Update 47


‘..ఆరెందుకే!...ఇంకో జంటని పిలిచారేంటీ కొంపదీసి...’ అన్నాను...ఓ మూలగా పడున్న ఆరడుగుల దివాన్ని చూపించి...‘...ఏమో!...నాకేం తెలుసూ... వెంకట్ వాళ్ళని పిలుద్దామంటే ఒద్దన్నావ్ గా!...’ అని సాగదీసింది వకుళ...
... మాటలు వినిపించాయేమో!...తలలు మావైపు తిప్పి విజిలేశారు మా మగాళ్ళు... ‘... పనివాళ్లు వింటారనైనా లేకుండా ఏంటా ఈలలూ!...’ అని వాళ్ళని గోమూగా కసురుతూ పక్కన చేరాం...

గెస్టులు రావడానికింకా టైం ఉంది...ఓ రౌండ్ వేసుకుందామేంటి అమ్మాయిలూ!...’ అన్నాడు మధు నన్ను తినేశేలా చూస్తూ...
...చప్పుడు పైకి రాకుండా పెదాలు కదిపి తనకి...ఛీ...కొట్టి, ...ఆ దివాన్ అక్కడెందుకుందీ!... అన్నాను...మాట మార్చడానికి...
‘..., అదా! ...కృషి క్షేత్రం...వర్కర్స్ వెళ్ళిపోయింతర్వాత మధ్యలోకి లాగుతాంలే!...’ అన్నాడు వికాస్ ,కన్ను గీటి...
...ఒంట్లో రక్తమంతా మొహం లోకి చేరడంతో నాకు నోటమాటరాలేదు...దివాన్ మీదున్న జంటని రెప్పలార్పకుండా ,ఎనిమిది జతల కళ్ళు చూసే ...పా...డు... సీన్ ఊహించుకునేసరికి...
‘...ఛీ!... అందరూ మనలాంటి వాళ్ళనుకున్నావా!...’ అంటూ దెబ్బలాటకి దిగింది వకుళ...కందగడ్డలాంటి మొహంతో
‘...మనకన్నా ఓ నాలుగాకులు ఎక్కువ చదివిన వాళ్ళే , ఆ వచ్చేవాళ్ళు...’ అన్నాడు మధు నవ్వుతూ...
‘...వీళ్ళ నోట్లో నోరెట్టి నెగ్గలేమమ్మా!...రా!...’ అంటూ వకుళని చెయ్యుచ్చుకుని వంటింటివైపు లాక్కెళ్ళాను , ‘...వెళ్ళండి!...తరవాత ఎలాగూ తప్పదు...’ అంటూ నవ్వారు మొగుళ్ళు...

...‘...ఏం దీదీ!...మరో రౌండ్ టీ ఇచ్చేదా!...’ అంది రూప మా మొహాల్ని కొంటెనవ్వుతో పరికించి చూస్తూ... ‘...టీ కాదు, కాఫీ...స్ట్రాంగ్ గా కలుపు...’ అని దానికి ఆర్డరేసి, తయారుగా ఉన్న తినుబండారాల వైపు తల తిప్పాం...
...ఓ నాలుగురకాల మంచూరియాలు రెడీగా ఉన్నాయి ,పుల్లలు గుచ్చి...మసాలా కాజూ, చిప్సూ ప్లేట్లల్లో రెడీగా ఉన్నాయి...తలో రెండూ రుచి చూసి, బాగున్నాయనుకుని , కాఫీ కప్పులుచ్చుకుని హాల్లోకెళ్ళాం...

...మగాళ్ళు మినీ బార్ లో స్టాకు చూసుకుంటున్నారు... ‘...ఆడాళ్ళకి వైన్ చాలనుకుంటా! జిన్ ఎలాగూ ఉంది... విస్కీయే అనుమానం... మనకి తలో రెండు పెగ్గులూ వస్తుందేమో!...’ అంటున్నాడు మధు... ‘ సరిపోదు...నేతెస్తానాగు...’ అంటూ బయల్దేరబోతున్నాడు వికాస్...
‘...ఏమక్కర్లే!...ఉన్నది చాలు...’ అంటూ నా మొగుడికి అడ్డు పడింది వకుళ , కాఫీ కప్పు అందిస్తూ...
‘...మందెక్కువైతే ...ప...ని... తక్కువౌతుందనా!...’ అని వెక్కిరించాడు మధు...‘...అలాగే అనుకోండి...’ అంటూ తనకి కాఫీ అందిచ్చాను
‘...ఎలా ఉన్నాయి ఏర్పాట్లు!...’ అన్నాడు వికాస్... ‘...సైడ్ టేబుల్స్ ఏవీ!?...’ అంది వకుళ, వంక పెడుతూ...‘...అదో వస్తున్నాయి...’ అన్నాడు మధు...మోసుకొస్తూన్న వర్కర్స్ ని చూపిస్తూ...అన్నీ చెక్ చేసుకుని , వాళ్ళని పంపించేశారు...
‘...ఇంకో పావుగంట టైముంది...’ అన్నాడు వికాస్, మా వైపు వంకర నవ్వు విసురుతూ...
‘...వెళ్ళి బట్టలు మార్చుకురండి...’ అంటూ మా మొగుళ్ళని హాల్లోంచి తోసి , వంటింట్లోకెళ్ళి మరోసారి చెక్ చేసుకుని , రూపని పంపించి హాల్లోకొచ్చి చూద్దుము కదా!...వాళ్ళు మళ్ళీ తయారు...మినిమం ఎన్ని గుడ్డలుండాలి ఒంటిమీద!...అంటూ...
‘...ఆడైనా , మగైనా , మాక్సిమం మూడు...పుచ్చు డౌట్స్ పక్కనెట్టి , డీసెంటు గా డ్రెస్ అయ్యి రండి...’ అంటూ వాళ్ళని తరిమి సోఫాల్లో కూలబడ్డాం, గెస్ట్ లకోసం ఎదురుచూస్తూ...

...ఓ పది నిముషాల్లో వచ్చారిద్దరూ ...జీన్స్ , హాఫ్ స్లీవ్ బుష్ షర్ట్స్ లో ఘుమఘుమలాడిపోతూ...
‘...ఏంటీ!...దిట్టంగా సెంటు పట్టించారూ!..’ అన్నాను... ‘...తయారై రమ్మన్నారుగా!...’ అన్నాడు మధు వకుళ పక్కన కూర్చుంటూ...
‘...దాని వాసనలకి ఒంటిమీద గుడ్డలు చింపేసుకునే ఆడాళ్ళెవరూ లేరిక్కడ! ...’ అని వెక్కిరించింది వకుళ...
‘...మేం ఆశా జీవులం...వచ్చే వాళ్ళల్లో ఎవరైనా ఉండచ్చుగా!...’ అన్నాడు వికాస్ నా పక్కన జేరి...
‘...ఇంతలో మధు మొబైల్ మోగింది... తను ఫోన్ లో మాట్లాడుతూ ఎవరికో ఇంటి డైరెక్షన్స్ ఇస్తూంటే ‘... వెళ్ళండి ఆశాజీవులూ!..ఎవరో వస్తున్నారు...ట్రై యువర్ లక్!...’ అంటూ వాళ్లని మాటల్తోనే బయటికి తోశాం... (EOP 138)

...కాసేపట్లో కారాగిన చప్పుడు... ‘...రావే!...’ అంటూ వకుళ లేడిలా లేచి పరిగెత్తింది...లేవబోయిందాన్నే, పొద్దున్న అనుభవం గుర్తుకొచ్చి కూర్చుండిపోయి, టైం చూశాను...ఐదున్నర...అరగంటాలస్యం...మనవాళ్ళ పంక్యువాలిటీ ...తెలిసిందేగా! ...అనుకుంటూ ఎదురు చూశాను ...ఎవరబ్బా! ఆ వచ్చిందీ!...అనుకుంటూ...
ఓ రెండు నిముషాల్లో...బెంగాలీ లో మాట్లాడుతూన్న వకుళ గొంతు వినగానే వచ్చిందెవరో అర్థమైపోయింది...మరుక్షణం బిమల్ బాబూ , అదీ ప్రత్యక్షం... ‘...గురుడు తయారయ్యే వచ్చాడు...’ అనుకున్నాను అతగాడి నీలం జీన్స్ , బ్లూ టీ షర్ట్ , ఫ్లాట్ హీల్ బ్లాక్ శాండల్స్ గెటప్ చూసి... ‘...పొట్టేంకాదు...’ అనుకున్నాను , ఓ అంగుళమెత్తు హీల్ శాండల్ వేసుకున్న వకుళ పక్కన నడుస్తూన్నా , ఓ అంగుళం పొడుగ్గానే కనిపిస్తూన్న అతగాడ్ని చూసి...

