Update 07
மாலை நேரம். மணி 5 .( ஊர்மிளா, ஆர்த்தி, உமா மற்றும் சோமு ஹாலில் உட்கார்ந்து இருக்கிறார்கள். அந்த அறையே கைதட்டல் சத்தத்தில் எதிரொலித்தது. உமா சோமுவின் தலையை தன் மார்பில் மறைத்து அணைத்துகொண்டு அவர்களிடம்.)
உமா: (கடுமையான குரலில்) வாயை மூடுங்க .. !! சும்மா என் செல்ல குழந்தையை தொந்தரவு செஞ்சுகிட்டே இருக்கிங்க. எனக்கே ஒன்னே ஒன்னு கண்ணே கண்ணுனு ஒரே ஒரு அழகான ஆண் குழந்தை இருக்கு அதை எப்பபாரு ஏதாவது கிண்டல் செஞ்சு கிட்டே இருக்கீங்க...
ஆர்த்தி: அம்மா, அவன் குழந்தை இல்லை, கழுதைனு வேணா சொல்லுங்க அது தான் சரியா இருக்கும்...
உமா: ஏய்! வாயை மூடு ... என் செல்லத்த கழுதைனெல்லாம் சொல்லாதே ...
ஊர்மிளா: ஆமாம் ஆர்த்தி ... உன் தம்பியை அப்படியெல்லாம் சொல்லாதே ....
சோமு: அண்ணி அக்கா எப்போதுமே என்னை கிண்டல் தான் செய்கிறாள். நான் ஏதாவது சொன்னால் மட்டும் அவளுக்கு கோபம் அப்படி வரும் ...
ஆர்த்தி: சின்ன பாப்பா பாரு நீ? டீச்சர் கிட்ட கம்ளைன்ட் பண்றான், போட டேய் இனிமே நான் உன்னை கிண்டல் செய்யல ... போதுமா ..?
(சோமு ஆர்த்தியிடம் உமாவின் மார்பை ஒட்டி நாக்கை வைத்து பலிப்பு காட்டினான். ஆர்த்தி உடனே அம்மாவை பார்த்தாள். அம்மாவின் கண்கள் கதவுக்கு வெளியே இருந்தன. உடனே ஆர்த்தி வேகமா, சோமுவை பார்த்து, அவளது கண்களை அவளது கால்களுக்கு இடையில் வைத்து, அவள் நாக்கை இரண்டு முறை மேல் மற்றும் கீழ் நோக்கி நக்கும் பாணியில் உயர்த்தினாள். ஆர்த்தியின் இந்த செயலால், சோமுவின் தொண்டை எச்சியை விழுங்க முடியாமல் சிக்கிக்கொண்டது.. அவனது சார்ட்ஸில், தம்பியும் வீங்கத் தொடங்கினான். அந்த உணர்ச்சியை அறிந்து வேகமாக சோபாவில் கிடந்த ஒரு குஷனை எடுத்து தனது மடியில் வைத்தான். அப்படி செய்த அந்த நிலையை பார்த்து ஆர்த்தியும் மற்றும் ஊர்மிளாவும் சிரிக்க ஆரம்பித்தனர். அப்போதுதான் ரமேஷ் கதவை திறந்து உள்ளே வந்தான். மாலையில், அவர் தினசரி வாக்கிங் போய்ட்டு வந்தார் . ரமேஷைப் பார்த்ததும் ஆர்த்தி அமைதியாகிவிட்டா. ஊர்மிளா ஆர்த்தியின் பெடெக்ஸை பின்னால் இருந்து அழுத்தினாள்.)
ஊர்மிளா: (மெதுவாக ஆர்த்தியின் காதில் போய்) ஆர்த்தி ... என்ன உங்க அப்பனோட சுன்னிய இப்பவே ஊம்பபோறீயா
ஆர்த்தி: (மிக மென்மையாக) அண்ணி ... தயவுசெய்து ....
ரமேஷ்: அண்ணி மற்றும் நாத்தனார் இடையே என்ன மறைமுகமாக நடக்குது?
ஊர்மிளா: ஒன்னுமில்லப்பா ... டெய்லி சாய்ந்திரம் அப்பா வாக்கிங் பன்ன ஏன் வெளியே போனும் மொட்டை மாடியிலே நடக்கலாம் ல னு கேட்டு கிட்டு இருந்தா ?
ரமேஷ்: (சிரிக்கிறார்) நான் தினமும் காலையில் மொட்டை மாடியில் தானே உடற்பயிற்சி செய்றேன், இது ஆர்த்திக்கும் தெரியும் ல. (ஆர்த்தியை பார்த்து சிரித்துகிட்டே) உனக்கு தெரியும் ல?
ஆர்த்தி: (காலையில் நடந்ததை பற்றி நினைக்கும் போது, கன்னங்கள் சிவந்து . மெதுவாகச் சொல்றா) ஆம் ப்பா ... தெரியும் ...
ரமேஷ்: சரி ஊர்மிளா ... ஆர்த்தி சொல்ற விஷயமும் சரியா தான் இருக்கு. நாளையிலிருந்து சாயங்காலமும் மொட்டை மாடியிலே வாக்கிங் போறது தான் சரினு நானும் நினைக்கிறேன் ... (ஆர்த்தியை பார்த்து) ஆர்த்தி? அது சரியா இருக்குமா?
ஊர்மிளா: ஆமா மாமா ... மொட்டை மாடியில் நடப்பது தான் நன்றாக இருக்கும். வாக்கிங் செய்யும் போது சுற்றியுள்ள காட்சிகளை நன்றாகவே நீங்கள் காணலாம் (ஊர்மிளா மீண்டும் ஆர்த்தியின் குண்டியை பின்னால் இருந்து அழுத்தினாள்). ஆர்த்தி நான் சொல்றதும் சரி தான ?
ஆர்த்தி: (முகம் சிவந்து) ஆமா அண்ணி ... அப்பாவும் நீங்களும் சொல்றது எப்பவுமே சரியாக தான் இருக்கும் ...
பிறகு உமா கடுமையான குரலில் .
உமா: ரொம்ப அரட்டை அடிச்சதெல்லாம் இருக்கட்டும், நாம இப்ப சில முக்கியமான விஷயங்களை பற்றி பேசலாமா?
ரமேஷ்: இப்போ என்ன முக்கியமான விஷயத்தை பற்றி பேசனுங்கிற ?
உமா: (ரமேஷைப் பார்த்து) எப்ப பாரு உடற்பயிற்சியை பற்றியே நினைத்து கொண்டு இருந்தால் எதுவுமே உங்களுக்கு நினைவில் இருக்காது. ( அவள் அப்படி சொன்னதும் ரமேஷ் ம் ஆர்த்தி யும் பேய் அடைந்த மாதிரி உமாவை பார்த்தனர் மேலும் உமாவே தொடர்ந்தாள்) சென்ற வாரம், சந்திரன் அவர் பையனின் திருமண அட்டையைக் கொடுத்துட்டு போனாறே !... மறந்துவிடீங்களா?
ரமேஷ்: (பெருமூச்சுவிட்டு பின் தலையில் கை வைத்து) கடவுளே ... !! எனக்கு ஞாபகமே இல்லையே. உமாவு அவனுக்குக்கு எப்போ கல்யாணம்?
உமா: நாளை மறுநாள். அந்த வீட்டு விஷேசத்துக்கு நீங்கள் இல்லை என்றால் உங்களுக்கு என்ன நடக்கும் என்று எனக்குத் தான் தெரியும்?
ரமேஷ்: நல்ல வேளை உமா ஞாபக படுத்துன பரவாயில்லை ... இப்பவும் ஒன்னும் கெட்டு போகவில்லை நாளை எப்போது புறப்பட்டால் சரியா இருக்குமா...
ஊர்மிளா: நாளை மாலை 5 மணிக்கு கிளம்பனா சரியா இருக்கும் அப்ப தான் அங்கு போய் சேர நைட் 8 மணி ஆகும். எல்லோரையும் பார்த்து விட்டு, திரும்ப 10 மணிக்கெல்லாம் கிளம்பிவிடுவோம் அப்ப தான் வீட்டுக்கு வந்து தூங்க சரியா இருக்கும்.
உமா: ஆமா மா அதான் கரெக்டா இருக்கும். (ரமேஷைப் பார்த்து) நீங்கள் நான் சொல்றதை கவனமாகக் கேளுங்கள். நாளை காலை நீங்கள் எந்த வொர்க்அவுட்டையும் செய்ய கூடாது.
ரமேஷ்: உமா ... நீ ஏன் எப்போதும் என் எக்ஸஸைஸ் ல யே கண்ணா இருக்க?
உமா: ஒருமுறை நான் சொன்னால் சொன்னது தான் ... நாளை உடற்பயிற்சி கிடையாது. நாளை காலை நீங்கள் காரை சுத்தம் செய்ங்க. கேரேஜில் எவ்வளவு தூசி இருக்கும்னே தெரியல.
ரமேஷ்: (ஒரு முறை சோகமான தோற்றத்துடன் ஆர்த்தியை பார்க்கிறார்) சரி. உன் இஷ்டம் போல நடக்கட்டும்...
உமா: நீங்களும் நான் சொல்வதைக் கவனமாகக் கேளுங்கள். சோமுவும் அவரும் காரை சுத்தம் செய்யட்டும். நான், ஊர்மிளா மற்றும் ஆர்த்தி நாளை சந்தைக்கு போயி ஷாப்பிங் செய்வோம். என்ன நான் சொல்றது எல்லோருக்கும் புரிந்தது ல?
அனைவரும் ஒன்றாக தலையை ஆட்டினர். ரமேஷ் எழுந்து தன் அறைக்குச் சென்றான். சோமுவும் தனது தொலைபேசியில் ஏதோ செய்து கொண்டே வெளியே சென்றான். ஆர்த்தி ஊர்மிளாவை நிமிர்ந்து பார்த்து.
ஆர்த்தி: அண்ணி .... மம்மி எல்லா வேலைகளையும் கெடுத்து விட்டாள்.
ஊர்மிளா: நிச்சயம் திருமணத்திற்கு செல்ல வேண்டும், இல்லையா ஆர்த்தி. அது ரொம்ப முக்கியம் நீ ஒன்னும் கவலை படாதே ஒரு வழி மூடினால், மற்றொன்று தானாகவே திறக்கும். டோன்ட் வொரி ஏதாவது நல்லது நடக்கும்? நீ உன் நம்பிக்கையை இழக்காத
ஆர்த்தி மெதுவாக அண்ண நடை நடந்து அவள் அறைக்குச் சென்றாள், ஊர்மிளாவும் சமையலறைக்குச் சென்றாள்.
-------------------------------------------------------- -
மறுநாள்:
--------------------------------------------------------
மறுநாள் காலையில் ரமேஷும் சோமுவும் வீட்டின் முற்றத்தில் காரை சுத்தம் செய்யும் போது. ரமேஷ் ஆர்த்தி கிட்ட கொஞ்ச நேரம் செலவழிக்கனும் னா இந்த வேலையை வேகமா செஞ்சுமுடிக்க விரும்பினான். அவர் சோமுவிடம் வேகமா செய்யுமாறு பலமுறை சொல்லி கிட்டே இருந்தார். எப்படியோ காரை சுத்தம் செய்த , ரமேஷ் வீட்டிற்கு வந்தான். இப்பவே மணி 11 ஆகிவிட்டது. ரமேஷின் மனமும் அலைபாய்ந்தது. காரை சுத்தம் செய்யும் போது நேரம் போனதே அவருக்கு தெரியவில்லை. அப்பனு பார்த்து ஆர்த்தி, ஊர்மிளா மற்றும் உமா ஆகியோர் அவருக்கு முன்னால் வந்தார்கள். அவர் துரதிர்ஷ்டம் மூவரும் சந்தைக்கு செல்ல தயாராக இருந்தனர்.
உமா: காரை சுத்தம் பண்ணிட்டிங்களா.
ரமேஷ்: (கோபமாக) ஆம் அது நல்லா பழ பழனு பிரகாசிக்குது ... அதில் போய் உன் முகத்தைப் பார் ... போ...
மாமனாரின் வார்த்தைகளைக் கேட்டு ஊர்மிளா சிரிக்க ஆரம்பித்தா . அப்போ உமா ஏதோ சொல்ல வாயை திறந்தா. ஆனால், ரமேஷ் ஆர்த்தியை தான் பார்த்தான். ஆர்த்தியும் சோகமான முகத்துடன் அப்பாவை பார்த்தாள். இருவருக்குள்ளும் அளவு கடந்த காம உணர்ச்சிகள் புதைந்து கிடக்கின்றன. இன்றைக்காகப் போடப்பட்ட கனவுகள் அனைத்தும் சிதறடிக்கப்பட்டு இருந்தன. மெதுவாக அவர்கள் மூவரும் வெளியே செல்ல, ரமேஷ் நெற்றியைப் பிடித்துக் கொண்டு சோபாவில் அமர்ந்தார்.
