Update 29
... ఇంతలో ఆవిడ మొహం మీద కమ్మిన విషాదపు ఛాయల్ని దాచుకుంటూ మళ్ళీ మొదలెట్టింది...‘...మరో రెండేళ్ళ తర్వాత తను యుధ్ధంలో చనిపోవడం...అప్పటికే సెంట్రల్ సర్వీసెస్ ఎగ్జామ్స్ పాస్ ఐననాకు వెంటనే సెలక్షన్ రావడం జరిగిపోయాయి ...మా అమ్మా,నాన్నల సహకారంతో మిళింద్ పెంపకం, కొత్త ఉద్యోగపు బాధ్యతల్తో కొన్నాళ్ళు బిజీ ఐపోయాను.... ‘...ఆ...’ శరీరపు అవసరాన్ని నా మనస్సు మర్చిపోయినా, నిండు యవ్వనం లో ఉన్న నా శరీరం...దాన్ని ఆకలిగా చూసే నా చుట్టూ ఉన్న మగాళ్ళు , ఆ రోజుల్లో దిలీప్ ఇచ్చిన ప్రోత్సాహం, రోజూ తింటూన్నఉప్పుకారాలు... ఆ...అవసరాన్ని మళ్ళీ మళ్ళీ గుర్తు చేయడం మొదలెట్టాయి...దాంతో ...అప్పుడప్పుడు...అన్ని విధాలా సేఫ్ మగాళ్లనెంచుకుని... చాటుమాటుగా ...కోరికల్ని తీర్చుకున్నానేగానీ ...ఎదుగుతూన్న మిళింద్ భవిష్యత్తుని దృష్టిలో ఉంచుకుని మళ్ళీ పెళ్ళి చేసుకునే ఆలోచనని విరమించుకున్నాను...’ అంటూ చెప్తూంటే ...‘..మిళింద్ కి, వాసుకీ ఈ విషయం తెలుసా?...’ అని అడిగింది వకుళ....
‘...ఎందుకలా అడిగారు?...’ అని ఎదురు ప్రశ్న వేసిందావిడ... ‘...ఇందాకా స్నాక్స్ తింటూన్నపుడు ఏదో సలహా కావాలన్నారు...మీ వాళ్ళు...’ అంది వకుళ...’ఏమిటో అది?...’ అంది ఆవిడ జాణతనంగా!...ఏమో! మిళిన్ ఐతే డాన్స్ టైం లో నాతో ఏదో మాట్లాడుతానన్నాడు...’ అన్నాను కొంటెగా...‘...వాసు కూడా అలాగే అన్నాడు...’ అంది వకుళ...నా వైపు చూసి కొంటెగా కన్ను గీటుతూ...ఇంతలో మంద్ర స్థాయిలో మ్యూజిక్ మొదలైంది...అంతవరకూ అటూ,ఇటూ పచార్లు చేస్తూన్నవాళ్ళు తమ టేబుల్స్ ని చేరుతున్నారు...
...రాధ కూడా లేచి ‘....నన్నెందుకూ అడగడం!..కాసేపట్లో డాన్స్ పేరుతో వాళ్లనెలాగూ మీ కొంగులకి కట్టేసుకుంటారుగా!...అప్పుడే అడగండి !...’ అంటూ మా వైపో వంకర చూపు విసిరి వాళ్ళ టేబుల్ వైపు బయల్దేరింది...త్రోవలో ఎదురై ఆపబోయిన వికాస్, మధు కి...ఏదో చెప్పి వెళ్ళిపోయింది...‘...ఏమన్నారేంటి ఆవిడని!...’ అంటూ మమ్మల్ని నిలదీశారు మా మొగుళ్ళు...
...‘...అబ్బో!...అప్పుడే అంత ప్రేమ పుట్టుకొచ్చిందా ఆవిడ మీద!?...’ అంటూ ఎదురు దాడికి దిగాం...నేనూ వకుళా...ఇంతలో జంటలు ఫ్లోర్ మీదికి వెళ్లడం ప్రారంభమైంది...కుదేలైపోయి‘...మనమూ వెళ్దామా?...’ అంటూ చేతులు చాపారు మావైపు...
...ఓ అరక్షణం నేనూ వకుళా మొహాలు చూసుకున్న తర్వాత...అది వికాస్ చేతినీ, నేను మధు చేతినీ అందుకుని డాన్స్ ఫ్లోర్ చేరాం...‘...మమ్మల్ని అనుకరించండి...ఇట్ విల్ బి ఫన్...’ అంటూ మైక్ లో చెప్తున్నారు... స్టేజ్ మీద డాన్స్ చేస్తూన్న ఓ ప్రొఫెషనల్ యువ జంట... మ్యూజిక్ తో పాటు నెమ్మదిగా కదులుతూనే, కనుకొలకల్లోంచి చుట్టూ ఉన్న వాళ్ళని గమనించాను...మాకు ఒక పక్క... భారంగా కదులుతూన్న మొదటి లైన్ ముసలి జంట,వాళ్ళ పక్కనే...చిన్న మూవ్మెంట్స్ కే ఒళ్లంతా కదిలిపోతూన్న బొద్దు గుమ్మా, మొగుడూ...
...వాళ్ల పక్కనే...ఇందాకా వకుళ పిరుదుల్ని పిసికిన కుఱ్ఱగాడితో పాటుఒంటికి హత్తుకుపోయే జీన్స్ మీద .‘...డోంట్ స్టేర్...ఇట్ ఈజ్ బాడ్ మానర్స్...’ అని ఘోషిస్తూ, మగ చూపుల్ని అటు వైపు ఆకర్షించే టీ షర్ట్ వేసుకున్న ఓ కుఱ్ఱ పిల్ల ...డాన్స్ చేస్తున్నారు... ...బొద్దు గుమ్మ స్థనాలు పెండ్యులమ్ లాగ, తెగ ఊగి పోతున్నాయి ...కుఱ్ఱ పిల్ల తన జుత్తుని సర్దుకునే నెపంతో ప్రతీ అర క్షణానికీ....దబ్బపళ్ళల్లాంటి తన చళ్ళు ఎగిసి పడేలా భుజాల్నిషోగ్గా కుదిపేస్తూ, కబుర్లు చెప్పేస్తూ డాన్స్ చేసేస్తూంది...
మరో పక్క చూస్తే వికాస్, వకుళ ....వాళ్ల పక్కనే మిళింద్ ...సుధ ల జంట....‘...ఇందాకా నా గుబ్బలమీదా, పిరుదులమీదా వేళ్ళు నాట్యం చేయించిన కుఱ్ఱగాడు ఏమైపోయాడా !...’ అనుకుంటూ చుట్టూ చూస్తూంటే...‘...ఇదో!...ఇక్కడున్నాడు...’ అన్నట్లుగా, తనకి ఓ రెండు జంటల అవతలున్న జంట వైపు సైగ చేసింది... అదే పని చేస్తూన్న వకుళ...‘...చూశావే!...నీ ముసలి హీరో డాన్స్ చేయకుండా పెళ్ళి కూరుర్లా సిగ్గులొలక పోస్తూన్న ఆ రాధతో కబుర్లు చెప్పేస్తున్నాడూ!...’ అని నా చెవిలో గుస,గుసలాడింది...నా దగ్గరగా అడుగేసినపుడు..‘...మీకేంటీ బాధ!...మీ కొంగులట్టుకోలేదనా!...’ అన్నాడు ...అది వినేసిన వికాస్...
...లీడ్ జంటని అనుకరిస్తూ, మా పార్ట్నర్ల నుంచి కొద్దిగా దూరంగా జరిగి...చేతుల్ని తలల వెనకాతలెట్టుకుని...భుజాల్నీ,గుబ్బల్నీ కుదుపుతూ ఓ క్షణం... చేతుల్నిపూర్తిగా పైకెత్తి...గుబ్బలతో పాటు... పిరుదుల్నీ, నడుంనీ, వయ్యారంగా కదుపుతూ మరో క్షణం...గడిపేసరికి అందరి చూపులూ మామీదే!... గర్వంగా మొహం మీద పడుతూన్న జుత్తుని కొన గోళ్ళతో వెనక్కి తోసుకుంటూ ,స్వేచ్ఛగా కిందికొదిలేసిన జుత్తుని సర్దుకునే మిషతో భుజాల్ని, వాటితో పాటు గుబ్బల్నీ, అలవోకగా కదుపుతూ...నేనూ, అదీ, కొంచెం సేపు మధుతో, మరింకొంచెం సేపు వికాస్ తో డాన్స్ చేస్తున్నాం... మా చేతులు అందుబాట్లోకొచ్చినపుడు...మమ్మల్ని మీదకి లాక్కుంటున్నారు మగాళ్ళు... సిగ్గులొలకబోస్తూ, వాళ్ల మీద పడి...ఛాతీలకి మా గుబ్బల్ని ఒత్తేస్తూ కదలసాగాం...
...కాసేపట్లో మ్యూజిక్ టెంపో పెరిగింది...అన్ని జంటల స్పీడూ పెరిగింది....పార్ట్నర్స్ మధ్య దూరాలూ పెరిగాయి...టెంపరరీగా జంటల్లో పార్ట్నర్స్ మారు తున్నారు...సంకోచం లేకుండా కొత్త పార్ట్నర్ తో అడుగులూ,చేతులూ కదుపుతున్నారు...బొద్దుగుమ్మ, మధు దగ్గరకీ, నేను ఆవిడ మొగుడి ముందుకీ వచ్చాం... ‘...హాయ్!...మీరు చాలా బాగా డాన్స్ చేస్తారు...’ అన్నాడతగాడు...‘...థాంక్స్...’ అన్నాను...కాజువల్ గా ‘...ఏం బిగువులు!...ఇంత ఫాస్ట్ గా మీరడుగులేస్తూన్నా అవి అస్సలు కదలటంలే!..’ అన్నాడతగాడు....లయ బధ్ధంగా కదులుతూన్న నా గుబ్బలమీదినుంచి చూపులు తిప్పకుండా అడుగులేస్తూ...ఎందుకో!...అతగాడిని ఆట పట్టించాలని పించింది...‘...థాంక్స్ ఫర్ ది కాంప్లిమెంట్...’ అంటూ...సినిమా హీరోయిన్లా...నా స్థనాల్ని పైకీ కిందికీ కదిలేలా...నా ఛాతీని కుదిపి...‘...ఇప్పుడు కదులుతున్నాయా!?...’ అని కవ్వించాను...అతగాడి నోట మాట లేదు... కనుగుడ్లు ఊడి,పడిపోతాయా!...అన్నంతగా పొడుచుకొచ్చాయి...
‘...అలాగా!... ఈ రాత్రికి వీళ్ళని నిద్ర పోనివ్వద్దు గురూ మనం!...’ అన్నాడు మధు......ఇంతలో ‘...లేడీస్ అండ్ జంటిల్మెన్...ప్లీజ్ జాయన్ అజ్ అనే ఎనౌన్స్మెంట్ తో బాటు మ్యూజిక్ స్టార్ట్ ఐంది‘...మీ కొత్త గర్ల్ ఫ్రెండ్స్ మీకంత ఓపికుండనిస్తేనూ!...’ అంటూ రిటార్ట్ ఇచ్చాను...మా మొగుళ్లని రమ్మని పిలుస్తూన్న రాధ, సుధ ల వైపు సైగ చేస్తూ!...ఇంతలో ‘...మే ఐ హావ్ ది ప్లెజర్ ఆఫ్ డాన్సింగ్ విత్ యూ!...’ అన్న మాట విని ,అటు వైపు చూశాను...చిరునవ్వుతో నా వైపు చేయి చాపున్నాడు మిళింద్...‘...కెన్ ఐ డాన్స్ విత్ యువర్ వైఫ్?...’ అని వికాస్ ని అడుగుతున్నాడు...వాసుదేవ్ వకుళ వైపు చేయి చాపుతూ...‘...నో ప్రాబ్లం...’ అంటూ మరొకడి సొమ్ముని అనాయాసంగా ఇంకోడికి దానం చేసి .‘... మీరు వీళ్లని వదుల్చుకుని వచ్చినపుడు కదా !...’ అన్నట్లుగా నవ్వుతూ లేచాడు వికాస్....
...కాసేపట్లో నేను మిళింద్ తోనూ, వకుళ వాసుతోనూ డాన్స్ ఫ్లోర్ చేరాం...ఎడం చేత్తో మా కుడి చేతుల్ని పట్టుకుని...వాళ్ల కుడి చేతుల్ని సుతారం గా మా నడుముల మీదేసి, కదలడం మొదలెట్టారు మిళింద్, వాసు ... మా వెనకే వచ్చి, కాస్త దూరంలో చేరి, మాలాగే మొదలెట్టాయ్ ...వికాస్, రాధ ...మధు, సుధ జంటలు అలాగే ...ఫ్లోర్ నిండుగా ఉండడంతోనో, ఎక్కువ మంది సీనియర్ జంటలు కావడంతోనో...మంద్రంగా నడుస్తూంది మ్యూజిక్... స్థలం తక్కువకావడంతో...ఆడాళ్ళందరూ పార్ట్నర్స్ కి అతుక్కుపోయున్నారు...‘...నలుగురితో నారాయణా!...’ అన్నట్లుగా... నేనూ అదే పని చేశాను......మిళింద్ మొహం చాటంతైంది...
...అప్పటికే మధు కౌగిలిలో ఉన్న సుధ మావైపు గుర్రుగా చూస్తూండడం గమనించి, తనని ఇంకింత ఉడికించాలని, మిళింద్ మెడ చుట్టూ చేతులల్లేసి ...మా పొత్తికడుపులు రుద్దుకునేంత దగ్గరగా జరుగుతూ, మధుకి కన్ను గీటాను...నా ఉద్దేశ్యం అర్థం చేసుకున్న మధు, సుధ ని ఒక్క జర్క్ తో మీదకి లాక్కుని...తన పిరుదుల్ని పిసుకుతూ తనకేసి ఒత్తుకున్నాడు...దాంతో ‘...షాట్...’ అయిపోయిందేమో కన్నెపిల్లకి...మధు గుండెల మీద తల వాల్చేసి మత్తుగా కళ్ళు మూసుకుంది...
...అది చూశాడో!...లేక చూసీ ఈజీగా తీసుకున్నాడో మిళింద్..., నా పిరుదుల మీద చేతులేసి...మ్యూజిక్ తో బాటు కదులుతూన్నట్లుగా, నా మొత్త కి తన మొత్తని రుద్దుకోడం మొదలెట్టాడు...ఏదో...వెచ్చగా తగలడంతో,నాకు ఒళ్ళు జివ్వుమంది...నా అరచేతుల్ని మధ్యలోకి దూర్చి ...గుచ్చుకుంటూన్న ...దాన్ని ... తప్పిద్దామని ప్రయత్నం చేశాను...అది...తప్పుకోక పోగా...నా అరచేతుల్లో నిండిపోయింది...టక్కున చేతుల్లాగేసుకునే సరికి...ట్రౌజర్ లోనే నిగిడిపోయిన అతగాడి అంగం నా పొత్తికడుపుకి తగిలింది...ఒళ్ళు ఝల్లుమంటూంటే వెనక్కి జరగబోయాను...
మిళింద్ వదిల్తేనా!...నా నడుం మీద చేతులేసి నన్ను మరింత దగ్గరగా లాక్కుని...కొద్దిగా టెంపో పెరిగిన మ్యూజిక్ తో బాటు కదిలే సాకుతో...తన వృషణాల దగ్గర్నుంచి...నిగిడిపోయిన తన మగతనపు బొడిపె దాకా...నా మొత్తకి రుద్దుతూ ‘...కౌగిల్లో తేలిగ్గా ఇమడవ్ మీవి!...’ అన్నాడు మత్తుగా ...తన చాతీకి నా స్థనాల్ని ఒత్తుకుంటూ!...నాకు ఒళ్ళు చివ చివలాడి...మిళింద్ కౌగిల్లో మెల్లగా కదులుతూ ‘...ఆ మాటనవలసింది నువ్వు కాదు...ఆయన...’ అన్నాను...వికాస్ వైపు సైగ చేస్తూ...
‘...ఎందుకూ?...’ అన్నాడు మిళింద్...అటు వైపు సరిగా చూడకుండా! ...‘...ఎందుకేంటీ!...ఆ జంటని చూడు...ఆవిడ గుబ్బలు తన పార్ట్నర్ ని ఎలా వెనక్కి తోసేస్తున్నాయో!...’ అన్నాను మరోసారి ‘రాధ - వికాస్’ ల జంట వైపు కళ్లతో సైగ చేస్తూ...మిళింద్ అటు వైపు తల తిప్పేసరికి... రాధ మరో వైపు చూస్తూండడం వల్లో...లేక కళ్లకి నా మీద కామపు పొర కమ్మడం వల్లో...‘...నిజమే!...స్థలం సరిపోకపోవడంతో పైకీ, పక్కలకీ పొంగుతున్నాయి ఆవిడవి!...’ అన్నాడు...కొంచెం పెద్దగా నవ్వుతూ... అది విని... ఆవిడ మా వైపు చూసింది...‘...మా అమ్మ...’ అంటూ బిగిసిన దవడలతో తల పక్కకి తిప్పుకున్నాడు మిళింద్...ఇది చూడని ఆవిడ చూపులు నాతో కలిసేసరికి ...చిన్నగా నవ్వి, నా మొగుడికి మరింత దగ్గరగా జరిగింది...
...‘...మనం అలా...ఆ పక్కకి వెళ్దాం...’ అంటూ నా సమాధానానికోసం వెయిట్ చెయ్యకుండా నన్ను మరో నాల్గు జంటల అవతలకి లాక్కు పోయాడు మిళింద్...‘...ఏయ్!...ఏమైందమ్మా!...’ అంటూ బుజ్జగించాను...జేవురించిన మొహంతో మౌనంగా ఉండిపోయాడేతప్ప ఏమీ మాట్లాడలేదతగాడు...విషయం అర్థమైంది... ‘...ఇందాకా ఏదో మాట్లాడాలన్నావ్ గా!...ఏంటో అది?...’ అన్నాను మిళింద్ ని మూడ్ లోకి తీసుకొద్దామని...‘ అలా కూర్చుని మాట్లాడు కుందాం...’ అంటూ ఖాళీగా ఉన్న ఓ టేబుల్ వైపు దారితీశాడు...ఎవరు ఎడ్జెస్ట్ చేశారో గానీ...మేం కూర్చున్న ఓ రెండు నిముషాల్లో అక్కడి లైట్స్ డిమ్ ఐ పోయాయి...ఐనా నోరిప్ప లేదు మిళింద్...ఇలా లాభంలేదని నేనే కదిలించాను...‘...సుధా, నువ్వూ పెళ్ళి చేసుకుంటున్నారటగా!...’ అంటూ!...పొడిగా ‘...ఊఁ...’ అన్నాడు తప్ప మరి నోరిప్పలేదు...‘... మధు ని అలా హత్తుకుపోయిందని సుధ మీద కోపం వచ్చిందా?...’ అని మళ్ళీ పొడిచాను ...
...‘...ఊహూ...అదేం లేదు...మాకది అలవాటే!...ఆ లెక్కన, నేను మిమ్మల్నలా నలిపేసినందుకు మీ హబ్బీ, మధు సర్ కి కోపం రావాలిగా!?...’ అని ఎదురు ప్రశ్నేశాడు... ‘...మధు నా మొగుడు కాదు బాబోయ్ ’...అని అరవాలనే కోరికని అణిచేసుకుంటూ‘...మరింకెందుకో ఆ అలక!...’ అన్నాను...‘...మా అమ్మని పార్టీలకి తీసుకురాకూడదు...’ అన్నాడు తల దించుకుని... నాకు విషయం అర్థమైంది...‘...మిళింద్, ఆవిడని...చనిపోయిన నీ తండ్రి భార్యగానే చూస్తున్నావు గానీ, ఇంకా యవ్వనం సడలని ఆరోగ్యవంతురాలైన స్త్రీ గా గుర్తించడం లేదు...’ అన్నాను...
‘...నాకు తెలుసు ఆ విషయం...అందుకే...భార్య లేని సుధ తండ్రి...అదే వాసుదేవ్ కీ...నా తల్లికీ , నేనూ, సుధా యు.యస్ కి వెళ్ళే లోగా పెళ్ళి చెయ్యాలనీ, ఈ లోగా వాళ్ళిద్దరినీ దగ్గర చేద్దామనీ, ఈ పిక్నిక్ ప్లాన్ చేశాం...మా అమ్మ రెచ్చిపోయి వికాస్ సర్ తో అలా డాన్స్ చేస్తూంటే వాసు గారు ఏమనుకుంటారూ?...’ అన్నాడు జేవురించిన మొహంతో... నాకు ఒళ్ళు మండిపోయింది...‘...నీ మగ బుధ్ధి పోనిచ్చుకున్నావుగాదు...ఆడదానికో న్యాయం, మగాడికో న్యాయమూనా!?...అటు చూడు...నీ సుధా వాళ్ళ నాన్న, వకుళ వంపుల్ని ఎలా నిమిరేస్తున్నాడో! ’ అన్నాను...‘...నేను ముచ్చట పడ్డ మగాడితో ఈ వకుళ పిల్ల చాన్స్ కొట్టేసింది కదా!...’ అన్న కసిని మనసులోనే అణుచుకుంటూ...తనూ అటూవైపు తల తిప్పాడు...
