Misc. Erotica #Dasara - అశ్వహృదయం [Completed]

తను వెళ్లిన ఓ 10 నిమిషాలకు తను వచ్చింది స్కూటీ మీద
"ఇంట్లో మీ తమ్ముడు ఒక్కడే ఉంటాడా ?,"
"ఉంటాడు లే , పని అమ్మాయి ఉందిగా ?"
"మీ అమ్మా నాన్న విషయాలు ఎం తెలియవా?"
"ఏమో ఇంకా ఎం తెలీలేదు , వస్తే రాత్రికి వస్తారు , చెప్పకుండా ఇంత వరకు ఎక్కడికీ వేళ్ళ లేదు. అడ్రస్ తో పాటు తనతో మాట్లాడుతూ వాళ్ళ నాన్నను గురించి అడిగాను , రాత్రి నుంచి ఇంటికి రాలేదు అని చెప్పింది, అంటే తానే ఏమైనా చేసాడు అనే దానికి ఇది ఇంకా బలపరుస్తుంది"
"ఏమో చూద్దాం , మనం అక్కడికి వెళితే గానీ తెలీదుగా , ఇంతకూ ఆ ప్లేస్ దగ్గరేనా?"
"ఏమో నాకు కూడా పెద్దగా తెలీదు ఇక్కడ , అది ఎదో చెప్పింది ఇక్కడికి 30 కి మీ దూరం అని చెప్పింది" అంటూ ఓ చిన్న పేపర్ మీద తను రాసుకున్న అడ్రస్ ఇచ్చింది.

ఆ పేపర్ తీసుకొని ఆ అడ్రస్ చదివి , "ఇది ఎక్కడ ఉందొ ఎలా తెలుస్తుంది, నాకు కూడా ఈ టౌన్ కొత్త "
"ఇదిగో ఇందులో GPS సెట్ చేసుకొని వెళ్లొచ్చు , నాకు తెలుసు ఎలా వెళ్ళాలో నువ్వు స్కూటీ తోలు , నేను చెప్తాను అడ్రస్ " ఆంటు రెడీ అయ్యింది.
"ఇదిగో , ఈ డబ్బులు నీ దగ్గర పెట్టుకో , మనకు అవసరం రావచ్చు అని నా పాకెట్ మనీ తీసుకొని వచ్చాను." అంటూ ఓ నోట్ల పొత్తికను శివా చేతిలో పెట్టింది.
అప్పటికే టైం రాత్రి 7 అవుతుంది , "ఏదైనా తిని వెళదాం, అందులోనా మనం వెళ్ళేది ఉరి బయటకు ఓ చిన్న లైట్ తీసుకొని వెళదాం" అంది మృణాళిని .

"ఇక్కడ ఎక్కడ తినాలో నాకు తెలీదు , నువ్వే చెప్పు నీకు తెలిసిన ప్లేస్ ఏదైనా ఉంటె"
"సరే పద" అంటూ శివా బండి మీద కూచొగా తనకు వెనుక కూచొని తనకు దారి చూపే సాగింది.
ఓ పది నిమిషాలు ప్రయాణించిన తరువాత ఓ ఫ్యామిలీ రెస్టారెంట్ దగ్గర ఆపమని చెప్పి , ఇద్దరు వెళ్లి బొంచేసుకొని , ఆ హోటల్ కి పక్కనే ఉన్న సూపర్ మార్కెట్ లో ఓ అగ్గి పెట్టె , ఓ చిన్న టార్చి లైట్ కొనుక్కొని బయలు దేరారు.

ఓ పెద్ద ఓవర్ కోట్ వేసుకొని వచ్చింది మృణాళిని రాత్రిళ్ళు చలి నుంచి కాపాడు కోవడానికి , శివా మాత్రం తన దగ్గర నున్న జీన్స్ ప్యాంట్ దాని మీద ఓ టీ షర్ట్ వేసుకొని వచ్చాడు.

వెనుక నుంచి తనకు దారి చెపుతూ ఉండాగా తనకు స్కూటీ ని టౌన్ లొంచి బయటకు తీసుకొని వచ్చాడు.

"మనం ఇద్దరం వెళుతున్నాము , ఒక వేల ఆ లాయరే అక్కను తీసుకొని వెళ్లి ఉంటె , మనం ఇద్దరం ఎలా రక్షిస్తాము ?'

"ఏమో నా దగ్గర ఎటువంటి ఐడియా లేదు ఇప్పడు , మొదట మీ అక్క అక్కడ ఉందా లేదా తెసులుసుకోవాలి , ఆ తరువాత అక్కడ పరిస్థితిని బట్టి అప్పటికి అప్పుడు ఆలోచించి , దానికి తగ్గట్లు పని చేయాలి.
"అక్క చెప్పింది మొన్న నువ్వు ఒక్కడివే వాళ్ళను బాగా తన్నావు అని"
"అప్పుడు ఎదో వాళ్ళ దురదృష్టం బాలేదు అందుకే దెబ్బలు తిన్నారు"
"ఇప్పుడు ఇక్కడ ఎంత మంది ఉంటారో , వాళ్ళ దగ్గర ఎటువంటి ఆయుధాలు ఉంటాయో వాటిని ఎలా ఎదుర్కోవడం , ఇవన్నీ ఆలోచిస్తే నీకు భయం వేయలేదా"
"భయం ఎందుకు , ఏది అయితే అది అవుతుంది అని దిగాముగా , ఇంకా వెనక్కు తిరిగేది లేదు"
"నువ్వు నిజంగా మా అక్కను లవ్ చేస్తున్నావా"
"నీకు ఎం అనిపిస్తుంది?"
"ఏమో , కానీ అక్కకు నువ్వు ఆంటే చాలా ఇష్టం , నువ్వే తన మొగుడు అని డిసైడ్ అయిపొయింది , ఇప్పుడు కాదు ఎప్పుడో చిన్నప్పుడు తనను సేవ్ చేసినప్పుడు , అప్పటి నుంచి మచ్చ ఉన్నా అబ్బాయిల కోసం చూస్తూనే ఉంది, నాక్కూడా నువ్వనే ఇష్టం, నువ్వు మా అక్కను చేసుకో బావా " అంది వెనుక నుంచి శివా నడుం చుట్టూ చెయ్యి వేసి శివా దగ్గరకు జరిగి తన బుజం మీద తలా ఆనిస్తూ

"ఏయ్ , ఉండు ఈ గొడవ ఏందో తేలనీ ఆ తరువాత మిగిలిన విషయాలు గురించి ఆలోచిద్దాం అయినా ,మీరు ఎక్కడ , నేను ఎక్కడ , మన ఊర్లో నా పరిస్థితి నీకు తెలుసుగా"

"అబ్బా అవన్నీ ఎవరు పట్టించు కొంటారు , మా అక్కకు బోలెడు అస్తి ఉంది నువ్వు ఎలాగూ స్పోర్ట్స్ లో ఛాంపియన్ వి , నీవు ఎదో ఒక జాబ్ వస్తుంది , ఇంకా భయం దేనికి"
"నువ్వు అప్పుడే అంత దూరం వెళ్ళావా, ముందు మీ అక్క ఎక్కడ ఉందో తెలుసుకొనీ"

"మా అక్కకు ఎం కాదు , తనను ఎవరూ ఎం చేయలేరు , తనకు ఏమైనా జరిగితే అస్తి ఎవరికీ దక్కదు , కాబట్టి మా నాన్నకు ఆ విషయం తెలుసు , లాయర్ అంకుల్ కి కూడా ఆ విషయం తెలుసు , సో తన ప్రాణానికి ప్రమాదం ఎం లేదు , కాక పొతే ఎక్కడ , ఎవరి చేతిలో ఉందొ అనేది భయం, నాకు తెలిసీ లాయరు అంకుల్ కిడ్నాప్ చేసి ఉంటాడు ఏమో అని డౌట్ గా ఉంది" అంది చేవిలో

తాను శివాకి అతుక్కొని కూచోంది తన రొమ్ములు శివా వీపుకి గుచ్చుకొంటూ ఉన్నాయి, తను ముందుకు జరిగి శివా బుజం మీద తల పెట్టి మాట్లాడుతూ ఉంది.

