Adultery భర్తల మార్పిడి (Husband Swap) [Completed]

‘...నాలిగింటికల్లా రెడీగా ఉండు!...స్టేషన్ కి వెళ్దాం!...’ అంటూ ఎవరికో చెయ్యూపుతూ వెళ్లిపోయాడు వికాస్... ‘...ఎవరా!...’ అని చూస్తే ...మధు - వకుళ... అది భారంగా కారు దిగుతూంటే , నాకు కాజువల్ గా చెయ్యూపి వెళ్ళిపోయాడు మధు...
‘...చూశావే మన మొగుళ్ళని!...ఎలా నిర్లక్ష్యంగా వెళ్లిపోతున్నారో!...’ అంది వకుళ ‘... మోజు తీరిపోతే అంతేనేమోనమ్మా!...’ అని నేను అంటూంటే ... ‘...మీటింగ్ కి రమ్మంటూన్నారు మేడం ...’ అంటూ ప్యూన్ కబురు...
‘...వస్తున్నాం...’ అని వాడిని పంపించి ... ‘...వకూ!...బెడ్షీట్స్ అన్నీ మార్పించావే!...అంకుల్ , ఆంటీ వచ్చేస్తున్నారివాళ!!...’ అన్నాను , మీటింగ్ హాల్ వైపు నడుస్తూ... ‘...అందుకేకదమ్మా!...ఇంత ఆలస్యమౌత...’ అందది అలసటగా!

...మేము మీటింగ్ హాల్ జేరేసరికి అప్పటికే చాలా మంది వచ్చేశారు...బరువు కళ్ళతో దీపా మేడం , చాలా మామూలుగా ప్రొఫెసర్ , పలకరింపుగా నవ్వారు మమ్మల్ని చూసి... కాసేపట్లో అందరూ వచ్చేయడంతో నెక్స్ట్ వీక్ సెమినార్ ఏర్పాట్ల గురించి చర్చ మొదలెట్టాడు ప్రొఫెసర్...
...ఎవరు ఏం చెయ్యాలో చెప్పడం మొదలెట్టాడతగాడు... తలొంచుకుని వింటూ కూర్చున్నాను...కాసేపు తరవాత ‘...సంధ్యా!...’ అంటూ నా పేరు వినిపించేసరికి తలెత్తాను... ‘...నువ్వు ఫలానా , ఫలానా వాళ్ళని కలిసి ఆహ్వానించాలి...ఇవిగో వాళ్ళ వివరాలు...’ అంటూ,ఓ కాగితం అందించాడు...
...పక్క చూపులు చూస్తూ , సన్నగా వణుకుతూన్న చేతుల్తో అందుకున్నాను ... ‘...ఓకే!?...’ అన్నాడు ఏ భావమూ లేకుండా నా వైపు చూస్తూ ... ‘...ఇతడేనా , నిన్న రాత్రి నన్ను ...మూడు...సార్లు ... అనుభవించిందీ?...ఎంత నిర్లిప్తంగా ఉన్నాడో!...’ అనుకుంటూ తలొంచుకునే బుర్రూపాను...
... ఏర్పాట్లగురించి ఓ గంట చర్చ జరిగింతరవాత ...టీ బ్రేక్...

‘... అంత పట్టనట్లుగా ఎలా ఉన్నాడా!... అని అనుకుంటున్నావా!... ఈ మగ జాతి లక్షణమే అంత!...దులుపుకుని పోయే రకాలు...’ అంటూ శాపనార్థాలు పెట్టింది , మెల్లిగా నా పక్కన జేరిన దీపా మేడం... ‘...నిజం...’ అంటూ వంత పాడింది వకుళ...
...మళ్ళీ చర్చ మొదలు.... అది పూర్తైంతరవాత , ప్రతీ డిపార్ట్మెంట్ వాళ్ల అవసరాల్నీ కనుక్కుని , ఒకటికి రెండు సార్లు ‘...నో ప్రాబ్లంస్...’ అనిపించి మీటింగ్ ముగించేసరికి నాలుగున్నర దాటింది . అందరికీ ...బై.. లు చెప్పుకుని నేనూ వకుళా బైటికొచ్చేసరికి మరో ఐదు నిముషాలు...
‘...ఏమైపోయారే ఈ మగాళ్ళూ!...పిల్లల ట్రైన్ వచ్చేస్తుందేమో!...మనం టాక్సీ లో వెళ్దాం!...’ అంటూ చిందిలు తొక్కింది వకుళ...
‘...ఇంకోసారి ఫోన్ చేసి చూద్దాం!...’ అంటూ వికాస్ నంబర్ ట్రై చేస్తే ...నో రిప్లై... వకుళ వైపు చూశాను ... లిఫ్ట్ చెయ్యట్లేదన్నట్లుగా చెయ్యాడించి మెట్లు దిగడం మొదలెట్టిందది...

...నేనూ కదులుతూంటే వికాస్ కారొచ్చి ఆగింది దుమ్ము లేపుకుంటూ... ‘...కూర్చో!...’ అంటూ ముందు తలుపు తెరిచాడు వికాస్...వెనక సీట్లో కూర్చోమన్నట్లుగా వకుళకి సైగ చేస్తూ , నేను ముందు సీట్ లో కూర్చోగానే బయల్దేరిపోయాడు... వకుళ మొహం మాడిపోయింది...
‘...ఏయ్ , ఆగు...అదీ వస్తూంది!...’ అంటూంటే , ‘...ఆ మాత్రం తెలీదనుకోకు...మధు వెనకే ఉన్నాడు...’ అని తను అంటూండగానే , మధు కారు క్రాస్ అయింది...
...మేము స్టేషన్ జేరేసరికి పిల్లల ట్రైన్ వస్తూన్నట్లు ఎనౌన్స్మెంటూ...మరికాసేపట్లో వకుళా వాళ్ళ అమ్మా, నాన్నా ...నలుగురు పిల్ల శాల్తీల లగేజీలతో సహా బైటికొచ్చాం... ‘...మాఇంటికి వెళ్దాం అందరం...భోంచేసి వెళ్దురుగాని...’ అంటూ ఆహ్వానించాను... ‘...నోరు ముయ్యవే!...’ అని వకుళ పక్కనించి పళ్ళు పిండుకుంటున్నా పట్టించుకోకుండా...

‘...ఇవాళ ఒద్దులే సంధ్యా!...అలిసి పోయున్నాం...అవునూ!...మీరిద్దరూ అలా ఉన్నారేంటీ...చీకేసిన మామిడి పళ్ళల్లా!!...ఎప్పుడొచ్చారూ పిక్నిక్ నించీ!!?...’ అంటూ ప్రశ్నల వర్షం కురిపించిందావిడ...
‘...అయిందా!...’ అంటూ నన్ను గిల్లి... ‘...మొన్ననే వచ్చాం లేవే అమ్మా!...నడు బయల్దేరుదాం...’ అంటూ , పిల్లల్ని సర్దుతూన్నట్లు మొహం పక్కకి తిప్పుకుని తల్లికి సమాధానం చెప్పింది వకుళ ...
...ఓ రెండ్రోజుల తరవాత డిన్నర్ కి వచ్చేట్లుగా ఆంటీ దగ్గర్నుంచి ప్రామిస్ తీసుకుని ఇంటికి బయదేరాం...
...మర్నాడు ఓ రెండు క్లాసుల తరవాత సెమినార్ పనులు... లంచ్అవర్ లో నా డబ్బా పట్టుకుని వకుళ వాళ్ల డిపార్ట్ మెంట్ కి వెళ్ళాను...‘...వచ్చావా!...’ అంటూ తన చుట్టూ ఉన్న స్తూడెంట్స్ ని లంచ్ చేసి రమ్మని పంపేసి...