....మా కుర్చీల్నుంచి ఓ పదడుగుల దూరం లో డాన్స్ ఫ్లోర్ ఓ చివర, వకుళ తో ఏదో సీరియస్ గా చర్చిస్తూనే, తన చేతి వేళ్లతో, దాని మెత్తటి పిరుదుల్నీ,సన్నటి నడుంనీ,...అప్పుడప్పుడు దాని పల్చటి పొత్తికడుపు మీద టెంపరరీగా పడే మూడు ముడతల్నీ నిమురుతున్నాడు...అలా చేసినపుడు దానికి కితకితలెడుతున్నాయేమో!...అది మెలికలు తిరిగిపోతూ, తన బంగారు రంగు గుబ్బల్ని అతగాడి చాతీకి రుద్దుతూంటే ,అవి చూపరులని రెచ్చగొట్టేట్టుగా...అలవోకగా...స్పాంజ్ బంతుల్లా, ఎగిసెగసి పడుతున్నాయి...అర చిరునవ్వుని తన పెదాల మీద మెరిపిస్తూ... మత్తొలికే కళ్ళతో వాసుదేవ్ ని రెచ్చగొడుతూ కబుర్లు చెప్పేస్తూంది...
.‘...ఉఫ్!...పిచ్చెక్కించే సైజులావిడవి...చెరో అరకిలో ఉండవూ!... బ్రాసియర్ వేసుకోకపోయినా అవెంత నిక్కి బింకంగా ఉన్నాయో!...’ అన్నాడు మిళింద్...‘...అర చేతుల్తో దాని స్థనాల్ని తూకం వేశావేంటీ!?...’ అన్నాను వేళాకోళంగా...‘...ఉహూ!...ఆవిడంత ఛాన్స్ ఇవ్వలే!...ఐనా ఎందుకలా అన్నారూ?...’ అంటూ మిళింద్ ఎదురు ప్రశ్న...‘ మరి...వాటి బరువెలా చెప్పగలవేంటీ?..’ అన్నాను ...నా స్వరం లోఈర్ష్యని దాచుకోకుండా ‘...అలా...చేస్తేనేగానీ తెలీదేంటీ!?...చూపుల్తో అంచనా వెయ్యచ్చు...’ అన్నాడు.. మిళింద్...
....ఏ కామ పిశాచం పూనిందో నాకు!.‘...ఓహో!...ఐతే నేను బ్రా వేసుకున్నానో లేదో చెప్పగలవా!... ఇవి...ఎంత బరువుంటాయో చెప్పగలవా!...’ అంటూ ...సినిమా శ్రీదేవిలా...ఓ లిప్త ...నా గుబ్బల వైపు రెప్పలార్పి వాడిని కవ్వించాను...‘...చెప్తే నాకేమిస్తారూ!...’ అన్నాడు...‘...నీక్కావలసినది!...’ అంటూ కూర్చున్న కుర్చీ వెనకాతల చేతులు బిగించి ...రొమ్ముని కొద్దిగా విరిచి...వాడిని రెచ్చగొట్టాను...వెంటనే ఫలితం కనిపించింది...కాసేపు నాగుబ్బల వైపూ, మరికాసేపు వకుళ స్థనాలవైపూ దీక్ష చూసి...‘...మీరు డెఫినిట్ గా బ్లౌజ్ కలర్ బ్రా వేసుకున్నారు...లేక పోతే...కనీసం...చెరో కిలో ఉండే ఆ పొత్రాలు...అంత బింకంగా పొడుచుకురావు...’ అన్నాడు...‘...ఓడిపోయావ్!...’ అన్నాను...‘...బ్రాసియర్ వేసుకోలేద...’న్నట్లుగా చేతుల్తో సైగ చేస్తూ!
‘...మామూలు బ్రాసియర్ కాక పోయినా ఓ చిన్న సపోర్ట్స్ ఉండుంటుంది మీ బ్లౌజులో!...’ అన్నాడు......‘...లేదన్నట్లుగా తలని అడ్దంగా తిప్పాను...‘...చెక్ చేస్తే తప్ప నే ఓడిపోయినట్లు ఒప్పుకోను...’ అన్నాడతగాడు...నా గుబ్బల్ని పరీక్షగా చూస్తూ...‘...ఎలా చేస్తావేంటీ!...’ అని గొణుగుతూ తల వాల్చుకుంటూ అతడివైపు ఓరగా చూశాను...అదే నా కొంప ముంచింది...
...అతగాడు లిప్తలో నాకు దగ్గరగా జరిగి, నా వీపుకీ, కుర్చీ బాక్ రెస్ట్ మధ్య ఖాళీలోంచి తన ఎడం చేతిని దూర్చేసి...జాకెట్ మీదినుంచే నా వీపుమీద , ఎడమ భుజం మీద బ్రాసియర్ ఉండే స్థలం లోచూపుడు వేలితో కాసేపు వెతికి ...వేళ్లని నా ఎడమ స్థనం మీదికి పోనిచ్చాడు...ఒళ్ళంతా పులకింత లెడుతూంటే ...సన్నగా వణుకుతూ ,.భుజం మీది పైట క్లిప్ ని కొద్దిగా లూజ్ చేసి, కొంగుని అతగాడి చెయ్యిని కవర్ చేసేలా కిందికి జార్చాను... ఇప్పుడు మిళింద్ వేళ్ళు నా గుబ్బల లోయ లోకీ, ఆతర్వాత కుడి స్థనం మీదికీ పాకి వెతుకులాటని కంటిన్యూ చేశాయి...‘...దొరికిందా!...’ అని కవ్వించాను... అతగాడి స్పర్శ కొద్దిగా అలవాటవ్వడంతో...
...ఏం మాట్లాడకుండా నా బ్లౌజ్ అడుగు హుక్స్ ని ఒక చేత్తోనే విప్పడానికి తంటాలు పడుతున్నాడు...అవి విడివడ్డం లేదు...‘...ఛీ...వద్దు...ఐనా ఎందుకూ!...అదీ లైట్లల్లో!?...’అని సణిగాను...‘...అక్కడేమైనా సపోర్టుందేమో అని!!...’ అంటూ నా ఒళ్ళోకి చెయ్యి జార్చి...టేబుల్ కింద దేనికోసమో వెతుకులాట మొదలెట్టాడు...‘...చేస్తానన్నదేంటి!...చేస్తూందేంటీ!...’ అని మత్తుగా దీర్ఘం తీస్తూ నా కుర్చీని టేబుల్ కి మరింతగా దగ్గరగా జరిపి...‘ వీడు చీర మీంచే వేళ్లని పూరెమ్మల్లో దిగేసేలా ఉన్నాడు బాబూ!...’ అనుకుంటూనా తొడల్ని దానికింద దాచుకుంటూ ...బెరుకు బెరుకుగా దిక్కులు చూశాను...మమ్మల్నెవరైనా గమనిస్తున్నారేమోనని...
చుట్టు పక్కల ఎవ్వరూ కనిపించలేదుకానీ...డాన్స్ ఫ్లోర్ నుంచి చెట్టా పట్టాలేసుకుని, లైట్ తక్కువున్న ఓ టేబుల్ వైపెళ్తూన్న ఓ జంట కనిపించింది ... ముందు ‘...ఎవరోలే! మాలాంటి బాపతేమో!...’ అనుకున్నా...మగాడి నడక పరిచయమైనదిగా అనిపించడంతో మరో క్షణం పరిశీలనగా చూసి వికాస్ ని గుర్తు పట్టాను...‘...ఎవరా లేడీ!... వకుళా!?...అనుకుంటూ జాగ్రత్తగా చూశా!...కన్సీల్డ్ లైటింగ్ ప్రభావమేమో, పింక్ చీరలోంచి ఆడమనిషి వంపులు కొట్టొచ్చినట్లు కనిపిస్తున్నాయ్...‘...వకుళ పిల్ల సరుకులింత పెద్దవికావు...మరెవరో ఈవిడ!...’ అనుకుంటూండగానే వాళ్ళు ఓ టేబుల్ దగ్గరకి చేరారు...నా సస్పెన్స్ విడిపోయింది...వికాస్, రాధ... తన భారీ స్థనాల్ని టేబుల్ మీద ఆనించి...రెండర చేతుల్నీ గెడ్డం కింద పెట్టుకుని సిగ్గులొలకబోస్తూ, ఏదో డిస్కషన్ మొదలెట్టింది...నేననుకున్నట్లుగానే వికాస్ చేతుల్ని ముందుకి జాపి వేళ్లతో ఆవిడ గుబ్బల్ని నిమిరినట్లున్నాడు...ఇంతదూరంనుంచీ ఆవిడ స్థన సంపద వణకడం...ఆవిడ బుగ్గల్లో గులాబీలు పూయడం...ఆవిడ పెదాలు అస్పష్టంగా కదలడం... స్పష్టంగా కనిపించింది...మరుక్షణం వికాస్ కుడి చెయ్యి టేబుల్ కిందికెళ్ళడం... మీద వేలాడుతూన్న లైట్ డిమ్ ఐపోడం ఒకేసారి జరిగాయి...
...ఇంతలో మా టేబుల్ మీదున్న లైట్ కూడా డిమ్ ఐపోయింది....‘...అక్కడేదో కంట్రోలున్నట్లుందనుకుంటూండగానే మిళింద్ రెండు చేతుల్తో నా బ్లౌజ్ క్రింది హుక్స్ ని విడదీయడం కూడా జరిగిపోయింది...‘...ఇష్ష్...పిసికేస్తాడేమో బాబూ వాటిని...’ అనుకుంటూ తన వేళ్లని బైటికి లాగబోయాను కానీ అవి...నేననుకున్న వైపుకి కాకుండా బ్లౌజ్ కింది పట్టీని...పట్టి, పట్టి వెతకడం మొదలెట్టాయి... ‘...బ్లౌజ్ అడుగున ఓ స...న్నటి సపోర్ట్ ఇస్తా మేమ్...... బ్రాసియర్ లేకుండానే మీ స్థనాలు నిక్కబొడుచుకున్నాయనే ఫీలింగ్ కలుగుతుంది....చూసే వాళ్ళకి...’ అన్న టైలర్ షాప్ ఆవిడ కొంటె మాటలు గుర్తుకొచ్చాయి...‘...రహస్యాన్ని పట్టుకున్నాడు తుమ్మెదగాడు...’ అనుకుంటూ నేనే మరో హుక్ ని తప్పించి... వాడి రెండు చేతుల్నీ నా గుబ్బల మీదికి లాక్కున్నాను....
...మిళింద్ రెచ్చిపోయాడు...కుదుళ్ళ దగ్గర్నుంచీ మర్దించేస్తున్నాడు...చను మొనల్ని నలిపేస్తున్నాడు...నేను మైకంగా బాక్ రెస్ట్ కి చేరబడి...తలని వెనక్కి వాల్చి మత్తుగా, తృప్తిగా కళ్ళు మూసుకున్నాను... తను నా కుడి చేయినట్టుకుని తన తొడలమధ్యకి లాక్కున్నాడు...మొహమాటపడుతూనే వాడి మగతనాన్ని...ఓసారి వేళ్లతో ట్రేస్ చేశేసరికి నాకు ఒళ్ళు ఝల్లుమంది....నా స్పర్శతో మరింత నిగిడిన ...మొడ్డ...ని మరోసారి ట్రేస్ చేస్తూ... ‘...ఎంత?...ఎనిమిదా!...తొమ్మిదా!!...’ అన్నాను కోరికతో వణికే గొంతుతో....
.‘...తొమ్మిదికి పైమాటే!...’ అన్నాడు మిళింద్...‘...అబ్బ!...అంతుందా!!...’ అన్నాను జీర బోయిన గొంతుతో...‘...అనుమానమైతే చెక్ చెసుకోవచ్చుగా ...అబ్బ!...అంతుందా!!...అనకపోతే!!! ’...అన్నాడు...ఓ లిప్త తన తొడలవైపు చక్రాల్లాంటి కళ్ళతో సైగ చేసి... ఆపైన నాకళ్లల్లోకి కొంటెగా చూస్తూ...‘...నేను టైమ్ అడిగాను...అబ్బ!...అంతైందా!!...అని...’ అన్నాను సిగ్గుతో ముడుచుకుపోతూ!...‘...నేనూ టైమే చెప్పాను...తొమ్మిదీ రెండు...’ అన్నాడు మిళింద్...చిలిపిగా కన్ను గీటుతూ ఒళ్ళో ఉన్నతన మొబైల్ ని పైకెత్తి చూపిస్తూ...
............ ............ ............ ........................ ............ .............. ............ ............
‘...ఏయ్ సంధ్యా! తొడల్నింకాస్త విప్పుకోండి...’ అంటూన్న మిళింద్ వేడ్కోలు విని, నెమ్మదిగా కళ్ళు తెరిచి మొబైల్ లో టైం చూశాను...తొమ్మిదీ పన్నెండు....‘...మరో మూడు నిముషాలదాకా నా ఒళ్ళు వీడి స్వంతం...’ అనుకుంటూ వాడడిగింది చేసి...మైకంగా బాక్ రెస్ట్ కి చేరబడి..."...ఈకాసేపట్లో నన్నంతగా లొంగదీసుకోగల్గాడన్నమాట ఈ మిళింద్ గాడు...సరసుడే!...’ అనుకుంటూ తలని మత్తుగా వెనక్కి వాల్చి...గత పదినిముషాల్లో జరిగినదాన్ని నెమరు వేసుకుంటూ తృప్తిగా కళ్ళు మూసుకున్నాను...ఇంతలో మ్యూజిక్ తారస్థాయికి చేరడంతో ఆ చప్పుడికి తెలివొచ్చి చుట్టూ చూశాను...
‘...ఎవరూ మమ్మల్ని పట్టించుకున్నట్లు లేరు...’...అనుకుంటూ కొంచేం దూరం లో ఉన్న వికాస్- రాధ జంట మీద కళ్ళు ఫోకస్ చేశాను...డిమ్ లైట్ లోకూడా టేబుల్ మీద పరుచుకున్న ఆవిడ గుబ్బల్ని అరచేతుల్తో రుద్దుతూ, పెదాల్ని జుర్రుకోవడం కనిపించింది...ఆవిడా పెరిగిన మ్యూజిక్ స్థాయి ని గమనిందేమో!...వికాస్ ని తోసేసి...దూరం జరిగిపోయింది...
హాల్లో లైటింగ్ నెమ్మదిగా పెరగడం ‘...చాల్లే ఇంక లే!...’ అంటూ నేనూ మిళింద్ గాడి తలని పక్కకి తోసేసి...బ్లౌజ్ ని, చీర కుచ్చెళ్లనీ సర్దుకుని ...వకుళెక్కడుందా! అని డాన్స్ ఫ్లోర్ కలయజూశాను ...ఎదురుగా కనిపించిన దృశ్యం చూసి...‘....ఏయ్ మిళింద్!...చూడు నీకు కాబోయే మామ గారేంచేస్తున్నాడో!...’ అంటూ వకుళ ,వాసుదేవ్ జంటల వైపు చూపించాను...టేబుల్ కిందినుంచి పెదాలు తుడుచుకుంటూ లేచిన మిళింద్ కి...
...డాన్స్ చివరి కి వచ్చేసినట్లుంది...ఆఖరి డ్రమ్ బీట్ పడగానే వకుళ నడుం మీద చెయ్యేసి తన ఒంటికొత్తుకున్నాడు వాసుదేవ్......సైడ్ నుంచి చూస్తున్నామేమో!... మొదట, పొటకరించిన దాని చనుమొనలు ,ఆ వెనక, చెరో అరకిలో బరువున్న వెన్నముద్దల్లాంటి దాని మెత్తటి గుబ్బలు, అతగాడి చాతీని ఒత్తడం స్పష్టంగా కనిపించింది నాకూ, మిళింద్ కీ......‘...లక్కీ బాస్టర్డ్...’ అని కాబోయే మామగారికి మిళింద్ ఇచ్చిన బిరుదు నా చెవిన పడడంతో, నా పెదాల పైన మెరిసిన చిరునవ్వుని గమనించి, ఎఱ్ఱబడ్డ మొహాన్ని తిప్పుకున్నాడు మిళింద్...
ఆ జర్క్ కి గులాబి రేకుల్లాంటి వకుళ పెదాలు వాసుదేవ్ పెదాలకి దగ్గరయ్యాయి...తన పెదాల్తో వాటిని చటుక్కున అందుకున్న వాసుదేవ్... తమ టేబుల్స్ కి వెళ్ళిపోతూన్న జంటలు చప్పట్లు కొట్టే దాకా వదల్లేక పోయాడు...ఇంతలో వికాస్, రాధ జంట టేబుల్ దగ్గర్నుంచి లేచి వాళ్ల పక్కకి రావడంతో, ‘...సారీ!...ఐ కుడ్ నాట్ రెసిస్ట్!!...’ అన్నట్లుగా పెదాలు కదిపి, వకుళ చేతిని వికాస్ చేతిలో పెట్టి, ...రాధ నడుం చుట్టూ చేయ్యేసి, మొహం మీద మెరిసే,,, సిగ్గు... మొహమాటపు కలగాపులగాల చిరునవ్వుని దాచుకుంటూ వాళ్ళ టేబుల్ వైపు వెళ్ళిపోయారు...
...‘...తీరిందా నీ బాధ!...’ అన్నాను...అందుబాటులో ఉన్న మిళింద్ తొడని దువ్వుతూ......నా గోళ్ళు ఇంకా సడలని అతగాడి మగతనం గుండుకి తగిలాయేమో!...చలి జ్వరం వచ్చిన వాడిలా వణికి...నా వైపు కసెక్కిన ఎద్దులా చూసి... ‘...ముఖ్యమైనదొకటి చెప్పనే లేదు...’అంటూ గబగబా చెప్పి...‘...ఎలాగైనా మీ వాళ్ళనొప్పించాలి...ప్లీజ్...’ అంటూలేచి నిలబడ్డాడు... మా టేబుల్ వైపొస్తూన్న మధు, సుధ లని చూసి....‘... మా వాళ్ళతో మాట్లాడి చెప్తా!...ప్రాబ్లం ఉండదనుకుంటా!...’ అంటూ నేనూ లేచాను...‘...ఆప్ కే అమానత్ సర్...’ అంటూ నన్ను మధుకి అప్పగించి...సుధ నడుంని తన చేత్తో చుట్టేసి వాళ్ళ టేబుల్ వైపెళ్ళిపోయాడు మిళింద్...
...‘...ఏంటి మాట్లాడి చెప్తానంటున్నావ్?...తెల్లారేదాకా నువ్వు నాప్రాపర్టీవే!...’ అంటూ నన్ను మధు మీదికి లాక్కున్నాడు...‘....పద !...చెప్తాను!...’ అని తన చేతుల్లో ఇమిడిపోతూ మా టేబుల్ వైపు దారితీశాను...
...మేం టేబుల్ కి ఓ నాలుగడుగులుండగానే నన్ను ఒక్కసారి మీదకి లాక్కుని పెదాలందుకోబోయాడు...‘..ఛీ...పబ్లిక్ ప్లేస్ లో ఏంటిదీ!...’ అంటూ విడిపించుకుని దూరం జరిగాను....‘...నువ్వింత మొహమాటపడిపోతున్నావ్ గానీ, మా ఆవిడని చూడు... నీ మొగుడి ఒళ్ళోకి దూరిపోయి...ఎలా కువకువలాడుతుందో!...వెనకనించి దింపించుకుందేమో కూడానూ...’ అంటూ ఆల్మోస్ట్ వికాస్ ఓ తొడ మీద కూర్చుని ఏదో చెప్తూన్న వకుళ ని చూపించాడు ...
మమ్మల్ని చూడగానే నా మొగుడి నుంచి కాస్త దూరం జరిగి... ఎఱ్ఱబడ్డ బుగ్గల్తో తన మొగుడి వైపోసారి చూసి, వెంటనే కళ్ళు వాల్చుకుంది...‘...ఏం చెప్పుకుంటున్నారేంటీ!?...’ అనడిగాను...‘...వాసు కబుర్లు !...’ అని తేల్చేసిందది...‘...ఏముందీ!...ఒక విడోవర్ గోడేగా...’ అంటూ కూర్చున్నాడు మధు, నేను తన పక్కనే సెటిలయ్యాను...‘...డాన్స్ చేస్తూంటే అతగాడి మొడ్డ తనకెక్కడ గుచ్చుకుందో చూపిస్తూంది...’ అన్నాడు వికాస్...‘...ఆ ముసలినక్క కంత సీన్ కూడానా!...నిన్నూ,నన్నూ ఉడికించడానికి నాటకాలాడుతుంది...ఐనా ఎంతుందేంటి వకూ వాడిది!...’ అని అడిగాడు మధు......‘...తెలీదు...’ అని గొణిగింది వకుళ...నేల చూపులు చూస్తూ...‘...ఓహో! మరైతే...బొడ్డు దాకా వస్తుందేమో బాబూ అతగాడిది!... అని ఎలా వగలు పోయావ్!...’ అన్నాడు వికాస్...దాన్ని వదలకుండా‘...డాన్స్ లో తనకి దగ్గరగా అడుగేస్తే...నిగిడిపోయిన...అతడి...అది...ఈ...ప్రాంతాల్లో గుచ్చుకుందని బొడ్డు చూపించానేగానీ ...ఎంతుందో చెప్పడానికి...దాన్ని...నేనేం ముట్టుకోలేదు ...మర్యాదస్తుడు గనక వెంటనే సారీ చెప్పుకుని...అలా జరగడానికి కారణాలు చెప్పుకుంటూ వచ్చాడు...’..అంది వకుళ ఎఱ్ఱబడ్డ మొహంతో...