சாய்ந்திரம் மணி ஏழாகியது. சோபாவில் வேஷ்டி சட்டை அணிந்து ரமேஷ் காத்திருந்தார். சோமுவும் சட்டை மற்றும் பேண்ட்டுடன் அருகில் உட்கார்ந்து தனது செல்போன் ல விளையாடி கிட்டு இருந்தான். அப்போது ஊர்மிளாவும் உமாவும் அங்கு வருகிறார்கள். உமாவும் ஊர்மிளாவும் புடவை அணிந்து இருந்தனர். ரமேஷ் ஊர்மிளாவையே பார்த்துக் கிட்டு இருந்தான். ஊர்மிளா ரொம்ப அழகாக இருந்தாள். அவளது உடலின் அமைப்பு அவள் கட்டியிருந்த புடவையிலே தெரியும். சில கணங்கள், ரமேஷ் அவளை மெய் மறந்து பார்த்துக் கொண்டே இருந்தான். பிறகு அங்கு ஆர்த்தி வருகிறா. ரமேஷின் கவனம் இப்போது ஆர்த்தி பக்கம் செல்லும்போது, அவனது கண்கள் அகண்டு கிழிந்தன. ஆர்த்தி பச்சை நிற ஸ்லீவ்லெஸ் மற்றும் வெளிர் மஞ்சள் கிரீம் நிற லெஹெங்கா அணிந்து வந்தாள். அவள் வந்தவுடன் ஆர்த்தியின் கண்கள் ரமேஷ் மீது மட்டுமே விழுகின்றன. ரமேஷ் பெரிய கண்களால் ஆர்த்தியை பார்க்கிறான். ஆர்த்தி வெட்கப்பட்டு ஊர்மிளாவின் அருகில் மறைந்து நிற்கிறாள்.
மறைந்த ஆர்த்தியை பார்த்ததும், சோமுவின் நிலை இன்னும் மோசமானது. அவனுடைய இது கிழிந்து வெளியே வருவது போல் பேண்ட்டில் முட்டியது. அப்பனு பார்த்து உமாவின் கண்கள் ஆர்த்தி மீது விழுந்தன. அவள் நடந்து ஆர்த்திக்கு அருகில் வருகிறாள். அங்கிருந்த அனைவருமே இப்போது ஆர்த்தி வேற ட்ரஸ் போட சொல்லுவாள் என்று நினைக்கிறார்கள். ரமேஷின் மனமும் அவளை வேற ட்ரஸ் போட சொல்லுவாளோ என்று படாதபாடு பட்டது . அவர் அமைதியாக முகத்தைத் திருப்பி கதவின் அருகே சென்று நின்றார்.
உமா: (ஆர்த்தியின் கன்னத்தில் கை வைத்து) என் மகள் எவ்வளவு அழகாக இருக்கிறாள் ...
இதைக் கேட்டதும் ஆர்த்தி மற்றும் ஊர்மிளாவின் முகத்தில் புன்னகைதான். இப்போது அக்காவின் உடலை சோமுவால் நன்றாகப் பார்த்து சந்தோஷம் அடைந்தான்.
ஊர்மிளா: ஆர்த்தி என்ன பார்க்கிற? அம்மாவின் பாதங்களை தொட்டு வணங்கு ...
ஆர்த்தி உமாவின் பாதங்களைப் தொட்டு ஆசிர்வாதம் வாங்கினாள், உமாவும் அவள் தலையில் கை வைத்து.
உமா: ரொம்ப நல்லா இருமா! ...
ஊர்மிளா: இப்போதே எல்லோரும் வாங்க ... இல்லைனா சாப்பாடு காலியாயிடும் ...
அனைவரும் சிரித்துக்கொண்டு வெளியே வருகிறார்கள். மாமா கதவுக்கு வெளியே நிற்கிறார். ஊர்மிளா மாமனாரை பார்த்து மெதுவாக ஆர்த்தியை மாமனாரின் கால்களைப் தொட்டு வணங்கும் படி சைகை செய்தாள்.
ரமேஷ்: என் மகள் ராணி மாதிரி மிகவும் அழகாக தேவதை போல இருக்கமா.
ஊர்மிளா: மாமா ... அதுவும் அப்பாவோட தேவதை போல ... னு சொல்லுங்க! இல்லையா ஆர்த்தி ?
ஆர்த்தி தன் மதனி சொன்னதை கேட்டு வெட்கப்பட்டு கண்களைத் தாழ்த்தினாள். மாமனார் ஆர்த்தியின் மேல் இருந்த பார்வையை எடுக்காதபடி பார்த்து கொண்டு இருந்தார் ஊர்மிளா சோமு மற்றும் உமாவிடம் பேச ஆரம்பித்தாள். ஆர்த்தி அப்பாவின் கால்களை தொட்டு வணங்கினாள்.
ரமேஷ்: எப்போதும் மகிழ்ச்சியாக இருக்கனும் ... அப்புறம் உன் அப்பா பெயரை எப்பவுமே காப்பத்தனும் ...
ரமேஷ் ஆர்த்தியின் தோளைப் பிடித்து தூக்க ஆரம்பித்தான். ஆர்த்தியின் லோ கட் சிறிது மேலே வந்தவுடன் அவளின் அழகான ஆழத்தைக் காட்டியது. ரமேஷின் கைகள் அங்ககேயே நின்றன. ரொம்ப நேரத்துக்கு பிறகு அப்பா இந்தக் காட்சியைப் பார்க்கிறார் என்பதை புரிந்த ஆர்த்தி, அதே நிலையில் குனிந்திருந்தாள். ரமேஷ் அவளது தோள்பட்டை பிடித்து, மெதுவாக அவள் அக்குளினுள் ஒரு விரலை நுழைத்தான். விரலைச் செருகியவுடன் தனது விரல் ஈரமாகுவதை உணர்ந்தான். ஒன்றிரண்டு முறை, அவன் அக்குளினுள் விரலை வைத்து பின்னர் தோள்பட்டையைப் பிடித்து நிற்க வைத்தான்.
ரமேஷ்: சரி மகளே ... எழுந்திரு இப்போ கிளம்பலாம். போய் காரில் ஏறு ...
ஆர்த்தி மகிழ்ச்சியோடு காரை நோக்கி செல்ல ஆரம்பித்தாள். ரமேஷ் மூக்கின் அருகே அக்குளுக்கு அருகில் வைத்திருந்த விரலை நன்கு மோர்ந்து பார்த்தான். ஆர்த்தியின் வியர்வை மற்றும் பெர்பியூம் கலந்த வாசனை அவனுக்கு காம தாகத்தை ஏற்படுத்தியது. ரமேஷின் இந்த செயலை ஊர்மிளா பார்த்து மாமனாரின் தாகம் உச்சத்தில் இருப்பதை புரிந்து கொண்டாள்.
-------------------------------------------------------- -------------------------------------------------------- -------------------------------------------------------- -------------------------------------------------------- -
1 மணி நேரம் கழித்து:
ரமேஷ் காரை ஓட்டினார், சோமு அவருக்கு அருகே அமர்ந்திருந்தான். ஆர்த்தி உமா ஊர்மிளா அவர்களுக்கு பின்னால் அமர்ந்திருந்தனர். காருக்குள் இருக்கும் சூழல் மிகவும் நகைச்சுவையாக இருந்தது. சிரிப்புகள் எதிரொலித்தன, இந்த சூழல் ரமேஷின் மனநிலையையும் மாற்றியது. கார் ஒரு பெரிய பந்தல் அருகே போய் நின்றது.
ரமேஷ்: நாம வர வேண்டிய இடத்திற்கு வந்துவிட்டோம் ... நீங்கள் அனைவரும் இறங்கி காத்திருங்கள், நான் காரை பார்க் பண்ணிட்டு வரேன்.
அனைவரும் காரை விட்டு இறங்கினார்கள். ஆர்த்தி ஊர்மிளா கிட்ட நின்றாள். ஆண்கள், முதியவர்கள் மற்றும் சிறுவர்கள் என அனைவருமே ஆர்த்தியை பார்த்துக்கொண்டிருந்தனர்.
ஊர்மிளா: (மெதுவாக) ஆர்த்தி அங்கே பார் ... உன் இளமை எப்படி அவர்களை பாடாதபாடு படுத்துகிறது என்று. உன் லெஹெங்கா லைட்டா தூக்கினால் இங்கு பல பேர் தம்பி தூக்கும் போலவே உனக்கு தான் இங்கு மார்கெட் அதிகம்.
ஆர்த்தி: (மெதுவாக வாயை திறந்து) என்னால் எந்த தம்பியும் தூக்க போவதில்லை அதை தூக்க நான் லெஹெங்கா போடல சோ நீங்க சொல்ற மாதிரி எனக்கு எந்த மார்கெட் ம் இல்லை.
ஊர்மிளா: ஆமாம், ஆமாம் ... என் நாத்தனாரே .... நீங்கள் விரும்பும் தம்பி இப்போ தான வருகிறது, இல்லையா?
அப்போது காரை பார்க்கிங்கில் வைத்து ரமேஷ் முன்னால் வந்து கொண்டிருப்பது தெரிந்தது.
ஊர்மிளா: இதோ ... நீ விரும்பும் சுன்னி வந்துவிட்டது ...
ரமேஷ் அங்கு வந்ததும் அனைவரும் கல்யாண பந்தலுக்குள் செல்கிறார்கள். ஹால் மிகப் பெரியது மற்றும் நகரத்திற்கு வெளியே ஒரு பெரிய மைதானத்தில் அமைக்கப்பட்டுள்ளது. மைதானத்திற்கு முன்னால் ஓடும் சாலை உள்ளது மற்றும் அதன் பின்னால் பல மரங்கள் நடப்பட்டுயிருகின்றன, 1-2 கி.மீ. அதை ஒரு சிறிய காடாக நினைத்துக்கொள்ளுங்கள். அவர்கள் உள்ளே சென்றவுடன், ரமேஷ் சில பழைய நண்பர்களைச் சந்தித்து, அவர்களுடன் அய்கியம் ஆகிறார்.
உமா: திருமணத்தில் தான் அவளின் நண்பர்களை சந்திக்க வாய்ப்பே கிடைக்குது.
பெற்றோர் மற்றும் அனைத்து உறவினர்களையும் சந்தித்த பிறகு, அவர்கள் அனைவரும் மணமக்களை அடைகிறார்கள். இருவரும் உமாவைப் பார்க்க ஆரம்பித்தனர்.
உமா: எப்போதும் மகிழ்ச்சியாக இருங்கள், எப்போதும் மகிழ்ச்சியாக இருங்கள். கடவுள் உங்கள் இருவரின் ஜோடியையும் எப்போதும் இப்படியே வைத்திருக்கட்டும் .... (அவளின் குடும்பத்தை சுட்டிக்காட்டி) ... இது என் மருமகள் ஊர்மிளா, இது என் மகன் சோமு, இது என் மகள் ஆர்த்தி ...
மூன்று பேரும் மணமக்களை வாழ்த்துகிறார்கள். மணமகனின் கண்கள் ஆர்த்தியின் கைகளுக்கு இடையிலே நிலைத்திருந்தது. அவன் எழுந்துநின்று கொண்டு ஆர்த்தியின் ரவிக்கைக்குள் எட்டிப் பார்க்க முயன்றான். மணமகளின் கண்கள் அவன் மீது விழ, ஊர்மிளாவும் ஆர்த்தியும் இந்தக் காட்சியைப் பார்க்கிறார்கள். சிரித்தபடி இருவரும் முகத்தில் கை வைத்து அங்கிருந்து புறப்பட்டனர்.
ஊர்மிளா: ஆர்த்தி, நீ அவர்களின் திருமணத்திற்கு முன்பே அவர்களை விவாகரத்து செய்ய வச்சுடுவ போலியே.
ஆர்த்தி: அண்ணி, நான் என்ன செய்ய? அவர் தான் என்னை அப்படி பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். என்னால் யாராவது என்னை அப்படி பார்ப்பதை நிறுத்த முடியுமா என்ன?
