Romance గర్ల్స్ హై స్కూ'ల్

అక్కడ శంకర్ మనసు ఉరకలేస్తుంది... 'సుజాతలాంటి సుందరాంగి నుండి ఇటువంటి 'బ్లాకమైల్' కావాలని ఏ మగాడు కోరుకోడు! తనంతట తానుగా వచ్చి అంజలితో తన రొమేన్స్ ని లైవ్ ప్రోగ్రాం లాగ చూడాలనుకుంటోంది... కేవలం చూసి వూరుకుంటుందా...? ఉండగలదా...? ఒక్కసారి తన మగసిరిని చూసిన ఏ ఆడదైనా దాని పటుత్వానికీ పనితనానికీ ముగ్ధురాలవ్వలసిందే! ఇప్పటివరకూ ఎంతమందిని చూడలేదు...! సూజాత కూడా కచ్చితంగా తనకూ చేయమని అడుగుతుంది' అని అనుకున్నాడు.

అంజలి మాత్రం ఈ విషయం గురించి ఎక్కువగా కలవరపడసాగింది... శంకర్ కూడా అంజలి ముందు తనకూ అలా చేయడం ఇష్టం లేదన్నట్టుగా నటించసాగాడు. సుజాత ఆ రాత్రికే ముహూర్తం ఖరారు చేసింది... శంకర్ ఆ ఘడియ కోసం ఆత్రుతగా ఎదురు చూస్తున్నాడు... అతని అంగం కూడా ఎగిరెగిరి పడుతుండటంతో మాటిమాటికీ దాన్ని సర్దుకుంటున్నాడు. సుజాతకి వారిద్దరినీ అలా చూస్తానన్న ఊహకే మనసు ఆనందంతో ఉప్పొంగసాగింది... మరికొద్ది ఘడియలలో తన కోరిక తీరబోతుంది... కుదిరితే వాళ్ళిద్దరి చేతా తనకిష్టమైన కొన్ని భంగిమల్ని వేయించాలని కూడా తను అనుకుంటోంది.

అప్పుడే కాలింగ్ బెల్ రింగైంది... సుజాత వెళ్ళి తలుపుతీసి, "నాన్నా... మీరా...!" అంది నిరాశగా.

గిరీశం లోపలికి అడుగు పెడుతూ, "ఏంటే... నన్ను చూసి ముఖాన్ని అలా వేలాడేసావు... ఏఁ నేను రావడం నీకు ఇష్టం లేదా...?" అన్నాడు.

అంజలికి మాత్రం మొట్టమొదటిసారి తన భర్త రాక సంతోషాన్నిచ్చింది. "వచ్చేశారా...!" అంటూ నవ్వుతూ స్వాగతం పలికింది. హమ్మయ్య... లైవ్ షో నుండి తను తప్పించుకుంది... ఈరోజుకి!

"ఏంటో విచిత్రం..! ఒకరి ముఖం వాడిపోతే మరొకరి ముఖం తెగ వెలిగిపోతోంది...! నాకేం అర్ధం కావడం లేదు. మరి మాస్టారుగారి ముఖం ఎలా వుందో...?" అనుకుంటూ శంకర్ ని చూసాడు.

శంకర్ వెంటనే తన ముఖానికి చిరునవ్వు పులుముకుని గిరీశాన్ని పలకరించాడు.

గిరీశం సోఫాలో కూలబడి, "హమ్మా...! ఏదమ్మా సుజీ... నీ చేత్తో ఓ స్ట్రాంగ్ కాఫీ తెచ్చి నా మొహాన తగలేయ్...! బాగా అలిసిపోయాననుకో!" అన్నాడు.

నిజంగానే తన నాన్న ముఖం మీద తగలెయ్యాలనిపించింది సుజాతకి. 'నా ప్లాన్ అంతా పాడు చేసాడు... హుఁ...' అనుకుని విసవిసా నడుచుకుంటూ వంటగదిలోకి వెళ్ళిపోయింది. వెనకనే, అంజలి కూడా వెళ్ళింది.

"తప్పించుకున్నానని అనుకోకు అక్కా... నేనంత ఈజీగా వదిలే రకాన్ని కాదు...!" అంటూ మెల్లగా అంజలిని హెచ్చరించింది సుజాత.

★★★

శంకర్ తన గదిలోకి పోయి మంచం మీద నడుం వాల్చి, 'ఛ... మంచి ఛాన్స్ మిస్ అయ్యిందే...! ఇప్పుడే రావాలా ఈ ముసలి నా కొడుకు... పోనీలే ఈ పూటకి అంజలి పొందైతే దొరికిందిగా...! అంజలి... అవునూ... తను 'శిరీష్' అని ఇందాక అరిచిందే...! చూస్తుంటే అన్నాయ్ కి తనకి ఏదో కనెక్షన్ ఉన్నట్టుందే...? హ్మ్... ఓసారి అన్నయ్యనే కనుక్కుంటే పోలా...!' అనుకుంటూ ఫోన్ తీసి శిరీష్ నెంబర్ కి డయిల్ చేసాడు.

ఆ సమయంలో శిరీష్ స్నానం చేస్తుండటంతో వాణీ ఆ ఫోన్ ని ఎత్తి మాట్లాడింది.

"హలో ఎవరూ?"

శంకర్ ఆ మధుర స్వరాన్ని విని లత అనుకుని, "ఆ లతగారు... నమస్తే!" అన్నాడు.

వాణీ కిలకిలా నవ్వుతూ, "నేను లతగారని కాను... లతగారి చెల్లెలుగారిని! మీరెవరండి?" అని అడిగింది.

"ఓహో... చెల్లెలుగారా... మీరు...! మీ మాటలు వింటుంటే చెవిలో తేనె పోసినట్టుంది సుమీ!"

"అహా... తొందరగా తుడుచుకోండి లేకపోతే చీమలు పట్టేస్తాయి...!" అని వాణీ అంటుండగా లత తన దగ్గరి నుంచి ఫోన్ తీసుకుని, "ఎవరు మాట్లాడేది?" అంది.

శంకర్ కి ఈ గొంతు ఇంకా మధురంగా అనిపించింది. కానీ, తను శిరీష్ భార్య అని గుర్తుకు రావడంతో, "ఆ... నేను శంకర్ ని మాట్లాడుతున్నానండి. అమలాపురం నుంచి... శిరీష్ అన్నాయ్ ఉన్నారా..?" అన్నాడు.

లతకి తెలుసు, శంకర్ ఎవరో...

"నమస్తే సార్! సారీ... తను మా వాణీ... పెద్ద కోతి... అందరితో ఇలాగే ఏదిబడితే అది వాగేస్తూవుంటుంది. ఏమనుకోకండి...!"

"పర్లేదు లేండి. అన్నయ్యా...—"

"ఆయన స్నానం చేస్తున్నారు... వచ్చాక మీకు ఫోన్ చేయమని చెప్తాను."

"హ్మ్... సరే!" అని పోన్ కట్చేసి పక్కన పెట్టేశాడు.

'హా... శిరీష్ అన్నాయ్ నిజంగా అదృష్టవంతుడు...' అని అనుకున్నాడు. మరికాసేపటికి అతని ఫోన్ రింగైంది. శిరీష్ ఫోన్ చేస్తున్నాడు.

"శంకర్... ఎలా వున్నావ్?"

"ఆ... నేఁ బాగున్నా.... కానీ, మీ మరదలు మాత్రం మామూలుది కాదన్నాయ్?"

శిరీష్ గట్టిగా నవ్వి పక్కనే వున్న వాణీ తలని నిమురుతూ, "హ్మ్... ఏంటీ వూర్లో సంగతులు?" అని అడిగాడు.

"అన్నాయ్... ఊర్లో అందరూ బాగానే వున్నారు. ఇక్కడ ఒకరిని మించి ఒకరున్నారు... చూడ్డానికి రెండు కళ్ళు సరిపోవట్లేదనుకో... అదంతా సరేగానీ, నీతో..... ఓ విషయం గురించి మాట్లాడాలి!" అంటూ చిన్నగా దీర్ఘం తీస్తూ గొణిగాడు.

శిరీష్ కి ఆ సిగ్నల్ అర్ధమై అక్కడి నుండి లేచి బయటకు వచ్చి, "హ్మ్మ్... చెప్పు, ఏంటీ విషయం?" అన్నాడు.

"ఆ... ఇక్కడి అంజలి మేడంతో మీకేమైనా యవ్వారం వుండేదా...?"

"మ్... అవును... అసలు కథ అక్కడేగా మొదలయింది. ఔనూ... నీకెలా తెలిసింది?"

"అదీ... ఆ అంజలి మేడంని ఇప్పుడు నేఁ తగులుకున్నానులేఁ... మాంఛి రసపట్టులో ఉన్నప్పుడు తను మైకంలో మీ పేరుని కలవరించింది!"

శిరీష్ ఆశ్చర్యపోతూ, "తను అలాంటిది కాదే..!" అన్నాడు.

