Update 34
కోయిల తన తోటి ఆడంగులను పిలిచి వాళ్ళ సహాయంతో శ్రీదేవిని మెల్లగా నడిపించుకుంటూ బంగళాలోకి తీసుకుపోయింది. శ్రీదేవికి తను ఎటు పోతుందో ఏంటో ఏమీ తెలీటం లేదు. ఒళ్ళంతా నీరసించిపోవటంతో తనకి తలంతా బొంగరంలా గిర్రుమని తిరుగుతోంది. చివరకు ఆ అండర్ గ్రౌండు గదికి తీసుకుపోయాక ఆమెను అక్కడున్న మంచమ్మీద జాగ్రత్తగా పడుకోబెట్టారు. తర్వాత కోయిల శ్రీదేవి దుస్తులను మార్చి తడి గుడ్డతో ఆమె ముఖాన్ని, మెడను, చేతులనూ ఇంకా కాళ్ళను శుభ్రంగా తుడవసాగింది. తను అలా చేస్తుంటే శ్రీదేవికి కాస్త ఉపశమనంగా అనిపించింది. మిగతా పనమ్మాయిలతో చెప్పి కాస్త ఆహారం ఇంకా ఫలరసాలు తెప్పించింది కోయిల. అలా కొన్ని గంటలు గడిచాక శ్రీదేవి మెల్లగా తన కళ్ళను తెరచింది. అంతా అస్పష్టంగా కనిపించడంతో తన కళ్ళను ఓసారి మూసి మళ్ళీ తెరిచి చూసింది. ఎదురుగా కోయిల ఆమె కాళ్ళకు శ్రద్ధగా సపర్యలు చేయటం తనకి కనిపించింది. ఒళ్ళంతా సన్నగా వణుకుతుండగా నెమ్మదిగా లేవటానికి ప్రయత్నించింది. కానీ, లేవలేక దబ్బుమని మళ్ళీ మంచం మీద పడిపోయింది. అది చూసి, "అమ్మగోరూ...!" అంటూ కోయిల వెంటనే లేచి శ్రీదేవిని చేరి, "ఏటమ్మా... కూర్సోవాల్నా....?" అంటూ మెల్లగా శ్రీదేవిని భుజం పట్టుకొని జాగ్రత్తగా పైకి లేపింది. రెండు మూడు తలగడలను ఆమె వెనకాల దన్నుగా వుంచి ఆమెను కూర్చోబెట్టింది. తర్వాత పక్కనే పొడవాటి గాజు కూజాలో వుంచిన దానిమ్మరసాన్ని ఒక గ్లాసులోకి పోసి శ్రీదేవి నోటి అందిస్తూ ఆమెకు త్రాగించబోయింది. అయితే, శ్రీదేవి అయిష్టంగా తన తలను అడ్డంగా వూపుతూ ఆ గ్లాసును ప్రక్కకు తోసేసింది. దాంతో, అది నేలమీద పడి పగిలిపోయింది. సరిగ్గా అప్పుడే దుర్గాదాస్ గదిలో అడుగుపెట్టాడు.
గ్లాసు పగలడాన్ని చూస్తూ, "కోయిలా... ఇక్కడకురా!" అన్నాడు రౌద్రంగా. ఆ మాట గదంతా భయంకరంగా ప్రతిధ్వనించింది. శ్రీదేవి వులిక్కిపడి తలుపు వైపు చూసింది. కోయిల వణికిపోతూ వాడి ముందుకు వచ్చి, "సారూ... అదీ.... అమ్మగోరుకి.... దానిమ్మరసం.... ఇత్తాంటే....—" అంటూ నీలిగింది.
దుర్గాదాస్ గట్టిగా కోయిల చెంప పగలగట్టాడు. ఆ దెబ్బకి కోయిల మంచమ్మీదకు తూలి శ్రీదేవి కాళ్ళ దగ్గర పడింది. దుర్గాదాస్ వెంటనే ఒక కాలును ఎత్తి కోయిల లేవకుండా ఆమె మెడమీద నొక్కిపెట్టి శ్రీదేవి వైపు చూశాడు. వాడిని, వాడి పనుల్నీ చూస్తే తనకి కంపరంగా వుంది. కానీ, లేచే ఓపికలేదు మాట్లాడేందుకు గ్రొంతు సహకరించడం లేదు. అలా వాడ్ని కోపంగా చూడ్డం తప్ప ఏం చేయలేకపోయింది. "చూడూ... ఇది నా అడ్డా.! ఇక్కడ ఏదైనా నేను చెప్పినట్టు జరగాల్సిందే... లేదంటే... వాళ్ళ జీవితం ఇలా నా కాలి క్రింద నలిగిపోద్ది....!" అన్నాడు. శ్రీదేవి వాడి కాళ్ళ క్రింద గింజుకుంటున్న కోయిల వంక జాలిగా చూసింది. ఏం మాట్లాడ్డానికి తనకి గ్రొంతు సహకరించడంలేదు...
దుర్గాదాస్ మెల్లగా తన కాలుని కోయిల మీంచి తీసేసి ఆమెతో, "వెళ్ళి ఇంకో గ్లాసులో జ్యూస్ పోసి తీసుకురా...!" అన్నాడు. కోయిల చప్పున లేచి గట్టిగట్టిగా ఊపిరి తీసుకుని తన మెడను పాముకుంటూ వెళ్ళి మరో గ్లాసులో ఆ దానిమ్మరసాన్ని పోసి వాడి దగ్గరకు తీసుకొచ్చింది.
దుర్గాదాస్ దాన్ని అందుకుని శ్రీదేవికి చూపిస్తూ, "ఇంకో ఐదు నిముషాల్లో వస్తా.... ఆలోగా ఈ గ్లాసులో వున్న జ్యూసంతా నువ్వు త్రాగేయాలి... లేదంటే, నీ బట్టలూడదీసి నా పనివాళ్ళతో నాన్-స్టాప్ గా నిన్ను దెం...చి వాళ్ళ జ్యూసులతో నిన్ను పూర్తిగా నింపేస్తాను...!" అంటూ ఆ గ్లాసును శ్రీదేవి ముందు పెట్టి కోయిలను తనతో పాటూ రమ్మని సైగ చేసి బయటకు వెళ్ళిపోయాడు.
దుర్గాదాస్ మాటలు విని శ్రీదేవికి భయంతో వళ్ళంతా వణుకుపుట్టింది. రాత్రి రాక్షసంగా వాడు తనని బలాత్కరించటం, ఇప్పుడు ఇక్కడి పరిస్థితులు చూస్తూంటే ఆమెకు దుర్గాదాస్ అన్నంత పనీ చేస్తాడనిపించింది. మెల్లగా ఒంట్లో సత్తువ కూడగట్టుకొని ముందుకు వంగి అతి కష్టమ్మీద ఆ గ్లాసునందుకొని పైకెత్తి గటగటా రెండు గుక్కలు త్రాగింది. గొంతంతా మంటగా అన్పించడంతో త్రాగటం ఆపి గ్లాసును క్రింద పెడుతూ ఓసారి గదంతా చూసింది. అనేక భంగిమల్లో రతి జరుపుతూ వున్న నగ్న చిత్రాలు, శిల్పాలు కన్పించాయి. వాటిని చూసి కంగారు పడుతూ మళ్ళా తన జ్యూస్ ని తీసుకుని పూర్తిగా త్రాగేసింది. ఇప్పుడు కాస్త ఓపిక వచ్చినట్టుంది తన ఒంట్లోకి.... తనను తాను చూసుకొంటూ తన దుస్తులు మారడం గమనించి 'ఎక్కడున్నాను నేను? అసలు వీడు నన్ను ఇక్కడికి ఎందుకు తీసుకొచ్చాడు...? ఇక్కడి నుంచి ఎలా బయటపడాలి?' అనుకుంటూ ఆలోచించసాగింది.
ఆరేడు నిముషాలు గడిచాక దుర్గాదాస్ కోయిలని వెంటబెట్టుకొని మళ్ళా ఆ గదిలోకి ప్రవేశించాడు.
లోపలికి వచ్చేముందే కోయిలతో, "దానితో నువ్వు ఏమీ మాట్లాడకూడదు... అదెక్కడికీ పోకూడదు. దానికి ఈ చోటు గురించి అస్సలు తెలీకూడదు...! దాని దగ్గర నిన్నేం చేసినా కిమ్మనకూడదు....!" అంటూ కొత్తగా మరికొన్ని ఆదేశాలు జారీచేశాడు. లోపలి కొచ్చాక శ్రీదేవి తన జ్యూస్ ని పూర్తిగా త్రాగేయడం చూసి, "హ్మ్.... గుడ్.... మొత్తానికి నీకు ఇక్కడి పద్ధతులు అర్ధమయ్యాయనే అనుకుంటున్నాను... నేను చెప్పినట్టు వినకుండా ఏమైనా తోక జాడించావో..." అంటూ కోయిల వైపు తిరిగి ఆమె చీర కొంగుని పట్టుకుని లాగాడు. అంతే, ఆమె బత్తాయి కాయల్లాంటి ఆమె రొమ్ములు నగ్నంగా శ్రీదేవికి దర్శనమిచ్చాయి. దుర్గాదాస్ కోయిల చీరను మొత్తం తొలగించి ఆమెను ప్రక్కనున్న కౌచ్ పైకి త్రోసాడు. పూర్తి నగ్నంగా వున్నా కూడా కోయిల ముఖంలో కొంచెం కూడా సిగ్గు కనపడలేదు. బొమ్మలా అలా కౌచ్ లో వెల్లకిలా పడుకుని వుంది. బాగా కండపట్టి రాకెట్‌ ఉపరితలాన్ని తలపించేలా ముందుకు పొడుచుకొచ్చిన రొమ్ములు, నవనీతం పోసినట్టుగా నున్నగా, మెత్తగా వున్న పలుచని పొట్ట, ఆడతనాన్ని దాచేసిన నల్లని దట్టమైన పూపొద ఇంకా వెనక కౌచ్ లో మెత్తగా అణిగిపోయిన ఆమె గుండ్రాని పిరుదులు... ఇలా మొత్తంగా ఓ చేయితిరిగిన శిల్పి ఎంతో శ్రమపడి అద్భుతంగా మలిచిన నల్లరాతి ప్రతిమలా మెరిసిపోతున్న కోయిల మేను సౌందర్యాన్ని చూడగానే శ్రీదేవికి చాలా సిగ్గుగా అనిపించింది. తన తలను క్రిందకు దించుకుంది. దుర్గాదాస్ వెంటనే తన పేంటు జిప్పు తెరిచి తన వేడి కడ్డీని బయటకు తీసి శ్రీదేవి వైపు తిరిగి ఆమెకు చూపిస్తూ ఊపాడు. అప్పుడే తలెత్తిన ఆమె అసహ్యంతో మళ్ళా తన తలను ప్రక్కకు తిప్పుకుంది. వాడు బిగ్గరగా నవ్వేస్తూ కోయిల పైకి లంఘించి ఆమె కాళ్ళను వెడల్పుగా చేసి సర్రున ఆమెలోకి దూసుకుపోయాడు. కోయిల చిన్నగా కెవ్వుమంది. శ్రీదేవి తలత్రిప్పి చూసింది. దుర్గాదాస్ ఆమెవైపే చూస్తూ కోయిల రొమ్ములను చేజిక్కించుకొని బలంగా పిసుకుతూ క్రింద అతని గూటంతో ఆమెను కుమ్మసాగాడు. శ్రీదేవి ఆ దృశ్యాన్ని చూడలేక ఠక్కున తన కళ్ళను గట్టిగా మూసుకుంది. దుర్గాదాస్ ఓ వూర కుక్కలా ఎగురుతూ తన అంగాన్ని లోపలికంటా దొబ్బుతూంటే కోయిల పెడుతున్న కూనిరాగాలూ, నిట్టూర్పులు వినలేక శ్రీదేవి తన చెవులను గూడ గట్టిగా మూసుకొంది.
చాలాసేపటి తర్వాత మెల్లగా తన కళ్ళను తెరచి వాళ్ళ వంక చూసింది. దుర్గాదాస్ తన పనిని పూర్తి చేసుకుని తన అంగాన్ని మళ్ళా తన ప్యాంట్ లోనకు తోసి జిప్ పెట్టేసి వెనుతిరిగి చూడకుండా బయటకు వెళ్ళిపోయాడు.
