Incest/Taboo జసుజల్లి - జమజచ్చ

లోకాలు దాటిన జమజచ్చ ఖ్యాతి​

ఊయల బల్ల మీద ఊగుతూ మందు కొడుతూ, సిగరెట్ వెలిగించి ఒక్క దమ్ము కొట్టేసరికి, కాలిగజ్జెల చప్పుడు విని తిరిగిన నాకు దర్శకేంద్రుడు కే.రాఘవేంద్రరావు B.A గారు హీరోయిన్ వెనకాల ఫోకసులైట్స్ పెట్టి హీరోయిన్ చుట్టూ ఒకరకమైన గ్లో తెప్పించినట్టు.. చుట్టూ మూడంగుళాల మందాన AURAతో తెల్లని పల్చని చీర కట్టుకుని వంటినిండా నగలతో ఒక అప్సరసలాంటి స్త్రీ గాల్లో మెట్లు ఉన్నాయా అన్నట్టు ఒక్కో మెట్టూ దిగుతూ వస్తుంటే.. ఆమె కాలిపట్టీలు చేసే చప్పుడుకే నేను వెనక్కి తిరిగి బొమ్మలా నిలబడిపోయింది.

ఆ కాంత మేడ మీదకు కాలుమోపేసరికి నాచుట్టూ ఏదో సుగంధపరిమళం వ్యాపించి, నేను తగలెట్టిన సిగరెట్టు వాసన మాయం అయిపోయింది. ఆ కాంత కేసి చూడడానికి నేను తలెత్తవలసిన పరిస్థితి. ఆమె ఎత్తు అందాజాగా ఒక 7 అడుగులు.. బంగారపు మేనిఛాయ.. గుండ్రటి మొహం. పెద్ద పెద్ద కళ్ళు. కొటేరులాంటి ముక్కు. దొండపండులాంటి పెదాలు. పెద్ద మెడ. విశాలమైన భుజాలు. కుడి భుజం నగ్నంగా కనపడుతూ భుజకీర్తి పెట్టుకుని, కుడిచేతికి ఒక రెండు అంగుళాలు వెడల్పు ఉన్న కంకణం ఉంది. చేతి వేళ్ళు ఒక్కొక్కటీ పొడుగ్గా సుకుమారంగా అసలు ముట్టుకుంటే కందిపోతాయా అన్నట్లు ఉన్నాయి.

ఇగ ఆ ఎద ఎత్తులు గురించి ఎంత తక్కువగా చెపితే అంత మంచిది. చెప్పడం మొదలెడితే ఆగడం కష్టం. ఎంతటి మగవాడికైనా చూస్తేనే కారిపోయేంత సౌందర్యంతో ఓలలాడుతున్న రెండు కొండలు మల్లే ఉన్నాయి. పొడుగాటి వేళ్ళతో పెద్దగా ఉండే నా చేతులు రెండూ వాడాల్సిందే.. పని పట్టడానికి... ఇగ నడుము ఉందో లేదో చెప్పడానికి కొంచెం సేపు ఇబ్బందిపడిన మాట వాస్తవం. ఆ జఘనవాసి ఆమె కుచద్వయానికి సమన్యాయం చేస్తున్నది. ఆమె తొడలు అరటిబోదెలు వలే బలిష్టంగా ఉన్నాయి. ఎత్తుకు సరిపడా కాళ్ళు. ఇక పాదాలు.. నాదే పెద్ద నెంబరు US14, ఆర్డర్ మీద షూస్, చెప్పులూ చేయించుకోవాల్సిందే. అప్పుడప్పుడు అమెరికా నుంచి ఎవరైనా వస్తుంటే వాళ్లచేత ఒక మూడు నాలుగు జతల బూట్లు తెప్పించిపెడతారు అమ్మా నాన్నా నా కోసం. అట్లాంటి నా జయింటు పాదాల కన్నా పెద్దవి ఆమె పాదాలు. ఒక US16 ఉంటాయేమో.. చేతులకు మల్లె ఇవి కూడా ముట్టుకుంటే కందిపోతాయా అన్నట్టు ఉన్నాయి. ఒక వాక్యంలో ఆమె ఒక సాధారణ మగవాడి కామపు ఫాంటసీకి చీర కట్టి కళ్ళముందుకు తెచ్చినట్టు ఉంది.