"కాలం అందరినీ మార్చేస్తుంది బ్రదర్...! నీలాంటి మగాడితో సీన్ నడిపాక ఆ ముసలాడు ఏం సరిపోతాడు తనకి... అయినా మాంఛి సరుకుంది లంజకి!" అని శంకర్ అనగానే శిరీష్ కి చాలా బాధేసింది. తను కాదన్నాడన్న కోపంతోనే అంజలి గిరీశాన్ని పెళ్ళి చేసుకుంది... తన వల్లనే అంజలి బతుకు ఇలా అయ్యిందన్న గిల్టీ ఫీలింగ్ అతన్ని ఎప్పుడూ వేధిస్తూనే వుంది... ఇప్పుడు శంకర్ మాటలు వింటుంటే ఆ బాధ మరీ ఎక్కువైంది.

"వద్దు శంకర్...!" అని కాస్త స్వరం పెంచి, "ఇక ఆ మేటర్ వదిలేయ్!" అన్నాడు.

శంకర్ శిరీష్ మూడ్ పసిగట్టి, "సారీ అన్నయ్య... నువ్వింత సీరియస్ అవుతావనుకోలేదు..." అన్నాడు.

శిరీష్ మళ్ళీ నార్మలై, "హ్మ్... సర్లే! ఇంకేంటి విషయాలు?"

"విషయాలంటే... ఆ... కాలేజ్లో ఓ టూర్ ప్లాన్ చేస్తున్నారు. అంజలి ఇందాకే చెప్పింది."

"ఎప్పుడూ?"

"నాకూ తెలీదు... ఇంకా ఏమీ కన్ఫార్మ్ అవ్వలేఁ..! నువ్వూ వస్తావేంటి?"

"ఊహూ... నాకు ఇంట్రెస్టు లేదు. నువ్వు ఎంజాయ్ చెయ్!"

"సరే...అయితే, మళ్ళీ ఎప్పుడు ఊరికి మీ రాక...!"

"మేం రావడానికి కనీసం నెల పట్టొచ్చు... ఆశాలతకి ఇప్పుడు ఎగ్జామ్స్ అవుతున్నాయి... ఆ తర్వాత వాణీకి కూడా టెస్ట్స్ మొదలవుతాయి. అవి పూర్తయ్యేసరికి ఎలాగూ పుష్కరాల సెలవులు వున్నాయిగా...! ఓ ఇరవై రోజులిస్తున్నారు. అందుకే, వాళ్ళని వూర్లో దిగబెట్టి నేను మళ్ళీ వెంటనే ఇక్కడికి వచ్చేస్తాను. రాజమండ్రిలో ఉండటం కాదుగానీ, మాకు కూడా పుష్కరాల డ్యూటీ పడింది..!"

"హ్మ్... సరే, అన్నాయ్.! ఇక వుంటానేఁ!"

"ఆ... గుడ్ నైట్!"

ఫోన్ ని పక్కన పడేసిన తర్వాత శంకర్ ఆలోచన వెంటనే సుజాత వైపు పోయింది. 'ఛ... చేతిదాక వచ్చింది నోటికి అందలేదే' అనుకున్నాడు. 'ఇంతకూ తను ఏం చేస్తోంది...? నాలాగే ఆలోచిస్తోందా...? ఓసారి చూస్తే పోలా...!' అనుకుంటూ లేచి తలుపు దగ్గరికి వచ్చి కీ హోల్ నుండి చూసాడు. సుజాత సోఫాలో నిద్రపోతూ వుండటంతో ఉస్సూరుమంటూ వెనుదిరిగి పోయి మంచం మీద బోర్లా పడ్డాడు.

★★★

తరువాతి రోజున కాలేజ్లో ప్రార్థనా గీతం చదివాక అంజలి అందరికీ ఎడ్యుకేషనల్ టూర్ గురించి చెప్పింది. మూడు రోజులు హార్స్లీ హిల్స్ టూర్ అని చెప్పింది. "టూర్ కి రావాలనుకున్న వారు శంకర్ సార్ దగ్గర పేర్లివ్వండి." అని అంజలి చెప్పగానే అక్కడున్న అమ్మాయిల మొహాలు వెలిగిపోయాయి. కానీ, మిగతా టీచర్లు మొహాలు మాత్రం వాడిపోయాయి.

ఆ రోజు సాయంత్రానికి కాలేజ్ మొత్తం మీద పేర్లిచ్చిన అమ్మాయిల సంఖ్య నలభై నాలుగుకి చేరింది. 'ఆహా...! ఇంతమంది అమ్మాయిలని... హార్స్లీ హిల్స్ లో అంటే కంట్రోల్ చేస్కోడం కొంచెం కష్టమే!' అని శంకర్ అనుకుంటుండగా అప్పుడే అంజలి వచ్చి, "ఈ టూర్ ని క్యాన్సిల్ చెయ్యాలేమో, శంకర్!" అంది.

శంకర్ తన ఆశలన్నీ ఈ టూర్ మీదే పెట్టుకున్నాడు. "ఏఁ... ఏమైంది, మేడం?" అన్నాడు కంగారుగా...

అంజలి టేబుల్ మీదున్న లిస్ట్ ని చూస్తూ, "మీనాక్షీ దేవిగారు తప్ప మిగతా టీచర్లందరూ రామని చెప్పేశారు. అలాగైతే, ఇంతమందిని మనం మాత్రమే కాచుకోడం చాలా కష్టమైపోతుంది కదా!" అంది.

"మేడం... ఇంతకి రెండింతలైనా కాచుకునే సత్తా నాకుంది. మీకింకా నా గురించి పూర్తిగా తెలీదు," అన్నాడు శంకర్ కొంటెగా నవ్వుతూ...

అంజలికి శంకర్ అన్నది అర్ధమై ముసిముసిగా నవ్వుతూ, "అది కాదు కదా ఇప్పుడు ప్రాబ్లం! ఆడవాళ్ళకి కొన్ని ఇబ్బందులు ఉంటాయి. అవి చూడటానికి మేము ఇద్దరం మాత్రమే అంటే కష్టమవుతుందనీ! అవునూ, శ్రీదేవిగారు ఎప్పుడొస్తారు..?" అని అడిగింది.

శ్రీదేవి ఉంటే తన ఆటలు సాగవని శంకర్ కి తెలుసు, అందుకే "ఒకవేళ శ్రీదేవికి వచ్చే వుద్దేశం ఉన్నా తనని తీసుకెళ్ళే వుద్దేశ్యం మాత్రం నాకు లేదు. అయినా... మీరేం కంగారు పడనక్కరలేదు. అందరూ ఆడవాళ్ళేగా... ఒకరికి ఒకరు సహాయకంగా ఉంటారు," అని అన్నాడు. అతను ఇంకా ఏదో చెప్పబోతుండగా మీనాక్షి దేవి అక్కడికి వచ్చింది. అంతే, శంకర్ మాట్లాడటం ఆపేశాడు.

అంజలి వెంటనే, "ఆ... మీనాక్షి గారు... రండి రండి... మేము టూర్ గురించి మాట్లాడుకుంటున్నాం. మేడంలందరూ రావడానికి ఇష్టపడటం లేదు. నాకేం చేయాలో అస్సలు తోచడం లేదు—" అని అంటుండగా మీనాక్షి, "ఆ ముండలు రాకపోతే మనకేంటి... మనమే వెళ్దాం. ఏఁ మనం చూస్కోలేమా ఈ మందని! నేను నాతోపాటు మా బావగారి కొడుకు రాజేష్ ని కూడా తీసుకొస్తాను. వాడికి చేతనైన సహాయం వాడూ చేస్తాడు. మా సరిత కూడా చూసుకుంటుంది. ఇకపోతే, నేను ఇంకొకరిని కూడా తెద్దామనకుంటున్నాను," అంది.

శంకర్, అంజలి ఎవరు అని అడిగేలోపల అజయ్ లోపలికి వచ్చాడు... అదే, మన టఫ్. అతనెవరో ఆ గదిలో ఉన్న వారందరికీ ముందే తెలిసుండటంతో ప్రత్యేకంగా పరిచయాలు చేసుకోడం తప్పింది.

అజయ్ డైరెక్టుగా పాయింటుకి వచ్చేస్తూ, "మీనా...క్షి మేడం మీ టూర్ గురించి నాకు చెప్పారు.. టూర్ కి కావలసిన బస్సు, అక్కడ ఎకామడేషన్ అన్నీ నేను చూసుకుంటాను... మీరేం ఫికర్ కావద్దు... అన్నట్టు నేనూ మీతో రావచ్చా...?" అని చివర్లో అడిగాడు.

అంజలి రిలీఫ్ గా మొహం పెట్టి, "థాంక్యూ ఇన్సపెక్టర్ గారు... అడగకుండానే ఇంత సహాయం చేస్తున్నందుకు. మీరు కూడా వస్తే నిజంగా బాగుంటుంది... తప్పకుండా రండి!" అంది.

