Update 01
அது ஒரு நடுத்தர குடும்பம் வசிக்கும் ஒரு அபார்ட்மெண்ட் வீடு, ஹாலில் ஒரு டேபிள் மேல் மனோஜ் அவனுடைய DSLR காமெராவை துடைத்துக்கொண்டும், லென்ஸ் மற்றும் அதன் உபகரணங்கள் அனைத்தையும் clean செய்துக்கொண்டிருந்தான், இந்த கேமரா அவனோடதில்லை, அவனோட பணக்கார நண்பனோடது, அதை வைத்து இவன் சில event களுக்கு போட்டோ எடுத்து சம்பாரிக்கிறான், அது மட்டுமல்ல, எந்த வேலையாய் இருந்தாலும் செய்வான், அவன் குடும்பத்திற்கு பணம் என்பது அத்தியாவிசயமான விஷயம், அதனால் பல வேலைகள் செய்யும் திறமை கொண்டவன், வயது 26, 9 ஆம் வகுப்பிற்கு மேல் படிக்கவில்லை, குடும்ப சூழ்நிலைக்காக அப்போதிருந்தே சிறு சிறு வேலைகள் பார்க்க ஆரம்பித்துவிட்டான்.
அதே ஹாலில் ஒரு டைலரிங் மிஸினில் லேடீஸ் உடைகளை தைத்துக்கொண்டிருந்தாள் அவனோட அக்கா மாதவி, 29 வயது, ரொம்ப உடைந்து போகக்கூடிய மெலிந்த உருவம் கிடையாது, குண்டானவளும் இல்லை, அழகாக பூசிய மாதிரி உடம்பு, இடுப்பில் ஒரு அழகான சிறிய மடிப்பு, எலுமிச்சை நிறம் மாநிறம், கரு கரு கூந்தல், ஒரு சிறிய ஸ்டிக்கர் போட்டு, பார்க்க மிகவும் அழகாக இருந்தாள், அவள் அங்கங்கள் அழகாக செதுக்கியது போல் அமைந்த உருவம், சேலையில் அவள் முன்னழகு இரண்டும் முட்டிக்கொண்டு இளமையை பறை சாற்றிக்கொண்டிருந்தது.
அவள் கண்ணும்கருத்துமாக தைப்பதில் மும்முரமாயிருந்தாள் , மனோஜ் அவன் கேமரா உபகரணங்களில் கவனம் செலுத்தி நாளை எப்படி பிறந்த நாள் event இல் கிரேட்டிவ் ஆக படம் பிடிக்கலாம் என்ற யோசனையில் இருந்தான்.
நர்மதா கிச்சனில் இருந்து புடைவை தலைப்பால் வியர்வையை துடைத்துக்கொண்டு வந்து ஹாலில் தரையில் சுவரோரமாய் இருந்த பாயில் சுவரில் முதுகை சாய்ந்து உட்கார்ந்து தலையை சுவரில் சாய்த்து, சோகமாய் மேற்கூரையை பார்க்க ஆரம்பித்தாள், அவள் கண்களில் இருந்து கண்ணீர் கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் வழிந்தோட அவள் கண்கள் ஆயிரம் சோகம், வேதனை, எல்லாம் காட்டியது, அவன் நெற்றியில் பொட்டு இல்லை. நர்மதாவுக்கு 47 வயது, அந்த வயது அவள் இளமையை மறைக்கவில்லை, மாதவியின் அழகு அவள் அம்மாவிடம் இருந்து தான் வந்தது என்பதன் சாட்சியாக அந்த சோகத்திலும், அழகாக இருந்தாள், இந்த வயதிலும் முன்னழகு தளராமல், அவளோட ப்ராவுக்குள் புடைத்துக்கொண்டு இருந்தது, அவளும் சேலையில் இருந்தாள்.
மனோஜும் மாதவியும் ஒரு நிமிட இடைவெளியில் அழுவதை கவனித்தார்கள், மாதவி டைலரிங் wheel பிடித்து நிறுத்தி உடனே வாஞ்சையுடன் கேட்டாள் “அம்மா அழுகிரியா? என்னாச்சி?”
மனோஜும், காமெராவை வைத்துவிட்டு, “என்னம்மா என்னாச்சு ?“
இரண்டு பேரும் செய்யும் வேலையை விட்டு விட்டு, பாய்க்கு வந்து அவள் அருகில் அமர்ந்து, என்னமா என்ன திடீர்னு அழுவுறே? அப்பா ஞாபகம் வந்திடிச்சா?
நர்மதா, கண்களை துடைத்துக்கொண்டு, கொஞ்சம் கோபமும், வேதனையுமாய் பேச தொடங்கினாள்
உண்மையிலே கடவுள் இருக்கிறானா டா?
கடவுள்னு ஒருத்தன் இந்த உலகத்தில இருக்கிறானா டீ?
இரண்டு பேரையும் மாறி மாறி பார்த்து கேட்டாள்
மனோஜும், மாதவியும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக்கொண்டு, அம்மா என்ன சொல்ல வருகிறாள் என்பதை புரியாமல் புதிராக பார்த்துக்கொண்டார்கள்.
நண்பா இந்த எபிசொட் படிச்சி முடிச்சிடீங்களா ? அப்படியே உடனே மறக்காம ஒரு லைக் அப்படியே இந்த பதிவை ரேட் பண்ணிடுங்க , இது என்னை உற்சாகப்படுத்தி மேலும் மேலும் எழுதவைக்கும் .
நர்மதா: நாம யாருக்கு என்ன பாவம் பண்ணோம்? எல்லாரையும் விடுங்க, நான் என்ன பாவம் பண்ணேன்? ஏன் என் குடும்பத்தையே, எல்லா கஷ்டமும், தேடி தேடி இடைவிடாம இந்த 20 வருஷமா துரத்துது ?
மூச்சு வாங்க கோபமாய் கேள்வி கேட்டாள், தொடர்ந்தாள்
நர்மதா: எனக்கு ** வயசுல கல்யாணமாச்சு, ரொம்ப ஒழுக்கத்தோடு வளர்ந்தேன், இன்னைக்கு வரைக்கும், நான் முந்தானை விரிச்சது உங்க அப்பா, அதாவது என் புருஷனுக்கு மட்டும் தான், அவ்வளவு ஒழுக்கமா, கல்யாணத்துக்கு முன்னாடியும் இருந்தேன், கல்யாணத்துக்கு அப்புறமும் இருந்தேன்.
மாதவி: அம்மா, ப்ளீஸ் இதையெல்லாம் நீ சொல்லி தான் நாங்க தெரிஞ்சிக்கணுமா மா, நீ தங்கம் மா, இதையெல்லாம் யார் கேட்டாங்க இப்ப.
மனோஜ்: மா, உன்னை பத்தி யாரவது தப்பா பேசினாங்களா? சொல்லு மா வகுத்திடலாம்.
நர்மதா: யாரும் எதுவும் சொல்லல, என்னை முழுசா கொட்ட விடுங்க,
இருவரும் அமைதியானார்கள்
நர்மதா: உங்கப்பா, மாதவி ** வயசு இருக்கும்போது accident ல செத்து போயிட்டாரு, உனக்கு ** வயசு, நம்ம மைதிலிக்கு ** வயசு, அந்த சின்ன வயசுல பூவையும் பொட்டையும் இழந்து, மொத்த குடும்ப பாரம் சுமக்க வேண்டிய நிலைக்கு வந்துட்டேன்,
அப்படி அந்த வயசிலே, நீங்க உங்க அப்பாவையும், நான் என் புருஷனையும் இழக்க வேண்டிய அவசியம் என்ன, நான் என்ன பாவம் பண்ணேன், எனக்கும், நம்ம குடும்பத்துக்கும் இப்படி நடக்க?