అంతసేపూ ఒక శవంలా పడివున్న కోయిల మెల్లగా లేచి క్రిందకు వంగి తన చీరను తీసుకొని తొడలమధ్యన జిగటను దానితో తుడుచుకొని నెమ్మదిగా చీరను చుట్టుకోసాగింది.
శ్రీదేవి మెల్లగా, "ఎ-ఎవరు న్-నువ్వు....? న్-నేనెక్కడున్నాను...? నన్నేం చేద్దామని ఇక్కడకు తీసుకొచ్చారు..?" అంటూ కీచుగ్రొంతుతో కోయిలను ప్రశ్నించింది. కానీ, కోయిల ఏమీ సమాధానం చెప్పకుండా శ్రీదేవి దగ్గరకు వచ్చి టేబిల్ మీద వుంచిన భోజనాన్ని ఆమె ముందు ట్రేలో వుంచి మౌనంగానే పగిలిన గాజు ముక్కలను ఏరేసి అక్కడంతా శుభ్రంగా తుడిచేసి తను కూడా ఆ గది నుండి బయటకు వెళ్ళిపోయింది. లోపల శ్రీదేవి, "ఆగు... ప్లీజ్.... వెళ్ళొద్దు.... చెప్పు... ప్లీజ్—" అని అంటున్నా వినకుండా ఆ గది తలుపును మూసి బయట నుండి గడియ పెట్టేసింది.
ఇక దుర్గాదాస్ బయట లాన్ లోకి వచ్చి సాయంత్రపు పచ్చని గాలిని పీలుస్తూ జేబులోంచి నికోటిన్ ఫిల్డ్ సిగరెట్ ని తీసి వెలిగించి ఆ పొగని ఓసారి గుండెల నిండా పీల్చుకొని గుండ్రని పొరల్లాగ వదులుతూ ఏదో గుర్తుకొచ్చినట్టుగా ఫోన్ తీసి గిరీశానికి కాల్ చేశాడు.
"ఏరా.... ఎక్కడున్నావ్...?"
"ఇంకెక్కడా... ఇంట్లోనే.... అంతా సర్దేశాను. కాస్త అలసటగా అలా వుంటే చేరబడ్డాను. అవునూ... శ్రీదేవిగారు బానే వున్నారా...?"
"నీయబ్బా....! దానికేమైందిరా... శుబ్బరంగా వుంది.... అది సర్లేగానీ... ఇప్పుడేం ఏం చేయాలో ఏమైనా ఆలోచించావా..?"
"అప్పుడే ఎలా చెప్పగలం... కాస్త ఓపిక పట్టు... పోనీ, నీకేమైనా ఐడియా వచ్చిందా...?"
"ఊహూ... నాకూ ఏం చేయాలో తోచడం లేదు... అందుకే ముందు జాగ్రత్తగా దానికి నేనంటే బాగా భయం పుట్టేలా చేస్తున్నాను. ఒకవేళ దాన్ని వదిలేసినా నా గురించి ఎవరికీ చెప్పకూడదని....."
"అవునా... ఏం చేస్తున్నావేంటి? కొంపదీసి మళ్ళా ఆమెని రేప్ చేసావా...?"
దుర్గాదాస్ పొగను 'ఉఫ్ఫ్'అని సన్నగా వూదుతూ, "అహ...హా... మళ్ళా చెయ్లేదు. అఫ్కోర్స్.... దాన్ని రంజుగా అనుభవించాలని లాగేస్తా వుందిగానీ....మ్... అలాగేం చేయలేఁ.... నేనో పెద్ద గూండాని అనేలా దానికి బిల్డప్ ఇచ్చాను. కావాలనే దాని ముందు నా పనిదాన్ని గుడ్డలూడదీసి దెం...ను. అలాగే, నేను చెప్పినట్టు వినకపోతే నా పనివాళ్ళతో దాన్ని దెం...స్తానని వార్నింగ్ కూడా ఇచ్చేశాను.... లం...కి!" అంటూ గట్టిగా నవ్వి, "నా ఫాం హౌస్ లో పనిచేసేది ఆడాళ్ళే అని తెల్దు దానికి...!" అంటూ మళ్ళీ కిచకిచా నవ్వేశాడు.
గిరీశం కూడా నవ్వి, "ఊ.... అది కాస్త పనికొచ్చేదే... కానీ, అంతకుమించి ఏం చేయకురా..."
అన్నాడు మళ్ళీ.
"ఆ.... దాన్ని యింకోసారి- హ్మ్.... సరే... దాన్నేం చేయనులేగానీ.. అక్కడ ఏమైందీ ఎప్పటికప్పుడు నాకు చెప్తూ వుండు..." అని ఫోన్ పెట్టేసి గట్టిగా ఇంకో దమ్ము లాగి సిగరెట్ ని అవతల పారేశాడు.
★★★
సుజాత అంజలికి కూడా కాఫీ తయారు చేసిచ్చి స్నానం చేయటానికి బయట పెరట్లో వున్న బాత్రూం కి వెళ్ళింది. శంకర్ తన కాఫీని త్రాగుతూ కళ్ళతో అంజలి అందాల్ని జుర్రుకుంటూన్నాడు. అతని చేయి మెల్లగా ఆమె చేతిని మీటుతుంటే అంజలికి నరాల్లో జివ్వుమంటోంది. కైపెక్కిన కళ్ళతో శంకర్ ని చూస్తూ, "ఏంటండీ శంకర్ గారూ.... మీ శ్రీమతిగారు ఎప్పుడొస్తారంటా....?" అని నవ్వుతూ అడిగింది.
శంకర్ కాఫీ కప్ ని టీపాయ్ మీద పెడుతూ, "ఏఁ... మాయావడితో మీకేం పనో...?" అన్నాడు ఎగతాళిగా.
అంజలి తన కళ్ళను త్రిప్పుతూ తలని అడ్డంగా వూపి తన క్రింద పెదవిని పళ్ళమధ్యకు తీసుకుంది. శంకర్ కొంటెగా నవ్వుతూ ఒక్కసారిగా ముందుకు వంగి ఆమె చెంపలను పట్టుకొని ఆమెను దగ్గరకి లాక్కొని ఆమె పెదాలను అందుకోబోయాడు. "హేయ్...! కా-ఫీ...ఒలికి-పోతుంది..." అంటూ అంజలి అతన్ని అడ్డుకోవడానికి ప్రయత్నించింది. "పో-నీ..." అని హస్కీగా అంటూ ఆమె పెదాలను తాకాడు. అంజలి కూడా అతని అధర స్పర్శకు మత్తుగా మూల్గింది. ఆమె కళ్ళు అరమోడ్పులైపోయాయి.
అప్పుడే, డోర్ బెల్ మ్రోగడంతో తను వులిక్కిపడి శంకర్ ని బలంగా వెనక్కి నెట్టింది. శంకర్ కూడా తుళ్ళిపడి, 'ఎవడ్రా పానకంలో పుడగ్గాడు....' అని విసుక్కుంటూ లేచి వెళ్ళి దభీమంటూ తలుపు తీసాడు. ఎదురుగా అజయ్ కనిపించడంతో, "బ్రదర్... ఏంటీ ఇలా—?" అంటూ ఆశ్చర్యంగా అన్నాడు.
అజయ్ తన చేతిలోని పేకేజీని చూపిస్తూ, "అక్కడ శ్రీదేవిగారి కోసం శారీస్ కొన్నావుగా బాసూ... ప్లేస్ లేదని నా బ్యాగ్ లో పెట్టుకోమన్నావ్.... నిన్న నీకివ్వడం మర్చిపోయా.... అందుకే—" అంటూ లోపలికి అడుగుపెట్టాడు.
"అరే... దీనికోసం నువ్వు రావాలా...! పోస్టు చేస్తే సరిపోయేదిగా....!" అంటూ అతని దగ్గరనుంచి పేకెట్ ని తీసుకున్నాడు.
"అహ—హా... కేవలం దానికోసమే కాదనుకో... మరో పని కోసం ఈ వూరు మీంచే వెళ్ళాల్సి వచ్చింది. ఎలాగూ వస్తున్నాను కదాని—" అంటూ అంజలిని చూసి, "నమస్కారం అంజలిగారూ... " అంటూ చేతులు జోడించాడు.
అంజలి లేచి నిలబడి, "నమస్తే అ..అజయ్ గారూ...!" అంది. అయితే, ఆమె ముఖంలో ఒక రకమైన ఇబ్బందిని అజయ్ గమనించాడు. ఇద్దరినీ ఓసారి మార్చిమార్చి చూసిన మరుక్షణం అదేంటో అర్ధమై శంకర్ వైపు తిరిగి, "ఓహ్.... మీరేదో ముఖ్యమైన పనిలో ఉంటే మధ్యలో వచ్చి డిస్టర్బ్ చేసినట్టున్నానేఁ...!" అన్నాడు.
శంకర్ చిన్నగా తలను పాముకుంటూ ఒక కన్ను మూసుకొని అవునన్నట్టుగా తలూపాడు. అందులోనే 'నువ్వు వెళ్తే మేము మళ్ళీ కంటిన్యూ చేసుకుంటాం' అన్న భావం కూడా ప్రస్ఫుటంగా కనిపించటంతో అజయ్ కూడా చిన్నగా తలాడిస్తూ, "సరే సరే... అయితే నేను బయల్దేరుతాను మరి...!" అంటూ శంకర్ వీపును చరుస్తూ తలుపు దగ్గరకు నడిచాడు.
అంజలి వెంటనే ఒకడుగు ముందుకు వేసి, "అజయ్ గారూ... ఇలా వచ్చి అలా వెళ్ళిపోతున్నారు.... ఒక్క కాఫీ త్రాగి వెళ్ళండి...ప్లీజ్...." అంటూ అజయ్ ని ఆపమన్నట్టుగా శంకర్ వంక చూసింది.
శంకర్ కి అది ఇష్టం లేకపోయినా అంజలి కోసం, "బ్రదరూ... పోనీ.... ఒక్క కా-ఫీ... త్రాగి వెళ్ళు...!" అంటూ 'ఒక్క కాఫీ' అన్న మాటను ఒత్తి పలుకుతూ అజయ్ చెయ్యి పట్టుకుని ఆపాడు. అజయ్ ఓ రెండుమూడుసార్లు వాళ్ళచేత బ్రతిమాలించుకొని చివరకు వచ్చి సోఫాలో కూర్చున్నాడు. అంజలి కాఫీ చేయటానికి వంటగదిలోకి వెళ్ళింది.
శంకర్ కూడా వచ్చి అజయ్ ప్రక్కన కూర్చున్నాడు. అతనికి ఏం మాట్లాడాలో తెలియటం లేదు. ఒక మూడ్ లోకి వెళ్ళాక వెంటనే మరో మూడ్ కి రావటం కొన్నిసార్లు అంత ఈజీ కాదు. సరిగ్గా ఓ రెండు క్షణాల సుదీర్ఘమైన నిశ్శబ్దం తర్వాత అజయ్, "బ్రదరూ... నీ ఫోన్ అనుకుంటా... రింగవుతున్నట్టుంది..." అన్నాడు. శంకర్ బుర్రలో ఏదో జోరీగ దూరి షికార్లు చేస్తున్నట్టుగా అనిపించడంతో అతను ఆ శబ్దాన్ని వినలేదు. వెంటనే తన జేబులను తడుముతూ తన ఫోన్ ని తీసి చూసుకొని, "లేదే... ఆ సౌండు నా ఫోన్లోంచి కాదు..." అన్నాడు.
"మరి ఆ సౌండ్ ఎక్కడినుంచి వస్తోంది..?" అన్నాడు అజయ్.
శంకర్ మెల్లగా సోఫాలోంచి లేచి ఆ శబ్దాన్ని అనుసరిస్తూ వెళ్ళాడు. ఆ శబ్దం తన గదిలోంచే వస్తుండటంతో వెళ్ళి ఆ గది తలుపు తెరిచాడు. ఫోన్ రింగింగ్ సౌండు ఇంకాస్త ఎక్కువగా వినిపించిందతనికి. ఒక్క క్షణం అక్కడే నిలబడి, "ఇది శ్రీదేవి ఫోన్ రింగ్ టోన్.... ఇక్కడి నుంచి వస్తుందేంటీ...?" అని అజయ్ తో అని లోపలికి వెళ్ళి మంచం క్రింద పడివున్న ఫోన్ ని తీసుకుని చూశాడు.