"నువ్వు అంత నమ్మకంగా ఎలా చెప్పగలవు"
"ఓ వారం రోజుల నుంచి ఇంట్లో మా అమ్మా నాన్నకు గొడవ అక్క గురించి , ఈ ఆస్తి లేక పోయినా పరవా లేదు అక్కను ఎం చేయద్దు అని అమ్మ నాన్న మీద కొట్లాడుతూ ఉంది?, కానీ నాన్న వినడం లేదు, కానీ మొన్నా అమ్మ కచ్చితంగా చెప్పింది , అది నా పెద్ద కూతురు , దానికి ఏమి అయినా జరిగిందా , నీకు ఈ భార్య , పిల్లలు కూడా ఉండరు అని భయపెట్టింది, అప్పటి నుంచి న్నాన్న కొద్దిగా తగ్గినాడు అనిపించింది , కానీ లాయర్ అంకుల్ చెప్పింది చేసుకొంటూ పోతూ ఉన్నాడు ,వాళ్ళు ముందు అనుకొన్న దాని ప్రకారం.
మోనికా అమ్మ చనిపోయిన కొన్ని రోజులకే మృణాళిని అమ్మని చేసుకొన్నాడు , వెంటనే తాను పుట్టింది. సో ఇద్దరికీ పెద్ద తేడా లేదు వయసులో తనకి కూడా 18 నిండాయి ,కానీ కొద్దిగా సన్నగా ఉంటుంది సైజు లో మోనికా కంటే , చేతినిండా పట్టే రొమ్ములు సన్నని నడుము , కొద్దగా బలిసిన పిర్రలు , వాటిని గట్టిగా నిలబెట్టాలి అన్నట్లు బలమైన పిక్కలు వెరసి మోనికా కంటే ఓ రౌండ్ చిన్నది అన్నీ కలిపి అన్నట్లు ఉంటుంది. ఇద్దరు దాదాపు కవలలు అన్నట్లు ఉంటారు , కానీ చూడగానే తెలిసి పోతుంది మృణాళిని మోనికా కంటే చిన్నది అని.
"మనం ఇంకో 5 నిమిషాల్లో అక్కడ ఉంటాం , మెయిన్ రోడ్డు దిగి ఓ రెండు కి. మీ వెళ్ళాలి అక్కడ రోడ్డు బాగుండదు , జాగ్రత్త గా వెళ్ళాలి" అంది వెనుక నుంచి.

"సారే , స్కూటీ లో వెళితే సౌండ్ కి తెలిసి పోతుంది కొద్దీ దూరం వెళ్లి స్కూటీ ని రోడ్డు పక్కన ఎక్కడైనా పెట్టి , నడుచు కొంటూ వెళదాం"
"సరే అలాగే" అంటూ వాళ్ళు మెయిన్ రోడ్డు దిగే ప్లేస్ రాగానే తన బుజం మీద చేత్తో తట్టి రోడ్డు చూపగా తనకు స్కూటీ ని పక్క రోడ్డు మీద దింపాడు, అది ఓ బండి దారి , కానీ చిన్న కార్లు వెళ్ళడానికి వీలుగా రాళ్లు తీసి పక్కన వేశారు రోడ్డుకు రెండు వైపులా.

"ఇదిగో ఇక్కడికి మనం వెళ్ళాల్సింది, నువ్వు చూడు ఎక్కడ ఆపాలో దీన్ని " అంది ఫోన్ లోని GPS స్క్రీన్ తనకు చూపెడుతూ.

"ఇప్పుడేగా మనం రోడ్డు దిగింది , ఇంకొద్దిగా లోనకు వెళ్ళచ్చు లో , ఈ సౌండ్ రోడ్డు మీద సౌండ్ లాగే ఉంటుంది, అందులోనా నీ స్కూటీ సౌండ్ చేయడం లేదు" అంటూ మరో కి. మీ దూరం వెళ్లి అక్కడ స్కూటీ ని ఆఫ్ చేసి పక్కనే ఓ చెట్టు వెన్నక్కు తీసుకొని వెళ్లి అక్కడ ఆపాడు.

ఎవరన్నా అదే పనిగా వెతికితే గానీ తెలియదు అక్కడ బండి ఉంది అని , ఎందుకైనా మంచిది అని కొన్ని కొమ్మలు తెంపి అక్కడ స్కూటీ మీద కప్పి వచ్చాడు.
"ఇక్కడ నుంచి కాలి నడకేగా" అంది
"కొద్దీ దూరం లే , మనకు లైట్ కనబడుతూ ఉందిగా అదే అనుకొంటా" అన్నాడు రోడ్డు ముందు వైపు కొద్దీ దూరం లో కనబడుతూ ఉన్న వెలుతురు చూపుతూ.

గాలి వారికి ఎదురుగా వీస్తూ ఉంది , ఆంటే వాళ్ళు మాట్లాడేది వెనక్కి వెళుతుంది కానీ ముందుకు వెళ్ళాదు. అయినా గానీ చిన్నగా మాట్లాడుతూ ముందుకు సాగారు.
ముందుకు వెళ్ళీ కొద్దీ అక్కడ నుంచి వచ్చే వెలుతురు దగ్గర కాసాగింది.

"మనం డైరెక్ట్ గా అక్కడికి వెళితే , గేట్ దగ్గర ఎవరైనా కాపలా ఉంటె మనం డైరెక్ట్ గా దొరికి పోతాము, కొద్దిగా చుట్టూ చూసి ఆ తరువాత ప్లాన్ చేద్దాం ఎలా లోపలి కి వెళ్ళాలి అని" అంటూ గేట్ కి కుడి వైపు నుంచి చెట్లలో దారి చూసు కొంటూ ఆ ఫార్మ్ హౌస్ వెనుక వైపుకి నడవ సాగారు ఇద్దరు.

"నువ్వు సెక్యూరిటీ అధికారి వాళ్ళ దగ్గర ట్రైనింగ్ అయినట్లు , బలే తీసుకొని వెళుతున్నావే" అంది దగ్గరకు జరిగి తన చెవిలో గొణుగుతూ.
"మాట్లాడకు ఇక్కడ చిన్న శబ్దం చేసినా మనం దొరికి పోతాము" అన్నాడు నిలబడి తన చెవిలో చెప్తూ
ఇద్దరు నిశబ్దంగా ముందుకు పోతారు కొద్దిగా కొద్దిగా కనిపిస్తున్న చంద్రుని వెలుగులో.
"కొద్దిగా జాగ్రత్తగా చూసుకొని నడు"
"ఏముంటుంది బావా" అంది కొద్దిగా తన దగ్గరకు జరిగి తనని పట్టుకొని అతుక్కొని జరుగుతూ.
"జాగ్రత్తగా ఉండమన్నానుగానీ , ఇలా అతుక్కొని ఉండమని కాదు"
"అక్క మొగుడు అర్ద మొగుడులే బావా , నువ్వు నాకు కూడా అర్ద మొగుడివిలే"
"ఓయ్ , ఎన్ని నీ మీటలు ఇప్పుడు మీ అక్క ఆపదలో ఉంది , మీ అక్కను సేవ్ చేయాలి , అవన్నీ వదిలేసి ఈ సరసం అవసరమా"
"కష్టాల్లోనే సరసం అవసరం బావా" అంటు తన రొమ్ముని తన ఎడం చేతి కేసి నొక్క సాగింది.
"ఓయ్ , ఇలా అయితే మీ అక్కను సేవ్ చేయడం ఆపేసి , నీకు శోభనం జరగడం ఖాయం అయ్యేట్లు ఉంది"
"నాకు ఓకే , బావా ? అక్క కు ఎం కాదులే , నాకు శోభనం అయ్యాక కావాలంటే అక్కను సేవ్ చేద్దాం " అంది తనకి అతుక్కొని పోతూ,
"ఓయీ చాల్లే , కొద్దిగా జాగ్రత్త గా చేసుకొమ్మని చెప్పాగా" అంటూ తనని పక్కకి లాగాడు.
"ఏమైంది బావా ?"
"అక్కడ చూడు" అంటూ తాను పక్కకు లాగా దానికి కారణం చుపిచ్చాడు.
అక్కడ రెండు పాములు పెనవేసుకొని ఉన్నాయి , అవి ఇంకా అక్కడే పొర్లుతూ ఉన్నాయి.
"బావా , అవి మేటింగ్ చేసుకొంటూన్నాయి కదా" అంది తనకి ఇంకొద్దిగా అతుక్కొని పొతూ
"తెలిసీ ఎందుకు అడుగుతున్నావు" వాటిని డిస్టర్బ్ చేయడం ఎందుకు అంటూ వాటికి దూరంగా తీసుకొని వెళ్ళాడు.
"వాటిని చూసి అయినా టెంప్ట్ అవుతావు ఏమో అని అన్నా" అంది
"మనం వచ్చిన పని ఏంటి నువ్వు మాట్లాడే మాటలు ఏంటి"
"ఆ టెన్షన్ పోవాలి అంటే , కొద్దిగా రొమాన్స్ ఉండాలి , నువ్వు మరీ మొరటోడివి అయిపోయావు, ఇంత అందమైన అమ్మాయి పక్కన ఉంది ఇలా మాట్లాడుతూ ఉంటె , నువ్వేమో మొద్దు గుండ్రాయిలా ఉన్నావు" అంది తన బుజం మీద కొడుతూ.
"చేసే పని మీద ద్యాస ఉండాలి , నువ్వు కొద్దిగా దూరం జరిగి నడు , నా మీద పడకు" అన్నాడు అమ్మాయి శరీరం అతడి కాళ్ళ మధ్య వత్తడి పెంచుతూ ఉండగా.

