Adultery BREAK [Completed]

సంజు :

ఆరుగురుతో పాటు నేను అన్నయ్య అయ్యేసరికి ఖర్చులు బాగా పెరిగిపోయాయి, అన్నయ్య వెంటనే రెండు రోజుల్లో ఆ ఊరికి దూరంగా ఉన్న ఒక స్థలం చూసి అది కొనేసాడు. అదే రోజు సాయంత్రానికి అందులో చిన్న రూం ఒకటి కట్టించి పైన రేకులు కప్పి మమ్మల్ని అందులో ఉంచాడు. తెల్లారి మెయిన్ రోడ్డు మీద ఒక షటర్ అద్దెకి తీసుకుని మెకానిక్ షెడ్ తెరిచాడు. మెకానిక్ అవ్వడం వల్ల చేతిలో ఎప్పుడు ఒక బండి ఉండేది అలా చిన్నగా ఒక్కోటి సమకూర్చుకున్నాం.

నేను ఉద్యోగం వెతుక్కున్నాను జీతం తక్కువే కానీ ఏదో ఒకటి అని జాయిన్ అయిపోయాను. ఉన్న డబ్బులతో నాలుగు రూములు చుట్టూ కంపౌండు కట్టుకున్నాం. మూడు నెలలు గడిస్తే కానీ ఊపిరి పీల్చుకోలేకపోయాము. అన్నయ్య ఎక్కువగా మాట్లాడేవాడు కాదు అన్నిటికి మౌనంగా ఉండేవాడు.. నేను బాగా చనువు ఇస్తే గానీ కొంచెం సరదాగా ఉండేవాడు కాదు.

సంజు : అన్నయ్యా ఎందుకు మా కోసం ఇంత కష్టపడుతున్నావ్.. ఇదంతా చేస్తున్నావ్.. వాటి వెనకాల ఉన్న కారణాలు నాకు తెలుసుకోవాలని ఉంది

చిన్నా : చెప్పాను కదా నాకు క్రాక్ అని.. నేను ఇలా ఉంటేనే మా అమ్మకి ఇష్టం. మొదటి నుంచి నేను ఎలా ఉంటే తనకి నచ్చుతుందో అలానే నన్ను నేను మార్చుకుంటూ వచ్చాను.. అందుకే నాది ఇంత మాస్ ఫీల్డ్ అయినా తాగుడు కానీ మరే అలవాటు కానీ చేసుకోలేదు. నా జీవితంలో ఏది నేను కోరుకున్నట్టు జరగలేదు కనీసం నా చుట్టూ ఉండే వాళ్ళు కోరుకున్నట్టు అయినా జరిగితే వాళ్ళైనా సంతోషంగా ఉంటారని.. అంతే.. అలా చేసాను కూడా.. వాళ్ళ మొహంలో ఆనందం నాకింకా గుర్తుంది.. అమ్మా నాన్న లేక చిన్నప్పటి నుంచి ఎలా బతికానో నాకే తెలుసు.. అంత నీచమైన స్థితిలో బతికాను.. నా పరిస్థితి ఎవ్వరికి రాకూడదనే ఇంకో గట్టి కారణమే నీకు నేను సహాయం చేసేలా చేసింది. అని తను చిన్నప్పుడు ఎదురుకున్న కష్టాలు చెపుతుంటే విన్నాను

అన్నయ్య తను చూసినవి అనుభవించిన విషయాలు.. అనాధ అమ్మాయిలని అడుక్కునేలా చేసి రాత్రికి ఎలా బలవంతంగా అనుభవించేవాళ్ళో ఎన్ని చిత్రహింసలు పెట్టేవాళ్ళో ఆ తరవాత వాళ్ళని అమ్మేసి సొమ్ము చేసుకునేవాళ్ళని అన్నయ్య చెపుతుంటే ఏడుపొచ్చి ఆయన్ని గట్టిగా వాటేసుకున్నాను.. మొదటి సారి అన్నయ్య ప్రేమగా నా తల మీద చెయ్యి వేసాడు.. ఆ స్పర్శలో ఎంతో ప్రేమ.. నిజాయితీ.. నాకది అర్ధంకాకపోయినా నా మనసుకి తెలిసింది.. జీవితాంతం ఈ అన్నయ్య చెయ్యి వదలకూడదాని గట్టి నిర్ణయం తీసుకున్నాను.

చిన్నా : ఏమైంది సంజన

సంజు : నన్ను సంజు అని పిలువు అన్నయ్యా.. మర్చిపోయా అమ్మాయిలు రోజూ నీతో మాట్లాడతామని అడుగుతున్నారు.. నువ్వేమో షెడ్ వదిలి అస్సలు ఇటు రావట్లేదు. ఇంకా పడుకోలేదు పిలవనా

చిన్నా : అవును వాళ్ళకి నాకు అస్సలు పరిచయమే లేదు.. రమ్మను

సంజు : అందరినీ పిలిచాను.. అన్నయ్య ఇదిగో ఇది ఉందే పేరు పూజ..

చిన్నా : వాళ్ళని చెప్పనీ సంజు అనగానే ఆగిపోయి నవ్వుతూ వెళ్లి అన్నయ్య పక్కన కూర్చున్నాను.

పూజ : అన్నయ్యా నా పేరు పూజ.. ముందుగా మా అందరి కోసం మీరు ఉన్నారు.. మాకు ధైర్యంగా ఉంది.. కానీ మీరు కూడా ఇక్కడే ఉండండి అన్నయ్యా..

చిన్నా : నీ గోల్ ఏంటి

(మధు : చదివిస్తావేంటి..)

పూజ : ఐపీయస్ అవ్వాలని ఉంది అన్నయ్యా

(మధు : అబ్బో బానే ఉన్నాయి కోరికలు.. కొంపతీసి తీరుస్తావెంట్రా)

చిన్నా : షు.. సారీ పూజా నిన్ను కాదు.. హే.. మీరు కూడా మీ పేర్లేంటి

నా పేరు శ్రావణి అన్నయ్యా.. నాకు ఐఏఎస్ అవ్వాలని కోరిక

నా పేరు చందన అన్నయ్య.. నాకు డాక్టర్ అవ్వాలని కోరిక

నా పేరు శృతి అన్నయ్యా నాకు లాయర్ అవ్వాలని కోరిక

పేరు వినగానే చిన్నా ఒకసారి తల ఎత్తి శృతి అనే అమ్మాయిని చూసి మళ్ళీ మాములు అయిపోయాడు.

(మధు : ఏరా గుర్తొస్తుందా.. వెళ్ళిపోదామా వెనక్కి...)

