Update 01

​
°•.°•°.°..•°.•°°గోలిసోడా°•.°•°.°..•°.•°°

°•.°•°.°..•°.•°° GOLI SODA °•.°•°.°..•°.•°°​

రోజూ పొద్దున్నే కళ్ళు తెరవగానే అమ్మ మొహం చూడనిదే నేను మంచం మీద నుంచి లేవను కానీ ఇవ్వాళ పొద్దున్నే లేవగానే మధు అత్త బట్టలు లేకుండా కనపడింది. నాకేం తెలుసు అది మధు అత్తని, ఆమె నగ్నంగా ఉన్నదని.. రోజు లాగే మంచం దిగి ముందు అమ్మ మొహం చూడాలని కళ్ళు నలుపుకుంటూ వెనక నుంచి వాటేసుకుని ముద్దు పెట్టాను. నన్ను ఒక్క నెట్టు నెట్టింది.. వెళ్లి మంచం దెగ్గర పడ్డాను, తల మంచం కోడుకి కొట్టుకుని నిద్ర మత్తు ఎగిరిపోయింది. కళ్లెదురుగా అత్త బోసిగా కనిపించేసరికి వెంటనే తల తిప్పేసాను.

మధు : రేయి సిగ్గులేదు

నాకేం చెప్పాలో అర్ధంకాలేదు, నిద్రమత్తులో ఉన్నానంటే తను నమ్ముతుందో లేదో నమ్మితే పరవాలేదు.. నమ్మకపోగా కావాలనే చేసావ్ అంటే అప్పుడు ఏం చెయ్యాలి. ఆలోచిస్తుండగానే మళ్ళీ పిలిచింది.

మధు : ఒరేయి

భయంతో వెంటనే లేచి బైటికి పరిగెత్తాను. ఎవ్వరితో సరిగ్గా మాట్లాడకుండా ఏదో టిఫిన్ తిన్నాననిపించి కూల్ కి వచ్చేసాను. అత్త అందరితో చెప్పేస్తుందేమోనని భయం వేసి జరిగింది మొత్తం పూస గుచ్చినట్టు అక్షితతో చెప్పేసాను.. గుండె వేగంగా కొంచెం తగ్గింది.

ఎవరో తల మీద పేపర్ ఉండతో కొట్టగానే తల తిప్పి చూసాను, అక్షిత.. దాని వైపు చూసాను. నిలబడరా అని సైగ చేయగానే చుట్టూ చూసాను. అందరూ నిలుచుని ఉన్నారు, వెంటనే లేచి నిలబడ్డాను. మైక్ లో జనగణమన వినిపిస్తుంటే ఏదో నటించి క్లాస్ నుంచి బ్యాగ్ తీసుకుని బైటికి వచ్చేసాను. సైకిల్ స్టాండ్ నుంచి సైకిల్ తీయగానే అక్షిత వచ్చి వెనక ఎక్కింది. నా బ్యాగ్ దానికి ఇచ్చేసాను. తొక్కుతున్నాను కానీ ఇంకా భయంగానే ఉంది.

చిన్నా : అక్కి.. నాకు భయంగా ఉందే

అక్షిత : ఎహె.. ఎందుకంత భయం.. మా అమ్మ ఏమైనా కుర్రదా.. ముసలిదాన్ని చూస్తే ఎంత చూడకపోతే ఎంత.. నువ్వేమి దాని రూముకి పోలేదుగా.. అదే వచ్చింది.. ఇంకెందుకు భయం.. అయినా మీ అమ్మ మా అమ్మ మన ముందు ఎన్ని సార్లు చీర కట్టుకోలేదు.. ఏం కాదు.. నేనున్నాగా నువ్వు పోనీ

చిన్నా : నా భయం కూడా అదేనే.. నువ్వు ఊరికే ఉండవు

వీపు మీద గట్టిగా చరిచింది.

చిన్నా : అబ్బా.. ఒసేయి.. యో

అక్షిత : నేనేమైనా అన్నానా ఎప్పుడైనా

చిన్నా : సిగ్గులేదు ఆ మాట అనడానికి.. నన్ను ఇరికించడం నువ్వు సైడ్ అయిపోవడం.. నీకేమో తిట్లు నాకేమో బెల్టు దెబ్బలు.

అక్షిత : సరదా.. ఫన్ మా

మాటల్లోనే ఇల్లోచ్చేసింది. అక్షిత దాని ఇంట్లోకి పరిగెత్తింది, అత్త చూడకముందే ఇంట్లోకి వెళ్లిపోవాలని వెళుతుంటే నా పేరు కేక విని వెనక్కి తిరిగి చూసాను.. ఎదురింటి నుంచి కిరణ్ గాడు. సైకిల్ స్టాండ్ వేసి వీధి దాటి గేట్ దెగ్గరికి వెళ్ళాను.