அவர் போனபிறகு, கொஞ்சமா நஞ்சமா நம்ம கஷ்டம், அந்த கஷ்டத்திலயும், ஒழுக்கம் தவறமா, எத்தனை பேர் எப்படி எப்படியெல்லாம் என்னோட நிலைமையை பயன்படுத்த நினைச்சிருப்பானுங்க? இந்த ஆம்பளைங்க உலகத்தில் இருந்து என்னையும் பாதுகாத்து, உங்களையும் கரை சேர்க்க எவ்வளவு கஷ்டம்
மனோஜ்: அம்மா, இதெல்லாம், கேட்க ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு, அதெல்லாம், விடுமா, இப்போ தான் நான் வளந்திட்டேன் இல்லை, இப்போ நானும் கொஞ்சம் சம்பாரிக்கிறேன், ரொம்ப இல்லனாலும், ஓரளவுக்கு சம்பாரிக்கிறேன், அக்காவும் tailoring ல சம்பாரிக்கிறா, நம்ம மைதிலி நல்லா படிக்கிறா, இந்த கஷ்டத்திலும், நம்ம குடும்பத்தில மத்தவங்க படிக்க முடியாளானாலும், அடலீஸ்ட் கடைசி பொண்ணு, படிக்க வைக்கிற அளவுக்கு நாம வளந்திட்டோம், அவளும், ஆர்வமா படிக்கிறா, அதுவும் கம்ப்யூட்டர் சயின்ஸ் படிக்கிறா, அவளும் இன்னும் ஒரு வருஷத்தில் வேலைக்கு போயிடுவா, நல்லதை நினைச்சி ஆறுதல் அடைஞ்சிக்க மா, ப்ளீஸ், ரொம்ப கஷ்டப்படாதே
நர்மதா: (கோபமாய்) டேய் , நான் என்ன சொன்னேன்?? என்னை கொஞ்சம் புலம்ப விடு டா, குறுக்க புகுந்து பேசாதே
மனோஜ்: சரி மா நீ பேசு
நர்மதா: த பாருடா, நம்மளை நாமே ஆறுதல் சொல்லிக்கலாம், ஆனா நீ நினைக்கிற மாதிரி ஒன்னும் நாம எல்லாம் ஒன்னும் அவ்வளவு நல்லா இல்லே, என் புருஷன இழந்தேன், உங்க மூணு பரையும் படிக்க வைக்க எனக்கு வக்கில்லை, மாதவியை படிக்க வைக்கல, உன்னையும் மேல படிக்க வைக்க முடியல, இந்த குடும்ப பாரத்தை உன் மேலே சின்ன வயசிலேயே தூக்கி வச்சிட்டேன், நீயும் தூக்க ஆரம்பிச்சிட்டே, இந்த குடும்பம் நல்லா இருந்திருந்தா, நீயும் படிச்சி ஒரு நல்ல வேலைக்கு போயிருப்பே, காலா காலத்தில் உனக்கும் கல்யாணம் ஆகி நீயும், உன் இளமையை வேஸ்ட் பண்ணாம நல்லா இருந்திருப்பே
ஆனா அப்படியா நடந்தது, இன்னைக்கி உனக்குன்னு ஒரு நல்ல எதிர்காலம் இருக்கா, தெரியல
நான் கஷ்டப்பட்டாலும், என் குழந்தைங்க நல்லா இருக்கணும்னு நினைச்சேன், நாம் மாதவிக்கு இவ்வளவு கஷ்டத்திலும் கல்யாணம் பண்ணி வச்ஹோம்,
அதற்க்கு மேல் கட்டுப்படுத்த முடியாமல் நர்மதா, அழுதாள், நர்மதா பேசுவது மாதவியின் வாழ்க்கை தான் என்பதால், சுய பச்சா தாபத்தில், மாதவியின் கண்களில் கண்ணீர் கோற்றது
மாதவி: அம்மா என் விதி அவ்வளவு தான் மா, அதுக்கு நீ என்ன பண்ணுவே?
நர்மதாவுக்கு கோபம் பொத்து கொண்டு வந்தது,
நர்மதா: என்ன டீ உன் விதி?????? புடலங்கா விதி??? உன்னை படிக்க வைக்கலானாலும், ஒழுக்கமா வளர்த்தேன், ஒருத்தர் கூட குறை சொல்ல முடியாமல் வளர்த்தேன், நல்லபடியா ரொம்ப தேடி ஒரு நல்ல பையனை பிடிச்சி, இது வரை சேர்த்து வச்ச எல்லா பணமும், மனோஜ் சம்பாதிச்ச எல்லாத்தையும் போட்டு உனக்கு கல்யாணம் பண்ணி வச்சேன், நீ என்ன பாவம் செஞ்சே? நான் என்ன பாவம் செஞ்சேன்? எனக்கு வந்த அதே விதி உனக்குணம்னா என்ன சொல்லுவேன்? இப்படி ஒரே வருஷத்தில் உன் புருஷனும் accident ல சாவணும்னு என்ன விதி? தண்ணி அடிக்கிறவனா இருந்தா கூட பரவாயில்லை, அவன் தப்பு பண்ணிட்டானு தேத்திக்கலாம், ஆனா எவனோ ரோட்ல பண்ண தப்புல உன் புருஷன் செத்து என்னை போலவே நீ இந்த சின்ன வயசுல தாலியறுக்கணும்னா, அந்த ஆண்டவன், எங்கடி இருக்கிறான்?
மாதவிக்கு சொந்த சோகம் கொப்பளிக்க, அவள் கண்ணிலும் கண்ணீர் ஓடியது,
மாதவி: எல்லாம் என் நேரம் மா
நர்மதா: என்னடி கடவுள் அவன், பக்கத்துக்கு தெரு, சுலக்ஷ்னா பொண்ணு, காலேஜ் படிக்கும் போதே, கற்பமானா , யாருக்கும் தெரியாம d & c பண்ணி விஷயத்தை மூடி இன்னைக்கி கல்யாணம் பண்ணி கொடுத்தாங்க, அவ அவளோட புருசனோட, US ல நல்லா வாழறா, ஒரு குழந்தையும் இப்ப பெத்திருக்கா, அவ நல்லா இருக்கட்டும் வேணான்னு சொல்லல, ஆனா நீ என்ன அவளை விட பெரிய பாவம் பண்ணிட்டே? உனக்கு ஏண்டீ இந்த நிலைமை ?
மனோஜ்: அம்மா ப்ளீஸ், உன்னோட வேதனை புரியுது, இப்படி யோசிச்சி ரொம்ப டீப்பா போனா, உன் உடம்புக்கு தான் மா பிரச்னை, மன உளைச்சல் வரும், தேவையில்லாம, ரொம்ப யோசிக்காத மா, விடு மா.
நர்மதா: டேய் , என் கவலை அவளை மட்டும் இல்லை டா, உன்னையும் சேர்த்து தான், இந்த குடும்பத்தை நீ உன் தலையில் தூக்கி வச்சிருக்கிற வரைக்கும், உனக்கு விடிவு வராது, அக்காக்கு கல்யாணம் ஆயிட்டா, அப்புறம் மைதிலி படிச்சிட்டா, நீ கல்யாணம் பண்ணிக்கிறேன்னு சொன்னே, இப்ப இவளே வாழ்க்கையை தொலைச்சி வந்திட்டா, இப்போ அக்காக்கு வயசாகலா மா, இன்னொரு கல்யாணாம் பண்ணலாம் னு சொல்றே, நீ இவங்களை எல்லாம் கரை சேத்துட்டு தான் நீ கல்யாணம் பண்ணனும் நா, இது அலை எப்போ ஓயறது , எப்ப குளிக்கிறது என்ற மாதிரி தாண்டா. நானும் சொல்லிட்டேன் உன்கிட்ட, நீ போய் உனக்குன்னு ஒரு வாழ்க்கையை பார்த்துக்கோனு உனக்கும் 26 வயசு ஆச்சு.
