Update 64

...రాత్రి వికాస్ ఫోను...ఎలా జరిగిందంటూ!... ఇపుడు మొహం చాటేశావుగానీ , ఆ రోజు మాత్రం నువ్వు పక్కనుండకపోతే , నేనేమవుతానో చెప్పలేను...అన్నాను... ఉండి తీరుతానని ప్రామిస్ చేశాడు... మధు కూడా అలాగే అన్నాడట !...వకుళ ఫోన్ చేసి మరీ చెప్పింది మర్నాడు...ధైర్యంగా ఊపిరి పీల్చుకున్నాను...
...ఆ ఘడియ రానే వచ్చింది...
...రెండు రోజుల తేడాలో దీపా మేడంకీ , సుజాతక్కకీ , డెలివరీలయ్యాయి... ముచ్చట తీరిపోయేట్లుగా ఇద్దరికీ కవల మగపిల్లలు...ఒకటే తేడా...దీపా మేడం పిల్లలిద్దరూ చామన ఛాయైతే , సుజాతక్కకి ఒకడు ఎరుపూ , మరొకడు చామనఛాయ...
...మీరిద్దరూ మాంఛి రంగున్నా మీ పిల్లలు రంగు తక్కువే!...అని అందరూ అంటూంటే ...మా నాయనమ్మ రంగు తక్కువే!... అని ప్రొఫెసర్ సంజాయషీ చెప్పుకుంటున్నాడనీ , కుమార్ బావ మాత్రం సంతోషంగా చూపిస్తున్నాడని చెప్పాడు...చూసొచ్చిన మా ఆయన , మొహం చాటంత చేసుకుని... అది చూసి గుంభనగా నవ్వుకున్నా , రాబోయే నా సంతానాన్ని చూసింతరవాత ఎలా ఉంటాడో! అన్న గుబులు పట్టుకుంది...
...ఏమైతే అదౌతుంది... అన్న మొండి ధైర్యం తెచ్చుకున్నాను...

...మరో పది రోజుల తరవాత వకుళా ,నేనూ డాక్టర్ సునంద సజెస్ట్ చేసిన హాస్పెటల్లోనేచేరాం...కొద్ది గంటలతేడాలో నార్మల్ డెలివరీలైపోయాయి మాకు... దానికి మగపిల్లాడూ , నాకు ఆడపిల్ల ...
... స్టెరిలైజేషన్ చెయ్యమని చెయ్యమని అడిగాను ,రూం లో పడుకోబెట్టి వెళ్ళిపోతూన్న సునందతో...
‘...ఏమిటి సంగతీ!...వకుళ కూడా ఇదే అంది...’ అందావిడ , అ...దో...మాదిరిగా నా కళ్ళల్లోకి చూస్తూ...
...పనిలో పనైపోతుందనీ!... అని సణిగాను... కనురెప్పలు వాల్చుకుంటూ...
‘...మీకెందుకూ!?...మీ మొగుళ్ళని పంపించండి... వేసక్టెమీ చేశేస్తాను , అదే సౌకర్యం...అది సరేగానీ , నీ కన్నా , మీ ఆయన కన్నా మంచి రంగొచ్చింది నీ కూతురికి...ఢిల్లీ ప్రభావమేమో!...’ అని జోకిందావిడ వెళ్ళిపోతూ...
....ఆవలించకుండానే పేగులు లెక్కెట్టేట్తుందీవిడ ... జాగ్రత్తగా ఉండాలి...అని మనస్సులో అనుకుంటూ నా కూతురివైపు చూసుకున్నాను...నిజమే నాకన్నా , వికాస్ కన్నా రంగుంది దీనికి...కళ్ళు నాకన్నా , వికాస్ కన్నా పెద్దవి... అనుకుంటూంటే మిళింద్ గాడి మొహం కళ్ళముందు మెదిలింది...ఎలా నెగ్గుకొస్తానో!... అని నిష్టూర్చాను...

...నాయనమ్మ రంగూ,తండ్రి కళ్ళూ వచ్చాయి...అదృష్టవంతురాలని సంబరపడ్డారు , కాసేపట్లో రూం లోకొచ్చిన మా అమ్మా , అత్తగారూనూ... ...నేనూ , వికాస్ మొహాలు చూసుకున్నాం...
పక్కన ఎవరూ లేకుండా చూసి ‘...రాధ పోలికలు కనిపిస్తున్నాయి...’ అన్నాడు వికాస్ , కాస్త మొహం గంటుపెట్టుకుని...
...బాధ పడుతున్నావా!?...అన్నాను పూడుకుపోతూన్న గొంతుతో... ...ఏమీ మాట్లాడకుండా కాసేపు నా చెయ్యి నిమిరి వెళ్ళిపోయాడు వికాస్...
... వకుళ కొడుకుకి తల్లి పోలికొచ్చింది కానీ దాని రంగు రాలేదని చెప్పింది , చూసొచ్చిన మా అమ్మ...
...మా అమ్మా, అత్తగారూ ఏమనలేదుగానీ , మధే , పిల్లాడి రంగు తక్కువని కాస్త బాధ పడ్డాడంది వకుళ , కాసేపు తరవాత ఫోన్ చేసి... ...పిల్లదాని రంగెక్కువని మా ఆయనా బాధపడ్డాడులేమ్మా!... అని జవాబు చెప్పాను...
...ఓరోజు ప్రొఫెసర్ , కుమార్ బావా వచ్చారు ...వికాస్ , మధు లతో కలిసి... ఇప్పుడే వకుళనీ చూసి వస్తున్నాం!... పిల్లాడికి తన రంగు రాలేదుగానీ నీ కూతురికి మంచి రంగొచ్చింది ... అన్నాడు ప్రొఫెసర్ , కాస్త గర్వంగా...

ఆ మాట తరవాత వకుళకి ఫోన్లో చెప్తే , ...తన విత్తనమనుకుంటున్నాడు పిచ్చిముండావాడు... అని నవ్విందది...
...ఓ నెలరోజుల తరవాత అత్తగార్లు ఇళ్లకెళ్లిపోయారు , రాహుల్ అని వకుళ కొడుక్కీ , సునయన (...ముద్దుపేరు సునీ...}అని నా కూతురికీ నామకరణాలు చేసి ... మరో రెండు నెల్ల తరవాత మా అమ్మలూ జారుకున్నారు...మీ నాన్నకి కష్టమౌతుందమ్మా... అంటూ...
...రోజులు గడుస్తున్నాయి... స్టెరిలైజేషన్ కి వెళ్ళమంటే , ...ఆఫీసులో వర్క్ ఎక్కువగాఉంది...వీలు చూసుకు వెళ్తా ...అంటూ దాటేస్తు న్నాడంటూ వకుళ ఫోన్ చేసింది ... వికాస్ కూడా అంతేనమ్మా!...అన్నాను...అన్నిటికీ మంచిదని బ్రెస్ట్ ఫీడింగ్ మానలేదిద్దరం...
...పోన్లల్లో మాట్లాడుకుంటూనే ఉన్నాం, నేనూ వకుళా...
అవునూ... ఆ ఎక్సర్సైజులు మొదలెట్టావా!?...’ అని అడిగిందది ఓరోజున...
...ఏవీ?... అన్నాను... ‘... అవేనే...దా...ని...బిగువులు పెంచేవీ!... సుజాతక్కకి కూడా చెప్పాం!...’ అందది...
...కీగెల్ ఎక్సర్సైజులా!?...మర్చిపోయా సుమా... వెంటనే మొదలెడదాం... ఫలితం కనిపించాలంటే కనీసం ఓ నెల పడుతుంది , గుర్తుంచుకో ... అన్నాను...
‘... ఏమే!...మొదలైందా!?...’ అంటూ ఫోన్ చేసిందది , ఓ మూడు వారాల తరవాత...
...ఓహో!... మొదలెట్టారా!...అందుకేనన్నమాట ఈ ఉత్సాహం!... ఇంతకీ ఎప్పుడేంటీ... అంటూ కూపీ లాగాను
‘...ఉత్సాహమా!...పాడా!!... ఎందుకో మునపటి ఆసక్తి కనిపించలేదమ్మా మధులో!... మొన్నరాత్రి , పిల్లాడ్ని ఉయ్యాల్లో పడుక్కోబెట్టి ,మెల్లిగా పక్కన చేరితే... ఏదో... మొక్కుబడిగా కానిచ్చాడు...కొత్త పిల్లని పట్టావేంటీ!...అందుకే ఓపిక లేదనుకుంటా!... అన్నానమ్మా ఒళ్ళు మండి ...ఛ... అదేంలేదు , నీకు ఇంకొన్ని నెలలు రెస్ట్ ఉండడం మంచిది ...అంటూ ఏవో కబుర్లు చెప్పి తప్పించుకున్నాడు... అంచేత నీ సంగతెలా ఉందో తెలుసు కుందామనీ!...’ అందది , కాస్త చిన్నబుచ్చుకున్న స్వరంలో..

