Update 03

బైట నుంచి ఎవరో కేక వేశారు శృతీ అని.. ఆ అమ్మాయి బైటికి వెళ్లి మళ్ళీ లోపలికి వచ్చి పిలుస్తున్నారు నేను మళ్ళీ వస్తాను మీరు భోజనం చెయ్యండి అని వెళ్ళిపోయింది.

అక్షిత : తిందామా

లావణ్య : నువ్వు బట్టలు మార్చుకుని రాపో

ఆ మాట వినగానే నాకు సిగ్గేసింది.. పాత జ్ఞాపకాలు ఎన్నో గుర్తొచ్చాయి.. అక్షిత లోపలికి వెళ్ళిపోయింది.. లావణ్యకి ఫోన్ వస్తే మెట్ల మీదకి వెళ్ళిపోయింది. ఎందుకో నాకు ఇంతక ముందున్నంత చనువు ఇప్పుడు లేదేమో అనిపించింది.. నేను మారిపోయానో వాళ్ళు మారిపోయారో నాకు అర్ధం కాలేదు. మూలన సాప ఉంటే వేసాను.. అక్షిత బైటికి వచ్చింది.

అక్షిత : పైన కూర్చుందాం రా.. డైనింగ్ టేబుల్ ఉందిగా

చిన్నా : నాకు కిందే బాగుంటుంది.

అక్షిత : సరే.. అయితే అని అన్ని పెట్టుకొచ్చింది

అక్షిత వడ్డీస్తుంటే దాన్నే చూస్తున్నాను.. మెడలో చిన్న చైన్ ఉంది, వేలుకి ఉంగరం. కమ్మలు కూడా చిన్నవే.. చాలా స్టైల్ గా ఉంది. ఇంతకముందు ఎప్పుడు నేను తనని చూస్తున్నానా లేదా అని నన్ను గుచ్చి గుచ్చి చూసేది కానీ ఇప్పుడు అస్సలు చూడలేదు.. మర్చిపోయిందేమో..

అక్షిత : ఏంట్రా

చిన్నా : డిగ్రీ అయిపోయిందా

అక్షిత : డిగ్రీ అయిపోయింది, పీజి కూడా అయిపోవచ్చింది.. ప్లేస్మెంట్స్ లో జాబ్ కొట్టేస్తాను.. జాబ్ వచ్చిందంటే నెలకి యాభై వేలైనా వస్తాయి

చిన్నా : ఓహ్.. కంగ్రాట్స్

అక్షిత : పర్లేదే ఇంగ్లీష్ బానే మాట్లాడుతున్నావ్

చిన్నా : అక్కడ అంతా ఉర్దూ లేకపోతే ఇంగ్లీష్

లావణ్య కూడా వచ్చి కూర్చుంది, కానీ మౌనంగా ఉంది.. అక్షిత ఏమయిందని సైగ చెయ్యగా లావణ్య తరవాత మాట్లాడదాం అని సైగ చేసింది.. నేనేమి మాట్లాడలేదు.. మౌనంగా తింటున్నాను.

అక్షిత : ఏంట్రా ఏం మాట్లాడట్లేదు.. చాలా సైలెంట్ గా ఉన్నావ్

చిన్నా : ఏం లేదు..

అక్షిత : అమ్మ ఫోటో నువ్వే తీసుకుపోయావ్.. చూసి ఐదేళ్ళు దాటిపోయింది.. ఏది ఇటీవ్వు

అమ్మ ఫోటో అక్షితకి ఇచ్చాను..

అక్షిత : ఒసేయి రేపు దీన్ని ఫ్రేమ్ చేపిద్దాం.. జాగ్రత్తగా పెట్టు అని లావణ్య చేతికిచ్చింది.