‘...ఈ మధు తప్పుడు కూతలు కూసి నా పీకమీదికి తెస్తున్నాడే!... సర్దుకునేటప్పటికి తలప్రాణం తోకకొస్తూంది...’ అని మొదలెట్టిందది... తన లంచ్ బాక్స్ విప్పుతూ ‘...ఏమైందీ!...’ అన్నాను , లంచ్ కానిస్తూ
‘...ఇంటికి చేరే లోపలే మొదటి సమస్య...ఏవైనా కాంపిటీషన్స్ లో పార్టిసిపేట్ చేశారా రోహిత్!...’ అన్నాడే డ్రైవ్ చేస్తూ...ఓ పక్క వాడు లిస్టు మొదలెడుతూంటే ... ‘...అవును నాన్నా! నువ్వు రన్నింగ్ కాంపిటీషన్ చేశావుకదా, సంధ్యా ఆంటీతో!...’ అని దివ్య అంటూంటే గబుక్కున దాని నోరు నొక్కి, మధు వైపు చురచురా చూశేసరికి అర్థమైందన్నట్లుగా చెంపలేసుకున్నాడు...అదీ ,నేనూ ముందుసీట్లోనూ ...అమ్మా, నాన్నా , రోహిత్ వెనక సీట్లోనూ కూర్చోడం వల్ల బ్రతికిపోయామనుకో!...వికాస్ ఇటువంటి పిచ్చి పనులు చెయ్యడ్లే!...’ అంది వకుళ...

ఎందుకు చెయ్యడూ!... ఇంటి దగ్గర దిగింతరవాత. ‘...బాగ్స్ తెచ్చుకోండి పిల్లలూ!...’ అంటూ కార్ తాళాలు వాళ్ల చేతికిచ్చి నాతోబాటు లోపలికొచ్చాడు వికాస్...
...కాసేపట్లో ఇద్దరి బాగ్సూ మోసుకుంటూ చిన్నాడొచ్చాడు . వాడి వెనకే మినీ ఫ్రిజ్ మోసుకుంటూ పెద్దాడూ లోపలికొచ్చారు...‘...బలే ఉందమ్మా ఇదీ!...ఎంతా!?’ అంటూ దాన్ని కిందకి దింపాడు , కాస్త ఆయాసపడిపోతూ...
‘...దాంట్లో నువ్వు పార్టీలో వేసుకున్న బ్లౌజూ , వాసు ...ఆ...సాంపిల్ ... ఉన్న నాప్కిన్ ఉండాలిగా!...’ అంది వకుళ , కాస్త గొంతు తగ్గించి...
...అందుకే!...గబగబా పరిగెత్తుకెళ్ళి , పిల్లలకి అడ్డంగా నిలబడి తలుపు తెరిచి చూశాను...ఖాళీగా ఉందది...వాసూ వాళ్ల లాబ్ లో...సాంపిల్స్ ని టెస్ట్ ...చేసింతరవాత బ్లౌజ్ బాగ్ లో పెట్టేసుకుని నాప్కిన్ పారేశానని గుర్తు రావడంతో ‘...అమ్మయ్య...అనుకుని ఊపిరి పీల్చుకున్నానమ్మా!...’ అన్నాను... ఊఁ ...అంది వకుళ...

...వెనక్కి తిరిగానో లేదో...‘...అది పిక్నిక్ లో మీ అమ్మ గెలుచుకున్న ప్రైజ్...కార్లోంచి దింపడం మర్చిపోయాం...’ అన్నాడు వికాస్ , నా వైపు కొంటెగా చూస్తూ...
‘...అలాగా!...ఏ కాంపిటీషన్ లో!?...’ అంటూ పెద్దాడి మరో ప్రశ్న... ఉక్కిరిబిక్కిరైపోతూ వికాస్ వైపు చురచురా చూశాను...
‘... ఫాన్సీ డ్రెస్ కాంపిటీషనేమో!...ప్రైజ్ బాగుందికదా!!...మన రూంలో పెట్టుకుందాం అన్నా...సాయం పట్టు!!...’ అంటూ నన్ను రక్షించాడు చిన్నాడు ,ఆ సమస్య నుంచి...
...వికాస్ కి క్లాస్ పీకుదామనుకుంటూంటే... అందరికీ స్నాక్సూ , పిల్లలకి బూస్టూ , మాకు కాఫీ , ఇచ్చి , డిన్నర్ వంటింట్లో రెడీగా పెట్టానని చెప్పి వెళ్ళిపోయింది శ్యామా...ఈ లోగా పిల్లలు వెనక్కొచ్చేశారే
...ఓ అరగంట పోరిన తరవాత చిన్నాడు మా బాత్ రూం లోనూ , పెద్దాడు వాళ్ళ బాత్ రూం లోనూ దూరారు స్నానాలకి... ముందు వాళ్ల బాగ్ లు అన్ పాక్ చేసి ఆ తరవాత మా బాగ్స్ విప్పుతూంటే ‘...అదేంటమ్మా!...మొన్ననగా వచ్చి , ఇవాళ దాకా బాగ్సే సర్దుకోలేదా?...షేమ్!!...’ అనేసి పరిగెత్తాడు ...అప్పుడే బాత్ రూంలోంచి బైటికొచ్చిన చిన్నాడు , గదిలోకొస్తూన్న తండ్రిని తోసుకుంటూ...
‘...జాగ్రత్తగా ఉండాలి సంధ్యా!...పిల్లలు పెద్దవాళ్ళౌతున్నారూ!...’ అన్నాడు వికాస్ , కాస్త ఎఱ్ఱబడ్డ మొహంతో... సిగ్గుగా తలొంచుకుని , అవునన్నట్లుగా తలూపి గబగబా బట్టలు లాండ్రీ బాగ్ లో పడేసి మా బాగుల్ని దాచేశాను ...

... రైల్ లో పడుక్కున్నారేమో!...రాత్రి భోజనాలైన తరవాత మా మంచం మీద చేరి వాళ్ళ ట్రిప్ కబుర్లు మొదలెట్టారు పిల్లలు...తొమ్మిదిన్నర దాటింది...గత రెండు రాత్రులుగా నిద్ర సరిగా లేదేమో!...ఒకటే ఆవలింతలు నాకు... ‘...అమ్మా!...అప్పుడే నిద్రా!...’ అంటూ నన్ను ఓ రెండుసార్లు కుదిపాడు మా పెద్దాడు...‘...లేదు నాన్నా!...చెప్తూండు...వింటూన్నానులే!...’ అన్నాను , బలవంతంగా కళ్ళిప్పుకుంటూ...
...నా బాధ గమనించాడేమో!...‘...అలిసిపోయిందేమో!...మీ అమ్మని పడుకోనీండి...మనం మీ గదిలో కూర్చుని మాట్లాడుకుందాం!...అంటూ పిల్లల్ని పట్టుకుపోతూ ,వాళ్ళు చూడకుండా నాకు కన్ను గీటాడే వికాస్...ఛీ అనడానికి కూడా ఓపిక లేక మరుక్షణం మంచం మీద సోలిపోయానమ్మా ...నిద్రట్టేసింది!...’ అని ఆపి, ‘...నీ సంగతేంటీ!...’ అన్నాను...