மனோஜ்: இலை மா அது வந்து
நர்மதா: என்ன சொல்ல போறேன்னு தெரியாதா?, அதையே தான் சொல்லுவே,
மீண்டும் அழ ஆரம்பித்தாள் நர்மதா
நர்மதா: என் வாழ்க்கை நாசமா போனாலும், என் பிள்ளைகளாவது நல்லா இருப்பாங்கன்னு பார்த்தேன், ஆனா எதுவும் நடக்கல, இந்த உலகத்தில், நல்லதுக்கே காலமில்லை, கடவுள் என்றவன் இல்லவே இல்லை, ஒழுக்கத்துக்கும், நேர்மைக்கும், நல்ல விதமா வாழரத்துக்கும் இங்க எந்த மதிப்பும் இல்லை, என் கண்ணு முன்னாடி நீங்க ரெண்டு பெரும் படர வேதனையை நான் பார்க்கறதுல, என் நெஞ்சே வெடிச்சி போயிடற மாதிரி இருக்கு, கடவுள்னு ஒருத்தன் இருந்தானா , எங்களுக்கு நல்ல வாழ்க்கையை அவனால குடுக்க முடியலைன்னா, அவன் எனக்கு ஒரு நல்ல சாவையாவது சீக்கிரம் கொடுத்தானா, நான் உங்க கஷ்டத்தை எல்லாம் பார்க்காம பட்டுனு கண்ணை மூடிடுவேன்
மனோஜும், மாதவியும் உடைந்தார்கள்,
மாதவி: அம்மா, இப்படி எல்லாம் பேசாத மா, நாங்க என்ன மா கஷ்டப்படறோம், ரெண்டு பேரும் நல்லா தானே இருக்கோம், எங்களுக்கு என்ன குறை, ப்ளீஸ் நீ தேவையில்லாம, எதை எதையோ யோசிச்சி குழப்பிக்கிறே
நர்மதா: வெறுமையாக சிரித்தாள், “அடியேய், நான் உங்க ரெண்டு பேருக்கும் அம்மா, பெத்தவளுக்கு தன்னோட புள்ளைங்க சந்தோஷமா இருக்குதா, இல்லலையானு தெரியாதா?
எதுவும் சொல்ல முடியாமல் மவுனம் காத்தார்கள் இருவரும்.
நர்மதா: மாதவி, நீ போய் அங்க chargela இருக்கிற மனோஜோட போனை கொண்டு வா,
மனோஜ் கொஞ்சம் பதட்டத்துடன் முழிக்க, யோசனையோடு மாதவி எழுந்து உள்ளே சென்று போனை எடுத்து வந்து அம்மாவிடம் கொடுத்தாள்,
அவளுக்கு போனின் code தெரியும் என்பதால், போட்டு திறந்தாள், மனோஜ் கொஞ்சம் டென்ஷனோடு பார்த்தாள்
நர்மதா: மனோஜ், நீ வளந்தவன், சின்ன பையன் கிடையாது, உன் போன் நான் எப்பவும் உள்ள போய் பார்க்கிற பழக்கம் இல்லை எனக்கு, எதேர்ச்சியா, notification பார்த்ததால், படிச்சி பாத்தேன், ஆனா நான் படிச்சது ரொம்ப நல்லதா போச்சு,
போனை மாதவியிடம் கொடுத்து, “மாதவி, அவனோட கடைசி மெசேஜ், அவன் friend க்கு அனுப்பியிருக்கான் பாரு அதை படி”
மாதவி தயங்கி, “அம்மா வேணாம் மா, அவன் போன் அவன் பிரைவசி, அதையும் நான் படிக்கிறது தேவையில்லாத விஷயம், அவனுக்கு ஏம்மா அந்த சங்கடம் கொடுக்கணும் ப்ளீஸ், அது எதுவா இருந்தாலும் பரவாயில்லை, அது அவனோட விட்டுடலாம், அதுக்குள்ள, அவனோட பிரைவசிக்குள்ள நாம போக வேண்டாம் அம்மா”
மனோஜ்: அம்மா நீ என்ன படிச்சிருப்பேனு புரிஞ்சிக்க முடியுது, விட்டுடு மா, அக்கா சொல்ற மாதிரி, ப்ளீஸ்.
நர்மதா: மாதவி, அவனும் சின்ன பையன் கிடையாது, நீயும் சின்ன பொண்ணு கிடையாது, எல்லாருமே இங்க adult வயசுக்கு வந்தவங்க, அவன் பிரச்னை நாம உள்ள போக வேணாம் னு நினைக்கிறது ஒரு வித சுயநலம், இந்த குடும்பத்தில் அடுத்தவங்க பிரச்னை என்னனு நமக்கு தெரியணும், அதுவும் நம்ம குடும்பத்துக்காக உழைக்கிற அவனுக்கு பின்னாடி இருக்கிற வலி, வேதனை, கஷ்டம், நமக்கு தெரியணும், அதனால, நீ அதை சத்தம் போட்டு படி
மாதவி, தயங்கிய படி மனோஜை பார்த்துவிட்டு அந்த மெசஜை படிக்க ஆரம்பித்தாள்,
“மச்சான், என்னால அந்த …..” மாதவி தயங்கினாள் மேலும் படிக்க, நர்மதா மீண்டும் வற்புறுத்த தொடர்ந்து படித்தாள் “figure போட வர முடியாதுடா, என் பட்ஜெட் தாங்காது டா, 5000 ரொம்ப கஷ்டம் டா, தங்கச்சி ஹாஸ்டல் பீஸ்க்கு ஒரு 500 ஏற்கெனவே shortage ஆகுது……
நாளைக்கு ஒரு பர்த்டே போட்டோ ஷூட் இருக்கு, அது வந்தா தான் ஹாஸ்டல் பீஸ் ரெடி பண்ண முடியும், எனக்கெல்லாம் பொண்ணை தொடுறதுக்கு விதி இல்லை பா, என்னால முடிஞ்சுது ……………
மாதவி: அம்மா வேண்டாம் மா, ப்ளீஸ் இதுக்கு மேல படிச்சி அவனை சங்கட படுத்த வேண்டாம்
மனோஜ்: மா வேணாம் அம்மா, ரொம்ப கேவலமா இருக்கு மா, ப்ளீஸ்.
நர்மதா: மனோஜ் உன்னை அசிங்கப்படுத்த நான் படிக்க சொல்லல, உன் மேல எந்த தப்பும் இல்லை, மாதவி, மேல படி,
ரொம்ப சங்கடத்துடன் “கை ………………. அடிச்சிக்க வேண்டியது தான், வசதியில்லாதவனோட செக்ஸ் வடிகால் அவன் கை தான் மச்சான், என் கையே எனக்குதவி”
மாதவி படிச்சி முடிச்சிட்டு பாவத்துடன் மனோஜை பார்த்து “சாரி டா மனோஜ்”
மாதவி: அம்மா, நீ இப்படி படிக்கிறதால என்ன புரிய வைக்க நினைக்கிரே? அவனுக்கு இது ரொம்ப அசிங்கம் மா, நீ ரொம்ப அவனை காயப்படுத்தற, “ மனோஜ நான் படிச்சது தப்பா நினைக்காதே, நீ அனுப்பிய மெசேஜ் வச்சி உன்னை நான் தப்பா ஜட்ஜ் பண்ண மாட்டேன், நீ ரொம்ப லோ வா பீல் பண்ணாதே ”
நர்மதா: என்ன பண்ண சொல்றே? என்னை, அப்படியே ஒன்னும் நடக்காத மாதிரி அப்படியே அந்த மெசேஜை படிச்சிட்டு, ஒண்ணுமே தெரியாத மாதிரி அவன் கஷ்டத்தை கண்டுக்காம விட்டுட சொல்றியா. என் புருஷன் உயிரோட இருந்திருந்தா, அவர் கிட்ட இதை பத்தி பேசி, என்ன பண்ணலாம்னு பேசியிருப்பேன், இங்கே இருப்பது நாம மட்டும் தானே, இப்படியே, எனக்குள்ளேயே வச்சி புழுங்கி சாக சொல்றியா?
மாதவி: ஐய்யோ அப்படி இல்லை மா,
நர்மதா: (மனோஜை பார்த்து ) மனோஜ் நீ மாதவி ரூமுக்கு போய் அங்க அவளோட பெட்டுக்கு அடியில, சுவர் பக்கமா இருக்கிற bed க்கு அடியில இருந்து ஒரு பொருள் இருக்கு அதை எடுத்துட்டு வா டா.