లావణ్య ఒక్క నిమిషం అంటూ లేచి వెళ్లి గబగబా వచ్చి తన చెయ్యి తెరిచింది, నా గణేష్.. చేతుల్లోకి తీసుకున్నాను. నా వాగుడుకాయ అక్షిత మాటలు వింటూ అన్నం తినేసి ఒకసారి ఇల్లు మొత్తం చూసాను.. చక్కగా సర్దుకున్నారు. ఇద్దరు తినగానే ఫోన్లు పట్టుకున్నారు.. ఒకటే నొక్కడం అందులో.. కొంచెం ఈ ఫోన్ నేర్చుకోవాలి నేను కూడా

రాత్రికి ఎక్కడ పడుకోవాలో అర్ధంకాలేదు, అక్షిత లావణ్య చెరొక రూం తీసుకున్నారు.. నాకేమో నిద్రొస్తుంది.. వీళ్లేమో ఫోన్లో ఉన్నారు.. కొంచెం ఇబ్బందిగా అనిపించింది.. ఇక్కడికి వచ్చేదాకా ఏదేదో ఊహించుకున్నాను కానీ ఇంత మొహమాట పడాల్సి వస్తుందని అనుకోలేదు అదీ లావణ్య అక్షితల దెగ్గర.. సోఫాలో కూర్చుని కళ్ళు మూసుకున్నాను.

లావణ్య లేపి తన రూంలోకి తీసుకెళ్ళింది.. ఇద్దరం ఒకే మంచం మీద పడుకున్నాం.. కొంచెంసేపటికి అక్షిత వచ్చి నా పక్కన పడుకుంది.. ఇద్దరు నా భుజం మీద తలలు పెట్టుకుని వాళ్ళ కష్టాలు చదువులు చెపుతుంటే వింటూ నిద్రలోకి జారుకున్నాను.

తెల్లారి లేచి చూస్తే లావణ్య నా పక్కన పడుకుంది, టైం చూస్తే ఐదవుతుంది.. రోజు పొద్దున్నే అమ్మ ఫోటో చూడకుండా లేవను.. రాత్రి లావణ్య ఎక్కడ పెట్టిందో గుర్తుకురాలేదు, లావణ్య మొహం చూసి లేచి బైటికి వచ్చాను అక్షిత తన రూంలో మంచం మీద పడుకుని ఫోన్లో నవ్వుతూ మాట్లాడుతుంది. గేట్ తీసుకుని బైటికి వచ్చాను. నిన్న రాత్రి ఇంటికి వచ్చిన ఆ అమ్మాయి కనిపించింది. టెంటు కింద వేసిన కుర్చీల్లో కూర్చుని ఉంది.. నన్ను చూడగానే లేచి నిలబడి నవ్వుతూ నావైపు వచ్చింది.

శృతి : గుడ్ మార్నింగ్

చిన్నా : గుడ్ మార్నింగ్ అని నవ్వాను

శృతి : ఇంకా ఎవ్వరు లేవలేదు, అలా వాకింగ్ కి వెళదాం అనుకుంటున్నాను.. కానీ కుక్కలు ఉన్నాయి.. తోడుగా వస్తారా

చిన్నా : పదండి

శృతి : మీరేం చేస్తుంటారు..?

చిన్నా : నేను మెకానిక్.. దుబాయిలో చేసేవాడిని నిన్నే వచ్చాను, ఇక ఇక్కడే ఏదైనా చూసుకోవాలి

శృతి : వాళ్ళు మీకు ఏమవుతారు

చిన్నా : నా స్నేహితులు.. ఏ..

శృతి : లేదు.. ఇల్లు కట్టేటప్పుడు అప్పుడప్పుడు వాళ్ళతో మాట్లాడేదాన్ని మీ పేరు వినిపించేది

చిన్నా : అలాగా

శృతి : మరీ మొహమాటస్తుడిలా ఉన్నావే

నేను చిన్నగా నవ్వాను

శృతి : నిన్ను ఇబ్బంది పెట్టనులే.. వాళ్ళు చిన్నా అని పిలుస్తున్నారు..

చిన్నా : మీరు కూడా అలానే పిలవండి

శృతి : థాంక్యూ

చిన్నా : మీరేం చదువుతున్నారు..

శృతి : నాకు చదువులు అంటే పడవు.. నేనొక vfx ఆర్టిస్ట్ ని..

చిన్నా : అంటే..