ఇక అలంకరణ విషయంలోకి వస్తే, పాలతెలుపు చీర. చీరకట్టు మామ్మ మడికట్టినప్పుడు కట్టే విధానంలో ఉంది. పైన జాకెట్టు ప్లేసులొ ఒక తెల్లని బట్టని బిగించి వీపువైపు ముడివేసినట్టుంది. చీరకీ జాకెట్టుకీ మధ్యభాగంలో ఒక ఐదంగుళాల వెడల్పు బంగారపు వడ్డాణం.. దానిమీద బోలెడు మణులూ వజ్రాలూ.. ఇక కొంచెం కిందకి వస్తే కాలుబారు మనిషేమో.. ఆ చీరకట్టు చాలా అందంగా ఉంది. ఆమె వంటి నిండా బోలెడు బంగారు ఆభరణాలు, ఆమె పాదాలకు బంగారపు కాలిపట్టీలు. అవే నన్ను డిస్టర్బ్ చేసినవి. ఈ స్కానింగ్ అంతా కంప్లీట్ చేసి సంభ్రమాశ్చర్యంతో నేను అట్లా నోరు తెరుచుకుని చూస్తూనే ఉన్నా..

ఆమె మెల్లగా అడుగులో అడుగు వేసుకుంటూ నాముందు వచ్చి నుంచుని తల ఎత్తి మోహములో ఒక బాధతో “మానవా” అనేసరికి అప్పటికే రామరావుగారి జగదేకవీరుని కధ దెగ్గరనుంచీ చిరంజీవిగారి జగదేకవీరుడు – అతిలోకసుందరి దాకా చూసి ఉన్నానేమో.. మానవులు కాక ఇంకా నాగ, గంధర్వ, యక్ష, కిన్నెర, కింపురుషులు అనే చాలా జాతుల వాళ్ళు ఉంటారు అని వాటిల్లో చూసి చూసి నా ముందు ఉన్న స్త్రీరూపాన్ని చూసి ఖంగారుపడకుండా.. ఇంకో సిగరేట్ వెలిగించి గుండెలనిండా దమ్ము లాగి పక్కకి తిరిగి రజిని స్టయిల్ లో రింగులు వదిలి.. “చెప్పు సుందరీ” అన్నా.

తను.. “మానవా... మదీయ నామధేయము అనివేష.. మదీయ జనకుడు నాగరేడు ఆనంతుని వద్ద ప్రముఖ మంత్రి ఫణీంధ్రుడు.. మదీయ జనని ఆనంతుని తోబుట్టువు వినయ. నేను నా నెచ్చెలులు గాంధర్వరేడు పుత్రిక అగు స్వానిక, కిన్నెరప్రభువు పుత్రిక అగు పారిజాత జతకూడి మా గురువులు విఠలాక్షులవారి గురుకులమున విద్యాభ్యాసమొనరించుచుండె. మదీయ జనకుడు మా పరిణయసంకల్పంతోడ ఒక శుభదినమున నాగరేడు ఆనంతుని అనుజ్ఞపొంది, మా గురుదేవునిచే మా జాతకచక్రమును లిఖింప, బయల్పడిన విశేషము ఏమనగా, ఏ పురుషుడు మమ్ము పరిణయమాడిన మా జన్మసమయ గ్రహప్రభావమున అసువులు బాసెదడు.. నా మాంగళ్యబలము శూన్యసమానము. ఏ విధమున చూసిన నా నొసటన వైధవ్యప్రాప్తి లిఖించబడినది.

ఈ విషమపరిస్థితి వినువెంటనే.. నా నెచ్చలుల జనకులు కిన్నెరరేడు అంజీరకప్రభువుల వారూ, గాంధర్వరేడు శాతనికప్రభువుల వారూ కూడా విచ్చేసి, నా నెచ్చెలులు పారిజాత మరియు స్వానిక యొక్క జాతకచక్రమును గురుదేవునిచే లిఖింపచేయుచుండె. ఇందులకు కారణం.. మేము మువ్వురమూ ఏక సమయమున ఏక ప్రాంతమున జనియించితిమి. మా మువ్వురి మాతృమూర్తులూ వారి బాల్యమునుండీ కడు అనుంగు నెచ్చలులు.. గర్భస్థ సమయమున మువ్వురూ ఏక సమయమున, ఏకప్రాంతమున కానుపు చేయదలచి బాసలు చేసుకుని, పరిణయ సమయమున మా పితృదేవులను వరమడిగి, మా జన్మస్థలిని భూలోకముగా నిశ్చయింపజేసి ఈలోకమున ఏకసమయమున, ఏకప్రాంతమున మాకు జన్మము ప్రసాదించితిరి.

