Romance గర్ల్స్ హై స్కూ'ల్

కాకినాడ—

"హుఁ.!! ఏమయ్యింద్రా నీకు?" అంటూ అసహనంగా తన గదిలో మంచం మీద తల పట్టుకుని కూర్చున్నాడు అజయ్.

శిరీష్ తో మాట్లాడి వచ్చాక దేని మీదనా సరిగ్గా మనసుని లగ్నం చెయ్యలేకపోతున్నాడు.

స్టేషన్ కి వెళ్ళినా ఎందుకో ఏకాగ్రత కుదరక వెంటనే ఇంటిముఖం పట్టాడు.

శిరీష్ తనతో అన్నమాటలు ఫ్లాష్ లా పదేపదే గుర్తుకొస్తుంటే పిచ్చెక్కిపోతోంది అతనికి.

'ఎప్పుడూ క్లారిటీ ఇచ్చే గురూ ఈసారి మాత్రం కన్ఫ్యూజ్ చేసి పారేసాడు!' అనుకున్నాడు మనసులో.

అప్పుడే — శిరీష్ చివరలో చెప్పిన మాటలు మరొకసారి గుర్తుకొచ్చాయి...

.

.

.

"—అజయ్... ఆ అమ్మాయి గురించి — నేను చెప్పిందంతా — ఓసారి ప్రశాంతంగా ఆలోచించు.... మ-ర్చి-పో-కు..."

.

.

.

అజయ్ చప్పున లేచి నిల్చున్నాడు—

"గురో! మర్చిపోకుండా ఆలోచించడం సంగతి అటుంచితే... ముందు ఆమెను మర్చిపోవడమే గగనమైపోతోంది నాకు. కళ్ళు మూసినా తెరిచినా.... ఆమె మొహం... కోపంగా.... ఆమె చూసిన చూపులు.... ఆడిన మాటలు... అస్సలు వదలట్లేదు నన్ను... హుఁ!... ఏమిటిది?!"

ఆ 'యిది' ఏమిటి అన్నదాని గురించి అతని మనసు పదే పదే సంకేతాలు పంపుతున్నా... దాన్ని నమ్మటానికి ఆ మనిషి ఇష్టపడటం లేదాయేఁ... ఇంకేం అర్ధం అవుతుంది మరి!

కనుకనే, మతికీ... మదికీ మధ్య జరుగుతున్న సంఘర్షణలో నలిగిపోతున్నాడు పాపం!

విసురుగా టేబిల్ మీద వున్న సిగరెట్ ప్యాకెట్ ని తీసుకుని అందులో మిగిలి వున్న చివరి సిగరెట్ ని తీసి వెలిగించి గట్టిగా ఒక దమ్ములాగాడు.

'ఊహుఁ...! లాభం లేదు.'

గబగబా మరో నాలుగైదుసార్లు పీల్చాడు.

'ప్చ్...! అబ్బే!!!!'

చిరాగ్గా మిగిలిన సిగరెట్ అవశేషాన్ని యాష్ ట్రేలో కసిగా నొక్కేశాడు.

'అయిపోయింది... ఆఖరుది కూడా!'

కానీ... యేఁ ప్రయోజనం కనపడలేదు.

ఎపుడూ మనసుకు ఉపశమనాన్నిచ్చే సిగరెట్ కూడా ఎందుకనో ఈమారు విఫలమయ్యింది.

మళ్ళా మంచమ్మీద దబ్బుమని కూర్చున్నాడు. హేంగోవర్ కన్నా ఘోరంగా వుందీ పరిస్థితి.

ప్రక్కనే ఫేను గాలికి రెపరెపలాడుతూన్న ఓ పేపర్ పై అతని దృష్టి పడింది. అప్పటికి ఓ వందసార్లు చూసుంటాడు దాన్ని. అందులో వున్న ప్రతి అక్షరం అతని మనోఫలకంలో ముద్రపడిపోయింది.

మెల్లగా ఆ పేపరుని చేతిలోకి తీసుకుని మధ్యలోనున్న బొమ్మని చూస్తూ ప్రక్కనున్న పేరుపై వ్రేళ్ళతో తడిమాడు.

అదే క్షణంలో అప్రయత్నంగా అతని పెదాలు ఆ పేరుని పలికాయి.

"సౌ-మ్య!"

అమాయకంగా కన్పిస్తున్న ఆమె ముఖాన్ని చూసాడు.

లేడి పిల్లలా వున్న బెదురు చూపులు... మరుక్షణంలో ఆడ పులిలా మారి తనని ఉరిమి చూస్తున్న భావన కలిగింది అతనికి.

'—పేరు సౌమ్యంగా వున్నా తన ప్రభావం మాత్రం చాలా తీవ్రంగా వున్నట్లుంది కదా అజయ్!' అని శిరీష్ అన్న మాటలు గుర్తుకొచ్చాయి. మళ్ళా అతని గుండె వేగంగా కొట్టుకోనారంభించింది.

మెల్లగా గుండెమీద చెయ్యేసుకుని — "ఏం పిల్లరా బాబు!" అనుకున్నాడు.

(మొల క్రింద గుల పెంచే గుంటలే తప్ప ఈమెలా నిద్రపట్టనివ్వకుండా గుండెల్లో దడ పుట్టించిన యువతి అంతకుమునుపెప్పుడూ తారసపడలేదు మరి!)

ఆ తీక్షణమైన చూపులనుంచి తప్పించుకోడానికి అన్నట్టు కళ్ళను గట్టిగా మూసుకుని ఒక్కసారి అప్రయత్నంగా 'గురు' నామస్మరణ చేశాడు.

ఏకలవ్యుడి తపస్సుకి ద్రోణుడు చెవిలో విద్యలు వూదినట్టు ఒక్కసారిగా, "ఊహూ!! ఇలా కాదు, ముందు ప్రశాంతంగా నిన్ను నువ్వు శోధించు... అప్పుడు నీకు మార్గం దొరుకుతుంది!" అని శిరీష్ గ్రొంతు స్పష్టంగా తన చెవిలో ఉపదేశించినట్లు అన్పించింది అతనికి.

