Update 41
"హాఁ...హ్...హ్...హా!!"
శిరీష్ గట్టిగా నవ్వుతూ అజయ్ జబ్బని చరిచాడు.
వాణీ — ముడిపడ్డ కనుబొమలతో, "ఏఁ...హ్...ఎవరూ—?" అంటూ వెంటనే తలకొట్టుకుని, "ఓహ్... నిన్న వచ్చారే వాళ్లా... ఆంటీ... సౌ-మ్-గా—" అంటూ అజయ్ మొహాన్ని చూసి ఠక్కున ఆగిపోయింది.
ఆమె కళ్ళు పెద్దవయ్యాయి. పెదవులపై చిన్నగా మొదలైన నవ్వు ప్రభాత వెలుగులా ముఖమంతా పరుచుకుంది.
"హ్-అన్నయ్యా! నువ్వు... సిగ్గు-పడుతున్నావా?! అయ్యబాబోయ్!!" అంటూ కుర్చీలోనే ఓసారి ఎగిరిందామె.
ఆనందాశ్చర్యాలతో ఆమె కళ్ళు నక్షత్రాల్లా తళుక్కుమంటున్నాయ్.
అజయ్ కి మొహమంతా చిరచిరలాడుతున్న భావన కలిగింది. మెడచివర్ల నుంచి వేడి ఆవిర్లు వస్తున్నట్టు అన్పించటంతో మెల్లగా తన కాలర్ ని సర్దుకున్నాడు.
లత ట్రేలో టీ పట్టుకొని వాళ్ళ దగ్గరకు వచ్చి, "కంగ్రాట్స్ అజయ్ గారూ...!" అంటూ టీ కప్పుని అతనికి అందించింది.
అజయ్ ఆమెను చూసి కాస్త ఇబ్బందిగా నవ్వుతూ టీ తీసుకున్నాడు.
అప్పుడే— బయట నించి సైకిల్ బెల్ శబ్దం రెండుసార్లు వినిపించింది.
"అఁ... రమా...వచ్చేసిందేఁ!" అంది లత.
రమ... వాణీ క్లాసుమేటు. రెండు వీధుల అవతలే ఆమె ఇల్లు వుంది. రోజూ ఇద్దరు కలిసే కాలేజీకి వెళ్తారు.
వాణి లేచి తన బ్యాగ్ ని తెచ్చుకుని, "వెళ్ళొస్తానక్కా!" అంది లతతో.
"హ్మ్... సరే! ఔను, వంటగదిలో టిఫిన్ బాక్స్ వుంచాను. పెట్టుకున్నావా?" అంటూ గోడ గడియారం వంక చూసింది లత. ఎనిమిదిన్నర కావస్తోంది. ఆమెకి కూడ కాలేజీకి టైం ఔతోంది.
"ఆ... పెట్టుకున్నా," అని అనేసి అజయ్ తో, "నీతో ఇంకా చాలా మాట్లాడాలని వుంది అన్నయ్యా... ప్చ్... కానీ ఎగ్జామ్స్ టైమ్— హుఁ... వెళ్ళాలి!!" అంటూ పెదవి విరిచింది వాణీ.
బయట నించి మరోసారి సైకిల్ బెల్ సౌండ్ విన్పించింది. వెంటనే, "ఓయ్... వాణీ!" అనే పిలుపు కూడా.
"హా... వస్తున్నానేఁ!" అని తన స్నేహితురాలికి బదులిస్తూ తన బ్యాగ్ ని భుజానికేసుకుని అందరికీ 'బై' చెప్పి బయటకెళ్ళిపోయింది.
లత గుమ్మందాక పోయి ఆమెను సాగనంపి తిరిగి లోపలికి వచ్చింది.
"ఏంటీ... మీరింకా తయారవ్వలేదు! ఇవ్వాళ కాలేజ్ కి వెళ్ళరా?" అంది శిరీష్ తో.
శిరీష్ అజయ్ ని ఓసారి చూసి ఆమెతో, "మ్... ఊహుఁ... నా—క్కొంచెం వేరే పనుంది. అవును... నీకూ కాలేజీకి టైం అయ్యిందనుకుంటా!" అని అన్నాడు.
లత ఔననట్టు తలూపుతూ, "మ్... టిఫిన్ ని హాట్ పేక్ లో పెట్టి టేబిల్ మీద పెట్టేను. ఇప్పుడు తీసుకురమ్మంటారా? తర్వాత తింటారా?" అని అడిగింది.
"తర్వాత తింటాంలేఁ..." అని శిరీష్ అనటంతో ఆమె కూడ తయారై తన బాక్స్ ని తీసుకొని బ్యాగ్ లో సర్దుకొంటూ, "మాటల్లో పడిపోయి టిఫిన్ చేయటం మర్చిపోకండి... ఇద్దరూ!" అని వాళ్ళతో అనేసి కాలేజీకి బయలుదేరింది.
ఆమె గేట్ దాక వెళ్ళేవరకూ చూసి శిరీష్ తన తల త్రిప్పి, "హ్మ్... అజయ్! ఇంకేంటి విషయాలు?" అన్నాడు క్యాజువల్ గా.
★★★
అటు సామిర్, సుజాతకి చేరువయ్యేందుకు మార్గాలను అన్వేషిస్తూ వుంటే... నాస్మిన్ — తన చదువుమీద కన్నా సుజాతని తన అన్నకు దూరంగా వుంచటానికే ఎక్కువ శ్రద్ధ పెట్టసాగింది.
సుజాత మళ్ళా తన ఇంటికి రాకుండా వుండటానికి, కలిసి చదువుకునే మిషతో తనే ఆమె ఇంటికి వెళ్ళేది. దాంతో, సామిర్ కి సుజాతని కలుసుకునే అవకాశమే లేకపోయింది.
ఎట్టకేలకు పదవ తరగతి పరీక్షలు మొదలయ్యాయి.
నాస్మిన్ ఇంటి నుంచే ఎగ్జామ్ కి వెళ్ళే దారి కావటంతో సుజాత తన హాల్ టికెట్, ప్యాడ్ పట్టుకొని మొదటి రోజున ఎనిమిదింటికల్లా నాస్మిన్ ఇంటికి వచ్చింది.
నాస్మిన్ వాళ్ళ అమ్మ ఇద్దరినీ 'అల్లా అంతా మంచిగా జరిగేలా చూస్తాడు' అంటూ దీవించి, "టెన్షన్లు ఏమీ పెట్టుకోకుండా బాగా రాయండి," అంది.
సామిర్ బైక్ ని స్టార్ట్ చేసి సుజాత వంక చూసి ఎక్కమని సైగ చేశాడు.
కానీ, నాస్మిన్ గబుక్కున ముందుకెళ్ళి ఒక కాలు అటు మరో కాలు ఇటు వేసుకుని ఎగిరినట్టుగా బైక్ ని ఎక్కింది. సామిర్ ఒకసారి వెనక్కి తిరిగి ఆమెను గుర్రుగా చూసి ముందుకు తిరిగాడు. తర్వాత సుజాత కూడా నాస్మన్ వెనుకనే బైక్ ని ఎక్కి కూర్చుంది. నాస్మన్ సర్దుకుంటున్నాట్టుగా మరికాస్త ముందుకు జరిగి తన ఎత్తులను సామిర్ కి తాకించింది.
సామిర్ తన అమ్మీకి బాయ్ చెప్పి బైక్ ని పోనిచ్చాడు.
