Adultery BREAK [Completed]

చిన్నా : శృతీ..

శృతి : హ్మ్మ్..

చిన్నా : మీ అమ్మగారు నీతో మాట్లాడారా

శృతి : కనుక్కున్నావే

చిన్నా : చెప్పు

శృతి : గట్టిగా అడిగింది, నువ్వంటే ఇష్టమని చెప్పా.. ఏమనలేదు.. నా ప్రేమని గౌరవిస్తానంది కానీ ఒప్పుకోనని చెప్పింది.. మా స్టేటస్ పడిపోద్ధట.. ఈ రెండు రోజులు నీతో గడుపుతానని అడిగాను.. దానికి ఒప్పుకుంది

చిన్నా : అలా ఎలా ఒప్పుకుంది.. ఆంటీ...

శృతి : నువ్వంటే మా అమ్మకి చాలా గౌరవం రా.. ఇంట్లో మా వాళ్ళు ఒప్పుకోరని తనకి తెలుసు.. అందుకే కుదరదని ముందుగా తనే చెప్పింది. నేనూ ఓకే అన్నాను.. నువ్వెలాగో నన్ను కాదన్నావ్ కదా అని నా కళ్ళలోకి చూసింది మొహం పక్కకి తిప్పాను.

నేనేమి మాట్లాడలేదు, రాత్రంతా నా మీద పడుకుని గడ్డంతో గుచ్చుతూ ఎన్నో మాటలు చెప్పింది, రెండు కధలు కూడా చెప్పింది. పడుకోబెట్టాను. తెల్లారి మళ్ళీ నన్ను షెడ్డుకి కూడా వెళ్లనివ్వలేదు రోజంతా కలిసి తిప్పింది, నాతో అన్నం తినిపించుకుంది, ఆటలు ఆడింది పాటలు పాడింది అలానే సమయం గడిచి చీకటి పడింది. అక్షిత వాళ్ళు ఇంకో గంటలో వచ్చేస్తాం అని ఫోన్ చేశారు.

శృతి : చిన్నా.. నా మీద ఇంత ప్రేమ కూడా కలగలేదా

చిన్నా : నేనిప్పుడు ఎవ్వరిని ప్రేమించే స్థితిలో లేనే.. అర్ధం చేసుకో.. నీ లాంటి అమ్మాయి చెయ్యి పట్టుకోవాలంటే పెట్టి పుట్టాలి.. నాకు ఆ అదృష్టం కూడా లేదు.. నీకు చాలా మంచివాడు దొరుకుతాడు.

శృతి : లేదు దొరకడు.. నీకు నా గురించి తెలీదు.. నువ్వు కాకపోతే నా పక్కన ఇంకెవ్వరు ఉండరు.. నీ ఇష్టం వచ్చినంత టైం తీసుకో.. ఎక్కడికైనా పో.. నాకు అనవసరం.. కానీ నీ కోసం చచ్చేదాకా ఎదురుచూస్తాను. ప్రేమలో నువ్వు పడ్డంత బాధ నన్ను పెట్టవనే అనుకుంటున్నాను అని లేచి ఇంటికి పరిగెత్తింది..

రోజులు చాలా వేగంగా చాలా సంతోషంగా గడుస్తున్నాయి అందరికీ.. ఒక రోజు పూజ చేస్తుంటే అక్షిత మరియు లావణ్య అమ్మ ఫోటోకి గణేష్ కి దణ్ణం పెట్టుకుంటుంటే అప్పుడు గుర్తుకు వచ్చింది.. అస్సలు నేను గణేష్ ని అమ్మని తలుచుకునే చాలా రోజులు అయిపోయింది.. ఎందుకో నా జీవితంలో మొదటిసారి గణేష్ వంక చూడలేదు, ఆయన కోసం నేను చేతులు ఎత్తలేదు.. చివరిగా మాత్రం ఒకసారి ఆయన వంక చూసి కనీసం వాళ్ళని సంతోషంగా ఉండేలా అన్నా దీవించు అని ఒక వార్నింగ్ ఇచ్చి బైటికి వచ్చేసాను.