மாதவி அதிர்ந்தாள், கத்தினாள் “அம்மா, நீ எல்லை மீறி போயிட்டு இருக்கிறே, நீ ஏன் அங்க எல்லாம் எதுக்கு தேடுறே? “மனோஜ், வேணாம் ப்ளீஸ், போய் எதுவும் எடுத்துட்டு வராதே”
நர்மதா: டேய் உன் அம்மா சொல்றேன், போய் மரியாதையா எடுத்திட்டு வா, அவ உன் லெட்டரை படிச்சா இல்லை, அது மாதிரி இது ஒன்னும் தப்பில்லை, அவளோட கஷ்டத்தை நாம தெரிஞ்சிக்க வேண்டியது நம்மோட கடமை, போய் எடுத்துட்டு வா. நம்ம வீட்டுக்குள்ளேயே ஆளுக்கொரு தீவாய், ஏதேதோ நடக்க என்னால ஒன்னும் தெரியாத மாதிரி இருக்க முடியாது, எல்லாத்தையும் உடைச்சி பேசணும்.
மாதவி பதட்டத்தில் நகத்தை கடிக்க, மனோஜ் உள்ளே சென்று முகம் முழுக்க அதிரிச்சியுடன் அதை கொண்டு வந்தான்.
மாதவி தலையில் கையை வைத்து தலை குனிந்து, அம்மாவின் கையை பிடித்து, மெல்லிய குரலில் அழாத குறையில் கெஞ்சினாள், மா ப்ளீஸ் விட்டுடு மா, இதை பெரிசாக்கி பேசி என்னை கூனி குறுக வைக்காத மா, அதுவும் அவன் முன்னாடி, எப்படி மா அவன் முகத்தில் முழிக்க முடியும், ப்ளீஸ். தாழ்ந்த குரலில் கெஞ்சினாள், ஏதா இருந்தாலும் நம்ம ரெண்டு பெரும் தனியா கூட பேசிக்கலாம் அம்மா ப்ளீஸ்
கண்ணில் நீர் கோர்க்க கெஞ்சினாள் .
மனோஜ் மாதவி அறையில் இருந்து கொண்டு வந்தது, ஒரு ஆணுறுப்பு போன்ற ஒரு vibrator. மனோஜின் முகத்தில் அதிர்ச்சி தாண்டவம், அவன் மாதவியின் முகத்தை பார்க்க, அவள் இவன் முகத்தை பார்த்து, அவமானத்தில், கண்ணுக்குள் கண் வைத்து பார்க்க முடியாமல், அவன் பார்வையை தவிர்த்து அம்மாவிடம் கெஞ்சினாள்.
நர்மதா: அதை கொடு டா
நர்மதா கையில் அதை கொண்டுதான், அவள் வாங்கி பார்த்தாள்
மாதவி: ப்ளீஸ் மா, விட்டுடு மா
நர்மதா: அடியே, நீ என் மக டீ, உன்னை கேவலப்படுத்தவோ, உன்னை அவமானப்படுத்தவோ, எனக்கு எந்த எண்ணமும் இல்லை, இப்படி உங்களோட தனிப்பட்ட அந்தரங்கத்தை இப்படி பொதுவில் போட்டு உடைக்கிறது , உங்கள கேவலப்படுத்த கிடையாது, அதே மாதிரி நீங்க ரெண்டு பேரும் தனி தனியா, நீங்க பண்ற விஷயத்தை நான் தப்பாவும் நினைக்கல, நம்ம விதி இப்படி பட்ட சூழ்நிலையில் உங்கள வச்சிருக்கு, மாதவியோட புருஷன் சாகாம இருந்திருந்தா, அவள் ஏன் இதை தேட போறாள் , அதே மாதிரி மனோஜ்க்கு கல்யாணம் ஆகி இருந்தா, அவன் ஏன், வெளியே ஒருத்திய தேடி போகப்போறான்.
உடம்பு சுகம் என்றது, எல்லாருக்கும் தேவைப்படற ஒன்னு, நீங்க தனி தனியா, உங்களுக்கு அந்த தாகத்தை எப்படி அடக்கணும்னு நினைக்கறீங்களோ அப்படி அடக்கிக்கிறீங்க, ரெண்டு பேரும் கிட்ட தட்ட ஒரே வழி முறையை தான் இதுக்கு தேர்ந்தெடுத்துருக்கீங்க.
மாதவி: ப்ளீஸ் மா, அவன் முன்னாடி இப்படி பண்ணிட்டியே மா, அவன் என்னை என்ன நினைப்பான், நான் எப்படி மா அவன் முகத்தில் முழிப்பேன், சீ போமா உனக்கு கொஞ்சம் கூட விவஸ்தை இல்லாம இப்படி பண்ணிட்டியே மா.
நர்மதா: ஏன் மனோஜ், உங்கக்கா பண்ணதை பார்த்து அவளை கேவலமா நினைக்கறியா?
மனோஜ்: இல்லை மா, அக்கா, ப்ளீஸ் என்னால உன் சூழ்நிலையை புரிஞ்சிக்க முடியுது, ப்ளீஸ் நீ எனக்கு சொன்னதே தான் நான் உனக்கு சொல்றேன், ப்ளீஸ் நீ உன்னையே நீ கேவலமா நினைக்காதே, ப்ளீஸ்,
நர்மதா: என்ன மாதவி இப்ப என்ன clear ஆச்சா?, இந்த அம்மா சொல்றத இப்போ நீங்க ரெண்டு பெரும் ஒழுங்கா கேளுங்க, எனக்கு ரொம்ப குழப்பம் இருந்து ஒரு தெளிவுக்கு வந்திருக்கேன்.
மனோஜும், மாதவியும் புதிரோடு என்ன நர்மதா சொல்ல போகிறாள் என்று குழப்பத்துடன் பார்த்தார்கள்
நர்மதா, தீர்க்கமாக பேச ஆரம்பித்தாள்.
மாதவி, மனோஜ் நல்லா கேட்டுக்குங்க, ஏன்னா இத்தனை நாள் நான் உங்கள தப்பா வளத்திருக்கேன் , அதாவது எனக்கே தெரியாம, எதெல்லாம் நல்லதில்லையோ அதெல்லாம் நல்லதுன்னு சொல்லி, இதெல்லாம் நல்லதோ அதெல்லாம் கெட்டதுனு சொல்லி ரொம்ப ரொம்ப உங்கள தப்பா வழி நடத்தியிருக்கேன், அதனால , இப்போ எல்லாத்தையும் மாத்தி சொல்ல வேண்டியிருக்கு, என்ன பண்றது, பாதி ஆயுசு போனபிறகு தானே, இந்த மர மண்டைக்கு எல்லாம் புரியுது.
மாதவி: அம்மா, ப்ளீஸ், நீ ரொம்ப குழப்பத்தில் இருக்கிறேன்னு தெரியுது, ப்ளீஸ் ரெஸ்ட் எடுத்துக்கோ மா, ரொம்ப பேசாதே, ப்ளீஸ்.
நர்மதா: கோபத்தோடு, என்ன என்னை பார்த்தா பைத்தியக்காரி பேசற மாதிரி இருக்கா? என்ன பேச வேணாம்னு சொல்றே?
மாதவி: ஐயோ அப்படி இல்லைம்மா ……...
மாதவி: அம்மா சொல்றத கேட்டுக்குங்க நீங்க ரெண்டு பேரும், முதல் விஷயம், இந்த உலகத்தில கடவுள்னு ஒருத்தன் இல்லவே இல்லை, நம்மை மேல இருந்து பார்த்துகிட்டே இருக்கான், நாம நல்லது பண்ணா நல்லது பண்ணுவான், தப்பு பண்ணா தண்டிப்பான், இது எல்லாம் அட்ட பொய், சத்தியமா உண்மை கிடையாது, என் கன்னறிய என் வாழ்க்கையும், இழந்து என் பொண்ணு வாழ்க்கையும் இழந்து நான் கத்துகிட்ட பாடம்.
மனோஜும், மாதவியும் கவலையோடு ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக்கொண்டார்கள், ஏன் என்றாள் , எந்த கொள்கைகளில், இத்தனை ஆண்டுகள் தன அம்மா பிடிப்பாக இருந்தாலோ, அதை உடைத்து பேசி கொண்டிரூர்கிறாள் நர்மதா.