...ఓ రెండడుగుల వెనక...మధూ , వికాస్ లు చెరోవైపూ అంగరక్షకుల్లా నడుస్తూంటే , రాణీగారిలా వస్తూంది దీపా మేమ్...ఎందుకో మధ్య మధ్యలో ఆగిపోతూ వస్తున్నారు వాళ్ళు...ఏంటా!...అని గమనించేసరికి ఆవిడ మెలికలు తిరిగిపోతూ, మాటి మాటికీ పవిటని సర్దుకుంటూ హంసలా నడుస్తూందావిడ... బుగ్గలు ఎఱ్ఱగా కందిపోయున్నాయి... పొగడ్తలతో మునగచెట్టెక్కిస్తున్నట్లున్నారు మగాళ్ళు! ...అనుకుంటూ ఆవిడ కట్టిన చీర వైపు దృష్టి సారించాను...
... నలుపు బాక్ గ్రౌండ్ మీద , అక్కడా, అక్కడా , గ్రే కలర్ , ఎంబ్రాయిడరీ పూలున్న టఫేటా సిల్క్ చీర... ఒంటికి అతుక్కు పోయిందేమో అది!...నడుస్తూంటే ఆవిడ నిండైన తొడల కదలిక స్పష్టంగా తెలుస్తూంది...చెరో స్థనం మీద చెరో పువ్వుండేట్లూ , కుచ్చెళ్ళకి దిగువన, తొడలకి మధ్యగా మరో పువ్వొచ్చేట్లూ, బొడ్డుకి మూడంగుళాల కింద కుచ్చెళ్ళు దోపిందేమో మహాతల్లి...పిచ్చెక్కిపోతున్నారు మగాళ్ళు...వాటిని చూస్తూ...

బ్లాక్ కలర్ హై నెక్ స్లీవ్ లెస్ బ్లౌజ్ గుబ్బల్ని పూర్తిగా కవర్ చేస్తూన్నా, వాటి లిఫ్ట్ ని దాచలేకపోతున్నాయి... ఇది చాలనట్లు మెడకి నాలుగు అంగుళాల దిగువన ఓ డైమండ్ షేప్డ్ కట్...నవ్వుతూంటే ఆవిడ ఎఱ్ఱటి స్థనాలు మెరుస్తూ కనిపిస్తున్నాయి...ఆ కట్ లోంచి...
‘... వీపు మీద ఇంతకన్నా పెద్ద కట్ ఉంటుందేమో!...చెరో పిర్రమీదా , చెరో పువ్వూ ఉండితీరుతుంది...’ అని నాలో నేనే సణుక్కుంటూంటే...
‘...హలో సంధ్యా!...’ అంటూ నా పక్కనే ఉన్న సోఫాలో చేరాడు బిమల్ బాబు..‘....కాలేజీ లో ఫార్మల్ డ్రెస్సుల్లో తెలీలేదుగానీ... , ఆరోగ్యంగా మెరుస్తూన్న చర్మం , నిండైన భుజాలు, బింకమైన ఛాతీ...’ అనుకుంటూ చూపు వాల్చాను... జీన్ పాంట్ కి నిండుగా ,బింకంగా ఉన్న అతగాడి తొడలమీద చూపు పడేసరికి ఒళ్ళు ఝల్లు మంది...‘...చాకులా ఉన్నాడు...’ అనుకుంటూ ‘...హలో సర్...’ అంటూ పలకరించాను ...నా స్థనాల సైజునీ, బింకాల్నీ అంచనా వేస్తూన్న అతడి చూపుని గమనించి పవిట సర్దుకుంటూ...
...అటూ ,ఇటూ చూసి...‘...యూ లుక్ స్టన్నింగ్!...’ అన్నాడు...ఆరాధనగా నన్ను చూస్తూ...
‘...మెరిసిపోతూన్న దీపా మేమ్ ముందు నేనెంత!...’ అన్నాను...ఇబ్బందిగా మరోసారి పైట సర్దుకుంటూ...‘...నీకూ, తనకీ పోలికేలేదు! ...నీ...వి... బింకంగా...పొంకంగా...చేతుల్లో పట్టీ పట్టనట్లుండి ఊరిస్తూంటాయి...మరావిడవి!?...రెండు చేతూల్లోనూ, ఏ ఒక్కటీ ఇమడదు ...ఎఱ్ఱ తోలుంటే సరికాదు...ఫిగర్ మైన్టైన్ చెయ్యాలి...’ అన్నాడు...నిర్లజ్జగా నా గుబ్బల్నీ, నడుంనీ , తొడల్నీ నమిలేశేలా చూస్తూ...
ఓ పక్క గర్వంతో గుండెలు పొంగుతూన్నా...ఇప్పుడే మీదడిపోయేట్టున్నాడు!...దూరం వెళ్ళడం మంచిది... అనిపించి లేవబోయాను...మేమ్ కి హలో చెప్పొస్తా!...అంటూ...

‘...అవసరం లేదు సంధ్యా! నేనొచ్చేశా!...’ అంటూ దీపా మేమ్ ప్రొఫెసర్ పక్కన కూలబడింది...ఇవాళ వికాస్ పనుంటూంది...అనుకుని మనస్సులోనే నవ్వుకున్నాను...సోఫా కాస్త కిందికి క్రుంగడం గమనించి...
‘...దీపా!...నా స్పెషల్ ఐటం వకుళకిచ్చావా!...’ అన్నాడు బిమల్ బాబు...‘...అయ్యో!...మర్చిపోయా!...’ అంటూ బాగ్ లోంచి ఓ డబ్బా తీసి వంటింటి వైపు బైల్దేరిందావిడ...వీపు మీద ఆఠీను ఆకారపు కట్...కింద లేసులూ...‘...బ్రాసియర్ వేసుకోలేదేమో తల్లి...’ కసిగా అనుకున్నాను...ఆవిడ నిండైన పిరుదుల మీద రిథ్మిక్ గా కదులుతూన్న ఎంబ్రాయిడరీ పూలని చూస్తూ
‘...ఇప్పుడు చెప్పు సంధ్యా!...నా కామెంట్ కరెక్టో కాదో!...’ అన్నాడు బిమల్ బాబు నా చూపుని ఫాలో అవుతూ...
‘...ఆ టైప్ ఫిగర్ మీద పడిచచ్చేవాళ్ళెందరో సర్!...’ అని ‘...సర్!...ఏంటీ మీ స్పెషల్ ఐటం!?...’ అన్నాను మాట మార్చడానికి...
‘...ఒహ్ అదా!...నేనే చేశాను...పంజాబీ మసాలాలు కూరిన జొల్ పుష్ప్ ... ఆ...కో...రి...క...ని విపరీతంగా పెంచుతుంది...కావలిస్తే వకుళనడుగు...’ అంటూ నా వైపు జరగడం మొదలెట్టాడు...

‘...మదపిచ్చెక్కున్నాడు ముసలాడు...నన్నెవరైనా పిలిస్తే బాగుండు...’ అనుకుంటూంటే...బైట మరో కారాగిన చప్పుడు... సంధ్యా!...మీ దీదీ!...’ అంటూ పిలిచాడు వికాస్...బ్రతుకుజీవుడా!...అనుకుంటూ లేచి పరిగెత్తాను...
...సంధ్యా!... అంటూనా వైపు చేతులు జాపింది...అప్పుడే కారు దిగిన మాధురీ దీదీ... ...గ్రీన్ ఈవిడ ఫేవరెట్ కలరేమో!... అనుకున్నా, ఆవిడ కట్టిన ముదురాకుపచ్చ బిన్నీసిల్క్ చీర , శంఖం లాంటి మెడ చుట్టూ మెరిసిపోయే మూడు వరసల జేడ్స్ గొలుసు , దానికింద ఓ ఆఠీను ఆకారపు జేడ్స్ లాకెట్ మధ్యలోంచి చొచ్చుకుపోతూన్న ఓ రూబీ బాణం ...
ఇవాళ డేరింగ్ గా తయారైందీవిడ అనుకున్నాను... కాంట్రాస్ట్ గా ఉన్న ఆవిడ నల్లటి బ్లౌజ్ చూసి...కావడానికది క్లోజ్డ్ నెక్ బ్లౌజే ఐనా, మెడకింద ఓపెనింగ్ నాలుగు వేళ్ళ వెడల్పుతో మొదలైనా ,కాలర్ బోన్స్ కింది కొచ్చేసరికి ఆరంగుళాల పైచిలుకి విడిపోయి , మళ్ళీ అక్కడ్నుంచి స్థనాల మధ్య లోతుగా దిగిపోయింది ... నాచూపుని గమనించిందేమో!...లాకెట్ ని గుబ్బల మధ్య చీలికని కవర్ చేశేలా సర్దుకుని మెట్లెక్కడం మొదలెట్టింది...