చూస్తుండగానే పెళ్లి రోజు వచ్చేసింది, రెండు రోజుల నుంచి పనుల వల్ల అస్సలు తీరిక లేకుండా పోయింది.. ఆంటీ తనకి తెలిసిన స్నేహితులు చుట్టాలని తీసుకొచ్చి ఎంతో సాయం చేసింది.. తనకి కృతజ్ఞత చూపించడానికి నా దెగ్గర ఏమి లేవు.. నేను తనకి ఇచ్చిన మాట తప్ప.

అక్షిత మెడలో తాళి పడింది, అక్షింతలు కూడా మనస్ఫూర్తిగా వేసాను.. లావణ్య అక్షిత ఈ ఇద్దరు నా నుంచి విడదీయలేని బంధం మా ముగ్గురిది అనుకునేవాడిని ఒకప్పుడు.. సాయంత్రానికి అప్పగింతలు అయిపోయాయి.. వెళ్లిపోయారు.. లావణ్య ఏడవబోతే అక్షిత పక్కనేనే ఏదో పక్క గ్రహానికి వెళ్లిపోయినట్టు ఏడుస్తున్నావ్ అనేసరికి అందరం నవ్వుకున్నాం.. మండపం నుంచి ఇంటికి వచ్చాను.. ఒక్కసారి ఇంట్లోకి వెళ్లాను.. ఇల్లంతా చిందరవందర.. లోపల అమ్మ ఫోటో లేదు.. అక్షిత తీసుకెళ్లిపోయి ఉంటుంది.. ఈ మధ్య దేవుడి కంటే అమ్మతోనే ఎక్కువ మాట్లాడుతుంది అది.. అమ్మ పాస్పోర్ట్ ఫోటో అక్కడే ఉంది గణేషుడి బొమ్మ కూడా ఉంది.. ఎందుకో ముట్టుకోవడానికి చెయ్యి రాలేదు.. ఇంటి నుంచి బైటికి వచ్చాను. శృతి వాళ్ళ అమ్మ కనిపించింది. తన దెగ్గరికి వెళ్లి చేతులెత్తి మొక్కాను..

ఆంటీ : ఇదంతా నీకోసం చేసాను.. నా కూతురి మనసు గెలిచిన వాడివి.. చాలా మంచివాడివి.. నీకంతా మంచే జరగాలి

చిన్నా : శృతి ఎక్కడ ఆంటీ

ఆంటీ : వాళ్ళ నాన్నతో వస్తుంది.. తరువాత అందరం కలిసి పెళ్లి ఇంటికి వెళదాం

చిన్నా : నేనలా బైటికి వెళ్ళొస్తాను అని నడుచుకుంటూ వచ్చేసాను..

ఏవేవో ఆలోచనలు.. ఒంటరిగా మిగిలిపోయానన్న బాధ.. ఎక్కడికి నడుచుకుంటూ వెళుతున్నానో కూడా తెలీకుండా నడుచుకుంటూ వెళ్ళిపోతున్నాను.. రైలు పట్టాలు వచ్చాయి.. ఎక్కి నడుస్తున్నా.. దాదాపు సాయంత్రం కావొస్తుంది.. నడిచి నడిచి కాళ్లు పీక్కుపోయాయి.. వెనక్కి తిరిగి చూస్తే హైదరాబాద్ దాటి చాలా దూరం వచ్చేసానేమో అనిపించింది.. ఇంకొక్క అడుగు వేసినా అరికాళ్ళు మంటకి కాలిపోతాయేమో అనిపించింది.. అక్కడే కూర్చున్నాను. ఎంతసేపు కూర్చున్నానో తెలీదు.. చెమట ఆగకుండా కారుతూనే ఉంది.. దూరం నుంచి ట్రైన్ కూత వినపడగానే లేచి నిలుచున్నాను కానీ ఏమైందో ఏమో నాకే తెలియట్లేదు మళ్ళీ కూర్చున్నాను.. ట్రైన్ చాలా వేగంగా వస్తుంది ఇంకో పది క్షణాల్లో మా అమ్మ దెగ్గరికి పోతాననగా వెనక నుంచి ఒక గొంతు చిన్నా అని గట్టిగా కేక వినిపించింది.. అవును అది మా అమ్మ గొంతు.. ఆశ్చర్యంగా వెనక్కి తిరిగాను

