Romance గర్ల్స్ హై స్కూ'ల్

"హలో.... దుర్గా...—"

అక్కడ దుర్గాదాస్ గిరీశాన్ని దగ్గరకే బయల్దేరాడు.

"ఆ.... ఇంకో అరగంటలో అక్కడుంటార్రా—" అనేసి ఫోన్ కట్ చేయబోతూండగా గిరీశం వెంటనే, "అది కాద్రా దుర్గా... ఆ శ్రీదేవి గురించి ఓ కొత్త మేటర్ తెల్సింది. దానిది మనం అనుకున్నంత గొప్ప కేరక్టరేమీ కాదురా..!" అనడం వాడి చెవిన పడింది. 'కీచు'మనే శబ్ధంతో తన కారుని ఆపి, "ఏంట్రా అంటున్నావ్..?" అని అడిగాడు.

"దుర్గా... ఆ శ్రీదేవి, తన తల్లి దగ్గరకు వెళ్తున్నానని దాని మొగుడికి అబద్ధం చెప్పి ఎవడి దగ్గరకో పోయి వచ్చిందట్రా.... ఇప్పుడే, అంజలి ఫోన్ చేసి చెప్పింది. ఇంక దాన్ని వదిలేసినా ఏం ఫర్వాలేదు. అదే తప్పు చేసిందీ... వాళ్ళాయనకు మన గురించి ఇంకేం చెప్పుద్దీ...?"

అది విని దుర్గాదాస్ కూడా రిలాక్సయ్యాడు. "దానమ్మా పూ...ని దెం...! లం.. ఏం కట్టింగులిచ్చిందిరా ఆరోజు...!" అంటూ ఫెళ్ళుమని నవ్వి, "అయితే... దాన్ని మరోసారి బాగా ఏస్కొని వదిలేయాలిరా...!" అన్నాడు.

గిరీశం కూడా నవ్వేస్తూ, "ఏస్కోరా, దుర్గా... ఏస్కో... నీ యిష్టం ఇంక... మళ్ళీ దాన్ని రేప్ చేస్కో.... కావాలంటే...!" అన్నాడు.

దానికి దుర్గాదాస్ చిన్నగా సకిలిస్తూ, "అది లం...ని తెలిశాక మళ్ళా రేప్ లూ, ఎల్లుండులూ ఏంటిరా...? దాన్నెలా డీల్ చేయాలో అది నేను చూస్కుంటాన్లేగానీ... నువ్వూ ఫామ్ హౌస్ కి వచ్చేయ్. ఇద్దరం కల్సి దాన్ని ముందూ యెనకా దున్నేద్దాం!" అని అన్నాడు.

గిరీశానికీ ఓక్షణం వెళ్ళాలని మనసులో అనిపించినా దుర్గాదాస్ తో, "లేద్రా దుర్గా... ఈ టెన్షన్ వదిలింది చాలు. గుండెల మీంచి కుంపటి తీసినట్టుగా ఎంతో హాయిగా వుందిప్పుడు. దాన్ని నువ్వే ఎంజాయ్ చేస్కో... నేను ఇంటికి బయల్దేరుతాను!" అనేసి వెంటనే ఫోన్ కట్చేశాడు.

దుర్గాదాస్ తన బండిని మళ్ళీ ఫాం హౌస్ వైపు త్రిప్పాడు.

★★★

అజయ్ శంకర్ దగ్గర నుంచి బయల్దేరి ఆ ఊరి పొలిమేర్లలో అడుగుపెట్టగానే అతని ఫోన్ రింగయింది. తన జీప్ ని ఓ ప్రక్కన ఆపి, ఫోన్ ఎత్తాడు.

"హా.... పాణి... చెప్పు... ఏమైనా తెల్సిందా...?"

"ఎస్ సార్... ఆ ఫోన్ నెంబర్ లంక శ్రీనివాస్ అనే వ్యక్తి పేరు మీద రిజిష్టర్ అయి వుంది సార్.... అతను రాజమండ్రిలో మంగళవారపేటలో ఓ ఎస్.టి.డి బూత్ నడుపుతున్నాడు..."

"ఎస్.టి.డీ. యా...? అంటే ఈ నెంబర్—"

"ఎస్ సార్....! ఇతను ల్యాండ్ లైన్స్ నే కాకుండా సెల్ ఫోన్ ని కూడా కస్టమర్స్‌ కి ఇస్తున్నాడు సార్!"

"ఓహో... అయితే, ఆ కాల్ విషయం తెలీలేదా...—?"

"ఆ విషయమై మన అప్పారావ్ ని అతని దగ్గరకు పంపించాను సార్. తనని ముందు అడిగినప్పుడు గుర్తులేదన్నాడంటగానీ ఆ తర్వాత గట్టిగా అడిగితే చెప్పాడట. ఆ రోజున తను ఏదో పనుండి త్వరగా కొట్టు కట్టేద్దాం అనుకుని అన్నీ సర్దేశాక ఎవరో ఒకతను ఒక ఆడమనిషి కలిసి బండి మీద వచ్చారనీ, ఆమె మాత్రమే ఫోన్ లో మాట్లాడిందనీ చెప్పాడు సార్...!"

"వాళ్ళెవరో ఏంటో వాడికి తెలుసా...?"

"తెలీదంట సార్.... ఇంతకుముందుగానీ, ఆ తర్వాతగానీ తను వాళ్ళను చూళ్ళేదంట సార్...!"

"నీకేమనిపిస్తోంది..?"

"నాకైతే.... అతను నిజమే చెప్తున్నాడనిపిస్తుంది సార్...."

"హ్మ్... సరే, పాణి... నేను నీకు.... తర్వాత కాల్ చేస్తాను."

"ఓకే సార్!"

