Update 63

‘...కవలలుంటే ముచ్చటగా ఉంటుందనీ!...’ అన్నాడు మధు...
‘...మన నలుగురి కుటుంబాల్లో ఇంత వరకూ లేరుగా!...ఇపుడెలా వస్తారనుకుంటున్నారూ?...’ అంది వకుళ... ‘...రాకూడదనేమీ లేదుగా!...అందుకోసమే ...యామ్...వాడకం పెంచమంటున్నాం...’ అన్నాడు వికాస్
...ఓహో!...మగ మహారాజులు ప్రతాపాలు చాటుకుంటూ బోర విరుచుకుని తిరగడానికా?!...మొయ్యడంకీ , పెంచడంకీ మేము ఛావాలి!... అని విరుచుకుపడ్డాం , నేనూ , వకుళా...

‘...పెంచడం లో మేము సహాయం చేస్తాంగా! ...’ అన్నారు మగాళ్ళు , ఒక్క కంఠంతో...
‘...ఒక్కొక్కళ్ళున్నపుడే చూశాంగా మీసహాయాలూ!...మా అమ్మల్ని పిల్చుకుంటే గానీ రోజెళ్ళలేదు...’ అని మేమంటూంటే ...
...‘...సర్లే...పడుకుందాం దా!...పన్నెండౌతూంది!!...’ అంటూ వకుళని అమాంతం చేతుల్లోకెత్తేసుకున్నాడు నా మొగుడు...
‘...జాగ్రత్త వికాస్!...మా ఆవిడ ఒట్టి మనిషి కాదు!...’ అన్నాడు మధు , కాస్త విసురుగా నన్ను చేతుల్లోకెత్తుకుంటూ...‘...అక్కడికి సంధ్య ఒట్టి మనిషైనట్లూ!...’ అని గొణిగింది వకుళ...
‘...మా జాయెంటు బాధ్యతని ఎలా మర్చిపోతాం?...’ అన్నాడు మధు...‘...అదీ అసలైన మాట!...గుడ్ నైట్!...’ వికాస్ అంటూ బైటికి దారి తీస్తూంటే ...‘... స్నాక్సూ , పాలూ తెస్తాం!...రావే సంధ్యా!...’ అంటూ తన చేతుల్లోంచి కిందకి జారింది వకుళ...
...‘...ఇంకా డిసెర్ట్ ఉంటే పట్రండి...’ అంటూ నన్ను కిందికి దింపాడు మధు...
‘...బైట పడటం లేదు కదే మగాళ్ళు!...’ అంది వకుళ , వంటింట్లోకెళ్తూంటే... ...పరువు దక్కించుకోడానికి ప్రయత్నిస్తున్నారనిపిస్తూంది... అన్నాను ... అవునన్నట్లు తలూపింది వకుళ...
...కాసేపట్లో చెరో డిసెర్ట్ కప్పూ , పాలూ పట్టుకుని , నేను మాస్టర్ బెడ్రూం కీ , అది పిల్లల రూం కీ వెళ్ళాం!...

...బ్రేక్ ఫాస్ట్ అయ్యింతరవాత ఇంటికి బయల్దేరుతూ ‘...మాట్లాడాల్సిన విషయాలు బోల్డెన్ని ఉన్నాయి...సోమవారం లంచ్ కి ముందు పీరియడ్ మా డిపార్ట్మెంట్ కి వచ్చీసీ!...’ అంది వకుళ... సరే నన్నాను...ఆ టైమ్ లో మాకిద్దరికీ వర్క్ లేదని నాకూ తెలుసు కనుక...
...అలాగే వెళ్ళాను ...నా లంచ్ బాక్స్ పుచ్చుకుని... ఇంతలో ఏదో గేమ్స్ అనీ , టీచింగ్ వర్క్ సస్పెండడనీ నోటీసు...
...నెత్తిన పాలు పోశాడు... మా ఇంటికి పోదాం నడు ...అంటూ పర్మిషన్ తీసుకుని బైట పడ్డాం...
... ‘...మొన్న ...కొద్దిలో తప్పింది కదూ గండం !...’ అందది , మా ఇంట్లో సోఫాలో కూలబడుతూ...
...అనుమానమా!...దివ్య లేత మొహం లో కనిపించిన భావాలు చూసేసరికి మరో సారి తీసుకోకూడదనిపించింది ఈ రిస్కు!... అన్నాను...దానికి ఎదురుగా కూర్చుంటూ...
‘...నిజమే!...జరిగింది కాస్త వివరంగా చెప్పు...’ అంది వకుళ...
...ఆంటీ,ఆంటీ...పిలుపులతోనూ,తలుపుమీదచప్పుళ్లతోనూ,మెలుకువొచ్చిందివకుళా,నాకు!...దివ్యగొంతు గుర్తుపట్టి ...ఎక్కడున్నానా!? ... అనుకుంటూ చుట్టూ చూశాను...మా ఇంట్లో , మా మాస్టర్ బెడ్ మీద నీ మొగుడి కౌగిలి లో!... పరిస్థితి అర్థం కావడంతో మధుని కుదిపాను...లే!... అంటూ...
‘...ఏంటీ!...’ అంటూ నన్ను మీదికి లాక్కున్నాడు...కళ్ళు తెరవకుండా!... ...ఇష్ష్... దివ్య...త్వరగా లేచి బాత్ రూం లోకెళ్ళు... అన్నాను తన చెవిలో...కూతురి పేరు వినడం తో ఒంటిమీద తెలివొచ్చినట్లుంది...గబగబా లేచి , పక్కమీద పడున్న తన నైట్ డ్రెస్ అందుకుని దిస్స మొలతో బాత్రూం లోకి పరిగెత్తాడు... కాసేపు కళ్ళు తిప్పుకోలేకపోయానంటే నమ్ము...ఓ మాట ఒప్పుకోవాలి వకూ నీదగ్గర!...ఎన్ని సార్లు నీ మొగుడ్నలా చూసినా మళ్ళీ చూడలనిపిస్తుందేంటో!?... అన్నాను...

‘...చెప్తాలే తనకా మాట!...కానీ!...’ అంది వకుళ...
...వస్తున్నా!...అంటూ నేనూ గబబబా నైటీ ఎక్కించుకుని తలుపుతీశాను...నిద్ర మొహం తో నిలబడుంది దివ్య... నన్ను చూడగానే ‘...అమ్మ ఏదాంటీ?...’ అందది ఏడుపు గొంతుతో... ...వస్తుంది.... బాత్రూం కెళ్లింది... అంటూ దాన్నెత్తుకుని మంచం మీద పడుకో బెడుతూంటే , మీ ఆయన అండర్వేరూ , నా బ్రాసియర్ తగిలలాయి చేతికి... చటుక్కున వాటిని దిండు కింద దాచేస్తూంటే , నీ కూతురూ చూసినట్లుంది!...దాని మొహం లో కనిపించిన ఆశ్చర్యం చూసేసరికి తల కొట్టేసినట్లైందనుకో వకుళా!... అని నే చెప్పుకుపోతూంటే , ...
‘...సారీ అమ్మా!.. మెలుకువ రాలేదూ!...తలుపులేసుకున్నాం కనక బ్రతికిపోయాం గానీ , లేకపోతే అభాసుపాలయుండేవాళ్ళం... ’ అంటూ నా చెయ్యట్టుకుంది వకుళ...

