Update 07

కాసేపటికి భారతి వచ్చి అక్షిత పక్కనే సోఫాలో కూర్చుంది. అక్షిత రిమోట్ నొక్కుతూనే పిలిచావంట అంది.

భారతి : ఊరికే.. మేము బైటికి వెళ్ళాం కదా.. ఇద్దరు ఏం చేశారో అడుగుదామని

అక్షిత : నీ కొడుకుని అడగలేదా

భారతి : ఏంటే నోరు లెగుస్తుంది.. మీ ఇద్దరికీ శత్రువునైపోయాను కదా

అక్షిత రిమోట్ పక్కన పెట్టేసి తన అత్తని వాటేసుకుని లేదులే అత్తా.. ఊరికే సరదాకి.. నువ్వు అనుకున్నట్టు ఏం జరగలేదులే కావాలంటే చూసుకో అని షార్ట్ లాగింది.

భారతి : ఛీ.. పాడు పిల్లా

అక్షిత : ఛీ.. నా.. హహ్హ్హ.. అని నవ్వుకుంటూ లోపలికి వెళ్ళిపోయింది.

ఆరోజు మొదలు.. అక్షిత పొద్దున్నే లేవగానే చిన్నా దెగ్గరికి రాలేదు.. కూల్ కి కలిసి వెళ్లివచ్చినా ఇద్దరు మామూలుగానే ఉండేవాళ్ళు. హోమ్ వర్క్ చేసుకోవడానికి కూడా అక్షిత ఇంట్లో నుంచి బైటికి కదల్లేదు. రెండు రోజులకే ఇంట్లో ఉన్న అందరికీ అర్ధమైపోయింది. అక్షితని అడిగితే నవ్వింది అంతే.. చిన్నా కూడా అంతే.. మాట దాటవేసేవాడు. ఆదివారం రోజున అందరికీ చెప్పేసాడు హాస్టల్లో చదువుకుంటానని.. దానికి ఎవ్వరు ఒప్పుకోలేదు కదా పైగా అందరూ చిన్నాని తిట్టారు.

మధు : అదీ నువ్వూ మాట్లాడుకోవట్లేదు.. నువ్వేమో హాస్టల్ కి వెళ్ళిపోతాను అంటున్నావ్.. మా మీద ఇలా పగ పెంచుకోకండిరా.. తట్టుకోలేము.. అని బతిమిలాడుతుండగానే భారతి కూడా చిన్నాకి ఇంకో వైపు కూర్చుంది.

భారతి : చిన్నా.. తప్పు మాదేరా.. సారీ.. రెండు రోజుల నుంచి ఎలాగో ఉంది.. నువ్వు ఒక్కడివే హోమ్ వర్క్ చేసుకోవడం.. అది ఇంట్లో నుంచి బైటికే రావట్లేదు.. ఇల్లంతా బోసిపోయింది.

చిన్నా : ఇప్పుడేమైంది.. నేనే దూరంగా ఉండమన్నా.. మీరు చెప్పింది కూడా నిజమే.. ఇప్పుడు ఇంత దెగ్గరైతే రేపు విడిపోయే అవకాశాలు కూడా వస్తాయేమో.. అక్షితని ఎట్టి పరిస్థితుల్లోనూ నేను వదులుకోలేను.. అదేదో ఇప్పుడే దూరంగా ఉంటే పెద్దయ్యాక కలిసి ఉండొచ్చు.. మీరు చెప్పింది మంచికేనని దానికి నచ్చజెప్పాను.. అది నా మాట వింటుంది.. మీరు కూడా వినండి.

భారతి : కలిసి ఉండండి.. కావాలంటే మీరు అలా కలుసుకోకుండా మేమేదొ ఒకటి ఏర్పాటు చేస్తాం.. హాస్టల్ కి మాత్రం వద్దు చిన్నయ్యా

చిన్నా : అత్తా.. అమ్మా.. మీరె చెప్పండి.. అది నా ముందు ఉంటే నేను ఆగగలానా.. సరే నేను కంట్రోల్ చేసుకుంటాను మరి అదీ.. అది ఆపుకోగలదా.. నాకు ఇదే మంచిదనిపిస్తుంది. మీరూ ఒకసారి అలోచించి చూడండి.. అని లేచి వెళ్ళిపోయాడు.