చటుక్కున తన కళ్ళని తెరిచాడు. సిగరెట్ పొగంతా మబ్బులా కళ్ళముందు కనపడి చిరాకుగా అన్పించటంతో చప్పున లేచి బయట లాన్ లోకి వచ్చాడు. అక్కడ వున్న ఓ చెక్క బల్లమీద కూర్చుని మళ్ళా ఆలోచించసాగాడు.

"మ్...నన్ను... నేను శోధించాలా... అదీ... ప్రశాంతంగా? హ్... ఎలాగబ్బా—?"

పచ్చని చెట్లనుంచి వీస్తున్న చల్లని పవనాలు అతని మెదడుని కాస్త చురుకుపరిచాయేమో... వెంటనే, "యస్... ఓసారి అలా చేసి చూస్తాను" అని అంటూ నెమ్మదిగా పద్మాసన ముద్రలోకి మారి గాఢంగా ఓసారి ఊపిరి తీసుకున్నాడు.

చల్లగా లోపలికి వెళ్తున్న గాలి తన గుండెని చక్కిలిగిలి పెట్టినట్టు అన్పించిందతనికి. మెల్లగా వెచ్చని శ్వాసని బయటకి వదిలాడు.

అలా తన శ్వాసమీద ధ్యాసను కేంద్రీకరించి దీర్ఘంగా ఊపిరి తీసుకుంటూ బయటకు వదలసాగాడు. అలా కొంతసేపు చేయగా మెదడు పొరల్లో ముసురుకున్న ఆలోచనలు మెల్లగా సద్దుమణిగి యద గమనం కూడ కాస్త తేలికపడింది.

అప్పుడే... ఎక్కడో దూరం నించి కిలకిలమని నవ్వు వినపడింది.

అతని భృకుటి ముడిపడింది.'ఎవరది?' అనుకున్నాడు.

'అన్నయ్యా...!' అంటూ ఓ చిలిపి నవ్వు విన్పించింది.

'వాణీ...!?' అని అనుకున్నాడు మనసులోనే.

గుప్పున వాణీ రూపం అతని ముందుకొచ్చింది. 'అన్నయ్యా...!' అని నవ్వుతూ అతని ముందర గెంతుతోందామె.

ఏదో తెలీని ఉక్రోషం లోన పొంగుకొచ్చింది అజయ్ కి.

"ఏఁయ్!" అంటూ వెంటనే ఆమెను అందుకునేందుకు కదిలాడు.

'దా... నన్ను పట్టుకో... అన్నయ్యా!' అంటూ వాణీ నవ్వుతూ పరుగెడుతోంది.

అతను ఆమెను చేరువవుతూ—

"వాణీ! ఆగు..." అంటూ అరిచాడు.

అంతలో... మరోక స్త్రీ సమ్మోహిత దరహాసం ఓ పిల్ల తెమ్మెరలా అతన్ని తాకింది. తొలకరి జల్లులా ఎంతో ఆనందాన్ని, ఆహ్లాదాన్ని కలుగజేస్తోన్న ఆ నవ్వు ఎవరిదో తెలుసుకోవాలని మది తహతహలాడుతూండగా చప్పున తల త్రిప్పి అటువైపు చూశాడు.

'సౌమ్య!'

ఆమె ముఖం అంతకుముందులా కోపంతో ఎర్రబడి లేదు! వికసించిన గులాబీలా ముగ్ధమనోహరంగా వుంది. ఆమె చూపులు తన గుండెల్లో బాకులు దింపేలా చురచురలాడటంలేదు... చిరుతడితో మిళితమై చమకులీనుతున్నాయి. సన్నగా వణుకుతోన్న పెదవులు ఆమె నవ్వుతూ వుండటం చేత చివర్న వంపు తిరిగి వున్నాయి. మొక్కజొన్న గింజల్లాంటి చక్కాని పలువరస మెరుస్తూ అగుపిస్తున్నది. ఆమె నవ్వుతోంటే కుడి బుగ్గపై పడ్డ సొట్ట మహ్...ఆ... సొగసుగా వుంది.!

ఆ నగుమోమును చూస్తుంటే అతనికి యదలో సంతోషం సుధలా పొంగుతోంది. అలా జీవితాంతం ఆమెను చూస్తూ ఎంతసేపైనా వుండిపోవాలనిపిస్తోంది. కాదు... ఆ నవ్వు మీదనే తన జీవితం మొత్తం ఆధారపడినట్లు అన్పిస్తోంది.

'ఏంటిది?? ఎప్పుడూ లేని విధంగా నా గుండెంతా (మనసంతా) దూదిపింజలా గాల్లో తేలిపోతున్నట్టు చ్..చాలా...హ్-హాయిగా వుంది. గురూ చెప్పినట్లు ఇదేనా..... ప్-పరి-పూర్ణతంటే...!!! అంటే... సౌమ్యని... నేను—'

బీప్...

బీప్...

బీప్...

'బీప్'మంటూ తన సెల్ ఫోన్ నుంచి వస్తున్న అలారం మోత అతని తలపులకి బ్రేక్ వేసింది... తాత్కాలికంగా.

అయినా, చివరిగా మనసులో ఒక నిర్ణయానికి వచ్చి నెమ్మదిగా కళ్ళను తెరిచి అలారంని ఆఫ్ చేసి మెల్లగా ఆ బల్ల మీంచి లేచాడు అజయ్.

అమలాపురం-

రాత్రి పదిన్నరయింది. తాను సామిర్ గదికి వెళ్ళి చదువుకుంటానని ముందే తన తల్లికి చెప్పిన నాస్మిన్— ఒకచేత్తో తన పుస్తకాల బ్యాగుని, మరోచేత్తో పాల గ్లాసును పట్టుకుని సామిర్ గదిలోకి ప్రవేశించింది. తలుపు గడియ పెట్టి పుస్తకాల సంచిని నేలమీద పడేసి నవ్వుతూ పాల గ్లాసును సామిర్ కి అందించింది.