அவர்கள் இருவரிடமும் ஒரு சிரிப்பு கலவரம் நடந்து கொண்டிருந்தது, அங்கு ரமேஷ் தனது நண்பர்களிடமிருந்து விடைபெற்று மணமகனை சந்திக்கிறார். அவர்களைச் சந்தித்த பிறகு, அவர் அங்கும் இங்கும் பார்க்கத் தொடங்கினார், அனைவரையும் தேடினார். அங்கே உமா தனது உறவினர்கள் அனைவரிடமும் பிஸியாக இருந்தாள். அங்கே சாப்பாடு செய்ய ரொம்ப நேரம் ஆகும் போல.
ஊர்மிளா: நாம சாப்பாட்டுக்கு காத்திருந்து சாப்பிட வேண்டும், போல அம்மா, இனி யார் வீட்டிற்குச் சென்று சமைப்பார்கள்?
உமா: ஆமாம் மா ... அது வேர வாங்க .... சாப்பாடு ரெடியாவதற்குள்ள நான் மற்ற உறவினர்களுக்கு உங்களை அறிமுகப்படுத்துகிறேன் ...
ஊர்மிளாவின் கையைப் பிடித்துக் கொண்டு கூப்பிட ஆர்த்தி தலையை அசைத்து 'வேண்டாம்' என்று சைகை செய்கிறாள். தாயுடன் செல்ல ஆர்த்திக்கு இன்ட்ரெஸ்ட் இல்லை என்பதை ஊர்மிளா புரிந்துகொள்கிறாள்.
ஊர்மிளா: வாங்க அம்மா ... ஏய் ஆர்த்தி ... உனக்கு கோன்கப்ஐஸ் சாப்பிடனும் இல்லையா? போய் சாப்பிடு ....
உமா: ஏய் மருமகளே ... கோன்கப்ஐஸ் சாப்பிட அவளை எங்கே அனுப்புற? ...
ஊர்மிளா: மம்மி ... பசியோடு இருக்கா... சின்ன பிள்ளை ஏதாவது சாப்பிடட்டுமே ....
உமா: சரி சரி ... ஆனால் அதிகம் சுற்றித் திரியாதே ... கோன்கப்ஐஸ் சாப்பிட்டு நேராக இங்கே தான் வரணும்.
ஆர்த்தி: சரிமா .... (ஆர்த்தி அங்கிருந்து புறப்படுகிறா)
ரமேஷ்: உமா ... நானும் என் நண்பர்களிடமே செல்கிறேன்.
உமா: ஆமாம், நீங்க அதையே செய்ங்க
ஊர்மிளாவும் சோமுவும் உமாவுடன் புறப்படுகிறார்கள். ரமேஷும் மண்டப அலங்காரங்களைப் பார்த்து மெதுவாக நடந்து முன்னேறுகிறார். அலங்காரத்தைப் பார்த்து, கொண்டே அவருடைய கண்கள் பெரிய தண்ணீர் டிரம் நோக்கிச் சென்றன. ஆர்த்தியை கண்டதும் அவர் தண்ணீர் குடிக்கத் தொடங்கினார். ஆர்த்தி மண்டபத்தின் ஒரு மூலையில் உள்ள தூணுக்கு பின்னாடி நின்று தன் அப்பாவை பார்க்கிறாள். ரமேஷ் அங்கும் இங்கும் பார்க்கிறார், பிறகு ஆர்த்தியை பார்க்கத் தொடங்குகிறார். சில கணங்கள் ஆர்த்தி அதே வழியில் அவளின் அப்பாவை பார்த்துவிட்டு, பின்னர் தன் இரு கைகளையும் உயர்த்தி ஒரு பொருளை எடுத்தாள். கை ரவிக்கை இல்லாமல், ஆர்த்தியின் அக்குள் தெரியும், அதில் லேசான பட்டு முடி தூரத்தில் தெரியும். இதை பார்த்ததும் இரமேஷின் வாயில் தண்ணீர் வந்தது. அந்த பொருளை எடுத்துக் கொண்டு, ஆர்த்தி மெதுவாக அந்த மண்டபத்தில் இருந்து வெளியேறி, அப்பாவை பார்த்தாள். ரமேஷ் ஒரு கிளாஸ் தண்ணீரை எடுத்து, கொண்டு தண்ணீரைக் குடித்து அங்கும் இங்கும் பார்க்கிறான். யாருடைய கண்களும் அவரின் மீது இல்லை என்பதை உறுதி படுத்தி விட்டு, அவரும் மெதுவாக அந்த இடத்தை விட்டு நகர்கிறார். அவர் வெளியே சென்றவுடன், அவரது கண்கள் ஆர்த்தியை தேடத் தொடங்குகின்றன. அங்கே ஆர்த்தி எதையோ யோசித்துக் கொண்டிருக்கிறாள். ரமேஷ் ஆர்த்தியை பார்த்ததும், அவர் ஆர்த்திக்கு அருகில் செல்கிறார்.
ரமேஷ்: ஏய் ஆர்த்தி ... நீ மட்டும் இங்கே நின்னு என்ன செய்ற?
ஆர்த்தி: ஒண்ணுமில்லை அப்பா ... அப்படியே ... காத்து வாக்கு ல.....
ரமேஷ்: (ஆர்த்தியின் தலையில் அவனின் கையை வைத்து) என்ன மா? ஏதோ இருக்கு. அப்பாவிடம் சொல்ல மாட்டாயா?
ஆர்த்தி: (அப்பாவை நோக்கி திரும்பி, தாழ்ந்த முகத்துடன் கூறுகிறா) அப்பா ... எனக்கு அவசரமா ஒன் பாத்ரூம் வருது. இங்க இருக்கிற டாய்லெட் ரொம்ப அழுக்காக இருக்கு. அதில் நான் உட்கார்ந்து இருந்தால் என் லெஹெங்கா அசிங்கமா ஆகிடும் .. என்ன செய்யனு தெரியல.
ஆர்த்தியின் வார்த்தைகளைக் கேட்டு ரமேஷ் மகிழ்ச்சி அடைந்தான். அவன் மெதுவாக அவள் தலையில் மீண்டும் கையை வைத்து அவளை திருப்பி .
ரமேஷ்: இதுல வருத்தப்பட ஒன்னும் இல்லை? டாய்லெட் இல்லை னா என்ன? இங்க அங்க எங்க வேணும்னாலும் போலாம் ல? ... இங்கே யார் வருகிறார்கள்?
ஆர்த்தி: இல்ல அப்பா ... யாராவது வந்து விட்டால்? எனக்கு இங்கு போக வெட்கமா இருக்கு! ...
ரமேஷ் மகிழ்ச்சியுடன் பைத்தியம் பிடித்தவன் போல. அவரது கண்கள் வெறிச்சோடிய இடத்தைத் தேடி அங்கும் இங்கும் ஓடத் தொடங்கின. அப்போது அவனின் கண்கள் எதிரில் உள்ள பெரிய மரங்களின் மீது விழுகிறது. மரங்களுக்குப் பின்னால் ஒரே இருட்டு தான் இருக்கிறது, அதுவும் கல்யாண பந்தலிலிருந்து வெகு தொலைவில் இருந்தது. ரமேஷின் மகிழ்ச்சிக்கு அளவேயில்லை.
ரமேஷ்: ஆர்த்தி ஒன்னு செய் ... அங்கே முன்னால் பெரிய மரங்கள் தெரியும், நீ அங்கு போய் என்ன செய்யனுமோ செய். அங்கே யாரும் வரமாட்டார்கள்,இங்கிருந்து அங்கே யாரும் பார்க்க மாட்டார்கள்.
ஆர்த்தி: ஆமா அப்பா ... ஆனால் அங்கே ரொம்ப இருட்டாக இருக்கு. எனக்கு இருட்டு னா ரொம்ப பயம்.
ரமேஷ்: (அவனுடைய புன்னகையை கட்டுப்படுத்தி) கவலைப்படாதே என் அன்பு மகளே .... நான் உன்னுடனே வருகிறேன்.
ஆர்த்தி: (சந்தோஷமாக) வாங்க அப்பா ... ஆனால் யாரும் வருகிறார்களா இல்லையா என்பதில் நீங்கள் ரொம்ப கவனம் செலுத்த வேண்டும் ....
ரமேஷ்: நீ ஒன்றும் கவலைப்படாதே மா ... என்னைத் தவிர வேறு யாரும் அங்கே வரமாட்டார்கள் ... வரவும் விட மாட்டேன்.
தந்தை மற்றும் மகள் இருவரும் மரங்களை நோக்கி நடக்க ஆரம்பித்தனர். ஆர்த்தி அவளது புட்டத்தை அசைத்து முன்னோக்கி நகர்கிறா, ரமேஷ் மெல்ல பின்னால் தடவினான். அப்போது கல்யாண பந்தலுக்குள் டிஜே, தொடங்கியது. அந்தப் பாடலைக் கேட்டவுடன் ஆர்த்தி. அவள் இடுப்பை மேலும் மேலும் வலது மற்றும் இடதுபுறமாக அசைத்து பாடலுக்கு ஏற்றவாறு நடக்கத் தொடங்குகிறாள். அவளின் ஆட்டம் அவரை மேலும் மோசமாக்கியது . ஆர்த்தியின் இடுப்புகளும் பாடல்களும் சமமாக ஆடின. ரமேஷிற்கு, ஆர்த்தியின் பேக் இரண்டு பெரிய வட்டமான லாலிபாப் போல ஒட்டிக்கொண்டிருந்தது, அவனுடைய மனம் அதற்கு இடையில் நாக்கை வைத்து அதை நக்க போராடியது. இருவரும் நடந்து மரங்களின் அருகே சென்றடைகிறார்கள். ரமேஷ் ஒருமுறை மரத்தின் பின்னால் சென்று அங்கிருந்து ஏதாவது தெரிகிறதா இல்லையா என்று பார்க்கிறான். எதுவும் தெரியவில்லை என்பதை உறுதிசெய்த பிறகு, அவர் ஆர்த்தியிடம்.
ரமேஷ்: அன்பு மகளே ... இந்த மரத்தின் பின்னால் அமர்ந்து ஆர அமர சிறுநீர் கழிக்கவும். இங்கிருந்து உன்னை யாரும் பார்க்க முடியாது ...
இரமேஷ் சிரித்தபடி ஆர்த்தியை பார்க்கிறான், அவள் உதட்டை கோணலாய் அசைத்து மரத்தின் பின்னால் செல்கிறாள். இரமேஷ் அருகில் நின்று பார்க்க முயன்றார் ஆனால் எதுவும் தெரியவில்லை. இரமேஷ் நினைத்த இடத்தில் ஆர்த்தி உட்காரவில்லை. இரமேஷ் தன்னை தானே அறைய. அப்போது ஆர்த்தியின் தாழ்ந்த குரல் இரமேஷின் காதில் வருகிறது, "அப்பா ... இங்கே வாங்களே ப்ளீஸ் ...". ஆர்த்தியின் அழைப்பைக் கேட்டதும், ரமேஷின் சுன்னி அதிர்ந்தது. அவர் வேகமாக நடந்து மரத்தின் பின்னால் சென்று பார்க்கும்போது, அவரது இதயத் துடிப்பு அதிகரிக்கிறது. முன்னால் ஆர்த்தி தன் முதுகை ரமேஷை நோக்கி வைத்து சிறுநீர் கழிக்கிறாள். அவள் லெஹெங்காவை இரு கைகளாலும் லேசாக தூக்கி பிடித்திருக்கிறாள். ரமேஷின் காதுகளில், ஆர்த்தியின் ஒன்னுக்கு "சர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்சுர்ஸர்ர்ர்ர்ர்ர்" என்ற ஒலி தெளிவாகத் கேட்டது. ஆர்த்தியை சில கணங்கள் பார்த்து, அவர் அந்த மெல்லிய சிறுநீர் ஒலியைக் கவனமாகக் கேட்டு, பிறகு ஆர்த்தியிடம் .
ரமேஷ்: அ..ஆ ... ஆமாம் ஆர்த்தி ... என்ன ஆச்சு?
ஆர்த்தி: (கொஞ்சம் சிறுபிள்ளைத்தனத்தை காட்டி) அப்பா பார்க்காதிங்க .... என் லெஹெங்கா பின்னால் தரையில் கிடக்கு ... அதனால் அதில் பட்டு நனைந்து விடும் ... தயவுசெய்து அதை தூக்கி பிடித்து கொள்ளுங்கள் ....