ఆ తరువాత భారతి, మధులు ఒప్పుకుని ఇంట్లో వాళ్ళని కూడా ఒప్పించారు.. చిన్నాని హాస్టల్లో జాయిన్ చెయ్యడానికి వెళ్లే రోజు అందరూ కన్నీళ్లు పెట్టుకున్నారు.. హాస్టల్లో జాయిన్ అవ్వడానికి వెళుతుంటే అక్షిత కనీసం ఇంట్లో నుంచి బైటికి కూడా రాలేదు.

చిన్నాని హాస్టల్లో వదిలేసి ఇంటికి వచ్చాక ఎంతగా ఏడ్చిందో భారతికే తెలుసు. కూల్ అయిపోయాక అక్షిత బై చెప్పి వెళ్ళిపోగా చిన్నా హాస్టల్ వైపు నడిచాడు. ఫ్రెష్ అయ్యి స్టడీ హవర్ లో కూర్చున్నాడు. ఏ క్లాస్ కి ఆ క్లాస్ కూర్చోపెట్టడం వల్ల అమ్మాయిలు అబ్బాయిలు కలిసే కూర్చున్నారు.

చిన్నా క్లాస్ లో ఉన్నది తొమ్మిది మందే.. అందరూ కూర్చుని మాట్లాడుకుంటుంటే ఒక్కడే వెళ్లి కూర్చున్నాడు.. అది చూసి వెనక కూర్చున్న అబ్బాయి వచ్చి చిన్నా పక్కన కూర్చున్నాడు.. పేరు వినోద్.. అందరూ విన్ను అని పిలుస్తారు. ఫ్రెండే అయినా మరీ అంత క్లోస్ కాదు. ఎగ్జామ్స్ లో రూల్ నెంబర్ ప్రకారం చిన్నా వెనక కూర్చునేది ఈ విన్నునే.. పరీక్షల్లో చిన్నా సాయం చేస్తాడని విన్నునే చిన్నాతో స్నేహంగా ఉంటాడు.

విన్ను : ఏరా చిరు.. హాస్టల్ కి వచ్చావా.. ఎందుకురా

చిన్నా : రావొద్దా

విన్ను : ఇక్కడికి చెడిపోవడానికి మాత్రమే వస్తారు హాస్టల్ కి

చిన్నా : అంటే మీరంతా చెడ్డవాళ్ళా

విన్ను : ఆవును.. రాక్షసులం అని నవ్వాడు.. చిన్నా కూడా నవ్వేసరికి ముచ్చట్లు మొదలయ్యాయి

నాలుగు రోజులు గడిచాయి, మధ్యలో భారతి ఉండలేక కొడుకుని చూసి వెళ్ళిపోయింది. ఈ నాలుగు రోజులుగా విన్నునే చిన్నాకి హాస్టల్లో ఎలా ఉండాలి ప్లేట్ ఎలా కడుక్కోవాలి.. ఏది ఎక్కడ ఉంటుంది.. అన్ని చెపుతూ చిన్నా పక్కన చేరిపోయాడు. ఇద్దరు స్టడీ హవర్ లో కూర్చున్నారు.

విన్ను : ఓకేనా సెట్ అయ్యావా

చిన్నా : ముందు భయంగా ఉంది.. ఇప్పుడు ఓకే

విన్ను : నేను ఉన్నా కద మామా.. మన బెడ్స్ కూడా వార్డెన్ తో మాట్లాడి సెట్ చేద్దాం.. మె హునా.. నువ్వే అస్సలు ఎవ్వరితో ఉండవు

చిన్నా : బానే ఉంటా కదరా

విన్ను : ఉంటావ్ రా.. కాని అందులో నిజం ఉండదు.. నవ్వుతూ మాట్లాడతావ్.. అంటి అంటనట్టు ఉంటావ్. అక్షితతోనే సరిపోద్ది కదా నీకు

చిన్నా నవ్వాడు.

విన్ను : రేయి ఎప్పటి నుంచో అడగలనుకున్నా.. నువ్వు అక్షితా లవర్స్ కదా

చిన్నా : అంతకు మించి అని నవ్వాడు.