శృతి : అంటే.. సినిమాల్లో పెద్ద పెద్ద బిల్డింగులు కూలిపోతుంటాయి కదా.. నిజంగా కూలిపోవు.. మేము కూలిపోయినట్టు క్రియేట్ చేస్తాం అనమాట.. లైటింగ్.. కలర్స్.. అన్నీ గ్రాఫిక్స్ చేస్తాం..

చిన్నా : మీరేం చెపుతున్నారో నాకు ఒక్క ముక్క కూడా అర్ధం కాలేదు, కాని మీరు చెప్పినదాని బట్టి చూస్తుంటే.. ఆ పని మీద మీకున్న మక్కువ కనిపిస్తుంది. మనసుకి నచ్చిన పని చేస్తున్నారు.

శృతి : అవును.. ఒక్క మాటలో అర్ధం చేసుకున్నావ్.. నువ్వు చాలా గ్రేట్.. అవును నువ్వు సినిమాలు చూడవా

చిన్నా : ఇంతవరకు నేను సినిమా చూడలేదు

శృతి : నిజంగానా.. చిన్నప్పుడు.. దుబాయిలో.. కనీసం టీవీలో

చిన్నా : హా.. ఒకటి రెండు సార్లు.. రోడ్ల మీద హోటల్స్ లో చూసాను టీవీ అంతే..

శృతి : నిజమేనా.. నన్ను ఆటపట్టిస్తున్నావా

చిన్నా : లేదు నిజమే

శృతి : అలాగా.. అయినా నిన్ను ఒకటి అడగాలి.. మీ స్టోరీ ఏంటి.. ముగ్గురు ఫ్రెండ్స్.. ఇద్దరు అమ్మాయిలు ఒక అబ్బాయి.. ఇక్కడ కలిసి ఉంటున్నారా మీ వాళ్ళు ఊర్లో ఉంటారా

చిన్నా : లేదు.. మాకెవ్వరు లేరు.. మేము ముగ్గురమే.. వాళ్లిద్దరే నా కుటుంబం

శృతి : ఈ సిటీలో అంత త్వరగా లేచే వాళ్ళు చాలా తక్కువ.. మనకి చాలా టైం ఉంది.. నీకు ఓకే అయితే మీ కధ చెప్పు.. నాకు తెలుసుకోవాలని ఉంది.. నీకు ఇష్టమైతేనే..

ఎందుకో ఈ అమ్మాయి నాకు నచ్చింది, చాలా బాగా మర్యాదగా మాట్లాడుతుంది.. మా లాంటి మెకానిక్లకి ఇది చాలా ఆరుదు, ముందు బాగా మాట్లాడతారు నేను మెకానిక్ అని తెలిసాక మాత్రం చులకనగా మాట్లాడతారు, కానీ ఈ అమ్మాయి అలా కాదు.. చాలా సంస్కారం ఉన్న అమ్మాయి. గంటలో నా కధ మొత్తం చెప్పాను. మౌనంగా వినింది.

శృతి : నేను కూడా నీ ఫ్రెండ్ని అవ్వచ్చా

చిన్నా : కచ్చితంగా..

శృతి : థాంక్స్ అని చెయ్యిచ్చింది.

తన చెయ్యి పట్టుకున్నాను.. నా చెయ్యి వదల్లేదు.. అలానే నా చెయ్యి పట్టుకుని నడుచుకుంటూ చుట్టు పక్కల ఉన్న షాపులు అన్ని చూపించింది. చెయ్యి వెనక్కి తీసుకుంటే మళ్ళీ ఏమనుకుంటుందోనని అలానే ఉండిపోయాను.. తిరిగి ఇంటి దారి పట్టాము

శృతి : ఇంకా మెకానిక్ పని కాకుండా నీ హాబీస్ ఏంటి

చిన్నా : అర్ధం కాలేదండి..

శృతి : ముందు అండి గిండి మానెయ్యి.. హాబీస్ అంటే.. నీకు నచ్చే పని.. రోజూ చేసేది.. ఇప్పుడు నా పని vfx చెయ్యడం.. కానీ నేను కాళిగా ఉన్నప్పుడు బొమ్మలు గీస్తుంటాను.. అలా

చిన్నా : నాకు మెకానిక్ పని ఒక్కటే వచ్చు.. అలాంటివి ఇంకేమి నాకు చేతకావు.. మీరు బొమ్మలు బాగా గీస్తారా

శృతి : పరవాలేదు.. బాగానే గీస్తాను.. మీ అక్షిత బొమ్మ గియ్యాలా అని నవ్వింది

చిన్నా : అదేంటండీ..

