Adultery భర్తల మార్పిడి (Husband Swap) [Completed]

...‘...జాయంటేంటీ!...అంతా నీదే! అంది వకుళ ...
...నాకొళ్లు మండి పోయింది...ఆ వినోద్ గాడి ముక్కూ ,మొహమూ ఎరగవ్ గానీ , వాడ్ని వెనకేసుకొస్తావా!?... మిత్రద్రోహి!... అంటూ దాన్ని తిట్టాను...
...‘...పోవే!... అంత తొందరగా కార్చే...సు...కునే వాడైతే...నిన్నెలా తృప్తి పరచగల్డూ!...సర్లే... కానీ కధ!!... అందది నా మాటని కొట్టిపారేస్తూ...
...సర్లే ,విను... మత్తుగా కళ్లు మూసుకుని...ఆ..ఊ...పు...ల సుఖం... అనుభవిస్తూంటే ...ఫా...ఠ్ఠ్.. మంటూ చప్పుడూ!... ఆఁ...ఎక్కడోలే!... అనుకుని... కళ్లలాగే మూసుకునుండిపోయానే కళ్లిప్పకుండా!...కాసేపట్లో మళ్ళీ , మళ్ళీ అదే చప్పుడ్లు...బా...గా దగ్గర్నుంచి... దాంతో అర్థమైపోయింది...విషయం... ...ఏంటీ పనీ!?...ఇంక ...వి...ది...లీ!... అని గొణుగుతూ వాడి చెవి తమ్మని మునిపంటితో కొరికానే!...
...ఏం...పనీ?...నాకిం...కా...కాలే!... అంటూ నా ఒ...ళ్ళం...తా...నలిగిపోయేలా!...పక్కటెముకలు విరిగిపోయేలా కౌగిలింత బిగించేశాడే మొఱటు వెధవ!... అని నేనంటూంటే...

...‘...తప్పంతా నీదగ్గరెట్టుకుని వాడ్నెందుకు తిడతావ్?...’ అంటూ మళ్ళీ వాడ్ని వెనకేసుకొచ్చింది వకుళ
...ఏంటే?...ఏంటీ నీఉద్దేశ్యం?...వాడు ...పనికట్టుకుని...ఆ...పాడు...చప్పుడు చేస్తే...తప్పు నాదౌతుందా?...అంటూ దాని మీద విరుచుకు పడ్డాను...
‘...ముమ్మాటికీ నీదే!...’ అంది వకుళ వెనక్కి తగ్గకుండా!...
...ఎలాగో చెప్పి నన్నొప్పించు...లేకపోతే...నిన్నూ...వాడినీ కలపను అంటూ హెచ్చరించాను...
...‘...సరే విను...వాడు...నా...కిం...కా...కాలే!... అన్నాడని నువ్వే చెప్తున్నావా!... అంచేత ...ఆ ...జి...గ...టం...తా...నీదే!... అది , వాడి అరచేతుల్లోకి చేరడం వల్లే నీ పిర్రలు పట్టు తప్పుంటాయ్ ...ఫా...ఠ్ఠ్...మని చప్పుడయేలా నీ మొత్త వాడి మొత్తని...ఢీ...కొట్టుంటుంది...’ అందది కన్ను గీటి...
...ఛీ!... మరైతే ...వాడంతలా...బ...లు...పు... పెంచీసేసుకుని...నా పూ గోడల్ని ...సా...గ...దీసీడం...తప్పుకాదీంటీ ?... అన్నాను కోపంగా...
...‘...దానికీ నువ్వేకారణం...వాడు నీ పిర్రలనట్టుకుని ఎంత పై కెత్తినా , చప్పుడు లేకుండా , నెమ్మదిగానే దింపుకున్నాడన్నావా!...’ అంటూ నా మొహం లోకి చూసిందది...
...ఊఁ...కొట్టాను...మరో దారిలేక...

...‘... అలా ఎత్తినప్పుడూ , దింపేప్పుడూ నీ చనుమొనలు వాడి పెదాలకీ , స్థనాలు వాడి గరుకు చెంపలకీ రుద్దుకుని , రెచ్చగొట్టాయేమో! ...అంచేతే...వాడి బ...లు...పలా...అలా...పెరిగిపోయిందేమో!...సో!... తప్పంతా నీదే!...ఒప్పుకుంటావా!!...’ అంటూ నా పిర్రలమీద ఢంకా బజాయించి...మరీ అడిగిందది...
...ఎలా ఒప్పుకుంటానూ!?...అప్పటికింకా నాఒంటిమీద బ్లౌజ్ ఉందని గుర్తుంచుకో!... అన్నాను...
‘...బ్రాసియరు లేదుకదా!... ఇంక , బోడి బ్లౌజు!...అదీ ఒక అడ్డేనా!...పడుక్కునేటప్పుడు నువ్వెలాంటి వేసుకుంటావో నేను చూళ్ళేదూ!... వాడి మొదటి ఊపుకే బైటికి తోసుకొచ్చేసుంటాయివి ...’ అంటూ చురుగ్గా నా స్థనాలమీద ఓ జెల్ల ఇచ్చుకుని... ‘...ఫోజు కొట్టక ఒప్పేసుకో!...’ ...అంటూ దూరంగా జరిగిపోయింది వకుళ...
...దాని మాటల్తో ఆరోజు రాత్రి ఏ బ్లౌజ్ వేసుకున్నానా!...అని గుర్తు తెచ్చుకున్నాను... అది నా లూజు బ్లౌజుల్లో ఒకటి... అడుగు హుక్కు విప్పే ఉంచుకుంటాను , కాస్తఫ్రీ గా ఉంటుందనీ , ఓ రాత్రివేళ ...అవ...సర...మైతే పైకెత్తుకుని గుబ్బల్నప్పగించీడానికి వీలుగా ఉంటుందనీ ! ... మిళింద్ గాడి విత్తనం మా ఇద్దరి కడుపుల్లోనూ పడ్డ తరవాత ట్విన్స్ కోసం మా రెండు జంటలూ జాయెంటు వ్యవసాయం చేసే రోజుల్లో , ఓ రాత్రి అలాంటి బ్లౌజ్ దాని కళ్ళబడిపోయాను... ‘...ఏంటే ఈ బ్లౌజూ!?... అని వెంటనే అడిగేసిందది...