கேட்டுக்கோங்க ரெண்டாவது விஷயம், அதாவது நாம ஒழுக்கத்தோடு வாழனும், ஒழுக்கம் கெட்டு வாழ்ந்தா, நாம வாழ்க்கை சின்னா பின்னாமாயிடும்னு சொல்றது, ரெண்டாவது கடைஞ்செடுத்த பொய், இதையும் அனுபவ பூர்வமா நான் தெரிஞ்சிகிட்ட உண்மை, நான் ஒழுக்கமா இருந்தேன், உன்னையும் ஒழுக்கமா தான் வளத்தேன், ஆனா உன்னை விட ஒழுக்கம் கெட்டவ நல்ல ராஜயோகமா வாழறா, நீ வாழ்க்கையை தொலைச்சிட்டு நிக்கிற. இதிலிருந்து தெரிஞ்சிக்கிட்டது என்னனா …….
அதே ஹாலில் ஒரு டைலரிங் மிஸினில் லேடீஸ் உடைகளை தைத்துக்கொண்டிருந்தாள் அவனோட அக்கா மாதவி, 29 வயது, ரொம்ப உடைந்து போகக்கூடிய மெலிந்த உருவம் கிடையாது, குண்டானவளும் இல்லை, அழகாக பூசிய மாதிரி உடம்பு, இடுப்பில் ஒரு அழகான சிறிய மடிப்பு, எலுமிச்சை நிறம் மாநிறம், கரு கரு கூந்தல், ஒரு சிறிய ஸ்டிக்கர் போட்டு, பார்க்க மிகவும் அழகாக இருந்தாள், அவள் அங்கங்கள் அழகாக செதுக்கியது போல் அமைந்த உருவம், சேலையில் அவள் முன்னழகு இரண்டும் முட்டிக்கொண்டு இளமையை பறை சாற்றிக்கொண்டிருந்தது.
அவள் கண்ணும்கருத்துமாக தைப்பதில் மும்முரமாயிருந்தாள் , மனோஜ் அவன் கேமரா உபகரணங்களில் கவனம் செலுத்தி நாளை எப்படி பிறந்த நாள் event இல் கிரேட்டிவ் ஆக படம் பிடிக்கலாம் என்ற யோசனையில் இருந்தான்.
நர்மதா கிச்சனில் இருந்து புடைவை தலைப்பால் வியர்வையை துடைத்துக்கொண்டு வந்து ஹாலில் தரையில் சுவரோரமாய் இருந்த பாயில் சுவரில் முதுகை சாய்ந்து உட்கார்ந்து தலையை சுவரில் சாய்த்து, சோகமாய் மேற்கூரையை பார்க்க ஆரம்பித்தாள், அவள் கண்களில் இருந்து கண்ணீர் கொஞ்சம் கொஞ்சமாய் வழிந்தோட அவள் கண்கள் ஆயிரம் சோகம், வேதனை, எல்லாம் காட்டியது, அவன் நெற்றியில் பொட்டு இல்லை. நர்மதாவுக்கு 47 வயது, அந்த வயது அவள் இளமையை மறைக்கவில்லை, மாதவியின் அழகு அவள் அம்மாவிடம் இருந்து தான் வந்தது என்பதன் சாட்சியாக அந்த சோகத்திலும், அழகாக இருந்தாள், இந்த வயதிலும் முன்னழகு தளராமல், அவளோட ப்ராவுக்குள் புடைத்துக்கொண்டு இருந்தது, அவளும் சேலையில் இருந்தாள்.
மனோஜும் மாதவியும் ஒரு நிமிட இடைவெளியில் அழுவதை கவனித்தார்கள், மாதவி டைலரிங் wheel பிடித்து நிறுத்தி உடனே வாஞ்சையுடன் கேட்டாள் “அம்மா அழுகிரியா? என்னாச்சி?”
மனோஜும், காமெராவை வைத்துவிட்டு, “என்னம்மா என்னாச்சு ?“
இரண்டு பேரும் செய்யும் வேலையை விட்டு விட்டு, பாய்க்கு வந்து அவள் அருகில் அமர்ந்து, என்னமா என்ன திடீர்னு அழுவுறே? அப்பா ஞாபகம் வந்திடிச்சா?
நர்மதா, கண்களை துடைத்துக்கொண்டு, கொஞ்சம் கோபமும், வேதனையுமாய் பேச தொடங்கினாள்
உண்மையிலே கடவுள் இருக்கிறானா டா?
கடவுள்னு ஒருத்தன் இந்த உலகத்தில இருக்கிறானா டீ?
இரண்டு பேரையும் மாறி மாறி பார்த்து கேட்டாள்
மனோஜும், மாதவியும் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக்கொண்டு, அம்மா என்ன சொல்ல வருகிறாள் என்பதை புரியாமல் புதிராக பார்த்துக்கொண்டார்கள்.
நண்பா இந்த எபிசொட் படிச்சி முடிச்சிடீங்களா ? அப்படியே உடனே மறக்காம ஒரு லைக் அப்படியே இந்த பதிவை ரேட் பண்ணிடுங்க , இது என்னை உற்சாகப்படுத்தி மேலும் மேலும் எழுதவைக்கும் .
நர்மதா: நாம யாருக்கு என்ன பாவம் பண்ணோம்? எல்லாரையும் விடுங்க, நான் என்ன பாவம் பண்ணேன்? ஏன் என் குடும்பத்தையே, எல்லா கஷ்டமும், தேடி தேடி இடைவிடாம இந்த 20 வருஷமா துரத்துது ?
மூச்சு வாங்க கோபமாய் கேள்வி கேட்டாள், தொடர்ந்தாள்
நர்மதா: எனக்கு ** வயசுல கல்யாணமாச்சு, ரொம்ப ஒழுக்கத்தோடு வளர்ந்தேன், இன்னைக்கு வரைக்கும், நான் முந்தானை விரிச்சது உங்க அப்பா, அதாவது என் புருஷனுக்கு மட்டும் தான், அவ்வளவு ஒழுக்கமா, கல்யாணத்துக்கு முன்னாடியும் இருந்தேன், கல்யாணத்துக்கு அப்புறமும் இருந்தேன்.
மாதவி: அம்மா, ப்ளீஸ் இதையெல்லாம் நீ சொல்லி தான் நாங்க தெரிஞ்சிக்கணுமா மா, நீ தங்கம் மா, இதையெல்லாம் யார் கேட்டாங்க இப்ப.
மனோஜ்: மா, உன்னை பத்தி யாரவது தப்பா பேசினாங்களா? சொல்லு மா வகுத்திடலாம்.
நர்மதா: யாரும் எதுவும் சொல்லல, என்னை முழுசா கொட்ட விடுங்க,
இருவரும் அமைதியானார்கள்
நர்மதா: உங்கப்பா, மாதவி ** வயசு இருக்கும்போது accident ல செத்து போயிட்டாரு, உனக்கு ** வயசு, நம்ம மைதிலிக்கு ** வயசு, அந்த சின்ன வயசுல பூவையும் பொட்டையும் இழந்து, மொத்த குடும்ப பாரம் சுமக்க வேண்டிய நிலைக்கு வந்துட்டேன்,
அப்படி அந்த வயசிலே, நீங்க உங்க அப்பாவையும், நான் என் புருஷனையும் இழக்க வேண்டிய அவசியம் என்ன, நான் என்ன பாவம் பண்ணேன், எனக்கும், நம்ம குடும்பத்துக்கும் இப்படி நடக்க?
