Update 05
ஆர்த்தி குளியலறையிலிருந்து சுடிதார் அணிந்து வெளியே வருகிறா. மீண்டும் அவள் கண்ணாடியின் முன் நின்றுப் பார்த்தாள். அவளது பெரிய மொலைகளை பார்த்து, அவள் புன்னகைத்து ஒரு துப்பட்டா எடுத்து தோளில் போட்டு வேகமா நடந்து, ஹாலுக்கு அருகில் வருகிறாள். முன்னால் உள்ள சோபாவில், உமா , சோமு மற்றும் ஊர்மிளா ஆகியோர் அந்தந்த இடங்களில் அமர்ந்து டீ அருந்தினர். அங்கு அப்பா இல்லாததால் ஆர்த்தியின் கண்கள் அவரைத் தேடத் ஆரம்பிக்கின்றன. கண்களைத் திருப்பி, ஆர்த்தி சோபாவுக்குச் சென்று மெதுவாக அமர்ந்தாள்.
ஊர்மிளா: ஆர்த்தி எங்கே பார்க்கிற யாரை தேடுற?
ஆர்த்தி: ஒன்றுமில்லை, அண்ணி. அப்பாவை எங்குமே பார்க்க முடியவில்லையே?
உமா: அதுவா உன் அப்பா ..... பாத்ரூமுக்கு போயிருக்கார். இப்போ வருவார்.
ஆர்த்தி தன் முகத்தை அம்மாவின் பக்கம் பார்க்கிறா. ஊர்மிளா எப்படியோ தனக்கு வந்த சிரிப்பை நிறுத்தினாள். அப்போதுதான் அவள் கண் சோமுவிடம் சென்றது. சோமு துப்பட்டாவின் அடியில் இருந்து ஆர்த்தியின் புடைப்பான மார்பைப் பார்க்க முயன்றான். .
ஆர்த்தி: நீங்கள் எல்லோரும் டீ குடிங்க. நான் போய் அப்பாவுக்கு டீ கொண்டு வருகிறேன். (ஆர்த்தி சமையலறைக்குள் நடந்தாள்).
மாமனார் சோபாவில் தனது இடத்தில் வந்து அமர்ந்தார். அவர்களைப் பார்த்து உமா .
உமா: என்னங்க ... !! நீங்கள் ஏன் இங்கே அமர்ந்திருக்கிறீர்கள்? போங்க ... போயி எக்ஸஸைஸ் செய்யுங்க ..
ரமேஷ்: இங்கே பார் உமா .. !! நீ ஏன் என்னை உடற்பயிற்சியை செய்ய வேண்டாம்னு சொல்ற ...
உமா: நான் ஏன் செய்ய வேண்டாம்னு சொல்றேன் னா? போய் கண்ணாடியை பாருங்க தலையில் முடிகள் அனைத்தும் வெள்ளையாக வந்து வயசு ஆகிடுச்சு வேற எதுக்கு சொல்வேன், (சோமுவின் தலையில் கை காட்டி) ஒரு எருமைக்கும் (சமையலறையை நோக்கி ) ஒரு கழுதைக்கும் தந்தை ஆகீடீங்க ஆனாலும் உங்களுக்கு இன்னும் இளமை திரும்புது .
ரமேஷ்: (சற்று சத்தமாக) என் மகளை பற்றி தப்பா எதுவும் என்னிடம் சொல்லாதே ....
ஊர்மிளா: (சிரிக்கிறா) என்ன அப்பா, என்ன மம்மி . ஆர்த்தி ரொம்ப புத்திசாலி மற்றும் அறிவாளியான பெண்.
உமா: (சிரிக்கிறா) சரி, கழுதை இல்லையென்றால் என்ன அதுவும் ஒரு மாடு, இப்ப சரியா ...
என்று சொல்லி உமா சிரிக்கிறா. ஊர்மிளா சமையலறையில் பார்த்தாள், அங்கே ஆர்த்தி அமைதியாக ஒரு மூலையில் நிற்கிறா.
ஊர்மிளா: மம்மி...ஒரு 2 நிமிடங்களில் வரேன் ...
ஊர்மிளா சமையலறையில் இருக்கும் ஆர்த்திக்கு முன் வருகிறா. அவள் தோளில் ஒரு கையை வைக்கும் போது அவள்.
ஊர்மிளா: ஆர்த்தி ... !! என்ன நடக்குது? மாமாவுக்கு டீ எடுக்க வந்தீயா? ஏன் இப்படி தலை குனிந்து இங்கேயே நிற்கிற?
ஆர்த்தி தலை குனிந்து, டீயின் கோப்பைக்கு கீழே கண்களை வைத்து. கோப்பையை சில கணங்கள் பார்த்து சொல்றா...
ஆர்த்தி: கதைக்கும் நிஜ வாழ்க்கைக்கும் நிறைய வித்தியாசம் இருக்கிறது அண்ணி….
இதைச் சொன்னவுடன் ஆர்த்தியின் கண்கள் பெரிதாகின்றன. அந்த பெரிய கண்களால் ஊர்மிளாவைப் பார்க்கிறாள். ஆர்த்தியை பார்த்து ஊர்மிளா புன்னகைத்து. ஆர்த்தியின் தவறை உணர்த்தினா. ஒருவேளை நீ தெரியாமல், உன் தந்தையிடம் உன்னோட உணர்ச்சியை எனக்கு முன்னால் வெளிப்படுத்தியிருக்கலாம். புத்தகத்தை வாசித்தபின் ஏற்பட்ட உணர்ச்சிகளை ஊர்மிளா அறிந்திருந்தாள். இன்னமும் ஆர்த்தி பெரிய கண்களால் ஊர்மிளாவை தான் பார்த்துக் கொண்டிருந்தா. அவளது நிலையைப் புரிந்துகொண்ட ஊர்மிளா அவளை மார்போடு அணைத்துக் கொண்டாள். ஆர்த்தி தன் முகத்தை அண்ணியின் மார்பில் புதைத்தாள். இந்த நேரத்தில் மனதில் நடக்கும் கொந்தளிப்பை ஊர்மிளா மட்டுமே புரிந்து கொள்ள முடியும் என்பது அவளுக்கும் தெரியும்.
ஊர்மிளா: (ஆர்த்தி மார்பில் இருக்கும் போது) பரவாயில்லை ஆர்த்தி. இப்படியெல்லாம் நடக்க தான் செய்யும். ஆனால் எல்லாவற்றிற்கும் ஒரு நேரம் காலம் இருக்கு ஆர்த்தி ஒருவேளை இப்போது , அதற்கான நேரமோ இடமோ இல்லை. புரியுதா?
ஆர்த்தி: (ஊர்மிளா சொன்னதை கேட்ட பிறகு அண்ணியை பார்த்தால்) எனக்கு எதுவுமே புரியல, அண்ணி ...
ஆர்த்தியை பார்த்து ஊர்மிளா புன்னகைக்கிறாள். பின்னர் ரமேஷ், உமா மற்றும் சோமு ஆகியோர் அமர்ந்திருக்கும் திசையில் ஊர்மிளா ஆர்த்தியை திருப்புறா ஆர்த்தியும் அவர்களைப் பார்க்கத் தொடங்குறா. ஊர்மிளா தன் முகத்தை ஆர்த்தியின் தோளுக்கிட்ட கொண்டு வந்து மெதுவாக அவள் காதில்...
ஊர்மிளா: ஆர்த்தி நல்லா கேளு , உன் உணர்ச்சியை வெளியே காண்பிப்பது நல்ல விஷயம், ஆனால் அனைவருக்கும் முன்னால் உன் உணர்ச்சியை வெளிப்படையாக காட்ட வேண்டிய அவசியமில்லை ... உன் இலக்கு எதுவோ அதை நீ அடைய விரும்பினால், நீ தனியாக, அதுவும் புத்திசாலித்தனத்தோடு உன் உணர்ச்சியை காட்ட வேண்டும்.
ஆர்த்தியைப் பொறுத்தவரை, ஊர்மிளாவின் அறிவுறுத்தல் அந்த டாக்டர் அறிவுறுத்தலுக்கு எந்த விதத்திலும் குறையா இல்லை. ஆர்த்தியின் சோகமான முகத்தில் இப்ப ஒரு புன்னகை பூக்கிறது. அவள் மீண்டும் முகத்தை ஊர்மிளாவின் மார்பில் வைக்கிறாள்.
ஆர்த்தி: அண்ணி ..... !!!
ஊர்மிளா: (ஊர்மிளா ஆர்த்தியின் முகத்தை தன் கைகளால் உயர்த்தி ) உனக்கு இப்ப புரியுதா, ஆர்த்தி?
ஆர்த்தி கண்களை மூடிக்கொண்டு தலையை மட்டும் ஆட்டுகிறா. ஆர்த்தி தனது துப்பட்டாவை சரிசெய்யும்போது ஊர்மிளா .
ஊர்மிளா: இப்ப இப்படியே போய் மாமாவுக்கு டீ கொடு.
ஆர்த்தி தன் அண்ணியக பார்த்து சிரித்துக் கொண்டே ஒரு கோப்பை டீயை எடுத்துக்கொண்டு அப்பாவிடம் செல்கிறாள்.
ஆர்த்தி: இந்தாங்க அப்பா… உங்களுக்கான டீ…
ரமேஷ்: நன்றிமா.... ஏன் இவ்வளவு நேரம்? டீ எடுத்துட்டு வர இவ்வளவு நேரம் ஆகுதா?
ஆர்த்தி: அப்பா… அது… அது… அது வந்து....
ஆர்த்தியால் என்ன பதில் சொல்லனு தெரியல . உடனே ஊர்மிளா ஆர்த்தியின் கையைப் பிடித்து இவளது மடியில் உட்கார வைத்து.
ஊர்மிளா: அவள் ஏன் இவ்வளவு லேட்? னு சொல்லுங்க பார்ப்போம்? தெரியலையா மாமா ... ஆர்த்தி உங்களுக்குனே டீயில் எக்ஸ்ட்ரா அவள் பால் விட்ருக்கா அதான் (ஊர்மிளா ஆர்த்தியின் மொலையை துப்பட்டாவின் அடியில் இருந்து டீ கப்பால் அழுத்தினா), எனவே டீயை சூடு பண்ண லேட் ஆச்சு...
ஊர்மிளாவின் இந்தச் செயலால், ஆர்த்தியின் முகத்தில் பாவனை மாறியது. ஆனால் எல்லோருக்கும் முன்னால் அவள் என்ன செய்வாள்? பாவம்?
ரமேஷ்: (சிரிக்கிறார்) ஓ ...
ஊர்மிளா: டீயை குடித்து பார்த்து சொல்லுங்க, மாமா, அவள் பால் சரியான அளவில் இருக்கா? இல்லையானு, ?
ரமேஷ்: (தேநீர் அருந்தி விட்டு) ஆஹா ... !! சூப்பரா இருக்கு. பால் சரியா இருக்கு; சுவை ரொம்ப பிரமாதமா இருக்கு.