కాసేపట్లో మీ ఆయనెలాగూ ఒలిచేశేదేగా!... తనకి ఇబ్బంది ఉండకూడదనీ!... అని తప్పుకున్నాను ...ఆ మాట గుర్తుకి రావడంతో... ఒప్పుకోక ఛస్తానా తల్లీ!...ఎప్పటెప్పటి విషయాలో గుర్తుపెట్టుకునే దానివి కూడానూ!... అన్నాను గుఱ్ఱుగా...
‘...గుడ్...మరి నీ ప్రామిస్ సంగతేంటీ?...’ అందది సిగ్గులేకుండా పళ్ళికిలిస్తూ...
...నిన్నూ , నీ మొగుడ్నీ , నీ పిల్లల్నీ మా గెస్ట్ రూంలో పడుకోబెట్టి...ఓ రాత్రి వేళ వినోద్ గాడ్ని ఆ గదిలోకి విదుల్తాను చూడు ...అప్పుడెలా నవ్వుతావో చూస్తాగా!... అన్నాను కసిగా
‘...ఎప్పుడో అది!...’ అంటూ నిష్టూర్చి...‘...సర్లే!...ఆ తరవాతేం చేశావ్?...’ అందది...
...ఏంచేస్తానూ!...అమాంతం వెనక్కి పడిపోయాను...వాడ్ని మీదడేసుకుంటూ!... అన్నాను
‘...ఎందుకు చేశావే ఆ పిచ్చిపనీ?...వెన్నెముక సవ్యంగా ఉండడం ఇష్టం లేదా?...’ అందది కంగారుగా...
...బాడీ వార్మప్ అయుండడంతో ఏమీ కాలేదులే!...ఐనా ఎందుకేంటీ?...వాడ్ని వీలైనంత తొందరగా ...కా...ర్పిం...చి... పంపించేయాలనీ! ... అన్నాను...
‘...అహ్!...నీ పేటెంట్ పనా!?...’ అంటూ కొంటెగా కన్ను గీటి... ‘...సర్లే...కానీ!...’ అందది
...నా పేటెంటేంటీ!...నా కటువంటివేం లేవు...ఐనా ఏంటదీ?...అంటూ ఎదురుదాడి చేశాను , దాని ఉద్దేశ్యం నేను గ్రహించినా...
... ‘... ఫోజు కొట్తకు...కందిపోయిన నీ బుగ్గలే చెప్తున్నాయిలే నీకర్థమైపోయిందని...చెప్పీమంటావా!...’ అంటూ బెదిరించింది...
... వెనక్కి తగ్గడమెందుకని ...చాతనైతే చెప్పవే!... అని ఛాలెంజ్ చేశాను...
...ముచ్చటగా ఉంది కదూ!...విను... మగాడి...ఒట్ట...లొత్తీసి...కార్పించేపనేదో ఉన్నచోటే చెయ్యచ్చుగా!?...’ అంది వకుళ...
...ఛీ!...ఎంత ...ప...చ్చి...గా చెప్తావే!!... అన్నాను సిగ్గుతో ముడుచుకుపోతూ...
...‘...ప...నె...లాగూ చేశేశావ్...చెప్తే తప్పొచ్చిందా!...ఆ సిగ్గులు మరో మగాడికోసం దాచిపెట్టి , తరవాతేం జరిగిందో చెప్పు...’ అంది వకుళ...
...మరో మగాడు కూడానూ!......వీడే లాస్టు... ఇక పైన నామొగుడూ , నీమొగుడూ తప్ప మరొకడ్ని దగ్గరకి రానిచ్చే ప్రశ్నే లేదు... అన్నాను...
’...అదీ చూద్దాం!... కధ కానీ!...’ అందది...
... విను...నిజానికి మొదటి పొజిషన్ లో కూడా ప్రయత్నించానమ్మా!...అందితేగా!?... అంచేతే జనవరి చల్లటి నేల మీద వాడితో సహా వెనక్కడిపోయాను... అన్నాను...

‘... ఇంకెక్కడి చల్లదనం!...మీ ఒంటి వేడితో గదే వేడెక్కిపోయుంటుంది...’ అంది వకుళ...
...ఆపు తల్లీ నీ ఉత్ప్రేక్షలూ!...ఐనా ఓ మాట ఒప్పుకోవాలి...ఎందుకో గానీ...నేలంత చల్లగా లేదే!...అన్నాను...నిజాయతీగా...
...‘...ఒప్పుకుంటావా, నే చెప్పిందే కరెక్టనీ!...ఎంత...సేపు...చే...యిం...చు...కున్నావ్!?...అ...దె...న్ని...సార్లు చేశావ్...అంది వకుళ , కుడి చేతి వేళ్ళతో ...ఏవో... ఒత్తు...తూన్నట్లు కొంటెగా సైగ చేస్తూ...
...ఛీ!...ఆపు ఆ పాడు సైగలూ!... అంటూ దాని చేతిమీద ఓ దెబ్బేసి... ఓ పక్క జారిపోతూంటే టైం చూడ్డం ఎక్కడా!...అ...దో...రెండు సార్లు చెయ్యాల్సొచ్చింది... అన్నాను సన్నగా , నేనూ దాని లాగే చేతివేళ్ళాడిస్తూ...
‘...జారిపోడం ఎందుకూ?...’ అందది , అయోమయంగా
...గచ్చు నేలలు కదమ్మా!...బలే నున్నగా ఉంటాయ్ లే!...అందులో పాతకాలపు ఇళ్ళాయే!...వాడకం తో మరింత నున్నబడతాయి...అది చాలనట్లు ఈ దిక్కుమాలిన ...జి...గ...టొకటీ!...అన్నాను సిగ్గుగా...
‘...ఒహ్!...అదా!...మాంచి ఊటమీద ఉండుంటావ్...అదీ కారణం!...చెప్పుకో ఎలా జరిగిందో!...’ అందది , నవ్వుతూ...
...వాడ్ని మీదకి లాక్కుంటూ వెనక్కి విరుచుకు పోయానని చెప్పానా!...వాడూ గ్రహించాడేమో నాఉద్దేశ్యం...ఓ చేతి మీద నాబరువు అవలీలగా ఆపి...మరో చేతి ఆసరాతో తన పొజిషన్ మార్చుకుని , ఆ పైన నన్ను నెమ్మదిగా నేలమీద పడుకోబెట్టి నా తొడలమధ్య సర్దుకుంటూంటే నేనూ పంగలిప్పుకుని...ఎదురు చూశానే!...

...వాడి చెయ్యి నా పొత్తికడుపు మీద పడింది...చేతి వేళ్ళు కాసేపు నా బొడ్డు చుట్టూ తారట్లాడి , ఆ పైన తొడలమధ్య అటూ , ఇటూ కదులుతూంటే , పోనీ కదా అని పట్టుకుని సరైన చోటికి చేర్చుకున్నా...
వెంటనే వాడి...త...డి... గుండు స్పర్శ...మొదట బొడ్లో , ఆ పైన పొత్తి కడుపుమీదా , ఆ తరవాత నా తొడల మీదా , ఆపైన నా తొడ మూలాల్లో తగులుతూంటే తట్టుకోలేక , లటుక్కున వాడి ...మ...డ్డ...నట్టేసుకుని , ...సరైన...చోట...దోపేసుకుని , సన్నగా...ఊఁ... అన్నానే...అంటూ చెప్పుకుపోతూంటే...
...‘...కన్నెపిల్లాడనుకుని చేశావే ...ఆ...పనీ!...’ అంది వకుళ బొంగురుగా...
...కన్నెపిల్లాడేంటే నీ మొహం!...పై తోలూడని కుఱ్ఱగాడను , సరిగ్గా ఉంటుంది...అదలా ఉంచు... నాటకాలాడుతున్నాడన్న విషయం చీకట్లో తళుక్కుమని మెరిసిన వాడి పళ్లని చూడగానే తెలిసిపోయిందిలే!...దాంతో ఒళ్ళు మండిపోయి , వాడి...దా...న్ని...విదలకుండా అ...క్క...డే ...పట్టుంచి , కాళ్ళ మడమల్ని వాడి అట్టడుగు వెన్నుపూస మీదేసి నా మీదికి లాక్కున్నానే...
...అబ్బ! అపర దుష్టుడే వాడూ!... ఏంచేశాడో గానీ... నాకళ్ళు బైర్లు కమ్మేలా ...గెం...టా...డే!...తల్లీ!......ఛం...పే...శా...వ్ర్...రా!...అని అరుద్దామనుకునే , మొగుడూ ,పిల్లలూ పక్కనే ఉన్నారన్న విషయం గుర్తురావడంతో గబుక్కున పక్కనే జీరాడుతున్న చీరకొంగుని నోట్లో కుక్కుకుని.... అని నే చెప్తూంటే...
...వకుళ కిసుక్కున నవ్వి , ఏదో అనబోయిందే! , ...ఎందుకో ఆగిపోయి , కానీ ,కానీ ...అన్నట్లు చెయ్యూపింది... దాన్ని నిలదీద్దామను కున్నదాన్నే! ...పనిగట్టుకుని కెలకడమెందుకూ!... అనిపించి...