‘...అమ్ముందిగా!...అంచేత బతికిపోయాను...వాళ్ల గదిలో తనతోనూ , దివ్య తోనూ కబుర్లు చెప్తూ...మధేమో హాల్ లో, రోహిత్ తోనూ , నాన్నతో కబుర్లు చెప్తూనే మా వైపు కాసేపు దొంగ చూపులు చూసి , గుడ్ నైట్ చెప్పి వెళ్లిపోయాడే!...నేను పని గట్టుకుని మరో అరగంట కబుర్లు చెప్పి , నెమ్మదిగా మా బెడ్ రూం చేరేసరికి మధు సన్నగా గుర్రెడుతూ నిద్దరౌతున్నాడు... బ్రతుకు జీవుడా!...అని తనకి దూరంగా మంచం మీద పడి పోయానమ్మా!... తెల్లార గట్ల మధు దగ్గరకి లాక్కునేదాకా తెలివిరాలేదు...’ అంది వకుళ...
...ఈ లోగా స్టూడెంట్స్ వచ్చేశారు... నేనూ లేచి మా డిపార్ట్ మెంట్ కి బయల్దేరుతూంటే ప్రిన్సిపాల్ ప్యూన్ మెసేజ్ పట్టుకొచ్చాడు... నేనూ వకుళా , ఓ గంట తరవాత గెస్ట్ లని ఆహ్వానించడానికి యూనివర్సిటీ కి వెళ్ళాలి...కాలేజ్ కార్ లో... అంటూ...
...‘...అంటే ఇంటికి ఓ గంట ఆలస్యంగా చేరతామన్నమాట...పిల్లలో!...’ అనుకుంటూటే ...‘...వాళ్లని రిటర్న్ లో పికప్ చేసుకోవచ్చులే!...’ అంది వకుళ...
...మూడింటికల్లా బయల్దేరాం...కాలేజి కారులో... ‘...ఊఁ!... మొదలెట్టవే!...’ అందది..‘...ఏంటీ మొదలెట్టేదీ!...’ అన్నాను...‘...తెల్లారగట్ల జరిగింది...’ అని అందించింది... ‘...ఎప్పుడూ ఉండేదేగా!...’ అన్నాను , డ్రైవర్ని గమనిస్తూ...‘... వాడికి తెలుగు రాదులే!...పైగా హెవీ ట్రాఫిక్...చర్చేమైనా జరిగిందా!...అని నేనడిగేది...’ అంది వకుళ...

‘...ఎంత సేపు నిద్దరయ్యానో తెలీదుగానీ ఓ బలమైన మగ చేతుల జత నన్ను దగ్గరకి లాక్కుంటూంటే కొద్దిగా మెలుకువ ఒచ్చింది...’ అంటూ మొదలెట్టాను...‘...మళ్ళీ కలా!...’అందది..
.‘...అలాగే అనిపించిందమ్మా కాసేపూ...ఇష్ష్!...ఏంటీ!...’ అంటూ అతగాడి మెడచుట్టూ నా చేతుల్ని పెనవేస్తూ , దగ్గరగా జరిగానేగానీ...వాడి మొరటు చొరబాటుకి వణికిపోతూ దూరం జరగబోయాను...
...ఆ చేతులు నన్ను జరగనిస్తేగా!...వెలకిలా తిప్పేసి , వాటి ఓనర్ నా మీదెక్కిపోడానికి మార్గం సులువు చేశాయి... నా కళ్ళు బైర్లు కమ్మేలా దిగబడిపోయాడా ఓనర్... ‘ఉమ్ఁ...మ్మాఁ...మిళీన్...నెమ్మదీ!...’ అని మూల్గుతూ లొంగిపోయాను...తన చిత్తం వచ్చినట్లు నన్ను వాడుకుని...‘...థాంక్స్ సుజా!...’ అంటూ అతగాడు ధారగా నాలోకి చిమ్మేస్తూంటే ...అది వికాస్ అని అర్థమై ...‘...ఇప్పుడదెందుకు గుర్తుకొచ్చిందీ!? ...’ అన్నానే చిర్రెత్తి!!...
‘...నువ్వా మిళింద్ గాడి దెం...గు...డు...ఎలా మర్చిపోలేక పోతున్నావో , నేనూ అలాగే మీ సుజాతక్క ఇచ్చిన సుఖాన్ని మర్చిపోలేకపోతున్నాననుకో!...’ అంటూ కన్ను గీటి నిద్రలోకి జారుకున్నాడమ్మా!...
...దాంతో నాకు మాత్రం నిద్ర తేలిపోయింది...‘...ఛీ!...మొగుడి కౌగిల్లో ఉన్నా పరాయి మగాళ్ళే గుర్తుకొస్తారా నాకికనుంచీ!...ఏమౌతూంది నా సంసారం!??...’ అనుకుంటూ మధనపడ్డానమ్మా!...’ అని ఆగాను...

‘...ఉహూఁ!...కాసేపు వికాస్ చాతీనీ , దండల్నీ నిమురుతూ...మనస్సు అదుపులో పెట్టుకోవాలనీ , ఇక పైన ఇవన్నీ మానేద్దామని వికాస్ ని ఒప్పించాలనీ అనుకుంటూ టైమ్ చూశేసరికి ఐదున్నర... కాసేపు పడుకుని లేద్దాంలే అని కళ్ళు మూసుకున్నాను...ఏవేవో ఆలోచనలతో నిద్ర పట్టదే!...
...వికాస్ వైపు చూశాను... ప్రశాంతంగా నిద్దరౌతున్నాడు...ఒళ్ళు మండిపోయింది నాకు... ‘...నన్ను లేపి గుర్రెట్టి నిద్దరౌతావా!...’ అంటూ కుదిపి కుదిపి లేపాను... ‘...ఏమైంది సంధ్యా!...’ అంటూ కళ్ళిప్పాడు కాసేపు తరవాత...

‘...ఇక పైన ఇవన్నీ మానేద్దాం వికాస్...’ అన్నాను , ఓ లిప్త తన కళ్ళల్లోకి చూసి , వెంటనే చూపు వాల్చుకుని...కుడి తొడని అతడి నడుం మీదేస్తూ...
‘...ఏం?...ఎందుకనీ!?...’ అన్నాడు వికాస్ నన్ను ఇంకాస్త మీదకి లాక్కుంటూ...నేనేం మాట్లాడకుండా తన కౌగిలిలో సర్దుకున్నాను...‘...బాగానే ఎంజాయ్ చేశావ్ గా, గత మూడు రోజుల్లో!?...’ అన్నాడు ,
‘...నే చెప్పానా అలా అనీ!...’ అంటూ అతడి మెడవంపులో మొహం దాచుకున్నాను...
‘...వేరే చెప్పాలా!...మొదట్లో వెంకట్ గుర్తుకొచ్చేవాడు నీ ఙ్ఞాపకాలల్లో...కొద్దిరోజుల క్రితం వరకూ మధు పేరు మెదిలేదినీ పెదాలమీద !...’ అన్నాడు నా పెదాల్ని చూపుడు వేలితో నిమురుతూ... ‘...ఛీ!...’ అంటూ ఆ వేల్ని సున్నితంగా కొరికాను... (EOP 255 – in 50)
‘...ఉఫ్ప్...ఏంటదీ!...ఉన్నమాటన్నాననా!...ఇందాకా మిళింద్ గాడి పేరు పలవరించావ్...ఇవి చాలవూ!...’ అన్నాడు వికాస్
‘... అదేగా నా బాధ...అదీ నీ కౌగిట్లో ఉన్నప్పుడు!...అందుకే ఇవన్నీ మానేద్దామంటున్నా!!...పైగా పిల్లలు పెద్దవాళ్ళౌతున్నారు కూడానూ!!!...’ అని వాపోయాను , గొంతు పూడుకుపోతూంటే...