"Amma calling....' అని అందులో పేరు చూసి, 'కంగారులో ఫోన్ తీసుకెళ్ళటం మర్చిపోయింది కాబోలు...!' అనుకుంటూ కాల్ ఎత్తి చెవి దగ్గర పెట్టుకుని, "హలో...-" అనేంతలో ఆ ఫోన్ కట్టయిపోయింది.
"హుఫ్.... కాల్ కట్ అయిపోయింది..." అంటూ ఓసారి అజయ్ ని చూసి ఓసారి ఫోన్ కాల్ లిస్ట్ లోకెళ్ళి చూశాడు. మొత్తం ముప్పయి నాలుగు మిస్సడ్ కాల్స్ వున్నాయి 'అమ్మ' అన్న పేరుతో....
అప్రయత్నంగా ఆ నంబర్ కి డయల్ చేశాడు.
"హలో... పాపా...—" అంటూ ఒక పెద్దావిడ గొంతు వినిపించింది.
"ఆ.... అత్తగారూ...?" అన్నాడు శంకర్ తన అత్తగారి గ్రొంతును సరిగ్గా గుర్తుపట్టలేక...
"హా... అల్లుడుగారూ.... మీరా... మా పాప ఎలా వుంది...?"
శంకర్ అయోమయంగా, "అదేంటత్తయ్యా... తను మ-మీదగ్గరకే వచ్చిందిగా—"
"నాదగ్గరకా....? తనెప్పుడొచ్చిందీ...? నేను వారం రోజుల క్రితం తీర్ధయాత్రలకు వెళ్ళి నిన్న సాయంత్రమే ఇంటికి వచ్చానే—"
"ఏంటీ....? కానీ.... మూడ్రోజుల క్రితమేగా మీ దగ్గరనుంచి ఫోన్ వచ్చి తను మీ వూరికి బయలుదేరింది...."
అవతల నుంచి కంగారుగా, "అయ్యో.... ఏం మాట్లాడుతున్నారు అల్లుడుగారూ....! తనని నేనసలు పిలవనేలేదే...!"
అది వినగానే శంకర్ కి తల తిరిగినట్టయింది. దబ్బుమని మంచంమీద కూర్చుండిపోయాడు.
"ఏమైంది బెదరూ....?!" అజయ్ అడిగాడు. శంకర్ బదులివ్వలేదు. అతని చేతిలో వున్న ఫోన్ లోంచి, "—...అల్లుడుగారూ.... అల్లుడుగారూ.... హలో....హలో...—" అని మాటలు వినిపిస్తున్నాయి. దాన్నీ అతడు పట్టించుకోలేదు. తన ఆలోచనల్లో తాను మునిగిపోయాడు... 'అంతకుముందు చాలాసార్లు శ్రీదేవి ఇలా అమ్మ తనని పిలుస్తోందని చెప్పి మూడు నాల్గు రోజులకు వెళ్ళి వచ్చేది. ఒకసారి ఫోన్ లో, "నువ్వు మాటిమాటికి ఫోన్ చెయ్యకు.... నేనే వీలు చూసుకొని ఫోన్ చేస్తాను..!" అని తను అనడం కూడా విన్నాడు. అడిగితే, "అమ్మ.... ఫోన్ చేసింది. నాకు ఫోన్ లో ఆఫర్ వుంది కదాని తనకు చేయవద్దని నేనే చేస్తానని తనకి చెప్పాను," అని చెప్పింది. అప్పుడు తనకేమీ అనిపించలేదు... కానీ, ఇప్పుడదంతా ఆలోచిస్తుంటే బుర్రంతా పిచ్చెక్కిపోతోంది.'
అజయ్ శంకర్ భుజమ్మీద చెయ్యేసి ఊపుతూ, "బెదరూ.... ఏం జరిగింది...?" అన్నాడు మళ్ళీ. అంజలి కూడా లోపలికి వచ్చి శంకర్ వైపు ఆందోళనగా చూస్తోంది. అయితే, తలెత్తి వాళ్ళిద్దరి వైపూ చూడ్డానికి కూడా శంకర్ కి ఏదోలా వుంది. 'శ్రీదేవి.... అహ్—' తన మనసులో కూడా అలా అనుకోవటానికి అతనికి చాలా కష్టంగా వుంది.
మళ్ళా ఏదో గుర్తొచ్చి చేతిలో వున్న ఫోన్ వైపు చూశాడు. తన అత్తగారి కాల్ అప్పటికే కట్టయిపోయింది. రీసెంట్ హిస్టరీని ఓపెన్ చేసి మూడ్రోజుల క్రింద వచ్చిన కాల్స్ అన్నీ చూశాడు. ఒక నెంబరు దగ్గర అతడు ఆగిపోయాడు. దాని టైం చూసి మెల్లగా డయల్ బటన్ ప్రెస్ చేసి చెవి దగ్గర పెట్టుకున్నాడు.
'మీరు ప్రయత్నిస్తున్న వినియోగదారుడు స్విచ్చాఫ్ చేసియున్నారు... దయచేసి—' అని మెసేజీ వస్తూండటంతో విసురుగా ఫోన్ ని చెవి దగ్గర నుంచి తీసేసాడు. అతని ముఖంలోని కలవరం స్పష్టంగా కన్పిస్తుంది.
అంజలి నెమ్మదిగా శంకర్ దగ్గరకు వెళ్ళి అతని భుజమ్మీద చెయ్యేస్తూ, "ఎ-ఏమైంది శంకర్...?" అంది.
"నేను కూడా ఇందాకటినుంచి అదే తెలుసుకోవాలని దొబ్బించుకుంటున్నా నిక్కడ....!" అంటూ తన అసహనాన్ని కాస్త గట్టిగా వ్యక్తం చేశాడు అజయ్. అంజలి అజయ్ ని ఆశ్చర్యంగా చూసింది.
శంకర్ ఓసారి తలెత్తి అజయ్ ని చూశాడు. అతని కళ్ళు ఎర్రబడి వుండటం అజయ్ కి కనపడింది.
"సారీ.. అజయ్... న్నేనేదో ఆలోచనల్లో వుండి—" అని శంకర్ అంటుండగా అతన్ని మధ్యలోనే ఆపేస్తూ, "అదంతా తర్వాత.... ముందు ఏం జరిగిందో చెప్పు..!" అన్నాడు అజయ్ అదే తీవ్ర స్వరంలో.
"శ్రీదేవి... తన తల్లి దగ్గరకు వెళ్తున్నానని నాతో అబద్ధం చెప్పి ఎక్కడికో వెళ్ళిపోయింది. ఆరోజున తనకు వచ్చిన ఫోన్ నెంబర్ ఇది... కచ్చితంగా తను ఇప్పుడు ఈ నెంబర్ గాడి దగ్గరే వుండుంటుంది. నేను ఈ నెంబర్ కి ఇప్పుడే ట్రై చేశాను. కానీ, స్విచ్చాఫ్ అని వస్తోంది...!" అంటూ ఆ ఫోన్ ని తన ప్రక్కనే మంచమ్మీద పడేశాడు.
అజయ్ శంకర్ భుజాన్ని అదిమి పట్టుకొని, "ఓహ్.... సారీ బ్రో...! విషయం తెలీక అనవసరంగా నీమీద ఆరిచేసాను. ఏది... ఆ ఫోన్ నెంబర్... నేను కనుక్కుంటాను... ఎవరిదో...!" అంటూ శంకర్ పక్కన వున్న ఫోన్ ని తీసుకున్నాడు.
"ఇంతకీ శ్రీదేవి ఎక్కడికి వెళ్ళుంటుంది?" అంది అంజలి శంకర్ తో.
"అదే నాకూ అర్ధం కావడంలేదు...!" అంటూ తలపట్టుకున్నాడు శంకర్.
అప్పుడే శ్రీదేవి వాళ్ళ అమ్మ ఫోన్ చేసింది శంకర్ ఫోన్ కి. శంకర్ ఫోన్ ఎత్తగానే,
"బాబూ.... నా పాపకి ఏమైంది...? నాకు చాలా కంగారుగా వుంది... నా పాప—" అని అంటుండగా శంకర్ కోపంతో వూగిపోతూ, "మీ 'పాప' మీ దగ్గరకు వెళ్తున్నానని నాకు అబద్దం చెప్పి వెళ్ళి ఇప్పటికి మూడ్రోజులైంది. తను నన్ను నమ్మించడానికి మీరని చెప్పి వేరే ఎవరితోనో మాట్లాడించింది కూడా...! అలాంటి మీ పాపకి ఏమయిందోనని మీకు కంగారుగా... బెంగగా వుందా...? తను ఎక్కడకు పోయిందో....? 'ఎవడి' దగ్గరకు....పోయిందో...? ఎందుకు పోయిందో...? తిరిగొచ్చే వుద్దేశ్యం వుందో లేదో...? అన్నీ పూర్తిగా కనుక్కొని మీకు మళ్లీ ఫోన్ చేసి చెప్తాన్లేండీ...! మీ 'పాపని' కట్టుకున్న పాపానికి నాకది తప్పదుగా....!" అని అరుస్తూ విసురుగా ఫోన్ ని కట్ చేశాడు.
సరిగ్గా ఆ సమయంలోనే సుజాత ఆ గదిలోకి అడుగుపెట్టి, "అమ్మా... సార్.... ఈ డ్రెస్ చూడండి.... బాత్రూంలో నానబెట్టి వుంది," అంది.
శంకర్ ఆ డ్రెస్సును చూడగానే గుర్తుపట్టాడు. అది శ్రీదేవి అక్కణ్ణించి ప్రయాణమయ్యినప్పుడు వేసుకున్న డ్రెస్సు. అంతేకాదు, శ్రీదేవి కోసం తను ఎంతో ఇష్టపడి కొన్న డ్రస్సు అది.
ఆ రాత్రి ఊరునుంచి తిరిగొచ్చాక శ్రీదేవి ఆ డ్రస్సుని ఉతకడానికని బాత్రూమ్ కి తీసుకుపోయి అక్కడి బకెట్లో నానబెట్టి వుంచింది. అయితే, తను తిరిగి ఆ బాత్రూంకి వెళ్ళలేదు (ఎందుకో మనందరికీ తెలుసు!). నిన్న రాత్రి దాన్ని ఎవరూ గమనించలేదుగానీ, ఇవ్వాళ సుజాత స్నానం చేస్తూండగా మరో బకెట్ లో తేలుతున్న ఈ బట్టల్ని చూసి కాస్త అనుమానం వచ్చి వాటిని తీసుకొచ్చి చూపించింది.
'ఈ డ్రెస్ ఇక్కడ వుందంటే.... శ్రీదేవి తిరిగొచ్చిందా....? తిరిగొస్తే... మళ్ళా ఎక్కడికి పోయింది...?' అనుకుంటూ అజయ్ తో అదే మాట అన్నాడు.
అదంతా వింటుంటే అజయ్ కి బుర్రంతా వేడెక్కిపోయింది. వెంటనే జేబులోంచి గోల్డ్ ఫ్లేక్ సిగరెట్ ప్యాకెట్ ని తీసి ఒక సిగరెట్ ని నోటికందించి లైటర్ తో వెలిగించాడు. మరో జేబులోంచి తన ఫోన్ ని తీసి తన స్టేషన్ కి కాల్ చేసాడు. "హా... పాణి.... ఓ నెంబర్ చెప్తా, నోట్ చేసుకో... అదెవరిదో తెలుసుకొని అడ్రస్సు కనుక్కో... వెంటనే నాకు చెప్పు...." అంటూ ఆ ఫోన్ నెంబర్ ని ఇచ్చాడు. తర్వాత ఫోన్ ని మళ్ళా జేబులో పెట్టేస్తూ శంకర్ తో, "అది నిజంగా శ్రీదేవిగారి డ్రెస్సేనా...?" అని అడిగాడు.
"అవును... అది శ్రీదేవిదే...!"