...పచ్చటి మనిషేమో ఆవిడ...మెట్లెక్కుతూంటే , ముదురు ఎరుపురంగులో ఉన్న స్థనాలు బ్లౌజ్ లోంచి కొద్ది కొద్దిగా ఉబుకుతున్నాయి ...నా మొగుడి వైపు చూపు తిప్పాను...చాటంత మొహంతో కళ్లప్పగించి చూస్తున్నాడు మాధురీ దీదీ అందాల్ని...
...చిరచిరలాడి , ఓ అడుగు ముందుకేశాను , ఆవిడ వైపు...నన్ను కౌగిలించుకుని చెంపా చెంపా రాస్తూ నా వీపు నిమిరింది...బ్రాసియర్ ఉందో లేదో చూస్తూందని అర్థమై, నేనూ అదే పని చేశాను... గ్రహించినట్లుంది...‘...నేనూ వేసుకోలేదూ!...టైం వేస్టని...’ అని నా చెవిలో గుసగుసలాడి ...హలో వికాస్...అంటూ నా మొగుడి వైపు కదిలింది...మెరుస్తూన్న కళ్ళతో...

...‘...వీళ్ళ వ్యవహారం ముదురుతూన్నట్లుంది...జాగ్రత్త పడాలి...’ అనుకుంటూ అప్పుడే కార్ పార్క్ చేసొస్తూన్న మదన్ జీజూ వైపు తలతిప్పాను...
ఆఫ్ వైట్ జీన్స్ అతగాడి బలమైన తొడల్నిపట్టేసుంది...విశాలమైన చాతీనీ , బలమైన దండల్నీ, ఉండీ ఉండనట్లుగా ఉన్న చిరుబొజ్జనీ పట్టేసుకునుంది నీలం స్ట్రైప్డ్ టీ షర్ట్... నాకోసం పనిగట్టుకుని పెంచుకుంటున్నాడేంటి దేవుడా!... అనుకున్నాను కాలర్ లోంచి తోసు కొస్తూన్న రింగు రింగుల నల్లటి జుత్తు చూసి...
‘...సం...ధ్యా!...ఎంత కాలమైంది!?...’ అంటూ నన్ను వీధి గుమ్మందగ్గరే వాటేసుకున్నాడు మదన్ జీజూ... ‘...వదలండి జీజూ!...ఎవరైనా చూస్తారూ!...’ అంటూ కువకువలాడాను...అతగాడి కౌగిలిలో తృప్తిగా నలిగిపోతూనే ఓరకంటితో మాధురీ దీదీ వైపు చూస్తూ...

...అప్పటిదాకా చిరునవ్వుతో కబుర్లు చెప్తూన్న మాధురీ దీదీ మా వైపు ఓ పావు క్షణం చూసి...‘...మనమెంతకాలమైంది వికాస్! ...క...లు...సు...కుని...’ అంటూ నా మొగుడి మెడచుట్టూ చేతులు పెనవేసి , మునివేళ్ళమీద పైకి లేచి , పెదాలమీద తేలికగా ముద్దెట్టుకుంది...
‘...మొన్న బుధవారం సాయంత్రం...ఓ నాలుగు రోజులు కూడా కాలేదు...పదండి లోపలికి...’ అని మదన్ జీజూ జవాబు...
...నవ్వుకుంటూ లోపలికి ఓ రెండడుగులేశామో లేదో, ‘...రండి ,రండి...అంటూ మధు ఎదురయ్యాడు ... జీజూ చేతులట్టుకుని స్వాగతం చెప్పి, ‘...కూర్చోబెట్టు సంధ్యా!...’ అంటూ నాకప్పజెప్పి, ...నమస్తే జీ!...అంటూ మాధురీ దీదీ వైపు ఉత్సాహంగా అడుగేశాడు...
...రండి జీజూ...అంటూ మరో రెండడుగులేసేసరికి , చెంపలమీద పడుతూన్న లేత ఎరుపురంగు జుత్తుని అలవోకగా వెనక్కి తోసుకుంటూ , అడుగులేస్తూంటే సుతారంగా కదులుతూన్న స్థనాల మీదికి ,కొనగోటితో పైట లాక్కుంటూ , చిరునవ్వుతో ఎదురొచ్చింది వకుళ ... రండి ... రండి ...అంటూ...
...దాని లోతైన బొడ్డుకి జానెడు కింద చీర కట్టడమే కాక, కుచ్చెళ్లకి కొంచెం కుడివైపు ఓ నల్లటి ఉత్తుత్తి కీబంచ్ వేలాడ దీసిందేమో!... ఆడాళ్ళ చూపుల్నే అయస్కాంతంలా లాగేస్తూందది ఆ వైపు...ఇక మదన్ జీజూ సంగతి చెప్పాలా!
బొడ్డుకి కాస్త దిగువన...ఇంతవరకూ నే చూడని ఓ తేనెరంగు పుట్టమచ్చ...పనికట్టుకుని పెట్టుకుందేమో! , సిగ్గుమాలిన పిల్ల...అను కున్నాను...దాని వగలు చూసి... గోల్డెన్ యెల్లో జార్జెట్ చీర దాని ఒంటిరంగులో కలిసిపోవడంతో, దాని ఒంటిమీద బట్టున్నట్లు అనిపించటం లేదు...తొడల మెరుపు దాగినా, వాటి ఆకారం దాగట్లేదు , ఆ చీరలోంచి...

‘...ఈవిడ వకుళ కదూ!...మీ దీదీకి వర్ణించడం అస్సలు చాతగాదు...ఓ అప్సరసని చూస్తున్నాను మొట్టమొదటిసారి!...’ అంటూ దాన్ని అదాట్న కౌగలించుకున్నాడు మదన్ జీజూ... ఎఱ్ఱగా కందిపోయిన బుగ్గల్తో ఓ చేతిని గుబ్బలకడ్డెట్టుకుని...ఓహ్!...ధాంక్యూ జీజాజీ... అంటూ మెలికలు తిరిగిపోతూ అతగాడి భుజం మీద తలవాల్చి...నాకు కన్నుగీటింది వకుళ ...‘...నీక్కూడా వకూ!...నన్ను జీజూగా చేసు కున్నందుకు...’ అంటున్నాడు మదన్...
...మరీ బరితెగించిపోతూందీ వకుళ పిల్ల...అప్పుడే కలిసిన గెస్ట్ ని...బావ...ని చేసేసుకుందిది...మధు ఏమనుకుంటాడో!...అనుకుంటూ వెనక్కి చూశాను...
...ఈ లోకంలో లేరు మా మొగుళ్ళు...‘...బ్యూటిఫుల్ లాకెట్ భాబీ ఇది...ఎక్కడ కొన్నారూ!...ఎంతో!...మనం ఎఫర్డ్ చెయ్యగలమా వికాస్!?... ’ అంటున్నాడు మధు... దగ్గరగా చూసే మిషతో మాధురీ దీదీ గుబ్బలమీదున్న ఆ లాకెట్ కింద వేలు దూర్చి పైకెత్తుతూ ...అవును...అన్నాడు వికాస్... దండ కింద కుడిచేతి వేళ్ళు జొప్పించి ఒక్కొక్క జేడ్ నీ బొటకన , చూపుడు వేళ్ల మధ్య పరీక్షగా తిప్పుతూ
...ఆపన్లు చేస్తూ ఒకళ్ళు దీదీ గుబ్బల లోయని కెలకడం, మరొకళ్ళు చనుమొనల్ని పుణకడం చేశారేమో !...ఆవిడ కరెంట్ షాక్ తగిలినట్లుగా సన్నగా వణికి , తనే లాకెట్ నీ, దాంతో పాటు గొలుసునీ పైకెత్తి పట్టుకుంది...కందిపోయిన బుగ్గల్తో...
...నాకు ఒళ్ళు మండిపోయింది , ఆ నాటకం చూసి...నిజంగా చేయించే వాళ్ళల్లా ఏం డ్రామాలాడుతున్నారు!...’ అని పళ్ళు నూరుకున్నాను ...అనుకోకుండా పైకే అన్నానేమో ఆ మాట... వకుళ నా పక్కన ఎప్పుడు చేరిందో నే గమనించలేదుగానీ...‘...ఇంతకు ముందు తెలీవమ్మా నామొగుడికీ నాటకాలూ!...మీ ఆయన స్నేహం వల్ల ఒచ్చి నట్లున్నాయి...’ అని సన్నాయి నొక్కులు నొక్కిందది... ‘...ఆహాఁ!...అక్కడికి నీ మొగుడు నోట్లో వేలెడితే కొరకలేని వాడైనట్లూ!...’ అన్నాను... దాన్ని చురచురా చూస్తూ...
‘...అదేం సమాధానం చెప్పేదోగానీ... ‘...ఉఫ్ఫ్...’ అంటూన్న దీపా మేమ్ గొంతు వినిపించడంతో ఇద్దరం అటువైపు తల తిప్పాం...