‘...ఏవిటో అవి!...’ అన్నాడు మధు దాన్ని వెక్కిరిస్తూ...‘...తల్లి చనిపోయేసరికి నాల్గేళ్ళున్న సుధకి అన్యాయం జరుగుతుందేమో అని...మళ్ళీ పెళ్ళి చేసుకోకుండా ఉండిపోయాననీ చెప్పాడు...’అంది వకుళ...‘...అంటే ఇన్నేళ్ళూ మడికట్టుకుని కూర్చున్నాడా!...’అని కవ్వించాడు వికాస్...‘...ఉప్పు ,కారాలు తింటూన్న వాడెలా ఉంటాడనుకున్నావ్!...ఆడది పక్కలో లేకుండా ఒక్క రాత్రి ఉండలేని నువ్వా వాసుని వెక్కిరించేది!..., కూతురికి అన్యాయం జరగకుండా, తన...వయసు అవసరాల్ని...తీర్చుకోడానికి పడ్డ యాతనల్ని ధైర్యంగా చెప్పుకున్నాడతగాడు...’ అంది వకుళ కోపంగా!...
‘...రకరకాల కధలు చెప్పి, కాపురాలు చేసుకుంటూన్న ఆడాళ్ళ సానుభూతిని కొట్టేసి...ఆ పైన వాళ్ళని లోబరుచుకోడంలో తన తండ్రి సిధ్ధహస్తుడని, తన స్నేహితురాళ్ల తల్లులెందర్నో వశపరచుకోడం కళ్ళారా చూశాననీ..సుధ చెప్పింది నిజమేననన్నమాట!... అదిగో!...మీ ఫ్రెండ్ భార్య కి గాలం వేస్తున్నాడు మా నాన్న!...అంటూ వాసుదేవ్ తో డాన్స్ చేస్తూన్న నిన్ను చూపించి...జాగ్రత్త అని చెప్పండావిడకి!!...అంది నవ్వుతూ...నువ్వు పడిపోయి అడ్వాన్స్ గా పెదాల్నప్పగించేశావ్!.ఇంకేమైనా కోరాడా!...ఒప్పేసుకున్నావేంటీ జాలి పడీ !’ అని నవ్వుతూ దాన్నిరెచ్చగొట్టాడు మధు...వికాస్ జతకలిపాడు
...ఇంతలో డిన్నర్ సర్వ్ ఐంది...సర్వర్స్ వెళ్ళిపోగానే భోజనం కానిస్తూ సంభాషణ కంటిన్యూ చేశాం...
...‘...మీలాంటిమగాడైతే అలాంటి పాడు కోరికే కోరుండేవాడు....ఆ తండ్రీకూతుళ్ళు ఒకళ్ల సుఖం కోసం మరొకరు పడే తపన తెలిస్తే మీరు సిగ్గుతో తలొంచుకోవాలి!...’ అంటూ ఘాటుగా బదులు చెప్పింది వకుళ...‘...ఓహో ఏంటో వాళ్ళ తపన!...’ అంటూ దాన్ని మరింత ఉడికించాడు వికాస్...
‘...నేను పెళ్ళిచేసుకుని వెళ్ళిపోతే నిన్ను చూశేదెవరు?...అంచేత నువ్వూ పెళ్ళి చేసుకో!...లేకపోతే నేనూ మానేస్తాను...’ అంటూ సుధ ఒకటే గొడవట...ఈ వయస్సులో పెళ్ళిచేసుకుని తలనెప్పులు కొని తెచ్చుకోడం నా వల్లకాదు ...నా బాధ నేను పడతాగానీ...నువ్వూ, మిళింద్ పెళ్ళి చేసుకుని మీ కెరీర్ చూసుకోండి...అని చెప్తే సుధ వినటం లేదు...పైగా సుధా, మిళింద్ కలిసి...నాకో పెళ్ళి కూతుర్ని చూపించడానికి ఈ పిక్నిక్ ప్లాన్ చేశారు... అని వాపోయాడు వాసు...’ అని వకుళ గుక్క తిప్పుకోకుండా చెప్తూంటే...
‘...ఆ మాటా చెప్పిందిలే సుధ...’ అని అడ్డు తగిలి...‘...వయసు పైబడుతూన్నా తన తండ్రికి కామం తగ్గక పోగా, మరింత పెచ్చుమీరిందనీ...ఈ మధ్య తన స్నేహితురాళ్ళని కూడా వదలటంలేదనీ, ఓ పిల్లైతే ‘...మీ నాన్న మాంఛి పనివాడే!...ట్రై చెయ్యకూడదూ ఓ సారి!...’ అని సలహా ఇచ్చిందనీ , తలెక్కడ పెట్టుకోవాలో తెలీలేదనీ వాపోయి, ఓ తగిన బొంత ని తగిలిస్తే తప్పతన తండ్రి లొంగడని నిర్ణయించుకుని...పెళ్ళి చూపుల పని మీద ఇక్కడికొచ్చామనీ, చెప్పుకొచ్చింది సుధ...’...అని ముగించాడు మధు...
‘...ఇంతకీ ఎవరో ఆ పెళ్ళికూతురు!...’ అని వెక్కిరించాడు వికాస్...‘... మిళింద్ తల్లి, రాధ....’ అంది వకుళ...‘..ఛ!...’ అన్నాడు వికాస్...‘....ఎందుకో ఆ ఛీత్కారం!...’ అన్నాను...‘...అల్లుడి తల్లి, అక్క చెల్లెలి వరస!...ఆ మాత్రం తెలీదా మీకు ’ అన్నాడు తను కోపంగా...‘...చెల్లెలి వరసే గానీ, రక్తసంబంధపు చెల్లెలుకాదుగా!...’ అన్నాను...‘... అవున్లే!..సరైన జోడీయే! ఆవిడా గ్రంధసాంగురాలేగా!...’ అన్నాడు వికాస్...‘...ఎందుకలా అంటున్నావ్?...నిన్ను తన గుబ్బల్ని నిమరనిచ్చినందుకూ, నీ చేత ముద్దులెట్టించుకున్నందుకూనా!...అదే పని నేనూ, వకూ, ఆ మిళింద్ తోనో, వాసుతోనో చేస్తేనో!!...’ అంటూ నిలదీశాను వికాస్ ని...
...‘...ఆవిడ తన చీర కొంగుతో నా చేతుల్ని కవర్ చేసినా, నువ్వు పట్టేశావన్నమాట!...’ అని వికాస్ నవ్వుతూ అంటూంటే...‘...ఓ జాణని మరో జాణే పట్తగల్దు గురూ!...ఇంతకీ ఎంతున్నాయేంటీ ఆవిడవి?...’ అని కళ్ళెగరేశాడు మధు....‘...భలే సైజులు మధూ ఆవిడవి...రెండు చేతులూ చాల్లే దనుకో! ...మరి...సుధవి ఎంతున్నాయేంటీ!...’ అంటూ మధుని అడిగాడు...‘...బింకంలో సంధ్య వాటికి మంచి పోటీనిస్తాయిలే!...పైగా ఆ నిపుల్స్ టచ్ చెయ్యాలి గురూ! ...వకుళ వి పట్టుకొచ్చి, సంధ్య వాటికి అతికించినట్లు ఉన్నాయి...’ అన్నాడు మధు కన్ను గీటుతూ....మరింకేం! నీ ఐడియా బాగుంది సంధ్యా!...నాకూ, మధుకీ, అభ్యంతరాల్లేవు...వాళ్లతో మాట్లాడు...’ ...అని నాతో చెప్పి ‘...నీ వాటికన్నా కూడా పెద్దవి వకూ రాధవి!...’ అన్నాడు వికాస్, దాన్ని రెచ్చగొట్టడానికి...‘...మరింకేం!...ఈ రాత్రికి...వాటి...మధ్యే తల దాచుకో!...నా ఊసెందుకు నీకూ!!...’ అని చురుగ్గా జవాబు చెప్పింది వకుళ...
....‘...ఇంతకీ ఏమడిగాడు వాసు నిన్ను?...’ అన్నాడు మధు, సంభాషణని ట్రాక్ మీదికి పట్టుకొస్తూ! ...‘...మీరిద్దరూ పెళ్ళిచేసుకుంటే, మా తల్లితండ్రులు సుఖంగా ఉన్నారన్న తృప్తి మా ఇద్దరికీ ఉంటుంది...’ అని మిళింద్ సుధ లు పట్టుపడితే...ఆలోచిస్తా...అన్నానేకానీ మన చుట్టూ ఉన్న సమాజం సంగతేంటి! మా సంబంధమేమని చెప్పుకోవాలి?...సుధ, మిళింద్ మమ్మల్నేమని పిలుస్తారు?...రాబోయే మనవలచేత ఏమని పిలిపించుకోవాలి?...పిచ్చెక్కిపోతూందనుకో ఆలోచిస్తూంటే!...సైకాలజిస్టువికదా!...ఏమైనా పరిష్కారం చెప్పు వకుళా!... అన్నాడు వాసు...’ అని ఆగింది వకుళ...‘.ఇంతకీ ఏం సలహా ఇచ్చావేంటీ...’ అనడిగాడు వికాస్....‘...చెప్తా!...మిగిలిన ముగ్గురూ మీకేం చెప్పలేదా!?...అది చెప్పండి...ఆ తర్వాత...’ అంటూ దాటేసింది వకుళ...‘...నే నప్పుడే చెప్పేశాగా!...వీళ్ళిద్దరే చెప్పాలి...’ అన్నాడు మధు...నా వైపూ, వికాస్ వైపూ చూస్తూ...నేనేం మాట్లాడకుండా భోజనం చేస్తూ ఉండిపోయాను...‘...సంధ్య...ఆకలి మీదున్నట్లుంది...నే చెప్తాలే!...’ అంటూ వకుళ వైపు చూస్తూ మొదలెట్టాడు వికాస్ ... (end of page 90)
‘... నీ వాసు చెప్పిందాని స్టైల్లోనే ఉంది...మిళింద్ తన ఒక్కగానొక్క కొడుకని...తనే తల్లి తండ్రి ఐ వాడిని పెంచిందట మూడేళ్ళ వయసువాడైనప్పటి నుంచీ!...ఆవిడకీ కామం పాలు ఎక్కువేట...పైగా మిలటరీ మొగుడి ప్రోత్సాహంతో ‘...స్వాప్...’ కి అలవాటు పడ్డ ప్రాణమేమో...నిద్రలో పసివాడి చేతులు ...వీటి...మీద పడితే చెమ్మగిల్లి పోయేదాన్నని...’...సినిమా వాంప్ లా తన కుండల వైపు కళ్ళార్పి చెప్పింది...టేబుల్ మీద తన గుబ్బల్ని ఆనుస్తూ...అపుడే నేను వాటి కిందికి చేతులు దూర్చడం...ఆవిడ పైట కొంగుతో నా చేతుల్ని కవర్ చెయ్యడం జరుగుత...నువ్వెలా చూశావ్ సంధ్యా! ’...అని నన్నడుగుతూ ఆగాడు వికాస్... ‘...కళ్ళు మూసుకుని పాలు తాగితే లోకంకి తెలియదు...అనుకుందిట...నీలాటిదే ఓ గండు పిల్లి... కానీ!...’ అంది వకుళ నా బదులు సమాధానం చెప్తూ... ‘...సరే ...’ అంటూ కంటిన్యూ చేశాడు వికాస్...
...ఒంట్లో తాపాన్ని ఓర్చుకోలేక తనో పక్క సతమతమౌతుంటే...ఆఫీస్ లో...బాస్ లు... అనే మగపశువుల చూపుల తూపులు...ఎవరో ఒకర్ని తృప్తి పరచవలసిన పరిస్థితులు... దాంతో సేఫ్ పార్టీలని ఎంచుకుని...వాళ్ల ప్రలోభానికి తలొగ్గినట్లు నటిస్తూ, తన కోరికల్ని తీర్చుకునేదట!... కొడుకు కష్టపడి మంచి పొజిషన్ లోకొచ్చాడనీ...తన పట్ల వల్లమాలిన ప్రేమతో...తనేమైపోతానో అని...విదేశాల్లోఎన్ని మంచి అవకాశాలొచ్చినా వదులు కుంటున్నాడని చెప్పి... సుధ పరిచయమైన తర్వాత ఏంజరిగిందో గానీ ఇద్దరూ కలిసి...తనని పెళ్ళి చేసుకోమని...అప్పుడు వాళ్ళుకూడా,మనశ్శాంతితో కెరీర్ చూసుకుంటామనీ ఒకటే గొడవట...ఆ పని మీదే ఓ వరుడిని పరిచయం చేస్తామని, ఇక్కడికి తీసుకొచ్చారని...సిగ్గుల మొగ్గైపోతూ చెప్పిందావిడ....’అని ముగించాడు...
‘...ఓ చెంప నీ చేత...వాట్ని...పిసికించుకుంటూనే... పై సంగతులన్నీ చెప్పిందా!?...ఇంతకీ ఎవరో ఆ వరుడు!...’ అని అడిగింది వకుళ...‘...నీ వాసు...’ అని వికాస్ సమాధానం ...‘...అది తెలిసిందేగా! నిన్నేమైనా కోరిందా ఆవిడ?...’అంది వకుళ...‘...ఆహా!...’ అన్నాడు వికాస్...‘...ఏంటో అది!?...’ అన్నాను... తన వైపు ఓరగా చూస్తూ!...‘...నవ్వొస్తూంది...ఆవిడ అడిగింది తల్చుకుంటూంటే!...అది చెప్తాలే గానీ, నీకేం చెప్పాడేంటి మిళింద్?...’ అంటూనే...‘...ఏమంటుకుంది సంధ్యా అక్కడ!...’ అన్నాడు వికాస్, నా మొహాన్ని పరీక్షగా చూస్తూ...‘....జాగ్రత్తగా తుడుచుకున్నానే...ఇంకా ఏం మిగిలిపోయిందోరా భగవంతుడా!...’ అని మనస్సు లో అనుకుంటూ...పైకి...‘...ఏముందీ!...’ అని ఎదురు ప్రశ్నేస్తూ మొహాన్ని నాప్కిన్ తో తుడుచుకుని...‘...మీరందరూ చెప్పుకొచ్చిందే!...’ అన్నాను ...నా తత్తరపాటు దాచుకోడానికి కళ్ళు వాల్చుకుంటూ... ‘...తప్పించుకోకు...మిళింద్ వెర్షన్ కూడా విందాం...చెప్పు...’ అంటూ బలవంత పెట్టాడు...ఇక తప్పదురా!...అనుకుని ...భోంచేస్తూనే మొదలెట్టాను...
...‘...మొగాడికో రూలూ, ఆడదానికో రూలూనా?... అంటూ తన తల్లి కాముకత్వాన్ని వెనకేసుకొస్తూనే...ఆవిడ విశృంఖలతని చెప్పుకుంటూ వచ్చాడు...
తండ్రి చనిపోయిన కొత్తల్లో తల్లి పక్కనే పడుక్కునేవాడిననీ...రాత్రి మంచం కుదుపులకీ, రొప్పులూ, మూల్గులకీ మెలుకువొచ్చి లేస్తే, రెండు జతల చేతులు తన్ని జోకొట్టేవనీ మొదలెట్టాడు, ఎఱ్ఱబడ్డ మొహంతో...తల్లి ఆఫీసులో, లొకాలిటీలో ,బంధువర్గంలో, అంకుల్స్ అందరూ తనని ఓవర్ గా ముద్దుచేస్తూంటే...గ్రహించలేక పోయానని...తను పెద్దౌతున్నకొద్దీ తల్లి జాగ్రత్త పడిందేగానీ అలవాట్లని మానుకోలేదనీ...అట్లాఅని, తననీ, తన చదువునీ ఎన్నడూ అశ్రధ్ధ చేయలేదనీ, అంచేత తనూ చూసీ చూడనట్లుండడం అలవాటు చేసుకున్నాననీ చెప్పాడు, చిన్నబోయిన మొహంతో!...’...అని చెప్తూంటే ...సంధ్యా...అన్న వకుళ పిలుపు విని దాని మొహం చూశాను...అది నాలికతో పై పెదవిని నాక్కుంది...సైగ గ్రహించి, నేనూ ఆపనే చేశాను నాలిక్కి ఉప్పుప్పగా...వగరుగా రుచి తగిలేసరికి...అదేంటో అర్థమై...ఒళ్ళు ఝుల్లుమనడంతో సన్నగా వణికాను...
...‘...వాడి తలని గుబ్బలకదుముకుని ఓదార్చినట్లున్నావ్!...వాడేదో చేసుంటాడు...అది గుర్తుకొచ్చిందా సంధ్యా!’ అన్నాడు...అది చూసిన వికాస్,ఈర్ష్యని చిరునవ్వు వెనక దాచుకుంటూ! ‘...నువ్వు , వాడి తల్లి స్థనాల్ని...నలిపేస్తే లేని తప్పు,ఆ కుఱ్ఱగాడు నీ భార్య...వాటిని....ముట్టుకుంటే తప్పొచ్చిందా!?...’ అంటూ చిందులు తొక్కింది వకుళ ...‘...ఆ మాట నేనన్నానా!...తనేం చేసిందో...వాడింకేం చేశాడో...చెప్పమన్నాను...అంతే!...’ అన్నాడు వికాస్ కొంటెగా కన్ను గీటి... ‘...మరింకేం!...చెప్పేయ్యవే జరిగింది!...’ అంటూ నన్ను పొడిచింది వకుళ...
‘...మిళింద్ కి కను ముక్కు తీరులో, కుతి లో తల్లి పోలిక, తండ్రి పర్సనాలిటీ వచ్చిందిట...అంచేత కాలేజ్ లో ఉండగానే బాగా ఏపుగా ఎదిగాడట ...దాంతో రాధ వెనక పడ్డ మొగాళ్ల భార్యలు మిళింద్ ని చేరదీసి...అన్నీ... నేర్పించడంతో...కాలేజీ స్థాయికొచ్చేసరికి, అటు ,లేడీ స్టాఫ్ లోనూ, ఇటు అమ్మాయిల్లోనూ మాంఛి సరసుడుగా పేరొచ్చేసిందట...ట్రిక్కులకోసం యంగ్ మేల్ స్టాఫ్ కూడా తన చుట్టూ చేరుతున్నారని గర్వపడినా, వాళ్ళు తన తల్లి పరిచయం కోసం తనతో స్నేహం చేస్తున్నారని గ్రహించి దూరంగా ఉండేవాడట...
...ఉద్యోగంలోకూడా ఇదే కధ...‘...బలే సరుకురా మీ అమ్మ ...నువ్వూ ట్రై చేసేరాదూ చీకట్లో...’ అని ఒకడంటే చచ్చేట్లు చావగొట్టాడట వాడిని...‘...అది అబధ్ధం కాదుగా!...’ అని నలుగురూ నిలదీస్తే...తల్లి సమస్యని ఎలా పరిష్కరించాలా? ...అనే ఆలోచనలో పడ్డాడట... సరిగ్గా అప్పుడే సుధ తో పరిచయం ...అది ,ప్రేమగా మారిపెళ్ళి చేసుకుందామనే ఆలోచన కలగ్గానే కుటుంబాల వివరాలు మార్చుకోడంలో...ఇద్దరిదీ ఒకే సమస్య... అని బయటపడింది...ఈ సుముహూర్తాన... వీళ్ళిద్దరికీ పెళ్ళి చేస్తే...అన్న ప్రపోజల్ సుధ తీసుకొచ్చిందట...మొదట్లో వద్దన్నా...ఇదే మంచిదనిపించిందట మిళింద్ కి కూడా ...అందుకే ఈ ట్రిప్ ...’ అన్నాడు మిళింద్...అని ముగించాను...
...‘ఇంతకీ నిన్నేం అడిగాడు?...’ అన్నాడు మధు...మీరు చెప్పారేంటీ,నేచెప్పడానికి...’ అని బిగదీసుకున్నాను...కాసేపు నువ్వు ముందంటే నువ్వు ముందని వాదులాటలోనే డిన్నర్ పూర్తైంది...‘...అందరూ ఒకటే అడిగారని నా అనుమానం...అంచేత, వాళ్ళ కోరికని స్లిప్స్ మీద రాస్తేనో!...’ అంది వకుళ...ఇదీ బాగానే ఉందనుకుని, ఆపనే చేశాం...ఒక్కొక్క స్లిప్ తెరిచి చూసే డ్యూటీ మగాళ్ళుచ్చుకున్నారు...ఓ నిముషం లో పని పూర్తి చేసి...‘...మాకేం అభ్యంతరం లేదు...’ అంటూ, మీసంగతేంటీ!...అన్నట్లుగా కళ్ళెగరేశారు\ మా వైపు చూస్తూ...మాకూనూ...’ అన్నాం....నేనూ,వకూ ఓ క్షణం మొహాలు చూసుకుని...మావైపే ఆతృత తో చూస్తూన్న వాళ్ల గ్రూప్ కి థంబ్స్ అప్ చెప్పాం...కాసేపట్లో ...థాంక్స్... అంటూ మా టేబుల్ దగ్గరకొచ్చారు ...ముందు మిళింద్ ,సుధ..., వెనకే వాసు రాధలు...‘...రండి... రిసిప్షన్ దగ్గరకెళ్ళి ఏర్పాట్లు చూద్దాం!...’ అంటూ అందరం లేచాం...
