Update 39

‘...నేనూ, మధూ, అక్కా, వాసూ వాళ్ళ కార్ లో ముందు బయల్దేరుతాం ...వెనకే మీ నలుగురూ మన కార్లో!...తోవలో ఆగి డ్రింక్స్, స్నాక్స్ , అక్క చెప్పే వస్తువులూ తీసుకురండి...బహుశా ఓ అరగంట తరవాత చేరుతారు...’ అన్నాను...
‘...ఎందుకూ!?...ఈ లోపల ఓ రౌండ్ వేసుకుందామనా!?...మీరే వెనక రండి...మేమే ముందెళ్తాం...’ అంది వకుళ
‘...ముందు మీరెళ్తే సాంపుల్ ఎనాలిసిస్ ఎవరుచేస్తారు!?...మింగడానికి కూడెవరు పెడ్తారు!?...మళ్ళీ మొదటికొస్తావేం!?...’ అంటూ గయ్య్ మన్నాను...
‘...సర్లే తరవాతది చెప్పు...’ అంది వకుళ ‘...నువ్వే చెప్పు...’ అంటూ నేను మొహం ముడుచుకున్నాను...

‘...టైం లేదు అమ్మాయిలూ...వినండి ...’ అంటూ రాధ అందుకుంది ‘...అక్కడ ఉన్నవి రెండు బెడ్ రూమ్స్ కమ్ మినీ లైబ్రరీలు...చెరో ఫ్లోర్ లోనూ ఉన్నాయి...అయితే ఒక్కొక్క దాంట్లో ఒక్కొక్క డబల్ బెడ్ మాత్రమే ఉంది...అఫ్కోర్స్...విత్ ఎటాచ్డ్ బాత్స్...కిచెన్ వేరే!...ఎక్స్ ట్రా బెడ్స్ లేవు...అదీ విషయం ...ఇప్పుడు చెప్పండి... ’ అంది రాధ
‘...మనకి తండ్రీ -కూతురూ ; తల్లీ - కొడుకూ హద్దులున్నాయిగా... అంచేత మనిద్దరం, మామా అల్లుళ్ళూ ఒక సెట్ ... అత్తా కోడళ్ళూ , మన మొగుళ్ళూ రెండో సెట్...’ అంది వకుళ...
‘...ఒక ఫ్లోర్ లో ఓ సెట్, మరో ఫ్లోర్ లో మరో సెట్...ఓకే నా అక్కా!...’ అన్నాను ...ఎర్రబడ్డ మొహంతో తలొంచుకుని ....ఓకే!... అంతకన్నా మార్గం లేదు...అంది రాధ
... ‘ అంటే...మొదటెళ్ళిన జంట ...ప...ని ... ముగించు కొచ్చేదాకా రెండో జంట భజన చేస్తారా, లేకపోతే లైవ్ షో చూస్తారా!...’ అంది వకుళ...
‘...ఛీ...’ అంది రాధ...‘...అక్కడితో అయ్యిందా!...పార్ట్నర్స్ కూడా మారాలాయె!...ఎలా!? ’ అన్నాను...

రాధేం మాట్లాడలేదు...‘...పోన్లే!...ఎవరో ఒకరితో తృప్తి చెందాలి!...ఆ సెట్ వాళ్ళు...’ అన్నాను నేనే...
‘...మళ్ళీ ఛాన్స్ వస్తూందో రాదో!?...’ అంటూ మనస్సులో మాట బయట పెట్టింది రాధ...
ఇంతలో పని పూర్తి చేసి వస్తూన్న మగాళ్ళు దూరం గా కనిపించారు... ‘...మరెలా!?...’ అంది రాధ నిరుత్సాహంగా
‘...అయితే ఒకటే మార్గం...ఫోర్ సమ్...’ అంది వకుళ ...ఓ క్షణం నోట మాట లేక గుడ్లప్పగించి చూస్తూ ఉండిపోయింది రాధ...మేమూ వెయిట్ చేశాం...
‘...పట్టపగలు...అదీ కోడలితో కలిసి ..మగాళ్ళకి తెలిస్తే ఇంకేమైనా ఉందా!...’ అంది రాధ చివరికి తెప్పరిల్లి...
‘...వాళ్ళకెందుకు తెలియాలీ!? ...లైట్లార్పేస్తే...పగలే చీకటి... , ఇక మీ కోడలి సంగతంటావా!...తనని ఒప్పించే పని వకుళది!...’ అంటూ దాని వైపు చూశాను...
‘...ఇది బాగుందే!...’ అందది చుర చురలాడుతూ...‘...సైకాలజీ దానివి కదమ్మా!...’అంటూ దాన్ని ఉబ్బేశాను...
‘...సర్లే!...’ అందది మగాళ్ళు దగ్గరకొచ్చేసరికి...కాసేపట్లో అందరం బయల్దేరాం...
...ఓ గంట లో వాసు వాళ్ళ లాబ్ కి చేరాం ...‘...హెల్పర్స్ ని పంపించేశా...అంచేత మనమే లగేజ్ దింపుకోవాలి...’ అంటూ బాగ్స్ దింపడం మొదలెట్టాడు వాసు...అందరం తలో చెయ్యేసి అన్ లోడింగ్ పూర్తి చేశాం...
...ఫ్రెష్ అయింతర్వాత ‘...నీక్కావలసినవి పై ఫ్లోర్ లో ఉన్నాయి...చూపిస్తా నడు’ అంటూ అటువైపు దారి తీశాడు వాసు...నేను మినీ ఫ్రిజ్ ని పట్టుకుని వెనక వెళ్ళబోతూంటే ...

...‘...ఏం చూపిస్తాడో!?...’ అంటూ కన్ను గీటాడు మధు, నా నడుంని ఒక గొరిల్లా చేత్తో చుట్టేస్తూ... ‘... నువ్వనుకుంటూన్నవన్నీ నాకూ , వకుళకీ చూపించడమేకాదు...ఎక్కడ పెట్టవలసినవి, అక్కడ పెట్టేశాడు కూడానూ!...’ అన్నాను ఒళ్ళు మండి...
నా మాట విని, నవ్వుతూ వెనక్కి తిరిగాడు వాసు... సరిగ్గా అప్పుడే...
‘...చూశావా రాధా!...మా వాళ్ళెంత ఫాస్టో!...మీ అత్తా కోడళ్ళూ ఉన్నారు!...ముద్దులివ్వడానికే మొహమాటపడిపోతూ!!...’ అంటూ మరోచేత్తో , రాధ నడుంని అదాట్నచుట్టేసి మీదకి లాక్కుని, పెదాలందుకోబోయాడు...
కట్టుకోబోయే మొగుడు చూస్తున్నాడనే మొహమాటంతోనో! మధు గెడ్డం గుచ్చుకోడంతోనో!! మెడనటూ,ఇటూ తిప్పేస్తూ తెగ పెనుగు లాడింది రాధ...దాంతో నన్నొదిలేసి, రెండో చేతిని కూడా ఉపయోగించి , కౌగిలిలోకి లాక్కున్నాడు...