... నాకది కూడా లేకపోవడంతో నా గుండెల్లోనూ గుబులు మొదలైంది...దాంతో మౌనంగా ఉండిపోయాను...
‘...నేనిక్కడ భయంతో ఛస్తూంటే మాట్లాడవేమే?...’ అన్న వకుళ గద్దింపుతో కోలుకుని ...ముందు డెలివరీలప్పుడు వికాస్ ఆగడాలు గుర్తొచ్చాయమ్మా!...అన్నాను...
‘ ...అవేంటో చెప్పచ్చుగా!...’అంటూ దెప్పింది వకుళ
...పెద్దాడికి ఇరవైయొక్కరోజున నామకరణం చేశాంలే...ఆ రాత్రే పక్కలోకొచ్చేస్తానని ఒకటే మారాం...మూడో నెల ఒచ్చేదాకా ఆగాలని ఒప్పించి బైటకి పంపించేసరికి తలప్రాణం తోకకొచ్చింది ...మా అత్తగారూ ,అమ్మా నవ్వుకుంటూంటే తలకొట్టేసినట్లనిపించింది... ఇక చిన్నాడు పుట్టినపుడు ...డాక్టర్ ని కనుక్కున్నానంటూ నలభైయొక్కోరోజునే మొదలెట్టేశాడు...అలాంటి మనిషి...మూడునెలలు దాటి మరో మూడు వారాలైనా దరికి రావటంలేదంటే...భయంగా ఉందే వకూ!...మరో మగాడికి పిల్లని కన్నందుకా!?...అన్న ఊహ మెదిలేసరికి మనస్సు వికలమైపోతూందనుకో!...అన్నాను...
‘...ధైర్యం చెప్తావని నీకు పోన్ చేస్తే ఇలా దిగలాగుతావేంటే తల్లీ?...నేనూ అంతేగా!...’ అని వాపోయింది వకుళ...
...ఇది చెప్పు , రాహుల్ని చూస్తున్నాడా మధూ?...అన్నాను ...ఒక ఆలోచన బుఱ్ఱలో మెదలడంతో...
‘...చూడడమా!...తీరిక దొరికినప్పుడల్లా పిల్లలతో సమానంగావాడితో గడపడం...ఆ పైన మాటా మంతీ లేకుండా పడుక్కోడం... అంతే ...మరి వికాస్ సంగతేంటీ!?...’ అంది వకుళ
...తనూ అంతే!...ఇంట్లో ఉంటే పసిదాని తోనూ , కొడుకులతోనూ ఆడుకుని నిద్దరౌతున్నాడు తప్ప , నా పక్కకి చేరటం లేదు...నా కూతుర్ని చేరదీస్తున్నాడని సంతోషించాలో , నాకు దూరంగా ఉంటున్నాడని విచారించాలో అర్థం కాని పరిస్థితి... అన్నాను...
...మళ్ళీ మా మధ్య మౌనం...

...నువ్వు నిలదీస్తే మధు ఏమన్నాడూ?!...అన్నాను...
‘... ఏముందీ!...ఛ... అటువంటిదేమీ లేదు వకూ...నిజం...ఆఫీసులో పని బాగా ఎక్కువైపోయింది... అని ఏదో ఆలోచిస్తూ ఉండిపోయాడు ...ఏంటీ! ఆలోచిస్తున్నావ్?... అంటే , ...ఇక మానేద్దామనిపిస్తూంది వకూ... అటువంటి పనులు...నువ్వేమంటావ్!?... అన్నాడే!...నేను నోరు తెరిచేలోగా సెల్ మోగింది...మాట్లాడుతూ బైటికెళ్ళిపోయాడు...పొద్దున్నే ఏదో కాంపు... రేపు సాయంత్రానికొస్తాడు...’ అంది వకుళ...
...నిజం గా అన్నాడా!?... అన్నాను...
‘...అబధ్ధాలు చెప్తాననుకున్నావా!?...’ అంటూ కస్సు మంది వకుళ...
...ఆశ్చర్యంగా ఉందే!...వికాస్ కూడా ఇలాగే అన్నాడు... అన్నాను...
‘...వివరంగా చెప్పి చావు!...’ అందది...

...చెప్తా!...నిన్న రాత్రి తన కళ్ళబడేట్టుగా బుడిబుడి దీర్ఘాలు తీస్తూంటే ...ఏవైంది సంధ్యా!... అంటూ పక్కకి చేరి... ఓదార్చడం మొదలెట్టాడు ... వీలు చూసుకుని తనని అల్లుకుపోయాను... అతి సున్నితంగా ఓ మూడు - నాల్గు నిముషాల్లో ముగించేశాడు... ఆఫీసులో...బాగా అ...లి...సి...పోయినట్లున్నావ్!!... అన్నానమ్మా ...
... అవును... అంటూ బట్టలు సర్దుకుంటూన్నవాడే!... నా గొంతులో వెటకారం గుర్తు పట్టినట్లున్నాడు... ఇవాళ నువ్వనుకుంటూన్నదేదీ లేదు సంధ్యా! ... అంటూ మళ్ళీ పక్కకి చేరి ... ఓ మాట చెప్పనా! ... అయిందేదో అయిపోయింది గానీ...ఇక ముందు మానేద్దామా?... అన్నాడే , నా కుడి చేతిని తన చేతుల్లోకి తీసుకుని వేళ్ళు లెక్కెడుతూ!...నువ్వు ప్రోత్సహిస్తేనేగా ఇవన్నీ జరుగుత!...నాకెప్పుడూ ఇష్టం లేదు!...అన్నానే ...
‘...నమ్మాడా!?...’ అంటూ నవ్వింది వకుళ ...అంటే నీ ఉద్దేశ్యం?...అన్నాను ఘాటుగా
‘...ఓహో!... ఇవన్నీ...ఎలా మొదలయ్యాయో గుర్తు చెయ్యాలేంటీ!?...’ అని జవాబిచ్చింది వకుళ , ఏమాత్రం తగ్గకుండా...

...కాసేపు మాట్లాడకుండా ఉండిపోయాను , జరిగినవన్నీ నెమరేసుకుంటూ...
...దాంతో.... ‘...ఏమ్మా!...కోపమొచ్చిందా?...’ అంటూ మెత్తగా మాటలతో దువ్వింది వకుళ .
...అన్నీ తెలిసీ , నువ్వు మగాళ్లని సమర్థిస్తే రాదూ!?... అన్నాను , గొంతు పూడుకుపోతూంటే...
‘... ఛ...ఊరుకోవే!...ఎగతాళికన్నానూ!... ఆ...కోరిక... మనకీ , మగాళ్లకీ సమానమే అయినా , ఫలితం మనమీద పడడంతోనే ఇబ్బంది ’... అంటూ సర్దుకుందది ...

...సర్లే!...ఈ డెలివరీ తరవాత నాలో ఆకర్షణ తగ్గిందంటావా?...అన్నాను కాస్త కోలుకుని...
‘...ఎహే!...అదేం లేదు నాకేసూ అంతేగా...’ అందది...
...నీకేమమ్మా!...అందగత్తెవి...నాలో ఏముంది... ఉత్తి ఆకర్షణ తప్ప! అదీ సడిలిందేమో!... అందుకోసమా ఈ మాటలన్నీ!...అనిపిస్తూందే!... అంటూ నా బాధని వెళ్లగక్కాను
...తేల్చుకుందాం!...రేపు పిల్లల్ని కాలేజీకి పంపించి , పసిదాన్ని ఆయాకి అప్పగించి మన బొటిక్ కి వచ్చేసీ...’ అంది వకుళ...
....ఎందుకూ?... అన్నాను
‘...తెలీనట్లు నాటకాలాడకు...మరో వారం రోజుల్లో మన లీవ్ అయిపోతూందికదా!...కొత్త బ్రాసియర్లూ , బ్లౌజులూ కొనుక్కుందాం...సైజులూ , ఆకర్షణ పవరూ ఎలా ఉన్నాయో చెక్ చేయించుకోవచ్చు...’ అందది కొంటెగా...
...ఒక్క సారి మొహంలోకి రక్తం ఎగజిమ్మింది... పాత ...అ...ను...భ...వం... గుర్తు రావడంతో...
‘...ఏమే...మాట్లాడవ్!?...’ అని రెట్టించింది వకుళ...

...అలాగే...వస్తాలే తల్లీ...పిల్లది ఏడుస్తూంది... ఫీడింగ్ టైం అయినట్లుంది... అంటూ ఫోను పెట్టేశాను...
...అనుకున్నట్లుగానే మర్నాడు పదకొండింటికల్లా చేరాం బొటిక్...కిషన్ గాడొక్కడే ఉన్నాడు కౌంటర్ మీద... ‘...గుడ్ మార్నింగ్ మేమ్స్ ...’ అన్నాడు... ఏంకావాలీ!?... అన్నట్లుగా మొహం పెట్టి...
‘...మీ మేడం లేదా?...’ అంది వకుళ... ‘ పన్నెండింటికి వసామన్నారు...’ అని వాడి సమాధానం
...పోనీ , బ్రాసియర్లు కొనుక్కుని వెళ్ళిపోదామేంటీ!... అని నేనంటూంటే ...
‘...మన ...వా...టి...మీదే ఉందే వాడి చూపు...’ అంటూ వకుళ మోచేత్తో పొడిచింది... మెల్లగా చూశాను... నిజమే!...నా ఎ...త్తు...ల్నీ... , వకుళ ఎత్తుల్నీ తీక్షణంగా చూసేస్తూ , పాత బిల్ బుక్ లో ఏదో చూస్తున్నాడు వాడు...
మొహం మటమటలాడిస్తూ నేను చున్నీ సర్దుకుంటూంటే ... ‘...మెజర్మెంట్స్ మారినట్లున్నాయి మేమ్స్...చెక్ చెయ్యాలి...’ అన్నాడు వాడు ప్రొఫెషనల్ గా...
...ఓకే... ఆ ముందరి కేబినేనా!?... అంటూంటే నాబుగ్గల్లో రక్తం నిండింది , జరగబోయేది తలుచుకుని...
‘... మేనేజర్ గారికి మీరొచ్చారని ఫోన్ చేస్తా ...వెయిట్ చేస్తారా!?...అన్నాడు వాడు...
...సరే... అని కబుర్లు చెప్పుకుంటూ కూర్చున్నాం...సంభాషణ మా మనసుల్ని దొలిచేస్తూన్న విషయం మీదికే తిరిగింది కాసేపట్లో.... ...మనం తలుచుకుంటే మగాళ్లని ముగ్గులోకి లాగడమెంతసేపూ!...అంది వకుళ...నాకు ధైర్యం చెప్తూ....ఇంతలో కౌంటర్ మీద టెలిఫోను మోగింది...
‘...ముందు వీడిమీద ట్రై చేద్దామేంటీ!...’ అందది ... బెరుకుగా మావైపు వస్తూన్న కిషన్ గాడిని చిలిపిగా చూస్తూ... ...ఛ...ఊరుకోవే!...అప్రదిష్ట... అన్నాను కంగారుగా...

