Update 38

‘...అబ్బ!...విప్పీవే!...ఊపిరాడటం లేదూ!...’ అంటూ లబ లబ లాడింది...వెంటనే విప్పేశాను...‘ అమ్మ్...మ్మ...య్య...’అంటూ గుండెలనిండా ఊపిరి పీల్చుకుని...‘ ఆ లెక్కన నీ వాటి సైజులూ సైజులు మారాయేమోనమ్మా...ఇప్పుడేం చేద్దాం?!...’ అని గొణిగిందది... నా గుబ్బల వైపు కళ్ళార్పుతూ...
‘...నన్ను వెక్కిరిపించినట్లనుకున్నావా!... ఉట్టి టాప్సే వేసుకుందాం...’ అని నేను తెల్ల టాప్ ఎక్కించేసుకున్నాను...అది నా వైపు కొంటెగా ఓ క్షణం చూసి, తనూ అదే పని చేసింది...అది సర్దుకోడం పూర్తి చేసి జుత్తు ముడేసుకుంటూంటే చూసి...కెవ్వుమని అరిచి...ఏంటే ఈ డ్రెస్సూ?... అన్నాను...
‘...ఏమైందీ!? ’...అంది వకుళ ...జీన్ మీదికి, టాప్ అడుగు భాగాన్ని లాక్కుంటూ...

‘...ఏమైందా!?... క్లోజ్డ్ నెక్ అన్న పేరే గానీ...టాప్ మెటీరియల్ నీ స్థనాల్ని బ్రాసియర్ కన్నా పైకి ఎగ లాగడంతో...ఊపిరి పీల్చినప్పుడల్లా తిరగేసి ఉన్న ఆరోరోజు చంద్రవంకల్లా బయటికి కాంతులు చిమ్మేస్తున్నాయి...సన్నటి నిట్టెడ్ బ్లాక్మెటీరియ లేమో!...నీ ఒంటి రంగుకి బ్రహ్మాండమైన కాంట్రాస్ట్...దాంతో నువ్వు అటూ, ఇటూ కదులుతూంటే...నీ ...ఆ...సంపద...పచ్చటి మెరుపులు వెదజల్లుతూంది ...’ అంటూ గాని గుబ్బలవైపొక చూపు విసిరి...‘ పోనీ, పొడుగైనా ఉందా!...అంటే నీ బొడ్డుని కప్పీ కప్పనట్లు గా ఉండి ...అంచనా వేసుకో! , లోతులు ...అంటూ మగ చూపరుల్ని సవాల్ చేసేట్టుగా ఉంది...’
‘...చంకలదగ్గర కావాలని లూజ్ గా పెట్టారేమో...పక్కలకి వంగినపుడూ,చేతులు పైకెత్తినపుడూ, గుబ్బల కుదుళ్ళు కొట్టొచ్చినట్లు కనపడు తున్నాయి ..’ అంటూ ఊపిరి తిప్పుకోడానికి ఆగాను...

...ఎర్రగా కంది పోయిన బుగ్గల్తో తల వాల్చుకున్న వకుళ, నేనాపగానే...కళ్ళెత్తి ‘...అయిందా!...’ అన్నట్లుగా చూసింది...అర్థం గ్రహించి ‘...ఏ కళ నున్నాడో డిజైనర్ గాడు...చనుమొనలదగ్గర మందపు బట్ట ని ఉపయోగించాడు గానీ...లేకపోతే అవీ బయటికి పొడుచుకొచ్చేసుండేవి ... నిట్టింగ్ లోంచి...’ అని ముగించాను...
‘...నీ వర్ణనలు నాకన్నా, నీకు ఇంకా బాగా సరిపోతాయి...బాగా అనుభవమున్న సైసు, శ్రధ్ధ తో మాలిష్ చేసి, పల్చటి, తెల్లటి బట్ట కప్పి ...రాజాశ్వం తో మేటింగ్ కి సిధ్ధం చేసిన...అరేబియన్ ఆడగుర్రం లా, నిగనిగలాడిపోతున్నావ్...

ఇంక నీ...అ...వి... , నావాటికన్నా బింకమైనవి కావడంతో, చంకల దగ్గర కుదుళ్ళూ, మెడ దగ్గర తలక్రిందులు చంద్రవంకలు మరింత కొట్టొచ్చినట్లు కనిపిస్తు న్నాయి...ఎటొచ్చీ డిజైనర్ గాడు మందపుబట్ట వాడడం మర్చిపోడంతో...చనుమొనలు ఎప్పుడు బయట పడదామా!...అని అసహనంగా కదులు తున్నాయి అనుమానముంటే చూసుకో!... ’అంటూ నన్ను అద్దం వైపు తిప్పి...పక్కనే నిలబడింది...
...ఇద్దరి వర్ణనలూ నూటికి నూరుపాళ్ళూ కరెక్టే...ఎలా వెళ్ళడం ఈ దేవతా వస్త్రాలతో బయటికీ...అనుకుని...వకూ స్టోల్స్ గానీ మరో మందమైన దుపట్టాగానీ తెచ్చామా!...అంటూ వెతకడం మొదలెట్టాను...వకుళ కూడా అదే పనిలో పడిందే...ఆగిపోయి, ‘...సరసానికి వెళ్తూ స్టోల్స్ ఎందుకే!...అంటూ తీయించేశావ్...గుర్తుందా!...’ అందది నవ్వుతూ... ‘ బుధ్ధి తక్కువ పని చేశానమ్మా!...’ అని లెంపలేసుకుంటూంటే ...టాప్స్ మార్చుకుంటేనో...అనిపించి అది విప్పడానికి ట్రై చేశాను... ఆలోచన గ్రహించిన వకుళ కూడా అదే పనిలో పడిందో లేదో...

...డోర్ బెల్ ట్రింగ్...ట్రింగ్ మని మోగింది... జవాబు చెప్పకుండా పని...పూర్తి చేద్దామని ప్రయత్నించాం...‘ పాకింగ్ అసిస్టెన్స్ మేమ్స్...కెన్ వి కమిన్...’ అన్న తియ్యటి ఆడ గొంతుకలు వినిపించేసరికి ... ఉపయోగ పడతారేమోనే!... రమ్మందామా! ...అని ఆలోచించి ‘...యెస్ ప్లీజ్... ’ అన్నాం ...ఒక్క గొంతుకతో...