...ఈలోగా ... సందట్లో సడే మియాఁ ... లాగ , నా వెనక చేరి,రెండు చేతుల్తోనూ నడుం చుట్టేసి గుబ్బల్ని రుద్దడం మొదలెట్టాడు...
‘...ఉఁమ్ఁ...ఊఁ మ్మ్...అ...ఆఁ...’ అంటూన్న రాధ పెనుగులాటలు వినీ...కళ్ళతో చూసీ...రెచ్చిపోయాడనుకుంటా వాసు!... నా...గుబ్బల్ని కసిగా నలిపేయడం మొదలెట్టాడు
‘...ఏయ్...ఒదిలేయ్ నన్ను!...పని చేసుకోవాలి...అంటూ తన చేతుల్ని విడదీయడానికి ట్రై చేశాను...
...‘...ఏ మాత్రం టైం పడుతుంది నీకు?...’ అన్నాడు వాసు , చనుమొనల్ని నలిపేస్తూ... ‘...ఇష్ష్...ఓ...అఁమ్మ్... గంట...మ్మా...గంటన్నర...’ అన్నాను...మూల్గుల మధ్య...
‘... ఓ అరగంట లో పూర్తయ్యే పధ్ధతి నేర్పిస్తా!...మిగిలిన టైం లో ఒక రౌండ్ కి ఒప్పుకుంటే!...’ అంటూ బేరం పెడ్తూ నా పెదాల కొసల మీద అంటీ ముట్టనట్టు ముద్దులు కురిపించడం మొదలెట్టాడు వాసు...
...ముందు ‘...ఉఁహూఁ...’ అని.. తర్వాత కాసేపు సహకరించి ఆ పైన తప్పించుకుందామని అనుకున్నదాన్నే...అతగాడి ఒడుపుకి మైమరచి పోయి , చేతుల్లో ఉన్న మినీ ఫ్రిజ్ ని టేబుల్ మీదే ఒదిలేసి , ఖాళీ ఐన ఆ చేతుల్ని తన మెడ చుట్టూ పెనవేసి ... మనస్ఫూర్తిగా పెదాల్ని అప్పగిస్తూ అ...తు...క్కు...పోయాను ...

...నలుగురం...అలా...ఎంతసేపుండిపోయామో తెలీదు గానీ... ‘...మేమనుకున్న పనే మొదలెట్టారు...’ అంటూన్న వకుళా, వికాస్ ల నవ్వుల్తో తెలివొచ్చింది...
రాధ వంటింట్లోకీ...నేను మెట్లమీదకీ పారిపోయాం...
...సంధ్యా!...ఆగు!...అంటూ, తలొంచుకుని మినీ ఫ్రిజ్ ని పట్టుకుని నా వెనకే వస్తూన్న వాసు ని చూడడానికి తలతిప్పేసరికి ,మొహమాటపు నవ్వుతో మధూ, ఎఱ్ఱబడ్డ మొహాల్తో తలుపు దగ్గరే నిలబడిపోయిన కనిపించారు...వాళ్ళతో చూపులు కలపడానికి సిగ్గనిపించి, తలొంచుకుని, మిగిలిన మెట్లు చక చకా ఎక్కేసి , కనిపించిన మొదటి రూం లోకి దూరాను ...

‘...ఏమీ బంధుత్వం లేని కొత్తదానివి... మిళింద్ , సుధల ముందు నీకే ఇంత తలవంపులుగా ఉంటే , ఒకళ్ళకి తల్లీ , మరొకళ్ళకి తండ్రీ ఐన మాకెలా ఉంటుందో ఊహించు...’ అంటూ నా వెనక జేరాడు వాసు...
‘...అంత ఇబ్బందిగా ఉంటే మనం ఎవరిదోవన వాళ్ళు పోయుండవలిసింది!...’ అన్నాను కొంటెగా నవ్వుతూ...
‘...కుతి... అన్నదొకటి ఉంటుంది తెలుసుగా!...మహా చెడ్డది!!...’ అంటూ నా కళ్ళల్లోకి నవ్వుతూ చూసి ‘...అది సర్లే!...ఈ ప్రొసీజర్ చూడు ...నీ పని తొందరగా ఐపోతుంది...ఇబ్బందులేమైనా ఉంటే నాకు ఫోన్ చెయ్యి...’ అంటూ నా ముందు కొన్ని ప్రింటౌట్స్ పెట్టి, తలుపు దాకా వెళ్ళిన వాడే, మళ్ళీ వెనక్కి తిరిగొచ్చి...
‘...ఇంతకీ మన ప్రోగ్రామ్ ఏంటో!?... మూడు ,నాల్గు గంటలే ఉంటామంటున్నావు కూడానూ!...’ అన్నాడు వాసు...
‘... అంతా రాధా, నేనూ, వకుళా అప్పుడే ప్లాన్ చేశాం ... ఏర్పాట్లు వకుళ చూసుకుంటుంది...అది చెప్పినట్లు చెయ్యండి...’ అని అతగాడ్ని కిందికి తోలేసి నా పని మొదలెట్టాను...

...వాసు చెప్పినట్లుగానే అరగంటలో పూర్తైపోయింది...అన్నీ నెగెటివ్ రిజల్ట్సే!... మనస్సు సంతోషంతో గంతులేసినా, కిందికెళ్ళి, ఆ మాట మగాళ్ళకి చెప్పాలంటే ఎందుకో... సిగ్గుగా అనిపించింది... అంచేత ముందుగా ఆడాళ్ళకి చెబ్దామని, మగాళ్ల కంటపడకుండా దాక్కుంటూ వంటింట్లో దూరుదామని ప్రయత్నం చేశాను కానీ ... ఎక్కడినుంచో లాండ్రీ బెడ్ షీట్స్ తెస్తూన్న మిళింద్ కి దొరికిపోయాను...
...వాడు నన్ను లటుక్కున కౌగిల్లోకి లాక్కుని...‘...చెప్పు!...’ అన్నాడు...