విన్ను : నేను అదే అనుకున్నాలే.. ఏమైనా జరిగిందా

చిన్నా : మరదలు అవుద్దిరా.. ఒకే ఇల్లు

విన్ను : ఇంకే పండగే అయితే.. ఎక్కడ పడితే అక్కడే

చిన్నా : అలాంటివి చేసినందుకే హాస్టల్లో వేశారు

విన్ను : నీది కూడా నా బతుకేనా

చిన్నా : నువ్వు కూడా అంతేనా

విన్ను : ఎవ్వరికి చెప్పనంటే చెప్తా.. మన ఇద్దరి మధ్యే ఉండాలి.. మనం ఎలాగో ఫ్రెండ్స్ అయిపోయాం కాబట్టి.. ఏమంటావ్.. అని చెయ్యి చూపించాడు ప్రామిస్ కోసం

చిన్నా : నా సీక్రెట్ చెప్పా కదా.. అంటూనే వాడి చేతిలో ఒట్టు పెట్టాడు.

విన్ను : అందుకే నేనూ చెపుతున్నా.. నేనొకరిని ప్రేమించా.. ఐ లవ్ యు కూడా చెప్పాను, ఒప్పుకుంది.

చిన్నా : మరి ఇంకే..

విన్ను : రోజూ బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టి ఐ లవ్ యు చెప్పే వాడిని.. నవ్వేది.. ఒకరోజు ఆపుకోలేక సన్ను పట్టుకుని పిసికాను

చిన్నా : ఆ..

విన్ను : లాగి పెట్టి కొట్టింది.. నాలుగు రోజులు మాట్లాడలేదు.. ఆ తరవాత మళ్ళీ మాట్లాడింది.. ఒకరోజు ఆపుకోకుండా పెదాల మీద ముద్దు పెట్టా మళ్ళీ చాచి పెట్టి కొట్టింది.

చిన్నా : అబ్బా.. పాపం రా నువ్వు.. మరీ శాడిస్ట్ లాగ ఉందే.. ఎవరా పాప.. మన క్లాసెనా

విన్ను : కాదు

చిన్నా : మీ ఇంటి దెగ్గరా అని అడిగాడు వాటర్ బాటిల్ తీస్తూ

విన్ను : కాదు ఇంట్లోనే

చిన్నా : ఓహ్.. నీకు కూడా మరదలు ఉందా.. అయినా మరదలు చెప్పినట్టు వింటుందే.. అని నీళ్లు తాగుతుంటే

విన్ను : కాదు మా అమ్మ

ఒక్కసారిగా చిన్నాకి పొలమారింది, నోట్లో ఉన్న నీళ్లు పక్క బెంచిలో ఒంటరిగా కూర్చున్న అమ్మాయి మీద పడ్డాయి.. తల తిప్పి చూసింది.

చిన్నా : దొంగ నాయాలా.. సారీ.. సారీ అని లేచి ఆ అమ్మాయి దెగ్గరికి వెళ్లి బతిమాలాడు.. ఆ అమ్మాయి ఒక క్షణం చూసి లేచి వాష్ రూంకి వెళ్ళిపోయింది. చిన్నా కోపంగా బెంచి దెగ్గరికి వచ్చి విన్ను వీపు మీద ఒక్కటి పీకాడు. వార్డెన్ వెంటనే ఏయి అని అరవగానే మెలకుండా కూర్చున్నారు ఇద్దరు.

చిన్నా : అందుకే నీతో ఎవ్వడు ఫ్రెండ్షిప్ చెయ్యడు

విన్ను : నువ్వు ఆ అమ్మాయి మీద నీళ్లు పోసి నన్నంటే..

చిన్నా : పోరా ఇక్కడి నుంచి

విన్ను : ఒరేయి నన్ను తప్పుగా అనుకోకురా.. నీకు అక్షిత మీద లవ్ అయ్యింది. నాకు మా అమ్మ మీద లవ్ అయ్యింది. అమ్మని మర్చిపోదామని చాలా సార్లు ట్రై చేశా కానీ నా వల్ల కాలేదు. నాకు తను తనకి నేను తప్ప మాకు ఎవ్వరు లేరురా