...పర్లేదులే!...గండం తప్పింది కదా!... ...కాసేపట్లో దివ్య పడుకుండిపోయింది... వ్యవహారతమంతా తలుపు సందులోంచి చూస్తున్నట్లున్నాడు మధు..., పీప్ డోర్ లోంచి మిమ్మల్ని పిలుస్తూంటే పిల్లిలా నా వెనక జేరాడు!... అన్నాను...
‘...థాంక్సే...రక్షించావ్!!... అయినా గదుల మధ్య ఆ పీప్ డోరేంటీ ...అసహ్యంగా!...’ అంది వకుళ...
అద్దె కొంపమ్మా ఇదీ!. ...పిల్లల్ని చూడడానికి పెడుతూంటారు...ఒద్దనుకుంటే మూయించేస్తాం అన్నాడు , ఇల్లు చూపించిన ఏజెంటు... పనికొస్తూంది!...ఉంచుకుందామా!?... అని వికాస్ అనడం తో ఉంచేసుకున్నాం...అని నేనంటూంటే...
‘...పనికిరాకపోవడమేం?... దీంట్లోంచేగా తల్లీ , నీ మదన్ జీజూకి చూపించావ్ ... అతగాడి భార్యతో నీ మొగుడి లైవ్ షో !... అవునూ , మధుకి కూడా చూపించావా మమ్మల్ని!?...’ అంది వకుళ...
...నేనేం చూపించలేదు పనికట్టుకుని!...తనే వచ్చి నావెనక నిలబడ్డట్టున్నాడు ... ‘...ఎలా అతుక్కుపోయి పడుకున్నారో చూడు వాళ్ళు!...’ అన్నమాట నా చెవిలో వినిపించేదాకా తెలీలేదు... ... మైలు దూరంగా పడుకున్నామా మనం!?... అయినా ,బైటికి పో ముందు!... అంటూ స్లైడ్ డోర్ మూసేసి , దివ్యని చూపించాను... అపుడు కదిలాడు నీ మొగుడు...నీ దగ్గర ఎత్తాడా ఆ మాట?... అంటూ ముగించాను...
‘...ఆహాఁ!...ఆరోజు రాత్రే!...ఇసుమంత సందులేకుండా అతుక్కుపోయి పడుకున్నావ్!...అంతగా నచ్చితే వాడి దగ్గరే ఉండిపోలేకపోయావా!?...’
అన్నాడు... అంది వకుళ...

...అక్కడికి తను నాకు దూరంగా ఉన్నట్లు!... అయినా నీ కళ్ళముందే చేశాడుగా నన్ను!...దానికన్నానా!?... అనలేక పోయావా?... అన్నాను...
‘...అదీ అయింది... అది వేరూ, ఇది వేరూ అట... ఏకాంతంలో అలా అతుక్కుపోతే ఒళ్ళుతో బాటు మనస్సు కూడా అర్పించేసినట్లేట...’ అంటూ దెప్పడం మొదలెట్టేసరికి ...సంధ్యకి...రాధకి...సుధకీ... ఇంకా ఎంతెంత మందికో!...సుజాతక్కకి కడుపు చేశావ్... శైలజకైతే ఏకంగా కొడుకునే కన్నావ్...’ అంటూ ఎదురు దాడికి దిగేసరికి సారీ చెప్తూ నన్ను ఢబాల్న మీదకి లాక్కున్నాడే...మొరటు శాల్తీ!...’ అంటూ వకుళ చెప్పుకుపోతూంటే...
... ఆకారం , మాటా అలా ఉంటుంది గానీ , మెత్తటిదమ్మా మీ ఆయన గుండె!...నాకు పుట్టబోయే పిల్లలగురించీ, దాంతో నాకు ఎదురయ్యే సమస్యలగురించీ ఎంత బాధ పడ్డాడో!...చాలా సేపు దాకా ఆ విషయాలే మాట్లాడుకుంటూ ఉండిపోయాం... అని నేనంటూంటే...
‘...ఆహాఁ !...ఏమేం మాట్లాడుకున్నారో అదీ చెప్పుమరీ!...’ అంది వకుళ వెక్కిరింపుగా...
...అలా కొట్టేసేయకూ!...తల్లిదండ్రుల పోలికలు పిల్లలకి రావడం గురించీ , వాళ్ళ కుటుంబంలో పోలికల గురించీ చెప్పుకొచ్చాడు...అపుడు గుర్తు చేశాను...నేను జెనిటిక్స్ స్టూడెంటునని... సారీ చెప్పి , మగ పిల్లలు తల్లి పోలిక తో ఉంటారా?...అని అడిగాడు... ...వాస్తవంగా ఇద్దరిలక్షణాలూ కలగాపులగంగా ఉంటాయి...పసి తనంలో స్పష్టంగా తెలీదు...చిన్నపుడలా అనిపించినా పెద్దౌతున్నకొద్దీ , తండ్రి లక్షణాలూ బైట పడతాయి... బిల్డూ , వగైరాలలో!... అన్నాను... ...మరి ఆడపిల్లైతేనో!.. అన్నాడు...అపుడూ అంతే!... అని చెప్పాను... చర్మం రంగూ , జుత్తు లక్షణాలూ , ఇవీ అంతేనా!?... అన్నాడు ...అవునన్నాను... అపుడు బైటపడిందమ్మా , నాగురించి మీ ఆయన పడే బాధ!... అన్నాను...
...‘...వింటాను చెప్పమ్మా ...అదికూడా!...’ అంది వకుళ ...అదేస్వరం లో...
‘... ఒక మగపిల్లాడూ , ఒక ఆడపిల్లా పుట్టే అవకాశం ఉంటుందా?... అన్నాడు... ...చాలా తక్కువ!...పైగా ఇటు మాకుటుంబం లోగానీ , అటు మీ కుటుంబంలో గానీ అటువంటి కేసులు లేవు... అన్నాను... ...కానీ అలా అయితే చాలా సమస్యలు తీరిపోతాయి...అన్నాడే నీ మొగుడూ!... ఎలా తీరుతాయీ!?... అన్నాను తన అభిప్రాయం రాబట్టాలని... అని ఆగి వకుళ మొహం చూశాను...
...కలువ రేకుల్లాంటి దాని కళ్లల్లో ఇంతకు ముందున్న అపహాసం స్థానం లో శ్రధ్ధ చోటుచేసుకుంది... ‘...ఊఁ...కానీ ...’ అందది...
...కాసేపాలోచించి బైట పడ్డాడమ్మా మీ ఆయన... నీకు , నావల్ల కొడుకూ , మీ ఆయన వల్ల కూతురూ అయితే అన్నీ సరిపోతాయి... అన్నాడు... ...అదెలా!?... అన్నాను... అపుడు కొడుకుకి నీ రంగూ , పోలికలూ వస్తాయి... కూతురికి వికాస్ రంగూ , పోలికలూ వస్తాయి...అన్నాడు...
...ఐతే నీ లాజిక్ ప్రకారం వకుళకి నా మొగుడి వల్లకొడుకూ , నీ వల్ల కూతురూ పుడితే సమస్యలుండవన్నమాట... అన్నాను...ఎలా రియాక్ట్ అవుతాడో చూద్దామని...