అజయ్ ఫోన్ ని కట్చేసి తన ప్రక్కనున్న సీట్ లో పడేసి సిగరెట్ తీసి వెలిగించుకుంటూ 'ఆ నెంబర్ ఎవరిదో తెలిస్తే దాని ద్వారా ఏదైనా లీడ్ దొరుతుందని అనుకున్నా... కానీ, అలా ఏమీ జరగలేదు. ఇప్పుడేం చేయాలి...?' అని అనుకుంటూ జీప్ ని మళ్ళా స్టార్ట్ చేశాడు.

★★★

దుర్గాదాస్ ఫాంహౌస్ చేరుకుని బంగళాలోకి వెళ్ళాడు. కోయిలని పిలిచి, "అదేం చేస్తోంది?" అని శ్రీదేవిని గురించి అడిగాడు.

"అమ్మగోరు వన్నం తినేసి నిద్దరోయింది సారూ..." అని కోయిల చెప్పింది. "సరే... లేచాక వచ్చి చెప్పు," అనేసి తన గది వైపు పోతున్నవాడల్లా మధ్యలో ఆగి కోయిలవైపు తిరిగి, "పద... దాని గదికే పోదాం," అంటూ కోయిలను వెంటబెట్టుకొని శ్రీదేవి గది వైపు నడిచాడు.

గదిలోకి ప్రవేశించి మంచం మధ్యలో ఓ ప్రక్కకు తిరిగి పడుకున్న శ్రీదేవిని చూస్తూ పోయి కౌచ్ మీద కూర్చుని అక్కడే టీపాయ్ క్రిందున్న విస్కీ బాటిల్ ని తీసి కోయిల చేత పెగ్ ఫిక్స్ చేయించాడు. మెల్లగా సిప్ చేస్తూ శ్రీదేవిని చూడసాగాడు. తర్వాత కోయిల చెయ్యి పట్టుకొని తన ప్రక్కన కూచోబెట్టుకుంటూ ఆమె అందాలను మధ్యమధ్యలో నంజుకు తింటున్నాడు. గోళ్ళతో గాటుపడేలా ఆమె నడుమును గిల్లుతూ, ఆమె పెదాలను నిర్దాక్షిణ్యంగా కొరుకుతూ, పైట చాటున దాగున్న గున్న మామిడి పళ్ళను పట్టుకుని ముచ్చికల్ని కసిగా నలుపుతున్నాడు. కోయిల నొప్పితో 'ఇస్... ఇస్...' అని వగరుస్తూ మెలికలు తిరగడం తప్ప ఏం చెయ్యలేకపోయింది.

అలా ఆమె శరీరంతో ఆడుకుంటూ మరో నాలుగైదు పెగ్గులు గుటకాయించాక వానికి మైకం సర్రున తలకెక్కింది. ఫేంటులోని వాడి అంగం బాగా గట్టి పడింది. కళ్ళలో ఎర్ర జీరాలు ఏర్పడ్డాయి. నెమ్మదిగా వాడి దృష్టి శ్రీదేవి వైపు పోయింది. ఆమె ఇంకా నిద్రపోతూనే వుంది. తన చేతిలో వున్న గ్లాసును అలానే పట్టుకుని కౌచ్ లోంచి మెల్లగా లేచి ఆమె దగ్గరకు నడిచాడు. మంచమ్మీద ఆమెకు అతి సమీపంలో కూర్చుని మందారంలా విరిసిన ఆమె ముఖాన్ని రెప్పవాల్చకుండా గమనించాడు. ఆరోజు వాడు చాచి కొట్టినప్పుడు ఆమె బుగ్గ మీద ఏర్పడిన ముద్ర కాస్త తగ్గినా ఇంకా ఎర్రగా కంది వున్నది. కోయిల కట్టిన ఊదారంగు చీరలో ఆమె సొబగులు బాగా కనిపిస్తున్నాయి. ఆరోజున శ్రీదేవి చనిపోయిందనుకుని గదిలోంచి తనని కారు డిక్కీలోకి తెచ్చేటప్పుడు అక్కడే వున్న ఆమె బ్యాగును కూడా వెంట తీసుకుని వచ్చాడు. 'ఈ చీరని ఆ బ్యాగ్ లోంచే తీసి కట్టి వుంటాది కోయిల' అనుకున్నాడు. పొట్ట దగ్గర చీర ప్రక్కకు పోవడంతో మధ్యలో సుడులు తిరిగిన ఆమె లోతైన బొడ్డును చూస్తుంటే వాడికి కుక్కలా నోట్లోంచి నీళ్ళు కారసాగాయి. వెంటనే కోయిలతో సిగరెట్ ని తెమ్మని సైగ చేశాడు. ఇంకా ఆ కౌచ్ లోనే వున్న తను గబగబా లేచి టీపాయ్ మీదున్న సిగరెట్ ఇంకా లైటర్ ని పట్టుకొని వాడి దగ్గరకు వచ్చి ఇచ్చింది. దుర్గాదాస్ సిగరెట్ వెలిగించుకుని ఒక దమ్ములాగి వదులుతూ కోయిల చేతిని పట్టుకొని మంచమ్మీదకు లాగాడు. తను పడ్డం పడ్డం సరాసరి శీదేవి మీద అడ్డంగా పడటంతో శ్రీదేవి చిన్నగా కేక పెడుతూ ఒక్కుదుటున లేచి భయం భయంగా మంచం చివరగా పోయి మోకాళ్ళపై కూర్చుని వాళ్ళను చూసింది. దుర్గాదాస్ కామ్ గా శ్రీదేవితో, "ఇదిగో... నీ వంటి మీదున్న బట్టలన్నీ విప్పేయవేఁ!" అన్నాడు.

దానికామె బెదిరిపోతూ, "ప్లీజ్... నన్నొదిలేయ్...! నీకిది న్యాయం కాదు..." అంది గద్గద స్వరంతో...