ఇద్దరాడాళ్ళూ చుడీదార్స్ ధరించారు. గాలికి వాళ్ళ చున్నీలు జండాల్లా రెపరెపలాడుతున్నాయి.
సుజాత మొహం తనకు కనిపించేలా సైడ్ మిర్రర్ ని కాస్త సరిచేసాడు సామిర్. ఆమె చాలా టెన్షన్ గా వున్నట్టు కనపడిందతనికి.
'బహుశా ఎగ్జామ్స్ గురించి కలవరపడుతోందేమో!' అనుకుంటూ, "పదో తరగతి... పబ్లిక్ ఎగ్జామ్స్... అని ఏమీ ఫికర్ కావద్దు. పాసయ్యేలా రాయండి... బస్! తెన్త్ తర్వాతనే అసలీ బాత్ షురూ ఔతుంది. ఈ తెన్త్ సర్టిఫికేట్ తర్వాత కేవలం డేట్ ఆఫ్ బర్త్ కోసం రిఫరెన్స్ గా పనికొస్తుందంతే!" అన్నాడు.
అతనలా అన్న వెంటనే, సుజాత ముఖంపై చిరునవ్వు మెరవటం అతని కంటపడింది.
'యస్...' అనుకుంటూ తను కూడ నవ్వుతూ బైక్ ని ముందుకి ఉరికించాడు.
ముందర ఒక పెద్ద గుంత దగ్గర చిన్నగా సడన్ బ్రేక్ కొట్టడంతో వెనక యిద్దరూ కాస్త ముందుకు జారారు. సుజాత మళ్ళా వెనక్కి సర్దుకుని కూర్చుంది. ఇక నాస్మిన్ — అంతకుముందే తన కాళ్ళని అతనికి ఇరుపక్కలా పట్టుకున్నట్టుగా జరిపి కూర్చోవటంతో ఈ జర్క్ కి అతని వెనుక భాగం తగిలి ఆమెకు తొడల మధ్య గిలి మొదలైంది. అలాగే, తన మెత్తని బంతుల్ని అతని వీపుకు గట్టిగా అదుముతూ వుంటే ఆమెకు నరాలు జివ్వుమంటున్నాయి. ఆమెలోంచి పుడుతున్న సెగ అతన్ని వెచ్చగా తాకుతోంది.
నాస్మిన్ అతని భుజమ్మీద పెట్టిన తన కుడి చేతిని క్రిందకి దించుతూ అతని నడుముని స్పృశించి అలాగే మెల్లగా అతని కుడి తొడ మీదకు తెచ్చి వ్రేళ్ళతో ఆ ప్రదేశాన్ని రాపిడి చేయసాగింది. ఆమె చేతలకి అతనికి తొడల మధ్య చిన్నగా అలజడి మొదలైంది. నెమ్మదిగా అతని ఆయువుపట్టు మీదకు ఆమె చెయ్యి ప్రాకుతుంటే... అతని చేతులు సన్నగా వణుకుతున్నాయి. బైక్ నడపటం కష్టమవుతోంది. నాస్మిన్ మెల్లగా అతని జిప్ ని పట్టుకొని కొద్దిగా ఓపెన్ చేయటానికి ప్రయత్నించింది. ఆమె ఏం చేస్తుందో అర్ధమైన సామిర్ ఆమెను వారిద్దామని అనుకుంటుండగా... అప్పుడే— ఎదురుగా స్పీడ్ బ్రేకర్ వుండటాన్ని ఆలస్యంగా గమనించి సడన్ బ్రేక్ వేశాడు. దాంతో, ముగ్గురూ ఒక్కసారిగా ముందుకు తూలారు. ఆ కుదుపు కారణంగా నాస్మిన్ చెయ్యి అతని జిప్ ని పూర్తిగా క్రిందకి లాగేసింది. ఆమె మరో చేయి అతన్ని గట్టిగా చుట్టేసింది. ఇక సుజాత కూడా ఒరగిపోవటంతో ఆమె చెయ్యి నాస్మిన్ భుజమ్మీద నించి ముందుకి జారి ఆసరాగా సామిర్ నడుముని గట్టిగా పట్టుకుంది.
నాస్మన్ కొండచిలువలా తనని పూర్తిగా చుట్టేసినా... సుజాత చేతి చిరు స్పర్శకే పులకించిపోయాడు సామిర్. అతని దడ్డు గుప్పున బలుపెక్కి డ్రాయర్ లో నుంచి తల బయటకు పెట్టింది.
అప్పటికే అతని పేంట్ లోకి చేతిని దూర్చేసిన నాస్మిన్ ఆ ఎర్రని గుండుని తన బొటనవేలు చూపుడువేళ్ళ నడుమ దొరకబుచ్చుకుంది.
అటు సుజాత కూడ సామిర్ గురించి ఆలోచించసాగింది. అతన్ని మొదటిసారి చూసినప్పుడే ఆ అందానికి ఆమె కొంత ఆకర్షితురాలయ్యింది. పైగా అతను తనను ప్రేమిస్తున్నాడనీ తనకు ముందే తెలుసు! ఇప్పుడు అతన్ని ఇలా పట్టుకుని వుండటంతో ఆమె ఊపిరి క్రమంగా వేడెక్కి గుండె గమనం వేగం పుంజుకుంది. మెల్లగా తన వ్రేళ్ళను అతని నడుము దగ్గర ఆడిస్తూ కళ్ళను అరమూసింది.
అప్పుడే సామిర్ ఒక గుంతని తప్పించటానికి తన బైక్ ని వేగంగా టర్న్ చేయటంతో ఆమె చెయ్యి పట్టుతప్పి నాస్మిన్ చేతికి తగిలింది.
నాస్మిన్ వెంటనే తుళ్ళిపడి అతని తొండాన్ని వదిలేసి తన చేతిని వెనక్కి తీసుకుంది.
'హమ్మయ్య!' అనుకున్నాడు సామిర్. ఇందకట్నించీ నాస్మిన్ తన పేంట్లో చెయ్యిపెట్టి సాంతం కెలికేస్తుంటే బైక్ నడపటం అతనికి చాలా కష్టమవసాగింది. అందుకే, అరగంట కూడ పట్టని ప్రయాణానికి దగ్గర దగ్గర గంటసేపు అయ్యింది.
పరీక్ష మొదలవ్వటానికి ఇంకా పది-పదిహేను నిముషాలు వుందనగా ఎగ్జామ్ సెంటర్ కి చేరారు వాళ్ళు.
సుజాత ఇంకా సామిర్ గురించిన ఆలోచనల్లో వుండటంతో బండి ఆగినది కూడా ఆమె గమనించలేదు.
"ఓయ్! సుజీ... సెంటర్ వచ్చింది. దిగు!" అన్న నాస్మిన్ పిలిపుతో(అరుపుతో) ఈ లోకంలోకి వచ్చి చప్పున బైక్ దిగింది.
నాస్మిన్ కూడ బైక్ దిగి తన రిస్టు వాచీలో టైం చూసి, "ఓయమ్మో!! ఇంకా టెన్ మినిట్స్ మాత్రమే వుందేఁ... ఎగ్జామ్ స్టార్ట్ అవ్వడానికి! పద పద...!" అంటూ సుజాత చేతిని పట్టుకొని కనీసం వెనక్కి తిరిగి సామిర్ ని చూడకుండా గబగబా కాలేజ్లోకి నడవసాగింది.