మిగతా ముగ్గురు పిల్లలు వాళ్ళ పేర్లు చెపుతుంటే అన్నయ్య వినకుండా ఏదో ఆలోచిస్తూ ఉండటం నేను గమనించాను..

సంజు : అన్నయ్యా..!

(మధు : ఒక్కొక్కళ్ళు ఒక్కో దారిలో వెళతాం అంటున్నారు.. ఎలా చదివిస్తావ్ రా వీళ్ళని.. నట్లు బిగించా.. లేదా ఏదైనా బ్యాంకుకి కన్నం వేస్తావా.. చెప్పు.. ఏం మాట్లాడవే.. చెప్పు.. అమ్మకి సమాధానం చెప్పు.. ఇవన్నీ నీ వల్ల కాదు పొయ్యి అక్షిత కాళ్లు పట్టుకుని అడుక్కో.. దాని మొగుడిని వదిలేసి నీతో వచ్చెయ్యమని అడుగు.. నా మాట విను వెనక్కి వెళ్ళిపోదాం.. కావాలంటే శృతి ఉంది.. అది కాకపోతే ఇది.. ఇక్కడ నీ బతుకు కుక్క బతుకే మళ్ళీ కష్టపడి వీళ్ళని చదివిస్తే వీళ్ళ దారి వీళ్ళు చూసుకుని వెళ్ళిపోతారు.. ఇప్పటికే ఇద్దరు వెళ్లిపోయారు.. వాళ్ళ బతుకు వాళ్ళు బతుకుతున్నారు.. కనీసం నువ్వు ఎక్కడున్నావ్ ఎలా ఉన్నావ్ అన్నది కూడా వాళ్ళకి అనవసరం.. ఆగకుండా మాటలు నవ్వులు వినిపిస్తూనే ఉన్నాయి మధ్యలో అక్షిత లావణ్య చిన్నాని విసురుకున్నప్పుడు మాటలు.. గోల గోల.. బీ......ప్ మని చిన్నా చెవుల్లో శబ్దం)

ఒక్కసారిగా అన్నయ్య రెండు చెవులు గట్టిగా పట్టుకుని కళ్ళు మూసుకునేసరికి భయం వేసి అన్నయ్యని గట్టిగా పట్టుకుని పిలిచాను.. నా చుట్టూ ఉన్న పిల్లలు కూడా అన్నయ్యా అన్నయ్య అని అరుస్తుంటే నేను చెయ్యి పట్టుకుని గట్టిగా కదిలించాను రెండు నిమిషాలకి చెవుల మీద నుంచి చేతులు తీసేసాడు.

సంజు : అన్నయ్యా..

చిన్నా : సారీ రా.. భయపడ్డారా

సంజు : లేదు.. బాధ పడ్డాం..

పూజ : నువ్వంటే మాకు భయం లేదన్నయ్యా.. కానీ నీ గురించి సంజు అక్క చెప్పింది.. మా కోసం అయినా హాస్పిటల్ కి వెళ్ళు అన్నయ్యా

చిన్నా : హ్మ్మ్.. వెళతాలే.. సరే ఇక మీతో ఒకటి చెప్పాలి నేను.. రండి అందరం కింద కూర్చున్నాం.. నాకు తెలిసిన ఒక అమ్మాయి ఉంది.. తన దెగ్గర చదువు లేదు, డబ్బు లేదు కానీ ఉండాల్సిన తెలివితేటలు మాత్రం నిండుగా ఉన్నాయి.. మీలో పది పాస్ అయిన వాళ్ళు ఎంతమంది..?

అందరూ చేతులు ఎత్తారు

ఓహ్.. అందరూ బాగా చదివేవాళ్ళే అయితే.. ఆ అమ్మాయి ఓపెన్ లో పది రాసింది.. ఆ తరువాత ఏం చేసిందో ఏమో మళ్ళీ ఓ పక్క పార్ట్ టైం జాబ్ చేస్తూనే ఓపెన్ లో డిగ్రీ చేసింది.. తరవాత పై చదువులు కూడా చదివి ఉద్యోగంలో జాయిన్ అయిన మొదటి నెలే యాభై వేల పైన జీతం తీసుకుంది.

అలానే మీరు కూడా చదువుకోండి.. ఆ అమ్మాయికి చదువులో సాయం చెయ్యడానికి ఎవ్వరు లేరు.. కానీ మీకు సంజు అక్క ఉంది.. తరవాత ఏం చెయ్యాలో మీరు అనుకున్నది ఎలా సాధించాలో తను చెపుతుంది, అర్ధం చేసుకుంటూ కష్టపడి చదవండి.. నేను మీకు బట్టా, తిండి, నిద్రకి ఇంత చోటు మాత్రమే ఇవ్వగలను.. చదువు ఇవ్వలేను.. దాని విలువ నాకు అటుఇటుగా తెలుసు అంతే.. చదువుకుంటే డబ్బులు వస్తాయి సుఖంగా ఉండొచ్చని మాత్రం తెలుసు.. అందరూ నవ్వారు..

భోజనాలు చేసారా

శృతి, పూజ : ఎప్పుడో అన్నయ్యా

చిన్నా : వెళ్ళండి పడుకోండి.. ఇక రేపటి నుంచి మీ పని ఏంటి

అందరూ : మా గోల్స్ రీచ్ అవ్వడమే మా పని

చిన్నా : ఏంటో అర్ధం కానీ ఇంగ్లీష్ లో మాట్లాడతారు.. తెలుగు మర్చిపోకండి

పిల్లలు నవ్వుతూ వెళ్లిపోయారు.. అన్నయ్య లేచి వెళ్లిపోతుంటే మాట్లాడాలనిపించినా పిలవలేదు.. పిల్లలు చదువుకోవడం మొదలుపెట్టారు.. గవర్నమెంట్ కాలేజ్లు కాలేజీలు ఆతిధ్యం ఇచ్చాయి. రోజులు గడిచే కొద్ది అన్నయ్యతో నా చనువు పెరుగుతూ వస్తుంది.

ఒకరోజు అన్నయ్య తల పట్టుకుని కూర్చుంటే ఆ రోజు లాగే మళ్ళీ ఏమైనా అయ్యిందేమో అని భయపడి వెళ్లి అన్నయ్య పక్కన కూర్చున్నాను

చిన్నా : ఏంటి నువ్వు కూడా చదువుకుంటావా.. మళ్ళీ చదువుతావా

సంజు : అన్నయ్యా.. నవ్వాను

చిన్నా : తిన్నావా

సంజు : హ్మ్మ్ ఇందాకే కలిసి తిన్నాం.. ఆ రోజు ఏమైంది.. నువ్వు బాధపడతావని ఆ రోజు అడగలేదు

చిన్నా : ఈ మధ్య కొంచెం తల నొప్పి వస్తుంది..