‘...ఏంటీ చెప్పేదీ!?...’ అంటూ తప్పించుకోబోయాను... ‘...ఏంటా?...మేము ఎస్.టి.డి పాజెటివ్ కాదని తెలుసనుకో! ఐనా, నువ్వు దొంగ రిజల్ట్స్ చూపించి, తప్పించుకుందామని ట్రై చేస్తే...అంకుల్ వదిలినా, నేను వదుల్తాననే అనుకుంటున్నావా!?...హెల్మెట్ తొడుక్కునైనా సరే , నిన్నూ వకుళనీ... దెం...గి... తీరు...తా...ను...’ అన్నాడు వాడు...నన్ను మరింత బిగువుగా కౌగిలించుకుని...చుబుకాన్ని వేలితో పైకెత్తి నా కళ్ళల్లోకి కోరిక తో చూస్తూ!...
‘...ఉహూఁ!...అలా ఒద్దు...నాకూ, వకుళకీ...అక్కడ మగ...తడి తగలకపోతే తృ...ప్తి... గా ఉండదు!...’ అన్నాను...కళ్ళు వాల్చుకుంటూ...
...వాడు మెసేజ్ గ్రహించాడన్నదానికి నిదర్శనంగా, నన్ను పైకెత్తి గిరగిరా తిప్పేశాడు...ఓ నిముషం...
‘...అబ్బ...దింపేయ్ మిళింద్!...కళ్ళు తిరుగుతున్నాయి...’ అని వేడుకున్నాను...
‘...ఇప్పుడే ఏం చూశావ్!...ముందు, ముందు ఇంకా తిరుగుతాయి!...’ అన్నాడు...నన్ను దింపేస్తూ...
...ఎందుకో!...ఆ మాటకి గుండె ఝల్లుమన్నా‘...ఆ!...పర్లేదులే!...’ అనుకుని ధైర్యం తెచ్చుకుని... ‘...లంచ్ కి ఏర్పాట్లు చేస్తా!...’ అంటూ వాడి కౌగిల్లోంచి బయటపడి వంటింటివైపు పరిగెత్తాను...

...అక్కడ అత్తా,కోడళ్ళు చెరోవైపూ తిరిగి ఏర్పాట్లు చేసేస్తున్నారు...నా వైపు ఓరగా చూశారుగానీ ఏమీ మాట్లాడలేదు... ‘...వీళ్ళు నిజంగా సిధ్ధంగా ఉన్నారా!...లేక మొగుళ్ళ బలవంతమా!?...’ అని డౌట్ అనిపించింది...ఇంతలో ...‘...వచ్చావా!...కాయా? పండా??...’ అంటూ వంటింట్లోకి దూసుకొచ్చింది వకుళ...
...నేను థంబ్స్ అప్ చూపిస్తూంటే, ఆతృత తో నా వైపు తిరిగిన రాధ, సుధ ల మొహాల్లో రిలీఫ్ నీ , ఉత్సాహాన్నీ చూసేసరికి నా సందేహాలన్నీ దూరమయ్యాయి...
‘...ఇంకేం!...అందరం భోంచేసి...బిజీ ఐపోదాం!!...’ అంటూ కన్ను గీటాను... ఎఱ్ఱబడ్డ మొహాలతో మళ్ళీ వెనక్కి తిరిగిపోతూ, దగ్గరకి రమ్మన్నట్లుగా నాకూ, వకుళకీ సైగ చేశారు...అత్తా, కోడళ్ళు ...

‘...ఇపుడేమొచ్చిందీ!?...’ అన్నట్లు మొహాలు పెట్టుకుని చెరొకళ్ళదగ్గరకీ వెళ్ళి...కాసేపు వాళ్ళతో మాట్లాడిన తర్వాత మేమిద్దరం దగ్గరకి చేరాం,...
‘...ఇదెక్కడిగొడవే!...రెండు పులుల్నీ, రెండు మేకల్నీ ఒక పడవలో ఏరు దాటించే సమస్యలా ఉంది...’ అంది వకుళ తలట్టుకుని...
...అవును...వాసు , మిళింద్ లతో కలిసి భోజనం చెయ్యరట వీళ్ళిద్దరూ!...అన్నాను...
ఓ అరక్షణం ఆలోచించిన తర్వాత పెరిష్కారం తట్టింది...వెంటనే అమలు చేశాం...
‘...ఇదేంటీ!...మీరు మాతో తినరా!?...’ అన్నారు మగాళ్ళు ...నేనూ , వకుళా వాళ్ళ నలుగురికీ వడ్డిస్తూంటే!...
‘...ముందు శోభనం పెళ్ళికొడుకులు నలుగురూ మింగి గదుల్లోకెళ్ళండి...ఆడాళ్ళం పాలగ్లాసులట్టుకుని తరవాత వస్తాం!...’ అని మెత్తగా కసురుతూనే , వాళ్ళకి కొసరి,కొసరి తినిపించాం...

భోజనాలు పూర్తైన తర్వాత , రెండు మీఠా పాన్లున్న పాక్ లని నేనూ, వకుళా చెరొకటీ పట్టుకుని ‘...మీరిద్దర్లో ఒకరు ఒక పాక్ , అలాగే , మీరిద్దర్లో ఒకరు మరో పాక్ తీసుకోండి...’ అని , మా మొగుళ్ళ జంటకీ , మామ- అల్లుడు జంటకీ ఆప్షన్ ఇచ్చాం...
‘...ఇదేంటీ!...’ అని గునిసినా ‘...చెప్పిన పని చెయ్యండెహె!...అసలే టైం లేదూ!...’ అని గదిమే సరికి , మాట్లాడకుండా ,నా దగ్గర్నుంచి మధు, వకుళ దగ్గర్నుంచి మిళింద్ అందుకున్నారు...
‘...ఓకే!...మీరు పైకెళ్ళి ...రూం లోకూర్చునే వెయిట్ చెయ్యండి ’ అంటూ మామా అల్లుళ్లని పై బెడ్రూం వైపూ...‘...మీరు అటూ!...’ అంటూ మా మొగుళ్ళని కింది బెడ్రూం వైపు తోశాం...