ఇద్దరు ఆ కట్టడానికి వెనుక వైపు చేరుకొన్నారు, ఆ బిల్డింగ్ కి మాత్రం కరెంట్ ఉంది దాని నుంచే ఓ లైట్ ముందు గేట్ వైపు లాగి నాట్లు ఉన్నారు ఇందాకా రోడ్డు మీదకు అదే లైట్ కనబడుతూ ఉంది , కానీ వెనుక వైపు ఎటువంటి లైట్ లేదు, కానీ చుట్టూ ఫెన్సింగ్ ఉంది.

"ఇప్పుడు దీన్ని దాటుకొని మనం లోపలికి వెళ్ళాలా"
"చూద్దాం వేరే దారి ఏమైనా ఉందేమో, నువ్వు ఇక్కడే ఉండు నేను అలా వెళ్లి చూసి వస్తా"
"అమ్మో నాకు భయం , నేను కూడా నీతో పాటు వస్తా" అంటూ మరో సారి తనకు అతుక్కొని పోయింది.
"అయితే ఉండు ఈ తంతి లొంచి దూరి లోపలి కి వెళదాం"
"లోపల కుక్కలు ఏమైనా ఉంటాయి ఏమో"
"ఏమో చెప్పలేము ఉండినా ఉండ వచ్చు "
"అలా తెలీకుండా లోపలి కి వెళితే దొరికి పోతాము"
"పోనీ వేరే మార్గం ఏమైనా ఉందా, లేదా లోపల కుక్కలు ఉన్నాయో లేదో ఎలా కనుక్కోవాలో చెప్పు అప్పుడు కనుక్కొని లోపలి కి వెళదాం"
"అబ్బా, బావా కోప్పడకు , ఎదో నాకు తోచింది నేను చెప్పాను"
"లోపలి కి వెళదాం పద , ఏదైనా ఎదురు పడితే అప్పుడు వాటిని గురించి ఆలోచిద్దాం." అంటూ తన చేతులుతో వైరును మనిషి పట్టేంత వెడల్పు చేసి అందులొంచి దూరి లోపలి కి వెళ్ళాడు , తనకు వెళ్లి మృణాళిని లోపలి కి లాక్కోన్నాడు.
"ఇప్పుడు ఎక్కడికి వెళదాం"
"ఇంకెక్కడికి , ఆ బిల్డింగ్ లోపలి వెళ్ళాలి, అక్కడ మీ అక్క ఉందొ లేదో చుడాలిగా, ఎందుకు వచ్చామో మరిచి పోయావా"

"అక్కడ ఎవరు ఉంటారో , మనం లోపలి ఎలా వెళ్ళాలో? నాకు అంతా గందర గోళంగా ఉంది"

"నీకు అన్నీ తొందరే , వెళితే కదా తెలిసేది , అక్కడ మనం ఎం చెయ్యాలి అనేది అక్కడికి వెళితే గానీ తెలీదుగా, పద"

ఇద్దరు కలిసి బిల్డింగ్ వెనక్కు వెళతారు , అందరు కాపలా ఇంటి ముందు ఉన్నారు , కానీ వెనుక వైపు నుంచి ఎవ్వరు లేరు. వెంక నుంచి వెతికి ఓ రూమ్ కి ఉన్న కిటికీ వెనక్కు చేరుకొన్నారు. కానీ ఆ కిటికీ కొద్దిగా ఎత్తులో ఉంది , అది కొద్దిగా ఎత్తుగా ఉన్న స్టూల్ లాంటి మీద ఎక్కితే గానీ ఆ కిటికీ లోపల నించి చూడడానికి వీలు లేనంత ఎత్తులో ఉంది. చుట్టూ చూసాడు ఏదైనా ఎత్తుగా వేసుకోవడానికి ఉపయోగపడే వస్తువు ఏదైనా దొరుకుతుంది ఏమో అని , కానీ అక్కడ వాళ్లకు ఎం కనబడ లేదు.
"ఇక్కడ ఎం లేదు పైకి ఎక్కి చూడడానికి , ఓ పని చేస్తా , నేను నిన్ను ఎత్తుకొని పట్టుకొంటా , లోపల ఏమైనా కనబడుతుందో చూస్తావా"

"వేరే మార్గం ఎం లేదా ?"
"ఉంటె నిన్ను ఎత్తుకోవడానికి నాకేమన్నా ఉబలాటా ఏంటి"
"ఏమో , బావ గారికి మూడ్ వచ్చింది ఏమో అని , డౌట్ గా ఉంది"
"ఇంకా చాలు గానీ దా ఎత్తుకొని పైకి లేపుతా, లోపల ఏమైనా కనబడుతుందో చూడు" అంటూ తనని పట్టుకొని పైకి ఎత్తాడు.

"కనబడలేదు ఇంకొద్దిగా పైకి ఎత్తు"

అంట వరకు తన తొడల దగ్గర చేతులు వేసి పైకి లేపాడు , తనకు ఇంకొద్దిగా పైకి లేపమన గానే తన చేతులు ఇంకొద్దిగా కిందకు వేసి తనను పైకి లేపాడు.

తన పేస్ కిటికీ వైపు ఉంది తన పిర్రలు సరిగ్గా తన మొహం మీదకు వచ్చాయి.
తనని బాలెన్స్ గా పట్టుకోవడం కోసం తనని గట్టిగా పట్టుకోవడం వలన తాను సరిగ్గా తన మొహం మీద కుచోన్నట్లు ఉంది.
"బావా గట్టిగా పట్టుకో పడి పోతా" అంటూ తన పిర్రలు అటు ఇటు కదిపింది శివా మొహం మీద.

కిటికీ ఉచలు పట్టుకొని కొద్దిగా ముందుకు వంగి లోపలి తొంగి చూసింది, లోపల లైట్ లేదు కానీ ముందు ఉన్న లైట్ కాంతి లోపలి రావడం వలన , మసక మసకగా లోపల ఉన్నవి కనబడ సాగాయి, ఆ లైట్ లో లోపల ఓ మనిషి ఉన్నట్లు తెలుస్తుంది కానీ అది మోనికా నా లేక వేరే ఎవరన్నా అని తెలియడం లేదు.
"బావా లోపల మసకగా ఉంది , నా ఫోన్ నా ప్యాంట్ బ్యాక్ ప్యాకెట్ లో ఉంది తీసి ఇవ్వు" అంది తనకి మాత్రం వినబడేటట్లు.
ఫోన్ తీసి ఇవ్వగానే , తన అందులో లైట్ ఆన్ చేసి లోపలి కి వేసి ఇంకొద్దిగా ముందుకు వంగి చూస్తుంది ఆ లైట్ వెలుతురులో కనిపిస్తుంది లోపల ఉన్నాడి మోనికా అని.
"బావా , లోపల ఉన్నది అక్కే , అక్కకు తోడుగా ఇంకా ఎవ్వరో ఉన్నారు ఉండు" అంటూ ఇంకొద్దిగా ముందుకు జరిగి చూస్తుంది.
"బావా , మా అమ్మ కూడా లోపల ఉంది" అంది వెనక్కు తిరిగి
"మీ అమ్మ ఉండడం ఏంటి , సరిగ్గా చూడు"

మరో మారు చూస్తుంది , తనకు చూసింది అమ్మనా లేక వేరే ఎవరినైనా నా అని , కానీ కచ్చితంగా లోన ఉన్నది అమ్మ మరియు అక్క అని తెలియగానే తన మీద నుంచి కిందకు జారుతుంది, తనకు చెప్పకుండా జారడం వాళ్ళ శివా చేతులు తన రొమ్ముల మీద నుంచి జారాయి.