శృతి : నీ మాటల్లోనే తెలుస్తుంది.. మళ్ళీ నువ్వు చెప్పాలా.. ఈ సీక్రెట్ మన మధ్యలోనే ఉంటుందిలే.. అది కూడా నువ్వు అండి.. మీరు.. అని మానెస్తేనే..

చిన్నా : అలాగే అని నవ్వాను

శృతి : ఇంతకీ ఎవరి బొమ్మ గియ్యాలి..?

చిన్నా : మా అమ్మది

శృతి : తప్పకుండా.. అదిగో మీ వాళ్ళు చూస్తున్నారు అని కళ్ళు ఎగరేసి.. మళ్ళీ కలుద్దాం.. నీ నెంబర్ ఇవ్వు

చిన్నా : నాకు ఫోన్ లేదు

శృతి : చాలా అరుదైన మొక్కవి నువ్వు అని నవ్వుతూ వెళ్ళిపోయింది.

గేట్ తీసుకుని లోపలికి వచ్చాను, లావణ్య స్నానం చేసినట్టుంది మెట్ల మీద కూర్చుని చుడిధార్ వేసుకుని తల దువ్వుకుంటుంది.

లావణ్య : ఏంటంటా

చిన్నా : కుక్కలు ఉన్నాయి అంటే తోడుగా వెళ్లాను

ఇద్దరు చకచకా రెడీ అయ్యి వెళ్లిపోయారు.. వాళ్ళు వెళ్లిపోయే టైంకే పక్కింటి అమ్మాయి శృతి కూడా వెళ్ళిపోయింది తన స్కూటీలో.. వెళ్లేప్పుడు నన్ను చూసి నవ్వింది.. తిరిగి నవ్వాను. అక్షిత అది చూసి నవ్వుకుంటూ వెళ్ళిపోయింది.

స్నానం చేసి బైటికి వెళ్లాను, రోడ్లన్నీ చూస్తూ మెకానిక్ షాపుల కోసం వెతికాను, బోర్ కొట్టింది.. ఇంటికి వచ్చేసాను. శృతి వాళ్ళ అమ్మగారు పలకరించింది.. బాగా మాట్లాడింది.. బహుశా శృతి అంత మంచిగా ఉండటానికి ఈమే కారణమెమో అనిపించింది. కొంతసేపు పడుకున్నాను.

లేచేసరికి నాలుగు అయ్యింది, సాయంత్రం ఎప్పుడో వచ్చారు. వచ్చిన దెగ్గర నుంచి ఒకటే ఫోన్లు. చూస్తున్న నాకే చిరాకు పుట్టింది. బాత్రూంకి వెళుతూ కూడా తీసుకెళ్ళింది అక్షిత. నాకు నచ్చలేదు, అదే చెప్పాను.

అక్షిత : నాకు నచ్చదు రా.. కానీ అలవాటు పడిపోయాము, ఇదిగో ఇలా తిప్పుతుంటే ఇక వస్తూనే ఉంటాయి వీడియోలు.. గంటలు గంటలు గడిచిపోతాయి. మర్చిపోయా పదా నీకు కూడా ఫోన్ తీసుకుందాం.

చిన్నా : దాన్ని కూడా రానీ..

అక్షిత : త్రిపుల్స్ పట్టుకుంటే అస్సలు వదలరు.. మనం వెళ్లొద్దాంలే పదా

లావణ్యకి చెప్పి ఇద్దరం స్కూటీ తీసి బైటికి వచ్చాం.. అక్షిత మాట్లాడుతూ బండి నడుపుతుంటే తన భుజం మీద చెయ్యి వేసాను, కింద నడుము కనిపించింది కాని అంత ధైర్యం నాకు లేదు.. వెనక కూర్చున్నంతసేపు తన మెడ దాని మీద పుట్టుమచ్చ.. మెడలో చైన్ చూస్తూ కూర్చున్నాను.