"ఆమెకున్న అన్ని డ్రెస్సులనూ నువ్వు ఇలాగే గుర్తుపట్టగలవా...?" అంటూ గుప్పుమని పొగను వదులుతూ అడిగాడు. అంజలి ఆ పొగని భరించలేక తన కళ్ళు చిట్లిస్తూ ముఖాన్ని త్రిప్పుకుంది.
"ఏఁ... ఎందుకు—?" అంటూ విసుగ్గా అడిగాడు శంకర్.
"రేయ్...అలా మొ...లా మొహం పెట్టకుండా నేను అడిగిందానికి తిన్నగా సమాధానం చెప్పు... తిరిగి నన్ను కొషనింగ్ చెయ్యకు....!" అన్నాడు అజయ్ మళ్ళీ తన గొంతును పెంచుతూ... తనిప్పుడు ఇన్వెష్టిగేటివ్ మూడ్ లోకి మారిపోయాడు. 'ఇన్సపెక్టర్ టఫ్' ఈజ్ ఆన్ డ్యూటీ...
అజయ్ అలా తమ ముందు బూతు మాట మాట్లాడేసరికి అంజలి, సుజాత లు అవాక్కయి చిరాగ్గా అతని వంక చూశారు. అయితే, 'మిష్టర్ టఫ్' అదేమీ పట్టించుకోకుండా శంకర్ నే తీక్షణంగా చూడసాగాడు.
దాంతో, శంకర్ కూడా కాస్త తడబడుతూ, "ల్లేదు... అన్నీ గుర్తు పట్టలేను. ఈ డ్రెస్.... నా ఫెవరెట్... నిజానికి, దీన్ని నేనే కొన్నాను.... త్-తనకోసం... అందుకే—" అంటుండగా
"నీకెవరిమీదైనా అనుమానం వుందా...?" అనడిగాడు అజయ్.
"ఆ ఫోన్ చేసినవాళ్ళ మీద తప్ప... ఇంక ఎవ్వరిపైనా... లేదు...!"
అజయ్ ఆలోచిస్తూనే మరో దమ్ము లాగి వదులుతూ చప్పున అంజలి వైపు చూసి, "అన్నట్టూ...గిరీశంగారు కనపడలేదు... ఎక్కడున్నారు?" అని అడిగాడు సడెన్ గా.
"ఆయన... ఏదో డీల్ వుందని.... ఇవ్వాళ పొద్దున్నే హైద్రాబాద్ కు వెళ్ళారు... రావటానికి కనీసం రెండుమూడు రోజులు పడుతుందనన్నారు..."
ఓ క్షణం ఆగి ఇలా అడిగాడు. "అది ఏఁ డీలో మీతో ఏమైనా చెప్పారా....?"
వెంటనే, శంకర్ మంచం మీద నుంచి లేచి, "అజయ్... నా పెళ్ళాం ఎవడి దగ్గరకో వెళ్ళడానికీ గిరీశంగారి డీల్ కి సంబంధం ఏముందీ....?" అన్నాడు చిరాగ్గా.
"శంకర్...! నీకు తెలీదు... పో'లీస్ ఇన్వెస్టిగేషన్ అంటే ఇలానే వుంటుంది. ఒక కేసును పరిష్కరించడానికి అనేక కోణాల్లో దర్యాప్తు చేస్తుంటాం. అన్నిటినీ పరిగణనలోకి తీసుకుంటాం. అందరినీ విచారిస్తాం. ఈ మేటర్ తేలేదాక ప్రతి ఒక్కరిపై నా దృష్టి వుంటుంది. శ్రీదేవిగారు ఎమైయ్యారో తెలిసేదాకా ఎవ్వరినీ వదిలేది లేదు. అవసరమైతే, నిన్ను కూడా విచారిస్తాను—"
"న్-నన్ను....— నేనేం చేసానని—?"
"బ్రదరూ.... ఒక విషయం చెప్పు. ఈ టూర్ కి వెళ్ళే ముందు రాత్రి నువ్వు ఓ కొత్త సిమ్ తీసుకున్నావ్... అంత అర్జంటుగా నువ్వు సిమ్ కార్డును మార్చాల్సిన అవసరం ఏమొచ్చింది? ఇక్కడ చూడు...ఈ మూడ్రోజుల్లో శ్రీదేవిగారి ఫోన్లోంచి సుమారు అరవై కాల్స్.. నీ నెంబర్ కు చేసినట్టుగా వుంది...! తను వూరెళ్ళిందని తెలిసి తను అక్కడకి చేరిందా లేదా... ఏంటీ అన్నదాని కోసమైనా నువ్వు తనకు ఫోన్ చేయలేదు. ఇక్కడ ఒక్క కాల్ నువ్వు చేసినట్టుగా లేదు. కనీసం, తీసుకున్న ఆ కొత్త నెంబర్ తో కూడా నువ్వు శ్రీదేవిగారికి ఫోన్ కి చేయలేదు....? ఏఁ....?"
అజయ్ అడిగింది విని శంకర్ మొహం ఎర్రబడింది. బదులివ్వటానికి అతనికి ఠక్కున ఏమీ తోచలేదు. తల దించుకుని నేలచూపులు చూడసాగాడు.
అజయ్ కొనసాగిస్తూ, "శంకర్.... నువ్వు కూడా శ్రీదేవిగారిని కావాలనే ఎవాయిడ్ చేశావ్. అలా ఎందుకు చేశావో నీకూ నాకూ తెలియంది కాదు," అంటూ ఓసారి అంజలి వంక చూశాడు. అంజలి కాస్త ఇబ్బందిగా మొహం పెట్టింది.
"సరే.... ఇక గిరీశంగారి గురించి ఎందుకు అడుడుతున్నానంటే.... శ్రీదేవిగారు ఇక్కడకు తిరిగొచ్చినట్టు మనకు ఈ డ్రెస్సును బట్టీ తెలుస్తోంది. ఒకవేళ తను వచ్చినప్పుడు గిరీశంగారు ఇంటిలోనే వున్నారేమోనని నా సందేహం. అంతేగానీ, ఆయనేదో చేశారని నేనడం లేదు," అని అంజలితో, "మీరోసారి గిరీశంగారికి ఫోన్ చేసి ఈ విషయాన్ని గురించి ఏదో క్యాజువల్ గా మాట్లాడుతున్నట్లు అడగండి," అనేసి మరలా శంకర్ వైపు తిరిగి, "ఇకపై మనం ప్రొసీడ్ అవ్వాలంటే, ముందు ఈ నెంబర్ ఎవరిదో తెలియాలి. దాన్ని బట్టే మనం ఏదైనా చేయగలం," అంటూ తన వాచ్ లో టైంని చూసి, "నేనిప్పుడు వెళ్తున్నాను. ఒక చిన్న పనుంది. అది చూసుకొని మళ్ళా మధ్యాహ్నం కల్లా మిమ్మల్ని కలవటానికి ట్రై చేస్తాను. ఉంటాను మరి," అని ఓసారి అందరివైపు చూసి ఆ రూంలోంచి చకచకా బయటకు నడిచాడు.
★★★
తర్వాత అంజలి తన గదిలోకి వెళ్ళి తలుపు గడియపెట్టి అజయ్ చెప్పినట్టుగా గిరీశానికి ఫోన్ చేసింది.
"హలో... ఏఁవండీ...!"
"ఆ... అంజలీ...! ఏంటీ... ఫోన్ చేశావ్?" అన్నాడు గిరీశం.
అతనిప్పుడు ధ్యవళేశ్వరంలోని దుర్గాదాస్ ఆఫీస్ గెస్ట్ రూంలో పడుకుని వున్నాడు. అంజలి ఎందుకు ఫోన్ చేసిందా అని అతనికి గుండెల్లో గుబులు మొదలైంది.
అంజలి మామూలుగా అడిగినట్లు, "ఎక్కడున్నారండీ...?" అని అడిగింది. ఆమె ఎంత వద్దనుకున్నా ఆమె గ్రొంతు సన్నగా కంపించింది. గిరీశం అది గమనించకపోలేదు.
"ఆ... పొద్దున్న చెప్పాగా... డీల్ పనిమీద హైద్రాబాద్ వెళ్తున్నాను.... అని.... దారిలో వున్నాను..."
"ఏఁండీ... మ్... శ్రీదేవి గానీ మీరు ఇక్కడున్నప్పుడు ఇంటికి వచ్చిందా...? అదే... మేం టూర్ వెళ్ళాకా—"
శ్రీదేవి పేరు వినపడగానే గిరీశానికి వెన్నులో వణుకుపుట్టింది. వెంటనే నుదురంతా చెమట పట్టేసింది. తడబడుతూ, "ల్...లేదే.... ఆ....అయినా... స్..శ్రీదేవిగారు పుట్టింటికి వ్-వ్వెళ్ళారని నువ్వే చెప్పావు-గా....!" అన్నాడు.
ఒకవేళ వింటోంది అజయ్ అయితే ఈపాటికే గిరీశానికి సీన్ సితారయిపోయుండేది. కానీ, అంజలి ఆతని తడబాటుపై పెద్దగా శ్రద్ధ పెట్టలేదు.
"అదే మాకూ అర్ధం కావటంలేదండీ.... శ్రీదేవి తన అమ్మగారి ఇంటికి వెళ్తున్నానని చెప్పి వెళ్ళింది, కానీ—ఇందాకనే తన ఫోన్ ఇంకా తను ఇక్కణ్ణుంచి వెళ్ళినప్పుడు వేసుకున్న డ్రెస్సు దొరికాయ్... ఇంకా—" అని అంజలి చెప్తూండగా గిరీశం పెద్దగా—
"హా..రి... దేవుడా....!" అని అంటూ తన గుండెలమీద చెయ్యేసుకున్నాడు.
"ఏమైందండీ.? మీకేమైనా తెలుసా..?" అంది అంజలి కంగారుగా...
"ఛ...ఛ.... ఛా...న్..నాకేం తెల్సూ...నా... బొంద....!" అంటూ కప్పిపుచ్చడానికి అన్నట్టుగా అన్నాడు గిరీశం వెంటనే.
"మరి అంత గట్టిగా అరిచారెందుకు...?" అంది అంజలి కాస్త అనుమానంగా.
"హ్... నువ్వు చెప్పింది నాకు— చాలా ఆ...ఆ..శ్చ..ర్యానికి గురిచేసిందిలే...! అవుతే, శ్రీదేవిగారు వాళ్ళమ్మగారింటి నుంచి తిరిగొచ్చి... మళ్ళీ వెళ్ళారా?" అన్నాడు గిరీశం. అతని గుండె డప్పు మాదిరి 'డమడమ' కొట్టుకుంటోంది.
"లేదండీ.... శ్రీదేవి అసలు తన అమ్మగారింటికి వెళ్ళనే లేదంట..?" అంటూ అసలు విషయాన్ని వెల్లడించింది.
"ఏంటీ...?" అన్నాడు గిరీశం వెంటనే... అతని చెయ్యి ఇంకా ఛాతీకి గట్టిగా అదిమిపెట్టి వుంది.
"శ్రీదేవిని వాళ్ళమ్మగారు అస్సలు పిలవనే లేదంటా... ఇందాకనే శంకర్ తన అత్తగారికి ఫోన్ చేస్తే ఆ విషయం తెలిసింది. మరి తను మాకు అబద్ధం చెప్పి ఎక్కడికి వెళ్ళిందో, ఏమిటో తెలీడం లేదు. అలాగే, ఇంటికి తిరిగి వచ్చి మళ్ళీ ఎటు పోయిందో కూడ అర్ధంకావటం లేదు...!"
అంతసేపూ ఏం వినాల్సి వస్తుందా అని ఊపిరి బిగపట్టి వింటున్న గిరీశం అంజలి చెప్పింది విని కాస్త రిలీఫ్ గా ఫీలయ్యాడు. ఈ రెండ్రోజులలో మొదటిసారి అతని మొహంలో సంతోషం తొణికిసలాడింది. ఓసారి గుండెలనిండా గాలిని పీల్చుకున్నాడు. ఒత్తిడంతా రివ్వున ఎగిరిపోయినట్టనిపించింది. ఆ తర్వాత అంజలితో, "అవునా....? శ్రీదేవి నిజంగా అలాంటిది అనుకోలేదే...! నేను— అదే... తను మళ్ళా ఇంటికి రావటం చూళ్ళేదు...! ఐనా.... నేను పొరుగూరిలోని పని ముగించుకుని.... మీరొచ్చేముందే ఇంటికొచ్చాను. తను అంతకుముందేమైనా వచ్చి మళ్ళా వెళ్ళిపోయిందేమో! ఆవిడగారి దగ్గరా ఇంటి మారుతాళం వుండి వుంటుందిగా....!" అన్నాడు.