వెంటనే ఇద్దరు నడి వయస్కులైన మేట్రన్స్ లోపలికొచ్చారు గుడ్ మార్నింగ్ చెప్తూ...వాళ్ళని విష్ చేస్తూండగానే...వెరీ వార్మ్ మార్నింగ్ మిసెస్ గూటం అంటూ, ముందుకనిపించిన వకుళకీ...మిసెస్ మెహ్రా...అంటూ నాకూ విష్ చేస్తూ మా కుర్ర గుర్రాలు కూడా లోపలికి అడుగెట్టారు... వీళ్ళెందుకొచ్చారే తల్లీ ఇప్పుడు...అంది వకుళ గబగబా జుట్టు ముడి విప్పుకుని గుండెలమీద కప్పుకుంటూ...
....నేనూ ఆపనే చేస్తూనే కుఱ్ఱగాళ్ళమీద ఓ కన్నేసుంచాను...‘ వయస్సుతో నిమిత్తం లేకుండా మగాళ్ళందరివీ ఎక్స్ రే చూపులేనే!...వకూ...’ అన్నాను... మా ఇద్దరి గుబ్బలమీదా, చంకలమీదా, నడుంల మీదా తారట్లాడుతున్న వాళ్లచూపుల్ని గమనించి...వాళ్లకేమర్థమైందో, వెంటనే చూపులు తిప్పేసుకుని...హెల్ప్ ల వెనక పడి పనులు పురమాయించడం మొదలెట్టారు...
...బాత్ రూం లోకెళ్ళి మార్చుకుందామా!...అనుకున్నా , పట్టకపోతేనో!... అనిపించి, ఆ పని మానుకుని...కుర్రగాళ్ళని గమనించాం...

ఇద్దరూ నీట్ గా డార్క్ ట్రౌజర్ మీద లైట్ కలర్ షర్ట్ టక్ చేసి...ఏదో కాలేజ్ గుర్తు ఉన్న బ్లేజర్ వేసుకునున్నారు... మర్యాదగా మాట్లాడుతూనే చురుగ్గా , సమర్థవంతంగా పనులు చేయిస్తున్నారు హెల్ప్స్ చేత... కాసేపట్లోనే మా నలుగురి బాగ్స్ పాకింగ్ తో సహా పూర్తి చేయించి ...మార్నింగ్ కాఫీ పురమాయించి, ‘...మా సర్వీసులు తృప్తికరంగా ఉన్నాయా మేమ్స్!?...’ అంటూ మాకు కొద్ది దూరం లో నిలబడ్డారు ... బుధ్ధిమంతుల్లా చేతులు కట్టుకుని...

‘...ఏ సర్వీసులనో వీళ్ళ ఉద్దేశ్యం!?...’ అని చిన్నగా గొణిగింది వకుళ... అతికష్టం మీద తోసుకుస్తూన్న నవ్వునాపుకుని ‘...ఎమ్.బి.ఎ చేస్తున్నారా , ఈ కాలేజిలో!?...అని బ్లేజర్ ఎంబ్లం మీది పేరు పైకి చదివి, డిగ్రీ ఎక్కడా?...’ అన్నాను మాట మార్చడానికి...

‘...ఐ.ఐ.టీ ఖరగ్ పూర్ లో నేను మెకానికల్ బి.టెక్...’ అంటూ వినోద్ తన గురించి చెప్పుకున్నాడు ‘...నేను ముంబై ఐ.ఐ.టీ...లో కంప్యూటర్ సైన్స్ బి.టెక్...’ అంటూ మనోజ్ చెప్పుకున్నాడు...ఇంతలో కారట్ జ్యూస్, కాఫీ, లైట్ స్నాక్స్ వచ్చాయి... ఆ వాసనలకి అప్పటిదాకా మర్చిపోయిన ఆకలి గుర్తుకొచ్చింది...
జ్యూస్ గ్లాసులందించి, చెకచకా బ్రెడ్ సాండ్విచెస్ తయారు చేసి పెట్టారు కుఱ్ఱగాళ్ళు...మీరూ తీసుకోండి...అంటూ వాళ్లనాహ్వానిస్తూనే లాగించడం మొదలెట్టాం...ఓ రెండు నిముషాల తర్వాత మాకు చెరో కప్పు కాఫీ అందించి...వాళ్లు జ్యూస్ సిప్ చేయడం మొదలెట్టారు ... హెల్ప్స్ మా మాటలు వినిపించనంత దూరంలో తలుపుకి దగ్గర్లో సెటిల్ అయ్యి...కబుర్లు చెప్పుకుంటున్నారు...
‘...అవునూ!...మీరీ హోటల్లో ఏం చేస్తున్నారూ!?...’ అన్నాను , ఆ విషయం గమనించి ...

‘...ఈ హోటల్, మా కాలేజీ...ఒక గ్రూప్ వాళ్ళదే!... ఫైనల్ ఇయర్ స్టూడెంట్స్ కి హ్యూమన్ రిలేషన్స్ లో ఎక్స్పీరియన్స్ వస్తూందని, మమ్మల్ని ట్రైన్ చేసి, బిజీ వీకెండ్స్ లో మా సర్వీసెస్ ఉపయోగించుకుంటారు...’ అన్నాడు మనోజ్ ‘...మంచి రిమ్యూనరేషన్ కూడా ఇస్తారు ’ అన్నాడు వినోద్...
‘...ఏంటో మీరిచ్చే సర్వీసులు!...లేడీ గెస్ట్ ల బొడ్లల్లో వేళ్ళెట్టి తిప్పడాలూ, వాళ్ళని కౌగలించేసుకుని డాన్సులు చెయ్యడాలూనా!? ’...అంది వకుళ వ్యంగంగా ‘...చేతుల్లో ఎత్తేసుకుని వాళ్ళని మంచాలమీదికి తీసికెళ్ళే చాన్సా...మీ రిమ్యూనరేషన్!?... ’అని నేనూ జతకలిపాను...
...దాంతో కుదేలైపోయారు కుర్రగాళ్ళు...హెల్ప్స్ మా వైపు చూస్తున్నారో,లేదో చెక్ చేసుకుని...చటుక్కున మా కాళ్ళకి దండం పెట్టడానికా! అన్నట్లుగా, ముందుకి వంగారు...

‘...ఎహె...లేవండి!...ఎవరైనా చూస్తే బాగోదు...’ అంటూ పాదాలు వెనక్కి లాక్కున్నాం, నేనూ, వకుళా!
‘...వెరీ సారీ మామ్స్ ...హోటల్ వాళ్ళు ఆర్గనైజ్ చేసిన ఈ రకపు ఫంక్షన్స్ లో పాల్గోడం ఇది మూడో సారి...ఇంతకు ముందిలా జరగలేదు... బహుశా....మీలాంటి అందం, ఆకర్షణ ఉన్న గెస్టులు తగల్లేదేమో!...’ అని, సగం వరకే పైకి లేచాడు వినోద్...
‘... ఓహో...తగిలారు కదా రెచ్చి పోయారా!...’ అని గదిమాను...
‘...మిమ్మల్నిద్దర్నీ చూసిన దగ్గర్నుంచీ మా మనసులు వశం తప్పాయి మిసెస్ మెహ్రా...క్షమించండి... కంప్లైంట్ చేస్తే మా కెరీర్...’ అని ఆపేసి నేల చూపులు చూస్తూ ఉండిపోయాడు మనోజ్...