அவர் போனபிறகு, கொஞ்சமா நஞ்சமா நம்ம கஷ்டம், அந்த கஷ்டத்திலயும், ஒழுக்கம் தவறமா, எத்தனை பேர் எப்படி எப்படியெல்லாம் என்னோட நிலைமையை பயன்படுத்த நினைச்சிருப்பானுங்க? இந்த ஆம்பளைங்க உலகத்தில் இருந்து என்னையும் பாதுகாத்து, உங்களையும் கரை சேர்க்க எவ்வளவு கஷ்டம்
மனோஜ்: அம்மா, இதெல்லாம், கேட்க ரொம்ப கஷ்டமா இருக்கு, அதெல்லாம், விடுமா, இப்போ தான் நான் வளந்திட்டேன் இல்லை, இப்போ நானும் கொஞ்சம் சம்பாரிக்கிறேன், ரொம்ப இல்லனாலும், ஓரளவுக்கு சம்பாரிக்கிறேன், அக்காவும் tailoring ல சம்பாரிக்கிறா, நம்ம மைதிலி நல்லா படிக்கிறா, இந்த கஷ்டத்திலும், நம்ம குடும்பத்தில மத்தவங்க படிக்க முடியாளானாலும், அடலீஸ்ட் கடைசி பொண்ணு, படிக்க வைக்கிற அளவுக்கு நாம வளந்திட்டோம், அவளும், ஆர்வமா படிக்கிறா, அதுவும் கம்ப்யூட்டர் சயின்ஸ் படிக்கிறா, அவளும் இன்னும் ஒரு வருஷத்தில் வேலைக்கு போயிடுவா, நல்லதை நினைச்சி ஆறுதல் அடைஞ்சிக்க மா, ப்ளீஸ், ரொம்ப கஷ்டப்படாதே
நர்மதா: (கோபமாய்) டேய் , நான் என்ன சொன்னேன்?? என்னை கொஞ்சம் புலம்ப விடு டா, குறுக்க புகுந்து பேசாதே
மனோஜ்: சரி மா நீ பேசு
நர்மதா: த பாருடா, நம்மளை நாமே ஆறுதல் சொல்லிக்கலாம், ஆனா நீ நினைக்கிற மாதிரி ஒன்னும் நாம எல்லாம் ஒன்னும் அவ்வளவு நல்லா இல்லே, என் புருஷன இழந்தேன், உங்க மூணு பரையும் படிக்க வைக்க எனக்கு வக்கில்லை, மாதவியை படிக்க வைக்கல, உன்னையும் மேல படிக்க வைக்க முடியல, இந்த குடும்ப பாரத்தை உன் மேலே சின்ன வயசிலேயே தூக்கி வச்சிட்டேன், நீயும் தூக்க ஆரம்பிச்சிட்டே, இந்த குடும்பம் நல்லா இருந்திருந்தா, நீயும் படிச்சி ஒரு நல்ல வேலைக்கு போயிருப்பே, காலா காலத்தில் உனக்கும் கல்யாணம் ஆகி நீயும், உன் இளமையை வேஸ்ட் பண்ணாம நல்லா இருந்திருப்பே
ஆனா அப்படியா நடந்தது, இன்னைக்கி உனக்குன்னு ஒரு நல்ல எதிர்காலம் இருக்கா, தெரியல
நான் கஷ்டப்பட்டாலும், என் குழந்தைங்க நல்லா இருக்கணும்னு நினைச்சேன், நாம் மாதவிக்கு இவ்வளவு கஷ்டத்திலும் கல்யாணம் பண்ணி வச்ஹோம்,
அதற்க்கு மேல் கட்டுப்படுத்த முடியாமல் நர்மதா, அழுதாள், நர்மதா பேசுவது மாதவியின் வாழ்க்கை தான் என்பதால், சுய பச்சா தாபத்தில், மாதவியின் கண்களில் கண்ணீர் கோற்றது
மாதவி: அம்மா என் விதி அவ்வளவு தான் மா, அதுக்கு நீ என்ன பண்ணுவே?
நர்மதாவுக்கு கோபம் பொத்து கொண்டு வந்தது,
நர்மதா: என்ன டீ உன் விதி?????? புடலங்கா விதி??? உன்னை படிக்க வைக்கலானாலும், ஒழுக்கமா வளர்த்தேன், ஒருத்தர் கூட குறை சொல்ல முடியாமல் வளர்த்தேன், நல்லபடியா ரொம்ப தேடி ஒரு நல்ல பையனை பிடிச்சி, இது வரை சேர்த்து வச்ச எல்லா பணமும், மனோஜ் சம்பாதிச்ச எல்லாத்தையும் போட்டு உனக்கு கல்யாணம் பண்ணி வச்சேன், நீ என்ன பாவம் செஞ்சே? நான் என்ன பாவம் செஞ்சேன்? எனக்கு வந்த அதே விதி உனக்குணம்னா என்ன சொல்லுவேன்? இப்படி ஒரே வருஷத்தில் உன் புருஷனும் accident ல சாவணும்னு என்ன விதி? தண்ணி அடிக்கிறவனா இருந்தா கூட பரவாயில்லை, அவன் தப்பு பண்ணிட்டானு தேத்திக்கலாம், ஆனா எவனோ ரோட்ல பண்ண தப்புல உன் புருஷன் செத்து என்னை போலவே நீ இந்த சின்ன வயசுல தாலியறுக்கணும்னா, அந்த ஆண்டவன், எங்கடி இருக்கிறான்?
மாதவிக்கு சொந்த சோகம் கொப்பளிக்க, அவள் கண்ணிலும் கண்ணீர் ஓடியது,
மாதவி: எல்லாம் என் நேரம் மா
நர்மதா: என்னடி கடவுள் அவன், பக்கத்துக்கு தெரு, சுலக்ஷ்னா பொண்ணு, காலேஜ் படிக்கும் போதே, கற்பமானா , யாருக்கும் தெரியாம d & c பண்ணி விஷயத்தை மூடி இன்னைக்கி கல்யாணம் பண்ணி கொடுத்தாங்க, அவ அவளோட புருசனோட, US ல நல்லா வாழறா, ஒரு குழந்தையும் இப்ப பெத்திருக்கா, அவ நல்லா இருக்கட்டும் வேணான்னு சொல்லல, ஆனா நீ என்ன அவளை விட பெரிய பாவம் பண்ணிட்டே? உனக்கு ஏண்டீ இந்த நிலைமை ?
மனோஜ்: அம்மா ப்ளீஸ், உன்னோட வேதனை புரியுது, இப்படி யோசிச்சி ரொம்ப டீப்பா போனா, உன் உடம்புக்கு தான் மா பிரச்னை, மன உளைச்சல் வரும், தேவையில்லாம, ரொம்ப யோசிக்காத மா, விடு மா.
நர்மதா: டேய் , என் கவலை அவளை மட்டும் இல்லை டா, உன்னையும் சேர்த்து தான், இந்த குடும்பத்தை நீ உன் தலையில் தூக்கி வச்சிருக்கிற வரைக்கும், உனக்கு விடிவு வராது, அக்காக்கு கல்யாணம் ஆயிட்டா, அப்புறம் மைதிலி படிச்சிட்டா, நீ கல்யாணம் பண்ணிக்கிறேன்னு சொன்னே, இப்ப இவளே வாழ்க்கையை தொலைச்சி வந்திட்டா, இப்போ அக்காக்கு வயசாகலா மா, இன்னொரு கல்யாணாம் பண்ணலாம் னு சொல்றே, நீ இவங்களை எல்லாம் கரை சேத்துட்டு தான் நீ கல்யாணம் பண்ணனும் நா, இது அலை எப்போ ஓயறது , எப்ப குளிக்கிறது என்ற மாதிரி தாண்டா. நானும் சொல்லிட்டேன் உன்கிட்ட, நீ போய் உனக்குன்னு ஒரு வாழ்க்கையை பார்த்துக்கோனு உனக்கும் 26 வயசு ஆச்சு.
மனோஜ்: இலை மா அது வந்து
நர்மதா: என்ன சொல்ல போறேன்னு தெரியாதா?, அதையே தான் சொல்லுவே,
மீண்டும் அழ ஆரம்பித்தாள் நர்மதா
நர்மதா: என் வாழ்க்கை நாசமா போனாலும், என் பிள்ளைகளாவது நல்லா இருப்பாங்கன்னு பார்த்தேன், ஆனா எதுவும் நடக்கல, இந்த உலகத்தில், நல்லதுக்கே காலமில்லை, கடவுள் என்றவன் இல்லவே இல்லை, ஒழுக்கத்துக்கும், நேர்மைக்கும், நல்ல விதமா வாழரத்துக்கும் இங்க எந்த மதிப்பும் இல்லை, என் கண்ணு முன்னாடி நீங்க ரெண்டு பெரும் படர வேதனையை நான் பார்க்கறதுல, என் நெஞ்சே வெடிச்சி போயிடற மாதிரி இருக்கு, கடவுள்னு ஒருத்தன் இருந்தானா , எங்களுக்கு நல்ல வாழ்க்கையை அவனால குடுக்க முடியலைன்னா, அவன் எனக்கு ஒரு நல்ல சாவையாவது சீக்கிரம் கொடுத்தானா, நான் உங்க கஷ்டத்தை எல்லாம் பார்க்காம பட்டுனு கண்ணை மூடிடுவேன்
மனோஜும், மாதவியும் உடைந்தார்கள்,
மாதவி: அம்மா, இப்படி எல்லாம் பேசாத மா, நாங்க என்ன மா கஷ்டப்படறோம், ரெண்டு பேரும் நல்லா தானே இருக்கோம், எங்களுக்கு என்ன குறை, ப்ளீஸ் நீ தேவையில்லாம, எதை எதையோ யோசிச்சி குழப்பிக்கிறே
நர்மதா: வெறுமையாக சிரித்தாள், “அடியேய், நான் உங்க ரெண்டு பேருக்கும் அம்மா, பெத்தவளுக்கு தன்னோட புள்ளைங்க சந்தோஷமா இருக்குதா, இல்லலையானு தெரியாதா?