...కొయ్యకమ్మా!... నీ మనస్సులో అదే కోరిక మెదలటం లేదూ!...’ అందది...
...నేను సమాధానం చెప్పేలోపలే ‘...సారీ మేమ్స్... మా మేడం సాయంత్రమే వస్తారట...!... ’ అంటూ నీళ్లునమిలాడు వాడు దగ్గరకొచ్చి...
...ఒహ్!... మళ్ళీ రావాలా!... అని గొణిగాను సన్నగా...
...‘...ఎందుకూ?...మేడం ఉన్నా మెజర్మెంట్సు తీసుకునేది నువ్వేగా!...ఇప్పుడే కానిచ్చేయ్...మళ్ళీ రావడం కష్టం...’ అంది వకుళ...
......‘...బొటిక్ లో లేడీ స్టాఫ్ లేనప్పుడు కస్టమర్స్ మెజర్మెంట్స్ తీసుకోవద్దని మేడం ఆంక్ష...’ అన్నాడు వాడు మొహమాటంగా
‘... నో ప్రాబ్లం!... మా ఇద్దరి మెజర్మెంట్సూ ఒకసారే తీసుకో!!...రావే...’ అంటూ నా చెయ్యట్టుకుని లేవదీసి , ఎదురుగా ఉన్న మెజర్మెంట్ రూం వైపు చకచకా నడిచింది వకుళ...

‘...సరే...బుక్ తీసుకొస్తా మేమ్స్ !...’ అంటూ కౌంటర్ వైపు వెళ్ళాడు కిషన్...
...రూం లోకి చేరగానే ...‘...ఊ...విప్పీవే!...’ అంటూ కమీజ్ ని పైకెత్తబోయింది వకుళ...
...ఆగు తల్లీ!... వాడ్ని రానీ!...అన్నాను , దాన్ని ఆపుతూ... ‘...వాడి చేత విప్పించుకుందామనా!?...’ అని వెక్కిరించిందది...
...నేను ...ఛ!... అంటూంటే కిషన్ లోపలికొచ్చి నిలబడ్డాడు...ఇంకా రెడీ కాలేదా!?... అన్నట్లుగా చూస్తూ...
...కానీ... అంటూ చున్నీ పక్కనెట్టి, కమీజ్ విప్పేసింది వకుళ... మొహమాటపడుతూనే , నేనూ అదేపని చేశాను... వాడు మా ఇద్దరి స్థనాల్నీ మార్చి మార్చి చూస్తూంటే సిగ్గుగా కను రెప్పలు వాల్చుకున్నాను...
... వకుళ కిసుక్కున నవ్వి , కిషన్ ని తనవైపు రమ్మన్నట్లుగా కళ్ళార్పి, అలవోకగా చను మొనలు పైకి లాక్కుని చేతులు పైకెత్తిందది..
...రెగ్యులర్ ఫీడింగు తో ...బా...గా... ఉబ్బాయవి... వాడి కళ్ళల్లో ఓ అరక్షణం మెరిసిన మెరుపు చూసి ...కొరి...కేయడు ...కదా!... ...అనిపించింది గానీ...ఆ...పనేం చెయ్యకుండా చకచకా కొలతలు తీసుకుంటూ నోట్ చేసుకు పోతున్నాడు కిషన్...
...కాసేపట్లో పని పూర్తి చేసి నా వైపు తిరిగి , నా స్థనాల్ని పరీక్షగా చూస్తూంటే ...సిగ్గుతో చనుమొనలకి అరచేతులడ్డెట్టుకున్నాను...
.‘..మేడం...’ అన్నాడు కిషన్... సిగ్గుగా మొహం పక్కకి తిప్పి చేతులు పైకెత్తాను...వాడు దగ్గరగా వచ్చి, వీపు వెనకనుంచి , రొమ్ముల్నీ, పై మొనల్నీ లైట్ గా ఒత్తుతూ , టేప్ పాస్ చేసి వాటి మధ్య గుర్తుగా బొటకన వేలెట్టి కొలత రాసుకుంటూంటే ... స్థనాలు బరువెక్కాయి...
...వా...టి... మధ్యనుంచి టేపు మెటల్ కొన జొనిపి చుట్టుకొలత తీసుకుంటూంటే ...అ...వి... కొద్దిగా ప్రెస్ అయ్యాయేమో!...చి...వ్వు ...న వాడి మొహం మీదికి పాలు చిమ్మాయి...

..నేను ...సా...రీ... అంటూంటే ‘...నర్సింగ్ మదరా!...’ అన్నాడు వాడు , మొహం తుడుచుకుంటూ ... వాడి కళ్లల్లో మెదిలిన ...వాం...ఛ ... చూసి ... బెరుకుగా అరచేతుల్ని రొమ్ములకడ్డెట్తుకుంటూ ...ఊఁ!!...అని గొణిగాను ...
‘...సరే... విండోస్... ఏర్పాటు చేస్తాను...కానీ మరో మెజర్మెంటు తీసుకోవాలి...ఓకే కదా!...’ అంటూ నా అరచేతుల్ని పక్కలకి తప్పించి , చనుమచ్చల డయామీటర్లూ , చను మొనల పొడుగులూ కొలిచేస్తూంటే ఉగ్గబట్టుకోలేక చచ్చాను...
వాడు కొలతలు పూర్తయినట్లుగా పుస్తకం మూసేస్తూంటే...నేనూనూ... అంది వకుళ...
...ఓకే మేడం... అంటూ అతి జాగ్రత్తగా దాని కొలతలూ తీసుకుంటూంటే ...ఓరగా వాడి ట్రౌజర్ వైపు చూశాను...డేరా స్పష్టంగా కనిపిస్తూంది ...వకుళ వైపు చూశాను ...కొంటెనవ్వు ఎఱ్ఱటి పెదాల మీద మెరుస్తూంటే , థంబ్స్ అప్ చూపించిందది... ఛీ!... అన్నట్లుగా పెదాలు కదిపాను...చప్పుడు చెయ్యకుండా...
‘...కనీసం ఓ గంట పడుతుంది మేమ్స్... వెయిట్ చేస్తారా , లేకపోతే తరవాత ఎవర్నైనా పంపిస్తారా?... అన్నాడు వాడు , పక్కచూపులు చూస్తూ...
...ఓకే... అంటూ నా తరఫున కూడా పర్మిషనిచ్చేసి... బట్టలేసుకోవే... అంటూ వకుళ బ్రాసియర్ అందుకుంటూంటే ... కిషన్ గాడు విడిచిన బాణంలా టాయ్లెట్స్ వైపు పరిగెత్తడం చూసి కిసుక్కున నవ్వుకున్నాం...

... వాడు వెళ్ళడం ఆలస్యం...‘ ఆకర్షణ టెస్టు బ్రహ్మాండమైన సక్సెస్...వాడి కళ్లల్లో కసి చూశావా!?... ఒక్కళ్లమే ఒచ్చుంటే మీదడిపోయుండే వాడు...’ అందది...’ దాని పెద్దపెద్ద కళ్ళని చిత్రంగా మెరిపిస్తూ...
... మరే... అని గొణుగుతూ బట్టలేసుకుంటూంటే ఓ ఆలోచన మనస్సులోమెదిలింది... దాంతో కనురెప్పలు బరువుగా వాలిపోతూంటే ...
‘... అప్పుడే ... రెండో రౌండ్ కి సిధ్ధమవుతున్నదానిలా ...ఏంటా ఎక్స్ ప్రెషనూ!...’ అన్న వకుళ చురకతో ఆలోచనల్లోంచి బైటికొచ్చాను
‘...అయినా పిల్లదానికి ఫీడింగ్ ఇచ్చి రావుటే వచ్చేముందూ!?...’ అంటూ కూకలేసిందది...
...ఇచ్చే వచ్చానమ్మా...ఐనా ఏమైందో!... అన్నాను .... సర్లే!... అంటూ సోఫాలవైపు నడిచిందది
...సోఫాలో కూర్చుంటూ ‘...ఒక ఐడియా వచ్చిందే...అ...లా...చేస్తే... ఎ...లా...ఉంటుందీ!...’ అందది ...నా చెవిలో ఏదో గొణిగి , కన్ను గీటింది వకుళ...
...నేనెప్పుడో చేశానమ్మా ఆ పనీ!...అన్నాను సిగ్గుగా... ‘... పని చెయ్యలేదా!?...’ అందది కంగారుగా...
...ఈ మధ్య కాదులే!... పెద్దాడి రెండో పుట్టినరోజుకి ఓ రెండు నెలలముందు...ఆ తరవాతేగా , మళ్ళీ పీరియడ్సు మొదలౌత!...అన్నాను , మొహం ఎఱ్ఱబడుతూంటే
‘... మరింకేం!... ఇవాళ ట్రై చేసి చూద్దాం !!...’అందది ఉత్సాహంగా...
... ఆ...విషయమే మాట్లాడుతూంటే ... రెడీ మేడమ్స్ ...అంటూ కిషన్ పిలిచాడు... అప్పుడే గంటైందా!?... అనుకుంటూ కౌంటర్ దగ్గరకెళ్ళి... ఫాస్ట్ గా చేశేశావే!...అన్నాను మెచ్చికోలుగా...
... చెక్ చేస్తే... బ్లౌజులకే విండోస్ కనిపించాయి... అదేంటీ!?...అన్నాం
‘... ఇవేసుకుంటే వేరే బ్రాసియర్లు అవసరం లేదు మేమ్స్... మీకస్సలక్కరలేదు...’ అన్నాడు వాడు సిగ్గుపడుతూ...