దానికి దుర్గాదాస్, "ఏంటే... ఏదో పతివ్రతలా ఫోజు కొడ్తున్నావ్...! నీ మొగుడికి అబద్దం చెప్పి ఎవడితోనో దెం...చుకోవటానికి పోయావు.... నీకన్నా నెరజాణలనే నేను డీల్ చేశానే... నాదగ్గర నీ యేశాలు పన్జేయవ్...!" అన్నాడు కర్కశంగా.

వాడి మాటలు విని శ్రీదేవి ముఖం నెత్తురు చుక్క లేనట్టుగా తెల్లగా అయిపోయింది. వెంటనే తన కళ్ళముందు 'ఉదయ్' ముఖం మెదిలింది. 'తన ఉదయ్ ది...!'

శ్రీదేవి ముఖంలో రంగులు మారడం గమనించి, "ఏంటే లం...! ఇప్పుడు ఏమంటావ్....?" అంటూ తన చేతిని ముందుకు చాపి ఆమె పైటను లాగాడు. దాంతో జాకెట్ లోంచి ఆమె యదభారాలు నిండుగా వాని ముందర నిలిచాయి. ఆరోజు ఆమెను కబళించిన రాక్షసుడు మళ్ళీ వాడిలో మేల్కొన్నాడు. కానీ, శ్రీదేవి తన పైటను తిరిగి తీసుకోవడానికి ప్రయత్నం చేయక, "అ-అది నీకెలా తెలిసింది...?" అని వాడ్ని అడిగింది. అయితే, దుర్గాదాస్ ఇంకేమీ చెప్పే మూడ్ లో లేడు. సిగరెట్ ని ప్రక్కకు విసిరేసి ముందుకు పోయి ఆమె నడుమును బలంగా ఒడిసిపట్టి గ్లాసులో వున్నదంతా ఆమె గుండెలమీద పోశాడు. దాంతో జాకెట్ మొత్తంగా తడిచిపోయి ఆమె చన్నులు ఇంకా ముచ్చికలు వాడికి స్పష్టంగా కన్పించాయి. శ్రీదేవికి వెంటనే తేరుకొని ఒక చేత్తో తన స్తనాలను కప్పుకుంటూ మరో చేత్తో తన నడుమును పట్టుకున్న వాడి చేతిని విడిపించుకోడానికి ప్రయత్నించింది. దుర్గాదాస్ వెంటనే కోయిలతో, "వచ్చి దీని చేతుల్ని గట్టిగా వెనక్కి పట్టుకో...!" అంటూ అరిచాడు. కోయిల చప్పున శ్రీదేవి వెనక్కి పోయి గట్టిగా ఆమె రెక్కల్ని వెనక్కి లాగి పట్టుకుంది. శ్రిదేవి కోయిల పట్టునుండి విడిపించుకోవాలని ప్రయత్నించిందిగానీ అది సాధ్యపడలేదు. దుర్గాదాస్ కాసేపు శ్రీదేవి పెనుగులాడ్డాన్ని చూసి తన ప్యాంట్ జేబులోంచి కర్చీఫ్ ని ఇంకా క్లోరోఫామ్ బాటిల్ ని తీసి కర్చీఫ్ కి దాన్ని కాస్త అద్ది, "ఇప్పుడు నువ్వు నాముందు నటించినా... నీతో పెనుగులాడే మూడ్ మాత్రం నాకు లేదే...!" అంటూ శ్రీదేవి ముఖానికి ఆ కర్చీఫ్ ని నొక్కిపెట్టాడు. దాన్ని పీల్చిన వెంటనే ఆమె సినిమాల్లో చూపించినట్టుగా స్పృహయితే కోల్పోలేదుగానీ ఆమెకు మొదట కాస్త కళ్ళు బయర్లు కమ్మినట్టయింది. అలాగే, తన శరీరం మెల్లమెల్లగా తేలికబడుతున్నట్టుగా అన్పించింది. దుర్గాదాస్ ఆ కర్చీఫ్ ని తీసేసి శ్రీదేవి స్తనాల్ని పిసుకుతూ జాకెట్ హుక్స్ ని విప్పనారంభించాడు. శ్రీదేవికి ఆ మత్తు ప్రభావం మెల్లగా ఎక్కుతూ తలదిమ్ముగా అవుతోంది. వాడు చేస్తున్నది తెలుస్తున్నా వాడిని ఆపలేకపోతోంది. మాట ముద్దగా వస్తూండగా, "వద్..దు...రా....నన్...న్ను... వది..లెయ్....రా.... ప్..లీ...జ్....!" అంటూ ప్రాధేయపడసాగింది. ఆమెలో ప్రతిఘటన క్షీణిస్తుండటంతో కోయిల ఆమె చేతులను వదిలేసింది. దుర్గాదాస్ ఆమె హుక్స్ ని మొత్తంగా విప్పేసి బయటపడిన ఆమె నగ్న స్తనాలను ఒకచేత్తో ఒత్తుతూ మరో చేత్తో బొడ్డుని గిల్లి ఆమె చీర కుచ్చిళ్ళను లాగేశాడు. తర్వాత తన లంగా బొందును లాగడానికి యత్నిస్తుండగా శ్రీదేవి ఒక్కసారి తన చేతులను ఎత్తి అంతకుముందు చేసినట్టుగానే దుర్గాదాస్ ని వెనక్కి నెట్టడానికి ప్రయత్నించింది. అయితే, వాడు ఆమె చేతులను విరిచినట్టుగా పట్టుకొని ఆమెను మంచమ్మీద బోర్లా తిప్పి, "నీ గు... బలుపు నాకు బాగా తెలుసే... ముందు దాని దూల తీరుస్తాను....!" అంటూ ఆమె లంగాను వెనక నుంచి పైకెత్తి ఆమె గుండ్రాని పిరుదులను గట్టిగా చరిచాడు. "ఆ..హ్!" అంటూ ఆమె పెట్టిన కేక ఆ గది గోడలలో మారుమ్రోగింది. దుర్గాదాస్ తన పేంటులోంచి ఆయుధాన్ని బయటకు తీసి ఆమె కాళ్ళ మీదకెక్కి ఆమె పిరుదులను సమీపించాడు. కోయిల వారి వద్దనే కూర్చుని ప్రేక్షక పాత్ర వహించింది. శ్రీదేవి పూర్తిగా మంచమ్మీద అణిగిపోయింది. నిస్సహాయక స్థితిలో ఆమె కంటి కొసల్లోంచి సన్నగా నీటి బిందువులు జారిపడుతున్నాయి. మసకబారుతున్న మస్తిష్కంలో రెండే రూపాలు కదులుతున్నాయి. ఒకటి... తన ఉదయ్ ది... మరోటి శంకర్ ది...

