Update 07
ముద్దు
"అరేయ్...అరేయ్...ఒక్కసారి వెనక్కి తిరిగి చూడు." అని చెవిలో గొణుగుతున్నాడు హేమంత్.
అబ్బా... ఇప్పటికిది మూడోసారి. ఎందుకు అని మెల్లగా సైగ చేశాను.
"తిరిగి చూడు బే.... చెప్పింది విను." వాడి మొహం వెలిగిపోతుంది.
చూస్తే....ఆ....నోరు తెరుచుకుంది.
మిథున.... పేద్ద కళ్ళు.. పొడుగు జుట్టు...అలాగే వదిలేసింది...ముట్టుకుంటే మాసిపోయే రంగు..కోల ముఖం..చిన్ని గడ్డం...రెడ్ టాప్, డీప్.. నెక్, రెడ్ లిప్స్టిక్, లాంగ్ నెయిల్స్, రెడ్ నెయిల్ పాలిష్... నోట్లో పెన్ను పెట్టుకొని ఏదో ఆలోచిస్తుంది.... అద్దిరిపోయింది.
వారం రోజులనుంచి వెయిట్ చేస్తున్నా చూడాలని... ఊహించుకున్న దానికి ఏమీ తగ్గలేదు. ఇంకాస్త ఎక్కువ అందంగానే ఉంది. కన్నార్పకుండా అలాగే చూస్తూ ఉండిపోవాలనుంది.
"చైతన్యా...టర్న్ అరౌండ్... ఫేస్ దిస్ సైడ్." అరుపు వినబడి చటుక్కున తిరిగాను. క్లాసంతా నవ్వారు. నాక్కూడా నవ్వొచ్చింది.
"నీయబ్బా. నీ వల్లే... నా పాటికి నేను క్లాసు వింటుంటే వెనక్కి చూడు, వెనక్కి చూడు అని సావగొట్టావు." అని హేమంత్ గాణ్ణి తిట్టాను.
"ఛా.. నేను చూడమన్నా..సొల్లు కార్చమనలేదు."
అసలు నాకు మిథున గురించి చెప్పిందే వీడు.
సెకెండ్ ఇయర్ ఇంజినీరింగ్ లోనే ముందుచూపుతో GRE కోచింగ్ జాయిన్ అయ్యాను. యుఎస్ వెళ్ళాలని కల. అక్కడే హేమంత్ ని కలిశా. మొదటిరోజే చెప్పాడు మిథున గురించి. క్లాసు మొత్తంలో కల్లా బెస్ట్ అని. నా దురదృష్టం....నేను జాయిన్ అయ్యి వారం అవుతుంది. మిథున క్లాసుకి రావటం లేదు.
బ్యాడ్ లక్... వేరే బ్యాచ్ లో జాయిన్ అయ్యిందేమో అన్నాడు హేమంత్. చాలా ఫీలయ్యాను. అస్సలు చూడనే చూడని అమ్మాయి రాలేదని ఫీల్ అవ్వడం నాకే నవ్వొచ్చింది.
కాని ఇవ్వాళ. మిథునని చూస్తే.. వావ్... ఈ క్లాసులో ఏంటి? మా కాలేజి మొత్తంలో, మా కాలనీ మొత్తంలో ఇంత మంచి అమ్మాయి లేదు.
రాత్రి వరకు మిథునే కళ్ళ ముందు తిరిగింది. పడుకోడానికి కళ్ళు మూసుకున్నప్పుడు, నిద్ర పట్టేంతవరకు కూడా.
* * *
"ప్రియతమా...ఓ ప్రియతమా... ఈ మౌనరాగాలనే పలికే హృదయం...నిన్ను చూడాలనీ..., తన మనసు విప్పాలనీ.. కలవరిస్తోందనీ... తెలుసా....?"
చిన్నప్పుడు విన్న పాట. చాలా ఇష్టమైన పాట. నా ఫేవరెట్ సింగర్ ఉషకన్నా ఎవరైనా బాగా పాడగలరు అంటే ఒప్పుకునేవాడిని కాదు. పైపెచ్చు గొడవపెట్టుకునేవాడిని. కాని ఇప్పుడు వింటుంటే..ఆహా..ఉష కంటే చాలా.. చాలా బాగా..