నా నెచ్చెలుల పితృదేవుల భీతి నిక్కము జేయుచూ ఆ చతుర్ముఖుడు నా నెచ్చెలుల ప్రారబ్దమున కూడా వైధవ్యప్రాప్తి లిఖించెను. ఈ సమస్యా పరిష్కరణం కోరి మా మువ్వురి జనకులూ మమ్ము తోడబూని ఆ దేవగురువగు బృహస్పతి దేవులంవారి దర్శనార్థం వెడలి యుండగా దేవ గురువులు బయల్పరచిన దేవరహస్యం వినునెంత... నీ సహాయార్ధులమై నీ శరణుకోర నీ యొద్దకు వచ్చితిమి…

మేము మువ్వురమూ గాఢనెచ్చలులమై మా బాల్యము నుండీ ఈ దినమువరకూ ఏకోదరుల కన్నా మిక్కిలి సఖ్యతతో ఏకాభిప్రాయంతో మెలిగితిమి. మా జన్మమున తొట్టతొలిసారి నిన్ను దర్శింప మాకు భిన్నాభిప్రాయాలు ఏర్పడినవి.. వారిరువురూ నిను దర్శింప లజ్జాకుపితులై మా వ్యధను నీకు వివరించెడి ధర్మమును నాకొసంగి కామరూపమున వచ్చి యుంటిరి.” అని అంటూ ఉండగా... నేను మధ్యలో బ్రేక్ చేసి.. “ముగ్గురు ముగ్గురు అంటున్నావు. సహాయం అంటున్నావు.. మరి వాళ్లిద్దరూ కూడా స్వయంగా అడగాలి కదా. నేనేమీ తినెయ్యను, చంపేయ్యను. సామాన్య మానవుడిని. వాళ్ళనీ నీలా కనిపించమను. భయము వద్దు” అన్నాను. “భయము కాదు మానవా... లజ్జ” అని నాగకన్య అనగా... సిగ్గు దేనికి నా బొంద... ముందు కనిపించండి మీరిద్దరూ అని గట్టిగా అన్నాను.

ఒక రెండు మెరుపులు ఒక్కసారి మెరిసినట్టు పెద్ద వెలుగు వచ్చి నాగకన్య అనివేషకి ఇరువైపులా ఇంకో ఇద్దరు సుందరీమణులు ప్రత్యక్షమైనారు. వడ్డూ పొడుగూ సౌందర్యం అలంకరణలో అచ్చుఁ గుద్దినట్లు ఒకే తీరున ఉన్నారు. కేవలం కట్టిన చీర రంగు, నొసటన బొట్టు తీరు, ముఖకవళికలు వేరు వేరు గా ఉన్నాయి. నాగకన్య అనివేష నొసటన పాము బొమ్మ రూపంలో బొట్టు ఉంటే కుడివైపున ఉన్న అమ్మాయి నొసటన ‘U’ రూపంలో బొట్టు ఉంది. ఎడమవైపున ఉన్న అమ్మాయి నొసటన షూటింగ్ బోర్డు లాగా మూడు సర్కిల్స్ ఉండి మధ్యలో చుక్క ఉంది. నాగకన్య మేనిఛాయ పాలతెలుపు అయితే.. కుడివైపు ఉన్న అమ్మాయి మేనిఛాయ గులాబీతెలుపు, చీర-జాకెట్(అదే వస్త్రం) ఆరెంజ్ కలర్. ఎడమవైపు ఉన్న అమ్మాయి మేనిఛాయ నీలం కలిసిన తెలుపు, చీర-జాకెట్ లేత వంకాయ కలర్. అచ్చు గుద్దినట్లు ముగ్గురూ ఒకే స్ట్రక్చర్ తో ఉన్నారు. ఒకళ్ళ గురించి వర్ణన చేస్తే… మిగతా ఇద్దరికీ బాడీకలర్, చీర రంగు, బొట్టు షేపు చెప్తే చాలు. ముగ్గురి హైట్ తో సహా పైనా కిందా ఆస్తులు అన్నీ మిల్లీమీటర్ కొలత తేడా లేకుండా ఉన్నాయి.

“కనిపించారు సరే… వీళ్ళకి మాటలు రావా… నువ్వే మాట్లాడుతూ ఉన్నావు. వీళ్ళని చెప్పమను వింటాను” అని నేను అనేసరికి కొత్త సుందరులిద్దరూ కొంచెం సిగ్గుపడుతూనే “మానవా దేవగురువులు వివరించిన రహస్యమేమనగా.. మా మువ్వురి జాతకచక్రమును త్రిప్పెడి బలమైన జాతకము కలవారు పదునాలుగు భువనములందున మువ్వురు కలరు. అందులో ఇరువురు పడతులు. పురుషునవి నీవు ఒక్కడివి మాత్రమే.. కావున నీవు మాత్రమే మాకు సాయము చేయదగినవాడవు.” అని చెపుతూ ఉండగా.. మెట్లమీద చప్పుడు వినబడి ముగ్గురూ మాయం అయిపోయారు.