...ఆ యెదవ జుత్తట్టుకుని మీదకి లాక్కుని , బిఱ్ఱుగా వాటేసుకున్నానే!... వెంటనే వాడి పాదాలగోళ్ళు ... పిఱ్ఱల మధ్య , ఆ...పాడు ... రంధ్రాన్ని కెలకడం మొదలెట్టాయే!...ఛీ!...అనుకుని , మొత్తనింకాస్త పైకెత్తి , ముందుకు జరిగేసరికి , ఎలా వీలైందో తెలీలేదుగానీ...నా పిర్రలు వాడి పాదాలమీద ఆనాయి...వాడి వృషణాలు నా పూపెదాల్ని ఒత్తేస్తున్నాయి...
...మా శరీరాలు అంతగా అతుక్కుపోయున్నా...ఎలా వీలుచేసుకుని...మొత్త కదిపాడోగానీ , పూ...గోడల్ని ఒరుసుకుంటూ , వాడి అంగం , సుతిమెత్తగా , ముందుకీ వెనక్కీ కదులుతూంటే , భలే సుఖంగా అనిపించి , వాడి భుజంమీద గెడ్డం ఆన్చి కళ్ళు అరమోడ్పుగా మూసుకున్నానే! ...అలా...కింది...పని జరిగిపోతూండగానే స్థనాల కుదుళ్ళలో వాడి చేతివేళ్ళ కదలిక !
...కితకితలనిపించడంతో కదిలాను ...అవి నెమ్మదిగా గుబ్బల మీదకి పాకాయి... అబ్బ!...ఎంత పొడుగో వీడి చేతులూ! ...అని తృప్తిగా ఒళ్ళు విరుచుకుంటూంటే!... వాడి వేళ్ళు చనుమొనల్నందుకుని చిత్తమొచ్చినట్లు మెలిపెట్టేశాయే!...ఇష్ష్!...ఒద్దూ!...అని విలవిల్లాడిపోతూ ఒళ్ళు మెలికలు తిప్పేశానే!...అప్పటికీ విదలక పోడంతో...ఛీ!...ఇంత దగ్గరగా జరగడం నాదీ బుధ్ధి తక్కువ!... అనుకుని , కాపుకోసం మడమల్ని వాడి పిర్రలకొత్తేస్తూ అమాంతం వెనక్కి విరుచుకు పోయానమ్మా !...

...పడిపోతాననుకున్నాడా ఏమో! తన చేతుల మీద నన్నాపి , నెమ్మదిగా నన్నువెలకిలా పడుకోబెట్టి , అరచేతుల బోటు మీద ముందుకొంగి , పాదాల్తో నా మొత్తని పైకి లేపుకుంటూ , తన మొత్తని నెమ్మదిగా కదపడం మొదలెట్టాడు ... మా మొత్తలమధ్య ఎడం పెరిగేకొద్దీ వాడి స్పీడు పెరుగుతూ పోయింది... గుబ్బలూగిపోతూండడంతో నల్లపూసలగొలుసూ , మంగళసూత్రం బిళ్ళలూ ...స...ర్రు ...స...ర్రు...మంటూ రాపాడిపోయాయి... ...ఇక చాలూ!...అని సన్నగా అన్నాను , మోచేతుల మీద పైకి లేచి... ఐనా వింటేనా వాడూ
... మొరటుగా నన్ను వెనక్కి తోశేసి ... కసి కసిగా దంచుతూనే పోయాడు...
ఇంకిలా కాదని , ఓ చేత్తో వాడి జుత్తుచ్చుకుని పైకి లేచి , రెండో చేతి వేళ్ళని యుధ్ధభూమి కి చేర్చి... వాడి ఒట్టలందుబాటులోకి రాగానే లటుక్కునట్టుకుని క...సు...క్కు...నొత్తేశానే!...అంతే!... బరువంతా నామీదేస్తూ మీదడిపోయి , భళ్ళుమని చిప్పిల్లిపోయాడే వాడూ! ...ఎంత తృప్తి గా అనిపించిందోనే పిల్లా!... అంటూ ఆపాను...
‘...ఎందుకనిపించదూ!... అవునూ! అం...తా... పోయించుకున్నావా!...’ అంది వకుళ...
...ఆహా!...పట్టినంత పట్టగా , ఎంతపొర్లిపోయిందో! ...పొద్దున్న మంచం దిగుతూంటే దానిమీద కాలు పడిందేమో! ... జారినప్పుడు తెలిసింది...
...సిగ్గు మాలిందానా!... కాప్సూలు కూడా దగ్గర లేదని గుర్తు రాలేదే!...’ అని తిట్టింది వకుళ...
...అదేకదే ఒచ్చిందీ!...ఆక్షణానికవేవీ గుర్తురాలేదే!... అన్నాను...
‘...సర్లే!...సునందతో మాట్లాడుదాం!...ఇది చెప్పు ...వెంటనే వాడ్ని పంపించేశావా!?....’ అంది వకుళ...
...వాడెళ్ళలేదు... అన్నాను ...పక్కచూపులు చూస్తూ...
‘...మరేం చేశావ్?...’ అంది వకుళ...
...మళ్ళీ ఛాన్సిస్తానని చెప్పేదాకా వెళ్ళలేదు వాడు...అన్నాను...సిగ్గుగా...
‘...ఎలా చెప్పావే!?... రిస్కు తెలీలే!...’ అందది...
...అకస్మాత్తుగా ఒక ఆలోచన బుర్రలో మెరవడంతో రిస్కు లేదనిపించింది...అంచేతే ధైర్యంగా ఒప్పేసుకున్నాను... అన్నాను...
‘...ఏంటదీ!?...’ అంటూ కూపీ లాగింది ...

...ఈ మాట విన్నావా ఎక్కడైనా!... శరీరపు అవసరాలు... అదే!... ఆకలీ , నిద్రా , మలమూత్ర విసర్జన , మైథునంలో మద విసర్జన...వంటివి తృప్తిగా జరిగాయనుకో!...ఆ పైన బుఱ్ఱ పాదరసంలా పరిగెడుతుందంటారు... పైవాట్లో ఆఖరుది అద్భుతంగా జరిగిపోడంతో ఆ ఆలోచన తట్టింది...
నీకూ తడుతుందేమో!?...ఆలోచించు!...కధ నడుస్తూంటే అదెలాగూ బైట పడుతుంది...అన్నాను...
‘...సస్పెన్సా?!...సర్లే!... కానీ నీకధ!...ఈలోగా తడితే చెప్తాలే!...’ అంది వకుళ...
కాసేపు వాడి బరువుని భరించి ...ఇంక లే!... అన్నానే ... వాడి వీపూ , ఒళ్ళూ నిమురుతూ ... ...ఛీ వదినా!...మళ్ళీ నిన్నలాగే చేశావ్!... అంటూ నా చెవిలోగునిశాడేకానీ లేవలేదు... ...సారీరా!...మరోసారి చూద్దాంలే!... అన్నాను ... ...అదెప్పుడో చెప్పు...అంటూ మొండికేశాడు
...ఎల్లుండి వైజాగ్ లో... ఫోన్ చేసి టైం చెప్తా!...అన్నాక గానీ వాడు లేవలేదే!...
‘...నిజంగానే నీకు సిగ్గులేదే!...చుట్టూ అంతమందెట్టుకుని రంకుమొగుడ్ని ఆహ్వానిస్తావా?... ’ అంది వకుళ...
...ఎలా వీలు చేసుకోవాలో తరవాత చూసుకోవచ్చు... ముందస్తుగా వీడ్ని పంపించాలనీ!...అంటూ సాగదీశాను...
‘...కబుర్లు చెప్పకే! పోటుచాల్లేదను , ఒప్పుకుంటాను...’ అంది వకుళ అప్పటికీ విదలకుండా...
దాంతో ఒళ్ళు మండిపోయింది నాకు... కడుపు నిండినమ్మకి మొగుడాకలేం తెలుస్తుందన్న సామెత ఇందుకే వచ్చింది... అన్నాను కోపంగా
‘...అదేంటీ!...’ అందది...