இதைக் கேட்டதும், ரமேஷின் முகத்தில் ஒரு பெரிய புன்னகை பரவியது. ஒருமுறை அவன் தன் சுன்னியை வேஷ்டியில் வைத்து தடவி, அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாகப் பார்த்த பிறகு, யாரும் இல்லை என்பதை உறுதிசெய்து, மெதுவாக ஆர்த்திக்கு அருகில் செல்கிறான்.
ரமேஷ்: ஆர்த்தி...! மகளே .. !! உண்மையிலே உன் லெஹெங்காவின் பின்னாடி பகுதி தரையில் விழுதா.
ஆர்த்தி: ஆமா அப்பா ... அதனால் தான் நான் உங்களை அழைத்தேன். தயவுசெய்து பின்னால் இருந்து தூக்குங்கள் ...
ரமேஷ் நடுங்கும் கைகளால் மகளின் லெஹெங்காவை பின்னால் இருந்து தூக்குகிறான். லெஹெங்காவை தூக்கியவுடன் , ரமேஷும் ஆர்த்திக்கு பின்னால் அமர்ந்தார். சிகப்பு பொன்னிறத்தில் கண்களுக்கு முன்னால் அவளது குண்டி இருந்தது மற்றும் அவன் காதுகளில் சிறுநீர் கழிக்கும் சத்தம் அவனை மெல்ல நடுங்க வைத்தது. அவர் ஒரு கையால் மெல்ல லெஹங்காவை வெளியே எடுத்து, அதை நன்றாக தூக்கி பிடித்து, மெதுவாக கீழே குனிந்தார். அவர் கீழே குனிந்தவுடன், ரமேஷ் ஆர்த்தியின் இரு வட்ட ஆப்பத்திற்கு இடையில் அடர்த்தியான முடியைப் பார்க்கிறார். ஆர்த்தியின் குண்டி துளை முடி களுக்கு இடையில் மிகவும் இறுக்கமாக அவனுக்கு தெரிகிறது. ஆர்த்தி சிறுநீர் கழிக்க முக்கும்போது, அவளது குண்டியில் உள்ள துளை உள்நோக்கி சுருங்கி பின் மீண்டும் அதன் வடிவத்திற்குத் திரும்பும். இந்த காட்சியைப் பார்த்த ரமேஷ், தன் உதட்டில் நாக்கை உருட்ட ஆரம்பிக்கிறான். ஆர்த்தியின் குண்டியில் இருந்த அந்த இறுக்கமான துளையில் சுருங்கி விரியும் அதே நேரத்தில் அவரது தடித்த நாக்கு அடிபட வேண்டும் என்று அவரது இதயம் விரும்பியது. ரமேஷ் இன்னும் கொஞ்சம் குனிந்தபோது, ஆர்த்தியின் முடிகளால் மூடப்பட்ட புண்டையை பார்க்கிறார், அதில் இருந்து சிறுநீர் அடர்த்தியாக ஓடையில் இருந்து தரையில் விழுந்தது அது விழும் சத்தம் ஒரு அருவி போல கேட்டது. ஆர்த்தியின் புதைகுழியிலிருந்து சிறுநீர் வெளியே வந்து தரையில் விழுவதை ரமேஷ் பார்க்கிறார். ஆர்த்தியின் கால்களுக்கு இடையில் தனது வாயை வைத்து, அந்த நீரூற்றின் தண்ணீரை குடிக்க வேண்டும் என்று அவரது இதயம் விரும்பியது. அப்போது ஆர்த்தியின் இனிமையான குரல் அவன் காதிற்கு வருகிறது.
ஆர்த்தி: அப்பா ... என் லெஹெங்கா நனையல, இல்லையா?
ரமேஷ்: (கனவு உலகத்திலிருந்து வெளியே வருகிறான்) இல்லை, என் ராணியே. உன் அப்பா உன் லெஹெங்காவை நன்றாகவே மேலே தூக்கி உள்ளேன் நனைய வாய்ப்பே இல்லை.
ஆர்த்தி: ரொம்ப தாங்க்ஸ் அப்பா ... நீங்கள் இல்லையென்றால், என் உடை கெட்டுப்போயிருக்கும்.
ரமேஷ்: பரவாயில்லை....மகளே ... (மீண்டும் அவன் சிறுநீர் பாய்வதை பார்த்து) ஆர்த்தி ... இன்று நீ நிறைய போயிருக்க போலவே...
ஆர்த்தி: எப்பவுமே எனக்கு அதிக நேரம் எடுக்கும் ப்பா ... நான் நன்றாக முழுவதுமாக சிறுநீர் கழித்து முடிக்கும் வரை இப்படி தான் உட்கார்ந்திருப்பேன்.
ஆர்த்தி நடுவில் பின்னால் இருந்து அவளது பெடெக்ஸை தூக்கினால், ரமேஷ் அவளது பெடக்ஸ், குண்டியில் உள்ள துளை மற்றும் முடியுடன் சூழ்ந்திருந்த புண்டையை பார்த்திருப்பான். என்று எண்ணினாள் ஆர்த்தி இப்போது ரமேஷ் அந்த உலகத்திலேயே இல்லை. அவன் மனம் ஆர்த்தியை அங்கேயே வைத்து அவளது புதைக்குழிக்குள் மெல்ல இடிக்க விரும்பியது, ஆனால் அவன் அதை செய்ய விரும்பவில்லை. "அப்பா ... எனக்கு முத்தம் கொடுங்க அப்பா" என்று ஆர்த்தியே அவளது வாயால் சொல்ல வேண்டும். என்று எதிர்பார்த்து இருந்தான்.
ஆர்த்தி: அப்பா ... எனக்கு முன்னால் இருக்கும் நிலத்தை பார்த்தீங்களா? நீங்க?
ரமேஷ்: நான் எதையும் பார்க்கவில்லையே என் மகளே ... உனக்கு முன்னால் இருக்கும் எந்த நிலமும் எனக்கு தெரியவில்லை ...
ஆர்த்தி, தன் லெஹெங்காவைப் பிடித்து, பின்னால் இருந்து அவளது பெடெக்ஸை தூக்கினாள். முழங்கால்களை வளைத்து தரையில் உட்கார்ந்தா இப்போது அவளது புண்டை அவருக்கு தெளிவாகவே தெரியும். ஆர்த்தியின் புண்டை இப்போது முடிகளுக்கு நடுவில் தெரியும். இரண்டு ரொட்டியை ஒன்னா வைத்தது போல வீங்கி இருந்தது அதன் அழகை பார்த்த பிறகு ரமேஷின் உணர்வுகள் வானம் வரை பறந்து சென்றன.
ஆர்த்தி: கவனமாகப் பாருங்க அப்பா ... இப்போ இந்த பண்ணை உங்களுக்கு முன்னாலே உள்ளது. அது உங்களுக்கு தெரிகிறதா?
இரமேஷின் கண் ஆர்த்தியின் தொடைகளுக்கு இடையில் தவிர வேறெங்கும் இல்லை என்பதை புரிந்துகொள்கிறாள்.
ரமேஷ்: ஹ் ... ஆமாம் ... ஆமாம் ஆர்த்தி ... இப்போது நிலம் எனக்கு நன்றாகவே தெரிகிறது ..
ஆர்த்தி: அப்பா இந்த பண்ணையை நீங்கள் எப்படி யெல்லாம் விரும்பி பாக்குறீங்க?
ரமேஷ்: அதுவா மகளே! இது ஒரு சிறிய பண்ணை மகளே... புல் கூட பண்ணையில் நிறைய வளர்ந்துள்ளது ...
ஆர்த்தி: உங்களுக்கு பண்ணையில் புல் வளர்ந்து இருந்தா பிடிக்குமா, ப்பா?
ரமேஷ்: பிடிக்குமா ... எனக்கு அப்படி இருந்தால் தான் ரொம்ப பிடிக்கும் ... புல் இருப்பதால், தான் வயல் பசுமையாக தெரிகிறது ....
ஆர்த்தி: அப்பா இந்த பண்ணையில் வேறு என்ன உங்களுக்கு தெரியுது?
ரமேஷ்: ஆர்த்தி, இந்த நிலம் முக்கோண வடிவில் உள்ளது. வயலின் மேல் பகுதியில் அடர்ந்த புல் வளர்ந்து இருபுறமும் வெளிச்சமா இருக்கு. மற்றும் , வயலின் நடுவில் ஒரு நீண்ட கால்வாய் தெரியுது, அதில் இருந்து தண்ணீர் நன்றாகவே பாய்கிறது. வயலுக்கு சற்று கீழே ஒரு சிறிய கிணறும் உள்ளது, ஆனால் அது மூடப்பட்டிருக்கு. அந்த கிணற்றைத் திறக்க நிறைய கடினமான உழைப்பு தேவை.
ஆர்த்திக்கு அவள் தந்தையின் வாயிலிருந்து புண்டை மற்றும் குண்டியின் ஓட்டையை பற்றி கேட்டபின் ஆட்டோமேட்டிக்காக அவளின் ஆர்கஸத்தை வெளியிடத் தொடங்கியது.
ஆர்த்தி: அப்பா, இந்த வயல் உழவுக்கு தயாரா?
ரமேஷ்: தயார் மகளே ... முழுமையாக தயார் .... உன் அப்பா பெரிய வயல்களை உழுதிருக்கிறேன் ஆனால் இவ்வளவு அழகான வயலை உழுததில்லை. இதன் நிலமும் மிகவும் இறுக்கமானதாகத் தெரிகிறது. அப்பாவின் தடிமனான கலப்பையால் இதை உழுது மகிழ்வேன்.
இதைக் கேட்டதும், ஆர்த்தியின் மூச்சு தீவிரமடைந்து, புண்டை தண்ணீ வெடிக்கத் தொடங்கியது.
ஆர்த்தி: அப்பா நீங்க இந்த வயலை மிகவும் ஆழமாக உழுதுடுவீங்களா?
ரமேஷ்: (உற்சாகமாக) ஆமா...பின்ன இல்லையாமா .... இந்தத் நிலத்தில், அப்பா தனது கொழுத்த கலப்பையை எடுத்து உழ ஆரம்பித்தால். இந்த வயலை மணிக்கணக்கில் உழுவேன். வயல் முழுவதும் நன்கு உழுது, விதைகள் அதன் ஆழத்திலே விதைப்பேன்.
ஆர்த்தி: அச்சச்சோ அப்பா ... நீங்களே விதைகளை விதைத்து விடுவீங்களா?
ரமேஷ்: ஆமா ஆர்த்தி ... விதைகளை விதைக்காமல் வயலின் உழவு ஒருபோதும் முழுமையடையாது ....
தந்தை மற்றும் மகள் இருவரின் நிலையும் ரொம்ப மோசமடைந்தது. ஆர்த்தியின் புதைக்குழி நீர் மற்றும் ரமேஷின் சுன்னி நன்கு விடுத்து வெடிக்க தயாராகியது. அப்போது, பாக்கெட்டில் வைத்திருந்த ரமேஷின் கைப்பேசி ஒலிக்கத் தொடங்கியது. ரமேஷ் மெல்ல துணியை விட்டு, அவனது உடையில் போனை தேட ஆரம்பித்தான். ஆர்த்தியின் லெஹெங்கா அவன் கையிலிருந்து விடுவிக்கப்பட்டு அது நேராகியது. ரமேஷ் தனது செல்போனை எடுத்து காதில் வைத்து.
ரமேஷ்: ஹே..ஹே..ஹலோ ... !!
அங்கிருந்து உமாவின் குரல்.
உமா: நீங்க எங்கே இருக்கீங்க? நண்பர்களுடன் தண்ணீர் அடிக்க உட்கார்ந்திருக்கீங்களா?
ரமேஷ்: (தயக்கத்துடன்) அ..ஆ .. ஐயோ இல்லை உமா நான் வெறும்....
உமா: சும்மா கதை விடாதிங்க ... நீங்கள் சீக்கிரம் இங்கே வாங்க... ஆர்த்தி எங்க இருக்கானு பாருங்க ... எங்க நின்னு எந்த கோன சாப்பிடுகிறானு தெரியல ...
ரமேஷ்: சரி..சரி..இப்போதே பார்க்கிறேன் ... நீ போனை வை ...
ரமேஷ் போனை வைத்து ஆர்த்தியை பார்க்கிறான். அவள் முகத்தில் சோகம் , முகம் கீழே உள்ளது. ரமேஷும் அவளை விரக்தியுடன் பார்க்கிறான். இப்போது வேலை இங்கே செய்ய முடியாது என்பதை இருவரும் புரிந்துகொள்கிறார்கள். ஆர்த்தி முகத்தை கீழே வைத்து கல்யாண பந்தலை நோக்கி நடக்க ஆரம்பித்தாள். அவள் பின்னே, ரமேஷும் தன் மனதில் உமாவை திட்டியபடி நடக்க தொடங்கினான்.