సంజు : హాస్పిటల్ కి వెళదామా

చిన్నా : లేదు.. ఏ రోగం లేకపోతే నిజంగానే పిచ్చోడిని అయిపోతానేమో

సంజు : భయం వేసింది

చిన్నా : రెండు నిముషాలు అంతే.. సరే చెప్పు ఇంకా.. నువ్వు పెళ్లి చేసుకోవా ఇక.. వీళ్ళ సంగతి నాకు వదిలేయి.. నేను చూసుకుంటాను.. నీ కోసం స్కూటీ కూడా పాతది ఒకటి తీసుకున్నా బాగు చేస్తున్నా.. మంచి ఆఫీస్ చూసుకో దూరం అయినా బండి ఉంటుంది కదా..

సంజు : నేను కూడా నువ్వు నిర్ణయం తీసుకున్నట్టే ఒక నిర్ణయం తీసుకున్నా

చిన్నా : ఏంటో అది

సంజు : జీవితాంతం నీకు చెల్లిగా.. వీళ్ళకి అక్కగా.. నీకు తోడుగా ఉంటాను.. నువ్వు ఎలాగొ ఒంటరిగా ఉండిపోతానన్నావు.. నేను కూడా అంతే.. అమ్మ కోరుకున్నట్టు ఇద్దరం వీలైనంత మంది అమ్మాయిలని చదివిద్దాం.. ఏమంటావ్.. ఏంటన్నయ్యా నవ్వుకుంటున్నావ్.. ఏమంటుంది అమ్మా..

చిన్నా : నువ్వే తన అసలైన కూతురివి అని చెపుతుంది

సంజు : థాంక్స్ అమ్మా.. చూసావా అమ్మకి కూడా ఇష్టమే..

చిన్నా : ఇలా నాతో మాట్లాడుతూ కూర్చుంటే నీకు కూడా పిచ్చి ఎక్కిద్ది.. ఇప్పటికే అమ్మతో మాట్లాడుతున్నావ్.. నాకంటే పిచ్చి ఉంది అది కనపడుతుంది మాట్లాడుతున్నా.. నీకస్సలు కనిపించనే కనిపించదు

సంజు : అమ్మ ఫోటో ఒక్కటి కూడా లేదా.. తను ఎలా ఉంటుందో చూడాలని ఉంది

(మధు : ఏరా వెళ్లి ఫోటో తీసుకొద్దాం వస్తావా.. హహహ్హ)

చిన్నా : పేపర్ పెన్సిల్ తీసుకురా.. చూపిస్తా

పేపర్ పెన్సిల్ తెచ్చిచ్చాను.. అరగంటలో బొమ్మ గీసి చేతికి ఇచ్చాడు. చాలా అందంగా గీసాడు.

సంజు : బాగుంది అన్నయ్యా అమ్మ.. భలే గీసావ్.. మెకానిక్ చేతికి బొమ్మలు గీయడం కూడా వచ్చా

చిన్నా : చెయ్యి పట్టుకుని నేర్పించిన గురువుగారు ఉన్నారు నాకు.. అంటూ ఒకప్పుడు శృతి చిన్నాని వెనక నుంచి వాటేసుకుని తన చెయ్యి పట్టి బొమ్మ గీయించడం గుర్తుతెచ్చుకుని నవ్వుకున్నాడు.

అన్నయ్య అలా నవ్వుకుంటుంటే అన్నం వండలేదని గుర్తొచ్చి లోపలికి పరిగెత్తాను.

అలా కొన్ని సంవత్సరాలు గడిచిపోయాయి, మా ఆశ్రమం చిన్నగా పెద్దది అవడం మొదలయ్యింది. అన్నయ్య కేవలం నిరుపేద, అనాధ అమ్మాయిలని మాత్రమే చేర్చుకొనేవాడు. వాళ్ళకి ఉద్యోగం దొరికేంత వరకే ఇక్కడ ఉండాలని ఆ తరవాత వెళ్లిపొమ్మనేవాడు.. చాలా మంది అమ్మాయిలు అన్నయ్యని వదిలి ఉండలేక ఇక్కడే ఉంటామని గొడవ చేసేవాళ్ళు కానీ బైటికి గెంటేసేవాడు. ఇక్కడి నుంచి వెళ్లిన వాళ్ళు కూడా తమ జీతంలో ఇంత పెర్సెంటు అని డొనేట్ చేసేవారు, అలా మా ఇద్దరి చేతుల మీదగా ఈ ఇరవై ఏళ్లలో సుమారు నూట యాభై మందికి పైగా అమ్మాయిల జీవితాలని వాళ్ళ తలరాతలని మార్చేసాం.

తమిళనాడు ప్రజల నోట అన్నయ్య హీరో అయిపోయాడు. ఎన్నో సేవా సంస్థల నుంచి విరాళాలు, అభినందనలు వచ్చాయి. ఒక రోజు రూలింగ్ పార్టీకి సంబంధించిన పెద్దాయన ఒకరు వచ్చి అన్నయ్యతో చాలా సేపు మాట్లాడి వెళ్లారు. ఆ రోజు నుంచే మాకు ఇబ్బందులు మొదలయ్యాయి. ఏం జరుగుతుందో ఎందుకు జరుగుతుందో కూడా మాకు తెలీదు. అని తనకి తెలిసిన విషయాలు అన్ని చెప్పింది.

పది రోజుల తర్వాత అందరూ కోర్టుకి వచ్చారు, చిరంజీవిని కోర్టులో ప్రవేశపెట్టారు. చిరంజీవి తరపున వాదించడానికి పెట్టుకున్న లాయర్ రానేలేదు ఇదంతా ఎవరో చేస్తున్న కుట్రలా అనిపించింది. ఎవరికి ఏమి చెయ్యాలో అర్ధంకాక ఏడుపు దిగమింగుకుంటుంటే చిన్నా మాత్రం మౌనంగా నిలుచున్నాడు.

జడ్జి : మీ తరపున వాదించడానికి లాయర్ ఉన్నారా లేరా

ఉన్నారు అన్న గొంతు వినపడి అందరూ వెనక్కి తిరిగారు. సంజుకి కళ్లెమ్మటి నీళ్లు తిరిగిపోయాయి. ఒకప్పుడు తనతో పాటు హైదరాబాద్ నుంచి వచ్చి తన దెగ్గర చదువుకున్న శృతిని లాయర్ కోటులో చూసి తన అన్నయ్య వంక గర్వంగా చూసింది. చిరంజీవి మాత్రం తల ఎత్తలేదు.

