Incest/Taboo గోలిసోడా [Completed]

రాధిక పొద్దున్నే లేవగానే కొడుకు నుదిటి మీద ముద్దు పెట్టుకుని కొంచెం నిరాశగా కొడుకుని చూసి లేచి పనిలో పడింది. కాసేపటికి విన్ను లేచి అమ్మని పిలిచాడు.

రాధిక : ఏంటి విన్ను

విన్ను : ఇవ్వాల్టి నుంచి నాకు నచ్చినట్టు ఉంటానన్నావ్

రాధిక : చెప్పు

విన్ను : నాకు ముద్దు కావాలి ఇక్కడా అని తల మీద చూపించాడు.. రాధిక వెళ్లి మళ్ళీ నుదిటి మీద ముద్దు పెట్టింది.

రాధిక : ఇంకా

విన్ను : అంతే మా.. ఏం చేస్తాననుకున్నావే పిచ్చిదానా.. నా వల్ల నిన్ను బాధపడనిస్తానా.. అది ఎప్పటికి జరగదు అని తల్లి నుదిటి మీద కూడా ముద్దు పెట్టుకుని ఉత్సాహంగా లేచాడు.. మనం ఇక్కడే ఉందాం.. నాకివ్వాళ ఫుల్లు పనులున్నాయి, వెళ్ళాలి

రాధిక : ఆ సైకిల్, కొత్త చెప్పులు, కొత్త బట్టలు ఇవన్నీ ఎక్కడివి

విన్ను : అవా మా.. రా చెప్తా అని కూర్చోబెట్టి చిన్నా గురించి అక్షిత గురించి చెప్తుంటే కొడుకు హాస్టల్లో బెంగపడకుండా బానే ఉన్నాడని అర్ధమయ్యి మనసు ఇంకాస్త కుదుటపడింది.

రాధిక : అయినా కూడా అలా తీసుకోవడం..

విన్ను : వాళ్ళు నా బెస్ట్ ఫ్రెండ్స్ మా.. వాళ్ళ దెగ్గర మొహమాట పడితే నీ దెగ్గర మొహమాటం పడినట్టే.. అమ్మా నీకోటి తెలుసా.. ఇంతకముందు నాకు 20 ర్యాంకు వచ్చేది కానీ ఇప్పుడు 15వ ర్యాంకు.. అంతా వాడి వల్లే.. వచ్చే సారి యూనిట్ టెస్టుల్లో 10వ ర్యాంకు రాకపోతే మాట్లాడనన్నాడు.. కానీ అమ్మా నేను ఏదైనా తింగరి పని చేసినా తప్పు చేసినా తిట్టే కోట్టే చిన్నా గాడు వాడికి మన విషయం చెప్పాక నన్ను ఒక్కమాట కూడా అనలేదే.. నేను చేస్తుంది తప్పో ఒప్పో వాడికి తెలీదు నీ ఇష్టం అని నాకే వదిలేసాడు.. సర్లే అవన్నీ ఎందుకు నేను వెళ్ళొస్తానంటూ సైకిల్ అందుకుని బైటికి వెళ్ళిపోయాడు.

కొడుకు వెళ్ళిపోయాక రాధిక ఏవేవో ఆలోచిస్తూ చాలాసేపు వంటరిగా కూర్చుంది, ఆ తరువాత పక్కింటి అమ్మాయి పిలవగానే తేరుకుని అందరినీ పలకరించడానికి వెళ్ళింది.

ఇక్కడ తెల్లారి లేవగానే ముందు భారతి తలుపులు తెరుచుకున్నాయి, లేచొచ్చి బైట పని చేసుకుంటుంటే మధు వచ్చి ఇంటి ముందు కూర్చుంది. భారతి వెళ్లి పక్కన కూర్చుంది.

భారతి : బాగా జరిగిందా

మధు : నా బొంద జరిగింది.. తిట్లు, చివాట్లు వీటితోటే సరిపోయింది.. నీ సంగతీ ?

భారతి : నాదింకా దారుణంలే.. అవన్నీ ఎందుకు అంటుండగానే ప్రణీత బైటికి వచ్చి వీళ్లిద్దరిని చూసి ఆగిపోయింది.

మధు : నువ్వు రాత్రి ఇక్కడే పడుకున్నావా

ప్రణీత : అదీ ఇద్దరం ప్రాజెక్ట్ మీద వర్క్ చేస్తూ అలానే పడుకున్నాం

భారతికి ప్రణీత మొహం చూడగానే అర్ధమైపోయింది, కానీ ఏమనలేదు.. ప్రణీత లోపలికి వెళ్ళిపోయింది.