"వీళ్ళు , మా అమ్మను ఎందుకు తెచ్చారు ?, అయితే మా నాన్న ను కూడా ఇక్కడే ఎక్కడో పెట్టి ఉంటారు అందుకే పొద్దున్న వెళ్లిన వాళ్ళు ఇంత వరకు ఇంటికి రాలేదు, బావా మా నాన్న ఎక్కడ ఉన్నాడో చూద్దాం పద" అంది శివా వైపు తిరిగి.
"నాకు అంటా అయోమయంగా ఉంది , వీళ్ళు మీ అమ్మని , నాన్నని ఇక్కడ పెట్టడం ఏంటి ?"
"మా నాన్న ఆ లాయర్ అంకుల్ చెప్పిన మాట వినలేదు అని , మా నాన్నను కూడా తీసుకొని వచ్చారు అనుకొంటా?"
"అందువలన ఉపయోగం ఏముంది?"
"ఏమో అది వాళ్ళను అడిగితె తెలుస్తుంది , ఎందుకు తీసుకొని వచ్చారో మనకు ఎలా తెలుస్తుంది?"
"మీ అక్కతో మాట్లాడితే తెలుస్తుంది వీళ్ళ ఉద్దేశం ఏమిటో"
"మా అక్కతో ఎలా మాట్లాడతావు ఇప్పుడు"
"ఇంత దూరం వచ్చాముగా , ఇంకా మీ అక్కతో మాట్లాడ్డం ఒక్కటే మిగిలింది, ఎదో ఒక మార్గం దొరుకుతుంది లే"
"ఎం మార్గం దొరుకుతుందో చూడు, మనం వచ్చి ఇప్పటికే దాదాపు రెండు గంటలు అయ్యింది"
"రాత్రి ఇప్పుడే అయ్యింది , కొద్దిసేపు ఆగితే అందరు నిద్ర పోతారు , అప్పుడు మనం ఇష్టం వచ్చినట్లు మీ అక్కతో మాట్లాడొచ్చు"
"అంత సేపు ఇక్కడ ఉండాలి ఏంటి ?"
"అందుకే నిన్ను రావద్దు అంది, కొద్దీ సేపు ఓపిక లేక పొతే ఎలా"
"ఓపిక కాదు , అంత సేపు ఎలా ఇక్కడ అంటున్నా"
"ఎలాగోలా సర్దుకో , ఇdi మీ ఇల్లు కాదుగా , ఇక్కడ ఉండు నేను కొద్దిగా అలా తిరిగి మనకు ఏమైనా ఇన్ఫర్మేషన్ దొరుకుతుంది ఏమో చూసి వస్తా"
"నేను ఒక్క దాన్నీ ఉండను , నేను కూడా నీతో పాటు వస్తా" అంటూ తను కూడా శివా వెనుక రెడీ అయ్యింది.
"సౌండ్ చేయకుండా రా " ఆ బిల్డింగ్ వెనుక వైపు నుంచి కొద్దిగా ముందుకు బిల్డింగ్ కుడి వైపుకు వెళతారు.
ఇంటికి వెనుక వైపు ఓ గేట్ ఉంది అన్నట్లు అక్కడో గేట్ ఉంది , కానీ వెనుక వైపు లైట్స్ లేవు అక్కడ అంతా మసక మసకగా ఉంది. ఆ గేట్ తీసుకొని లోనకు వెళితే అక్కడో డోరు ఉంది బిల్డింగ్ కుడి వైపుకు ఆ డోరు లోపల రూమ్ ఉంది కానీ అది ఇంకో రూమ్ కు అనుకోని ఉందొ లేదా , వెనుక వైపు రూమ్ కు మాత్రం ఉందా అనేది తెలీడం లేదు ఇద్దరికీ.

"ఇప్పుడు ఎం చేద్దాం" దానికి తాళం వేసి ఉంది ఎలా అంది
"లోపలి కి వెళ్లినా ఆ రూమ్ వేరే రూమ్ కు కనెక్ట్ కాక పొతే మనం ఆ డోర్ తీఉస్కోని వెళ్లడం వేస్ట్" అంటూ ఆ గేటు దాటి ఇంకొద్దిగా ముందుకు వెళ్లారు ఇద్దరు.

అక్కడ కూడా ఇద్దరికీ ఎం కనబడ లేదు , ముందు వైపు గేటు కనబడింది అక్కడ నిలబడి ఉన్న ఇద్దరు బలిష్టంగా ఉన్న వ్యక్తులు కనబడ్డారు.

"ఇక్కడ వెళ్ళడానికి ఎం లేదు , వెనక్కు వెళదాం పద" అంటూ ఇద్దరు ఇంతకూ ముందు వచ్చిన వెనుక కిటికీ దగ్గరకు వచ్చారు.

"ఎక్కడ వేసిన గొంగళి అక్కడే ఉంది అన్నట్లు ఉంది మన పరిస్థితి ఇప్పుడు ఎం చేద్దాం" అంది మృణాళిని.

ఈ కిటికీ నే ఎదో ఒకటి చేయాలి అంటూ కొద్దిగా గట్టిగా పైకి ఎగిరి కిటికీ ఉచలు పట్టుకొన్నాడు.

మెటల్ ఫ్రేమ్ తో చేసిన కిటికీ , స్క్రూ లు వేసి గోడకు బిగించారు, అడ్డంగా , నిలువుగా ఇనుప ఉచలు బిగించారు. ఆ స్క్రూలు తీస్తే కిటికీ ఫ్రేమ్ ను గోడ నుంచి వేరు చేయచ్చు కానీ ఆ స్క్రూ లు తీయడానికి తన వద్ద ఎం పని ముట్టు లేదు అనుకొంటూ మృణాళిని వైపు చూసి " నీ తలలో ఉన్న పక్క పిన్ను" ఇవ్వు అంటూ అది తీసుకొని ఓ 50 నిమిషాలు కస్టపడి సౌండ్ రాకుండా అన్నీ స్క్రూ లు పీకాడు.

అక్కడ నుంచి కిందకు దిగాడు , కింద నుంచి ఫ్రేమ్ ను లాగాలి అంటే తప్పకుండా ఏదైనా ఎత్తుగా ఉండేది కావాలి, కానీ అక్కడ వాళ్లకు ఎం కనబడ లేదు. ఇద్దరు కలిసి మరో మారు ఫెన్సింగ్ బయటకు వెళ్లి తమ వెంట కొన్ని రాళ్లు తెచ్చి అక్కడ ఎత్తుగా పేర్చి శివా ఆ రాళ్ల మీదకు ఎక్కి మెల్లగా ఆ ఫ్రేమ్ ను కొద్దీ కొద్దీనా బైటకు లాగాడు. అప్పటికే దాదాపు రాత్రి 10.30 కావస్తు ఉంది , అందరు పడుకొన్నారు ముందు కాపలా ఉన్న ఇద్దరు తప్ప , మోనికా , వాళ్ళ అమ్మ అమ్మ కూడా నిద్రలో జారుకున్నారు.
మొత్తానికి ఫ్రేమ్ ని బైటకు లాగి కింద దింపాడు.
"ఎవరన్నా లోపలి వస్తే దొరికి పోతాము, తొందరగా ఏదన్నా చెయ్యి".
"ఏంటి చేసేది, లోపలి కి వెళ్లి వాళ్ళను తీసుకొని వస్తాను , నువ్వు ఇక్కడ దించుకో” అంటూ మరో మారు ఆ పేర్చిన రాళ్ల మీద నుంచి తన తీసిన కిటికీ గుండా లోపలి కి వెళ్ళాడు.
అంతా నిశబ్దంగా ఉంది బయట చిమ్మట శబ్దాలు తప్ప, లోపలి కి దిగిన తరువాత కొద్ది సేపు చూశాడు ఏమైనా శబ్దాలు వస్తున్నాయా అని కానీ ఏమీ లేదు లోపల పడు కొన్న వారి ఉపిరి తప్ప.

