవొచ్చు..”
“నిజంగా కలవొచ్చా..” కళ్ళలో చిన్న ఆశ.
“కలవొచ్చు ప్రకాష్, దానిదేం భాగ్యం..”
“ఎప్పుడో ఎందుకూ, రేపు డిన్నర్ కి రావొచ్చుగా..” ఆశగా అడుగుతూ, దగ్గరకి జరిగాడు.
అతని ఉద్దేశ్యం నాకు తెలుసుగా. డిన్నర్, డ్రింక్, తరవాత ఏదేదో..
“ప్రకాష్, నీ ఏజ్ ముప్పై మూడు. నా ఏజ్ ఏభై ఐదు. ఇరవై రెండేళ్ళ తేడా. నువ్వు ఇలా అడగకూడదు.”
“తప్పు నాది కాదు. మీ స్ట్రక్చర్ ది. వయసులో ఉన్న అమ్మాయిలు కూడా ఇలా మెయింటైన్ చేయరు.” అంటూ అటూ ఇటూ చూసి, “ఆ సరళ మేడం ని చూడండీ. ముప్పయ్యే అయినా, ఆ పొట్టా, ఆ కొవ్వూ..”
“ఇస్స్.. ఆపుతావా!”
“ఎలా ఆపగలనూ? మిమ్మల్ని చూస్తే పిచ్చెక్కి పోతుంది తెలుసా!” చేతిని పిర్రలకు తాకిస్తూ.
“అబ్బా.. ప్రకాష్..ఏంటిదీ?”
“నిజం మేడం.. ముఖ్యంగా దీన్ని చూస్తుంటే..” అంటూ తన చేతిని నా పిర్రలపై వేసాడు. నేను గబుక్కున జరిగి, “ప్రకాష్.. తప్పు.. వదిలేయ్..” అన్నాను కఠినంగా. అతను చప్పున చెయ్యి తీసేసి, “సారీ సారీ భారతి గారూ.. ఏదో ఆపుకోలేకపోయా..” అన్నాడు. అంతలోనే “అయినా తప్పు నాది కాదు లెండి..” అన్నాడు. తరవాత ఏం అంటాడో నాకు తెలుసు. మీ నడుమూ, పై ఎత్తులూ.. ఇంకా చనువిస్తే మీ తొడలూ.. హబ్బా.. ఏదో కష్టపడి రోజూ డేన్స్ చేస్తూ వాటిని షేప్ లో ఉంచడం తప్పు అయిపోయింది. నేనేం సన్యాసినిని కాదు, నాకూ ఎవరితో ఒకరితో ఒకసారి ఆ పనికి కమిట్ అవ్వాలనే ఉంటుంది. అప్పుడప్పుడు రాత్రిళ్ళు వేడెక్కిపోతే, సెల్ఫీ కూడా చేసుకుంటాను. కానీ, ఎందుకో ఎవరిని చూసినా శరీరం స్పందించదు. ఇతనితో నాకు అభ్యంతరం లేదు గానీ, ఎందుకో అతని ఎప్రోచ్ నచ్చక దూరం పెడుతున్నాను.
“అయినా, వంటరిగా ఇలా ఎంతకాలం మేడం?”
“వంటరిగా లేను. అదుగో..” అంటూ వాసుని చూపించి, “మా అబ్బాయి ఉన్నాడు.”
“తోడూ అంటే అది కాదు. శరీర అవసరాలు కూడా తీరాలిగా..”
“ఇప్పుడు నాకు అలాంటి కోరికలు ఏం లేవులే..” నీకు ఆ కోరిక పుట్టించడం రాదులే అనుకుంటూ.
“భారతి గారూ.. ఒక్కసారి ఆలోచించండి. దేవుడిచ్చిన ఇంత అందాన్ని ఇంతకాలం ఎవరికీ ఇవ్వకుండా అలానే దాచేయడం నేరం. ఒక్కసారి మా లాంటి వాళ్ళకి అందించొచ్చుగా. లైఫ్ లాంగ్ గుర్తు పెట్టుకుంటామూ..”
“షటప్ ప్రకాష్. నాకు పెళ్ళై ఉంటే నీ అంత కొడుకు ఉండేవాడు..”
“అప్పుడు మీరు సెక్సీయెస్ట్ మదర్ అయి ఉండేవారు.”
హబ్బా.. తినేస్తున్నాడు. ఇన్ని మాట్లాడుతున్నాడు గానీ, నా మనసూ, శరీరం స్పందించేట్టు ఒక్కటి కూడా చెప్పడే!? అసలు నా మనసు ఎలా స్పందిస్తో నాకే తెలీదు. వీడికేం తెలుస్తుందీ!