వాళ్ళ పొగడ్తలకి కరిగిపోయో...భయ భక్తులకి ముచ్చటపడో...ఇక ముందైనా బుధ్ధిగా ఉండండి...!...అంటూ కాఫీ కప్పు పక్కటేబుల్ మీదెట్టి, నిలబడి ఇద్దరి తలల్నీ నిమిరాను...
‘...తనని చూసి భయపడే మగాడ్ని, ప్రౌఢ ఇష్టపడుతుంది...అన్న మాటని ఋజువుచేశావే సంధ్యా!...వీళ్లకి మంచి ట్రైనింగే ఇచ్చారు ...అందితే జుత్తు, అందకపోతే కాళ్ళూనూ!...’ అంటూ వకుళా లేచి నిలబడి, ‘ ఓకే బాయ్స్...బెస్ట్ ఆఫ్ లక్...వి మూవాన్!...’ అంటూ అడుగు ముందుకేసింది...నేనూ బయల్దేరాను

థాంక్స్ మేమ్స్...అంటూ మా వెనకే అడుగులోఅడుగేస్తూ వస్తున్నారు...యమధర్మరాజుల వెనక సావిత్రుల్లా!...వాళ్ల వెనకే లగేజ్ తో హెల్ప్స్...
‘...ఇంకేంటి కావాలి!...’ అన్నాను...వాళ్ళని చూసి వెనక్కి తిరిగి...
‘...ఇందాకే ఫోనొచ్చింది మేమ్స్...మేం షార్ట్ లిస్ట్ ఐన కంపెనీల సీనియర్ ఎక్జిక్యూటివ్స్ ఈ హోటల్ లో గెస్టులు గా ఉన్నారనీ, పర్సనల్ గా కలిసి కాంప్లిమెంటరీస్ ఇచ్చిరమ్మనీ ఆర్డర్స్ పాస్ చేశారు మేమ్స్...మా కాలేజీ ప్లేస్మెంట్ సెల్ వాళ్ళు...’ అని జంటగా చెరో ముక్కా కక్కారు మనోజ్ వినోద్ లు...
‘...అమ్మ వెధవల్లారా!...అందుకా ఇన్ని నక్క వినయాలు పోతున్నారూ!...’ అంటూ వకుళ వైపు చూశాను...ఆ సీనియర్ ఎక్జిక్యూటివ్స్ ఎవరో అర్థమైన తర్వాత...
...తెలిసిందా వీళ్ళ సంగతీ!...అన్నట్లుగా నా వైపు చూసి...వాళ్లని అక్కడే ఆగమన్నట్టు ఓ చూపు విసిరి ‘...ఏం చేద్దామే వీళ్ళని!...’ అంది నాతో...ఓ రెండడుగులు ముందుకేసి...

‘...మనకెందుకూ!...పరిచయాలు చేసి ఒదిలేద్దాం...తర్వాత వాళ్ళ బాధ, వాళ్ళు పడతారూ!...’ అన్నాను...
‘...వాళ్ళెవళ్ళో, వీళ్ళకి తెలీదనా నీ అభిప్రాయం!...నిన్న రాత్రి...గంతల్తో ఉన్న మనిద్దరినీ చేతుల మీద మోసుకొచ్చి నా మొగుడికి నిన్నూ, నీ మొగుడికి నన్నూ, అప్పగించిన వాళ్ళు వీళ్ళుకాదూ!...,మన వెనక వస్తే ఇంకాస్త ఉపయోగమని ట్రిక్ చేస్తున్నారు...’ అంది వకుళ...
‘...సర్లేవే!...మనమూ ఎంజాయ్ చేశాంగా!...అంచేత అది అక్కడితో ఒదిలేద్దాం...పోతే...మనం రెకమెండ్ చెయ్యద్దులే!...వాళ్లంతట వాళ్ళు సెలక్ట్ ఐతే...కొత్త టాలెంట్ ని...ముందుముందు చూసుకోవచ్చు...ఏమంటావ్!?...’ అన్నాను...
ఓ అరక్షణం ఆలోచించి...సరే అన్నట్లుగా తల పంకించి, రమ్మన్నట్లుగా వాళ్ళవైపు చెయ్యూపి...నా చెయ్యుచ్చుకుని అడుగు ముందుకేసింది వకుళ...
లిఫ్ట్ లో కిందికి చేరేసరికి ‘...మదు సర్ , వికాస్ సర్...బ్రేక్ఫాస్ట్ హాల్ లో ఉన్నారు మేమ్స్...’ అంటూ అటు వైపు దారి తీసి , మమ్మల్ని ముందెళ్ళమన్నట్లుగా ఆగిపోయారు...

మేమో రెండడుగులు ముందుకేశామో లేదో! ‘...హలో యంగ్ లేడీస్!...’ అంటూ అరవైల్లో పడిన ఓ భారీ కాయపు మగశాల్తీ లేచి ‘...తెల్లారే సరికల్లా ఓ పదేళ్ళు చిన్నవాళ్ళైపోయారే!...హాపీ జర్నీ...’ అంటూ ముందున్న నన్ను కౌగలించుకోబోయాడు... కరెక్ట్ గా ఆ టైమ్ కి షేక్ హాండిస్తుంన్నట్లుగా ‘...బై సంధ్యా...’ అంటూ నా చేయట్టుకుని తనవైపు లాక్కుంది...అతగాడి భార్య...
...అతగాడి మొహాన్ని చూద్దామనే కోరిక అణచుకోలేక ...అడుగు ముందుకేస్తూనే , భుజాలమీంచి ఓరగా వెనక్కి చూశాను...
...ఆవిడ్నికొరకొరా చూస్తూనే...అంకిన నా పిర్రని పిసికి...హల్లో డియర్...అంటూ వెనకే వస్తూన్న వకుళ ని కౌగలించుకోబోయాడు ...దీనికీ సిధ్ధంగా ఉన్న అతగాడి భార్య, నన్ను కొద్దిగా పక్కకి తప్పించి, దాని చేయందుకుంది ...బై వకుళా!...అంటూ!... అప్పటికే కొద్దిగా లేట్ కావడంతో...దాని కుడి గుబ్బ అతగాడి ఛాతీకి రుద్దుకుంది...అరక్షణం...మళ్ళీ చూశాను , అతడి మొహం! ...వకుళ ఫుల్...బూబ్ ప్రెస్... తప్పించినందుకు తన భార్యని నమిలేసేట్టు చూస్తున్నాడు...
...ఎరోటిక్ ఈవినింగ్...తాలూకు హాంగోవర్ ఇంకా దిగలేదు, మీ అంకుల్ కి...అందావిడ...తన మొగుడి చూపులకి దీటుగా కొరకొరా చూస్తూ ...అతగాడు...తోక ముడిచినట్లుగా, కళ్ళు వాల్చుకోడం ఓరకంట చూసి... తోసుకొస్తూన్న అరనవ్వు ని ముని పంట నొక్కిపెట్టి, మొహాలు చూసుకుంటూ ముందుకి కదిలాం...
ఇంకో రెండడుగులేశామో లేదో! ‘...హాయ్ సంధ్యా!...’ అంటూ బొద్దుగుమ్మ మొగుడు నాకూ, ‘ హాయ్ వకుళా!...’ అంటూ ఇంకో నలభైదేళ్ళపార్టీ దానికీ,అడ్డు తగిలారు...