"మ్.... సరేనండీ... దీని గురించి కనుక్కుందామనే ఫోన్ చేశాను. ఇక వుంటాను. హైద్రాబాద్ చేరాక ఫోన్ చేయండి...!"
"ఆ... అలాగే!" అంటూ ఫోన్ కట్చేసి ఒక్కసారి లేచి ఎగిరి గెంతేశాడు గిరీశం.
'అమ్మ శ్రీదేవీ...! నువ్వేదో పెద్ద పతివ్రతవి అనుకున్నాను.... నువ్వు కూడా లం...నే! మొగుడికి అబద్దం చెప్పి ఎవడితోనో కులకటానికి వెళ్లొచ్చావా!!! ఛ.... అనవసరంగా నీవల్ల ఇంతసేపూ ఇంత టెన్షను పడ్డాను కదే...!' అని అనుకుంటూ వెంటనే దుర్గాదాస్ కి ఫోన్ చేశాడు.
గ్లాసు పగలడాన్ని చూస్తూ, "కోయిలా... ఇక్కడకురా!" అన్నాడు రౌద్రంగా. ఆ మాట గదంతా భయంకరంగా ప్రతిధ్వనించింది. శ్రీదేవి వులిక్కిపడి తలుపు వైపు చూసింది. కోయిల వణికిపోతూ వాడి ముందుకు వచ్చి, "సారూ... అదీ.... అమ్మగోరుకి.... దానిమ్మరసం.... ఇత్తాంటే....—" అంటూ నీలిగింది.
దుర్గాదాస్ గట్టిగా కోయిల చెంప పగలగట్టాడు. ఆ దెబ్బకి కోయిల మంచమ్మీదకు తూలి శ్రీదేవి కాళ్ళ దగ్గర పడింది. దుర్గాదాస్ వెంటనే ఒక కాలును ఎత్తి కోయిల లేవకుండా ఆమె మెడమీద నొక్కిపెట్టి శ్రీదేవి వైపు చూశాడు. వాడిని, వాడి పనుల్నీ చూస్తే తనకి కంపరంగా వుంది. కానీ, లేచే ఓపికలేదు మాట్లాడేందుకు గ్రొంతు సహకరించడం లేదు. అలా వాడ్ని కోపంగా చూడ్డం తప్ప ఏం చేయలేకపోయింది. "చూడూ... ఇది నా అడ్డా.! ఇక్కడ ఏదైనా నేను చెప్పినట్టు జరగాల్సిందే... లేదంటే... వాళ్ళ జీవితం ఇలా నా కాలి క్రింద నలిగిపోద్ది....!" అన్నాడు. శ్రీదేవి వాడి కాళ్ళ క్రింద గింజుకుంటున్న కోయిల వంక జాలిగా చూసింది. ఏం మాట్లాడ్డానికి తనకి గ్రొంతు సహకరించడంలేదు...
దుర్గాదాస్ మెల్లగా తన కాలుని కోయిల మీంచి తీసేసి ఆమెతో, "వెళ్ళి ఇంకో గ్లాసులో జ్యూస్ పోసి తీసుకురా...!" అన్నాడు. కోయిల చప్పున లేచి గట్టిగట్టిగా ఊపిరి తీసుకుని తన మెడను పాముకుంటూ వెళ్ళి మరో గ్లాసులో ఆ దానిమ్మరసాన్ని పోసి వాడి దగ్గరకు తీసుకొచ్చింది.
దుర్గాదాస్ దాన్ని అందుకుని శ్రీదేవికి చూపిస్తూ, "ఇంకో ఐదు నిముషాల్లో వస్తా.... ఆలోగా ఈ గ్లాసులో వున్న జ్యూసంతా నువ్వు త్రాగేయాలి... లేదంటే, నీ బట్టలూడదీసి నా పనివాళ్ళతో నాన్-స్టాప్ గా నిన్ను దెం...చి వాళ్ళ జ్యూసులతో నిన్ను పూర్తిగా నింపేస్తాను...!" అంటూ ఆ గ్లాసును శ్రీదేవి ముందు పెట్టి కోయిలను తనతో పాటూ రమ్మని సైగ చేసి బయటకు వెళ్ళిపోయాడు.
దుర్గాదాస్ మాటలు విని శ్రీదేవికి భయంతో వళ్ళంతా వణుకుపుట్టింది. రాత్రి రాక్షసంగా వాడు తనని బలాత్కరించటం, ఇప్పుడు ఇక్కడి పరిస్థితులు చూస్తూంటే ఆమెకు దుర్గాదాస్ అన్నంత పనీ చేస్తాడనిపించింది. మెల్లగా ఒంట్లో సత్తువ కూడగట్టుకొని ముందుకు వంగి అతి కష్టమ్మీద ఆ గ్లాసునందుకొని పైకెత్తి గటగటా రెండు గుక్కలు త్రాగింది. గొంతంతా మంటగా అన్పించడంతో త్రాగటం ఆపి గ్లాసును క్రింద పెడుతూ ఓసారి గదంతా చూసింది. అనేక భంగిమల్లో రతి జరుపుతూ వున్న నగ్న చిత్రాలు, శిల్పాలు కన్పించాయి. వాటిని చూసి కంగారు పడుతూ మళ్ళా తన జ్యూస్ ని తీసుకుని పూర్తిగా త్రాగేసింది. ఇప్పుడు కాస్త ఓపిక వచ్చినట్టుంది తన ఒంట్లోకి.... తనను తాను చూసుకొంటూ తన దుస్తులు మారడం గమనించి 'ఎక్కడున్నాను నేను? అసలు వీడు నన్ను ఇక్కడికి ఎందుకు తీసుకొచ్చాడు...? ఇక్కడి నుంచి ఎలా బయటపడాలి?' అనుకుంటూ ఆలోచించసాగింది.
ఆరేడు నిముషాలు గడిచాక దుర్గాదాస్ కోయిలని వెంటబెట్టుకొని మళ్ళా ఆ గదిలోకి ప్రవేశించాడు.
లోపలికి వచ్చేముందే కోయిలతో, "దానితో నువ్వు ఏమీ మాట్లాడకూడదు... అదెక్కడికీ పోకూడదు. దానికి ఈ చోటు గురించి అస్సలు తెలీకూడదు...! దాని దగ్గర నిన్నేం చేసినా కిమ్మనకూడదు....!" అంటూ కొత్తగా మరికొన్ని ఆదేశాలు జారీచేశాడు. లోపలి కొచ్చాక శ్రీదేవి తన జ్యూస్ ని పూర్తిగా త్రాగేయడం చూసి, "హ్మ్.... గుడ్.... మొత్తానికి నీకు ఇక్కడి పద్ధతులు అర్ధమయ్యాయనే అనుకుంటున్నాను... నేను చెప్పినట్టు వినకుండా ఏమైనా తోక జాడించావో..." అంటూ కోయిల వైపు తిరిగి ఆమె చీర కొంగుని పట్టుకుని లాగాడు. అంతే, ఆమె బత్తాయి కాయల్లాంటి ఆమె రొమ్ములు నగ్నంగా శ్రీదేవికి దర్శనమిచ్చాయి. దుర్గాదాస్ కోయిల చీరను మొత్తం తొలగించి ఆమెను ప్రక్కనున్న కౌచ్ పైకి త్రోసాడు. పూర్తి నగ్నంగా వున్నా కూడా కోయిల ముఖంలో కొంచెం కూడా సిగ్గు కనపడలేదు. బొమ్మలా అలా కౌచ్ లో వెల్లకిలా పడుకుని వుంది. బాగా కండపట్టి రాకెట్‌ ఉపరితలాన్ని తలపించేలా ముందుకు పొడుచుకొచ్చిన రొమ్ములు, నవనీతం పోసినట్టుగా నున్నగా, మెత్తగా వున్న పలుచని పొట్ట, ఆడతనాన్ని దాచేసిన నల్లని దట్టమైన పూపొద ఇంకా వెనక కౌచ్ లో మెత్తగా అణిగిపోయిన ఆమె గుండ్రాని పిరుదులు... ఇలా మొత్తంగా ఓ చేయితిరిగిన శిల్పి ఎంతో శ్రమపడి అద్భుతంగా మలిచిన నల్లరాతి ప్రతిమలా మెరిసిపోతున్న కోయిల మేను సౌందర్యాన్ని చూడగానే శ్రీదేవికి చాలా సిగ్గుగా అనిపించింది. తన తలను క్రిందకు దించుకుంది. దుర్గాదాస్ వెంటనే తన పేంటు జిప్పు తెరిచి తన వేడి కడ్డీని బయటకు తీసి శ్రీదేవి వైపు తిరిగి ఆమెకు చూపిస్తూ ఊపాడు. అప్పుడే తలెత్తిన ఆమె అసహ్యంతో మళ్ళా తన తలను ప్రక్కకు తిప్పుకుంది. వాడు బిగ్గరగా నవ్వేస్తూ కోయిల పైకి లంఘించి ఆమె కాళ్ళను వెడల్పుగా చేసి సర్రున ఆమెలోకి దూసుకుపోయాడు. కోయిల చిన్నగా కెవ్వుమంది. శ్రీదేవి తలత్రిప్పి చూసింది. దుర్గాదాస్ ఆమెవైపే చూస్తూ కోయిల రొమ్ములను చేజిక్కించుకొని బలంగా పిసుకుతూ క్రింద అతని గూటంతో ఆమెను కుమ్మసాగాడు. శ్రీదేవి ఆ దృశ్యాన్ని చూడలేక ఠక్కున తన కళ్ళను గట్టిగా మూసుకుంది. దుర్గాదాస్ ఓ వూర కుక్కలా ఎగురుతూ తన అంగాన్ని లోపలికంటా దొబ్బుతూంటే కోయిల పెడుతున్న కూనిరాగాలూ, నిట్టూర్పులు వినలేక శ్రీదేవి తన చెవులను గూడ గట్టిగా మూసుకొంది.
చాలాసేపటి తర్వాత మెల్లగా తన కళ్ళను తెరచి వాళ్ళ వంక చూసింది. దుర్గాదాస్ తన పనిని పూర్తి చేసుకుని తన అంగాన్ని మళ్ళా తన ప్యాంట్ లోనకు తోసి జిప్ పెట్టేసి వెనుతిరిగి చూడకుండా బయటకు వెళ్ళిపోయాడు.
అంతసేపూ ఒక శవంలా పడివున్న కోయిల మెల్లగా లేచి క్రిందకు వంగి తన చీరను తీసుకొని తొడలమధ్యన జిగటను దానితో తుడుచుకొని నెమ్మదిగా చీరను చుట్టుకోసాగింది.
శ్రీదేవి మెల్లగా, "ఎ-ఎవరు న్-నువ్వు....? న్-నేనెక్కడున్నాను...? నన్నేం చేద్దామని ఇక్కడకు తీసుకొచ్చారు..?" అంటూ కీచుగ్రొంతుతో కోయిలను ప్రశ్నించింది. కానీ, కోయిల ఏమీ సమాధానం చెప్పకుండా శ్రీదేవి దగ్గరకు వచ్చి టేబిల్ మీద వుంచిన భోజనాన్ని ఆమె ముందు ట్రేలో వుంచి మౌనంగానే పగిలిన గాజు ముక్కలను ఏరేసి అక్కడంతా శుభ్రంగా తుడిచేసి తను కూడా ఆ గది నుండి బయటకు వెళ్ళిపోయింది. లోపల శ్రీదేవి, "ఆగు... ప్లీజ్.... వెళ్ళొద్దు.... చెప్పు... ప్లీజ్—" అని అంటున్నా వినకుండా ఆ గది తలుపును మూసి బయట నుండి గడియ పెట్టేసింది.