எதுவும் சொல்ல முடியாமல் மவுனம் காத்தார்கள் இருவரும்.
நர்மதா: மாதவி, நீ போய் அங்க chargela இருக்கிற மனோஜோட போனை கொண்டு வா,
மனோஜ் கொஞ்சம் பதட்டத்துடன் முழிக்க, யோசனையோடு மாதவி எழுந்து உள்ளே சென்று போனை எடுத்து வந்து அம்மாவிடம் கொடுத்தாள்,
அவளுக்கு போனின் code தெரியும் என்பதால், போட்டு திறந்தாள், மனோஜ் கொஞ்சம் டென்ஷனோடு பார்த்தாள்
நர்மதா: மனோஜ், நீ வளந்தவன், சின்ன பையன் கிடையாது, உன் போன் நான் எப்பவும் உள்ள போய் பார்க்கிற பழக்கம் இல்லை எனக்கு, எதேர்ச்சியா, notification பார்த்ததால், படிச்சி பாத்தேன், ஆனா நான் படிச்சது ரொம்ப நல்லதா போச்சு,
போனை மாதவியிடம் கொடுத்து, “மாதவி, அவனோட கடைசி மெசேஜ், அவன் friend க்கு அனுப்பியிருக்கான் பாரு அதை படி”
மாதவி தயங்கி, “அம்மா வேணாம் மா, அவன் போன் அவன் பிரைவசி, அதையும் நான் படிக்கிறது தேவையில்லாத விஷயம், அவனுக்கு ஏம்மா அந்த சங்கடம் கொடுக்கணும் ப்ளீஸ், அது எதுவா இருந்தாலும் பரவாயில்லை, அது அவனோட விட்டுடலாம், அதுக்குள்ள, அவனோட பிரைவசிக்குள்ள நாம போக வேண்டாம் அம்மா”
மனோஜ்: அம்மா நீ என்ன படிச்சிருப்பேனு புரிஞ்சிக்க முடியுது, விட்டுடு மா, அக்கா சொல்ற மாதிரி, ப்ளீஸ்.
நர்மதா: மாதவி, அவனும் சின்ன பையன் கிடையாது, நீயும் சின்ன பொண்ணு கிடையாது, எல்லாருமே இங்க adult வயசுக்கு வந்தவங்க, அவன் பிரச்னை நாம உள்ள போக வேணாம் னு நினைக்கிறது ஒரு வித சுயநலம், இந்த குடும்பத்தில் அடுத்தவங்க பிரச்னை என்னனு நமக்கு தெரியணும், அதுவும் நம்ம குடும்பத்துக்காக உழைக்கிற அவனுக்கு பின்னாடி இருக்கிற வலி, வேதனை, கஷ்டம், நமக்கு தெரியணும், அதனால, நீ அதை சத்தம் போட்டு படி
மாதவி, தயங்கிய படி மனோஜை பார்த்துவிட்டு அந்த மெசஜை படிக்க ஆரம்பித்தாள்,
“மச்சான், என்னால அந்த …..” மாதவி தயங்கினாள் மேலும் படிக்க, நர்மதா மீண்டும் வற்புறுத்த தொடர்ந்து படித்தாள் “figure போட வர முடியாதுடா, என் பட்ஜெட் தாங்காது டா, 5000 ரொம்ப கஷ்டம் டா, தங்கச்சி ஹாஸ்டல் பீஸ்க்கு ஒரு 500 ஏற்கெனவே shortage ஆகுது……
நாளைக்கு ஒரு பர்த்டே போட்டோ ஷூட் இருக்கு, அது வந்தா தான் ஹாஸ்டல் பீஸ் ரெடி பண்ண முடியும், எனக்கெல்லாம் பொண்ணை தொடுறதுக்கு விதி இல்லை பா, என்னால முடிஞ்சுது ……………
மாதவி: அம்மா வேண்டாம் மா, ப்ளீஸ் இதுக்கு மேல படிச்சி அவனை சங்கட படுத்த வேண்டாம்
மனோஜ்: மா வேணாம் அம்மா, ரொம்ப கேவலமா இருக்கு மா, ப்ளீஸ்.
நர்மதா: மனோஜ் உன்னை அசிங்கப்படுத்த நான் படிக்க சொல்லல, உன் மேல எந்த தப்பும் இல்லை, மாதவி, மேல படி,
ரொம்ப சங்கடத்துடன் “கை ………………. அடிச்சிக்க வேண்டியது தான், வசதியில்லாதவனோட செக்ஸ் வடிகால் அவன் கை தான் மச்சான், என் கையே எனக்குதவி”
மாதவி படிச்சி முடிச்சிட்டு பாவத்துடன் மனோஜை பார்த்து “சாரி டா மனோஜ்”
மாதவி: அம்மா, நீ இப்படி படிக்கிறதால என்ன புரிய வைக்க நினைக்கிரே? அவனுக்கு இது ரொம்ப அசிங்கம் மா, நீ ரொம்ப அவனை காயப்படுத்தற, “ மனோஜ நான் படிச்சது தப்பா நினைக்காதே, நீ அனுப்பிய மெசேஜ் வச்சி உன்னை நான் தப்பா ஜட்ஜ் பண்ண மாட்டேன், நீ ரொம்ப லோ வா பீல் பண்ணாதே ”
நர்மதா: என்ன பண்ண சொல்றே? என்னை, அப்படியே ஒன்னும் நடக்காத மாதிரி அப்படியே அந்த மெசேஜை படிச்சிட்டு, ஒண்ணுமே தெரியாத மாதிரி அவன் கஷ்டத்தை கண்டுக்காம விட்டுட சொல்றியா. என் புருஷன் உயிரோட இருந்திருந்தா, அவர் கிட்ட இதை பத்தி பேசி, என்ன பண்ணலாம்னு பேசியிருப்பேன், இங்கே இருப்பது நாம மட்டும் தானே, இப்படியே, எனக்குள்ளேயே வச்சி புழுங்கி சாக சொல்றியா?
மாதவி: ஐய்யோ அப்படி இல்லை மா,
நர்மதா: (மனோஜை பார்த்து ) மனோஜ் நீ மாதவி ரூமுக்கு போய் அங்க அவளோட பெட்டுக்கு அடியில, சுவர் பக்கமா இருக்கிற bed க்கு அடியில இருந்து ஒரு பொருள் இருக்கு அதை எடுத்துட்டு வா டா.
மாதவி அதிர்ந்தாள், கத்தினாள் “அம்மா, நீ எல்லை மீறி போயிட்டு இருக்கிறே, நீ ஏன் அங்க எல்லாம் எதுக்கு தேடுறே? “மனோஜ், வேணாம் ப்ளீஸ், போய் எதுவும் எடுத்துட்டு வராதே”
நர்மதா: டேய் உன் அம்மா சொல்றேன், போய் மரியாதையா எடுத்திட்டு வா, அவ உன் லெட்டரை படிச்சா இல்லை, அது மாதிரி இது ஒன்னும் தப்பில்லை, அவளோட கஷ்டத்தை நாம தெரிஞ்சிக்க வேண்டியது நம்மோட கடமை, போய் எடுத்துட்டு வா. நம்ம வீட்டுக்குள்ளேயே ஆளுக்கொரு தீவாய், ஏதேதோ நடக்க என்னால ஒன்னும் தெரியாத மாதிரி இருக்க முடியாது, எல்லாத்தையும் உடைச்சி பேசணும்.