టైం మధ్యాహ్నం పన్నెండవుతోంది.

శంకర్ ఇంకా అలానే కృంగిపోయి తన గదిలో కూర్చుని వున్నాడు. అంజలి మధ్యాహ్నం కోసం వంట ప్రిపరేషన్స్ లో వుంది. సుజాత లివింగ్ రూమ్ లో కూర్చుని టీవీ చూస్తోంది. ఆరోజు కాలేజీకు సెలవిస్తున్నట్టుగా అంజలి నిన్న బస్సు దిగగానే ప్రకటించేయడంతో ఆ ముగ్గురూ ఇంట్లోనే వున్నారు. వారి మూడ్ లో పెద్దగా మార్పేమీ లేదు.

వంట మధ్యలో అంజలికి, 'శంకర్ ఒంటరిగా గదిలో ఏం చేస్తున్నాడో..?' అన్పించి అతని కోసం కాస్త టీ తయారు చేసి పట్టుకెళ్ళింది. అతను ఇంకా అలానే తల దించుకుని తన మొహాన్ని వేలాడేసుక్కూర్చోడం చూసి అతన్ని సమీపించి, "శంకర్... కాస్త ఈ టీ అయినా త్రాగు... ప్రొద్దున్న టిఫిన్ కూడా చేయలేదు నువ్వు," అంటూ టీ కప్ ని బలవంతంగా అతని చేతుల్లో పెట్టి, "అయినా నువ్విలా తినకుండా దిగాలుగా కూర్చోవడం వల్ల లాభమేమైనా వుందా, చెప్పు! తను తప్పకుండా వస్తుందిలే...—" అని సముదాయిస్తూ అంజలి అనగానే శంకర్ ఆ కప్ ని నేలమీద విసిరికొట్టి, "వస్తుందా...? రానీ.... దాన్ని అడ్డంగా నరికి పారేస్తాను! నాతో అబద్ధమాడి ఎవడి దగ్గరకో పోతుందా...!" అన్నాడు కోపంతో రగిలిపోతూ...

హ్మ్... ఏంటో ఈ లోకం..? పెళ్ళాం ఎవడితోనో రంకు సాగిస్తోందని ఇంత ఫైరయిపోయే ఆ మొగుడికి... మాగానుబావుడికి... తాను నడిపే వ్యవహారాలు మాత్రం తప్పనిపించవు. అతడి దృష్టిలో 'తాను చేసేది శృంగారం... అదే ఆడది చేస్తే... అది వ్యభిచారం'. ఈజీగా వాళ్ళపై 'కులత' అని ముద్రవేస్తాడు. అంతే ఈజీగా వదిలేస్తాడు కూడా... ఈ సమాజం కూడా అలాంటి మగాళ్ళ తరపున వకాల్తా పుచ్చుకుంటుంది...

కప్ పగిలిన సౌండ్ వినపడి సుజాత ఓసారి ఆ బెడ్రూమ్ వైపు తొంగి చూసి వెంటనే మళ్ళీ తన దృష్టిని టీవీ వైపు త్రిప్పింది. ప్రొద్దున్న తను టిఫిన్ తీసుకెళ్ళినప్పుడు కూడా శంకర్ ఇలాగే ప్లేట్ ని నేలకు విసిరికొట్టాడు. తనకి కోపం వచ్చినా అతికష్టంమీద అణుచుకొని బయటకు వచ్చేసి అప్పట్నుంచీ కదలకుండా ఇలా టీవీ ముందు సెటిలైపోయింది.

ఆక్కడ అంజలి, శంకర్ మూడ్ మార్చడానికి ప్రయత్నిస్తూ అతని భుజమ్మీద చెయ్యేసి అతని ప్రక్కన కూర్చుంది. ప్రేమగా అతని భుజాన్ని ఒత్తుతూ అతనికి మరింత దగ్గరగా జరిగి అతని తలను పట్టుకొని తన గుండెలకు అదుముకోవాలని చూసింది. కానీ, శంకర్ కి ఇవాళ మూడ్ పూర్తిగా చెదిరిపోయింది. దాంతో, తన తలను విదిలించుకొని, "కాసేపు నన్ను ఒంటరిగా వదిలెయ్, అంజలీ....!" అన్నాడు.

అప్పుడే ఎవరో కాలింగ్ బెల్ కొట్టిన శబ్దం వినిపించింది.

సుజాత విసుగ్గా సోఫాలోంచి లేచి 'ఎవరా..?' అనుకుంటూ వెళ్ళి తలుపు తీసింది.

అక్కడ గిరీశాన్ని చూసి, "న్....నాన్నా... అదేంటి... హైద్రాబాద్ బయలుదేరారుగా ప్రొద్దున్నే...—"

గిరీశం సుజాతను ఆపమన్నట్టుగా చెయ్యి చూపిస్తూ, "ఆగాగు... గుమ్మం బయటే వుంచి అన్ని ప్రశ్నలూ అడిగేస్తావా... ఏంటి? ముందు నన్ను లోపలికి రానీ..! తర్వాత నీకంతా చెప్తాను..." అని చిన్నగా నవ్వుతూ లోపలికి అడుగుపెట్టాడు.