అలా టూర్ ఖరారయింది... ఇక ఎప్పుడు వెళ్ళాలి అని అంజలి అడగ్గానే శంకర్, "ఎంత తొందరగా వీలయితే అంత మంచిది," అన్నాడు. తన భార్య ఊర్నుంచి తిరిగి వచ్చేలోగా టూర్ కి వెళ్ళిపోవాలన్నది అతని ఆలోచన.

దానికి అందరూ సమ్మతించడంతో మర్నాడే టూర్ కి వెళ్ళాలని నిర్ణయించి కాలేజ్లో ఎనౌన్స్ చేసింది అంజలి.

అటు పక్కన మీనాక్షి అజయ్ ని పక్కకి తీసుకెళ్ళి, "ఇదిగో... టూర్లో ఈ పిల్ల పూకుల వెంట పడమాకు... మొత్తం మూడురోజులూ నువ్వు నాతోనే గడపాలి. ఈ రాత్రికే నా పూకుని పూర్తిగా గొరిగించేసుకుని చేసుకుని రెడీగా ఉంటాను!" అంది.

"అలాగే కానీ, మీనా డార్లింగ్! ఔనూ... ఈ టూర్ కి నీ కూతురు సరిత వస్తోందా...? ఇప్పటివరకూ చూడలేదు దాన్ని!" అని టఫ్ అనగానే, మీనాక్షి కోపంగా, "నా కొడక... ఇప్పుడే ఎవరికీ చూడకు అని చెప్తే... మళ్ళా నా కూతురు గురించి అడుగుతావా.... ముడ్డి మూసుకుని రేపటికి రెడీగా ఉండు," అంది.

అజయ్ ఒక్కసారి గట్టిగా నవ్వేసి అక్కడి నుండి వెళ్ళిపోయాడు.

★★★

మర్నాడు సాయంత్రానికి పేర్లిచ్చిన అమ్మాయిలందరు కాలేజ్ ముందు హాజరయ్యారు...!

మొత్తంగా నలభై నాలుగు మంది. అందులో మనకు తెలిసిన కేండిడేట్లు... సుజాత, నాస్మిన్, సరిత, కవిత ఇంకా దీప్తి ఉన్నారు. అంజలి, మీనాక్షి దేవి, శంకర్, అజయ్ ఇంకా రాజేష్ కూడా బయలుదేరడానికి సిద్ధంగా ఉన్నారు. ఇంతమందిని తీసుకెళ్ళడానికి ఒక పెద్ద బస్సుని ఎరేంజ్ చేసాడు టఫ్. దానికి డ్రైవర్ ఇంకా హెల్పర్ గా ఇద్దరు నడి వయస్కులను ఎంచుకున్నాడు. వాళ్ళు కూడా మాంఛి దృడకాయులు!

ఇక లిస్ట్ ప్రకారం అందిరినీ టిక్ చేసుకున్నాడు శంకర్. ఇందులో కొంతమందిని మర్చిపోకుండా రౌండప్ చేసాడు... తన సొంత పని కోసం.

అక్కడ అమ్మాయిలందరికీ ఈ టూర్ చాలా ఎక్సైటింగా ఉంది. అందులోనూ శంకర్ ప్రత్యుత్పత్తి పాఠం విన్నవారైతే ఈ టూర్ ద్వారా ప్రాక్టికల్ ఎక్సపీరియన్స్ ని పొందగలమేమోనని ఉత్సుకతతో ఉన్నారు. సుజాత కూడ తన 'లైవ్ షో' కోరికని తీర్చుకోవడానికి ఈ టూర్ ని వినియోగించుకోవాలనుకుంటోంది.

బస్ లో రెండు రెండు సీటింగ్ తో ఎరేంజ్మెంట్ ఉంది. అంజలి శంకర్ ని తనతో పాటుగా కూర్చోబెట్టుకోవాలనుకుంది. కానీ, మీనాక్షీ దేవి తనతో కూర్చోడంతో ఇంక ఏమీ చెయ్యలేకపోయింది. సరిత లోపలికి వచ్చి మీనాక్షి వెనుక కిటికీ ప్రక్క సీట్లో కూర్చుంది. శంకర్ ఇంకా బస్సెక్కకుండా మిగతా వాళ్ళని ముందు పంపిస్తున్నాడు. టఫ్ లోపలికి వచ్చి మీనాక్షి పక్కన ఖాళీ లేకపోవడంతో వెనక్కి పోయి సరిత పక్కన కూర్చున్నాడు. అంజలి, మీనాక్షిలకి అటుపక్క సీట్లలో సుజాత, నాస్మిన్ కూర్చున్నారు. శంకర్ ఆ తర్వాత వచ్చి సుజాత వెనక కూర్చున్నాడు. తెన్త్ క్లాస్ అమ్మాయి ఒకత్తి వచ్చి శంకర్ పక్కన కూర్చుంది. ఆమె పేరు లావణ్య.! ఇక దివ్య, కవిత టఫ్ వెనుక సీట్లలో కూర్చున్నారు. అలా మిగతా సీట్లలో అమ్మాయిలందరూ కూర్చున్నాక రాజేష్ బస్ ఎక్కి సుజాత వైపు చూసాడు. అతనకి వెనక కూర్చోడానికి ప్లేస్ లేకపోవడంతో ముందు డ్రైవర్ దగ్గరి పొడవాటి బల్లలాంటి సీట్ మీద కూర్చున్నాడు.. ఇక బస్ బయలుదేరబోతుండగా ఒకమ్మాయి పరుగెత్తుకుంటూ వచ్చింది. "ఆపండి... ఆపండి... నేను కూడా వస్తున్నాను!" అంది ఆ అమ్మాయి. తన పేరు అనూష, నైన్త్ క్లాస్ స్టూడెంట్! శంకర్ లేచి వెళ్ళి ఆమె పేరుని కూడా లిస్టులో చేర్చుకున్నాడు. బస్సు అప్పటికే నిండిపోవడంతో తనని రాజేష్ పక్కన కూర్చోమని చెప్పారు. రాజేష్ కళ్ళు మిలమిలా మెరిశాయి. తన పక్కన కూర్చున్న అనూష వైపు తినేసేలా చూడసాగాడు.

ఇక ప్రయాణం మొదలయింది... ఛలో హార్స్లీ హిల్స్!

బస్ బయలుదేరింది.

సుమారు పన్నెండు గంటల ప్రయాణం... అంటే, గమ్యం చేరేసరికి తెల్లారిపోతుంది...

బస్ స్టార్ట్ చేసేముందు డ్రైవర్ అనూషని వుద్దేశించి క్లీనర్ తో, "రేయ్... పోరి మస్తుగుందిరా... సగం తోవ నువ్వు మిగతా సగం తోవ నేను కలిసి పిసికిపారేద్దాం దాన్ని...!" అన్నాడు. దానికి క్లీనర్ చిన్నగా సకిలిస్తూ పోయి అనూష పక్కన కూర్చున్నాడు. రాజేష్ కి ఇంకా ఆ క్లీనర్ కి మధ్య శాండ్ విచ్ లో బ్రెడ్ల మధ్య టొమేటో ముక్కలా ఇరుక్కుపోయింది తను. అది ఏసీ బస్ కావడంతో కిటికీ అద్దాలనుండే బయటి పరిసరాలను చూడటం సాధ్యమవుతోంది అందరికీ... పచ్చని పంట పొలాల మధ్య మట్టి రోడ్డులో బస్సు పరుగెడుతోంది. మెయిన్ రోడ్డులో అడుగిడగానే బండి నెమ్మదిగా వేగం పుంజుకుంది. పశ్చిమాన సూరీడు వారికి వీడ్కోలు పలికి మెల్లగా కిందకి దిగిపోయాడు.