ஊர்மிளா: ஆர்த்தியை பார்த்து ..! ஓ பால் சரியாவும் சுவையாவும் இருக்கா பின்ன என்ன ஆர்த்தி அவரே சொல்லிட்டார். இப்படி சொல்லிக் கிட்டே(ஊர்மிளா மீண்டும் ஆர்த்தியின் முலையை துப்பட்டாவின் கீழ் அழுத்தினா. பாவம் ஆர்த்தி அப்பாவியா அமைதியாக இருந்தா) மாமா, ஆர்த்தி இப்போ எல்லாம் நாளுக்கு நாள் வளர்ந்து கிட்டே வருகிறா. நேற்று கூட அவள் என்னிடம் ஒன்னு சொன்னா, இப்போ என் தந்தையின் சுமையையும் என்னால் தாங்க முடியும் னா…
இதைக் கேட்ட ஆர்த்தி திகைத்துப் போகிறா. அவளுக்கு என்ன சொல்வது, என்ன செய்வது என்று ஒன்னும் புரியவில்லை. அப்போதுதான் அவளின் அம்மா உமா...
உமா: ரொம்ப பெரிய மற்றும் புத்திசாலியெல்லாம் இல்லை ஊர்மிளா இவ . இது ஒரு எருமை…
ஊர்மிளா: சாரி, மம்மி ... வேணும் னா அப்பாவ ஆர்த்தி மேல் ஏற சொல்லுங்க அப்போ தெரியும் அவ தாங்குறாளா இல்லையானு (ஊர்மிளா மெதுவாக ஆர்த்தியின் மொலையை கிள்ளினா)
இவள் சொன்னதை கேட்டு எல்லோரும் சிரிக்க ஆரம்பிக்கிறார்கள், ஆனால் ஆர்த்தி மட்டும் மோசமான நிலையில் இருந்தா. ஊர்மிளா பேச்சின் ஆழமும் உண்மையான அர்த்தமும் நன்கு அவளுக்கு மட்டுமே புரிந்தது. அவள் முகத்தில் போலியான சிரிப்பால் சிரித்து மலுப்பினா.
ரமேஷ்: இங்கே பார் .. !! என் பொண்ணு என் சுமையை சுமக்க ரெடியாடிச்சுனு எனக்கேத் தெரியுமே...
ஊர்மிளா: (ஆர்த்தி தலையில் கையை வைத்து) ஏ ஆர்த்தி? உங்க அப்பா சுமையை நீ தாங்குவே ள?
ஆர்த்தி: ம்..ம் அண்ணி ... !! அதெல்லாம் தாங்குவேன் என்று (ஆர்த்தி வேகமா எழுந்திட்டா). சேரி, எனக்கு காலேஜ் சம்பந்தமா சில வேலையிருக்கு. இப்போ நான் போறேன்… (என்று அவள் அறையை நோக்கி நடக்கிறா )
ஆர்த்தி வெளியேறிய பிறகு, அனைவரும் டீ குடித்து கொண்டே கிண்டல் செய்கிறார்கள். அங்கே ஆர்த்தி தனது அறைக்கு வருகிறா. அவள் கதவை மூடி படுக்கைக்கு வருகிறா. ரொம்ப வேகமா சுவாசிக்கிறா, சின்ன வெட்கம் மற்றும் முகத்தில் சிறிய புன்னகை இருந்தது. தன் அண்ணியின் பேச்சை நினைவில் வைத்துக் கொண்டு, ஒரு கையால் தன் மொலையை அழுத்தி சிரிக்கிறா. படுக்கையில் உட்கார்ந்திருக்கும்போது, கூட அண்ணியின் டபுள் மீனிங் பேச்சு அவளுக்கு நினைவா வருது. அவள் மெதுவாக படுக்கையில் ஏறி ஒரு மாட்டை போல குணிந்தாள் . மேலும் அவள் அந்த பெரிய கண்ணாடியில் தன்னைப் பார்க்கிறாள். கண்ணாடியில் பார்த்து, அவள் மெதுவாக தன் பெடக்ஸை கொஞ்சம் உயர்த்தினா. "இங்கே பாருங்க அப்பா ... உங்கள் சுமையை என்னால் தாங்க முடியும்", என்று கூறி படுக்கையில் விழுந்து தலையணையில் முகத்தை மறைக்கிறாள். மேலும் அவள் சிறிது நேரம் படுக்கையில் படுத்து விட்டு, அந்த தலையணையின் அடியில் இருந்து புத்தகத்தை எடுத்து பக்கங்களைத் திருப்பத் தொடங்குகிறாள். "அப்பாவின் குதிரையில் சவாரி" - அதைப் பார்த்தும் அவள் முகத்தில் அப்படி ஒரு புன்னகை. மெதுவாக ஆர்த்தி முலைகளின் மேல் கைகளை வைத்து தேய்க்கத் தொடங்குகிறா, மேலும் அந்தக் கதையின் உலகில் நம்ம ஆர்த்தி தொலைந்தும் போகிறா.
இரவு 10:30 மணி. சோமு, ரமேஷ் மற்றும் உமா அவுங்க அவுங்க அறைக்கு தூங்கச் சென்றனர். ஊர்மிளா சமையலறையில் உள்ள வேலையை முடித்ததும் ஆர்த்தியின் அறைக்கு வருகிறா. கதவு கொஞ்சம் திறந்திருப்பதைக் பார்த்து டேரக்டா உள்ளே போறா,. அவள் முன்னால், ஆர்த்தி பொருளாதார புத்தகத்தைப் படித்து கொண்டிருந்தா. ஊர்மிளா வருவதை பார்த்ததும், அவள் வேகமாக புத்தகத்தை மூடி.
ஆர்த்தி: சமையலறையில் வேலையெல்லாம் முடிஞ்சிறிச்சா அண்ணி?
ஊர்மிளா: ஆ அதெல்லாம் முடிஞ்சது. அதான் தூங்குவதற்கு முன், உன் நிலைமையை பார்த்திட்டு போலாம்னு நினைத்தேன். (ஊர்மிளா ஆர்த்தியின் கையில் உள்ள புத்தகத்தைப் பார்த்து) ஓ பொருளாதாரத்தை ஆய்வு செய்றியா.
ஆர்த்தி: ஆம் அண்ணி ...
ஊர்மிளா: அது சரி? காமசாஸ்திர பொருளாதாரத்தில் எந்த பொருளாதாரசாஸ்திரம் வரை படிச்ச?
ஆர்த்தி: (சிரித்துக்கொண்டே) "அப்பாவின் குதிரை மேல் சவாரி"
ஊர்மிளா: (சிரித்தபடி ஆர்த்தியின் கன்னத்தை இழுத்து) ஓ ஹோ .. !! ஆர்த்தி ... உன் முகத்தை தான் கொஞ்சம் காட்டேன் ...
ஊர்மிளா தனது கையால் ஆர்த்தியின் கன்னத்தை பிடித்து தூக்கி முகத்தை உயர்த்தினாள். ஆர்த்தி முதலில் குனிந்து வெட்கப்பட்டுகிட்டே .
ஆர்த்தி: (பெண்களுக்கான அழகிய வெட்கத்தை ஆர்த்தி வெளிகாட்டி ) அய்யோ.. போங்க அண்ணி… !! நீங்கள் எப்போதும் என்னை கிண்டல் செஞ்சுகிட்டே இருக்கீங்க ...
ஊர்மிளா: (சிரிக்கிறா) சரி பாப்பா நான் கிண்டல் செய்யல. நீ அந்த கதையைப் படி.
ஆர்த்தி கதையைப் படிக்கத் தொடங்குறா. படிக்க தொடங்கிய சிறிது நேரத்திலே ஊர்மிளா.
ஊர்மிளா: அது சரி, ஆர்த்தி. உன் கிட்ட ஒரு பிங்க் டாப் இருந்ததுல? அது உனக்கு ரொம்ப டைட்டா இறுக்கமாக இருக்கும்ல ...
ஆர்த்தி: ஆமா அண்ணி..இருக்கு தான். ஆனால் அதை நான் அணிந்து ரொம்ப நாளாச்சு அது பத்துமானு கூட எனக்கு தெரியல. ஆமா இப்போது அதை நீங்கள் ஏன் கேட்கிறீங்க?
ஊர்மிளா: நீ கல்லூரிக்கு இரண்டாம் ஆண்டு செல்லத் தொடங்கியதிலிருந்தே, நீ சின்ன கழுத்து உள்ள டாப்ஸ் மட்டுமே அணியிற. இப்போ நீ பெரிய கழுத்து உள்ள டாப்ஸ் அணிந்து வீட்டில் சுற்ற வேண்டிய நேரம் வந்துவிட்டது. நீயும் இப்ப அதிகாலையிலே எழுந்திருக்க ஆரம்பித்திட்ட, மேலும் வீட்டு வேலைகளையும் செய்ய ஆரம்பித்திட்ட. தினமும் ஆடைகளை துவைத்து மாடியில் காயப்போடுற. ( ஆர்த்தியை பார்த்து புன்னகைத்து) மேலும் மாமாவும் காலையிலே மொட்டை மாடியில் ஒர்க்அவுட் செய்ய வருகிறார்….
ஊர்மிளாவின் கண்ணோட்டத்தை புரிந்து கொள்ள ஆர்த்திக்கு சில தருணங்கள் தேவைப்பட்டது. விஷயம் புரிந்தவுடன், ஆர்த்தியின் முகம் சிவந்து, உதடுகள் அவளது பற்களின் கீழ் புதைக்கப்பட்டன.
ஊர்மிளா: இப்போ அந்த டாப் எங்கே?
ஆர்த்தி அவசரமாக படுக்கையில் இருந்து குதித்து ஓடி துணிவைக்கும் அலமாரியின் அருகே சென்று. ஸெல்பை திறந்து, துணிகளுக்கு உள்ளே தேட ஆரம்பிக்கிறா. சிறிது நேரம் தேடி, கீழே உள்ள டிராயரைத் திறந்து பார்க்க ஆரம்பிக்கிறா. அந்த பிங்க் டாப்பைப் பார்த்தவுடனேயே அதை வேகமாக எடுத்து ஊர்மிளா கிட்ட காட்டி.
ஆர்த்தி: (மகிழ்ச்சியுடன்) கிடைச்சிருச்சு அண்ணி ....
ஊர்மிளா: ஓ வாவ் .. !! அதுவா இது சரி இப்ப எப்படி எடுத்தையோ அதை மாதிரி வேகமா போட்டு காட்டு.
ஆர்த்தி: (முகத்தில் வெட்கம் வருகிறது) அண்ணி… உங்களுக்கு முன்னால் ……
ஊர்மிளா: ஓ..அப்படியா ... அப்ப போய் உன் அப்பாவின் முன் மாத்திறியா. அப்படி போய் மாத்தின அவர் உன் பெரிய காம்பினை பிடித்து பால் குடிக்க ஆரம்பித்துவிடுவார்.
ஆர்த்தி: (வெட்கப்பட்டு) போங்க அண்ணி… நீங்க… வெயிட் பண்ணுங்க… நான் இப்பவே மாத்திட்டு உங்களுக்கு காண்பிக்கிறேன்.