...వెనక్కి చూస్తూ నడుస్తున్నామేమో!...వాళ్ల గుండెల మీద పడిపోక తప్పలేదు ‘...భలే మెరిసి పోతున్నాయి మీ సిరులు... ’అని పొగుడ్తూ మా నడుంలని చుట్టేశారు...మేం తేరుకుని... ‘...ఒహ్...హాయ్...థాంక్స్...’ అంటూ పైకి లేస్తూంటే, ‘...బ్రాసియర్ వేసుకోకపోతే నా సంపదా మెరిసిపోయేది!...’ అంది వకుళ వైపున్నావిడ, కళ్ళల్లోంచి నిప్పులు కురిపిస్తూ, ‘...అసలు మెరుపెక్కడుందో కూడా తెలీదు...’ అంటూ వకుళ వైపు సైగ చేసింది బొద్దుగుమ్మ...నన్ను చుర చురాచూస్తూ...
...వాళ్లకి ...బై ... చెప్తూ, మా వాళ్ళని వెతుక్కుంటూంటే మరో రెండు టేబుల్స్ అవతలనుంచి చేతులూపారు...మధు, వికాస్...వాళ్లవైపు చెకచెకా కదులుతూంటే ‘...ఒహ్!...నేననుకున్నదానికన్నా...అధ్భుతంగా సెట్ అయ్యాయి ఈ టాప్స్...’ అంటూ ఉన్నట్లుండి మాముందు ప్రత్యక్షమయి, తన చెరో చేతినీ , మా చెరో భుజం మీదా వేసి ఆపాడు అనిరుధ్ధ్...మేం తేరుకునేప్పడికే...అతగాడి ఎక్స్ రే కళ్ళు మా వంపుల్ని పరిశీలిస్తున్నాయి...
మా వాళ్ళకి కనిపిస్తామేమో నని భయపడుతూ పక్కలకి వంగి చూడడానికి ప్రయత్నం చేశాను...కనపడ్లేదు...భయంలేదే!...ఇతగాడి ఛాతీ, మనిద్దరితోబాటు ఇంకొకర్తిని కూడా దాచగల్దు...అంది వకుళ సన్నగా...

‘...ఊఁ...’ అంటూ వెనక్కి ఓరగా చూశాను...ఓ నాలుగడుగుల దూరంలో మనోజ్, వినోద్ లు ఉన్నారు...మేం దాటిన టేబుల్ దగ్గర గెస్టుల్తొ కబుర్లు చెప్తూ...ఇంతవరకూ పర్లేదు...ఇక పక్కల సంగతి...అనుకుంటూండగానే ...
‘...బ్రాసియర్లు పట్టలేదుకదూ!...అనుకున్నాలే!...అంత ఆక్టివిటీ తరవాత ఎలా పడ్తాయ్!...’ అంటూ, చేతుల్ని మా గుబ్బల మీదికి జార్చి, వేళ్ళతో, వా...టి...షేపుల్ని... ట్రేస్ చేశాడు...ఒళ్ళు...ఝల్లు...మంటూంటే వణుకుని అణుచుకోడానికనుకోండి...మా గుబ్బల మీద అతగాడి వేళ్ళ కదలికల్ని , పక్కల్నున్న చూపరుల్నించి కవర్ చేయడానికనుకోండి...చెరో చేతినీ, అతగాడి చెరో దండ మీదా వేసి, గోళ్ళని కండల్లోకి దింపేశాం ...నేనూ, వకుళా...

‘...ఇంకా వీ...ట్ని...కవర్ చెయ్యాలి పిల్లా!...’ అంటూ చంకలకిందుగా ఉబుకుతూన్న గుబ్బల వైపు రెప్పలార్పి...పక్కలనుంచి ఎవరు చూస్తున్నారో...గుడ్లప్పగించి...!?... అనుకుంటూ నా కుడి పక్కకి చూశాను...
... టీనా పటేల్, మొగుడూ కూర్చునున్నారు...మమ్మల్నే చూస్తున్నట్లున్నారు వాళ్ళు...చూపులు కలవగానే...హాయ్...అన్నారు నవ్వుతూ ...జవాబుగా ఓ వెర్రి నవ్వు నవ్వి...వకూ!, నీ పక్కెవరున్నారో చూడవే!...అన్నాను మెల్లిగా...అది మెల్లిగా తలతిప్పి...ఓ లంకిణి ... పర్లేదులే! ...అంటూండగానే ,...అనూ, అదే ! లేడీ ఎంసీ...వచ్చి కూర్చుంటూ మమ్మల్ని గ్రీట్ చేసింది
...గుండెలు జారిపోయాయ్...ఎలాగే వీళ్ళని కవర్ చేయడం!?...అని నేను వాపోతూంటే...తన జుత్తుని మెడవెనక పోగుచేసి...ఎడం చేతిమీదికి జార్చుకుంది...ఇదీ బాగుంది...అనుకుంటూ...నా కుడివైపు జుత్తుని జార్చుకున్నాను...

...నాగోళ్ళెక్కువగా దిగాయేమో, ‘...ఉఫ్ఫ్... ...సారీ సంధ్యా...నీ...వీ...టి...ని... కవర్ చెయ్యలేదు డిజైనర్...ఐనా పర్లేదులే! ’...అంటూ నా చనుమొనల్ని సున్నితంగా పుణికి ‘...అదే..వకుళ కి అయ్యుంటేనా...మీరు కిందికొచ్చేసరికి కొత్త టాప్ ఎరేంజ్ చెయ్యాలిసొచ్చేది...’ అంటూ కాసేపు దాని చనుమొనల్ని వెతుకులాడి పట్టుకుని ...ఇద్దరి వాటినీ ఒకేసారి ముందుకి లాగాడు...
...చలిజ్వరమొచ్చినట్లుగా, నేనూ, అదీ ఒక్కసారి వణికాం...కాలి వేళ్ళదగ్గర నుంచి...శిరోజాల కుదుళ్ళదాకా...
...మేం దెబ్బలాడుకోకుండా చెరో అర చేతిలో, చెరొకరి గుబ్బనీ ఇముడ్చుకుని...వేళ్ళతో కుదుళ్ళ దగ్గర పట్టు బిగించి, పిసకబోయిన వాడే!...ఆగిపోయి... లోతెక్కువైపోతూన్న మా గుబ్బల లోయల్లోకి చూపుల గునపాల్ని దింపేస్తూ ‘... మే ఐ!?...’ అన్నాడు...మత్తెక్కించే మంద్ర స్వరంతో...మా కళ్ళల్లోకి చూస్తూ!...
...అతడి చేయి పడని మరో గుబ్బని మేమే ఒత్తుకుంటూ...ఎప్పుడెప్పుడా!...అని ఎదురుచూస్తూన్న నేనూ, వకుళా ఓకే... అన్నట్లుగా ....అనుకోకుండా ఒకేసారి కనురెప్పల్ని ఆర్పాం !...