కోచింగ్ సెంటర్లో ఇంగ్లిష్ ట్రైనర్ రాలేదు. కొంత మంది అబ్బాయిలు అమ్మాయిలతో మాటలు కలిపి అంతాక్షరి, అంతాక్షరి అని గొడవ చేశారు. అటు కొంతమంది, ఇటు కొంతమంది పాడుతున్నారు. పక్కన తన ఫ్రెండు పాడవే, పాడవే అని బలంవంతం చేస్తే మిథున గొంతువిప్పింది.
అంతే..క్లాసంతా నిశ్శబ్దం...అందరూ వినడం మొదలుపెట్టారు. ఖచ్చితంగా సంగీతం నేర్చుకున్న గొంతు...ఎన్ని సంవత్సరాలో..!
ఐ లవ్ యూ చెప్తోందనీ తెలుసా.....
ఎవ్వరూ ఆపకపోవడంతో పాట మొత్తం పాడేసింది...క్లాసంతా చప్పట్లు....ముందు నవ్వింది... తరవాత సిగ్గుపడింది.
నా ఫేవరెట్ సాంగ్ ఇంకా ఫేవరెట్ అయ్యింది. ఎందుకంటే ఇప్పుడు ఆ పాట వింటుంటే ఉష గొంతు వినిపించడం లేదు.
* * *
మొదటిసారి చూసి రెండు వారాలవుతుంది. ఇప్పటివరకు మాట్లాడటం కుదరలేదు. రెండు మూడు సార్లు ప్రయత్నించాను. కాని మాట పెగలలేదు. చిన్నప్పటినించీ అమ్మాయిలతో మాట్లాడి ఎరుగను. అందుకే ఇంకా కష్టం అనిపిస్తుంది. ఏమనాలి? ఎలా మాటలు కలపాలి? ఏమీ అర్ధం కావట్లేదు.
నేనూ, హేమంత్ కారిడార్లో నిలబడున్నాం. క్లాస్ మొదలవ్వడానికి టైముంది.
"అరేయ్ మిథునతో ఎప్పుడైనా మాట్లాడావా?" అని హేమంత్ ని అడిగాను.
"యా.. మాట్లాడిన..."
"అవునా..ఎప్పుడురా? ఏమని?"
"దాంట్ల అంత గొప్పేముంది? ఎక్సైట్ అయితున్నవ్?"
"కాదురా. నాకెప్పుడూ అలవాటు లేదు. చిన్నప్పటినించీ నాకు ఆడపిల్లలు ఫ్రెండ్స్ కూడా లేరు."
"పిచ్చోడా. అదేం పెద్ద బ్రహ్మ విద్యా? వాళ్ళేమన్న కరుస్తరా? అయినా మిథున నాకు పరిచయమయ్యిందిలే. నేను మాట్లాడిపిస్త."
"అమ్మయ్య.. థాంక్స్ రా బాబూ."
ఇంక మిథున ఈరోజు క్లాసుకి రావడమే బాకీ.
అలాగే వెయిట్ చేస్తున్నాం. ఇంతలో ఒక మంచి పూలవాసన నిండిన సెంట్ ఒచ్చింది.
"ఏంట్రా ఈ వాసన..అద్భుతంగా ఉంది.... హా.." అని వాడితో అన్నా..
నవ్వుతున్నాడు. అర్ధం కాలేదు.
"వర్సాచే...పర్ఫ్యూం నీకు నచ్చినట్టుంది." అని వెనుక నుంచి వినబడింది.
అది తన గొంతే...మిథున...మిథునే..
చాలా భయమేసింది. మెల్లిగా వెనక్కి తిరిగి చూశాను.
మిథున నవ్వుతుంది.
"మిథునా..వీడు చైతన్య...నా ఫ్రెండ్. నిన్ను పరిచయం చేయించమని దిమాగ్ తింటుండు." అని నవ్వుకుంటూ చెప్పాడు హేమంత్.
"... అవునా. ఎందుకు..?"
నాకు సిగ్గేసింది. హేమంత్ గాడి మీద పిచ్చి కోపం ఒచ్చింది. కాని ఒక్క క్షణం నోట మాట రాలేదు.
"అది... అలా ఏం లేదు. నేను...నేనసలు అలా అనలేదు...వీడు... వీడే.."
ఇద్దరూ నన్ను చూసి నవ్వారు... సిగ్గులేకుండా..