మధు : వాళ్ళు చదువుకున్నారంటే నువ్వు నమ్మావా

భారతి : పోనీవే.. వాళ్ళైనా సుఖ పడ్డారు.. అని లేచింది నిరూత్సాహాన్ని నవ్వుతో కప్పేస్తూ

టిఫిన్ కి కూర్చున్నప్పుడు చిన్నా అందరితో చిన్న పిల్లాడిలా మాట్లాడుతుంటే కొడుకు వంక అలా చూస్తూ ఉండిపోయింది భారతి. కొడుకు ఎలా ఆలోచిస్తాడు వాడి ఆలోచనా విధానం ఏంటో అర్ధమే కాలేదు తనకి. ప్రణీత కూడా అంతే అక్షితతో బానే ఉంది కానీ తమ్ముడితో మాట్లాడాలన్నా వాడి కళ్ళలోకి చూడాలన్నా సిగ్గు పడిపోతుంది. తిన్నాక చిన్నా బైటికి వెళ్ళొస్తానని చెప్పి అక్షితకి మాత్రమే లావణ్య దెగ్గరికి వెళ్ళొస్తానని చెప్పి వెళ్ళాడు. కోడలు టీవీ చూస్తుంటే భారతి వచ్చి పక్కన కూర్చుంది.

భారతి : రాత్రి మేమున్నామని తెలిసి కూడా వాడితో పూకు నాకించుకున్నావ్ కదే

అక్షిత : ముందు తెలీదు, తరవాత తెలిసినా చిన్నా గాడికి చెపితే వాడి మూడ్ పోతుంది అందుకే చెప్పలేదు.. రాత్రి మీరే కాదు ప్రణీత కూడా చూసింది.

భారతి : అందుకేనా అది పొద్దున్నే అభి రూం నుంచి బైటికి వచ్చింది. ఏమైనా నువ్వు చాలా అదృష్టవంతురాలివే పిల్లా

అక్షిత : ఆ విషయం మాకు తెలుసులే.. నీ సంగతి చెప్పు

భారతి : మాదేముంది ముసలోళ్ళం అని నిట్టూరుస్తూ అక్కడినుంచి లేచి వెళ్ళిపోతుంటే అక్షిత చెయ్యి పట్టుకుని ఆపింది.

అక్షిత : చెప్పవే.. రాత్రి అంతా గమనించాలే అమ్మా, నువ్వు ఎవరి రూంలోకి వాళ్ళు వెళ్లిపోయారు, ఆ మాత్రం అర్థంకాదా

భారతి : చిన్న పిల్లవి.. చిన్న పిల్లలా ఉండవా నువ్వస్సలు

అక్షిత : చెప్పు చెప్పు అని బతిమిలాడుతుంటే మధు కూడా వచ్చి కూర్చుంది. ప్రణీత కూడా వింటూ మెల్లగా వాళ్ళ పక్కన చేరింది.

భారతి : ఏముందే ఏమి జరగలేదు.. నేను కాళ్ళు ఎడం చేశాను దూరి నాలుగు ఊపులు ఊపి పడుకున్నాడు మీ మావయ్య

మధు : పిల్లల ముందు ఏంటే

భారతి : ఎవరు పిల్లలు.. వీళ్లా.. ప్రణీతని చూస్తూ రాత్రి ఇది నీ కొడుకు పక్కలో పడుకుని లేచొచ్చింది, ఇక దీని సంగతి చెప్పాలా అని అక్షితని చూసి నవ్వుతూ.. రాత్రి చూడలా

అక్షిత : అమ్మా మరి నీ సంగతి ?

మధు : నాదింకా గోరమే అక్షితా.. రాత్రి చిన్నా గాడు నీకు చేసినట్టు చెయ్యమన్నాను.. గయ్యిమని లేచాడు నేనేదో మర్డర్ చెయ్యమన్నట్టు.. ఏమైనా నువ్వు అదృష్టవంతురాలివే.. అని నిట్టూర్చింది

వదినా.. మరి నువ్వు అని అక్షిత అడిగేసరికి అందరూ ప్రణీత వంక చూసారు. ప్రణీత ముందు సిగ్గు పడ్డా అందరూ తన వాళ్ళే అవ్వడంతో ఓపెన్ అయ్యింది.. బాగానే అయ్యింది కానీ

మధు : కానీ.. అని ఆతృతగా అడిగింది కొడుకు ప్రతాపం తన పరువుకు సంబంధించిన విషయం అన్నట్టుగా

ప్రణీత : అదేదో వేగంగా, భయంగా జరిగిపోయింది.. నిన్న చిన్నా అక్షితలది ఎంత బాగుంది.. అంతా అయిపోయాక అక్షిత మోహంలో ఒక తృప్తి, సంపూర్ణంగా అనిపించింది.. అభిని అడిగితే పాపం వాడికి ఇష్టం లేకపోయినా ఏదో మొక్కుబడిగా చేసాడు ఒక అరక్షణం అంతే..