...ఇంతలో ‘...హాయ్ అనిరుధ్ధ్!...’ అంటూన్న ఓ ఆడగొంతుక బాటు... డైమండ్ రింగ్, డైమండ్ గాజుల్తో థళథళలాడిపోతూన్న ఓ జత నిండైన చేతులు, వెనకనుంచి అతడి భుజం మీద పడి దండలమీదికి జారాయి... మా చేతి వేళ్ళు తగిలాయేమో....ఒహ్ బిజీ!...అంటూ వెనక్కి జరిగిందావిడ...
‘...నాటెటాల్ మిసెస్ ఝవేరీ!...జస్ట్ గ్రీటింగ్ గెస్ట్స్...’ అంటూ మెరుపు వేగం తో మా గుబ్బల్నొక్కసారి మెత్తగా ఒత్తి...మేం పులకింతల్తో తల్లడిల్లిపోతూండగానే... చేతుల్నికిందికొదిలేస్తూ పక్కలకి తిరిగి, ‘...వీళ్ళు తెలుసుగా!, మిసెస్ మెహ్రా, మిసెస్ గూటం...మీరు స్పోన్సర్ చేసిన నిన్నటి ఈవెంట్ విన్నర్స్...వీరు మిసెస్ ఝవేరీ...’ అని పరిచయాలు చేశేశాడు...నన్నూ, వకుళనీ...
...తలవెంట్రుకల్ని మళ్ళీ రెండుభాగాలు చేసి ...ఆడిపోతూన్న గుబ్బలమీద పరుచుకుంటూ...హలో మిసెస్ జవేరీ!...అన్నాం ...నెమ్మదిగా! ...పుష్టిగా ఉన్నా, మంచి ఫిగరే ఈవిడది...అని మనస్సులో నోట్ చేసుకుంటూ...
‘...ఓ...వీళ్ళు తెలీక పోడమేమిటి...మనం ఎలాగూ కలుస్తాంగా!... బై!...టిల్ దెన్....’ అని చేతులూపి...అనిరుధ్ధ్ చెయ్యట్టుకుని ముందుకి లాక్కుపోయింది...
‘...చూశావే!...కనీసం బై కూడా చెప్పకుండా ఎలా వెళ్ళిపోయాడో!...’ అంది వకుళ...ఎర్రబడ్ద మొహంతో వాడి చేతిలో నలిగిన చనుగుబ్బని రుద్దుకుంటూ
...నేనూ అదేపని చేస్తూ...నువ్వావిడ లాగ చెయ్యగల్గితే , తోకూపుకుంటూ నీ వెంటే ఉండేవాడు...అన్నాను...వేలి డైమండ్ రింగ్ ని వాడి అరచేతిలోకి జారుస్తూన్న మిసెస్ ఝవేరి వైపు సైగ చేసి...

‘...మనకేం ఖర్మ...నడు...’ అంటూ రుసరుసలాడుతూ,అడుగు ముందుకేసింది వకుళ...
...ఇంతలో...దాని పక్కనుంచి గొంతు సవిరించుకుంటూన్నట్లు ఓ పొడిదగ్గు వినిపించింది...ఎవరా!? అనుకుంటూ ఓరగా చూశాం...
...ఇంకా చనుగుబ్బల్ని రుద్దుకుంటూన్న మా చేతుల వైపు కొంటెగా చూస్తూంది అనూ...మాతో చూపులు కలవగానే ‘...ఎలాఉందీ! ...’ అన్నట్లుగా కనుబొమ్మలెగరేసి, కన్ను గీటీంది...
...ఎర్ర బడ్డ మొహాలతో...నోరు ముయ్యవే!...అన్నట్లుగా చేతిని కిందికి విసిరి, ముందుకు కదిలింది వకుళ...దాంతో కలిసి అడుగేసిందాన్నే... ఇప్పుడైనా మా వైపు తిరగక పోతాడా!...అన్న ఆశతో అనిరుధ్ధ్ వెళ్లిన వైపు ఓరగా చూస్తూ కదిలాను...వాడు మరో అందగత్తెతో కబుర్లు చెప్తున్నాడు...
‘...ఈ మగాళ్ళు తుమ్మెదలే సంధ్యా!...ఈజీగా తీసుకో!...’ అని సానుభూతి ఒలకపోస్తూన్న టీనా గొంతు వినిపించింది దగ్గరగా!...ఉలిక్కి పడి దాని వైపు చూశేసరికి నాపక్క చేరి, చెయ్యట్టుకునుందది...ఈ లోగా వకుళ కూడా వెనక్కి తిరగడంతో, నువ్వేమంటావ్ వకుళా!...అంది టీనా...

...ఇది కూడా చూసేసినట్లుందిరా భగవంతుడా!...ఏమడుగుతుందో!...అనుకుంటూ ‘...హాయ్ టీనా!...’ అని మర్యాదగా పలకరిస్తూ ఆగాము
‘...ఒంటి మీద చెయ్యేసిన మగాడు...మొగుడో, మరొకడో కరెక్ట్ గా ఎలా గుర్తుపట్టారమ్మా! అందులో ఐదుగుర్లో...నలుగుర్ని!!...అది చాలనట్లు వాళ్ళ పేర్లు గుర్తుంచుకోడం కూడానూ!..నాకైతే ఒక్క అనిరుధ్ధ్ తప్ప ఎవ్వరూ గుర్తు లేరు...యూ ఆర్ గ్రేట్!... ’ అంది టీనా ...
‘...ఏదో మానేజ్ చేయగల్గాం...’ అని...ఎర్ర బడ్డ మొహాలతో...థాంక్స్...చెప్పుకుని బయల్దేరబోయాం..
‘...ఏయ్...ఒక్క నిముషం...’ అంటూ మా వెనక పడింది టీనా... ‘...ఇంకేం కావాలే దీనికీ!...’ అని సణుక్కుంటూ ఆగింది వకుళ... మా బ్లౌజుల వైపు దాని చూపు బట్టి అదేం అడగ బోతూందో చూచాయగా అర్థమై నా గుండెలు దడదడ లాడాయి...గొంతెండుకుపోయింది...
...ఓ రెండంగల్లో టీనా మా ముందుకొచ్చి ‘...ఎలా ఉంది వాడి పట్టు...’ అంది, కన్ను గీటి ‘...ఎవడిదీ!...’ అని బుకాయించబోయాం ఇద్దరం...ఒక్క గొంతుతో...
‘...ఫోజు కొట్టకండో!...మీ..ఒంట్లో...పులకింతలు ఇప్పటికీ ఆగలేదు...పైగా...వాటి మీద...వాడి వేళ్ళ గుర్తులు స్పష్టంగా కనిపిస్తున్నాయి కూడానూ!...’ అంది ...మా గుబ్బల వైపు ఓ కొంటె చూపు విసురుతూ