సామిర్ ఓసారి నాస్మిన్ ని తేరిపార చూసి గ్లాసు తీసుకున్నాడు.

మెరూన్ కలర్ స్లీవ్ లెస్ నైటీలో ఆమె మేని మెరుపు అతని దృష్టిని మరలనీయటంలేదు. నాస్మిన్ కావాలనే తన నైటీకున్న ముందరి హుక్స్ ని పెట్టుకోకుండా వదిలేయడంతో మిసమిసలాడే యాపిల్ పళ్ళు బయటకు తొంగిచూస్తున్నాయి.

సామిర్ చూపులు కూడా ఆ ప్రదేశాన్ని దాటి పోవటం లేదు. గ్లాసులోని పాలను త్రాగుతూ కళ్ళతో ఆమె పాల పొంగుల్ని జుర్రుకుంటున్నాడు. గుబ్బల నడుమనున్న అగాధాన్ని చూస్తుంటే అతనికి గుటక పడటం కష్టమవుతోంది. అతని కష్టం చూసి నాస్మిన్ చిలిపిగా నవ్వుతూ అతనికి మరింత దగ్గరికి జరిగి మంచంమీద కూర్చుంది.

సామిర్ తాగేసిన గ్లాసును వంగి మంచం క్రింద పెట్టి పైకి లేచిన మరుక్షణం నాస్మిన్ అతన్ని కౌగిలించుకుని కామోద్రేకముతో బిరుసెక్కిన తన బంతులని అతని ఛాతీకి గట్టిగా అదుముకోవటానికి ప్రయత్నించింది.

సామిర్ వెంటనే ఆమెను వెనక్కి నెట్టి, "ఇది తప్పు నాస్మిన్!" అన్నాడు కోపంగా.

ఆమె మంచం మీద ఓ ప్రక్కకు తూలి ఓమారు సామిర్ ని ఆశ్చర్యంగా చూసి వెంటనే ఫక్కున నవ్వేసింది.

"తప్పా... ఏంటి తప్పు సామిర్? మనం ఇంతకుముందు చేసిందేగా!" అంది.

సామిర్ ఆమెను గుర్రుగా చూస్తూ, "దేఖో నాస్మిన్... అఁ-ఆరోజున ఏదో ప్-పొరపాటుగా జరిగిపోయింది. మళ్ళా అలా చేయాలనుకోవడం మాత్రం చాలా తప్పు. హరామ్ హే యేఁ! మనం అన్నా చెల్లెల్లం... అది మర్చిపోకు!" అన్నాడు.

నాస్మిన్ కూడా అతన్ని ఓసారి కోపంగా చూసి తలని అడ్డంగా ఆడిస్తూ— "నాకదంతా తెలీదు. నాలో ఈ కోర్కెను రగిల్చింది నువ్వే... నువ్వు పక్కన వుంటే అనుక్షణం నీ కౌగిలిలో ఇమిడిపోవాలనే వుంటుంది నాకు. నా జిందగీలో నిన్ను తప్ప మరో ఆద్మీని ఊహించుకోలేను. నిన్నూ ఎవ్వరితోనూ కలవనివ్వను," అని మొండిగా అనేసి మంచం దిగి తన నైటీని మొత్తంగా క్రిందకి జార్చేసింది.

అంతే! ధవళ వర్ణంలో ధగధగ మెరిసిపోయే సొగసుకత్తె నగ్నంగా సామిర్ కనుల ముందు నిలిచింది.

ఒక కాలును మంచమ్మీద వేసి వయ్యారంగా ముందుకు వంగి తన రొమ్ములను చేతులతో పిసుక్కుంటూ, "ఒక్కసారి నీ ప్రియురాలి అందాలని తనివితీరా చూడు ప్రియా...!" అని కైపుగా.

ఆమె తనువులో అణువణువూ తాపంతో తుళ్ళిపడుతోంది. మత్తు నిండిన ఆమె నయనాలు తనని మంత్రమేసి లాగుతున్న భావన కల్గింది సామిర్ కి. పైజామలో అంతకుమునుపే మొదలైన చలనం అతన్ని ఉక్కిరి బిక్కిరి చేస్తోంది. తనని తాను సంబాలించుకోవటానికి తీవ్రంగా ప్రయత్నిస్తూ చప్పున మంచం మీద నుంచి లేచి నాస్మిన్ ని ప్రక్కకు తోసేసి గది తలుపులు తెరిచి బయటకు వెళ్ళిపోయాడు.

నాస్మిన్ కళ్ళలో నీళ్ళు సుడులు తిరిగాయి. మంచం మీద బోర్లా పడి ఏడ్వ నారంభించింది.

సామిర్ — బయటకైతే వచ్చాడుగానీ అతని తలపులు మాత్రం ఆ గది తలుపులు దాటమంటున్నాయ్. ఎంత వద్దనుకుంటున్నా మాటిమాటికీ నాస్మిన్ నగ్న సౌందర్యం, ఆ సమ్మోహిత వక్ష శిఖరాలు, వాటిపై ముదురు గోధుమరంగులో వున్న వలయాలు ఇంకా నున్నగా మెరుస్తున్న ఊరువులు కళ్ళ ముందు నాట్యమాడుతున్నాయి. మరోసారి అదే 'తప్పు'ని చేసేయ్యమని పైజామాలోని అవయవం ఘోషిస్తూ అతని నరాలను మెలిపెడుతోంటే... మెల్లగా అతనిలో విచక్షణ మరుపుకొస్తున్నది. ఉగ్గబట్టుకున్న నిగ్రహం కాస్తా చల్లగా పల్చబడి.. చి-వ-రి-కి తనలోని 'బలహీనతకి' తలొగ్గి మరలా తన గదివైపు న-డి-చా-డు.