శృతి ఏదేదో మాట్లాడి మొత్తానికి వచ్చే వారానికి వాయిదా వేయించింది. చిరంజీవిని పూలేస్ తీసుకెళుతుంటే అటు వెళ్ళింది. శృతి కేసుని వాళ్ళకి తెలియకుండానే తమవైపుకి అనుగుణంగా తిప్పుతుంటే ఆశ్చర్యంగా ఆనందంగా నోరెళ్లబెట్టి చూస్తూ ఉన్నారు. జడ్జి వాయిదా వేస్తుంటే శృతి అందరి వైపు తిరిగి నేనున్నానంటూ సైగ చేసింది. అందరూ ఊపిరి పీల్చుకున్నారు.

లాయర్ శృతి : అన్నా

చిరంజీవి తల ఎత్తాడు

లాయర్ శృతి : నేనన్నా శృతిని గుర్తుపట్టావా

లేదని తల ఊపాడు. చిరంజీవి వెళ్లిపోయాక శృతి అందరి దెగ్గరికి వెళ్లి పలకరించి కేసు గురించి మాట్లాడి ధైర్యం చెప్పి వెళ్ళిపోయింది. అందరూ ఇంటికి వచ్చారు. అక్షిత తల పగిలిపోతుంటే కళ్ళు మూసుకుని పడుకుంది, తన కొడుకు వేణు వచ్చి పక్కన కూర్చున్నాడు.

వేణు : అమ్మా

అక్షిత : ఏంట్రా

వేణు : చిన్నప్పటి నుంచి ఇప్పటి వరకు నువ్వు ఏడవటం నేను ఒక్కసారి కూడా చూడలేదు, నిన్నే కాదు లావణ్య పిన్నిని కూడా చూడలేదు కానీ..

అక్షిత లేచి కూర్చుని తన కొడుకుని దెగ్గరికి తీసుకుని గట్టిగా వాటేసుకుంది.

అక్షిత : నీకు ఏదైనా ఆపద వచ్చినా బాధ వచ్చినా సంతోషం వచ్చినా ఎవరితో అయినా పంచుకోవడానికి నేను నాన్నా నానమ్మ పిన్ని బాబాయి ఇంత మందిమి ఉన్నాం.. కానీ నాకు మీ పిన్నికి అమ్మైనా నాన్నైనా ఎవరైనా ఉన్నారంటే అది వాడోక్కడే అని తన కధ మొత్తం చెప్పింది. దానితో పాటే చిరంజీవిని ఇంకా ఎక్కువ గుర్తుతెచ్చుకుని ఏడ్చేసింది. అంతా విన్న వేణు తనతో పాటే వింటున్న లావణ్య కొడుకు చిరంజీవి కూడా కళ్ళు తుడుచుకున్నాడు.

వేణు : అమ్మా.. నువ్వెందుకు ఆయన్ని ప్రేమించలేదు.. సూటిగా అడిగాడు

అక్షిత ఏదో చెప్పబోతుంటే లావణ్య కదిలించి, అప్పుడున్న పరిస్థితులు మన ఆలోచనలు మన విధానాలు ఇవేవి ఎంత చెప్పినా ఎవ్వరికి అర్ధంకావు.. మేమే మా చేతులారా వాడిని పోగొట్టుకున్నాం అందులో మీ అమ్మ తప్పు ఎంత ఉందొ నాది అంతే ఉంది అలాగే మా తప్పు ఎంత లేదో చిన్నా తప్పు కూడా లేదు అని కళ్ళు తుడుచుకుంది. ఇంకెవ్వరు ఏమి మాట్లాడలేదు. అక్షిత కళ్ళు మూసుకుంది.

చిన్నా : అక్కి.. నీకు నేను ఐ లవ్ యు చెప్తే ఏం చేస్తావ్

అక్షిత : మగాడివి అయితే చెప్పరా చూద్దాం.. అని తొడ కొట్టింది

చిన్నా : నాకేమైనా భయమా ఏంటి

అక్షిత : అయినా నువ్వు నేను రాసుకుంటే వచ్చేది బూడిదే నాన్నా.. పెద్ద ఇల్లు కట్టుకోవాలి, పెద్ద టీవీ, పెద్ద కారు, పెద్ద కుటుంబం

కుటుంబం అనగానే చిన్నా మొహం వాడిపోవడం అప్పుడు గమనించలేదు అక్షిత, కానీ ఇప్పుడు కళ్ళు మూసుకుని అన్ని ఆలోచిస్తుంటే నోటి దూలతో తను సరదాకి మాట్లాడిన మాటలు తన జీవితంలో ఎంత పెద్ద మార్పుని తీసుకొచ్చాయో అర్ధమవుతుంది.. ఇలాంటివి అక్షితకి చిరంజీవికి మధ్యన బోలెడు ఉన్నాయి. అన్ని గుర్తొస్తున్నాయి.

ఆలోచిస్తూ అన్నం కూడా తినలేదు, అందరూ పడుకున్నారు నిద్ర పట్టడం లేదు.. దుఃఖం నిమిష నిమిషానికి పెరుగుతూనే ఉంది. కళ్ళు తుడుచుకుని లేచి బైటికి వచ్చింది. శృతి చెట్టు కింద కూర్చుని ఏదో ఆలోచిస్తుంటే వెళ్లి పక్కన కూర్చుంది.

శృతి : పడుకోలేదా

అక్షిత : బాధ.. ఎవరితో పంచుకోవాలో.. ఎవరికి అర్ధమవుద్దో అర్ధం కావట్లేదు శృతి.. నరకంలా ఉంది, చచ్చిపోతే బాగుండు అనిపిస్తుంది అని శృతి భుజం మీద వాలిపోయింది.

శృతి : అక్షితా.. నిజంగానే వాడు నిన్ను ప్రేమిస్తున్నాడని తెలీదా లేక..?

అక్షిత ఇంకా ఎక్కువగా ఏడ్చేసింది, శృతి.. నిజంగానే నా కళ్ళెప్పుడు వాడి కష్టాన్ని మాత్రమే చూసేవి, ఒళ్ళు నెప్పులతో రాత్రి అటు ఇటు బొర్లుతుంటే చూస్తూ ఉండేదాన్ని.. వాడు మాకేవి తెలియనిచ్చేవాడు కాదు. నా ఆలోచనలన్నీ వాడి కష్టం మీదె ఉండేవి.. వాడిని ఇబ్బంది పెట్టకుండా కష్టపెట్టకుండా బతికితే చాలని మాత్రమే అనుకున్నాను.. ఇవేవి నాకు కనిపించలేదు.. అస్సలు నాకు ఆ ఆలోచనే లేదు.