అంజలి కూడా అప్పుడే శంకర్ గది నుండి బయటకు వచ్చింది. గిరీశాన్ని చూసి ఆశ్చర్యపోతూ, "ఎ-ఏమండీ మ్...మీరు హైద్రాబాద్—" అని తను అడగబోతుండగా సుజాత మధ్యలో కల్పించుకుని, "ఆగాగు... ఇలా నిలబెట్టే అడిగేస్తావా... ఏంటి? నిమ్మళంగా కూర్చొని ముందు నాన్నని కాస్త కాఫీ నీళ్ళు త్రాగనీ...! అంతేనా నాన్నగారూ....?" అంది కాస్త వెటకారంగా.

గిరీశం సుజాతను చిన్నగా మొట్టి, "ఎహేఁయ్...! నాన్నతోనే జోకులా...? వెళ్ళి నాకోసం స్ట్రాంగ్ గా కాఫీ చెయ్. ఫో....!" అని కసిరాడు. సుజాత మొహం మాడ్చుకుని వంటగదిలోకి పోయింది.

గిరీశం మాటలు విన్న శంకర్ బయటకు వచ్చి అతన్ని పలకరిద్దామనుకుని మంచం మీంచి లేవబోయి మళ్లా ఎందుకో గిరీశం ముందుకు పోవడానికి సిగ్గుగా అనిపించడంతో లోపలే వుండిపోయాడు. నిజానికి దాన్ని సిగ్గు అని కూడా అనకూడదు. గిరీశమే లోపలికి వచ్చి తనని ఓదార్చేలా కొన్ని మాటలు మాట్లాడాలని అతను ఆశిస్తున్నాడు. టూకీగా, అతను సానుభూతిని కోరుకుంటున్నాడన్నమాట.

గిరీశం సోఫాలో కూర్చొని ఒళ్ళు విరుచుకుంటూ, "అబ్బబ్బ... ఈ ప్రయాణం కాదుగానీ, బస్సులో వళ్ళంతా హూనమైపోయిందనుకో...! హ్... ముందే చెప్పి తగలాడలేదు మా ఫ్రెండుగాడు... నిన్న రాత్రే వాడు ముంబయి నుంచి హైద్రాబాదుకు పోయాడనీ... సగం ప్రయాణంలో ఉండగా ఫోన్ చేసి అప్పుడు చెప్పాడు. 'నేను హైద్రాబాద్ లోనే వున్నాను, ఆ డీల్ విషయమై నన్ను వెళ్తానులేఁ!' అని. వాడక్కడున్నట్టు ముందే తెల్సుంటే నేనసలు అంత ప్రొద్దున్నే లేచి వెళ్ళాల్సి వచ్చేది కాదుగదా... ఇక, వాడినే ఆ డీల్ సెటిల్ చేసేయమని చెప్పి నేను తిరిగొచ్చేశాను...!" అన్నాడు బాగా అలిసిపోయినట్టుగా కలరింగ్ ఇస్తూ.

గిరీశం చెప్పడం పూర్తి చేశాక ఓ రెండు ఘఢియలకు అంజలి పరధ్యానంగా 'ఊ'కొట్టి ఊరుకుంది. ఈలోగా సుజాత కాఫీ కలిపి గిరీశానికి తెచ్చి ఇచ్చింది. అతని కళ్ళు శంకర్ కోసం వెదుకుతున్నాయ్... 'శంకర్ తన గదిలో వున్నాడా...?' అనుకుంటూ అంజలి వైపు చూసి, "శంకర్ గారు.... ఉన్నారా...?" అని సోఫాలోంచి లేస్తూ అడిగాడు.

★★★

అరగంటపాటు శ్రీదేవి గు...ని గుల్లించాక దుర్గాదాస్ ఆమె లోపల కార్చేసి ఆమె మీదన అలాగే పడిపోయాడు. కాసేపటికి వాడి అంగం మెత్తబడి ఆమె బొక్కలోంచి బయటకొచ్చేసింది. మత్తు ప్రభావంతో శ్రీదేవి శవంలా పడుంది. ఆమె బొక్కలోంచి తడిగా రక్తంతో కూడిన జిగటలాంటి ద్రవం బయటకు కారసాగింది. వాడు ఒకప్రక్క ఆమెను కుమ్ముతూనే తట్లు తేలేలా పిరుదులను కొట్టడంతో ఆమెకు ఆ ప్రదేశమంతా ఎర్రగా కందిపోయింది. ఓ పావుగంట తర్వాత మెల్లగా ఆమెమీంచి లేచి తన ప్యాంటు వేసుకుని చిరాగ్గా మొహం పెట్టి, "ఇదంతా క్లీన్ చెయ్..!" అని కోయిలతో అనేసి బయటకు వెళ్ళిపోయాడు.

డ్రాయింగ్ రూమ్ లోకి పోయి తన రివాల్వింగ్ చెయిర్ లో కూర్చున్నాడు. జేబులోంచి సిగరెట్ ని తీసి నోట్లో పెట్టుకుని వెలిగించుకుంటూ, "థూ దీన్దల్లి...! మత్తిచ్చి చేస్తే శవంతో సంసారం చేసినట్టుగా వుంది. ఛ!" అనుకుంటూ గట్టిగా ఓ దమ్ము లాగి వెనక్కు చేరబడ్డాడు. ఆ పొగని మెల్లగా ముక్కులోంచి వదులుతూ, "అవునూ... మనకు తెలిసిన మ్యాటర్ గురించి దాన్ని బెదిరించి సమ్మగా పని కానిచ్చేసి వుండచ్చుగా.! ఈ అయిడియా నాకు అప్పుడెందుకు రాలేదూ....?? తొలినుంచీ 'అది గోల చెయ్యకుండా మత్తిచ్చి పని కానిచ్చేయాలి.... అయిపోయినాక దాన్నలాగే తీసుకుపోయి దాని వూర్లో పడేయాలి' అనుకున్నానేగానీ, ఇలా కూడా చేయ్యొచ్చనే ఆలోచనే నాకు రాలేదు... ఛ... ఈ మత్తుమందు ప్లాన్ వల్ల కిక్కు దొబ్బి మొత్తం అప్సెట్ అయిపోయింది. సరే... మళ్ళా ఈ రాత్రికి కరెక్టుగా ప్లాన్ చేసి దాన్ని బాగా అనుభవించాలి!" అనుకుంటూ మరో దమ్ములాగాడు.

