Update 09

తలారా స్నానం చేసి యదపై వరకూ తువ్వాలు చుట్టుకొని కూనిరాగం తీస్తూ గదిలోనికి అడుగుపెట్టింది అంజలి. వారాంతం కదాని తన తండ్రిని చూడ్డానికి వెళదాం అనుకొని ముస్తాబవుతోందామె. ఈమధ్య ఖాళీ దొరికితే చాలు ఆమె మనసు-తనువు శిరీష్ సాంగత్యంలో సేదతీరుతున్నది. అతనితో జతకట్టడాలూ... జలకాలాటలూ... ఆమెకు బలహీనతగా మారిపోయాయి.
జుత్తారబెట్టుకుంటూ దుస్తులకోసం కబర్డ్ లో చూస్తుండగా ఫోన్ మ్రోగటంతో 'ఎవరా?' అని అనుకుంటూ వెళ్ళి తీసి చూసింది.
'Sireesh calling...' అని తెరమీద కనపడింది.
ఆమె గుండెల్లో వైబ్రేషన్ మొదలయింది. చిలిపి తలపులు వెంటనే చుట్టుముట్టటంతో గాఢంగా శ్వాసని తీసుకుంటూ కాలెత్తి... అదే... కాల్ ఎత్తి, "శిరీష్!" అంటూ ప్రేమగా పిలిచింది.
"మ్... మేడం, వస్తున్నాను," అని క్లుప్తంగా అనేసి కాల్ కట్చేశాడు శిరీష్.
అంజలి తుళ్ళిపడి, "అ-ది... కా-దు... శిరీష్—" అని అంటూ కాల్ కట్ అయిపోవటంతో 'ప్చ్... నేను ఊరికి వెళ్ళాలి కదా!' అని అనుకుని భారంగా నిట్టూర్చింది.
'శిరీష్ క్రింద సమ్మగా నలిగిపోకుండా ఊరెళ్తానంటావేంటీ?' అంటూ తన మనసు కసురుకుంటుంటే అతికష్టం మీద ఆ తలపుని అదిమిపెడుతూ ఎదురుగా వున్న నిలువుటద్దంలో యధాలాపంగా తనను తాను చూసుకొంది.
యింకా టవల్ లోనే సగం ప్యాక్ చేసిన రసగుల్లా మాదిరి వుందామె. జుత్తు కొసల నుంచి కారుతున్న నీటి బిందువులు మెల్లగా ఆమె యద పొంగుల మీదకి జారుతూ విద్యుత్ కాంతిలో ముత్యాల్లా మెరుస్తున్నాయ్.
'శిరీష్ గానీ నన్నిలా చూస్తే అస్సలు ఊరుకోడు... 'జుప్'మంటూ ఒక్కో బొట్టునూ జుర్రేస్తాడు...వుష్... అమ్మో!' అని అనుకుంటూ గుండెల మీద చెయ్యేసుకుంటూ అతనికి కాల్ చేసింది.
ఒక రింగ్ అయ్యిందో లేదో ఆ కాల్ కట్టయిపోయింది.
'ప్చ్! హుఁ..' అంటూ ఆమె వగరుస్తుండగా ఇంటి కాలింగ్ బెల్ మ్రోగింది. ఉలికిపాటుకి గురైందామె.
వరుసగా మూడుసార్లు మ్రోగిన బెల్ క్షణం విరామం తర్వాత మరొక్కసారి మ్రోగింది. ఇది వాళ్ళిద్దరూ పెట్టుకున్న కోడ్.
'శిరీష్ వచ్చేశాడు!' అని అర్ధమవ్వగానే అనాలోచితంగా ఆమె అడుగులు తలుపువైపు పడసాగాయి. అంతలో తను యింకా తువ్వాలులోనే వున్న సంగతి గుర్తుకొచ్చి వెనక్కి వెళ్ళి కబర్డ్ నుంచి నైటీని తీసుకుని గబగబా వేసుకుంది.
శిరీష్ ని ఎలాగోలా ఒప్పించి వెనక్కి పంపేయాలని మనసులో అనుకుంటూ వెళ్ళి తలుపుని తెరిచింది.
అనుకోవటమైతే అనుకుందిగానీ, ఎదురుగా శిరీష్... అతని అందమైన మొహం... ఎప్పటిలా అతని పెదాలపై తొణికిసలాడుతున్న కొంటె నవ్వు... ఇక, అతని కోడె కళ్ళలో ప్రస్ఫుటంగా కానవస్తున్న కోర్కె... హ్మ్... చూడగానే ఆమె మనసు గతి తప్పింది. గుటక పడింది. పెదాలు తడారిపోయాయి. కాళ్ళమధ్య సన్నగా తడి మొదలైంది. ఆమె మాట కూడ తడబడింది. "శిరీ-ష్... న్-నేను... నే-ను....—" తలుపు తీసేముందు తనేం చెప్పాలని అనుకున్నదో గుర్తుకు రావటం లేదామెకు.