* * *
కొన్ని రోజులకి కోచింగ్ అయిపోయింది. హేమంత్ గాడితో అప్పుడప్పుడు మాట్లాడుతున్నా, ఈ మధ్య కుదరట్లేదు. కాని మిథునతో మాత్రం రోజూ మాట్లాడుతున్నా. ఒక్కరోజు మాట్లాడకపోయినా ఏదో వెలితిగా ఉంటుంది.
అసలిదంతా ఒక కలలా ఉంది. మిథునతో పరిచయం అయితే చాలు అనుకున్నా కాని, ఫ్రెండ్షిప్ చేస్తా అనుకోలేదు. తనలాంటి అమ్మయి అసలు నాలాంటోడితో మాట్లాడుతుందంటేనే చాలా గొప్ప. అంతకన్నా ఎక్కువ ఆశపడటం తప్పని తెలుసు...కాని నా మనసు నా మాట వినట్లేదు. అలా అని తనతో మనసులో ఉన్నది చెప్పటానికి ధైర్యం సరిపోవట్లేదు. ఇండైరెక్ట్ గా చాలా సార్లు చెప్పాను. కాని తను ఏమనుకుంటుందో చెప్పదు. అన్నీ తనకు అర్ధం అవుతున్నట్టే ఉంటుంది..మళ్ళీ అర్ధం కానట్టే ఉంటుంది. పనికిరాని మాటలు మాత్రం గంటలకు గంటలు మాట్లాడుతుంది. ఇవ్వాళ ఏదో ఒకటి గట్టిగా అడిగేయాలనుకున్నా..
మిథునొస్తుంది. యెల్లో చుడీదార్లో.... అసలే బంగారంలాంటి రంగు...ఈ కలర్లో ఇంకా మెరిసిపోతుంది.హై హీల్స్...పెద్ద ఇయర్రింగ్స్..నుదుటి మీద పడుతున్న జుట్టు.. మెడ మాత్రం ఖాళీ. తన గొంతు మీద పుట్టుమచ్చ ఇంతవరకు గమనించలేదు. బ్యూటిఫుల్.
"సారీ. లేటయ్యిందోయ్. ఒచ్చి చాలా సేపయ్యిందా?"
"లేదు. ఇవ్వాళ చాలా బాగున్నావ్ మిథున. సూపర్."
కోచింగ్ అయిపోయాక మిథునని కలవడం ఇదే మొదటిసారి. తన ఫ్రెండ్ షాపింగ్ కి ఒస్తానని రాకపోవడం నాకు కలిసొచ్చింది. వస్తావా అని అడగ్గానే ఎగిరి గంతేశాను.
నేను, మిథునా...మేమిద్దరమే..ఆహా... మాల్లో తనతో తిరుగుతుంటే ఏదో సాధించిన ఫీలింగ్ కలుగుతుంది. ఎవరైనా చూస్తారేమో అని తను టెంషన్ పడుతుంటే, ఎవరన్నా చూస్తే బాగుండు అని నేను కోరుకుంటున్నా..
కొంచెంసేపు అటూ ఇటూ తిరిగాక ఒక డిజైనర్ స్టోర్లోకి తీసుకెళ్ళింది.
"ఇక్కడైనా కొంటావా లేక ఊరికే చూడడమేనా?" అనడిగాను.
"ఏంటి? నాతో షాపింగంటే బోరొస్తుందా?" అని బుంగమూతి పెట్టింది.
"ఛీ ఛీ.అలాంటిదేమ్లేదు. ఏదన్నా కొనుక్కోవచ్చు కదా అని.... చాలా ఎంజాయ్ చేస్తున్నా నేను. నీలాంటి కత్తిలాంటి అమ్మాయి రమ్మంటే నరకానికయినా ఒస్తాను.. షాపింగెంత?"
"ఓవరాక్షన్ ఆపి ఏదన్నా డ్రెస్ నచ్చితే చెప్పు. అయినా ఇక్కడికొచ్చింది నేను కొనుక్కోడానికి కాదు, మా కజిన్ అక్కది ఎంగేజ్మెంట్. దాని డ్రెస్ ఇక్కడ ఉంది, తీస్కెళ్ళడానికి ఒచ్చాం."
"అయితే ఏంటి? నువ్వు కూడా ఒకటి కొనుక్కో."
"కొందామనే అనుకున్నా...కాని అంత సీన్ లేదని అర్ధమయ్యింది. చూశావు కదా రేట్లెలా ఉన్నాయో? స్పెషల్ అకేషన్ అయితే కొనచ్చేమో...ఊరికే సరదాకి ఇక్కడ కొనలేం."