సుజాత మాత్రం ఒక్కసారి వెనక్కి తిరిగి సామిర్ ని చూసింది.
అతడు బైక్ దిగి నవ్వుతూ 'ఆల్ ద బెస్ట్‌' అన్నట్టుగా ఆమెకు సంజ్ఞ చేసాడు.
బదులుగా ఆమె చిరునవ్వుతో తలూపింది.
అప్పుడే సుజాత ఒకటి గుర్తించింది. సామిర్ పేంట్ జిప్ తెరిచి వుండటం!!!
అతడి నీలం రంగు డ్రాయర్ కొద్దిగా బయటకు వచ్చి ఆమెకు కనపడుతోంది. కన్నార్పకుండా అటేపు చూస్తూ వెనక్కు నడవసాగిందామె.
సామిర్ ఆమె ముఖంలో మార్పుని గమనించి ఆమె చూపుని అనుసరిస్తూ ఒక్కసారి క్రిందకి చూసుకున్నాడు. చప్పున వెనక్కి తిరిగి తన జిప్ ని పైకి లాగుకుని 'ఛ... ఇది వేసుకోడం మర్చిపోయానేఁ! సుజాత ఏమనుకుందో ఏమో?' అనుకుంటూ ముందుకి తిరిగాడు.
సుజాత, నాస్మిన్ లు కనపడలేదు!
ఇద్దరూ కాలేజ్ లోనికి వెళ్ళిపోయారు.
★★★
అజయ్ కి ఏం చెప్పాలో అర్ధంకాలేదు. 'ఏదో చాలాకాలం తర్వాత కలిసినట్లు 'ఏంటి విశేషాలు' అంటాడేంటి గురూ!' అని అనుకున్నాడు.
శిరీష్ వెంటనే అజయ్ భుజాన్ని తట్టి, "హ్మ్... పద టిఫిన్ చేద్దాం," అంటూ ఠక్కున లేచి నిల్చున్నాడు.
అజయ్ శిరీష్ ని అయోమయంగా చూసి తను కూడ లేచాడు.
ఇద్దరూ డైనింగ్ టేబిల్ దగ్గరకు వెళ్ళారు.
శిరీష్ అజయ్ కి టిఫిన్ ని వడ్డిస్తూ, "హ్మ్... నిన్న ఏమీ లేదని నాతో వాదించి, ఇవాళ వాణీతో ఒక్కసారిగా 'వదిన' అనేశావేఁ! ఒక్క రాత్రిలో ఇంత మార్పుకి గల కారణమేంటో నేను తెలుసుకోవచ్చా?" అన్నాడు.
"నీకన్నీ తెలిసిపోతాయన్నావ్ కదా గురూ!" కాస్త దెప్పుడు ధోరణిలో అన్నాడు అజయ్.
శిరీష్ తన కనుబొమ్మని ఎగరేసి సన్నగా నవ్వుతూ, "నీ మాటల్లో తెలుసుకోవాలనుంది!" అన్నాడు.
అజయ్ ఒకసారి శిరీష్ ని తదేకంగా చూశాడు. అతను ఎగతాళిగా ఏమీ అనటంలేదని అ(క)న్పించటంతో రాత్రి తనకు ఏమనిపించిందో మొత్తం వివరించి చెప్పాడు.
శిరీష్ ఆసక్తిగా అతను చెప్పేదంతా వింటున్నాడు.
సౌమ్య నగుమోము తన మష్తిష్కంలో మెదలగానే తన మనసు స్పందించిన తీరుని గురించి అజయ్ చెప్పటానికి ఇబ్బంది పడ్డాడు. దాన్ని ఎలా వివరించాలో అర్ధంకాక అతను తడబడుతుంటే శిరీష్ చిన్నగా నవ్వుతూ, "సుప్త-చేతన స్థితి," అని అన్నాడు మెల్లగా.
"హ్...ఏంటి?" చప్పున అడిగాడు అజయ్.
"సుప్తచేతన స్థితి... ఐ మీన్... సబ్-కాన్షస్ స్టేట్! మన జ్ఞాపకశక్తికి సంబంధించి మెదడు పనితీరుని రెండు రకాలుగా చూస్తాం, అజయ్! అందులో ఒకటి కాన్షస్ మెమరీ అయితే మరోటి సబ్-కాన్షస్ మెమరీ. సాధారణంగా... మనం రోజూ చేసే పనులూ... అంటే ముఖ్యమని తలిచేవన్నీ కాన్షస్‌మైండ్ లో ముద్ర పడిపోతాయి. ఇక మిగతా విషయాల గురించీ మనం పెద్దగా పట్టించుకోం కాబట్టీ అవన్నీ మెల్లగా మరుగునపడిపోతాయి. అలాగే క్రమంగా వాటిని మరచిపోవటం అనేది జరుగుతూ వుంటుంది. అయితే... మన మనస్సు విశ్రాంతి తీసుకుంటున్నప్పుడు... అంటే — నిద్రపోతున్నప్పుడో, లేదా ధ్యానస్థితిలో వున్నప్పుడో... అవి మరలా జ్ఞాపకం వచ్చేందుకు ఆస్కారం వుంది. అలా అవి గుర్తుకు రావటానికి కారణం — ఈ సబ్-కాన్షస్‌మైండ్. అది అవిశ్రాంతంగా పనిచేస్తూ మనకు తెలీకుండానే మన చుట్టూ వున్న పరిసరాలనీ, విన్న చిన్న చిన్న విషయాలనీ గమనిస్తుంది.
ఇక నీ విషయానికే వస్తే... నిన్న నీకు ఎదురయిన పరిణామాలు కొద్ధిసేపు నిన్ను కుదురుండనీయలేదు. ఒక్కసారిగా పుట్టెడు తలపులు తెరిపినివ్వకుండా చుట్టుముట్టడంతో ఒక విధమైన సందిగ్ధత నీలో నెలకొంది. అయితే, చివరికి నీకలవాటైన యోగా ప్రక్రియ ద్వారా మరలా నీ మనస్సు తేలికవ్వడంతో అంతకుమునుపు నీ కనులముందు జరిగిన దృశ్యం మరింత విశదమై నీకు కనిపించిందంతే!"
అజయ్ నోరు తెరుచుకుని శిరీష్ ని చూస్తూ, " గురూ... నువ్వు సైన్స్ టీచరువా... సైకియాట్రిస్టువా? మరీ ఇంత థియరీయా...?! లేకపోతే ఇవ్వాళ కాలేజ్ కి వెళ్ళడం మానేసినందుకు నాకు స్పెషల్ గా క్లాస్ తీసుకుంటున్నావా? హుఫ్...!!!" అన్నాడు.
శిరీష్ తేలిగ్గా నవ్వేస్తూ— "అదేం లేదుగానీ, ఇంతకూ ఆ అమ్మాయికి నీ మనసులో మాటని చెప్పావా మరి?" అని అడిగాడు సడెన్ గా; సమాధానాన్ని ముందే ఊహిస్తూ.
అజయ్ ఏమీ బదులివ్వలేదు.
"లేదు కదూ...!" అన్నాడు శరీష్ మళ్ళా.
మౌనంగా తలూపాడు అజయ్.
"ఏఁ?"
గొంతుకి ఏదో పెద్ద గడ్డ అడ్డుపడినట్టు అనిపించింది అజయ్ కి. చిన్నగా గుటకవేశాడు. గుండె వేగంగా కొట్టుకోసాగింది.