శృతి : ఇప్పుడేమైందని.. వాడు బానే ఉన్నాడుగా.. ఇలాంటి కష్టాలు వస్తుంటాయి పోతుంటాయి..

అక్షిత : వాడు నా వంక కన్నెత్తి కూడా చూడలేదు శృతి

శృతి : నిన్నెలా ఓదార్చాలో నాకు అర్ధం కావట్లేదు అక్షితా

అక్షిత : నేను వాడితో ఒక్కసారి మాట్లాడాలి

శృతి : ముందు వాడిని ఇందులోనుంచి బైటికి రానీ.. తెల్చుకోవాల్సినవి చాలా ఉన్నాయి.. అని గతంలోకి వెళ్ళింది

పెళ్ళికింకా రెండు గంటలు ఉందనగా చిన్నా ఒక్కడే ఇంట్లో కూర్చుని ఉన్నాడు, అందరూ పెళ్లి దెగ్గరికి వెళ్ళిపోగా శృతి కూడా రెడీ అయ్యి అందంగా చీర కట్టుకుని, చిన్నా కోసమని ఇంట్లోకి వచ్చి చిన్నాని చూసి బాధగా వెళ్లి పక్కన కూర్చుంది.

శృతి : ఏడుస్తున్నావా

చిన్నా : లేదు.. ఊరికే.. ఏం తోచకా.. అయిపోయిందా వెళదామా

శృతి చిన్నా తల మీద చెయ్యి వేసి ఒళ్ళోకి తీసుకుని పడుకోబెట్టుకుంది బలవంతంగా, చిన్నా కూడా ఏం మాట్లాడకుండా అలానే నడుముని గట్టిగా వాటేసుకున్నాడు.

శృతి : ఎవరున్నా లేకపోయినా నేనుంటా నీతో

చిన్నా : నాకెవ్వరు వద్దు, నేనెప్పుడూ ఒంటరే

శృతి : ఇలా చూడు అని చిన్నా తలని దెగ్గరికి తీసుకుని ముందు కళ్ళు తుడుచుకో అని కళ్ళు తుడస్తుంటే చిన్నా లేచి కళ్ళు తుడుచుకుని కూర్చున్నాడు.

చిన్నా : నేనేమి ఏడవట్లేదు, వాళ్ళు సంతోషంగా ఉంటే నాకు ఏడుపు వస్తుందా.. లే.. లే.. పద పోదాం

శృతి : మాట్లాడాలి

చిన్నా : ఏంటి

శృతి : మరి నా సంగతేంటి..?

చిన్నా : ఉమ్మ్..

శృతి : నీకోసం ఎన్ని సంవత్సరాలైనా ఆగుతాను, ఎంత కాలమైనా ఒంటరిగా నీకోసం వేచి చూస్తాను.. నా దెగ్గరికి వస్తావుగా

చిన్నా ఏం మాట్లాడకపోవడంతో శృతి కళ్ళలో నీళ్లు తిరిగాయి

శృతి : నన్ను ప్రేమించకపోయినా పరవాలేదు, నాతో సెక్స్ చెయ్యకపోయినా పరవాలేదు నన్ను పెళ్లి కూడా చేసుకోకు కానీ నీకు నిద్ర వచ్చినప్పుడు నీ ఒళ్ళు అలిసిపోయినప్పుడు ఇలా నా ఒళ్ళోకి వచ్చి పడుకో.. నేను అంతే.. ఇలాగే నీతో బతికేస్తా అని చిన్నా గుండె మీద తల పెట్టుకుని ఏడ్చేసింది.

చిన్నా : నన్ను క్షమించు, కానీ నీకు మాటిస్తున్నాను ఏదో ఒకరోజు నీ కోసం కచ్చితంగా వస్తాను, నీ కోరిక తీరుస్తాను.. ఒట్టు అని జుట్టు మీదె ముద్దు పెట్టుకుని ఓదార్చాడు..

శృతి ఆనందంగా కళ్ళు తుడుచుకుని నిజంగా.. అయితే నేను చచ్చేవరకు ఎదురుచూస్తాను అని మొహం అంతా ముద్దులు పెడుతుంటే చిన్నా తట్టుకోలేక వెనక్కి పడిపోయాడు. శృతి కూడా చిన్నా మీద పడిపోయింది.. చిన్నా సిగ్గు పడటం చూసి శృతికి ఆనందం వేసింది.. చిన్నా తనవాడు అయిపోతాడని సంబరపడింది.. అక్షిత కదిలించగానే గతం నుంచి బైటికి వచ్చి కోపంగా కళ్ళు తెరిచింది శృతి.. ఏదేదో అనుకుంది కానీ అదంతా నటన, చిన్నా అప్పటికప్పుడు శృతిని ఏమర్చడానికి చెప్పాడని తెలుసు, గుర్తుకురాగానే కోపంతో పాటు దుఃఖం కూడా తన్నుకొచ్చింది.. వెళ్ళిపోయి అందరినీ బాధ పెట్టాడు, కనీసం సుఖంగా ఉన్నాడా అంటే అదీ లేదు వాడూ బాధపడుతున్నాడు. అక్షిత మళ్ళీ కదిలించేసరికి లేచి ఇద్దరు లోపలికి వెళ్లారు, అక్షిత శృతి ఇద్దరు పడుకోలేదు..

కోర్టులో :

లాయర్ శృతి : మై లార్డ్, మన ముఖ్యమంత్రి శ్రీ ఉసితన్ గారు చిరంజీవి అను నా క్లయింట్ కి వెన్ను దన్ను అందించారు, ఆదరించారు. అంతకముందు ఒప్పొసిషన్ పార్టీ అధ్యక్షుడు, మన మాజీ ముఖ్యమంత్రి కాతిర్ సెల్వన్ గారు చిరంజీవి అను నా క్లయింట్ ని సపోర్ట్ చెయ్యమని ఎలక్షన్ కాంపెయిన్ చెయ్యమని కోరారు దానికి నా క్లయింట్ సున్నితంగా తిరస్కరించారు. అతను వచ్చినప్పుడల్లా రికార్డు అయినా ఫుటేజ్ సబ్మిట్ చేసాను. ఇది కేవలం ముఖ్యమంత్రి గారి మీద బురద జల్లే ప్రయత్నంలో ఏమి తెలియని అమాయకుడైన నా క్లయింట్ చిరంజీవి ఇరుక్కున్నారు. కాదు కావాలని పన్నిన కుట్రలో ఇరికించారు.