ఇక దుర్గాదాస్ బయట లాన్ లోకి వచ్చి సాయంత్రపు పచ్చని గాలిని పీలుస్తూ జేబులోంచి నికోటిన్ ఫిల్డ్ సిగరెట్ ని తీసి వెలిగించి ఆ పొగని ఓసారి గుండెల నిండా పీల్చుకొని గుండ్రని పొరల్లాగ వదులుతూ ఏదో గుర్తుకొచ్చినట్టుగా ఫోన్ తీసి గిరీశానికి కాల్ చేశాడు.
"ఏరా.... ఎక్కడున్నావ్...?"
"ఇంకెక్కడా... ఇంట్లోనే.... అంతా సర్దేశాను. కాస్త అలసటగా అలా వుంటే చేరబడ్డాను. అవునూ... శ్రీదేవిగారు బానే వున్నారా...?"
"నీయబ్బా....! దానికేమైందిరా... శుబ్బరంగా వుంది.... అది సర్లేగానీ... ఇప్పుడేం ఏం చేయాలో ఏమైనా ఆలోచించావా..?"
"అప్పుడే ఎలా చెప్పగలం... కాస్త ఓపిక పట్టు... పోనీ, నీకేమైనా ఐడియా వచ్చిందా...?"
"ఊహూ... నాకూ ఏం చేయాలో తోచడం లేదు... అందుకే ముందు జాగ్రత్తగా దానికి నేనంటే బాగా భయం పుట్టేలా చేస్తున్నాను. ఒకవేళ దాన్ని వదిలేసినా నా గురించి ఎవరికీ చెప్పకూడదని....."
"అవునా... ఏం చేస్తున్నావేంటి? కొంపదీసి మళ్ళా ఆమెని రేప్ చేసావా...?"
దుర్గాదాస్ పొగను 'ఉఫ్ఫ్'అని సన్నగా వూదుతూ, "అహ...హా... మళ్ళా చెయ్లేదు. అఫ్కోర్స్.... దాన్ని రంజుగా అనుభవించాలని లాగేస్తా వుందిగానీ....మ్... అలాగేం చేయలేఁ.... నేనో పెద్ద గూండాని అనేలా దానికి బిల్డప్ ఇచ్చాను. కావాలనే దాని ముందు నా పనిదాన్ని గుడ్డలూడదీసి దెం...ను. అలాగే, నేను చెప్పినట్టు వినకపోతే నా పనివాళ్ళతో దాన్ని దెం...స్తానని వార్నింగ్ కూడా ఇచ్చేశాను.... లం...కి!" అంటూ గట్టిగా నవ్వి, "నా ఫాం హౌస్ లో పనిచేసేది ఆడాళ్ళే అని తెల్దు దానికి...!" అంటూ మళ్ళీ కిచకిచా నవ్వేశాడు.
గిరీశం కూడా నవ్వి, "ఊ.... అది కాస్త పనికొచ్చేదే... కానీ, అంతకుమించి ఏం చేయకురా..."
అన్నాడు మళ్ళీ.
"ఆ.... దాన్ని యింకోసారి- హ్మ్.... సరే... దాన్నేం చేయనులేగానీ.. అక్కడ ఏమైందీ ఎప్పటికప్పుడు నాకు చెప్తూ వుండు..." అని ఫోన్ పెట్టేసి గట్టిగా ఇంకో దమ్ము లాగి సిగరెట్ ని అవతల పారేశాడు.
★★★
సుజాత అంజలికి కూడా కాఫీ తయారు చేసిచ్చి స్నానం చేయటానికి బయట పెరట్లో వున్న బాత్రూం కి వెళ్ళింది. శంకర్ తన కాఫీని త్రాగుతూ కళ్ళతో అంజలి అందాల్ని జుర్రుకుంటూన్నాడు. అతని చేయి మెల్లగా ఆమె చేతిని మీటుతుంటే అంజలికి నరాల్లో జివ్వుమంటోంది. కైపెక్కిన కళ్ళతో శంకర్ ని చూస్తూ, "ఏంటండీ శంకర్ గారూ.... మీ శ్రీమతిగారు ఎప్పుడొస్తారంటా....?" అని నవ్వుతూ అడిగింది.
శంకర్ కాఫీ కప్ ని టీపాయ్ మీద పెడుతూ, "ఏఁ... మాయావడితో మీకేం పనో...?" అన్నాడు ఎగతాళిగా.
అంజలి తన కళ్ళను త్రిప్పుతూ తలని అడ్డంగా వూపి తన క్రింద పెదవిని పళ్ళమధ్యకు తీసుకుంది. శంకర్ కొంటెగా నవ్వుతూ ఒక్కసారిగా ముందుకు వంగి ఆమె చెంపలను పట్టుకొని ఆమెను దగ్గరకి లాక్కొని ఆమె పెదాలను అందుకోబోయాడు. "హేయ్...! కా-ఫీ...ఒలికి-పోతుంది..." అంటూ అంజలి అతన్ని అడ్డుకోవడానికి ప్రయత్నించింది. "పో-నీ..." అని హస్కీగా అంటూ ఆమె పెదాలను తాకాడు. అంజలి కూడా అతని అధర స్పర్శకు మత్తుగా మూల్గింది. ఆమె కళ్ళు అరమోడ్పులైపోయాయి.
అప్పుడే, డోర్ బెల్ మ్రోగడంతో తను వులిక్కిపడి శంకర్ ని బలంగా వెనక్కి నెట్టింది. శంకర్ కూడా తుళ్ళిపడి, 'ఎవడ్రా పానకంలో పుడగ్గాడు....' అని విసుక్కుంటూ లేచి వెళ్ళి దభీమంటూ తలుపు తీసాడు. ఎదురుగా అజయ్ కనిపించడంతో, "బ్రదర్... ఏంటీ ఇలా—?" అంటూ ఆశ్చర్యంగా అన్నాడు.
అజయ్ తన చేతిలోని పేకేజీని చూపిస్తూ, "అక్కడ శ్రీదేవిగారి కోసం శారీస్ కొన్నావుగా బాసూ... ప్లేస్ లేదని నా బ్యాగ్ లో పెట్టుకోమన్నావ్.... నిన్న నీకివ్వడం మర్చిపోయా.... అందుకే—" అంటూ లోపలికి అడుగుపెట్టాడు.
"అరే... దీనికోసం నువ్వు రావాలా...! పోస్టు చేస్తే సరిపోయేదిగా....!" అంటూ అతని దగ్గరనుంచి పేకెట్ ని తీసుకున్నాడు.
"అహ—హా... కేవలం దానికోసమే కాదనుకో... మరో పని కోసం ఈ వూరు మీంచే వెళ్ళాల్సి వచ్చింది. ఎలాగూ వస్తున్నాను కదాని—" అంటూ అంజలిని చూసి, "నమస్కారం అంజలిగారూ... " అంటూ చేతులు జోడించాడు.
అంజలి లేచి నిలబడి, "నమస్తే అ..అజయ్ గారూ...!" అంది. అయితే, ఆమె ముఖంలో ఒక రకమైన ఇబ్బందిని అజయ్ గమనించాడు. ఇద్దరినీ ఓసారి మార్చిమార్చి చూసిన మరుక్షణం అదేంటో అర్ధమై శంకర్ వైపు తిరిగి, "ఓహ్.... మీరేదో ముఖ్యమైన పనిలో ఉంటే మధ్యలో వచ్చి డిస్టర్బ్ చేసినట్టున్నానేఁ...!" అన్నాడు.
శంకర్ చిన్నగా తలను పాముకుంటూ ఒక కన్ను మూసుకొని అవునన్నట్టుగా తలూపాడు. అందులోనే 'నువ్వు వెళ్తే మేము మళ్ళీ కంటిన్యూ చేసుకుంటాం' అన్న భావం కూడా ప్రస్ఫుటంగా కనిపించటంతో అజయ్ కూడా చిన్నగా తలాడిస్తూ, "సరే సరే... అయితే నేను బయల్దేరుతాను మరి...!" అంటూ శంకర్ వీపును చరుస్తూ తలుపు దగ్గరకు నడిచాడు.
అంజలి వెంటనే ఒకడుగు ముందుకు వేసి, "అజయ్ గారూ... ఇలా వచ్చి అలా వెళ్ళిపోతున్నారు.... ఒక్క కాఫీ త్రాగి వెళ్ళండి...ప్లీజ్...." అంటూ అజయ్ ని ఆపమన్నట్టుగా శంకర్ వంక చూసింది.
శంకర్ కి అది ఇష్టం లేకపోయినా అంజలి కోసం, "బ్రదరూ... పోనీ.... ఒక్క కా-ఫీ... త్రాగి వెళ్ళు...!" అంటూ 'ఒక్క కాఫీ' అన్న మాటను ఒత్తి పలుకుతూ అజయ్ చెయ్యి పట్టుకుని ఆపాడు. అజయ్ ఓ రెండుమూడుసార్లు వాళ్ళచేత బ్రతిమాలించుకొని చివరకు వచ్చి సోఫాలో కూర్చున్నాడు. అంజలి కాఫీ చేయటానికి వంటగదిలోకి వెళ్ళింది.
శంకర్ కూడా వచ్చి అజయ్ ప్రక్కన కూర్చున్నాడు. అతనికి ఏం మాట్లాడాలో తెలియటం లేదు. ఒక మూడ్ లోకి వెళ్ళాక వెంటనే మరో మూడ్ కి రావటం కొన్నిసార్లు అంత ఈజీ కాదు. సరిగ్గా ఓ రెండు క్షణాల సుదీర్ఘమైన నిశ్శబ్దం తర్వాత అజయ్, "బ్రదరూ... నీ ఫోన్ అనుకుంటా... రింగవుతున్నట్టుంది..." అన్నాడు. శంకర్ బుర్రలో ఏదో జోరీగ దూరి షికార్లు చేస్తున్నట్టుగా అనిపించడంతో అతను ఆ శబ్దాన్ని వినలేదు. వెంటనే తన జేబులను తడుముతూ తన ఫోన్ ని తీసి చూసుకొని, "లేదే... ఆ సౌండు నా ఫోన్లోంచి కాదు..." అన్నాడు.
"మరి ఆ సౌండ్ ఎక్కడినుంచి వస్తోంది..?" అన్నాడు అజయ్.
శంకర్ మెల్లగా సోఫాలోంచి లేచి ఆ శబ్దాన్ని అనుసరిస్తూ వెళ్ళాడు. ఆ శబ్దం తన గదిలోంచే వస్తుండటంతో వెళ్ళి ఆ గది తలుపు తెరిచాడు. ఫోన్ రింగింగ్ సౌండు ఇంకాస్త ఎక్కువగా వినిపించిందతనికి. ఒక్క క్షణం అక్కడే నిలబడి, "ఇది శ్రీదేవి ఫోన్ రింగ్ టోన్.... ఇక్కడి నుంచి వస్తుందేంటీ...?" అని అజయ్ తో అని లోపలికి వెళ్ళి మంచం క్రింద పడివున్న ఫోన్ ని తీసుకుని చూశాడు.
"Amma calling....' అని అందులో పేరు చూసి, 'కంగారులో ఫోన్ తీసుకెళ్ళటం మర్చిపోయింది కాబోలు...!' అనుకుంటూ కాల్ ఎత్తి చెవి దగ్గర పెట్టుకుని, "హలో...-" అనేంతలో ఆ ఫోన్ కట్టయిపోయింది.
"హుఫ్.... కాల్ కట్ అయిపోయింది..." అంటూ ఓసారి అజయ్ ని చూసి ఓసారి ఫోన్ కాల్ లిస్ట్ లోకెళ్ళి చూశాడు. మొత్తం ముప్పయి నాలుగు మిస్సడ్ కాల్స్ వున్నాయి 'అమ్మ' అన్న పేరుతో....
అప్రయత్నంగా ఆ నంబర్ కి డయల్ చేశాడు.
"హలో... పాపా...—" అంటూ ఒక పెద్దావిడ గొంతు వినిపించింది.
"ఆ.... అత్తగారూ...?" అన్నాడు శంకర్ తన అత్తగారి గ్రొంతును సరిగ్గా గుర్తుపట్టలేక...
"హా... అల్లుడుగారూ.... మీరా... మా పాప ఎలా వుంది...?"