...కాసేపు దవడలు బిగిసినా , వెంటనే కోలుకుని...అవును , అలా అయితేనే సమాజం లో మీ కేమీ ఇబ్బందుండదు... అన్నాడే!...అలా అవడం , కాకపోవడం వేరే విషయం గానీ... ఎంత ఆరాటమో చూడు ...ఆడదానికి ఎదురయ్యే సమస్యల గురించి!... ....నిజం చెప్పద్దూ!...ఆ మాట వినేసరికి ఉప్పొంగిపోయి , ఒళ్ళూ , మనసూ , రెండూ...అర్పించేశానమ్మా నీ మొగుడికీ... ఇప్పటికైనా నమ్ముతావా నా మాట!... అన్నాను...

... ‘ అదలా ఉండనీ! ఎన్ని రౌండ్లేంటీ!... పాత పధ్ధతిలోనే రఫ్ఫాడించేశాడా!...’ అందది వెక్కిరింపు స్వరంతో...
...ఉహూఁ...ఒక్కసారే!...అదీ చాలా జాగ్రత్తగా!...నా పొత్తికడుపు మీద ఏమాత్రం బరువు మోపకండా!... కాపోతే ,తన బట్టలిప్పేసుకుని నాబట్టలూడదీస్తూంటే , ... ఇవన్నీ ఎందుకు మధూ...ఇప్పటికే ఆలస్యం అయింది... అన్నానే ... మళ్ళీ పది నెల్లాగాలి నీ అందమైన ఫిగర్ చూడడానికి...ప్లీజ్...అంటూ బట్టలొలిచేస్తూంటే. ..కాదనలేకపోయాను... అని ఒప్పుకుంటూ , దాని మొహం చూశాను...నీ సంగతి చెప్పమన్నట్లు...
‘...మీ ఆయనా ఇలాగే మాట్లాడులే ఇంచుమించు!...కాపోతే ఓ అరగంట తరవాత... సరసం ముందనుకున్నాడో ఏమో!...గదిలో అడుగెట్టినప్పట్నుంచీ పాల ట్రే ని టేబుల్ మీద పెట్టి తన పక్కన చేరే వరకూ , చూపుల్తో ...ఒళ్లంతా ఒకటే తడమడం !...’ అంటూ అది శోభనం మర్నాటి పెళ్ళికూతుర్లా ముసి ముసి నవ్వుల్తో చెప్తూంటే , ...ఆ తరవాత అమాంతం మీదడిపోయాడా!... అన్నాను ఒళ్ళు మండి...

‘...ఉహూఁ... లేదు... చేతల్తోనే కాకుండా , చూపుల్తోనూ , మాటల్తోనూ ఒళ్ళంతా కితకితలెట్టేస్తాడే మీ ఆయన ... కవలలమీద మీ ఇద్దరికీ ఆ ముచ్చటేంటీ!?... అన్న నా ప్రశ్న కి సూటిగా సమాధానం చెప్పకుండా
... సృష్టిలో అన్నీ రెండు రెండుండడం సహజం కదా వకూ!..., రెండు కళ్ళూ , రెండు ముక్కుషోణాలూ , రెండు పెదాలూ ...అంటూ వాటిని సుతారంగా ముద్దెట్టుకుని , రెండు అమృత కలశాలూ...వాటిపైన రెండు బిరడాలూ , ... టైలర్ కి కూడా జంటలంటే ఇష్టమనుకుంటా!... అందుకే కలశానికీ , పై బిరడాకీ వేరు వేరు గదులు కుట్టాడు... అంటూ ...వీ...టి...ని ...’ అంటూ తన స్థనాలవైపు కళ్ళార్పి...‘...ఎక్స్ రే కళ్ళతో కాసేపు చూసి ...’ అని అది చెప్పుకుపోతూంటే...
...ఒళ్ళు విడిపోయి మీదికి లాక్కునుంటావ్... అన్నాను...
‘...అలాగే చేద్దామనుకున్నా!...కానీ తనే కొద్దిగా దూరం జరిగి... రెండివీ...అంటూ నా తొడలవైపు వేళ్ళు తిప్పుతూ సైగ చేసి ...వాటి మధ్య కూడా రెండవీ!... అంటూ రెమ్మల్ని దువ్వుతూన్నట్లుగా , మరో సారి వేళ్ళతో సైగ చేసేసరికి ..... మరి ఇదొక్కటే ఎందుకుందో అంటూ ముందుకొంగి , నీ మొగుడి...దా...ని...మీద ఓ జెల్లకాయిచ్చుకున్నానమ్మా!...’ అని ఆగిపోయింది వకుళ , బరువుగా ఊపిరి పీలుస్తూ...

...గోరు తగిలితే రక్తం చిందేలా ఎఱ్ఱబడిపోయిన దాని బుగ్గల్ని చూస్తూ ఉండిపోయాను...మాటల్తోనే దీన్నింతగా రెచ్చగొట్టాడా నా మొగుడూ!...అని కించిత్తు గర్వంతో అనుకుని... ఎటెన్షన్ కొచ్చేశాడా దాంతో!?... అన్నాను

...ఎప్పుడో!... చెక్కపేడుని కొట్టినట్టనిపించింది...దాంతో వెఱ్ఱెత్తి...పడిపోయానమ్మా మీఆయన మీద... ...నెమ్మది వకూ!...ఒట్టి మనిషివి కాదాయె... పైగా బట్టలు నలిగిపోతాయి...ఆగు... అంటూ నాభుజాలట్టుకుని ఆపాడు... ...తను ఒద్దంటున్నకొద్దీ నాలో...ఆ...కోరిక రెట్టింపైపోయిందమ్మా... నా జీవితంలో మొట్టమొదటిసారి , నా అంతట నేనే బట్టలిప్పిపారేసి ...నీ మొగుడి మీద పడిపోయాను...నన్ను సుతారం గా పట్టుకుని , మంచం మీద పడుకో బెట్టి ... తనూ తీరిగ్గా పైజామా , లాల్చీ విప్పేసి , నా పక్కన చేరడమాలస్యం... తాపడం ఐపోయాను నీ మొగుడికి... పొద్దున్న నువ్వు పిలిచినపుడే మేము విడివడత!... ’ అంది వకుళ... సిగ్గుల మొగ్గైపోతూ...
...అయితే నీ ప్రశ్న కి సమాధానం చెప్పనే లేదా!?... అన్నాను...
‘...చెప్పాడులే , మొదటి విడత తరవాత!.... నాకు కొసరి కొసరి డిసెర్ట్ తినిపిస్తూంటే నిలదీశాను... ఏంటిదీ! ... అని... నాకూ , మధుకీ చెరొక బిడ్డనీ ఇవ్వాలికదా!... అంటూ నా మొగుడు చెప్పిన కారణాలే ఏకరువు పెట్టాడు... తన వల్ల మగపిల్లాడూ , మధు వల్ల ఆడపిల్లా వస్తే బాగుంటుందని నీమొగుడూ అన్నాడు...ఇద్దరూ కూడబలుక్కున్నారా! ... అనిపించింది ఇందాకా నువ్వు చెప్తూంటే!...’ అంది వకుళ

...అలా కాకపోతేనో!?... అన్నాను ... ‘...అదే నా భయమూనూ!...’ అంది వకుళ ... ఇద్దరం ఆలోచిస్తూ ఉండిపోయాం... ఏం చేయాలా అని...