★★★

అక్కడ కోయిల దుర్గాదాస్ చెప్పినట్టుగా శ్రీదేవి శరీరాన్ని శుభ్రంగా తుడిచి ఆమె బట్టలను మార్చింది. శ్రీదేవి ఇంకా అలాగే ఒళ్ళు తెలీకుండా నిద్రపోతోంది. మధ్యలో దుర్గాదాస్ ఓసారి వచ్చి శ్రీదేవి ఇంకా లేవకపోడంతో, "నేను బయటకు వెళ్తున్నాను. సాయంత్రానికి వస్తాను. ఈలోగా అది లేస్తే... దానికి ఏదయినా పెట్టు," అని కోయిలతో చెప్పి వెళ్ళిపోయాడు.

అలా కొన్ని గంటలు గడిచాక శ్రీదేవికి మెల్లగా మత్తు వీడి మెలుకువ వచ్చింది. వెనుక భాగమంతా చాలా మంటగా అనిపించింది. జరిగింది గుర్తుచేసుకుంటూంటే తనకి కన్నీళ్ళు ఆగడంలేదు. మంచంమీద నుంచి లేవకుండా అలాగే పడుకుని కూనిరాగాలు తీస్తూ ఏడ్వసాగింది. అప్పుడే ఆమె భుజమ్మీద ఒక చెయ్యి పడింది. ఉలిక్కిపడి తల త్రిప్పి చూసింది. కోయిల తన ప్రక్కనే కూర్చుని కనిపించింది. ఆమె కళ్ళలో కూడా నీళ్ళు నిండి వున్నాయి. శ్రీదేవి పైకి లేవడానికి ప్రయత్నించింది కానీ, బాగా నొప్పి రావడంతో లేవలేకపోయింది. ఆమె అవస్థ చూసి కోయిల, "కదలకం డమ్మగోరు.... అట్నే పడుకోండి," అని చెప్పింది. ఇప్పటివరకూ తాను ఇంకా తన తోటిపనోళ్ళు తప్ప దుర్గాదాస్ తెచ్చిన ఏ ఆడదీ ఇలా ఏడ్వడం తను చూడలేదు. శ్రీదేవి వేదనని చూసి కోయిల మనస్సు చలించిపోయింది. అందుకే, దుర్గాదాస్ మాట్లాడొద్దని హెచ్చరించినా ఆమెతో మాట్లాడకుండా వుండలేకపోయింది. ప్రక్కన టేబిల్ మీదనుంచి ఓ పింగాణీ పాత్రని తీసుకుని శ్రీదేవితో, "ఆడ నొప్పేత్తొందా...అమ్మగోరు? కాత్త యెన్న రాసేదా...?" అంది. శ్రీదేవికీ కోయిల తనతో మాట్లాడడం కాస్త ఊరటని కల్గించింది. "ఊ..." అంది మెల్లగా. కోయిల శ్రీదేవి బట్టని నడుం వరకూ పైకెత్తి ఆమె పిరుదులపైన చల్లగా వెన్నని రాయడం మొదలెట్టింది. "ఏడ్సకండమ్మగోరూ... బేగి తగ్గిపోద్ది...!" అంటూ తను వెన్న రాస్తూ వుంటే శ్రీదేవికి కాస్త సాంత్వన లభించినట్టయింది. కానీ, గుండెల్లో బాధ మాత్రం తగ్గకుండా అంతకంతకూ పెరిగిపోతున్నది.

"నేను ఏడ్చేది నొప్పితో కాదు.... బాధతో..." అని కోయిలతో అంది. తన మనసులో— 'నాగురించి.... అసలు.... వీడికి ఎలా తెలిసింది...?' అని పదేపదే అనుకోసాగింది. అలా అనుకుంటుంటే మెల్లగా తనలో ఆలోచన మొదలైంది. 'గిరీశం.... గిరీశం వీడికి స్నేహితుడు. అతను చెప్పుంటాడా....? అతనికి ఈ విషయం ఎలా తెలిసుంటుంది....? అంటే.... ఆ...ఆయనకు(శంకర్) తెలిసిపోయిందా...? అనుమానం లేదు. అయనకు నాగురించి నిజం తెలిసిపోయింది. ఇప్పుడేం చేయాలి???' అనుకుంటూ వెక్కి వెక్కి ఏడ్వసాగింది.

"వూరుకోండమ్మగారు... ఏడ్సడం వల్న యేటి నాభం...?" అంటూ కోయిల శ్రీదేవిని సముదాయించబోయింది.

"మరేం చెయ్యాలి..? నేనిప్పుడు ఇంటికి వెళ్ళలేను... ఆయనకు నిజం తెలిసిపోయింది. అలాగని ఈ నరకంలో వుండలేను. నాకో సాయం చేస్తావా...? ప్లీజ్... నన్నెలాగైనా ఇక్కణ్ణుంచి తప్పించవా...?" అంది.

కోయిల వైరాగ్యపు నవ్వొకటి నవ్వి, "నానూ ఈడ నుంచి బైటకు పోవాలనే సానా కాలంనుంచీ అనుకుంతున్నానమ్మా.... నానేఁటి... ఈడుండే ఆడాళ్ళంతా అట్టాగే అనుకుంతున్నారు... కానీ, అది యీలుకాదమ్మా...!" అంది నిర్వేదంగా.