உமா: (கடுமையான குரலில்) வாயை மூடுங்க .. !! சும்மா என் செல்ல குழந்தையை தொந்தரவு செஞ்சுகிட்டே இருக்கிங்க. எனக்கே ஒன்னே ஒன்னு கண்ணே கண்ணுனு ஒரே ஒரு அழகான ஆண் குழந்தை இருக்கு அதை எப்பபாரு ஏதாவது கிண்டல் செஞ்சு கிட்டே இருக்கீங்க...
ஆர்த்தி: அம்மா, அவன் குழந்தை இல்லை, கழுதைனு வேணா சொல்லுங்க அது தான் சரியா இருக்கும்...
உமா: ஏய்! வாயை மூடு ... என் செல்லத்த கழுதைனெல்லாம் சொல்லாதே ...
ஊர்மிளா: ஆமாம் ஆர்த்தி ... உன் தம்பியை அப்படியெல்லாம் சொல்லாதே ....
சோமு: அண்ணி அக்கா எப்போதுமே என்னை கிண்டல் தான் செய்கிறாள். நான் ஏதாவது சொன்னால் மட்டும் அவளுக்கு கோபம் அப்படி வரும் ...
ஆர்த்தி: சின்ன பாப்பா பாரு நீ? டீச்சர் கிட்ட கம்ளைன்ட் பண்றான், போட டேய் இனிமே நான் உன்னை கிண்டல் செய்யல ... போதுமா ..?
(சோமு ஆர்த்தியிடம் உமாவின் மார்பை ஒட்டி நாக்கை வைத்து பலிப்பு காட்டினான். ஆர்த்தி உடனே அம்மாவை பார்த்தாள். அம்மாவின் கண்கள் கதவுக்கு வெளியே இருந்தன. உடனே ஆர்த்தி வேகமா, சோமுவை பார்த்து, அவளது கண்களை அவளது கால்களுக்கு இடையில் வைத்து, அவள் நாக்கை இரண்டு முறை மேல் மற்றும் கீழ் நோக்கி நக்கும் பாணியில் உயர்த்தினாள். ஆர்த்தியின் இந்த செயலால், சோமுவின் தொண்டை எச்சியை விழுங்க முடியாமல் சிக்கிக்கொண்டது.. அவனது சார்ட்ஸில், தம்பியும் வீங்கத் தொடங்கினான். அந்த உணர்ச்சியை அறிந்து வேகமாக சோபாவில் கிடந்த ஒரு குஷனை எடுத்து தனது மடியில் வைத்தான். அப்படி செய்த அந்த நிலையை பார்த்து ஆர்த்தியும் மற்றும் ஊர்மிளாவும் சிரிக்க ஆரம்பித்தனர். அப்போதுதான் ரமேஷ் கதவை திறந்து உள்ளே வந்தான். மாலையில், அவர் தினசரி வாக்கிங் போய்ட்டு வந்தார் . ரமேஷைப் பார்த்ததும் ஆர்த்தி அமைதியாகிவிட்டா. ஊர்மிளா ஆர்த்தியின் பெடெக்ஸை பின்னால் இருந்து அழுத்தினாள்.)
ஊர்மிளா: (மெதுவாக ஆர்த்தியின் காதில் போய்) ஆர்த்தி ... என்ன உங்க அப்பனோட சுன்னிய இப்பவே ஊம்பபோறீயா
ஆர்த்தி: (மிக மென்மையாக) அண்ணி ... தயவுசெய்து ....
ரமேஷ்: அண்ணி மற்றும் நாத்தனார் இடையே என்ன மறைமுகமாக நடக்குது?
ஊர்மிளா: ஒன்னுமில்லப்பா ... டெய்லி சாய்ந்திரம் அப்பா வாக்கிங் பன்ன ஏன் வெளியே போனும் மொட்டை மாடியிலே நடக்கலாம் ல னு கேட்டு கிட்டு இருந்தா ?
ரமேஷ்: (சிரிக்கிறார்) நான் தினமும் காலையில் மொட்டை மாடியில் தானே உடற்பயிற்சி செய்றேன், இது ஆர்த்திக்கும் தெரியும் ல. (ஆர்த்தியை பார்த்து சிரித்துகிட்டே) உனக்கு தெரியும் ல?
ஆர்த்தி: (காலையில் நடந்ததை பற்றி நினைக்கும் போது, கன்னங்கள் சிவந்து . மெதுவாகச் சொல்றா) ஆம் ப்பா ... தெரியும் ...
ரமேஷ்: சரி ஊர்மிளா ... ஆர்த்தி சொல்ற விஷயமும் சரியா தான் இருக்கு. நாளையிலிருந்து சாயங்காலமும் மொட்டை மாடியிலே வாக்கிங் போறது தான் சரினு நானும் நினைக்கிறேன் ... (ஆர்த்தியை பார்த்து) ஆர்த்தி? அது சரியா இருக்குமா?
ஊர்மிளா: ஆமா மாமா ... மொட்டை மாடியில் நடப்பது தான் நன்றாக இருக்கும். வாக்கிங் செய்யும் போது சுற்றியுள்ள காட்சிகளை நன்றாகவே நீங்கள் காணலாம் (ஊர்மிளா மீண்டும் ஆர்த்தியின் குண்டியை பின்னால் இருந்து அழுத்தினாள்). ஆர்த்தி நான் சொல்றதும் சரி தான ?
ஆர்த்தி: (முகம் சிவந்து) ஆமா அண்ணி ... அப்பாவும் நீங்களும் சொல்றது எப்பவுமே சரியாக தான் இருக்கும் ...
பிறகு உமா கடுமையான குரலில் .
உமா: ரொம்ப அரட்டை அடிச்சதெல்லாம் இருக்கட்டும், நாம இப்ப சில முக்கியமான விஷயங்களை பற்றி பேசலாமா?
ரமேஷ்: இப்போ என்ன முக்கியமான விஷயத்தை பற்றி பேசனுங்கிற ?
உமா: (ரமேஷைப் பார்த்து) எப்ப பாரு உடற்பயிற்சியை பற்றியே நினைத்து கொண்டு இருந்தால் எதுவுமே உங்களுக்கு நினைவில் இருக்காது. ( அவள் அப்படி சொன்னதும் ரமேஷ் ம் ஆர்த்தி யும் பேய் அடைந்த மாதிரி உமாவை பார்த்தனர் மேலும் உமாவே தொடர்ந்தாள்) சென்ற வாரம், சந்திரன் அவர் பையனின் திருமண அட்டையைக் கொடுத்துட்டு போனாறே !... மறந்துவிடீங்களா?
ரமேஷ்: (பெருமூச்சுவிட்டு பின் தலையில் கை வைத்து) கடவுளே ... !! எனக்கு ஞாபகமே இல்லையே. உமாவு அவனுக்குக்கு எப்போ கல்யாணம்?
உமா: நாளை மறுநாள். அந்த வீட்டு விஷேசத்துக்கு நீங்கள் இல்லை என்றால் உங்களுக்கு என்ன நடக்கும் என்று எனக்குத் தான் தெரியும்?
ரமேஷ்: நல்ல வேளை உமா ஞாபக படுத்துன பரவாயில்லை ... இப்பவும் ஒன்னும் கெட்டு போகவில்லை நாளை எப்போது புறப்பட்டால் சரியா இருக்குமா...
ஊர்மிளா: நாளை மாலை 5 மணிக்கு கிளம்பனா சரியா இருக்கும் அப்ப தான் அங்கு போய் சேர நைட் 8 மணி ஆகும். எல்லோரையும் பார்த்து விட்டு, திரும்ப 10 மணிக்கெல்லாம் கிளம்பிவிடுவோம் அப்ப தான் வீட்டுக்கு வந்து தூங்க சரியா இருக்கும்.
உமா: ஆமா மா அதான் கரெக்டா இருக்கும். (ரமேஷைப் பார்த்து) நீங்கள் நான் சொல்றதை கவனமாகக் கேளுங்கள். நாளை காலை நீங்கள் எந்த வொர்க்அவுட்டையும் செய்ய கூடாது.
ரமேஷ்: உமா ... நீ ஏன் எப்போதும் என் எக்ஸஸைஸ் ல யே கண்ணா இருக்க?
உமா: ஒருமுறை நான் சொன்னால் சொன்னது தான் ... நாளை உடற்பயிற்சி கிடையாது. நாளை காலை நீங்கள் காரை சுத்தம் செய்ங்க. கேரேஜில் எவ்வளவு தூசி இருக்கும்னே தெரியல.
ரமேஷ்: (ஒரு முறை சோகமான தோற்றத்துடன் ஆர்த்தியை பார்க்கிறார்) சரி. உன் இஷ்டம் போல நடக்கட்டும்...
உமா: நீங்களும் நான் சொல்வதைக் கவனமாகக் கேளுங்கள். சோமுவும் அவரும் காரை சுத்தம் செய்யட்டும். நான், ஊர்மிளா மற்றும் ஆர்த்தி நாளை சந்தைக்கு போயி ஷாப்பிங் செய்வோம். என்ன நான் சொல்றது எல்லோருக்கும் புரிந்தது ல?
அனைவரும் ஒன்றாக தலையை ஆட்டினர். ரமேஷ் எழுந்து தன் அறைக்குச் சென்றான். சோமுவும் தனது தொலைபேசியில் ஏதோ செய்து கொண்டே வெளியே சென்றான். ஆர்த்தி ஊர்மிளாவை நிமிர்ந்து பார்த்து.
ஆர்த்தி: அண்ணி .... மம்மி எல்லா வேலைகளையும் கெடுத்து விட்டாள்.
ஊர்மிளா: நிச்சயம் திருமணத்திற்கு செல்ல வேண்டும், இல்லையா ஆர்த்தி. அது ரொம்ப முக்கியம் நீ ஒன்னும் கவலை படாதே ஒரு வழி மூடினால், மற்றொன்று தானாகவே திறக்கும். டோன்ட் வொரி ஏதாவது நல்லது நடக்கும்? நீ உன் நம்பிக்கையை இழக்காத
ஆர்த்தி மெதுவாக அண்ண நடை நடந்து அவள் அறைக்குச் சென்றாள், ஊர்மிளாவும் சமையலறைக்குச் சென்றாள்.
-------------------------------------------------------- -
மறுநாள்:
--------------------------------------------------------
மறுநாள் காலையில் ரமேஷும் சோமுவும் வீட்டின் முற்றத்தில் காரை சுத்தம் செய்யும் போது. ரமேஷ் ஆர்த்தி கிட்ட கொஞ்ச நேரம் செலவழிக்கனும் னா இந்த வேலையை வேகமா செஞ்சுமுடிக்க விரும்பினான். அவர் சோமுவிடம் வேகமா செய்யுமாறு பலமுறை சொல்லி கிட்டே இருந்தார். எப்படியோ காரை சுத்தம் செய்த , ரமேஷ் வீட்டிற்கு வந்தான். இப்பவே மணி 11 ஆகிவிட்டது. ரமேஷின் மனமும் அலைபாய்ந்தது. காரை சுத்தம் செய்யும் போது நேரம் போனதே அவருக்கு தெரியவில்லை. அப்பனு பார்த்து ஆர்த்தி, ஊர்மிளா மற்றும் உமா ஆகியோர் அவருக்கு முன்னால் வந்தார்கள். அவர் துரதிர்ஷ்டம் மூவரும் சந்தைக்கு செல்ல தயாராக இருந்தனர்.
உமா: காரை சுத்தம் பண்ணிட்டிங்களா.
ரமேஷ்: (கோபமாக) ஆம் அது நல்லா பழ பழனு பிரகாசிக்குது ... அதில் போய் உன் முகத்தைப் பார் ... போ...
மாமனாரின் வார்த்தைகளைக் கேட்டு ஊர்மிளா சிரிக்க ஆரம்பித்தா . அப்போ உமா ஏதோ சொல்ல வாயை திறந்தா. ஆனால், ரமேஷ் ஆர்த்தியை தான் பார்த்தான். ஆர்த்தியும் சோகமான முகத்துடன் அப்பாவை பார்த்தாள். இருவருக்குள்ளும் அளவு கடந்த காம உணர்ச்சிகள் புதைந்து கிடக்கின்றன. இன்றைக்காகப் போடப்பட்ட கனவுகள் அனைத்தும் சிதறடிக்கப்பட்டு இருந்தன. மெதுவாக அவர்கள் மூவரும் வெளியே செல்ல, ரமேஷ் நெற்றியைப் பிடித்துக் கொண்டு சோபாவில் அமர்ந்தார்.