ఇక బస్సు లోపలైతే, ఏసీ చల్లదనం కొంచెం కొంచెంగా పరుచుకుంటోంది... అక్కడున్న టీవీలో 'గోవిందుడు అందరివాడేలే!' సినిమా వేసారు. అసలు జీవితంలో ఎప్పుడూ సినిమానే చూడని వాళ్ళలా అక్కడ అమ్మాయిలు అందరూ సినిమాని చూడ్డంలో లీనమైపోయారు. సినిమా సౌండ్స్ తప్ప మరే శబ్దమూ లేదక్కడ. కానీ, కొందరు మాత్రం సినిమాని ఏమాత్రం పట్టించుకోకుండా తమ తమ ఆలోచనల్లో తామున్నారు. అంజలి, శంకర్ ఒడిలో వెచ్చగా ఒదిగిపోతే ఎంత బాగుండేదో అని అనుకోసాగింది. అక్కడ శంకర్ తన దృష్టిని తన ముందు కూర్చున్న సుజాత మీదనే ఉంచాడు... ఈ టూర్ లో ఆమెని ఎలాగైనా పొందాలని మార్గాలను యోచిస్తున్నాడు. కేవలం శంకరే కాదు, రాజేష్ కూడా తన పక్కన కూర్చున్న అనూషని పట్టించుకోకుండా వెనక్కి తిరిగి తలుపు అద్దం గుండా సుజాతనే ఆబగా చూస్తున్నాడు. సుజాత మాత్రం తన కళ్ళను మూసుకుని అంజలి, శంకర్ల ఆటని వాళ్ళ పక్కనే కూర్చుని వీక్షిస్తున్నట్టుగా ఊహించుకుంటోంది. తన పక్కనే కూర్చున్న నాస్మిన్ అయితే, కొత్తగా తన ప్రియుడిగా మారిన తన అన్న సామిర్ కూడా ఈ టూర్ కి వచ్చుంటే ఎలా వుండేదో అనుకుంటూ తలతిప్పి ముందుకు చూసింది. తలుపు దగ్గర కిటికీ అద్దం నుంచి రాజేష్ తమ వైపు చూస్తుండటం గమనించి సుజాతని తట్టి, "అవునూ, నీ వెంట పడ్డాడన్నావ్... వాడేనా?" అని మెల్లగా అడిగింది. సుజాత తన తలంపుల నుండి బయల్పడి నాస్మిన్ చూపుని అనుసరిస్తూ రాజేష్ వంక చూసింది. సుజాత తనవైపు చూడటంతో రాజేష్ పళ్ళికిలించాడు... "హ్మ్.. వాడే! కానీ, వాడిమీద నాకు అస్సలు ఇంట్రెస్టు లేదు... నేను, మీ అన్నయ్యతో ఫ్రెండ్ షిప్ చేద్దాం అనుకుంటున్నానులేఁ," అంది సుజాత మెల్లగా... అది వినగానే నాస్మిన్ తన మనసులో ఇలా అనుకుంది, 'ఇప్పుడు సామిర్ నా వాడే... నేను తనని నీకు చచ్చినా దక్కనివ్వను..'

అప్పుడే వాళ్ళ పక్కనుండి పెద్ద కేక వినిపించింది... అది మరెవరిదో కాదు, సాక్షాత్తూ మన మీనాక్షీ దేవిగారిదే.! ఒక్కసారిగా అందరి తలలూ ఠక్కున ఆమె వైపు తిరిగాయ్... కానీ, మీనాక్షి తల మాత్రం తన వెనక కూర్చున్న అజయ్ వైపు తిరిగింది. ఎందుకంటే, టఫ్ అస్సలు ఆత్రం ఆపుకోలేక తన చేతిని ముందుకి పోనిచ్చి ఆమె బలిసిన పిర్రల్ని గట్టిగా గిల్లేసాడు కనుక. మీనాక్షి ఆనక అందరూ తనవైపే చూస్తుండటంతో, "ఏదో దిక్కుమాలిన పురుగు.... గట్టిగా కుట్టేసింది!" అనేసి చప్పున ముందుకి తిరిగిపోయింది. దాంతో, అందరూ మళ్ళీ సినిమా చూడటంలో మునిగిపోయారు. అయితే... అజయ్ పక్కనే కూర్చున్న సరిత మాత్రం అంతకుముందు అతను తన చేతిని వెనక్కి తీసుకుంటుండగా చూడ్డంతో ఆమె కళ్ళు అనుమానంతో ముడిపడ్డాయి... తను అజయ్ మీద ఓ కన్నేసి వుంచింది.

ముందర క్లీనర్ అనూషని కెలకడం మొదలెట్టాడు. తన మోచేతితో మెల్లగా అనూష చంక దగ్గర నొక్కాడు. అనూష పక్కకి తిరిగి కూర్చుంది. వాడు కూడా తన పక్కకి జరిగి మళ్ళీ ఆమె చంకకి కుడి స్తనానికి తగిలేలా తన మోచేతిని తిప్పాడు. అనూషకి వాడు కావాలని చేస్తున్నాడని అర్ధమైంది. కానీ, ఎందుకో భయంగా అనిపించి వాడ్ని వారించలేకపోయింది. దాన్ని ఆసరాగా తీసుకుని వాడు తన మోచేతిని నెమ్మదిగా ఆమె కుడి స్తనం మీదకి పోనిచ్చి నొక్కాడు. అనూషకి ఒళ్లంతా జివ్వుమంది. వెంటనే, మరి కాస్త సర్దుకుని రాజేష్ దగ్గరికి జరిగి కూర్చుంది.

అటు పక్కన రాజేష్ మాత్రం తన పక్కన జరుగుతున్నది గమనించక వెనక్కి తిరిగి అల్లంత దూరాన వున్న సుజాతని తినేసేలా చూస్తున్నాడు... సుజాతకి వాడి చూపు ఎందుకో ఇబ్బందిగా అనిపించి అటుపక్క వెనకనున్న కవితతో మాట్లాడి తన ప్లేసుని మార్చుకుని అక్కడికి పోయింది. వెళ్ళిన మరుక్షణమే తన కళ్ళు మూసుకుని నిద్రలోకి జారిపోయింది.

కవిత సుజాత ప్లేస్ లోకి వస్తూ శంకర్ పక్కన కూర్చున్న లావణ్యతో, "భలే ఛాన్స్ కొట్టావేఁ... మ్మ్... ఇంకేం, సార్ తో ఇక ప్రాక్టికల్స్ మొదలెట్టేయ్!" అని అనేసి వెళ్ళిపోయింది. లావణ్య ఆ మాటలకు సిగ్గుపడి, "ఛీ... పోవే...!" అంటూ కవిత వీపుమీద చిన్నగా ఒకటిచ్చి తల దించుకుంది. శంకర్ కి కవిత మాటలు లీలగా వినిపించాయి. వాళ్ళు ఏ ప్రాక్టికల్స్ గురించి మాట్లాడుకుంటున్నారో అతనికి తెలీంది కాదు... తనేగా ఇంతకుముందు క్లాసులో పునరుత్పత్తి పాఠం చెప్పినప్పుడు 'కుదిరితే ఎప్పుడైనా ప్రాక్టికల్స్ ట్రై చేద్దాం' అన్నాడు... ఇప్పుడు లావణ్య కవిత మాటలకి సిగ్గుపడే తీరును చూస్తే తనకు కూడా ఇష్టమున్నట్టుగానే అనిపిస్తుంది. 'సరే, ఇప్పుడే ట్రై చేద్దాం' అనుకుని శంకర్ మెల్లగా తన తొడమీదున్న చేతిని లావణ్య తొడమీద వేశాడు. అందుకు తనేమీ అభ్యంతరం తెలుపకపోవడం అతనిలో ధైర్యాన్ని పెంచింది.

బయట నీలి మబ్బులు కమ్మేయడంతో ఆకాశంలో చంద్రుని జాడ కనపడటం లేదు. లోపల కూడా లైట్లు ఆపేయడంతో సినిమా వెలుతురు తప్ప ఇంకేమీ రాక అంతా మసగ్గా వుంది.

అక్కడ క్లీనర్ అనూష స్తనాలని తన మోచేత్తో పూర్తిగా కుమ్మేస్తున్నాడు. అనూష మళ్ళా కాస్త సర్దుకుని కూర్చుంది. అయినా కూడా ఆ క్లీనర్ వదలక అనూష ముచ్చిక చుట్టూ మోచేత్తో నిమిరినట్టుగా చేయడంతో అనూష బలంగా ఒక ఎగశ్వాసని వదిలింది. తనకి తెలీకుండానే తన చన్నులు బరువెక్కుతున్నాయి. మొనలు గట్టి పడుతున్నాయి. వాడిని ఎలా ఆపాలో తనకి అర్ధం కావడం లేదు. ఇటుపక్కన వున్న రాజేష్ కూడా చీకటిలో సుజాతని చూసేందుకు కుదరకపోవడంతో తన పక్కనున్న అనూష వైపు తన దృష్టిని మరల్చాడు. అనూష క్లీనర్ నుండి దూరం జరగాలని రాజేష్ కి మరీ దగ్గరగా జరిగి కూర్చోడంతో ఆమె శరీరం అతనికి అతుక్కొని వున్నట్టుగా వుంది. కాసేపు గమనించాక క్లీనర్ చేస్తున్నదేంటో రాజేష్ కి అర్ధమై తను అనూష తొడమీద చెయ్యేసి సల్వార్ పైనుంచే ఆమె పువ్వుని పామసాగాడు. ఇటు నుండి కూడా తన శరీరం పై జరుగుతోన్న రాపిడికి అనూష ఒళ్ళు జలదరించింది.

ఇకపోతే మన టఫ్ కార్య సాధకుడు... అనుకున్న పని ఎంత సవాలుతో కూడుకున్నదైనా దాన్ని ఆచరించడం అతని నైజం. అతను మళ్ళీ తన చేతిని ముందుకి తీసుకెళ్ళడం మొదలెట్టాడు, అయితే... ఈసారి చాలా నెమ్మదిగా... అన్నమాట. మీనాక్షి దేవి తొడల మధ్య ఎలాగైనా దాన్ని సెటిల్ చెయ్యాలన్నది అతని యోచన... అయితే, అజయ్ చేస్తున్న పనిని అక్కడ సరిత, శంకర్ తో పాటుగా ఇంకా కొందరు గమనిస్తున్నారు. ఆ కొందరు ఎవరెవరో, వాళ్ళసంగతి యేంటో... మనం తరవాత చూద్దాం. సరిత అజయ్ చేతి గమనాన్ని గమనించడం శంకర్ కంటపడింది... అజయ్ ఇంతలా తొందరపడటం అతనికి నవ్వు తెప్పించింది. సరితకి అజయ్ చేయి ముందుకి పోయి ఏం చేస్తుందో మాత్రం కనపడకపోవడంతో తను మీనాక్షి మొహం వంక చూసింది... టీవీ వెలుగులో ఆమె ముఖం నీడలా కనపడుతోంది. అయితే, ఆమె ముఖంలోని భావాలు మారకపోవడం సరితని అయోమయానికి గురిచేసింది... 'ఒకవేళ ఈ వ్యక్తి తన తల్లిని ఏదైనా చేస్తూవుంటే తను ఎందుకు అడ్డు చెప్పకుండా వుంటుంది?' అనుకుంది సరిత.