"May I come in, ma'am?" తనకే సాధ్యమైన సమ్మోహన స్వరంతో అడిగాడు శిరీష్.
అతన్ని లోపలికి రానీకుండా బయటనే మాట్లాడి పంపేయాలనుకున్న అంజలి, అతని కళ్ళలోని అయస్కాంత శక్తికి వివసురాలై వెనక్కి మరలింది.
శిరీష్ లోపలికి వచ్చి ఆమె కళ్ళతో ముడి విడిపోకూడదన్నట్లు సూటిగా చూస్తూ వెనకనించే తలుపులు మూసి గడియపెట్టాడు.
ఆమె ఊపిరిని తీసుకోవటం కూడ మరచిపోయి అలా ఒక ప్రతిమలా నిలుచుండిపోయింది.
శిరీష్ ఒక్క అంగ ముందుకేసి ఆమెను తన బిగి కౌగిలిలో బంధించాడు. పేర్చుకున్న మాటలన్నీ ఎప్పుడో అటకెక్కేయటంతో చప్పున అతని బాహువుల్లో మైనంలా కరిగిపోయిందామె.
అటు లతావాణీల పుణ్యమాని పేంట్లో ఎగదన్నుతున్న అతని అంగం ఆమెకు రాయిలా గట్టిగా తగిలింది. 'ఇస్...' ఆ తాకిడికి ఆమె చిగురుటాకులా వొణికింది.
తమకంతో కళ్ళు అరమోడ్పులయి తనువులో అణువణువూ మదనతాపంతో మొగ్గలేస్తుంటే అతని వజ్ర దేహాన్ని అంటుకుపోయినట్లుగా గట్టిగా కావలించుకుంది.
మరుక్షణంలో ఆమె కాళ్ళు గాల్లో తేలాయి. పెదవులు అతనితో జతకట్టాయి. ఇద్దరూ అలాగే ఒకర్నొకరు పెనవేసుకుపోయి బెడ్రూమ్ లోకి వెళ్ళి మంచమ్మీద పడ్డారు. అతని బరువుకి ఆమె మత్తుగా 'స్స్..మ్మ్'మంటూ మూల్గితే వారి బరువుకి ఆ మంచం 'కిర్రు...కర్రు'మన్నది.
అతనామె చెక్కిళ్ళను రెండు చేతులతో పట్టుకుని ముఖమంతా ముద్దులు కురిపిస్తుంటే అంజలి అతని ముద్దులను ఆస్వాదిస్తూ తన కళ్ళను మూసుకొంది.
శిరీష్ మెల్లగా ఆమెమీంచి లేచాడు. ఆమె తన కళ్ళను తెరచి మత్తుగా అతన్ని చూసింది. శిరీష్ తన టీషర్ట్ ని విప్పేసి క్రింద పడేశాడు. దట్టమైన వెంట్రుకులతో కప్పబడిన ఘనమైన ఛాతీని చూసి ఆమె కళ్ళు మురిశాయి.
అతనామెను కసిగా చూస్తూ ఆమె నడుము చుట్టూ చేతులు బిగించి చప్పున ఆమెను పైకెత్తాడు. ఊహించని ఈ చర్యకి అంజలి తుళ్ళిపడి 'స్...మ్...'మ్మని కీచుగా దీర్ఘం తీస్తూ అతని భుజాన్ని పట్టుకుంది ఆసరాగా!
యిద్దరి మొహాలూ దగ్గరయ్యి ఒకరి శ్వాస మరొకరికి వెచ్చగా తగులుతోంది. అంజలి పెద్ద కళ్ళతో అతన్ని ఆశ్చర్యంగా చూస్తోంది. 'ఏమిటీ దూకుడు?' అన్నట్టుగా.
అతని కళ్ళలో అగుపిస్తున్న ఎర్రని జీరాలకి తన తనువంతా కువకువలాడుతుంటే అతని మెడ చుట్టూ చేతులు పెనవేసి అతని పై ముద్దులు కురిపించసాగింది.
క్రింద అతనికిరువైపులా తన కాళ్ళని తిన్నగా పరిచి వుంచడంతో ఆమె నైటీ నడుందాకా పైకి లేచిపోయింది. దాంతో ఆమె అనాచ్ఛదత మైదానం పేంట్ మీంచి 'అతన్ని' వెచ్చగా తాకుతోంది.
అమె నడుము మీంచి తన చేతులు క్రిందకి తీసుకెళ్ళి ఆమె నితంబాలను ఒడిసిపట్టి తనకి మరింత దగ్గరకి లాక్కున్నాడు శిరీష్.
'అహ్...స్!' గరుకు ప్యాంటులోంచి ఎగిసిపడుతున్న అతని బలిమి తన ముద్దబంతితో రాపిడవ్వడంతో తీపి బాధతో ఆమె కళ్ళలో నీళ్ళు తేలాయి. ఆతని వేడిమికి ఆమెలో హిమనగం కరిగి నీటి ఊటలు ఉద్భవిస్తుంటే ఆమె ఆగలేక మరలా ముందుకి వెనక్కి ఊగింది.