శిరీష్ అతని భుజమ్మీద చెయ్యేసి, తల్లి బిడ్డని లాలనగా అడిగినట్టు, "ఏంట్రా... చెప్పు!" అన్నాడు.
మెల్లగా తన గొంతుని సవరించుకొని, "అఁ...మ్..హ్...ఆమె ముందుకి వెళ్ళాలంటే... ఎందుకో... బ్-భయ్యంగా...హ్... వుంది గురూ...! ధైర్యం చాలట్లేదు," చెప్పాడు అతికష్టంమీద.
శిరీష్ కళ్ళెగరేస్తూ అజయ్ ని వింతగా చూస్తూ—
"హ్మ్... టఫ్ కి భయం. వినటానికి చాలా చిత్రంగా వుందే...!" అన్నాడు. అజయ్ ఇబ్బందిగా కదిలాడు. "అయితే... ఇది మరీ అంత అసహజమైనదేమీ కాదులేఁ!" అన్నాడు శిరీష్ వెంటనే.
అదేమిటని అడుగుదాం అనుకున్నా మళ్ళా శిరీష్ ఏ పాఠాన్ని ఎత్తుకుంటాడో అనిపించి ఆ ప్రయత్నాన్ని మానివేశాడు అజయ్.
"హ్మ్... భయపడుతూ కూర్చుంటే ఆమెకు ఎలా చెప్తావ్ అజయ్.? ఎలాగోలా ధైర్యం కూడగట్టుకొని ఆమెకు నీ మనసులో మాట చెప్పేయ్..!"
లేదన్నట్టు తలూపుతూ, "ఆమెను గురించి ఆలోచిస్తే కోపంతో కణకణలాడుతున్న ఆమె ముఖమే గుర్తుకొస్తోంది. నిన్న అంత సీన్ అయ్యాక ఇప్పుడు వెళ్ళి చెప్పటం—"
"అలాగని ఎంతకాలం నీ మనసులోని మాటని అలా దాచుకుని వుంటావ్..."
"ఏమో గురూ...!"
"చాలా కన్ఫ్యూజన్ లో వున్నావుగా! హుఫ్... ఐతే ఏం చేద్దామిప్పుడు?" అంటూ తనూ ఆలోచించసాగాడు శిరీష్.
"గురూ... పోనీ, నువ్వెళ్ళి చెప్తావా? నువ్వయితే ఏదైనా బాగా వివరించి చెప్తావ్ కదా?"
శిరీష్ ఆలోచిస్తున్నట్టుగా మొహం పెట్టి, "చెప్పొచ్చురా... కానీ ఆమెకు పొరపాటున నేను చెప్పింది నచ్చేసి నన్ను ప్రేమించేస్తే! అసలుకే మోసం వస్తుందేమో! నేనసలే పెళ్ళయినవాణ్ఞి—"
"గురూ...!"
శిరీష్ సన్నగా నవ్వి— "అన్నిటికీ మధ్యవర్తిత్వం కూడదు అజయ్. ముఖ్యంగా ప్రేమ విషయంలో. నీ మనసులోని మాట నీద్వారానే ఆమె మనసును చేరాలి. అప్పుడే ఆమెకు నీ ప్రేమలోని నిజాయితీ తెలుస్తుంది. అన్నట్టూ... ఆ అమ్మాయి గురించి డిటెయిల్స్‌ ఏమైనా నీకు తెలుసా?"
"హా... తెలుసు గురూ! తను చదువుతున్న కాలేజీ డిటెయిల్స్‌ నాదగ్గర వున్నాయి. అలాగే తన ఫోన్ నెంబర్ కూడ."
"మ్... గుడ్. తన ఫోన్ నెంబర్ వుందిగా. అయితే, ఫోన్ చేసి మాట్లాడు. మంచిగా పరిచయం చేస్కో..."
అజయ్ వెంటనే తన ఫోన్ తీసి డయల్ చేసాడు.
ఒక రెండు రింగుల తర్వాత అట్నుంచి, "హలో...ఎవరూ—?" అంటూ శ్రావ్యమైన గొంతు వినపడింది.
ఠక్కున కాల్ కట్ చేసేసాడు అజయ్. అతనికి నుదురంతా చెమట పట్టేసింది.
"ఏమైంది? కాల్ కనెక్ట్ అవ్వలేదా?" అంటూ కళ్ళెగరేసాడు శిరీష్.
అడ్డంగా తలూపుతూ, "అయ్యింది... కానీ, నావల్ల కాదు గురూ...!" అన్నాడు అజయ్. "ఆమె గొంతు వింటే... నిన్న తను నాతో అన్న మాటలు గుర్తుకొస్తోంది. ఒళ్ళంతా గ-గగుర్పాటు కలుగుతోంది!"
శిరీష్ అసహనంగా, "అబ్బా... డైరెక్టుగా మాట్లాడమంటే కళ్ళలో చూడలేను అంటావ్. పోనీ, ఫోన్ ద్వారా ప్రొసీడ్ అవ్వమంటే గొంతు వింటే గుండె దడ అంటావ్... ఇలాగైతే నీ ప్రేమరథం ఎలా కదులుతుందిరా!" అంటూ మెల్లగా తన గెడ్డాన్ని పాముకుంటూ, "మ్... ఇక ఒక్క మార్గమే తోస్తుంది. లెట్స్ రైట్ ఏ లెటర్ టు హెర్!"
"లెటరా..?!"
"హా... లెటరే... లవ్ లెటర్!! ఉమ్... ఈ వాట్సాప్, ఇంస్టాగ్రామ్, ఫేస్ బుక్కుల యుగంలో ప్రేమలేఖ వ్రాయమని చెప్పడానికి నాకే కాస్త విడ్డూరంగా అనిపిస్తోంది. కానీ, ఇది తప్ప వేరే మార్గం లేదు!"
అజయ్ కి కూడా ఇది అనువుగా అనిపించింది. కానీ—
"గురూ... నేను రాయగలనంటావా...? అంటే, ఇన్నాళ్ళూ చార్జ్ షీట్లు, ఎఫ్. ఐ. ఆర్ లు రాసిన చేత్తో ఇప్పుడు లవ్ లెటర్ రాయటమంటే... అఁ... అసలు లవ్ లెటర్ రాసేంత భాష నాలో వుందంటావా?"
"ఏమో! మొదలుపెట్టి... ఊహు... మనసుపెట్టి చూడు. అసలు నువ్వేమి వ్రాయగలవో నీకే తెలుస్తుంది!" అంటూ చప్పున లేచి పక్కనే వున్ షెల్ఫ్ లోంచి ఓ దస్త వైట్ పేపర్ల కట్టని తీశాడు.
.
.
.
.
.
ఆరోజు మధ్యాహ్నం 2.30 గంటలకి రాజ్యలక్ష్మీ కాలేజీలో లాస్ట్ అవర్ క్లాస్ మొదలవుతుందనగా అటెండర్ రాంబాబు వచ్చి ఎమ్. ఏ ఎకనామిక్స్ స్టూడెంట్ అయిన సౌమ్యకి ఓ లెటర్ ని ఇచ్చాడు. ఆ లెటర్ ఎన్వలప్ పై 'ప్రేమతో... నీ అజయ్' అని వ్రాసి వుండటం చూసి ఆమె కళ్ళు పెద్దవయ్యాయి.