చిన్నా : మీ నాన్న లేరా

విన్ను : లేరు.. ఆమె ఉన్నంతవరకు ఏ లోటు రానివ్వకుండా తను ఎప్పుడు నవ్వేలా చూసుకుంటానని మా నాన్నకి మాట ఇచ్చాను. అందరినీ చూస్తాను.. అమ్మాయిలని.. దారిన పోయే ఆంటీలని కూడా చూస్తాను. కానీ ఎవ్వరు మా అమ్మ కంటే అందంగా లేరని అనిపిస్తుంది. అస్సలు నాకు అర్ధం కానిది ఏంటంటే.. మా అమ్మే కదరా నన్ను కన్నదీ.. నేను మా అమ్మ సొంతం.. మా అమ్మ నా సొంతం.. మా అమ్మకి సేవ చేసుకోవాలనుంది, ఎవరో తెలియని అమ్మాయికి, పుట్టే పిల్లలకోసం నేనెందుకు కష్టపడాలి.

చిన్నా : నీ మాటలు వింటుంటే నీ నుంచి నువ్వు చాలా నిజంగా నిజాయితీగా ఉన్నావ్ రా.. కానీ నువ్వు మీ అమ్మకి సేవతో పాటు షేవ కూడా చేస్తానంటున్నావ్

విన్ను : అలా కూడా చెప్పాను.. అవేమి వద్దు.. కానీ నీతోనే ఉంటాను.. పెళ్లి చేసుకుందాం కావాలంటే నిన్ను ముట్టుకోను అని ఏడుస్తూ చెప్పా

చిన్నా : ఏమంది

విన్ను : హాస్టల్ కి వెళ్ళిపోమంది.. వచ్చేసా

చిన్నా : మరి మీ అమ్మ..?

విన్ను : మావయ్య వాళ్ల ఇంట్లో ఉంటూ టైలరింగ్ చేస్తుంది.

చిన్నా : సొ మీ అమ్మ అడిగిందని హాస్టల్ కి వచ్చేసావ్

విన్ను : అవును.. ప్రతీ సంవత్సరం అడుగుతూనే ఉన్నాను.. నన్ను దెగ్గరికి తీసుకొమ్మని.. అంతా బానే ఉంటుంది.. చివరిలో నా విషయం ఏదో ఒకటి తేల్చమనగానే కోపంగా వెళ్ళిపోతుంది.. వెయిటింగ్

చిన్నా : ఏమో రా.. నాకేం చెప్పాలో తెలీదు.. నువ్వు చేసేది తప్పు అని చెప్పలేను ఒప్పు అని కూడా చెప్పలేను.. నీ ఆన్సర్స్ నువ్వే వెతుక్కోవాలి.

విన్ను : తెలుసులే.. ఇప్పటి వరకు ఎవ్వరికి చెప్పని నా సీక్రెట్ చెప్పాను.. ఎవ్వరికి చెప్పవుగా

చిన్నా : లేదు రా.. అవును ఆ అమ్మాయి ఏమనుకుందో ఏంటో

విన్ను : ఎవరు లావణ్యా.. ఏమనుకోదులే.. లావణ్యా.. అని పిలవగానే చూసింది.. సారీ చూసుకోలేదు.. మనోడే

లావణ్య : ఎవరు నువ్వు ?

చిన్నా పుసుక్కున నవ్వేసరికి, లావణ్య చిన్నా వంక చూసి తనకి నవ్వొస్తుంటే మొహం తిప్పుకుంది.

విన్ను : ఎంత పరాభవము జరిగినది.. కలలో కూడా మర్చిపోలేని అవమానం. ఛ.. ఓయి లావణ్యా.. అని ఇంకో రెండు సార్లు పిలిచినా పలకలేదు.. తిరిగి చూడలేదు.. తరవాత చెప్తా నీ సంగతి అని చిన్నాని చూసాడు.

చిన్నా : గొర్రె అని నవ్వాడు

విన్ను వెంటనే చిన్నా తొడ మీద గిచ్చాడు.. కెవ్వుమనేసరికి వార్డెన్ కోపంగా వచ్చేసాడు.

వార్డెన్ : రేయి మీకు మామూలుగా చెప్తే అర్ధంకాదా.. రేయి చిరంజీవి నువ్వు బాగా చదువుతావని ఊరుకుంటున్నాను.. వచ్చిందే మొన్నా.. ఏంటి అల్లరి.. ఈ వినోద్ గాడితో కూర్చుంటే ఇలాగే తయారవుతావ్.. చిరంజీవి నువ్వు బెంచి మీద నిలబడు.. రేయి వినోద్ నువ్వు గోడ కుర్చీ వెయ్యి అని వినోద్ తల మీద ఒక్కటి పీకి వెళ్ళిపోయాడు.