శ్రీదేవి అవాక్కై కోయిల వైపు చూసింది. కోయిల కొనసాగిస్తూ, "మాది గిబ్బంగి కోన అమ్మగోరు. ఈ సారు మా వూరొచ్చి నన్నూ, నా పెనిమిటినీ యింకా సానా మందికి పనిత్తానని నమ్మబలికి ఈడకు తోలుకొచ్చిండు. యీడకోచ్చాక, మా మగోళ్ళను పని పదేశాన్ని సూపిత్తానని యాడికో తీస్కుపోయాడు...." అని కన్నీళ్ళు పెట్టుకుంటూ, "ఆ రోజు నుంచీ మేం మా మాగాళ్ళను మళ్ళా సూళ్ళేదమ్మా.... సారు తినిగొచ్చి, 'మళ్ళా మీ మొగుళ్ళను పానాలతో సూడాలనుకుంటే నాను సెప్పినట్టు సేయాల్న'న్నారమ్మా... లేకుంటే, మా మగాళ్ళను సంపేత్తానన్నాడమ్మా.... ఈడెవరూ మాకు తెనీదు... ఎవర్ని నమ్మాల్నో తెనీదు... మాబాధ ఎవన్కి సెప్పుకోవాల్నో తెనీదు.... అయిదేళ్ళనుంచీ అందరం ఈడి క్రింద కుక్కల్లా నలుగుతూనేవున్నాం..." అని తను ఏడుస్తూ, "మేఁవుకూనా బైటకు పోనేక ఈడనే వుండనేక నరకం సూత్తన్నా మమ్మగోరూ," అంటూ వాపోయింది.

"అయిదేళ్ళనుంచీ ఇక్కడే వున్నారా....?" అంటూ లేచి కూర్చుంది శ్రీదేవి. తనకు నొప్పి కాస్త తగ్గినా ఇంకా సురుక్కుమంటోంది. దాన్ని పట్టించుకోకుండా, "ఇక్కడ వాడి పనివాళ్ళలో ఎంతమంది మీవాళ్ళున్నారు?" అంటూ కోయిల భుజమ్మీద చెయ్యేస్తూ అడిగింది. కోయిల కాస్త ఆగి, "మ్...మేమే పనంతా సేత్తారమ్మగోరూ.... మొత్తం పన్నెండుమందిమి...!" అంది తన కన్నీళ్ళు తుడుచుకుంటూ. శ్రీదేవి భృకుటి ముడి పడింది.

"మరి... వాడి మనుషులు—?"

"లోన ఎవలూ ఎపుడూ కానలేరమ్మ... బైటొకడు మాత్రం కావలుంటున్నాడు...! ఇంకనెవరూ మాకు అగుపింసనేదు!" అంది. అది విన్నాక శ్రీదేవి కాసేపు మౌనంగా వుండిపోయింది. 'వీళ్ళు నిజంగా ఎంత అమాయకులు!' అని మనసులో అనుకుంటూ చప్పున తలెత్తి, "మీరు ఇంతమంది వుండి ఇన్నేళ్ళలో మీలో ఎవ్వరికీ వీడిని ఎదిరించాలని అనిపించలేదా...?" అని అడిగింది కోయిలని.

టైం మధ్యాహ్నం రెండు గంటలవుతోంది.

అజయ్ తన పనిని ముగించుకొని మరలా అమలాపురానికి బయలుదేరాడు. ఆ నెంబర్ గురించి వివరాలను శంకర్ కి ఫోన్ చేసి చెబుదామని ముందు అనుకొన్నా, పర్సనల్ గా కలిసి చెప్పడం మంచిదనిపించి వాయిదా వేశాడు.

ఇంటికొచ్చి తలుపు తట్టాడు. లోపల అందరూ అప్పుడే భోజనం ముగించి లివింగ్ రూమ్ లో కూర్చున్నారు. శంకర్ మాత్రం తన గదిలోకి వెళ్ళిపోయాడు.

గిరీశం వెళ్ళి తలుపు తెరిచాడు. అజయ్ ని అక్కడ చూడగానే అతనికి ఒళ్ళంతా వణుకు మొదలైంది. "వీడేంటిలా తగలడ్డాడు?" అనుకున్నాడు మనసులో.

అజయ్ గిరీశాన్ని చూసి ఆశ్చర్యపోయాడు. "హా... గిరీశంగారూ...! మీరు హైదరాబాద్ వెళ్ళారని అంజలిగారు చెప్పారే....?" అని అడుగుతూ లోపలికి అడుగుపెట్టాడు.

"అదీ... న్-నే-ను....నా పని అవ్వలేదు.... అందుకనీ...వెనక్కీ.... తిరిగొచ్చేశాను!" అన్నాడు గిరీశం కాస్త తడబడుతూ.

మిగతావాళ్ళ ముందు ఎంత బడాయిగా మాట్లాడినా అజయ్ ని చూడగానే గిరీశంలోని గాంభీర్యం సగం ఎగిరిపోయింది.

"అదేమిటీ...! మీ ఫ్రెండుకు అప్పగించానని చెప్పారుగా... ఆ డీల్ ని...?" అంది అంజలి అజయ్ ని చూసి పలకరింపుగా ముందుకు వస్తూ.

"హా... అవునూ... అదే... న్-నా ఫ్రెండుకు.... అదే.... నా ఫ్రెండు చూస్కుంటున్నప్పుడు నా పని ఉండదు కదా.... అ-అందుకే... న్-నా పని లేదన్నాను. ఇప్పుడేంటీ.... అందరికీ అన్నీ మొత్తం విడమర్చి చెప్పడానికి అదేమైనా భారతమా?" అన్నాడు అంజలితో విసుగ్గా మొహం పెట్టి.

అంజలి నిర్లిప్తంగా, "లేదు లెండి...!" అని గిరీశంతో అనేసి అజయ్ తో, "భోం చేశారా...?" అనడిగింది.