‘...జాగ్రత్తగా ఉంటే సరీ!.. అవునూ , నీ లిస్ట్ లో ఇంకెవరున్నారబ్బా!...’ అంటూ ఆలోచన నటిస్తూంటే...‘...ఛీ!...ఎవరూ లేరు!!... అన్నానే!...’ అని ఆగాను... ‘...నమ్మాడా ఆ మాట!...’ అంది వకుళ...
‘...నన్ను చెప్పనీ!...మొన్న పార్టీలో నీ కళ్ళెవరిమీద పడ్డాయ్!?...ఆ కుర్ర గుఱ్ఱాలిద్దరూ , ఆ ఎమ్. సీ గాడు...ఏంటీ వాళ్ళ పేర్లూ!...’ అంటూ తల కొట్టుకున్నాడు గుర్తు తెచ్చుకోడానికి...
‘...మనోజ్ , వినోద్...ఆ కుర్రాళ్ళ పేర్లూ , ఎం సీ పేరు ...అనిరుధ్ధ్ ...’ అనేశాను వెంటనే...
‘...చూశావా! ఎంత మోజు లేకపోతే ఇంతగా గుర్తుంటాయా!...’ అంటూ నన్ను కవ్వించాడే!...’ అని నేనాగేసరికి...నిజమేగా ఆమాటా!... అంటూ నవ్వింది వకుళ...
‘...ఛీ!...ఊరుకోవే!...అడిగావని చెప్పాగానీ!....’ అంటూ మాట సగంలో ఆపేసి , అంకిన వికాస్ రొమ్ముని కొరికానమ్మా!...
‘...అబ్బ!...రాక్షసిలా ఏంటా కొరకడాలూ!!...అవునూ, మీ సుజాతక్కేంటీ...అంత టెన్స్ గా ఉందీ వెళ్ళేటప్పుడూ!...’ అంటూ మాట మార్చాడు...
‘...ఏమో...నాకేం తెలుసూ?...ఇంకిటువంటివి మానేద్దామన్న నా మాటకి సమాధానం చెప్పకుండా మాట మారుస్తావేం!?...’ అని నిలదీశాను...
‘...చూద్దాంలే!... మాధురీ మేమ్ ని ఏదో మందుగురించడుగుతుంది కదూ మీ సుజాతక్క !...ఏంటదీ?...’ అన్నాడు వికాస్ , కొంటెగా నా కళ్ళల్లోకి చూస్తూ...
...తెలిసే నన్నడుగుతున్నాడని గ్రహించి , ‘...ఏమో!!...’ అన్నాను చురచురా చూస్తూ...

‘...వెంకట్ గాడు నీకు చెప్పిందేంటదీ...ఆఁ...ఐ పిల్...కదూ... ఎవడి విత్తనమైనా నాటుకుందని భయమా!...’ అన్నాడు వెక్కిరింపుగా...
‘...కాదామరీ!... అందులో , మీ మగ పశువులందరూ ...కొసకంటా దింపి , ప్రతొక్కడూ ఒకటికి నాలుగు సార్లు విదిలేస్తే భయముండదేంటీ!...’ అన్నాను...
‘...నీకూ ఉందికదూ ఆ భయం!...’ అన్నాడు నా కళ్ళల్లోకి సూటిగా చూస్తూ... జవాబు చెప్పకుండా చూపు తిప్పుకున్నాను...
...గత మూడు రోజుల్లో ఎంతమందీ?...లెక్క చూడనీ!...మధుగాడు సరేసరి...వాడు కాక వాసూ, మిళింద్ , మీ కుమార్ బావ , మదన్ సర్ , ప్రొఫెసరూ... రంకు మొగుళ్ళు ఆరుగురయ్యారిక్కడికి...’ అంటూంటే...‘...వెంకట్ గాడిని మర్చిపోయావ్!...’ అన్నాను ఒళ్ళు మండి...
‘...వాడి గండం దాటిందిగా!... , అవునూ!...ఆ కుఱ్ఱ్గగాళ్ళ పేరేంటన్నావ్!?...’ అంటూ ఆగాడు ...‘...మనోజ్ , వినోద్...’ అంటూ మళ్ళీ చెప్పాను...వాళ్లకి గానీ , ఆ ఎం.సీ. గాడు...అనిరుధ్ధ్...కిగానీ , లేక ముగ్గురికీ గానీ...చాటు మాటుగా ఛాన్స్ ఇచ్చావా!...’ అన్నాడు ...తల తిప్పుకోడానికి వీల్లేకుండా చుబుకాన్ని పట్టుకుని కళ్ళల్లోకి చూస్తూ...

‘...ఛీ!... మనిషినా...పశువునా! ... అంత...మంది...తో ఇ...ది...అవడానికి!...ఐనా టైమెక్కడుందీ!?...’ అన్నాను , విడిపించుకోడానికి పెనుగులాడుతూ...
‘...టైంఉంటేఅ...దీ...అయ్యేదన్నమాట!...పోనీ!...ఆరుగుర్నేలెక్కెట్టుకుందాం...అందరూ కొ...స...కం...టా... లో...పలికి గెం...టే...గా...విదుల్త!...’ అన్నాడే , కసిగా ఒక్కొక్క అక్షరాన్నీ ఒత్తిపలుకుతూ...అందుకేగా నే భయపడి ఛస్తూంట!... అని ఘాటుగా సమాధానం చెప్పాననుకో!...’ అంటూ ఆగాను...
...‘...అది విని ఊరుకున్నాడా!?...’ అంది వకుళ...
‘...ఉహూఁ! ... పిక్నిక్ కి బయల్దేరే ముందు నీకు సేఫ్ పీరియడే అన్నావ్ గా!...’ అని నిలదీశాడు...కరెక్ట్ గా లెక్క చూసుకోవాలి... అని సణిగేసరికి ,
...మదన్ జీజూ స్టెరిలైజ్డు , మీ కుమార్ బావా , ప్రొఫెసర్ల పస మీద నాకు నమ్మకం లేదు...ఎటొచ్చీ మిళిందూ , మధూలే!...మిళింద్ గాడు సేఫ్ పీరియడ్ లో కవరైపోతే సమస్యేమీ ఉండదేమోలే!... మిగిలింది మధే!...పార్టీ లో వకుళ నా దగ్గరకొచ్చింది కానీ , నువ్వు తన దగ్గరకెళ్లలేదుగా!... అన్నాడమ్మా... లేదన్నట్లు అడ్దంగా బుర్రూపాను...చూడాలి దాని సంగతి...అందుకే స్టెరిలైజేషన్ చేయించుకో అంటాను నేనెప్పుడూ!... అన్నాడే ! ...అని ఆగాను
...మరి నువ్వేం అన్నావ్?...’ అంది వకుళ
‘...ఏంటీ చూసేదీ!?... ఐనా నాకో ఆడపిల్లకావాలి వికాస్!...ఆ తరవాత ఆలోచిద్దాం...’ అన్నానమ్మా!... తనని అతుక్కుపోతూ... ...చెప్పవేం!... అంటూ నన్ను వెలకిలా తిప్పేసి మీదెక్కిపోయాడు...
...ఛీ...మళ్ళీనా!...అరగంట కూడా కాలేదు నా ప్రాణాలు తోడేసి!... అని గునుస్తూనే తొడలిప్పుకున్నాను...
...నీలాంటి మదవతి ఇలా అతుక్కుపోతే ...లేవని వాడు మగాడే కాదు...పైగా నీదో కోరిక మిగిలిపోయింది కూడానూ !...’ అంటూ వాయింపు మొదలెట్టాడు ...పావుగంట దాటినా ఆపడే!...‘...చా...లు బా...బూ! ...ఛంపే...స్తావా!... అన్నాను ఊపిరి తిప్పుకోడానికి తంటాలు పడిపోతూ...