చిన్నా : నువ్వెంట్రా ఇక్కడా.. ఇవ్వాళ కూలికి కూడా రాలేదు

కిరణ్ : ఇల్లు మారాంరా.. ఇదే మా కొత్త ఇల్లు.. నువ్వు ఇక్కడి నుంచే వస్తావా

చిన్నా : అదే మా ఇల్లు..

కిరణ్ : మరి అక్షితది..?

చిన్నా : పక్కిల్లు

కిరణ్ : హో.. మీ ఇల్లులు కూడా పక్క పక్కనేనా

చిన్నా : అదిగో..
మొదటిది
మధుమతి + భాస్కర్ = అక్షిత, అభిలాష్
అభిలాష్ ని నీకు పరిచయం చేస్తాలే.. మన సీనియర్.. మా అక్క క్లాస్

రెండవది
భారతి + ప్రసాద్ = చిరంజీవి, ప్రణీత
నీకు మా అక్క తెలుసుగా

కిరణ్ : హా..

చిన్నా : భాస్కర్ మామ మా నాన్న ఇద్దరు మేము పుట్టక ముందు నుంచి గవర్నమెంట్లో ఒకే సెక్టార్లో పనిచేస్తున్నప్పటి పరిచయం. ఇప్పుడు ఇద్దరు కలిసి బిజినెస్ చేస్తున్నారు. మధు అత్త మా అమ్మ ఇద్దరు ఇంట్లోనే.. హౌస్ వైవ్స్

కిరణ్ : అదిగో మా అమ్మ, నాన్న.. నీకు తెలిసిందేగా.. వాడు మా అన్నయ్య

మధు : చిన్నా..

చిన్నా : ఆమ్మో చూసేసింది.. వెనక్కి తిరిగి చూసాను.

మధు : ఎవరా అబ్బాయి

చిన్నా : మా ఫ్రెండ్.. కొత్తగా వచ్చారు

మధు : అయిపోయాక లోపలికి వచ్చిపో

చిన్నా : హా.. అన్నాను.. అత్త లోపలికి వెళ్ళిపోయింది. వాడికి చెప్పేసి అత్త వాళ్ళ ఇంట్లోకి వెళ్లాను. అక్షిత ఎదురు వచ్చింది.

అక్షిత : నీ మీద పిచ్చ కోపంగా ఉంది.. కొడుతుందేమో.. అమ్మ ఏం మాట్లాడకముందే పొయ్యి కాళ్లు పట్టుకో

అక్షిత మాటలు వినగానే ఏడుపు వచ్చేసింది.

మధు : ఒరేయి ఇలా రా అని కిచెన్ లోపలి నుంచి అరిచింది.

ఉఫ్.. ఏదైతే అది అయింది.. పొయ్యి కాళ్లు పట్టేసుకుందాం అని లోపలికి వెళ్లాను.
అత్త అటు వైపు తిరిగుంది, ఏదో ఒకటిలే సారీ చెప్పేద్దాం.. అత్తే కదా కాళ్ళు పట్టుకుంటే తప్పు లేదులే అని రెండు అడుగులు ముందుకు వేసాను.

మధు : ఇదిగోరా సేమ్యా

అయోమయంగానే అత్త చేతిలో సేమ్యా కప్ అందుకున్నాడు, చిన్నా అలా ఆగిపోయి చూసేసరికి ఏంట్రా ఏమైంది అని అడిగింది మధుమతి.

చిన్నా : అది పొద్దున

మధు : ఆ పొద్దునా..?

చిన్నా : పొద్దున.. నే..

మధు : అదా.. నిన్ను నెట్టేసాను సారీ రా.. భయమేసి అలా చేసాను.

చిన్నా : భయమా..?

మధు : ఆ.. నువ్వలా సడన్ గా వచ్చేసరికి భయమేసిందిరా

చిన్నా : అంతేనా

మధు : అంతే.. ఇంకేముంది

చిన్నా : అవునా.. అని రాగం తీస్తూ హమ్మయ్య అని మనసులో అనుకుంటూనే తాపీగా సేమ్యా తింటూ బైటికి వచ్చాడు. వెనకాల మధుమతి నవ్వుకుంది.

అక్షిత సోఫాలో కూర్చుని కిచెన్ నుంచి బైటికి వచ్చిన చిన్నా గాడిని చూస్తూ నవ్వుతుంటే కప్ పక్కన పెట్టి వెళ్లి వీపు మీద గట్టిగా రెండు బాదేశాడు.