“ప్రకాష్.. కాస్త ఎక్కువవుతున్నట్టు అనిపించడం లేదా?”
“ఓకే.. సారీ, కనీసం ఒక సెల్ఫీ అయినా తీసుకుందామా!”
“ఎందుకూ?”
“ఇంట్లో వంటరిగా ఉన్నప్పుడు, చూసి సెల్ఫీ కొట్టుకోడానికి..”
మ్మ్.. నీకు అదొక్కటే గతి.. అనుకొని,
“ఇడియట్..” అని నవ్వుతూ తిట్టి, సెల్ఫీకి పోజ్ ఇచ్చాను. అతను సెల్ఫీ తీసుకోడానికి, నా నడుము చుట్టూ చెయ్యి వేసి పట్టుకున్నాడు. తీసేయమందాం అనుకున్నాను కానీ, ఏడుస్తాడేమోనని ఊరుకున్నా. సరేలే, ఇక కలవడుగా, ఇలాగైనా తృప్తి పడనిద్దాం అనుకున్నా. అతను నా నడుము మడతను మెల్లగా నలుపుతూ ఉన్నాడు. కాస్త విదిలించుకున్నట్టుగా కదిలాను. “సారీ” చెప్పి, సెల్ఫీ తీసుకుంటే ఉంటే, వాసు ఎక్కడా అనుకుంటూ కళ్ళతోనే వెతికాను.
అతని దగ్గర ఇద్దరు కుర్ర టీచరమ్మలు ఉన్నారు. అతనితో క్లోజ్ గా మూవ్ అవ్వడానికి ట్రై చేస్తున్నారు. అతనేమో మొహమాటపడిపోతూ ఉన్నాడు. చూడగానే నవ్వొచ్చి, వాళ్ళ దగ్గరకి వెళ్ళాను. “ఏం జరుగుతుందీ?” అడిగాను వాళ్ళని, నవ్వుతూ. ఒక టీచరమ్మ నవ్వుతూ, “మీ అబ్బాయికి ఇంకా మాటలు నేర్పలేదా?” అంది. “మెల్లగా నేర్చుకుంటాడులే. లేదా, మీరే నేర్పండీ..” అన్నాను, బేరర్ తెచ్చిన ట్రేలో మరో గ్లాస్ అందుకుంటూ. అతను మాత్రం అలా సిగ్గు పడుతూనే ఉన్నాడు. “మొహమాట పడకని చెప్పాగా, ఏమైనా తాగు.” అన్నాను. “నాకు అలవాటు లేదమ్మా..” చెప్పాడతను. “గుడ్ బాయ్..” అని, ఆ టీచరమ్మలతో “మా అబ్బాయిని చెడగొట్టకండి.” అన్నాను. “అతను చెడిపోవడం కాదు, మేమే చెడిపోయేట్టు ఉన్నాం.” అని, రహస్యంగా నా చెవిలో “అత్తమ్మా..” అంది ఒక టీచర్. నేను నవ్వేస్తూ “కొరుక్కు తినేయకండి మా అబ్బాయిని.” అనేసి, వాళ్ళ మధ్య నేనెందుకూ అని,పక్కకి వెళ్ళి మిగిలిన పెద్ద వాళ్ళతో కలసిపోయాను.
వాళ్ళతో కలసి తాగుతూనే, అతన్ని గమనించసాగాను. నిజంగానే మెరిసిపోతున్నాడు, వెదవ ముద్దొచ్చేస్తున్నాడు. మగ కుర్ర టీచర్లు అతన్ని చూసి అసూయ పడుతుంటే, ఆడ టీచర్లు మాత్రం ఏదో వంక పెట్టుకొని అతనికి తమ అందాలను మెత్తగా తాకించేస్తున్నారు. వాళ్ళు అలా తాకిస్తుంటే, ఎందుకో అసూయగా అనిపిస్తుంది. అలా గమనిస్తూనే, ఎప్పుడూ తాగే డోస్ కంటే బాగా ఎక్కువ తాగేసాను. తూలుతూ ఉన్న నన్ను కార్ లో పడేసి, ఇంటికి తీసుకొచ్చాడు వాసు. తరవాత ఏం జరిగిందో, ఏం చేసానో, అసలు బెడ్ రూంకి ఎలా వెళ్ళానో కూడా గుర్తు లేదు.