...గర్వంగా నవ్వుకుంటూ బిల్లు పేజేసి బైట పడ్డాం...కార్లో కూర్చున్నతరవాత మరోసారి చెకి చేస్తే సపోర్ట్ వైర్స్ వేళ్లకి తగిలాయి ...
... అమ్మ వెధవా!...అనుకున్నాం...

...ట్రైచెయ్యడం మర్చి పోకు... రేపు ఫోన్ చేసి చెప్పాలి... అంది వకుళ ... నేను ఇంటిదగ్గర దిగుతూంటే....సరే!... అంటూ లోపలికి పరిగెత్తాను.
...మళ్ళీ పొద్దున్న పదింటికల్లా వకుళ ఫోన్ ‘...ఏమే!...ఏమైంది!?... అంటూ...
...ఏమ్మా!...ఎలా మొ...ద...లైందేంటీ!...అన్నాను... దాని గొంతులో కొట్టొచ్చినట్లు వినిపిస్తూన్న తృప్తిని గమనించి...
‘...ఆహా!...బ్రహ్మాండం... నువ్వుచెప్పిన...ప...ని... నాకు ... మొదటిసారేమో!...చాలా ఎగ్జైటింగ్ గా అనిపించిందే... తొమ్మిదింటికల్లా రోహిత్ నీ , దివ్యనీ నిద్రపుచ్చి , తెల్ల చీర , సింగారించి రాహుల్ ని ఆడిస్తూ హాల్లో కూర్చున్నాను... కాసేపట్లో వచ్చాడు మధు...కొత్తబ్లౌజులో ...అ...వి...కొట్టొచ్చినట్లు కనిపిస్తున్నా యేమో...నన్ను చూడగానే సన్నగా విజిలేసి , పసి వాడ్ని ఎత్తుకునే మిషతో ...వా...ట్ని... ముట్టుకోడానికి ట్రైచేశాడే...
...కావాల్నే కాస్త వెనక్కి జరిగి పిల్లాడ్ని అందించాను...కాసేపు వాడితో ఆడుకుని స్నానానికి వెళ్ళాడు ... తను భోజనం ముగించి గదిలోకొచ్చే సమయానికి నువ్వు చెప్పినట్లుగానే రాహుల్ని అడ్డం వేసుకుని కూర్చున్నాను...తను దగ్గరకొస్తూంటే పసివాడ్ని మరో పక్కకి తిప్పి బ్లౌజ్ విండో ని తెరిచేసరికి వెల్క్రోవ్ ..ప...ర్రు... మంటూ శబ్దం...

... ఏంటదీ?... అంటూ మధు నా దగ్గరకొస్తూంటే ...ఛ... అవతలికి పో!... అంటూ మరో వైపు తిరిగి , పని పూర్తి పూర్తి చేసి , పిల్లాడ్ని ఉయ్యాల్లో పడుకోబెడుతూంటే ,వెనకనుంచి నడుం చుట్టేసి... నడుం కొలతలు మారలేదుకానీ... ఇ...వే... పెద్దవైనట్లున్నాయి వకూ...అంటూ వా...టి..ని ...మె...త్త...గానే ఒత్తాడమ్మా... అంతే ... సిగ్గుమాలిన చప్పుడు చేసుకుంటూ మళ్ళీ విడిపోయాయి... పాడు వెల్క్రోవ్ విండోలు...
...ఏంటా చప్పుడూ!?... అంటూ నన్ను అమాంతం వెనక్కి తిప్పేసి పవిట దిగలాగేశాడే!...ఇంకేముందీ!... చను మచ్చలతో సహా రెండు మొనలూ బైట పడ్డాయి
...సిగ్గుగా అరచేతుల్తో కప్పుకున్నానమ్మా! అమాంతం నన్ను మంచం మీదికి మోసుకుపోయి ఢబాల్న మీదడబోయిన వాడే!...ఇంతలో రాహుల్ గాడు ...కుఁయ్యి ... మనడంతో తెలివొచ్చినట్లుంది...సున్నితంగా నా అర చేతుల్ని పక్కకి తప్పించి... బలే ఉంది వకూ, ఈ బ్లౌజూ!... అంటూ ఓ...దా...న్ని...పెదాలతో అందుకున్నాడే!...
...ఓ నాలుగు చుక్కలు నోట్లోకెళ్ళాయేమో!... ...ఒహ్!...పిల్లాడి ఫీడ్!...సారీ వకూ!!... అంటూ లేచిపోబోయాడు... పర్లేదులే వాడి ఆకలి తీరింది , నీదీ తీర్చుకో! అంటూ తన తలని దగ్గరకొత్తుకున్నానే... చెరో వైపూ ఓ రెండు గుటకలేసి... నాదా?...నీదా!?... అన్నాడే కొంటెగా నవ్వుతూ... ఇద్దరిదీ అనుకో!... అంటూ అల్లుకుపోయా...మహాఁ సున్నితంగా ఓ ఇరవై నిముషాలపైగా...చే...శా...డు...మా ఆయన ఒంటిమీది జుత్తు కితకితలెట్టకపోయుంటే ...మీ ఆయనే... అనుకునేదాన్ని...’ అందది మత్తుగా...
...బైటపడిందిగా నీ కుక్క బుధ్ధీ!... అన్నాను వెక్కిరింపుగా
కాసేపట్లోమా ఆయన కుక్కబుధ్ధీ బైటపడిందిలేమ్మా!... ’ అంది వకుళ...
ఒళ్ళు జివ్వు మంది...నన్ను మర్చిపోలేకుండా ఉన్నాడా మధూ!...అన్న ఊహ మనస్సులో మెదలడంతో... ....అదేంటే!... అన్నాను పైకి ...
‘...అదీ చెప్తాగా!... ముందు మీ సంగతి చెప్పూ!...’ అంటూ చిలిపిగా నవ్వింది వకుళ...
...‘...నేనూ నీలాగే సింగారించానులేమ్మా! తను పట్నాకెళ్లొచ్చాడులే!...ఫ్లైట్ లేటైంది , పదిన్నర దాటిపోయింది వచ్చేసరికి ...ఏదో తిన్నానులే భోజనం వద్దు ...పాలు పట్రా... స్నానం చేసి పడుక్కుంటా!...అంటూ బాత్రూంలో దూరాడు... గబగబా కోల్డ్ మిల్క్ షేక్ చేసి పట్టుకొచ్చాను , తను బైటికొచ్చేలోగా ... రెండు గుక్కల్లో గ్లాసు ఖాళీ చేసి పడుకుండిపోయాడమ్మా!...అలిసిపోయినట్లున్నాడు...మరో రోజు చూద్దామని నేనూ పిల్లదాన్ని దగ్గరకి తీసుకుని కళ్ళు మూసుకున్నాను...’ అంటూ నేను చెప్తూంటే
‘... మరి...గోరు వెచ్చటి పాలు... పట్టలేదా!?...’ అంది వకుళ , ఆదుర్దాగా...
...పట్టాల్సొచ్చిందిలే...మరో రెండు గంటల తరవాత...అని ఆగిపోయాను... జరిగింది తలుచుకునేసరికి సిగ్గు ముసురుకొస్తూంటే...
‘...తరవాత తీరిగ్గా సిగ్గుపడుదుగాన్లే!...ముందు విషయం చెప్పు...’ అంటూ దెప్పిందది , నా మాటెందుకాగిపోయిందో గ్రహించి...
...చెప్తున్నాగా!...టైమెంతైందో తెలీదుగానీ రొమ్ములు బరువెక్కడంతో సగం మెలుకువొచ్చింది...అలాగే పిల్లదాన్ని దగ్గరికితీసుకుని ఫీడ్ చెయ్యడం మొదలెట్టాను...కాసేపు తాగినట్లే తాగి మొహం తిప్పేసిందది...మరోరెండుసార్లు ప్రయత్నించాను ...మళ్ళీ అదే తంతు...ఓ మొనని బలవంతంగా దాని నోట్లో కూరితే ఏడుపు లంకించుకుందా పిల్లరాక్షసి...మరో మార్గం లేక ,దాన్ని ఉయ్యాల్లో పడుక్కోబెట్టి నిద్రపుచ్చానేగానీ రొమ్ముల బరువు తగ్గకపోవడంతో నిద్దర పట్టదే!...
...ఏంచేయాలిరా భగవంతుడా!... అనుకుంటూంటే , నిద్దర్లోనే వికాస్ నా వైపు తిరిగాడు ...తన పెదాలెందుకో విడివడున్నాయి...ఏమైతే అయిందని ఎడమ నిపిల్ ని తననోట్లోకి జొనిపానే... ఓ రెండు గుటకలేసి తలతిప్పుకున్నాడు... ఆ సైడు కాస్త బరువు తగ్గడంతో ఇదేబాగుందని , తన మొహాన్ని మళ్ళీ నా వైపు తిప్పుకుని కుడిదాన్ని కూడా తననోట్లోకి జొనిపాను...మరో గుటకేసింతరవాత తనకి మెలుకువొచ్చిందోలేదో తెలీదుగానీ నా గుబ్బల్ని కుదుళ్ళదగ్గర్నుంచీ పిసికేస్తూ మీదెక్కిపోయి...కసు...క్కున దిగేశాడే తల్లీ!...అంటూ ఆగాను , గుక్క తిప్పుకోడానికి...
...‘...ముందే చీర పైకెత్తుకుని రెడీగా ఉన్నావన్నమాట!...’... అంది వకుళ , వెక్కిరింపుగా...
...ఛ!...అదేంకాదమ్మా!...అటూ, ఇటూ దొర్లడంలో ఏమైనా పైకెళ్ళిందేమో!...అన్నాను సిగ్గుపడిపోతూ...