చిన్నా : అమ్మా

మధు : హా.. నేనే.. ముందు అక్కడ నుంచి లే.. సస్తావ్

ఒక్క క్షణంలో పక్కకి దూకేసాను.. లేచి చూసుకున్నాను.. దెబ్బలేమి తగల్లేదు.. ట్రైన్ వెళ్ళిపోయింది.. అటు వైపు అమ్మ అక్కడే నిలుచొని ఉంది.

చిన్నా : అమ్మా

మధు : అమ్మనే

చిన్నా : నా కోసం మళ్ళీ పుట్టావా.. నీకు గతం గుర్తుకొచ్చిందా.. నాకోసం వెతుక్కుంటూ వచ్చావా.. నేనిక్కడున్నానని ఎవరు చెప్పారు.

మధు : నువ్వేం మారలేదు రా.. నేనేమి మళ్ళీ పుట్టలేదు

చిన్నా : మరి ఆత్మవా.. ముందంతా కనిపించకుండా నాతోనే ఉన్నావా.. ఇప్పుడు నన్ను కాపాడుకోవడానికి నాకు కనిపించావా

మధు : హమ్మో అని నవ్వుతూ తల కొట్టుకుని... నేను ఆత్మని కూడా కాదు

చిన్నా : మరి.. నాకు పిచ్చి పట్టిందా.. ఏది నిన్ను ముట్టుకోనివ్వు.. అని చెయ్యి ముందుకు చాపాను.. ఏమి లేదు గాలి..

మధు : పిచ్చి కాదు రా.. నీలో ఉన్న బాధ నీ మనసు తట్టుకుంది కానీ నీ మెదడు తట్టుకోలేకపోయింది.. అందరికంటే నేనే నీకు ఎక్కువ ఇష్టం కదా, అందుకే నేను బైటికి వచ్చాను.. దీన్ని ఏమంటారంటే.. దీన్ని.. దీన్ని.. చిన్నా నీకు పిచ్చి పట్టింది.

చిన్నా : పోనీలే.. ఒంటరిగా మిగిలిపోయానేమో అనుకున్నాను

మధు : అస్సలు భయం లేదురా నీకు

చిన్నా : అవన్నీ నీతో పాటే తీసుకుపోయావ్.. కానీ అమ్మా నిన్ను చూస్తుంటే ఏడుపు తన్నుకోస్తుంది.. కానీ నువ్వు నా అమ్మవి కాదు.. కానీ అచ్చు అలానే ఉన్నావ్

మధు : నువ్వు ఎలా ఊహించుకుంటే అలా ఉంటాను.. అక్షిత గురించి ఏమైనా చెప్తావా

చిన్నా : నా బుర్ర బద్దలు కొట్టుకుని వచ్చానన్నావ్.. నీకన్నీ తెలుసు కదా

మధు : తప్పు నీదే

చిన్నా : నాకు తెలుసు.. ఇంక ఆపేయి

మధు : ఇప్పుడేం చేద్దామని

చిన్నా : ఆకలేస్తుంది అని లేచాను.. నా వెనకాలే నడుస్తుంది

మధు : నన్నేమి అడగవా

చిన్నా : నేను రోజూ మా అమ్మతో మాట్లాడతాను, నువ్వు నా ఆలోచనవే కదా.. అంతగా ఆశ్చర్యపొనవసరం లేదు. ఇలాంటి షాకులు నా జీవితంలో చాలా ఎదురుకున్నాను ఇది కొత్తది అంతే..