...కాసేపు తరవాత వకుళే నిశ్శబ్దాన్ని ఛేదించింది...‘...ఆ విషయం ఆలోచిద్దాంగానీ , ఒళ్ళూ , మనసూ రెండూ అర్పించేశానన్నావ్ కదూ ఇందాకా!...నాదీ అదే కేసు...కాస్త ఆలోచించు...మొదటిది పర్లేదు గానీ రెండోది వెనక్కి తీసేసుకోపోతే గొడవలైపోతాయి.... ’ అని సీరియస్ గా అంటూ!...
... ఎంత సైకాలజీ చదువుకోకపోయినా మనసర్పించడం అన్న మాట తలపుల పుటల్లో దాచుకోవాలని నాకూ తెలుసులేమ్మా!... నీతో గనక అన్నాను గానీ!!... అని సాగదీస్తూంటే ...
‘.... లేకపోతే డైవర్సులదాకా వచ్చీగల్దు... పిల్లల భవిష్యత్తేంకాను!... బంధువర్గంలోనూ ,సమాజంలోనూ మన పరువేంగాను!...’ అంది వకుళ... ...ఒప్పుకుంటాను...ఆడాళ్ళం మనం సర్దుకుపోగలం... మన మగాళ్ళ బుర్రల్లోనూ ఎక్కించాలీ ఆలోచన!... అన్నాను...
‘...అంత తెలివి తక్కువ వాళ్ళేమీ కారులే మనవాళ్ళు!... ఐనా ఎందుకంటున్నావీమాట!?...’ అంది వకుళ ...
... ఈ మధ్య మధుకి నేను నచ్చుతున్నాను...శారీరికంగానేకాదు...మానసికంగా కూడానూ!... వకుళ అన్నింటికీ వాదన మొదలెడుతుంది... నువ్వేమో ఎంచక్కా చెప్పింది వింటావ్! ...అవసరమైనప్పుడు సరైన సలహాలు ఇస్తావ్...అంటున్నాడు , గత రెండు మూడు నిద్దర్లల్లోనూ!... అన్నాను ... ‘ఆహాఁ !...’ అంది వకుళ వెక్కిరింపుగా...
... నిన్నరాత్రి ఏమన్నాడో చెప్తే నీ నవ్వులు మాయమైపోతాయి... అన్నాను ఉక్రోషంగా... ‘... అదీ చెప్పు!...వింటాను!!...’ అంది వకుళ చిరునవ్వుతో...
‘...సరే!...చెప్పేస్తున్నాను విను...వకుళ కన్నా ముందు నీతో పరిచయమైఉంటే నిన్నే పెళ్ళిచేసుకునేవాడిని!... అన్నాడు... ఈ మాట అనడం ఇది రెండో సారి...అంచేత చెప్తున్నాను... అన్నాను సీరియస్ గా...
...వకుళ విరగబడి నవ్వింది... ...ఛీ!...ఆపు , ఆ సిగ్గుమాలిన నవ్వూ!... అంటూ చెయ్యి విసిరాను... అది ముందర్నుంచీ సిధ్ధంగా ఉన్నట్లుంది...చులాగ్గా తప్పుకుని మళ్ళీ విరగబడి నవ్వింది...
...కోపాన్ని అదుపు చేసుకుంటూ మౌనంగా ఉండిపోయాను...
‘...నా పిచ్చి సంధ్యా!...పొరుగింటి పుల్లకూర సామెత మర్చిపోయావా!?... నీ మొగుడూ అన్నాడు ఇదే మాట...మధు కన్నా ముందు నేను తారసపడుంటే నన్ను పెళ్ళి చేసుకునేదానివా!?... అని!.... అంచేత ఈజీగా తీసుకో!...’ అంది అది...
...అంత తేలిక గా కొట్టేయకు...రెండు వైపుల్నుంచీ ముదురుతున్నాయి భావాలు... అన్నాను
...ఇది సహజమే సంధ్యా!...మనమో నగో , చీరో కొనుక్కుంటాం...అందరూ మెచ్చుకుంటారు...ఐనా మరొకళ్లది చూసి ముచ్చట పడతాం... ’ ...అని అది అంటూంటే ... వాటికేముంది!...దొరికితే మనమూ కొనుక్కోవచ్చు... స్నేహితులైతే మార్చుకోనూవచ్చు...ఇది అటువంటిది కాదుగా!... అన్నాను
... నేను చెప్పేదీ అదే!...కష్టపడి , ఓ ఇల్లు కట్టించుకుంటాం...అందరూ బాగుందంటారు...కానీ కొంతకాలం తరవాత మన సమాన ఫాయాలో ఉన్న మిత్రుల ఇళ్ళు చూసినపుడూ , వాటి సౌకర్యాలు ఏర్పాటు చేసుకోడం వీలు కానప్పుడూ ఏం చేయగలం!?... మహా అయితే టెంపరరీగా ఒకరి ఇంట్లో మరొకళ్ళం ఉండగలం...అదీ అందరికీ ఇష్టం అయితేనే!... శాశ్వతంగా కాదని గుర్తుంచుకోవాలి!!...’ అంది వకుళ...
...బుధ్ధుందాలేదా?...జీవితాలకీ , ఇళ్ళకీ ముడి పెడతావేంటీ!?... అన్నాను కోపంగా
‘...ఇదీ అటువంటిదే! కాకపోతే మనం సొంతదారుకి అనుకోని బహుమతి ఇచ్చి , తిరిగొచ్చేటపుడు ఒక ఎదురుచూడని కానుక ని తెచ్చుకుంటున్నాం!...’ అంది వకుళ ...

... కాసేపు మౌనంగా ఉండిపోయాం...
...మగాళ్లు కవలల భ్రమ లో ఉన్నారు...రిజల్టు బైటపడేదాకా వాళ్లనలాగే ఉండనిద్దామా!?...లేక కుండ బద్దలుకొట్టేద్దామా!?... అన్నాను...
‘...వాళ్లకి తెలియదని నేననుకోను...ఎలాగైనా పరువు దక్కించుకుందామని ప్రయత్నిస్తున్నారు...మరో మాట!...పుట్టిన పసిగుడ్డుకి పోలికలు స్పష్టంగా తెలుస్తాయా!?...రంగులో తేడా కొట్టొచ్చినట్లు ఉంటే తప్ప!... ...ఎవరికి వాళ్ళు మాపోలికంటే మా పోలిక అని పొంగిపోతారు...మనమెందుకు బైటపడాలీ!?...’ అంది వకుళ...
...మళ్ళీ ఆలోచనలో పడ్డాం...
...నీకు సమస్య ఉందదనుకుంటా!...ఎందుకో చెప్తా విను...మిళింద్ వల్ల నీకు మగపిల్లాడూ , నాకు ఆడపిల్లా వచ్చే అవకాశం ఎక్కువ... మగపిల్లాడికి నీరంగూ , పోలికలూ రావడం సహజం... ఇబ్బందేమైనా ఉంటే నాకే!...వాడి రంగూ, పోలికల్తో ఆడపిల్ల వచ్చే ఛాన్సులు ఎక్కువ...అంచేతే రిజల్టుకి ముందే చెప్పుకోడం మంచిదనిపిస్తూందమ్మా!...అన్నాను... భయం భయంగా...
‘...ఎహె!...కంగారు పడకు... మిళింద్ ది ఎఱ్ఱటి ఎరుపేం కాదు!...’ అని వకుళ ధైర్యం చెప్పింది...
...నాకన్నా ఫెయిరేగా!... అన్నాను...