ఇదేదో విఠలాచార్యగారి గ్రాఫిక్స్ బొమ్మ చూసినట్టుంది అనుకుంటూ సుర్రుమని సిగరెట్ చివర వేలుకు కాలేసారికి దాన్ని విసిరేసి, ఇంకోటి వెలిగించి కిందపడేసిన గ్లాసు ముక్కలు ఏరుతుండగా పారూ సిగ్గుపడుతూ పైకి వచ్చి “విన్నూ భోజనం రెడీ.. మామ్మ, అమ్మమ్మా రమ్మంటున్నారు” అంటూ గబగబా చెప్పి లటుక్కున కిందకి పరిగెత్తింది. కానీ నడకలో అదే తేడా.. దెబ్బేయించుకున్న తర్వాత దీని నడక బాగానే ఉందిగా…దీని నడకకి ఇప్పుడేమయ్యింది, ఇలా కుంటుతోంది అని అనుకుంటూ గాజుపెంకులు ఏరుతుండగా మళ్లీ షడన్గా ఇందాకటి కన్యలు ముగ్గురూ ప్రత్యక్షం అయ్యారు.

“చూడండి సుందరీమణులారా… నేనో సామాన్య మానవుడిని. పైగా దేవగురువులు నా వల్ల మీకు సహాయం జరుగుతుంది అని చెప్పారు అని మీరు అంటున్నారు. నా నుంచి సహాయం ఆశించి వచ్చాము అంటున్నారు. ముందు మీరు మీ దేవగురువులు దెగ్గరికి వెళ్లి నాగురించి పూర్తిగా తెలుసుకోండి. ఈ సామాన్య మానవుడి చరిత్రను చూడటం ఆయన దివ్యదృష్టికి చిటికెలో పని. ఆ తర్వాత కూడా మీకు నా సహాయం కావాలి అంటే నాకూ కొన్ని షరతులు ఉన్నాయి. అవి అప్పుడు చెబుతాను. ముందు మీరు ఇక్కడినుంచి వెళ్తే.. నా పని నేను చేసుకుంటాను” అని చెప్పి గాజుముక్కలన్నీ ఏరి చెత్తబుట్టలో పడేసి, సిగరెట్టు పీకలు మెడమీదనుంచి కిందకి విసిరేసి మెట్లగదిలోకి వచ్చి తలుపేసి మెట్లు దిగసాగాను.

ఇంకా సుగంధపరిమళాలు వస్తూ ఉండటంతో.. వాళ్ళు వెళ్ళలేదు. ఇక్కడే ఉన్నారు అని అర్ధం అయ్యి.. లల్లీ అని గట్టిగా అరిచేసరికి “ఆ చెప్పు” అంటూ పలికింది.. “నువ్వు ఒక్కర్తివే ఒకసారి పైకి రావే” అని అరిచి మళ్లీ వెనక్కి తిరిగి తలుపు తీసి మెడమీదకు వచ్చా. అక్కడ ముగ్గురు సుందరీమణులు తర్జనభర్జనలు పడుతూ కనిపించారు. నేను చూసేసాను అనిచెప్పి అనివేష తప్ప మిగిలిన ఇద్దరూ తల దించుకుని సిగ్గుపడుతూ చిన్నగా నవ్వుకోసాగారు. ఈ లోపు లల్లీ మెట్లెక్కుతూ వస్తూ ఉండేసరికి ఖంగారుపడుతూ మళ్లీ మాయం అవ్వబోతుండగా.. ఆగండి నేను పరిచయం చెయ్యాల్సిన వ్యక్తి నా సగభాగం. తనకి తెలియకుండా నేనేమీ చెయ్యను. తనను మీరు కలిసి తీరాలి అని చెప్పి వాళ్ళని ఆపాను.