...‘...నాకుతెలీదూ నీ సంగతీ!... సర్లే కానీ!...’ అందది అసహనంగా
...ఏముందీ!...ఆ ...చొరబాటు...కి నేను...మొఱ్ఱో... మంటూండగానే , వా...ట్లో... మిగిలున్న స్టాకు జివ్వుమని తన మొహం మీదికి చిమ్మిందేమో!... తెలివొచ్చినట్లుంది వికాస్ కి...సారీ సంధ్యా!... అంటూ వెంటనే దిగిపోబోయాడు...
... అసంకల్పితంగా నా కాళ్ళూ , చేతులూ తనని చుట్టేశాయి ...ఆ అర చీకట్లో కూడా తన మొహంలో మెరిసిన కొంటె ఫీలింగు చూసేసరికి సిగ్గు ముంచుకొచ్చి , ...ఏంటా మొరటుతనం!... అంటూ తన గుండెల్లో మొహం దూర్చేశానమ్మా!...
...సరే!...అంటూ తన దా...న్ని...సున్నితంగా బైటికి లాగి...చా...లా... మెల్లగా... దింపడం మొదలెట్టాడు...ఓ అరనిముషం దాటినా , గుళ్ళు రెమ్మలకి తగలవే!... నాకు పిచ్చెక్కిపోయింది!...నడుం పైకెత్తాలనిపిస్తూన్నా అతికష్టం మీద కంట్రోల్ చేసుకున్నాను...
...డెలివరీ తరవాత ఆడాళ్ళందరూ లూజౌతారంటారు ... నువ్వింత బి...ర్రు...గా అయిపోయావేంటి సంధ్యా!... అన్నాడే వికాస్ , కొద్దిగా వెనక్కి లాగి ,మళ్ళీ దింపుతూ...

...గర్వంగా ఊఁ కొట్టి...ఎందాకా వచ్చాడో చూద్దామని , మెల్లిగా ఎడం చేతి వేళ్ళతో తన వృషణాలకి తగిలించి , ఆ పైన వాటిని తన కాండం దగ్గర మొదలెట్టి నా రెమ్మల దాకా జార్చి , మళ్ళీ గుళ్లవరకూ నిమిరానమ్మా!... అంతే!... బలుపు రెట్టింపైపోయింది...
...పిచ్చిపని చేశాన్రా దేవుడా!...అనుకుంటూ నేను చేతిని వెనక్కి లాక్కోడం...నా ...లోతు...ల్లోంచి... లావా... పొంగడం... తన ...గు...న...పం... కొసదాకా దిగ...బడిపోడం... ఒక్కసారి జరిగిపోయాయి... ఇష్ష్!... అని తృప్తిగా మూలిగానే వకూ!...ఇకచూడు!...నా తొడల్ని పక్కలకి విరగదీసి గుంజి గుంజి దంచడం మొదలెట్టాడు...
...ఎంతసేపైనా ఆగడే!...ఏంటిదీ!...అన్నానే !...అలా వాయిస్తూనే ఉంటే!!... నాకు తెలీదూ అమ్మాయిగారి టేస్టూ!...అంటూ స్పీడు పెంచి లేపి... లేపి దున్నడం మొదలెట్టాడు... ఒళ్ళు హూనమైపోతూంటే ... మీ ఆయన ...వా...యిం...పు ...గుర్తుకొచ్చిందే!... తనపేరెక్కడ పలవరిస్తానో! ...అని భయపడి , కాసేపు కొంగు నోట్లోకుక్కుకుని కంట్రోల్ చేసుకున్నతరవాత , తన చెవి దగ్గర నోరెట్టి ... ఆ...పు... వికాస్... ఇక నా వల్ల కాదు... అంటూ గొణిగాను...
...ఊఁ... అంటూ ముక్కి... ఇంకాసేపు దున్ని , కడవలకొద్దీ కుమ్మరించాడమ్మా!... ఒళ్ళు పులిసిపోయిందనుకో!...మరో మాటలేకుండా బరువుగా ఊపిరిపీలుస్తూ ఉండిపోయాను...మళ్ళీ నన్ను దగ్గరకి లాక్కుంటూంటే ...మళ్ళీ...నా!... ఒద్దూ!!... అంటూ తనకి అతుక్కుపోయానే! ...అలాగే!.. అని...కౌగిలి కాస్త సడలించి...మెత్తగా నా వీపూ , పిరుదులూ , తొడలూ నిమురుతూ అలాగే నిద్దర్లోకి జారుకున్నాడే....చాలాకాలం తరవాత ప్రశాంతంగా నిద్దరట్టింది వకూ!... అన్నాను తృప్తిగా...

...‘...ఎందుకు పట్టదూ!...’ అంటూ ఓ వెటకారపు దీర్ఘం తీసి ‘...అంతేనా!...’ అందది నిష్టూరంగా...
...దాని గొంతులో నిరుత్సాహాన్ని గమనించి .... ఇంకా పూర్తి కాలే...కాసేపాగూ!...అంటూ కంటిన్యూ చేశాను ,లోలోపలే నవ్వుకుంటూ...
...పసిదాని ఏడుపుతో నాకు మెలుకువొచ్చి కళ్ళు తెరిచేసరికి ఇంకా వెలుగు రాలేదు కానీ గదిలో లైట్ వెలుగుతూంది . ఏంటా అని చూస్తే , సునీ డైపర్ మారుస్తున్నాడు వికాస్...నే లేవబోతూంటే ...అయిపోయిందిలే! అంటూ దాన్ని నాకందించి బాత్రూంలోకెళ్ళాడు...పిల్లని ఒళ్ళో సర్దుకుని ఫీడ్ చెయ్యడం మొదలెట్టాను...అది ఇంకా...వెతు...క్కుంటూంటే, మరో పక్కకి మార్చుకుంటూ వెల్క్రోవ్ విండోని లాగానే!
...ప...ర్ర్...మంటూ అదీ , కిఱ్ఱు మంటూ బాత్రూం తలుపూ , ఒకేసారి తెరుచు కున్నాయి... చప్పుడు విని , ఆశ్చర్యంగా నా దగ్గరకొస్తూన్న వికాస్ కళ్లల్లో మెరుపు చూసి...ఛీ!...అవతలికి పో!... అంటూ పిల్లదాని తలమీద పైట కప్పాను...మళ్ళీ బాత్రూంలోకి దూరాడు ...తలుపు సందులోంచి చూస్తున్నాడేమో!...నేను పిల్లని ఉయ్యాల్లో పడుక్కోబెడుతూంటే , వెనకనుంచొచ్చి , నడుం చుట్టేసి , అదాట్న చేతుల్లో కెత్తేసు కున్నాడే!...

... ఛీ!...ఏంటిదీ!... అంటూ నేను గిలగిల్లాడుతూన్నా లెక్కచెయ్యకుండా మంచం మీద పడుక్కోబెట్టేసి, పైట కిందికి దిగ లాగాగి , రొమ్ముల వైపు తీక్షణంగా చూడ్డంమొదలెట్టాడే!... ఏంటా పాడు చూపూ!...అంటూ చేతుల్తో కప్పుకోబోయాను...చటుక్కున నా రెండు చేతులూ పట్టేసుకుని , మళ్ళీ పరిశీలన మొదలెట్టాడు...ఇంతలో కనిపించిందేమో విండో!...చటుక్కున ముందుకి వంగి , మునిపంటితో కొద్దిగా పైకి లేచిన వెల్క్రోవ్ ముక్కనట్టుకుని లాగాడు... పర్రు...మంటూ దిక్కుమాలిన చప్పుడు చేసుకుంటూ అది విడిపోడం, చనుమొన బైటికి పొడుచుకు రావడం ...ఒకే సారి జరిగిపోయాయే వకూ!...అంటూ ఊపిరి తిప్పుకోడానికి ఆగాను...