మధు : ఏదో ఒకటిలే సుఖపడ్డావ్ గా

భారతి : కార్యం అయిపోయిందా మీ ఇద్దరికీ.. గదిమింది

భారతి గొంతులో తేడా గమనించగానే ప్రణీత కొంచెం భయపడ్డా లేదు మా.. పెళ్లయ్యాకే అనుకున్నాం.. మీరిచ్చిన ఫ్రీడమ్ ని, మీ నమ్మకాన్ని మేము వమ్ము చెయ్యము.

భారతి : సంతోషం.. చిన్నా ఎక్కడికి వెళ్ళాడే

అక్షిత : ఏమో నాకేం తెలుసు

భారతి : వాడు నాకు అబద్ధం చెప్పి వెళ్ళాడు.. ఇందాక మీరు మాట్లాడుకోవడం చూసాను, చెప్తావా లేదా

అక్షిత : ఏమోనే నాకేం చెప్పలేదు.. నీకేం చెప్పాడో నాకు అదే చెప్పాడు

భారతి : నాకేం చెప్పాడు చెప్పు

అక్షిత : ఆమ్మో పొద్దున్న నుంచి వాష్రూం పోలేదు.. కడుపు నొప్పి.. లెగండి అని తప్పించుకుని పారిపోయింది.. మధు నవ్వుకుంది.. అంతటితో ముచ్చట్లకి బ్రేక్ ఇచ్చి లేచారు అందరూ

పొద్దుననగా వెళ్లిన చిన్నా సాయంత్రానికి వచ్చాడు, అడిగితే ఏదో సొల్లు చెప్పాడు, దానికి అక్షిత గొంతు కూడా కలిసేసరికి తిట్లు తప్పాయి. రాత్రికి అందరూ భోజనం చేసాక నిన్నటిలానే వాకింగ్ కి వెళుతున్నాం అని చెప్పి వంటరూములో దాక్కున్నారు భారతి, మధు.. ప్రణీత కూడా ఇంకో మూలలో నుండి చూస్తూ ఉంది.

అక్షితకి అంతా తెలిసినా ఫ్రీషో చూపించడం తనకి బాగుంది, సోఫాలో కూర్చుని ఆలోచిస్తున్న చిన్నా వొళ్ళో కూర్చుని వాడి పెదాలు అందుకుంది. దెగ్గరికి తీసుకుని వాటేసుకున్నాడు.

అక్షిత : ఏమైందిరా

చిన్నా : లావణ్య పాపంరా.. ఎన్ని కష్టాలు పడుతుందో.. అసభ్యకరమైన మాటలు.. తాగుడు వాసన.. తను అన్ని బాధల్లో ఉన్నా కూడా నన్ను చూడగానే అస్సలు ఏం జరగనట్టు భలే నటించింది. ఎంత మంచిది.. పిల్లల్ని వదిలేసే తల్లిదండ్రులందరిని నిలబెట్టి నరికెయ్యాలి అని మాట్లాడుతుంటే వంటగదిలో నుంచి వింటున్న భారతి బాధపడింది.

అక్షిత : మనం ఏం చేస్తాంరా.. తప్పదు కదా.. పది రోజులు పోతే మళ్ళీ హాస్టల్ కి వచ్చేస్తుంది కదా

అంతేలే అని అక్షితని కూర్చోబెట్టి తొడల మీద పడుకుని కళ్ళు మూసుకున్నాడు. అక్షిత కూడా అలానే వాడి తల నిమురుతూ ఉంటే చిన్నా నిద్రలోకి జారుకున్నాడు. భారతి కొంచెం ఆగి చిన్నాని తన ఊళ్లోకి తీసుకుని అక్షితని పంపించింది.

తరవాత రోజులు మామూలుగానే గడిచాయి. ముందుగా అనుకున్నట్టే అందరూ గోవా టూర్ కి వెళ్లారు, అక్కడే బీచ్ లో అక్షిత కేక్ కటింగ్ అయ్యింది. వారం రోజులు అంతా ఎంజాయి చేసి వచ్చారు. ఇటు విన్ను కూడా తన అమ్మ కోసం కష్టపడి సెలవల్లో డబ్బులు సంపాదించాడు, ఉన్నన్ని రోజులు తనని బాగా నవ్వించాడు. విన్ను అమ్మ రాధికకి అంతా బానే ఉన్నా కొడుకు ఆలోచనలకి మాత్రం అప్పుడప్పుడు నిద్రలో ఉలిక్కిపడి లేచేది. తనకి తెలియకుండానే కొడుకు చేసే చిలిపి పనులకి నవ్వుకునేది.