శంకర్ అయోమయంగా, "అదేంటత్తయ్యా... తను మ-మీదగ్గరకే వచ్చిందిగా—"
"నాదగ్గరకా....? తనెప్పుడొచ్చిందీ...? నేను వారం రోజుల క్రితం తీర్ధయాత్రలకు వెళ్ళి నిన్న సాయంత్రమే ఇంటికి వచ్చానే—"
"ఏంటీ....? కానీ.... మూడ్రోజుల క్రితమేగా మీ దగ్గరనుంచి ఫోన్ వచ్చి తను మీ వూరికి బయలుదేరింది...."
అవతల నుంచి కంగారుగా, "అయ్యో.... ఏం మాట్లాడుతున్నారు అల్లుడుగారూ....! తనని నేనసలు పిలవనేలేదే...!"
అది వినగానే శంకర్ కి తల తిరిగినట్టయింది. దబ్బుమని మంచంమీద కూర్చుండిపోయాడు.
"ఏమైంది బెదరూ....?!" అజయ్ అడిగాడు. శంకర్ బదులివ్వలేదు. అతని చేతిలో వున్న ఫోన్ లోంచి, "—...అల్లుడుగారూ.... అల్లుడుగారూ.... హలో....హలో...—" అని మాటలు వినిపిస్తున్నాయి. దాన్నీ అతడు పట్టించుకోలేదు. తన ఆలోచనల్లో తాను మునిగిపోయాడు... 'అంతకుముందు చాలాసార్లు శ్రీదేవి ఇలా అమ్మ తనని పిలుస్తోందని చెప్పి మూడు నాల్గు రోజులకు వెళ్ళి వచ్చేది. ఒకసారి ఫోన్ లో, "నువ్వు మాటిమాటికి ఫోన్ చెయ్యకు.... నేనే వీలు చూసుకొని ఫోన్ చేస్తాను..!" అని తను అనడం కూడా విన్నాడు. అడిగితే, "అమ్మ.... ఫోన్ చేసింది. నాకు ఫోన్ లో ఆఫర్ వుంది కదాని తనకు చేయవద్దని నేనే చేస్తానని తనకి చెప్పాను," అని చెప్పింది. అప్పుడు తనకేమీ అనిపించలేదు... కానీ, ఇప్పుడదంతా ఆలోచిస్తుంటే బుర్రంతా పిచ్చెక్కిపోతోంది.'
అజయ్ శంకర్ భుజమ్మీద చెయ్యేసి ఊపుతూ, "బెదరూ.... ఏం జరిగింది...?" అన్నాడు మళ్ళీ. అంజలి కూడా లోపలికి వచ్చి శంకర్ వైపు ఆందోళనగా చూస్తోంది. అయితే, తలెత్తి వాళ్ళిద్దరి వైపూ చూడ్డానికి కూడా శంకర్ కి ఏదోలా వుంది. 'శ్రీదేవి.... అహ్—' తన మనసులో కూడా అలా అనుకోవటానికి అతనికి చాలా కష్టంగా వుంది.
మళ్ళా ఏదో గుర్తొచ్చి చేతిలో వున్న ఫోన్ వైపు చూశాడు. తన అత్తగారి కాల్ అప్పటికే కట్టయిపోయింది. రీసెంట్ హిస్టరీని ఓపెన్ చేసి మూడ్రోజుల క్రింద వచ్చిన కాల్స్ అన్నీ చూశాడు. ఒక నెంబరు దగ్గర అతడు ఆగిపోయాడు. దాని టైం చూసి మెల్లగా డయల్ బటన్ ప్రెస్ చేసి చెవి దగ్గర పెట్టుకున్నాడు.
'మీరు ప్రయత్నిస్తున్న వినియోగదారుడు స్విచ్చాఫ్ చేసియున్నారు... దయచేసి—' అని మెసేజీ వస్తూండటంతో విసురుగా ఫోన్ ని చెవి దగ్గర నుంచి తీసేసాడు. అతని ముఖంలోని కలవరం స్పష్టంగా కన్పిస్తుంది.
అంజలి నెమ్మదిగా శంకర్ దగ్గరకు వెళ్ళి అతని భుజమ్మీద చెయ్యేస్తూ, "ఎ-ఏమైంది శంకర్...?" అంది.
"నేను కూడా ఇందాకటినుంచి అదే తెలుసుకోవాలని దొబ్బించుకుంటున్నా నిక్కడ....!" అంటూ తన అసహనాన్ని కాస్త గట్టిగా వ్యక్తం చేశాడు అజయ్. అంజలి అజయ్ ని ఆశ్చర్యంగా చూసింది.
శంకర్ ఓసారి తలెత్తి అజయ్ ని చూశాడు. అతని కళ్ళు ఎర్రబడి వుండటం అజయ్ కి కనపడింది.
"సారీ.. అజయ్... న్నేనేదో ఆలోచనల్లో వుండి—" అని శంకర్ అంటుండగా అతన్ని మధ్యలోనే ఆపేస్తూ, "అదంతా తర్వాత.... ముందు ఏం జరిగిందో చెప్పు..!" అన్నాడు అజయ్ అదే తీవ్ర స్వరంలో.
"శ్రీదేవి... తన తల్లి దగ్గరకు వెళ్తున్నానని నాతో అబద్ధం చెప్పి ఎక్కడికో వెళ్ళిపోయింది. ఆరోజున తనకు వచ్చిన ఫోన్ నెంబర్ ఇది... కచ్చితంగా తను ఇప్పుడు ఈ నెంబర్ గాడి దగ్గరే వుండుంటుంది. నేను ఈ నెంబర్ కి ఇప్పుడే ట్రై చేశాను. కానీ, స్విచ్చాఫ్ అని వస్తోంది...!" అంటూ ఆ ఫోన్ ని తన ప్రక్కనే మంచమ్మీద పడేశాడు.
అజయ్ శంకర్ భుజాన్ని అదిమి పట్టుకొని, "ఓహ్.... సారీ బ్రో...! విషయం తెలీక అనవసరంగా నీమీద ఆరిచేసాను. ఏది... ఆ ఫోన్ నెంబర్... నేను కనుక్కుంటాను... ఎవరిదో...!" అంటూ శంకర్ పక్కన వున్న ఫోన్ ని తీసుకున్నాడు.
"ఇంతకీ శ్రీదేవి ఎక్కడికి వెళ్ళుంటుంది?" అంది అంజలి శంకర్ తో.
"అదే నాకూ అర్ధం కావడంలేదు...!" అంటూ తలపట్టుకున్నాడు శంకర్.
అప్పుడే శ్రీదేవి వాళ్ళ అమ్మ ఫోన్ చేసింది శంకర్ ఫోన్ కి. శంకర్ ఫోన్ ఎత్తగానే,
"బాబూ.... నా పాపకి ఏమైంది...? నాకు చాలా కంగారుగా వుంది... నా పాప—" అని అంటుండగా శంకర్ కోపంతో వూగిపోతూ, "మీ 'పాప' మీ దగ్గరకు వెళ్తున్నానని నాకు అబద్దం చెప్పి వెళ్ళి ఇప్పటికి మూడ్రోజులైంది. తను నన్ను నమ్మించడానికి మీరని చెప్పి వేరే ఎవరితోనో మాట్లాడించింది కూడా...! అలాంటి మీ పాపకి ఏమయిందోనని మీకు కంగారుగా... బెంగగా వుందా...? తను ఎక్కడకు పోయిందో....? 'ఎవడి' దగ్గరకు....పోయిందో...? ఎందుకు పోయిందో...? తిరిగొచ్చే వుద్దేశ్యం వుందో లేదో...? అన్నీ పూర్తిగా కనుక్కొని మీకు మళ్లీ ఫోన్ చేసి చెప్తాన్లేండీ...! మీ 'పాపని' కట్టుకున్న పాపానికి నాకది తప్పదుగా....!" అని అరుస్తూ విసురుగా ఫోన్ ని కట్ చేశాడు.
సరిగ్గా ఆ సమయంలోనే సుజాత ఆ గదిలోకి అడుగుపెట్టి, "అమ్మా... సార్.... ఈ డ్రెస్ చూడండి.... బాత్రూంలో నానబెట్టి వుంది," అంది.
శంకర్ ఆ డ్రెస్సును చూడగానే గుర్తుపట్టాడు. అది శ్రీదేవి అక్కణ్ణించి ప్రయాణమయ్యినప్పుడు వేసుకున్న డ్రెస్సు. అంతేకాదు, శ్రీదేవి కోసం తను ఎంతో ఇష్టపడి కొన్న డ్రస్సు అది.
ఆ రాత్రి ఊరునుంచి తిరిగొచ్చాక శ్రీదేవి ఆ డ్రస్సుని ఉతకడానికని బాత్రూమ్ కి తీసుకుపోయి అక్కడి బకెట్లో నానబెట్టి వుంచింది. అయితే, తను తిరిగి ఆ బాత్రూంకి వెళ్ళలేదు (ఎందుకో మనందరికీ తెలుసు!). నిన్న రాత్రి దాన్ని ఎవరూ గమనించలేదుగానీ, ఇవ్వాళ సుజాత స్నానం చేస్తూండగా మరో బకెట్ లో తేలుతున్న ఈ బట్టల్ని చూసి కాస్త అనుమానం వచ్చి వాటిని తీసుకొచ్చి చూపించింది.
'ఈ డ్రెస్ ఇక్కడ వుందంటే.... శ్రీదేవి తిరిగొచ్చిందా....? తిరిగొస్తే... మళ్ళా ఎక్కడికి పోయింది...?' అనుకుంటూ అజయ్ తో అదే మాట అన్నాడు.
అదంతా వింటుంటే అజయ్ కి బుర్రంతా వేడెక్కిపోయింది. వెంటనే జేబులోంచి గోల్డ్ ఫ్లేక్ సిగరెట్ ప్యాకెట్ ని తీసి ఒక సిగరెట్ ని నోటికందించి లైటర్ తో వెలిగించాడు. మరో జేబులోంచి తన ఫోన్ ని తీసి తన స్టేషన్ కి కాల్ చేసాడు. "హా... పాణి.... ఓ నెంబర్ చెప్తా, నోట్ చేసుకో... అదెవరిదో తెలుసుకొని అడ్రస్సు కనుక్కో... వెంటనే నాకు చెప్పు...." అంటూ ఆ ఫోన్ నెంబర్ ని ఇచ్చాడు. తర్వాత ఫోన్ ని మళ్ళా జేబులో పెట్టేస్తూ శంకర్ తో, "అది నిజంగా శ్రీదేవిగారి డ్రెస్సేనా...?" అని అడిగాడు.
"అవును... అది శ్రీదేవిదే...!"
"ఆమెకున్న అన్ని డ్రెస్సులనూ నువ్వు ఇలాగే గుర్తుపట్టగలవా...?" అంటూ గుప్పుమని పొగను వదులుతూ అడిగాడు. అంజలి ఆ పొగని భరించలేక తన కళ్ళు చిట్లిస్తూ ముఖాన్ని త్రిప్పుకుంది.
"ఏఁ... ఎందుకు—?" అంటూ విసుగ్గా అడిగాడు శంకర్.
"రేయ్...అలా మొ...లా మొహం పెట్టకుండా నేను అడిగిందానికి తిన్నగా సమాధానం చెప్పు... తిరిగి నన్ను కొషనింగ్ చెయ్యకు....!" అన్నాడు అజయ్ మళ్ళీ తన గొంతును పెంచుతూ... తనిప్పుడు ఇన్వెష్టిగేటివ్ మూడ్ లోకి మారిపోయాడు. 'ఇన్సపెక్టర్ టఫ్' ఈజ్ ఆన్ డ్యూటీ...
అజయ్ అలా తమ ముందు బూతు మాట మాట్లాడేసరికి అంజలి, సుజాత లు అవాక్కయి చిరాగ్గా అతని వంక చూశారు. అయితే, 'మిష్టర్ టఫ్' అదేమీ పట్టించుకోకుండా శంకర్ నే తీక్షణంగా చూడసాగాడు.