‘...నువ్వాగవే!...’ అంటూ వికాస్ వెనకే బయల్దేరిన నా చేయుచ్చుకులాగి, ‘...మీరు నడుస్తూండండి...మేం వస్తాం...’ అంది వకుళ వికాస్ తో...‘...ఇది నన్ను పట్టేసినట్లుంది...’ అనుకుంటూ ఆగిపోయాను... ఇంతలో ‘...సంధ్యా మాట...’ అంటు వికాస్ పిలిచేసరికి నా గుండెలు దడ,దడ లాడాయి...
దాంతో అడుగు ముందుకదలేదు...‘...వెళ్ళూ!...’ అంటూ వకుళ తోసింది...‘..ఇందాకే అదోలా చూశాడు...ఇప్పుడేమంటాడో!...’ అనుకుంటూ వికాస్ వైపు నడిచాను.... ..... .... .... ఓ మూడు, నాల్గు నిముషాల తర్వాత తేలిక పడ్ద మనస్సుతో వెనక్కొచ్చి...‘...లేవే!.. వెళ్దాం!...’ అన్నాను...‘...అలాగేలే!...విషయం తెలుసుకోందే నే వస్తానేంటీ!...’ అంటూ నన్ను లాగి కూర్చోపెట్టి...‘ ఊ...ఇప్పుడు చెప్పు, నీ మొగుడ్ని ఎలా బురిడీ కొట్టించావో !...’ అంది వకుళ... ‘...ఛా! పోవే!...అటువంటిదేం లేదు...మన మగాళ్ళు ఆగలేకుండా ఉన్నారు...నడూ!’ అంటూ తప్పించుకోబోయాను... ‘...నా దగ్గరా నీ నాటకాలు...వికాస్ నిన్ను ఏదో విషయం మీద నిలదీయడం...కాస్త బెట్టు చేసింతర్వాత, నువ్వు జరిగిందొప్పుకుంటూ తన గుండెలమీద పడి ఏడవడం...తను నిన్ను ఓదార్చి, నీ దగ్గర్నుంచి ఏదో ప్రామిస్ తీసుకోడం...నేను చూస్తూనే ఉన్నాలే!...’ అని నిలదీసింది వకుళ...
...‘...మొగుడూ, పెళ్ళాలన్నతర్వాత లక్ష దెబ్బలాటలూ, సారీలూ వస్తూనే ఉంటాయ్....ఎవరైనా అవన్నీ చెప్పుకుంటారేంటీ!...ఎవరిదాకా ఎందుకూ?... నువ్వు చెప్తావా!?...’ అంటూ తప్పించుకోబోయాను...అది వదల్లేదు...‘...మన మధ్య రహస్యాల్లేవన్న సంగతి మనిద్దరికీ తెలుసు...అదంతా ఎందుకూ!... వికాస్ నిన్నేమని అడిగాడో చెప్తే...నువ్వు జరిగిందంతా చెప్తావా!...’ అని ఛాలెంజ్ చేసింది...‘...అలాగే!...’ అంటూ నేనూ సిధ్ధపడ్డాను...‘...సరే ఐతే!...అని...
‘...***** ** ****?...’ అంటూ నా మొగుడు అన్న ఓ మూడు పదాల వాక్యాన్ని పచ్చిగా రిపీట్ చేసింది...దాంతో నా దిమ్మ తిరిగి పోయింది...‘...ఎలా పట్టేశావే?...’ అన్నాను ఓ క్షణం తర్వాత తెప్పరిల్లి... ‘...నే చెప్తాలే!...ముందు నువ్వు మొదలెట్టు...’ అంటూ నన్ను పొడిచింది వకుళ...
...ఇక తప్పక... ...‘...వెళ్ళూ!...’ అంటూ నన్ను తోశావా!...’ అంటూ మొదలెట్టాను...తనవైపు నే నడుస్తూంటే మన టేబుల్ నుంచి, ఓ నాలుగడుగుల దూరంలో... ఎడం చేత్తో సగం విస్కీ ఉన్న గ్లాసుని పట్టుకుని,విలాసంగా నిలబడి...నా నడుం మెలికల్నీ, బొడ్డు కదలికల్నీ, గుబ్బల ఎగసిపాటునీ, తొడల తత్తరపాటునీ తేరిపారి చూస్తున్నాడు వికాస్ ...నా కంగారు అణుచుకోడానికి ‘...ఏంటి, కొత్తగా చూస్తున్నావ్!?...’అంటూ తన పక్కకి చేరగానే, కుడి చేత్తో నా నడుంని చుట్టేసి, కొంచెం లైట్ తక్కువున్న వైపు తీసికెళ్తూ....‘...సంధ్యా!...ఓ విషయం చెప్పు’ ...అన్నాడు, డ్రింక్ సిప్ చేస్తూనే నా కళ్ళల్లోకి సూటిగా చూస్తూ....
‘..ఏమడుగుతాడో!?...నీకు వినిపిస్తూందేమో!...’ అనుకుంటూ వెనక్కి చూసి...నీకు మా మాటలు వినిపించవని రూఢి చేసుకుని, నీ వైపు వీపెట్టి...‘...ఏంటో అడుగూ!?...’ అన్నట్లు కనుబొమ్మలెగరేశాను...‘...నేను రాధ మీద చెయ్యేడం నిజంగా చూశావా!...లేకపోతే ఫేకావా!?...’ అన్నాడు వికాస్...‘...ఫేకాను అంటావా?...మీ టేబుల్ మీది లైట్ ని డిమ్ చేసేలోగా జరిగింది నే చూడలేదనుకున్నావా!...ఆవిడ స్థనాల మీంచి చూపు తిప్పకుండా,రెండుచేతుల్నీ టేబుల్ మీద జాపడం... కొనగోళ్ళతో ఆవిడ గుబ్బల్ని మీటడం, ఆవిడ పులకింతలతో సన్నగా వణికి... అవి నీకందుబాటులోకొచ్చేలా ఇంకాస్త ముందుకి జరగడం స్పష్టంగా కనపడింది నాకు...’...అన్నాను...నాదే పైచేయి అయ్యిందికదా!...అని లోలోపల పొంగిపోతూ...
...‘...ఆ ఇంటికీఇల్లు ఎంత దూరమో, ఈ ఇంటికీ ఆ ఇల్లు అంతేదూరమంటారుగా!...’ అన్నాడు వికాస్...‘...అవును...ఐతే!?...’ అన్నాను...‘...మరి మిళింద్ మీ టేబుల్ కిందికెందుకు దూరాడో!?...’ అన్నాడు...‘...అదా!...నేనక్కడ మర్చిపోయిన మొబైల్ ని తీసుకురావడానికి!...’ అన్నాను... గోడ కట్టినట్లు అబధ్ధం ఆడానని గర్వపడుతూ... ఆ ఓవర్ కాన్ఫిడెన్సే నా కొంప ముంచింది...‘....నువ్వక్కడ మొబైల్ ఎప్పుడు మర్చిపోయావ్?!...అన్నాడు కొంటెగా నవ్వుతూ...‘...దొరికిపోయానురా భగవంతుడా!...’ అనుకుంటూ చూపులు తిప్పుకున్నాను...‘...ఓ మాటడగనా!...’ అన్నాడు...‘...ఊ!...’ అని తల దించుకున్నాను...‘...అర నిముషం దాకా మౌనం....‘ ఏంటా!?...’ అనుకుని తలెత్తాను...
....గ్లాస్ ఎడం చేత్తో పట్టుకుని...కుడి చేతి చూపుడు వేల్ని నోట్లో పెట్టుకుని...చీకుతున్నట్లు నటిస్తున్నాడు... నా గుండె నిముషానికి నాల్గొందల సార్లు కొట్టుకుంటూన్న ఫీలింగ్ ని అణచుకుంటూ...‘...ఏంటో అడుగూ!?...’ అన్నాను...ఎలాగో గొంతు పెగుల్చుకుని...‘...అడగాలా!?...’ అన్నాడు...తన నోట్లోంచి వేలు తీస్తూ!...‘...అడక్కపోతే ఎలా చెప్పేదీ?...’అన్నాను...‘...***** ** ****?...’ అన్నాడే!...స్వరం పెంచకుండా!...ఎలా గ్రహించాడా అని నిర్ఘాంతపోయాననుకో వకూ!...ఐనా నువ్వెలా పట్టేశావే ఆమాట!...అదీ అంత దూరం నుంచి!!.’...అన్నాను... లిప్ రీడింగ్!...అది సరే నువ్వేమన్నా వేంటీ ...అంది వకుళ...‘...ఏంటా బూతు కూత!?...’ అన్నానమ్మా...ఓ క్షణం తర్వాత తేరుకుని...‘...అదటుంచు...ఇంతకీ అవునా? కాదా!?...’ అని నిలదీస్తే...ఇక తప్పించుకోలేక... ‘...అవును...’ అన్నట్లుగా తలాడిస్తూ ఓరగా తన మొహం వైపు చూశాను....
...కోపం కనిపించకపోయేసరికి ‘...ఈజీ...’ గా తీసుకున్నాడనుకుని...‘...అమ్మయ్య..’ అనుకుంటూ...పక్క చూపులు...అదే...నీ వైపు... చూశాను...నా చుబుకం పట్టుకుని, తనవైపు తిప్పుకుంటూ, గ్లాసు లో మిగిలిన విస్కీని ఒక్క గుటక లో మింగి...నా కళ్లల్లోకి చూస్తూ...‘...*****...కదూ!...’ అన్నట్లు కళ్ళెగరేశాడు...‘...అప్పుడేనే వకూ, నేను తన గుండెలమీద పడిపోయి...‘...అనుకోకుండా జరిగిపోయింది వికాస్...’ అంటూ భోరుమంట!... అది చూసి నువ్వు మా దగ్గరకి రాబోయినట్లున్నావ్...నిన్ను ఆగమని చెయ్యూపాడు కదూ!?... ఓదార్పుగా తను కాసేపునా జుత్తు నిమిరే సరికి నేను తేరుకోడం చూశావుగా!...‘...అప్పుడన్నాడమ్మా...‘...ఎంజాయ్ చేశావా?...’ అని...మొహమాట పడుతూనే...అవునన్నట్లుగా తలూపానమ్మా!...‘...ఇంటికెళ్ళింతర్వాత జరిగింది, జరిగినట్లు, పొల్లుపోకుండా చెప్పాలి!...అన్నాడు..‘....సరే...’ అన్నాను...‘...ప్రామిస్!?...’ అన్నాడే!...అప్పుడే తన చేతిలో చెయ్యేసి ప్రామిస్ చేస్త!...’ అంటూ ముగించాను...
‘....ఇంటికెళ్ళింతర్వాత...వికాస్ కి ...ఏం చేస్తూ చెప్పుకుంటావో నాకు తెలీదుగానీ నాకు మాత్రం ఇపుడు చెప్పాల్సిందే!...’ అంటూ పట్టూ బట్టీంది వకుళ...‘...సరే తల్లీ చెప్పక ఛస్తానా!...’ అంటూ మొదలెట్టాను...
‘...మొహమాటపడుతూనే మిళింద్ గాడి మగతనాన్ని... వేళ్లతో ట్రేస్ చేసి... ‘...ఎంత?...ఎనిమిదా!...తొమ్మిదా!!...’ అని... కోరికతో వణికే గొంతుతో, అడిగాననీ....‘...తొమ్మిదికి పైమాటే!...కావలిస్తే చెక్ చేసుకో మన్నాడనీ...చెప్పాను గుర్తుందా!... అనుమానం తీర్చుకోడానికి వాడన్న పనే చేసి... ...‘...అదృష్టవంతురాలు...’ అని గొణిగేశానే!...‘...ఎవర్నీ!...అదృష్టవంతుల్ని చేస్తున్నారూ?...’ అన్నాడు మిళింద్...నేనేం మాట్లాడలేదు...‘...సుధనేగా!...’ అన్నాడు ...నా బదులు తనే సమాధానం చెప్పుకుంటూ....‘...ఒక్క ఈ సుధే అనేముంది? అసలే తుమ్మెదగాడివి!...ఎన్ని పువ్వుల్లో సుధల్ని జుర్రు కున్నావో!!...’అన్నాను...చిర్రెత్తి...‘...మరింకేం!...పూర్తిగా వికసించిన ఈ సంధ్యాపుష్పానికేం అభ్యంతరం లేనట్లేగా ఈ తుమ్మెద కి తేనెలు అర్పించడానికి!!...’ అంటూ నా ఎడమ తొడ మీద చేయేసి...నెమ్మదిగా వేళ్ళని లోపలికి జొనపబోయాడు...‘...ఛీ!...నేనలా అన్లేదు...’ అన్నాను తన వేళ్లని బయటికి లాగేస్తూ...‘...పైకి అనాలేంటీ!...మనం ...అలా...ఆపక్క...పొడుగాటి సోఫాల దగ్గరకి వెళ్ళొచ్చేయచ్చు...డాన్స్ అయేలోగా!...’ అంటూ బెల్లించాడే!...’ అన్నాను బరువుగా ఊపిరి వదుల్తూ!
...‘...హీట్స్ లో ఉన్నావ్!...ఎలా వెళ్తావ్ లే!!...’ అంది వకుళ... ‘...ఆ మాటే చెప్పానులేమ్మా ...ఒద్దుబాబూ!...అసలే ఫెర్టైల్ పీరియడ్ లో ఉన్నానూ!...’ అని దీర్ఘం తీస్తూ!...’ తను వదిల్తేగా ...‘...నో ప్రాబ్లం...హెల్మెట్ ఎప్పుడూ నా జేబులో ఎప్పుడూ ఉంటుంది...’ అన్నాడు...నా తొడల్ని నిమురుతూ...‘...నన్ను మాటల్తో, చేతుల్తో దువ్వుతూ, రెచ్చగొడుతున్నాడు బాబూ ఇతగాడు..ఓ సారి...ట్రై చేస్తేనో!...’ అనిపించినా ‘...నాకలా ఇష్టం లేదు...’ అన్నాను ఓ నిముషం మౌనం తర్వాత....‘...పోనీ!...ఓ ఓరల్ తో ఐనా తృపి పడతాను...’ అన్నాడు...
‘...ఛీ!...ఇక్కడెలా!? బాగోదేమో!!..., అని గొణిగానుదిక్కులు చూస్తూ ‘... థ్రిల్లింగ్ గా ఉంటుంది...మీరు ఊ అనండి చాలు...నేనేర్పాట్లు చేస్తాను...’ అంటూ పాకెట్లు వెతుక్కోడం మొదలెట్టాడు...‘....దేనికోసమో ఆ వెతుకులాట!...’ అన్నాను ‘...ఏదైనా నాణెం కోసం...ఎవరు మొదలెట్టాలో డిసైడ్ చెయ్యడానికి టాస్ వెయ్యాలిగా!...మీదగ్గరుందా?...’ అనడిగాడు... ‘....లేనట్టుంది!...ఐనా మీ ...హెల్మెట్ ...నే ఉపయోగించచ్చుగా!...’ అని అతగాడ్ని కవ్వించి...పర్స్ లో వెతకడం మొదలెట్టాను...‘...అది మరో పువ్వుకి రిజర్వడ్...ఐనా ఇవున్నాయిగా మీదగ్గరా!...’ అంటూ నా గుబ్బలవైపు చెయ్యి చాచాడు...
‘...ఛీ!...వీటితో టాస్ ఎలా వేస్తారూ!...’ అంటూ ముడుచుకుపోతూంటే...మిళింద్ చటుక్కున ముందుకొంగి...మెడలో వ్రేలాడుతూన్న మంగళ సూత్రపు రెండు బిళ్ళల్ని పట్టేసుకుని, ఓ అరచేతిలోంచి మరో దాంట్లోకి మార్చేస్తూ కాసేపు తిప్పింతర్వాత...దేంట్లో ఉన్నాయో చెప్పుకోండి...’ అంటూ టేబుల్ మీద మోచేతుల్ని ఆనించి...మూసిన గుప్పెళ్లని నాముందు నిలబెట్టాడు...‘...ఓస్!...ఇదో పనా!...చిటికెలో పట్టేస్తా!...ఆ తర్వాత అంతా నాఇష్టప్రకారం జరగాలి...’ అని షరతు పెట్టాను...ఈపేరుతో ఓరల్స్ ఎగ్గొట్టచ్చు...’ అనుకుంటూ!...‘...సరే!...నే గెలిస్తే మాత్రం నే చెప్పినట్లు చెయ్యాలి...’ అన్నాడు మిళింద్...
....పట్టుకోయే ముందు భగవంతుడ్ని మనస్సులో ప్రార్థిస్తూ...అని నేను చెప్తూంటే...‘...ఏమని ప్రార్థించావ్?...ఓడిపోగొట్టు బాబూ!... అనా!!...’ అని కిసుక్కున నవ్వింది వకుళ...‘...ఛీ! పోవే!...’ అంటూ దాన్నోసారి గిల్లి...‘...నన్ను తప్పించు భగవంతుడా!...అనుకుంటూ ఓ గుప్పెటని పట్టుకుని ...ఊ...విప్పూ...అన్నా నమ్మా!...’ అంటూ కంటిన్యూ చేశాను...‘..ఊ!...’ కొట్టింది వకుళ...
‘...మీరే విప్పుకోండి...’ అన్నాడే!...సరే...అంటూ బిగించిన తన వేళ్ళని విప్పడం మొదలెట్టాను...అవో పట్టాన విడివడితేనా!...ఇంతా కష్టపడి ఓ వేల్ని విప్పి...మరోదాన్ని విప్పబోతే...మొదటిదాన్ని మూసేయడం మొదలెట్టాడు...ఇలా కాదని...నా రెండు చేతుల్తో వాడి గుప్పెటని పట్టుకుని...బలమంతా ఉపయోగించి...వాడి చిటికెన వేల్ని విప్పి దాన్నిమళ్ళీ మూసేయకుండా నా గుండెలకి దగ్గరగా లాక్కుని...మరో వేలు విడదీయడంలో పడ్డాను...‘...సందట్లో సడేమియా...’ లాగ వాడు ఆ వేల్తో నా గుబ్బల లోయని కెలకడం మొదలెట్టాడు...పులకింతల్ని ఓర్చుకుంటూ మిగిలిన మూడు వేళ్ళనీ విప్పేసరికి...కొంటెగా నవ్వుతూ తనే బొటకనవేల్నిప్పేశాడు...చూస్తే...ఆ అరచేయి ఖాళీ!....సిగ్గు...తమకాలు మనస్సుని ఉక్కిరి బిక్కిరి చేస్తూంటే...నా రెండరచేతుల్తో ఎఱ్ఱబడ్ద మొహాన్ని కప్పుకున్నానమ్మా ...
....‘...సంధ్యా!...మొహమాటంగా ఉందా?...’ అన్నాడు... నా అర చేతుల్ని మొహం మీదినుంచి పక్కకి తప్పించి, కళ్ళల్లోకి చూస్తూ...ఏమనాలో తెలీక కను రెప్పల్ని వాల్చుకున్నాను...‘....పోనీ!...నే మొదలెట్టనా!?...’ అంటూ నా బుగ్గల్నీ, పెదాల్నీ తన వేళ్ళతో నిమరడం మొదలెట్టాడే!...‘...ఎక్కడా!?...’ అన్నాను బలహీనంగా!...‘...ఇక్కడే!...ఈ టేబుల్ కిందే!!’ అన్నాడే!...అని ఆగాను...‘...ఎలాగే తల్లీ!...అదీ మన హైట్ వాళ్లం!!..’ అంది వకుళ... ఒక అర చేతిని గుబ్బలకీ, మరో దాన్ని తొడల మధ్యా ఒత్తుకుంటూ...‘...నేనూ ఆ మాటే అన్నావకూ!...‘...ఇలా!!...’ అంటూ తన కుర్చీని కొద్దిగా వెనక్కినెట్టి...మోకాళ్ళని నేలకాన్చి ...టేబుల్ కిందికి తల దూర్చేసి...చీరని పైకెత్తేస్తూ మోకాళ్ళని ముద్దులాడ్డం మొదలెట్టాడే!...‘ ఛీ!...లే బాబూ!!...అన్నానమ్మా...అసంకల్పితంగా తొడల్నిప్పుకుంటూ ’ అని నేనంటూంటే...‘...నువ్వా పని చేసింతర్వాత వాడు లేస్తాడనే అన్నావా ఆమాట?...’ అంది వకుళ బొంగురు గొంతుతో...