சாய்ந்திரம் மணி ஏழாகியது. சோபாவில் வேஷ்டி சட்டை அணிந்து ரமேஷ் காத்திருந்தார். சோமுவும் சட்டை மற்றும் பேண்ட்டுடன் அருகில் உட்கார்ந்து தனது செல்போன் ல விளையாடி கிட்டு இருந்தான். அப்போது ஊர்மிளாவும் உமாவும் அங்கு வருகிறார்கள். உமாவும் ஊர்மிளாவும் புடவை அணிந்து இருந்தனர். ரமேஷ் ஊர்மிளாவையே பார்த்துக் கிட்டு இருந்தான். ஊர்மிளா ரொம்ப அழகாக இருந்தாள். அவளது உடலின் அமைப்பு அவள் கட்டியிருந்த புடவையிலே தெரியும். சில கணங்கள், ரமேஷ் அவளை மெய் மறந்து பார்த்துக் கொண்டே இருந்தான். பிறகு அங்கு ஆர்த்தி வருகிறா. ரமேஷின் கவனம் இப்போது ஆர்த்தி பக்கம் செல்லும்போது, அவனது கண்கள் அகண்டு கிழிந்தன. ஆர்த்தி பச்சை நிற ஸ்லீவ்லெஸ் மற்றும் வெளிர் மஞ்சள் கிரீம் நிற லெஹெங்கா அணிந்து வந்தாள். அவள் வந்தவுடன் ஆர்த்தியின் கண்கள் ரமேஷ் மீது மட்டுமே விழுகின்றன. ரமேஷ் பெரிய கண்களால் ஆர்த்தியை பார்க்கிறான். ஆர்த்தி வெட்கப்பட்டு ஊர்மிளாவின் அருகில் மறைந்து நிற்கிறாள்.
மறைந்த ஆர்த்தியை பார்த்ததும், சோமுவின் நிலை இன்னும் மோசமானது. அவனுடைய இது கிழிந்து வெளியே வருவது போல் பேண்ட்டில் முட்டியது. அப்பனு பார்த்து உமாவின் கண்கள் ஆர்த்தி மீது விழுந்தன. அவள் நடந்து ஆர்த்திக்கு அருகில் வருகிறாள். அங்கிருந்த அனைவருமே இப்போது ஆர்த்தி வேற ட்ரஸ் போட சொல்லுவாள் என்று நினைக்கிறார்கள். ரமேஷின் மனமும் அவளை வேற ட்ரஸ் போட சொல்லுவாளோ என்று படாதபாடு பட்டது . அவர் அமைதியாக முகத்தைத் திருப்பி கதவின் அருகே சென்று நின்றார்.
உமா: (ஆர்த்தியின் கன்னத்தில் கை வைத்து) என் மகள் எவ்வளவு அழகாக இருக்கிறாள் ...
இதைக் கேட்டதும் ஆர்த்தி மற்றும் ஊர்மிளாவின் முகத்தில் புன்னகைதான். இப்போது அக்காவின் உடலை சோமுவால் நன்றாகப் பார்த்து சந்தோஷம் அடைந்தான்.
ஊர்மிளா: ஆர்த்தி என்ன பார்க்கிற? அம்மாவின் பாதங்களை தொட்டு வணங்கு ...
ஆர்த்தி உமாவின் பாதங்களைப் தொட்டு ஆசிர்வாதம் வாங்கினாள், உமாவும் அவள் தலையில் கை வைத்து.
உமா: ரொம்ப நல்லா இருமா! ...
ஊர்மிளா: இப்போதே எல்லோரும் வாங்க ... இல்லைனா சாப்பாடு காலியாயிடும் ...
அனைவரும் சிரித்துக்கொண்டு வெளியே வருகிறார்கள். மாமா கதவுக்கு வெளியே நிற்கிறார். ஊர்மிளா மாமனாரை பார்த்து மெதுவாக ஆர்த்தியை மாமனாரின் கால்களைப் தொட்டு வணங்கும் படி சைகை செய்தாள்.
ரமேஷ்: என் மகள் ராணி மாதிரி மிகவும் அழகாக தேவதை போல இருக்கமா.
ஊர்மிளா: மாமா ... அதுவும் அப்பாவோட தேவதை போல ... னு சொல்லுங்க! இல்லையா ஆர்த்தி ?
ஆர்த்தி தன் மதனி சொன்னதை கேட்டு வெட்கப்பட்டு கண்களைத் தாழ்த்தினாள். மாமனார் ஆர்த்தியின் மேல் இருந்த பார்வையை எடுக்காதபடி பார்த்து கொண்டு இருந்தார் ஊர்மிளா சோமு மற்றும் உமாவிடம் பேச ஆரம்பித்தாள். ஆர்த்தி அப்பாவின் கால்களை தொட்டு வணங்கினாள்.
ரமேஷ்: எப்போதும் மகிழ்ச்சியாக இருக்கனும் ... அப்புறம் உன் அப்பா பெயரை எப்பவுமே காப்பத்தனும் ...
ரமேஷ் ஆர்த்தியின் தோளைப் பிடித்து தூக்க ஆரம்பித்தான். ஆர்த்தியின் லோ கட் சிறிது மேலே வந்தவுடன் அவளின் அழகான ஆழத்தைக் காட்டியது. ரமேஷின் கைகள் அங்ககேயே நின்றன. ரொம்ப நேரத்துக்கு பிறகு அப்பா இந்தக் காட்சியைப் பார்க்கிறார் என்பதை புரிந்த ஆர்த்தி, அதே நிலையில் குனிந்திருந்தாள். ரமேஷ் அவளது தோள்பட்டை பிடித்து, மெதுவாக அவள் அக்குளினுள் ஒரு விரலை நுழைத்தான். விரலைச் செருகியவுடன் தனது விரல் ஈரமாகுவதை உணர்ந்தான். ஒன்றிரண்டு முறை, அவன் அக்குளினுள் விரலை வைத்து பின்னர் தோள்பட்டையைப் பிடித்து நிற்க வைத்தான்.
ரமேஷ்: சரி மகளே ... எழுந்திரு இப்போ கிளம்பலாம். போய் காரில் ஏறு ...
ஆர்த்தி மகிழ்ச்சியோடு காரை நோக்கி செல்ல ஆரம்பித்தாள். ரமேஷ் மூக்கின் அருகே அக்குளுக்கு அருகில் வைத்திருந்த விரலை நன்கு மோர்ந்து பார்த்தான். ஆர்த்தியின் வியர்வை மற்றும் பெர்பியூம் கலந்த வாசனை அவனுக்கு காம தாகத்தை ஏற்படுத்தியது. ரமேஷின் இந்த செயலை ஊர்மிளா பார்த்து மாமனாரின் தாகம் உச்சத்தில் இருப்பதை புரிந்து கொண்டாள்.
-------------------------------------------------------- -------------------------------------------------------- -------------------------------------------------------- -------------------------------------------------------- -
1 மணி நேரம் கழித்து:
ரமேஷ் காரை ஓட்டினார், சோமு அவருக்கு அருகே அமர்ந்திருந்தான். ஆர்த்தி உமா ஊர்மிளா அவர்களுக்கு பின்னால் அமர்ந்திருந்தனர். காருக்குள் இருக்கும் சூழல் மிகவும் நகைச்சுவையாக இருந்தது. சிரிப்புகள் எதிரொலித்தன, இந்த சூழல் ரமேஷின் மனநிலையையும் மாற்றியது. கார் ஒரு பெரிய பந்தல் அருகே போய் நின்றது.
ரமேஷ்: நாம வர வேண்டிய இடத்திற்கு வந்துவிட்டோம் ... நீங்கள் அனைவரும் இறங்கி காத்திருங்கள், நான் காரை பார்க் பண்ணிட்டு வரேன்.
அனைவரும் காரை விட்டு இறங்கினார்கள். ஆர்த்தி ஊர்மிளா கிட்ட நின்றாள். ஆண்கள், முதியவர்கள் மற்றும் சிறுவர்கள் என அனைவருமே ஆர்த்தியை பார்த்துக்கொண்டிருந்தனர்.
ஊர்மிளா: (மெதுவாக) ஆர்த்தி அங்கே பார் ... உன் இளமை எப்படி அவர்களை பாடாதபாடு படுத்துகிறது என்று. உன் லெஹெங்கா லைட்டா தூக்கினால் இங்கு பல பேர் தம்பி தூக்கும் போலவே உனக்கு தான் இங்கு மார்கெட் அதிகம்.
ஆர்த்தி: (மெதுவாக வாயை திறந்து) என்னால் எந்த தம்பியும் தூக்க போவதில்லை அதை தூக்க நான் லெஹெங்கா போடல சோ நீங்க சொல்ற மாதிரி எனக்கு எந்த மார்கெட் ம் இல்லை.
ஊர்மிளா: ஆமாம், ஆமாம் ... என் நாத்தனாரே .... நீங்கள் விரும்பும் தம்பி இப்போ தான வருகிறது, இல்லையா?
அப்போது காரை பார்க்கிங்கில் வைத்து ரமேஷ் முன்னால் வந்து கொண்டிருப்பது தெரிந்தது.
ஊர்மிளா: இதோ ... நீ விரும்பும் சுன்னி வந்துவிட்டது ...
ரமேஷ் அங்கு வந்ததும் அனைவரும் கல்யாண பந்தலுக்குள் செல்கிறார்கள். ஹால் மிகப் பெரியது மற்றும் நகரத்திற்கு வெளியே ஒரு பெரிய மைதானத்தில் அமைக்கப்பட்டுள்ளது. மைதானத்திற்கு முன்னால் ஓடும் சாலை உள்ளது மற்றும் அதன் பின்னால் பல மரங்கள் நடப்பட்டுயிருகின்றன, 1-2 கி.மீ. அதை ஒரு சிறிய காடாக நினைத்துக்கொள்ளுங்கள். அவர்கள் உள்ளே சென்றவுடன், ரமேஷ் சில பழைய நண்பர்களைச் சந்தித்து, அவர்களுடன் அய்கியம் ஆகிறார்.
உமா: திருமணத்தில் தான் அவளின் நண்பர்களை சந்திக்க வாய்ப்பே கிடைக்குது.
பெற்றோர் மற்றும் அனைத்து உறவினர்களையும் சந்தித்த பிறகு, அவர்கள் அனைவரும் மணமக்களை அடைகிறார்கள். இருவரும் உமாவைப் பார்க்க ஆரம்பித்தனர்.
உமா: எப்போதும் மகிழ்ச்சியாக இருங்கள், எப்போதும் மகிழ்ச்சியாக இருங்கள். கடவுள் உங்கள் இருவரின் ஜோடியையும் எப்போதும் இப்படியே வைத்திருக்கட்டும் .... (அவளின் குடும்பத்தை சுட்டிக்காட்டி) ... இது என் மருமகள் ஊர்மிளா, இது என் மகன் சோமு, இது என் மகள் ஆர்த்தி ...
மூன்று பேரும் மணமக்களை வாழ்த்துகிறார்கள். மணமகனின் கண்கள் ஆர்த்தியின் கைகளுக்கு இடையிலே நிலைத்திருந்தது. அவன் எழுந்துநின்று கொண்டு ஆர்த்தியின் ரவிக்கைக்குள் எட்டிப் பார்க்க முயன்றான். மணமகளின் கண்கள் அவன் மீது விழ, ஊர்மிளாவும் ஆர்த்தியும் இந்தக் காட்சியைப் பார்க்கிறார்கள். சிரித்தபடி இருவரும் முகத்தில் கை வைத்து அங்கிருந்து புறப்பட்டனர்.
ஊர்மிளா: ஆர்த்தி, நீ அவர்களின் திருமணத்திற்கு முன்பே அவர்களை விவாகரத்து செய்ய வச்சுடுவ போலியே.
ஆர்த்தி: அண்ணி, நான் என்ன செய்ய? அவர் தான் என்னை அப்படி பார்த்துக் கொண்டிருந்தார். என்னால் யாராவது என்னை அப்படி பார்ப்பதை நிறுத்த முடியுமா என்ன?