దాంతో, శంకర్ కూడా కాస్త తడబడుతూ, "ల్లేదు... అన్నీ గుర్తు పట్టలేను. ఈ డ్రెస్.... నా ఫెవరెట్... నిజానికి, దీన్ని నేనే కొన్నాను.... త్-తనకోసం... అందుకే—" అంటుండగా
"నీకెవరిమీదైనా అనుమానం వుందా...?" అనడిగాడు అజయ్.
"ఆ ఫోన్ చేసినవాళ్ళ మీద తప్ప... ఇంక ఎవ్వరిపైనా... లేదు...!"
అజయ్ ఆలోచిస్తూనే మరో దమ్ము లాగి వదులుతూ చప్పున అంజలి వైపు చూసి, "అన్నట్టూ...గిరీశంగారు కనపడలేదు... ఎక్కడున్నారు?" అని అడిగాడు సడెన్ గా.
"ఆయన... ఏదో డీల్ వుందని.... ఇవ్వాళ పొద్దున్నే హైద్రాబాద్ కు వెళ్ళారు... రావటానికి కనీసం రెండుమూడు రోజులు పడుతుందనన్నారు..."
ఓ క్షణం ఆగి ఇలా అడిగాడు. "అది ఏఁ డీలో మీతో ఏమైనా చెప్పారా....?"
వెంటనే, శంకర్ మంచం మీద నుంచి లేచి, "అజయ్... నా పెళ్ళాం ఎవడి దగ్గరకో వెళ్ళడానికీ గిరీశంగారి డీల్ కి సంబంధం ఏముందీ....?" అన్నాడు చిరాగ్గా.
"శంకర్...! నీకు తెలీదు... పో'లీస్ ఇన్వెస్టిగేషన్ అంటే ఇలానే వుంటుంది. ఒక కేసును పరిష్కరించడానికి అనేక కోణాల్లో దర్యాప్తు చేస్తుంటాం. అన్నిటినీ పరిగణనలోకి తీసుకుంటాం. అందరినీ విచారిస్తాం. ఈ మేటర్ తేలేదాక ప్రతి ఒక్కరిపై నా దృష్టి వుంటుంది. శ్రీదేవిగారు ఎమైయ్యారో తెలిసేదాకా ఎవ్వరినీ వదిలేది లేదు. అవసరమైతే, నిన్ను కూడా విచారిస్తాను—"
"న్-నన్ను....— నేనేం చేసానని—?"
"బ్రదరూ.... ఒక విషయం చెప్పు. ఈ టూర్ కి వెళ్ళే ముందు రాత్రి నువ్వు ఓ కొత్త సిమ్ తీసుకున్నావ్... అంత అర్జంటుగా నువ్వు సిమ్ కార్డును మార్చాల్సిన అవసరం ఏమొచ్చింది? ఇక్కడ చూడు...ఈ మూడ్రోజుల్లో శ్రీదేవిగారి ఫోన్లోంచి సుమారు అరవై కాల్స్.. నీ నెంబర్ కు చేసినట్టుగా వుంది...! తను వూరెళ్ళిందని తెలిసి తను అక్కడకి చేరిందా లేదా... ఏంటీ అన్నదాని కోసమైనా నువ్వు తనకు ఫోన్ చేయలేదు. ఇక్కడ ఒక్క కాల్ నువ్వు చేసినట్టుగా లేదు. కనీసం, తీసుకున్న ఆ కొత్త నెంబర్ తో కూడా నువ్వు శ్రీదేవిగారికి ఫోన్ కి చేయలేదు....? ఏఁ....?"
అజయ్ అడిగింది విని శంకర్ మొహం ఎర్రబడింది. బదులివ్వటానికి అతనికి ఠక్కున ఏమీ తోచలేదు. తల దించుకుని నేలచూపులు చూడసాగాడు.
అజయ్ కొనసాగిస్తూ, "శంకర్.... నువ్వు కూడా శ్రీదేవిగారిని కావాలనే ఎవాయిడ్ చేశావ్. అలా ఎందుకు చేశావో నీకూ నాకూ తెలియంది కాదు," అంటూ ఓసారి అంజలి వంక చూశాడు. అంజలి కాస్త ఇబ్బందిగా మొహం పెట్టింది.
"సరే.... ఇక గిరీశంగారి గురించి ఎందుకు అడుడుతున్నానంటే.... శ్రీదేవిగారు ఇక్కడకు తిరిగొచ్చినట్టు మనకు ఈ డ్రెస్సును బట్టీ తెలుస్తోంది. ఒకవేళ తను వచ్చినప్పుడు గిరీశంగారు ఇంటిలోనే వున్నారేమోనని నా సందేహం. అంతేగానీ, ఆయనేదో చేశారని నేనడం లేదు," అని అంజలితో, "మీరోసారి గిరీశంగారికి ఫోన్ చేసి ఈ విషయాన్ని గురించి ఏదో క్యాజువల్ గా మాట్లాడుతున్నట్లు అడగండి," అనేసి మరలా శంకర్ వైపు తిరిగి, "ఇకపై మనం ప్రొసీడ్ అవ్వాలంటే, ముందు ఈ నెంబర్ ఎవరిదో తెలియాలి. దాన్ని బట్టే మనం ఏదైనా చేయగలం," అంటూ తన వాచ్ లో టైంని చూసి, "నేనిప్పుడు వెళ్తున్నాను. ఒక చిన్న పనుంది. అది చూసుకొని మళ్ళా మధ్యాహ్నం కల్లా మిమ్మల్ని కలవటానికి ట్రై చేస్తాను. ఉంటాను మరి," అని ఓసారి అందరివైపు చూసి ఆ రూంలోంచి చకచకా బయటకు నడిచాడు.
★★★
తర్వాత అంజలి తన గదిలోకి వెళ్ళి తలుపు గడియపెట్టి అజయ్ చెప్పినట్టుగా గిరీశానికి ఫోన్ చేసింది.
"హలో... ఏఁవండీ...!"
"ఆ... అంజలీ...! ఏంటీ... ఫోన్ చేశావ్?" అన్నాడు గిరీశం.
అతనిప్పుడు ధ్యవళేశ్వరంలోని దుర్గాదాస్ ఆఫీస్ గెస్ట్ రూంలో పడుకుని వున్నాడు. అంజలి ఎందుకు ఫోన్ చేసిందా అని అతనికి గుండెల్లో గుబులు మొదలైంది.
అంజలి మామూలుగా అడిగినట్లు, "ఎక్కడున్నారండీ...?" అని అడిగింది. ఆమె ఎంత వద్దనుకున్నా ఆమె గ్రొంతు సన్నగా కంపించింది. గిరీశం అది గమనించకపోలేదు.
"ఆ... పొద్దున్న చెప్పాగా... డీల్ పనిమీద హైద్రాబాద్ వెళ్తున్నాను.... అని.... దారిలో వున్నాను..."
"ఏఁండీ... మ్... శ్రీదేవి గానీ మీరు ఇక్కడున్నప్పుడు ఇంటికి వచ్చిందా...? అదే... మేం టూర్ వెళ్ళాకా—"
శ్రీదేవి పేరు వినపడగానే గిరీశానికి వెన్నులో వణుకుపుట్టింది. వెంటనే నుదురంతా చెమట పట్టేసింది. తడబడుతూ, "ల్...లేదే.... ఆ....అయినా... స్..శ్రీదేవిగారు పుట్టింటికి వ్-వ్వెళ్ళారని నువ్వే చెప్పావు-గా....!" అన్నాడు.
ఒకవేళ వింటోంది అజయ్ అయితే ఈపాటికే గిరీశానికి సీన్ సితారయిపోయుండేది. కానీ, అంజలి ఆతని తడబాటుపై పెద్దగా శ్రద్ధ పెట్టలేదు.
"అదే మాకూ అర్ధం కావటంలేదండీ.... శ్రీదేవి తన అమ్మగారి ఇంటికి వెళ్తున్నానని చెప్పి వెళ్ళింది, కానీ—ఇందాకనే తన ఫోన్ ఇంకా తను ఇక్కణ్ణుంచి వెళ్ళినప్పుడు వేసుకున్న డ్రెస్సు దొరికాయ్... ఇంకా—" అని అంజలి చెప్తూండగా గిరీశం పెద్దగా—
"హా..రి... దేవుడా....!" అని అంటూ తన గుండెలమీద చెయ్యేసుకున్నాడు.
"ఏమైందండీ.? మీకేమైనా తెలుసా..?" అంది అంజలి కంగారుగా...
"ఛ...ఛ.... ఛా...న్..నాకేం తెల్సూ...నా... బొంద....!" అంటూ కప్పిపుచ్చడానికి అన్నట్టుగా అన్నాడు గిరీశం వెంటనే.
"మరి అంత గట్టిగా అరిచారెందుకు...?" అంది అంజలి కాస్త అనుమానంగా.
"హ్... నువ్వు చెప్పింది నాకు— చాలా ఆ...ఆ..శ్చ..ర్యానికి గురిచేసిందిలే...! అవుతే, శ్రీదేవిగారు వాళ్ళమ్మగారింటి నుంచి తిరిగొచ్చి... మళ్ళీ వెళ్ళారా?" అన్నాడు గిరీశం. అతని గుండె డప్పు మాదిరి 'డమడమ' కొట్టుకుంటోంది.
"లేదండీ.... శ్రీదేవి అసలు తన అమ్మగారింటికి వెళ్ళనే లేదంట..?" అంటూ అసలు విషయాన్ని వెల్లడించింది.
"ఏంటీ...?" అన్నాడు గిరీశం వెంటనే... అతని చెయ్యి ఇంకా ఛాతీకి గట్టిగా అదిమిపెట్టి వుంది.
"శ్రీదేవిని వాళ్ళమ్మగారు అస్సలు పిలవనే లేదంటా... ఇందాకనే శంకర్ తన అత్తగారికి ఫోన్ చేస్తే ఆ విషయం తెలిసింది. మరి తను మాకు అబద్ధం చెప్పి ఎక్కడికి వెళ్ళిందో, ఏమిటో తెలీడం లేదు. అలాగే, ఇంటికి తిరిగి వచ్చి మళ్ళీ ఎటు పోయిందో కూడ అర్ధంకావటం లేదు...!"
అంతసేపూ ఏం వినాల్సి వస్తుందా అని ఊపిరి బిగపట్టి వింటున్న గిరీశం అంజలి చెప్పింది విని కాస్త రిలీఫ్ గా ఫీలయ్యాడు. ఈ రెండ్రోజులలో మొదటిసారి అతని మొహంలో సంతోషం తొణికిసలాడింది. ఓసారి గుండెలనిండా గాలిని పీల్చుకున్నాడు. ఒత్తిడంతా రివ్వున ఎగిరిపోయినట్టనిపించింది. ఆ తర్వాత అంజలితో, "అవునా....? శ్రీదేవి నిజంగా అలాంటిది అనుకోలేదే...! నేను— అదే... తను మళ్ళా ఇంటికి రావటం చూళ్ళేదు...! ఐనా.... నేను పొరుగూరిలోని పని ముగించుకుని.... మీరొచ్చేముందే ఇంటికొచ్చాను. తను అంతకుముందేమైనా వచ్చి మళ్ళా వెళ్ళిపోయిందేమో! ఆవిడగారి దగ్గరా ఇంటి మారుతాళం వుండి వుంటుందిగా....!" అన్నాడు.
"మ్.... సరేనండీ... దీని గురించి కనుక్కుందామనే ఫోన్ చేశాను. ఇక వుంటాను. హైద్రాబాద్ చేరాక ఫోన్ చేయండి...!"
"ఆ... అలాగే!" అంటూ ఫోన్ కట్చేసి ఒక్కసారి లేచి ఎగిరి గెంతేశాడు గిరీశం.
'అమ్మ శ్రీదేవీ...! నువ్వేదో పెద్ద పతివ్రతవి అనుకున్నాను.... నువ్వు కూడా లం...నే! మొగుడికి అబద్దం చెప్పి ఎవడితోనో కులకటానికి వెళ్లొచ్చావా!!! ఛ.... అనవసరంగా నీవల్ల ఇంతసేపూ ఇంత టెన్షను పడ్డాను కదే...!' అని అనుకుంటూ వెంటనే దుర్గాదాస్ కి ఫోన్ చేశాడు.
![Sangeeta Ki Kahani [Completed]](https://eroticaphd.com//data/assets/xa_ams_cat_images/Hindi.JPG)