‘...నేనూ లేవడనే అనుకున్నా వకూ!...కానీ మిళింద్ చటుక్కున పైకి లేచి...‘...చూశారా...ఎంత ఈజీయో!...సిక్స్ టూ ఉన్న నేనే టేబుల్ కింద పడితే...ఫైవ్ ఫోర్ ఉన్న మీరూ...ఫైవ్ సిక్స్ ఉన్న మీ వకుళా ఈజీగా పట్టేస్తారు...నేలని తాకే ఈ టేబుల్ క్లాత్ చూడండి..ఈ డిమ్ లైట్ లో నర మానవుడికి తెలీదు ... దాని కింద ఏం జరుగుతుందో!...ఏమంటారు!?...’ అన్నాడే వాడు...అని నే చెప్పుకుపోతూంటే...‘...నిజం చెప్పు సంధ్యా!...నా పేరు వాడెత్తాడా? లేక నువ్వు కలుపుతున్నావా?...’ అంది వకుళ నన్నాపి...‘...వింటూండు, నీకే తెలుస్తుంది, వాడికి నీమీదెంత కోరికుందో!...’ అంటూ కంటిన్యూ చేశాను...
‘...ఎందుకలా అడిగారు?...’ అని ఎదురు ప్రశ్న వేసిందావిడ... ‘...ఇందాకా స్నాక్స్ తింటూన్నపుడు ఏదో సలహా కావాలన్నారు...మీ వాళ్ళు...’ అంది వకుళ...’ఏమిటో అది?...’ అంది ఆవిడ జాణతనంగా!...ఏమో! మిళిన్ ఐతే డాన్స్ టైం లో నాతో ఏదో మాట్లాడుతానన్నాడు...’ అన్నాను కొంటెగా...‘...వాసు కూడా అలాగే అన్నాడు...’ అంది వకుళ...నా వైపు చూసి కొంటెగా కన్ను గీటుతూ...ఇంతలో మంద్ర స్థాయిలో మ్యూజిక్ మొదలైంది...అంతవరకూ అటూ,ఇటూ పచార్లు చేస్తూన్నవాళ్ళు తమ టేబుల్స్ ని చేరుతున్నారు...
...రాధ కూడా లేచి ‘....నన్నెందుకూ అడగడం!..కాసేపట్లో డాన్స్ పేరుతో వాళ్లనెలాగూ మీ కొంగులకి కట్టేసుకుంటారుగా!...అప్పుడే అడగండి !...’ అంటూ మా వైపో వంకర చూపు విసిరి వాళ్ళ టేబుల్ వైపు బయల్దేరింది...త్రోవలో ఎదురై ఆపబోయిన వికాస్, మధు కి...ఏదో చెప్పి వెళ్ళిపోయింది...‘...ఏమన్నారేంటి ఆవిడని!...’ అంటూ మమ్మల్ని నిలదీశారు మా మొగుళ్ళు...
...‘...అబ్బో!...అప్పుడే అంత ప్రేమ పుట్టుకొచ్చిందా ఆవిడ మీద!?...’ అంటూ ఎదురు దాడికి దిగాం...నేనూ వకుళా...ఇంతలో జంటలు ఫ్లోర్ మీదికి వెళ్లడం ప్రారంభమైంది...కుదేలైపోయి‘...మనమూ వెళ్దామా?...’ అంటూ చేతులు చాపారు మావైపు...
...ఓ అరక్షణం నేనూ వకుళా మొహాలు చూసుకున్న తర్వాత...అది వికాస్ చేతినీ, నేను మధు చేతినీ అందుకుని డాన్స్ ఫ్లోర్ చేరాం...‘...మమ్మల్ని అనుకరించండి...ఇట్ విల్ బి ఫన్...’ అంటూ మైక్ లో చెప్తున్నారు... స్టేజ్ మీద డాన్స్ చేస్తూన్న ఓ ప్రొఫెషనల్ యువ జంట... మ్యూజిక్ తో పాటు నెమ్మదిగా కదులుతూనే, కనుకొలకల్లోంచి చుట్టూ ఉన్న వాళ్ళని గమనించాను...మాకు ఒక పక్క... భారంగా కదులుతూన్న మొదటి లైన్ ముసలి జంట,వాళ్ళ పక్కనే...చిన్న మూవ్మెంట్స్ కే ఒళ్లంతా కదిలిపోతూన్న బొద్దు గుమ్మా, మొగుడూ...
...వాళ్ల పక్కనే...ఇందాకా వకుళ పిరుదుల్ని పిసికిన కుఱ్ఱగాడితో పాటుఒంటికి హత్తుకుపోయే జీన్స్ మీద .‘...డోంట్ స్టేర్...ఇట్ ఈజ్ బాడ్ మానర్స్...’ అని ఘోషిస్తూ, మగ చూపుల్ని అటు వైపు ఆకర్షించే టీ షర్ట్ వేసుకున్న ఓ కుఱ్ఱ పిల్ల ...డాన్స్ చేస్తున్నారు... ...బొద్దు గుమ్మ స్థనాలు పెండ్యులమ్ లాగ, తెగ ఊగి పోతున్నాయి ...కుఱ్ఱ పిల్ల తన జుత్తుని సర్దుకునే నెపంతో ప్రతీ అర క్షణానికీ....దబ్బపళ్ళల్లాంటి తన చళ్ళు ఎగిసి పడేలా భుజాల్నిషోగ్గా కుదిపేస్తూ, కబుర్లు చెప్పేస్తూ డాన్స్ చేసేస్తూంది...
మరో పక్క చూస్తే వికాస్, వకుళ ....వాళ్ల పక్కనే మిళింద్ ...సుధ ల జంట....‘...ఇందాకా నా గుబ్బలమీదా, పిరుదులమీదా వేళ్ళు నాట్యం చేయించిన కుఱ్ఱగాడు ఏమైపోయాడా !...’ అనుకుంటూ చుట్టూ చూస్తూంటే...‘...ఇదో!...ఇక్కడున్నాడు...’ అన్నట్లుగా, తనకి ఓ రెండు జంటల అవతలున్న జంట వైపు సైగ చేసింది... అదే పని చేస్తూన్న వకుళ...‘...చూశావే!...నీ ముసలి హీరో డాన్స్ చేయకుండా పెళ్ళి కూరుర్లా సిగ్గులొలక పోస్తూన్న ఆ రాధతో కబుర్లు చెప్పేస్తున్నాడూ!...’ అని నా చెవిలో గుస,గుసలాడింది...నా దగ్గరగా అడుగేసినపుడు..‘...మీకేంటీ బాధ!...మీ కొంగులట్టుకోలేదనా!...’ అన్నాడు ...అది వినేసిన వికాస్...
...లీడ్ జంటని అనుకరిస్తూ, మా పార్ట్నర్ల నుంచి కొద్దిగా దూరంగా జరిగి...చేతుల్ని తలల వెనకాతలెట్టుకుని...భుజాల్నీ,గుబ్బల్నీ కుదుపుతూ ఓ క్షణం... చేతుల్నిపూర్తిగా పైకెత్తి...గుబ్బలతో పాటు... పిరుదుల్నీ, నడుంనీ, వయ్యారంగా కదుపుతూ మరో క్షణం...గడిపేసరికి అందరి చూపులూ మామీదే!... గర్వంగా మొహం మీద పడుతూన్న జుత్తుని కొన గోళ్ళతో వెనక్కి తోసుకుంటూ ,స్వేచ్ఛగా కిందికొదిలేసిన జుత్తుని సర్దుకునే మిషతో భుజాల్ని, వాటితో పాటు గుబ్బల్నీ, అలవోకగా కదుపుతూ...నేనూ, అదీ, కొంచెం సేపు మధుతో, మరింకొంచెం సేపు వికాస్ తో డాన్స్ చేస్తున్నాం... మా చేతులు అందుబాట్లోకొచ్చినపుడు...మమ్మల్ని మీదకి లాక్కుంటున్నారు మగాళ్ళు... సిగ్గులొలకబోస్తూ, వాళ్ల మీద పడి...ఛాతీలకి మా గుబ్బల్ని ఒత్తేస్తూ కదలసాగాం...
...కాసేపట్లో మ్యూజిక్ టెంపో పెరిగింది...అన్ని జంటల స్పీడూ పెరిగింది....పార్ట్నర్స్ మధ్య దూరాలూ పెరిగాయి...టెంపరరీగా జంటల్లో పార్ట్నర్స్ మారు తున్నారు...సంకోచం లేకుండా కొత్త పార్ట్నర్ తో అడుగులూ,చేతులూ కదుపుతున్నారు...బొద్దుగుమ్మ, మధు దగ్గరకీ, నేను ఆవిడ మొగుడి ముందుకీ వచ్చాం... ‘...హాయ్!...మీరు చాలా బాగా డాన్స్ చేస్తారు...’ అన్నాడతగాడు...‘...థాంక్స్...’ అన్నాను...కాజువల్ గా ‘...ఏం బిగువులు!...ఇంత ఫాస్ట్ గా మీరడుగులేస్తూన్నా అవి అస్సలు కదలటంలే!..’ అన్నాడతగాడు....లయ బధ్ధంగా కదులుతూన్న నా గుబ్బలమీదినుంచి చూపులు తిప్పకుండా అడుగులేస్తూ...ఎందుకో!...అతగాడిని ఆట పట్టించాలని పించింది...‘...థాంక్స్ ఫర్ ది కాంప్లిమెంట్...’ అంటూ...సినిమా హీరోయిన్లా...నా స్థనాల్ని పైకీ కిందికీ కదిలేలా...నా ఛాతీని కుదిపి...‘...ఇప్పుడు కదులుతున్నాయా!?...’ అని కవ్వించాను...అతగాడి నోట మాట లేదు... కనుగుడ్లు ఊడి,పడిపోతాయా!...అన్నంతగా పొడుచుకొచ్చాయి...
‘...అలాగా!... ఈ రాత్రికి వీళ్ళని నిద్ర పోనివ్వద్దు గురూ మనం!...’ అన్నాడు మధు......ఇంతలో ‘...లేడీస్ అండ్ జంటిల్మెన్...ప్లీజ్ జాయన్ అజ్ అనే ఎనౌన్స్మెంట్ తో బాటు మ్యూజిక్ స్టార్ట్ ఐంది‘...మీ కొత్త గర్ల్ ఫ్రెండ్స్ మీకంత ఓపికుండనిస్తేనూ!...’ అంటూ రిటార్ట్ ఇచ్చాను...మా మొగుళ్లని రమ్మని పిలుస్తూన్న రాధ, సుధ ల వైపు సైగ చేస్తూ!...ఇంతలో ‘...మే ఐ హావ్ ది ప్లెజర్ ఆఫ్ డాన్సింగ్ విత్ యూ!...’ అన్న మాట విని ,అటు వైపు చూశాను...చిరునవ్వుతో నా వైపు చేయి చాపున్నాడు మిళింద్...‘...కెన్ ఐ డాన్స్ విత్ యువర్ వైఫ్?...’ అని వికాస్ ని అడుగుతున్నాడు...వాసుదేవ్ వకుళ వైపు చేయి చాపుతూ...‘...నో ప్రాబ్లం...’ అంటూ మరొకడి సొమ్ముని అనాయాసంగా ఇంకోడికి దానం చేసి .‘... మీరు వీళ్లని వదుల్చుకుని వచ్చినపుడు కదా !...’ అన్నట్లుగా నవ్వుతూ లేచాడు వికాస్....
...కాసేపట్లో నేను మిళింద్ తోనూ, వకుళ వాసుతోనూ డాన్స్ ఫ్లోర్ చేరాం...ఎడం చేత్తో మా కుడి చేతుల్ని పట్టుకుని...వాళ్ల కుడి చేతుల్ని సుతారం గా మా నడుముల మీదేసి, కదలడం మొదలెట్టారు మిళింద్, వాసు ... మా వెనకే వచ్చి, కాస్త దూరంలో చేరి, మాలాగే మొదలెట్టాయ్ ...వికాస్, రాధ ...మధు, సుధ జంటలు అలాగే ...ఫ్లోర్ నిండుగా ఉండడంతోనో, ఎక్కువ మంది సీనియర్ జంటలు కావడంతోనో...మంద్రంగా నడుస్తూంది మ్యూజిక్... స్థలం తక్కువకావడంతో...ఆడాళ్ళందరూ పార్ట్నర్స్ కి అతుక్కుపోయున్నారు...‘...నలుగురితో నారాయణా!...’ అన్నట్లుగా... నేనూ అదే పని చేశాను......మిళింద్ మొహం చాటంతైంది...
...అప్పటికే మధు కౌగిలిలో ఉన్న సుధ మావైపు గుర్రుగా చూస్తూండడం గమనించి, తనని ఇంకింత ఉడికించాలని, మిళింద్ మెడ చుట్టూ చేతులల్లేసి ...మా పొత్తికడుపులు రుద్దుకునేంత దగ్గరగా జరుగుతూ, మధుకి కన్ను గీటాను...నా ఉద్దేశ్యం అర్థం చేసుకున్న మధు, సుధ ని ఒక్క జర్క్ తో మీదకి లాక్కుని...తన పిరుదుల్ని పిసుకుతూ తనకేసి ఒత్తుకున్నాడు...దాంతో ‘...షాట్...’ అయిపోయిందేమో కన్నెపిల్లకి...మధు గుండెల మీద తల వాల్చేసి మత్తుగా కళ్ళు మూసుకుంది...
...అది చూశాడో!...లేక చూసీ ఈజీగా తీసుకున్నాడో మిళింద్..., నా పిరుదుల మీద చేతులేసి...మ్యూజిక్ తో బాటు కదులుతూన్నట్లుగా, నా మొత్త కి తన మొత్తని రుద్దుకోడం మొదలెట్టాడు...ఏదో...వెచ్చగా తగలడంతో,నాకు ఒళ్ళు జివ్వుమంది...నా అరచేతుల్ని మధ్యలోకి దూర్చి ...గుచ్చుకుంటూన్న ...దాన్ని ... తప్పిద్దామని ప్రయత్నం చేశాను...అది...తప్పుకోక పోగా...నా అరచేతుల్లో నిండిపోయింది...టక్కున చేతుల్లాగేసుకునే సరికి...ట్రౌజర్ లోనే నిగిడిపోయిన అతగాడి అంగం నా పొత్తికడుపుకి తగిలింది...ఒళ్ళు ఝల్లుమంటూంటే వెనక్కి జరగబోయాను...
మిళింద్ వదిల్తేనా!...నా నడుం మీద చేతులేసి నన్ను మరింత దగ్గరగా లాక్కుని...కొద్దిగా టెంపో పెరిగిన మ్యూజిక్ తో బాటు కదిలే సాకుతో...తన వృషణాల దగ్గర్నుంచి...నిగిడిపోయిన తన మగతనపు బొడిపె దాకా...నా మొత్తకి రుద్దుతూ ‘...కౌగిల్లో తేలిగ్గా ఇమడవ్ మీవి!...’ అన్నాడు మత్తుగా ...తన చాతీకి నా స్థనాల్ని ఒత్తుకుంటూ!...నాకు ఒళ్ళు చివ చివలాడి...మిళింద్ కౌగిల్లో మెల్లగా కదులుతూ ‘...ఆ మాటనవలసింది నువ్వు కాదు...ఆయన...’ అన్నాను...వికాస్ వైపు సైగ చేస్తూ...
‘...ఎందుకూ?...’ అన్నాడు మిళింద్...అటు వైపు సరిగా చూడకుండా! ...‘...ఎందుకేంటీ!...ఆ జంటని చూడు...ఆవిడ గుబ్బలు తన పార్ట్నర్ ని ఎలా వెనక్కి తోసేస్తున్నాయో!...’ అన్నాను మరోసారి ‘రాధ - వికాస్’ ల జంట వైపు కళ్లతో సైగ చేస్తూ...మిళింద్ అటు వైపు తల తిప్పేసరికి... రాధ మరో వైపు చూస్తూండడం వల్లో...లేక కళ్లకి నా మీద కామపు పొర కమ్మడం వల్లో...‘...నిజమే!...స్థలం సరిపోకపోవడంతో పైకీ, పక్కలకీ పొంగుతున్నాయి ఆవిడవి!...’ అన్నాడు...కొంచెం పెద్దగా నవ్వుతూ... అది విని... ఆవిడ మా వైపు చూసింది...‘...మా అమ్మ...’ అంటూ బిగిసిన దవడలతో తల పక్కకి తిప్పుకున్నాడు మిళింద్...ఇది చూడని ఆవిడ చూపులు నాతో కలిసేసరికి ...చిన్నగా నవ్వి, నా మొగుడికి మరింత దగ్గరగా జరిగింది...
...‘...మనం అలా...ఆ పక్కకి వెళ్దాం...’ అంటూ నా సమాధానానికోసం వెయిట్ చెయ్యకుండా నన్ను మరో నాల్గు జంటల అవతలకి లాక్కు పోయాడు మిళింద్...‘...ఏయ్!...ఏమైందమ్మా!...’ అంటూ బుజ్జగించాను...జేవురించిన మొహంతో మౌనంగా ఉండిపోయాడేతప్ప ఏమీ మాట్లాడలేదతగాడు...విషయం అర్థమైంది... ‘...ఇందాకా ఏదో మాట్లాడాలన్నావ్ గా!...ఏంటో అది?...’ అన్నాను మిళింద్ ని మూడ్ లోకి తీసుకొద్దామని...‘ అలా కూర్చుని మాట్లాడు కుందాం...’ అంటూ ఖాళీగా ఉన్న ఓ టేబుల్ వైపు దారితీశాడు...ఎవరు ఎడ్జెస్ట్ చేశారో గానీ...మేం కూర్చున్న ఓ రెండు నిముషాల్లో అక్కడి లైట్స్ డిమ్ ఐ పోయాయి...ఐనా నోరిప్ప లేదు మిళింద్...ఇలా లాభంలేదని నేనే కదిలించాను...‘...సుధా, నువ్వూ పెళ్ళి చేసుకుంటున్నారటగా!...’ అంటూ!...పొడిగా ‘...ఊఁ...’ అన్నాడు తప్ప మరి నోరిప్పలేదు...‘... మధు ని అలా హత్తుకుపోయిందని సుధ మీద కోపం వచ్చిందా?...’ అని మళ్ళీ పొడిచాను ...
...‘...ఊహూ...అదేం లేదు...మాకది అలవాటే!...ఆ లెక్కన, నేను మిమ్మల్నలా నలిపేసినందుకు మీ హబ్బీ, మధు సర్ కి కోపం రావాలిగా!?...’ అని ఎదురు ప్రశ్నేశాడు... ‘...మధు నా మొగుడు కాదు బాబోయ్ ’...అని అరవాలనే కోరికని అణిచేసుకుంటూ‘...మరింకెందుకో ఆ అలక!...’ అన్నాను...‘...మా అమ్మని పార్టీలకి తీసుకురాకూడదు...’ అన్నాడు తల దించుకుని... నాకు విషయం అర్థమైంది...‘...మిళింద్, ఆవిడని...చనిపోయిన నీ తండ్రి భార్యగానే చూస్తున్నావు గానీ, ఇంకా యవ్వనం సడలని ఆరోగ్యవంతురాలైన స్త్రీ గా గుర్తించడం లేదు...’ అన్నాను...
‘...నాకు తెలుసు ఆ విషయం...అందుకే...భార్య లేని సుధ తండ్రి...అదే వాసుదేవ్ కీ...నా తల్లికీ , నేనూ, సుధా యు.యస్ కి వెళ్ళే లోగా పెళ్ళి చెయ్యాలనీ, ఈ లోగా వాళ్ళిద్దరినీ దగ్గర చేద్దామనీ, ఈ పిక్నిక్ ప్లాన్ చేశాం...మా అమ్మ రెచ్చిపోయి వికాస్ సర్ తో అలా డాన్స్ చేస్తూంటే వాసు గారు ఏమనుకుంటారూ?...’ అన్నాడు జేవురించిన మొహంతో... నాకు ఒళ్ళు మండిపోయింది...‘...నీ మగ బుధ్ధి పోనిచ్చుకున్నావుగాదు...ఆడదానికో న్యాయం, మగాడికో న్యాయమూనా!?...అటు చూడు...నీ సుధా వాళ్ళ నాన్న, వకుళ వంపుల్ని ఎలా నిమిరేస్తున్నాడో! ’ అన్నాను...‘...నేను ముచ్చట పడ్డ మగాడితో ఈ వకుళ పిల్ల చాన్స్ కొట్టేసింది కదా!...’ అన్న కసిని మనసులోనే అణుచుకుంటూ...తనూ అటూవైపు తల తిప్పాడు...
....మా కుర్చీల్నుంచి ఓ పదడుగుల దూరం లో డాన్స్ ఫ్లోర్ ఓ చివర, వకుళ తో ఏదో సీరియస్ గా చర్చిస్తూనే, తన చేతి వేళ్లతో, దాని మెత్తటి పిరుదుల్నీ,సన్నటి నడుంనీ,...అప్పుడప్పుడు దాని పల్చటి పొత్తికడుపు మీద టెంపరరీగా పడే మూడు ముడతల్నీ నిమురుతున్నాడు...అలా చేసినపుడు దానికి కితకితలెడుతున్నాయేమో!...అది మెలికలు తిరిగిపోతూ, తన బంగారు రంగు గుబ్బల్ని అతగాడి చాతీకి రుద్దుతూంటే ,అవి చూపరులని రెచ్చగొట్టేట్టుగా...అలవోకగా...స్పాంజ్ బంతుల్లా, ఎగిసెగసి పడుతున్నాయి...అర చిరునవ్వుని తన పెదాల మీద మెరిపిస్తూ... మత్తొలికే కళ్ళతో వాసుదేవ్ ని రెచ్చగొడుతూ కబుర్లు చెప్పేస్తూంది...