లావణ్య బెంచి మీద నిలబడ్డ చిన్నా వంక చూసింది.. చిన్నా తనవైపు చూడగానే తల తిప్పుకుంది. స్టడీ హవర్ అయిపోయాక తినేటప్పుడు కుళ్ళబోడిచాడు వినోద్ ని. ఇద్దరు వార్డెన్ ని కష్టపడి ఒప్పించి బెడ్స్ సెట్ చేసుకున్నారు. స్నేహం ముదురుతుంది.

ఇంట్లో అక్షిత ఒంటరిగానే ఉండటానికి ఇష్టపడుతుంది. అప్పుడప్పుడు కిరణ్ ని రానిస్తుంది. మధుకి నచ్చకపోయినా అక్షితే రానివ్వమని చెప్పేసరికి ఏమనలేకపోయింది.

ఒకరోజు అక్షిత ఒక్కటే కూర్చుని చెస్ ఆడుకుంటుంటే కిరణ్ వెళ్లి ఎదురు కూర్చున్నాడు.

కిరణ్ : ఒక్కదానివే ఏం ఆడతావ్.. నేను కూడా ఆడనా

అక్షిత : నీకు చెస్ వచ్చా

కిరణ్ : బానే ఆడతాను

అక్షిత : సరే ఆడు అని మళ్ళీ పెట్టింది.

ఇరవై ఐదు సెకండ్స్ లో కిరణ్ కి చెక్ పెట్టింది. గేమ్ అయిపోయింది.. ఇంకో మూడు గేములు ఆడాడు అయినా లాభం లేదు.

అక్షిత : బాగా ఆడతానన్నావ్

కిరణ్ : నువ్వు ఇంత బాగా ఆడతావ్ అని తెలీదు అక్షితా.. కానీ నువ్వు చిన్నా చాలాసేపు ఆడతారు.. చిన్నా కూడా బాగా ఆడతాడా

అక్షిత : నాకు నేర్పిందే వాడు.. నాకు బోర్ కొడుతుంది.. ఇదిగో ఈ చెస్ బోర్డు తీసుకెళ్ళు.. నేర్చుకుని రా.. అప్పుడు ఆడదాం. అని కిరణ్ ని పంపించేసి ఒక్కటే కూర్చుని కళ్ళు మూసుకుంది. ఇదంతా చూసిన మధు బాధపడుతూ వెళ్ళిపోయింది.

క్లాస్ లో కిరణ్ వచ్చి చిన్నా పక్కన కూర్చున్నాడు

కిరణ్ : ఏంట్రా మీ ఇద్దరు ఫ్రెండ్స్ అయిపోయారా.. అయినా వీడు అంత చదవడు కదరా.. వీడితో ఎందుకు అని విన్ను వంక వెటకారంగా చూసాడు.

చిన్నా : నువ్వేమైనా టాప్పరా.. అంతే వెటకారంగా అడిగాడు చిన్నా.. దెబ్బకి కిరణ్ సైలెంట్ అయ్యాడు.

విన్ను : ఏం టాప్పర్ ఇలా వచ్చావ్

కిరణ్ పట్టించుకోలేదు.

కిరణ్ : రేయి ఇవ్వాళ నేనూ అక్షిత కలిసి వచ్చాం తెలుసా

చిన్నా : అవునా.. అరెరే..

కిరణ్ : అవును.. మొన్న చెస్ బోర్డు కూడా గిఫ్ట్ ఇచ్చింది అన్నాడు నవ్వుతూ

చిన్నా : అవునా.. సరే తినుపో.. లంచ్ బెల్ మోగింది అనేసరికి వెళ్ళిపోయాడు. మధ్యాహ్నం క్లాస్ లో అందరూ గ్రౌండ్లో కూర్చుని తినడానికి వెళుతున్నారు. హాస్టల్ వాళ్ళు పైకి వెళ్లి తింటారు.. అందరూ వెళ్ళిపోయినా లావణ్య ఒక్కటే మూలన కూర్చుంది.