‘... ఆడపిల్ల కదా!... పర్లేదు ...మహా అయితే నాయనమ్మ ...అదే!... రాధ ...రంగుతోనూ పోలికల్తోనూ ఉంటుందేమో!.... పర్లేదు...మగాళ్ళకెలాగో చెప్పుకుందాం...’ అని వకుళ అంటూంటే...
... వాళ్ళ ప్రోద్బలంతోనేగా ఇదంతా జరుగుత!...పైగా ...అంకిన ...పొ...లా...ల్లో...వాళ్ళు వెదజల్లలేదేంటీ విత్తనాలూ!...’ అన్నాను కాస్త ధైర్యం పుంజుకుని...
‘...ఇక బంధువర్గం మాట... చిన్నప్పుడే బైట పడేంత తేడా ఏమీ ఉండదు ... పెళ్ళీడొచ్చేసరికి ఎవరు చూడొచ్చారూ!!! అయినా ఆలోచిద్దాంలే ! ...ఇంకా టైం ఉంది...’ అని వకుళ అంటూంటే ,
...దాని మొబైల్ మోగింది... కాలర్ పేరుచూసి...‘...మన ... కాబోయే...అత్తగారు!...’ అని కన్నుగీటి... ‘ ...ఆఁ ! ...రాధా!...ఎలా ఉన్నారు!?...’ అని మొదలెట్టింది వకుళ... ...ఎంత సిగ్గులేనిదైపోయిందిదీ!...అనుకుంటూ వాళ్ల సంభాషణని వింటూ ఉండిపోయాను...
...కుశలప్రశ్నలైంతరవాత , సంధ్యెక్కడుందీ!?... అన్నట్లుందావిడ...నా పక్కనే!... వాళ్లింట్లోనే ఉన్నాం!... ... స్పీకర్ ఆన్ చేస్తా...అహఁ...ఎవ్వరూ లేరు... సరే!...అని ఆవిడ ప్రశ్నలకి సమాధానాలు చెప్తూ , హెడ్ ఫోన్ ప్లగ్ ఇన్ చేసి , ఒక ఇయర్ ఫోను నాకందించింది... ముగ్గురం కబుర్లు మొదలెట్టాం...( సంభాషణంతా ఇంగ్లీషు , హిందీల్లో జరిగినా తెలుగు లోనే రాస్తున్నాం...)
...సంధ్యా!...ఎలా ఉన్నావ్?...ముందు నీ మొబైల్ కే చేస్త!... ఆన్సర్ చెయ్యవేం!?...అని పలకరించిందావిడ... ‘ ... అప్పుడే అత్తగారి హోదా చెలాయిస్తూందే!...’ అని వెక్కిరింపుగా గొణిగింది వకుళ...
...దాన్ని నోరు ముయ్యమని సైగ చేసి... , ... బాగ్ లోపలుండిపోయింది...మీరెలాఉన్నారూ?... వాసు బాగున్నారా!...సుధా , మిళింద్ ల దగ్గర్నుంచి ఫోన్లు వస్తున్నాయా!... అంటూ సంభాషణ మొదలు పెట్టాను...ఎందుకో మిళింద్ పేరు పలుకుతూంటే ఒళ్ళు ఝల్లుమనడంతో సన్నగా వణికి...
...‘...ఏమ్మా!...రంకుమొగుడిని తలుచుకుంటేనే ఒళ్లు పులకరిస్తూందా!?...’ అని సన్నగా దెప్పింది వకుళ...
...నీ బుగ్గలూ ఎఱ్ఱబడ్డాయిలేమ్మా!... అన్నట్లుగా సైగ చేస్తూ , రాధ కి ...ఊఁ... కొట్టాను
...కాసేపు అవీ మాట్లాడి...‘...ఒక పెద్ద సమస్య ఒచ్చిపడిందమ్మా !...మీ ఇద్దరి సలహా కావాలీ!...’ అందావిడ ,బేలగా!...

...ఆస్వరం వినగానే విషయం అర్థమైపోయింది మాకు... థంబ్స్ అప్ చూపించుకుని ... మరో సవితి!... అన్నట్లుగా చప్పుడురాకుండా ఇద్దరం పెదాలు కదిపి... చెప్పండి రాధా!... అన్నాం ఒక్కసారి...
‘...సుధ నెలతప్పిందమ్మా!...’ అందావిడ కాసేపు ఆగి... ...కంగ్రాట్స్... అన్నాం ఇద్దరం...
‘...ఏం కంగ్రాట్సో!...వద్దంటున్నాడుట , మిళింద్...ఎంటిపి కి వెళ్తుందట!... ఎంత చెప్పినా వినటంలేదు...’ అందావిడ
... ఏమనాలో తెలీక మాట్లాడకుండా ఉండిపోయాం... సారీ!...అన్నాం ...
‘... ఏదో బాధ ఆపుకోలేక మీతో చెప్పాగానీ , మీ మాట వింటాడా మిళిందూ!... అది సర్లే గానీ , అసలు విషయం చెప్పనేలేదు...నేను డిప్యుటేషన్ మీద మారిషస్ వెళ్తున్నాను...అక్కడే వాసుకి ఓ కార్పరేట్ హాస్పెటల్ లో ఏర్పాటైపోయింది!...కొంతకాలం దాకా కలుసుకోడం వీలు పడదేమో!... కొత్త నంబర్లు తరవాత పంపిస్తాను...’ ...అని , కాసేపు పిచ్చాపాటీ కబుర్లు చెప్పి పోను పెట్టేసింది...
‘...ఆవిడ ఎందుకు ఫోన్ చేసినట్టే!...’ అంది వకుళ...
...నాకైతే ...మొహమాటపడి , అసలు విషయం దాటేసిందని అనిపిస్తూంది... అన్నాను...
‘...కదూ!...నాకూ అలాగే అనిపించిందిలే!... ఎంత టి.పి ఉంటేమాత్రం ... పర్సనల్ విషయాల్లో మిళింద్ కి చెప్పేంత కాదు!...’ అంది వకుళ....
... అదీ ఒకట్రెండు రోజుల పరిచయమేగా!... అన్నాను...
‘...అసలు విషయం అది కాదనుకుంటా!... నెల తప్పింది ఆవిడని నాఉద్దేశ్యం!...తను జాగ్రత్త పడ్డానని సుధ స్పష్టంగా చెప్పింది...మరి ఎవరి విత్తనమో అది!?...’ అంది వకుళ కొంటెగా...
... తొంభైతొమ్మిది పాళ్ళు మన మొగుళ్ళ నిర్వాకమే!...వాసు వీర్యం చెక్ చేశాగా!... స్పెరమ్ సెల్స్ లేవు... పైగా స్టెరిలైజ్ చేయించుకున్నానని తనే చెప్పాడు... అన్నాను...
‘...సర్లే!ఆవిడ చెప్పకపోతే మనకేంటిట!... పిల్లల్ని తెచ్చుకుందాం నడు...’ అంటూ లేచింది వకుళ... ఊఁ...అంటూ నేనూ లేచాను...