శిరీష్ గట్టిగా నవ్వుతూ అజయ్ జబ్బని చరిచాడు.
వాణీ — ముడిపడ్డ కనుబొమలతో, "ఏఁ...హ్...ఎవరూ—?" అంటూ వెంటనే తలకొట్టుకుని, "ఓహ్... నిన్న వచ్చారే వాళ్లా... ఆంటీ... సౌ-మ్-గా—" అంటూ అజయ్ మొహాన్ని చూసి ఠక్కున ఆగిపోయింది.
ఆమె కళ్ళు పెద్దవయ్యాయి. పెదవులపై చిన్నగా మొదలైన నవ్వు ప్రభాత వెలుగులా ముఖమంతా పరుచుకుంది.
"హ్-అన్నయ్యా! నువ్వు... సిగ్గు-పడుతున్నావా?! అయ్యబాబోయ్!!" అంటూ కుర్చీలోనే ఓసారి ఎగిరిందామె.
ఆనందాశ్చర్యాలతో ఆమె కళ్ళు నక్షత్రాల్లా తళుక్కుమంటున్నాయ్.
అజయ్ కి మొహమంతా చిరచిరలాడుతున్న భావన కలిగింది. మెడచివర్ల నుంచి వేడి ఆవిర్లు వస్తున్నట్టు అన్పించటంతో మెల్లగా తన కాలర్ ని సర్దుకున్నాడు.
లత ట్రేలో టీ పట్టుకొని వాళ్ళ దగ్గరకు వచ్చి, "కంగ్రాట్స్ అజయ్ గారూ...!" అంటూ టీ కప్పుని అతనికి అందించింది.
అజయ్ ఆమెను చూసి కాస్త ఇబ్బందిగా నవ్వుతూ టీ తీసుకున్నాడు.
అప్పుడే— బయట నించి సైకిల్ బెల్ శబ్దం రెండుసార్లు వినిపించింది.
"అఁ... రమా...వచ్చేసిందేఁ!" అంది లత.
రమ... వాణీ క్లాసుమేటు. రెండు వీధుల అవతలే ఆమె ఇల్లు వుంది. రోజూ ఇద్దరు కలిసే కాలేజీకి వెళ్తారు.
వాణి లేచి తన బ్యాగ్ ని తెచ్చుకుని, "వెళ్ళొస్తానక్కా!" అంది లతతో.
"హ్మ్... సరే! ఔను, వంటగదిలో టిఫిన్ బాక్స్ వుంచాను. పెట్టుకున్నావా?" అంటూ గోడ గడియారం వంక చూసింది లత. ఎనిమిదిన్నర కావస్తోంది. ఆమెకి కూడ కాలేజీకి టైం ఔతోంది.
"ఆ... పెట్టుకున్నా," అని అనేసి అజయ్ తో, "నీతో ఇంకా చాలా మాట్లాడాలని వుంది అన్నయ్యా... ప్చ్... కానీ ఎగ్జామ్స్ టైమ్— హుఁ... వెళ్ళాలి!!" అంటూ పెదవి విరిచింది వాణీ.
బయట నించి మరోసారి సైకిల్ బెల్ సౌండ్ విన్పించింది. వెంటనే, "ఓయ్... వాణీ!" అనే పిలుపు కూడా.
"హా... వస్తున్నానేఁ!" అని తన స్నేహితురాలికి బదులిస్తూ తన బ్యాగ్ ని భుజానికేసుకుని అందరికీ 'బై' చెప్పి బయటకెళ్ళిపోయింది.
లత గుమ్మందాక పోయి ఆమెను సాగనంపి తిరిగి లోపలికి వచ్చింది.
"ఏంటీ... మీరింకా తయారవ్వలేదు! ఇవ్వాళ కాలేజ్ కి వెళ్ళరా?" అంది శిరీష్ తో.
శిరీష్ అజయ్ ని ఓసారి చూసి ఆమెతో, "మ్... ఊహుఁ... నా—క్కొంచెం వేరే పనుంది. అవును... నీకూ కాలేజీకి టైం అయ్యిందనుకుంటా!" అని అన్నాడు.
లత ఔననట్టు తలూపుతూ, "మ్... టిఫిన్ ని హాట్ పేక్ లో పెట్టి టేబిల్ మీద పెట్టేను. ఇప్పుడు తీసుకురమ్మంటారా? తర్వాత తింటారా?" అని అడిగింది.
"తర్వాత తింటాంలేఁ..." అని శిరీష్ అనటంతో ఆమె కూడ తయారై తన బాక్స్ ని తీసుకొని బ్యాగ్ లో సర్దుకొంటూ, "మాటల్లో పడిపోయి టిఫిన్ చేయటం మర్చిపోకండి... ఇద్దరూ!" అని వాళ్ళతో అనేసి కాలేజీకి బయలుదేరింది.
ఆమె గేట్ దాక వెళ్ళేవరకూ చూసి శిరీష్ తన తల త్రిప్పి, "హ్మ్... అజయ్! ఇంకేంటి విషయాలు?" అన్నాడు క్యాజువల్ గా.
★★★
అటు సామిర్, సుజాతకి చేరువయ్యేందుకు మార్గాలను అన్వేషిస్తూ వుంటే... నాస్మిన్ — తన చదువుమీద కన్నా సుజాతని తన అన్నకు దూరంగా వుంచటానికే ఎక్కువ శ్రద్ధ పెట్టసాగింది.
సుజాత మళ్ళా తన ఇంటికి రాకుండా వుండటానికి, కలిసి చదువుకునే మిషతో తనే ఆమె ఇంటికి వెళ్ళేది. దాంతో, సామిర్ కి సుజాతని కలుసుకునే అవకాశమే లేకపోయింది.
ఎట్టకేలకు పదవ తరగతి పరీక్షలు మొదలయ్యాయి.
నాస్మిన్ ఇంటి నుంచే ఎగ్జామ్ కి వెళ్ళే దారి కావటంతో సుజాత తన హాల్ టికెట్, ప్యాడ్ పట్టుకొని మొదటి రోజున ఎనిమిదింటికల్లా నాస్మిన్ ఇంటికి వచ్చింది.
నాస్మిన్ వాళ్ళ అమ్మ ఇద్దరినీ 'అల్లా అంతా మంచిగా జరిగేలా చూస్తాడు' అంటూ దీవించి, "టెన్షన్లు ఏమీ పెట్టుకోకుండా బాగా రాయండి," అంది.
సామిర్ బైక్ ని స్టార్ట్ చేసి సుజాత వంక చూసి ఎక్కమని సైగ చేశాడు.
కానీ, నాస్మిన్ గబుక్కున ముందుకెళ్ళి ఒక కాలు అటు మరో కాలు ఇటు వేసుకుని ఎగిరినట్టుగా బైక్ ని ఎక్కింది. సామిర్ ఒకసారి వెనక్కి తిరిగి ఆమెను గుర్రుగా చూసి ముందుకు తిరిగాడు. తర్వాత సుజాత కూడా నాస్మన్ వెనుకనే బైక్ ని ఎక్కి కూర్చుంది. నాస్మన్ సర్దుకుంటున్నాట్టుగా మరికాస్త ముందుకు జరిగి తన ఎత్తులను సామిర్ కి తాకించింది.
సామిర్ తన అమ్మీకి బాయ్ చెప్పి బైక్ ని పోనిచ్చాడు.