ఇంతలో లల్లీ పైకి వచ్చి వాళ్ళని చూసి నోరెళ్లబెట్టింది. నేను వెంటనే మెట్లతలుపు బయట నుంచి గడియ వేసేసి… “లల్లీ ఈ ముగ్గురూ భూలోకవాసులు కారు.. నానుంచి ఏదో సహాయం కోరి వచ్చారు. అదేమిటో ఇంకా చెప్పలేదు. వాళ్ళకి నా గురించి పూర్తిగా తెలియదు. నీ గురించి అస్సలే తెలియదు. కనుక నిన్నోసారి పరిచయం చేద్దామని పిలిచా..” అంటూ వాళ్ళవైపు తిరిగి.. అదిగో ఆ తెల్లచీర అనివేష, నాగకన్య.. నాగరాజు మేనకోడలు.. ఆ ఆరెంజ్ శారీ గంధర్వకన్య స్వానిక.. గంధర్వరాజు కూతురు. ఆ వంకాయ కలర్ శారీ కిన్నెర యువరాణి పారిజాత.. ముగ్గురూ సేమ్ టైం సేమ్ ప్లేస్ లో పుట్టారు. సో ముగ్గురి జాతకాలూ సేమ్” అంటుండగా.. “మానవా ఇరువురిలో ఎవరు స్వానిక, ఎవరు పారిజాత అని మేము మీకు మెరుగుపరచలేదే. ఎటుల తెలిసేను మీకు.. అటులనే ఈ చిన్నది ఎవరు. మీ పొలికతొడనే ఉన్నది” అని అనివేష ప్రశ్నలు మొదలెట్టింది.

“మీ వాళ్లిద్దరి బొట్లు మరియు శరీరపు రంగు చూసి ఎవరెవరో నేను ఊహించా. ఇక మీరనే ఈ చిన్నది నా అర్ధభాగము. నా కవల సోదరి. ఈమె లేనిదే నేను లేను. నేను లేనిదే ఈమె లేదు. మా ఇద్దరి ప్రాణాలు ఒక్కటే. ఈ విషయం తెలుసుకుని రమ్మనే నేను మిమ్మల్ని మళ్లీ మీ దేవగురువులు వద్దకు వెల్లమన్నాను. మీరు మువ్వురూ కన్యలు కావొచ్ఛు. నేను, ఈమె బ్రాహ్మచర్యాన్ని విడిచిపెట్టి చాలా రోజులు అయ్యింది. మాదొక వింత కధ. అది ముందు తెలుసుకోండి అనే నేను మీకు చెప్తున్నా” అనేసరికి.. ముగ్గురూ డిస్కషన్ చేసుకుని “అటులనే మానవా.. మేము ఇప్పుడు పోయి మరలవచ్చెదము” అంటూ ముగ్గురూ మాయమైపోయారు.

ఇదే గోలే లల్లీ… కాసేపు కనిపిస్తారు. కాసేపు మాయం అవుతారు. కానీ ఉంటే మట్టుకు ఒకరకమైన సెంట్ వాసన వస్తుంది లల్లీ.. అదెంత స్ట్రాంగ్ అంటే.. కింద వలికిన మందు, కాలుతున్న సిగరెట్టు వాసన కూడా కవరప్ అయిపోయింది… ముందు బువ్వ తిందాం పా.. పిచ్చ ఆకలైతాంది… నీకు రాత్రి అంతా చెప్తా.. అంటూ కిందకి దిగిపోతూ.. మధ్యలో పారు కుంటుడు గుర్తు వచ్చి ఏంటే లల్లీ పారు అట్లా కుంటుతోంది. దిమ్మ బాగా వాచిందా మన వాడకానికి? అంటూ ఆడిగేసరికి.. లల్లీ కిసుక్కున నవ్వుతూ “వచ్చాడండీ పెద్ద పోటుగాడు మరి అంటూ.. అదేం కాదురా.. నీకు తర్వాత చెప్తా.. ముందర ముసలోళ్లు ఇద్దరూ నీమీద పడడానికి ప్లాన్ చేసుకు కూర్చున్నారు జాగ్రత్త.. వాళ్ళవి ఆయిల్ బావులు. ఏతం ఏసీ ఏసీ నువ్వు అలిసిపోవాలిగానీ అవి అలవవు” అంటూ కన్ను కొట్టి బుగ్గమీద ముద్దు పెట్టి తుర్రున పరిగెత్తుకుంటూ మెట్లు దిగిపోయింది.