...రోజులు గడుస్తున్నాయి... వేవిళ్ళు మొదలయ్యాయి... నాకూ , వకుళకీ తక్కువ మోతాదులో...సుజాతక్కకీ , దీపా మేడంకీ కాస్త ఎక్కువగా!... దాంతో ఆవిడ సెలవెట్టి , ఛార్జి మరొకరికిచ్చి పుట్టింటికెళ్ళిపోయింది...
... అమ్మలకి ఇప్పుడేచెప్పద్దు...డెలివరీ దగ్గర్లో ఎలాగూ తప్పదు... అదీ ఇక్కడే కానిద్దాం...అనుకున్నాం నేనూ వకూ...మగాళ్ళూ సరేనన్నారు... మాకూ , పిల్లలకీ ఆటోలు ఏర్పాటు చేశారు , వెళ్ళిరావడానికి....
...కానీ సుజాతక్క చేసిన పనివల్ల బాగా ముందే తెలిసిపోయింది ఇద్దరి అమ్మలకీ... దగ్గర బంధువులకీ!
...ఓ వారం తరవాత సుజాతక్కా , కుమార్ బావా వచ్చారు మాఇంటికి ... ‘... ఎలా ఉన్నావ్ సంధ్యా!... మీ దొడ్డమ్మ వస్తూంది , ఓ రెండురోజుల్లో!...’అన్నాడు ... గుండెలు జారిపోతూంటే ...అహాఁ!...అన్నాను కంట్రోల్ చేసుకుంటూ...‘...బై ది బై... మీ ఇద్దరికీ కంగ్రాట్స్...’ అన్నాడు బావ సంతోషంగా.... వికాస్ కాస్త తటపటాయించాడు గానీ ‘ థాంక్స్ ... మీకూనూ!...’ అన్నాడు, వెంటనే కోలుకుని ...
...మగాళ్ళు కబుర్లలో పడ్డాక , సుజాతక్క ని నెమ్మదిగా వంటిట్లోకి తీసుకెళ్ళాను...
...కొంప ముంచావే అక్కా! ...అప్పుడే ఎందుకు పిలిచావ్ దొడ్డమ్మనీ!... అన్నాను
‘...ఏం చెయ్యనే !... ఏం తిన్నా ఇమడటం లేదు... దాంతో మీ బావకి ఒకటే కంగారు...ఓరెండు వారాల్లో అదేసర్దుకుంటుంది... అని నచ్చచెప్పినా వినలేదు...నే చెయ్యకపోతే తనే చేస్తానని మొండికేశాడు...ఇక అమ్మకి చెప్పక తప్పలేదు...’ అంది సుజాతక్క...
... సరే!...ఏం చేస్తాం!... నీ బాధ నువ్వు పడుగానీ నన్నూ , వకుళనీ మీ ఇంటికి పిలవకు...ఆవిడ ఉన్నన్నాళ్ళూ!... అన్నాను... మా దొడ్డమ్మకి వకుళ కూడా పరిచయమే కనుక!... సరేనందది...
...ఓ నాలుగురోజులు గడిచాయి... కాలేజీనుంచి ఇంటికి వచ్చి , నీరసంగా అనిపించడంతో కాసేపు నడ్డి వాల్చేసరికి నిద్దరట్టింది...పిల్లలెప్పుడు ఆటో దిగారో తెలీనేలేదు... అమ్మా!...లే!... అని చిన్నాడు కుదుపుతూంటే కళ్ళు తెరిచాను.... సుజాతా ఆంటీ తో ఇంకెవరో వచ్చారు!... అని చెప్పేసి తుర్రుమన్నాడు...
...కాసేపట్లో సుజాతక్కా , దొడ్డమ్మా బెడ్రూంలోకొచ్చేశారు... ‘...ఎలా ఉన్నావే సంధ్యా!......’ అంటూ...
... రా దొడ్డమ్మా!...అంటూ లేచి ఎదురెళ్ళాను , గుండెలు దడదడలాడుతున్నా చిక్కబట్టుకుని , పిల్లల్ని పిలిచి చూపించాను... నమస్తే ఆంటీ!... అంటూ ఇద్దరికీ ప్రణామ్ లు చేసి పారిపోబోయారు వాళ్ళు...
... వాళ్లని పట్టుకుని ... ‘....ఆంటీ ఏవిట్రా!... నేను మీకు అమ్మమ్మనౌతాను... ఈవిడ దొడ్డమ్మ అవుతుంది... అని పిల్లలకి బంధుత్వాలు చెప్పి... రాకపోకలు లేకపోతే ఇలాగే ఉంటుంది... అని నన్ను దులిపేసింది మా దొడ్డమ్మ...’ ... నాకు బాగా చనువు ఆవిడ దగ్గర...
...ఈ సారి వస్తాం దొడ్డమ్మా!... అని తప్పించుకుని , ఇల్లంతా చూపించి హాల్లో కూర్చున్నాం , శ్యామా తెచ్చిన కాఫీలు తాగుతూ , ఆ మాటా,ఈ మాటా చెప్పుకుంటూ...

...ఇంతలో ... అమ్మా!...వకుళా ఆంటీ ఫోన్... అంటూ పెద్దాడు హాండ్ సెట్ తెచ్చి నా చేతిలోపెట్టాడు... చచ్చానురా!... అనుకుని... నేను తరవాత మాట్లాడుతా వకూ!... అని కట్ చెయ్యబోయాను...
... ‘...ఎవరూ!...మన వకుళేనా?... ఇలాతే పోనూ...’ అంటూ హాండ్ సెట్ అందుకుని... ‘....ఏవమ్మా!...బాగున్నావా!?...దొడ్డమ్మని మర్చిపోయావులాగుంది...’ అని చురకెట్టిందావిడ...ఆవిడ కాస్త డామినేటింగ్ రకం ...పైగా వైజాగ్ లో ఉన్నన్నాళ్ళూ నాతో బాటు తిరగడంతో... మా బంధువులందరికీ తెలుసు వకుళ...
...కాసేపు కబుర్లు చెప్పి ఫోను పెట్టేసిందది... మరో గంట కబుర్ల తరవాత వాళ్లు లేచారు వెళ్తామంటూ... భోజనం చేసి వెళ్ళండి... అన్నాను...
...‘...ఇప్పుడు కాదుగానీ ఎల్లుండి మీకు సెలవేగా?...పగటిపూట పెట్టుకో!...వకుళని కూడా పిలు ... చూసినట్లుంటుంది...మేం పెంద్రాళే వచ్చి వంటలో సహాయం చేస్తాంలే!...’ అంటూ ధారాళంగా ప్రోగ్రాం నిర్ణయించేసింది మా దొడ్డమ్మ...
...చచ్చినట్లు తలూపాను... మర్నాడు వకుళకి చెప్పాను విషయం... ‘...దొరికిపోతానేమోనే!...ఈ మధ్య మార్నింగ్ సిక్నెస్ ఎక్కువగా ఉంది...’ అందది... నా పరిస్థితీ అలాగే ఉంది తల్లీ!...నువ్వు రాకపోతే తనే మీఇంటికి ఒచ్చీగల్దావిడ!... అన్నాను... ‘...నిజమే!...ఎలాగో మానేజ్ చేద్దాం... ’ అంది వకుళ...