...‘...ఊఁ...కానీ!...’ అందది అసహనంగా...
...ఏముందీ!...మీదెక్కిపోతూంటే ...ఎలాగూ తప్పదుకదా...అని తొడలిప్పుకున్నానే... వాటిమధ్య కప్పలా సెటిలైపోయి , రెండో విండో కూడా వెతికిపట్టుకుని, దాన్నీ పెదాలతో ఊడలాగి , రెండు మొనల్నీ వంతులవారీగా కొన నాలుకతో కెలకడం మొదలెట్టాడే! ...ఇంకేముందీ! ...అ...వి...టక్కున నిలబడి పోయాయి...
...‘...బాగా సాగాయి...లావూ అయ్యాయి...’ అన్నాడు...వాటిని రెప్పార్పకుండా చూస్తూ....సిగ్గనిపించి చటుక్కున లోపలికి నొక్కుకుంటూంటే , ‘...నీ...వే...ఇలా ఐతే!...మరి... తనవెంత ...’ అంటూ వికాస్ మాట తేల్చేశాడే! ...ఎవరివీ!?... అని రెట్టించినా సమాధానం చెప్పకుండా
పుసుక్కున చొరబడిపోయాడే!...ఇక వాయింపే వాయింపు... అని చెప్తూంటే...
‘...ఇంకేమీ!...నీకు కావల్సిందదేగా!...తృప్తిగా పంగలిప్పుకుని ఎదురొత్తులిచ్చుంటావ్!...’ అంది వకుళ ...అది ఎదురుచూస్తూన్న మాట చెప్పనందుకు కాస్త టొంపుగా...

...తృప్తెక్కడా!?... అన్నాను కొంటెగా ...దాని బాధ అర్థమైనా ఇంకాసేపు ఆట పట్టిద్దామని...
...ఏవొచ్చిందీ!... అందది అక్కసుగా...
...ఎంత సేపూ బైట పడ్డ ...వా...ట్ని... నిర్విరామంగా చప్పరించడమే తప్ప, బ్లౌజ్ ఊడలాగడే!...ఇక ఓపలేక నేనే అడుగునుంచి ఓ రెండు గుక్స్ విప్పి, బ్లౌజ్ పైకెత్తేసుకుని తన మొహాన్ని ...వా...టి..కి అదిమేసుకున్నానమ్మా...మాంఛి వేడిమీదున్నారు అమ్మాయిగారు...అంటూ మరో పావుగంట పైగా వీరాంగం చేసి నా మీద సోలిపోయాడే...
...కాసేపు తన జుత్తులోకి వేళ్ళు జొనిపి , సుతారంగా నిమిరి , ఆపైన నెమ్మదిగా పక్కకి జరిగి బ్లౌజ్ కిందికి లాక్కుంటూంటే...
...‘...బలే ఉంది సంధ్యా ఈ బ్లౌజ్...ఎప్పుడు కొన్నావ్!?...’ అన్నాడే!... నిన్ననే! అన్నాను , హుక్స్ పెట్టుకుంటూ
‘... వకుళ కూడా కొనుక్కుందా!?...’ అని అడిగాడే!...అని ఆగాను , దాని రియాక్షన్ చూద్దామని...
‘... చెప్పూ!...పక్కన లేవుకానీ...తొడపాయసం పెట్టుండేదాన్ని!...’ అందది కోపంగా...
...దాని ఊసెందుకూ?... అన్నానే! చురచురలాడుతూ... ‘...అ...హాఁ... ఊరికే అడిగా!...’ అంటూ తప్పుకున్నాడమ్మా ... అంటూంటే ...
‘...ఆడ సైంధవుడివి!...తన మనస్సులో మాట బైటికి రానివ్వచ్చుగా!?...’ అందది గుఱ్ఱుగా!
...సైంధవి వి... అనచ్చుగా!?...ఇంతకీ నువ్వేం చేశావో చెప్పూ!...అంటూ చురకెట్టాను దానికి...

‘...తనూ అదే అడిగాడులే!...’ అందది... ఏదీ!?... అన్నాను ,ఆసక్తిగా
‘...పొద్దున్న మరో రౌండ్ అయింతరవాత ...బలే కన్వీనియంట్ గా ఉన్నాయివి...తనూ కొనుక్కుందా?...అన్నాడు నేను బ్లౌజ్ హుక్స్ పెట్టుకుంటూంటే...ఎవరూ?... అని ఎదురు ప్రశ్న వేశాను...ఇంకెవరూ?...సంధ్య , ఎలా ఉందో!?...తనని చూసి చాలారోజులైంది...డిన్నర్ కి పిలవరాదూ వాళ్లని ఓరోజూ...’ అన్నాడే ఎంతో ఆర్తిగా...
‘...ఎందుకో!?...’ అన్నానే కొంటెగా!... ఎందుకేంటీ! మన ఫామిలీలు కలిసి చాలారోజులైందికదా!...కబుర్లు చెప్పుకోవచ్చనీ!...’ అన్నాడే!... .... ఉత్తి కబుర్లకోసమేనా!?... అన్నానమ్మా?... కోరగా చూసి ,... అంతే!...అంటూ రుసరుస లాడుతూ స్నానానికి వెళ్లబోతూంటే... ...రాహుల్ గాడి బర్త్ డే కి పిలుద్దామా!... అన్నానే!సన్నగా నవ్వుతూ...చాటంతమొహం చేసుకుని థంబ్స్ అప్ చూపిస్తూ బాత్రూంలోకి దూరాడు... ఇపుడు చెప్పు...నీకన్నా నయమా కాదా!?...అని నిలదీసింది వకుళ...
...గొప్పపని చేశావులే! అన్నాను, ... అవకాశం పోయిందే!...అని మనసు బాధగా మూల్గుతూంటే...
‘...అడగ్గానే ఒప్పేసుకుంటే చులకనైపోముటమ్మా ఈ మగాళ్లకీ!...’ అంది వకుళ , నా గొంతులో నిరాశని గుర్తుపట్టి...
...నిజమే!... అంటూ ఒప్పుకున్నాను...

...డ్యూటీలో చేరాల్సిన టైం వచ్చింది...పాత కార్లు మాకొదిలేసి , ఆఫీసు కార్లల్లో లో వెళ్ళడం మొదలెట్టారు మగాళ్ళు...ఆర్డర్ చెసిన కొత్త కార్లు డెలివరీ అయ్యేదాకా... ఫుల్ టైమ్ ఆయాలని పెట్టుకుని , పసివాళ్ళని కాలేజీకి తీసుకెళ్లడం మొదలెట్టాం , నేనూ ,వకుళా ...దీపా మేడం మరో నెల లీవు పొడిగించింది...అదేంటీ?...ఆయా ఉందికదా!!... అని చూడ్డానికొచ్చిన ప్రొఫెసర్ తో అంటే ... ఇద్దరు పిల్లల్నీ ఫీడ్ చెయ్యడం కష్టమైపోతూంది తనకి... అన్నాడు , మొహం కాస్త గంటు పెట్టుకుని...
...ఆ మాట ఒకళ్ళకొకళ్ళం చెప్పుకుని నవ్వుకున్నాం...
...బాక్ లాగ్స్ కవర్ చేసుకోడానికి ఎక్స్ ట్రా క్లాసులు తీసుకుంటున్నాం , ఇద్దరం..దీనికి తోడు రోజువారీగా కొలీగ్స్ వచ్చి చూడడం , పసి వాళ్ళని ముద్దు చెయ్యడంతో నేనూ, వకుళా ఇంతకు ముందు లాగ విశ్రాంతిగా కబుర్లు చెప్పుకోడం వీలు పడటంలేదు...
మరో రెండు నెలలు గడిచాయి... సెలవులు పెట్టకుండా కష్టపడ్డామేమో , కవర్ చెయ్యాల్సిన పోర్షన్స్ అదుపులోకొస్తున్నాయి... పసివాళ్లకి మాటా , ఆటా వస్తున్నాయి...దాంతో నా పిల్లలు చిట్టి చెల్లెలినీ , వకుళ పిల్లలు బుజ్జి తమ్ముడినీ క్షణం విదలటంలేదు... నా కొడుకులైతే ఎలాగో హోమ్ వర్కులూ , ఎగ్జామ్ ప్రిపరేషన్సూ చేసుకుని , గబగబా తిండి తినేసి మళ్ళీ చెల్లెలి పక్క చేరుతున్నారు... ...పిల్లలకి ఆయా అలవాటు కావడం తో నా దగ్గరకి రావడం తగ్గింది... ఆఖరుకి సునీ కూడా ఫీడింగ్ కి తప్ప నా దగ్గరకి రావటంలేదు...దాంతో తీరిక పెరిగింది...
...డిసెంబరు రెండో వారం ...దాంతో వికాస్ క్యాంపులమీద కాంపులు చేస్తున్నాడు...ఏంటిదీ!?... అంటే ...ఇయర్ ఎండ్ టార్గెట్స్ ... ’ అంటూ దువ్వాడు వికాస్...
...ప్రాణం ఉస్సురు మంటూంది , నిద్ర సరిగా పట్టక...