అప్పడే బయట చిన్నగా జల్లులు కురవడం మొదలైంది. అటుపక్క శంకర్ లావణ్య తొడ మీదున్న తన చేతిని మెల్లగా సుడులు తిప్పుతూ కదపసాగాడు. అతనలా చేస్తుంటే లావణ్యకి ఒంట్లో అగ్గి రాజుకుంటోంది. ఇవతల వైపు సుజాత పడుకుని వున్నా తన పక్కనే కూర్చున్న దీప్తి మాత్రం క్రీగంట శంకర్, లావణ్య లను గమనిస్తోంది. అప్పుడప్పుడు లావణ్య పక్కకి చూసి దీప్తితో కళ్ళు కలిపి ముసిముసి నవ్వులు చిందించసాగింది. శంకర్ అయితే ఇప్పుడు అవేమీ పట్టించుకునే స్థితిలో లేడు. నెమ్మదిగా తన చేతిని ఆమె తొడల మధ్యకు చేర్చే ప్రయత్నంలో అతనున్నాడు.

ఇక అజయ్ దక్షిణ హస్తం దాదాపుగా మీనాక్షి మదన ద్వారాన్ని చేరుకున్నట్లుగనే వుంది... హా... అదుగో మీనాక్షి చిన్నగా నిట్టూర్పును వదిలింది. మీనాక్షి అతని చేతిని తన పైట చెంగుతో టఫ్ చేతిని కవర్ చేసింది. అక్కడ సరిత తన తల్లి నిట్టూర్పుని చూసింది... దాంతో, ఆమె అనుమానం బలపడింది. ఇంకెవరైనా గమనిస్తున్నారా వాళ్ళు చేస్తున్న పనిని గమనిస్తున్నారా అని వెనక్కి తిరిగి చూసింది. అందరి కళ్ళూ టీవీ తెరకి అతుక్కుపోవడంతో 'హమ్మయ్య' అనుకుని అజయ్ ని చూస్తూ 'వీడెవడో అసాధ్యడులా వున్నాడు... మా అమ్మతోనే ఇలాంటి వేషాలు వేస్తున్నాడు.!' అని అనుకుంది. బయట వర్షం తీవ్రతరమవ్వడం వల్లనో లేక లోన ఏసీ గాలి అధికమవ్వడం చేతనో, కొంతమంది అమ్మాయిలు ఆ చలిని తాళలేక వారివారి బ్యాగుల్లోంచి దుప్పట్లను, రగ్గులను తీసుకుని కప్పుకుంటున్నారు.

అనూష కూడా తన దుప్పటిని తీసుకుని కప్పుకోవడంతో తన ఇరుపక్కల వున్న మగవారూ మరింత విచ్చలవిడిగా ఆమె దుప్పటిలోకి తమ చేతులని దూర్చి ఆమె సొత్తులని చేజిక్కించుకోసాగారు. రాజేష్ అనూష సల్వార్ బొందుని లూజ్ చేసి తన చేతిని సరాసరి ఆమె పేంటీలోనికి పోనిచ్చి ఆమె తొడల మధ్యనున్న గుబురుగా వున్న ప్రదేశానికి తీసుకుపోతుంటే ఇటు పక్కన క్లీనర్ ఆమె రొమ్ములను కమీజు మీదనించి దొరకబుచ్చుకున్నాడు. వాడి మోటు చేతులు తన స్తనాలను బలంగా మర్ధిస్తుంటే అనూష నొప్పికి తట్టుకోలేకపోయింది. తన చేతులతో వారిద్దరినీ ప్రతిఘటించడానికి ప్రయత్నించసాగింది. కానీ, వారి బలం ముందు ఆమె బలం ఏమాత్రం సరిపోలేదు. అందుకే, ఇక వారిని ఆపలేక నిస్సహాయంగా తన కళ్ళను మూసుకొని వారికి తన శరీరాన్ని అప్పగించేసింది. కానీ, తన నిస్సహాయత మాత్రం ఉప్పునీరుగా తన కళ్ళ వెంబడి కారసాగింది. గోళ్ళు తన అరచేతిని గాయం చేసేంత గట్టిగా తన పిడికిలిని మూసివుంచింది. అయితే, ఆ మృగాళ్ళు దాన్ని అస్సలు పట్టించుకోవడం లేదు. రాజేష్ ఆమె మెత్తని పొత్తి కడుపుని ఒత్తి మెల్లగా కిందికెళ్ళి ఆమె కన్నెపువ్వు దగ్గరికి తీసుకెళ్ళి ఆమె మదనకీలని తాకగానే ఆమె చిన్నగా నిట్టూరుస్తూ చిగురుటాకులా వణికిపోసాగింది. ఇక ఆమె పై ఎత్తులని ఆ క్లీనర్ నిర్ధాక్షిణ్యంగా పిసికిపారేస్తున్నాడు. అదంతా అద్దంలో చూస్తున్న డ్రైవరుకి బస్సు నడపడం కష్టంగా అనిపించింది. వాడి అంగం కూడా ఆ బస్సు గేర్ రాడ్ లాగ మాంచి దృఢంగా తయారై నిక్కబొడుచుకుని వుంది. అసలే ఓపక్క వర్షంలో డ్రైవింగ్ కి తోడు తన వెనుక వాళ్ళు చేస్తున్నది పక్కనే వున్న అద్దంలో కనపడుతోంటే తక్షణం స్టీరింగ్ ని వదిలేసి అనూష కన్నె పొంగులని పొదివి పట్టుకోవాలని తెగ కోరికగావుంది వాడికి.

లావణ్య వెనకాల కూర్చున్న ఒక అమ్మాయి సినిమా చూస్తూ యధాలాపంగా కిందకి చూసి అవాక్కై తన పక్కనున్న అమ్మాయితో, "ఏయ్... అటు చూడు, శంకర్ సార్ ఫ్రెండ్ ఏం చేస్తున్నాడో...! అతని చేతిని ముందుకి తీసుకెళ్ళి మన మీనాక్షీ మేడం చీరలోకి దోపేశాడు," అంటూ మెల్లగా గొణిగింది. దాంతో, ఆ పక్కనున్న అమ్మాయి తొంగి చూడ్డం... అలానే, ఇటు పక్కనున్న అమ్మాయిలు కూడా వారిలాగనే ముందుకి చూసి జరిగే భాగోతాన్ని గమనించడంతో కాసేపటికి బస్సులో ఉన్న సగమ్మంది అమ్మాయిలు ఆ సినిమాని మరచి దాని గురించే గుసగుసలాడుకోసాగారు. సరిత ఓసారి వెనక్కి చూసి అక్కడ అమ్మాయిల చూపులని బట్టీ వాళ్ళకూ జరుగుతున్నది తెలిసిపోయిందని గ్రహించి ఎలాగైనా వీళ్ళని ఆపాలని నిశ్చయించుకుని వెంటనే టఫ్ ఒళ్ళో పడిపోయింది. దాంతో టఫ్ చప్పున తన చేతిని వెనక్కి తీసేసుకుని సరితని తన ఒళ్ళోంచి లేపి, "ఏం పిల్లా... నిద్రొస్తుందా... నా ఒళ్ళో పడుకుంటున్నావ్?" అని అడిగాడు. సరిత అజయ్ నోటి దగ్గర చెయ్యి పెట్టి, "ష్... మెల్లగా మాట్లాడు. లేకపోతే, అమ్మ వింటాది!" అంటూ ముందుకి చూపిస్తూ గొణిగింది. అజయ్ ముందుకి చూసి, "అమ్మ..నా...? అంటే, నువ్వు అంజలి కూతురు... సు-జా-త-వా...?" అని అడిగాడు. "ఊహూ... నా పేరు సరిత... నేనూ... మీనాక్షి దేవి కూతురిని!" అని తను చెప్పగానే అజయ్ తన మొహాన్ని చేటంత చేసుకుని, 'వెతకబోయిన తీగ కాలికి దొరికిందే' అనుకుని, "హ్మ్... నిజమే! ఆ పోలికలు కనిపిస్తూనేవున్నాయ్... నీ గురించి శిరీష్ భాయ్ చెప్తే ఇనడమే గానీ ఇప్పటివరకూ చూడలేఁ... మరి అతను చెప్పిందంతా నిజమేనా...?" అంటూ సరిత రొమ్ములమీద చక్కిలిగి పెట్టినట్టుగా చేసాడు. సరిత కొంటెగా చూస్తూ కవ్వింపుగా నవ్వింది. ఇంతలో మీనాక్షి తన వెనుకన ఏం జరుగుతోందా అని తిరిగి చూసేసరికి టఫ్ కూడా ఆమె వైపు తిరిగి, "మేడం... ఇంత చలిలో మిమ్మల్ని ఇక ఏ పురుగులూ కుట్టవులేండి. మీరిక నిశ్చింతగా పడుకోండి..!" అనేయడంతో ఆమె మూతి తిప్పుకుంటూ ముందుకి తిరిగిపోయింది. మరిప్పుడు టఫ్ కి కొత్త మాల్ దొరికిందిగా.. ఇంక పాత సరుకునెందుకు పట్టించుకుంటాడు? సరిత అజయ్ చేతిని పట్టుకుని తన బంతులకి గట్టిగా ఆనించుకుంది. "అబ్బో.. మంచి కసి మీదున్నావేఁ!" అని టఫ్ అనగానే సరిత కిలకిలా నవ్వేస్తూ ఇంకా గట్టిగా తన వక్షోజాలని నొక్కుకుంది.