... ఓ రెండడుగుల దూరంలో కొంటె నవ్వుతో నిలబడున్న మదన్ జీజూ వైపు...అ...దో...లా... చూస్తూనే...ఏ...దో...అంటూ పిర్రలు రుద్దుకుంటూంది దీపా మేమ్...వాళ్లకి కాస్త దూరం లో బిక్క మొహమేసుకుని నిలబడున్నాడు బిమల్ బాబు...
‘... నీ జీజూ ఇంత రెచ్చిపోతాడని చెప్పలేదేం తల్లీ!...ఓదార్చు, మన ప్రొఫెసర్ ని...’ అంటూ దీపా మేమ్ వైపు గబగబా వెళ్ళింది వకుళ ...
‘...నాకు తెలుస్తేగా! ఇవాళెందుకో కసిమీదున్నాడు జీజూ...ఐనా పర్లేదులే!...అం...త...గా...నచ్చాయా!...అన్నట్లుందావిడ!...’ అంటూ దాంతో బాటే ప్రొఫెసర్ పక్కన చేరి... ‘...నే చెప్పలేదా సర్...ఆ టైప్ ఫిగర్ మీద పడిచచ్చేవాళ్ళెందరో అనీ!...’ అంటూ ఆయన భుజం మీద చెయ్యేశాను ...నా ఒళ్ళు అతగాడికి రాసుకునేలా అటూ, ఇటూ కదులుతూ!... దాంతో కాస్త పుంజుకున్నట్లున్నాడు గురుడు...‘...ఆవిడెవరూ!...మిసెస్ గోయల్ కదూ?...’ అంటూ మధూ , వికాస్ లతో కబుర్లు చెప్తూ వస్తూన్న మాధురీ దీదీ వైపు నా చూపు తిప్పాడు బిమల్ బాబు...
...పరిచయం చేస్తే పోలా!...అనుకుని , ...దీదీ!...మీట్ అవర్ ప్రొఫ్ ...అంటూ ఆవిడ చెయ్యట్టుకుని బిమల్ బాబు దగ్గరకి తీసుకొచ్చి, డాక్టర్ బిమల్ బెనర్జీ ... మా ప్రిన్స్ పాల్ ...మిసెస్ మాధురీ గోయల్ ...సీనియర్ వైస్ ప్రెసిడెంట్ ... ... కంపెనీ...అని చెప్పి, వికాస్ బాస్ కూడా!... అన్నాను... హౌడూయూ డూ!...అంటూ మాధురీ దీదీ మర్యాదగా చెయ్యందించింది షేక్ హాండ్ కోసం..
.హౌడూయూ డూ!...అని బదులు చెప్తూనే ఆవిడ చెయ్యందుకుని, చటుక్కున దగ్గరకి లాక్కుని...‘...అద్భుతం...ఇటువంటిది నేనెక్కడా చూడలే!...’ అంటూ ఆవిడ గుండెల మీద చెయ్యేసి , లాకెట్ ని అరచేతిలో తీసుకుని పరీక్షగా చూడడం మొదలెట్టాడు...కందగడ్డలా ఎఱ్ఱగా అయిపోయిన దీదీ మొహం చూసేసరికి తలకొట్టేసినట్లై రెండడుగులు వెనక్కి వేశాను...

వెనక్కి చూసుకోకుండా కదిలానేమో!...ఎవరిమీదో తూలి పడ్డాను...ఓ జత మగ చేతులు నా వీపుకి బోటు పెట్టి నిలబెట్టాయి కానీ, వాటి తాలూకు అర చేతులు ఇంకాస్త ముందుకి జరిగి నా స్థనాల సైజుని అంచనా వేయడం మొదలెట్టాయి... అతగాడి చేతుల మీద జుత్తు చంకల్లో కితకిత లెడుతూంటే , ...ఎహ్! వదులు మధూ!...అంటూ మెలికలు తిరిగిపోయాను విడిపించుకోడానికి ...
‘...మధుకంతగా అలవాటు పడిపోయావా సంధ్యా!...కానీ...రెండేళ్ళల్లో సైజులు బాగా పెరిగాయిలే!...ఇది అతగాడి పుణ్యమా! మరొకడి పుణ్యమా ...’ అంటూ నా చెవికి కొంచెం ఎత్తులోంచి ఓ పరిచయమైన స్వరం గుస గుసగా అంటూంటే... ‘...ఛీ!...ఎవరూ!...’ అన్నాను , తల వెనక్కి తిప్పడానికి ట్రై చేస్తూనే, గుబ్బలమీద స్వేఛ్ఛా విహారం చేస్తూన్న వేళ్లని అదుపు చేయ డానికి విఫల ప్రయత్నం చేస్తూ...నా వేళ్లకి తగులుతూన్న మూడు జతల ఉంగరాలవల్ల మధు కాదని తెలిసిపోవడంతో!...

‘...అపుడే మర్చిపోయావా ఈ అసలు బావని!...’ అని తెలుగులో వినిపించేసరికి , ఎలాగో నన్ను చుట్టేసిన చేతుల్ని విడదీసుకుని వెనక్కి తిరుగుదునుకదా!...మా సుజాతక్క మొగుడు , కుమార్ బావ...
‘...ఒహ్!...బావా!...మీరెప్పుడొచ్చారూ ఢిల్లీకి?...అక్కేదీ??... ఇక్కడికెలా ఒచ్చారూ???...అని ప్రశ్నల వర్షం కురిపించాను...
...‘...ఒక్క సారి అన్ని ప్రశ్నలే!...నెమ్మదిమీద చెప్తానాగు!!...అదిగో మీ అక్క, వెళ్ళి కలిసిరా ముందు...’ అంటూ తప్పించుకుని, వకుళ వెంట సోఫాలవైపు నడిచాడు కుమార్ బావ....
...‘...అక్కా!...’ అంటూ వికాస్ తో ఏదో మాట్లాడుతూ వస్తూన్న తనవైపు గబగబా కదిలాను
‘...మాంఛి మూడ్ లో ఉన్నాడు కదా సందూ, మీ బావ!...నా కొత్త బాస్ ఈయనే!...ఆయన పేరు చెప్పగానే వకుళ గుర్తు పట్టి మీ రెండు జంటల్నీ సర్ప్రైజ్ చేద్దామని ప్లాన్ చేసి , ఈ దాసుడి మీద నీకు కోపం తెప్పించింది నీ ఫ్రెండ్ ...ఇప్పటికైనా చల్లారావా! ’ అని వేడుకుంటూ నా పక్కనే గబగబా నడుస్తూన్న మధు వైపు ఓరగా చూసి , ‘...వేడెక్కానులే...’ అని మనస్సులో అనుకుంటూ, అరనవ్వుతో...అవును... అన్నట్లు కనురెప్పలార్పి...సుజాతక్క వైపు పరిగెత్తాను ,తేలిక పడ్డ మనస్సుతో...

...సుజాత మా పెదనాన్న కూతురు...నా కన్నా ఐదారేళ్లు పెద్దది...నా ఐదో ఏట నుంచీ ఒకే ఊళ్ళో , పక్కపక్క ఇళ్ళల్లో పెరిగాం...ఇద్దరం తండ్రుల పోలికలు పుణికి పుచ్చుకోడంతోనూ , ఇంచుమించు ఒకే హైట్ తో, ఒకే రకపు పర్సనాలిటీ తో ఉండడంతోనూ ...కవలలా!... అని చూసిన వాళ్ళడుగుతూంటారు...
...మేం కవలలం కాకపోయినా, నా కన్నా మూడేళ్ళ ముందు దానికి పెళ్ళైంది... అచ్చు గుద్దినట్లున్న లవ ,కుశులల్లో పెద్దవాడు, లవ కుమార్ తో...అన్న,దమ్ములిద్దరికీ మీసమొక్కటే తేడా...