తలుపు చప్పుడవడంతో చటుక్కున లేచి తలతిప్పి చూసింది నాస్మిన్. లోపలకి ప్రవేశించిన సామిర్ ని చూసి ఆమె మొహంలో సంతోషం తళుక్కుమన్నది.

తలుపు గడియ పెట్టి ఆమె వైపు తిరిగాడు. కామవాంఛ అతని మేధని(తెలివిని) కారుమబ్బులా కమ్మేయటంతో నాస్మిన్ అతనికిప్పుడు రతీదేవిలా అగుపిస్తోంది. మెరుపులా ఆమెను సమీపించి సింహంలా ఆమె మీదకు లంఘించాడు సామిర్. ఒళ్ళంతా ఉద్రేకపు జ్వాలలు ఎగిసిపడుతుంటే ఆమెను తన వైపుకు తిప్పుకుని రెండు చేతుల్తో ఆత్రంగా ఆమె స్తనాల్ని పట్టుకుని బలంగా పిసికాడు. ఆమె చిన్నగా 'ఆహ్...'మంటూ తన కళ్ళను ఓ క్షణం మూసి మళ్ళీ తెరిచింది. ఒళ్ళంతా తియ్యగా తీపులు మొదలవుతుండగా అతని ముఖాన్ని రెండు చేతులతో పట్టుకుని ముందుకు లాగి తన పెదవులను అతని పెదవులకి గట్టిగా అదుముకుంది. ఇరువురి నాలుకలూ చురకత్తుల్లా ముందుకు దూసుకొచ్చి ఒకదానితో మరోటి కసిగా కలబడసాగాయి. అతని చేతులు ఆమె శరీరాన్ని సాంతం తడిమేస్తూన్నాయి. కొద్దిసేపటి తర్వాత వూపిరితిత్తులలో గాలి నాడించటానికి ఇద్దరూ ముద్దునుండి విడివడి ఎరుపెక్కిన కళ్ళతో ఒకరినొకరు కోరికగా చూసుకోసాగారు.

సామిర్ ఒక్కుదుటున తన టీ షర్ట్ ని విప్పేసి ప్రక్కన పారేశాడు. దట్టమైన వెంట్రుకలతో విశాలంగా వున్న ఆ ఛాతీని, కండపుష్టి కల్గిన జబ్బలను, క్రింద తిన్నగా పలకలా వున్న అతని పొట్టభాగాన్ని మెచ్చుకోలుగా చూస్తూ మెల్లిగా తన కళ్ళను మరికాస్త క్రిందకు దించి అతని పైజామాలోని ఉబ్బుమీద దృష్టిని నిలిపిందామె.

దాన్ని తాకాలని చేతులు దురదపెడుతుండటంతో ముందుకు వంగి అతని పైజామాకున్న బొందును లూజ్ చేసి ఓ చేతిని లోపలికి దూర్చింది.

డ్రాయర్ పైనుంచే దాని గట్టిదనాన్ని అనుభూతి చెందుతూ చిన్నగా నొక్కింది. సామిర్ 'హ్మ్'మంటూ ఓమారు గుటక మ్రింగాడు. అతని అంగం మరింత బలుపెక్కింది. సామిర్ ఆగలేక చప్పున లేచి తన పైజామాని క్రిందకు దించేశాడు. నాస్మిన్ కూడ తన వంతు సాయంగా అతని డ్రాయర్ ని క్రిందకి లాగేసింది.

అతని ఫిరంగి గుండ్ల సంచితో సహా బయల్పడి ఫైరింగ్ కి సై అన్నట్టు గర్వంగా ఆమె ముందు తలెత్తుకు నిలబడింది.

గోధుమరంగులో సున్తీ చేయబడిన అతని ఉక్కు కడ్డీని... లేత గులాబీరంగు టోపీలా వున్న దాని ముందు భాగాన్నీ... చూడగానే నాస్మిన్ కళ్ళు నక్షత్రాల్లా మెరిశాయి. 'హ్మ్... ఎంతకాలమైందో!'

వెంటనే దాన్ని చేతుల్లోకి తీసుకుని గట్టిగా నొక్కుతూ ముందుకు వెనక్కూ ఆడించసాగింది.

ఆమె చల్లని చేతుల స్పర్శకు అతని శరీరం సన్నగా జలదరించింది. ఒంట్లోని రక్తమంతా అక్కడకే వచ్చి చేరిందా అన్నట్టుగా పుట్టగొడుగులాంటి ఆ మొదలు ముదురు గులాబిరంగులోకి మారిపోయింది. దాన్ని చూస్తుంటే నాస్మిన్ కి నోట్లో నీళ్ళు తేలాయి. మెల్లగా ముందుకు వంగి దాన్ని ముద్దాడింది. అతని అంగం ఇంకాస్త గట్టిబడి ధ్వజ స్థంభంలా నిటారుగా నిలబడింది.

సామిర్ సన్నగా వణుకుతూ ఆమె భుజాలను బలంగా పట్టుకున్నాడు. నాస్మిన్ అతని అంగాన్ని తన నోట్లోకి తీసుకోడానికి పెదాలను సున్నాలా చేసి ముందుకు కదిలింది.

అయితే... సామిర్ ఠక్కున ఆమెను పైకి లేపి మంచంమీద వెనక్కి త్రోసి వెంటనే ఆమె మీదకు ఎగబ్రాకాడు.