மார்பகத்தின் மேற்புறத்தின் கீழ் பகுதி மெதுவாகப் பிடிக்கத் தொடங்குகின்றன. மேலே சிக்கிக்கொண்டிருக்கும் பெரிய மொலைகளுக்கு மேலே துணி உயர்ந்து, அதன் பிடியிலிருந்து முயல்கள் இரண்டும் வெளியேறி, விடுபட்டன. ஆர்த்தியின் பெரிய இறுக்கமான வெள்ளையான முலைகள் ஊர்மிளாவின் கண்களைக் கிழிக்கத் தொடங்குகின்றன.
ஊர்மிளா: ஆர்த்தி, உன் முலைக்காம்புகள் உண்மையில் பெரியதாகவும் இறுக்கமாகவும் உள்ளன. யோசித்துப் பார்… இந்த நிலையில் உன் தந்தை வந்து உன்னை இப்படிப் பார்த்தால்?
ஆர்த்தி: ( மொலையை ஊர்மிளாவுக்கு காட்டி) அய்யோ அண்ணி...இங்கே பாருங்க.... என்னிதை பார்த்து சொல்லுங்க அவர் என்ன செய்வார்?
ஊர்மிளா: அவர் உன் மொலையை நசுக்கு நசுக்குனு நசுக்கி எடுத்திடுவார்.
ஆர்த்தி: (வாயை மெல்ல திறந்து வேகமா) என் மொலையை நசுக்குனாலும் சரி இல்லை பிச்சு எடுத்தாலும் சரி இல்லை வாயில் வைத்து சக்… எனக்கு கவலையில்லை…
ஆர்த்தியின் வெட்கமற்ற தன்மையைப் பார்த்து ஊர்மிளா புன்னகைத்தாள். ஆர்த்தி தனது கைகளை அந்த பிங்க் நிற டாப்பில் வைக்கிறா, பின்னர் .அவள் மேலே கீழே பிடித்து மாட்ட ஆரம்பிக்கும் போது, அவள் பெரிய முலைகளில் அது சிக்கிக் கொள்கின்றன. சில முயற்சிகளுக்குப் பிறகு, ஆர்த்தி அதை அணிந்து.
ஆர்த்தி: இப்ப நீங்க சொல்லுங்க அண்ணி. இது எனக்கு எப்படி இருக்குனு ....
ஊர்மிளா மேலிருந்து கீழே பின் கீழிருந்து மேலே பார்க்கிறாள். பெரிய முலைக்காம்புகள் அது மேலே ஒட்டி அப்பட்டமாக தெரிவது ஆச்சரியமாக இருக்கு. பெரிய கழுத்துள்ள டாப்பா இருப்பதால், மொலைகளுக்கு இடையில் உள்ள ஆழம் சுருங்காமல் தெளிவாகத் வெளியே தெரியும்.
ஊர்மிளா: ஆர்த்தி, நீ என் முன்னால் குனிந்து வணங்கு ...
ஆர்த்தி: (முன்னோக்கி சாய்ந்து) இந்த மாதிரியா அண்ணி ?
ஊர்மிளா: ஹ்ம் ... !! நீ ஒரு வேலையை செய் ... உன் முலைகளை இருபுறமும் ஒரு முறை கடுமையாக அழுத்து.
ஆர்த்தி: (அண்ணியின் அறிவுறுத்தலின் படி, அவள் இரு கைகளை வைத்து தன் முலைகளை கடுமையா அழுத்துகிறாள். அழுத்தம் காரணமாக, இரண்டும் ஒன்றோடு ஒன்று ஒட்டிக்கொண்டு, அதன் நடுவில் ஆழம் நீளமாகிறது) இப்போது சரியா இருக்கா உங்க நாத்தனாரின் மொலை?
ஊர்மிளா: ஆம் ... !! இப்ப எல்லாம் சரி தான் ... சரியா இருக்கு... !! சரி இப்போது மணியை பாரு ... இப்பவே 11 மணி ஆயிடுச்சு. நீ அதிகாலையில் வேகமா எழுந்திருக்கனும். இரவு முழுவதும் கதைகளைப் படித்து உன் தந்தையை நினைவில் வைத்து காலையில் தூங்கிடாதே. இப்பவே லேட் போய் தூங்கு...
ஆர்த்தி: (சிரித்துக்கொண்டே)அப்படியெல்லாம் இல்லை அண்ணி இல்லை… நான் விரைவில் தூங்கப் போகிறேன்…
ஊர்மிளா: சரி இப்போது நான் என் ரூமுக்கு போறேன் .... குட் நைட் ...
ஆர்த்தி: குட் நைட் அண்ணி ...
ஊர்மிளா அவள் அறையை விட்டு வெளியேறத் தொடங்குகிறாள், அப்போதுதான் அவளுக்கு ஒரு விஷயம் நினைவுக்கு வருகிறது. அவள் திரும்பி ஆர்த்தியின் அறைக்குச் சென்று, கதவை கொஞ்சம் திறந்தவுடன் அவள் கைகள் நின்றன. அவளது கண் ஆர்த்தி மீது இருந்தது. உள்ளே, ஆர்த்தி தன் இரு கைகளையும் உயர்த்தி கண்ணாடியின் முன் நிற்கிறாள். ஆர்த்தி என்ன செய்கிறா என்பது ஊர்மிளாவுக்கு புரியவில்லை. அவள் ஆர்த்தியை மிகவும் கவனமாகப் பார்க்க ஆரம்பிக்கிறா. ஆர்த்தி கைகளை உயர்த்தி நிற்கிறாள். பின்னர், கண்ணாடியில் தன்னைப் பார்த்து, அவள் ஒரு கையால் இடுப்பின் பக்கத்திலிருந்து மேலே வளைக்கிறா. பின்னர் அவள் மீண்டும் கைகளை உயர்த்தி கண்ணாடியில் பார்க்கிறாள். எதையோ பார்த்தால்,போல அவள் முகத்தில் அப்படியொரு மகிழ்ச்சியான தோற்றம் வந்தது . அது என்னவாயிருக்கும் ஊர்மிளா புரிந்து கொள்ள முயற்சிக்கிறா. பின்னர் அவளது கவனம் கண்ணாடியின் முன் செல்கிறது, மேலும் அவள் முகத்தில் ஒரு புன்னகையைப் பார்க்கிறா. "சரி ஆர்த்தி ராணி ... இப்போது நீ இப்படி ஏதாவது செய்து உன்னிதை கவனித்துக் கொள் ... மாமனாரே உங்கள் சுன்னி நாளைக்கு துடி துடித்து கண்ணீர் வடிக்க போகிறது", நீங்க என்ன செய்ய போறீங்களோ என்று ஊர்மிளா மனதில் நினைத்து மெதுவாக கதவை மூடி புன்னகையோடு அவள் அறையை நோக்கி நடக்கிறாள்.
காலை 6:35 மணி. ஊர்மிளா வழக்கம் போல் சமையலறையில் உள்ள வேலைகளை பார்த்து கிட்டே ஸ்டவ்வில் டீயை தயார் செய்றா. அப்போ ஆர்த்தி அங்கு வருகிறா. அதே பின்க் நிற டாப், மற்றும் தோள்களுக்கு மேல் துப்பட்டா மற்றும் கீழே இறுக்கமான பைஜாமாக்களை அணிந்து இருந்தா.
ஆர்த்தி: குட் மார்னிங் அண்ணி ...
ஊர்மிளா: குட் மார்னிங் ஆர்த்தி ... (என்று மேலே இருந்து கீழே பார்த்தால்) ஆர்த்தி ரொம்ப அழகா இருக்க ... ஆனால் நீ ஏன் இந்த துப்பட்டாவை போட்டு இருக்க... அதை எடுத்து விடு ...
ஆர்த்தி துப்பட்டாவை எடுத்து அருகிலுள்ள மேசையில் வைக்கிறா. அவளது கண்கள் யாரையோ தேடுவது போல அங்கும் இங்கும் சுற்றிக் கொண்டிருந்தன.
ஊர்மிளா: அப்பாவை தேடுறீயா?
ஆர்த்தி: (மிக மெல்லிய குரலில் சிரித்துக்கொண்டே) ஆமா ... !! அப்பா எங்கே ...?
ஊர்மிளா: வருவார் ... ஏன் அவசரப்படுற ...
பின்னர் ஆர்த்தியும் ஊர்மிளாவும் காலடி சவுண்ட்களை கேட்கிறார்கள்.கேட்ட உடனே இருவரும் எச்சரிக்கை ஆகிறார்கள். டாப்பின் கழுத்தை சரிசெய்து, கொண்டு இருக்கும் போது ரமேஷ் சமையலறைக்கு வருகிறார்.
ரமேஷ்: மருமகளே .... (மாமா இதைச் சொல்லும் போதே ஆர்த்தியை பார்க்கிறார்,பார்த்ததும் அவர் தலையே சுற்றியது. மேலே உள்ள பெரிய கழுத்து கொண்ட டாப்பிலிருந்து முலைக்களுக்கு இடையில் நல்ல ஆழமான அகலமான பாதை முலைகாம்புகள் வரை தெளிவாகத் தெரிந்தன. மாமனாரின் விழிகள் அகலமான திறந்த இருந்தன ஆர்த்தியின் மார்பில்)
ஊர்மிளார்: என்ன ஆச்சு மாமனாரே ... ??
ரமேஷ்: (ஊர்மிளாவின் குரலைக் கேட்டபின் தன்னை ஒருநிலைபடித்திகொள்கிறான்) அ ... ஒன்றும் இல்லை மருமகளே ... ஆம்..ஆமா ... ஆர்த்தி இன்று மீண்டும் சீக்கிரமா எழுந்திட்டாளா ...? மகளே... இன்று நீ மீண்டும் அதிகாலையிலேயே எழுந்துட்டியா?
ஆர்த்தி: ஆமா அப்பா ... நேற்றே நான் இனிமேல் தினமும் அதிகாலையில் எழுந்து என் அண்ணிக்கு வேலையில் உதவுவேன் என்று கூறியிருந்தேன் இல்லையா அதை தான் கடைபிடிக்கிறேன்.
ரமேஷ்: (ஆர்த்தியின் தலையில் கை வைத்து) நன்றாகச் சொன்னாய் என் மகளே.... !! நீ நன்றாகவே சொன்ன ... (இறுக்கமான மேல் தூக்கி நின்ற பெரிய மொலை முகடுகளை பார்த்த பிறகு ரமேஷ் ஊர்மிளாவிடம் ) நல்ல மகள் நல்ல மருமகள்… .. டீ என்ன ஆச்சு?
ஊர்மிளா: மாமா ரெடியாகப் போகுது. நீங்கள் மொட்டை மாடிக்கு போங்க, நான் உங்கள் டீயை மாடிக்கு கொண்டு வருகிறேன்.
ரமேஷ்: (கொஞ்சம் தயங்கி) ஓ அதுஇல்லை அது இல்லைமா. இப்போது ஆர்த்தி மேலே வருவா, இல்லையா ... (ஆர்த்தியை நோக்கி திரும்பி) ஏன் ஆர்த்தி? மாடியில் துணிகளை காயவைக்க வருவேல?
ஆர்த்தி: ஆமாப்பா ... இப்போது நான் மிஷினிலிருந்து துணிகளை எடுத்து வாளியில் போட்டு, அதன் பிறகு நான் எடுத்திட்டு வருவேன்.