ఇదో సరికొత్త అనుభూతి! లోపల పెట్టుకుని ఊగటం వేరు. ఇలా రాపాడిస్తూ పైపైనే ఊగటంలో మజా వేరు. స్ స్ స్...మంటూ అతన్ని గట్టిగా వాటేసుకుని తెగ ఊగేస్తోందామె. క్రమంగా ఆమె ఊపిరి బరువెక్కుతోంది. కంతలో కడ్డీ లేని లోటు మెల్లగా తెలిసొస్తోంది.
ఇటు శిరీష్ కి కూడ అలా వుండటం మహా కష్టంగా వుంది.
అతనసలే మాంచి వేడెక్కి వున్నాడు. అతని బలుపుకి జీన్స్ బాగా టైటయిపోయింది. ఇక ఆమె ఊగుడికి అతనికి ప్యాంటులో మంటెక్కిపోతోంది.
దాంతో ఆమెను తిరిగి మంచమ్మీద వెల్లకిలా పడుకోబెట్టడానికి ప్రయత్నించాడు. ఐతే, ఇంకా ఆమె చేతులు అతన్ని చుట్టుకొనే వుండటంతో అతను కూడ ఆమె మీదనే పడ్డాడు.
తమకంలో నిండా మునిగినామెకి అతని బరువు సమ్మగా అన్పించి మత్తుగా మూల్గింది.
అదే పొజిషన్ లో శిరీష్ గబగబా తన ప్యాంటుని అండర్వేర్ తో సహా మోకాళ్ళ వరకూ దించేశాడు. అతని వెచ్చని మగసిరి బందిఖానాలోంచి బయటపడి తను మెచ్చిన కలుగులో చొచ్చుకుపోయేందుకు ఉబలాటపడింది.
దాన్ని మరి కష్టపెట్టడం ఇష్టం లేక (ఆగలేక) శిరీష్ గురి చూసి వెంటనే ఆమెలోకి సర్రున దింపేశాడు.
"ఆ...హ్...ఇస్స్...హ్!" ఆమె పూ-పెదాలను ఒరుసుకుంటూ అతను దూసుకుపోవటంతో ఆమె బాధతో పై పెదవులను మునిపంటితో కొరుక్కుంటూ దీర్ఘంగా మూల్గింది. ఆమె కళ్ళలో నీళ్ళు సుడులు తిరిగాయి. గోళ్ళతో అతన్ని గట్టిగా పట్టుకుంది. కనీసం అరగంట వార్మప్ చేశాక గానీ డైరెక్టుగా బ్యాటింగ్ కి దిగని శిరీష్ సరాసరి మొదలెట్టేయటం ఆమెకి వింతగా తోచింది. 'ఏమయిందీవేళ?' అనుకుంది.
భోగ జ్వాల నరనరానా ఎగదన్నుతుంటే అతనామె నడుముని పట్టుకుని అదే పొజిషన్ లో వేగంగా ముందుకి వెనక్కీ ఊగటం మొదలుపెట్టాడు.
అతని పొడుగు దిగంతాల్లో గుచ్చుతుంటే అంజలికి నొప్పితో కూడిన సుఖం వొంటికి చేరుతోంది. ప్రతి పోటుకి కాళ్ళని ఎత్తుతూ 'స్..స్...స్...స్...'మని తన మొత్తని ఎగరేస్తూందామె.
అటు శిరీష్ ఆమెలో వెచ్చగా మునిగితేలుతూ మగతలో ఒక్క క్షణం తన కళ్ళని మూసుకున్నాడు. అతని కళ్ళముందు ఓ రూపం అస్పష్టంగా కదిలి ఛటుక్కున మాయమైంది. 'అది వాణీ... కాదు... ఆశాలత...! మ్... ఎవరై వుంటారు?' అని అనుకున్నాడు. వాళ్ళ గురించి అనుకోగానే మగటిమి మరికాస్త బిరుసెక్కింది. జతల జతిలో మార్పొచ్చి ఆమెకు క్షణక్షణం స్వర్గ సాక్షాత్కారం ఔతున్నది. కామరసాలతో చిత్తడిగా మారిపోవటంతో దయలేని అతని 'దండ'యాత్ర దిగ్విజయమైంది.
మరికాసేపటికి అంజలి గట్టిగా రొప్పుతూ అతన్ని గట్టిగా కరుచుకుపోయి తన భావప్రాప్తిని పొందింది. ఒక్కసారిగా శరీరమంతా తేలికబడినట్లు అయ్యి తన చేతులని కాళ్ళని మంచమ్మీద వేలాడేసింది.
శిరీష్ మరో పది నిముషాలు అలాగే ఆమెను వాయించేకా చప్పున ఆమెనుంచి ప్రక్కకి తొలగిపోయి తన వీర్యాన్ని బయట వదిలేసి ఆమె ప్రక్కనే సేదతీరాడు.