అదీ కాక నా క్లయింట్ మీద కంప్లైంట్ చేసి దాన్ని వైరల్ గా మార్చిన తరువాత, కంప్లైంట్ చేసిన అమ్మాయిని ఎక్కడ కోర్టులో ప్రొడ్యూస్ చెయ్యాల్సి వస్తుందోనని రాత్రికి రాత్రే చంపేశారు. దీనికి సంబంధించిన ఎవిడెన్స్ ముందే సబ్మిట్ చేయడం జరిగింది, ఒకసారి పరిశీలించగలరు.

అమ్మాయిని ఆక్సిడెంట్ చేసి చంపారు మొదటగా కారు గుద్దిన ఫుటేజ్.. ఆ కారు నెంబర్ గురించి ఎంక్వయిరీ చేయగా తెలిసిందేంటంటే ఆ కారు ఒప్పొసిషన్ పార్టీ మెంబర్ ఏకాంబరం బావమరిదిది, అతను కేవలం చుట్టరికం మాత్రమే కాదు బినామి కూడా ఆ ఎవిడెన్స్ కూడా మీకు సబ్మిట్ చేసాను.. అని ఆగింది.. జడ్జి మొత్తం పరిశీలించారు.

శృతి : మై లార్డ్ ఇది కేవలం మధుమతి బాలికా గృహం పేరు నాశనం చేసి తద్వారా వెన్నుదన్నుగా నిలబడ్డ ముఖ్యమంత్రి గారి మీద నింద మొపే నీచమైన కుట్ర ఇది. కానీ ఇందులో బలయ్యింది మాత్రం నా క్లయింట్.

ఆబ్జెక్షన్ మై లార్డ్ అని లేచాడు అవతల పక్క లాయర్

వాదనలు ప్రతివాదనలు విన్న తరువాత కేసు ఎక్స్టెండ్ చేశారు జడ్జి గారు. చిరంజీవి దెగ్గర చదువుకున్న కొంతమంది ఆడపిల్లలు వచ్చి పలకరించారు. తెలిసిన వాళ్ళు తెలియని వాళ్ళు చాలా మంది వచ్చారు అయినా చిరంజీవి మౌనంగా వెళ్ళిపోయేవాడు.

ఇంతవరకు చిన్నా ఒక్కసారి కూడా అక్షిత వంక చూసింది లేదు, అందరితో మాట్లాడాడు, అందరినీ పలకరించాడు కానీ అక్షిత వంక కన్ను కూడా ఎత్తలేదు. లావణ్య బతిమిలాడినా చిన్నా వినిపించుకోలేదు.

కోర్టు చుట్టూ తిరిగి అందరూ అలిసిపోయిన రోజు : చీకటి పడింది

లావణ్య : వాడికేం కాదే, ఇంద ఒక్క ముద్ద తిను అని తినిపించింది.

అక్షిత కళ్ళు తుడుచుకుని నోరు తెరిచింది.

లావణ్య : ఏమైనా మనుసులో వాడికి చెప్పుకోవాలనిపిస్తే అదిగో నిండు చందమామ, దానికి చెప్పు వాడికి చేరుతుంది. మనం మధు అమ్మతో మాట్లాడేవాళ్ళం గుర్తుందా అని అన్నం తినిపిస్తుంటే లావణ్య మాటలు వింటూ అన్నం తిన్నది అక్షిత.

అందరూ పడుకున్నాక ఒక్కటే లేచి మేడ మీదకి వచ్చింది అక్షిత, తల ఎత్తి చూసింది. పచ్చని చంద్రుడిని చూస్తూ ఉండిపోయింది.

ఇటు చిన్నా జైల్లో కూర్చుని కళ్ళు మూసుకుంటే చంద్రుడి వెలుగు వెంటిలేటర్ ద్వారా కళ్ళ మీద పడి నిద్ర చెడి లేచి కూర్చుని తల ఎత్తి చూసాడు.

మధు : పిలిచావా నాన్నా

చిన్నా : వచ్చావా

మధు : ఆహా.. అలా చంద్రుడిని చూస్తుంటే.. ఒకప్పుడు నాకోసం చూసేవాడివి.. మరి ఇప్పుడు ఎవరికోసమో అనీ..

చిన్నా : ఎందుకు వచ్చావ్

మధు : అదేంట్రా అలా అంటావ్..

చిన్నా : ఇన్ని రోజులు కనపడకపోతే నా పిచ్చి తగ్గిపోయిందేమో అనుకున్నా..

మధు : ఏదో నువ్వే గొడవలో ఉన్నావ్ కదా మధ్యలో నా గొడవ ఎందుకులే అని గ్యాప్ ఇచ్చా

చిన్నా : నన్ను వదలవా అయితే

మధు : అది నా చేతుల్లో లేదు నాన్న.. నీ చేతుల్లోనే ఉంది.. అయినా నేను వచ్చింది అందుకు కాదు.

చిన్నా : మరి

మధు : ఇన్ని రోజుల్లో ఒక్క క్షణం కూడా దాన్ని చూడలేదు, అంత ప్రేమెంట్రా అది అంటే నీకు..?

చిన్నా : నేను చెప్పానా.. నేను చెప్పానా.. కోపంగా అరిచాడు

మధు : మరి ఎందుకు చూడట్లేదు దాని వంక

చిన్నా ఏం మాట్లాడలేదు

మధు : నేను చెప్పనా.. భయం నీకు..

చిన్నా : నాకా

మధు : అవును..

చిన్నా : లేదు..

మధు : అవును..

చిన్నా : లేదు.. లేదు.. లేదు..

మధు : అవును.. అవును.. అవును.. నువ్వెన్ని సార్లు చెప్పినా అవుననే అంటాను..

చిన్నా అరుస్తూనే గట్టిగా చెవులు మూసుకున్నాడు, ఆ తరువాత కళ్ళు తిరిగి పడిపోయాడు.

రోజులు గడుస్తున్నాయి, ఇటు చిన్నగా కేసు ప్రాధాన్యం సంతరించుకుంది. బాలికా గృహంలో చదువుకున్న అమ్మాయిలు ఒక్కొక్కరుగా బైటికి వచ్చారు.. అందరూ చిరంజీవికి అండగా నిలబడ్డారు. ఏవో రెండు మీడియా ఛానెల్లు, కొంతమంది రాజకీయ నాయకులు తప్ప అందరూ చిరంజీవికి మనస్ఫూర్తిగా మద్దతు తెలిపారు.