ரமேஷ்: ஆமா மருமகளே ஆர்த்தி ஏன் என் டீயை எடுத்து வரகூடாது ... இப்போதிலிருந்து அவள் உனக்கு உதவ தான் வந்திருக்கா, பின்ன அவளையும் கொஞ்சம் வேலை செய்ய விடு ...
ஊர்மிளா: ஆமா மாமா ... நீங்கள் சொல்வதும் சரிதான் ... அவள் உங்கள் டீயை எடுத்து கொண்டு மொட்டை மாடிக்கு வருவாள். இனிமேல் நான் சீக்கிரம் எழுந்தவுடன் கீழே உள்ள வேலையை எல்லாம் நான் செய்கிறேன் , மேலே மாடியில் உள்ள வேலைகள் அனைத்தையும் ஆர்த்திக்கு கொடுக்கிறேன்.
ரமேஷ்: (தனது மகிழ்ச்சியை ஏதோ ஒரு வகையில் மறைத்து) ஆ...ஆ...அப்படியே .... !! இனிமேல் மாடி வேலைகள் அனைத்தையும் அவளே செய்யட்டும் .... மேலும் காலையில் எனக்கான அனைத்து வேலைகளையும் ஆர்த்தி கிட்டவே முடிக்கிறேன் ... ஆனால் உமா எழுந்தவுடன், இவளை எப்படி உடற்பயிற்சி செய்யும் இடத்தில் வேலை செய்ய செய்வது என்று தான் எனக்குத் தெரியவில்லை ...
ஊர்மிளா: ஆமாம் மாமா நீங்கள் சொல்வது முற்றிலும் சரி ... இனிமேல் மாடி வேலைகள் அனைத்தும் அவளே செய்வாள் உங்கள் உடற்பயிற்சிக்கும் உறுதுணையாக செய்வாள் ...
ரமேஷ்: ஆமாம் மருமகளே ...எனக்கும் உடற்பயிற்சி செய்ய ஒரு துணை தேவைபடுது வேண்டும் என்றால் இவளும் உடற்பயிற்சி என்னுடன் சேர்ந்து செய்யட்டும் இல்லைனா கூட என் வேலைகள் அனைத்தையும் ஆர்த்தியை வைத்து செய்துகொள்கிறேன் ... சரி இப்போ நான் செல்கிறேன் ... மொட்டை மாடியில் பயிற்சிக்கு தயாராகிறேன்....
மாமனார் மொட்டை மாடியின் படிக்கட்டுகளை நோக்கி செல்லத் தொடங்குகிறார். ஆர்த்தியும் ஊர்மிளாவும் சமையலறையில் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து புன்னகைக்கிறார்கள்.
ஊர்மிளா: ஆர்த்தி ..! உன் பணி தொடங்கிடுச்சு ...
ஆர்த்தி: ஆம் அண்ணி ...! (மீண்டும் அவள் முகத்தில் பயத்தின் தோற்றத்தைக் கொண்டுவருகிறது) ஆனால் அண்ணி ... யாராவது திடீரென மாடிக்கு வந்தால்?
கண்களைச் சுற்றி விட்டு ஊர்மிளா சில கணங்கள் யோசிக்கிறாள், பின்னர் திடீரென்று மாமனாருக்கு குரல் கொடுக்கிறாள்.
ஊர்மிளா: மாமா ... !!!!
நடந்து செல்லும் போது, ரமேஷ் ஊர்மிளாவின் குரலைக் கேட்டு மாடி படி ஏறுவதை நிறுத்திவிட்டு திரும்பி ஊர்மிளாவைப் பார்க்கிறான்.
ரமேஷ்: என்ன விஷயம்?
ஊர்மிளா: (சிரித்துக்கொண்டே) மாமா அது ஒன்னும் இல்லை ..... ஆர்த்தி என்ன சொல்றானா ....
ஊர்மிளாவுக்கு என்ன சொல்வது என்று தெரியவில்லை ஆர்த்தியும் சோகமாக அண்ணியின் கையைப் பிடித்துக் கொள்கிறாள்.
ரமேஷ்: (ஆர்த்தியை தூரத்தில் இருந்து பார்த்து) என் மகள் ராணி என்ன சொல்கிறாள்?
ஊர்மிளா: அவளுக்கு இன்ட்ரெஸ்ட் இல்லாவிட்டால், அவள் கீழே வந்து விடுவாளாம் சொல்கிறா ... (ஊர்மிளா ஆர்த்தியின் மூக்கைப் பிடித்து மெதுவாக அழுத்துகிறார்) உங்கள் மகள் ராணி குறும்பு செய்கிறா ...
ஊர்மிளாவின் இந்த விஷயம் ஆர்த்தியின் எண்ணத்திற்கு உயிரூட்டியது.
ரமேஷ்: (சிரிக்கிறார்) ஏன் ஆர்த்தி? அவள் சொல்வது சரிதானா? அப்படி தான் சொன்னீயா?
ஊர்மிளா பின்னால் இருந்து ஆர்த்தியின் பட் மீது ஒரு கையை வைக்கும்போது, இவ்வளவு நேரம் அமைதியாக இருந்த ஆர்த்தி அவசரமாக பேசுகிறா.
ஆர்த்தி: (குழந்தைத்தனத்தைக் காட்டி) ஆமா அப்பா ... !! எனக்கு இன்ட்ரெஸ்டிங்கா நீங்கள் செய்யாவிட்டால், நான் கீழே ஓடி வந்திடுவேன்.
ஊர்மிளா: மாமனாரே பார்த்தீங்களா? உங்கள் மகள் எவ்வளவு குறும்புக்காரர் என்று ... மாமா நீங்கள் ஒரு வேலை செய்யுங்கள், மாமா. ஆர்த்தி மாடிக்கு வந்தவுடன் , மேலே இருந்து கதவை மூடிவிடுங்கள், அதுக்கப்புறம் அவ கீழே ஓடி வர முடியாது. மேலும் மாமா, மாடியில் வேலைகளை ஆர்த்தி சரியாக செய்ய வேண்டும் அது உங்கள் பொறுப்பு. மறுபடியும் நான் வந்து செய்கிற மாதிரி இருக்க கூடாது அப்படி செஞ்சா இவள் செய்தற்கு என்ன பயன்?
ஊர்மிளாவின் பேச்சை கேட்டபின், ரமேஷ் அவன் முகத்தில் வந்த புன்னகையை நிறுத்தி.
ரமேஷ்: அ..ஆ .. சரிமா .. நான் மேலே கதவை மூடிக்கிறேன். நீ ஒன்னும் கவலைப்பட வேண்டாம். நான் தனியாக நின்று அவள் வேலையை பார்த்துகிறேன் .... (பின்னர் ஏதையோ யோசித்து) அப்புறம் ஊர்மிளா ... வீட்டில் யாராவது மாடியில் வந்து ஏதாவது வேலை செய்வார்களா? நான் எனது வொர்க்அவுட்டைச் செய்யபோறேன், ஆர்த்தி அவளது வேலையில் மும்முரமாக இருந்தால்,என்னால் கதவைத் திறக்க முடியாது.
ஊர்மிளா: யாரும் வரமாட்டார்கள் மாமா ... 9 மணிக்கு முன் சோமு எழுந்திருக்க மாட்டான். மம்மி 7 மணிக்கு எழுந்து டீ சாப்பிட்டுக் கிட்டே டிவியின் முன் உட்காருவாங்க. அப்படி உட்கார்ந்தால் 1 - 1:30 மணி நேரம் ஆகும் எழுந்திருக்க ஏன்னா அந்த சொற்பொழிவு முடிய அவ்வளவு நேரம் ஆகும். எனக்கு சமையலறையில் உள்ள வேலையை செய்து முடிக்கவே 1 - 1:30 மணி நேரம் ஆகும். நீங்கள் மாடி கதவை தாராளமாக மூடலாம், மேலே யாரும் வரமாட்டார்கள் ..
ரமேஷ்: (அவரது மகிழ்ச்சியை மீண்டும் மறைத்து) சரி .. சரி சரி ஊர்மிளா .. நான் மேல் கதவை அவள் வந்ததும் மூடி விடுகிறேன் .. இப்போ நான் செல்கிறேன் .......
மாமனார் வெளியேறியவுடன் ஆர்த்தி தனது அண்ணிகிட்ட ஒட்டிக்கொண்டு மகிழ்ச்சியுடன் .
ஆர்த்தி: ஆஹா அண்ணி ... !! நீங்கள் ரொம்ப திறமைசாலி அண்ணி எப்படி செட் பண்ணுறீங்க எனக்கே ஆச்சரியமாக இருக்கு ...
ஊர்மிளா: ஓய் என்னை நீ அப்படியா நினைக்கிற? சரி அதுபோகட்டும் இப்போ என் வார்த்தைகளை கவனமாகக் கேளு... மாமாவின் முன் குனிந்து வேலை செய். தேவைப்பட்டால், உன் மார்பை சிறிது உயர்த்தி தூக்கி நிறுத்து. எந்த வேலையும் மாமா செய்ய சொல்லி உன்னை கேட்டால், அதை அமைதியாக செய். புரியுதா இல்லையா?
ஆர்த்தி: (மகிழ்ச்சியுடன்) சரி அண்ணி ... புரியுது ...
ஊர்மிளா: இப்போது இந்த கோப்பை டீ மற்றும் அந்த துணி வாளியை எடுத்து, நேராக மொட்டை மாடிக்கு செல்...
ஆர்த்தி: சரி அண்ணி ...
ஆர்த்தி சுற்றி முற்றி பார்த்து நடக்கத் தொடங்குகிறா. ஊர்மிளா பின்னால் இருந்து அழைக்கிறாள்.
ஊர்மிளா: ஓய் ஆர்த்தி ராணி ... !!
ஆர்த்தி: (திரும்பி) என்ன அண்ணி ...
ஊர்மிளா: அதை இங்கேயே என்கிட்டேயே விட்டுவிட்டு அப்புறமா செல்லு ...
ஆர்த்தி: (குழப்பமா) அதை உங்ககிட்ட விட்டுவிட்டு செல்ல வேண்டுமா? எதை என்னதை அண்ணி?
ஊர்மிளா: (சிரித்துக்கொண்டே) உங்கள் 'மானம் வெட்கம்-' வேறு என்ன ...
ஆர்த்தியும் சிரிக்கிறா. பின்னர் இங்கேயும் அங்கேயும் ஒரு பார்வையை வைத்து, அவள் ஊர்மிளாவைப் பார்க்கிறாள். ஒரு கையால் டீ கப்பை பிடித்து, மற்றொரு கையால் துணி வாளியை மேலே தூக்கி, மேலும் அவள் அந்த டியை மொலையில் தேய்த்துக் கொண்டே .
ஆர்த்தி: (கிசுகிசுக்க) " அப்பா உம்மா இதோ உங்க பால் டீ.. !!"
இருவரும் சத்தமாக சிரிக்கிறார்கள்.
ஆர்த்தி: நல்ல அண்ணி, இப்போ நான் செல்ல வா ....