విన్ను : ఏంటి వాడు అన్నాడు వెళుతున్న కిరణ్ ని చూసి

చిన్నా : వాడిదో గోల

విన్ను : జాగ్రత్త.. అక్షితని నీ నుంచి లాగేసుకుంటాడేమో

చిన్నా : వాడే కాదు.. ఆ దేవుడే దిగోచ్చినా అది అవ్వదు

విన్ను : కాంఫిడెన్స్.. సరే పదా

చిన్నా : నేనిక్కడ తినేస్తాలే అని అక్షితని చూపించాడు

విన్ను : సరే అయితే..ఎంజాయి.. ఓయి లావణ్యా.. తినవా అన్నాడు వెళుతూనే.. లావణ్య తల కూడా ఎత్తలేదు. అందరూ వెళ్ళిపోగానే అక్షిత టిఫిన్ తెచ్చి చిన్నా పక్కన కూర్చుంది.

చిన్నా : ఎలా ఉంటున్నావ్.. ఏడుస్తున్నావా

అక్షిత : లేదు.. కానీ అప్పుడప్పుడు ఏడుపు వస్తుంది..

చిన్నా : మెడిటేషన్ చేస్తున్నావా

అక్షిత : ఆ.. చేస్తున్నా..

చిన్నా : మొన్న అమ్మ చెప్పింది.. ఇంట్లో నుంచి బైటికి రావట్లేదంట.. ఎవ్వరితో సరిగ్గా మాట్లాడట్లేదంట

అక్షిత : అవును.. అవన్నీ వదిలేయి.. నీకెలా ఉందొ కానీ నాకు మాత్రం కష్టంగా ఉంది.. నువ్వుంటే పూకు నాకేవాడివి

చిన్నా : ఏయి.. ఆ టాపిక్ ఎత్తకు

అక్షిత : కష్టంగా ఉందిరా.. ఇప్పుడు కూడా డ్రాయర్లో నీ పాస్ పోర్ట్ ఫోటో ఉంది.. నా పూకులోకి దూరిపోయింది.. చాలా కంట్రోల్ చేసుకుంటున్నా.. మూడున్నరేళ్లు ఆగుతాను.. ఆ తరువాత మాత్రం నా వల్ల కాదు.

చిన్నా : అప్పుడు.. మాటలు వద్దులే.. అయిపోనీ..

అక్షిత : వెయిటింగ్ బావా

చిన్నా నవ్వాడు.. ఇంతలో విన్ను స్పీడ్ గా వచ్చి డెస్క్ లో ఏదో తీసుకుని అంతే స్పీడ్ గా వెళ్ళిపోయాడు.

అక్షిత : ఏంటి నీకు వాడితో ఫ్రెండ్షిప్

చిన్నా : వాడిదింకో గోల.. వదిలేయి.. ఏం కూర

అక్షిత : చికెన్.. నేను తినిపిస్తాలే అని కలిపింది

చిన్నా : ఆ అమ్మాయి ఒక్కటే పడుకుంది.. తినదా

అక్షిత : ఎవరు లావణ్య

చిన్నా : హా.. తెలుసా నీకు.. హాస్టల్లో కూడా ఒక్కటే కూర్చుంటది.. ఎవ్వరితో మాట్లాడదు.

అక్షిత : క్లాస్ లో కూడా అంతే.. ఒక్కటే ఉంటది

చిన్నా : వెళ్లి చూసి రాపో

అక్షిత : మనకెందుకు.. బాగా పొగరు.. అందుకే ఎవ్వరితో మాట్లాడదు

చిన్నా : నీకెలా తెలుసు

అక్షిత : క్లాస్ లో అందరూ అదే అనుకుంటారు.. నువ్వు పట్టు అని తినిపించింది.

చిన్నా : చూసిరా పో.. ఏమైందో

అక్షిత : సరే అని లేచి వెళ్లి తనని లేపి మళ్ళీ వచ్చేసింది. జ్వరం వచ్చినట్టుంది ఒళ్ళు కాలిపోతుంది.

చిన్నా : అవునా ఉండు లేడీ వార్డెన్ కి చెప్పేసి వస్తా అని వెళ్లి చెప్పి వచ్చాడు.