ఇద్దరాడాళ్ళూ చుడీదార్స్ ధరించారు. గాలికి వాళ్ళ చున్నీలు జండాల్లా రెపరెపలాడుతున్నాయి.
సుజాత మొహం తనకు కనిపించేలా సైడ్ మిర్రర్ ని కాస్త సరిచేసాడు సామిర్. ఆమె చాలా టెన్షన్ గా వున్నట్టు కనపడిందతనికి.
'బహుశా ఎగ్జామ్స్ గురించి కలవరపడుతోందేమో!' అనుకుంటూ, "పదో తరగతి... పబ్లిక్ ఎగ్జామ్స్... అని ఏమీ ఫికర్ కావద్దు. పాసయ్యేలా రాయండి... బస్! తెన్త్ తర్వాతనే అసలీ బాత్ షురూ ఔతుంది. ఈ తెన్త్ సర్టిఫికేట్ తర్వాత కేవలం డేట్ ఆఫ్ బర్త్ కోసం రిఫరెన్స్ గా పనికొస్తుందంతే!" అన్నాడు.
అతనలా అన్న వెంటనే, సుజాత ముఖంపై చిరునవ్వు మెరవటం అతని కంటపడింది.
'యస్...' అనుకుంటూ తను కూడ నవ్వుతూ బైక్ ని ముందుకి ఉరికించాడు.
ముందర ఒక పెద్ద గుంత దగ్గర చిన్నగా సడన్ బ్రేక్ కొట్టడంతో వెనక యిద్దరూ కాస్త ముందుకు జారారు. సుజాత మళ్ళా వెనక్కి సర్దుకుని కూర్చుంది. ఇక నాస్మిన్ — అంతకుముందే తన కాళ్ళని అతనికి ఇరుపక్కలా పట్టుకున్నట్టుగా జరిపి కూర్చోవటంతో ఈ జర్క్ కి అతని వెనుక భాగం తగిలి ఆమెకు తొడల మధ్య గిలి మొదలైంది. అలాగే, తన మెత్తని బంతుల్ని అతని వీపుకు గట్టిగా అదుముతూ వుంటే ఆమెకు నరాలు జివ్వుమంటున్నాయి. ఆమెలోంచి పుడుతున్న సెగ అతన్ని వెచ్చగా తాకుతోంది.
నాస్మిన్ అతని భుజమ్మీద పెట్టిన తన కుడి చేతిని క్రిందకి దించుతూ అతని నడుముని స్పృశించి అలాగే మెల్లగా అతని కుడి తొడ మీదకు తెచ్చి వ్రేళ్ళతో ఆ ప్రదేశాన్ని రాపిడి చేయసాగింది. ఆమె చేతలకి అతనికి తొడల మధ్య చిన్నగా అలజడి మొదలైంది. నెమ్మదిగా అతని ఆయువుపట్టు మీదకు ఆమె చెయ్యి ప్రాకుతుంటే... అతని చేతులు సన్నగా వణుకుతున్నాయి. బైక్ నడపటం కష్టమవుతోంది. నాస్మిన్ మెల్లగా అతని జిప్ ని పట్టుకొని కొద్దిగా ఓపెన్ చేయటానికి ప్రయత్నించింది. ఆమె ఏం చేస్తుందో అర్ధమైన సామిర్ ఆమెను వారిద్దామని అనుకుంటుండగా... అప్పుడే— ఎదురుగా స్పీడ్ బ్రేకర్ వుండటాన్ని ఆలస్యంగా గమనించి సడన్ బ్రేక్ వేశాడు. దాంతో, ముగ్గురూ ఒక్కసారిగా ముందుకు తూలారు. ఆ కుదుపు కారణంగా నాస్మిన్ చెయ్యి అతని జిప్ ని పూర్తిగా క్రిందకి లాగేసింది. ఆమె మరో చేయి అతన్ని గట్టిగా చుట్టేసింది. ఇక సుజాత కూడా ఒరగిపోవటంతో ఆమె చెయ్యి నాస్మిన్ భుజమ్మీద నించి ముందుకి జారి ఆసరాగా సామిర్ నడుముని గట్టిగా పట్టుకుంది.
నాస్మన్ కొండచిలువలా తనని పూర్తిగా చుట్టేసినా... సుజాత చేతి చిరు స్పర్శకే పులకించిపోయాడు సామిర్. అతని దడ్డు గుప్పున బలుపెక్కి డ్రాయర్ లో నుంచి తల బయటకు పెట్టింది.
అప్పటికే అతని పేంట్ లోకి చేతిని దూర్చేసిన నాస్మిన్ ఆ ఎర్రని గుండుని తన బొటనవేలు చూపుడువేళ్ళ నడుమ దొరకబుచ్చుకుంది.
అటు సుజాత కూడ సామిర్ గురించి ఆలోచించసాగింది. అతన్ని మొదటిసారి చూసినప్పుడే ఆ అందానికి ఆమె కొంత ఆకర్షితురాలయ్యింది. పైగా అతను తనను ప్రేమిస్తున్నాడనీ తనకు ముందే తెలుసు! ఇప్పుడు అతన్ని ఇలా పట్టుకుని వుండటంతో ఆమె ఊపిరి క్రమంగా వేడెక్కి గుండె గమనం వేగం పుంజుకుంది. మెల్లగా తన వ్రేళ్ళను అతని నడుము దగ్గర ఆడిస్తూ కళ్ళను అరమూసింది.
అప్పుడే సామిర్ ఒక గుంతని తప్పించటానికి తన బైక్ ని వేగంగా టర్న్ చేయటంతో ఆమె చెయ్యి పట్టుతప్పి నాస్మిన్ చేతికి తగిలింది.
నాస్మిన్ వెంటనే తుళ్ళిపడి అతని తొండాన్ని వదిలేసి తన చేతిని వెనక్కి తీసుకుంది.
'హమ్మయ్య!' అనుకున్నాడు సామిర్. ఇందకట్నించీ నాస్మిన్ తన పేంట్లో చెయ్యిపెట్టి సాంతం కెలికేస్తుంటే బైక్ నడపటం అతనికి చాలా కష్టమవసాగింది. అందుకే, అరగంట కూడ పట్టని ప్రయాణానికి దగ్గర దగ్గర గంటసేపు అయ్యింది.
పరీక్ష మొదలవ్వటానికి ఇంకా పది-పదిహేను నిముషాలు వుందనగా ఎగ్జామ్ సెంటర్ కి చేరారు వాళ్ళు.
సుజాత ఇంకా సామిర్ గురించిన ఆలోచనల్లో వుండటంతో బండి ఆగినది కూడా ఆమె గమనించలేదు.
"ఓయ్! సుజీ... సెంటర్ వచ్చింది. దిగు!" అన్న నాస్మిన్ పిలిపుతో(అరుపుతో) ఈ లోకంలోకి వచ్చి చప్పున బైక్ దిగింది.
నాస్మిన్ కూడ బైక్ దిగి తన రిస్టు వాచీలో టైం చూసి, "ఓయమ్మో!! ఇంకా టెన్ మినిట్స్ మాత్రమే వుందేఁ... ఎగ్జామ్ స్టార్ట్ అవ్వడానికి! పద పద...!" అంటూ సుజాత చేతిని పట్టుకొని కనీసం వెనక్కి తిరిగి సామిర్ ని చూడకుండా గబగబా కాలేజ్లోకి నడవసాగింది.
సుజాత మాత్రం ఒక్కసారి వెనక్కి తిరిగి సామిర్ ని చూసింది.