అక్షిత : రేయి.. అమ్మా..

చిన్నా : నీ అయ్య.. చచ్చావే నువ్వు.. ప్రతీసారి అంతే అని చెయ్యి మెలితిప్పాడు.

మధు : రేయి ఏమైంది.. అక్షితా..?

అక్షిత : అదీ.. అని చిన్నాని చూసింది.

చిన్నా వెంటనే అక్షిత నోరు మూసేసాడు, విడిపించుకోవడానికి చిన్నా చెయ్యిని నాకుతుంటే.. ఛీ అంటూనే నోరు మూసి పట్టుకున్నాడు గట్టిగా.. అంతలోనే చిన్నా వాళ్ళ అమ్మ భారతి కూడా లోపలికి వచ్చింది.

భారతి : చిన్నా.. దాని మీద చెయ్యి చేసుకోవద్దని ఎన్ని సార్లు చెప్పాను

చిన్నా : నీకేం తెలీదు మా.. నువ్వు ఊరుకో

భారతి : ముందు దాన్ని వదులు అని గదిమేసరికి అక్షితని వదిలేసాడు

అక్షిత నవ్వుతూ చిన్నా నుంచి విడిపించుకుని లేచి తన హమ్మా అత్త పక్కకి వచ్చి నిలబడింది.

భారతి : ఏమైంది నువ్వు చెప్పవే

చిన్నా : అక్కీ.. అంటూనే ఏడుపు మొహం పెట్టాడు చిన్నా

అక్షిత : పొద్దున మా అమ్మ చిన్నా గాడికి ఫ్రీ షో చూపించిందంట.. కళ్ళు మూతల్లో సరిగ్గా కనిపించక, నువ్వు అనుకుని మా అమ్మకి ముద్దు పెట్టాడంట.. పొద్దున నుంచి మా అమ్మ ఏమైనా తప్పుగా అనుకుందేమో అని ఒకటే బాధ. చూడలేక చచ్చా.. ఇందాక అమ్మ కోపంగా ఉంది పొయ్యి కాళ్ళు పట్టుకో అనగానే నీ కాళ్లు పట్టుకోడానికి కిచెన్ లోకి వచ్చాడు అని మధుని చూసింది.

మధు : ఎరా.. అని నవ్వుతూ దెగ్గరికి వెళ్లి వాటేసుకుంది.

భారతి, మధు, అక్షిత అంతా నవ్వుతుండేసరికి కోపంగా అక్కడినుంచి వెళ్ళిపోయాడు. అది చూసి అక్షిత ఇంకా గట్టిగా నవ్వింది.

భారతి : ఎందుకే ఎప్పుడు వాడిని అలా ఏడిపిస్తావ్

మధు వెళ్లి అక్షిత చెవ్వు పట్టుకుని లాగింది.

అక్షిత : ఇస్స్స్.. అమ్మా..

మధు : వెళ్లి వాడికి సారీ చెప్పు

అక్షిత : చెప్తా వదులు.. అని విడిపించుకుని రూం వరకు వెళ్లి నవ్వుతూ తన అమ్మని, అత్తని వెక్కిరించి తలుపు పెట్టేసుకుంది. మధు తల మీద కొట్టుకుంది.

భారతి : మధు.. అక్షితని హాస్పిటల్ తీసుకెళ్ళావా

మధు : లేదు వదినా.. అక్కడ డాక్టర్ కూడా రావద్దని చెపుతున్నాడు.. ఆపరేషన్ చేయించే పని అయితే రండి లేకపోతే లేదు అంటున్నాడు.

భారతి : ఆడదానికి సెక్స్ లేకుండా పిల్లల్ని కనకుండా ఆపరేషన్ చేసాక అది బతికుండి ఏం చేస్తుంది.. మర మనిషిలా బతకాలా

మధు : అదే అన్నాను.. వాళ్ళ దెగ్గర సమాధానం లేదు

భారతి : వాడు కాకపోతే ఇంక డాక్టర్లు లేరా

మధు : నాకు కంగారు పెరుగుతుంది రోజు రోజుకి.. అన్ని ఆపేసి ఇంట్లో బందించలేముగా

భారతి : దాని వయసు పెరుగుతుంది, దాన్ని మనం కంట్రోల్ చెయ్యలేం.. వయసు పెరిగే కొద్ది హార్మోన్స్ ప్రభావం కూడా పెరుగుతూనే ఉంటుంది.