... మా ఇంట్లో మీకు దొరికిన ఏకాంతం మాకు దొరికిందేంటీ!...అన్నాను
‘...మేమూ , మీరూ...అంటావేంటీ?...క్లియర్ గా చెప్పెహె!...’ అంటూ విసుక్కుందది...
...అదే!...మా ఇంట్లో వెంకట్ గాడితో ఏ పోరూ , పొక్కూ లేకుండా , రెండు రోజులు తృప్తి గా మా మంచం మీద పొర్లావా!...మరి నేను!? ...ఎవరు చూస్తారో!...అని భయపడుతూనేగా ...చేయించు...కుంట!... అటువంటప్పుడు నాకు నచ్చినవాడితో ఒక్క గంట ఏకాంతంగా గడిపితే తప్పేంటో!...అన్నాను...
‘...సర్లే తల్లీ!...లెంపలేసుకుంటానూ!...వాడ్నెలా పిలిపించుకున్నావ్?...ఏ హోటల్ లో రూం బుక్ చేసుకున్నావ్?...ఎలా...ఎలా...చేయించు కున్నావ్!... అన్నీ చెప్పుకో వివరంగా!...’ అంది వకుళ...

...రంకు మొగుడితో హోటల్ రూం కెళ్ళడం కూడానూ!...అదీ పుట్టి పెరిగిన ఊళ్ళో!...బైట పడితే అభాసు పాలైపోమే!...అంచేత సునీ తో సహా ఇంటిల్లిపాదినీ సింహాచలం పంపించేసి , వినోద్ గాడ్ని దర్జాగా మా ఇంటికే పిల్చేశా!...అన్నాను కాస్త గర్వంగా...
‘...సిగ్గుమాలిందానా!...ఎలా మోసం చేశావే అందర్నీ!...వివరంగా చెప్పుకో!...’ అంది వకుళ...
...చెప్తున్నాగా!...ఓపిక పట్టు ... ఈ సంవత్సరపు సంక్రాంతి రోజు వినోద్ గాడి వాయింపుతోనే శుభంగా మొదలైందా!...మరో రౌండుందనేది అప్పుడే రూఢై పోయిందా!... ఆ ఉత్సాహంతోనే కొత్తచీరా , తెచ్చుకున్న మాచింగ్ నెక్లెసూ సింగారించి , పిల్లలకి కొత్తబట్టలేసి , ఇల్లంతా కలయదిరుగుతూ , అందరితో కబుర్లు చెప్పేస్తూనే , మర్నాటి ప్రోగ్రాం ఆలోచించేశాను...
...భోజనాలైపోయింతరవాత కాసేపు నడ్డి వాల్చి , నా ప్లాన్ కి తుది మెరుగులెట్టి ప్రశాంతంగా ఓగంట సేపు రెస్టు తీసుకున్నాను... మూడింటికల్లా లేచి , కాఫీలు తాగి , అందరికీ ...వెళ్ళొస్తాం...అని చెప్పుకుని తెలిసినవాళ్ళ కార్ లో వైజాగ్ చేరాం , ఓ రెండు గంటలట్టింది మా ఇల్లు చేరేసరికి...
...ఎన్నాళ్ళైందే పిల్లా నిన్ను చూసీ!...ఇదేంటే సునీ ఇంత చిక్కిపోయిందీ!?...ఎంత పాడైపోయార్రా పిల్లలూ!... ఓపికగా ఉండటంలేదానీకూ ...అంటూ మా అమ్మ ఆప్యాయపు పలకరింపులమధ్యా ... రావోయ్!...బాగున్నావా!?...ఎన్నేళ్ళైంది మా ఇంటికొచ్చి... అంటూ వికాస్ కి మా నాన్నగారి అల్లుడి మర్యాదలమధ్యా ... ఇంట్లోకెళ్ళాం...

...కాసేపట్లో పిల్లా ,మేకాలతోసహా తమ్ముళ్ళూ , మరదళ్ళూ దిగారు , రెస్పెక్టివ్ అత్తారిళ్ళ ట్రిప్పులు పూర్తి చేసుకుని...ఇక చూడు , పిల్లల పరుగులతో ఇల్లంతా గోలగోల... పెద్దాళ్ళందరం వెనక వసారాలో కూర్చుని కబుర్లు మొదలెట్టాం... ఇంతలో పెద్దతమ్ముడికొడుకు పరిగెత్తు కొచ్చాడు వికాస్ దగ్గరకి ... మామయ్యా!...నీ కోసం కరుణాకర్ అంకుల్ వచ్చారంటూ ...
నా వైపు అదోలా చూస్తూ లేచాడు వికాస్... ....వస్తున్నామని ఫోన్ చేశావా?....అన్నాను కష్టం మీద నవ్వాపుకుంటూ... తను సమాధానం చెప్పేలోపలే... ‘...ఓ రెండ్రోజుల క్రితం కనిపిస్తే మీరొస్తున్నారని నేనే చెప్పాను ’... అంటూ లేచాడు పెద్ద తమ్ముడు ... రావయ్యా... అంటూ మా నాన్న లేచేసరికి చిన్నతమ్ముడూ లేచాడు...
‘...సుశీల చాలా మంచి పిల్ల...పిల్లలు లేరని ఒకటే తపన ... ఈ మధ్యే భగవంతుడు కరుణించి ఓ మగ నలుసుని ప్రసాదించాడు...’ అంది మా అమ్మ...అవునన్నట్లుగా తలలూపారు మా మరదళ్ళు...
కరుణాకర్, సుశీలా వాళ్లు మాఅమ్మా వాళ్ళింటికి దగ్గర్లోనే ఉండేవాళ్ళు చాలాకాలం... అంచేతే పిల్లలతో సహా అందరికీ బాగా పరిచయం...ఈ మధ్యే ఇల్లు కట్టుకుని దూరంగా వెళ్ళారు... చెప్పాగా వాళ్ళ గురించీ!...గుర్తొచ్చారా?... అంటూ వకుళ వైపు చూశాను...
‘...ఆహా!...గుర్తురాకేం తల్లీ!...పెద్ద జాణ లాఉంది...అంచేతే గుట్టుచప్పుడు కాకుండా గ్రంధం నడిపింది ఆ సుశీలమ్మగారు!... నీ లేటెస్ట్ సవితి ... కదూ!...’ అంది వకుళ వెటకారంగా..