ఏం మాట్లాడ్డాలో తోచక సిగ్గుగా కళ్ళు కిందికి వాల్చుకుని...ఎలా దాచుకోవాల్రా...ఆ గుర్తులూ!...అనే ఆలోచనలో పడ్డాం... వాడి చేతుల్లో నలిగిన గుబ్బల్ని రుద్దుకుంటూ...
‘...ఏ ఆడదీ మర్చి పోలేదులే ఆ అనుభవం...ఎంత ట్రై చేశానో నిన్న రాత్రి వాడి పొందుకోసం...హోటల్ రూల్స్ అడ్డొచ్చాయ్...ఎనీ వే!... బై... విష్ యూ లస్టీ డ్రీమ్స్...’ అంటూ వెనక్కి తిరగబోయింది...
‘...ఎలా ట్రై చేశావేంటీ!...ఐనా ఏంటో ఆ రూల్సు...’ అంటూ దాని చెయ్యుచ్చుకుని ఆపింది వకుళ...
‘...మూడో రౌండ్ లోనే మనీష్...అదే నా మొగుడు...తగిలినా, గుర్తు పట్టనట్లు నాటకమాడి...తప్పుడు పేరు చెప్పాను...అనిరుధ్ధ్ ఆఖరికి తగిలితే వాడితో రాత్రంతా గడపచ్చుకదా! అనే హోప్ తో...అలాగే జరిగి...వాడు నన్ను చేతుల్లో ఎత్తేసుకుని , నా పెదాలు జుర్రుకుంటూ తీసికెళ్ళిపోతూంటే, నా ఆనందానికి పట్టపగ్గాలు లేవనుకో!...లిఫ్ట్ లోనే ఒళ్ళప్పగించడానికి సిధ్ధమైపోయాను...కానీ వాడేం చేశాడో తెలుసా!!...’ అని ఆగింది టీనా...ఏం చేశాడో మేం అడగాలని...
...అది గ్రహించి ‘...ఏం చేశాడేంటీ!...’ అన్నాం ‘...తిన్నగా మా రూం కి తీసుకుపోయి, నా మొగుడి చేతుల్లో పెట్టాడు...’ అంది టీనా, బరువుగా ఊపిరి పీలుస్తూ...
‘...ఛ!...’ అంటూ ఇద్దరం ఒకేసారి బరువుగా నిష్టూర్చాం...ఓ చిన్న మౌనం తర్వాత ‘...మాకూ అదేజరిగిందిలే!...’ అంది వకుళ ‘...కాపోతే...మేము నిఝం గానే మామొగుళ్లని గుర్తుపట్తలేకపోయాం!...’ అని కాసేపాగి ‘...ఐనా ధైర్యంగా అందరి ముందూ చేతుల్లో ఎత్తుకున్నవాళ్ళు ఎందుకలా జావకారిపోయారో!...’ అన్నాను , నిరాశగా ఊపిరి ఒదులుతూ...

‘...హోటల్ స్టాఫ్ కి గెస్టుల్తో లింకు ఉండకూడదు...అని రూలుట...రెచ్చగొడతారటగానీ...హోటల్ లో మాత్రం ...ఆ...పని ఛస్తే చెయ్యరట ...’ ఇందాకా అనూ చెప్తూంది... అంది టీనా
‘...అంటే...బయట వాళ్ళ ఇష్టం, మన ఇష్టం...అనేగా అర్థం!...’ అంది వకుళ కొంటెగా!
‘...అందుకేగదమ్మా!...వాడి కాంటాక్ట్ నంబర్ కోసం తెగ తిప్పలు పడిపోతున్నానూ!...’ అంది టీనా...వంకర్లు తిరిగిపోతూ...
‘...ఎందుకంత బాధ పడిపోతావ్ టీనా!...మనీష్ తక్కువవాడేం కాదు...నాకు మొదటి రౌండ్ లోనే తగిలాడులే!...మాంఛి పనివాడే!...’ అన్నాను...మత్తుగా కళ్ళు మూసుకుంటూ...
‘...నేను కాదనన్లే!...కానీ ఎప్పుడూ పాత మేళమేనా!?...మీకెలా అర్థమౌతూందిలే!...ఒక ఫోర్ సమ్ పూర్తైందో లేదో...మరో దానికి ప్లాన్ చేస్తున్నారు....నిం...డా...నింపించుకున్న అమ్మలకేం తెలుస్తుందమ్మా ,కా...లి...పో...తూ...న్న...పూరెమ్మల ఆకలీ!...’ అంది టీనా, జారిపోతూన్న పైటని పట్టించుకోకుండా తొడల మధ్య అరచెయ్యి రుద్దుకుంటూ...
...ఇంకాసేపు దీనిదగ్గరుంటే మన చరిత్ర పూర్తిగా చెప్పేస్తుంది...అనిపించి, ‘...సర్లే!అందరూ చూస్తున్నారు...బై...మళ్ళీ కలుద్దాం!...’ అంటూ ...దాని పైట సర్ది , అరచేతిని తొడల మధ్యనుంచి బయటికి లాగేసి , అడుగు ముందుకేశాం...

‘...షూర్... కాంటాక్ట్ నంబర్...తెలిస్తే , ఎక్స్చేంజ్ చేసుకోవాలిసుమా!... ’అంటూన్న టీనా కి...వెనక్కి తిరిగి బై చెప్పాను...బాగ్రౌండ్ లో అనిరుధ్ధ్ కూడా కనిపించాడు...తన చేతిలో మొబైల్ వైపు సైగ చేస్తూ...
యస్.ఎమ్.ఎస్ వచ్చినట్లు నా మొబైల్ బ్లీప్ చేసింది...ఎందుకో!...నా గుండెలు దడ, దడ లాడాయి...ఇంతలో...రావే!....అంటూ వకుళ చెయ్యుచ్చుకు ముందుకు లాక్కెళ్ళింది...
...ముందు టేబుల్ దగ్గర మధు, రాధ, వాసు...వెనక టేబుల్ దగ్గర వికాస్, సుధ. మిళింద్ కూర్చునున్నారు ‘...రండి, రండి...’ అంటూ రెండు గ్రూపులూ, ఇద్దర్నీ పిలిచారు...
...ఇప్పుడే మధు పక్కన కూర్చోడానికి మెహమాటంగా ఉందే!...నువ్వక్కడికి వెళ్ళరాదూ!...అంది వకుళ, నా చెయ్యి లాగుతూ...నాకూ వికాస్ పక్కన కూర్చోడానికి బెరుగ్గా ఉంది...మిళింద్ ఏం వెఱ్ఱి సైగలు చేస్తాడేమో అని!... అంచేత ...సరే... అంటూ ఉపకారం చేస్తూన్న దానిలా మొహం పెట్టి అటువైపు కదిలాను...