.‘...ఉఫ్!...పిచ్చెక్కించే సైజులావిడవి...చెరో అరకిలో ఉండవూ!... బ్రాసియర్ వేసుకోకపోయినా అవెంత నిక్కి బింకంగా ఉన్నాయో!...’ అన్నాడు మిళింద్...‘...అర చేతుల్తో దాని స్థనాల్ని తూకం వేశావేంటీ!?...’ అన్నాను వేళాకోళంగా...‘...ఉహూ!...ఆవిడంత ఛాన్స్ ఇవ్వలే!...ఐనా ఎందుకలా అన్నారూ?...’ అంటూ మిళింద్ ఎదురు ప్రశ్న...‘ మరి...వాటి బరువెలా చెప్పగలవేంటీ?..’ అన్నాను ...నా స్వరం లోఈర్ష్యని దాచుకోకుండా ‘...అలా...చేస్తేనేగానీ తెలీదేంటీ!?...చూపుల్తో అంచనా వెయ్యచ్చు...’ అన్నాడు.. మిళింద్...
....ఏ కామ పిశాచం పూనిందో నాకు!.‘...ఓహో!...ఐతే నేను బ్రా వేసుకున్నానో లేదో చెప్పగలవా!... ఇవి...ఎంత బరువుంటాయో చెప్పగలవా!...’ అంటూ ...సినిమా శ్రీదేవిలా...ఓ లిప్త ...నా గుబ్బల వైపు రెప్పలార్పి వాడిని కవ్వించాను...‘...చెప్తే నాకేమిస్తారూ!...’ అన్నాడు...‘...నీక్కావలసినది!...’ అంటూ కూర్చున్న కుర్చీ వెనకాతల చేతులు బిగించి ...రొమ్ముని కొద్దిగా విరిచి...వాడిని రెచ్చగొట్టాను...వెంటనే ఫలితం కనిపించింది...కాసేపు నాగుబ్బల వైపూ, మరికాసేపు వకుళ స్థనాలవైపూ దీక్ష చూసి...‘...మీరు డెఫినిట్ గా బ్లౌజ్ కలర్ బ్రా వేసుకున్నారు...లేక పోతే...కనీసం...చెరో కిలో ఉండే ఆ పొత్రాలు...అంత బింకంగా పొడుచుకురావు...’ అన్నాడు...‘...ఓడిపోయావ్!...’ అన్నాను...‘...బ్రాసియర్ వేసుకోలేద...’న్నట్లుగా చేతుల్తో సైగ చేస్తూ!
‘...మామూలు బ్రాసియర్ కాక పోయినా ఓ చిన్న సపోర్ట్స్ ఉండుంటుంది మీ బ్లౌజులో!...’ అన్నాడు......‘...లేదన్నట్లుగా తలని అడ్దంగా తిప్పాను...‘...చెక్ చేస్తే తప్ప నే ఓడిపోయినట్లు ఒప్పుకోను...’ అన్నాడతగాడు...నా గుబ్బల్ని పరీక్షగా చూస్తూ...‘...ఎలా చేస్తావేంటీ!...’ అని గొణుగుతూ తల వాల్చుకుంటూ అతడివైపు ఓరగా చూశాను...అదే నా కొంప ముంచింది...
...అతగాడు లిప్తలో నాకు దగ్గరగా జరిగి, నా వీపుకీ, కుర్చీ బాక్ రెస్ట్ మధ్య ఖాళీలోంచి తన ఎడం చేతిని దూర్చేసి...జాకెట్ మీదినుంచే నా వీపుమీద , ఎడమ భుజం మీద బ్రాసియర్ ఉండే స్థలం లోచూపుడు వేలితో కాసేపు వెతికి ...వేళ్లని నా ఎడమ స్థనం మీదికి పోనిచ్చాడు...ఒళ్ళంతా పులకింత లెడుతూంటే ...సన్నగా వణుకుతూ ,.భుజం మీది పైట క్లిప్ ని కొద్దిగా లూజ్ చేసి, కొంగుని అతగాడి చెయ్యిని కవర్ చేసేలా కిందికి జార్చాను... ఇప్పుడు మిళింద్ వేళ్ళు నా గుబ్బల లోయ లోకీ, ఆతర్వాత కుడి స్థనం మీదికీ పాకి వెతుకులాటని కంటిన్యూ చేశాయి...‘...దొరికిందా!...’ అని కవ్వించాను... అతగాడి స్పర్శ కొద్దిగా అలవాటవ్వడంతో...
...ఏం మాట్లాడకుండా నా బ్లౌజ్ అడుగు హుక్స్ ని ఒక చేత్తోనే విప్పడానికి తంటాలు పడుతున్నాడు...అవి విడివడ్డం లేదు...‘...ఛీ...వద్దు...ఐనా ఎందుకూ!...అదీ లైట్లల్లో!?...’అని సణిగాను...‘...అక్కడేమైనా సపోర్టుందేమో అని!!...’ అంటూ నా ఒళ్ళోకి చెయ్యి జార్చి...టేబుల్ కింద దేనికోసమో వెతుకులాట మొదలెట్టాడు...‘...చేస్తానన్నదేంటి!...చేస్తూందేంటీ!...’ అని మత్తుగా దీర్ఘం తీస్తూ నా కుర్చీని టేబుల్ కి మరింతగా దగ్గరగా జరిపి...‘ వీడు చీర మీంచే వేళ్లని పూరెమ్మల్లో దిగేసేలా ఉన్నాడు బాబూ!...’ అనుకుంటూనా తొడల్ని దానికింద దాచుకుంటూ ...బెరుకు బెరుకుగా దిక్కులు చూశాను...మమ్మల్నెవరైనా గమనిస్తున్నారేమోనని...
చుట్టు పక్కల ఎవ్వరూ కనిపించలేదుకానీ...డాన్స్ ఫ్లోర్ నుంచి చెట్టా పట్టాలేసుకుని, లైట్ తక్కువున్న ఓ టేబుల్ వైపెళ్తూన్న ఓ జంట కనిపించింది ... ముందు ‘...ఎవరోలే! మాలాంటి బాపతేమో!...’ అనుకున్నా...మగాడి నడక పరిచయమైనదిగా అనిపించడంతో మరో క్షణం పరిశీలనగా చూసి వికాస్ ని గుర్తు పట్టాను...‘...ఎవరా లేడీ!... వకుళా!?...అనుకుంటూ జాగ్రత్తగా చూశా!...కన్సీల్డ్ లైటింగ్ ప్రభావమేమో, పింక్ చీరలోంచి ఆడమనిషి వంపులు కొట్టొచ్చినట్లు కనిపిస్తున్నాయ్...‘...వకుళ పిల్ల సరుకులింత పెద్దవికావు...మరెవరో ఈవిడ!...’ అనుకుంటూండగానే వాళ్ళు ఓ టేబుల్ దగ్గరకి చేరారు...నా సస్పెన్స్ విడిపోయింది...వికాస్, రాధ... తన భారీ స్థనాల్ని టేబుల్ మీద ఆనించి...రెండర చేతుల్నీ గెడ్డం కింద పెట్టుకుని సిగ్గులొలకబోస్తూ, ఏదో డిస్కషన్ మొదలెట్టింది...నేననుకున్నట్లుగానే వికాస్ చేతుల్ని ముందుకి జాపి వేళ్లతో ఆవిడ గుబ్బల్ని నిమిరినట్లున్నాడు...ఇంతదూరంనుంచీ ఆవిడ స్థన సంపద వణకడం...ఆవిడ బుగ్గల్లో గులాబీలు పూయడం...ఆవిడ పెదాలు అస్పష్టంగా కదలడం... స్పష్టంగా కనిపించింది...మరుక్షణం వికాస్ కుడి చెయ్యి టేబుల్ కిందికెళ్ళడం... మీద వేలాడుతూన్న లైట్ డిమ్ ఐపోడం ఒకేసారి జరిగాయి...
...ఇంతలో మా టేబుల్ మీదున్న లైట్ కూడా డిమ్ ఐపోయింది....‘...అక్కడేదో కంట్రోలున్నట్లుందనుకుంటూండగానే మిళింద్ రెండు చేతుల్తో నా బ్లౌజ్ క్రింది హుక్స్ ని విడదీయడం కూడా జరిగిపోయింది...‘...ఇష్ష్...పిసికేస్తాడేమో బాబూ వాటిని...’ అనుకుంటూ తన వేళ్లని బైటికి లాగబోయాను కానీ అవి...నేననుకున్న వైపుకి కాకుండా బ్లౌజ్ కింది పట్టీని...పట్టి, పట్టి వెతకడం మొదలెట్టాయి... ‘...బ్లౌజ్ అడుగున ఓ స...న్నటి సపోర్ట్ ఇస్తా మేమ్...... బ్రాసియర్ లేకుండానే మీ స్థనాలు నిక్కబొడుచుకున్నాయనే ఫీలింగ్ కలుగుతుంది....చూసే వాళ్ళకి...’ అన్న టైలర్ షాప్ ఆవిడ కొంటె మాటలు గుర్తుకొచ్చాయి...‘...రహస్యాన్ని పట్టుకున్నాడు తుమ్మెదగాడు...’ అనుకుంటూ నేనే మరో హుక్ ని తప్పించి... వాడి రెండు చేతుల్నీ నా గుబ్బల మీదికి లాక్కున్నాను....
...మిళింద్ రెచ్చిపోయాడు...కుదుళ్ళ దగ్గర్నుంచీ మర్దించేస్తున్నాడు...చను మొనల్ని నలిపేస్తున్నాడు...నేను మైకంగా బాక్ రెస్ట్ కి చేరబడి...తలని వెనక్కి వాల్చి మత్తుగా, తృప్తిగా కళ్ళు మూసుకున్నాను... తను నా కుడి చేయినట్టుకుని తన తొడలమధ్యకి లాక్కున్నాడు...మొహమాటపడుతూనే వాడి మగతనాన్ని...ఓసారి వేళ్లతో ట్రేస్ చేశేసరికి నాకు ఒళ్ళు ఝల్లుమంది....నా స్పర్శతో మరింత నిగిడిన ...మొడ్డ...ని మరోసారి ట్రేస్ చేస్తూ... ‘...ఎంత?...ఎనిమిదా!...తొమ్మిదా!!...’ అన్నాను కోరికతో వణికే గొంతుతో....
.‘...తొమ్మిదికి పైమాటే!...’ అన్నాడు మిళింద్...‘...అబ్బ!...అంతుందా!!...’ అన్నాను జీర బోయిన గొంతుతో...‘...అనుమానమైతే చెక్ చెసుకోవచ్చుగా ...అబ్బ!...అంతుందా!!...అనకపోతే!!! ’...అన్నాడు...ఓ లిప్త తన తొడలవైపు చక్రాల్లాంటి కళ్ళతో సైగ చేసి... ఆపైన నాకళ్లల్లోకి కొంటెగా చూస్తూ...‘...నేను టైమ్ అడిగాను...అబ్బ!...అంతైందా!!...అని...’ అన్నాను సిగ్గుతో ముడుచుకుపోతూ!...‘...నేనూ టైమే చెప్పాను...తొమ్మిదీ రెండు...’ అన్నాడు మిళింద్...చిలిపిగా కన్ను గీటుతూ ఒళ్ళో ఉన్నతన మొబైల్ ని పైకెత్తి చూపిస్తూ...
............ ............ ............ ........................ ............ .............. ............ ............
‘...ఏయ్ సంధ్యా! తొడల్నింకాస్త విప్పుకోండి...’ అంటూన్న మిళింద్ వేడ్కోలు విని, నెమ్మదిగా కళ్ళు తెరిచి మొబైల్ లో టైం చూశాను...తొమ్మిదీ పన్నెండు....‘...మరో మూడు నిముషాలదాకా నా ఒళ్ళు వీడి స్వంతం...’ అనుకుంటూ వాడడిగింది చేసి...మైకంగా బాక్ రెస్ట్ కి చేరబడి..."...ఈకాసేపట్లో నన్నంతగా లొంగదీసుకోగల్గాడన్నమాట ఈ మిళింద్ గాడు...సరసుడే!...’ అనుకుంటూ తలని మత్తుగా వెనక్కి వాల్చి...గత పదినిముషాల్లో జరిగినదాన్ని నెమరు వేసుకుంటూ తృప్తిగా కళ్ళు మూసుకున్నాను...ఇంతలో మ్యూజిక్ తారస్థాయికి చేరడంతో ఆ చప్పుడికి తెలివొచ్చి చుట్టూ చూశాను...
‘...ఎవరూ మమ్మల్ని పట్టించుకున్నట్లు లేరు...’...అనుకుంటూ కొంచేం దూరం లో ఉన్న వికాస్- రాధ జంట మీద కళ్ళు ఫోకస్ చేశాను...డిమ్ లైట్ లోకూడా టేబుల్ మీద పరుచుకున్న ఆవిడ గుబ్బల్ని అరచేతుల్తో రుద్దుతూ, పెదాల్ని జుర్రుకోవడం కనిపించింది...ఆవిడా పెరిగిన మ్యూజిక్ స్థాయి ని గమనిందేమో!...వికాస్ ని తోసేసి...దూరం జరిగిపోయింది...
హాల్లో లైటింగ్ నెమ్మదిగా పెరగడం ‘...చాల్లే ఇంక లే!...’ అంటూ నేనూ మిళింద్ గాడి తలని పక్కకి తోసేసి...బ్లౌజ్ ని, చీర కుచ్చెళ్లనీ సర్దుకుని ...వకుళెక్కడుందా! అని డాన్స్ ఫ్లోర్ కలయజూశాను ...ఎదురుగా కనిపించిన దృశ్యం చూసి...‘....ఏయ్ మిళింద్!...చూడు నీకు కాబోయే మామ గారేంచేస్తున్నాడో!...’ అంటూ వకుళ ,వాసుదేవ్ జంటల వైపు చూపించాను...టేబుల్ కిందినుంచి పెదాలు తుడుచుకుంటూ లేచిన మిళింద్ కి...
...డాన్స్ చివరి కి వచ్చేసినట్లుంది...ఆఖరి డ్రమ్ బీట్ పడగానే వకుళ నడుం మీద చెయ్యేసి తన ఒంటికొత్తుకున్నాడు వాసుదేవ్......సైడ్ నుంచి చూస్తున్నామేమో!... మొదట, పొటకరించిన దాని చనుమొనలు ,ఆ వెనక, చెరో అరకిలో బరువున్న వెన్నముద్దల్లాంటి దాని మెత్తటి గుబ్బలు, అతగాడి చాతీని ఒత్తడం స్పష్టంగా కనిపించింది నాకూ, మిళింద్ కీ......‘...లక్కీ బాస్టర్డ్...’ అని కాబోయే మామగారికి మిళింద్ ఇచ్చిన బిరుదు నా చెవిన పడడంతో, నా పెదాల పైన మెరిసిన చిరునవ్వుని గమనించి, ఎఱ్ఱబడ్డ మొహాన్ని తిప్పుకున్నాడు మిళింద్...
ఆ జర్క్ కి గులాబి రేకుల్లాంటి వకుళ పెదాలు వాసుదేవ్ పెదాలకి దగ్గరయ్యాయి...తన పెదాల్తో వాటిని చటుక్కున అందుకున్న వాసుదేవ్... తమ టేబుల్స్ కి వెళ్ళిపోతూన్న జంటలు చప్పట్లు కొట్టే దాకా వదల్లేక పోయాడు...ఇంతలో వికాస్, రాధ జంట టేబుల్ దగ్గర్నుంచి లేచి వాళ్ల పక్కకి రావడంతో, ‘...సారీ!...ఐ కుడ్ నాట్ రెసిస్ట్!!...’ అన్నట్లుగా పెదాలు కదిపి, వకుళ చేతిని వికాస్ చేతిలో పెట్టి, ...రాధ నడుం చుట్టూ చేయ్యేసి, మొహం మీద మెరిసే,,, సిగ్గు... మొహమాటపు కలగాపులగాల చిరునవ్వుని దాచుకుంటూ వాళ్ళ టేబుల్ వైపు వెళ్ళిపోయారు...
...‘...తీరిందా నీ బాధ!...’ అన్నాను...అందుబాటులో ఉన్న మిళింద్ తొడని దువ్వుతూ......నా గోళ్ళు ఇంకా సడలని అతగాడి మగతనం గుండుకి తగిలాయేమో!...చలి జ్వరం వచ్చిన వాడిలా వణికి...నా వైపు కసెక్కిన ఎద్దులా చూసి... ‘...ముఖ్యమైనదొకటి చెప్పనే లేదు...’అంటూ గబగబా చెప్పి...‘...ఎలాగైనా మీ వాళ్ళనొప్పించాలి...ప్లీజ్...’ అంటూలేచి నిలబడ్డాడు... మా టేబుల్ వైపొస్తూన్న మధు, సుధ లని చూసి....‘... మా వాళ్ళతో మాట్లాడి చెప్తా!...ప్రాబ్లం ఉండదనుకుంటా!...’ అంటూ నేనూ లేచాను...‘...ఆప్ కే అమానత్ సర్...’ అంటూ నన్ను మధుకి అప్పగించి...సుధ నడుంని తన చేత్తో చుట్టేసి వాళ్ళ టేబుల్ వైపెళ్ళిపోయాడు మిళింద్...
...‘...ఏంటి మాట్లాడి చెప్తానంటున్నావ్?...తెల్లారేదాకా నువ్వు నాప్రాపర్టీవే!...’ అంటూ నన్ను మధు మీదికి లాక్కున్నాడు...‘....పద !...చెప్తాను!...’ అని తన చేతుల్లో ఇమిడిపోతూ మా టేబుల్ వైపు దారితీశాను...
...మేం టేబుల్ కి ఓ నాలుగడుగులుండగానే నన్ను ఒక్కసారి మీదకి లాక్కుని పెదాలందుకోబోయాడు...‘..ఛీ...పబ్లిక్ ప్లేస్ లో ఏంటిదీ!...’ అంటూ విడిపించుకుని దూరం జరిగాను....‘...నువ్వింత మొహమాటపడిపోతున్నావ్ గానీ, మా ఆవిడని చూడు... నీ మొగుడి ఒళ్ళోకి దూరిపోయి...ఎలా కువకువలాడుతుందో!...వెనకనించి దింపించుకుందేమో కూడానూ...’ అంటూ ఆల్మోస్ట్ వికాస్ ఓ తొడ మీద కూర్చుని ఏదో చెప్తూన్న వకుళ ని చూపించాడు ...
మమ్మల్ని చూడగానే నా మొగుడి నుంచి కాస్త దూరం జరిగి... ఎఱ్ఱబడ్డ బుగ్గల్తో తన మొగుడి వైపోసారి చూసి, వెంటనే కళ్ళు వాల్చుకుంది...‘...ఏం చెప్పుకుంటున్నారేంటీ!?...’ అనడిగాను...‘...వాసు కబుర్లు !...’ అని తేల్చేసిందది...‘...ఏముందీ!...ఒక విడోవర్ గోడేగా...’ అంటూ కూర్చున్నాడు మధు, నేను తన పక్కనే సెటిలయ్యాను...‘...డాన్స్ చేస్తూంటే అతగాడి మొడ్డ తనకెక్కడ గుచ్చుకుందో చూపిస్తూంది...’ అన్నాడు వికాస్...‘...ఆ ముసలినక్క కంత సీన్ కూడానా!...నిన్నూ,నన్నూ ఉడికించడానికి నాటకాలాడుతుంది...ఐనా ఎంతుందేంటి వకూ వాడిది!...’ అని అడిగాడు మధు......‘...తెలీదు...’ అని గొణిగింది వకుళ...నేల చూపులు చూస్తూ...‘...ఓహో! మరైతే...బొడ్డు దాకా వస్తుందేమో బాబూ అతగాడిది!... అని ఎలా వగలు పోయావ్!...’ అన్నాడు వికాస్...దాన్ని వదలకుండా‘...డాన్స్ లో తనకి దగ్గరగా అడుగేస్తే...నిగిడిపోయిన...అతడి...అది...ఈ...ప్రాంతాల్లో గుచ్చుకుందని బొడ్డు చూపించానేగానీ ...ఎంతుందో చెప్పడానికి...దాన్ని...నేనేం ముట్టుకోలేదు ...మర్యాదస్తుడు గనక వెంటనే సారీ చెప్పుకుని...అలా జరగడానికి కారణాలు చెప్పుకుంటూ వచ్చాడు...’..అంది వకుళ ఎఱ్ఱబడ్డ మొహంతో...