మధు : అయితే నేను నీ అమ్మని కాదంటావా, నా గొంతు తనది కాదంటావా.. నువ్వు చూస్తున్నది నిజం కాదంటావా

చిన్నా : ఇప్పటికే తల పగిలిపోతుంది.. అవునన్నా కాదన్నా నువ్వు నా అమ్మవే.. సరేనా.. కొంచెం మెలకుండా ఉండు.

మధు : అయితే సరే.. ఇంకొకటి..

చిన్నా : మళ్ళీ ఏంటి.. అసహనంగా వెనక్కి తిరిగాను

మధు : అక్కడ భోజనాలు పెడుతున్నారు.. ఇవ్వాళ హనుమాన్ జయంతి

చిన్నా : ఆకలేస్తుంది

మధు : ఇంకోటి

చిన్నా : వినపడుతుంది..

మధు : వినాయకుడికి ఆంజనేయుడికి చుట్టరికం ఉందనుకుంటా

చిన్నా : చాలా దూరపు చుట్టంలే.. అయినా ఆ గణేష్ మీద నాకేం కోపం లేదు.. అలా అని ప్రేమ భక్తి కూడా లేవు అంటూనే నడుచుకుంటూ వెళ్లి అన్నం పెట్టించుకుని తినేసి పక్కనే మూసి ఉన్న బడ్డీ కొట్టులో బండ మీద పడుకున్నాను.

మధు : ఇక్కడ పడుకుంటావా

చిన్నా : ఇంతకంటే మురికి స్థలాల్లో పడుకున్నాను..

మధు : జోక్ చెప్పనా

చిన్నా : నాకు తెలియనివి చెప్పు

మధు : పోరా..

చిన్నా : సరే చెప్పు మా

మధు : భార్య అందట ఏవండీ నేను పాట పాడతాను మీరు తాళం వేయరూ అని.. దానికి ఆ భర్త తన భార్య పాడుతుంటే ఆ రూం గొళ్ళెం పెట్టి తాళం వేసి బయటకి వెళ్లిపోయాడట.. అని నవ్వుతూ తన వంక నిషితంగా చూస్తున్న కొడుకుని చూసి ఏరా అంది..

చిన్నా : ఒకప్పుడు మనం ఇద్దరం నవ్వుకున్న క్షణాలు గుర్తొచ్చాయి.. నువ్వు నిజమైతే ఎంత బాగుండేది అమ్మా.. చాలా నరకం అనుభవించాను నువ్వు లేక..

మధు : పడుకో అని పక్కన కూర్చుని.. కొడుకు మీద చెయ్యి వేసి..

జొ అచ్యుతానంద జోజొ ముకుందా..

రావె పరమానంద రామ గోవిందా జో జో.. అంటూ పాట అందుకుంది..

సరిగ్గా చిన్నా నిద్రపోయేసమయానికి చిన్నా మెదడు నుంచు పుట్టుకొచ్చిన తన అమ్మ మధు.. ఒక బ్రేక్ తీసుకో చిన్నోడా అంటూ.. చిన్నా నిద్రలోకి జారుకోగానే మాయం అయిపోయింది. మళ్ళీ చిన్నా మెలుకుంటే కానీ తన అమ్మ మధుమతి ప్రత్యక్షమవదు.

శృతి వాళ్ళ అమ్మ నాన్న ఇద్దరు పెళ్లింటికి వెళ్లి అక్షితకి లావణ్యకి కావాల్సిన ఏర్పాట్లు అన్ని చేసి వాళ్ళతో మాట్లాడి అందరికీ చెప్పేసి ఇంటికి బైలుదేరారు. దంపతులు ఇద్దరు ఎత్తుకున్న బాధ్యతని సమర్ధవంతంగా పూర్తి చేశామని కారులో కూర్చుని ఊపిరి పీల్చుకున్నారు.