ఇంతలో, బస్సు విజయవాడని సమీపించగానే డ్రైవర్ హటాత్తుగా లైట్లేయడంతో అందరూ సర్దుకుని కూర్చున్నారు. వర్షం కూడా వెలిసింది. తరువాత అతను బస్సుని దగ్గర్లోని ఒక హోటల్ ముందు ఆపగానే ఒక్కొక్కరుగా అందరూ భోజనాలకని దిగారు... అందరికన్నా ముందు అనూష గబగబా బస్సు దిగిపోయింది.

వర్షం తగ్గిపోవడంతో నీలాకాశం తారలతో చమకులీనుతోంది... చంద్రుడు కూడా మేఘాల నడుమ తచ్చాడుతూ మధ్యమధ్యలో కిందకి తొంగి చూస్తున్నాడు.

నాలుగ్గంటలకు పైగా బస్సులోనే వుండిపోవడంతో బయట వాతావరణం చాలా ఆహ్లాదకరంగా అనిపించింది అందరికీ!
ఎవరికి ఏది ఇష్టమైతే అది తినమని చెప్పాడు శంకర్. దాంతో, అందరూ వాళ్ళకి ఇష్టమైన ఆహారాన్ని తెప్పించుకుని కబుర్లు చెప్పుకుంటూ తిన్నారు. భోంచేసిన తర్వాత కొందరు వెంటనే బస్సెక్కేసారు. కొంతమంది ఇంకా బస్సు బయలుదేరకపోవడంతో బయటే నించొని పిచ్చాపాటి మాట్లాడుకోసాగారు. డ్రైవర్ ఇక ఎంతమాత్రమూ ఆగలేక క్లీనర్ ని డ్రయివ్‌ చెయ్యమని చెప్పి పోయి పక్కన బల్లమీద అనూష కోసం కాసుక్కూర్చున్నాడు. అయితే, అనూష తన స్నేహితురాళ్ళతో మాట్లాడుకుని లాస్ట్ సీటింగులోకి పోయి వాళ్ళతో పాటు సర్దుకుని కూర్చోడంతో వాడు ఉస్సూరుమంటూ ఆ బల్లమీదే చతికిల పడ్డాడు. అది చూసి క్లీనర్ బిగ్గరగా నవ్వేస్తూ బస్ స్టార్ట్ చేసి అందరినీ బస్ ఎక్కమన్నట్టుగా హారన్ మ్రోగించాడు.
అందరూ మెల్లగా బస్సెక్కి తమతమ సీట్లని అలంకరించాక బస్సు బయలుదేరింది. శంకర్ లావణ్యని కిటికీ పక్కన సీటులో కూర్చోమని చెప్పి అతను తన పక్కన చేరి మెల్లగా చెవిలో, "చూడు మరదల్... ఈ టూర్ ని నువ్వు అస్సలు ఏమాత్రం మొహమాటపడకుండా పూర్తిగా ఎంజాయ్ చేసేయ్. నీకు ఈ మూడు రోజుల్లో ఆ స్వర్గాన్ని చూపెట్టే పూచీ నాది... మరి, నీకు.... చూడటం ఇష్టమేనా..?" అని గొణిగాడు. శంకర్ పెదాలు లావణ్య చెవికి తగిలగానే ఒళ్ళంతా తిమ్మిరెక్కినట్టయింది ఆమెకి. అలానే, అతని మాటలకి సిగ్గుల మొగ్గయింది తను. తనకు కూడా ఆ స్వర్గాన్ని చూడాలని మనసులో ఎంతో వాంఛగా వుంది... కానీ, ఆ మాటని చెప్పడానికి గొంతు పెగలక మెల్లగా అతని చేతిని తీసుకుని ఇందాకటి మళ్ళే తన తొడమీద వేసుకుంది. మళ్ళా ఎవరయినా చూస్తారేమోనన్నట్టుగా తన చున్నీతో అతని చేతిని కప్పేసింది. శంకర్ కి ఈమాత్రం సిగ్నల్ చాలు... ఇక విజృంభించడానికి! అతను సున్నితంగా ఆమె మెత్తని తొడ కండని నొక్కాడు. దాంతో నిలువునా కైపెక్కిపోయింది ఆమెకి...
ఇక అజయ్ అయితే తన సీట్లోకి వచ్చీరాగానే తన బ్యాగులోనుంచి దలసరి బ్లాంకెట్ని ఒకదాన్ని తీసి తన చుట్టూ కప్పుకుంటూ "చలికి తట్టుకోలేవేమో... లోపలికి రా...పిల్లా!" అంటూ సరితని ఆహ్వానించాడు. తను గువ్వలా అతని గుండెలమీద వాలిపోవడంతో టఫ్ ఆమె చుట్టూ కూడా తన బ్లాంకెట్ ని కప్పేసి ఏమాత్రం ఆలస్యం చేయక ఆమె ఎడమ చన్నును తన పిడికిట బిగించాడు. "అహ్... మాంచి కాకమీదున్నట్టున్నావూ..?" అని సరిత హస్కీగా అడగ్గానే అజయ్ సరిత చెయ్యి పట్డుకుని తన జూనియర్ పైన వేసుకుని, "నువ్వే చూస్కో.. ఎంత కాక మీదుందో...!" అన్నాడు.
సరిత అతని పేంట్ జిప్ ఓపెన్ చేసి అతన్ని తన రెండు చేతుల్లోకి తీసుకుంది... అది వేడి కడ్డీలాగ తన చేతుల్లో కాలిపోతోంది. దాన్ని స్పృశించగానే మెల్లగా తొడలమధ్య ఊట మొదలయింది సరితకి... పొడుగ్గా మందంగా వున్న ఆ మగాన్ని తన చేతులతో ఆడిస్తూ, "అమ్మో! ఇది నా పూ... బద్దలు కొట్టడం ఖాయం!" అంటూ సణిగింది టఫ్ తో... టఫ్ చిన్నగా నవ్వి సరిత సల్వార్ బొందుని లాగేసి తన చేతిని లోపలికి దూర్చి పూరీలా పొంగివున్న పొత్తి కడుపుని ఒకసారి నొక్కి వదిలి పేంటీలోనికి పోనిచ్చాడు. మరికాసేపటికే బస్సులో లైట్లని ఆపేయడంతో సరిత తన తలని వంచి దుప్పటిలోకి పూర్తిగా దూరిపోయి అజయ్ అంగం మొనని ముద్దుపెట్టుకుంది. అజయ్ ఆమె తలమీద ఒక చెయ్యేసి నిమురుతూ మరో చేత్తో పువ్వుని కెలకసాగాడు. సరిత మెల్లగా అతని దాన్ని తన నోట్లోకి తీసుకుని చీకడం మొదలెట్టింది.
శంకర్ కూడా అజయ్ పంధాలోనే పోయి తన బ్యాగ్ లోనుండి బ్లాంకెట్ ని తీసుకుని సరాసరి తనతో పాటుగా లావణ్య చుట్టూ కూడా కప్పేశాడు. లావణ్య ఒకసారి చుట్టూ చూసి శంకర్ భుజాన్ని పట్టుకుంది. శంకర్ తన చేతిని మెల్లగా ఆమె కుడి యదమీదకి తీసుకెళ్ళి సౌమ్యంగా దాన్ని ఒడిసి పట్టాడు. లావణ్య ఆతని పట్టుకి మైమరచిపోతూ తన కళ్ళను మూసుకుంది. శంకర్ తన మరో చేత్తో లావణ్య రెండవ వెన్న ముద్దని చేజిక్కించుకుని సుకుమారంగా మర్ధిస్తుంటే తమకంతో తన మనసు తీయగా మూలుగుతోంది. ఇది తనకు తొలి అనుభవం కావడంతో మామూలుగా వుండటం తనకు క్లిష్టమవుతోంది. ఎవరైనా చూస్తారేమోనన్న భయంతో తన ముఖంలో భావాలు ప్రకటితమవకుండా జాగ్రత్త పడటానికి తను ఆపసోపాలు పడుతోంది. శంకర్ తన కమీజులోనికి ఒక చేతిని దూర్చి నున్నని పొట్టనీ నాభినీ స్పృశిస్తూ నడుముని ఓమారు నొక్కగానే లావణ్యకి ఒళ్ళంతా జివ్వుమని షాక్ కొట్డినట్టయింది. శబ్దం బయటకి రాకుండా తన పెదాలని గట్టిగా బిగించింది. ఆమె అవస్థ చూస్తూ శంకర్ చిన్నగా నవ్వి లావణ్య వైపు వాలి ఆమె చెవిలో, "జస్ట్ రిలాక్స్!" అని గొణిగి బుగ్గమీద