***

"నేనీవేళ నాన్నని చూడ్డానికి వెళ్దాం అనుకున్నాను!"
బాత్రూంలో షవర్ క్రింద తడుస్తున్నారు ఇద్దరూ.

"ఓహో... ఇప్పుడెళ్తావా మరి!" ఆమె గుబ్బలకి సబ్బుని రుద్దుతూ ఆమెను అడిగాడు శిరీష్.
"హ్మ్...!" అంటూ మరోమారు గట్టిపడుతున్న 'అతన్ని' తన చేతుల్లోకి తీసుకొని పెదాలను తడుపుకుంటూ 'ఇంక వెళ్ళినట్టేలేఁ!' అనుకుంటూ మెల్లగా తన మోకాళ్ళ మీద కూర్చుందామె!

శిరీష్ అంజలి దగ్గర తన వేడిని చల్లార్చుకొని ఇల్లు చేరేసరికి రాత్రి 7 అయ్యింది.

ఒక ఆకలి తీరింది...కానీ, మరోటి ఇంకా మిగిలేవుంది! ఈ క'లత' తీరే ఘడియ యెన్నడో మరి!
కాసేపు ధర్మారావుగారితో ముచ్చటించి శిరీష్ మేడెక్కాడు. వాణీ కూడా అతని వెంట వెళ్ళింది. ఇంట్లో వాళ్ళకి ఇది అలవాటైపోయింది. ఇప్పుడు లత మేడమీదకెళ్ళినా వాళ్ళు ఏం అభ్యంతరం చెప్పట్లేదు. కానీ లతకి మాత్రం శిరీష్ ముందుకెళ్ళాలంటే ఎందుకో దడ.! బహుశా, తన మనసు దోచుకున్నాడని కాబోలు!
వాణీ: సార్! పదండి, ఇక భోజనానికి వెళ్దాం.
శిరీష్: (బద్ధకంగా ఒళ్ళు విరుస్తూ) ఈ రోజుకి పైకి తెచ్చేయ్. ఇక్కడే తింటాను. తర్వాత నువ్వెళ్ళి చదువుకో.
"ఊహు...! ఇక నేను చదవను. రేపు ఆదివారంగా... బాగా పడుకుంటా.!"
"సరే, అయితే. ముందు నాకు భోజనం తెచ్చి వెళ్ళి పడుకో..."
వాణీ కిందకి వెళ్ళి, "సార్ కి భోజనం పైకి తీసుకువెళ్ళాలంటా. ఆయనకి వొంట్లో బాగున్నట్టు లేదు," అని ఎనౌన్స్ చేసింది.
నిర్మల: వాణీ నువ్వు వచ్చి భోంచేయి. లతా! నువ్వు మాస్టారుగారికి భోజనం తీసుకెళ్ళమ్మా...!