'అహ్...!' నాస్మిన్ అతని చర్యకి ఒక్కసారి అదిరిపడి, 'మరీ ఇంత ఆత్రమేంటీ...?!' అన్నట్టుగా అతని మొహంలోకి చూసింది. అతని బుగ్గలు గులాబీరంగులోకి మారి సన్నగా అదురుతున్నవి. ఇంకా... ఎర్రజీరాలెక్కిన ఆ కళ్ళలో... కాంక్ష మాటున ఏదో తెలీని ఉగ్రం దాగివున్నట్టు ఆమెకు అన్పించింది. చప్పున ఆమె కనుబొమలు ముడిపడ్డాయి. 'ఇది నా భ్రమా...? లేక—?' అనే ఆలోచనలో ఆమె వుండగా, సామిర్ చకచకా ఆమె కాళ్ళను విడదీసి ఒక చేత్తో తన తొండాన్ని పట్టుకుని ఆమె తొడల మధ్యకి తీసుకెళ్ళాడు. అతని వెచ్చని స్పర్శ తన ఆడతనాన్ని తాకగానే నాస్మిన్ ఉలిక్కిపడి మళ్ళా తన తలపులనుంచి బయటకొచ్చింది.

ఈలోగా సామిర్ అవయవం మిస్సైల్ లా ఆమె పూ... ఉపరితలాన్ని దాటుకుని 'జామ్'మని సగందాకా లోపలకు ప్రవేశించింది.

'స్...హ్... హుఁమ్... మ్... ఇస్.... అఁ...హ్..హ్...మ్...మ్మా... ఆ-హ్...' నొప్పితో పెదాలను బిగిస్తూ గట్టిగా మూలిగింది. ఒక్కక్షణం నక్షత్రమండలం మొత్తం ఆమె ముందర నిలిచింది.

చాలాకాలం తర్వాత అంగప్రవేశం జరగటమో... లేక, తనలో స్రావాలు ఇంకా పూర్తిగా విడుదల కాకుండా దూర్చేయటం వల్లనో... సీసాకి బిరడాను గట్టిగా బిగించినట్టు అతని దడ్డు టైటుగా వుండి మంటపెట్టిందామెకు.

తన కాళ్ళను బాగా వెడల్పుగా చేస్తూ — "సా..హ్...మిర్...! నొప్పి-గా వుంది. మెల్లగా హ్... చెయ్...!" అంటూ అతని భుజాలను పట్టుకుంది.

సామిర్ అది విననట్టుగా బలంగా మరో తోపు తోశాడు. అంతే! ఆమెలోకి పూర్తిగా దిగిపోయాడు. "హఁ..మ్...మ్మా...హ్...!" అంటూ పిల్లికూనలా మూల్గుతూ నాస్మిన్ నీళ్ళు నిండిన కళ్ళతో నొప్పికి తాళలేక అతని భుజాన్ని తన పదునైన గోళ్ళతో గుచ్చినట్టు పట్టుకుంది.

అటు సామిర్ తన అంగాన్ని ఆమెలోంచి జామ్మని బయటకి తీసి మళ్ళా లోపలికి పెట్టబోతుండగా, "సామిర్..ఆఁహ్..గు ఒక్క-సారి ఆ-గు...!" అంటూ కీచుగొంతుతో అతని చెవిలో అరిచినట్లు అంది నాస్మిన్. సామిర్ చప్పున ఆగిపోయాడు.

తల త్రిప్పి ఆమె మొహంలోకి తీక్షణంగా చూశాడు. అంతకుముందు అతని కళ్ళలో అగుపించిన భావం చటుక్కున మాయమయినట్టుగా ఆమె గమనించింది. అతని చూపు మెల్లగా ఆమె మెడ క్రిందకు పాకింది. హిమనగాలని తలపిస్తున్న ఆ వక్షోజాలను చూస్తూ వెంటనే అక్కడికి చేరి ఒకదాని తర్వాత మరోదాన్ని ముద్దుపెట్టుకున్నాడు.

అతని నూనూగు మీసాలు గుచ్చుకుంటూ, వెచ్చని శ్వాస తన స్తనాగ్రాలను తాకుతుంటే ఒళ్ళంతా పులకరింత మొదలై 'ఆహ్...మ్...'మని నిట్టూర్పులు విడుస్తూ చప్పున ఆమె చేతులతో అతని మెడను చుట్టేసింది. సామిర్ మరికాసేపలాగే ఆమె మెత్తని బంతులపై ముద్దులు కురిపిస్తూ ఆమె కుడి చన్ను మొనని చిన్నగా కొరికాడు.

'ఇస్...'మని వగరుస్తూ నాస్మిన్ తమకంతో సామిర్ తలని పట్టుకొని పైకి గుంజి అతని పెదవులతో తన పెదవులని కలిపేసింది.

సామిర్ ఓప్రక్క ఆమె పెదాలతో ఆడుకుంటూ ఒడుపుగా ఆమె నడుముని తన చేతుల్లోకి తీసుకుని ఓమారు మృదువుగా మీటాడు. నాస్మిన్ కి ఒక్కసారి అక్కడి కండరాలు జివ్వుమన్నాయి. పువ్వులో ద్రవాలు వూరి అక్కడంతా చిత్తడి చిత్తడిగా మారిపోయింది.

నాస్మిన్ తన కటి భాగాన్ని పైకెత్తి అతన్ని ఆహ్వానిస్తున్నట్లుగా కాళ్ళని బాగా ఎడం చేసింది.

అది గమనించిన సామిర్ తన హలాన్ని(నాగలిని) సరిగ్గా గురిచూసి మరలా ఆమె పొలంలో దింపేశాడు. 'స్... మ్మా' అంటూ నాస్మిన్ ఒక్కసారి ఎగిరిపడింది. ఇంతకుముందులా పెద్ద నొప్పేమీ అనిపించలేదామెకు. అతన్ని చుట్టూ తన చేతులని బిగించి నిక్కబొడుచుకున్న ముచ్చికల్ని బలంగా అతనికి అదుముకుంటూ తన్మయత్వంలో కళ్ళను సగం మూసుకొంది.