அவர்கள் இருவரிடமும் ஒரு சிரிப்பு கலவரம் நடந்து கொண்டிருந்தது, அங்கு ரமேஷ் தனது நண்பர்களிடமிருந்து விடைபெற்று மணமகனை சந்திக்கிறார். அவர்களைச் சந்தித்த பிறகு, அவர் அங்கும் இங்கும் பார்க்கத் தொடங்கினார், அனைவரையும் தேடினார். அங்கே உமா தனது உறவினர்கள் அனைவரிடமும் பிஸியாக இருந்தாள். அங்கே சாப்பாடு செய்ய ரொம்ப நேரம் ஆகும் போல.
ஊர்மிளா: நாம சாப்பாட்டுக்கு காத்திருந்து சாப்பிட வேண்டும், போல அம்மா, இனி யார் வீட்டிற்குச் சென்று சமைப்பார்கள்?
உமா: ஆமாம் மா ... அது வேர வாங்க .... சாப்பாடு ரெடியாவதற்குள்ள நான் மற்ற உறவினர்களுக்கு உங்களை அறிமுகப்படுத்துகிறேன் ...
ஊர்மிளாவின் கையைப் பிடித்துக் கொண்டு கூப்பிட ஆர்த்தி தலையை அசைத்து 'வேண்டாம்' என்று சைகை செய்கிறாள். தாயுடன் செல்ல ஆர்த்திக்கு இன்ட்ரெஸ்ட் இல்லை என்பதை ஊர்மிளா புரிந்துகொள்கிறாள்.
ஊர்மிளா: வாங்க அம்மா ... ஏய் ஆர்த்தி ... உனக்கு கோன்கப்ஐஸ் சாப்பிடனும் இல்லையா? போய் சாப்பிடு ....
உமா: ஏய் மருமகளே ... கோன்கப்ஐஸ் சாப்பிட அவளை எங்கே அனுப்புற? ...
ஊர்மிளா: மம்மி ... பசியோடு இருக்கா... சின்ன பிள்ளை ஏதாவது சாப்பிடட்டுமே ....
உமா: சரி சரி ... ஆனால் அதிகம் சுற்றித் திரியாதே ... கோன்கப்ஐஸ் சாப்பிட்டு நேராக இங்கே தான் வரணும்.
ஆர்த்தி: சரிமா .... (ஆர்த்தி அங்கிருந்து புறப்படுகிறா)
ரமேஷ்: உமா ... நானும் என் நண்பர்களிடமே செல்கிறேன்.
உமா: ஆமாம், நீங்க அதையே செய்ங்க
ஊர்மிளாவும் சோமுவும் உமாவுடன் புறப்படுகிறார்கள். ரமேஷும் மண்டப அலங்காரங்களைப் பார்த்து மெதுவாக நடந்து முன்னேறுகிறார். அலங்காரத்தைப் பார்த்து, கொண்டே அவருடைய கண்கள் பெரிய தண்ணீர் டிரம் நோக்கிச் சென்றன. ஆர்த்தியை கண்டதும் அவர் தண்ணீர் குடிக்கத் தொடங்கினார். ஆர்த்தி மண்டபத்தின் ஒரு மூலையில் உள்ள தூணுக்கு பின்னாடி நின்று தன் அப்பாவை பார்க்கிறாள். ரமேஷ் அங்கும் இங்கும் பார்க்கிறார், பிறகு ஆர்த்தியை பார்க்கத் தொடங்குகிறார். சில கணங்கள் ஆர்த்தி அதே வழியில் அவளின் அப்பாவை பார்த்துவிட்டு, பின்னர் தன் இரு கைகளையும் உயர்த்தி ஒரு பொருளை எடுத்தாள். கை ரவிக்கை இல்லாமல், ஆர்த்தியின் அக்குள் தெரியும், அதில் லேசான பட்டு முடி தூரத்தில் தெரியும். இதை பார்த்ததும் இரமேஷின் வாயில் தண்ணீர் வந்தது. அந்த பொருளை எடுத்துக் கொண்டு, ஆர்த்தி மெதுவாக அந்த மண்டபத்தில் இருந்து வெளியேறி, அப்பாவை பார்த்தாள். ரமேஷ் ஒரு கிளாஸ் தண்ணீரை எடுத்து, கொண்டு தண்ணீரைக் குடித்து அங்கும் இங்கும் பார்க்கிறான். யாருடைய கண்களும் அவரின் மீது இல்லை என்பதை உறுதி படுத்தி விட்டு, அவரும் மெதுவாக அந்த இடத்தை விட்டு நகர்கிறார். அவர் வெளியே சென்றவுடன், அவரது கண்கள் ஆர்த்தியை தேடத் தொடங்குகின்றன. அங்கே ஆர்த்தி எதையோ யோசித்துக் கொண்டிருக்கிறாள். ரமேஷ் ஆர்த்தியை பார்த்ததும், அவர் ஆர்த்திக்கு அருகில் செல்கிறார்.
ரமேஷ்: ஏய் ஆர்த்தி ... நீ மட்டும் இங்கே நின்னு என்ன செய்ற?
ஆர்த்தி: ஒண்ணுமில்லை அப்பா ... அப்படியே ... காத்து வாக்கு ல.....
ரமேஷ்: (ஆர்த்தியின் தலையில் அவனின் கையை வைத்து) என்ன மா? ஏதோ இருக்கு. அப்பாவிடம் சொல்ல மாட்டாயா?
ஆர்த்தி: (அப்பாவை நோக்கி திரும்பி, தாழ்ந்த முகத்துடன் கூறுகிறா) அப்பா ... எனக்கு அவசரமா ஒன் பாத்ரூம் வருது. இங்க இருக்கிற டாய்லெட் ரொம்ப அழுக்காக இருக்கு. அதில் நான் உட்கார்ந்து இருந்தால் என் லெஹெங்கா அசிங்கமா ஆகிடும் .. என்ன செய்யனு தெரியல.
ஆர்த்தியின் வார்த்தைகளைக் கேட்டு ரமேஷ் மகிழ்ச்சி அடைந்தான். அவன் மெதுவாக அவள் தலையில் மீண்டும் கையை வைத்து அவளை திருப்பி .
ரமேஷ்: இதுல வருத்தப்பட ஒன்னும் இல்லை? டாய்லெட் இல்லை னா என்ன? இங்க அங்க எங்க வேணும்னாலும் போலாம் ல? ... இங்கே யார் வருகிறார்கள்?
ஆர்த்தி: இல்ல அப்பா ... யாராவது வந்து விட்டால்? எனக்கு இங்கு போக வெட்கமா இருக்கு! ...
ரமேஷ் மகிழ்ச்சியுடன் பைத்தியம் பிடித்தவன் போல. அவரது கண்கள் வெறிச்சோடிய இடத்தைத் தேடி அங்கும் இங்கும் ஓடத் தொடங்கின. அப்போது அவனின் கண்கள் எதிரில் உள்ள பெரிய மரங்களின் மீது விழுகிறது. மரங்களுக்குப் பின்னால் ஒரே இருட்டு தான் இருக்கிறது, அதுவும் கல்யாண பந்தலிலிருந்து வெகு தொலைவில் இருந்தது. ரமேஷின் மகிழ்ச்சிக்கு அளவேயில்லை.
ரமேஷ்: ஆர்த்தி ஒன்னு செய் ... அங்கே முன்னால் பெரிய மரங்கள் தெரியும், நீ அங்கு போய் என்ன செய்யனுமோ செய். அங்கே யாரும் வரமாட்டார்கள்,இங்கிருந்து அங்கே யாரும் பார்க்க மாட்டார்கள்.
ஆர்த்தி: ஆமா அப்பா ... ஆனால் அங்கே ரொம்ப இருட்டாக இருக்கு. எனக்கு இருட்டு னா ரொம்ப பயம்.
ரமேஷ்: (அவனுடைய புன்னகையை கட்டுப்படுத்தி) கவலைப்படாதே என் அன்பு மகளே .... நான் உன்னுடனே வருகிறேன்.
ஆர்த்தி: (சந்தோஷமாக) வாங்க அப்பா ... ஆனால் யாரும் வருகிறார்களா இல்லையா என்பதில் நீங்கள் ரொம்ப கவனம் செலுத்த வேண்டும் ....
ரமேஷ்: நீ ஒன்றும் கவலைப்படாதே மா ... என்னைத் தவிர வேறு யாரும் அங்கே வரமாட்டார்கள் ... வரவும் விட மாட்டேன்.
தந்தை மற்றும் மகள் இருவரும் மரங்களை நோக்கி நடக்க ஆரம்பித்தனர். ஆர்த்தி அவளது புட்டத்தை அசைத்து முன்னோக்கி நகர்கிறா, ரமேஷ் மெல்ல பின்னால் தடவினான். அப்போது கல்யாண பந்தலுக்குள் டிஜே, தொடங்கியது. அந்தப் பாடலைக் கேட்டவுடன் ஆர்த்தி. அவள் இடுப்பை மேலும் மேலும் வலது மற்றும் இடதுபுறமாக அசைத்து பாடலுக்கு ஏற்றவாறு நடக்கத் தொடங்குகிறாள். அவளின் ஆட்டம் அவரை மேலும் மோசமாக்கியது . ஆர்த்தியின் இடுப்புகளும் பாடல்களும் சமமாக ஆடின. ரமேஷிற்கு, ஆர்த்தியின் பேக் இரண்டு பெரிய வட்டமான லாலிபாப் போல ஒட்டிக்கொண்டிருந்தது, அவனுடைய மனம் அதற்கு இடையில் நாக்கை வைத்து அதை நக்க போராடியது. இருவரும் நடந்து மரங்களின் அருகே சென்றடைகிறார்கள். ரமேஷ் ஒருமுறை மரத்தின் பின்னால் சென்று அங்கிருந்து ஏதாவது தெரிகிறதா இல்லையா என்று பார்க்கிறான். எதுவும் தெரியவில்லை என்பதை உறுதிசெய்த பிறகு, அவர் ஆர்த்தியிடம்.
ரமேஷ்: அன்பு மகளே ... இந்த மரத்தின் பின்னால் அமர்ந்து ஆர அமர சிறுநீர் கழிக்கவும். இங்கிருந்து உன்னை யாரும் பார்க்க முடியாது ...
இரமேஷ் சிரித்தபடி ஆர்த்தியை பார்க்கிறான், அவள் உதட்டை கோணலாய் அசைத்து மரத்தின் பின்னால் செல்கிறாள். இரமேஷ் அருகில் நின்று பார்க்க முயன்றார் ஆனால் எதுவும் தெரியவில்லை. இரமேஷ் நினைத்த இடத்தில் ஆர்த்தி உட்காரவில்லை. இரமேஷ் தன்னை தானே அறைய. அப்போது ஆர்த்தியின் தாழ்ந்த குரல் இரமேஷின் காதில் வருகிறது, "அப்பா ... இங்கே வாங்களே ப்ளீஸ் ...". ஆர்த்தியின் அழைப்பைக் கேட்டதும், ரமேஷின் சுன்னி அதிர்ந்தது. அவர் வேகமாக நடந்து மரத்தின் பின்னால் சென்று பார்க்கும்போது, அவரது இதயத் துடிப்பு அதிகரிக்கிறது. முன்னால் ஆர்த்தி தன் முதுகை ரமேஷை நோக்கி வைத்து சிறுநீர் கழிக்கிறாள். அவள் லெஹெங்காவை இரு கைகளாலும் லேசாக தூக்கி பிடித்திருக்கிறாள். ரமேஷின் காதுகளில், ஆர்த்தியின் ஒன்னுக்கு "சர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்ர்சுர்ஸர்ர்ர்ர்ர்ர்" என்ற ஒலி தெளிவாகத் கேட்டது. ஆர்த்தியை சில கணங்கள் பார்த்து, அவர் அந்த மெல்லிய சிறுநீர் ஒலியைக் கவனமாகக் கேட்டு, பிறகு ஆர்த்தியிடம் .
ரமேஷ்: அ..ஆ ... ஆமாம் ஆர்த்தி ... என்ன ஆச்சு?
ஆர்த்தி: (கொஞ்சம் சிறுபிள்ளைத்தனத்தை காட்டி) அப்பா பார்க்காதிங்க .... என் லெஹெங்கா பின்னால் தரையில் கிடக்கு ... அதனால் அதில் பட்டு நனைந்து விடும் ... தயவுசெய்து அதை தூக்கி பிடித்து கொள்ளுங்கள் ....
இதைக் கேட்டதும், ரமேஷின் முகத்தில் ஒரு பெரிய புன்னகை பரவியது. ஒருமுறை அவன் தன் சுன்னியை வேஷ்டியில் வைத்து தடவி, அங்கொன்றும் இங்கொன்றுமாகப் பார்த்த பிறகு, யாரும் இல்லை என்பதை உறுதிசெய்து, மெதுவாக ஆர்த்திக்கு அருகில் செல்கிறான்.