...ఓ రెండడుగులేసి...వెనక్కి తిరిగొచ్చి ‘...ఒకే డబల్ బెడ్ ఉందక్కడ!...ఎలా!?...’ అన్నాడు వాసు మొహం వేలాడేసుకుని...‘...డోంట్ వర్రీ వాసూ!...మేం చూసుకుంటాంగా!...’ అంటూ తనని వెనక్కి పంపించాం...
....తను వెళ్ళాడో లేదో! వికాస్ , మధూలు కూడా వెనక్కొచ్చి ‘...ఈ మొహమాటపు మేళం తో ఎలా!?...అక్కడ ఒకటే డబల్ బెడ్ ఉంది....’ అన్నారు...
‘...వాళ్ళు చెప్పినట్లు చెయ్యండి...అన్నీ సాల్వ్ అవుతాయి...’ అని వాళ్లనీ వెనక్కి పంపించి...అత్తా కోడళ్ళని భోజనానికి రమ్మని సంఙ్ఞ చేశాం...
వాసూ, మిళింద్ లు ఉన్నారేమో!...అని దొంగ చూపులు చూస్తూ, డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గరకి వచ్చి చెరో వైపూ చూస్తూ కూర్చున్నారు...రాధ, సుధ లు...
‘...రిలాక్స్ గర్ల్స్...ఎవరూ లేరులే!...’ అంటూ చకచకా వడ్డించేసి ‘...మొహమాటపడకుండా భోంచేయండి...ఒంత్లో ఓపిక ఉండాలిగా!...మా వాళ్ళు అసలే అచ్చోసిన ఆంబోతులు...’ అంటూంటే ఎఱ్ఱబడ్డ మొహాలతో ఇద్దరూ సన్నగా వణికారు...
...ప్లాన్ మరోసారి రివైజ్ చేస్తూ, అత్తాకోడళ్లకి అర్థమైందో, లేదో అని వెరిఫై చేసుకుంటూ భోజనాలు పూర్తి చేశాం...
‘...ఇంక డ్రెస్ లు మార్చుకుని...కార్యానికి సిధ్ధమౌదాం...’ అంటూ కన్ను గీటి , మా బాగుల్లోంచి నైటీలు తీసుకుని బాత్రూంల వైపు వెళ్ళాం...
మేము తిరిగొచ్చేసరికి అత్తాకోడళ్ళు కూడా నైటీల్లోకి మారిపోయారుగానీ, లోపల పాంటీ, బ్రాసియర్లు ఉంచుకుని ఇంకా ఎడమొహం, పెడమొహం గానే ఉన్నారు...
...మేమిద్దరం సుధ కొన్న పూల దండలు జెడల్లో ముడుచుకుని, వాళ్ళకీ చెరోటీ అందిస్తూ ‘...ఇవెందుకుంచుకున్నారూ!?...మీతో మొట్టమొదటిసారేమో కదా మా మొగుళ్ళకి... తెంపీగల్రు...’ అంటూ వాళ్ళ బ్రాసరీ హుక్స్ ని విప్పేశాం... ‘...ఏయ్...ఛీ!...’ అని నోటితో అన్నా వాట్ని కిందికి జార్చేశారు... ‘...అవి కూడా తీసేయండి...మేమిప్పుడే వస్తాం...’ అంటూ కిచెన్ లోకెళ్ళాం...

...వేరే సరుకుల్తోబాటు పాలగ్లాసులున్న ట్రేలని పట్టుకుని మేమొచ్చేసరికి , పూలు సింగారించుకుని ...నేల చూపులు చూస్తున్నారు అత్తాకోడళ్ళు...
చెరొకరి చేతుల్లో, చెరో ట్రే పెడుతూ ‘...రిలాక్స్ గర్ల్స్!...కావలసినవన్నీ వీట్లో ఉన్నాయి...ఇప్పుడు ఒకటిన్నరైంది ...ఒకళ్ళు అత్త...మరొకరు కోడలు అనే విషయాన్నిమర్చిపోయి, కోరికల్తో కాలిపోతూన్న ఆడాళ్ళల్లా నాలుగున్నరదాకా ఎంజాయ్ చెయ్యండి... మీ మొగుళ్ళ సంగతి మేం చూసుకుంటాం!...’ అంటూ శోభనం పెళ్ళుకూతుళ్ళని కింది ఫ్లోర్ బెడ్ రూం దాకా తీసుకెళ్ళి, వెనక్కి తిరిగబోతూంటే....
‘...అక్కా!...మాట!...’ అంటూ సుధ వకుళనీ....‘...సంధ్యా!...వన్ మూమెంట్!...’ అంటూ నన్ను రాధా , పక్కకి పిలిచి......చెరో రెండు ప్రశ్నలూ అడిగారు
..వాటికి ‘...కాదు..., అవును...ఇష్టం లేదు...అని మూడు ముక్కల్లో సమాధానం చెప్పి ...‘...ఆలోచించుకునే లోపలికెళ్ళండి...అని...వాళ్ళ మానాన్న వాళ్ళనొదిలేసి...పై బెడ్రూమ్ వైపు ఆత్రంగా కదిలాం...

...తర్వాత నేనూ, వకుళా వెరిఫై చేసుకుంటే ఇద్దరూ , మీ వాళ్ళు -- అండ్ ---? , అనీ , - - - వేసుకుంటారా!?...అనీ అడిగారని తెలిసింది...
...వాసూ వాళ్ళ లాబ్ కమ్ గెస్ట్ హౌస్ లోంచి బయటికొచ్చేసరికి చుట్టూ చీకట్లు కమ్మేస్తున్నాయి...టైం చూసుకుంటే ఐదున్నరే! ... మా మధ్యలో నడుస్తూన్నరాధ భుజాలమీద చెరో చెయ్యీ వేసి...నేనూ, వకుళా భారంగా అడుగులేస్తూ మా కార్ దగ్గరకొచ్చేసరికి అప్పటికే మా సామాను సర్దేసి, వికాస్ డ్రైవింగ్ సీట్ లోనూ, మధు పక్క సీట్లోనూ కూర్చుని ఉన్నారు...
‘... శోభనం గదిలోంచి బయటికొచ్చే పెళ్ళికూతుళ్ళలా , తొడల్ని ఎడంగా పెట్టుకుని ఏంటా నడక!...రండి తొందరగా!!...’ అన్నాడు మధు...
‘...ముగ్గురు పెళ్ళికొడుకుల్తో శోభనాలు జరిగిన పెళ్ళికూతుళ్ళు ఇంకెలా నడుస్తారు గురూ!...’ అంటూ జబ్బ పట్టుకుని...వకుళని డ్రైవర్ వెనక సీట్లో కూర్చోబెట్టాడు వాసు......
...మగాళ్ళు వాసుతో మాట్లాడుతూంటే...‘...ఈ వాసు మాటలకేంలే!...లైట్ తీస్కోండి...ఇట్టే గడిచిపోయాయి, ఈ ఆరు గంటలూ!... పిల్లల్ని అమెరికా పంపించేశాక నేను ఫోన్ చేస్తా!...మనం మళ్ళీ కలుసుకోవాలి...తనివి తీరలేదమ్మా నాకైతే!...’ అంటూ చిన్నగా చెప్పింది రాధ...నన్ను మధు వెనక సీట్లో కూర్చోబెడుతూ...