చూస్తుండగానే సెలవులు దెగ్గర పడ్డాయి.. తెల్లారి అందరూ హాస్టల్ కి వెళ్ళిపోవాలి, అక్షిత అయితే ఒక రోజు ముందు నుంచే మొహం మాడ్చేసింది. విన్ను బాధ అయితే వర్ణనాతీతం.. ముగ్గురిలో సంతోషంగా ఉన్నది ఎవరైనా ఉన్నారంటే అది లావణ్య మాత్రమే.. భయం భయంగా గడిపేసిన రోజులు రేపటితో అయిపోతాయని ఊపిరి పీల్చుకుంది. ఈ సెలవులు మొత్తం చిన్నాని తలుచుకుంటూ గడిపేసింది. ఎప్పుడెప్పుడు హాస్టల్ కి వెళతానా ఎప్పుడెప్పుడు వాడితో మాట్లాడతానా అని నిద్ర కుడా పోలేదు రాత్రిళ్ళు. తెల్లారింది.

మధు : రోజు కాలేజ్లో చూస్తావ్ కదే.. అంత బాధ పడటం కూడా మంచిది కాదురా బుజ్జి

అక్షిత ఏం మాట్లాడలేదు.. చిన్నా అందరికి చెప్పేసి బండి ఎక్కేసాడు. విన్ను తన అమ్మని గట్టిగా ముద్దు పెట్టుకుని, అన్ని జాగ్రత్తలు చెప్పి వాటేసుకుని బాధగా తన మావయ్య బండి ఎక్కాడు. విన్ను వెళ్ళిపోయాక కొడుకుని దెగ్గరగా ఉంచుకోలేని తన పరిస్థితి తలుచుకుని చాలా సేపు ఏడ్చుకుంది రాధిక.

లావణ్య మాత్రం రెక్కలొచ్చిన పావురంలా హాస్టల్ కి బైలుదేరింది.. లోపలి వెళ్ళేటప్పుడు నువ్వెప్పటికైనా నా దానివే అన్న తన బాబాయి మాటలు కనీసం పట్టించుకోకుండా ఆనందంగా లోపలి పరిగెత్తింది. కాలేజ్ మొదలు.

కాలేజ్లో కలుసుకున్నా సైగలతోనే సరిపోయింది పెద్దగా మాట్లాడుకోవడం కుదరలేదు స్నేహితులకి, సాయంత్రం అయ్యాక అక్షిత బాధగా చిన్నాని వదిలి వెళ్లడంతో చిన్నా కూడా ఉఫ్ అనుకుని రెడీ అయ్యి స్టడీహవర్ కి వచ్చేసాడు అప్పటికే విన్ను లావణ్య వెనక బెంచిలో కూర్చుని ఉన్నాడు.

లావణ్య : చిన్నా

చిన్నా : చెప్పు.. తెగ మాట్లాడుకుంటున్నారు

విన్ను : వాళ్ళ బాబాయి గురించి చెపుతుంది

చిన్నా : లవుడు.. మీ నాన్న ఒక్కసారైనా వచ్చి చూసాడా

లావణ్య : లేదు.. అయినా నాకెవ్వరు లేరు.. ఇంతకముందు అస్సలు బతకాలని కూడా అనిపించేది కాదురా.. కానీ ఇప్పుడు అలా కాదు.. మీరు నాతో ఎప్పుడు ఉంటారు కదా అని చిన్నా చెయ్యి పట్టుకుంది గట్టిగా

చిన్నా : తప్పకుండా

విన్ను : అవునే.. మేము ఉన్నామే నీకు

లావణ్య : చాలురా అంది సంతోషంగా కళ్ళు తుడుచుకుంటూ

చిన్నా : ఏమైనా జరిగిందా

లావణ్య : లేదు

చిన్నా : చెప్పవే..

లావణ్య : ఒకరోజు తాగి వచ్చి నా మీద చెయ్యి వేసాడు అని ఏడ్చేసింది.. విన్ను కోపంగా లేచి నిలుచుంటే చిన్నా లావణ్య భుజం మీద చెయ్యి వేసాడు. లావణ్య కళ్ళు తుడుచుకుని ఏం జరగలేదురా డ్రెస్ చినిగింది, వెంటనే లోపలి వెళ్లి తలుపు పెట్టేసుకున్నాను.. వాడు చాలాసేపు కేకలు పెట్టి చివరికి వెళ్ళిపోయాడు.. తరవాత వాడున్నప్పుడు నేను బైటికి రాలేదు.. అంది విన్నుని చిన్నాని చూసి ఏడుపు ఆపేస్తూ

చిన్నా : అయిపోయిందిగా.. వదిలెయ్యండి.. ఈ మధ్యలో సెలవులు కూడా లేవు.. ఇక అంతా సాఫీగా జరిగిపోతుంది అని మాట్లాడుతుంటే వార్డెన్ అన్న వచ్చాడు.