ரமேஷ்: ஆர்த்தி...! மகளே .. !! உண்மையிலே உன் லெஹெங்காவின் பின்னாடி பகுதி தரையில் விழுதா.
ஆர்த்தி: ஆமா அப்பா ... அதனால் தான் நான் உங்களை அழைத்தேன். தயவுசெய்து பின்னால் இருந்து தூக்குங்கள் ...
ரமேஷ் நடுங்கும் கைகளால் மகளின் லெஹெங்காவை பின்னால் இருந்து தூக்குகிறான். லெஹெங்காவை தூக்கியவுடன் , ரமேஷும் ஆர்த்திக்கு பின்னால் அமர்ந்தார். சிகப்பு பொன்னிறத்தில் கண்களுக்கு முன்னால் அவளது குண்டி இருந்தது மற்றும் அவன் காதுகளில் சிறுநீர் கழிக்கும் சத்தம் அவனை மெல்ல நடுங்க வைத்தது. அவர் ஒரு கையால் மெல்ல லெஹங்காவை வெளியே எடுத்து, அதை நன்றாக தூக்கி பிடித்து, மெதுவாக கீழே குனிந்தார். அவர் கீழே குனிந்தவுடன், ரமேஷ் ஆர்த்தியின் இரு வட்ட ஆப்பத்திற்கு இடையில் அடர்த்தியான முடியைப் பார்க்கிறார். ஆர்த்தியின் குண்டி துளை முடி களுக்கு இடையில் மிகவும் இறுக்கமாக அவனுக்கு தெரிகிறது. ஆர்த்தி சிறுநீர் கழிக்க முக்கும்போது, அவளது குண்டியில் உள்ள துளை உள்நோக்கி சுருங்கி பின் மீண்டும் அதன் வடிவத்திற்குத் திரும்பும். இந்த காட்சியைப் பார்த்த ரமேஷ், தன் உதட்டில் நாக்கை உருட்ட ஆரம்பிக்கிறான். ஆர்த்தியின் குண்டியில் இருந்த அந்த இறுக்கமான துளையில் சுருங்கி விரியும் அதே நேரத்தில் அவரது தடித்த நாக்கு அடிபட வேண்டும் என்று அவரது இதயம் விரும்பியது. ரமேஷ் இன்னும் கொஞ்சம் குனிந்தபோது, ஆர்த்தியின் முடிகளால் மூடப்பட்ட புண்டையை பார்க்கிறார், அதில் இருந்து சிறுநீர் அடர்த்தியாக ஓடையில் இருந்து தரையில் விழுந்தது அது விழும் சத்தம் ஒரு அருவி போல கேட்டது. ஆர்த்தியின் புதைகுழியிலிருந்து சிறுநீர் வெளியே வந்து தரையில் விழுவதை ரமேஷ் பார்க்கிறார். ஆர்த்தியின் கால்களுக்கு இடையில் தனது வாயை வைத்து, அந்த நீரூற்றின் தண்ணீரை குடிக்க வேண்டும் என்று அவரது இதயம் விரும்பியது. அப்போது ஆர்த்தியின் இனிமையான குரல் அவன் காதிற்கு வருகிறது.
ஆர்த்தி: அப்பா ... என் லெஹெங்கா நனையல, இல்லையா?
ரமேஷ்: (கனவு உலகத்திலிருந்து வெளியே வருகிறான்) இல்லை, என் ராணியே. உன் அப்பா உன் லெஹெங்காவை நன்றாகவே மேலே தூக்கி உள்ளேன் நனைய வாய்ப்பே இல்லை.
ஆர்த்தி: ரொம்ப தாங்க்ஸ் அப்பா ... நீங்கள் இல்லையென்றால், என் உடை கெட்டுப்போயிருக்கும்.
ரமேஷ்: பரவாயில்லை....மகளே ... (மீண்டும் அவன் சிறுநீர் பாய்வதை பார்த்து) ஆர்த்தி ... இன்று நீ நிறைய போயிருக்க போலவே...
ஆர்த்தி: எப்பவுமே எனக்கு அதிக நேரம் எடுக்கும் ப்பா ... நான் நன்றாக முழுவதுமாக சிறுநீர் கழித்து முடிக்கும் வரை இப்படி தான் உட்கார்ந்திருப்பேன்.
ஆர்த்தி நடுவில் பின்னால் இருந்து அவளது பெடெக்ஸை தூக்கினால், ரமேஷ் அவளது பெடக்ஸ், குண்டியில் உள்ள துளை மற்றும் முடியுடன் சூழ்ந்திருந்த புண்டையை பார்த்திருப்பான். என்று எண்ணினாள் ஆர்த்தி இப்போது ரமேஷ் அந்த உலகத்திலேயே இல்லை. அவன் மனம் ஆர்த்தியை அங்கேயே வைத்து அவளது புதைக்குழிக்குள் மெல்ல இடிக்க விரும்பியது, ஆனால் அவன் அதை செய்ய விரும்பவில்லை. "அப்பா ... எனக்கு முத்தம் கொடுங்க அப்பா" என்று ஆர்த்தியே அவளது வாயால் சொல்ல வேண்டும். என்று எதிர்பார்த்து இருந்தான்.
ஆர்த்தி: அப்பா ... எனக்கு முன்னால் இருக்கும் நிலத்தை பார்த்தீங்களா? நீங்க?
ரமேஷ்: நான் எதையும் பார்க்கவில்லையே என் மகளே ... உனக்கு முன்னால் இருக்கும் எந்த நிலமும் எனக்கு தெரியவில்லை ...
ஆர்த்தி, தன் லெஹெங்காவைப் பிடித்து, பின்னால் இருந்து அவளது பெடெக்ஸை தூக்கினாள். முழங்கால்களை வளைத்து தரையில் உட்கார்ந்தா இப்போது அவளது புண்டை அவருக்கு தெளிவாகவே தெரியும். ஆர்த்தியின் புண்டை இப்போது முடிகளுக்கு நடுவில் தெரியும். இரண்டு ரொட்டியை ஒன்னா வைத்தது போல வீங்கி இருந்தது அதன் அழகை பார்த்த பிறகு ரமேஷின் உணர்வுகள் வானம் வரை பறந்து சென்றன.
ஆர்த்தி: கவனமாகப் பாருங்க அப்பா ... இப்போ இந்த பண்ணை உங்களுக்கு முன்னாலே உள்ளது. அது உங்களுக்கு தெரிகிறதா?
இரமேஷின் கண் ஆர்த்தியின் தொடைகளுக்கு இடையில் தவிர வேறெங்கும் இல்லை என்பதை புரிந்துகொள்கிறாள்.
ரமேஷ்: ஹ் ... ஆமாம் ... ஆமாம் ஆர்த்தி ... இப்போது நிலம் எனக்கு நன்றாகவே தெரிகிறது ..
ஆர்த்தி: அப்பா இந்த பண்ணையை நீங்கள் எப்படி யெல்லாம் விரும்பி பாக்குறீங்க?
ரமேஷ்: அதுவா மகளே! இது ஒரு சிறிய பண்ணை மகளே... புல் கூட பண்ணையில் நிறைய வளர்ந்துள்ளது ...
ஆர்த்தி: உங்களுக்கு பண்ணையில் புல் வளர்ந்து இருந்தா பிடிக்குமா, ப்பா?
ரமேஷ்: பிடிக்குமா ... எனக்கு அப்படி இருந்தால் தான் ரொம்ப பிடிக்கும் ... புல் இருப்பதால், தான் வயல் பசுமையாக தெரிகிறது ....
ஆர்த்தி: அப்பா இந்த பண்ணையில் வேறு என்ன உங்களுக்கு தெரியுது?
ரமேஷ்: ஆர்த்தி, இந்த நிலம் முக்கோண வடிவில் உள்ளது. வயலின் மேல் பகுதியில் அடர்ந்த புல் வளர்ந்து இருபுறமும் வெளிச்சமா இருக்கு. மற்றும் , வயலின் நடுவில் ஒரு நீண்ட கால்வாய் தெரியுது, அதில் இருந்து தண்ணீர் நன்றாகவே பாய்கிறது. வயலுக்கு சற்று கீழே ஒரு சிறிய கிணறும் உள்ளது, ஆனால் அது மூடப்பட்டிருக்கு. அந்த கிணற்றைத் திறக்க நிறைய கடினமான உழைப்பு தேவை.
ஆர்த்திக்கு அவள் தந்தையின் வாயிலிருந்து புண்டை மற்றும் குண்டியின் ஓட்டையை பற்றி கேட்டபின் ஆட்டோமேட்டிக்காக அவளின் ஆர்கஸத்தை வெளியிடத் தொடங்கியது.
ஆர்த்தி: அப்பா, இந்த வயல் உழவுக்கு தயாரா?
ரமேஷ்: தயார் மகளே ... முழுமையாக தயார் .... உன் அப்பா பெரிய வயல்களை உழுதிருக்கிறேன் ஆனால் இவ்வளவு அழகான வயலை உழுததில்லை. இதன் நிலமும் மிகவும் இறுக்கமானதாகத் தெரிகிறது. அப்பாவின் தடிமனான கலப்பையால் இதை உழுது மகிழ்வேன்.
இதைக் கேட்டதும், ஆர்த்தியின் மூச்சு தீவிரமடைந்து, புண்டை தண்ணீ வெடிக்கத் தொடங்கியது.
ஆர்த்தி: அப்பா நீங்க இந்த வயலை மிகவும் ஆழமாக உழுதுடுவீங்களா?
ரமேஷ்: (உற்சாகமாக) ஆமா...பின்ன இல்லையாமா .... இந்தத் நிலத்தில், அப்பா தனது கொழுத்த கலப்பையை எடுத்து உழ ஆரம்பித்தால். இந்த வயலை மணிக்கணக்கில் உழுவேன். வயல் முழுவதும் நன்கு உழுது, விதைகள் அதன் ஆழத்திலே விதைப்பேன்.
ஆர்த்தி: அச்சச்சோ அப்பா ... நீங்களே விதைகளை விதைத்து விடுவீங்களா?
ரமேஷ்: ஆமா ஆர்த்தி ... விதைகளை விதைக்காமல் வயலின் உழவு ஒருபோதும் முழுமையடையாது ....
தந்தை மற்றும் மகள் இருவரின் நிலையும் ரொம்ப மோசமடைந்தது. ஆர்த்தியின் புதைக்குழி நீர் மற்றும் ரமேஷின் சுன்னி நன்கு விடுத்து வெடிக்க தயாராகியது. அப்போது, பாக்கெட்டில் வைத்திருந்த ரமேஷின் கைப்பேசி ஒலிக்கத் தொடங்கியது. ரமேஷ் மெல்ல துணியை விட்டு, அவனது உடையில் போனை தேட ஆரம்பித்தான். ஆர்த்தியின் லெஹெங்கா அவன் கையிலிருந்து விடுவிக்கப்பட்டு அது நேராகியது. ரமேஷ் தனது செல்போனை எடுத்து காதில் வைத்து.
ரமேஷ்: ஹே..ஹே..ஹலோ ... !!
அங்கிருந்து உமாவின் குரல்.
உமா: நீங்க எங்கே இருக்கீங்க? நண்பர்களுடன் தண்ணீர் அடிக்க உட்கார்ந்திருக்கீங்களா?
ரமேஷ்: (தயக்கத்துடன்) அ..ஆ .. ஐயோ இல்லை உமா நான் வெறும்....
உமா: சும்மா கதை விடாதிங்க ... நீங்கள் சீக்கிரம் இங்கே வாங்க... ஆர்த்தி எங்க இருக்கானு பாருங்க ... எங்க நின்னு எந்த கோன சாப்பிடுகிறானு தெரியல ...
ரமேஷ்: சரி..சரி..இப்போதே பார்க்கிறேன் ... நீ போனை வை ...
ரமேஷ் போனை வைத்து ஆர்த்தியை பார்க்கிறான். அவள் முகத்தில் சோகம் , முகம் கீழே உள்ளது. ரமேஷும் அவளை விரக்தியுடன் பார்க்கிறான். இப்போது வேலை இங்கே செய்ய முடியாது என்பதை இருவரும் புரிந்துகொள்கிறார்கள். ஆர்த்தி முகத்தை கீழே வைத்து கல்யாண பந்தலை நோக்கி நடக்க ஆரம்பித்தாள். அவள் பின்னே, ரமேஷும் தன் மனதில் உமாவை திட்டியபடி நடக்க தொடங்கினான்.