...ఓ శనివారం రాత్రి... చాలాసేపు పిల్లలతో గడిపి , సునీ ని ఫీడ్ చేసి పడుక్కున్నాను...ఉన్నట్లుండి తెల్లవారుఝామున మెలుకువొచ్చింది ...టైమ్ చూసుకుంటే ఐదు...ఒళ్లంతా చెమటతో తడిసిపోయుంది...బ్లౌజ్ మరీనూ!...సునీ డైపర్ మార్చి , ఫీడ్ చేస్తూ ఆలోచించాను, మెలుకువెందుకొచ్చిందా!?... అని...
...కాసేపట్లో గుర్తుకొచ్చింది,కారణం... సిగ్గుతో మనస్సు చిమిడిపోతూంటే ,బలవంతంగా కళ్ళు మూసుకున్నాను వికాస్ కి ఇచ్చిన మాటని తలుచుకుంటూ...
...పసిదాని కేరింతలతో మెలుకువొచ్చిందీసారి...నేను కళ్ళు తెరవడం చూసిందేమో, దూరంగా పారిపోబోయింది ... దీనికి కూడా లోకువై పోయాను... అనుకుంటూ దాన్ని దగ్గరకి లాక్కుని ఫీడ్ చేద్దామనుకుంటూంటే వెల్క్రోవ్ విండోస్ అప్పటికే విడిపోయున్నాయి...బైటికి పొడుచుకొచ్చిన నిపిల్స్ చివర పాల చుక్కలు... దీనికీ తెలిసిపోయింది , ఆకలి ఎలా తీర్చుకోవాలో!... అనుకుంటూ దాన్ని దగ్గరకి లాక్కుని మిగిలిన నాలుగు చుక్కలూ ఫీడ్ చేసి లేస్తూంటే ఆయా వచ్చింది గదిలోకి...సునీ ని దానికి అప్పగించి , కాలకృత్యాలు తీర్చుకుని , బ్రేక్ఫాస్ట్ ముగించి , తీరికగా కాఫీ తాగుతూంటే...
...మళ్ళీ తెల్లవారుఝాము ఙ్ఞాపకాలూ!...ఎంత మరుల్చుకుందామన్నా మనస్సు లొంగదే!... ఉండబట్టలేక వకుళకి ఫోన్ చేశాను.
...చాలా సేపు తరవాత ఫోనెత్తి , నీరసంగా ...హలో... అందది...

...ఏమ్మా!...జాగారమా!?...మధు వచ్చేశాడేంటీ!?... అన్నాను...
‘...జాగారమా?...పాడా!?...తను సోమవారం వస్తాడు...’ అంది వకుళ , చిరాగ్గా...
...అందుకా అంత చిరచిరలాడుతున్నావ్!...మరేంటో కారణం?... అన్నాను , దాన్ని ఇంకాస్త ఉడికిస్తూ...
‘...ఏవుందీ!...నీ కలల జాడ్యం నాకంటుకుంది...’ అందది , అదే మూడ్ లో...
...చెప్పచ్చుగా అదేంటో!!...అన్నాను కొంటెగా...
‘...పెట్టేయ్!...ఇప్పుడే లేస్తున్నాను ...’ అందది విసురుగా ... సరే!...అంటూ కట్ చెయ్యబోతూంటే ...‘... పన్లు చూసుకుని నేనే చేస్తాలేవే!...’ అందది కాస్త మూడ్ ని అదుపులోకి తెచ్చుకుంటూ...
... ఓ గంట తరవాత అదే ఫోన్ చేసింది ... ఏం చేస్తున్నావే!?...అంటూ... అలక తీరిందా అమ్మాయిగారికీ!?... అన్నాను నెమ్మదిగా...
‘...అలకా, పాడా!...రాత్రంతా ...తెరలు తెరలుగా కలలే కలలు...తెల్లారగట్ల నాలుగింటికి పూర్తిగా మెలుకువొచ్చేసింది...ఆ దిక్కుమాలిన వాటి వల్ల!... ఓ అరగంటైనా మళ్ళీ నిద్దరట్టి చావదే!... ఎలాగో ఐదింటికి కన్నంటింది...ఇందాకా నువ్వు ఫోన్ చేశావ్ చూడు... దానికి ఓ ఐదు నిముషాలముందు , కొద్దిగా తెలివొచ్చింది...అదీ ఎందుకనుకున్నావ్?...ఆయా తో సహా నలుగురూ ఇల్లెగిరిపోయేలా అరుస్తూంటే!...ఇంతలో నీ ఫోనూ!...అందర్నీ సర్దుకునేసరికి ఈ టైమ్ అయింది...’ అంటూ సంజాయషీ చెప్పుకుంది వకుళ ...
...పర్లేదులే!... ఇంతకీ ఆ కలేంటో చెప్పు ...అన్నాను...

‘...అవో ...పా...డు...కలలు తల్లీ!... ఆ పిల్లిగడ్డం వాడు... అదేనే వికాస్ జూనియర్... ఏంటీ వాడి పేరూ!?...’ అంది వకుళ ...
...వెంకట్...అన్నాను...
‘...ఆఁ...వాడే!...ఆ వెంకట్ గాడు...వాడొచ్చాడమ్మా నా కలలోకీ!...’ అంటూ సాగదీసింది వకుళ...
...వాడెందుకొచ్చాడూ!?...సరే!...వచ్చాడ్లే!... ఏం ...చే...శా...డేం...టీ!?....అన్నాను
‘...ఏమీ చె..య్య...లేదు గానీ , ... ఎక్స్ రే కళ్లతో ఒళ్లంతా తడిమేసినట్లూ...దగ్గరకొచ్చినట్లే వచ్చి , మరుక్షణం మాయమైపోయినట్లూ... కొంగు లాగబోయి మానేసినట్లూ...అలా అంచెలంచెలుగా...ఊరించి...ఊరించి చంపాడు...ఐనా నీ సరసుడు నా కలల్లోకి రావడమేంటీ!?...’ అని వాపోయింది వకుళ

...నా సరసులందరితో ...చే...యిం...చు...కో...వా...లని కదా నీ కోరికా!...వెంకట్ గాడొక్కడే మిగిలిపోయాడు... అంచేతేమో!? .... అన్నాను వెక్కిరింపుగా...
...‘...ఛ!... అటు...వంటి...వన్నీ మానేద్దామనికదా అనుకుంట!...’ అంది వకుళ...
...ఈ ఒ...క్క...సా...రీ... అయింతరవాత మానేద్దాం!... అనిపించిందేమో నీ మనస్సుకి... అన్నాను ...
‘...ఛ...పోవే!...అక్కడికి నీకా కోరిక లేనట్టూ! ’ అంటూ గోమూగా విసుక్కుని సంభాషణ ని మరో వైపు తిప్పిందది...కాసేపు తరవాత ఫోన్ పెట్టేస్తూంటే ... నా కల గురించి చెప్పడం మర్చిపోయానే!...అనిపించిందికానీ ... మళ్ళీ వస్తే చూద్దాంలే!... అనుకుని , ఇంటిపనిలో పడ్డాను...
...కానీ ఆ రాత్రి కూడా మళ్ళీ...అ...వే...కలలు...పిచ్చెక్కించేశాయి... ఎలాగో లేచి , పనులు ముగించుకుని కాలేజీలొ పడ్డాను...
పొద్దున్న సెషన్ క్లాసులు ముగించేసరికి ఓపిక నశించింది... మధ్యాహ్నం సెషన్ లో స్టూడెంట్స్ ప్రాక్టికల్స్ రివైజ్ చేసుకుంటాం... అన్నారు... నెత్తిన పాలోశారు... అనుకుంటూ కుర్చీలో కూలబడిపోయాను...
వకుళ కి ఫోన్ చేద్దామని అనుకుంటూంటే అదే వచ్చింది‘...ఏమ్మా!...మళ్ళీ మొదలయ్యాయేంటీ కలలూ!... అంటూ...
...ఛ...ఏం లేదే!...అంటూ తప్పించుకోబోయాను...

...‘ చీకేసిన మామిడి టెంకలాంటి నీ మొహమే చెప్తూంది...ఫోజులు మానేసి విషయానికి రా!...’ అందది ,ధారాళంగా...
...ఇంత దారుణమైన కలెన్నడూ రాలేదే!...అన్నాను ఉపోద్ఘాతంగా... ఊఁ...అందది...
...నేనూ , వికాస్ చెయ్యీ, చెయ్యీ పట్టుకుని ఎక్కడికో వెళ్తున్నాం... ఇంతలో ఓ చిన్నసైజు గుంపు...మధ్యలో వెచ్చటి మంట... చాలా మందివి తెలిసిన మొహాలే... పలకరిస్తూ ,పలకరిస్తూనే నేనూ, వికాస్ దూరమైపోయాం... తనకోసం వెతుకుతూంటే ఎవర్నో తగిలి తూలిపడబోయి , చేతికి తగిలినదాన్ని పట్టుకోబోయాను...ఓ మగాడి దండ అది... అతడి చెయ్యి నా నడుంని చుట్టేసి నిలబెట్టాడు...పట్టు జారిపోతూంటే రెండో చెయ్యి కూడా ఉపయోగించాను...అతడు చిన్నగా నా వెన్నుపూసని , నిమిరి వెళ్ళిపోబోతూంటే కసిగా మళ్ళీ ప్రయత్నించాను...అప్పటికీ అంకదే!...అతగాడు సన్నగా నవ్వి , మెత్తగా నా పిరుదుల్ని పిసికి చీకట్లోకి మాయమయ్యాడే!...నేను బిత్తరపోయి దిక్కులు చూస్తూంటే ... అతగాడి దండ గానీ...మ...రో...టి... గానీ రెండు చేతుల్లోనూ పట్టవ్!!... అంది , పక్కనుంచి ఓ మత్తైన ఆడగొంతు... ఏంటో... ఆ...మ...రో...టీ!... అని రెట్టించానే పిచ్చిదానిలా!... అంత తెలీకుండానే ఇంతకాలం సంసారం చేశావేంటీ!?...అని వెక్కిరించిందా గొంతు!...