సామిర్ తన దాన్ని ఆమెలోంచి తీసి మళ్ళా సర్రు మంటూ ముందుకు త్రోసాడు. సమ్మగా అన్పించి తియ్యగా మూల్గింది నాస్మిన్. ఆమె వొంట్లోంచి వస్తున్న అత్తరు సుగంధం ఉత్ప్రేరకంగా మారి అతని పనితనంపై ప్రభావం చూపిస్తోంది. క్రమంగా అతని ఊపులలో వేగం పెరిగింది. నాస్మిన్ కూడా క్రింద నుంచి ఎదురొత్తులియ్యసాగింది.

"మ్... ఇంకా... స్పీడ్ గా...చ్... ఎ-య్... అహ్... హా... సా-మిర్... హ్మ్... నిండు-గా వుంది నీది... మ్... అది... అలా-గే కొట్టు...హ్మ్... ఇస్...బ్..బ్బా అఁ... ఐ లవ్ యూ... లవ్ యూ..."

ఆమె అంటున్న ప్రతీ మాటకీ అతని పోటులో తీవ్రత అధికమవుతున్నది. ఇరునాగుల్లా పైకి లేచి మళ్లీ మంచం మీద పడుతూ ఒకరికొకరు పెనవేసుకుపోయి దొర్లుతూ సయ్యాటలాడుతుంటే వారి తాకిడికి ఆ మంచం 'కిర్రు కర్రు'మంటోంది.

"హుఁ..మ్... అఁహ్... సా-మిర్..ర్.... నాక్..అయిపో-తోం-దీ... వచ్చే-స్తోందీ... హ్...హ్...అ-హ్... హా...." అని మూల్గుతూ నాస్మిన్ గట్టిగా తన భావప్రాప్తిని చేరుకుంది.

సామిర్ కూడా తనకి అవుటవుతుండటంతో చప్పున తన దాన్ని బయటకు తీసి ఆమె మీంచి ప్రక్కకు తొలగి మంచం మీద తన ఆవేశాన్నంతా కక్కేశాడు.

నాస్మిన్ మెల్లగా సామిర్ దగ్గరికి జరిగి "లవ్ యూ సామిర్" అంది. సామిర్ ఆమె వైపు తిరిగి తను కూడా 'ఐ లవ్ యు' చెప్పబోతూ (బహుశా... మబ్బు వీడిందేమో) ఠక్కున మంచం మీంచి లేచి అల్మరాలోంచి లుంగీని తీసి కట్టుకుని వడివడిగా ప్రక్కనే వున్న బాత్రూమ్లోకి వెళ్ళిపోయాడు.

నాస్మిన్ తన చేతిని ఇందాక సామిర్ మంచం మీద కార్చిన చోట పెట్టి తన వ్రేళ్ళకి అంటిన జిగురులాంటి తడిని ఒకసారి వాసన చూసి మెల్లగా తన నోట్లో పెట్టుకుంది.

మర్నాడు ఉదయం సుజాత నాస్మిన్ ఇంటికి వచ్చింది.

సుజాత రావటం చూసిన నాస్మిన్ గాభరాగా ఆమెకు ఎదురువచ్చి గుమ్మం దగ్గరే— "సుజ్జీ...! నువ్వేంటీ... ఇలా వచ్చావ్?" అని అడిగింది, కంగారుగా సామిర్ గదివైపు చూస్తూ.

సుజాత 'తన సామిర్' కంటపడకుండా చెయ్యాలని ఆమె తాపత్రయం. అందుకే, అతను ఊరికి వస్తున్నట్టు సుజాతకి చెప్పలేదు.

"మనిద్దరికీ సేమ్ ఎగ్జామ్ సెంటర్ ఇచ్చారేఁ!" అని ఉత్సాహంగా అంటూ సుజాత తన చేతిలో వున్న పుస్తకాన్ని తెరిచి అందులోంచి రెండు హాల్ టికెట్లు తీసి చూపించింది. "అమ్మ ఇందాకే నాకు ఇచ్చింది. నీది కూడా తన దగ్గరనుంచి తీసుకున్నాను. నిన్ను తర్వాత ఆఫీస్ రూమ్ కి వచ్చి రిజిస్టరు లో సంతకం చెయ్యమని చెప్పింది... రికార్డు కోసమని!"

అప్పుడే— అటుగా వచ్చిన నాస్మిన్ వాళ్ళ అమ్మ, "అలా ఆ అమ్మాయిని బయటే నిలబెట్టి మాట్లాడతున్నావేఁ? లోపలికి రమ్మను!" అని అనటంతో నాస్మిన్ అయిష్టంగా పక్కకి తొలగి, "రా...!" అంటూ సుజాతకి దారిచ్చింది.

సుజాత హాల్లోకి వచ్చి కుర్చీలో కూర్చుంటుండగా సామిర్ తన గదిలోంచి బయటకొచ్చాడు.

సుజాతని చూడగానే అతని కళ్ళు మరింత విశాలమయ్యాయి. రెప్పవాల్చకుండా ఆమెను ఆపాదమస్తకం పరీక్షగా చూడసాగాడు. ఇంతకుముందు కన్నా సుజాత కొద్దిగా చిక్కినట్లు అతనికి అన్పించింది. కళ్ళ క్రింద నల్లటి వలయాలు కూడ ఏర్పడ్డాయి(బహుశా పరీక్షలు కోసమని నిద్రమాని తెగ చదివేస్తుందేమో!). అయినా... 'చక్కనమ్మ చిక్కినా అందమే' అని అన్నట్టు ఆమెలోని ఆకర్షణ ఇసుమంతైనా తగ్గలేదు.

అటు సుజాత కూడా అతన్ని చూసి నాస్మిన్ తో, "హేయ్! మీ అన్నయ్య ఎప్పుడు వచ్చాడు?" అని అడిగింది.

"ని-న్న వచ్చాడులేఁ!" అని ముభావంగా బదులిచ్చి, "నా హాల్ టికెట్ ఇవ్వు!" అందామె.

సుజాత తన పుస్తకంలోంచి హాల్ టికెట్ ని తీసి ఆమెకు ఇచ్చింది.

