Update 04

లతకి ఏం చెయ్యాలో పాలుపోవడంలేదు. అతను సార్ అని తెలీక ఇష్టమొచ్చినట్లు వాగేసింది. సార్ తనను క్షమిస్తారా? మామూలుగా తను అందరినీ గౌరవిస్తుంది, తెలివైనది కూడా..! కానీ, కాస్త తొందరగా మాటతూలే రకం... అదికూడా ఈ ఊరి కుర్రాళ్ళ వల్లే వచ్చింది. రోజూ వాళ్ళు తన వెంటపడి ఏడిపించడంతో తను నోటికి పనిచెప్పడం మొదలెట్టింది. అదే ఇప్పుడు తన కొంప ముంచుతుందని అస్సలు అనుకోలేదు.

అయినా ఆ కుర్రాళ్ళ తప్పేంవుంది... ఇంతందం కళ్ళముందు వెళ్తుంటే చూడనివాడు మనిషే కాదు. ఇంకో మూణ్ణెల్లలో లతకు పద్దెనిమిదేళ్ళు నిండి పంతొమ్మిది వస్తాయ్. తను నడుస్తున్నప్పుడు వెనుక వయ్యారంగా ఊగుతూ తన పిరుదులను తాకే జడ... ముందుండే మామిడిపళ్ళ ద్వయం... వారిని రా... రమ్మని పిలుస్తున్నట్టుగా ఉంటాయి.

★★★

నేహా: లతా, ఏమైందిప్పుడు.! నువ్వేం కావాలని అలా అనలేదు కదా... ఏదో అలా జరిగిపోయింది. సార్ మాటలను బట్టీ చూస్తే ఆయనసలు పట్టించుకున్నట్టే లేదు. నువ్వు కూడా వదిలేయ్.

లత మొహం చూస్తే ఆ విషయాన్ని అంత తొందరగా మర్చిపోయేలా అనిపించటం లేదు. కానీ,పైకి మాత్రం, "సరేలే!" అనేసింది.

నేహా: ఓ విషయం చెప్పవే లతా..! మన సార్ నిజంగా సినిమా హీరోలా ఉన్నాడు కదా... అచ్చుం 'మిర్చీ'లో ప్రభాస్ లాగ... భలే ఉన్నాడు కదే! ఇందాక నువ్వు అతన్ని తిడుతుంటే నాకు చాలా కోపం వచ్చింది. అతను ఊఁ... అనాలేగానీ సిగ్గులేకుండా అతనితో ఉండిపోతానే... ఏమంటావ్!

లత: నిజంగానే నీకు సిగ్గులేదే! ఒక సార్ గురించి ఎవరైనా అలా అనుకుంటారా?

నేహా: నాకు ముందు తెలుసేంటి అతను సార్ అని... ఇదంతా అతను క్లాసులోకి వచ్చినప్పుడు నాకనిపించింది.

లత: చూడు... న్..నాముందు ఇలా అబ్బాయిల గురించి మాటలాడొద్దని చెప్పానా... అందరు మగాళ్ళు వెధవలే.!

నేహా: (అమాయకంగా ఫేస్ పెట్టి) అంటే సార్ కూడా-?

లత: నేను చెప్పేది స్సార్ గురించి కాదు! అది నీక్కూడా తెలుసు.

నేహా: అయితే సార్ స్మార్టుగా ఉన్నారని ఒప్పుకున్నట్లేనా!

లత: ఇక చాలు... ఆపు.

నేహా: అది కాదే...!

లత: నోర్మూసేయ్...!

అంటూ తన చేతిలో ఉన్న పుస్తకంతో నేహా తలపై ఒక్కటిచ్చింది.

ఎంత వద్దనుకున్నా లత ఆలోచనలన్నీ శిరీష్ చుట్టూ తిరుగుతున్నాయి. అతను తనని క్షమించాలంటే ఏం చేయాలి.?

ఈలోగా సోషల్ క్లాస్ మొదలైంది. మీనాక్షి దేవిగారు వచ్చి, "హోమ్ వర్కులు తీసి చూపించండి," అని గర్జించింది.