...ఛీ!... అనుకున్నాను...బుగ్గల్లోకి రక్తం ఎగ తన్నుతుంటే!...ఒళ్ళంతా వేడెక్కిపోవడంతో మెలుకువొచ్చేసిందే వకూ!...ఏంటమ్మా ఈ మనస్థితీ!...సజావుగా సంసారం చేసుకోనివ్వదా!?... అన్నాను బరువుగా ఊపిరి పీలుస్తూ...
...‘...రోలొచ్చి మద్దెలతో మొర పెట్టుకుందట...ఏంటీ వాయింపూ!...అని...అలా ఉంది మనిద్దరి పరిస్థితీ!...మనస్సుని అదుపులో పెట్టుకోవాలి...’ అందది , కాసేపు తరవాత... ...నేనేం మాట్లాడలేదు...
‘...ఐనా బ్రెస్ట్ ఫీడింగ్ చేస్తున్నాం కనుక ప్రమాదాలేవీ ఉండవుగా!?... ’ అందది ఇంకాసేపు తరవాత...
...ఏమో! చెప్పలేం...ఎందుకైనా మంచిది, స్టెరిలైజేషన్ గురించి మీ డాక్టర్ సునంద తో మరోసారి మాట్లాడవే!...అన్నాను...
‘...ఇద్దరం వెళ్దాం!... అపాయెంట్మెంట్ తీసుకుంటాలే!...’ అంది వకుళ , కుర్చీలోంచి లేస్తూ... ఆవిడ ఊళ్ళో లేదంది మర్నాడు...
...మరో వారం గడిచింది...
...ప్రయత్నం మీద ఖాళీ చేసుకుని వకుళని పట్టుకున్నాను ,లాస్ట్ అవర్లో...
...వకుళా!...నువ్వో రెండు సహాయాలు చెయ్యాలే!... అన్నాను ...
‘...మళ్ళీ ...వా...డు... కల్లోకొచ్చాడా!?... అందది వెక్కిరింపుగా...
...ఛ...అదేం కాదమ్మా!... అన్నాను ... వికాస్ పక్కన లేకపోయిన రాత్రుళ్ళు ఆ కలలు ఛంపేస్తూన్నా , ఎగతాళి చేస్తూందన్న బెరుకుతో...
‘...మరేంటీ!...’ అందది...

...మా ఇంటికి కంపెనీ వాళ్ళు ఇంటీరియర్ డెకరేషన్ చేయిస్తున్నారని తెలుసుగా!... అంటూంటే
‘...తెలీకపోడవేం?...మనిద్దరం కలిసేగా కలర్సూ , డిజైన్సూ సెలక్ట్ చేస్త!... ’ అంది వకుళ ...
...మధ్యలో అడ్డురాకు తల్లీ!...చెప్పేది విను... అనుకోకుండా ఓ నాలుగురోజుల వైజాగ్ ట్రిప్ పడింది...ఎల్లుండే ప్రయాణం...మనం చూసుకోకపోతే వర్కర్స్ చెత్త చెత్త చేస్తారుకదా! ... అంచేత నువ్వు వీలు చేసుకుని రోజూ సాయంత్రం మా ఇంటికెళ్ళి చూడాలి...ప్లీజ్... అన్నాను
‘...రాహుల్ గాడితో కష్టమౌతుందేమో!... మానేజ్ చేస్తాలే!... ఐనా ఎందుకీ సడెన్ ప్రయాణం!?...’ అందది
...చెప్తా విను!...అంటూ మొదలెట్టాను...
... ‘...సంధ్యా!...ఇవాళ వినోద్ ఫోన్ చేశాడు...మళ్ళీ అదే మాట!’ అన్నాడే వికాస్, మొన్నపడుకోబోయేముందర , ఓ ఓ నాలుగు రోజుల క్రితం మాట ని గుర్తు చేస్తూ...
... వినోద్ ఎవడని అడక్కు తల్లీ ... వికాస్ , చిన్నాన్న కొడుకు ...వైజాగ్ లో చదువు కుంటూన్న టైంలో తరచూ వచ్చేవాడింటికి...ఆమదాలవలస దగ్గర ఓ పల్లెటూరు వాళ్లది... ఓ నాలుగేళ్ళు చిన్న , వికాస్ కంటే... ఛాయ కూడా కాస్త తక్కువ...... రివటలా ఉండేవాడు ... సన్నసన్న స్ఫోటకం మచ్చలున్నా కళైన మొహం... వదినా , వదినా ...అంటూ సరదాగా నా వెంటే ఉండేవాడు!... ఆర్మీ ఆఫీసరయ్యాడు , ఇంజనీరింగ్ ఐన తరవాత ...కాప్టెనో , మేజరో!... ఏదో ఉంది రాంకు...రెండేళ్ళక్రితం తన పెళ్ళికి కూడా వెళ్ళాం... చక్కగా ఉంటుంది అమ్మాయి...ఎయిర్పోర్ట్ లో కనిపిస్తే ఇంటికి తీసుకురాలేదేం? బావున్నాడా!?... అన్నానే...
‘...వాడికేం!...దుక్కలా అయ్యాడు... గౌహతీ ఫ్లైట్ ఎక్కబోతూ రెండు మాటలు మాట్లాడి వెళ్ళిపోయాడు...ఈ సారి సంక్రాంతికి మనం కలిసితీరాలని వాడి పట్టుదల... టైం లేదురా , పైగా పసిపిల్లతో కష్టం! ... అంటే వినడే!... వాడి పేరు ఎనౌన్స్ అయ్యేసరికి ,...తరవాత ఫోన్ చేస్తా!... పరిగెత్తాడు...’ అన్నాడు వికాస్
...ఏవంటాడేంటీ?... అన్నాను...

‘...ఏవుందీ!...అదే పాట...అందరూ వస్తున్నారు...పైగా నాయనమ్మ ఒకటే చంపుతూంది...ఆఖరుసారి కనిపించండిరా! , ఉంటానో పోతానో!అంటూంది , సెంచరీ అయ్యేదాకా ఆవిడకేం కాదనుకో , అది వేరే విషయం!... ఈ మధ్య ఫ్లైట్స్ కూడా వచ్చాయిగా వైజాగ్ కి...అంచేత రావాల్సిందే అని పట్టు...భోగికి ఓ రోజు ముందర చేరుదాం , కనుము నాడు మధ్యాహ్నం బైల్దేరుదాం , మర్నాడు డ్యూటీకి వెళ్ళిపోవచ్చు ...ఏజెంటు చేత బుక్ చేయిస్తాను... అన్నాడు వికాస్...
...ఓరోజు ఆలస్యం ఐతే ఏంటో!?...... అన్నాను , వైజాగ్ లో అమ్మదగ్గర ఓరోజు గడపడానికి గబగబా మనస్సులో ప్లాన్ వేస్తూ ...
‘...మీ టీచింగు జాబ్స్ కి ఏం పర్లేదుకానీ నాకు వీలుకాదు!...’ అంటూ నన్ను దగ్గరకి తీసుకోబోయాడు...
...ఆహాఁ!... అక్కడికి నువ్వొక్కడివే మీ కంపెనీ ని ఉధ్ధరించేవాడివి!!...అంటూ దూరంగా జరిగాను...
...‘...ఎహె!...ఫోజు కొట్టకు!...’ అంటూ తను , నన్నాక్రమించుకుంటూంటే ఓ ఆలోచన తట్టింది... అమలు చేశాను కాసేపు తరవాత ... ముక్కనుము మధ్యాహ్నం బైల్దేరుతే!...మర్నాడు డ్యూటీకి వెళ్ళిపోవచ్చు!...ఏవంటావ్!?...అన్నాను...తనకి వీలుగా సర్దుకుని , చిన్నగా ఎదురొత్తులిస్తూ
...ప్రయత్నిస్తా!...అన్నాడు రొప్పుల మధ్య...

...ప్రయత్నిస్తా!...అనడం కాదు ... చేసి తీరాల్సిందే!...అని సన్నాయి నొక్కులు నొక్కుతూ తనని అల్లుకుపోయానమ్మా...
‘...ఇంకేముందీ!...కుదేలైపోయుంటాడు...అంటే నాలుగు రోజులు ఎంజాయ్ చేసొస్తావన్నమాట!...గో ఆన్!...’ అంటూ కుర్చీలోంచి లేచిందే , ...‘...ఇది మొదటిది...మరి రెండో సాయమేంటో?...’ అంటూ మళ్ళీ కూర్చుండిపోయింది...ఇంతలో వకుళ మొబైల్ లో మెసేజ్ సిగ్నల్ బ్లీప్ అయింది...
‘...డాక్టర్ సునంద దగ్గర్నుంచే!... ఇవాళ గానీ , రేపు గానీ రమ్మంది...’ అందది మెసేజ్ చూసి...
...అమ్మయ్య!... అదే రెండో సాయం!... అన్నాను ...
‘... మరింకేం!... రేపెళ్దాం...’ అంది వకుళ... రేపు వీలౌతుందో కాదో!...ఇవాళే , ఇప్పుడే వెళ్దాం... అని పట్టుబట్టాను...
‘...అలాగే తల్లీ!...నడు...’ అంటూ లేచిందది...
... డాక్టర్ సునందని కలిసి, చెకప్ చేయించుకుని , పిల్లల్ని చూపించిన తరవాత లాప్రోస్కోపీ మాటెత్తాం...
...‘...మీ మొగుళ్లని పంపించమని ఎప్పుడో చెప్పాగా!?...’ అందావిడ...
... వాళ్లకి తీరికుండటంలేదు... అని గొణిగాం...
...అంత అవసరమా లాప్రోస్కోపీ? బ్రెస్ట్ ఫీడింగ్ చేస్తున్నారుగా!... అందావిడ , మా కళ్లల్లోకి గుచ్చి ,గుచ్చి చూస్తూ...
​
Next page: Update 65
Previous page: Update 63