...గ్రౌండ్ ఫ్లోర్ బెడ్ రూం కిటికీలోంచి సుధ...ఫస్ట్ ఫ్లోర్ బెడ్రూంలోంచి మిళింద్ చేతులూపారు... బై లు చెప్పుకుంటూ ఢిల్లీ వైపు బయల్దేరాం...
...హైవే మీద ఓ రెండు కిలో మీటర్లు వెళ్ళింతర్వాత...
‘...ఊఁ!...ఇప్పుడు చెప్పండమ్మాయిలూ!...ఎవరిచేత...ఎలా...ఎంత సేపు...చే...యిం...చు...కున్నారో!?...’ అన్నాడు వికాస్...వెనక్కి తిరిగి మాకు కన్ను గీటి...
‘...మీరు చూస్తూండగానే ...చే...యిం...చు...కున్నాం గా!...వేరే చెప్పడం ఎందుకూ!?...’ అంది వకుళ...
‘...అవి త్రీసమ్స్...మేమడుగుతూంది పై బెడ్రూంలో వాసు - మిళింద్ లతో మీ ఫోర్ సమ్ గురించి...’ అన్నాడు మధు...
‘...ముందు అత్తా కోడళ్ళతో మీ ఫోర్సమ్ వివరాలు చెప్పండి...’’ అన్నాను నేను...‘...అహఁ...లేడీస్ ఫస్ట్...అంటారుగా!...అంచేత మీరే ముందు...’ అన్నాడు మధు... ‘...ఏం!...మీరు మొదలెట్టచ్చుగా!...’ అంటూ కయ్యానికి దిగింది వకుళ... ‘...పోనీ లాట్రీ వేద్దాం!...’ అన్నాడు వికాస్...‘...సరే!...’ అంటూ నేనొక నాణెం తీస్తూంటే...

‘...ఎందుకదీ!...మన లాటరీ పధ్ధతి ఉందిగా!...’ అని చిలిపిగా కన్నుగీటి...‘...ఆక్...పాక్...’ అంటూ...ఒక్కొక్క పదానికి ఒకర్ని వేలుతో చూపిస్తూ...తన ముందు కూర్చున్న వికాస్ తో మొదలెట్టింది వకుళ...‘...అదే ఐతే నేనంటా !...’ అంటూ పోటీకి దిగాడు వికాస్...‘...పోనీ తననే అననీ గురూ!..ఇదేదో తమాషాగా ఉంది....’ అన్నాడు మధు...తన భార్యని సపోర్ట్ చేస్తూ...
‘...నీకు తెలీదులే ఆ లాటరీ సంగతి...మనం ఓడిపోతాం...నువ్వు ఫస్ట్ చెప్పాల్సొస్తూంది...’ అంటూ వికాస్ వివరించబోతూంటే...
...వకుళ ...‘...ఆక్...పాక్...కరే...పాక్...డాం...డూం...డుస్స్...డుస్స్...నకు...పామ్...నకు...డుమ...డుమ...డుస్స్...’ అంటూ పూర్తి చేసి, తన వేలు ఆఖరుగా మధుదగ్గర ఆగడంతో...‘...అవుటయ్యావ్...నువ్వు మొదలెట్టాలీ!...’ అంటూ చంకలు గుద్దుకుంది...కాలేజ్ పిల్ల లాగ...
‘...అరే!...నీకు ముందే ఎలా తెలిసింది గురూ , నేనౌట్ అవుతాననీ!...’ అన్నాడు మధు ఆశ్చర్యంగా!... ‘...నేనూ అదే ప్రాంతంలో కాలేజ్లో చదువుకున్నాగనుక!...మేమూ ఉపయోగించేవాళ్ళం...ఈ ట్రిక్కు...మనమే గెలిచేలాగానీ...ఫలానా వాడు అవుటైయ్యేలాగానీ సర్దుబాటు చేయచ్చు...’ అని వికాస్ అంటూంటే...

‘...ముందో సగం మగాళ్ళిద్దరూ కలిసి చెప్పండి...తర్వాత మేము... అలా పూర్తి చేద్దాం...’ అన్నాను...రాజీ మార్గంగా...
‘...సరే !...’ అంటూ మధు మొదలెట్టబోతూంటే...‘...కారాపి వెనకొచ్చి కూర్చోండి...డ్రైవ్ చేస్తూ ఎలా చెప్తారూ!...ఆ పని మేం చేస్తాం!! ’ అన్నాను... మగాళ్ళు ఒప్పుకోలేదు...‘...చీకటడిపోయింది ...మీవల్ల కాదు...’ అంటూ...
‘...సరే!...స్పీడు అరవై దాటకూడదు...లెఫ్ట్ లేన్ లోనే డ్రైవ్ చెయ్యాలి...డ్రైవ్ చేస్తూన్న వాళ్ళ చూపు మాట్లాడేటప్పుడుకూడా రోడ్డు మీదే ఉండాలి!...’ అంటూ జలిమిగా కండిషన్లు పెట్టాం...నేనూ, వకుళా...

‘...ఓకే...’ అంటూ ఒప్పుకుని ‘... ఇలాగే బోల్డన్ని కండిషన్లు పెట్టారు అత్తా కోడళ్ళు...అదీ యస్ యమ్ యస్ లతో!...’ అంటూ మొదలెట్టాడు వికాస్...
‘...అదేంటీ!...వాళ్ళని లోపలికెళ్ళమని చెప్పి...మేం పైకెళ్ళాంగా!...’ అన్నాను... ‘...వచ్చిన వాళ్ళే!...మళ్ళీ చటుక్కున బైటికెళ్ళిపోయారు ...సిగ్గు పడుతున్నారేమోలే!...లోపలికి తీసుకొద్దాం...అని మేమూ వెనకే వెళ్ళబోతూంటే, వికాస్ మొబైల్ కి యస్ యమ్ యస్...బ్లీప్...’ అన్నాడు మధు...
‘...ఎవరా!...అని చూస్తే...సుధ...‘...కొన్ని విషయాలు మాట్లాడాలి !...’ అంటూ... ‘...ముఖాముఖి చెప్దురుగాని... అని నా సమాధానం.... ఉహూఁ...అర్థం చేసుకో...ప్లీజ్...అంటూ సుధ రిక్వెస్టు...తప్పక సరే అన్నాను...మధుకి చెప్పు...ఆంటీ యస్ యమ్ యస్ చూసుకోమని... అంది...ఇవన్నీ మధుకి చూపించి...కాన్ఫరెన్స్ కి ఆహ్వానం పంపించాను...’ అన్నాడు వికాస్...
‘...అది నేను ఏక్సెప్ట్ చేస్తూండగానే నా మొబైల్ కి రాధ యస్ యమ్ యస్ ...మేం లోపలికి రావాలంటే కొన్ని కండిషన్స్... , ...ఏంటో అవి?!...అని నా జవాబు కమ్ ప్రశ్న...అంటూ అందుకున్నాడు మధు