“లల్లీ!. మనకి ఆయిల్ బావులైనా కన్నె బిళ్ళలైనా ఒక్కటేనే… అస్సలే మనకి బోలెడు పబ్లిసిటీ… పైనున్న లోకాల వాళ్ళూ.. కిందున్న లోకాల వాళ్ళూ కూడా హెల్ప్ అడిగే స్టేజ్ దాకా వచ్చేసాం. ఇక ఈ ముసలి బిళ్ళలకి భయపడేది ఏంది.. దుమ్ము దులపాలి గానీ... పిచ్చాకలిగా ఉంది… ముసలో లేతో ఏ బిళ్ళల సంగతి అయినా తిన్న తర్వాతే ఆలోచిస్తా..” అంటూ డైరక్ట్ డైనింగ్ టేబిల్ దెగ్గరకు వచ్చేసరికి అమ్మమ్మ ఆల్రెడీ నాకూ లల్లీకి పెగ్గులు కలిపేసి పెట్టి తన పెగ్గు మొదలెట్టేసింది. నేను నా గ్లాసు తీసుకుని రెండు సిప్పులేసి ఏమి వండారా అని మూతలు తీసేసరికి సన్నవంకాయ కారం పెట్టినవి 8 కాయలు ఉన్నాయి. ఇంకో గిన్నెలో వంకాయ టామాటా కూర ఉంది. వాటిని చూసి.. ఇది నాకు.. ఇది మీకు అంటూ కారం పెట్టిన కూర ఉన్న గిన్నెని నావైపు లాక్కొని అందులోంచి ఒక కాయ తీసి కొరకడం మొదలెట్టేసరికి అప్పటిదాకా సిగ్గుపడుతూ దొంగచూపులు చూస్తూ ఉన్న పారూతో సహా నలుగురూ పడీ పడీ నవ్వడం మొదలెట్టారు.

వంకాయ మసాలా కూర అద్భుతమైన రుచితో వచ్చింది. ఈ మధ్యకాలంలో ఇంత రుచి మా ఇంట్లో రావడం ఇదే ఫస్టు టైము. అప్పుడెప్పుడో బెంగళూరులో అమ్మమ్మ వండినప్పుడు సేమ్ రుచి వస్తుండే. అదే ఆడిగేసా.. అమ్మమ్మా నువ్వు వండావా అని ఆడిగేసరికి.. “ప్రిపరేషన్ నేను చెప్పా, వండినది వాళ్ళిద్దరే” అంటూ లల్లీ పారూ వంక చూపించింది. మామ్మ మాత్రం ఆత్రం ఆపుకోలేక “ఒరేయ్ నీ వంకాయ పిచ్చ పాడుగానూ.. ఈ దొంగముండ కూర వండేవిధానాన్ని వింటే తినవురా కక్కుతావు అంటూ వంకాయలని నూనెలో మగ్గబెట్టే ముందరే ఇది ఇంకోవిధంగా మగ్గబెట్టి వండుతుందిరా” అని అంది.

నాకు మ్యాటర్ కొంచెం అర్ధమయ్యి “ఉన్నవి నాలుగు పూకులేగా.. రెండు రెండు వంకాయలు దూర్చి అవి కమిలేదాక పెట్టుకుని కూర్చున్నారా ఏంటి” అని నేను ఆడిగేసరికి లల్లీ వచ్చి బుగ్గ మీద ముద్దుపెట్టి “అదీ.. నా విన్నూ అంటే.. ఇట్లా చెప్తే అట్లా అల్లుకుపోతాడు. కానీ కొంచెం స్లో. నీ యాంకమ్మా రేయ్.. ఈవెనింగ్ నుంచీ పారూ కుంటుతూ ఎందుకు నడుస్తోంది అని నన్ను దెంగుతున్నావ్.. ఇదిగో చూడు” అంటూ పారూని బర్రున లాగి దాని నైటీ నడుందాక ఎత్తి వంగోబెట్టింది. దాని చిట్టి గుద్దబొక్కలో వంకాయ ముచిక కనపడేసరికి మొత్తం బొమ్మ అర్ధం అయ్యి.. నేను లేచి లల్లీని టచ్ చేసి చూసేసరికి అది కూడా రెండు బొక్కల్లోనూ వంకాయలు పెట్టుకుని ఉంది. అమ్మమ్మ నవ్వుతూ నీకు రేపు కూడా వంకాయ కారంపెట్టిన కూరే.. మాకూ నాలుగు వంకాయలు పెట్టారు అనేసరికి టేబిల్ మీద ఉన్న వంకాయ కూర ఎట్లా తయారు చేశారో అర్ధం అయ్యి ఒకరకమైన కిక్ ఎక్కింది నాకు.

【రచయిత: గమనిక ఈ వంకాయ కూర కాన్సెప్ట్ నా సొంత సరుకు కాదు. సుశీల గారు వ్రాసిన “నేనూ నా మరిది” అనే కధలోంచి తీసుకున్నది.】

అమామ్మా.. అయితే బెంగళూరులో నాకు మాత్రమే వండిపెట్టిన వంకాయమసాలా ఇలా చేసిందేనా అని ఆడిగేసరికి.. మీ అమ్మ కాంపులకి వెళ్ళినప్పుడు నేను మీ నాన్నకి పెట్టిన వంకాయ కూర కూడా ఇట్లా చేసిందే అని వంకరగా నవ్వుతూ చెప్పేసరికి.. మామ్మ షాక్.. “నాకు వాడిన వంకాయలు నారాయణకి పెట్టావా అంటూ... నీయమ్మ నువ్వు కడగనుకూడా కడగవు కదే.. పూరసాలు అంటుకున్న వంకాయలు అట్లానే నూనెలో మగ్గబెట్టి కారంపెడతావు.. చీ ఛీ నా కొడుక్కి నా పూరసాలు పెట్టావా పాపిష్ఠిదానా” అంటూ మామ్మ కోప్పడింది అమ్మమ్మ మీద.