...అమ్మా, నాన్నలు ముద్దుగా లవుడు , కుశుడు అని పెట్టుకున్న పేర్లకి ఆ అన్నదమ్ములు ‘...కుమార్...’ తగిలించుకున్నారట ఫాషన్ కోసం...కుశ కుమార్ కి ఏ ఇబ్బందీ లేకపోయినా , లవకుమార్ పేరుని మాత్రం... కో ఎడ్ కాలేజ్లో అమ్మాయిలందరూ లవ్...కు...మా...ర్. ..గా విడగొట్టి గేలి చేయడంతో...కుమార్...అన్న పేరుతో పిలిపించుకోవడం మొదలెట్టాడటే ! ...అంటూ ...వాళ్ళాయన పేరు వెనక మతలబు చెప్పింది సుజాతక్క , మూడు నిద్దర్లకెళ్ళొచ్చింతర్వాత...
‘...ఈ మీసం తేడా లేకపోయుంటే కొంపలంటుకుంటాయేమో సుజా!...’ అని వాపోయిందట దాని తోడికోడలూ, మీసాల కుశకుమార్ భార్యా ఐన రమ...అప్పటికే అతగాడు యు.కె వెళ్ళడానికి నిర్ణయించుకోడంతో ఆ ప్రమాదం తప్పింది పిన్నీ!...’ అంటూ ముసిముసి నవ్వుల మధ్య మా అమ్మకి చెప్తూంటే చాటుగా విన్నాను...
... బావ ఉద్యోగం జంషెడ్పూర్ లో ఐనా, పండగకీ, పబ్బానికీ వైజాగ్ వస్తూ పోతూ ఉండేది సుజాతక్క...ఆ విధంగా వకుళకీ పరిచయమే!...
‘...నీ బావ కి ఆ పేరు ఎలా పెట్టారో గానీ ఒట్టి బుధ్ధావతారమనుకో!... ఆగలేక నేనే మీదడిపోవాల్సొస్తూందంటే నమ్ము!...ఆ తరవాత ...మా...త్రం... స్వర్గం చూపిస్తాడనుకో!...’ అని చెప్పింది నాకు ఓ సంవత్సరం తరవాత ... పెళ్ళైన రెండు సంవత్సరాలదాకా దానికి పిల్లలు బయల్దేరలేదు... ఓ సారి బావ బిజినెస్ ట్రిప్ మీద యూరోప్ వెళ్తూంటే తనూ వెంట బయల్దేరింది...అక్కడిదాకా వెళ్ళాం కదా!...అని యూ.కె కూడా వెళ్ళారట వాళ్ళు... తిరిగొచ్చిన ఓ నెలకే అదీ, దాని తోడికోడలూ నెల తప్పారట...

... కొన్నాళ్ళెందుకో సుజాతక్క పరధ్యానం గా ఉన్నా, తరవాత సర్దుకుపోయింది...కుమార్ బావ సహకారంతోనూ...దానికీ , దాని తోడి కోడలికీ కవలలు పుట్టడంతోనూ!...రమకి మగపిల్లలు...అజయ్ , సుజయ్...తన కూతుళ్ళకి విమల , అమల అని పేర్లెట్టుకుంది సుజాతక్క ...ఆ పిల్లలిప్పుడు తొమ్మిదేళ్ళ వాళ్ళు ...
‘...దాని మరిది కూడా మీసాలు తీశేశాడటమ్మా అక్కడికెళ్ళింతర్వాత!...దాంతో పొరపాటు పడ్డారేమో పిల్లలు!...’ అని చెవులు కొరుక్కున్నారు, బంధువుల్లో ప్రౌఢలు... ‘...నేలల బట్టి విత్తనాలూ!...కుటుంబం లోనేకదా!...ఏదో జరిగిపోయింది...’ అంటూ సర్దారు ముసలమ్మలు... (EOP 140)

...చాలా రోజుల తరవాత సుజాతక్కని చూసేసరికి ఆనందం పట్టలేక, దగ్గరకి పరిగెత్తి ...ఎలాఉన్నావే అక్కా!... అంటూ కౌగలించేసు కున్నాను...
‘...బానే ఉన్నానులే సంధ్యా!...నెమ్మదీ!... నీ మొగుళ్ళ నలిపేస్తే డ్యూటీ నువ్వు పుచ్చుకున్నావేంటీ!...’ అంటూ నన్ను ప్రేమగా మందలిస్తూ విడిపించుకోబోయింది... ‘...ఏంటక్కా సిగ్గులేకుండా ఆ బహువచనం!?...’ అంటూ దాన్ని మరింత గట్టిగా కౌగలించుకున్నాను...నా మొహం చూపించలేక!
...‘...ఎందుకమ్మాఅంత మొహమాటం!...వికాస్ చెప్పాడ్లే!...నీ ఆరడుగుల బావా , ఆ బక్క ప్రొఫెసరూ తప్ప మిగిలిన అందరితో నీకు ...టి.పి... ఉందిటగా!...వకుళ చెప్పిందిలే! ’ అంటూ నెమ్మదిగా నా కౌగిలి విడిపించుకుని , ఓ అడుగు వెనక్కి జరిగి, నన్ను కిందినుంచి పైదాకా తేరిపార చూసి , ‘...నడుం సన్నగానే ఉంచుకున్నావు కానీ, పైనా , కిందా మగాళ్ళ చేతులకి నిండుగా అయ్యావే పిల్లా!...నీ బావ కి తెగ ముచ్చట... అలాంటి మరదళ్ళంటే!!’ అంది సుజాతక్క ...చక్రాల్లాంటి దాని కళ్ళని మెరిపిస్తూ నా స్థనాలవైపూ, పిరుదులవైపూ ఓ చూపు విసిరి...
... ‘...ఆ ముచ్చటెంతో ఇందాకే రుచి చూపించాడులే బావ!...ఇంక మా ప్రొఫెసర్ సంగతంటావా!...మాంఛి పవరున్నవాడంది వకుళ... చూద్దాం!!... ’ అంటూ నేనూ చూశాను తనవైపు...

ముదురు చామన చాయ కావడంతో ఎక్కువగా లైట్ రంగు బట్టలు కడుతూందది...ఇవాళ లేత పసుపు సిల్కు చీరని బొడ్డుకి నాలుగు వేళ్ళ కిందికి కట్టింది ...దాంతో అర్థరూపాయికాసంతుండి, వెన్నునంటుకుపోయేలా లోతుగా ఉన్నబొడ్డు, చీరలోంచి రెచ్చగొట్టేలా కనిపిస్తూంది...
‘... తనూ నా అంత ఎత్తే!...తొమ్మిదేళ్ళున్న కవలపిల్లల తల్లైనా దాని పొత్తికడుపూ, తొడలూ పల్చనే!...మరి...అ...దె...లా ఉంటుందో , వికాస్ ని అడగాలి రేపు...’ అనుకుంటూ చూపు కాస్త పైకి సారించాను...నడుమూ , జబ్బలూ, చేతులూ , సన్నమే...ఐనా లావని పిస్తూందెందుకబ్బా! ...అనుకుంటూంటే , మా కాలేజీ తొలిరోజులు గుర్తుకొచ్చాయి...తను మాకన్నా ఓ నాలుగేళ్ళు సీనియర్...
మీ సుజాతక్క లావేనే!... అనేవారు...కాలేజీలో మా తోటివాళ్ళందరూ ...ఏం కాదు...అని నే దెబ్బలాడేదాన్ని... కానీ అప్పటికే ఓ పదేళ్ళు కాపురాలు చేసిన కాలనీ ప్రౌఢలు మాత్రం దాని చనుకట్టు చూసి...ఎవడిని కట్టుకుంటుందోగానీ వాడికి గట్టి పరీక్షే పెడతాయే ఇవి... అనే వాళ్ళు ,ముసిముసి నవ్వుల మధ్య...
ఆ మాట మొదట్లో అర్థం కాలేదుగానీ, కాస్త పెద్దయ్యాక గమనిస్తే తెలిసింది...దాని స్థనాల కుదుళ్ళు ...ఇంచు మించు చాతీ అంతా వ్యాపించుంటాయనీ... స్థనాలు ఓ నాలుగంగుళాలు ముందుకి పొడుచుకొస్తాయనీ...దాంతో పట్టు దొరకడం కష్టమనీ!...
అది గుర్తుకి రావడంతో చూపు ...వా...టి... వైపు తిప్పాను...