...సర్లేవే!...మొగుడి సహకారం ఉంటే ఏదైనా సాధ్యమే...మనకడ్దొచ్చే రకమేమీ కాదులే!...విను...ఓ పావు గంట తరవాత నాకూ కబురొచ్చింది రమ్మని... కాఫీలూ వగైరాలుచ్చుకుని వెళ్ళాం , నేనూ ,మరదళ్ళూ...
‘... బాగున్నారా!...’ అంటూ ఆప్యాయంగా పలకరించాడు కరుణాకర్ గారు...కాసేపు కబుర్లైన తరవాత ...‘...సుశీల మిమ్మల్నీ , పిల్లల్నీ చూడాలని తెగ ఆరాట పడిపోతూంటే ,తీసుకొస్తానని నేనే బయల్దేరాను , మా కొత్తిల్లు కూడా చూడచ్చనీ...రా వికాస్!...మళ్ళీ దింపేసే బాధ్యత నాది...’ అంటూ ఆహ్వానించాడతడు...
...‘...గాజువాక కెళ్లిరావాలి , మరోసారొస్తాంలే!...’ అంటు తప్పించుకోబోయాడు వికాస్...
...‘ మళ్ళీ ఎప్పుడొస్తారో!... ఓసారి పంపించండి బాబయ్యగారూ!...ఓ రెండు గంటల్లో దింపేస్తా!...’ అంటూ మా నాన్నని బ్రతిమాలాడు అతగాడు...
...‘ సరే!...వెళ్ళిరండిగానీ భోజనాలకి ఇంటికొచ్చేయాలిసుమా! ...’ అంటూ పర్మిషనిచ్చేశారు మా నాన్న...

‘...మళ్ళీ తనెక్కడ వెనక్కొస్తాడుగానీ...నా కారు తీసికెళ్ళు బావా!...నీకు తెలియని వైజాగ్ కాదుగా!...నేనే వచ్చేవాడ్ని కానీ ఏదో పనిపెట్టారు ఆడాళ్ళు...మేం అన్నయ్య కార్లో వెళ్లొస్తాం...’ అన్నాడు మా చిన్నతమ్ముడు... ఇక తప్పక , ... మేము రాం...అని మొరాయిస్తూన్న పిల్లల్ని బుజ్జగించి , అందరం తయారై బయల్దేరాం ఓ అరగంటలో... కరుణాకర్ గారి కార్ వెనకే నడిపించాడు వికాస్ , ఎంత మారిపోయింది వైజాగ్!...అనుకుంటూ...
...వాళ్ళిల్లు చేరగానే ...రండి రండి అంటూ ఎదురొచ్చింది సుశీల , అత్తగార్నీ , అప్పుడే నడక నేర్చుకుంటూన్న ఓ ఏడాది వయసున్న కుర్రాడ్నీ వెంటెట్టుకుని...
...సుశీలా , కరుణాకర్ మాంఛి రంగున్నజంటైనా , కుఱ్ఱగాడి రంగుమాత్రం చామన ఛాయ కన్నా కాస్త మెరుగు...అంతే!...అదీ పాల తెలుపనుకుంటా!...కాస్త పెద్దైన తరవాత నా చిన్నకొడుకులా తయారౌతాడు , అచ్చు వికాస్ లా!...ఎలా సర్ది చెప్పుకుంటున్నారో వీళ్లు...అనుకుంటూ కారు దిగాను...
‘... అమ్మా!...అచ్చు చిన్నాలాగున్నాడు కదే ఆ పిల్లాడు!?... అన్నాడు మా పెద్దాడు , కారు దిగుతూనే...ఎవరైనా వింటారని వాడి నోరు నొక్కి... ఆవిడ్ని పరిశీలనగాచూశాను...
తెల్లటి ఛాయైనా అప్పట్లో పాలిపోయిన రంగుతో వడిలిపోయినట్లుండేది...ఇపుడు ఒంటి రంగులో అదో తళుకు... కళ్లల్లో ఏదో మెరుపు ... ఒంటి వంపులు కొట్టొచ్చినట్లు కనిపిస్తున్నాయి... డెలివరీ తరవాత నేవళంగానూ తయారైంది...సిగ్గులూ పెరిగాయి...అనుకున్నాను , వికాస్ తో చూపు కలవగానే ఎఱ్ఱబడ్డ ఆవిడ బుగ్గల్ని చూసి...

నా చూపు గమనించిందేమో!...‘ ఎంత బాగుందో నీకూతురు! నీకన్నా పెద్ద కళ్ళు... మీ ఇద్దరికన్నా మంచి రంగు!...’ అంటూ సునయన ని ఎత్తుకుంది సుశీల... మనస్సు చివుక్కుమనిపించిందే ఓ క్షణం.... అంటూ వకుళ మొహం చూశాను...
‘...అది తప్పదే పిల్లా!...ఓర్చుకోడం అలవాటుచేసుకో!... ఊఁ...’ అందది , కధ కానిమ్మన్నట్లుగా!
...సరేలే , విను !...దోవలో కొన్న గిఫ్టు అందించాం , లోపలికెళ్లింతరవాత... కాసేపట్లో పిల్లాడితో ఆటల్లో పడ్డారు మా వాళ్ళు... అంటూ కంటిన్యూ చేశాను...
‘...బావున్నారా!...బాబయ్యగారెలా ఉన్నారు!?...’ అంటూ వికాస్ పలకరించాడు , సుశీల అత్తగార్ని....
‘...ఏదో లాక్కొస్తున్నాం నాయనా... ప్రస్తుతం ఆయన గారు మా అమ్మాయి దగ్గరున్నారు ...దాని పిల్లల్ని స్కూళ్లకి పంపించడాలూ , తీసుకు రావడాలూ చేస్తూ...వీళ్లల్లాగే వాళ్ళిద్దరూ ఉద్యోగస్తులుకదా!... మా అత్తమామలు ఊరెళ్తున్నారు , ఓ రెండు వారాలు మాఇంట్లో ఉండు నాన్నా!... అని కూతురు పిలిస్తే నాలుగురోజుల క్రితం చెన్నైవెళ్ళారు ...అప్పుడే ఫోనూ...పసివాడ్ని తీసుకుని నువ్వూ వచ్చీసీ!...అంటూ... వంశాంకురం మీద మమకారం మరి!...’ అంటూ ఆవిడ గడగడా చెప్పేస్తూంటే... ‘...అత్తయ్యా!...’ అంటూ వంటింట్లోంచి సన్నగా పిలిచింది సుశీల...
మేం ముగ్గురం పాత విషయాలు నెమరేసుకుంటూంటే, టిఫెన్లు పట్టుకుని సుశీలొచ్చింది , అత్తగారి వెనక... అవి లాగిస్తూ కబుర్లు...
‘... రండి ...మా కొత్తిల్లు చూద్దురుగాని...’ అన్నాడు కరుణాకర్... ‘...దా!...’ అని నాతో అంటూ లేచాడు వికాస్... ఈ కాసేపట్లోనే
వికాస్ తో చూపు కలిసేనప్పుడల్లా సుశీల బుగ్గలెఱ్ఱబడిపోతూండడం గమనించి ...బైట పడిపోతుందేమో పిచ్చిపిల్ల!...అనిపించి ‘...నాకు సుశీల చూపిస్తుంది ...అంటూ తనని మరో వైపు నడిపించాను...