అజయ్ 'ఔన'న్నట్టుగా తలూపి, "శంకర్ యేడి...?" అనడిగాడు గిరీశాన్ని ఆసక్తిగా గమనిస్తూ. "తన గదిలోనే వున్నాడు. పిలవమంటారా?" అంటూ సమాధానం కోసం వేచి చూడకుండా శంకర్ గది వైపు నడిచింది తను. అజయ్ తన జేబులోంచి మెల్లగా సిగరెట్ పేకెట్ తీసి వెలిగించుకుంటూ ఇప్పుడు జరిగిందంతా ఆలోచించసాగాడు.

తలుపు తెరిచినప్పుడు గిరీశం ముఖంలో కనిపించిన ఒకలాంటి బెదురు... తర్వాత అతని మాటల్లో తడబాటు... ఇంకా అకారణంగా కోపాన్ని ప్రదర్శించడం.... గిరీశం గురించి తనకు పెద్దగా తెలియకపోయినా, ఎందుకో గిరీశం ప్రవర్తన చాలా వింతగా అనిపిస్తోంది.

అప్పుడే ఏదో గుర్తుకొచ్చి గిరీశంతో, "ఇదిగోండి, తీస్కోండి!" అంటూ ఆ సిగరెట్ పేకెట్ ని అతని ముందుంచాడు.

గిరీశం వెంటనే ముఖం చిట్లిస్తూ, "సారీ! నేను సిగరెట్లు తాగను," అన్నాడు చెయ్యి అడ్డంగా పెడుతూ.

"ఓహో...సారీ!" అంటూ ఆ పేకెట్ ని తిరిగి జేబులో పెట్టుకుని ఇలా అనుకున్నాడు. 'గిరీశానికి సిగరెట్లు త్రాగే అలవాటు లేదు. మరి, ఆరోజు తను చూసిన నికొటిన్ ఫిల్డ్ సిగరెట్స్...?'

అలా యోచిస్తూ,

"ఆ... గిరీశంగారు, మీ ఫ్రెండ్ పేరేమన్నారు...?" అన్నాడు సడెన్ గా.

గిరీశం అనాలోచితంగా, "దుర్గా-... అఁ.మ్.... ధర్మారావ్...ధర్మారావ్!" అని తడబడుతూ అన్నాడు.

కొంచెం కొంచెంగా అజయ్ కి గిరీశం పై అనుమానం బలపడుతూ వుంది.

తన ఫోన్ తీసి ఫేక్ కాల్ ని సెట్ చేశాడు. అప్పుడే శంకర్ తన గదిలోంచి బయటకు వచ్చి, "అజయ్... ఏమైంది... ఆ నెంబర్ గురించి తెలిసిందా...?" అనడిగాడు డైరక్టుగా.

"హా... అదే పనిలో వున్నాం.!" అంటూ ఓరకంట గిరీశాన్ని చూస్తూ, "శ్రీదేవిగారికి ఏం కాదు. నువ్వేం కంగారు పడకు... శ్రీదేవిగారి గురించి ఏమైనా తెలిస్తే చెప్పమని నా సబార్డినేట్ కి చెప్పాను, శ్రీదేవిగారికి ఎవడైనా ఏమైనా చేస్తే వాడి తాట తీసేవరకూ వదిలేది లేదు," అంటూ కావాలనే 'శ్రీదేవి' పేరుని మాటిమాటికీ ప్రస్తావించాడు. గిరీశానికి ఒళ్ళంతా చెమట్లు పట్టేయడం ఓరకంట గమనించాడు. అతని అనుమానం మరింత బలపడింది.

అప్పుడే తన సెల్ లో ముందుగా సెట్ చేసిన కాల్ రింగయింది. "ఇదుగో... కాలొచ్చింది," అంటూ ఎత్తి, "చెప్పు పాణి... ఏంటీ...? శ్రీదేవిగారు దొరికారా...?" అన్నాడు. గిరీశానికి నెత్తి మీద పిడుగుపడినట్టయింది.

అంజలి, "హమ్మయ్య! దొరికారా—" అనబోతుండగా అజయ్ ఆమెను ఆపమన్నట్టుగా చెయ్యెత్తి ఫోన్ లో కొనసాగిస్తూ, "ఎక్కడా...? ఓహో...అలా జరిగిందా? ఇంకేం చెప్పారావిడ..? ఊ.... అవునా...—?" అంటూ చప్పున గిరీశం వంక చూశాడు. గిరీశం నిలువెల్లా వణికిపోతూ నించుండిపోయాడు.

"ఇంకా...? మ్.... సరే... ఓకే...! నేను చూసుకొంటాను," అంటూ అజయ్ ఫోన్ ని చెవి దగ్గర నుంచి తీసేసి గిరీశం వంక చూస్తూ, "హ్మ్... గిరీశంగారూ... అయితే మొత్తం మీరే—" అనబోతుండగా, గిరీశం భయపడుతూ కంగారుగా, "న్-నేనేం చెయ్యలేదు. అ-అంతా వ్-వాడే చేసాడు... న్-నేనొద్దనే చెప్పాను. వినలేదు దుర్గాదాస్... న్—"

అతను మరో మాటని పూర్తిచేసేలోపు అతని చెంపని ఛెళ్ళుమనిపించాడు టఫ్.

ఆ దెబ్బకి విసురుగా నేలమీద పడ్డ గిరీశాన్ని కాలరు పట్టుకొని పైకి లేపి, "ఇప్పుడు చెప్పు.. ఏం చెప్పాలనుకుంటున్నావో.!" అన్నాడు అతని కళ్ళలోకి సూటిగా చూస్తూ...

గిరీశం వణికిపోతూ జరిగిందంతా పూసగుచ్చినట్లు అక్కడున్నవారిందరికీ చెప్పేశాడు.

తర్వాత అజయ్ గిరీశాన్ని అలాగే పట్టుకుని తన జీప్ లో పడేసి శంకర్ తో కలిసి ఫాం హౌస్ కి బయల్దేరాడు.​