மாதவி பதட்டத்தில் நகத்தை கடிக்க, மனோஜ் உள்ளே சென்று முகம் முழுக்க அதிரிச்சியுடன் அதை கொண்டு வந்தான்.
மாதவி தலையில் கையை வைத்து தலை குனிந்து, அம்மாவின் கையை பிடித்து, மெல்லிய குரலில் அழாத குறையில் கெஞ்சினாள், மா ப்ளீஸ் விட்டுடு மா, இதை பெரிசாக்கி பேசி என்னை கூனி குறுக வைக்காத மா, அதுவும் அவன் முன்னாடி, எப்படி மா அவன் முகத்தில் முழிக்க முடியும், ப்ளீஸ். தாழ்ந்த குரலில் கெஞ்சினாள், ஏதா இருந்தாலும் நம்ம ரெண்டு பெரும் தனியா கூட பேசிக்கலாம் அம்மா ப்ளீஸ்
கண்ணில் நீர் கோர்க்க கெஞ்சினாள் .
மனோஜ் மாதவி அறையில் இருந்து கொண்டு வந்தது, ஒரு ஆணுறுப்பு போன்ற ஒரு vibrator. மனோஜின் முகத்தில் அதிர்ச்சி தாண்டவம், அவன் மாதவியின் முகத்தை பார்க்க, அவள் இவன் முகத்தை பார்த்து, அவமானத்தில், கண்ணுக்குள் கண் வைத்து பார்க்க முடியாமல், அவன் பார்வையை தவிர்த்து அம்மாவிடம் கெஞ்சினாள்.
நர்மதா: அதை கொடு டா
நர்மதா கையில் அதை கொண்டுதான், அவள் வாங்கி பார்த்தாள்
மாதவி: ப்ளீஸ் மா, விட்டுடு மா
நர்மதா: அடியே, நீ என் மக டீ, உன்னை கேவலப்படுத்தவோ, உன்னை அவமானப்படுத்தவோ, எனக்கு எந்த எண்ணமும் இல்லை, இப்படி உங்களோட தனிப்பட்ட அந்தரங்கத்தை இப்படி பொதுவில் போட்டு உடைக்கிறது , உங்கள கேவலப்படுத்த கிடையாது, அதே மாதிரி நீங்க ரெண்டு பேரும் தனி தனியா, நீங்க பண்ற விஷயத்தை நான் தப்பாவும் நினைக்கல, நம்ம விதி இப்படி பட்ட சூழ்நிலையில் உங்கள வச்சிருக்கு, மாதவியோட புருஷன் சாகாம இருந்திருந்தா, அவள் ஏன் இதை தேட போறாள் , அதே மாதிரி மனோஜ்க்கு கல்யாணம் ஆகி இருந்தா, அவன் ஏன், வெளியே ஒருத்திய தேடி போகப்போறான்.
உடம்பு சுகம் என்றது, எல்லாருக்கும் தேவைப்படற ஒன்னு, நீங்க தனி தனியா, உங்களுக்கு அந்த தாகத்தை எப்படி அடக்கணும்னு நினைக்கறீங்களோ அப்படி அடக்கிக்கிறீங்க, ரெண்டு பேரும் கிட்ட தட்ட ஒரே வழி முறையை தான் இதுக்கு தேர்ந்தெடுத்துருக்கீங்க.
மாதவி: ப்ளீஸ் மா, அவன் முன்னாடி இப்படி பண்ணிட்டியே மா, அவன் என்னை என்ன நினைப்பான், நான் எப்படி மா அவன் முகத்தில் முழிப்பேன், சீ போமா உனக்கு கொஞ்சம் கூட விவஸ்தை இல்லாம இப்படி பண்ணிட்டியே மா.
நர்மதா: ஏன் மனோஜ், உங்கக்கா பண்ணதை பார்த்து அவளை கேவலமா நினைக்கறியா?
மனோஜ்: இல்லை மா, அக்கா, ப்ளீஸ் என்னால உன் சூழ்நிலையை புரிஞ்சிக்க முடியுது, ப்ளீஸ் நீ எனக்கு சொன்னதே தான் நான் உனக்கு சொல்றேன், ப்ளீஸ் நீ உன்னையே நீ கேவலமா நினைக்காதே, ப்ளீஸ்,
நர்மதா: என்ன மாதவி இப்ப என்ன clear ஆச்சா?, இந்த அம்மா சொல்றத இப்போ நீங்க ரெண்டு பெரும் ஒழுங்கா கேளுங்க, எனக்கு ரொம்ப குழப்பம் இருந்து ஒரு தெளிவுக்கு வந்திருக்கேன்.
மனோஜும், மாதவியும் புதிரோடு என்ன நர்மதா சொல்ல போகிறாள் என்று குழப்பத்துடன் பார்த்தார்கள்
நர்மதா, தீர்க்கமாக பேச ஆரம்பித்தாள்.
மாதவி, மனோஜ் நல்லா கேட்டுக்குங்க, ஏன்னா இத்தனை நாள் நான் உங்கள தப்பா வளத்திருக்கேன் , அதாவது எனக்கே தெரியாம, எதெல்லாம் நல்லதில்லையோ அதெல்லாம் நல்லதுன்னு சொல்லி, இதெல்லாம் நல்லதோ அதெல்லாம் கெட்டதுனு சொல்லி ரொம்ப ரொம்ப உங்கள தப்பா வழி நடத்தியிருக்கேன், அதனால , இப்போ எல்லாத்தையும் மாத்தி சொல்ல வேண்டியிருக்கு, என்ன பண்றது, பாதி ஆயுசு போனபிறகு தானே, இந்த மர மண்டைக்கு எல்லாம் புரியுது.
மாதவி: அம்மா, ப்ளீஸ், நீ ரொம்ப குழப்பத்தில் இருக்கிறேன்னு தெரியுது, ப்ளீஸ் ரெஸ்ட் எடுத்துக்கோ மா, ரொம்ப பேசாதே, ப்ளீஸ்.
நர்மதா: கோபத்தோடு, என்ன என்னை பார்த்தா பைத்தியக்காரி பேசற மாதிரி இருக்கா? என்ன பேச வேணாம்னு சொல்றே?
மாதவி: ஐயோ அப்படி இல்லைம்மா ……...
மாதவி: அம்மா சொல்றத கேட்டுக்குங்க நீங்க ரெண்டு பேரும், முதல் விஷயம், இந்த உலகத்தில கடவுள்னு ஒருத்தன் இல்லவே இல்லை, நம்மை மேல இருந்து பார்த்துகிட்டே இருக்கான், நாம நல்லது பண்ணா நல்லது பண்ணுவான், தப்பு பண்ணா தண்டிப்பான், இது எல்லாம் அட்ட பொய், சத்தியமா உண்மை கிடையாது, என் கன்னறிய என் வாழ்க்கையும், இழந்து என் பொண்ணு வாழ்க்கையும் இழந்து நான் கத்துகிட்ட பாடம்.
மனோஜும், மாதவியும் கவலையோடு ஒருவரை ஒருவர் பார்த்துக்கொண்டார்கள், ஏன் என்றாள் , எந்த கொள்கைகளில், இத்தனை ஆண்டுகள் தன அம்மா பிடிப்பாக இருந்தாலோ, அதை உடைத்து பேசி கொண்டிரூர்கிறாள் நர்மதா.
கேட்டுக்கோங்க ரெண்டாவது விஷயம், அதாவது நாம ஒழுக்கத்தோடு வாழனும், ஒழுக்கம் கெட்டு வாழ்ந்தா, நாம வாழ்க்கை சின்னா பின்னாமாயிடும்னு சொல்றது, ரெண்டாவது கடைஞ்செடுத்த பொய், இதையும் அனுபவ பூர்வமா நான் தெரிஞ்சிகிட்ட உண்மை, நான் ஒழுக்கமா இருந்தேன், உன்னையும் ஒழுக்கமா தான் வளத்தேன், ஆனா உன்னை விட ஒழுக்கம் கெட்டவ நல்ல ராஜயோகமா வாழறா, நீ வாழ்க்கையை தொலைச்சிட்டு நிக்கிற. இதிலிருந்து தெரிஞ்சிக்கிட்டது என்னனா …….
- Next page: Update 02