అక్షిత : ఏంటి అంత సానుభూతి

చిన్నా : ఏమో ఎవ్వరితో మాట్లాడదు.. తనతో ఎవ్వరు కూర్చోరు.. అందరూ దూరంగా ఉంటారు. ఒంటరిగా ఉండటం అంటే బాధే కదా

అవును అంది ఆలోచిస్తూ.. చిన్నా లేకుండా రోజూ నిద్ర కూడా పట్టకపోవడం గుర్తు చేసుకుంటూ.. ఈలోగా లేడీ వార్డెన్ వచ్చి లావణ్యని తీసుకెళ్లింది. తినడం లేట్ అయ్యేసరికి ఒక్కక్కరు వస్తున్నారు. అక్షిత చిన్నాకి అన్నం తినిపిస్తుండడం చూసిన కిరణ్ మౌనంగా వెళ్లి కూర్చున్నాడు, వెనకే వచ్చిన విన్ను అది చూసి దెగ్గరికి వచ్చాడు.

విన్ను : ఒరేయి ఆ కిరణ్ గాడి మొహం మాడిపోయింది.. హాయి అక్షితా.. అయినా నీకు నాకు కటీఫ్

చిన్నా : ఎందుకు రా

విన్ను : ఎగ్జామ్ లో చూపించమంటే చూపించలేదు.. పైగా తిట్టింది

అక్షిత : ఏయి.. ఉస్.. ఇస్.. అని పిలిస్తే తిట్టరా

విన్ను : నిన్ను పేరు పెట్టి పిలిచి, అడిగి కాపీ కొట్టేవరకి టైం అయిపోద్ది మరి

చిన్నా : ఇంకాపండి ఇద్దరు

విన్ను : సరే సరే.. నువ్వు చిన్నా గాడి పెళ్ళాం కాబట్టి.. క్షమించి వదిలేస్తున్నా.. ఫ్రెండ్స్

చిన్నా గాడి పెళ్ళాం అనగానే అక్షిత మొహంలో నవ్వు వచ్చేసింది.. వెంటనే విన్ను చెయ్యి పట్టుకుని ఫ్రెండ్స్.. బెస్ట్ ఫ్రెండ్స్ అంది.

అక్షిత : వినోద్.. ఇక నుంచి మనం బెస్ట్ ఫ్రెండ్స్.. అన్నయ్య ఓకే నా

చిన్నా నవ్వుతున్నాడు.

విన్ను : గుండెని పిండేసావ్ చెల్లెమ్మా.. నీ పాదం మీద పుట్టుమచ్చనై చెల్లెమ్మా...

అక్షిత : అన్నా చెల్లెలి అనుబంధం.. జన్మ జన్మలా సంబంధం.. అని పాడుతూ కళ్ళు తుడుచుకుంది వెటకారంగా

చిన్నా : ఇద్దరు వాగుడు కాయలు కలిస్తే ఇంతే.. ఒసేయి నువ్వుపో టైం అయిపోయింది అని నెట్టేసాడు.

అక్షిత వెళ్ళిపోతూ బై అన్నయ్యా.. ఈ పాడు సమాజం మనల్ని కలిసి ఉండనివ్వదు అని నవ్వుతూ గర్ల్స్ బెంచిల్లోకి వెళ్ళిపోయింది.. అక్కడి నుంచి అది ఇక్కడ వీడు చేతులు ఊపుకుంటూ బై చెప్పుకుంటుంటే చిన్నా ఈ ఓవర్ యాక్షన్ భరించలేక విన్ను వీపు మీద చరిచాడు.

చిన్నా : ఇంక చాలు రేడియో కట్టేయి.

ఆరోజు నుంచి అక్షిత, చిన్నా, వినోద్ ఒక గ్యాంగ్ అయిపోయారు. కిరణ్ గాడేమో ఊగులాడుతూ ఉండేవాడు.. తెల్లారి లావణ్య స్టడీ హవర్స్ లో చిన్నాకి థాంక్స్ చెప్పింది. లావణ్య ఎప్పటిలానే ఉన్నా ఒక్క చిన్నా కనిపించినప్పుడు మాత్రమే పలకరింపుగా నవ్వేది. విన్ను అది చూసి షాక్ అయిపోయాడు.
​
Next page: Update 08
Previous page: Update 06