అంకుల్ : అవును ఆ అబ్బాయి అస్సలు కనిపించనేలేదు

ఆంటీ : అదేనండి నేనూ అనుకుంటున్నాను, బహుశా బాదపడుతుండుంటాడు.. పాపం ఆ అబ్బాయి అక్షితని ఎంతగానో ప్రేమించాడు. ఆ అమ్మాయికి అది తెలియనేలేదు.. చిన్నప్పటి నుంచి కోరుకున్న అమ్మాయి దక్కాకపోతే ఎంత బాధ.. అందులోనూ ఆ అబ్బాయి అదేమి కనిపించకుండా మనస్ఫూర్తిగా పెళ్లి చేశాడు.. ప్రేమంటే ఇవ్వడమే కానీ తిరిగి ఆశించకూడదని తన పనులతో చెప్పకనే చెప్పాడు. ఎంత నిజాయితీ..

అంకుల్ : మరి శృతి విషయం.. మొన్నే ఎంగేజ్మెంట్ రోజే అడుగుదాం అనుకున్నాను కానీ ఎందుకో అడగలేకపోయాను

ఆంటీ : ఏవండీ.. అని తలని తన భర్త గుండె మీద పెట్టుకుని.. ఆ అబ్బాయికి మన శృతిని ఇచ్చి చేద్దామండీ.. చాలా మంచివాడు, కష్టపడతాడు, మన అమ్మాయి మనసుకి నచ్చినవాడు.. ఏ కులమో తెలీనప్పుడు అన్ని కులాలు తనవే కదండి.. కావాలంటే నేను మాట్లాడి మార్పించేస్తాను.. మన అమ్మాయిని అంతగా ప్రేమించేవాడు ఎక్కడా దొరకడు.. మన అమ్మాయిని బాధ పెట్టమాకండి.. ఇన్నేళ్ళ మన కాపురంలో ఇంతవరకు నేను మిమ్మల్ని ఏమి అడగలేదు.. ఈ ఒక్కటి నా మాట వినండి. శృతి ఆ అబ్బాయిని కోరుకుంటుంది.. దాని ప్రేమని మనమెందుకు కాదనడం

అంకుల్ : ముందు నన్ను ఒకసారి శృతితో మాట్లాడనివ్వు.. ఇక నీ కోరిక నెరవేర్చుతాలే.. ఇంతకీ ఆ అబ్బాయి ఒప్పుకుంటాడా

ఆంటీ : థాంక్యూ థాంక్యూ సో మచ్.. నా కూతురు ఇది వింటే ఎంత సంతోషిస్తుందో.. ఒప్పుకుంటాడు.. తెరుకోవడానికి కొంత సమయం పడుతుంది.. దెగ్గరుండి పెళ్లి చేసినవాళ్ళం.. మనం కోరితే కాదంటాడా.. బలవంతంగా చేసినా ఆ తరువాత వాళ్ళే వాళ్ళ కాపురాన్ని నిలబెట్టుకుంటారు. అంటూ భర్తకి దారిపొడవునా సర్ది చెపుతూ వచ్చింది.

శృతి అమ్మ కారు దిగి ఇంట్లోకి వెళ్లి నేరుగా శృతి రూంలోకి వెళ్ళింది, కానీ అక్కడ శృతి మంచం మీద పడుకుని ఎక్కిళ్ళు పెట్టి ఏడుస్తుంటే పరిగెత్తి తనని కౌగలించుకుని అడిగింది, ఏమైందంటూ

శృతి : చిన్నా ఫోన్ స్విచ్ ఆఫ్.. ఇల్లు కనీసం తాళం కూడా వెయ్యలేదు.. వాడు వెళ్ళిపోయాడు మా అని ఏడ్చేసింది గట్టిగా తన అమ్మ చేతిని పట్టుకుని.