...పధ్నాలుగేళ్ళు కాపురం చేసినా ఏమీ సడలలేదు ...కాపోతే కొద్దిగా పెద్దవయ్యాయి... వాటి బరువుతో భుజాలు కొద్దిగా ముందు కొంగాయి...దీని కప్ సైజెంతుంటుందో!...అనుకున్నాను...మరింత పరిశీలనగా వాటి వైపు చూస్తూ... ...మందంగా ఉన్న డిజైనర్ బ్లౌజ్ లోంచికూడా కొట్టొచ్చినట్లు కనిపిస్తున్నాయి , పైమొనలు ...చిటికెన వేలు మందంలో అంగుళం పైనుంటా యేమో అవి!... చాతనైతే పట్టుకో!...అన్నట్లుగా, మగ చూపరులని రెచ్చగొట్టేలా పొడుచుకొచ్చాయవి... దాంతో ఓ క్షణం కళ్ళార్పకుండా చూస్తూ ఉండి పోయాను ...వాటిని...
...నువ్వుకూడా ఏంటే మగాళ్ళలా ఆ పాడు చూపూ!...అంటూ పైటని రెండు మడతలేసి సర్దుకుని పొడుచుకొస్తూన్న చనుమొనల్ని లోపలికి నొక్కుకుందది...‘...ఏమ్మా!...అప్పుడే ఎవరైనా లాగారేంటీ వాటిని!?...’ అన్నాను, కొంటెగా ...వా...టి... వైపు చూస్తూనే సోఫాలవైపు కదుల్తూ ...
‘...కొద్దిలో తప్పింది తల్లీ!...ఐనా ఏంటే!!...వికాస్ కూడా ఇంత పాడైపోయాడూ...వకుళ మొగుడి ప్రభావమా!!!...’ అంటూ ఎఱ్ఱబడ్డ మొహంతో కదిలింది సుజాతక్క ... ఘల్లు,ఘల్లుమని మువ్వలు చప్పుడు చేసుకుంటూ... అంటే!...ఎవరూ ముట్టుకోకుండానే పొడుచు కొచ్చాయన్న మాట!...మాంఛి కాక మీదున్నావే అక్కా!...అన్నాను కొంటెగా కన్ను గీటుతూ...

...ఇంతలో...‘...ఏయ్ సంధ్యా! ... ఇప్పుడే చెప్పేసుకోవాలేంటీ...ఇన్ని రోజుల కబుర్లన్నీ!?...రండిటు...’ అంటూ అధికారం కొట్టొచ్చే స్వరం తో మధు పిలుపు వినబడేసరికి , ...వచ్చే!... అంటూ చకచకా అటువైపు కదిలాను...
‘...బాగా అలవాటు పడ్డట్టున్నారే మీరిద్దరూ!...పబ్లికా!, ప్రైవేటా!!... ’ అని కొంటెగా కన్నుగీటుతూ , అడుగులు కలిపింది సుజాతక్క...‘...ఏంటా మాటలకర్థం??...’ అన్నాను దానివైపు చురుగ్గా చూస్తూ...‘...చెప్తాలే!...’ అంటూ దాటేసిందది...ఆపాటికే మేం అందరిదగ్గరకీ చేరడంతో...
...అప్పటికే అందరూ టూ సీటర్ సోఫాల్లో కూర్చునున్నారు , ఎవరి భార్యలతో వాళ్ళు...కుమార్ బావ పక్కన, వికాస్ పక్కనే ఖాళీలు...అక్కా నేనూ కూర్చున్నాం మాస్థలాలలో... ‘...ఓకే!...ఎలా మొదలెడదాం!?...’ అన్నాడు వికాస్ కొంటెనవ్వుతో...

‘...ముందో రౌండ్ డ్రింక్స్ ఉంటే నయం కదా!...’ అన్నాడు మదన్ జీజూ...‘...అవును...అందరికీ మేమే తెస్తాం!...’ అంటూ మధూ, వికాస్ లు లేచి మినీబార్ వైపెళ్తూంటే... ‘...ఒహ్!...మర్చిపోయా!!...’ అంటూ వాళ్లని వెనక్కిపిలిచి , ఏదో పొడుగాటి పాకెట్ చేతులో పెట్టాడు కుమార్ బావ...
...‘...మాకదేం ఒద్దు...మా సాఫ్ట్ డ్రింక్స్ మేమే తెచ్చుకుంటాం...’ అంటూ నేనూ,వకుళా బయల్దేరాం , కిచెన్ వైపు...మేం నాలుగడుగులు ముందరికేశామోలేదో... ఏదో గుర్తొచ్చినవాడిలా వికాస్ మా వెనక పరిగెత్తుక్కొచ్చి... ‘...మీరు స్నాక్సే తెండి... డ్రింక్స్ సంగతి మేం చూసుకుంటాం... మాంఛి మూడ్ రావాలంటే కొద్దిగా ...అ...ది...ఉండాలి...ఆడాళ్ళకి కూడా!... అంచేత ఫోజు కొట్టకండి...’ అంటూ గుసగుసలాడి వెళ్ళిపోయాడు... మొహాలు చూసుకుని చిన్నగా నవ్వుకుంటూ సర్దడంలో పడ్డాం, నేనూ వకుళా...
ఓ పది నిముషాల్లో చెరో స్నాక్స్ ప్లేట్స్ ట్రేలతో నేనూ అదీ హాల్లోకొచ్చేసరికి అందరి మగాళ్ళ చేతుల్లోనూ డ్రింక్స్ ఉన్నాయి...అందరికీ , అన్నీ అందింతర్వాత మధు లేచి నిలబడి...‘...ఒకళ్లకొకళ్ళు తెలిసినా, ఫార్మల్ గా పరిచయం చేసుకోవాలిగా!...ఇలా రండి కుమార్ సర్...’ అంటూ కుమార్ బావనీ, అక్కనీ పిలిచాడు
‘...ఎందుకయ్యా టైం దండగ!...అందరం దీనికి పాతకాపులమే!...ఓ పది నిముషాలు, అందరూ, అందరితో డాన్సులు చేశాక ...అ...స...లు ...పని మొదలెడదాం!...ఏ మంటారు ప్రొఫెసర్!?...’ అంటూ బిమల్ బాబుని అడుగుతూన్నట్లుగా దీపామేడం వైపు చూశాడు బావ...కొంటె నవ్వుతో...అవునన్నట్లుగా తలూపిందావిడ...చిరునవ్వుతో...

...పెర్ఫెక్ట్...ఎవరు ,ఎవరితో మొదలూ!?...’ అన్నాడు మదన్ జీజూ , చటుక్కున లేచి నిలబడుతూ...‘...చీట్లు తీద్దాం...’ అన్నాడు బిమల్ బాబు...‘...మ్యూజికల్ చైర్స్ ఆడితే!...’ అన్నాడు వికాస్... ‘...గ్రేట్ ఐడియా!...’ అంటూ మధూ, మదన్ జీజూ గబబబా డైనింగ్ టేబుల్ దగ్గరకెళ్ళి ఐదు కుర్చీల్ని గుండ్రంగా అమిర్చి, ‘...రండమ్మాయిలూ!...’ అని ఆడాళ్ళని పిలుస్తూ చెరో కుర్చీలో కూర్చున్నారు... ... ‘...మేమెందుకూ ముందు!?...’ అన్నాను...
...ఫస్ట్ లేడీస్ ఛాయస్...’ అంటూ , బావా, బిమల్ బాబూ చెరో కుర్చీనీ ఆక్రమిస్తే... ‘...నెక్స్ట్ రౌండ్ లో మీరు కూర్చుందురు గాని...’ అంటూ వికాస్ మ్యూజిక్ ప్లేయర్ కి టైమ్ సెట్ చేసి...‘...రా వదినా!...’ అంటూ మిగిలిన కుర్చీలో కూర్చున్నాడు...