మెల్లగా మోనికా దగ్గరికి వెళ్లి తన నోటి మీద చేతిని ఉంచి మెల్లగా తన బుజం మీద తట్టాడు.
ఓ రెండు సార్లు తట్టే సరికి దిగ్గున పైకి లేచింది గట్టిగా కేక వేస్తూ, తన నోటి మీద ఉంచిన చేత్తో తన నోట్లోంచి వచ్చే కేకను బైటకు రాకుండా ఆపేస్తూ, తన చెవిలో చెప్పాడు “నేను శివను , అరవకు , బైట వాళ్ళు వస్తారు” అంటూ తనకు ఎదురుగా నిలబడ్డాడు తన నోటి మీద చేతిని అలాగే ఉంచి.
తను కొద్దిగా తేరుకొని తన చేత్తో తన నోటి మీద ఉన్న శివా చేతిని పట్టుకొని మెల్లగా తీస్తూ “నువ్వు ఎలా వచ్చావు ఇక్కడికి , నీకు ఎలా తెలుసు మేము ఇక్కడ ఉన్నాము అని” అంది మెల్లగా.
“అవన్నీ తరువాత , మీ అమ్మను లేపు శబ్దం లేకుండా, వాళ్ళు చూసే లోపు ఇక్కడ నుంచి వేల్లిపోదాము”
శివా తన నోటి మీద చెయ్యి వేసినట్లే తన అమ్మ నోటి మీద చేతిని వేసి లేపింది , తను మోనికా లాగా కేక వెయ్యలేదు కానీ , “ ఏమయ్యింది” అంటూ లేచింది
ఎదురుగా , శివాని చూసి “వీడు ఎవడు ఇంత దగ్గరగా వచ్చాడు, దూరంగా నిలబడు” అని గట్టిగా అనింది కానీ మోనికా చెయ్యి తన నోటి మీద ఉండడం వాళ్ళ తన నోట్లోంచి గాలి సౌండ్ మాత్రం వచ్చింది
“ఈ అబ్బాయి మనల్ని విడిపించడానికి వచ్చాడు”
“నీకు ఎట్లా తెలుసు ఈ అబ్బాయి”
“ముందు ఇక్కడ నుంచి బయటకు పోదాం పదా , ఆ తరువాత అన్నీ చెప్తాను”
“బయట మీ చెల్లెలు ఉంది , త్వరగా పదండి” అంటూ ఇద్దరినీ కిటికీ దగ్గరకు నడిపించు కొని వచ్చి, ఒక్కొక్కరినీ కిటికీ లోంచి బయటకు దింపాడు , అటువైపు నుంచి మృణాళినీ ఇద్దరినీ దింపుకొని శివా వాళ్లతో చేరగానే , అందరు కలసి ఫెన్చింగ్ లోంచి బయటకు వచ్చి , వాళ్ళు వచ్చిన దారినే స్చూటీ పార్క్ చేసిన దగ్గరికి వచ్చారు.
“ఇంత మంది ఎలా వెళ్ళేది ఇప్పుడు ఇదేమో ఇద్దరినీ మోస్తే సరిపోతుంది” అంది మృణాళినీ.

టైం దాదాపు రెండు గంటలు కావస్తు ఉంది.
“వాళ్ళు లేచారు అంటే లోపల మీరు లేనట్లు తెలుస్తుంది వెంటనే బయలు దేరుతారు , వెతుకుతూ మనం రోడ్డు మీద ఉంటె దొరికి పోతాము ఎలా” అన్నాడు శివా
“వాళ్ళ దగ్గర ఓ జీపు , ఓ కారు కుడా ఉంది ఇంకా వాళ్ళ దగ్గర తుపాకి కుడా ఉంది” అంది మోనికా
“ఇప్పుడు మనం సిటీ వైపు వెళ్ళాము అంటే వాళ్ళకు తప్పకుండా దొరికి పోతాము , సిటీ వైపు కి కాకుండా సిటీ కి ఎదురు రోడ్డు మీద వెళదాం, వాళ్ళు ఇటు వైపు వెళుతున్నాము అని ఉహించరు , మనం మెయిన్ రోడ్డు మీదకు వెళదాం, నువ్వు మీ అక్కనీ అమ్మను ఎక్కించుకొని మెయిన్ రోడ్డు మీద నుంచి ఎడం వైపుకి కాకుండా కుడి వైపుకు వెళ్ళు , అక్కడ ఏదైనా ఓ చోటు వాళ్ళ ఇద్దరినీ వదిలి నా కోసం రా , నేను ఎదురుగా నడుచుకొంటూ వస్తు ఉంటా , రోడ్డు మీద కాకుండా రోడ్డుకి కొద్దిగా దూరంగా ఉండండి రోడ్డు మీద అయితే ఈ టైం లో అమ్మాయిలూ కనబడ్డారు అంటే ఎవరికైనా డౌట్ వస్తుంది” అని వాళ్ళ ముగ్గరినీ స్చూటీ ఎక్కించి వాళ్ళు వెళుతూ ఉండగా వాళ్ళ వెనుక తను వాళ్లు వెళ్ళిన వైపు వెళతాడు.

ఓ 20 నిమిషాల తరువాత శివా మెయిన్ రోడ్డు మీదకు చేరుకొంటు ఉండగా మృణాళినీ స్కూటీ తో వస్తుంది , ఇద్దరు కలిసి మోనికా వాళ్ళను వదిలిన చోటుకు వస్తారు.
"వాళ్ళు ఎవరూ మీకు ఎదురు పడలేదుగా " అంది మోనికా
"వాళ్ళు ఇంకా నిద్రపోతు ఉన్నట్లు ఉన్నారు , అది మనకు మంచిది అయ్యింది"
"ఇప్పుడు మనం ఎక్కడికి వెళదాం?" మృణాళిని ప్రశ్నకు సమాధానంగా "మీతో పాటు మీ నాన్నను ఇక్కడికి తీసుకొని రాలేదా ? పొద్దున్న మీరు ఇద్దరు కలిసి బయటకు వెళ్ళారుగా , మిమ్మల్ని ఒక్కరినే తీసుకొని వచ్చారు , మీ వారు ఎక్కడ" అన్నాడు శివా మోనికా అమ్మ వైపు చూస్తూ.
"ఆయన్ని కూడా మాతో పాటు తీసుకొని వచ్చారు , కానీ నన్ను మోనికా ఉన్న రూమ్ లో పెట్టి తనని బయటికి తీసుకొని వెళ్లారు , ఎక్కడికి తీసుకొని వెళ్లారో తెలీయడం లేదు"
"శివా ప్రస్తుతానికి ఇక్కడ నుంచి బయట పడే మార్గం చూడు ఈ దోమలతో ఇక్కడే చచ్చేట్లు ఉన్నాము" అంది మృణాళిని.

"రోడ్డు మీదకు వెళ్లి ఏదైనా వెహికల్ వస్తే వాళ్ళ హెల్ప్ తీసుకోవాలి"
"మరి ఈ స్కూటీ ని ఎం చేద్దాం"
"దాన్ని ఇక్కడే వదిలేద్దాం"
"అది సరే ఇక్కడ నుంచి ఎక్కడికి వెళదాం, అది ఆలోచించు ముందు" అంది మోనికా.
"వాళ్ళు మీ అమ్మా నాన్నను ఎందుకు తెచ్చారు, అది ముందు తెలుసుకుంటే బాగుంటుంది"
"బయట వాళ్ళు మాట్లాడేది విన్నాను , నా వైపు నుంచి అస్తి అసలు వస్తుందో లేదో అని లాయర్ కి డౌట్ గా ఉంది , అందుకే మా నాన్న పేరు మీద ఉన్న ఆస్తిని తన పేరు మీద రాయమని వత్తిడి తీయడానికి నన్ను , వాళ్ళను ఇద్దరినీ తెచ్చాడు"

"మరి మీ నాన్న పేరు మీద ఆస్తి ఏమైనా ఉందా"
"అది నేను పుట్టాకా , మా అమ్మ పేరు మీద రాయించాడు మా నాన్న , ఇప్పుడు మా నాన్న పేరు మీద చిల్లి గవ్వ కూడా లేదు , వాడికి ఆ విషయం తెలియదో ఏమో మరి" అంది మృణాళిని.
"అయితే ఇప్పుడు వాడు చేసేది ఏమీ లేదు , నాకు తెలిసీ మీ నాన్న ప్రాణానికి ఏమీ ప్రమాదం లేదు , మనం ఎలాగైనా వాడిని మీ నాన్న తో పాటు పట్టుకుంటే , లోపలి కి తొయ్యచ్చు"
"వాడు క్రిమినల్ లాయర్ , ఎదో ప్లాన్ మీద ఉంటాడు, లేకుంటే అంత ధైర్యంగా మమ్మల్ని తీసుకొని రాడుగా" అంది మోనికా అమ్మ.
"ముందు రోడ్డు మీదకు పదండి ఇక్కడ ఉంటె నాకు వంటి మీద పుండ్లు వచ్చేట్లు ఉన్నాయి గోకి గోకి" అంటూ స్కూటీని కొద్దిగా లోపలికి తీసుకొని వెళ్లి స్టాండ్ వేసి , కొన్ని కొమ్మలు తెంపి దానికి అడ్డుగా వేసి , రోడ్డు మీదకు బయలు దేరింది మృణాళిని.
తనతో పాటు మిగిలిన ముగ్గురు రోడ్డు మీదకు వస్తారు.