నా కోసం తనే ఫోన్ చూసింది, సిమ్ అన్ని మాట్లాడి మంచి నెంబర్ తీసుకుందట. ఆన్ చేసి సెట్టింగులన్ని తనే చేసింది. ఫోన్ తెరవగానే వినాయకుడు కనిపించేలా పెట్టింది.. ఈ ఫోన్లో నాకు నచ్చింది ఏదైనా ఉంది అంటే అది ఇదే.. ఇంటికి వెళ్లేప్పుడు నన్ను మాల్ కి తీసుకెళ్ళింది. నాకు జీన్స్ టీ షర్ట్లు తీసింది..

చిన్నా : మేడం.. నేను మెకానిక్ ని.. మీలా స్టూడెంట్ ని కాను

అక్షిత : అయితే.. దానికి దీనికి ఏంటి సంబంధం

చిన్నా : అవన్నీ వద్దు.. మాములు పాంట్లు, ఓ నాలుగు చొక్కాలు తీసుకుందాం చాలు..

అక్షిత : నా మాట ఎప్పుడు విని చచ్చావ్.. నీ ఇష్టం వచ్చినవి ఏరుకో.. అని పక్కకి వెళ్ళిపోయింది. ఓ పది నిముషాలు పట్టింది నాకు..

చిన్నా : అయిపోయింది వెళదామా

అక్షిత : ఏంటప్పుడే..

చిన్నా : హా..

అక్షిత : పదా.. చూద్దాం తమరి సెలక్షన్

మాల్ వాడు బిల్ వేస్తూ ఒక్కో షర్ట్ తీస్తుంటే అక్షిత నన్ను కోపంగా చూస్తుంది.

అక్షిత : అనుకున్నాను

చిన్నా : నాకు ఇలా మాములుగా ఉంటేనే ఇష్టం అక్షితా.. అలాంటివి నేను వేసుకోలేను

అక్షిత : దండం రా దూతా నీకు, పదా అని కార్డుతో బిల్ కట్టేసింది.

రాత్రికి భోజనాలు కానిచ్చేసి పడుకున్నాం, తెల్లారి మెలుకువ రాలేదు.. లేచేసరికి అక్షిత లావణ్య ఇద్దరూ వెళ్లిపోయారు. ఫోన్ చేతిలోకి తీసుకున్నాను.. అంతే ఛార్జింగ్ అయిపోయేవరకు లేవలేదు, స్విచ్ ఆఫ్ అవ్వగానే ఛార్జింగ్ పెట్టడం అది అయిపోయే వరకు చూడటం.. సాయంత్రం గేట్ చప్పుడు అయితే కానీ నా తల పక్కకి తిరగలేదు. చూస్తే శృతి.. లేచాను.

శృతి : పొద్దున నీకోసం చాలా సేపు చూసాను.. నువ్వు రాలేదు

చిన్నా : నాకు చెప్పలేదుగా

శృతి : రేపటి నుంచి అయినా వస్తావా

చిన్నా : రావాలా

శృతి : బలవంతం ఏమి లేదు.. ఆరోగ్యానికి మంచిదే కదా.. రా.. తమరికి పొట్ట కూడా కావాల్సినంత ఉంది

చిన్నా : అదిగో అలా అయితే నేను రాను చెప్తున్నా

శృతి : సరే సరే.. సరదాకి.. రేపటి నుంచి రా.. నీ పొట్ట కరిగించేద్దాం.. ఏంటి ఫోన్ కొన్నావా

చిన్నా : నిన్నే.. అక్షిత కొనింది అని తన చేతికిచ్చాను

శృతి : నెంబర్ బాగుంది.. వాట్సాప్ ఏమి వేసుకోలేదే

చిన్నా : ఏమో..

ఒక పావుగంట కూర్చుని ఏదేదో నొక్కింది.