అప్పటికి కానీ శృతి అమ్మకి గుర్తురాలేదు, చిన్నా తనకి వెళ్లిపోతానని మాట ఇచ్చాడని.. అదే విషయం కూతురికి చెప్పి బాధపడింది, ఆ వెంటనే తమ నిర్ణయం గురించి కూడా చెప్పింది. చిన్నాని వెతికించే బాధ్యత తనదంటూ భరోసా ఇచ్చి అప్పటికి తన కూతురి బాధని కొంత తగ్గించింది.

వారం గడిచింది.. ఇటు అక్షిత లావణ్యల ఇద్దరి కొత్త జీవితం కొత్త కుటుంబం, కలుగుతున్న ఆనందాన్ని సుఖాన్ని ఆస్వాదిస్తున్నారు.. ఇల్లంతా ఆనందంగా ఇద్దరు కోడళ్ల కాలి గజ్జలతో సందడిగా ఉన్నా ఆ ఇద్దరి కొత్త కోడళ్ల మోహంలో మాత్రం నవ్వు లేదు.

చిన్నా మొహం కనిపించక, వాడి నుంచి ఫోన్ రాక వారం గడిచింది. ఫోన్ చేస్తే స్విచ్ ఆఫ్, ఇంటికి వెళ్ళొద్దాం అనుకున్నారు కానీ అత్తయ్య ఏమంటుందో అని ఆగిపోయారు. అదే రోజు రాత్రి లావణ్యకి ఫుల్లుగా చలి జ్వరం వచ్చేసింది. రాత్రంతా అక్షిత ఒళ్లోనే ఉంది.. ఒకటే కలవరింపు చిన్నా.. చిన్నా.. చిన్నా..

అక్షిత తెల్లారే కట్టుకున్న చీర కూడా మార్చుకోకుండా లేచి స్కూటీ తీసుకుని షెడ్ కి వెళ్ళింది, అది మూసేసి ఉండటంతో ఇంటికి వెళ్ళింది. గేట్ మూసేసి ఉంది, తలుపుకి తాళం వేసి లేదు పక్క డోర్ తెరిచే ఉండటంతో కోపంగా చిన్నాని కడిగిపారెయ్యాలని లోపలికి వెళ్ళింది. కానీ లోపల ఎవ్వరు లేరు, ఇంటి తలుపులు తెరిచే ఉండటం వల్ల త్వరగా లోపల బూజు పట్టేసింది. టేబుల్ మీద మధు అమ్మ ఫోటో వినాయకుడి బొమ్మ గాలికి పడిపోయి ఉన్నాయి. ఇల్లంతా పరికించి చూసి అనుమానంగా పక్కన శృతి ఇంటికి వెళ్లి తలుపు తట్టింది. శృతి వాళ్ళ అమ్మగారు తలుపు తీసి అక్షితని పలకరించి లోపలికి రమ్మని శృతి రూం చూపించింది.. లోపల శృతి ఏదో పెయింటింగ్ చేసుకుంటుంది. ఎవరో వచ్చారని తల ఎత్తి చూసి అక్షితని చూసి రమ్మని సైగ చేసింది. అక్షిత లోపలికి వస్తూనే చిన్నా.. అని దీర్ఘం తీసింది.

శృతి : చిన్నా మీ పెళ్ళైన తెల్లారి నుంచి కనిపించలేదు అక్షితా.. నేనూ వెతికాను.. ఫోన్ కూడా స్విచ్ ఆఫ్.. ఎటు వెళ్ళాడో తెలీదు. మీకు చెప్పలేదా

అక్షిత : లేదు అంటూనే లేచి నిలబడింది పైట కప్పుకుంటూ

శృతి : నాకు చెప్పకుండా వెళ్లిపోయాడని కోపం వచ్చి నేను మీకు ఫోన్ చెయ్యలేదు.. మీకు తెలుసనుకున్నాను.. ఒకసారి నాతో అన్నట్టు గుర్తుకు.. మీ పెళ్లయ్యాక దుబాయి వెళ్తానని.. నిజంగానే మీకు చెప్పలేదా ?