మధు : దీని విషయంలోనే నా బెంగ అంతా.. అభి గాడు, ప్రణీత గురించి దిగులు లేదు

భారతి : వాళ్ళు కూడా ఈ మధ్య కంట్రోల్లో ఉండట్లేదు.. అయినా ఇప్పుడేమైందిని.. దానికే.. చిన్నా గాడు లేడు.. బ్రహ్మాండంగా చూసుకుంటాడు

మధు : పాపం వాడు కష్టాలు పడాల్సి వస్తుందేమో వదినా.. దీని రోగానికి మందు ఉంటె బాగుండు

భారతి : ఏదైనా తేడా గమనించావా

మధు : రాత్రిళ్ళు చెయ్యి పెట్టుకుని గెలుకుతుంది నిద్రలోనే

భారతి : నేను చిన్నా గాడితో మాట్లాడతాలే

మధు : ఏమని చెప్తావ్.. దానికి హైపర్ సెక్సువల్ డిస్-ఆర్డర్ ఉంది దూరంగా ఉండమని చెప్తావా లేక అల్లుకుపోమని చెప్తావా..?

భారతి : మరి ఏం చేద్దాం నువ్వే చెప్పు

మధు : పొద్దున కావాలనే వాడికి బోసిగా కనిపించాను.. ఎలాగోలా వాడికి ఈ విషయాలు అర్ధమయ్యేలా చేసి అప్పుడు అక్షిత గురించి చెపుదాం.. వాడే సాక్కుంటాడు దాన్ని

భారతి : ఇప్పుడు వాడితో రంకు పెట్టుకుంటావా

మధు : ఏ.. నీకేమైనా ఇబ్బందా.. నవ్వింది

భారతి : ఛీ.. దొంగదానా

మధు, భారతి ఇద్దరు ఒక క్షణం మౌనంగా ఒకరినొకరు చూసుకుని గట్టిగా నవ్వుకున్నారు

భారతి : నా బిడ్డ జాగ్రత్త అని లేచింది

మధు : కావాలంటే నా కొడుకుని తగులుకో.. నేనేం అనుకోను

భారతి : నీ కొడుకుని ఆల్రెడీ నా కూతురు తగులుకుంది లేవే అని నవ్వుతూ తన ఇంట్లోకి వెళ్ళిపోయింది.

చిన్నా వాడి రూంలోకి వెళ్లేసరికి.. చిన్నా వాళ్ళ అక్క ప్రణీత, అక్షిత వాళ్ళ అన్నయ్య అభి ముసి ముసిగా నవ్వుకుంటున్నారు. చిన్నాని చూడగానే మామూలు అయిపోయారు. చిన్నా బాగ్ లోపల పడేసి బాత్రూంలోకి దూరాడు. ప్రణీత ఏంటిది అన్నట్టు లేచి నిలబడింది. చిన్నా టవల్ తో తుడుచుకుంటూ బైటికి వచ్చి పుస్తకాలు తీసి స్టడీ టేబుల్ మీద పెట్టాడు.

ప్రణీత : నీకిక్కడేం పని రా

చిన్నా : ఇవ్వాల్టి నుంచి ఇది నా రూం కూడా.. రాత్రి అమ్మ చెప్పింది మర్చిపోయావా.. కావాలంటే చూడు నా బట్టలు, బుక్స్ అన్ని సర్దింది.. ఇవ్వాల్టి నుంచి అన్నింట్లో సగం సగం.. నీదేదైనా అది నాది కూడా

ప్రణీత : అమ్మా.. అని ఏడుస్తూ బైటికి పోయింది. చిన్నా నవ్వుకున్నాడు

ప్రణీత కేక వినగానే పక్కింట్లో ఉన్న అక్షిత, మధు ఇద్దరు గోడ దెగ్గరికి వచ్చారు నవ్వుకుంటూ

మధు : ఏమైందే

భారతి : వస్తుంది నువ్వే అడుగు అని బైటికి వచ్చి మెట్ల మీద కూర్చుంది.

ప్రణీత : అమ్మా...

భారతి : ఏంటే నీ గోల

ప్రణీత : అది నా రూం

భారతి : ఇవ్వాల్టి నుంచి వాడిది కూడా

ప్రణీత : అబ్బా.. ఏడుస్తూ మెలికలు తిరుగుతుంటే అందరూ నవ్వుతున్నారు.. ఒక్క ప్రణీత, అభిలాష్ తప్ప

అక్షిత : అమ్మా నేను కూడా అన్నయ్య రూంలోకి షిఫ్ట్ అవ్వనా అని నవ్వింది

అభిలాష్ చెల్లెలి వంక కళ్ళు ఉరిమి చూసేసరికి అందరూ నవ్వు ఆపుకున్నారు.. అక్షిత మాత్రం పగలబడి నవ్వింది.