శృతి : ఇదిగో నీ ఫోన్

చిన్నా : ఏమేమి నొక్కావో.. మళ్ళీ నాకు తెలుస్తాయా

శృతి : నేనేమి నొక్కలేదు బాబు.. చూసాను అంతే.. నా నెంబర్ సేవ్ చేసాను పొద్దున్నే ఫోన్ చేస్తా వచ్చేయి.. వెళుతున్నా.. అవును మీ అమ్మ బొమ్మ గీయాలన్నావ్.. ఏదైనా ఫోటో ఉంటే ఇవ్వు

చిన్నా : ఒక్క నిమిషం.. అని లోపలికి వెళ్ళు చూస్తే ఫోటో కనిపించలేదు.. ఫ్రేమ్ చేపిస్తామన్నారు కదా మర్చిపోయాను.. అదే విషయం శృతికి చెప్పాను.. సరే రేపు ఇవ్వు అని వెళ్ళిపోయింది.

చీకటి పడుతుండగా వచ్చారు ఇద్దరు ముసిముసిగా నవ్వుకుంటూ లోపలికి రాగానే కామ్ అయిపోయి వచ్చి నా పక్కన కూర్చున్నారు. లావణ్య చున్నీ కుర్చీలో వేసి లోపలికి వెళ్ళింది.

అక్షిత : ఏం చేసావ్ రా రోజంతా

చిన్నా : పడుకున్నా.. ఫోన్ చూస్తూ కూర్చున్నా.. రోజు గడిచిపోయింది.

లావణ్య : వీడు అన్నం తినలేదు.. అలానే ఉంది అన్నం లోపల

అక్షిత : ఏరా..

చిన్నా : అవును అమ్మ ఫోటో చేపించావా

అక్షిత : హా.. ఇచ్చాము.. రేపు ఇస్తామన్నాడు.

చిన్నా : ఫోటో ఏది.. వాళ్ళకే ఇచ్చావా

అక్షిత : లేదు ఇచ్చారు.. ఇదిగో అని చేతిలో పెట్టింది.

చిన్నా : నేనలా తిరిగొస్తా అని లేచాను.. బైట కొంచెం సేపు అటు ఇటు నడిచాను.. రాత్రికి అన్నం తినేసి మంచం ఎక్కాను.. అక్షిత లావణ్య ఇద్దరు ఇంకో రూంలో కూర్చుని మాట్లాడుకుంటున్నారు.. వెళదాం అనుకున్నాను.. కానీ ఎందుకులే మధ్యలోకి అనిపించింది.. ఇలా వచ్చి వేరే రూంలో కూర్చుని మాట్లాడుకుంటున్నారంటే నేను వినకూడదనేగా.. మంచం ఎక్కి ఫోన్ చూస్తూ పడుకున్నాను.

పొద్దున్నే శృతి ఫోన్ తో లేచాను.. వాకింగ్ కి వెళ్ళాం.. పార్క్ కి తీసుకెళ్ళింది.. ఎక్సర్సైజులు చెయ్యమంది.. ఇలా బైట అందరికీ కనిపించేలా అంటే నాకు సిగ్గు.. నా వల్ల కాదు అదే చెప్పాను.. గట్టిగా నవ్వింది.. అది కూడా ఎవరైనా చూస్తారేమో అని భయపడ్డాను.. నా చెయ్యి పట్టుకుని ఎవ్వరు లేని దెగ్గరికి తీసుకెళ్లి తను చేస్తూ అలానే చెయ్యమంది.. గంటలో ఇంటికి తిరిగొచ్చేశాం.

వారానికి ఏరియా మొత్తం తెలిసింది.. రోడ్డు మీద షాపులు కలవారిని కొంతమందిని పరిచయం చేసుకున్నాను. ఒక షటర్ చూసాను.. బాగుంది.. మంచి పాయింట్ అవుతుందనిపించింది. నేను దుబాయిలో ఉన్నప్పుడు ఎంత సంపాదించానో లెక్కలు వెయ్యలేదు మొత్తం అక్షితకే పంపించేసాను.. కానీ బానే సంపాదించానని నాకు తెలుసు.