తను చెప్పింది నిజమే...కాస్సేపక్కడుండి వాళ్ళక్క డ్రెస్ తీసేస్కొని బయటికొచ్చాం.
అక్కడొక పెద్ద ఫిష్ ట్యాంక్ ఉంది. దాని ముందుకు రాగానే సెల్ఫీ సెల్ఫీ అని నా పక్కకొచ్చింది...నా భుజం పట్టుకొని దెగ్గరగా ఒచ్చింది.
ఫస్ట్ టైం ఒక ఆడపిల్ల ఇంతదెగ్గరగా ఒచ్చింది, నన్ను ముట్టుకుంది... అదికూడా మిథున..
"అబ్బా..నేను తీస్తే సరిగ్గా రావట్లేదు. ఇంత పొడవున్నావు నువ్వు. నువ్వే తీ." అని ఫోన్ నా చేతికిచ్చింది.
"ఏమైంది నీకు? ఇప్పటిదాకా బానే ఉన్నావు కదా? నవ్వూ.." అని రెండు చేతులతో నా చేతిని చుట్టుకుంది.
నా గుండె గడగడగడ కొట్టుకుంటోంది. నాకే వినపడుతోంది. తనకి కూడా వినిపిస్తోందో ఎంటో!
అదే సెంటు వాసన..... నాకు చమటలు పడుతున్నాయి. ఫోన్ కింద పడేసి మిథున వైపుకి తిరగాలని మనసు పీకేస్తుంది.
మూతి ముందుకు పెట్టి రెండు మూడు ఫోటోలు దిగింది.
సరిగ్గా సెల్ఫీలు దిగటం రాదని మళ్ళీ నన్ను తిట్టి ఫోన్ తీసేసుకుంది.
నేను కోలుకునేలోపు లేటవుతుంది అని చెప్పి ఇంటికెళ్ళిపోయింది.
ఉఫ్ఫ్...ఎంత మంచిరోజు..మిథునతో షాపింగ్ కి రానందుకు తన ఫ్రెండ్ ఎవరో తెలియకపోయినా మనసులో ఒకసారి మళ్ళీ తనకి థ్యాంక్స్ చెప్పుకున్నాను.
* * *
"అరేయ్...అరేయ్...ఒక్కసారి వెనక్కి తిరిగి చూడు." అని చెవిలో గొణుగుతున్నాడు హేమంత్.
అబ్బా... ఇప్పటికిది మూడోసారి. ఎందుకు అని మెల్లగా సైగ చేశాను.
"తిరిగి చూడు బే.... చెప్పింది విను." వాడి మొహం వెలిగిపోతుంది.
చూస్తే....ఆ....నోరు తెరుచుకుంది.
మిథున.... పేద్ద కళ్ళు.. పొడుగు జుట్టు...అలాగే వదిలేసింది...ముట్టుకుంటే మాసిపోయే రంగు..కోల ముఖం..చిన్ని గడ్డం...రెడ్ టాప్, డీప్.. నెక్, రెడ్ లిప్స్టిక్, లాంగ్ నెయిల్స్, రెడ్ నెయిల్ పాలిష్... నోట్లో పెన్ను పెట్టుకొని ఏదో ఆలోచిస్తుంది.... అద్దిరిపోయింది.
వారం రోజులనుంచి వెయిట్ చేస్తున్నా చూడాలని... ఊహించుకున్న దానికి ఏమీ తగ్గలేదు. ఇంకాస్త ఎక్కువ అందంగానే ఉంది. కన్నార్పకుండా అలాగే చూస్తూ ఉండిపోవాలనుంది.
"చైతన్యా...టర్న్ అరౌండ్... ఫేస్ దిస్ సైడ్." అరుపు వినబడి చటుక్కున తిరిగాను. క్లాసంతా నవ్వారు. నాక్కూడా నవ్వొచ్చింది.
"నీయబ్బా. నీ వల్లే... నా పాటికి నేను క్లాసు వింటుంటే వెనక్కి చూడు, వెనక్కి చూడు అని సావగొట్టావు." అని హేమంత్ గాణ్ణి తిట్టాను.
"ఛా.. నేను చూడమన్నా..సొల్లు కార్చమనలేదు."
అసలు నాకు మిథున గురించి చెప్పిందే వీడు.