ஆர்த்தி துணி வாளியை எடுத்து, மறுபுறம் ஒரு கப் டீயை எடுத்து, மெதுவாக படிக்கட்டுகளில் ஏறத் தொடங்குகிறா. பின்னால் இருந்து, ஊர்மிளா அவளது பரந்த குண்டி நகர்வதைக் காண்கிறாள். "இன்று ஆர்த்தி ராணி அவளின் அப்பாவிடம் பெரிய ஆடுகளத்தில் கபடி விளையாட தயாராகிட்டா என்று தெரிகிறது". மேலும் ஊர்மிளாவும் சமையலறையில் தனது வேலையை செய்ய போகிறாள்.
ஊர்மிளா: ஆர்த்தி எங்கே பார்க்கிற யாரை தேடுற?
ஆர்த்தி: ஒன்றுமில்லை, அண்ணி. அப்பாவை எங்குமே பார்க்க முடியவில்லையே?
உமா: அதுவா உன் அப்பா ..... பாத்ரூமுக்கு போயிருக்கார். இப்போ வருவார்.
ஆர்த்தி தன் முகத்தை அம்மாவின் பக்கம் பார்க்கிறா. ஊர்மிளா எப்படியோ தனக்கு வந்த சிரிப்பை நிறுத்தினாள். அப்போதுதான் அவள் கண் சோமுவிடம் சென்றது. சோமு துப்பட்டாவின் அடியில் இருந்து ஆர்த்தியின் புடைப்பான மார்பைப் பார்க்க முயன்றான். .
ஆர்த்தி: நீங்கள் எல்லோரும் டீ குடிங்க. நான் போய் அப்பாவுக்கு டீ கொண்டு வருகிறேன். (ஆர்த்தி சமையலறைக்குள் நடந்தாள்).
மாமனார் சோபாவில் தனது இடத்தில் வந்து அமர்ந்தார். அவர்களைப் பார்த்து உமா .
உமா: என்னங்க ... !! நீங்கள் ஏன் இங்கே அமர்ந்திருக்கிறீர்கள்? போங்க ... போயி எக்ஸஸைஸ் செய்யுங்க ..
ரமேஷ்: இங்கே பார் உமா .. !! நீ ஏன் என்னை உடற்பயிற்சியை செய்ய வேண்டாம்னு சொல்ற ...
உமா: நான் ஏன் செய்ய வேண்டாம்னு சொல்றேன் னா? போய் கண்ணாடியை பாருங்க தலையில் முடிகள் அனைத்தும் வெள்ளையாக வந்து வயசு ஆகிடுச்சு வேற எதுக்கு சொல்வேன், (சோமுவின் தலையில் கை காட்டி) ஒரு எருமைக்கும் (சமையலறையை நோக்கி ) ஒரு கழுதைக்கும் தந்தை ஆகீடீங்க ஆனாலும் உங்களுக்கு இன்னும் இளமை திரும்புது .
ரமேஷ்: (சற்று சத்தமாக) என் மகளை பற்றி தப்பா எதுவும் என்னிடம் சொல்லாதே ....
ஊர்மிளா: (சிரிக்கிறா) என்ன அப்பா, என்ன மம்மி . ஆர்த்தி ரொம்ப புத்திசாலி மற்றும் அறிவாளியான பெண்.
உமா: (சிரிக்கிறா) சரி, கழுதை இல்லையென்றால் என்ன அதுவும் ஒரு மாடு, இப்ப சரியா ...
என்று சொல்லி உமா சிரிக்கிறா. ஊர்மிளா சமையலறையில் பார்த்தாள், அங்கே ஆர்த்தி அமைதியாக ஒரு மூலையில் நிற்கிறா.
ஊர்மிளா: மம்மி...ஒரு 2 நிமிடங்களில் வரேன் ...
ஊர்மிளா சமையலறையில் இருக்கும் ஆர்த்திக்கு முன் வருகிறா. அவள் தோளில் ஒரு கையை வைக்கும் போது அவள்.
ஊர்மிளா: ஆர்த்தி ... !! என்ன நடக்குது? மாமாவுக்கு டீ எடுக்க வந்தீயா? ஏன் இப்படி தலை குனிந்து இங்கேயே நிற்கிற?
ஆர்த்தி தலை குனிந்து, டீயின் கோப்பைக்கு கீழே கண்களை வைத்து. கோப்பையை சில கணங்கள் பார்த்து சொல்றா...
ஆர்த்தி: கதைக்கும் நிஜ வாழ்க்கைக்கும் நிறைய வித்தியாசம் இருக்கிறது அண்ணி….
இதைச் சொன்னவுடன் ஆர்த்தியின் கண்கள் பெரிதாகின்றன. அந்த பெரிய கண்களால் ஊர்மிளாவைப் பார்க்கிறாள். ஆர்த்தியை பார்த்து ஊர்மிளா புன்னகைத்து. ஆர்த்தியின் தவறை உணர்த்தினா. ஒருவேளை நீ தெரியாமல், உன் தந்தையிடம் உன்னோட உணர்ச்சியை எனக்கு முன்னால் வெளிப்படுத்தியிருக்கலாம். புத்தகத்தை வாசித்தபின் ஏற்பட்ட உணர்ச்சிகளை ஊர்மிளா அறிந்திருந்தாள். இன்னமும் ஆர்த்தி பெரிய கண்களால் ஊர்மிளாவை தான் பார்த்துக் கொண்டிருந்தா. அவளது நிலையைப் புரிந்துகொண்ட ஊர்மிளா அவளை மார்போடு அணைத்துக் கொண்டாள். ஆர்த்தி தன் முகத்தை அண்ணியின் மார்பில் புதைத்தாள். இந்த நேரத்தில் மனதில் நடக்கும் கொந்தளிப்பை ஊர்மிளா மட்டுமே புரிந்து கொள்ள முடியும் என்பது அவளுக்கும் தெரியும்.
ஊர்மிளா: (ஆர்த்தி மார்பில் இருக்கும் போது) பரவாயில்லை ஆர்த்தி. இப்படியெல்லாம் நடக்க தான் செய்யும். ஆனால் எல்லாவற்றிற்கும் ஒரு நேரம் காலம் இருக்கு ஆர்த்தி ஒருவேளை இப்போது , அதற்கான நேரமோ இடமோ இல்லை. புரியுதா?
ஆர்த்தி: (ஊர்மிளா சொன்னதை கேட்ட பிறகு அண்ணியை பார்த்தால்) எனக்கு எதுவுமே புரியல, அண்ணி ...
ஆர்த்தியை பார்த்து ஊர்மிளா புன்னகைக்கிறாள். பின்னர் ரமேஷ், உமா மற்றும் சோமு ஆகியோர் அமர்ந்திருக்கும் திசையில் ஊர்மிளா ஆர்த்தியை திருப்புறா ஆர்த்தியும் அவர்களைப் பார்க்கத் தொடங்குறா. ஊர்மிளா தன் முகத்தை ஆர்த்தியின் தோளுக்கிட்ட கொண்டு வந்து மெதுவாக அவள் காதில்...
ஊர்மிளா: ஆர்த்தி நல்லா கேளு , உன் உணர்ச்சியை வெளியே காண்பிப்பது நல்ல விஷயம், ஆனால் அனைவருக்கும் முன்னால் உன் உணர்ச்சியை வெளிப்படையாக காட்ட வேண்டிய அவசியமில்லை ... உன் இலக்கு எதுவோ அதை நீ அடைய விரும்பினால், நீ தனியாக, அதுவும் புத்திசாலித்தனத்தோடு உன் உணர்ச்சியை காட்ட வேண்டும்.
ஆர்த்தியைப் பொறுத்தவரை, ஊர்மிளாவின் அறிவுறுத்தல் அந்த டாக்டர் அறிவுறுத்தலுக்கு எந்த விதத்திலும் குறையா இல்லை. ஆர்த்தியின் சோகமான முகத்தில் இப்ப ஒரு புன்னகை பூக்கிறது. அவள் மீண்டும் முகத்தை ஊர்மிளாவின் மார்பில் வைக்கிறாள்.
ஆர்த்தி: அண்ணி ..... !!!
ஊர்மிளா: (ஊர்மிளா ஆர்த்தியின் முகத்தை தன் கைகளால் உயர்த்தி ) உனக்கு இப்ப புரியுதா, ஆர்த்தி?
ஆர்த்தி கண்களை மூடிக்கொண்டு தலையை மட்டும் ஆட்டுகிறா. ஆர்த்தி தனது துப்பட்டாவை சரிசெய்யும்போது ஊர்மிளா .
ஊர்மிளா: இப்ப இப்படியே போய் மாமாவுக்கு டீ கொடு.
ஆர்த்தி தன் அண்ணியக பார்த்து சிரித்துக் கொண்டே ஒரு கோப்பை டீயை எடுத்துக்கொண்டு அப்பாவிடம் செல்கிறாள்.
ஆர்த்தி: இந்தாங்க அப்பா… உங்களுக்கான டீ…
ரமேஷ்: நன்றிமா.... ஏன் இவ்வளவு நேரம்? டீ எடுத்துட்டு வர இவ்வளவு நேரம் ஆகுதா?
ஆர்த்தி: அப்பா… அது… அது… அது வந்து....
ஆர்த்தியால் என்ன பதில் சொல்லனு தெரியல . உடனே ஊர்மிளா ஆர்த்தியின் கையைப் பிடித்து இவளது மடியில் உட்கார வைத்து.
ஊர்மிளா: அவள் ஏன் இவ்வளவு லேட்? னு சொல்லுங்க பார்ப்போம்? தெரியலையா மாமா ... ஆர்த்தி உங்களுக்குனே டீயில் எக்ஸ்ட்ரா அவள் பால் விட்ருக்கா அதான் (ஊர்மிளா ஆர்த்தியின் மொலையை துப்பட்டாவின் அடியில் இருந்து டீ கப்பால் அழுத்தினா), எனவே டீயை சூடு பண்ண லேட் ஆச்சு...
ஊர்மிளாவின் இந்தச் செயலால், ஆர்த்தியின் முகத்தில் பாவனை மாறியது. ஆனால் எல்லோருக்கும் முன்னால் அவள் என்ன செய்வாள்? பாவம்?
ரமேஷ்: (சிரிக்கிறார்) ஓ ...
ஊர்மிளா: டீயை குடித்து பார்த்து சொல்லுங்க, மாமா, அவள் பால் சரியான அளவில் இருக்கா? இல்லையானு, ?
ரமேஷ்: (தேநீர் அருந்தி விட்டு) ஆஹா ... !! சூப்பரா இருக்கு. பால் சரியா இருக்கு; சுவை ரொம்ப பிரமாதமா இருக்கு.
ஊர்மிளா: ஆர்த்தியை பார்த்து ..! ஓ பால் சரியாவும் சுவையாவும் இருக்கா பின்ன என்ன ஆர்த்தி அவரே சொல்லிட்டார். இப்படி சொல்லிக் கிட்டே(ஊர்மிளா மீண்டும் ஆர்த்தியின் முலையை துப்பட்டாவின் கீழ் அழுத்தினா. பாவம் ஆர்த்தி அப்பாவியா அமைதியாக இருந்தா) மாமா, ஆர்த்தி இப்போ எல்லாம் நாளுக்கு நாள் வளர்ந்து கிட்டே வருகிறா. நேற்று கூட அவள் என்னிடம் ஒன்னு சொன்னா, இப்போ என் தந்தையின் சுமையையும் என்னால் தாங்க முடியும் னா…
இதைக் கேட்ட ஆர்த்தி திகைத்துப் போகிறா. அவளுக்கு என்ன சொல்வது, என்ன செய்வது என்று ஒன்னும் புரியவில்லை. அப்போதுதான் அவளின் அம்மா உமா...