వార్డెన్ : ఏంట్రా ఎప్పుడు ఏడుస్తూనే ఉంటారు మీరు.. మళ్ళీ కలిసిపోయారు కదా.. చెప్పినట్టే రోజు కలిసి కూర్చోండి.. మార్కులు రాకపోతే మాత్రం తాటతీస్తాను

విన్ను : సార్.. ఎంత మంచివారు మీరు.. మిమ్మల్ని అన్నయ్యా అని పిలవచ్చా

వార్డెన్ : వీడి మాత్రం మారలేదు.. ఇంక పుస్తకాలు తీయండి.. అని కోపంగా వెళ్లిపోతుంటే చిన్నా , లావణ్య నవ్వుకున్నారు.

చదువులతోపాటే సరదాలు, సంవత్సరాలు, పరిచయాలు అన్ని వయసుకు వచ్చేసాయి.. కాలేజ్ కాలం గడిచిపోయి కాలేజీ స్థాయికి వచ్చేసారు.. వార్డెన్ అండతో మిగతా సార్ల పరిచయాలతో నలుగురు మంచి పేరుతో పాటు మార్కులు కూడా తెచ్హుకున్నారు. అక్షిత లావణ్య చిన్నా విన్ను అందరికి తరవాత ఏం చెయ్యాలో అన్న క్లారిటీ కూడా ఉంది.

చిన్నా : రేయి రేపటి నుంచి సెలవలు.. ఇవ్వాళే లాస్ట్ ఎక్సమ్.. అక్షితా

అక్షిత : ఇవ్వాళ నిన్ను తీసుకెళ్లడానికి అత్తయ్య వస్తానంది

చిన్నా : గుడ్.. ఇంటికి వెళ్ళగానే బండి తీసుకుని నేను గేట్ దెగ్గర నిలబడతాను

వార్డెన్ : లావణ్యని నేను బైటికి తీసుకొస్తాను.. నాకు ఉద్యోగం వచ్చి వారం దాటింది.. ఈ పని కోసం, మీ కోసమే ఇంకా ఇక్కడ ఉన్నాను.. లావణ్యని తప్పించి నేను నా ఊరికి వెళ్ళిపోతాను.. మీరు మాత్రం జాగ్రత్త

విన్ను : థాంక్స్ అన్నా.. చిన్నా రేపు మా మావయ్య వస్తున్నాడు.. ఇంటికి వెళ్లిన వెంటనే వచ్చేస్తాను

చిన్నా : లావణ్య వాడికి దొరకొద్దు.. అక్షితా

అక్షిత : నేను అంతా ప్లాన్ చేసాను.. ప్రణీతక్క పెళ్లి అయిపోగానే రూం కాళీ... ప్రణీతని ముందే అన్నయ్య దెగ్గరికి పంపించేద్దాం నేను నీతోనే ఉంటాను అంటే అత్తయ్య ఒప్పుకుంది.

చిన్నా : సరే.. ఆల్ ద బెస్ట్.. లావణ్య ఏమైందే

లావణ్య : భయంగా ఉంది

అక్షిత : ఇంతకాలం నువ్వు చేసింది అదే కదే.. మేమున్నాం నీకు.. నువ్వా భయాలేం పెట్టుకోకుండా ఎక్సమ్ రాయి.. మిగతాది మేము చూసుకుంటాం అని గట్టిగా చెప్పేసరికి లావణ్య మౌనంగా ఉండిపోయింది.

అందరూ ఎక్సమ్ రాయడానికి వెళ్లిపోయారు. లావణ్య భయపడినా చిన్నాని తలుచుకుని ధైర్యం తెచ్చుకుని బాగానే రాసింది. అందరూ బైటికి వచ్చి మౌనంగా ఎవరి దారిన వాళ్ళు వెళ్లిపోయారు. సాయంత్రానికి అక్షిత చిన్నా అమ్మతో వచ్చి చిన్నాని హాస్టల్ నుంచి తీసుకెళ్లిపోయింది. ఇంట్లో అందరూ ఆనందంగా ఉంటే అక్షిత మాత్రం కొంచెం టెన్షన్ గా ఉంది. చిన్నా మాత్రం ఏమి లేదన్నట్టు అందరితో బానే ప్రవర్తిస్తున్నాడు.