అందరూ చేసారు...ఒకరు తప్ప.! రవళి... పాపం బుక్కుని ఇంట్లో మర్చిపోయింది.

"ఏమే లంజ! హోమ్ వర్కు మర్చిపోయానంటే వదిలేస్తాననుకున్నావా! వెళ్ళి మోకాళ్ళమీద నిల్చొని హోమ్ వర్కుని పదిసార్లు వ్రాయ్! పో..."

రవళి వణికిపోతూ, "మేడమ్.. ఇప్పుడే ఇంటికెళ్ళి తెచ్చేస్తాను," అని అంది.

"ముడ్డి మూసుకో! ఇప్పుడెవడితో కులకడానికి ఇంటికి పోతానంటున్నావ్?" అని ఉరిమింది.

అప్పుడే ప్యూన్ వచ్చి, "మీలో ఎవరి దగ్గరలో అయినా ఇల్లు ఖాళీ ఉంటే తనకు తెలియజేయమని ప్రిన్సిపాల్ గారు అన్నారు. కొత్తగా వచ్చిన మాస్టారుగారి కోసమట!" అని చెప్పాడు.

మీనాక్షి : రేయ్! వెళ్ళి ఆవిడగారితో చెప్పు, మాస్టారుగారు మా బంగళాలో ఉంటారని. అంతపెద్ద బంగళా ఉండగా ఇంకెక్కడో ఎందుకు? వెళ్ళు.. ఆగాగు... నేనూ వస్తాను. నౌకరుకు చెప్పి ఓ గది శుబ్రం చేయించాలి... పద.

అంటూ ఆఫీస్ రూమ్ వైపు నడిచింది.

★★★
# మీనాక్షి దేవి గారి గురించి మరికొంత...

>>> ఆమెకు 38 ఏళ్ళుంటాయి. బలమైన శరీరం ఆమె సొంతం. ఇంకా commanding వాయిస్. తన మాట నెగ్గకపోయినా, తనకెవరు ఎదురెళ్ళినా ఆమె సహించలేదు. ఏమైనా అయితే చూడ్డానికి మామగారున్నారని మేడంగారి ధీమా!

>>> మీనాక్షి దేవిగారికి ఓ కూతురుంది. పేరు సరిత. తన వయసుని మించి ముదిరిపోయింది. ఇప్పటికే ఊరిలో చాలామందితో వేయించుకుంది. ప్రస్తుతం ఆ కాలేజ్ లోనే 2nd year చదువుతోంది.

★★★

మీనాక్షీ మేడం అలా వెళ్ళగానే —

నేహా: అవునే లతా! మీ చిన్నానగారి ఇంటి డాబామీద రెండు గదులు ఖాళీగా ఉన్నాయనుకుంటాను. మన సారుని మీ యింట్లో ఉండమని నువ్వడగవచ్చుగా!

లత: అడగచ్చనుకో... కానీ-

నేహా: కానీ గీనీ లేదే! ఈవిడగారింట్లో సార్ లాంటివారు ఇమడలేరు. అందుకే నువ్వోసారి అడుగు. లేట్ చేస్తే సార్ పరిస్థితి కుడితిలో పడ్డ ఎలకలా అయిపోద్ది.

లత: అవేం మాటలే బాబు. అయినా... బాబాయ్ కూడా ఒప్పుకోవాలిగా..!

నేహా: ఆయన సంగతి తర్వాత చూడొచ్చు గానీ, ముందు పద! సార్ ఎక్కడున్నారో వెతుకుదాం. లే.. త్వరగా... ఇలా చేస్తే ఆయనకూడా నీ తప్పుని క్షమించేస్తారులే!

నేహా లతని ఓ బొమ్మలా ఈడ్చుకుంటూ ఒక్కో క్లాసూ వెదకసాగింది. ఇక లత తన ఆలోచనలో తానుంది. 'ఇలా చేస్తే సార్ తనని క్షమిస్తారా? ఒకవేళ సార్ ఒప్పుకున్నా బాబాయ్ ఒప్పుకోకపోతే!?'