అతడు బైక్ దిగి నవ్వుతూ 'ఆల్ ద బెస్ట్‌' అన్నట్టుగా ఆమెకు సంజ్ఞ చేసాడు.
బదులుగా ఆమె చిరునవ్వుతో తలూపింది.
అప్పుడే సుజాత ఒకటి గుర్తించింది. సామిర్ పేంట్ జిప్ తెరిచి వుండటం!!!
అతడి నీలం రంగు డ్రాయర్ కొద్దిగా బయటకు వచ్చి ఆమెకు కనపడుతోంది. కన్నార్పకుండా అటేపు చూస్తూ వెనక్కు నడవసాగిందామె.
సామిర్ ఆమె ముఖంలో మార్పుని గమనించి ఆమె చూపుని అనుసరిస్తూ ఒక్కసారి క్రిందకి చూసుకున్నాడు. చప్పున వెనక్కి తిరిగి తన జిప్ ని పైకి లాగుకుని 'ఛ... ఇది వేసుకోడం మర్చిపోయానేఁ! సుజాత ఏమనుకుందో ఏమో?' అనుకుంటూ ముందుకి తిరిగాడు.
సుజాత, నాస్మిన్ లు కనపడలేదు!
ఇద్దరూ కాలేజ్ లోనికి వెళ్ళిపోయారు.
★★★
అజయ్ కి ఏం చెప్పాలో అర్ధంకాలేదు. 'ఏదో చాలాకాలం తర్వాత కలిసినట్లు 'ఏంటి విశేషాలు' అంటాడేంటి గురూ!' అని అనుకున్నాడు.
శిరీష్ వెంటనే అజయ్ భుజాన్ని తట్టి, "హ్మ్... పద టిఫిన్ చేద్దాం," అంటూ ఠక్కున లేచి నిల్చున్నాడు.
అజయ్ శిరీష్ ని అయోమయంగా చూసి తను కూడ లేచాడు.
ఇద్దరూ డైనింగ్ టేబిల్ దగ్గరకు వెళ్ళారు.
శిరీష్ అజయ్ కి టిఫిన్ ని వడ్డిస్తూ, "హ్మ్... నిన్న ఏమీ లేదని నాతో వాదించి, ఇవాళ వాణీతో ఒక్కసారిగా 'వదిన' అనేశావేఁ! ఒక్క రాత్రిలో ఇంత మార్పుకి గల కారణమేంటో నేను తెలుసుకోవచ్చా?" అన్నాడు.
"నీకన్నీ తెలిసిపోతాయన్నావ్ కదా గురూ!" కాస్త దెప్పుడు ధోరణిలో అన్నాడు అజయ్.
శిరీష్ తన కనుబొమ్మని ఎగరేసి సన్నగా నవ్వుతూ, "నీ మాటల్లో తెలుసుకోవాలనుంది!" అన్నాడు.
అజయ్ ఒకసారి శిరీష్ ని తదేకంగా చూశాడు. అతను ఎగతాళిగా ఏమీ అనటంలేదని అ(క)న్పించటంతో రాత్రి తనకు ఏమనిపించిందో మొత్తం వివరించి చెప్పాడు.
శిరీష్ ఆసక్తిగా అతను చెప్పేదంతా వింటున్నాడు.
సౌమ్య నగుమోము తన మష్తిష్కంలో మెదలగానే తన మనసు స్పందించిన తీరుని గురించి అజయ్ చెప్పటానికి ఇబ్బంది పడ్డాడు. దాన్ని ఎలా వివరించాలో అర్ధంకాక అతను తడబడుతుంటే శిరీష్ చిన్నగా నవ్వుతూ, "సుప్త-చేతన స్థితి," అని అన్నాడు మెల్లగా.
"హ్...ఏంటి?" చప్పున అడిగాడు అజయ్.
"సుప్తచేతన స్థితి... ఐ మీన్... సబ్-కాన్షస్ స్టేట్! మన జ్ఞాపకశక్తికి సంబంధించి మెదడు పనితీరుని రెండు రకాలుగా చూస్తాం, అజయ్! అందులో ఒకటి కాన్షస్ మెమరీ అయితే మరోటి సబ్-కాన్షస్ మెమరీ. సాధారణంగా... మనం రోజూ చేసే పనులూ... అంటే ముఖ్యమని తలిచేవన్నీ కాన్షస్‌మైండ్ లో ముద్ర పడిపోతాయి. ఇక మిగతా విషయాల గురించీ మనం పెద్దగా పట్టించుకోం కాబట్టీ అవన్నీ మెల్లగా మరుగునపడిపోతాయి. అలాగే క్రమంగా వాటిని మరచిపోవటం అనేది జరుగుతూ వుంటుంది. అయితే... మన మనస్సు విశ్రాంతి తీసుకుంటున్నప్పుడు... అంటే — నిద్రపోతున్నప్పుడో, లేదా ధ్యానస్థితిలో వున్నప్పుడో... అవి మరలా జ్ఞాపకం వచ్చేందుకు ఆస్కారం వుంది. అలా అవి గుర్తుకు రావటానికి కారణం — ఈ సబ్-కాన్షస్‌మైండ్. అది అవిశ్రాంతంగా పనిచేస్తూ మనకు తెలీకుండానే మన చుట్టూ వున్న పరిసరాలనీ, విన్న చిన్న చిన్న విషయాలనీ గమనిస్తుంది.
ఇక నీ విషయానికే వస్తే... నిన్న నీకు ఎదురయిన పరిణామాలు కొద్ధిసేపు నిన్ను కుదురుండనీయలేదు. ఒక్కసారిగా పుట్టెడు తలపులు తెరిపినివ్వకుండా చుట్టుముట్టడంతో ఒక విధమైన సందిగ్ధత నీలో నెలకొంది. అయితే, చివరికి నీకలవాటైన యోగా ప్రక్రియ ద్వారా మరలా నీ మనస్సు తేలికవ్వడంతో అంతకుమునుపు నీ కనులముందు జరిగిన దృశ్యం మరింత విశదమై నీకు కనిపించిందంతే!"
అజయ్ నోరు తెరుచుకుని శిరీష్ ని చూస్తూ, " గురూ... నువ్వు సైన్స్ టీచరువా... సైకియాట్రిస్టువా? మరీ ఇంత థియరీయా...?! లేకపోతే ఇవ్వాళ కాలేజ్ కి వెళ్ళడం మానేసినందుకు నాకు స్పెషల్ గా క్లాస్ తీసుకుంటున్నావా? హుఫ్...!!!" అన్నాడు.
శిరీష్ తేలిగ్గా నవ్వేస్తూ— "అదేం లేదుగానీ, ఇంతకూ ఆ అమ్మాయికి నీ మనసులో మాటని చెప్పావా మరి?" అని అడిగాడు సడెన్ గా; సమాధానాన్ని ముందే ఊహిస్తూ.
అజయ్ ఏమీ బదులివ్వలేదు.
"లేదు కదూ...!" అన్నాడు శరీష్ మళ్ళా.
మౌనంగా తలూపాడు అజయ్.
"ఏఁ?"
గొంతుకి ఏదో పెద్ద గడ్డ అడ్డుపడినట్టు అనిపించింది అజయ్ కి. చిన్నగా గుటకవేశాడు. గుండె వేగంగా కొట్టుకోసాగింది.