ఓ 5 నిమిషాలు వేచి ఉండే సరికి ఎదురుగా లైట్స్ కనబడ్డాయి
"ఎదో వస్తుంది , దాన్ని ఆపుతాను , మీరు కొద్దిగా చాటుగా ఉండండి , లేడీస్ కనబడితే వేరుగా అనుకొనే ప్రమాదం ఉంది ఇలాంటి టైం లో" ఆంటు శివా వాళ్ళని కొద్దిగా చాటుగా ఉండేట్లు తోసి తనకు ఆ వెహికల్ ని ఆపడానికి చెయ్యి అడ్డం పెట్టాడు.
ఆ టైం లో నిర్మానుష్యమైన ప్రదేశం లో ఓ మనిషి ని చూసే సరికి సాధారణంగా ఎవ్వరు వెహికల్ ని ఆపారు , కానీ ఆ లారీ డ్రైవర్ మాత్రం స్లో చేసి బండిని ఆపాడు.
"ఎందప్పా , ఈ టైం లో రోడ్డు మీద ఒక్కనివే ఎం చేత్తున్నావు ,ఏడీకి పోవాలా ఏందీ" అన్నాడు ఎడం వైపు కిటిలీ ఉన్నా క్లినర్
"స్కూటీ లో పోతాంటే మధ్యలో ఆగిపోయింది, పక్క టౌన్ దాకా వస్తా కొద్దిగా దింపండి"
"సరే ఎక్కు"
"అన్నా , మా ఆడాళ్ళు కూడా ఉన్నారు"
"ఓరి నీ పాసు గల్లా ఈ టైం లో ఆడోళ్లను ఏసుకొని ఇక్కడ చానా డేంజర్ అప్పా తొందరగా రండి పోదాము" అంటూ డోర్ తీసాడు.
శివా సైగ చేయగానే ముగ్గురు లారీ దగ్గరకు వచ్చారు.
"ఒరే మళ్లీసు , నువ్వు ఎనక్కు వేళ్ళు ఆ ఆడబిడ్డలు కూచొని ముందు" అన్నాడు కొద్దిగా వయస్సు పడిన డ్రైవర్.
తెరిచిన డోర్ లొంచి ఓ కాలు పక్కనే ఉన్న లారీ వెనుక వేయిపు పెట్టి వెనక్కు చేరుకొన్నాడు. శివా కింద ఉండి ముగ్గురినీ లారీ క్యాబిన్ లోకి ఎక్కించి వారి తరువాత తాను కూడా ఎక్కి డోర్ వేసే సరికి , లారీ ముందుకు దూకింది.

“ఇంతకూ మిమ్మల్ని ఎక్కడ దింపాలి అబ్బాయి ”
“పక్క టౌన్ లో దింపు అన్నా , అక్కడ ఉండి, పొద్దున్నే వెళతాము”
“వీళ్ళతో, ఆ టౌన్ లో ఎక్కడ ఉంటారు , అందులో మీకు సరియైన ప్లేస్ కుడా దొరకదు ఉండడానికి”
“మరి ఎక్కడ అన్నా”
“ఓ గంట ప్రయాణం , ఈ టౌన్ పక్కన ఇంకో టౌన్ ఉంది అక్కడ అయితే మీకు కొద్దిగా సౌకర్యంగా ఉంటుంది”
“సరే అన్నా థాంక్స్”
ఆడవాళ్లు అందరు తూగుతూ ఉండగా మరో గంట కు టౌన్ వచ్చింది , టౌన్ సెంటర్ లో వాళ్ళను దింపి లారి వెళ్ళిపోయింది. వాళ్ళను దింపి నందుకు డబ్బులు ఇవ్వబోగా ఆ డ్రైవర్ డబ్బులు తీసుకోలేదు , జాగ్రత్తగా తీసుకెళ్ళు వాళ్ళను అని చెప్పి వెళ్ళాడు.
వాళ్ళు దిగిన చోటకు దగ్గరలోనే , ఎదో లాడ్జీ పేరు కనబడగానే అక్కడికి వెళ్ళాడు ముగ్గురితో కలిసి, అక్కడ రిసెప్షన్ లో ఉండాల్సిన వ్యక్తి కుర్చీ లోనే నిద్రపోతున్నాడు. అతన్ని లేపి ఓ రెండు రూమ్స్ ఉంటె ఇమ్మని చెప్పి , అతడు ఇచ్చిన కీస్ తీసుకొని మొదట ఫ్లోర్ లోకి వెళ్ళాడు.

"మీరు పడుకోండి , పొద్దున్నే ఆలోచిద్దాము ఎం చేయాలి అనేది" అంటూ తన రూమ్ కీస్ తీసుకొని వెళ్ళాడు.
పడుకొంటూ ఉండగా డోర్ కొట్టారు ఎవరో వెళ్లి చుస్తే మోనికా, "ఏమైంది , పడుకో కుండా ఇలా వచ్చావు ఏంటి"
"ఏం లేదు నేను నిన్నటి నుంచి ఇదే డ్రెస్ లో ఉన్నాను చిరాకుగా ఉంది, నీ దగ్గర డబ్బులు ఉంటె రేపు ఓ డ్రెస్ తీసుకొందాము"
"ఏంటి ఇప్పుడు ఆలోచించే విషయమా ఇది , నువ్వు ఎంత ప్రమాదం లొంచి బయట పడ్డావో తెలుసుగా , తెల్లవారనీ అప్పుడు ఆలోచిద్దాము, వెళ్లి పడుకో మీ అమ్మ ఇక్కడికి రాక ముందే"
"నేను నీ దగ్గర పడుకోనా" అంది నవ్వుతు.

"ఎందుకు నీ కంపు నాకు , వెళ్లి మీ ప్యామిలీ మధ్యనే పడుకో" అంటూ తనని తోసి తలుపు వేసుకొని పడుకొన్నాడు.
పొద్దున్నేలే తలుపు కోడుతున్న శబ్దానికి మెలుకవ వచ్చింది. వెళ్లి చుస్తే చిన్నది
"ఏంటి పొద్దున్నే లేచారు , రాత్రి పడుకొన్నారా లేదా అన్నాడు"
ఉదయం తన ప్యాంటు లొంచి తన్నుకుని బయటకు రావాలని చూస్తున్న శివా మొడ్డని బట్టల మీద నుంచి చూస్తూ "దీని కోసమేనా ఆక్క వీడిని తగులు కుంది" అని లోపల గొణుకుంది శివకు అది విన బడలేదు కానీ తనకు ఎక్కడ చూస్తుందో గమనించి "ఇంతకూ నువ్వు ఎందుకు వచ్చావు" అన్నాడు
"బ్రష్ , పేస్ట్ తీసుకొని రావా , అక్కకి ఆకలి వేస్తుంది అంట" అంది తన మొహం వైపు చూసి నవ్వుతు,
"సరే వెళుతున్నాలే" అన్నాడు
"కొద్ధిగా , దాన్ని చిన్నది చేసి వేళ్ళు లేదంటే జనాలు భయపడతారు అంది తన కాళ్ళ వైపు చూస్తూ.
"నువ్వు రా హెల్ప్ చేద్దువు గానీ " అన్నాడు తన చెయ్యి పట్టుకొని లోపలి కి లాగుతూ
"ఆమ్మో , అక్కా వాళ్ళు పక్కనే ఉన్నారు" అంటూ తన చెయ్యి విడిపించు కొని తన రూమ్ లోకి పరిగెత్తింది.
తనకు వెళ్లి పోసుకొని కిందకు వెళ్లి , అందరికీ బ్రష్ , పేస్ట్ తీసుకొని వస్తూ , వాళ్ళు దిగిన ప్లేస్ కి పక్కనే ఉన్న టీ కొట్టులో ఓ 20 నిమిషాల తరువాత 4 కాఫీ లు పంప మని చెప్పి వచ్చాడు.

వాళ్లకు బ్రెష్ ఇచ్చి , తనకు బుష్ చేసుకొంటూ ఉండగా మోనికా వచ్చింది, "శివా నేను ఇక్కడ బ్రష్ చేసుకోవచ్చా" అంటూ చేతిలో బ్రష్ పట్టుకొని వచ్చింది.