అలా వాళ్ళు వెదుకుతూ 1st year క్లాసుకి వచ్చేసరికి శిరీష్ పాఠం చెప్తూ కనిపించాడు. తలుపు దగ్గర వాళ్ళను చూసి శిరీష్ కుర్చీలోంచి లేచి వెళ్ళి లతతో, "ఇందాక మీపేరేదో చెప్పారండీ," అన్నాడు.

లత పెదవులు కదులుతున్నాయిగానీ ఏం వినబడలేదు.

నేహా లత చెయ్యి వదిలేసి శిరీష్ తో, "సార్.. మీకు ఇష్టమైతే వాళ్ళ చిన్నానగారింట్లో అద్దెకి ఉండొచ్చని చెప్పడానికి తను వచ్చింది. చెప్పవే!"

లతని చూసి క్లాసునుంచి బయటకు వచ్చి వింటున్న వాణీ, "అవును సార్! మీరు మాయింట్లోనే ఉండాలి," అంది ముద్దుగా.

శిరీష్ వాణీని చూసి, "నీకూ తనకీ ఏంటి సంబంధం?" అనడిగాడు.

వాణీ: తను మా లతక్క.

శిరీష్: అయితే!

వాణీ ఊరుకుండిపోయింది. ఇక్కడినుంచీ వివరించే బాధ్యత నేహా తీసుకుంది.

"సార్, లతని వాళ్ళ చిన్నానగారే పెంచారు. వారి సొంతకూతురు ఈ వాణీ. లత అమ్మా నాన్నా తనకి ఐదేళ్ళున్నపుడు కరెంట్ ప్రమాదంలో చనిపోయారు, అందుకే-"

★★★

శిరీష్ కి ఆ అమ్మాయిని చూడగానే ఎక్కడో చూసినట్టుగా ఎందుకనిపించిందో ఇప్పుడర్ధమైంది. వాణీ అచ్చంగా వాళ్ళ అక్కలాగే ఉంది. కాకపోతే కాస్త చిన్నగా. కానీ ఒకటి - ఇద్దరూ ఇద్దరే!

★★★

శిరీష్: ఆ... చాలు చాలు... చెప్పింది చాలు. నేనూ ఇందాకటినుంచి అనుకుంటున్నాను ఇద్దరూ ఒకేలా ఉన్నారేంటా అని. సరే పిల్లలు, క్లాసులు అయిపోయాక అందరం మీ ఇంటికెళ్దాం.

లత: కానీ... సార్—!

శిరీష్: ఏంటి... కానీ!

లత: అదీ... బాబాయిని అడగాలి—

కానీ వాణీ మధ్యలో కల్పించుకొని, "ఏం అక్కర్లేదు, సార్. మీరొచ్చేయండి. నాన్నని నేనొప్పిస్తాను." అంది.

శిరీష్ వాణీ బుగ్గను తడుతూ, "తప్పు, అలా చేయకూడదు. మీ అమ్మానాన్నలు మనస్పూర్తిగా ఒప్పుకున్నాకే నేను అక్కడికి వస్తాను. సరేనా!" అని చెప్పాడు.

వాణీ: ఓకే సార్, Thank you.

★★★

ఆరోజు లాస్ట్ బెల్ కొట్టగానే శిరీష్ తిన్నగా ఆఫీస్ రూం చేరుకున్నాడు. అంజలి దేనిగురించో తీవ్రంగా ఆలోచిస్తూవుంది.

"May I come in, ma'am?" అంటూ అంజలి ముఖంలో కలవరాన్ని గమనించాడు.

అంజలి: ఆ... రండి, శిరీష్...గారు

శిరీష్: ఏమైంది... దేనిగురించి అంతలా ఆలోచిస్తున్నారు?

అంజలి: ఇందాక మీనాక్షి మేడం వచ్చారు. మీరు వాళ్ళ బంగళాలోనే ఉండాలని గట్టిగా చెప్పి వెళ్ళారు. కానీ, నాకు ఇష్టంలేదు. ఆవిడని కాలేజ్లో భరించడమే కష్టం, అలాంటిది వాళ్ళింట్లో ఉండటమంటే సాక్షాత్తు నరకంలో అడుగుపెట్టడమే!