నెల రోజుల్లో పరిస్థితి ఎలా మారిందంటే ఇండియాలో ఉన్న ప్రతీ మ్యాగజైన్ ఫ్రంట్ కవర్ మీద చిరంజీవి బొమ్మ పడింది. యుకే వంటి ప్రముఖ బీబీసి ఛానెల్లో చిరంజీవి గురించి డాక్యుమెంటరీ ప్రసారం చేశారు. ప్రధానమంత్రి ఢిల్లీలో అడిగిన ప్రశ్నలకి రాష్ట్రం మొత్తం వేడెక్కి పోయింది. తమిళనాడు ముఖ్యమంత్రే స్వయంగా దిగారు.

విపరీతమైన ఒత్తిడి వల్ల కేసు సిబిఐ చేతుల్లోకి వెళ్ళింది. నెల రోజుల్లో కేసు ఓ కొలిక్కి వచ్చింది. ఆ తరువాత ఇరవై రోజుల్లో చిరంజీవిని నిర్దోషిగా కోర్టు ప్రకటించింది. రేపే చిరంజీవి విడుదల.

అందరూ చిన్నా ఇంట్లోనే ఉంటున్నా ఇప్పటివరకు ఎవ్వరు చిన్నా రూంలోకి అడుగు పెట్టలేదు. అన్నయ్య వస్తున్నాడన్న ఆనందంలో సంజన చిరంజీవి రూం తలుపులు తెరిచి శుభ్రం చేస్తుంటే అక్షిత,లావణ్య మరియు శృతి లోపలికి వెళ్లారు.

చిన్న మంచం పక్కనే ఓ టేబుల్, సెల్ఫ్ లో కొన్ని బట్టలు గోడకి క్యాలెండర్ తప్ప ఇంకేమి లేవు ఆ రూములో. అక్షిత టేబుల్ దెగ్గరికి వెళ్లి కూర్చుని ఏవో పేపర్స్ చూస్తుంటే లావణ్య వెళ్లి అక్షిత పక్కన కూర్చుంది.

శృతి మాత్రం సెల్ఫ్ దెగ్గర ఉన్న బట్టలు చూసింది, పైనున్న చొక్కా తీసి కాలర్ వెనక చూసింది. మసి మరకలు చూసి చిన్నగా నవ్వుకుని ఒకసారి వాసన చూసి కళ్ళు మూసుకుంది, ఆ రోజు చిన్నాని ఒళ్ళో పడుకోబెట్టుకుని నిద్ర పుచ్చినప్పుడు చూసిన వాసన ఇంకా మర్చిపోలేదు.

అక్షిత : శృతీ..

శృతి వెంటనే చొక్కా అక్కడ పెట్టేసి అక్షిత వెనక్కి వెళ్ళింది, చూస్తే అన్ని పెయింటింగ్స్. అక్షిత లావణ్య మరియు శృతి ముగ్గురి బొమ్మలు ఎంతో కాలంగా గీయాలని ప్రయత్నిస్తూ పడేసిన రఫ్ వర్క్ అవి చూడగానే శృతి మనసులో ఏదో ఆనందం ఏదో తీయగా హాయిగా అనిపించింది లోపల, ఇన్నేళ్లలో చిరంజీవి తనని మర్చిపోయాడెమో అన్న అనుమానం అప్పుడప్పుడు శృతిని వేదించుకుతినేది కానీ ఇవన్నీ చూడగానే శృతి మనసు పరవశించిపోయింది.. తనని మాత్రమే కాదు తను నేర్పిన విద్యని కూడా మర్చిపోలేదు.

పక్కనే చివరన ఉన్న చిన్న బాక్స్ ఒకటి తీసింది లావణ్య, అందులో మొదటగా మధు అమ్మ బొమ్మ ఆ వెంటనే తమ ముగ్గురివి ఎంతో అందంగా గీసాడు చిరంజీవి. అక్షిత అన్ని చూస్తుంటే ఎవరు చూడకముందే చెయ్యి పెట్టి క్రిందున్న తన బొమ్మ తీసుకుంది.

చీరలో ఉన్నట్టు గీసాడు.. కింద తన ఎద దెగ్గర కొంచెం పెద్దగా పెట్టేసరికి సిగ్గుగా నవ్వుకుని చిన్నాని తిట్టుకుంటూనే తన ఎత్తులని చూసుకుని నిజమేలే ఉన్నదే గీసాడు అని నవ్వుకుంది. కుడి ఎద మీద ఏదో షైనింగ్ వచ్చేలా స్ట్రోక్స్ వేసాడు అంత గట్టిగా ఉండేవా నా రొమ్ములు, బండి నడిపేటప్పుడు వెనక కూర్చునేదాన్ని కదా తగిలినప్పుడల్లా గుర్తుపెట్టుకున్నాడేమో వెధవ అని నవ్వుకుని మళ్ళీ బొమ్మని చూసింది.. కింద నడుము కనిపించకుండా గీసిన ఆ కింద పిర్రలని మాత్రమే మళ్ళీ వాటంగా గీసాడు.. చిరంజీవి గీసిన ఆ షేప్ చూసి ఆశ్చర్యంగా నోరు తెరిచి మళ్ళీ తేరుకొని ఎవ్వరు చూడకముందే వెంటనే ఆ బొమ్మని తన జాకెట్ లోకి తోసేసి అక్కడి నుంచి జారుకుంది శృతి.. బైటికి వెళ్ళిపోతునే ఒక్కసారి తన వెనక చూసుకుంది, పిర్ర పట్టుకుని.

°*° °*°
*

కోర్టు ఇచ్చిన తీర్పుతో దేశం అంతా ఆనందించింది, చిరంజీవి దెగ్గర చదువుకున్న అమ్మాయిలందరూ ఆ రోజు కోర్టుకి వచ్చారు. కోర్టు నుంచి ఇంటి వరకు బ్రహ్మరధం పట్టినట్టుగా ర్యాలీ చేస్తూ ఇంటి దెగ్గర వదిలారు. అది చూసి చాలా మంది స్వామి వివేకానందుడితో పోల్చుకున్నారు.

ఆ రోజంతా టీవీలో డిబేట్లు ఇంటి చుట్టూ మీడియా మరియు తెలిసిన వాళ్ళు, తెలియని వాళ్ళు, పలుకుబడి ఉన్నవాళ్లు, రాజకీయ నాయకులు అందరూ వచ్చిపోతుంటే చిరంజీవికి అది నచ్చలేదు. అస్సలే చిరాకుగా మానసంతా చిందర వందరగా ఉంది, దానికి తోడు బుర్రకి ఎక్కిన పిచ్చి తన అమ్మ మధుమతి లోపల గోల పెడుతుంది.