సామిర్ వాళ్ళ దగ్గరకి వచ్చి నవ్వుతూ సుజాతని పలకరించాడు.

ఆమె కూడా చిరునవ్వుతో అతన్ని విష్ చేసింది. ఆమె కళ్ళు కూడ అతన్ని స్కాన్ చేస్తున్నాయి.

"ఎగ్జామ్స్ కి బాగా ప్రిపేర్ అయ్యావా?" అన్నాడు సామిర్ ఆమె ఎదురు కుర్చీలో కూర్చొంటూ.

"అఁ... అ-మ్—!" అని అంటూ నిలువుగా తలూపిందామె.

'అంతకుముందులా తనతో ఒక్క మాట మాట్లాడటానికి బిగుసుకుపోయిన సామిర్ ఇతనేనా?' ఇప్పుడిలా తన కళ్ళలో కళ్ళుపెట్టి సూటిగా చూస్తూ, చక్కగా మాట్లాడుతుంటే తడబడటం ఈసారి సుజాత వంతయింది. పైగా కళ్ళు చెదిరేలాటి దుస్తులు ధరించి స్మార్టుగా... ఊఁహూ... సెక్సీగా తన ముందు నిలబడి వుంటే చూస్తూ కుదురుగా వుండటం తనకు కష్టమైందేమో, కుర్చీలోనే ఒకసారి అటుఇటు కదిలింది.

అటుప్రక్క నాస్మిన్ వాళ్ళిద్దరినీ చురచుర చూస్తూ గట్టిగా ఓమారు తన గొంతుని సవరించుకుంది.

సామిర్ వెంటనే సర్దుకుని ఆమె వైపుకి చూసి, "అఁ... స్-సెంటర్... ఎగ్జామ్ సెంటర్ ఎక్కడ ఇచ్చారు?!" అని అడిగాడు.

నాస్మిన్ సమాధానం చెప్పేలోగా సుజాత, "బండారులంక జెడ్ పి హైకాలేజ్... ఇద్దరికీ," అని చెప్పింది.

"ఓహో... అంత దూరం ఇచ్చారా మీకు!?" అంది నాస్మిన్ వాళ్ళ అమ్మీ వాళ్ళ మాటలు విని. ఆమె వంటగదిలో వుంది.

"అదంత పెద్ద దూరమేం కాదు అమ్మీ... బైక్ మీద వెళ్తే జస్ట్ ఇరవై-ఇరవై ఐదు నిమిషాల్లో వెళ్ళిపోవచ్చు," అన్నాడు సామిర్ సుజాతని ఓరగా చూస్తూ.

నాస్మిన్ అతని చూపుని గమనిస్తూ — "ఐతే, మనం బైక్ మీద వెళ్దాం భయ్యా... సుజీ, నువ్వు— శంకర్ సార్ ని అడిగి అతని బండి మీద వచ్చేయ్!"

శంకర్ తో కళ్ళు కలపటం కూడా సుజాతకి ఇష్టం లేదు. అతని మీద, శ్రీదేవి మీద తనకున్న కోపం ఇంకా పూర్తిగా చల్లారలేదు. ఇంక అతన్నేం అడుగుతుంది.!?

"ఊహూ... న్-నాకు... మ్-నేను వేరే ఎలాగో వస్తాన్లేఁ—" అని ఆమె అంటుండగా సామిర్, "ఒక్కర్తివేఁ.. ఏం వెళ్తావ్? కావాలంటే నువ్వూ మాతో రా... బైక్ మీద," అన్నాడు వెంటనే.

నాస్మిన్ సామిర్ ని గుడ్లురిమి చూసింది. సామిర్ మాత్రం సుజాతనే చూస్తున్నాడు.

సుజాత తన తల దించుకుని అలోచిస్తూ మెల్లిగా, "రావొచ్చు.! కానీ... బైక్ పైన ముగ్గురు అంటే... పర్లేదా-?" అని అడిగింది.

నాస్మిన్ 'అదేమీ కుదరదులేవేఁ' అని అందామని నోరు తెరిచేలోగా సామిర్, "ఏం పర్లేదు. త్రిబుల్స్ నాకు అలవాటే... నేను జాగ్రత్తగానే తీసుకెళ్తాను...! అమ్మీని, నాస్మిన్ ని ఎక్కించుకుని ఎన్నోసార్లు తీసుకెళ్ళాను కూడా. కదా అమ్మీ!" అన్నాడు.

"హా... ఔను బేటా!" అంది వాళ్ళ అమ్మ వంటింట్లోంచే. నాస్మిన్ మధ్యలో అడ్డు తగలకుండా వుండటానికి వాళ్ళ అమ్మని కూడా డిస్కషన్ లో ఇన్వాల్వ్ చేశాడు సామిర్!

సుజాత చిన్నగా నవ్వుతూ తలెత్తి సామిర్ మొహంలోకి చూసి—

"ఐతే... నేనూ ఎంచక్కా మీతో కలిసి బండి మీద వచ్చేస్తాను!" అంది సంతోషంగా.

సామిర్ కూడ 'ఓకే' అన్నట్టుగా తలూపుతూ నవ్వాడు.

నాస్మిన్ మొహం మాత్రం కందగడ్డలా మారిపోయింది.

★★★

రాజమండ్రి —

శిరీష్ మర్నాడు ఉదయం ఇంటి ముందున్న పూల మొక్కలకి నీళ్ళు పెడుతుండగా ఏదో బండి ఆగిన శబ్దం వినిపించి తలత్రిప్పి గేట్ వైపు చూశాడు.

అజయ్ తన జీప్ దిగి గేట్ తీసుకుని లోపలికి వస్తూ కన్పించాడు.

శిరీష్ ముఖంపై చిరునవ్వు విరిసింది.

"హ్మ్... అజయ్! రా రా... నేను అనుకున్నదానికన్నా చాలా తొందరగానే వచ్చావేఁ!" అన్నాడు.