శిరీష్: అయితే కుదరదని చెప్పేయండీ, దానికంత ఆలోచనెందుకు!

అంజలి: కానీ, మీరుండటానికి మరో యిల్లేమీ దొరకలేదు కదా?

శిరీష్: దాందేముంది! మీ ఇంటికొచ్చేస్తాను.

అంజలి: అబ్బా! మళ్ళీ అదే మాట.అది కుదరదని చెప్పాను కదా! ఒకవేళ నేనొంటరిగా కాకుండా నాతో ఫ్యామిలీ ఉండుంటే పరిస్థితి వేరేలా ఉండేది.

శిరీష్: ఇంతకూ మీరుండేదెక్కడ?

అంజలి: అదుగో! ఎదురుగా రోడ్డుకు అటువైపు నీలం రంగు డాబాయిల్లు కనిపిస్తోందా... అదే. అక్కడ కుడి పోర్షనులో ఉంటున్నాను. (అని కిటికీలోంచి చూపించింది)

శిరీష్: ఓహో... దగ్గరే.! అయినా నా గురించిన టెన్షనేం వద్దు. ఈ రాత్రికి కాకినాడలో ఉన్న నా ఫ్రెండ్ దగ్గర ఉంటాను. రేపెలాగూ ఓ ఇల్లు దొరికేలావుంది.

అంజలి: అవునా... ఎవరిల్లు?

శిరీష్: (ఆలోచిస్తున్నట్టుగా నటిస్తూ) ఎవరో... లతా అని 2nd year స్టూడెంట్. వాళ్ళ బాబాయిగారి ఇల్లంటా!

మధ్యాహ్నం కళ్ళతోనే ఆమెను తడిమేసి ఇప్పుడు ఎవరో ... లత అంట!

అంజలి: ఓహ్.! వాళ్ళా...? చాలా మంచివారు. నేను వచ్చిన కొత్తల్లో వాళ్ళింట్లో ఉండమని తెగ బతిమాలారు. ఇల్లు కూడా పెద్దది. చాలా సౌకర్యంగా ఉంటుంది. మీరుండటానికి వాళ్ళు కచ్చితంగా ఒప్పుకుంటారు.

"ఒకవేళ మనిద్దరం ఉండటానికి వాళ్ళు ఒప్పుకుంటే, ఎంచక్కా—"

అని శిరీష్ అంటుండగా మిగతా స్టాఫ్ లోపలికి రావడంతో అతను రిజిస్టర్లో సంతకంపెట్టి చకచకా అక్కడినుంచి బయటకు వచ్చేసాడు.

లత ఇంటికి వెళ్తూ చిత్రమైన expressionతో తనని పదే పదే చూడటం శిరీష్ గమనించాడు.

★★★

రాత్రి ఎనిమిది గంటలయ్యింది. అంజలి చాలా సేపటినుంచీ మంచం మీద దొర్లుతుంది. సాధారణంగా ఈ ఊరిలో అందరిలాగే ఎనిమిది-ఎనమిదిన్నర గంటలకు నిద్రపోవడం అంజలికి అలవాటైంది. కానీ, ఈ వేళెందుకో శిరీష్ తెగ గుర్తొస్తున్నాడు. గత 27 ఏళ్ళుగా ఇలా తనకెప్పుడూ అనిపించలేదు. మొదటిసారి తన మనసు తనువు ఓ మగాడి సాంగత్యం కోసం తపిస్తోంది. తొలిసారి ఒంటరిగా ఉన్న ఫీలింగ్ కలిగిందామెకు. శిరీష్ కి మూడుపదులు దాటినా అస్సలు అలా అనిపించట్లేదు. Young 'n' Energitic! అంజలికి తన మొదటి సెక్స్ చాలా థ్రిల్లింగ్ గా ఇంకా ఎడ్వెంచరస్ గా అయినట్లు అనిపించింది.