...షివల్రీ ఒలకబోస్తూ వినోద్ నాకోసం కుర్చీ వెనక్కి జరిపి పట్టుకుని, నేను కూర్చోగానే సర్ది , మధు కి గుడ్మార్నింగ్ చెప్పి నిలబడ్డాడు...
...వీడ్ని తోలేస్తేనే నయం...అనిపించి, ‘...మధూ!...ఈ కుర్రాడు గుర్తున్నాడా!? ---కాలేజ్ లో ఎం.బి.ఎ ట...మీ ఫర్మ్ లో ట్రైనీ గా షార్ట్ లిస్ట్ అయ్యాడుట... ’అన్నాను వినోద్ ని పరిచయం చేస్తూ...
‘...ఎందుకు గుర్తులేడూ!...నిన్న రాత్రి నిన్ను మోసుకొచ్చి నా చేతుల్లో పెట్టిన వాడు వీడేగా!...’ అన్నాడు మధు...నా చెవి లో గుసగుసగా ...కందగడ్డలా ఐపోయిన మొహాన్ని దాచుకోడానికి ఓ గుడ్డపీలికైనా లేకపోవడంతో... పేపర్ నాప్కిన్ అందుకోబోతూంటే, కొంటె చిరునవ్వుతో, రాధ ఓ పెద్ద సైజు హాంకీ ని అందించింది ...

ఈలోగా వాడు మధుని విష్ చేసి, ఏదో పాకెట్ అందివ్వబోతూంటే, మధు నా వైపు సైగ చేశాడు ‘...కాంప్లిమెంట్స్ ఫ్రం ----కాలేజ్....’ అంటూ దాన్ని నా చేతుల్లో పెట్టి, మళ్ళీ తీసేసుకుని, మీ కార్ లో పెట్టిస్తా!...అని, నంబర్ చెప్తారా అన్నట్లుగా ఆగాడు...
‘...మీరు మా కార్లో ఒస్తున్నారు...’ అంటూ వాసుదేవ్ కీస్ తీస్తూండగానే , ...6996...అనేశాను...
‘...షూర్ మేమ్!...’ అంటూ కీస్ అందుకుని ‘...గుడ్ డే... మిసెస్ మెహ్రా , మిసెస్ మీనన్...సర్స్...’ అంటూ బుధ్ధిగా విష్ చేసి వెళ్ళిపోయాడు...
...ఇంతలో బ్రేక్ ఫాస్ట్ సర్వ్ చెయ్యడం మొదలైంది...

‘...మీ ఇద్దరికీ!...’ అంటూ మధువైపూ, నా వైపూ చక్రాల్లాంటి కనుగుడ్లు దొర్లించి ‘...ఆ...నంబరంటే...అంత ఇష్టమా!...మాకు కూడానూ!... ’అని ఓ వంకర నవ్వు నవ్వింది రాధ... బేరర్స్ కాస్త దూరం వెళ్ళగానే...
‘...ధాంక్స్...’అన్నారు మగాళ్ళు ‘...ఎందుకో!...’అనిగొణిగాను...కళ్ళువాల్చుకుంటూ...
‘...తెలీనట్లు నాటకాలాడకు...అంటూ నాకు దగ్గరగా ఒంగి...ఆ కుర్రాడు చాకులా ఉన్నాడు కదూ!... ’అంటూ మరో చెణుకు విసిరింది రాధ..
‘...మరి...తన సంగతో!?...’ అడిగాడు వాసు...ఫోన్ లో మాట్లాడుతున్న వకుళ వైపు చూస్తూ!...నేను నోరిప్పే లోపల ‘...దానికి మరీ ఇష్టం!...
అనేశాడు మధు...

రాధా, వాసూ లు ఆశ్చర్యంగా చూస్తూండగానే ‘...లో జీ!...గుడ్డీ కా ఫోన్!...’ అంటూ వకుళ తన మొబైల్ ని బేరర్ తో మధుకి పంపించింది...
‘...డాడీ!...’ అంటూ అరుస్తూన్న దివ్య గొంతు వినగానే ‘...గుడీ!...’ అంటూ పంజాబీ లో మొదలెట్టేశాడు...చుట్టూ ఉన్న వాళ్ళని పట్టించు కోకుండా!
ఇంతలో ‘...ఏమోయ్!...చిన్నాడు మాట్లాడుతున్నాడు...’ అంటూ వికాస్ తన మొబైల్ ని నాకు పంపించాడు, మరో బేరర్ తో... ...చిన్నా!...అంటూంటే నా గొంతుక ఓ పావు క్షణం పూడుకుపోయినా, వెంటనే సర్దుకుని ‘...అమ్మమ్మ, తాత లని సతాయించకు ...’ అంటూంటే ‘...ఏం లేదులే!...మేం రాత్రి కల్లా ఒచ్చేస్తాం...’ అంటూన్న మా పెద్దాడి గొంతు తోబాటు ‘...నాదీ ఆ ఫోన్... ’అని దెబ్బలాడుతూన్న చిన్నాడి అరుపులు కూడా వినిపిస్తున్నాయి...
‘...సర్లే ఫైటింగ్ చేసుకోకండి...మేం సాయంత్రం కల్లా ఒచ్చేస్తాం...’ అంటూ నేనూ, ‘...ప్రెజంట్స్ తో , మీకన్నా ముందుంటాం!... ’అంటూ మధూ , ఒకేసారి కట్ చేశాం...