అక్షిత తల అడ్డంగా ఊపి బైటికి వెళుతూనే నేనొకసారి ఆ ఆఫీస్ కి వెళ్ళొస్తానని చెపుతుంటే శృతి అలాగే అని సైగ చేసింది. అక్షిత ఇంటి నుంచి బైటికి వెళ్ళగానే శృతి మాటలు విన్న తమ అమ్మ లోపలికి వెళ్లి శృతిని అడిగింది. ఇటు బైటికి వచ్చిన అక్షిత స్కూటీ కీస్ లోపలే మర్చిపోవడంతో లోపలికి వెళ్లి శృతి రూం దెగ్గర శృతి అమ్మ మాటలు వినగానే ఆగిపోయింది.

ఎందుకు ఆ పిల్లకి అబద్ధం చెప్పావ్ ?

శృతి : వాళ్ళు బాధ పడకూడదనే కదా.. ఆ పిచ్చోడు వాడి ప్రేమని త్యాగం చేసి అందరికి దూరంగా వెళ్ళిపోయాడు. ఇప్పుడు తనకి చెప్పి బాధ పెట్టడం ఎందుకు ?

నాకు ఒకటే అర్ధంకాని విషయం. చిన్నా అక్షితని అంతగా ప్రేమించాడు కదా కనీసం అక్షితకి అనుమానం కూడా రాలేదా, తనకి ఎప్పుడు అనిపించలేదా.. లేదా తెలిసే కావాలని దూరం పెట్టిందా

శృతి : ఎవరికీ తెలుసు.. కానీ అబ్బాయి ఒక అమ్మాయిని అంత పిచ్చిగా ప్రేమిస్తారని వాడిని చూసాకే తెలిసింది. ఒకప్పుడు వాడు దణ్ణం పెట్టుకున్నాడు అక్షిత దక్కాలని, ఇప్పుడు నేను పెట్టుకుంటున్నా చిన్నా నాకు దక్కాలని.. మా ఇద్దరి కోరికలు తీరావేమో అని ఏడ్చేసింది.

ఇలా ఇంకెన్ని రోజులు.. ఉద్యోగం మానేశావ్.. నీకు ప్రాణం అయిన గ్రాఫిక్స్ వదిలేసావ్.. ఇలా వాడి బొమ్మలు కుప్పలు కుప్పలుగా గీసి ఏం చేద్దామని.. పిచ్చిదానివి అయిపోతున్నావ్ శృతి.. నిన్నిలా చూడలేకపోతున్నాను.

శృతి : నేనేమి ఏడవటం లేదు, బాధ ఉంటుంది కదా.. ఇక జాబ్ విషయానికి వస్తే కూర్చుని తిన్నా తరగనంత ఆస్తి, ఇదంతా నా ఒక్క దానికేగా. జాబ్ చేయడం నాకు ఇప్పుడు ఇష్టంలేదు..ఇక చిన్నా విషయానికి వస్తే, వాడు నా దెగ్గరికి వచ్చేదాకా ఎదురుచూస్తాను.

వాడు రాకపోతే

శృతి : వస్తాడు.. వచ్చేదాకా నేను చచ్చేదాకా ఎదురుచూస్తాను.. అని మళ్ళి చిన్నాకి తనకి పెళ్లి జరుగుతున్న బొమ్మని గీసే పనిలో పడింది శృతి.

శృతి వాళ్ళ అమ్మకి బైట ఎవరో ఉన్నారనిపించి రూం నుంచి బైటికి వచ్చి చూస్తే అక్కడ ఎవ్వరు లేరు.​