మొదటిది...లైట్స్ ఆర్పేయాలి... ఎందుకో!? అని నా ప్రశ్న... ఎంతైనా అత్తాకోడళ్ళంకదా!... సిగ్గుగా ఉంటూంది బాబూ!!...అని జవాబు...వికాస్ కూడా ఓకే అన్నాడు...
...థాంక్స్...రెండోది...మాట్లాడకూడదు...చప్పుడ్లు చేయకూడదు...అని రాధ మరో యస్ యమ్ యస్... ...మీ మూల్గుల్ని మేమెలా ఆపగలం!?... అని నాఎదురు ప్రశ్న
...కాన్ఫరెన్స్ లో ఉన్నామేమో!... ‘...ఆ బాధేదో మేమే పడతాంలే!...మీరు మాత్రం ...రఫ్...గా ...దు...న్న...కూ...డ...దు...అని దాని అర్థం... అని సుధ జవాబు...
...ఆ తర్వాత నువ్వడిగిన ప్రశ్న...దానికి సుధ రెస్పాన్సు... నువ్వే చెప్తేనే బాగుంటూంది వికాస్...’ అన్నాడు మధు నవ్వుతూ...
...ముందు కారు స్లో అవుతూండడంతో వికాస్ వెంటనే చెప్పలేదు...‘...చెప్పూ!...’ అంటూ వికాస్ ని వేలుతో పొడిచింది వకుళ... ఆలస్యం భరించలేనిదాన్లా!
‘...అబ్బ!...ఆగు...’ అంటూ ఆ కార్ ని ఓవర్ టేక్ చేసి... ...మీకు నా...ట...క...పోతేనో!... అని నే టైప్ చేస్తే ...వెంటనే సుధ కాల్... ఆ రిక్వెస్టు మా అత్తదని గుర్తుంచుకో!... అంటూ... ఓకే అంటూ కట్ చేశానో లేదో!...రాధ కాల్...ఆ రిక్వెస్టు మా కోడలికోసం చేశానంటూ...’ అన్నాడు వికాస్ నవ్వుతూ...మధు పెద్దగా నవ్వుతూ జతకలిపితే...‘...దొందూ దొందే!...’ అనుకుంటూ నేనూ, వకుళా సన్నగా నవ్వుకున్నాం...

‘...ఇక మూడోదీ...ఆఖరుదీ!...మాకిష్టం లేని పన్లు చేయకూడదు...చెయ్యమని మమ్మల్ని బలవంత పెట్టకూడదు...అని టైప్ చేసింది రాధ...’
అంటూ మధు అందుకున్నాడు...దానికీ ఓకే చెప్పి ...ఇక రండి ... అని టైప్ చేశాను...అంటూ...
‘...లాస్ట్ గా మాదొకటి...ఎవరికి...ఎవరు కావాలీ!?... అని నేను మెసేజ్ పెట్టాను...’ అన్నాడు వికాస్... ‘...ఏం సమాధానం ఒచ్చిందేంటీ?! ...’ అన్నాను ఆపుకోలేక ...
‘...ఇద్దరూ కావాలి...’ అంటూ ఇద్దరూ విడివిడిగా మెసేజిలు పెట్టి ఫోన్లు కట్ట్ చేశారు... వెంటనే సుధ కి కాల్ చేస్తే ‘...ఊఁ...’ అంది చిన్నగా!... అదికాదు...ముందు...ఎవరికి...ఎవరు కావాలీ!?... అని మా ప్రశ్న...అన్నాను...

‘... చెయ్యి మాత్రం పట్టుకుని చెవిలో పేరెవరు చెప్తారో వాళ్ళు! కరెక్ట్ గా చెప్తే కౌగలించుకుంటాం!!...తప్పు చెప్తే పారిపోతాం!!!... ’ అంది సుధ... విషయం మధుకి చెప్పాను ...‘...ఒక్క చాన్సేనా!?...’ అన్నాడు...సుధ కూడా విందేమో ఆమాట!...‘...మమ్మల్ని మళ్ళీ పట్టుకుని ట్రై చెయ్యాలి...’ అంది
...చెయ్యొక్కటే పట్టుకుంటే ఎలా తెలుస్తూందీ!...’ అన్నాను... ‘ సరే!...వే...ట్నై...నా...నిమిరి...పోల్చుకోండి కానీ...పట్టుకున్న వాట్ని... నలి ...పేయ...కూడదు సుమా! ...’ అని ఆపి...ఎందుకలా అంది సంధ్యా!?...అన్నాడు వికాస్...కొంటెగా నవ్వుతూ...
‘...ఏముందీ!...హోటల్ రూం లోంచి వాళ్ల మగాళ్ళని బయటికి పంపేసి ఆ పనే చేశారేమో!......గుర్తుండి పోయేలా!!...’ అన్నాను ఒళ్ళు మండి...
‘... మేము ...సరే... అనగానే తలుపు మీద టక టక లు!...సిగ్నల్ అర్థమై లైట్లు ఆఫ్ చేశాం... ఇంకాసేపట్లో గది తలుపులు తెరిచిన చప్పుడ్లు...మల్లెల ఘుమఘుమలూ , గాజుల గలగలలూ...’ అని...ఆపేశాడు వికాస్
‘...ఊఁ...చెప్పూ!...’ అంటూ తనని పొడిచింది వకుళ...‘...ఆశ!...మీ తయారీ వినందే!...’ అన్నాడు మధు...
‘...సరే!...మా కేసు మీదానికి రివర్సు...గది తలుపు నెమ్మదిగా తోసేసరికి...లోపల చిమ్మ చీకటి!...హలో...ఉన్నారా!?...అంటూ పిలిచాను... ...ఊఁ... అంటూ సన్నగా గొణిగారెవరో! ...ఏంటే!...ఈ మగాళ్ళు!?... ఆడాళ్ళకన్నా అన్యాయమైపోయారు!...అన్నాను సంధ్యతో... ’ అంటూ మొదలెట్టింది వకుళ...
‘...మొహాలు చూసుకోడానికి మామా అల్లుడ్లకి మొహమాటంగా ఉందేమో!... ఆ...ప...ని... దగ్గరకొచ్చేసరికి పులులైపోతారులేమ్మా!!...పద లోపలికి!!!... అంటూ దాని చెయ్యుచ్చుకుని లోపలికి లాగాను...’ అంటూ నే చేసింది చెప్పాను...

‘...ఓ రెండడుగులు లోపలికేసింతర్వాత...ఆగవే!...ఎవరు...ఎవరితో మొదలెట్టాలో తేల్చుకోకుండానే!?...అంటూ ఆపాను... ...సరే!...ఎలా!?అందిది...లాట్రీ వేసుకుందాం...అన్నాను...చీకట్లో లాట్రీ ఏంటీ నీ మొహం...అంటూ తిట్టిందిది...మన... ఆక్...పాక్...కరే...పాక్... ఉందిగా!... అన్నాను... అని వకుళ అంటూంటే...దాన్ని ఆపి...
‘... అది మేము ప్రైమరీ క్లాసుల్లో నేర్చుకుని ఒదిలేసిన ఆట...ఈ వకుళ పిల్ల ఎనిమిదో క్లాసులో చేరిందిగా...అంచేత, లేటుగా నేర్చుకోడంతో వంటపట్ట లేదు ...ఎప్పుడూ ఓడిపోయేది...పక్కింటి ప్రైమరీ పిల్లలు కూడా దీన్ని ఓడించి నవ్వుకునేవారు...ఆ ధైర్యంతోనే ఒప్పుకున్నాను...’ అని సంజాయషీ చెప్పుకున్నాను...