అమ్మమ్మ దానికి కౌంటర్గా “నీ కొడుకేమీ పత్తిత్తు కాడు. నా కూతురు భయంతో నిన్నూ నన్నూ వదిలేసాడు కానీ ఏనాడో ఎక్కేసేవాడు. బిళ్ళ కనిపిస్తే వదలడు. ఎక్కడిదాకో ఎందుకు… పారూ వాళ్ళమ్మని ఎక్కలే?. ఈ వెధవలిద్దరికీ వాడి పోలికలే వచ్చాయి. కనిపించిన బిళ్లని ఎక్కేదాకా వీళ్ళు నిద్రపోవట్లే” అంటూ ముక్తాయింపు ఇచ్చి.. “సర్లే… ఆకలేస్తోంది తిందాం పట్టండి” అంటూ కంచాల్లో వడ్డించసాగింది. డిన్నర్ కంప్లీట్ చేసి నేను మళ్ళీ ఇంటి చుట్టూ ఒక రౌండు కొట్టి ఆల్ సేఫ్ అని కన్ఫర్మ్ చేసుకుని మేడెక్కి సిగరెట్టు వెలిగించేసరికి.. మళ్లీ స్వీట్ స్మెల్ వస్తోంది అని అనిపించడంతో.. “లల్లీ నువ్వోసారి పైకి రా” అని అరిచి లల్లీ వచ్చాక మెట్ల తలుపు గడియ వేసేసా.

ముగ్గురు సుందరీమణులూ కాలి బొటన వేలితో ముగ్గులేస్తూ కనిపించారు ఇద్దరికీ. చెన్నై- తిరువళ్ళూరు షటిల్ చేసినట్లు వీళ్ళ లోకాలకు వెళ్లి తిరిగివస్తున్నారు అని అనుకుంటూ.. “నాకు మీ మొహాలు చూస్తూ మాట్లాడుతూ ఉంటే మెడ పట్టేస్తోంది. పుట్టి బుద్ధెరిగిన తరువాత నాకన్నా పొడుగువాళ్లతో ఇదే మొదటిసారి సంభాషించడం. కనుక మనము చక్కగా కూర్చుని మాట్లాడుకుంటే బెటర్” అని వాడుక భాషలో అనేసి “అదే అదే మంచిది మంచిది” అని కింద కూర్చున్నా. లల్లీ నాపక్కనే నన్నానుకుని కూర్చుంది. వాళ్ళు ముగ్గురూ ఎదురుగా కూర్చున్నారు. వాళ్ళ అందం ముందు లల్లీ ఏమీ తీసిపోదు. పైపెచ్చు కొన్ని విషయాలలో వాళ్ళని మించి అందంగా ఉంటుంది. ఏంటీ వీడు ఒక మానవ స్త్రీని దేవకన్యలుతో పోలిక పెడుతున్నాడు అనుకుంటున్నారా.. కాకిపిల్ల కాకికి ముద్దు. అట్లానే నా లల్లీ నాకు దేవకన్య.

అనివేష “మానవా” అనేసరికి.. “మీ ముగ్గురిలోనూ నువ్వే ధైర్యం కలదానివి. నా ఊహ ప్రకారం ఇది నీ నిజరూపం కాదు. నువ్వో 15-20 అడుగులు పొడవుండే రాజ నాగానివి. నిన్ను చూసి అందరూ భయపడాల్సిందే. నీకీ లీడర్షిప్ క్వాలిటీ అక్కడ్నుంచి వచ్చింది” అని నేను అనేసరికి అనివేష నవ్వుతూ లేచి కొంచెం దూరంగా వెళ్లి తన నిజరూపం చూపించింది.