உமா: ரொம்ப பெரிய மற்றும் புத்திசாலியெல்லாம் இல்லை ஊர்மிளா இவ . இது ஒரு எருமை…
ஊர்மிளா: சாரி, மம்மி ... வேணும் னா அப்பாவ ஆர்த்தி மேல் ஏற சொல்லுங்க அப்போ தெரியும் அவ தாங்குறாளா இல்லையானு (ஊர்மிளா மெதுவாக ஆர்த்தியின் மொலையை கிள்ளினா)
இவள் சொன்னதை கேட்டு எல்லோரும் சிரிக்க ஆரம்பிக்கிறார்கள், ஆனால் ஆர்த்தி மட்டும் மோசமான நிலையில் இருந்தா. ஊர்மிளா பேச்சின் ஆழமும் உண்மையான அர்த்தமும் நன்கு அவளுக்கு மட்டுமே புரிந்தது. அவள் முகத்தில் போலியான சிரிப்பால் சிரித்து மலுப்பினா.
ரமேஷ்: இங்கே பார் .. !! என் பொண்ணு என் சுமையை சுமக்க ரெடியாடிச்சுனு எனக்கேத் தெரியுமே...
ஊர்மிளா: (ஆர்த்தி தலையில் கையை வைத்து) ஏ ஆர்த்தி? உங்க அப்பா சுமையை நீ தாங்குவே ள?
ஆர்த்தி: ம்..ம் அண்ணி ... !! அதெல்லாம் தாங்குவேன் என்று (ஆர்த்தி வேகமா எழுந்திட்டா). சேரி, எனக்கு காலேஜ் சம்பந்தமா சில வேலையிருக்கு. இப்போ நான் போறேன்… (என்று அவள் அறையை நோக்கி நடக்கிறா )
ஆர்த்தி வெளியேறிய பிறகு, அனைவரும் டீ குடித்து கொண்டே கிண்டல் செய்கிறார்கள். அங்கே ஆர்த்தி தனது அறைக்கு வருகிறா. அவள் கதவை மூடி படுக்கைக்கு வருகிறா. ரொம்ப வேகமா சுவாசிக்கிறா, சின்ன வெட்கம் மற்றும் முகத்தில் சிறிய புன்னகை இருந்தது. தன் அண்ணியின் பேச்சை நினைவில் வைத்துக் கொண்டு, ஒரு கையால் தன் மொலையை அழுத்தி சிரிக்கிறா. படுக்கையில் உட்கார்ந்திருக்கும்போது, கூட அண்ணியின் டபுள் மீனிங் பேச்சு அவளுக்கு நினைவா வருது. அவள் மெதுவாக படுக்கையில் ஏறி ஒரு மாட்டை போல குணிந்தாள் . மேலும் அவள் அந்த பெரிய கண்ணாடியில் தன்னைப் பார்க்கிறாள். கண்ணாடியில் பார்த்து, அவள் மெதுவாக தன் பெடக்ஸை கொஞ்சம் உயர்த்தினா. "இங்கே பாருங்க அப்பா ... உங்கள் சுமையை என்னால் தாங்க முடியும்", என்று கூறி படுக்கையில் விழுந்து தலையணையில் முகத்தை மறைக்கிறாள். மேலும் அவள் சிறிது நேரம் படுக்கையில் படுத்து விட்டு, அந்த தலையணையின் அடியில் இருந்து புத்தகத்தை எடுத்து பக்கங்களைத் திருப்பத் தொடங்குகிறாள். "அப்பாவின் குதிரையில் சவாரி" - அதைப் பார்த்தும் அவள் முகத்தில் அப்படி ஒரு புன்னகை. மெதுவாக ஆர்த்தி முலைகளின் மேல் கைகளை வைத்து தேய்க்கத் தொடங்குகிறா, மேலும் அந்தக் கதையின் உலகில் நம்ம ஆர்த்தி தொலைந்தும் போகிறா.
இரவு 10:30 மணி. சோமு, ரமேஷ் மற்றும் உமா அவுங்க அவுங்க அறைக்கு தூங்கச் சென்றனர். ஊர்மிளா சமையலறையில் உள்ள வேலையை முடித்ததும் ஆர்த்தியின் அறைக்கு வருகிறா. கதவு கொஞ்சம் திறந்திருப்பதைக் பார்த்து டேரக்டா உள்ளே போறா,. அவள் முன்னால், ஆர்த்தி பொருளாதார புத்தகத்தைப் படித்து கொண்டிருந்தா. ஊர்மிளா வருவதை பார்த்ததும், அவள் வேகமாக புத்தகத்தை மூடி.
ஆர்த்தி: சமையலறையில் வேலையெல்லாம் முடிஞ்சிறிச்சா அண்ணி?
ஊர்மிளா: ஆ அதெல்லாம் முடிஞ்சது. அதான் தூங்குவதற்கு முன், உன் நிலைமையை பார்த்திட்டு போலாம்னு நினைத்தேன். (ஊர்மிளா ஆர்த்தியின் கையில் உள்ள புத்தகத்தைப் பார்த்து) ஓ பொருளாதாரத்தை ஆய்வு செய்றியா.
ஆர்த்தி: ஆம் அண்ணி ...
ஊர்மிளா: அது சரி? காமசாஸ்திர பொருளாதாரத்தில் எந்த பொருளாதாரசாஸ்திரம் வரை படிச்ச?
ஆர்த்தி: (சிரித்துக்கொண்டே) "அப்பாவின் குதிரை மேல் சவாரி"
ஊர்மிளா: (சிரித்தபடி ஆர்த்தியின் கன்னத்தை இழுத்து) ஓ ஹோ .. !! ஆர்த்தி ... உன் முகத்தை தான் கொஞ்சம் காட்டேன் ...
ஊர்மிளா தனது கையால் ஆர்த்தியின் கன்னத்தை பிடித்து தூக்கி முகத்தை உயர்த்தினாள். ஆர்த்தி முதலில் குனிந்து வெட்கப்பட்டுகிட்டே .
ஆர்த்தி: (பெண்களுக்கான அழகிய வெட்கத்தை ஆர்த்தி வெளிகாட்டி ) அய்யோ.. போங்க அண்ணி… !! நீங்கள் எப்போதும் என்னை கிண்டல் செஞ்சுகிட்டே இருக்கீங்க ...
ஊர்மிளா: (சிரிக்கிறா) சரி பாப்பா நான் கிண்டல் செய்யல. நீ அந்த கதையைப் படி.
ஆர்த்தி கதையைப் படிக்கத் தொடங்குறா. படிக்க தொடங்கிய சிறிது நேரத்திலே ஊர்மிளா.
ஊர்மிளா: அது சரி, ஆர்த்தி. உன் கிட்ட ஒரு பிங்க் டாப் இருந்ததுல? அது உனக்கு ரொம்ப டைட்டா இறுக்கமாக இருக்கும்ல ...
ஆர்த்தி: ஆமா அண்ணி..இருக்கு தான். ஆனால் அதை நான் அணிந்து ரொம்ப நாளாச்சு அது பத்துமானு கூட எனக்கு தெரியல. ஆமா இப்போது அதை நீங்கள் ஏன் கேட்கிறீங்க?
ஊர்மிளா: நீ கல்லூரிக்கு இரண்டாம் ஆண்டு செல்லத் தொடங்கியதிலிருந்தே, நீ சின்ன கழுத்து உள்ள டாப்ஸ் மட்டுமே அணியிற. இப்போ நீ பெரிய கழுத்து உள்ள டாப்ஸ் அணிந்து வீட்டில் சுற்ற வேண்டிய நேரம் வந்துவிட்டது. நீயும் இப்ப அதிகாலையிலே எழுந்திருக்க ஆரம்பித்திட்ட, மேலும் வீட்டு வேலைகளையும் செய்ய ஆரம்பித்திட்ட. தினமும் ஆடைகளை துவைத்து மாடியில் காயப்போடுற. ( ஆர்த்தியை பார்த்து புன்னகைத்து) மேலும் மாமாவும் காலையிலே மொட்டை மாடியில் ஒர்க்அவுட் செய்ய வருகிறார்….
ஊர்மிளாவின் கண்ணோட்டத்தை புரிந்து கொள்ள ஆர்த்திக்கு சில தருணங்கள் தேவைப்பட்டது. விஷயம் புரிந்தவுடன், ஆர்த்தியின் முகம் சிவந்து, உதடுகள் அவளது பற்களின் கீழ் புதைக்கப்பட்டன.
ஊர்மிளா: இப்போ அந்த டாப் எங்கே?
ஆர்த்தி அவசரமாக படுக்கையில் இருந்து குதித்து ஓடி துணிவைக்கும் அலமாரியின் அருகே சென்று. ஸெல்பை திறந்து, துணிகளுக்கு உள்ளே தேட ஆரம்பிக்கிறா. சிறிது நேரம் தேடி, கீழே உள்ள டிராயரைத் திறந்து பார்க்க ஆரம்பிக்கிறா. அந்த பிங்க் டாப்பைப் பார்த்தவுடனேயே அதை வேகமாக எடுத்து ஊர்மிளா கிட்ட காட்டி.
ஆர்த்தி: (மகிழ்ச்சியுடன்) கிடைச்சிருச்சு அண்ணி ....
ஊர்மிளா: ஓ வாவ் .. !! அதுவா இது சரி இப்ப எப்படி எடுத்தையோ அதை மாதிரி வேகமா போட்டு காட்டு.
ஆர்த்தி: (முகத்தில் வெட்கம் வருகிறது) அண்ணி… உங்களுக்கு முன்னால் ……
ஊர்மிளா: ஓ..அப்படியா ... அப்ப போய் உன் அப்பாவின் முன் மாத்திறியா. அப்படி போய் மாத்தின அவர் உன் பெரிய காம்பினை பிடித்து பால் குடிக்க ஆரம்பித்துவிடுவார்.
ஆர்த்தி: (வெட்கப்பட்டு) போங்க அண்ணி… நீங்க… வெயிட் பண்ணுங்க… நான் இப்பவே மாத்திட்டு உங்களுக்கு காண்பிக்கிறேன்.
மார்பகத்தின் மேற்புறத்தின் கீழ் பகுதி மெதுவாகப் பிடிக்கத் தொடங்குகின்றன. மேலே சிக்கிக்கொண்டிருக்கும் பெரிய மொலைகளுக்கு மேலே துணி உயர்ந்து, அதன் பிடியிலிருந்து முயல்கள் இரண்டும் வெளியேறி, விடுபட்டன. ஆர்த்தியின் பெரிய இறுக்கமான வெள்ளையான முலைகள் ஊர்மிளாவின் கண்களைக் கிழிக்கத் தொடங்குகின்றன.