...కొసకంటా లోపలికి గెంటి...అప్పుడు విదిలాడే...వేడి పిచికారీ!... అదీ తెరలు తెరలుగా!!...దాంతో సొమ్మసిల్లిపోయానమ్మా!!!!...’ అన్నాను బరువుగా ఊపిరి పీలుస్తూ ...
...కాసేపాగిపోయి , ‘...తెలివొచ్చేసరికి ఏడౌతూంది...వికాస్ బాత్రూం లోంచి వస్తున్నాడు స్నానం చేసి...‘...లే సంధ్యా !...పిల్లలూ లేస్తున్నారు...’ అంటూ బట్టలేసు కుంటూంటే , గబగబా బాత్రూం లో దూరానే!...’ అని ముగించి...దాని మొహం లోకి చూశాను...నీ విషయం చెప్పమన్నట్లు...
...ఇంతలో యూనివర్సిటీ లోకి కారు ప్రవేశించింది... అది వెళ్లవలసిన డిపార్ట్మెంట్ ముందు రావడంతో వకుళ ముందు దిగిపోతూంటే ‘...సేఫ్ పీరియడ్ లెక్కచూసుకో ఈ లోగా!...’ అని గొణిగాను దాని చెవిలో ...‘...ఊఁ...నువ్వూ కానీ!...చెక్ చేసుకుందాం!...’ అని వెళ్లిపోయింది
...నేను ఆహ్వానించవలసిన ప్రొఫెసర్ ని కలిసి , పని పూర్తి చేసి వచ్చేసరికి వకుళ కూడా బైటికి వచ్చింది...‘...ఏమే!...లెక్క చూశావా!...’ అన్నాను... అది కారెక్కగానే...

‘...ఆఁ!...చెప్తా గానీ...నువ్వూ పలవరించావ్ వాడి పేరూ!...నేనూ పేలానుటే!...నాకు తెలీనేలేదు!...మంచంమీద వాలడంతో కన్నంటిందని చెప్పానుగా! ...ఎప్పుడు మీదెక్కిపోయాడో తెలీనే లేదు...మిళీన్...అంటూ తొడలు తన నడుంకి పెనవేసి చెరువైపోయానటమ్మా...తెల్లారగట్ల ...నన్ను సుజా...అని పిలుస్తూ మీదకి లాక్కుని ...పచ్చి...పచ్చిగా...దున్నేసింతరవాత చెప్పాడామాట!...అప్పుడెప్పుడో జయంత్ తో , ఆ మధ్య మీ ఆయన తో గడిపానని చెప్పిన రాత్రి... మధు వాయింపులు గుర్తుకొచ్చాయనుకో ’ అంది వకుళ...
‘...దాని పేరెందుకెత్తావని నిలదీయలేదా!...’ అన్నాను...
‘...చేశానమ్మా ...ఓ పావు గంట తరవాత ఆ పిచ్చి పని!...‘...బలే సుఖపెట్టిందిలే వకూ, మీ అక్క!...ఆ బిగువూ...ఆ మెత్తదనం...ఆ ఒళ్లప్పగించే తీరూ!... అంటూ దాన్ని గుర్తు చేసుకుంటూ నా మీదెక్కిపోయి , మరో పది నిముషాలు ఒళ్ళు హూణం చేశాడు!...
...ప...ని...అయిపోయినా దాని ధ్యాసే!... అలసటతో కాస్త కళ్ళంటాయో లేదో...వకూ! , వెళ్ళిపోయేటపుడు మీ అక్క టెన్స్ గా ఉందెందుకనీ?...అంటాడే నన్ను నిద్దర లేపీ...ఒళ్ళు మండిపోయిందనుకో!...’ అందది...

‘...ఏం చెప్పావేంటీ?...’ అన్నాను
‘...దాన్నే అడుగు...’ అన్నానే , ఒళ్లు చిరచిర లాడడంతో... ఎలా అడుగుతానూ!...మా బాసు భార్య కదా!...నీకు చెప్పకుండా ఉంటుందా!?... అంటూ బ్రతిమాలడం మొదలెట్టాడు... అప్పడికీ నేనేం చెప్పకపోడంతో...ఏమైనా అవుతుందని భయం కదూ ఆవిడకీ?...’ అన్నాడే...
...ఏమో!?...అన్నాను...అప్పుడు బైట పడ్డాడు...నీకూ ఉందా ఆ భయం!...అంటూ!...
...ఉండదామరీ!... అన్నాను ... తనూ వికాస్ లాగే సరసుల ఎనాలిసిస్ చేసి , ఇక మిగిలింది వికాస్...పార్టీలో రెచ్చిపోయి చే...యిం...చు... కున్నావ్ కదూ!...అదీ అందరి ముందరా!...సంధ్యే దొరకలేదారోజు...అని కాసేపు ఆలోచించి...తనని ఓ రెండు రాత్రులు పంపించమంటాలే వికాస్ ని...అయితే వాడి దానికీ...నాదానికీ...పోటీ...అన్నాడే!... దేనికీ?... అన్నానమ్మా బుధ్ధి తక్కువై!... , విత్తనాలకి...చూద్దాం అని ధైర్యం చెప్పి...అందుకే స్టెరిలైజ్ చేయించుకోమంటాను...ఏ బాదరబందీ ఉండదు...అన్నాడే!...అంటూ వకుళ చెప్పుకుపోతూంటే...
...అమ్మో!...నా వల్లకాదమ్మా!... అన్నాను సన్నగా వణికి... ‘...ఏదీ!...స్టెరిలైజేషనా?...’ అంది వకుళ......అదెలాగూ తప్పేట్టులేదులే...అన్నాను ‘...మరేంటీ!?...’ అందది విదలకుండా!

...మీ ఆయన తో రెండు , మూడు రాత్రులు!...మాంఛి కసిమీదున్నాడు కూడానూ!...అన్నాను... ‘...నన్ను మీ ఆయన విదుల్తాడనుకున్నావేంటీ ఆ రాత్రులూ!...ముహూర్తాలు పెట్టు...’ అంది వకుళ...
... అంత తొందరగా ఉందా!...మనిద్దరి ఫెర్టిలిటీ కాలెండరు చూసి అలాగే పెట్తుకుందాంలే!... నీ సమాధానం చెప్పనేలేదు... అన్నాను...
‘...నేనొప్పుకోలేదు ... రోహిత్ కి మరో మగతోడు వచ్చిన తరవాత!... అన్నాను... ఇంకేం!... అదేపనిమీదుందాం!...అంటూ మళ్ళీ లంకించుకున్నాడమ్మా!...పిచ్చెక్కి పోయిందనుకో తన వరస చూసేసరికి... అమ్మ దగ్గరకెళ్ళిపోతానని బెదిరించాను...అప్పుడు కాస్త జోరు తగ్గించినా , మళ్ళీ స్పీడందుకున్నాడు...ఐనా సుజాతక్కేంటే...అంతరెచ్చిపోయిందీ!...సేఫ్పీరియడేనా!?...పీకలమీదికి తెచ్చుకుంటుందేంటీ!!...’ అందది...
‘...తన సంగతలా ఉండనీ తల్లీ!...మన లెక్క చూశావా, అంటే మాట్లాడవేం!?...’ అన్నాను...నా గొంతులో ఆదుర్దా పసికట్టిందేమో!... ‘...నాకు ఎఱ్ఱ జండా కనిపిస్తూందమ్మా!...’ అందది కాస్త దిగులుగా ...

‘...కదూ!...శుక్రవారం రాత్రి వరకూ పర్లేదుగానీ , శనివారమే భయపెడుతూందే!..’ అన్నాను , మరోసారి వణుకుతూ...
...చూశాడేమో డ్రైవర్...‘...ఠండ్ షురూ హోగయీ...హీటర్ ఆన్ కర్ దూఁ మేమ్ సాబ్!...’ అన్నాడు... హాఁ... అనీ , పిల్లల కాలేజ్ కి వెళ్లమనీ చెప్పి ఆలోచనల్లో పడిపోయాం , రకరకాల భావాలు బుర్రుల్లో మెదుల్తూంటే... ‘...కాలేజ్ పహుంచ్ గయే మేమ్ సాబ్...’ అన్న మాటవిని , పిల్లలని తెచ్చుకోడానికి బయల్దేరాం...
‘...మరో సారి జాగ్రత్తగా లెక్కచూసుకోవే!...రేపు మాట్లాడుకుందాం!!...’ అంది వకుళ , ఇళ్ళకి బయల్దేరేముందు... బుర్రూపి బయల్దేరాను...
ఇల్లు చేరేసరికి ఐదైంది...పిల్లల్ని ఎగ్జామ్స్ కి తయారు చెయ్యడంలో ములిగిపోయాను కాసేపట్లో... పూర్తైంతరవాత పిల్లలకి అన్నం పెట్టి పడుక్కోబెట్టేసరికి తొమ్మిది...