‘...అయితే నువ్వే గెలిచావా వకూ!...’ అంటూ మధు గర్వంగా తన భార్య వైపు చూస్తూంటే...‘...ఆఁ!...మీ ఆవిడకి మిళింద్ గాడి మొదటి పోటు తనకి పడాలనే పిచ్చ పట్టుదల...’ అన్నాను కసి...గా!
‘...సర్లే!...వాడిది నువ్వు మొదటా...’ అని వకుళ దీర్ఘం తీస్తూంటూంటే...‘...ఛంపేస్తాను...ఆ...మాట...పబ్లిక్ గా పైకి చెప్తే!...’ అని దానికి వార్నింగ్ ఇచ్చాను...
‘...ఇట్ ఈజ్ ఓకే సంధ్యా!...డాన్స్ తర్వాత...నిన్ను మిళింద్ నాకప్పగిస్తూంటే చూశాన్లే...నీ మెడ మీదా...ఆ...లోయ...లో తెల్లటిచుక్కలూ... అప్పుడే సందేహం వచ్చింది...తర్వాత అడిగితే వికాస్ కన్ఫర్మ్ చేశాడు...’ అన్నాడు మధు నవ్వుతూ...
...నేను సిగ్గుతో తల వాల్చుకుంటూంటే ‘...నిజమే...పర్లేదు సంధ్యా!...ఈ ట్రిప్ లో అనుకున్న దానికన్నా ఎక్కువే ఎంజాయ్ చేశాం అందరం ...ఊఁ...చెప్పు...ఆ తర్వాత ఏం చేశారో!...’ అంటూ చెయ్యి వెనక్కి జాపి, తొడని నిమిరాడు నా మొగుడు...
‘...ఏముందీ!...లాట్రీ గెలిచిన వాళ్ళు ముందు సెలక్ట్ చేసుకోవాలని అనుకున్నాం...అలాగే చేశాం!...’ అంటూ నా బదులుగా చెప్పింది వకుళ...
‘...చీకట్లో ఎలా గుర్తు పట్టావేంటీ నీకు కావలసిన వాడ్ని!?...’ అని భార్యని నిలదీశాడు మధు...
‘...వా...ట్ని...నిమిరి... , వాసు...దా...ని...తో పొద్దున్నే పరిచయమైందిగా!...ఇంక మిళింద్ గాడి సైజు ఎలాగూ ముందే తెలుసుకుందిగా నా నోట!...’ అని నే చెప్పాను...దానికి బదులుగా...

‘...అవును...ముందుగా వాసుది...తగిలింది...ఆ తర్వాత మిళింద్ దీ ట్రైచేశాను...వాడి...ది...ఇముడ్చుకోవాలంటే పెదాలు...ఇం...కా...విప్పు కోవాల్సి వచ్చింది...’ అంది వకుళ...తల వాల్చుకుని... ‘...వాడి...ది... అంటే మిళింద్ గాడిదేనా!?...’ అడిగాడు మధు...
...కనురెప్పలార్పి ఒప్పుకుంటూన్న వకుళ... మొగుడి స్వరంలో తీవ్రతని గుర్తు పట్టి తల పైకెత్తి...అతగాడి కళ్ళల్లోకి ఓ అరక్షణం చూసి, నీళ్ళు తిరుగుతూన్న కళ్ళని దాచుకోడంకోసం వాల్చుకుంది...అప్పటికీ దాని బుగ్గలమీంచి ఓ రెండు చుక్కలు జారి దాని చనుకట్టు మీద పడ్డాయి...
‘...సారీ వకూ...ఇట్స్ ఓకే అనుకున్నాంగా!... ఈజీ...’ అంటూ...కన్నీళ్ళు తుడుస్తూ దాన్ని ఓదార్చి... మల్లెల ఘుమఘుమలూ , గాజుల గలగలలూ, ముక్కులకి సోకి, చెవులకి వినిపించడంతో అటు వైపు కదిలి...చేతికందిన వాళ్లని పట్టుకున్నాం...గాజులూ , ఉంగరాలూ తడిమినా వాటితో పరిచయం లేకపోవడంతో పట్టుకోలేకపోయాం...చాన్స్ తీసుకుందాం...అనుకుని...నేచెయ్యి పట్టుకున్నావిడ చెవిలో ... సుధ...అన్నాను...మరుక్షణం విడిపించుకుని పారిపోయింది...’ అన్నాడు...మధు....

‘...మధు మాట విని ...నేను చెయ్యి పట్టుకున్నావిడ చెవిలో ...రాధ... అన్నాను... నాకూ అంతే ఐంది...’ అన్నాడు వికాస్...
‘...వాళ్ళదాకా ఎందుకూ!...మీతో పన్నెండేళ్ళు కాపురం చేసిన మమ్మల్ని గుర్తుపట్టగలరా!...ఒక్క చేతులే పట్టుకునీ!?...’...అని సవాలు చేశాను ...
‘...ఓ!...మొన్న దీపావళికి మాకు బోనసులు రాగానే...లక్షన్నర పైగా పెట్టి కొనుక్కున్నారుగా ...డైమండ్ రింగ్స్...వాట్ని ఎలా మర్చిపోతాం!!?...’ అన్నాడు మధు నవ్వుతూ...
...నేనూ , వికాస్ జతకలిపాం...క్రితం నెలలో ...పిల్లలతో సహా...నలుగురం కలిసెళ్ళి కొనుక్కున్న విషయం గుర్తురావడంతో...
‘...మళ్ళీ తేలిగ్గానే దొరికారా?...లేకపోతే తరిమి...తరిమి పట్టూకున్నారా!?...’ అంది ...దాంతో తేరుకున్నవకుళ...

‘...ఆఁ...వాళ్ళకీ ఎప్పుడెప్పుడా!...అని ఉందేమో!...ఓ రెండడుగుల అవతలే ఉన్నారు...’ అని నవ్వాడు వికాస్...‘...ఛీ...’ కొట్టాను...
‘...నిజమే!...ఓ అడుగు ముందుకేసి...చెయ్యి చాపగానే దొరికారు...అందుబాటులోకి రాగానే గుబ్బల మీదికి చేతులు పోనిచ్చాం...ఐనా తేడా తెలీలేదు...’ అన్నాడు మధు...