ఆ రోజు ఇంటికి వెళ్లి అక్షితకి షటర్ గురించి చెప్పాను.. డబ్బులు ఉన్నాయి అంది.. అంతా మాట్లాడుకుని మంచిరోజు చూసి ఓపెన్ చేసాను. డబ్బు వ్యవహారం మొత్తం అక్షితే చూసుకుంది.. ఎంతకావాలో అంతే ఇచ్చింది.. అది నాకు నచ్చకపోయినా ఎందుకో నేనేమి మాట్లాడలేకపోతున్నాను.. ఈ మధ్య అన్నిటికి తడబడుతున్నాను.. నాకు నేనే నచ్చట్లేదు.. నేను కొంచెం అల్లరోడినే నాలో మంచి చతురత కూడా ఉన్నదని నాకు తెలుసు కానీ అవేమి ఇప్పుడు రావడం లేదు.. గణేష్ మెకానిక్ పాయింట్ తెరుచుకుంది.

పొద్దున్నే వెళ్లడం గణేష్ కి దణ్ణం పెట్టుకుని పని మొదలుపెట్టడం, సాయంత్రం వరకు ఒక్కణ్ణే గొడ్డులా పని చెయ్యడం ఇంటికి వచ్చి తొంగోవడం ఇదే పని.. మళ్ళీ మొదలయ్యింది అనుకున్నాను. మొదటి నాలుగు రోజులు లావణ్య, అక్షిత వచ్చి చూసి వెళ్లేవారు.. కానీ తరువాత తరవాత అస్సలు రావడమే మానేశారు.. ఇంట్లో కూడా లావణ్య, అక్షిత ఒక రూం తీసుకుని నాకు ఇంకో రూం ఇచ్చారు.. నేనెప్పుడు ఇంట్లో ఉన్నా వాళ్ళ తలుపు మూసే ఉండేది.. చాలా కోపం వచ్చేది.. నాకు తెలిసిన అక్షిత, లావణ్యలు వీళ్ళు కారు అనిపించినప్పుడల్లా బాధగా ఉండేది. ఎందుకో నాకు ఇక్కడ కంటే దుబాయిలో ఒంటరిగా ఉన్నప్పుడే బాగుందేమో అనిపించింది.

శృతి మాత్రం నాకు మంచి స్నేహితురాలు అయ్యింది, అమ్మ బొమ్మ ఎంత అందంగా గీసిచ్చిందో దాన్ని నా రూంలో చాలా భద్రంగా దాచుకున్నాను మా స్నేహానికి గుర్తుగా.. ఎప్పుడైనా తను ఆఫీస్ కి వెళ్లకపోతే నాకోసం తన ఇంటి నుంచి క్యారెజ్ తెచ్చేది.. నేను ఒక్కణ్ణే పని చేసుకుంటుంటే వచ్చి కూర్చుని నాతో కబుర్లు చెప్పేది.. నిజానికి ఇవన్నీ నేను అక్షిత నుంచి ఆశించాను.. నెలలు గడుస్తున్నాయి కానీ ఇప్పటివరకు నేను అనుకున్నది గణేష్ ని కోరుకున్నది ఒక్కటి కూడా జరగలేదు.. ఈ విషయంలో గణేష్ ని మొక్కెటప్పుడు పాపం ఆయన మీద తెగ కోప్పడేవాడిని.

అక్షిత, లావణ్య చదువులు అయిపోయాయి.. ఇద్దరు ఉద్యోగం తెచ్చుకున్నారు.. చాలా సంతోషం వేసింది. మంచో చెడో..వాళ్ళ కష్టమో అదృష్టమో.. ఇద్దరు వాళ్ళ కాళ్ళ మీద వాళ్ళు నిలబడ్డారు.. అందులో నా హస్తం ఉంది.. అక్షిత లావణ్య ఈ పేర్లు తీసేసి చూస్తే ఇద్దరు అమ్మాయిల జీవితం వెనుక నా చెయ్యి ఉంది.. అమ్మే కనక ఉండుంటే నన్ను చూసి గర్వపడేదేమో.. అమ్మ అనుకున్నట్టుగానే నేను నడుచుకుంటున్నానా.. పనికొచ్చే సాయం చేస్తున్నాను అనిపించింది.​
Next page: Update 04
Previous page: Update 02