‘...ఐతే...మా అంచనా కరెక్టే!...’ అన్నాడు వాసు...నా కళ్లల్లోకి చూస్తూ ‘...ఏంటో అది!?...’అని బుకాయించబోయాను...చూచాయగా తెలిసినా!...
‘...చెప్పాలంటావా సంధ్యా గూటం!?...’ అంటూ వాసూ, ‘ ఫోన్ ఇటియ్యి మధూ, వకూ మెహ్రా కి ఇచ్చేస్తాను...’ అంటూ రాధా...మమ్మల్ని ఆట పట్టించారు...
‘...ఇండిపెండెంట్ రూమ్స్ బుక్ చేశాం కదా, ప్రాబ్లంస్ వస్తాయేమో అని అని అలా రికార్డ్ చేయించాం... ’ అని నేనూ , ‘...క్వీన్ బెడ్ మీద ఫోర్సమ్ ఎలారా!...అని బాధ పడుతూంటే , మీ స్యూట్ మాచేతికొచ్చి , ఆ సమస్యని పరిష్కరించింది...’ అంటూ మధు ...వాళ్ళ వ్యంగపు చురకల్ని నవ్వుల్తో కొట్టిపారేశాం...
‘...అదీ స్పిరిటంటే!...మాకు ఇష్టమైంది చేస్తాం...అనగల్గే ధైర్యం ఉండాలి...’ అంటూ మాతో జతకలిపారు...మీనన్స్...
‘...ఫైన్. టైం తక్కువుందని అర్థమైందిగా!...అంచేత , అందరం కూర్చుని కాఫీ తాగుతూ ప్లాన్ చేద్దాం...’ అన్నాడు మధు ...చకచకా బ్రేక్ ఫాస్ట్ లాగిస్తూ...
‘...అది వీలుకాదు...’ అన్నాడు...వాసు ‘...ఓకే!...ఇళ్ళకెళ్ళిపోదాం!... ’అన్నాడు మధు...కాస్త చురుగ్గా!...
‘...అహఁ ...అది కాదు వాసు ఉద్దేశ్యం...నాలుగు జంటలూ ఒక్క టేబుల్ దగ్గర కూర్చుని...ఈ...విషయం చర్చించడం బాగోదూ!...అనీఁ...’ అంటూ సర్దింది రాధ...
‘...ఎందుకూ!?... ’అన్నాడు మధు...ఇంకా అదే స్వరంలో...రాధ ఏదో చెప్పబోతూంటే, తనని ఆగమని సైగ చేసి...మధుకి దగ్గరగా కుర్చీ జరుపుకుని ‘...ఎంత వల్లమాలిన కావరంగా ఉన్నా, తల్లీ - కొడుకూ , తండ్రీ - కూతురూ, మరో రెండు జంటల్తో కలిసి గ్రూప్ స్వాప్ ఏర్పాట్లు ఎలా ప్లాన్ చెయ్యగలరు చెప్పు!?...ఆ పని మిగిలిన రెండు జంటలూ చూసుకోవాలిగానీ!...అదీ వీళ్ళ పరిస్థితి...అర్థం చేసుకో!!...’ అంటూ తన చెవిలో గుసగుసలాడి, తనని చల్లబరిచాను...
‘...అర్థమైందిలే!...ఆ మిళింద్ గాడి ...పోటు...కూడా రుచి చూసేదాకా ఇళ్ళకి రామంటారు...నువ్వూ వకుళా!...’ అంటూ నా చెవిలో గుసగుసలాడి, అప్పుడే తన వైపు చూసిన వకుళకి కన్నుగీటాడు మధు...

...వెంటనే నా మొబైల్ మోగింది...ఎవరా అనిచూస్తే వకుళ ‘...నాగురించి ఏమంటున్నాడే నా మొగుడూ!...’ అని దాని ప్రశ్న...నవ్వుతూ మధు వైపు చూస్తూ, అంతక్రితమే అతగాడన్న వాక్యాన్ని రిపీట్ చేశాను ‘...అలాగుటే!...తనకియ్యి ఫోను...’ అంది వకుళ...చురచుర లాడిపోతూ...
...నవ్వుతూ మధుకి నా మొబైల్ అందించి...దాని వైపు చూశాను...అది కుర్చీలోంచి లేచి, కొద్ది దూరం వెళ్ళి పచార్లు చేస్తూ ఫైరై పోతూందది...
మధు కూడా లేచి , మరోవైపు వెనక్కెళ్ళి ‘...నో...నా ఉద్దేశ్యమదికాదు... ’ అంటూ సర్దడానికి ప్రయత్నం చేస్తున్నాడు...ఓ అర నిముషం తర్వాత ఎర్రబడ్డ మొహాలతో ఎవరి సీట్లకి వారు చేరారు...

‘...తంపులమారి తల్లీ!...తృప్తిగా ఉందా!...’ అంటూ నా మొబైల్ వెనక్కిచ్చాడు మధు...రాధ, వాసులు నవ్వుని కష్టం మీద దాచుకుంటూ గబగబా లాగించేస్తున్నారు...సమాధానం చెప్పకుండా నేనూ ఆపన్లోనే ములిగిపోయాను...ఇక తప్పక మధుకూడా మాతో జతకలిశాడు...
...ఓ పది నిముషాల్లో బ్రేక్పాస్ట్ ముగించాక, మగాళ్లు బిల్ సెటిల్మెంట్ కి వెళ్తే, రిసెప్షన్ హాల్లో ఓ పక్కన గుమిగూడాం నలుగురాడాళ్ళం...
‘...ఊఁ...చెప్పండి...సుధా, రాధా, ఎవరైనా!...ఎక్కడుందా లాబ్!?...దాంట్లో ఎన్ని బెడ్రూమ్స్ ఉన్నాయి?...తిండి తిప్పలకేర్పాటు ఉందా!... లేక వండుకుని ఛావాలా??...’ అంటూ ప్రశ్నలు గుప్పించింది వకుళ...

‘... చిన్నప్పుడెప్పుడో తీసుకెళ్ళాడు మరో రెండు ఫామిలీస్ తో...ఫ్రెండ్స్ తో ఆడుకున్నానే గానీ, ఏమీ గుర్తులేదు...’ అంది...కుదేలైపోయిన సుధ...
‘...నన్నో రెండు సార్లు తీసుకెళ్ళాడు...’ అంది రాధ నేల చూపులు చూస్తూ...కోడలి ముందు చెప్పడానికి మొహమాటపడుతూందని అర్థమై, ‘...మనవాళ్ళని తొందరగా తీసుకురా సుధా!...’ అంటూ దాన్ని పంపించేసి ‘...ఊఁ...ఇప్పుడు చెప్పండి... ’అన్నాం...నేనూ వకుళా...
‘...అండీ...ఎందుకూ! , అక్కా అనచ్చుగా!!...’ అని మొదలెట్టి...వివరాలు గబగబా చెప్పేసి ఊపిరి పీల్చుకుంది రాధ...
‘...సరే...ఇప్పుడు మేమిద్దరం ప్లాన్ చెప్తూంటాం...అవసరమున్న చోట కరెక్ట్ చేస్తూండు...’ అని ఆలోచన మొదలెట్టాం...కాసేపట్లో ప్లాన్ సిధ్ధమైంది ‘...లాస్ట్ రివిజన్ అక్కా!...జాగ్రత్తగా విను...’ అంటూ మొదలెట్టాం...
​
Next page: Update 39
Previous page: Update 37