భారతి : ఒరేయి అక్క పెళ్లి పనులు ఇక్కడా.. నువ్వు ఈ టైంలో ఎక్కడికి.. ముందు స్కూటీ కీస్ అక్కడ పెట్టు

మధు : అక్కడ అక్షిత చిన్నా వాళ్ల రూం అంతా సర్ది కడుగుతుంది.. అస్సలు ఏం జరుగుతుందిరా

చిన్నా : ఏమో నాకేం తెలుసు.. వెళ్లి దాన్నే అడగండి

అందరూ చిన్నా, ప్రణీత రూం దెగ్గరికి వెళ్లారు.. అక్షిత ఒక్కటే పని చేసుకుంటుంది.. చిన్నా రావడం చూసి అలా చూడకపోతే ఒక చెయ్యి వెయ్యొచ్చుగా అని కసిరింది

భారతి : ఇప్పుడు దేనికే ఇది..?

అక్షిత : నా రూం ఇది.. శుభ్రంగా లేదు.. అందుకే కడుగుతున్నా

మధు : ఎవరు చెప్పారు ఇది నీ రూం అని

అక్షిత : మూడేళ్లు దూరంగా ఉంటానన్నాను.. అయిపోయింది.. మీకు నచ్చితే ఇక్కడ ఉంటా, లేదంటే చిన్నా గాడిని తీసుకెళ్లి బైట కాపురం పెట్టుకుంటా

అక్షిత మాటలకి అందరూ కోపంగా చూస్తుంటే భారతి మాత్రం నవ్వుకుంటుంది. కొడుకు భుజం మీద చెయ్యి వేసి చోద్యం చూస్తుంటే చిన్నా కూడా నవ్వుకున్నాడు.

భారతి : ఒక నూనె ప్యాకెట్ ఎంతో తెలుసా మేడం నీకు

అక్షిత : అవన్నీ నీ కొడుకు పాట్లు.. నాకెందుకు.. మొహం చూడకుండానే పని చేసుకుంటూ సమాధానం చెప్పింది.

ప్రణీత : మరి నేనెక్కడ పడుకోవాలి

అక్షిత : ఇంట్లో మిగతా రూములన్నీ కాళీనే.. అంత ఇబ్బంది అయితే నీ కాబోయే వాడి పక్కలో పడుకో.. మొన్నటి దాకా దొంగతనంగా చేసింది అదే కదా.. ఇదిగో చూడండి.. ఇది నా రూము.. నేను చిన్నా గాడు ఇవ్వాల్టి నుంచి ఈ రూములోనే పడుకుంటాం.. అంతే.. నువ్వు బైటికి వెళ్ళవా.. గట్టిగా కసిరింది చిన్నాని

భారతి : ఒరేయి.. అది అంతలా డామినేట్ చేస్తుంది.. ఏమైనా మాట్లాడు

చిన్నా : నిన్నే అదిలించింది.. నువ్వే మౌనంగా ఉన్నావ్.. ఇంక నేనేం మాట్లాడనూ

మధు : సరిపోయింది.. అదెలా చెపితే అలా ఆడతారా అమ్మా కొడుకులు.. ఏయి ఓవర్ యాక్షన్ చేశావంటే వీపు పగులుద్ది.. మూసుకుని ఇంట్లోకి నడు

అక్షిత : పోవే అరటిపండు

భారతి పుసుక్కున నవ్వింది.

మధు : వదినా ఇదంతా నీ పనే.. వద్దు వద్దంటూనే గారాబం చేసావ్.. ఇప్పుడు చూడు.. నేనంటే అస్సలు లెక్కలేదు అని కూంగా బైటికి వెళ్లిపోతుంటే భారతి అక్షిత వంక చూస్తూనే మధు భుజం మీద చెయ్యి వేసి అక్కడి నుంచి తీసుకొచ్చేసింది.

మధు : ఏంటే

భారతి : అక్షిత ఎన్ని చెప్పినా వింటుంది కానీ చిన్నా గాడి విషయంలో చిన్నప్పటి నుంచి ఒక్కసారైనా మన మాట వినిందా.. అది అంతే.. సిగ్గు లజ్జ అన్ని వదిలేసి నాకు చిన్నా గాడు కావాలి అని తెగేసి చెప్తుంది.. ఇంకేం చేద్దాం చెప్పు.. అది ఫిక్స్ అయిపోయింది.. లేదంటే అన్నంత పని చేస్తుంది.. మొండిది

మధు : ఏం చేస్తుంది

భారతి : చిన్నా గాడిని లేపుకుపోతుందని చెప్పలే

మధు : దాని మొహం.. చిన్నా గాడు ఒప్పుకోవద్దా

భారతి : నా మీద పొరపాటున మీ అన్నయ్య ఎప్పుడైనా అరిచినా గోల గోల చేస్తాడు.. ప్రణీత నన్ను ఏమైనా అనాలంటే ముందు ఇంట్లో చిన్నా గాడు ఉన్నాడా లేడా అని చూసుకుని మరీ గొడవ పడుతుంది.. అలాంటిది అక్షిత అన్నన్ని మాటలు అంటుంటే నోరు ఎత్తలేదు వాడు.