తను బ్రష్ చేసుకొని తను తెచ్చిన నీళ్లు తాగుతూ తనని బాత్రూం కి వెళ్ళమని సైగ చేసి , తనకు ఆర్డర్ చేసిన కాఫీ కోసం ఎదురు చూడ సాగాడు. ఈ లోపల మోనికా కూడా బ్రష్ చేసుకొని వచ్చి శివా చేతిలోని బాటిల్ లోని నీళ్లు తాగి, ముందుకు వంగి శివా చెంప మీద ముద్దు పెట్టింది.
"ఏయ్ , ఏంటి ఇది"
"నిన్న రాత్రే పెట్టాల్సింది, కానీ ఇప్పుడు ఇంక పెట్టక పొతే చచ్చి పోతాను అనిపించింది అందుకే ఆపుకోలేక పెట్టేశా" అంది.
" నీతో కొద్దిగా జాగ్రత్తగా ఉండాలి, కాఫీ చెప్పాను , వాడు వస్తాడు వెళ్లి తాగి రెడీ అవ్వండి , ఇప్పుడు మనం ఎక్కడికీ వెళ్ళాలి అనేది ఆలోచించాలి" అన్నాడు తనని తన రూమ్ వయపు నెడుతూ.
తనకు బయటకు వెళుతూ ఉండగా ఆర్డర్ చేసినా కాఫీ వచ్చింది , తాను ఓ గ్లాసు తీసుకొని మిగిలిన వాటిని వాళ్ళ రూమ్ లో ఇమ్మని పంపాడు` .
"శివా , అమ్మ రమ్మంటుంది రా" అంటూ చిన్నది వచ్చింది ఓ 5 నిమిషాల తరువాత.

తన వెనుకే లోనకు వేళ్లాడు "ఇప్పుడు మనం ఎక్కడి కి వెళ్ళేది"
"అదే నాకు అర్తం కాలేదు , ఎక్కడికి వెళితే బాగుంటుంది , మీరే చెప్పండి" అన్నాడు మోనికా అమ్మ వైపు చూస్తూ.
"ఇప్పుడు టౌన్ కి వెళితే, వాడు మళ్ళీ వచ్చి నన్ను మరో సారి తీసుకొని వెళితే?"
"వాడి మీద కంప్లైంట్ ఇస్తే" అంది చిన్నది
"మీ నాన్న ఎక్కడ ఉన్నడో తెలియదు, ఇప్పుడు ఎం చేసేది"
"ఓ రెండు రోజులు ఎక్కడైనా ఎవ్వరికీ కనబడని చోటుకి వెళితే"
"అవునమ్మా , మనం ఓ వారం రోజులు కనబడక పొతే ఆ తరువాత అన్నీ సర్దుకొంటాయి, ఎక్కడికైనా వెళదాం వాళ్లకు తెలీని ప్లేస్ కి"
"శివా నువ్వు చెప్పు ఎక్కడికి వెళదాం"
"మీ అమ్మ వైపు బంధువులు ఎవరన్నా ఉన్నారా , ఆ లాయర్ కు తెలీని వాళ్ళు అయితే బాగుంటుంది, లేదంటే వాడు కచ్చితంగా వెతుకుతాడు , అందులోనా వాడు చేతిలో మీ నాన్న ఉన్నాడు , మీ నాన్న ని అడిగి తెలుసుకొంటాడు, కాబట్టి మీ ఫ్యామిలీ లో రెండు వైపులా చాలా తక్కువ తెలిసిన బంధువులు ఎవరైనా ఉంటె చెప్పండి , అక్కడికి వెళితే వాడికి దొరకకుండా ఉండొచ్చు ఓ వారం రోజులు"
"నీకు తెలిసిన వాళ్ళు ఎవరు లేరా ?" మోనికా
"వాడికి నా మీద కూడా డౌట్ ఉంది కదా , అందుకే కదా నన్ను కొట్టించడానికి, మనుషుల్ని పంపాడు, మా ఊరికి తప్పకుండా ఎవరినైనా పంపి ఉంటాడు, టౌన్ లో మా అత్తా కూతురిది ఓ చిన్న ఇల్లు ఉంది , దానిని గురించి ఎవరికీ తెలీదు , తను ఇప్పుడు సెలవులకు ఊరు వెళ్ళింది, మీరు అక్కడ ఉండ గలిగితే నేను అక్కడికి తీసుకొని వెళతాను , కానీ టౌన్ కాబట్టి వాడి మనుషులు ఉంటె దొరకడం చాలా సులువు"
"టవున్ లోకి వద్దు అబ్బాయి, ఏదైనా వేరే ప్లేస్ అయితే బాగుంటుంది"
"నాకు తెలిసింది మా ఊరు , ఈ టౌన్ మేడం , మీరే చెప్పాలి ఎక్కడికి వెళ్ళాలి అనేది"
"నాకు తెలిసిన ఓ ఫ్రెండ్ ఉంది , వాళ్ళది ఓ మారు మూలా పల్లెటూరు , అక్కడ వాళ్లకు బాగా పలుకుబడి ఉంది , తన గురించి మా ఆయనకు కూడా సరిగా తెలియదు, ఓ ఫోన్ చేసి మనం తన ఇంటికి వేళ్ళ వచ్చు , మేము ఇద్దరం కాలేజ్ లో ఫ్రెండ్స్ ఆ తరువాత పెళ్లి చేసుకొని వెళ్లి పోయింది"
"అయితే ఫోన్ ఇక్కడ నుంచే చేయండి నేను లైన్ కలపమని చెప్తాను , లేదంటే తన ఫోన్ ఉందిగా దాంట్లో నుంచి చేయచ్చు"
"రాత్రి నుంచి ఆ ఫోన్ ఆఫ్ చేసాను , ఒక వేళా ఎవరైనా ట్రాక్ చేస్తారు ఏమో అని" అంది మృణాళినీ తన చేతిలోని ఆఫ్ అయిన ఫోన్ చూపిస్తూ.

"మీరు నెంబర్ చెప్పండి" అంటూ తాను పర్సు లొంచి ఓ చిన్న నోట్ బుక్ తీసి ఫోన్ నెంబర్ చెప్పగా , అక్కడ ఉన్న ఫోన్ లొంచి రిసెప్షన్ కి ఫోన్ చేసి ఆ నెంబర్ కలిపి ఇమ్మాన్నాడు.
ఓ రెండు నిమిషాల తరువాత తను చెప్పిన లైన్ రింగ్ అవుతూ ఉండగా, ఆంటీ చేతికి ఇచ్చాడు.
అటువైపు లైన్ కలవగానే "హలొ , నేను శాంతమ్మ ను మాట్లాడుతున్నాను , భారతీ తో మాట్లాడాలి"
"అమ్మా నీకు ఫోన్ "
"హలొ , ఎవరు"
"నేనే , శాంతా, నీ చిన్నప్పటి ఫ్రెండ్"
"ఆ చెప్పు శాంతి , ఎక్కడ నుంచే , ఎన్నాళ్లకు గుర్తుకు వచ్చాను, ఎలా ఉన్నావు, ఎక్కడ నుంచి"
"నేను బాగానే ఉన్నాను , నాకో చిన్న సాయం చెయ్యాలి , మాకు ఓ వారం రోజుల పాటు మీ ఇంట్లో ఉన్నిస్తావా , అక్కడికి వచ్చాక చెప్తాను అన్ని విషయాలు , నువ్వు ఉన్నావో లేదో అని ఫోన్ చేసాను"
"వచ్చీయవే , నీకు తెలుసుగా , ఎలా రావాలో?"
"ఎప్పుడో చెప్పావు , కానీ మర్చిపోయాను , ఇదిగో ఈ అబ్బాయి కి ఫోన్ ఇస్తున్నాను , చెప్పు ఎలా రావాలో తనకు తీసుకొని వస్తాడు" అంటూ ఫోన్ శివా చేతిన్కి ఇస్తుంది శివా ఫోన్ తీసుకొని తను చెప్పిన అడ్రెస్స్ నోట్ చేసుకొంటాడు.

"మీరు రెడీ అయితే వెళదాం"
"ఎలా వెళ్ళేది, ఏదైనా కారు మాట్లాడతావా" అంది మోనికా
"కారు అయితే ఎవరైనా ఎంక్వయిరీ చేస్తే , తెలిసి పోతుంది , మనం బస్సులో వెళదాం. అలా అయితే ఎవరికీ తెలియదు, పక్కన్నే బస్తాండ్ రెడీ కాగానే వెళదాం" అంటూ తన రూమ్ కి వెళతాడు.
ఓ 20 నిమిషాల తరువాత
"మేము రెడీ అయ్యాము , అమ్మ వెళదాం అంటుంది, పద పోదాము" అంటూ తలుపు తీసుకొని మోనికా వస్తుంది.
"మీరు రెడీ అయ్యారా , సరే వెళదాం పద " అంటూ తన దగ్గరికి వెళ్లి తన రెండు పెదాలతో తన పెదాల మీద ముద్దు పెడుతూ తనని గట్టిగా కౌగలించు కొంటాడు. తను కూడా సహకరిస్తూ తనని గట్టిగా కౌగలించుకొంటుంది. తన రెండు చేతులు మోనికా పిర్రల మీద వేసి వాటిని మెత్తగా పిసుకుతూ తన పెదాలతో మోనికా లేత పెదాలను జుర్రుకొంటూ ఉండగా పక్క రూమ్ తలుపు తెరిచిన సౌండ్ వస్తుంది ఆ సౌండ్ కి ఇద్దరు విడిపోగా , మోనికా సిగ్గుతో వాళ్ళ రూమ్ వైపు వెళుతుంది.
శివా తన రూమ్ లో ఏమైనా వదిలేసానో అని చూసుకొంటూ, ఉండగా "ఎంత సేపే పడండి వెళదాం" అంటూ మోనికా చెల్లెలు వస్తుంది.