అజయ్ ఆశ్చర్యపోతూ ఆగిపోయి — "నేనొస్తానని ముందే అనుకున్నావా, గురూ!?"

శిరీష్ అవునన్నట్లు తలూపి, "నీకు నిన్ననే చెప్పాను కదా.... నీ గురించి నీకన్నా నాకే బాగా తెలుసునని!" అంటూ నర్మగర్భంగా నవ్వాడు.

"అయితే... నేనిక్కడికి ఎందుకొచ్చానో చెప్పు చూద్దాం?" జేబులో చేతులు పెట్టుకుని కళ్ళెగరేస్తూ అడిగాడు.

శిరీష్ తన చేతిలో వున్న వాటర్ జగ్ ని పక్కనున్న గట్టుమీద పెట్టి, "హ్మ్... ఎందుకొచ్చావో చెప్పనా లేక ఎక్కడకెళ్ళి ఇక్కడికి వచ్చావో కూడ చెప్పనా...!?" అతని కళ్ళలోకి సూటిగా చూస్తూ అన్నాడు.

అజయ్ ముఖంలో భావం ఒక్కసారిగా మారిపోయింది. గుటక మింగుతూ శిరీష్ తో కళ్ళని కలపలేనట్టు చప్పున తన తలని క్రిందకి దించేశాడు. 'గురూకి ఎలా తెలిసిపోయింది?' అనుకున్నాడు మనసులో.

నిజానికి డైరెక్టుగా శిరీష్ ఇంటికనే బయలుదేరిన అతడు.... ఒక్కసారి సౌమ్యని చూడాలని అన్పించటంతో దారి కాకపోయినా ముందు ఆమె ఇంటి వైపే తన జీప్ ని పోనిచ్చాడు. ఐతే... ఆమెను ఎందుకనో ఆమెను చూడకుండానే వెనుదిరిగి ఇక్కడికి వచ్చేసాడు.

శిరీష్ నిర్మలంగా నవ్వుతూ అజయ్ ని సమీపించి, "చూశావా... నేనేమీ చెప్పకుండా నువ్వే సమాధానం ఇచ్చేశావ్!!!" అన్నాడు.

అజయ్ మౌనంగా తన చేతులు కట్టుకుని వున్నాడు. ఒక పోలిస్ గా ఎందరో దొంగనాయాళ్ళను పట్టుకున్న అతడు మొదటిసారి శిరీష్ ముందర ఒక పట్టుబడ్డ దొంగలా నిలబడ్డాడు.

శిరీష్ అతని భుజమ్మీద చెయ్యేసి, "లోపలికి పద... మాట్లాడుకుందాం!" అన్నాడు.

అజయ్ ని చూసిన వాణీ గబగబా పరుగెత్తుకుంటూ వాళ్ళ ముందుకొచ్చి, "అన్నయ్యా! ఏంటి ఇంత పొద్దున్నే వచ్చావ్?" అని అడిగింది.

"వాణీ... ముందు వాణ్ణి లోపలికి రానీయ్...!" అన్నాడు శిరీష్ తన నవ్వును మెయింటెయిన్ చేస్తూ.

అజయ్ గుర్రుగా వాణీని చూస్తూ, "గురూ... నీ మరదలితో చెప్పు. ఇంకోసారి నన్ను 'అన్నయ్యా' అని పిలవొద్దనీ!" అని శిరీష్ తో అన్నాడు.

ఇద్దరూ లోపలికొచ్చి హాల్లో కూర్చున్నారు.

శిరీష్ కూడా తన మొహాన్ని సీరియస్‌గా పెట్టి వాణీతో, "ఔను. నిజమే... అజయ్ ని నువ్వు 'అన్నయ్య' అని పిలవొద్దు...!" అంటూ చిన్నగా కన్నుకొట్టి, "కావాలంటే... అం-కు-ల్, అని పిలుచుకో!" అన్నాడు.

"అంకులా!" అంటూ వాణీ గలగల నవ్వేసింది.

అజయ్ బిక్క మొహం వేసి, "గురూ... నువ్వు కూడా మొదలెట్టావా!" అన్నాడు శిరీష్ తో.

"లేదు లేదు... నేను అన్నయ్యా అనే పిలుస్తాను!" అంటూ అజయ్ ప్రక్కన కూర్చుంది.

అప్పుడే లత ఆ గదిలోకి ప్రవేశించింది. తలారా స్నానం చేసి కాలేజీ యునిఫారం ధరించి తన తడి జుత్తును టవల్ తో శుబ్రంగా తుడుచుకుంటూ, "అరే... అజయ్ గారూ! మీరెప్పుడు వచ్చారు?" అని అడిగింది.

"ఇప్పుడే..." అని బదులిచ్చాడు అజయ్.

"టీ తీస్కొస్తానుండండీ!" అంటూ వడివడిగా కిచెన్ వైపు కదిలిందామె.

వాణీ అజయ్ గడ్డం పట్టుకుని తనవైపు తిప్పుకుని, "ఇప్పుడు చెప్పన్నయ్యా... ఇంత పెందలాడే వచ్చావేంటి?" అని అడిగింది మళ్ళీ.

లత ఆ మాటలు విని 'అన్నీ దీనికే కావాలి!' అని సణుక్కుంటూ టీ చేయ నారంభించింది.

అటు అజయ్ ఒకసారి వాణీని, శిరీష్ ని మార్చి మార్చి చూశాడు.

శిరీష్ మొహం ఎప్పటిలాగే ప్రశాంతంగా వుంది. అయితే... వాణీ కళ్ళు మాత్రం చిలిపిగా కదులుతున్నాయి.

మళ్ళా గుండెల్లో ఏదో తియ్యని తిమ్మిరి మొదలయినట్టు అన్పించింది అజయ్ కి. ఇక ముసుగులో గుద్దుడు అనవసరమనిపించింది.

వాణీని చూస్తూ, "నీ వ్-వదినని చూద్దామని వచ్చాను!" అన్నాడు.​