శిరీష్ అతని భుజమ్మీద చెయ్యేసి, తల్లి బిడ్డని లాలనగా అడిగినట్టు, "ఏంట్రా... చెప్పు!" అన్నాడు.
మెల్లగా తన గొంతుని సవరించుకొని, "అఁ...మ్..హ్...ఆమె ముందుకి వెళ్ళాలంటే... ఎందుకో... బ్-భయ్యంగా...హ్... వుంది గురూ...! ధైర్యం చాలట్లేదు," చెప్పాడు అతికష్టంమీద.
శిరీష్ కళ్ళెగరేస్తూ అజయ్ ని వింతగా చూస్తూ—
"హ్మ్... టఫ్ కి భయం. వినటానికి చాలా చిత్రంగా వుందే...!" అన్నాడు. అజయ్ ఇబ్బందిగా కదిలాడు. "అయితే... ఇది మరీ అంత అసహజమైనదేమీ కాదులేఁ!" అన్నాడు శిరీష్ వెంటనే.
అదేమిటని అడుగుదాం అనుకున్నా మళ్ళా శిరీష్ ఏ పాఠాన్ని ఎత్తుకుంటాడో అనిపించి ఆ ప్రయత్నాన్ని మానివేశాడు అజయ్.
"హ్మ్... భయపడుతూ కూర్చుంటే ఆమెకు ఎలా చెప్తావ్ అజయ్.? ఎలాగోలా ధైర్యం కూడగట్టుకొని ఆమెకు నీ మనసులో మాట చెప్పేయ్..!"
లేదన్నట్టు తలూపుతూ, "ఆమెను గురించి ఆలోచిస్తే కోపంతో కణకణలాడుతున్న ఆమె ముఖమే గుర్తుకొస్తోంది. నిన్న అంత సీన్ అయ్యాక ఇప్పుడు వెళ్ళి చెప్పటం—"
"అలాగని ఎంతకాలం నీ మనసులోని మాటని అలా దాచుకుని వుంటావ్..."
"ఏమో గురూ...!"
"చాలా కన్ఫ్యూజన్ లో వున్నావుగా! హుఫ్... ఐతే ఏం చేద్దామిప్పుడు?" అంటూ తనూ ఆలోచించసాగాడు శిరీష్.
"గురూ... పోనీ, నువ్వెళ్ళి చెప్తావా? నువ్వయితే ఏదైనా బాగా వివరించి చెప్తావ్ కదా?"
శిరీష్ ఆలోచిస్తున్నట్టుగా మొహం పెట్టి, "చెప్పొచ్చురా... కానీ ఆమెకు పొరపాటున నేను చెప్పింది నచ్చేసి నన్ను ప్రేమించేస్తే! అసలుకే మోసం వస్తుందేమో! నేనసలే పెళ్ళయినవాణ్ఞి—"
"గురూ...!"
శిరీష్ సన్నగా నవ్వి— "అన్నిటికీ మధ్యవర్తిత్వం కూడదు అజయ్. ముఖ్యంగా ప్రేమ విషయంలో. నీ మనసులోని మాట నీద్వారానే ఆమె మనసును చేరాలి. అప్పుడే ఆమెకు నీ ప్రేమలోని నిజాయితీ తెలుస్తుంది. అన్నట్టూ... ఆ అమ్మాయి గురించి డిటెయిల్స్‌ ఏమైనా నీకు తెలుసా?"
"హా... తెలుసు గురూ! తను చదువుతున్న కాలేజీ డిటెయిల్స్‌ నాదగ్గర వున్నాయి. అలాగే తన ఫోన్ నెంబర్ కూడ."
"మ్... గుడ్. తన ఫోన్ నెంబర్ వుందిగా. అయితే, ఫోన్ చేసి మాట్లాడు. మంచిగా పరిచయం చేస్కో..."
అజయ్ వెంటనే తన ఫోన్ తీసి డయల్ చేసాడు.
ఒక రెండు రింగుల తర్వాత అట్నుంచి, "హలో...ఎవరూ—?" అంటూ శ్రావ్యమైన గొంతు వినపడింది.
ఠక్కున కాల్ కట్ చేసేసాడు అజయ్. అతనికి నుదురంతా చెమట పట్టేసింది.
"ఏమైంది? కాల్ కనెక్ట్ అవ్వలేదా?" అంటూ కళ్ళెగరేసాడు శిరీష్.
అడ్డంగా తలూపుతూ, "అయ్యింది... కానీ, నావల్ల కాదు గురూ...!" అన్నాడు అజయ్. "ఆమె గొంతు వింటే... నిన్న తను నాతో అన్న మాటలు గుర్తుకొస్తోంది. ఒళ్ళంతా గ-గగుర్పాటు కలుగుతోంది!"
శిరీష్ అసహనంగా, "అబ్బా... డైరెక్టుగా మాట్లాడమంటే కళ్ళలో చూడలేను అంటావ్. పోనీ, ఫోన్ ద్వారా ప్రొసీడ్ అవ్వమంటే గొంతు వింటే గుండె దడ అంటావ్... ఇలాగైతే నీ ప్రేమరథం ఎలా కదులుతుందిరా!" అంటూ మెల్లగా తన గెడ్డాన్ని పాముకుంటూ, "మ్... ఇక ఒక్క మార్గమే తోస్తుంది. లెట్స్ రైట్ ఏ లెటర్ టు హెర్!"
"లెటరా..?!"
"హా... లెటరే... లవ్ లెటర్!! ఉమ్... ఈ వాట్సాప్, ఇంస్టాగ్రామ్, ఫేస్ బుక్కుల యుగంలో ప్రేమలేఖ వ్రాయమని చెప్పడానికి నాకే కాస్త విడ్డూరంగా అనిపిస్తోంది. కానీ, ఇది తప్ప వేరే మార్గం లేదు!"
అజయ్ కి కూడా ఇది అనువుగా అనిపించింది. కానీ—
"గురూ... నేను రాయగలనంటావా...? అంటే, ఇన్నాళ్ళూ చార్జ్ షీట్లు, ఎఫ్. ఐ. ఆర్ లు రాసిన చేత్తో ఇప్పుడు లవ్ లెటర్ రాయటమంటే... అఁ... అసలు లవ్ లెటర్ రాసేంత భాష నాలో వుందంటావా?"
"ఏమో! మొదలుపెట్టి... ఊహు... మనసుపెట్టి చూడు. అసలు నువ్వేమి వ్రాయగలవో నీకే తెలుస్తుంది!" అంటూ చప్పున లేచి పక్కనే వున్ షెల్ఫ్ లోంచి ఓ దస్త వైట్ పేపర్ల కట్టని తీశాడు.
.
.
.
.
.
ఆరోజు మధ్యాహ్నం 2.30 గంటలకి రాజ్యలక్ష్మీ కాలేజీలో లాస్ట్ అవర్ క్లాస్ మొదలవుతుందనగా అటెండర్ రాంబాబు వచ్చి ఎమ్. ఏ ఎకనామిక్స్ స్టూడెంట్ అయిన సౌమ్యకి ఓ లెటర్ ని ఇచ్చాడు. ఆ లెటర్ ఎన్వలప్ పై 'ప్రేమతో... నీ అజయ్' అని వ్రాసి వుండటం చూసి ఆమె కళ్ళు పెద్దవయ్యాయి.
![Sangeeta Ki Kahani [Completed]](https://eroticaphd.com//data/assets/xa_ams_cat_images/Hindi.JPG)