★★★

లత: may I come in, sir.?
శిరీష్ తన బట్టలు మార్చుకుంటున్నాడు. అతని వంటిమీద టవల్ తప్ప మరేమీ లేదు. లత గొంతు వినగానే, "రా...ఇదీ మీయిల్లే కదా!" అన్నాడు.
లత లోపలికొచ్చింది. కళ్ళు చెదిరే అతని శరీర సౌష్ఠవాన్ని చూస్తూ అలా నిలబడిపోయింది. వెంటనే తేరుకొని భోజనాన్ని అక్కడున్న టేబిల్ మీద పెట్టింది. తిరిగి వెళ్ళిపోతుండగా శిరీష్ లత చేతిని పట్టుకున్నాడు. "అహ్..హ.!" ఆమెలో అలజడి మొదలైంది. అగ్నిపర్వతం బద్దలయ్యే ముందు ఎలా ఉంటుందో అలా ఉంది తన పరిస్థితి. శిరీష్ ఇక ఒక్క అడుగు ముందుకేస్తే శాశ్వతంగా అతని బాహువులలో బంధీగా మారిపోయేదేమో! ఐతే, శిరీష్ ఆ ప్రయత్నం చేయలేదు.
లత అతనివైపు తిరిగి నేలచూపులు చూస్తూంది.
"నీ పేరేంటి?" శిరీష్ మొదటిసారి లతని చూసినప్పుడు ఎలా అడిగాడో మళ్ళా అలాగే అడిగాడు.
లత ఏమీ మట్లాడలేదు; ఏమీ మట్లాడేలా కన్పించటం లేదు.!
శిరీష్ లత బుగ్గలని పట్టుకుని ముఖాన్ని పైకి లేపాడు. లత కళ్ళు మూసుకొంది. ఆమె లేత పెదాలు అదురుతున్నాయి. "ఇప్పటివరకూ 'నువ్వు' నాకు నీ పేరు చెప్పలేదు మరి!"
"ల్..ల్లత!" అంది వణుకుతున్న పెదాలతో.
"మరి ఆ-శా-లతా?"
"న్నేనే..!"
శిరీష్ ఆమె చెయ్యి వదిలేసాడు. లత వెంటనే డోర్ వైపు తిరిగింది.
"ఆశాలతా..!" అతను పిలిచాడు. లత చప్పున వెనక్కు తిరిగి శిరీష్ ని చూసింది. అలా అతన్ని చూస్తూ ఎంతసేపైనా ఉండొచ్చని అనుకుంది.
"స్సార్!"
శిరీష్ నవ్వుతూ, "నీమీద నాకేం కోపం లేదు. నువ్వు చాలా అందమైన...— మనసున్న దానివి!"
'అంతకంటే అందమైన తనువున్న దానివి' అని మనసులో అనుకున్నాడు.
లత అది విని పరుగెత్తుకుంటూ క్రిందకి వెళ్ళిపోయింది. ఆమెకి చాలా ఆనందంగా అనిపించింది. సార్ కి తనమీద కోపం లేదు.
తను కిందకి వెళ్ళేసరికి పిన్నీ-బాబాయిల కేకలు వినిపించసాగాయి. వాణీ ఏడుస్తూ కనిపించింది.

లత తన పిన్నీ-బాబాయిల ముఖంలోకి చూసింది. ఇద్దరూ ఎందుకో కోపంగా వున్నట్లు కనిపించారు.

వాణీ దగ్గరికి వెళ్ళి, "ఏమైంది వాణీ, ఎందుకేడుస్తున్నావ్?" అనడిగింది.

నిర్మల: ఏమైందా... మాస్టరుగారి దగ్గర పడుకుంటుందట... ఇందాకటినుంచీ తెగ గోల చేస్తుంది.