చిరంజీవి అసహనాన్ని గమనించిన లావణ్య ఇంటికి వెళదాం అంది, చిన్నా ఒప్పుకున్నాడు, తన చెల్లెలు సంజనతో పాటుగా హైదరాబాద్ బైలుదేరి వచ్చేసారు అందరూ.. శృతి చిరంజీవిని ఎవ్వరింటికి తీసుకు వెళ్ళడానికి ఒప్పుకోలేదు. అందరూ కలిసి నేరుగా శృతి ఇంటికే వెళ్లారు.

శృతి తలుపులు తెరిచింది, చిరంజీవి గేట్ తెరుస్తూనే పక్కింటిని చూసాడు ఎన్నో జ్ఞాపకాలు మదిలో మెదిలాయి, చూస్తూనే లోపలికి అడుగుపెట్టాడు. ఎదురుగా గోడ మీద ఉన్న శృతి అమ్మా నాన్న ఫోటోలకి ఉన్న దండలు చూసి శృతి వంక చూసాడు. శృతి నవ్వుతూ పద అంది. తల వంచుకుని బాధ పడుతూనే లోపలికి అడుగు పెట్టాడు.

అందరూ మాట్లాడుతుంటే చిన్నా లేచి లోపలికి వెళ్ళాడు, అక్షిత గమనిస్తూనే ఉంది. ఇంతవరకు ఇద్దరు ఎదురు పడలేదు. శృతి లేచి చిన్నా వెనక వెళుతుంటే ఎందుకో అక్షిత కాలు ముందుకు పడలేదు.. అలానే నిల్చుని ఉండిపోయింది. రూంలోకి వెళ్లిన చిన్నా శృతి రూం అంతా చుట్టూ తిరుగుతూ చూస్తున్నాడు. రూంలో మంచం లేదు చుట్టూ చిత్రాలే.. అన్ని తనవి శృతివి.. ఒకటి ఇద్దరికీ పెళ్లి అయిపోయినట్టుగా ఇంకోటి ఇద్దరు ముచ్చట్లు పెట్టుకుంటున్నట్టుగా.. పార్క్ లో కూర్చున్నట్టు.. చిన్నా బండి రిపేర్ చేస్తుంటే శృతి బల్ల మీద కూర్చుని ముచ్చట్లు పెడుతున్నట్టు.. అన్నీ.. గతం మొత్తం ఉంది అందులో.. శృతి మరియు చిన్నాల స్నేహగీతం అంతా రాసుంది ఆ చిత్రపటాల్లో

శృతి : పడుకుంటావా.. పక్క రూంలో మంచం ఉంది

చిన్నా : లేదు ఇక్కడే..

శృతి పక్కనే అరమరలో ఉన్న పక్కలు తీసి వేసింది, చిన్నా నేల మీద ఒరిగి నిద్ర రాకపోయినా కళ్ళు మూసుకున్నాడు, అర్ధం చేసుకున్న శృతి అక్కడి నుంచి వెళ్ళిపోయింది.

మధు : అది వెళ్ళిపోయింది.. నటించింది చాల్లే

చిన్నా : ఏంటి నీ గొడవా

మధు : ఎందుకురా అంత కోపం.. నేను వెళ్లిపోతున్నా.. చెప్పి పోదాం అని పలకరించా

చిన్నా : ఏంటి.. ఎక్కడికి..?

మధు : నీ బుర్రలో నీ మనసులో ఏదో స్వాంతన గమనించాను.. చూడు ఆ పిచ్చిది నిన్ను ఎంత ప్రేమించిందో.. ఎంతగా నిన్ను దాని గుండెలో దాచుకుందో.. అమ్మంత ప్రేమ మళ్ళీ దీని దెగ్గరే దొరుకుతుందని అనిపించడంలేదా నీకు

చిన్నా కళ్ళు మూసుకున్నాడు.

మధు : ఇక నీకు నా తోడు అవసరం లేదు చిన్నయ్యా.. అందుకే వెళుతున్నాను.. అదే నీ పిచ్చి తగ్గిపోయిందిలే అని నవ్వింది.. చివరిగా నన్ను చూసుకో అనగానే చిన్నా కళ్ళు తెరిచి కూర్చున్నాడు.

చిన్నా : నాకు పిచ్చో ఎర్రో తెలీదు, కానీ ఇన్నేళ్లుగా నా పక్కనే ఉన్నావ్.. నన్ను వదిలి వెళ్లకమ్మా.. ఎంత తలనెప్పి వచ్చినా భరిస్తాను అన్నాడు జీరబోయిన గొంతుతో

మధు : చిన్నా.. అదిగో ఆ బొమ్మలో ఉందే శృతి అదే ఇప్పుడు నీకు తోడైనా నీడైనా.. దాని ఒళ్ళో పడుకున్నప్పుడు నీకు అక్షిత కూడా గుర్తొచ్చేదికాదు.. నువ్వే బలవంతంగా అక్షితా అని జపం చేస్తూ కుర్చున్నావ్.. అందుకే తప్పంతా నీదేనని అంటూ ఉండేదాన్ని.. నీ పిచ్చిలో నిజమైన ప్రేమని గుర్తించలేకపోయావు.. ఇప్పటికైనా నేను చెప్పిందే నిజమని ఒప్పుకుంటావా

చిన్నా ఊ కొట్టాడు అంతే..

మధు : ఇప్పుడు ఆ పిచ్చి వదిలి ప్రేమతో శృతిని చూస్తున్నావ్ కాబట్టే నేను నిన్ను అరిపించడంలేదు.. చూసుకో ఎంత ప్రశాంతంగా ఉందొ ఇప్పుడు నీ గుండె చప్పుడు

చిన్నా : అయినా కానీ

మధు : మళ్ళీ దాని ఒళ్ళో పడుకో.. ఇన్నేళ్ల నీ భారం అంతా వదిలేయి.. దాన్ని బాధ పెట్టింది చాలు, ఇంకా ఏడిపించకు.. నేను వెళుతున్నా.. నీ వల్ల శృతి పెదాల మీద వచ్చే నవ్వులో నేను బతికే ఉంటాను.. నిన్ను చూస్తూనే ఉంటాను.. అస్సలు నేను నీకు గుర్తే రాను.. ఇక వెళుతున్నా అని చిన్నా నుదిటి మీద ముద్దు పెట్టుకుంటూనే మాయం అయిపోయింది.. చిన్నా కళ్ళు తిరిగిపడిపోయాడు.​