ஊர்மிளா: ஆர்த்தி, உன் முலைக்காம்புகள் உண்மையில் பெரியதாகவும் இறுக்கமாகவும் உள்ளன. யோசித்துப் பார்… இந்த நிலையில் உன் தந்தை வந்து உன்னை இப்படிப் பார்த்தால்?
ஆர்த்தி: ( மொலையை ஊர்மிளாவுக்கு காட்டி) அய்யோ அண்ணி...இங்கே பாருங்க.... என்னிதை பார்த்து சொல்லுங்க அவர் என்ன செய்வார்?
ஊர்மிளா: அவர் உன் மொலையை நசுக்கு நசுக்குனு நசுக்கி எடுத்திடுவார்.
ஆர்த்தி: (வாயை மெல்ல திறந்து வேகமா) என் மொலையை நசுக்குனாலும் சரி இல்லை பிச்சு எடுத்தாலும் சரி இல்லை வாயில் வைத்து சக்… எனக்கு கவலையில்லை…
ஆர்த்தியின் வெட்கமற்ற தன்மையைப் பார்த்து ஊர்மிளா புன்னகைத்தாள். ஆர்த்தி தனது கைகளை அந்த பிங்க் நிற டாப்பில் வைக்கிறா, பின்னர் .அவள் மேலே கீழே பிடித்து மாட்ட ஆரம்பிக்கும் போது, அவள் பெரிய முலைகளில் அது சிக்கிக் கொள்கின்றன. சில முயற்சிகளுக்குப் பிறகு, ஆர்த்தி அதை அணிந்து.
ஆர்த்தி: இப்ப நீங்க சொல்லுங்க அண்ணி. இது எனக்கு எப்படி இருக்குனு ....
ஊர்மிளா மேலிருந்து கீழே பின் கீழிருந்து மேலே பார்க்கிறாள். பெரிய முலைக்காம்புகள் அது மேலே ஒட்டி அப்பட்டமாக தெரிவது ஆச்சரியமாக இருக்கு. பெரிய கழுத்துள்ள டாப்பா இருப்பதால், மொலைகளுக்கு இடையில் உள்ள ஆழம் சுருங்காமல் தெளிவாகத் வெளியே தெரியும்.
ஊர்மிளா: ஆர்த்தி, நீ என் முன்னால் குனிந்து வணங்கு ...
ஆர்த்தி: (முன்னோக்கி சாய்ந்து) இந்த மாதிரியா அண்ணி ?
ஊர்மிளா: ஹ்ம் ... !! நீ ஒரு வேலையை செய் ... உன் முலைகளை இருபுறமும் ஒரு முறை கடுமையாக அழுத்து.
ஆர்த்தி: (அண்ணியின் அறிவுறுத்தலின் படி, அவள் இரு கைகளை வைத்து தன் முலைகளை கடுமையா அழுத்துகிறாள். அழுத்தம் காரணமாக, இரண்டும் ஒன்றோடு ஒன்று ஒட்டிக்கொண்டு, அதன் நடுவில் ஆழம் நீளமாகிறது) இப்போது சரியா இருக்கா உங்க நாத்தனாரின் மொலை?
ஊர்மிளா: ஆம் ... !! இப்ப எல்லாம் சரி தான் ... சரியா இருக்கு... !! சரி இப்போது மணியை பாரு ... இப்பவே 11 மணி ஆயிடுச்சு. நீ அதிகாலையில் வேகமா எழுந்திருக்கனும். இரவு முழுவதும் கதைகளைப் படித்து உன் தந்தையை நினைவில் வைத்து காலையில் தூங்கிடாதே. இப்பவே லேட் போய் தூங்கு...
ஆர்த்தி: (சிரித்துக்கொண்டே)அப்படியெல்லாம் இல்லை அண்ணி இல்லை… நான் விரைவில் தூங்கப் போகிறேன்…
ஊர்மிளா: சரி இப்போது நான் என் ரூமுக்கு போறேன் .... குட் நைட் ...
ஆர்த்தி: குட் நைட் அண்ணி ...
ஊர்மிளா அவள் அறையை விட்டு வெளியேறத் தொடங்குகிறாள், அப்போதுதான் அவளுக்கு ஒரு விஷயம் நினைவுக்கு வருகிறது. அவள் திரும்பி ஆர்த்தியின் அறைக்குச் சென்று, கதவை கொஞ்சம் திறந்தவுடன் அவள் கைகள் நின்றன. அவளது கண் ஆர்த்தி மீது இருந்தது. உள்ளே, ஆர்த்தி தன் இரு கைகளையும் உயர்த்தி கண்ணாடியின் முன் நிற்கிறாள். ஆர்த்தி என்ன செய்கிறா என்பது ஊர்மிளாவுக்கு புரியவில்லை. அவள் ஆர்த்தியை மிகவும் கவனமாகப் பார்க்க ஆரம்பிக்கிறா. ஆர்த்தி கைகளை உயர்த்தி நிற்கிறாள். பின்னர், கண்ணாடியில் தன்னைப் பார்த்து, அவள் ஒரு கையால் இடுப்பின் பக்கத்திலிருந்து மேலே வளைக்கிறா. பின்னர் அவள் மீண்டும் கைகளை உயர்த்தி கண்ணாடியில் பார்க்கிறாள். எதையோ பார்த்தால்,போல அவள் முகத்தில் அப்படியொரு மகிழ்ச்சியான தோற்றம் வந்தது . அது என்னவாயிருக்கும் ஊர்மிளா புரிந்து கொள்ள முயற்சிக்கிறா. பின்னர் அவளது கவனம் கண்ணாடியின் முன் செல்கிறது, மேலும் அவள் முகத்தில் ஒரு புன்னகையைப் பார்க்கிறா. "சரி ஆர்த்தி ராணி ... இப்போது நீ இப்படி ஏதாவது செய்து உன்னிதை கவனித்துக் கொள் ... மாமனாரே உங்கள் சுன்னி நாளைக்கு துடி துடித்து கண்ணீர் வடிக்க போகிறது", நீங்க என்ன செய்ய போறீங்களோ என்று ஊர்மிளா மனதில் நினைத்து மெதுவாக கதவை மூடி புன்னகையோடு அவள் அறையை நோக்கி நடக்கிறாள்.
காலை 6:35 மணி. ஊர்மிளா வழக்கம் போல் சமையலறையில் உள்ள வேலைகளை பார்த்து கிட்டே ஸ்டவ்வில் டீயை தயார் செய்றா. அப்போ ஆர்த்தி அங்கு வருகிறா. அதே பின்க் நிற டாப், மற்றும் தோள்களுக்கு மேல் துப்பட்டா மற்றும் கீழே இறுக்கமான பைஜாமாக்களை அணிந்து இருந்தா.
ஆர்த்தி: குட் மார்னிங் அண்ணி ...
ஊர்மிளா: குட் மார்னிங் ஆர்த்தி ... (என்று மேலே இருந்து கீழே பார்த்தால்) ஆர்த்தி ரொம்ப அழகா இருக்க ... ஆனால் நீ ஏன் இந்த துப்பட்டாவை போட்டு இருக்க... அதை எடுத்து விடு ...
ஆர்த்தி துப்பட்டாவை எடுத்து அருகிலுள்ள மேசையில் வைக்கிறா. அவளது கண்கள் யாரையோ தேடுவது போல அங்கும் இங்கும் சுற்றிக் கொண்டிருந்தன.
ஊர்மிளா: அப்பாவை தேடுறீயா?
ஆர்த்தி: (மிக மெல்லிய குரலில் சிரித்துக்கொண்டே) ஆமா ... !! அப்பா எங்கே ...?
ஊர்மிளா: வருவார் ... ஏன் அவசரப்படுற ...
பின்னர் ஆர்த்தியும் ஊர்மிளாவும் காலடி சவுண்ட்களை கேட்கிறார்கள்.கேட்ட உடனே இருவரும் எச்சரிக்கை ஆகிறார்கள். டாப்பின் கழுத்தை சரிசெய்து, கொண்டு இருக்கும் போது ரமேஷ் சமையலறைக்கு வருகிறார்.
ரமேஷ்: மருமகளே .... (மாமா இதைச் சொல்லும் போதே ஆர்த்தியை பார்க்கிறார்,பார்த்ததும் அவர் தலையே சுற்றியது. மேலே உள்ள பெரிய கழுத்து கொண்ட டாப்பிலிருந்து முலைக்களுக்கு இடையில் நல்ல ஆழமான அகலமான பாதை முலைகாம்புகள் வரை தெளிவாகத் தெரிந்தன. மாமனாரின் விழிகள் அகலமான திறந்த இருந்தன ஆர்த்தியின் மார்பில்)
ஊர்மிளார்: என்ன ஆச்சு மாமனாரே ... ??
ரமேஷ்: (ஊர்மிளாவின் குரலைக் கேட்டபின் தன்னை ஒருநிலைபடித்திகொள்கிறான்) அ ... ஒன்றும் இல்லை மருமகளே ... ஆம்..ஆமா ... ஆர்த்தி இன்று மீண்டும் சீக்கிரமா எழுந்திட்டாளா ...? மகளே... இன்று நீ மீண்டும் அதிகாலையிலேயே எழுந்துட்டியா?
ஆர்த்தி: ஆமா அப்பா ... நேற்றே நான் இனிமேல் தினமும் அதிகாலையில் எழுந்து என் அண்ணிக்கு வேலையில் உதவுவேன் என்று கூறியிருந்தேன் இல்லையா அதை தான் கடைபிடிக்கிறேன்.
ரமேஷ்: (ஆர்த்தியின் தலையில் கை வைத்து) நன்றாகச் சொன்னாய் என் மகளே.... !! நீ நன்றாகவே சொன்ன ... (இறுக்கமான மேல் தூக்கி நின்ற பெரிய மொலை முகடுகளை பார்த்த பிறகு ரமேஷ் ஊர்மிளாவிடம் ) நல்ல மகள் நல்ல மருமகள்… .. டீ என்ன ஆச்சு?
ஊர்மிளா: மாமா ரெடியாகப் போகுது. நீங்கள் மொட்டை மாடிக்கு போங்க, நான் உங்கள் டீயை மாடிக்கு கொண்டு வருகிறேன்.
ரமேஷ்: (கொஞ்சம் தயங்கி) ஓ அதுஇல்லை அது இல்லைமா. இப்போது ஆர்த்தி மேலே வருவா, இல்லையா ... (ஆர்த்தியை நோக்கி திரும்பி) ஏன் ஆர்த்தி? மாடியில் துணிகளை காயவைக்க வருவேல?
ஆர்த்தி: ஆமாப்பா ... இப்போது நான் மிஷினிலிருந்து துணிகளை எடுத்து வாளியில் போட்டு, அதன் பிறகு நான் எடுத்திட்டு வருவேன்.
ரமேஷ்: ஆமா மருமகளே ஆர்த்தி ஏன் என் டீயை எடுத்து வரகூடாது ... இப்போதிலிருந்து அவள் உனக்கு உதவ தான் வந்திருக்கா, பின்ன அவளையும் கொஞ்சம் வேலை செய்ய விடு ...