...ఇంతలో ఓ అరగంటలో ఇంటికొస్తానని వికాస్ ఫోను...తొందరగా రా , భోంచేద్దాం ...అని పెట్టేసి టివి ఆన్ చేశానో లేదో, ఫోను మళ్ళీ మోగింది...సుజాతక్క...
‘... మాఅత్తగారొచ్చారే!...నిన్న సాయంత్రం...’ అంటూ ఆవిడకి ఫోనిచ్చింది...కాసేపు మాట్లాడి మళ్ళీ సుజాతక్కకి ఇచ్చేసిందావిడ...‘...నిన్ను చూస్తానంటున్నారే...రారాదూ!...మేం రావాలంటే కొత్త!...’ అందది... ‘...సరే!...నేనూ , వకుళా వస్తాంలే ...ఇంతకీ ...ఆ...పని ...చేశావా!?...’ అన్నాను...‘...ఏదీ!?...’ అని దాని ఎదురు ప్రశ్న... ‘...ఐ పిల్...’ అని గుర్తు చేశాను... ‘...తెప్పించుకోడానికి వీలుకాలేదమ్మా...రేపు నువ్వు తీసుకురారాదూ!...మీ బావొచ్చినట్లున్నాడు!!...’ అంటూ పెట్టేసిందది...
...కొంప ముంచేట్టుందిది ...అనుకుంటూంటే వికాస్ వచ్చాడు ...ఎవరూ ఫోన్?... అంటూ...సుజాతక్క...అని సమాధానం చెప్పాను...
...‘...నన్ను రమ్మంటుందా!...’ అని , ‘...నిన్ను కాదు...నన్నూ!...’ అని నే అంటున్నా వినిపించుకోకుండా, తన కుళ్ళు జోక్ కి తనే నవ్వుకుంటూ బట్టలు మార్చుకోడానికి వెళ్ళాడు...
...రేపు నేనూ వకుళా , సుజాతక్కా వాళ్ళింటికెళ్తున్నాం కాలేజయ్యాక...నువ్వు మనవాళ్ళనీ , రోహిత్ , దివ్యాలనీ పికప్ చేసి మనింట్లో డ్రాప్ చేసెళ్ళు!...ఆడుతూంటారు...శ్యామా ని ఉండమంటాను ,మేమొచ్చేదాకా!...’ అన్నాను భోజనాలు చేస్తూంటే...‘...దేవి గారి ఆఙ్ఞ శిరోధార్యం...’ అన్నాడు నాటకీయంగా...

...సుజాతక్క రమ్మందే ...కాలేజ్ అయినతర్వాత వెళ్దాం వాళ్ళింటికి...’ అన్నాను వకుళ తో మర్నాడు లంచ్ టైమ్ లో...‘...మరి పిల్లలో!...’అందది....వికాస్ పికప్ చేసెళ్తానన్నాడులే నలుగుర్నీ!...శ్యామా ఉంటుంది మనమొచ్చేదాకా!...అన్నాను...సరే నన్నట్లుగా తలూపిందది...
...అనుకున్నట్లుగానే వెళ్ళాం , సుజాతక్క ఇంటికి ...దోవ లో ఓ మెడికల్ షాప్ దగ్గరాగి....
...టిఫెన్లూ , కాఫీలూ , కబుర్లే తప్ప ...తెచ్చావా అదీ ...అని అడగదే సుజాతక్క!...దాన్ని పక్కకి పిలిచి నేనే చేతిలో పెట్టాను , వచ్చేసే ముందు...
... దానికీ , వాళ్ల అత్తగారికీ బై చెప్పి , నేనూ వకుళా మా ఇల్లు చేరేసరికి పిల్లలు హోరాహోరీగా ఆడుతున్నారు...ఇల్లంతా పరుగులెడుతూ...
...‘...బోర్న్ వీటా , స్నాక్సూ ఇచ్చాను దీదీ!...డిన్నర్ రెడీ చేశాను...’ అంది శ్యామా...అడక్కుండానే...ఇంకా ఉండాలో , వెళ్ళాలో తెలుసుకోవడం కోసం...
...మాకూ కాఫీ , స్నాక్స్ ఇచ్చెళ్లమని శ్యామా కి చెప్తూంటే , వకుళ కష్టపడి దివ్యని పట్టుకుని ‘...ఆడింది చాల్లే!...బాగ్ తీసుకో!...రేపటి ఎగ్జామ్ కి తయారు కావక్కర్లే!?...’ అనేసరికి అది రాగం లంకించుకుంది...అప్పుడేనా!?...అంటూ...
ఇంతలో ఎక్కడ్నుంచో సుడిగాలిలా వచ్చి ‘...ఓ టెన్ మినిట్స్ ఆంటీ!...’ అంటూ దివ్య ని విడిపించుకుని పోయాడు మా పెద్దాడు...
‘...పెద్దైంతర్వాత నా కూతుర్ని ఇలాగే ఎత్తుకుపోతాడేమోనే నీ కొడుకూ!...’ అంది వకుళ ... వీళ్ల వరకూ ఐతే వరసలు పర్లేదు కానీ... అని నే నంటూంటే కాఫీ , బిస్కెట్లూ తెచ్చింది శ్యామా... తాగెళ్దుగానిలే!...అంటూ దాన్ని కూర్చోబెట్టేశాను...
...శ్యామా వెళ్ళిందో లేదో ...‘...ఏంటే నీ ఉద్దేశ్యం!?...’ అని నిలదీసింది వకుళ, కాఫీ ముట్టుకోకుండా ...
...తీసుకోమ్మా... అంటూ కప్పు అందించి....వీళ్ల వరకూ తండ్రులెవరో తెలుసు కనక పర్లేదు...అని ఆపేశాను ...‘...అదే నేనడిగేది...ఏంటి నీ ఉద్దేశ్యమని?...’ అంటూ రెట్టించిందది...

...ఈ సారి ...ఏమైనా...అయితే...తండ్రులెవరో చెప్పగలమంటావా!?...అన్నాను ...దాని కళ్ళల్లోకి సూటిగా చూస్తూ...
‘...అంటే...లెక్క చూశావా!?...’ అంది వకుళ... ఆ!......నిన్న మనం అనుకున్నదే కరెక్టు...శనివారం పొద్దున్నకే అయిపోయింది మన సేఫ్ పీరియడ్... అన్నాను...
మౌనంగా కాఫీ తాగుతూ ఆలోచనల్లో పడ్డాం...
‘...ఎన్ని కొన్నావవీ!?...’ అందది...కాసేపు తరవాత ...ఓ అరడజను కొన్నానుగానీ...మనకి పనిచేయవేమో!...అన్నాను...
‘...ఎంచేతా!...’ అందది ... 72 గంటలైపోయిందిగదమ్మా!...అన్నాను... ‘...ఎలా?...’ అందది...
...లెక్కెట్టు... శనివారం...ఏదైనా అయిందనుకుంటే...ఆది , సోమ , మంగళ... , ఇవాళ బుధవారం...సాయంత్రం ఆరు దాటింది... టైమైపోలే!? ...అన్నాను
‘...మరేంటి మార్గం?...ఎమ్.టి.పి యేనా!...’ అందది మొహం కందగడ్దలా చేసుకుని... ... నీ మొహం ...చూలేలేదింకా...మెడికల్టెర్మినేషనేంటీ?! ...అన్నాను...
‘...అంటే!...నెల తప్పేదాకా ఏమీ చెయ్యలేమంటావా!...ఆలోచిస్తూంటే నాకు బి .పి ...పెరిగిపోతూందే...ఇంటికి పోతాను...’ అంటు లేచి...‘...ఇంక చాలాటలు...రండి!...’ అని అరిచింది వకుళ...తల్లి గొంతులో సీరియస్నెస్ గుర్తు పట్టి వెంటనే బాగులు తగిలించుకుని పక్కన చేరారు దాని పిల్లలిద్దరూ...
...అంతకన్నా చేయగలిగిందేముందీ!?... అన్నాను ,... దాన్ని సాగనంపడానికి గేటు దాకా వెళ్తూన్నపుడు... అది నిష్టూర్చి ,‘...అవునూ! ..సుజాతక్కకి...అ...ది...ఇచ్చావా?...వేసుకుందా!?...’ అంది... టాక్సీ కోసం చూస్తూ
...ఇచ్చాను కానీ వేసుకుందో!...లేదోతెలీదు...‘...మీతో ఓ ముఖ్యమైన విషయం మాట్లాడాలనుకుంటే మా అత్తగారుంది పక్కన...వీలు చూసుకుని ఫోన్ చేస్తాలే ’ అంది... అన్నాను...