ఇల్లంతా తిరుగుతూ...ఎప్పుడెళ్తున్నారేంటీ మీ అత్తగారు!?... అన్నాను యధాలాపంగా...
‘...రేప్పొద్దున్న...ఆఫీసుకెళ్ళేముందు ఆయన రైలెక్కిస్తారు... అని సుశీల సమాధానం...
...నీ బ్యాంక్ డ్యూటీ రెండింటికల్లా ఐపోతుందికదా!?... అన్నాను...
‘...అవును ...ఎందుకూ!?...’ అంటూ నా వైపు చూసింది తను...
...అహఁ...ఊరికే!... అంటూ తనకళ్లల్లోకి కవ్వింపుగా చూశాను... సిగ్గుల మొగ్గైపోయింది సుశీల... అని నే చెప్పేస్తూంటే...
‘...నువ్వెంత జాణవైపోయావే!...’ అంది వకుళ ఆశ్చర్యంగా...
...దీంట్లో నా జాణ తనమేముందమ్మా!?... అంటూ బుకాయించబోయాను...
‘...సర్లే!...కాసేపట్లో నువ్వే బైట పెట్టుకుంటావ్...కానీ కధ...’ అంటూ దాటేసింది వకుళ... (EOP 298 & in 60 –nsj3)

...అదీ చూద్దాం...విను...అలా ఓ రెండు గంటలు గడిపి బైల్దేరబోతూంటే , ...ఉండమ్మా....అంటూ బొట్టెట్టి ఓ చీర చేతులో పెట్టింది పెద్దావిడ... పిల్లలూ , ఇది మీకోసం... అంటూ ఇద్దరికీచెరో పాకెట్టూ అందించారు కరుణాకర్...
‘... ఒక్కనిముషం సంధ్యా!...’అంటూ నన్ను వాళ్ళ బెడ్ రూం లోకి తీసికెళ్ళి , ఓ చక్కటి పట్టుచీర చేతిలో పెట్టింది సుశీల...
...మీ అత్తగారిచ్చారుగా!... ఇదెందుకూ?...అని నేనంటూంటే ... ‘...కాదనకు...’అంటూ సుశీల నా చేతులట్టుకుని కళ్ళనీళ్లెట్టుకుంది...ఇక కాదనలేక తీసుకున్నా... అని నే చెప్పుకుపోతూంటే...

...‘... సవితి కట్నం ... ఎలా ఒదులుకుంటావ్!?...’అని వెక్కిరించింది వకుళ...
... ఛ... అదేం కాదులేవే!... ఆవిడ బాధ చూడలేక తీసుకున్నా!...ఇంతలో ...ఒద్దర్రా!... పడిపోతారూ!... అంటూన్న వాళ్లత్తగారి మాట దగ్గరగా వినిపించింది... చటుక్కున ఓ జాకెట్ ముక్క నా చేతిలో పెట్టి , చీరని ఓ కవర్ లో పెట్టి , కొంగు చాటున దాచుకుని ... రండి... అంటూ బైటికి దారితీసి. , మొగుడితో కలిసి మా కారు దాకా వచ్చి , పిల్లల్ని వెనకసీట్లల్లో ఎక్కిస్తూ చీర కవరు లోపలెట్టేసింది...
... వెళ్ళొస్తామని చెప్తూ వికాస్ కారు పోనిస్తూంటే , మెరిసే కళ్ళతో నా మొగుడ్నో చూపు చూసి , నాకు థాంక్స్ చెప్పింది సుశీల...
నేను నవ్వుకుంటూంటే , అది గమనించి వికాస్ ఇబ్బందిగా కదిలి , ‘... బోల్డెన్ని చీరలు సంపాదిస్తున్నావ్ ... సూట్ కేసుల్లో ఖాళీ ఉందా?...’అని వెక్కిరించాడు...
... సూట్ కేసులకేం భాగ్యం!... మరోటి తీసుకుంటాను మా వాళ్లదగ్గర్నుండి ... కష్టమొకరిదైతే ఫలితం మరొకరికి దక్కుతూందని బాధగా ఉందా!?.... అని ఎదురు దాడి చేశేసరికి నోరు మూశాడు ...
మాకు కూడా కావాలమ్మా ఓ సూట్ కేసు... బోల్డెన్ని టాయెస్ ఇచ్చారు అందరూ... అన్నాడు మా చిన్నాడు...రోడ్లు ఖాళీగా ఉండడంతో ఓ అరగంటలో ఇల్లుచేరాం... అప్పటికే తొమ్మిదైంది...జోగుతూన్న పిల్ల మేళానికి అన్నాలు పెట్టి , పెద్దాళ్ళందరమూ భోజనాలు ముగించి హాల్లో సమావేశమయ్యేసరికి పది...
... కొద్దిసేపు కబుర్ల తరవాత , కావాలనే మాటలగాలి సింహాచలం దగ్గర్లో వస్తూన్న కాలనీలవైపు తిప్పి , ...ఈ కాలనీల పుణ్యమా అని సింహాద్రి అప్పన్న కనుమరుగైపోతాడేమో!... అన్నాను నా ప్లాన్ లో మొదటి భాగంగా....
... అంతదాకా రాకపోయినా , ఆ చక్కటి వాతావరణం తగ్గుతుంది...ఓసారి వెళ్తే బాగుంటుందేమో! ...చూసినట్లూ ఉంటుంది...పిల్లలకి దర్శనమూ చేయించచ్చు.... అన్నారు నాన్న...

‘... టైం ఎక్కడుందీ? ఇప్పుడు వీలు కాదు...మరోసారి చూద్దాం మామయ్యా!...’అంటూ దాటేయ్యబోయాడు వికాస్
... ‘... ఎందుకు వీలు కాదయ్యా!...అందరం కలిసే వెళ్ళొద్దాం ... పసిదాన్ని సింహాద్రి అప్పన్నకి చూపించచ్చు... పెద్దాడా!... దర్శనం ఏర్పాట్లు చూడు... చిన్నాడా! ఓ వాన్ బుక్ చెయ్యి....’అంటూ ఆఙ్ఞలు జారీ చేశేసింది మాఅమ్మ...
...అలాగే!... అన్నట్లు బుర్రలూపారు మాతమ్ముళ్ళు , సెల్ ఫోన్లు తీస్తూ....
...‘పొద్దున్న ఎనిమిదింటికల్లా వాన్ వచ్చేస్తుంది...అన్నాడు మా చిన్న తమ్ముడు
... ‘స్పెషల్ దర్శనానికి ఏర్పాటు చేశాను... మధ్యాహ్నం రెండింటికల్లా ఇంటికి వచ్చేయచ్చు... రాత్రి ఎనిమిదింటికి కదా మీ ఫ్లైటు!... కాసేపు రెస్టు తీసుకుని బయల్దేరచ్చు ’ ... అన్నాడు మా పెద్దతమ్ముడు...