సెకెండ్ ఇయర్ ఇంజినీరింగ్ లోనే ముందుచూపుతో GRE కోచింగ్ జాయిన్ అయ్యాను. యుఎస్ వెళ్ళాలని కల. అక్కడే హేమంత్ ని కలిశా. మొదటిరోజే చెప్పాడు మిథున గురించి. క్లాసు మొత్తంలో కల్లా బెస్ట్ అని. నా దురదృష్టం....నేను జాయిన్ అయ్యి వారం అవుతుంది. మిథున క్లాసుకి రావటం లేదు.
బ్యాడ్ లక్... వేరే బ్యాచ్ లో జాయిన్ అయ్యిందేమో అన్నాడు హేమంత్. చాలా ఫీలయ్యాను. అస్సలు చూడనే చూడని అమ్మాయి రాలేదని ఫీల్ అవ్వడం నాకే నవ్వొచ్చింది.
కాని ఇవ్వాళ. మిథునని చూస్తే.. వావ్... ఈ క్లాసులో ఏంటి? మా కాలేజి మొత్తంలో, మా కాలనీ మొత్తంలో ఇంత మంచి అమ్మాయి లేదు.
రాత్రి వరకు మిథునే కళ్ళ ముందు తిరిగింది. పడుకోడానికి కళ్ళు మూసుకున్నప్పుడు, నిద్ర పట్టేంతవరకు కూడా.
* * *
"ప్రియతమా...ఓ ప్రియతమా... ఈ మౌనరాగాలనే పలికే హృదయం...నిన్ను చూడాలనీ..., తన మనసు విప్పాలనీ.. కలవరిస్తోందనీ... తెలుసా....?"
చిన్నప్పుడు విన్న పాట. చాలా ఇష్టమైన పాట. నా ఫేవరెట్ సింగర్ ఉషకన్నా ఎవరైనా బాగా పాడగలరు అంటే ఒప్పుకునేవాడిని కాదు. పైపెచ్చు గొడవపెట్టుకునేవాడిని. కాని ఇప్పుడు వింటుంటే..ఆహా..ఉష కంటే చాలా.. చాలా బాగా..
కోచింగ్ సెంటర్లో ఇంగ్లిష్ ట్రైనర్ రాలేదు. కొంత మంది అబ్బాయిలు అమ్మాయిలతో మాటలు కలిపి అంతాక్షరి, అంతాక్షరి అని గొడవ చేశారు. అటు కొంతమంది, ఇటు కొంతమంది పాడుతున్నారు. పక్కన తన ఫ్రెండు పాడవే, పాడవే అని బలంవంతం చేస్తే మిథున గొంతువిప్పింది.
అంతే..క్లాసంతా నిశ్శబ్దం...అందరూ వినడం మొదలుపెట్టారు. ఖచ్చితంగా సంగీతం నేర్చుకున్న గొంతు...ఎన్ని సంవత్సరాలో..!
ఐ లవ్ యూ చెప్తోందనీ తెలుసా.....
ఎవ్వరూ ఆపకపోవడంతో పాట మొత్తం పాడేసింది...క్లాసంతా చప్పట్లు....ముందు నవ్వింది... తరవాత సిగ్గుపడింది.
నా ఫేవరెట్ సాంగ్ ఇంకా ఫేవరెట్ అయ్యింది. ఎందుకంటే ఇప్పుడు ఆ పాట వింటుంటే ఉష గొంతు వినిపించడం లేదు.
* * *
మొదటిసారి చూసి రెండు వారాలవుతుంది. ఇప్పటివరకు మాట్లాడటం కుదరలేదు. రెండు మూడు సార్లు ప్రయత్నించాను. కాని మాట పెగలలేదు. చిన్నప్పటినించీ అమ్మాయిలతో మాట్లాడి ఎరుగను. అందుకే ఇంకా కష్టం అనిపిస్తుంది. ఏమనాలి? ఎలా మాటలు కలపాలి? ఏమీ అర్ధం కావట్లేదు.
నేనూ, హేమంత్ కారిడార్లో నిలబడున్నాం. క్లాస్ మొదలవ్వడానికి టైముంది.
"అరేయ్ మిథునతో ఎప్పుడైనా మాట్లాడావా?" అని హేమంత్ ని అడిగాను.
"యా.. మాట్లాడిన..."
"అవునా..ఎప్పుడురా? ఏమని?"
"దాంట్ల అంత గొప్పేముంది? ఎక్సైట్ అయితున్నవ్?"