ముద్దుపెట్టాడు. తను ఒకసారి ఎగశ్వాసని విడిచి శంకర్ వైపు చూసింది. శంకర్ ఆమె ఎర్రని పెదాలని తన పెదాలతో తాకించాడు. తొలిసారి అధర చుంబనాన్ని చవిచూసిన లావణ్య మనసు పులకెత్తిపోయింది. శంకర్ దుప్పటిలోన తన చేతిని పైకి పాకించి ఆమె మెత్తని పసిడి ముద్దలని చేరుకుని బ్రా లోనికి తన చేతిని అతి కష్టమ్మీద దూర్చి మధ్యన అప్పటికే గట్టిపడిన ముచ్చికని రెండు చేతులతో రాపిడి చేస్తూ, అదే సమయంలో మరో చేతిని మెల్లగా ఆమె తొడల మధ్యకు చేర్చి సల్వార్ పైనుంచే ఆమె కన్నె పువ్వును ప్రేరేపించసాగాడు. అప్పటికి సమయం పదిన్నరయింది... సినిమాని ఆపేయడంతో కొందరు నిద్రలోకి జోగుతున్నారు. మరికొందరు పూర్తిగా నిద్రపోకుండా కునికిపాట్లు పడుతున్నారు... లావణ్య శంకర్ చేతికి మరింత జాగా ఇవ్వడానికి తన కాళ్ళను ఎడం చేసింది. అయితే, ఆ కదిపే ప్రయత్నంలో ముందున్న సీటుకి తన మోకాలు తగిలేసరికి ముందర కూర్చున్న కవిత ఒకసారి వెనక్కి చూసి లావణ్య, శంకర్లు కూర్చున్న పద్ధతిని బట్టీ వాళ్ళు చేస్తున్నదేంటో గ్రహించేసింది. ఎవరికో ఒకరికి చెప్పుకోవాలని మనసు తెగ లాగేయడంతో తన పక్కనే దుప్పటిలో వెచ్చగా కునుకు తీస్తున్న నాస్మిన్ ని లేపి ఆ విషయాన్ని తన చెవిలో ఊదేసింది.
నాస్మిన్ కూడా తన కళ్ళను నలుపుకుంటూ వెనక్కి తిరిగిచూసి, "మ్... నిజమేనే...!" అంటూ ముసిముసిగా నవ్వింది. తనకు సామిర్ మళ్ళీ గుర్తొచ్చాడు. తొడల మధ్య నొప్పిగా అనిపించి తన పేంటీలోకి చెయ్యేసి తన పువ్వుని నలుపుకోసాగింది. అప్పుడే కవిత, "అవునూ... అనూష ఇందాకంతా ముందు కూర్చుని ఇప్పుడు వెనక్కి పోయి కూర్చుంది. తెలుసా..?" అంది. నాస్మిన్ తెలీదని తల అడ్డంగా వూపింది. అనూష అలా వెనక్కి పోయి కూర్చోడంలో ఏదో మతలబు వుందనిపించింది కవితకి. అదే మాటని నాస్మిన్ తో అంది. "నాస్మిన్... ఒకవేళ మన అనూషని ఆ రాజేష్ గాడు ఏమైనా కెలికాడేమోనని నాకనిపిస్తోందేఁ..!" అని కవిత తన సందేహాన్ని వ్యక్తం చేయడంతో నాస్మన్ వెనక్కి తిరిగి అనూషని చూసి, "వాడలాంటి వాడే... పోనీ, ఒకసారి పోయి తననే అడుగుదామా...?" అని అనగానే, "హ్మ్... సరే, పద," అంది కవిత.
ఇద్దరూ లేవగానే లావణ్య తన ముఖాన్ని తిన్నగా పెట్టడానికి పడుతున్న ప్రయాసని చూసి ఇద్దరూ మరోసారి నవ్వుకుంటూ బస్సు చివరికంటా పోయి అనూష పక్కన కూర్చున్న ఆరు, ఏడు తరగతుల పిల్లలని నలుగురినీ ముందున్న తమ సీట్లలోకి పోయి సర్దుకుని కూర్చోమని ఆర్డర్ చేసి అనూషకి చెరోపక్కన చేరారు. ఎంతైనా సీనియర్స్ కదా... వాళ్ళను ఇట్టే డామినేట్ చేసేసారు. దాంతో, లాస్ట్ సీట్లో కేవలం ఆ ముగ్గురాడవాళ్ళే తేలారు. అయితే, సుజాత పక్కన కూర్చున్న దీప్తి... నాస్మిన్, కవిత వెనకున్న అమ్మాయిలని ముందుకి పంపి అక్కడ వాళ్ళు ఏం చేస్తున్నారనే కుతూహలంతో తన సీటుని ఆ వచ్చిన పిల్లలకి ఇచ్చేసి తను కూడా వెనక్కి వెళ్ళింది.
వెనక కవిత అనూష భుజమ్మీద చెయ్యేసి, "ఏమే అనూ... ఇలా వెనక్కి వచ్చి ఇరుక్కుని కూర్చున్నావ్... ముందర జాగా సరిపోలేదేమిటి..? లేదా అక్కడ నిన్ను ఎవరైనా ఏమయినా చేసారా..?' అంటూ అడిగింది. అనూష, "ఏం లేదు... ఊర్కే—" అంటుండగా నాస్మిన్, "నిజం చెప్పు, అనూ... ఆ రాజేష్ గాడు... ఏమయినా చేసాడా...?" అంటూ అనూష చేతిని తన చేతుల్లోకి తీసుకుని ప్రేమగా నిమురుతూ అడిగింది.
వాళ్ళు అంత ఆప్యాయంగా తనని అడిగేసరికి అనూష ఇక ఆపుకోలేక నాస్మిన్ భుజమ్మీద తల వాల్చి ఏడ్చేసింది... కవిత కంగారుపడుతూ, "ఏమైంది అనూ...?" అంటూ ఆమె తలను నిమురుతూ అడిగింది. "ఆ... క్లీనర్.. అక్... రాజేష్... నన్ను...—" ఆంటూ వెక్కి వెక్కి ఏడ్వడం మొదలెట్టింది. అయితే, ఎవరైనా చూస్తారేమోనన్న భయంతో ఏడవడం ఆపేసింది... కానీ, ఆ బెక్కడం మాత్రం ఆగలేదు.
"మ్... చెప్పు... అనూ...—" అంటూ నాస్మిన్ మళ్ళా అడగడంతో జరిగింది మొత్తం అలానే బెక్కుతూ చెప్పేసింది.
అంతా విన్నాక, "పర్లేదులే... అనూ... బాధపడకూ..." అంటూ కవిత ఓదార్చింది.
అంతలో, దీప్తి తమ దగ్గరకు రావడంతో కవిత, "ఏంటే... ఇక్కడేం పని నీకు..?" అంటూ చిరాగ్గా మొహం పెట్టుకుని కసిరినట్టుగా అడిగింది.
"అదే... మీరిక్కడ ఏం మాట్లాడుకుంటున్నారా... అనీ...." అంటూ నసిగింది దీప్తి.
"అది నీలాంటి చిన్నపిల్లలు తెలుసుకునేది కాదే...!" అని కవిత అనగానే దీప్తి మొహం చిన్నబోయింది. అప్పుడే, నాస్మిన్ కవితతో, "తను నువ్వనుకున్నట్టుగా ఇప్పుడు చిన్నపిల్లేం కాదులేవేఁ.... తనకి నీకన్నా ఎక్కువగానే ఆ అనుభవం వుంది...!" అంది.
ఆ మాటకి కవిత కనుబొమ్మలు ముడిపడ్డాయి. నాస్మిన్ వైపు చూస్తూ, "ఏంటే నువ్వనేది?" అనడిగింది.
నాస్మిన్ చిన్నగా నవ్వి దీప్తిని తన పక్కన కూచోబెట్టుకుంటూ, "అది... ల్యాబ్ లో జరిగిన భాగోతంలేఁ...కవితా.... చాలా సీక్రెట్.... అస్సలు చెప్పకూడదు... అంతేనా దీపూ...!" అంది.
దానికి దీప్తి ఆశ్చర్యపోతూ, "అక్కా... అది.... నీకెలా... అ...—" అని అడిగింది.
"నాకన్నీ అలా తెలిసిపోతాయంతేఁ...!" అంది నాస్మిన్ సీతమ్మ వాకిట్లో సిరిమళ్ళె చెట్టు సినిమాలో హీరోయిన్ అంజలి లాగ తన చున్నీని జడలా తిప్పుతూ.