ఇంతలో వకుళకి మధు ఫోను...ఎక్కడున్నావంటూ!...‘...సంధ్యా వాళ్ల గేటు దగ్గరున్నా...’ అని దాని సమాధానం...ఓ రెండు నిమిషాల్లో అక్కడుంటా...టాక్సీ ఎక్కకు...అంటూ...
...కంగారు పడకే!...మార్గం దొరక్క పోదు... మనిద్దరి పొలాల్లో విత్తనాలు నాటే పోటీ పెడదాం మన మొగుళ్ళకి!...అంటూ దానికి ధైర్యం చెప్పాను, నాకూ కాళ్ళు వణుకుతూన్నా , వకుళ భయాన్ని చూసి నేను ధైర్యం తెచ్చుకుంటూ...
ఇంతలో మధు కార్ ఆగింది...నన్ను చూడగానే చాటంతైంది మధు మొహం... ఈ రాత్రే అంటాడేమో! అనే ఊహ మెదలడంతో ... ఒళ్ళు ఝల్లుమంటూన్నా...కాఫీ తాగి వెళ్లు మధూ...అంటూ నేను గృహిణి ధర్మాన్ని వెలగబెట్టాను...‘...సరే...’ అంటూ కారు దిగబోయాడు...
‘.. నడు...పిల్లల్ని చదివించాలి... ఇంటికెళ్ళింతరవాత నేనిస్తాలే!...’ అంటూ పిల్లల్ని లోపలికి తోసి అదీ ఎక్కింది...మొగుడివైపో కోర చూపు విసిరి...పిల్లలు బై లూ , టాటాలూ చెప్పుకుంటూంటే కదిలింది వాళ్ళ కారు...

...మర్నాడు మధ్యాహ్నం , నేను ప్రాక్టికల్స్ క్లాస్ లో కూర్చుంటే వచ్చింది వకుళ...‘...ఏమ్మా!...మా ఆయన మీద అంత ప్రేమ ఒలకబోసేస్తున్నావ్!?...’ అంటూ...
...నీ మొహం...ఇంటికొచ్చింతరవాత కాఫీ తాగి వెళ్ళమనకపోతే ఏవనుకుంటాడే!?... అని ఎదురు ప్రశ్నేశాను... ‘...ఆహాఁ...ఆదర్శ గృహిణివమ్మా!..ఏమైందో తెలుసా దాని వల్ల!... విత్తనాల పోటీ గుర్తుకొచ్చి వికాస్ కి ఫోన్ చేశాడు...ఏం మాట్లాడుకున్నారో ఏమోగానీ వీకెండ్ నైట్స్ కి ఫిక్స్ అయిపోయింది వాయింపు ప్రోగ్రామ్... ’ అంది వకుళ...
...అదెలాగూ జరిగేదే!...అన్నాను... ‘ సర్లే! ఇంతకీ ... అ...ది... వేసుకున్నానని సుజాతక్క ఫోన్ చేసిందా?...’
...చెప్తా విను... అంటూ మొదలెట్టాను...
...నువ్వెళ్ళింతరవాత బుర్రలో పరిపరి విధాల ఆలోచనలు వస్తూంటే మనస్సు చిక్కబట్టుకుని పిల్లల్ని చదివించడంలో పడ్డాను...ఎనిమిదిన్నర దాటింది . చిన్నాడు జోగుతూంటే చదువు ఆపి వాళ్లకి అన్నాలు పెడుతూంటే వికాస్ ఫోను...ఆలస్యమౌతూందంటూ...దాంతోపిల్లలతోబాటు నేనూ భోజనం ముగించి , వాళ్లని పడుకోబెట్టి , హాల్లోకొచ్చానో లేదో...సుజాతక్క పోను...

...‘...మా అత్తగారు హాల్లో టి వి... చూస్తున్నారు’ అందది నేనడక్కుండానే... ...ఇంతకీ వేసుకున్నావా?... అన్నాను...
‘...లేదింకా!...దానిగురించే నీ సలహా కావాలి...’ అందది... దేని గురించీ!...అన్నాను...‘...ఇది చెప్పు...అదేసుకుంటే తరవాత పిల్లలు పుట్టడం కష్టమా!?...’ అందది సీరియస్ గా... ...ఆ మాటా అంటారు... అని ఒప్పుకున్నాను...
‘...అయితే ఆ రిస్క్ తీసుకోలేను...’ అందది కాసేపాగి...
‘...అయితే ఏమిటీ!...అంది వకుళ... నేనూ అదే అన్నానే ...రేపు సాయంత్రం మీ బావ వాళ్లమ్మ గారిని దింపడానికి వైజాగ్ వెళ్తాడు...ఐదింటి ఫ్లైట్ లో ... అంచేత రాత్రి వికాస్ ని మా ఇంటికి పంపించు...అంది సిగ్గు పడిపోతూ...
‘... ఉఫ్ఫ్...అంత బరితెగించిందా!...’ అంది వకుళ ... ఊఁ!... ఓ అరక్షణం నాకు నోట మాట రాలేదు ...

...ఈలోగా ‘...పంపిస్తావుగా!...మా అత్తగారొస్తున్నారే!...పెట్టేస్తా!...’ అందది...
...కొంపలంటుకుంటాయేమోనే!?... సేఫ్ పీరియడ్ కాదన్నావ్!...అన్నాను , ప్రయత్నం మీద ...
‘ ‘...అందుకే!...’ అందది... ... అంటే!?...అన్నాను , బిత్తరపోయి...
‘...బావే చెప్పారు , వికాస్ ని పిలిపించుకోమని...చెప్పడానికి తను మొహమాట పడ్డాడు!...’ అంది సుజాతక్క...
...ఛీ...నే నమ్మను...అన్నా వకూ!... ‘...తనేమందీ?...’ అంది వకుళ
‘...కారణం తరవాత చెప్తా గానీ , ముందు నే చెప్పిన పని చెయ్యి...’ అని సుజాతక్క మాట తుంచేస్తూంటే...ఆగు!...ఎవరైనా చూస్తే అభాసుపాలైపోతావ్...మీ అత్తగారు వింటూండగా ఒక్కర్తినీ ఉండలేననీ, మా ఇంటి దగ్గర దింపెళ్ళమనీ చెప్పు బావకి... అన్నానే!...
‘...అలాగే...’ అంటూ ఫోను పెట్టేసిందది...
......ఏం ధైర్యం దీనికి!... అనుకుంటూ ఫోన్ పెట్టేస్తూంటే మరో ఆలోచనొచ్చి...మా ఇంట్లో భోంచేసి వెళ్దురుగాని... అని దాని అత్తగారిని ఆహ్వానించాను...నేనే ఫోన్ చేసి... కాసేపు మాట్లాడి పెట్టేస్తూంటే వికాస్ వచ్చాడు ...ఎవరూ ఫోన్?... అంటూ.