"కాదురా. నాకెప్పుడూ అలవాటు లేదు. చిన్నప్పటినించీ నాకు ఆడపిల్లలు ఫ్రెండ్స్ కూడా లేరు."
"పిచ్చోడా. అదేం పెద్ద బ్రహ్మ విద్యా? వాళ్ళేమన్న కరుస్తరా? అయినా మిథున నాకు పరిచయమయ్యిందిలే. నేను మాట్లాడిపిస్త."
"అమ్మయ్య.. థాంక్స్ రా బాబూ."
ఇంక మిథున ఈరోజు క్లాసుకి రావడమే బాకీ.
అలాగే వెయిట్ చేస్తున్నాం. ఇంతలో ఒక మంచి పూలవాసన నిండిన సెంట్ ఒచ్చింది.
"ఏంట్రా ఈ వాసన..అద్భుతంగా ఉంది.... హా.." అని వాడితో అన్నా..
నవ్వుతున్నాడు. అర్ధం కాలేదు.
"వర్సాచే...పర్ఫ్యూం నీకు నచ్చినట్టుంది." అని వెనుక నుంచి వినబడింది.
అది తన గొంతే...మిథున...మిథునే..
చాలా భయమేసింది. మెల్లిగా వెనక్కి తిరిగి చూశాను.
మిథున నవ్వుతుంది.
"మిథునా..వీడు చైతన్య...నా ఫ్రెండ్. నిన్ను పరిచయం చేయించమని దిమాగ్ తింటుండు." అని నవ్వుకుంటూ చెప్పాడు హేమంత్.
"... అవునా. ఎందుకు..?"
నాకు సిగ్గేసింది. హేమంత్ గాడి మీద పిచ్చి కోపం ఒచ్చింది. కాని ఒక్క క్షణం నోట మాట రాలేదు.
"అది... అలా ఏం లేదు. నేను...నేనసలు అలా అనలేదు...వీడు... వీడే.."
ఇద్దరూ నన్ను చూసి నవ్వారు... సిగ్గులేకుండా..
* * *
కొన్ని రోజులకి కోచింగ్ అయిపోయింది. హేమంత్ గాడితో అప్పుడప్పుడు మాట్లాడుతున్నా, ఈ మధ్య కుదరట్లేదు. కాని మిథునతో మాత్రం రోజూ మాట్లాడుతున్నా. ఒక్కరోజు మాట్లాడకపోయినా ఏదో వెలితిగా ఉంటుంది.
అసలిదంతా ఒక కలలా ఉంది. మిథునతో పరిచయం అయితే చాలు అనుకున్నా కాని, ఫ్రెండ్షిప్ చేస్తా అనుకోలేదు. తనలాంటి అమ్మయి అసలు నాలాంటోడితో మాట్లాడుతుందంటేనే చాలా గొప్ప. అంతకన్నా ఎక్కువ ఆశపడటం తప్పని తెలుసు...కాని నా మనసు నా మాట వినట్లేదు. అలా అని తనతో మనసులో ఉన్నది చెప్పటానికి ధైర్యం సరిపోవట్లేదు. ఇండైరెక్ట్ గా చాలా సార్లు చెప్పాను. కాని తను ఏమనుకుంటుందో చెప్పదు. అన్నీ తనకు అర్ధం అవుతున్నట్టే ఉంటుంది..మళ్ళీ అర్ధం కానట్టే ఉంటుంది. పనికిరాని మాటలు మాత్రం గంటలకు గంటలు మాట్లాడుతుంది. ఇవ్వాళ ఏదో ఒకటి గట్టిగా అడిగేయాలనుకున్నా..
మిథునొస్తుంది. యెల్లో చుడీదార్లో.... అసలే బంగారంలాంటి రంగు...ఈ కలర్లో ఇంకా మెరిసిపోతుంది.హై హీల్స్...పెద్ద ఇయర్రింగ్స్..నుదుటి మీద పడుతున్న జుట్టు.. మెడ మాత్రం ఖాళీ. తన గొంతు మీద పుట్టుమచ్చ ఇంతవరకు గమనించలేదు. బ్యూటిఫుల్.
"సారీ. లేటయ్యిందోయ్. ఒచ్చి చాలా సేపయ్యిందా?"
"లేదు. ఇవ్వాళ చాలా బాగున్నావ్ మిథున. సూపర్."