భారతి : చిన్నా చదువుకోపో.. అక్షితా నువ్వు కూడా పో అనగానే అక్షిత పుస్తకాలు తీసుకుని చిన్నాతో లోపలికి వెళ్ళిపోయింది.. ఇప్పుడు చెప్పండి ఏంటి మీ బాధ.. అభి..?

అభి : ఏమో అత్తయ్య

మధు : అబ్బా.. నటుడు

భారతి : మీ ఇద్దరికీ ఇంతకు ముందే చెప్పాను, జాగ్రత్తగా ఉండమని.. ఇదే లాస్ట్ వార్నింగ్ ఇద్దరికీ.. అభీ..

అభి : అత్తా

భారతి : నీకు ముందే చెప్పాను.. ఇవ్వాళ కాకపోతే రేపైనా అది నీదే.. పెళ్లి కూడా చేస్తామని చెప్పాను కదా

మధు : ఒక్కసారి చెప్తే అర్ధం కాదా మీకు

భారతి : ఉండవే.. అభి, ప్రణీత మీ ఇద్దరు బరితెగించి ప్రవర్తిస్తున్నారు.. మీకు తెలుస్తుందా.. ఒప్పుకున్నాం కదా అని వయసుకి మీరు ప్రవర్తిస్తే ఏం చెయ్యాలో కూడా మాకు తెలుసు.. అభి నిన్ను హాస్టల్లో జాయిన్ చేస్తాను.. ఇంటికి దూరంగా.. అర్ధమయ్యిందా.. మిమ్మల్ని దూరంగా ఉంచలేమా మేము..?

అభి : సారీ అత్తయ్యా

భారతి : ఇంట్లో మీతో పాటు ఇంకా ఇద్దరు పిల్లలు కూడా ఉన్నారు.. అక్షిత కండిషన్ గురించి మీకు తెలుసు కదా

ప్రణీత, అభి : హా..

భారతి : మరి.. అని ఇద్దరినీ కోపంగా చూసింది.. ఏ టైంలో జరగాల్సినవి ఆ టైంలోనే జరగాలి.. లేకపోతే లెక్కలు తారుమారు అవుతాయి

అభి : సారీ అత్తయ్యా.. నేనే

మధు : నువ్వేం దాన్ని వెనకేసుకురావాల్సిన అవసరం లేదు.

భారతి : జాగ్రత్తగా ఉండండి.. మిమ్మల్ని విడదీసే ఉద్దేశం ఉంటే అస్సలు కలవనిచ్చేవాళ్ళమే కాదు.. మమ్మల్ని అర్ధం చేసుకుని బావ మరదలు లాగే ఉండండి.. మీ పెళ్లి అయ్యాక మీ ఇష్టం.. అప్పుడు ఎవ్వరు మీ మధ్యలోకి రారు

ప్రణీత : సారీ

అభి : సారీ.. అమ్మా.. నేను కూడా నా రూం షేర్ చేసుకుంటా అక్షితని నా రూంకి వచ్చేయమను

భారతి : దాన్ని నువ్వు భరించలేవులే.. నీ రూం అలానే ఉంచుకో.. నీ రూం కూడా నిండిపోతే ఇక మీకు ప్రైవసీ అస్సలు దొరకదు అని నవ్వింది.

అభి సిగ్గుపడుతూ అక్కడి నుంచి వాళ్ళ ఇంట్లోకి వెళ్ళిపోయాడు. ప్రణీత కూడా లోపలికి వెళ్ళిపోయింది. మధు మరియు భారతి ఇద్దరు ఒకరి మొహాలు ఒకరు చూసుకున్నారు.

మధు : అక్షితని వేరే రూంలోకి వద్దులే వదినా.. అది నా పక్కనే పడుకుంటుంది

భారతి : తెలుసు లేవే.. దాన్ని వంటరిగా వదిలేస్తే ఇంకేమైనా ఉందా.. కొంపలు అంటుకుపోవూ ?

మధు : ఏంటో ఈ పిల్లలు.. వీళ్ళని కనడం కష్టమే.. పెంచడం కష్టమే.. కంట్రోల్ చెయ్యడము కష్టమే

భారతి : ముందు పని చేసుకో.. రాత్రి తిన్నాక వాకింగ్ కి వెళతాంగా.. అప్పుడు మాట్లాడుకుందాం అనగానే సరే అనుకుని ఇద్దరు ఎవరింట్లోకి వాళ్ళు వెళ్లిపోయారు. ప్రణీత వెళ్లి అక్షితని చిన్నాని చదివిస్తూ కూర్చుంది.
​
Next page: Update 02