‘...అలాగైతే కబుర్లాపి పడుక్కోడింక... పొద్దున్నే బయల్దేరాలి...’అంటూ అందర్నీ బెడ్ రూమ్స్ కి తరిమారు మా నాన్న...
పక్కమీదికి చేరగానే ‘.... ఏంటీ!...భక్తి ఎక్కువైపోతూందీ!?...’అంటూ నా మీదడి పోయాడు వికాస్ ...
...ఛీ!...ఏంటీ మొరటుతనం!!... అంటూ తప్పించుకోబోయాను...
‘... మూడురోజుల్నీంచీ ఎండబెట్టింది చాలక , ఏంటీ నాటకాలూ!...’అంటూ నా చేతుల్నట్టుకుని , తలకట్టు వైపు విరిచీస్తూంటే ,
...ఇష్ష్ ...విదులు...నలుగురున్న ఇళ్ళల్లో ఎప్పుడంటే అప్పుడు వీలౌతూందేంటీ!... అంటూనే తనకి వీలుగా సర్దుకున్నాను...
అప్పటికే స్పెషల్ జాకెట్లోంచి బైట పడ్డ నా స్థనాలకి కాసేపు మొహాన్ని రుద్దుకుని , ఆ పైన కొద్దిగా పైకి లేచి , కాసేపు తీక్షణంగా చూసి ,
‘...రోజు రోజుకీ ... సైజులు పె...ద్ద...వై...పోతున్నాయ్...’అంటూ కుదుళ్ళ దగ్గర ఒడిసిపట్టుకుని మెల్లిగా ఒత్తాడే!...ఒళ్లు జివ్వుమనడంతో... ఎవరివీ?!...అంటూ తనని మీదికి లాక్కున్నానే...
‘...ఇంకెవరివీ!?...నీవే!...’అన్నాడు నా కళ్లతో కళ్ళు కలపకుండా పక్కచూపులు చూస్తూ...
...ఏమోలే!...నాలో ఇంకెవర్ని చూసుకుంటున్నావో!... అంటూ ఓ సన్నాయి నొక్కు నొక్కాను...
...మరో మాట మాట్లాడకుండా నా గుబ్బల్నీ , చనుమొనల్నీ మెలిపెట్టేస్తూనే ... కసు...క్కున దిగేశాడు...

...ఎన్నాల్లైందో తన పోటు పడి...అని మనస్సులో అనుకుని... పైకి మాత్రం ...ఇష్ష్... అని మూలిగి , పెదాలప్పగిస్తూ తనని అల్లుకు పోయానే!...వాటిని జుఱ్ఱుకుంటూనే, కసి కసిగా దున్నడం మొదలెట్టాడు ...కాసేపు భరించి ...ఎలాగో పెదాలు విడదీసుకుని ... ఏయ్! ...ఎవరనుకుంటున్నావ్ బాబూ!... సుశీలని కాదు...నే సంధ్యని... అన్నాను , మళ్ళీ పెదాల ఆక్రమణని తప్పించుకోడానికి తలని అటూ ఇటూ తిప్పేస్తూ...
‘...ఇప్పుడావిడ ఊసెందుకూ!...’అన్నాడు వికాస్ , తన ...అ...ది... సగం బైటుండగానే పోటాపి...

...నీ ఆకలి చూపులూ , కళ్లతోనే మీ సంభాషణలూ , ఆవిడ సిగ్గు పడిపోడాలూ నే గమనించలేదనుకోకు... అంటూ రెచ్చగొట్టాను...
‘...నేనలా ఏమీ చూడ్లేదు...పైపెచ్చు ఆవిడ సిగ్గులు చూసి కంగారుపడిపోయాను , ఎక్కడ ఆవిడ అత్తగారు పట్టేస్తుందో అని...’అంటూ సంజాయషీ చెప్పుకుని...
‘...అంచేతే నేను రానన్నాను కూడానూ!...నువ్వే బలవంతం చేసి తీసుకెళ్ళావ్...’అంటూ తప్పు నామీదికి నెట్టేసి , కొసకంటా దింపే...శాడు వికాస్...
...అ...మ్మ్ఁ...మాఁ... ...ఏమోలే!...కొత్త కొడుకుని చూసుకుంటావనుకునీ!... అంటూ మాట సగంలో ఆపేసి , తన కళ్ళల్లోకి కొంటెగా చూశాను ...
...‘...నాకటువంటి కోరికేం లేదు...’ అంటూ గుంజి ,గుంజి దంచడం ప్రారంభించాడు వికాస్...
...నీకెందుకుంటుందీ?...మగమహారాజువి...విత్తనాలు వెదజల్లేసి మొహం తిప్పుకుంటావ్... అని దెప్పేసరికి ...‘...కావాలి మొఱ్ఱో! అంటూంటే ఇవ్వకేంచేస్తానూ!...’ అంటూ స్పీడు పెంచాడు... హుఁ...హుఁ... అని రొప్పుతూ...
...అప్పటికే నే ఔటైపోయానేమో...ధప్...ధప్... చప్పుడ్లు మొదలైపోయాయి...
...అబ్బ...ఏంటీ?...నెమ్మదీ!... అంటూ స్పీడు తగ్గించడానికి తన నడుంచుట్టూ తొడలు పెనవేసినా ప్రయోజనం లేకపోయిందే వకూ!...పది రోజులు కాంపెళ్లివచ్చినవాడిలా ...కసి , కసి ...గా చేశాడు...
...ఆ...పూ!...ఒళ్లు హూ...ణమై...పోతూందీ...అని మొరపెట్టుకున్నా , జుత్తట్టుకుని పీకేసినా ఆగలేదే... ఇంకేం చెయ్యలేక ,ఒళ్లప్పగించేసి కళ్ళు మూసుకుని ఎంజాయ్ చెయ్యడం మొదలెట్టాను...తనకి చిత్తమొచ్చినంతసేపు దున్ని , ఓ సోలెడు గంజి భళ్ళుమని కుమ్మరించేసి , ఓ రెండు నిముషాలలాగే పడుకుండిపోయాడే నామీద!...

...కాసేపు తన బరువుని భరించి ఆపైన నెమ్మదిగా పక్కకి దొర్లించాను వికాస్ ని... ఓ రెండు నిముషాలట్టిందే , మామూలుగా ఊపిరి పీల్చుకోడానికీ...
ఆతరవాత తనవైపుచూస్తే ప్రసన్నంగా ఉన్న మొహం తో నిద్రలోకి జారుకో బోతున్నాడు...
...ముచ్చటనిపించి , నా కుడితొడని తన నడుం మీదేసి , నా గుబ్బల్ని తనఛాతీకి రుద్దుతూ మీదకి పాకి , తన చెవి దగ్గర నోరెట్టి , ... అప్పుడే నిద్దరా!... అని కువకువలాడానే!...
‘...ఏంటీ?...’అన్నాడు ,సగం నిద్దర్లో...
...నేనన్నది నిజం ... కదూ!... అన్నానే నా తొడతో ... పోరాటంలో విజయం సాధించి సైనికుడ్లా పడుకుండిపోయిన తన ...దా...న్ని...నెమ్మదిగా రుద్దుతూ...
‘...ఏ విషయం?...’అన్నాడు , అదేస్వరంలో...
...ఆవిడ్ని ఊహించుకునేగా నా...ప్రాణాలు తోడే...స్త!... అన్నానే... చేస్తూన్న ...ప...ని... ఆపకుండా...కాసేపట్లో ఫలితంకనిపించింది...నా తొడకింద నలుగుతూన్న తన ...అ...ది... విజృంభించడం తెలిసిపోయింది...