కోచింగ్ అయిపోయాక మిథునని కలవడం ఇదే మొదటిసారి. తన ఫ్రెండ్ షాపింగ్ కి ఒస్తానని రాకపోవడం నాకు కలిసొచ్చింది. వస్తావా అని అడగ్గానే ఎగిరి గంతేశాను.
నేను, మిథునా...మేమిద్దరమే..ఆహా... మాల్లో తనతో తిరుగుతుంటే ఏదో సాధించిన ఫీలింగ్ కలుగుతుంది. ఎవరైనా చూస్తారేమో అని తను టెంషన్ పడుతుంటే, ఎవరన్నా చూస్తే బాగుండు అని నేను కోరుకుంటున్నా..
కొంచెంసేపు అటూ ఇటూ తిరిగాక ఒక డిజైనర్ స్టోర్లోకి తీసుకెళ్ళింది.
"ఇక్కడైనా కొంటావా లేక ఊరికే చూడడమేనా?" అనడిగాను.
"ఏంటి? నాతో షాపింగంటే బోరొస్తుందా?" అని బుంగమూతి పెట్టింది.
"ఛీ ఛీ.అలాంటిదేమ్లేదు. ఏదన్నా కొనుక్కోవచ్చు కదా అని.... చాలా ఎంజాయ్ చేస్తున్నా నేను. నీలాంటి కత్తిలాంటి అమ్మాయి రమ్మంటే నరకానికయినా ఒస్తాను.. షాపింగెంత?"
"ఓవరాక్షన్ ఆపి ఏదన్నా డ్రెస్ నచ్చితే చెప్పు. అయినా ఇక్కడికొచ్చింది నేను కొనుక్కోడానికి కాదు, మా కజిన్ అక్కది ఎంగేజ్మెంట్. దాని డ్రెస్ ఇక్కడ ఉంది, తీస్కెళ్ళడానికి ఒచ్చాం."
"అయితే ఏంటి? నువ్వు కూడా ఒకటి కొనుక్కో."
"కొందామనే అనుకున్నా...కాని అంత సీన్ లేదని అర్ధమయ్యింది. చూశావు కదా రేట్లెలా ఉన్నాయో? స్పెషల్ అకేషన్ అయితే కొనచ్చేమో...ఊరికే సరదాకి ఇక్కడ కొనలేం."
తను చెప్పింది నిజమే...కాస్సేపక్కడుండి వాళ్ళక్క డ్రెస్ తీసేస్కొని బయటికొచ్చాం.
అక్కడొక పెద్ద ఫిష్ ట్యాంక్ ఉంది. దాని ముందుకు రాగానే సెల్ఫీ సెల్ఫీ అని నా పక్కకొచ్చింది...నా భుజం పట్టుకొని దెగ్గరగా ఒచ్చింది.
ఫస్ట్ టైం ఒక ఆడపిల్ల ఇంతదెగ్గరగా ఒచ్చింది, నన్ను ముట్టుకుంది... అదికూడా మిథున..
"అబ్బా..నేను తీస్తే సరిగ్గా రావట్లేదు. ఇంత పొడవున్నావు నువ్వు. నువ్వే తీ." అని ఫోన్ నా చేతికిచ్చింది.
"ఏమైంది నీకు? ఇప్పటిదాకా బానే ఉన్నావు కదా? నవ్వూ.." అని రెండు చేతులతో నా చేతిని చుట్టుకుంది.
నా గుండె గడగడగడ కొట్టుకుంటోంది. నాకే వినపడుతోంది. తనకి కూడా వినిపిస్తోందో ఎంటో!
అదే సెంటు వాసన..... నాకు చమటలు పడుతున్నాయి. ఫోన్ కింద పడేసి మిథున వైపుకి తిరగాలని మనసు పీకేస్తుంది.
మూతి ముందుకు పెట్టి రెండు మూడు ఫోటోలు దిగింది.
సరిగ్గా సెల్ఫీలు దిగటం రాదని మళ్ళీ నన్ను తిట్టి ఫోన్ తీసేసుకుంది.
నేను కోలుకునేలోపు లేటవుతుంది అని చెప్పి ఇంటికెళ్ళిపోయింది.
ఉఫ్ఫ్...ఎంత మంచిరోజు..మిథునతో షాపింగ్ కి రానందుకు తన ఫ్రెండ్ ఎవరో తెలియకపోయినా మనసులో ఒకసారి మళ్ళీ తనకి థ్యాంక్స్ చెప్పుకున్నాను.
* * *