‘...ఏవిటో అవి!...’ అన్నాడు మధు దాన్ని వెక్కిరిస్తూ...‘...తల్లి చనిపోయేసరికి నాల్గేళ్ళున్న సుధకి అన్యాయం జరుగుతుందేమో అని...మళ్ళీ పెళ్ళి చేసుకోకుండా ఉండిపోయాననీ చెప్పాడు...’అంది వకుళ...‘...అంటే ఇన్నేళ్ళూ మడికట్టుకుని కూర్చున్నాడా!...’అని కవ్వించాడు వికాస్...‘...ఉప్పు ,కారాలు తింటూన్న వాడెలా ఉంటాడనుకున్నావ్!...ఆడది పక్కలో లేకుండా ఒక్క రాత్రి ఉండలేని నువ్వా వాసుని వెక్కిరించేది!..., కూతురికి అన్యాయం జరగకుండా, తన...వయసు అవసరాల్ని...తీర్చుకోడానికి పడ్డ యాతనల్ని ధైర్యంగా చెప్పుకున్నాడతగాడు...’ అంది వకుళ కోపంగా!...
‘...రకరకాల కధలు చెప్పి, కాపురాలు చేసుకుంటూన్న ఆడాళ్ళ సానుభూతిని కొట్టేసి...ఆ పైన వాళ్ళని లోబరుచుకోడంలో తన తండ్రి సిధ్ధహస్తుడని, తన స్నేహితురాళ్ల తల్లులెందర్నో వశపరచుకోడం కళ్ళారా చూశాననీ..సుధ చెప్పింది నిజమేననన్నమాట!... అదిగో!...మీ ఫ్రెండ్ భార్య కి గాలం వేస్తున్నాడు మా నాన్న!...అంటూ వాసుదేవ్ తో డాన్స్ చేస్తూన్న నిన్ను చూపించి...జాగ్రత్త అని చెప్పండావిడకి!!...అంది నవ్వుతూ...నువ్వు పడిపోయి అడ్వాన్స్ గా పెదాల్నప్పగించేశావ్!.ఇంకేమైనా కోరాడా!...ఒప్పేసుకున్నావేంటీ జాలి పడీ !’ అని నవ్వుతూ దాన్నిరెచ్చగొట్టాడు మధు...వికాస్ జతకలిపాడు
...ఇంతలో డిన్నర్ సర్వ్ ఐంది...సర్వర్స్ వెళ్ళిపోగానే భోజనం కానిస్తూ సంభాషణ కంటిన్యూ చేశాం...
...‘...మీలాంటిమగాడైతే అలాంటి పాడు కోరికే కోరుండేవాడు....ఆ తండ్రీకూతుళ్ళు ఒకళ్ల సుఖం కోసం మరొకరు పడే తపన తెలిస్తే మీరు సిగ్గుతో తలొంచుకోవాలి!...’ అంటూ ఘాటుగా బదులు చెప్పింది వకుళ...‘...ఓహో ఏంటో వాళ్ళ తపన!...’ అంటూ దాన్ని మరింత ఉడికించాడు వికాస్...
‘...నేను పెళ్ళిచేసుకుని వెళ్ళిపోతే నిన్ను చూశేదెవరు?...అంచేత నువ్వూ పెళ్ళి చేసుకో!...లేకపోతే నేనూ మానేస్తాను...’ అంటూ సుధ ఒకటే గొడవట...ఈ వయస్సులో పెళ్ళిచేసుకుని తలనెప్పులు కొని తెచ్చుకోడం నా వల్లకాదు ...నా బాధ నేను పడతాగానీ...నువ్వూ, మిళింద్ పెళ్ళి చేసుకుని మీ కెరీర్ చూసుకోండి...అని చెప్తే సుధ వినటం లేదు...పైగా సుధా, మిళింద్ కలిసి...నాకో పెళ్ళి కూతుర్ని చూపించడానికి ఈ పిక్నిక్ ప్లాన్ చేశారు... అని వాపోయాడు వాసు...’ అని వకుళ గుక్క తిప్పుకోకుండా చెప్తూంటే...
‘...ఆ మాటా చెప్పిందిలే సుధ...’ అని అడ్డు తగిలి...‘...వయసు పైబడుతూన్నా తన తండ్రికి కామం తగ్గక పోగా, మరింత పెచ్చుమీరిందనీ...ఈ మధ్య తన స్నేహితురాళ్ళని కూడా వదలటంలేదనీ, ఓ పిల్లైతే ‘...మీ నాన్న మాంఛి పనివాడే!...ట్రై చెయ్యకూడదూ ఓ సారి!...’ అని సలహా ఇచ్చిందనీ , తలెక్కడ పెట్టుకోవాలో తెలీలేదనీ వాపోయి, ఓ తగిన బొంత ని తగిలిస్తే తప్పతన తండ్రి లొంగడని నిర్ణయించుకుని...పెళ్ళి చూపుల పని మీద ఇక్కడికొచ్చామనీ, చెప్పుకొచ్చింది సుధ...’...అని ముగించాడు మధు...
‘...ఇంతకీ ఎవరో ఆ పెళ్ళికూతురు!...’ అని వెక్కిరించాడు వికాస్...‘... మిళింద్ తల్లి, రాధ....’ అంది వకుళ...‘..ఛ!...’ అన్నాడు వికాస్...‘....ఎందుకో ఆ ఛీత్కారం!...’ అన్నాను...‘...అల్లుడి తల్లి, అక్క చెల్లెలి వరస!...ఆ మాత్రం తెలీదా మీకు ’ అన్నాడు తను కోపంగా...‘...చెల్లెలి వరసే గానీ, రక్తసంబంధపు చెల్లెలుకాదుగా!...’ అన్నాను...‘... అవున్లే!..సరైన జోడీయే! ఆవిడా గ్రంధసాంగురాలేగా!...’ అన్నాడు వికాస్...‘...ఎందుకలా అంటున్నావ్?...నిన్ను తన గుబ్బల్ని నిమరనిచ్చినందుకూ, నీ చేత ముద్దులెట్టించుకున్నందుకూనా!...అదే పని నేనూ, వకూ, ఆ మిళింద్ తోనో, వాసుతోనో చేస్తేనో!!...’ అంటూ నిలదీశాను వికాస్ ని...
...‘...ఆవిడ తన చీర కొంగుతో నా చేతుల్ని కవర్ చేసినా, నువ్వు పట్టేశావన్నమాట!...’ అని వికాస్ నవ్వుతూ అంటూంటే...‘...ఓ జాణని మరో జాణే పట్తగల్దు గురూ!...ఇంతకీ ఎంతున్నాయేంటీ ఆవిడవి?...’ అని కళ్ళెగరేశాడు మధు....‘...భలే సైజులు మధూ ఆవిడవి...రెండు చేతులూ చాల్లే దనుకో! ...మరి...సుధవి ఎంతున్నాయేంటీ!...’ అంటూ మధుని అడిగాడు...‘...బింకంలో సంధ్య వాటికి మంచి పోటీనిస్తాయిలే!...పైగా ఆ నిపుల్స్ టచ్ చెయ్యాలి గురూ! ...వకుళ వి పట్టుకొచ్చి, సంధ్య వాటికి అతికించినట్లు ఉన్నాయి...’ అన్నాడు మధు కన్ను గీటుతూ....మరింకేం! నీ ఐడియా బాగుంది సంధ్యా!...నాకూ, మధుకీ, అభ్యంతరాల్లేవు...వాళ్లతో మాట్లాడు...’ ...అని నాతో చెప్పి ‘...నీ వాటికన్నా కూడా పెద్దవి వకూ రాధవి!...’ అన్నాడు వికాస్, దాన్ని రెచ్చగొట్టడానికి...‘...మరింకేం!...ఈ రాత్రికి...వాటి...మధ్యే తల దాచుకో!...నా ఊసెందుకు నీకూ!!...’ అని చురుగ్గా జవాబు చెప్పింది వకుళ...
....‘...ఇంతకీ ఏమడిగాడు వాసు నిన్ను?...’ అన్నాడు మధు, సంభాషణని ట్రాక్ మీదికి పట్టుకొస్తూ! ...‘...మీరిద్దరూ పెళ్ళిచేసుకుంటే, మా తల్లితండ్రులు సుఖంగా ఉన్నారన్న తృప్తి మా ఇద్దరికీ ఉంటుంది...’ అని మిళింద్ సుధ లు పట్టుపడితే...ఆలోచిస్తా...అన్నానేకానీ మన చుట్టూ ఉన్న సమాజం సంగతేంటి! మా సంబంధమేమని చెప్పుకోవాలి?...సుధ, మిళింద్ మమ్మల్నేమని పిలుస్తారు?...రాబోయే మనవలచేత ఏమని పిలిపించుకోవాలి?...పిచ్చెక్కిపోతూందనుకో ఆలోచిస్తూంటే!...సైకాలజిస్టువికదా!...ఏమైనా పరిష్కారం చెప్పు వకుళా!... అన్నాడు వాసు...’ అని ఆగింది వకుళ...‘.ఇంతకీ ఏం సలహా ఇచ్చావేంటీ...’ అనడిగాడు వికాస్....‘...చెప్తా!...మిగిలిన ముగ్గురూ మీకేం చెప్పలేదా!?...అది చెప్పండి...ఆ తర్వాత...’ అంటూ దాటేసింది వకుళ...‘...నే నప్పుడే చెప్పేశాగా!...వీళ్ళిద్దరే చెప్పాలి...’ అన్నాడు మధు...నా వైపూ, వికాస్ వైపూ చూస్తూ...నేనేం మాట్లాడకుండా భోజనం చేస్తూ ఉండిపోయాను...‘...సంధ్య...ఆకలి మీదున్నట్లుంది...నే చెప్తాలే!...’ అంటూ వకుళ వైపు చూస్తూ మొదలెట్టాడు వికాస్ ... (end of page 90)
‘... నీ వాసు చెప్పిందాని స్టైల్లోనే ఉంది...మిళింద్ తన ఒక్కగానొక్క కొడుకని...తనే తల్లి తండ్రి ఐ వాడిని పెంచిందట మూడేళ్ళ వయసువాడైనప్పటి నుంచీ!...ఆవిడకీ కామం పాలు ఎక్కువేట...పైగా మిలటరీ మొగుడి ప్రోత్సాహంతో ‘...స్వాప్...’ కి అలవాటు పడ్డ ప్రాణమేమో...నిద్రలో పసివాడి చేతులు ...వీటి...మీద పడితే చెమ్మగిల్లి పోయేదాన్నని...’...సినిమా వాంప్ లా తన కుండల వైపు కళ్ళార్పి చెప్పింది...టేబుల్ మీద తన గుబ్బల్ని ఆనుస్తూ...అపుడే నేను వాటి కిందికి చేతులు దూర్చడం...ఆవిడ పైట కొంగుతో నా చేతుల్ని కవర్ చెయ్యడం జరుగుత...నువ్వెలా చూశావ్ సంధ్యా! ’...అని నన్నడుగుతూ ఆగాడు వికాస్... ‘...కళ్ళు మూసుకుని పాలు తాగితే లోకంకి తెలియదు...అనుకుందిట...నీలాటిదే ఓ గండు పిల్లి... కానీ!...’ అంది వకుళ నా బదులు సమాధానం చెప్తూ... ‘...సరే ...’ అంటూ కంటిన్యూ చేశాడు వికాస్...
...ఒంట్లో తాపాన్ని ఓర్చుకోలేక తనో పక్క సతమతమౌతుంటే...ఆఫీస్ లో...బాస్ లు... అనే మగపశువుల చూపుల తూపులు...ఎవరో ఒకర్ని తృప్తి పరచవలసిన పరిస్థితులు... దాంతో సేఫ్ పార్టీలని ఎంచుకుని...వాళ్ల ప్రలోభానికి తలొగ్గినట్లు నటిస్తూ, తన కోరికల్ని తీర్చుకునేదట!... కొడుకు కష్టపడి మంచి పొజిషన్ లోకొచ్చాడనీ...తన పట్ల వల్లమాలిన ప్రేమతో...తనేమైపోతానో అని...విదేశాల్లోఎన్ని మంచి అవకాశాలొచ్చినా వదులు కుంటున్నాడని చెప్పి... సుధ పరిచయమైన తర్వాత ఏంజరిగిందో గానీ ఇద్దరూ కలిసి...తనని పెళ్ళి చేసుకోమని...అప్పుడు వాళ్ళుకూడా,మనశ్శాంతితో కెరీర్ చూసుకుంటామనీ ఒకటే గొడవట...ఆ పని మీదే ఓ వరుడిని పరిచయం చేస్తామని, ఇక్కడికి తీసుకొచ్చారని...సిగ్గుల మొగ్గైపోతూ చెప్పిందావిడ....’అని ముగించాడు...
‘...ఓ చెంప నీ చేత...వాట్ని...పిసికించుకుంటూనే... పై సంగతులన్నీ చెప్పిందా!?...ఇంతకీ ఎవరో ఆ వరుడు!...’ అని అడిగింది వకుళ...‘...నీ వాసు...’ అని వికాస్ సమాధానం ...‘...అది తెలిసిందేగా! నిన్నేమైనా కోరిందా ఆవిడ?...’అంది వకుళ...‘...ఆహా!...’ అన్నాడు వికాస్...‘...ఏంటో అది!?...’ అన్నాను... తన వైపు ఓరగా చూస్తూ!...‘...నవ్వొస్తూంది...ఆవిడ అడిగింది తల్చుకుంటూంటే!...అది చెప్తాలే గానీ, నీకేం చెప్పాడేంటి మిళింద్?...’ అంటూనే...‘...ఏమంటుకుంది సంధ్యా అక్కడ!...’ అన్నాడు వికాస్, నా మొహాన్ని పరీక్షగా చూస్తూ...‘....జాగ్రత్తగా తుడుచుకున్నానే...ఇంకా ఏం మిగిలిపోయిందోరా భగవంతుడా!...’ అని మనస్సు లో అనుకుంటూ...పైకి...‘...ఏముందీ!...’ అని ఎదురు ప్రశ్నేస్తూ మొహాన్ని నాప్కిన్ తో తుడుచుకుని...‘...మీరందరూ చెప్పుకొచ్చిందే!...’ అన్నాను ...నా తత్తరపాటు దాచుకోడానికి కళ్ళు వాల్చుకుంటూ... ‘...తప్పించుకోకు...మిళింద్ వెర్షన్ కూడా విందాం...చెప్పు...’ అంటూ బలవంత పెట్టాడు...ఇక తప్పదురా!...అనుకుని ...భోంచేస్తూనే మొదలెట్టాను...
...‘...మొగాడికో రూలూ, ఆడదానికో రూలూనా?... అంటూ తన తల్లి కాముకత్వాన్ని వెనకేసుకొస్తూనే...ఆవిడ విశృంఖలతని చెప్పుకుంటూ వచ్చాడు...
తండ్రి చనిపోయిన కొత్తల్లో తల్లి పక్కనే పడుక్కునేవాడిననీ...రాత్రి మంచం కుదుపులకీ, రొప్పులూ, మూల్గులకీ మెలుకువొచ్చి లేస్తే, రెండు జతల చేతులు తన్ని జోకొట్టేవనీ మొదలెట్టాడు, ఎఱ్ఱబడ్డ మొహంతో...తల్లి ఆఫీసులో, లొకాలిటీలో ,బంధువర్గంలో, అంకుల్స్ అందరూ తనని ఓవర్ గా ముద్దుచేస్తూంటే...గ్రహించలేక పోయానని...తను పెద్దౌతున్నకొద్దీ తల్లి జాగ్రత్త పడిందేగానీ అలవాట్లని మానుకోలేదనీ...అట్లాఅని, తననీ, తన చదువునీ ఎన్నడూ అశ్రధ్ధ చేయలేదనీ, అంచేత తనూ చూసీ చూడనట్లుండడం అలవాటు చేసుకున్నాననీ చెప్పాడు, చిన్నబోయిన మొహంతో!...’...అని చెప్తూంటే ...సంధ్యా...అన్న వకుళ పిలుపు విని దాని మొహం చూశాను...అది నాలికతో పై పెదవిని నాక్కుంది...సైగ గ్రహించి, నేనూ ఆపనే చేశాను నాలిక్కి ఉప్పుప్పగా...వగరుగా రుచి తగిలేసరికి...అదేంటో అర్థమై...ఒళ్ళు ఝుల్లుమనడంతో సన్నగా వణికాను...
...‘...వాడి తలని గుబ్బలకదుముకుని ఓదార్చినట్లున్నావ్!...వాడేదో చేసుంటాడు...అది గుర్తుకొచ్చిందా సంధ్యా!’ అన్నాడు...అది చూసిన వికాస్,ఈర్ష్యని చిరునవ్వు వెనక దాచుకుంటూ! ‘...నువ్వు , వాడి తల్లి స్థనాల్ని...నలిపేస్తే లేని తప్పు,ఆ కుఱ్ఱగాడు నీ భార్య...వాటిని....ముట్టుకుంటే తప్పొచ్చిందా!?...’ అంటూ చిందులు తొక్కింది వకుళ ...‘...ఆ మాట నేనన్నానా!...తనేం చేసిందో...వాడింకేం చేశాడో...చెప్పమన్నాను...అంతే!...’ అన్నాడు వికాస్ కొంటెగా కన్ను గీటి... ‘...మరింకేం!...చెప్పేయ్యవే జరిగింది!...’ అంటూ నన్ను పొడిచింది వకుళ...
‘...మిళింద్ కి కను ముక్కు తీరులో, కుతి లో తల్లి పోలిక, తండ్రి పర్సనాలిటీ వచ్చిందిట...అంచేత కాలేజ్ లో ఉండగానే బాగా ఏపుగా ఎదిగాడట ...దాంతో రాధ వెనక పడ్డ మొగాళ్ల భార్యలు మిళింద్ ని చేరదీసి...అన్నీ... నేర్పించడంతో...కాలేజీ స్థాయికొచ్చేసరికి, అటు ,లేడీ స్టాఫ్ లోనూ, ఇటు అమ్మాయిల్లోనూ మాంఛి సరసుడుగా పేరొచ్చేసిందట...ట్రిక్కులకోసం యంగ్ మేల్ స్టాఫ్ కూడా తన చుట్టూ చేరుతున్నారని గర్వపడినా, వాళ్ళు తన తల్లి పరిచయం కోసం తనతో స్నేహం చేస్తున్నారని గ్రహించి దూరంగా ఉండేవాడట...
...ఉద్యోగంలోకూడా ఇదే కధ...‘...బలే సరుకురా మీ అమ్మ ...నువ్వూ ట్రై చేసేరాదూ చీకట్లో...’ అని ఒకడంటే చచ్చేట్లు చావగొట్టాడట వాడిని...‘...అది అబధ్ధం కాదుగా!...’ అని నలుగురూ నిలదీస్తే...తల్లి సమస్యని ఎలా పరిష్కరించాలా? ...అనే ఆలోచనలో పడ్డాడట... సరిగ్గా అప్పుడే సుధ తో పరిచయం ...అది ,ప్రేమగా మారిపెళ్ళి చేసుకుందామనే ఆలోచన కలగ్గానే కుటుంబాల వివరాలు మార్చుకోడంలో...ఇద్దరిదీ ఒకే సమస్య... అని బయటపడింది...ఈ సుముహూర్తాన... వీళ్ళిద్దరికీ పెళ్ళి చేస్తే...అన్న ప్రపోజల్ సుధ తీసుకొచ్చిందట...మొదట్లో వద్దన్నా...ఇదే మంచిదనిపించిందట మిళింద్ కి కూడా ...అందుకే ఈ ట్రిప్ ...’ అన్నాడు మిళింద్...అని ముగించాను...
...‘ఇంతకీ నిన్నేం అడిగాడు?...’ అన్నాడు మధు...మీరు చెప్పారేంటీ,నేచెప్పడానికి...’ అని బిగదీసుకున్నాను...కాసేపు నువ్వు ముందంటే నువ్వు ముందని వాదులాటలోనే డిన్నర్ పూర్తైంది...‘...అందరూ ఒకటే అడిగారని నా అనుమానం...అంచేత, వాళ్ళ కోరికని స్లిప్స్ మీద రాస్తేనో!...’ అంది వకుళ...ఇదీ బాగానే ఉందనుకుని, ఆపనే చేశాం...ఒక్కొక్క స్లిప్ తెరిచి చూసే డ్యూటీ మగాళ్ళుచ్చుకున్నారు...ఓ నిముషం లో పని పూర్తి చేసి...‘...మాకేం అభ్యంతరం లేదు...’ అంటూ, మీసంగతేంటీ!...అన్నట్లుగా కళ్ళెగరేశారు\ మా వైపు చూస్తూ...మాకూనూ...’ అన్నాం....నేనూ,వకూ ఓ క్షణం మొహాలు చూసుకుని...మావైపే ఆతృత తో చూస్తూన్న వాళ్ల గ్రూప్ కి థంబ్స్ అప్ చెప్పాం...కాసేపట్లో ...థాంక్స్... అంటూ మా టేబుల్ దగ్గరకొచ్చారు ...ముందు మిళింద్ ,సుధ..., వెనకే వాసు రాధలు...‘...రండి... రిసిప్షన్ దగ్గరకెళ్ళి ఏర్పాట్లు చూద్దాం!...’ అంటూ అందరం లేచాం...
‘...నువ్వాగవే!...’ అంటూ వికాస్ వెనకే బయల్దేరిన నా చేయుచ్చుకులాగి, ‘...మీరు నడుస్తూండండి...మేం వస్తాం...’ అంది వకుళ వికాస్ తో...‘...ఇది నన్ను పట్టేసినట్లుంది...’ అనుకుంటూ ఆగిపోయాను... ఇంతలో ‘...సంధ్యా మాట...’ అంటు వికాస్ పిలిచేసరికి నా గుండెలు దడ,దడ లాడాయి...