...‘...ఛ!...అదేంకాదు...’ అన్నాడు , నావైపుకి తిరుగుతూ
...అబధ్ధాలు చెప్పకు... ఆవిడ్నీ ,కొత్తకొడుకునీ ముద్దులాడాలని లేదూ! ... అన్నాను ...
...‘...ఉన్నా ఎలా సాధ్యమౌతుందీ?! పిల్లాడ్ని తీసుకుని వెళ్తున్నారుగా ఆవిడ అత్తగారు!... ’ అన్నాడు వికాస్
...పిల్లాడేగా వెళ్ళేదీ!...ఆవిడిక్కడే ఉంటుందిగా!... మరో ...సారి... కలుసు...కోవా...లని లేదూ నీ అంతరాంతరాల్లో! ... అన్నాను తనకళ్ళల్లోకి సూటిగా చూస్తూ!...
...ఏదో సమాధానం చెప్పబోయినవాడే!...ఎందుకో మాట మింగేసి చూపు తిప్పుకున్నాడు...
...రెండింటికల్లా తను ఇంటికొచ్చేస్తుంది...అన్నాను , పరిస్థితి అర్థమైపోవడంతో. తనకి ఇంకాస్త దగ్గరగా జరిగి....
...‘...అదావిడ యూజువల్ టైం...’ అంటూనే ఓ చేత్తో నా నడుం ని చుట్టేసి తనమొత్తకొత్తుకుంటూనే , మరో చెయ్యి నా భుజం మీదేసి వెనక్కి తోసి... ‘...ఏంటీ!...ఆవిడ మీద అంత సానుభూతీ!...’ అన్నాడే వికాస్ , నా కళ్ళల్లోకి సూటిగా చూస్తూ...
...సాటి ఆడదానిగా ఆవిడ మనస్సు అర్థం చేసుకున్నాను కనకా!... తను నాకడ్డం వచ్చే బాపతు కాదుగనకా!... అన్నిటికన్నా ముఖ్యమైనది ... నిస్వార్థంగా నిన్ను మరో ఆడదాని దగ్గరకి పంపించడం నాకు ...కొ...త్త...కాదు గనకా!!... అన్నాను...
‘...ఓహో!...ఎవరెవరి దగ్గరకి పంపించావమ్మా , త్యాగ శీలీ!...’అన్నాదు వెక్కిరింపుగా...
... సుజాతక్క , దీపా మేడం...నాకు తెలిసి ఇద్దరు!...మరి నువ్వు!?... అన్నాను ధీమాగా...

‘...సర్లే!... ఒప్పుకున్నాను...’అంటూ దూరం జరగబోయాడు చిరుకోపంతో...
... ఎగతాళికన్నాలే!...కోపమెందుకూ!... ఇంతకీ ఎ...లా...ఉండేదేంటీ ఆవిడ... అన్నాను ,తనకి దగ్గరగా జరుగుతూ...
‘...అందంలో మీ వకుళ కి సాటి ఎవ్వరూ రారు కానీ...సిగ్గులొలకబోస్తూనే బ్రహ్మాండమైన సుఖమివ్వడంలో మీ సుజాతక్క తో పోటీ పడుతుంది , నీ లేటెస్టు అక్క...సుశీల!... పైగా తను కన్య...’అన్నాడు వికాస్...
...అంటే కరుణాకర్ గారు!....ఛ... అంటూ మాట అసంపూర్ణంగా ఒదిలేశాను...
‘....ఏమో! ...నాకా సంగతి నాకు తెలీక , మొదటిసారి మొరటుగా చొరబడిపోయాను ... పాపం విలవిల్లాడి పోయిందావిడ...’వెంటనే సారీ చెప్పుకున్నా ననుకో!...’ అని తను సంజాయషీ చెపుఉకుంటూంటే...
...కొయ్యకు...ఏదో మర్యాదకి నిన్నుచూసి నవ్విందికదా అని , ఒంటరిగా దొరకగానే నువ్వావిడ మీదడి పోయుంటావ్... అన్నానే... ...ఛ...ఛ...నేనటువంటి వాడినో కాదో నీకు తెలీదూ?...’ అంటూ మొహం ముడుచుకుని మరో వైపు తిరిగిపోయాడే వికాస్...అంటూ నే చెప్పేస్తూంటే...
‘...బుధ్ధిలేదే సంధ్యా నీకు!...అంతమాటనీడేయడమేనా మొగుడ్ని!?...’అంటూ వికాస్ ని వెనకేసుకొచ్చింది వకుళ...
... అందుకేకదమ్మా ఓ రెండు నిముషాలు బ్రతిమాలుకోవాల్సొచ్చింది....అన్నాను...
‘... సర్లే!...తరవాత ఏవన్నాడేంటీ...’ అందది...

...ఓ రెండు,మూడు నిముషాలు కౌగిలింతల్తో , ముద్దుల్తో బుజ్జగించింతరవాత చల్లబడి...‘...ఆశ్చర్యమేమిటంటే , వాళ్ళిద్దరూ రతిలో తృప్తి పొందేవారట ...కొద్ది రోజుల తరవాత చెప్పిందావిడ...ఎలా సాధ్యంఅదీ?...నాకిప్పటికీ అర్థం కాలే!...అన్నాడు ...
...‘...నిజమే?...అలా అవుతుందా ఎవరికైనా!?...’ అంది వకుళ...
... కన్నెపొర కాస్త మామూలుకన్నా కాస్త మందంగా , లూజుగా ఉంటే , మొగాడితో రతిలో తృప్తి చెందినా పొర చిరగక పోవచ్చని ఎక్కడో చదివాన్లే... ఇక , సుశీల కరుణాకర్ తో తృప్తి చెందింది...అన్న మాట పూర్తిగా నిజం కాదేమో!...లేక పోతే తనకెందుకవకాశం ఇస్తూందీ?... అన్నాను...
‘...చెప్పావా ఆ మాట వికాస్ తో...’ అంది వకుళ
...ఉహూఁ... ఇంతకీ , ఆవిడ్ని ఎలా ముగ్గులోకి లాగావ్!?... అంటూ.కూపీ లాగానే...
‘... ఆ పనేదో ఆవిడే చేసింది...’ అని తన సమాధానం...
...నేను నమ్మను...నువ్వే ఏదో చేసుంటావ్... నాకు తెలీదూ నీ బుధ్ధీ!... అంటూ వెక్కిరించాను...
‘...నిజం!...వేరే ఎవరిదగ్గరైనా చేసుండేవాడినేమోగానీ , మరీ నా కొలీగు భార్య తోనా!...పైగా కరుణాకర్ నేనంటే ప్రాణం పెడతాడు...’అన్నాడు సీరియస్ గా...
...జరిగిందంతా చెప్పు...అన్నాను...
...ఓ!...అదో పెద్ద కధ... అన్నాడు ...

...పర్లేదు చెప్పు ఆతరవాత ఎవరు మొదలెట్టారో నేను నిర్ణయిస్తాను... అన్నాను...
‘...ఓసారి వెనక్కి తిరిగి చూసుకుంటే ...మన స్వేచ్చా దాంపత్యానికి కారణం ...ఆవిడ తో పరిచయం... ’ అని నిష్టూర్చి ఆగిపోయాడు...
...అదేంటీ?!... అన్నాను...
‘..చెప్తా విను....నీ థీసిస్ సబ్మిట్ చేయబోయే రోజులు గుర్తు తెచ్చుకో!...ఎంత బిజీగా ఉండేదానివీ!?...సరసం సంగతి దేవుడెరుగు ,నాతో మాట్లాడడానికైనా టైం ఉండేదా నీకూ?... అంచేతే నేనెక్కువగా నైట్ షిఫ్టులు చేశేవాడినని గుర్తుందా?...’ అంటూ నా మొహం లోకి చూశాడు...
....ఎందుకు లేదూ!...నేను కాలేజీనుంచి అలిసిపోయొచ్చేసరికి ఓ లుంగీ మాత్రం చుట్టబెట్టుకుని , అచ్చోసిన ఆబోతులా , పట్టెమంచానికి నిండుగా బోర్లా పడుండేవాడివి...కదిలిస్తే ఏంప్రమాదమో!... అని మన గదిలోకొచ్చేదాన్ని కాదు...’ అన్నాను...
‘...అదిగో, సరిగ్గా ఆటైం లో అనుకోకుండా మొదలైంది... ’ అంటూ విప్పాడు వాళ్ళ రంకు పురాణం...
...ఊఁ...కొట్టాను....
​