లత వాణీ వైపు అసహనంగా చూసింది. సాయంత్రం తనకి అర్ధమయ్యేలా చెప్పినా మళ్ళీ మొదటికొచ్చింది. రాక్షసి! ఇప్పుడు సార్ ని ఇంట్లోవాళ్ళు కచ్చితంగా ఖాళీ చేసేయమని అంటారు.

"ఒసే.. పిచ్చీ! నోర్మూసుకొని వచ్చి నాతో పడుకో. లేఁ.. పద!"

వాణీ ఇంకా వెక్కి వెక్కి ఏడ్వసాగింది. సార్ తో తప్ప ఇంకెక్కడా పడుకోవడం ఆమెకి ఇష్టం లేదు. శిరీష్ ఎప్పుడు 'నా' అనకుండా 'మన' అంటుండటంతో వాణీకూడా సార్ ని వాళ్ళింట్లో ఓ మనిషి అని నమ్మింది. ఆ నమ్మకం ఆమె మనసులో బలంగా ముద్రపడిపోయింది.

అటు... లత ఆనందం అంతా ఆవిరైపోయింది. సార్ ఇప్పుడే తనమీద కోపం లేదని చెప్పారు. ఇప్పుడు ఇంట్లోవాళ్ళు సార్ తో ఈ విషయమై గొడవపడితే మళ్ళీ సార్ తనని దూరం పెట్టేస్తారేమో!

నిర్మల: చూడు వాణీ! మాస్టారుగారు ఇక్కడ అద్దెకి ఉంటున్నారు. అతనికి చాలా ముఖ్యమైన పనులుంటాయి. ఆయనేమనుకుంటారు...? అద్దెకిచ్చి మళ్ళీ తన నెత్తిమీదకెక్కుతున్నారని అనుకోరూ! అతనికీ కాస్త ఏకాంతం కావాలి. ఇరవైనాలుగు గంటలూ నిన్ను భరించాలంటే ఎలా? అయినా రెండ్రోజులముందు వరకూ మనకు ఈ ఏసీ ఉందా? అప్పుడు నువ్వు కిందే హాయిగా పడుకున్నావుగా! నామాట విని ఈ పేచీ ఆపు. లేదంటే మాస్టరుగారు నీ గోల భరించలేక ఇల్లు ఖాళీ చేసి వెళ్ళిపోతారు.

తన పిన్ని మాటలు విన్న లతకి మనసు కాస్త కుదుటపడింది. 'పర్లేదు..! ఇక్కడంతా సార్ ఏమనుకుంటారో అని కలవరపడుతున్నారు గానీ సార్ మీద కోపంతో లేరు!' అని అనుకుంటూ—

"అఁ-అయితే, స్సార్ కి ఇష్టమో కాదో ఓ-సారి కనుక్కుందామా, పిన్నీ!" అనేసి చటుక్కున తలదించుకుంది లత.

వాణీ వెంటనే లేచి, "నేఁ వెళ్ళి అడిగిరానా!" అంది.

"కూర్చో, వాణీ!" అన్నాడు ధర్మారావు గంభీరంగా.

లత, వాణీలు అతని వంక భయం భయంగా చూసారు.

బాబాయి కచ్చితంగా ఒప్పుకోరు అనుకుంది లత.

కానీ ధర్మారావు లేచి, " నేను వెళ్తాను. నేను వెళ్ళి మాస్టారుగారితో మాట్లాడతాను. ఒకవేళ అతనికి మీరక్కడ ఉండటం ఇష్టమైతే మీ ఇద్దరినీ పైకి పంపిస్తాను. సరేనా!" అన్నాడు.

'ఇద్దరినా!?' లతకి ఇదంతా కలలా అనిపిస్తోంది. 'జరుగుతున్నదంతా నిజమేనా???' మెల్లగా తన చేతిని గిల్లుకుంది. 'నిజమే!!'

వాణీ ఎగిరి గెంతేసింది. లత మనసులో అదే పని చేసింది. సార్ కచ్చితంగా ఒప్పుకుంటారని ఆమెకి తెలుసు.

"పదండి, నాన్నా!" అంటూ వాణీ వాళ్ళ నాన్న చెయ్యి పట్టుకుని గుంజింది.

"నువ్విక్కడే వుండు, వాణీ. నేనూ, మీ అమ్మా పైకెళ్ళి మాస్టారుగారితో మాట్లాడి వస్తాం," అంటూ వారిద్దరూ మేడెక్కారు.​
Next page: Update 10
Previous page: Update 08