అందరు కలిసి దగ్గరున్న బస్టాండ్ కి వస్తారు , వాళ్ళు వెళ్లాల్సిన బస్సు రాగానే ఆ బస్సు ఎక్కుతారు.
దాదాపు ఓ 4 గంటలు ప్రయాణం తరువాత వాళ్ళు చేరాల్సిన గమ్యస్థానం వస్తుంది. అక్కడ దిగి భారతి వాళ్ళ ఇంటికి వెళతారు.
"ఎన్నాళ్ళు అయ్యిందే నిన్ను చూసి, చాలా మారిపోయావు , నీ పిల్లల్లా" రండి అంటూ వాళ్ళని తీసుకొని వెళుతుంది తన ఇంటికి
భారతి వాళ్ళ అయన ఆ ఊరికి ప్రెసిడెంట్, అది ఓ 300 గడపలు ఉన్న గ్రామ పంచాయితీ
భారతీ వాళ్ళ అయన పేరు రామి రెడ్డి , వాళ్ళ పెద్దవాళ్లు రాజుల కాలం నుంచి దీవాన్ గా పని చేసీ వారు , ఫ్రీడమ్ ఫైట్ లో పాల్గొన్నారు ఆ తరువాత గ్రామం లో ఎలక్షన్స్ లేకుండా ఏకగ్రీవంగా ఎన్నుకోబడుతూ వచ్చారు , సెంట్రల్ లో కూడా పెద్ద పలుకుబడి ఉంది కానీ వాళ్ళు ఆ ఉరి తప్ప ఎక్కడా పోటీ చేయలేదు. ఈ గ్రామా పంచాయితీలో వాళ్లకు పోటీ కూడా లేదు ఇప్పటి వరకు.

భారతీ రామి రెడ్డిలకు ఒక్కటే కూతురు భరిని , మోనికా వయస్సే హైదరాబాదు లో ఎదో కాలేజీ లో ఇంజినీరింగ్ మొదటి సంవత్సరం చదువుతూ ఉంది. వీళ్ళు వచ్చీ సరికి ఇంట్లోనే ఉంది సెమిస్టరు సెలవులు అని.
శివా వాళ్ళు వెళ్లే సరికి , అందరు ఇంట్లోనే ఉన్నారు భారతీ ఇంట్లో అందరినీ పరిచయం చేసింది. శివా ని వాళ్ళ కు తెలిసినా వాళ్ళు అని పరిచయం చేసింది మోనికా.
వీళ్ళు మన ఇంట్లోనే ఓ వారం రోజులు ఉంటారు అంటూ లేడీస్ కి ఓ రూమ్ కేటాయించి , శివా కి ఇంటి వెనుక ఓ రూమ్ ఉంటె అందులో కేటాయించారు , సౌకర్యంగానే ఉంది ఓ రూమ్ దానికి అనుకోని బాత్రూం ,
భరిని కూడా పిల్లలతో కలిసి పోయింది , శివా వాళ్ళు ఇక్కడికి వచ్చే సరికి 3 అయ్యింది.
దాదాపు అందరు ఒకటే వయస్సు , అందులోనా అమ్మాయిలు ఇంకేం జిగిరీ దోస్తులు అయ్యారు , శివా ఒక్కడే అయిపోయాడు,
తిన్న తరువాత తాను అలా ఊర్లోకి వెళ్లి వస్తాను అని వాళ్ళ ఇంటిలొంచి బయట పడ్డాడు.
టౌన్ లొంచి వచ్చే రోడ్డు , అదే రోడ్డు ఈ ఊరిలొంచి వేరే ఊరికి వెళుతుంది ఆ రోడ్డు వెంబడి ఇల్లు, ఆ తరువాత ఆ రోడ్డుకు అటు ఇటు ఎదురుగా రెండు రోడ్లు మాత్రమే ఉన్నాయి ఆ రోడ్ల వెంబడే ఓ పద్దతిగా ఇల్లు కట్టుకున్నారు. ఓ 20 నిమిషాల్లో ఊరు మొత్తం తిరిగి వచ్చాడు. బస్సు అగు స్థలం దగ్గరకి వచ్చి అక్కడ ఉన్న తీ కొట్టులో చాయ్ కి ఆర్డర్ చేసాడు.
"ఎవరు బాబు నువ్వు ఈ ఉరికి కొత్తగా వచ్చినట్లు ఉన్నావు , ఎవరింటికి వచ్చావు ఏంటి" అన్నాడు అక్కడే టీ తాగుతూ ఉన్న పెద్దాయన.
"ఈ ఊరు కాదండి టౌన్ నుంచి వచ్చాను సర్పంచ్ గారి ఇంటికి వచ్చాను"
"జాతర ఇంకా రెండు రోజులు ఉందిగా సర్పంచ్ అప్పుడే బంధువులను పిలిపించాడు" అన్నాడు ఆ పక్కనే ఉన్న ఇంకో పెద్దాయన.
"బాగా కావలసిన వాళ్ళు అయి అయి ఉంటారు అన్నా"
"అంతే ఉంటుంది లే"
ఆ మాటలు వింటున్న శివా కి అర్తం అయ్యింది ఏంటి అంటే దగ్గర్లో ఆ ఊరిలో జాతర లాంటిది ఎదో జరుగుతూ ఉంది దానికి ఊర్లో వారు అందరు తమ తమ బంధువులను పిలిపించు కొంటారు, వచ్చిన వాళ్ళను కూడా అదే అనుకొన్నారు. తాను తాగిన Tea కి డబ్బులు ఇస్తూ
"ఇంతకూ ఎం జాతర పెద్దయ్యా"
"మా ఊర్లో 5 సంవత్సరాలకు ఓ సారి జరిగే జాతర ఇది , రేపటి నుంచి ఊరు అంతా బంధువులతో నిండి పోతుంది చూడు" అన్నాడు ఇందాక శివాను అడిగిన పెద్దాయన.

"జాతర అంటే , మామూలు జాతర కాదు అబ్బాయా , ఈ జాతర చూడడానికి చుట్టూ పక్కల ఉరి వాళ్ళు అంతా వస్తారు, మా జాతర లో జరిగే ఎద్దు బండ్ల పోటీ చూడడానికి, నువ్వు వచ్చిన సర్పంచి కూడా అదే పనిగా ఈ పోటీ కోసం 2 లక్షలు పెట్టి గిత్తలు తెచ్చాడు, ఈ సారి పందెం లో గెలిచినా వారికి 10 లక్షల బహుమతి , ఈ సారి చాలా గట్టి పోటీ జరుగుతుంది , పక్క ఉరి నుంచి కూడా పోటీకి దిగుతున్నాయి చూడాలి ఎవ్వరు నెగ్గుతారో"
"ఎప్పుడు పక్క ఉరి వాళ్ళే నెగ్గుతూ ఉన్నారు , ఈ సారి కూడా వాళ్ళే నెగ్గుతారు ఏమో"
"లేదన్నా సర్పంచ్ ప్రెస్టేజ్ గా తీసుకొన్నాడు ఈ సారి అదేపనిగా వాటిని మేపుతున్నాడు , వాటిని తోలడానికి అన్నట్లు ఓ పాలేరుకు ప్రత్యేకంగా ట్రైనింగ్ ఇప్పిస్తున్నాడు , అవి వాడి మాటలు మాత్రమే వింటున్నాయి , ఇంకా ఎవ్వరినీ దగ్గరికి కూడా రానివ్వడం లేదు.
"అంత పట్టుదలగా ఉన్నాడు అంటే , అయితే పందెం రంజుగా ఉంటుంది" అంటూ వాళ్ళల్లో వాళ్ళే మాట్లాడు కొంటూ ఉండగా శివా అక్కడ నుంచి ఇంటికి వస్తాడు,

​