...మానేజ్ చెయ్యగలమనుకున్నాం గానీ , ఆరోజు పొద్దున్నే మరో రెండుసార్లు వాంతులయ్యేసరికి మొహాలు పీక్కుపోయాయేమో నాకూ ,వకుళకీ!...మాదొడ్డమ్మ పట్టేసింది... ‘... మీరూనా!?...’ అని అడిగేసిందావిడ... మరో మార్గం లేక అవునన్నట్లు తలలూపాం... ‘...మీ అమ్మలకి చెప్పారా?...’ అని నిలదీసింది.... ... ఇంకా లేదని గొణిగాం... ‘...పిచ్చిపనులేమీ చెయ్యకండి...’ అందావిడ , పెద్దరికంగా... అటువంటి ఆలోచనలేం లేవని ఆవిడకి నచ్చచెప్పేసరికి తాతలు దిగొచ్చారు... మధ్యాహ్నం టీ లు తాగేదాకా కబుర్లతో సరదాగా గడిచిపోయింది...ఎవరిళ్లకి వాళ్ళు బయల్దేరుతూంటే... ‘...మీ ముగ్గురికీ ఒకేసారి సూడిదలు ఏర్పాటుచేస్తే సరదాగా ఉంటుందే పిల్లా!...’ అందావిడ ... ‘...చూద్దాంలే!...’ అని తప్పించుకున్నాం , ఆవిడతో వాదనలెందుకని...
...మర్నాడు పొద్దున్న తొమ్మిదింటికల్లా వకుళ దగ్గర్నుంచి ఫోను... ‘...చాలా సేపట్నుంచీ ఎంగేజ్ ఉందేంటీ నీ ఫోనూ!...సెల్ ఎక్కడ పెట్టావ్?...’ అంటూ ఫైరైపోయింది ... బెడ్ రూంలో ఉండిపోయినట్లుందమ్మా!...ఏంటీ విషయం?...అన్నాను....‘...కొంప ముంచిందే మీ దొడ్డమ్మ!...’ అని లబ లబ లాడింది...
...వెంటనే అర్థమైపోయింది విషయం...
...నా పనీ అంతేనమ్మా!... ఇప్పటిదాకా, అమ్మలెక్చరూ ...ఏమే!...నేను చచ్చాననుకున్నావా?...శుభవార్త మీ దొడ్డమ్మద్వారా వినాల్సొచ్చింది... వకుళా వాళ్ల అమ్మగారి నంబర్ కోసం ఫోన్ చేసిందామహాతల్లి...నే చెప్తాలే , వకుళా వాళ్లమ్మకి ...అని మాట మార్చేశాను... నీ దొడ్డమ్మకేమీ!...ఇతర జంజాటాలేమీ లేవు కనక రెక్కలు కట్టుకుని వచ్చేసింది ... నాకెలా అవుతుందీ!... వీలు చూసుకుని వస్తాను... అంటూ తోడికోడలు మీద రుసరుసలన్నీ నామీద చూపించేసింది ....
...నాకు సుజాతక్క అంత సమస్య లేదమ్మా!...కాస్త మొహమాటమనిపించి...చెప్పడం ఆలస్యం చేశాను... అని ఆవిడని శాంత పరుద్దామనుకుంటే ... దేనికీ మొహమాటం!...ముప్ఫైఏళ్ళకే ముసల్దానివైపోయావా?...పిచ్చి పనులేమీ చెయ్యకు... మీ నాన్నని మాట్లాడమంటాలే అల్లుడితో!... సర్లే మళ్ళీ మాట్లాడతా!... మీ అత్తగారితోనూ , వకుళా వాళ్ళమ్మగారితోనూ మాట్లాడాలి... అని పెట్టేసింది... అందుకే ఇంత టైం పట్టింది!... అని సంజాయషీ చెప్పుకున్నాను వకుళకి...
‘...ముందు మా అమ్మకీ , తరవాతే మీ అత్తగారికీ ఫోన్ చేసినట్లుంది ఆంటీ!...ఆవిడదీ ఇదే గోల!...వచ్చేస్తానంటుంది...ఇంకా టైముందని డేట్ల వివరాలతో సహా చెప్పేదాకా , వగైరాలూ అవిడ చల్లబడ లేదు... ’ అంది వకుళ...

...ఎలాగైతేనేం!... దగ్గర బంధువులంరికీ తెలిసిపోయింది... తోడికోడళ్ళూ , మరదళ్ళూ , ఒకళ్ల తరవాత మరొకళ్ళు కంగ్రాట్స్ చెప్పడం... మా ఆడపడుచులైతే ... ఈసారైనా ఓ ఆడపిల్లని కనవమ్మా!... మనం వియ్యమందవచ్చూ ...అని సరసాలూ!... ప్రస్తుతానికి సరదాగా ఉన్నా విషయం బైట పడితే ఏమౌతుందో అన్న బెరుకు అప్పుడప్పుడు కెలుకుతూంటుంది...
...ఆ మాటే వకుళతో అంటే ...అవునమ్మా!...అంది... ఇప్పుడే మొగుళ్ళకి చెప్పుకుంటేనో!...అనిపించినా...వాళ్లకీ చూచాయగా తెలుసనీ , అనవసరంగా కెలకడమెందుకనీ ఊరుకున్నాం...
...రోజులు గడుస్తున్నాయి ... మాకు నెలలు నిండుతున్నాయి...సమ్మర్ హాలిడేస్ ఇచ్చే సమయం దగ్గరపడింది ... మా ఆకారాల్లో మార్పులు గమనించి కంగ్రాట్స్ చెప్పారు , కొలీగ్స్ అందరూ...
... సెలవలకి ఎక్కడికైనా వెళ్దామన్నారు పిల్లలు...ఓపిక లేకపోయినా వాళ్లని నిరుత్సాహపరచడమెందుకని... ఓ పది రోజులు ఓ హిల్ రిసార్ట్ లో గడిపొచ్చాం... మా కుటుంబం , వకుళ కుటుంబం కలిసికట్టుగా...నేనూ ,వకుళా పెద్దగా తిరగలేక ఒక దగ్గర కూర్చుంటే , వికాస్ , మధూలే మానేజ్ చేశారు... మగాళ్ళతో... కలయికలు... తగ్గించాం...
...స్కూళ్ళు తెరిచారు , మరో రెండు నెలలతరవాత ... పేరెంట్ -టీచర్ మీటింగ్ కి వెళ్ళి తిరిగొచ్చేటపుడు వకుళా వాళ్ళింట్లో చేరాం రెండు కుటుంబాలూ... పిల్లలూ గమనిస్తున్నారేమో!... మా శరీరాల్లో మార్పులూ ‘... వై యూ అండ్ సంధ్యా ఆంటీ ఆర్ బికమింగ్ సో ఫాట్?...’ అని అడిగేశాడు , మా చిన్నాడు... చెప్పవలసిన టైం వచ్చిందని గ్రహించి ‘... మీకు తమ్ముడు కావాలా!...చెల్లెలా ’ అని అడిగాడు వికాస్ ... , చెల్లెలని చెప్పేశారు మా పిల్లలు ... తమ్ముడని , రోహిత్... ఎవరైనా పరవాలేదని దివ్య... చెప్పారు...
...ఇద్దరూ అయితే!... అన్నాడు మధు... గ్రేట్...అన్నారు నలుగురు పిల్లలూ....
‘...మగాళ్లకింకా ఆశ ఛావలేదే!...రిజల్టు వచ్చింతరవాత ఎలా తట్టుకుంటారో!... అంది వకుళ.... నాకూ అదే భయంగా ఉంది ... వాళ్లని సిధ్ధం చెయ్యాలనుకుంటా!... అన్నాను... ...అవునన్నట్లు తలూపింది వకుళ...