‘...అదేంటీ!?...’ అన్నాను...రాధ వి బాగా పె...ద్ద...వి...కదా! అని మనస్సులో అనుకుంటూ...
‘...రాధ సిగ్గుగా కుంచించుకుపోవడం చేతా , ...సుధ ఊపిరి బిగబట్టి...వాటి...ని...పొంగించడం చేతా!...’అన్నాడు వికాస్...
...‘...మరేం చేశారూ!?...’ అన్నాను ...నోరూరుకోక...
‘...వాట్ని... నలి...పేయ...కూడదు ... అని ముందే కండిషన్ పెట్టారుగా!...అంచేత నిపుల్స్ చుట్టూ గోరుతో గీరాలని ముందే అనుకున్నాం ...ఆ పని చేసిన మరుక్షణం పొడుచుకొచ్చిన ...వా...టి...సైజుల బట్టి పట్టేశాం...’ అన్నాడు మధు...విజయ గర్వంతో మా ఇద్దరి గుబ్బలవైపూ చూస్తూ... ‘...వాటి...సైజులు...పొద్దున్నే చూసి గుర్తెట్టుకున్నాం లే!...’ అన్నాడు వికాస్...మెడ తిప్పి నాకు కన్నుగీటి...
...‘ఎరక్కపోయి అడిగాన్రా బాబూ!...’ అని మనస్సులోనే అనుకుంటూ...పొడుచుకొచ్చిన నా చనుమొనల్ని లోపలికి నొక్కుకుని తల దించుకుని, నోరుమూసుకుని కూర్చున్నాను...

...ఎఱ్ఱ బడ్డ బుగ్గల్తో ‘...గొప్పే!!...’ అని తన మొగుడ్ని వెక్కిరిస్తూ...నే చేసిన... ప...నే... చేసింది వకుళ ...
...ఎవరూ మాట్లాడకపోవడంతో...‘...ఏంటీ?....మీరందుకుంటారా!....లేకపోతే మమ్మల్నే కంటిన్యూ చెయ్యమంటారా!?...’ అన్నాడు వికాస్...
‘...మీరే చెప్పుకోండి...మీ విజయ గాధ...’ అంది వకుళ...
‘...సరే!...నే పేరు చెప్పగానే...నా మెడచుట్టూ చేతులు పెనవేసి వాటేసుకుని...మంచం మీదికి తీసుకుపో బాబూ!...అంటూ గొణిగింది రాధ
...లోపల బ్రాసియర్ గానీ, పాంటీ గానీ వేసుకోకుండా...ఉత్తి నైటీతోనే వచ్చిందేమో!...కోరికతో కాలిపోతూన్న తన మెత్తటి ఒళ్ళు...బనీను లేని నా ఛాతీకి అతుక్కుపోడంతో...నా ...మ...డ్డ...పూర్తిగా లేచిపోయింది మధూ!...’...అని వికాస్ అంటూంటే..
.‘...సుధ కూడా అలాగే వచ్చింది గురూ...ఇదేంటీ!...అంటే...‘....చల్ల పోయించుకోడానికొచ్చి ముంతల్ని దాచడమెందుకూ!...’ అంది...
‘...బూతులు లేకుండా చెప్పలేరా!?...’ అంటూ నా మొగుడ్నీ, తనమొగుడ్నీ వంతులవారీగా గిల్లింది వకుళ...మరో చేత్తో తొడల మధ్య ఒత్తుకుంటూ ‘...చేసేదే బూతు పని! ...నోటితో అంటే తప్పేంటి వకూ!...’ అంటూ తన భార్యని కూకలేసి...అప్పటికే తొడలమధ్య ఊరుతూన్న త...డి...ని ఒత్తుకుంటూన్న నన్ను కూడా ‘...కదా సంధ్యా!...’ అంటూ ఒప్పించి...‘...నువ్వు కానీ గురూ!...’ అన్నాడు మధు... తన మ...డ్డ...ని సిగ్గు బిడియా లొదిలేసి ...పబ్లిక్ రుద్దుకుంటూ...
‘...ఏమంటావ్?...చెప్పనా వద్దా!?...’ అన్నాడు నా మొగుడు నా వైపు కసిగా చూస్తూ...‘...నే ఒద్దంటే ఆపుతావా!?...’ అని ఓఎదురు ప్రశ్న వేసి...కాసేపట్లో మనకి ‘...వా...యిం...పు...తప్పదే పిల్లా!...’ అని గొణిగాను...చెయ్యడ్డం పెట్టుకుని వకుళ మొహం చూస్తూ...
‘...ఛీ పాడు పిల్లా!...ఇంతసేపూ దెం...గిం...చు...కు...న్నది చాల్లేదా!?...’ అంటూ నాలాగే నోటికి చెయ్యడ్డం పెట్టుకుని నన్ను గదిమి...‘...ఊఁ...కానీ!...’ అంది వకుళ...నా మొగుడితో...

‘... ఓకే!...మంచానికి ఎంత దూరంలో ఉన్నామో తెలుస్తుందని చుట్టూ చెయ్యి జాపి తడిమాను...పక్కనే గోడ తగిలింది... ‘...నా కుడి చేతి వైపు ఓ ఐదు అడుగుల దూరంలో ఉంది...’ అంటూ నా చెవిలో గొణిగింది రాధ...నా ఉద్దేశ్యం అర్థం చేసుకుని...
...అక్కడిదాకా వెళ్ళాలా!?...ఈవిడని ఇక్కడే నిలబెట్టి...దెం...గి...తే...పోలా!...అనిపించి... ‘...తొందరేముందీ!?...’ అంటూ తన రెండు తొడల కిందికి అర చేతులు జొనిపి, తనని పైకెత్తుకుని...తన తొడల్ని నా నడుం చుట్టూ చుట్టేసుకుని...నెమ్మదిగా వెనక్కి తిరిగి...తనని గోడకి ఆనిస్తూంటే ...తనే నా
నా మ...డ్డ...ని బెర్ముడా లోంచి బయటికి లాగి...తన పూరెమ్మలమధ్య సర్దుకుంది...’ అన్నాడు వికాస్...
‘...తను నాకు ఫోన్ చేయకపోతుందా!?...నేను కనుక్కోకపోతానా!?...’ అన్నాను...
‘...తప్పకుండా!...’ అంటూ వికాస్ నన్ను సవాలు చేస్తూంటే... ‘...కానీ... మొదట మూతి కట్టేసిన మేకలా...మొర్రో...మని ఎందుకరిచిందీ? ...ఆపైన నోరెందుకు మూసేసిందీ!?...నాకర్థం కాలే వికాస్ ఆవిడ!...ఎంత సేపు చే...యిం...చు...కుందేంటీ?...’ అని అడిగాడు మధు...అమాయకంగా మొహం పెట్టి...
‘...ఎందుకేంటీ...ఓ పక్క ఆవిడ మొత్తని గోడకణిచేస్తూ ది...గే...సి... మరోపక్క ఆవిడ పెదాల్నితన పెదాల్తో మూశేశాడేమో నీ ఫ్రెండు!... ...మూల్గక ఛస్తుందా ఆడకూతురూ! ...పైగా ఆపన్లో తనంతవాడు లేడు కూడానూ ...’ అంది వకుళ ... జీరగొంతుతో...
​
Next page: Update 40
Previous page: Update 38