మధు : అంటే

భారతి : ఇద్దరు ప్లానింగ్ లో ఉన్నారు వాళ్ళు..

మధు : పెళ్ళికి చుట్టాలు అందరూ వస్తారు.. పెద్దొళ్ళం మనమే ఇలా చేస్తున్నాం అని తెలిస్తే పరువు పోతుంది

చిన్నా : అమ్మా.. నేను బైటికి వెళ్ళొస్తా

మధు : ఎక్కడికి రా

చిన్నా : ఏమైందే

మధు : మిమ్మల్ని..

అక్షిత : ఏంటే నీ గోలా.. పళ్ళు, స్వీట్స్ కి పోతున్నాడు.. ఇవ్వాళ నా శోభనం.. నువ్వు పోరా.. దీని సంగతి నేను చూస్తా అని నవ్వింది.. చిన్నా నవ్వుతూ స్కూటీ స్టార్ట్ చేసి వెళ్ళిపోయాడు. అక్షిత కూడా లోపలికి వెళ్ళిపోయింది.

మధు : ఇదంతా నువ్వే చేసావ్.. దానికి జబ్బు జబ్బు అని.. ఎక్కడ అది నీ కోడలు కాకపోతుందోనని దానికి సుఖం అలవాటు చేసి నీ పూకు చుట్టూ తిప్పుకుని దెగ్గరే పెట్టుకున్నావ్.. పూకులు నాకే పేరుతో అది నిన్ను నన్ను ప్రణీతని అందరినీ దాని వైపుకి తిప్పేసుకుంది. ఇంట్లో పెత్తనం మొత్తం దానిదే అయిపోయింది.

భారతి : అలా ఏం కాదులేవే

మధు : అస్సలు దాన్ని నాకు ఇవ్వకుండా నువ్వే పెంచుకోవాల్సింది అని భారతి చెయ్యి కొట్టేసి తన ఇంట్లోకి వెళ్ళిపోయింది కోపంగా

ఇక్కడ చిన్నా హాస్టల్ దెగ్గరికి వచ్చేసరికి వార్డెన్ అన్న లావణ్యతో రెడీగా ఉన్నాడు. లేడీ వార్డెన్ భయం భయంగా చూస్తుంది. విన్ను అప్పుడే పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి అన్నా మెయిన్ ఆఫ్ చేసేసా వాడు వచ్చాడా..

చిన్నా : వచ్చాను రా

వార్డెన్ : రేయి వెళ్లిపోండి.. చిరు.. అమ్మాయి జాగ్రత్త.. ఇంత చేస్తుంది లావణ్య భవిష్యత్తు కోసం.. అది జ్ఞాపకం పెట్టుకో.. నేను కూడా పారిపోతున్నాను

చిన్నా : థాంక్స్ అన్నా.. నీ సాయం మర్చిపోలేనిది

లేడీ వార్డెన్ : నాకు భయంగా ఉంది

వార్డెన్ : ఏం కాదు.. నా మీద చెప్పేయి.. నేను వాళ్లకి దొరకను.. భయపడకు.. లావణ్య ఆ రాక్షసుడి చేతిలో నరకం అనుభవించడం కంటే మనం పడే కష్టాలు అస్సలు కష్టాలే కాదు.. రేయి విన్ను.. జాగ్రత్త

విన్ను : చిన్నా బైల్దేరు.. లవుడు రేపు నేను కలుస్తానులే.. వాడున్నాడుగా.. ఇంకేం భయం.. టాటా అని లోపలికి పరిగెత్తాడు. లేడీ వార్డెన్ కూడా వెళ్ళిపోయింది.

చిన్నా లావణ్య చెయ్యి పట్టుకుని బండి స్టార్ట్ చేసి ఒక్క లాగుతో ఆ ఏరియా నుంచి బైటికి వచ్చేసాడు. లావణ్య గుండె మాత్రం వేగంగా కొట్టుకుంటూనే ఉంది.. ఏమి ఆలోచించే పరిస్థితిలో లేదు.. కళ్ళు మూసుకుని చిన్నాని గట్టిగా వాటేసుకుంది. చిన్నా అక్కడి నుంచి దూరంగా తీసుకొచ్చేసి రెస్టారెంట్ కి తీసుకొచ్చేసాడు.