దాంతో అడుగు ముందుకదలేదు...‘...వెళ్ళూ!...’ అంటూ వకుళ తోసింది...‘..ఇందాకే అదోలా చూశాడు...ఇప్పుడేమంటాడో!...’ అనుకుంటూ వికాస్ వైపు నడిచాను.... ..... .... .... ఓ మూడు, నాల్గు నిముషాల తర్వాత తేలిక పడ్ద మనస్సుతో వెనక్కొచ్చి...‘...లేవే!.. వెళ్దాం!...’ అన్నాను...‘...అలాగేలే!...విషయం తెలుసుకోందే నే వస్తానేంటీ!...’ అంటూ నన్ను లాగి కూర్చోపెట్టి...‘ ఊ...ఇప్పుడు చెప్పు, నీ మొగుడ్ని ఎలా బురిడీ కొట్టించావో !...’ అంది వకుళ... ‘...ఛా! పోవే!...అటువంటిదేం లేదు...మన మగాళ్ళు ఆగలేకుండా ఉన్నారు...నడూ!’ అంటూ తప్పించుకోబోయాను... ‘...నా దగ్గరా నీ నాటకాలు...వికాస్ నిన్ను ఏదో విషయం మీద నిలదీయడం...కాస్త బెట్టు చేసింతర్వాత, నువ్వు జరిగిందొప్పుకుంటూ తన గుండెలమీద పడి ఏడవడం...తను నిన్ను ఓదార్చి, నీ దగ్గర్నుంచి ఏదో ప్రామిస్ తీసుకోడం...నేను చూస్తూనే ఉన్నాలే!...’ అని నిలదీసింది వకుళ...
...‘...మొగుడూ, పెళ్ళాలన్నతర్వాత లక్ష దెబ్బలాటలూ, సారీలూ వస్తూనే ఉంటాయ్....ఎవరైనా అవన్నీ చెప్పుకుంటారేంటీ!...ఎవరిదాకా ఎందుకూ?... నువ్వు చెప్తావా!?...’ అంటూ తప్పించుకోబోయాను...అది వదల్లేదు...‘...మన మధ్య రహస్యాల్లేవన్న సంగతి మనిద్దరికీ తెలుసు...అదంతా ఎందుకూ!... వికాస్ నిన్నేమని అడిగాడో చెప్తే...నువ్వు జరిగిందంతా చెప్తావా!...’ అని ఛాలెంజ్ చేసింది...‘...అలాగే!...’ అంటూ నేనూ సిధ్ధపడ్డాను...‘...సరే ఐతే!...అని...
‘...***** ** ****?...’ అంటూ నా మొగుడు అన్న ఓ మూడు పదాల వాక్యాన్ని పచ్చిగా రిపీట్ చేసింది...దాంతో నా దిమ్మ తిరిగి పోయింది...‘...ఎలా పట్టేశావే?...’ అన్నాను ఓ క్షణం తర్వాత తెప్పరిల్లి... ‘...నే చెప్తాలే!...ముందు నువ్వు మొదలెట్టు...’ అంటూ నన్ను పొడిచింది వకుళ...
...ఇక తప్పక... ...‘...వెళ్ళూ!...’ అంటూ నన్ను తోశావా!...’ అంటూ మొదలెట్టాను...తనవైపు నే నడుస్తూంటే మన టేబుల్ నుంచి, ఓ నాలుగడుగుల దూరంలో... ఎడం చేత్తో సగం విస్కీ ఉన్న గ్లాసుని పట్టుకుని,విలాసంగా నిలబడి...నా నడుం మెలికల్నీ, బొడ్డు కదలికల్నీ, గుబ్బల ఎగసిపాటునీ, తొడల తత్తరపాటునీ తేరిపారి చూస్తున్నాడు వికాస్ ...నా కంగారు అణుచుకోడానికి ‘...ఏంటి, కొత్తగా చూస్తున్నావ్!?...’అంటూ తన పక్కకి చేరగానే, కుడి చేత్తో నా నడుంని చుట్టేసి, కొంచెం లైట్ తక్కువున్న వైపు తీసికెళ్తూ....‘...సంధ్యా!...ఓ విషయం చెప్పు’ ...అన్నాడు, డ్రింక్ సిప్ చేస్తూనే నా కళ్ళల్లోకి సూటిగా చూస్తూ....
‘..ఏమడుగుతాడో!?...నీకు వినిపిస్తూందేమో!...’ అనుకుంటూ వెనక్కి చూసి...నీకు మా మాటలు వినిపించవని రూఢి చేసుకుని, నీ వైపు వీపెట్టి...‘...ఏంటో అడుగూ!?...’ అన్నట్లు కనుబొమ్మలెగరేశాను...‘...నేను రాధ మీద చెయ్యేడం నిజంగా చూశావా!...లేకపోతే ఫేకావా!?...’ అన్నాడు వికాస్...‘...ఫేకాను అంటావా?...మీ టేబుల్ మీది లైట్ ని డిమ్ చేసేలోగా జరిగింది నే చూడలేదనుకున్నావా!...ఆవిడ స్థనాల మీంచి చూపు తిప్పకుండా,రెండుచేతుల్నీ టేబుల్ మీద జాపడం... కొనగోళ్ళతో ఆవిడ గుబ్బల్ని మీటడం, ఆవిడ పులకింతలతో సన్నగా వణికి... అవి నీకందుబాటులోకొచ్చేలా ఇంకాస్త ముందుకి జరగడం స్పష్టంగా కనపడింది నాకు...’...అన్నాను...నాదే పైచేయి అయ్యిందికదా!...అని లోలోపల పొంగిపోతూ...
...‘...ఆ ఇంటికీఇల్లు ఎంత దూరమో, ఈ ఇంటికీ ఆ ఇల్లు అంతేదూరమంటారుగా!...’ అన్నాడు వికాస్...‘...అవును...ఐతే!?...’ అన్నాను...‘...మరి మిళింద్ మీ టేబుల్ కిందికెందుకు దూరాడో!?...’ అన్నాడు...‘...అదా!...నేనక్కడ మర్చిపోయిన మొబైల్ ని తీసుకురావడానికి!...’ అన్నాను... గోడ కట్టినట్లు అబధ్ధం ఆడానని గర్వపడుతూ... ఆ ఓవర్ కాన్ఫిడెన్సే నా కొంప ముంచింది...‘....నువ్వక్కడ మొబైల్ ఎప్పుడు మర్చిపోయావ్?!...అన్నాడు కొంటెగా నవ్వుతూ...‘...దొరికిపోయానురా భగవంతుడా!...’ అనుకుంటూ చూపులు తిప్పుకున్నాను...‘...ఓ మాటడగనా!...’ అన్నాడు...‘...ఊ!...’ అని తల దించుకున్నాను...‘...అర నిముషం దాకా మౌనం....‘ ఏంటా!?...’ అనుకుని తలెత్తాను...
....గ్లాస్ ఎడం చేత్తో పట్టుకుని...కుడి చేతి చూపుడు వేల్ని నోట్లో పెట్టుకుని...చీకుతున్నట్లు నటిస్తున్నాడు... నా గుండె నిముషానికి నాల్గొందల సార్లు కొట్టుకుంటూన్న ఫీలింగ్ ని అణచుకుంటూ...‘...ఏంటో అడుగూ!?...’ అన్నాను...ఎలాగో గొంతు పెగుల్చుకుని...‘...అడగాలా!?...’ అన్నాడు...తన నోట్లోంచి వేలు తీస్తూ!...‘...అడక్కపోతే ఎలా చెప్పేదీ?...’అన్నాను...‘...***** ** ****?...’ అన్నాడే!...స్వరం పెంచకుండా!...ఎలా గ్రహించాడా అని నిర్ఘాంతపోయాననుకో వకూ!...ఐనా నువ్వెలా పట్టేశావే ఆమాట!...అదీ అంత దూరం నుంచి!!.’...అన్నాను... లిప్ రీడింగ్!...అది సరే నువ్వేమన్నా వేంటీ ...అంది వకుళ...‘...ఏంటా బూతు కూత!?...’ అన్నానమ్మా...ఓ క్షణం తర్వాత తేరుకుని...‘...అదటుంచు...ఇంతకీ అవునా? కాదా!?...’ అని నిలదీస్తే...ఇక తప్పించుకోలేక... ‘...అవును...’ అన్నట్లుగా తలాడిస్తూ ఓరగా తన మొహం వైపు చూశాను....
...కోపం కనిపించకపోయేసరికి ‘...ఈజీ...’ గా తీసుకున్నాడనుకుని...‘...అమ్మయ్య..’ అనుకుంటూ...పక్క చూపులు...అదే...నీ వైపు... చూశాను...నా చుబుకం పట్టుకుని, తనవైపు తిప్పుకుంటూ, గ్లాసు లో మిగిలిన విస్కీని ఒక్క గుటక లో మింగి...నా కళ్లల్లోకి చూస్తూ...‘...*****...కదూ!...’ అన్నట్లు కళ్ళెగరేశాడు...‘...అప్పుడేనే వకూ, నేను తన గుండెలమీద పడిపోయి...‘...అనుకోకుండా జరిగిపోయింది వికాస్...’ అంటూ భోరుమంట!... అది చూసి నువ్వు మా దగ్గరకి రాబోయినట్లున్నావ్...నిన్ను ఆగమని చెయ్యూపాడు కదూ!?... ఓదార్పుగా తను కాసేపునా జుత్తు నిమిరే సరికి నేను తేరుకోడం చూశావుగా!...‘...అప్పుడన్నాడమ్మా...‘...ఎంజాయ్ చేశావా?...’ అని...మొహమాట పడుతూనే...అవునన్నట్లుగా తలూపానమ్మా!...‘...ఇంటికెళ్ళింతర్వాత జరిగింది, జరిగినట్లు, పొల్లుపోకుండా చెప్పాలి!...అన్నాడు..‘....సరే...’ అన్నాను...‘...ప్రామిస్!?...’ అన్నాడే!...అప్పుడే తన చేతిలో చెయ్యేసి ప్రామిస్ చేస్త!...’ అంటూ ముగించాను...
‘....ఇంటికెళ్ళింతర్వాత...వికాస్ కి ...ఏం చేస్తూ చెప్పుకుంటావో నాకు తెలీదుగానీ నాకు మాత్రం ఇపుడు చెప్పాల్సిందే!...’ అంటూ పట్టూ బట్టీంది వకుళ...‘...సరే తల్లీ చెప్పక ఛస్తానా!...’ అంటూ మొదలెట్టాను...
‘...మొహమాటపడుతూనే మిళింద్ గాడి మగతనాన్ని... వేళ్లతో ట్రేస్ చేసి... ‘...ఎంత?...ఎనిమిదా!...తొమ్మిదా!!...’ అని... కోరికతో వణికే గొంతుతో, అడిగాననీ....‘...తొమ్మిదికి పైమాటే!...కావలిస్తే చెక్ చేసుకో మన్నాడనీ...చెప్పాను గుర్తుందా!... అనుమానం తీర్చుకోడానికి వాడన్న పనే చేసి... ...‘...అదృష్టవంతురాలు...’ అని గొణిగేశానే!...‘...ఎవర్నీ!...అదృష్టవంతుల్ని చేస్తున్నారూ?...’ అన్నాడు మిళింద్...నేనేం మాట్లాడలేదు...‘...సుధనేగా!...’ అన్నాడు ...నా బదులు తనే సమాధానం చెప్పుకుంటూ....‘...ఒక్క ఈ సుధే అనేముంది? అసలే తుమ్మెదగాడివి!...ఎన్ని పువ్వుల్లో సుధల్ని జుర్రు కున్నావో!!...’అన్నాను...చిర్రెత్తి...‘...మరింకేం!...పూర్తిగా వికసించిన ఈ సంధ్యాపుష్పానికేం అభ్యంతరం లేనట్లేగా ఈ తుమ్మెద కి తేనెలు అర్పించడానికి!!...’ అంటూ నా ఎడమ తొడ మీద చేయేసి...నెమ్మదిగా వేళ్ళని లోపలికి జొనపబోయాడు...‘...ఛీ!...నేనలా అన్లేదు...’ అన్నాను తన వేళ్లని బయటికి లాగేస్తూ...‘...పైకి అనాలేంటీ!...మనం ...అలా...ఆపక్క...పొడుగాటి సోఫాల దగ్గరకి వెళ్ళొచ్చేయచ్చు...డాన్స్ అయేలోగా!...’ అంటూ బెల్లించాడే!...’ అన్నాను బరువుగా ఊపిరి వదుల్తూ!
...‘...హీట్స్ లో ఉన్నావ్!...ఎలా వెళ్తావ్ లే!!...’ అంది వకుళ... ‘...ఆ మాటే చెప్పానులేమ్మా ...ఒద్దుబాబూ!...అసలే ఫెర్టైల్ పీరియడ్ లో ఉన్నానూ!...’ అని దీర్ఘం తీస్తూ!...’ తను వదిల్తేగా ...‘...నో ప్రాబ్లం...హెల్మెట్ ఎప్పుడూ నా జేబులో ఎప్పుడూ ఉంటుంది...’ అన్నాడు...నా తొడల్ని నిమురుతూ...‘...నన్ను మాటల్తో, చేతుల్తో దువ్వుతూ, రెచ్చగొడుతున్నాడు బాబూ ఇతగాడు..ఓ సారి...ట్రై చేస్తేనో!...’ అనిపించినా ‘...నాకలా ఇష్టం లేదు...’ అన్నాను ఓ నిముషం మౌనం తర్వాత....‘...పోనీ!...ఓ ఓరల్ తో ఐనా తృపి పడతాను...’ అన్నాడు...
‘...ఛీ!...ఇక్కడెలా!? బాగోదేమో!!..., అని గొణిగానుదిక్కులు చూస్తూ ‘... థ్రిల్లింగ్ గా ఉంటుంది...మీరు ఊ అనండి చాలు...నేనేర్పాట్లు చేస్తాను...’ అంటూ పాకెట్లు వెతుక్కోడం మొదలెట్టాడు...‘....దేనికోసమో ఆ వెతుకులాట!...’ అన్నాను ‘...ఏదైనా నాణెం కోసం...ఎవరు మొదలెట్టాలో డిసైడ్ చెయ్యడానికి టాస్ వెయ్యాలిగా!...మీదగ్గరుందా?...’ అనడిగాడు... ‘....లేనట్టుంది!...ఐనా మీ ...హెల్మెట్ ...నే ఉపయోగించచ్చుగా!...’ అని అతగాడ్ని కవ్వించి...పర్స్ లో వెతకడం మొదలెట్టాను...‘...అది మరో పువ్వుకి రిజర్వడ్...ఐనా ఇవున్నాయిగా మీదగ్గరా!...’ అంటూ నా గుబ్బలవైపు చెయ్యి చాచాడు...
‘...ఛీ!...వీటితో టాస్ ఎలా వేస్తారూ!...’ అంటూ ముడుచుకుపోతూంటే...మిళింద్ చటుక్కున ముందుకొంగి...మెడలో వ్రేలాడుతూన్న మంగళ సూత్రపు రెండు బిళ్ళల్ని పట్టేసుకుని, ఓ అరచేతిలోంచి మరో దాంట్లోకి మార్చేస్తూ కాసేపు తిప్పింతర్వాత...దేంట్లో ఉన్నాయో చెప్పుకోండి...’ అంటూ టేబుల్ మీద మోచేతుల్ని ఆనించి...మూసిన గుప్పెళ్లని నాముందు నిలబెట్టాడు...‘...ఓస్!...ఇదో పనా!...చిటికెలో పట్టేస్తా!...ఆ తర్వాత అంతా నాఇష్టప్రకారం జరగాలి...’ అని షరతు పెట్టాను...ఈపేరుతో ఓరల్స్ ఎగ్గొట్టచ్చు...’ అనుకుంటూ!...‘...సరే!...నే గెలిస్తే మాత్రం నే చెప్పినట్లు చెయ్యాలి...’ అన్నాడు మిళింద్...
....పట్టుకోయే ముందు భగవంతుడ్ని మనస్సులో ప్రార్థిస్తూ...అని నేను చెప్తూంటే...‘...ఏమని ప్రార్థించావ్?...ఓడిపోగొట్టు బాబూ!... అనా!!...’ అని కిసుక్కున నవ్వింది వకుళ...‘...ఛీ! పోవే!...’ అంటూ దాన్నోసారి గిల్లి...‘...నన్ను తప్పించు భగవంతుడా!...అనుకుంటూ ఓ గుప్పెటని పట్టుకుని ...ఊ...విప్పూ...అన్నా నమ్మా!...’ అంటూ కంటిన్యూ చేశాను...‘..ఊ!...’ కొట్టింది వకుళ...
‘...మీరే విప్పుకోండి...’ అన్నాడే!...సరే...అంటూ బిగించిన తన వేళ్ళని విప్పడం మొదలెట్టాను...అవో పట్టాన విడివడితేనా!...ఇంతా కష్టపడి ఓ వేల్ని విప్పి...మరోదాన్ని విప్పబోతే...మొదటిదాన్ని మూసేయడం మొదలెట్టాడు...ఇలా కాదని...నా రెండు చేతుల్తో వాడి గుప్పెటని పట్టుకుని...బలమంతా ఉపయోగించి...వాడి చిటికెన వేల్ని విప్పి దాన్నిమళ్ళీ మూసేయకుండా నా గుండెలకి దగ్గరగా లాక్కుని...మరో వేలు విడదీయడంలో పడ్డాను...‘...సందట్లో సడేమియా...’ లాగ వాడు ఆ వేల్తో నా గుబ్బల లోయని కెలకడం మొదలెట్టాడు...పులకింతల్ని ఓర్చుకుంటూ మిగిలిన మూడు వేళ్ళనీ విప్పేసరికి...కొంటెగా నవ్వుతూ తనే బొటకనవేల్నిప్పేశాడు...చూస్తే...ఆ అరచేయి ఖాళీ!....సిగ్గు...తమకాలు మనస్సుని ఉక్కిరి బిక్కిరి చేస్తూంటే...నా రెండరచేతుల్తో ఎఱ్ఱబడ్ద మొహాన్ని కప్పుకున్నానమ్మా ...
....‘...సంధ్యా!...మొహమాటంగా ఉందా?...’ అన్నాడు... నా అర చేతుల్ని మొహం మీదినుంచి పక్కకి తప్పించి, కళ్ళల్లోకి చూస్తూ...ఏమనాలో తెలీక కను రెప్పల్ని వాల్చుకున్నాను...‘....పోనీ!...నే మొదలెట్టనా!?...’ అంటూ నా బుగ్గల్నీ, పెదాల్నీ తన వేళ్ళతో నిమరడం మొదలెట్టాడే!...‘...ఎక్కడా!?...’ అన్నాను బలహీనంగా!...‘...ఇక్కడే!...ఈ టేబుల్ కిందే!!’ అన్నాడే!...అని ఆగాను...‘...ఎలాగే తల్లీ!...అదీ మన హైట్ వాళ్లం!!..’ అంది వకుళ... ఒక అర చేతిని గుబ్బలకీ, మరో దాన్ని తొడల మధ్యా ఒత్తుకుంటూ...‘...నేనూ ఆ మాటే అన్నావకూ!...‘...ఇలా!!...’ అంటూ తన కుర్చీని కొద్దిగా వెనక్కినెట్టి...మోకాళ్ళని నేలకాన్చి ...టేబుల్ కిందికి తల దూర్చేసి...చీరని పైకెత్తేస్తూ మోకాళ్ళని ముద్దులాడ్డం మొదలెట్టాడే!...‘ ఛీ!...లే బాబూ!!...అన్నానమ్మా...అసంకల్పితంగా తొడల్నిప్పుకుంటూ ’ అని నేనంటూంటే...‘...నువ్వా పని చేసింతర్వాత వాడు లేస్తాడనే అన్నావా ఆమాట?...’ అంది వకుళ బొంగురు గొంతుతో...
‘...నేనూ లేవడనే అనుకున్నా వకూ!...కానీ మిళింద్ చటుక్కున పైకి లేచి...‘...చూశారా...ఎంత ఈజీయో!...సిక్స్ టూ ఉన్న నేనే టేబుల్ కింద పడితే...ఫైవ్ ఫోర్ ఉన్న మీరూ...ఫైవ్ సిక్స్ ఉన్న మీ వకుళా ఈజీగా పట్టేస్తారు...నేలని తాకే ఈ టేబుల్ క్లాత్ చూడండి..ఈ డిమ్ లైట్ లో నర మానవుడికి తెలీదు ... దాని కింద ఏం జరుగుతుందో!...ఏమంటారు!?...’ అన్నాడే వాడు...అని నే చెప్పుకుపోతూంటే...‘...నిజం చెప్పు సంధ్యా!...నా పేరు వాడెత్తాడా? లేక నువ్వు కలుపుతున్నావా?...’ అంది వకుళ నన్నాపి...‘...వింటూండు, నీకే తెలుస్తుంది, వాడికి నీమీదెంత కోరికుందో!...’ అంటూ కంటిన్యూ చేశాను...
![గోలిసోడా [Completed]](https://eroticaphd.com//data/assets/xa_ams_cat_images/Tel.jpg)