‘...ఏమైనా ప్రయత్నం చేశావే!?...’ అంది వకుళ , ఓ సోమవారం నాడు...
...మొన్ననే! , అదీ ఓ ఫ్రెండ్ ఫోన్ కాల్ వల్ల! ... అన్నాను... ‘...అదెలా!?...’ అందది... ....చెప్తా విను... అంటూ మొదలెట్టాను...
...రాత్రి భోజనాలు చేసి , పడుకోబోతూంటే లాండ్ లైన్ కి ఓ ఫోన్ వచ్చింది ... నంబరు చూస్తే వైజాగ్ ది... తెలిసిన నంబర్ కాకపోయినా ఎవరో మనవాళ్ళే ఐఉంటారని ఎత్తాను... ‘... వికాస్ ఇల్లేకదమ్మా!... నేను కరుణాకర్ ని...గుర్తు పట్టారా!...’ అన్నాడు సంతోషంగా
...పెద్ద పరిచయం లేకపోయినా అతగాడు వికాస్ కొలీగ్ అనీ , వాళ్లకి పిల్లలు లేరనీ , కలిసినప్పుడల్లా మా వాళ్ళని తెగ ముద్దుచేశేవారనీ గుర్తుకొచ్చి ,... ఆయ్యో!...ఎంత మాట!...మీ అమ్మగారూ , సుశీలా బాగున్నారా?... అంటూ పలకరించాను....
‘...ఆఁ...ఆఁ!... ఇన్నాళ్ళ తరవాత , ఓ మగనలుసుని అందించి ఇంట్లో అందరి కోరికా తీర్చింది గా మీ ఫ్రెండూ!...’ అని ఆయన చెప్పుకుపోతూంటే , వికాస్ గదిలోకొచ్చాడు...ఎవరూ అంటూ!... పేరు చెప్పి ,ఫోను చేతికిస్తూంటేనే వికాస్ మొహంలో రంగులు మారాయి...పక్క గదిలోకెళ్ళిపోయాడు ఫోనుచ్చుకుని...ఓ పావు గంట తరవాత నా పక్కనే చేరాడు , మొహం సీరియస్ గా పెట్టుకుని...

...ఏంటి సంగతి!?... అన్నాను ... ‘... కరుణాకర్ గుర్తున్నాడా!...నా సీనియర్ , వైజాగ్ లో!... అతడికి మగపిల్లాడు...’ అన్నాడు...కాస్త మొహం ముడుచుకుని...
...మంచిదేగా!...నీకెందుకూ బాధ!... అన్నాను... విషయం చూచాయగా అర్థం అయిపోయినా!...
...కాసేపు మాట్లాడకుండా ఉండిపోయి ... ‘...మనకి ట్విన్సే పుడతారంటావా!/...’ అన్నాడు...
... ఏం చెప్పగలం!...డాక్టర్ అలా ఏమీ అనటం లేదు ... అన్నాను... ...మళ్ళీ మౌనం... ‘...మగపిల్లాడైతే నా సంతానమని...’ అన్నాడు వికాస్...
నా గుండెలు జారిపోయాయి ఆ మాటతో!.. ....నేనేం చెప్పగల్నూ!... అయినా ఎందుకీ మాట మళ్ళీ మళ్ళీ అడుగుతున్నావ్!?.... అన్నాను , ఎలాగో ధైర్యం కూడగట్టుకుని...
‘...ఓ విషయం ఒప్పుకోవాలి సంధ్యా !... నా వల్ల మగపిల్లలే పుడతారని రూఢి అయిపోయింది ఈ కేసుతో!...’ అన్నాడు , తల దించుకుని...
....ఏమీ మాట్లాడకుండా ఊరుకున్నాను...గుండెలు దడదడలాడుతూంటే...
‘...మన పిల్లలు కాక ఇది మూడో కేసు...’ అంటూంటే
స్టూడెంటుగా ఉన్నప్పుడు ... ఫస్టు , మా ఇంట్లో కొంతకాలం కిరాయికున్న ఓ ఆంటీ...పైకి తమ్ముడూ , తమ్ముడూ అంటూనే నన్ను ముగ్గులోకి లాగింది... రెండు ...పిల్లలు లేని ఓ సీనియర్ ఆడ కొలీగు...మొగుడి కన్ను కప్పి గ్రంధం నడిపింది... ఈ సుశీల కేసు మరీ దారుణం...వాళ్ళాయన కి తెలిసే జరిగింది... మనం ఇక్కడికి రావడానికి ఓ రెండు నెలల ముందర...అతడి మొహం చూడాలంటే సిగ్గుగా ఉండేది...’ అని ఆగిపోయాడు...
...అంటే!...నాకు ఆడపిల్ల పుడితే నీ సంతానం కాదంటావా!?... అనేశానే , ఓ పక్క గొంతు పూడుకుపోతూన్నా , తాడో పేడో తేల్చుకోవాలనే మొండి ధైర్యం తో...
‘...ఏవన్నాడేంటీ!?...’ అంది వకుళ...

...ఛ.ఛ్ఛ...ఎవరైనా మనసంతానమే!...’ అంటూ నన్ను దగ్గరకి తీసుకున్నాడు... ...మాట తప్పవుకదా!... అంటూ భోరుమన్నాను తన గుండెల మీద పడి... ‘...ఎహె!...ఊరుకో!...’ అంటూ చాలా సేపు నన్ను ఓదార్చాడు...
...నీ వల్ల ఆడపిల్ల కలగదని ఏంటీ గ్యారెంటీ/...ఆన్నాను కాసేపు తరవాత తేరుకుని...
‘...చాలా తక్కువ ఛాన్సులు సంధ్యా!...’ అన్నాడే నా జుత్తు దువ్వుతూ... అంటే తను సిధ్ధమైనట్లేగా!?... అని , వకుళ మొహం చూశాను....
‘...ఇప్పటికి అలాగే అనిపిస్తూంది...తరవాత ఎలా ఉంటాడో!...’ అంది వకుళ...
...మాట తప్పేవాడేం కాడులేమ్మా , మా ఆయన!... అన్నాను , దెబ్బతిన్న స్వరంతో...
‘...ఛ! ...నేనెందుకంటానే ఆమాట!...’ అంది వకుళ సర్దుకుంటూ ...సర్లే!...మధేమంటాడూ?...అన్నాను...
‘.... ఎందుకోగానీ , కవలలు కాకపోయినా మగపిల్లాడైతే చాలనుకుంటున్నాడు... మగాళ్లకి మగపిల్లాడంటేనే మోజేమో!...’ అందది...
...అపుడు తల్లిపోలికొస్తుంది కనుక కప్పడిపోతుందని తన ఉద్దేశ్యం!... అని మనస్సులో అనుకున్నా ....చేతికి ఆసరా అవుతాడనేమో!... అన్నాను పైకి..
...రోజులు గడుస్తున్నాయి...మెటర్నటీ లీవ్ తీసేసుకున్నాం...నేనూ , వకుళా , దీపా మేడం...
మా దొడ్దమ్మ , మా అమ్మ , వకుళా వాళ్ళ అమ్మ వచ్చేశారు ఢిల్లీకి ... అమ్మలందరూ కలిసి మా ముగ్గురికీ సూడిదలు ఏర్పాటు చెయ్యడమే కాకుండా , అత్తగార్లని పిలిచేసి మా కొలీగ్స్ ని పిలవమని పట్టుపట్టారు...ఇక తప్పక బేబీ షవర్స్ అని చెప్పుకుని పిలిచాం...ఫోన్లల్లో...
...కాంపుల పేరుతో మొగుళ్ళు తప్పించుకున్నారు... ఎలాగో వేళాకోళాలు భరించాం ఆ సాయంత్రం...
​
Next page: Update 64
Previous page: Update 62