...‘...ఇప్పుడు మనమేం చెయ్యాలి వకూ!...’ అంది మాధురీ దీదీ , కాస్త బెరుకు గా!...‘...ఏముందీ!...మ్యూజిక్ నడుస్తూన్నంతసేపూ మగాళ్ళ చుట్టూ తిరుగుతూందాం...ఆగిపోగానే నిలబడిపోదాం...ఆ పై పని మగాళ్ళకొదిలేద్దాంలే!...’ అంది వకుళ నవ్వుతూ...‘...అ...దే!...ఏం చేస్తారో బాబూ ఈ పాడు మగాళ్ళు!...’ అంది దీపా మేడం పైటా, కుచ్చెళ్ళూ సర్దుకుంటూ...‘...అదీ అందరూ చూస్తూండగా!...అలా అలవాటు లేదు కూడానూ!...’ అంటూ సన్నాయి నొక్కులు నొక్కింది సుజాతక్క...

‘...రండెహె!...వస్తారా!... లాక్కురమ్మంటారా!...’ అన్నాడు బిమల్ బాబు కుర్చీలోంచి లేస్తూ...‘...నలుగురి సపోర్ట్ చూసుకుని రెచ్చి పోతున్నాడమ్మా మీ ప్రొఫెసరూ!...ఇంటికెళ్ళింతర్వాత భరతం పట్టాలి!!...’ అంటూ పళ్ళు నూరుకుంది దీపా మేమ్...
‘...అప్పటిదాకా ఎందుకూ!...ఓ పని చేస్తే వీళ్ళ రోగం ఇప్పుడే కుదురుతుంది...’ అంటూ ఓ సలహా ఆవిడ చెవిలో పడేసింది సుజాతక్క...
‘...బలే!...ఆ పని చేద్దాం!...’ అంటూ పక్కనే ఉన్న వకుళ, మాధురి లతో గుసగుసలాడింది... ‘...ఏంటన్నట్లు..., నేచూస్తూంటే అక్క గబగబా నా పక్కన చేరి చిన్నగా, చెప్పవలసింది చెప్పింది... ‘...ఏమో అనుకున్నాను...చాలూ దానివేనే అక్కా!...’ అని చిరునవ్వు తో అంటూ దాని చెయ్యుచ్చుకుని మగాళ్ళ దగ్గరకి దారి తీశాను...మా వెనకే మిగిలిన వాళ్ళూ వచ్చారు...
... ‘...థాంక్యూ లేడీస్...మ్యూజిక్ ఇంచు మించు ఒక నిముషం ప్లే అవుతుంది...అది ఆగి పోగానే ఎదురుగా ఉన్న వాడి ఒళ్ళో కూర్చోవాలి ఆడాళ్ళు...’ అన్నాడు వికాస్... మేమందరం వాళ్ళ చుట్టూచేరగానే రిమోట్ ని ఆన్ చెయ్యబోతూ
‘...నయం...ముద్దులెట్టుకోమన్నావుగాదు!...’ అంది మాధురి...వికాస్ ని చురచురా చూస్తూ... ‘...గ్రేట్ సజెషన్ మిసెస్ గోయల్...’ అన్నాడు మధు... ‘...ఒట్టి ముద్దులేం ఖర్మ!...అంకిన ఆడదాన్ని గదిలోకి లేపుకు పోయి , ఆ పైదీ కానివ్వచ్చు... అందరిముందూ అంటే మా ఆవిడకి మొహమాటం...’ అన్నాడు కుమార్ బావ పెద్దగా నవ్వుతూ...

...ఓ అడుగు వెనక్కేసి ...ఛీ...కొట్టింది సుజాతక్క కందగడ్డలా మొహం చేసుకుని... ‘...అలా ఐతే మేం ఆడం ఈ పాడాట!...’ అంటూ చివుక్కున వెనకకి తిరిగారు దీపా మేడమ్ , మాధురీ దీదీ... ‘...లేకపోతే మజా ఏముంటుందీ!...’ అంటూ చేతులుచ్చుకుని ఆపారు ...వాళ్లకి ఎదురుగా ఉన్న వికాస్ , బిమల్ బాబూ లు ...‘...ఉహూఁ...’ అని బెట్టు చేశారు వాళ్ళిద్దరూ ... చేతులు విడిపించుకోకుండానే ఓరకంటితో చూస్తూ!
‘...సర్లే!...ఉత్తి డాన్స్ ఐతే పర్లే!...’ అంటూ వికాస్ చేతిలోంచి రిమోట్ తీసుకుని ఆన్ చేసింది వకుళ...ఆడాళ్ళం గుండ్రంగా తిరగడం మొదలెట్టాం... వాళ్ళ చేతులకందనంత దూరంలో...కళ్లతోనే మా వంపు సొంపుల్ని తాగేస్తున్నారు మగాళ్ళు... ‘...ఆ పాడు చూపేంటే మీ ప్రొఫెసర్ ది!...కాలేజీలో కూడా ఇలాగే ఉంటాడా!?...’ అని గొణిగింది , నా వెనకే ఉన్న సుజాతక్క...

‘...ఉహూఁ!...ప్రవరాఖ్యుడని పేరుంది...పోతే నీ సైజువెన్నడూ చూసుండడు...’ అంటూ కిసుక్కుమంది , వెనకే ఉన్న వకుళ...‘...ఛీ!...సిగ్గు మాలిందానా!...’ అంటూ వెనక్కి తిరిగి దాని పిర్ర మీదొక్కటిచ్చుకుంది అక్క... ‘...ఇష్ష్...’ అంటూ ఓ అడుగు పక్కకేసి , చురుగ్గా మా పొజిషన్స్ చెక్ చేసుకుని, రిమోట్ నొక్కింది వకుళ... టక్కున నిలబడిపోయాం ఆడాళ్ళం...
‘...అన్యాయం ...’ అని ఒక్క గొంతుతో అరిచారు మగాళ్ళు... ‘...ఏంటన్యాయం!?...’ అంటూ మేమూ అరిచాం!...నవ్వాపుకుంటూ...‘...చూసుకోండి ఎవరెక్కడున్నారో!...’ అన్నాడు బిమల్ బాబు...ఎదురుగా నిలబడ్డ దీపా మేడంని కొరకొరా చూస్తూ... ఆపుకోలేక భళ్ళుమని నవ్వేసిందావిడ...
‘...ఈ కుట్రకి నువ్వూ కారణం!...’ అంటూ వకుళ చేతిలో రిమోట్ లాక్కుని , టైమర్ సెట్ చేసి, మ్యూజిక్ ఆన్ అయింతర్వాత ‘...ఇప్పుడు తిరగండి...’ అంటూ రిమోట్ కిందెట్టాడు వికాస్...
‘...ఇంక తప్పదమ్మా!...పదండి!!...’ అంటూ అడుగు ముందుకేసింది మాధురీ దీదీ...

...మాధురీ దీదీ వెనక సుజాతక్క,తన వెనక నేనూ, నా వెనక దీపా మేడం, ఆవిడ వెనక వకుళ తిరగడం మొదలెట్టాం... ఇందాకట్లాగే మగాళ్లకి అందీ అందని దూరంలో!... ఎవరెక్కడున్నారా!...అని చూశాను... కుమార్ బావకి చెరోపక్కా కూర్చున్నారు మధు, వికాస్...తన కుడివైపు ప్రొఫెసరూ, ఆ పక్క మదన్ జీజూ...
వకుళా వాళ్లది ఓవల్ షేప్ డైనింగ్ టేబుల్...దాని దగ్గరున్నకుర్చీల్ని వెనక్కి తిప్పి కూర్చున్నారేమో మగాళ్ళు , కుమార్ బావా , మదన్ జీజూ ఓ ఆరడుగుల దూరంలో ఉన్నారు...
... ఒక రౌండ్ పూర్తయింది...మ్యూజిక్ నడుస్తూనే ఉంది... రెండో రౌండ్ మొదట్లో ‘...ఎందుకంత దూరం సుజా!...నిన్ను చూసి మిసెస్ గోయల్ కూడా మొహమాట పడుతున్నారు...’ అని అక్క మీద వంకెడుతూ, ముందుకి వంగి ,అప్పుడే తనని దాటుతూన్నమాధురీ దీదీ వైపు చటుక్కున చేతులు చాపాడు కుమార్ బావ...
...ఓ చేతి వేళ్ళు దీదీ తుంటినీ , మరో చేతి వేళ్లు పిరుదుల్నీ నిమరడంతో, షాక్ కొట్టినట్లుగా కొద్ది ఎడంగా అడుగేసి...ఓరగా తనవైపు చూస్తూ, తన ఎఱ్ఱటి కింది పెదవిని మునిపంటితో నొక్కి నవ్వాపుకుంటూ చకచకా కదిలిందావిడ ...
‘...ఇది బాగుంది సర్...’ అంటూ మధు కూడా చేతులు జాపాడలాగే... మొగుడ్ని కొరకొరా చూస్తూ నడుస్తూన్న సుజాతక్క, మధు చేతులు జాపడం గమనించలేదు కాబోసు ...వాటి మధ్యకి వెళ్ళిపోయింది...ఓ అరక్షణం దాని పల్చటి పొత్తికడుపునీ, ఎత్తైన పిరుదుల్నీ మెత్తగా ఒత్తి ఒదిలేశాయవి...దాంతో అది సన్నగా వణికి , ఓ అడుగు పక్కకేసి, ...మొగుడు చూశాడా!... అన్నట్లు బెరుకుగా, ఓరగా వెనక్కి చూస్తూంటే, నేనూ చూడనట్టుగానే తల వెనక్కి తిప్పి, దాన్ని ఓరకంట గమనిస్తూనే కుమార్ బావని దాటాను...