లావణ్య : ఎక్కడికి

చిన్నా : ముందు తిను

లావణ్య : ఆకలిగా లేదురా.. ఏమొద్దు

చిన్నా : టెన్షన్ పడకే.. ఆ దొంగ నా కొడుకు కంటే నేను చాలా బెటర్.. నా దెగ్గర సేఫ్ గానే ఉంటావ్

లావణ్య : ఛీ.. అలా కాదురా.. ఎందుకో భయంగా ఉంది.. వాడు మంచోడు కాదు.. నా కోసం వస్తారు.. మా అమ్మ పేరు మీదున్న ఆస్తి నాకే వస్తుంది, దాని కోసం అయినా మా నాన్న నన్ను వెతుక్కుంటూ వస్తాడు.

చిన్నా : చెప్పావ్.. ఇప్పటికి వంద సార్లు చెప్పావు.. నేను చూసుకుంటా.. నిన్ను మూడేళ్లు దాచిపెడితే చాలు

లావణ్య : తరవాత

చిన్నా : ప్లాన్ అక్కడి వరకే వేసాను.. మిగతాది మళ్ళీ ప్లాన్ చేసాక చెప్తాలే అని నవ్వాడు.. అయినా లావణ్య మొహంలో కంగారు తగ్గలేదు.. ఇలా కాదు గానీ సినిమాకి వెళదాం పదా

లావణ్య : ఇప్పుడా

చిన్నా : హా.. ఇప్పుడు ఇంటికి వెళ్ళలేం.. మా అమ్మ వాళ్ళు వాకింగ్ కి వెళతారు అప్పుడే మనం వాళ్ళకి తెలియకుండా దూరిపోవాలి.. ఈ లోపు అక్షిత అక్కడ అంతా ప్లాన్ చేస్తుందిలే

లావణ్య : పాపం అక్షిత.. ఎంత ఇబ్బంది పడుతుందో

చిన్నా : నీకు దాని సంగతి తెలవదు.. చూస్తావ్ గా.. అప్పుడు చెప్పు అని నవ్వి మాల్ కి తీసుకెళ్లి సినిమా హల్లో కూర్చోబెట్టాడు. సినిమా ఇంకాసేపటికి అయిపోతుందనగా అక్షిత నుంచి ఫోన్ వచ్చింది.. చెప్పవే

అక్షిత : ఏంటి చెప్పేది.. ఇప్పటివరకు పెంట పెంట.. వాకింగ్ కి వెళ్లారు.. త్వరగా వచ్చెయ్యండి

చిన్నా : హా వస్తున్నాం అని లావణ్య చెయ్యి పట్టుకుని ఇంటికి తీసుకెళ్లాడు.

అక్షిత గేట్ తెరిచి పెట్టింది.. బండి నేరుగా లోపలికి ఎక్కించాడు.. అక్షిత ఒక్క ఉదుటున లావణ్య చెయ్యి పట్టుకుని ఇంట్లోకి తీసుకెళ్లి తన రూంలోకి తీసుకెళ్లిపోయింది. చిన్నా ఎవ్వరు చూడలేదు కదా అని అంతా కన్ఫర్మ్ చేసుకుని అటు ఇటు చూసి గేట్ దెగ్గరికి వేసి లోపలికి వెళ్ళిపోయాడు.

అక్షిత : అంతా ఓకేగా

లావణ్య : భయంగా ఉందే

అక్షిత : భయం లేదు ఏం లేదు

చిన్నా : అదేమి తినలేదు

అక్షిత : హా.. అని అన్నం పెట్టుకురావడానికి లేచింది.

చిన్నా : ఫ్రెష్ అవ్వు అనగానే లావణ్య బాత్రూం లోకి వెళ్లింది

అక్షిత అన్నం ప్లేట్ తో వచ్చి అదేది అని అడగ్గా బాత్రూం వైపు సైగ చేశాడు.. ప్లేట్ పక్కన పెట్టి చిన్నా గాడి మీదకి ఎగిరి దూకింది.

చిన్నా : ఏంటే.. అని పిర్రల కింద ఒడిసి పట్టుకున్నాడు గట్టిగా

అక్షిత : మాములుగా అయితే.. ఈ పాటికి నువ్వు నా పూకుని దెంగుతుంటే నేను లంజలా అరుస్తుంటే.. ఆ అరుపులు విన్న నీ అమ్మ నా అమ్మ పూకులు తడిచిపోయి అల్లాడిపోవాలి అనుకున్నాను తెలుసా అని చిన్నా పెదాల మీద కొరికింది.

చిన్నా : నువ్వు చేసింది చాలే బాబు.. గమ్మునుండు అని బాత్రూం వైపు చూసి ఆగిపోయాడు.. అక్షిత కూడా చూసింది.. లావణ్య ఆశ్చర్యంగా కళ్ళప్పగించి చూస్తుంటే.. అక్షిత నవ్వుతూ చిన్నగా చిన్నా మీద నుంచి కిందకి దిగింది.
​