ஊர்மிளா: ஆமா மாமா ... நீங்கள் சொல்வதும் சரிதான் ... அவள் உங்கள் டீயை எடுத்து கொண்டு மொட்டை மாடிக்கு வருவாள். இனிமேல் நான் சீக்கிரம் எழுந்தவுடன் கீழே உள்ள வேலையை எல்லாம் நான் செய்கிறேன் , மேலே மாடியில் உள்ள வேலைகள் அனைத்தையும் ஆர்த்திக்கு கொடுக்கிறேன்.
ரமேஷ்: (தனது மகிழ்ச்சியை ஏதோ ஒரு வகையில் மறைத்து) ஆ...ஆ...அப்படியே .... !! இனிமேல் மாடி வேலைகள் அனைத்தையும் அவளே செய்யட்டும் .... மேலும் காலையில் எனக்கான அனைத்து வேலைகளையும் ஆர்த்தி கிட்டவே முடிக்கிறேன் ... ஆனால் உமா எழுந்தவுடன், இவளை எப்படி உடற்பயிற்சி செய்யும் இடத்தில் வேலை செய்ய செய்வது என்று தான் எனக்குத் தெரியவில்லை ...
ஊர்மிளா: ஆமாம் மாமா நீங்கள் சொல்வது முற்றிலும் சரி ... இனிமேல் மாடி வேலைகள் அனைத்தும் அவளே செய்வாள் உங்கள் உடற்பயிற்சிக்கும் உறுதுணையாக செய்வாள் ...
ரமேஷ்: ஆமாம் மருமகளே ...எனக்கும் உடற்பயிற்சி செய்ய ஒரு துணை தேவைபடுது வேண்டும் என்றால் இவளும் உடற்பயிற்சி என்னுடன் சேர்ந்து செய்யட்டும் இல்லைனா கூட என் வேலைகள் அனைத்தையும் ஆர்த்தியை வைத்து செய்துகொள்கிறேன் ... சரி இப்போ நான் செல்கிறேன் ... மொட்டை மாடியில் பயிற்சிக்கு தயாராகிறேன்....
மாமனார் மொட்டை மாடியின் படிக்கட்டுகளை நோக்கி செல்லத் தொடங்குகிறார். ஆர்த்தியும் ஊர்மிளாவும் சமையலறையில் ஒருவரை ஒருவர் பார்த்து புன்னகைக்கிறார்கள்.
ஊர்மிளா: ஆர்த்தி ..! உன் பணி தொடங்கிடுச்சு ...
ஆர்த்தி: ஆம் அண்ணி ...! (மீண்டும் அவள் முகத்தில் பயத்தின் தோற்றத்தைக் கொண்டுவருகிறது) ஆனால் அண்ணி ... யாராவது திடீரென மாடிக்கு வந்தால்?
கண்களைச் சுற்றி விட்டு ஊர்மிளா சில கணங்கள் யோசிக்கிறாள், பின்னர் திடீரென்று மாமனாருக்கு குரல் கொடுக்கிறாள்.
ஊர்மிளா: மாமா ... !!!!
நடந்து செல்லும் போது, ரமேஷ் ஊர்மிளாவின் குரலைக் கேட்டு மாடி படி ஏறுவதை நிறுத்திவிட்டு திரும்பி ஊர்மிளாவைப் பார்க்கிறான்.
ரமேஷ்: என்ன விஷயம்?
ஊர்மிளா: (சிரித்துக்கொண்டே) மாமா அது ஒன்னும் இல்லை ..... ஆர்த்தி என்ன சொல்றானா ....
ஊர்மிளாவுக்கு என்ன சொல்வது என்று தெரியவில்லை ஆர்த்தியும் சோகமாக அண்ணியின் கையைப் பிடித்துக் கொள்கிறாள்.
ரமேஷ்: (ஆர்த்தியை தூரத்தில் இருந்து பார்த்து) என் மகள் ராணி என்ன சொல்கிறாள்?
ஊர்மிளா: அவளுக்கு இன்ட்ரெஸ்ட் இல்லாவிட்டால், அவள் கீழே வந்து விடுவாளாம் சொல்கிறா ... (ஊர்மிளா ஆர்த்தியின் மூக்கைப் பிடித்து மெதுவாக அழுத்துகிறார்) உங்கள் மகள் ராணி குறும்பு செய்கிறா ...
ஊர்மிளாவின் இந்த விஷயம் ஆர்த்தியின் எண்ணத்திற்கு உயிரூட்டியது.
ரமேஷ்: (சிரிக்கிறார்) ஏன் ஆர்த்தி? அவள் சொல்வது சரிதானா? அப்படி தான் சொன்னீயா?
ஊர்மிளா பின்னால் இருந்து ஆர்த்தியின் பட் மீது ஒரு கையை வைக்கும்போது, இவ்வளவு நேரம் அமைதியாக இருந்த ஆர்த்தி அவசரமாக பேசுகிறா.
ஆர்த்தி: (குழந்தைத்தனத்தைக் காட்டி) ஆமா அப்பா ... !! எனக்கு இன்ட்ரெஸ்டிங்கா நீங்கள் செய்யாவிட்டால், நான் கீழே ஓடி வந்திடுவேன்.
ஊர்மிளா: மாமனாரே பார்த்தீங்களா? உங்கள் மகள் எவ்வளவு குறும்புக்காரர் என்று ... மாமா நீங்கள் ஒரு வேலை செய்யுங்கள், மாமா. ஆர்த்தி மாடிக்கு வந்தவுடன் , மேலே இருந்து கதவை மூடிவிடுங்கள், அதுக்கப்புறம் அவ கீழே ஓடி வர முடியாது. மேலும் மாமா, மாடியில் வேலைகளை ஆர்த்தி சரியாக செய்ய வேண்டும் அது உங்கள் பொறுப்பு. மறுபடியும் நான் வந்து செய்கிற மாதிரி இருக்க கூடாது அப்படி செஞ்சா இவள் செய்தற்கு என்ன பயன்?
ஊர்மிளாவின் பேச்சை கேட்டபின், ரமேஷ் அவன் முகத்தில் வந்த புன்னகையை நிறுத்தி.
ரமேஷ்: அ..ஆ .. சரிமா .. நான் மேலே கதவை மூடிக்கிறேன். நீ ஒன்னும் கவலைப்பட வேண்டாம். நான் தனியாக நின்று அவள் வேலையை பார்த்துகிறேன் .... (பின்னர் ஏதையோ யோசித்து) அப்புறம் ஊர்மிளா ... வீட்டில் யாராவது மாடியில் வந்து ஏதாவது வேலை செய்வார்களா? நான் எனது வொர்க்அவுட்டைச் செய்யபோறேன், ஆர்த்தி அவளது வேலையில் மும்முரமாக இருந்தால்,என்னால் கதவைத் திறக்க முடியாது.
ஊர்மிளா: யாரும் வரமாட்டார்கள் மாமா ... 9 மணிக்கு முன் சோமு எழுந்திருக்க மாட்டான். மம்மி 7 மணிக்கு எழுந்து டீ சாப்பிட்டுக் கிட்டே டிவியின் முன் உட்காருவாங்க. அப்படி உட்கார்ந்தால் 1 - 1:30 மணி நேரம் ஆகும் எழுந்திருக்க ஏன்னா அந்த சொற்பொழிவு முடிய அவ்வளவு நேரம் ஆகும். எனக்கு சமையலறையில் உள்ள வேலையை செய்து முடிக்கவே 1 - 1:30 மணி நேரம் ஆகும். நீங்கள் மாடி கதவை தாராளமாக மூடலாம், மேலே யாரும் வரமாட்டார்கள் ..
ரமேஷ்: (அவரது மகிழ்ச்சியை மீண்டும் மறைத்து) சரி .. சரி சரி ஊர்மிளா .. நான் மேல் கதவை அவள் வந்ததும் மூடி விடுகிறேன் .. இப்போ நான் செல்கிறேன் .......
மாமனார் வெளியேறியவுடன் ஆர்த்தி தனது அண்ணிகிட்ட ஒட்டிக்கொண்டு மகிழ்ச்சியுடன் .
ஆர்த்தி: ஆஹா அண்ணி ... !! நீங்கள் ரொம்ப திறமைசாலி அண்ணி எப்படி செட் பண்ணுறீங்க எனக்கே ஆச்சரியமாக இருக்கு ...
ஊர்மிளா: ஓய் என்னை நீ அப்படியா நினைக்கிற? சரி அதுபோகட்டும் இப்போ என் வார்த்தைகளை கவனமாகக் கேளு... மாமாவின் முன் குனிந்து வேலை செய். தேவைப்பட்டால், உன் மார்பை சிறிது உயர்த்தி தூக்கி நிறுத்து. எந்த வேலையும் மாமா செய்ய சொல்லி உன்னை கேட்டால், அதை அமைதியாக செய். புரியுதா இல்லையா?
ஆர்த்தி: (மகிழ்ச்சியுடன்) சரி அண்ணி ... புரியுது ...
ஊர்மிளா: இப்போது இந்த கோப்பை டீ மற்றும் அந்த துணி வாளியை எடுத்து, நேராக மொட்டை மாடிக்கு செல்...
ஆர்த்தி: சரி அண்ணி ...
ஆர்த்தி சுற்றி முற்றி பார்த்து நடக்கத் தொடங்குகிறா. ஊர்மிளா பின்னால் இருந்து அழைக்கிறாள்.
ஊர்மிளா: ஓய் ஆர்த்தி ராணி ... !!
ஆர்த்தி: (திரும்பி) என்ன அண்ணி ...
ஊர்மிளா: அதை இங்கேயே என்கிட்டேயே விட்டுவிட்டு அப்புறமா செல்லு ...
ஆர்த்தி: (குழப்பமா) அதை உங்ககிட்ட விட்டுவிட்டு செல்ல வேண்டுமா? எதை என்னதை அண்ணி?
ஊர்மிளா: (சிரித்துக்கொண்டே) உங்கள் 'மானம் வெட்கம்-' வேறு என்ன ...
ஆர்த்தியும் சிரிக்கிறா. பின்னர் இங்கேயும் அங்கேயும் ஒரு பார்வையை வைத்து, அவள் ஊர்மிளாவைப் பார்க்கிறாள். ஒரு கையால் டீ கப்பை பிடித்து, மற்றொரு கையால் துணி வாளியை மேலே தூக்கி, மேலும் அவள் அந்த டியை மொலையில் தேய்த்துக் கொண்டே .
ஆர்த்தி: (கிசுகிசுக்க) " அப்பா உம்மா இதோ உங்க பால் டீ.. !!"
இருவரும் சத்தமாக சிரிக்கிறார்கள்.
ஆர்த்தி: நல்ல அண்ணி, இப்போ நான் செல்ல வா ....
ஆர்த்தி துணி வாளியை எடுத்து, மறுபுறம் ஒரு கப் டீயை எடுத்து, மெதுவாக படிக்கட்டுகளில் ஏறத் தொடங்குகிறா. பின்னால் இருந்து, ஊர்மிளா அவளது பரந்த குண்டி நகர்வதைக் காண்கிறாள். "இன்று ஆர்த்தி ராணி அவளின் அப்பாவிடம் பெரிய ஆடுகளத்தில் கபடி விளையாட தயாராகிட்டா என்று தெரிகிறது". மேலும் ஊர்மிளாவும் சமையலறையில் தனது வேலையை செய்ய போகிறாள்.