బావ నా వెనకే వయ్యారంగా అడుగులేస్తూన్న దీపా మేడమ్ స్థనాల అదురుపాటుని కళ్ళార్పకుండా చూస్తున్నాడు... ఇది గమనించిన సుజాతక్క తనని ఎవరూ చూడటం లేదనుకుందో ఏంటో! ...ఎఱ్ఱబడ్డ బుగ్గల్తో మధువైపొక చిరునవ్వు విసిరి ముందుకు కదిలింది...
నేను జాగ్రత్తగా మధు చేతుల్ని తప్పించుకుంటూ ముందుకెళ్తూంటే ...ఔచ్చ్... అంటూన్న దీపా మేమ్ గొంతు వినిపించే సరికి ఏమైందా! అనుకుంటూ తల వెనక్కి తిప్పాను... ముందుకి తూలి పడబోతూన్న దీపా మేమ్ పొత్తికడుపు మీదొక చేయీ, వెన్నెముక అడుగున మరో చేయీ వేసి ఆవిడ్ని ఆపాడు వికాస్... పూర్తిగా చూపు తిప్పేసరికి అప్పటికే వెనక్కి వెళ్ళిపోతూన్న వికాస్ కాలు కనిపించింది ‘...అమ్మ దొంగా!...’ అనుకుంటూ, ఓ కంట వాళ్లని కనిపెడుతూనే అడుగు ముందుకేస్తూంటే ... ‘...ఉఁ..మ్మ్ఁ...’ అంటూ ఆవిడ సన్నటి మూల్గు వినిపించింది...
...ఏమైందో బాబూ... అని చూద్దునుగదా! ఆవిడ గుబ్బల్నీ పిరుదుల్నీ నిమిరేసి, విదిలేస్తూన్నవికాస్ చేతులు కపించించాయి...అదేక్షణంలో
వికాస్ తో నా చూపులు కలిశాయి ...చూశాలే నువ్వు చేసిన పని !...అన్నట్టుగా తర్జనినూపి (...చూపుడువేలూపి...) , కళ్ళతోనే బెదిరించాను...కొంటెగా నవ్వాడు తను ...సిగ్గులేకుండా!...మా మౌన సంభాషణ దీపా మేమ్ కంట పడినట్లుంది...కందగడ్డలా మొహం చేసుకుని పవిట నర్దుకుంటూ కుమార్ బావని జాగ్రత్తగా దాటింది ...

...వీళ్ళ భాగోతం చూడడంలో పడిపోయి ... నిలబడి ఒళ్ళు విరుచుకుంటూన్న బిమల్ బాబుని గమనించలేదులావుంది నేను!...డభాల్న తన మీదడిపోయాను...చురుకైన వాడే ప్రొఫెసరు... పరధ్యానంలో ఉన్నా, వెంటనే కోలుకుని...ఓ అడుగు వెనక్కేసి నన్నపాడు....నా ఒళ్ళు అతగాడి ఒంటికి తాపడం ఐపోయింది...మా పెదాలు బాగా దగ్గరకొచ్చాయి...సిగ్గుతో చితికిపోతూ లేవడానికి ప్రయత్నిస్తూన్న నన్ను నిలబెడుతూనే , నా స్థనాల్ని నిమిరి, సుతారంగా నా పెదాలని చుంబించాడు...ఒళ్ళు ఝల్లుమంటూంటే , ఎలాగో విడిపించుకుని అడుగు ముందుకేశాను...
...వకుళ కూడా మా వ్యవహారం చూస్తూ నడుస్తూన్నట్లుంది...మదన్ జీజూ ఒళ్ళో పడిపోయిందది... వచ్చిన అవకాశాన్ని విదిలేసే బాపతుకాదు జీజూ... వెనకే వస్తూన్న మాధురీ దీదీ తీక్షణమైన చూపుల్ని పట్టించుకోకుండా, వకుళని పూర్తిగా ఒళ్ళోకి లాక్కుని...దాని గుబ్బల్ని ఒత్తుతూ పెదాలని ఆక్రమించేసుకున్నాడు ...అది పెనుగులాడుతూ, మాధురీ దీదీ సపోర్ట్ తో పైకి లేచేదాకా!...
...ఒకళ్ళ మొహాలు మరొకళ్ళం చూసుకోలేక, తలొంచుకుని , ఒళ్ళు దగ్గరెట్టుకుని గబగబా ముందుకి కదిలాం , ఆడాళ్ళం...మరో రౌండ్ పూర్తి కాకుండానే మ్యూజిక్ ఆగిపోయింది...చటుక్కున మా చేతులుచ్చుకుని ఆపారు మగాళ్ళు...చూసుకుందుము గదా!
మాధురీదీదీ , బిమల్ బాబు ముందూ , సుజాతక్క మధు ముందూ, ...నేను మదన్ జీజూ ముందూ , దీపా మేడమ్ వికాస్ ముందూ, వకుళ, కుమార్ బావ ముందూ నిలబడున్నాం...

...కమాన్!... అంటూ మదన్ జీజూ నా నడుంచుట్టూ చెయ్యేసి, మీదికి లాక్కుని హాలులో ఖాళీగా ఉన్న వైపు తీసికిళ్ళాడు... కరెక్ట్...అంటూ అందరూ అదే పని చేసి , కొద్దికొద్ది దూరాల్లో మ్యూజిక్ కి అనుగుణంగా కదలడం మొదలెట్టారు...అలవాటు పడ్డ ప్రాణాలు కావడంతో నేనూ, వకుళా అడుగులేస్తూనే పక్కనున్న జంటల్ని గమనిస్తున్నాం...
ప్రోగ్రాం ఏంటి మధూ!...అన్నాడు కుమార్ బావ ...సహజంగానే రొమ్ము విరుచుకుని మెసిలే అలవాటున్న వకుళ గుబ్బలకి తన ఛాతీ రుద్దుకునేలా కదులుతూ... ‘...ఒళ్ళు దురదగా ఉన్నట్లుందే మీ బావకి!...’ అని కొంటెగా గొణిగింది వకుళ... మ్యూజిక్ తో పాటు, బావకి దూరంగా, నా చెవికి దగ్గరగా అడుగేస్తూ...
‘... మూడు, నాలుగు నిముషాల ప్లే టైం ఉన్న మూడు ట్రాక్స్ సెలెక్ట్ చేశాం సర్...ఒక ట్రాక్ పూర్తికాగానే పార్ట్నర్లు మారుదాం...మొత్తం ఓ పావుగంట...ఇరవై నిముషాల్లో పూర్తైపోతూంది డాన్స్ కార్యక్రమం...’ అన్నాడు మధు...ఇదంతా కొత్త కావడంతో, నడుం మీద చెయ్యి పడగానే మెలికలు తిరిగి పోతూన్న సుజాతక్క స్థనాలమీంచి చూపు తిప్పకుండా...
‘...మీకేం!...బానే ఉంటుంది...మాకు ఓపికుండద్దూ!?...’ అంటూ విరుచుకుపడ్డారు మాధురీ దీదీ, దీపా మేడం లు...అవును... అంటూ సన్నగా గొంతు కలిపింది సుజాతక్క...
‘...ఇప్పుడిలాగే అంటారు కుమార్ భయ్యా...ఒకసారి మొదలెట్టింతరవాత ...ఆపద్దాపద్దు...అంటారీ ఆడాళ్ళే!...కానీ!!...’ అన్నాడు వికాస్ కొంటెగా కన్ను గీటుతూ!... మగాళ్లందరూ పెద్దగా నవ్వారు , ఆ డబల్ మీనింగ్ జోక్ కి...
​
Next page: Update 48
Previous page: Update 46