దాని గురించి ఆలోచిస్తేనే ఒళ్ళంతా సెగ మొదలైంది. అతని ఫోన్ నెంబరు అడగాల్సింది. ఈ మంట తగ్గేదెలా! బట్టలు భారంగా తోచాయి. అన్నిటినీ తీసేసి బాత్రూమ్లోకి నగ్నంగా వెళ్ళింది. వొంటిమీద నీళ్ళుపడితేనైనా వేడి తగ్గుతుందేమోనని నీళ్ళు పోసుకుంది. కానీ నీళ్ళు తగిలితే అంతకంతకూ తాపం పెరుగుతుందేగానీ తగ్గడం లేదు. ఓ ఇరవై నిముషాలు అలా నీళ్ళలో తడిసి స్నానం ముగిసిందనిపించి అలాగే బయటకు వచ్చి అద్దం ముందు నిల్చుంది. తడిచివున్న తన ఎత్తులు మరింత నిండుగా కనిపిస్తున్నాయ్, వాటిమీద నిక్కబొడుచుకున్న చన్ను మొనలను చూస్తే శిరీష్ వాటిని లాగి వదిలినప్పుడు కల్గిన అనుభూతి గుర్తొచ్చి సిగ్గుగా అనిపించింది. సైడుకు తిరిగి తన పిరుదులను చూసుకొంది. శిరీష్ కి ఇవి బాగా నచ్చినట్టున్నాయ్.! తెగ పిసికాడు. తన పువ్వు దగ్గర తడిగా ఉంది. ఎవరూ చూడటంలేదని తెలిసినా దాన్ని తాకడానికి సంశయించింది. ఇదిప్పుడు శిరీష్ సొత్తు... మెల్లగా ఆ ప్రదేశాన్ని ఒత్తింది. ఆహ్... మత్తుగా ఓసారి మూల్గింది. అప్పుడే, అద్దంలోంచి శిరీష్ బేగ్ కనిపించింది. సాయంత్రం తన ఆఫీసులో బేగ్*ని మర్చిపోయి హడావుడిగా వెళ్ళిపోయాడు. వెంటనే వెళ్ళి ఆ బేగ్ ని తెరిచి అతని ఫోన్ నెంబర్ కోసం వెదకసాగింది. ఒక డైరీ మొదటిపేజులో ఏదో ఫోన్ నెంబర్ దొరికితే దానికి డయల్ చేసింది.

"హలో! ఎవరూ...?"

"శిరీష్...?"

"ఆ... అవును, నేనే. మీరు?"

"నేనే."

"నేనే అంటే... ఎవరు మాట్లాడేది?"

"శిరీష్.! నేను... అంజలి."

"Oh ...! Sorry, Ma'am, మీకు.. నా నెంబర్-"

"అదంతా తర్వాత, నువ్వు ఇక్కడికి రాగలవా ?"

"ఏఁ... ఏమైంది?" అన్నాడు కాస్త కంగారుగా.

"నేనిక్కడ చచ్చిపోయేలా ఉన్నాను. ప్లీజ్ తొరగా రా!"

శిరీష్ కి అంజలి మాటల్లో ఆంతర్యం బోధపడింది. గత రాత్రి తను రగిలించిన మంటలో అంజలి దహించుకుపోతోంది. ఆ మంటల్ని చల్లార్చాల్సిన బాధ్యత తనదేగా మరి!

"ఓకే, ma'am. I'll be there in an hour!" అని ఫోన్ పెట్టేసాడు.

అంజలి ఆనందపారవశ్యంతో తన ఫోనుని ముద్దాడింది. కబర్డ్ నుంచి జిప్ గౌన్ తీసి వేసుకుంది. గౌన్ మాత్రమే...! తన చెలికాడి కోసం అందంగా తయారవడానికి డ్రెసింగ్ టేబుల్ దగ్గర కూర్చుంది. కానీ అతని ముందు ఎలా కనిపిస్తే బాగుంటుందో తనకు అర్ధంకాలేదు. చివరికి ఆ ఆలోచనను విరమించుకొని కిటికీ దగ్గరకు వెళ్ళి నిలబడింది. ఓ 40-45 నిమిషాల తర్వాత ఓ బండి వచ్చిన శబ్దం విని అటు తిరిగి చూసింది. ఓ సిల్వర్ కలర్ కార్ వచ్చి కాలేజ్ ముందు ఆగింది.​
Next page: Update 05
Previous page: Update 03