దీప్తి చిన్నగా ఆలోచించి, "నాతో ఎవరికీ చెప్పొద్దని చెప్పి స-రి-త-క్క నీకు మొత్తం చె-ప్పే-సిం-దా...?" అని మెల్లగా అడిగింది.
కవితకి వాళ్ళ సంభాషణ అస్సలేమీ అర్ధంకాక అయోమయంగా వారిద్దరినీ చూడసాగింది. అనూష కూడా తన దుఃఖాన్ని మరచిపోయి వాళ్ల మాటలని ఆసక్తిగా వింటోంది.
అయితే, నాస్మిన్ వాళ్ళవైపు చూడకుండా దీప్తితో, "నాకు తెలుసని ఆ సరితకే తెలీదులేగానీ... నువ్వు సరిత అంటే గుర్తొచ్చిందీ.. చూసావా అదేం చేస్తుందో... శంకర్ సార్ ఫ్రెండుతో దుప్పట్లో దూరిపోయి..—" అనగానే దీప్తి దానికి బదులుగా, "ఆ... చూసా... శంకర్ సార్ కూడా తక్కువేం కాదు. లావణ్యక్కతో ఆట మొదలెట్టేశాడు తెలుసా...! నేను మొదట్నుంచీ వాళ్లని చూస్తూనే వున్నాను. ఇకపోతే, శంకర్ సార్ ఫ్రెండూ ముందు మన...—" అనబోతుండగా మన కవిత అందుకుని, "ఆఁ... మాకు తెలుసులేఁ... ముందు మీనాక్షీ మేడం చీరలో చెయ్యెట్టాడు... అయినా, వాడు శంకర్ సార్ ఫ్రెండేం కాదు... శిరీష్ సార్ ఫ్రెండు... పేరు అజయ్; పో'లీ'స్.! వాడే నన్ను—" అంటూ మళ్ళా తను ఏం చెప్తుందో గుర్తొచ్చి ఆ మాటని మధ్యలో ఆపేసింది.
కవిత ఆ సదరు అజయ్ గురించి పూర్తిగా తెలిసిన విధంగా మాట్లాడటం మిగతా ముగ్గురినీ విస్మయపరచింది. ఇంకా అలా సగం చెప్పి ఆపడంతో ఇంకా ఏం జరిగిందో తెలుసుకోవాలనే కుతూహలం కూడా కలిగింది వారికి.
నాస్మిన్ వెంటనే, "మ్... చెప్పు... కవితా... మధ్యలో ఆపావేఁ...?" అనడగ్గానే కవిత వాళ్ళ వంక ఇబ్బందిగా చూసి, "వదిలేయండే...!" అంది.
నాస్మిన్ వెనక్కి తగ్గలేదు... "ఊహూ... చెప్పాల్సిందే...!" అంది.
మిగతా ఇద్దరూ కూడా తనకి వంత పాడారు. కవిత అనూష ముఖంలోకి చూసింది. అంత క్రితం వరకూ కన్నీళ్ళతో వున్న తన నయనాలు ఇప్పుడు తన వైపు ఆత్రుతగా చూస్తున్నాయి. 'అనూష ఇందాక మాతో తనకు కలిగిన బాధని పంచుకుంది... తమని నమ్మింది... ఇప్పుడు నేను చెప్పేది తను ఎవరికీ చెప్పకపోవచ్చు... కానీ, నాస్మిన్... దీపూ... ఎవరికైనా చెప్తే...!' అని కవిత అనుకుని వాళ్ళతో, "సరే... చెప్తాను... కానీ, ఒక కండిషన్... నాస్మిన్... నువ్వు దీపూ ఇందాక ఏ సీక్రెట్ గురించి మాట్లాడుకుంటున్నారో మాకు చెప్పాలి!" అంది. దీప్తి వెంటనే, "ఊహూ... నేఁ చెప్పను," అనేసింది. కవిత, "అయితే, నేనూ చెప్పను!" అంటూ మొండిగా అంది.
నాస్మిన్ కి కవిత మేటర్ తెలుసుకోవాలని తెగ ఉబలాటంగా వుంది. అందుకే, దీప్తిని ఒప్పించడానికి ప్రయత్నించింది. "దీపూ... పోనీ చెప్పేయరాదూ... తనెలాగూ తన సీక్రెట్ చెప్పేస్తానంటోందిగా... ఒకవేళ తను నీ సీక్రెట్ బయటపెడితే తన సీక్రెట్ మనం బయటపెట్టే ఛాన్స్ ఎలాగూ వుంటుందిగా... ఒప్పేసుకో...!" అంటూ తెగ బలవంతపెట్టేసరికి దీప్తి కూడా మెల్లగా, "సరే... చెప్తా...!" అంటూ తలూపింది.
ముందర లావణ్య పరిస్థితి మరీ ఘోరంగా తయారయింది. శంకర్ తన సల్వార్ లోనికి చేతిని తీసుకెళ్ళి తన కన్నె బంగారాన్ని కెలుకుతూ అతని వేళ్ళని లోపలికి తొయ్యడానికి ప్రయత్నిస్తూవుంటే తనకి ఆ ఆనందం తట్టుకోలేక కళ్ళలో గిర్రున నీళ్ళు తిరిగాయి. 'స్... స్...' అంటూ చిన్నగా మూల్గసాగింది. ఇలాగే, కొనసాగితే, తను నియంత్రణ కోల్పోయి గట్టిగా అరిచేసేలా వుంది. తన వేళ్ళు ఆమె మెత్తని తడిదనపు పూ... గోడలని తాకుతుంటే శంకర్ కి పరమానందంగా వుంది. తేనె రసాలతో తడిచివున్న లావణ్య పువ్వుని ఒక్కసారి చూడాలని అతనికి అనిపించింది. మరో చేత్తో ఆ సల్వార్ బొందుని లాగడానికి యత్నించేసరికి లావణ్య కంగారుగా అతని చేతిని పట్టుకుని, "వద్..దు స్..సర్... నాకు... భయంగా వుంది... ఎవరైనా చూస్తారు..!" అంది. శంకర్ వెంటనే, "ఏం కంగారుపడకు... నేను జస్ట్ నీ దాన్ని చూడాలనుకుంటున్నాను... అంతే... ఇంకేం చేయను!" అన్నాడు.
లావణ్య ఒకసారి చుట్టూ చూసింది. వెనకాల తన క్లాస్‌మేట్స్ నీలవేణి, కమల పడుకుని వున్నారు...! మిగిలిన వాళ్ళు కూడా మంచి నిద్రలో వున్నారు. ఇక అటు పక్కన టఫ్ కప్పుకున్న దుప్పటిలో ఏదో ఊగుతూ తనకి కనిపించింది. అది మన సరిత తల అనుకోండీ... తనింకా అతని అంగాన్ని చీకుతోంది. లావణ్య చూపు అజయ్ వైపు చిక్కుకుపోవడంతో శంకర్ కూడా అటు వైపు చూసాడు. వాళ్ళ చూపులు తనని గుచ్చుకున్నాయో ఏమోగానీ అజయ్ తల తిప్పి శంకర్ ని చూసి కొంటెగా నవ్వుతూ, "నీ సామాన్లని చూసుకో బ్రో... నా ప్రాపర్టీ మీద కన్నేయకు...!" అంటూ లావణ్య అందమైన ముఖాన్ని చూసి, "ఒకవేళ ఏమైనా ఎక్స్చేంజ్ ఆఫర్ ఉందా...?" అన్నాడు.
కింద సరిత ఆ మాటలు విని కోపంతో అజయ్ అంగాన్ని చిన్నగా కొరికింది. అజయ్ చిన్నగా వణుకుతూ సరిత యోని పెదాలని నలిపేసాడు. ఇది బస్ అయిపోయింది గానీ, లేకపోతే.... సరితని కిందపడేసి ఆమె పువ్వుని ఇరగ కుమ్మేయాలనిపించింది టఫ్ కి!

ఒక్కసారి బస్సు హార్స్లీ హిల్స్ చేరనీ... 'గుంట గుల తీరేవరకూ గుడుగుడుగుంచం ఆడేస్తాను' అనుకున్నాడు. తన చేతులని సరిత కమీజులోనికి తీసుకుపోయి ఆమె దబ్బకాయలను కసాబిసా పిసికేయసాగాడు. సరిత కూడా వేగంగా అజయ్ అంగాన్ని చీకడంతో అతని వృషణాలలోని రసం ఉప్పొంగింది. ఆమె బంతులని గట్టిగా ఒడిసిపట్టి బుస్సుమని సరిత నోట్లో తన ఆవేశాన్ని చిమ్మేసాడు అజయ్.​