..సుజాతక్క...అని సమాధానం చెప్పాను...‘...ఇవాళైనా నన్ను రమ్మందా!...’ అన్నాడు ... సర్లే !...బట్టలు మార్చుకురా!...అన్నం తిందుగాని...అంటూ దాటేశాను...

‘...అంటే ఇవాళ రాత్రి శోభనం ఏర్పాట్లల్లో బిజీగా ఉంటావన్నమాట!...’ అందది వ్యంగ్యంగా... అదేదో మీఇంట్లోనే జరిగిందిగా!... అన్నాను ఒళ్ళు మండి...
‘...అది కాదు...ఇంకో పేరుందే!....అదే శోభనం తరవాత మళ్ళీ కలుసుకోడాని కి...’ అందది గుర్తు తెచ్చుకోడానికి బుర్ర కొట్టుకుంటూ...
‘...పునఃస్సమాగమనం...’ అన్నాను... ‘...ఆఁ...ఆ ఏర్పాటు చూడు...’ అందది

...తప్పేట్లు లేదమ్మా!...అన్నాను చిన్నగా నిష్టూరుస్తూ... ‘...ఎందుకూ!...’ అని సాగదీసిందది ... వికాస్ కూడా దాని మీద తెగ మోజు పడిపోతున్నాడు... అన్నాను సన్నగా... ‘...చెప్పాడా ఆ మాట!...’ అందది వదలకుండా...
... ఆహాఁ... ‘...నన్ను రమ్మనలేదా మీ సుజాతక్క!... అని అడిగితే సమాధానం చెప్పవేం?...’ అని రెట్టించాడమ్మా , పక్క మీద చేరిన తరవాత నన్ను దగ్గరకి తీసుకుంటూ... ‘...దానిమీదంత మోజు పెరిగిపోయిందేంటీ!...’ అంటూ దూరంగా జరిగాను...
‘...ఊరుకున్నాడా!...’ అంది వకుళ...

...ఉహూఁ...వెంటనే నన్ను దగ్గరకి లాక్కుని ...‘...నువ్వేమైనా అనుకో సందూ!...ముందూ వెనకల మీ సుజాతక్క సైజులూ , వాటి మెత్తదనాలూ , ...ఆ...రెమ్మల బిగువులూ... చొరబడుతూంటే ఆవిడ జలదరింపులూ, ఆ పైన సిగ్గుపడుతూనే గుబ్బల అప్పగింతలూ , దున్నుతూంటే ఆవిడిచ్చే ఎదురొత్తులూ...ఒహ్...మర్చిపోలేననుకో!...వీలు చూసుకుని వాళ్లని పిలవరాదూ మనింటికీ!...’ అంటూ మొరటుగా నాలోకి దిగబడిపోయాడమ్మా!... అన్నాను
...వకుళ ఏదో అనబోతూంటే ప్రాక్టికల్ ముగించిన స్టూడెంట్స్ నా చుట్టూ చేరారు...వాళ్ళకి కావలసింది చెప్పి పంపించేసరికి ఓ పావు గంట ...
...‘...నాకూ తప్పదేమోనే ఈ డ్యూటీ!...’ అంది వకుళ నిష్టూర్చి... ‘...ఏమీ?...మధూ ఇలాగే ఉన్నాడేంటీ??...’ అన్నాను...
‘...ఆహా!...తెలుసుగా తన సంగతి నీకూ!...పచ్చి బూతుల్తో చెప్పాడు... మదన్ భయ్యా చెప్పింది నూటికి నూరుపాళ్ళూ నిజం...ఏం పూబిగువులు!...లోపలికి దింపిన ...మ...డ్డ...ని బైటికి లాగి మళ్ళీ గెంటుదామంటే ఓ పట్టాన విదలవే!...అది చాలనట్లు గాలి దూరే సందు లేకుండా ఆవిడ అతుక్కుపోడాలు...పిలవనా వాళ్లని ఈ వీకెండ్ కీ!...లేకపోతే ఆవిడ కనిపిస్తే పక్కన మొగుడున్నా లెక్కచేయకుండా ఎక్కిపోతానేమో!...అని భయం గా ఉంది... అని పచ్చి పచ్చిగా పేలుతూ నన్ను కసి...కసిగా దున్ని... , ...ఇది చెప్పూ!...ఎలా ఉంది...మా బాస్ పని?... అంటూ మామూలుకన్నా రెట్టింపు ...సరుకు... ఒదిలాడే!...మొన్నా, నిన్నా తెల్లారు జామున లేపి ఇదే పని!...నిద్ర చాలక ఛస్తున్నాననుకో!...’ అంది వకుళ , నీరసపు మొహం వేసుకుని...

...అది తప్పేది కాదుగా!...ఇంతకీ ఎలా ఉంది వకూ!...కుమార్ బావ ...ప....ని...!!...అని కూపీ లాగాను
‘...అదేంటీ, అట్లా అంటావ్!?...అ...ద...ర...గొట్టేశాడు...నువ్వూ ఒప్పుకున్నావుగా ... మాం...ఛి... పనివాడనీ!...’ అంది వకుళ , నా మొహం లోకి ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ... కాదని అన్నానా!... అని ఎదురు ప్రశ్న వేస్తూంటే మా లాబ్ అసిస్టెంట్ వచ్చింది ...బెల్ అయ్యింది మేడం... అంటూ...
‘...సర్లే!...రేపు వివరాలు చెప్పు...నేనూ చేసుకోవాలిగా ఏర్పాట్లూ!...’ అంటూ లేచింది వకుళ...
...మర్నాడు నేను ఫస్ట్ పీరియడ్ క్లాసు ముగించి వస్తూంటే గబగబా వస్తూంది వకుళ...పేరంటం కెళ్ళొస్తున్నావేంటమ్మా!...అన్నాను...దాని పాపిట్లో కుంకుమా , చేతిలో పళ్ళూ చూసి...

‘...ఆఁ...వెళ్ళొస్తున్నా!...పొద్దున్నే ఫోన్ చేసి మరీ అంటగట్టావుగా గర్భాదానపు పేరంటం...దానికీ!!...’ అంటూ చర్రుమందది ...
...సర్లే!...ఇవాళ మధ్యాహ్నం కూడా నాకు లాబ్ వర్క్... వచ్చీసీ!...వివరాలు చెబ్దుగాని... అని వెళ్లిపోయాను , దాని రియాక్షన్ కి నవ్వుకుంటూ ... మధ్యాహ్నం స్టూడెంట్స్ కి ఎక్పరిమెంట్ చేసే పద్దతి చెప్పి కుర్చీ లో కూలబడుతూ , టైమ్ చూసుకున్నాను...రెండుంపావు...ఏక్షణాన్నైనా వస్తుందీ వకుళ పిల్ల...అనుకున్నాను , ఒకళ్ల టైంటేబుల్ మరొకళ్ళకి తెలియడంతో...
...అనుకున్నట్లుగానే ఓ రెండు నిముషాలతరవాత , కాంటీన్ అమ్మాయిని వెంటబెట్టుకుని సుడిగాలిలా దూసుకొచ్చింది వకుళ ...టీ కప్పులు ముందుపెట్టి అది వెళ్ళింతరవాత నన్ను నిలదీసింది...‘...ఇంత సిగ్గు మాలిన పని చెయ్యమని నాకెలా చెప్పగలిగావే!?...’ అంటూ...
...ఇంతకీ చేశావా, లేదా?...ఐనా నీకు కొత్తేం కాదుగా!... అన్నాను...
‘...తప్పుతుందా?...చేశాలే!...ఐనా నాకు కొత్త కాదంటావేంటీ!?...ఎప్పుడు చేశానేంటీ ఈ పాడు పనీ!...’ అందది కోపంగా...
​