నేను ఊహించినట్లే తనో శ్వేతనాగు. కింగ్ కోబ్రా జాతి… 18 అడుగులు పొడవు, రెండు అరచేతులు అంత వెడల్పైన పడగ, నాలుగేసి అంగుళాల పొడవైన కోరలు, ఒక్కొక్కటీ ఆల్మోస్ట్ అంగుళం మందాన ఉన్నాయి. పడగ మీద గోల్ఫ్ బాల్ సైజులో నీలపుమణి ఒకటి. నోట్లోంచి ఒక అడుగు పొడవు ఉన్న నాలిక బయట పెట్టి తన శరీరాన్ని మెల్లగా చుట్టలు చుట్టుకుని పడగని అటూ ఇటూ వూపుతూ ఉంది. ఆ ఊపుడుకి మేడ మీద ఉన్న లైట్ వెలుతురుపడి తలమీద ఉన్న నాగమణి మిలమిలా రకరకాలుగా కాంతులు వెదజల్లుతూ మెరుస్తోంది. ఆ దృశ్యం చూసి లల్లీ భయంతో నన్ను గట్టిగా వాటేసుకుంది.

అది చూసి స్వానిక కొంచెం దిగులుతో "చెలీ... నీ నిజరూపమును ఈ చిన్నది తాళకున్నది.. ఆమె గుబులును మేము చూడకుంటిమి. వెంటనే ఉపసంహరింపుడి" అనేసరికి అనివేష మరల సుందరిగా మారిపోయి వచ్చి స్వానిక పక్కన కూర్చుని "చెలీ.. మౌనమువీడితివి కాన నీవే వివరింపుడీ" అంటూ స్వానికనే తమ సమస్య చెప్పమన్నది. గానగంధర్వులు అని ఊరికే అనరేమో.. ఎవరో గంధర్వుల గొంతు వినే అని ఉంటారు. తన గొంతు అంత మధురానుభూతిని కలగచేస్తోంది. ఇంకోపక్క పారిజాత నాకేసి ఓరచూపులు చూడడం లల్లీ గమనించి నా డొక్కలో పొడిచి “వీళ్ళేదో పెద్ద ప్లాన్లో వచ్చారు. ఆలోచించందే యెస్ చెప్పద్దు” అని చెవిలో గొణగసాగింది.

అది చూసి లల్లీ నాకు ముద్దు పెడుతోంది అనుకుని ముగ్గురు ముద్దుగుమ్మలూ వేడి నిట్టూర్పులు విడిచేసరికి.. “క్షమించండి... మరోలా భావించవద్దు... తాను నా మంచే కోరుతుంది... ఎందుకో ఈపాటికి మీకు తెలిసే ఉంటుంది. మా తనువులు వేరైనా ప్రాణం ఒక్కటే.. మీరు భిన్నలింగ సంపర్కం, స్వలింగ సంపర్కం విని ఉంటారు. మాది స్వసంపర్కం. మీరు మీ కధ మొదలెట్టండి. కొంచెము మొదటి నుంచీ చెబితే తానూ వింటుంది.” అని అనేసరికి ఇంకోసారి నిట్టూర్పులు విడిచి స్వానిక మొదలుపెట్టింది.

స్వానిక మళ్లీ మొదటినుంచి అంతా చెప్పి “మానవా.. మా మువ్వురి జాతకం ప్రకారము పదునాలుగు భువన బాంఢములలో నినుతక్క వేరెవరిని వరించినా వారు నిర్జీవులవుదురు. నీ శరణు కోర నీ చెంతకు వచ్చియుంటిమి. నీవు నీ సమ్మతి తెలిపిన యెడల మా పితృదేవులు మాతృదేవులు బంధుమిత్ర పరివారముతోడ మీ పితృదేవులను కూడి యోచన సేయగలరు. మేము వచ్చినది మీ సౌందర్య సందర్శనకు మాత్రమే. కానీ నిన్నటి ఉదయము నుండి మీ శౌర్యప్రతాపాలూ, మీ రాసక్రీడలు చూచి కామాతృష్ణతో శరీరఉష్ణం తీవ్రమై మిమ్ము వీడలేక మీ ముందుకు వచ్చియుంటిమి. మీరు ఆజ్ఞాపించినట్టు మేము దేవగురువులను సందర్శించలేదు. మా జన్మస్థలి యొద్దకు వెళ్లి మీ జీవిత చరిత్ర మీనుండే తెలుసుకొనవలెనని మరల వచ్చితిమి” అని అనేసరికి… లల్లీకి సర్రున కోపం వచ్చి “కుదరదు... దీనికి నేను వప్పుకొను. మీ పెళ్ళిళ్ళ కోసం మా ప్రాణాలు రిస్క్ చెయ్యము.. మీరు వేరే వాడిని వెతుక్కోండి. పదరా విన్నూ… టైం వేస్ట్ యవ్వారం ఇది” అంటూ లేచిపోయింది..

“ఆగవే లల్లీ.. వీళ్ళ స్టోరీ ఏదో ఇంట్రెస్టింగ్ గా ఉంది.. నాకేదో ఇంపార్టెంట్ లింకు మిస్సయ్యింది అనిపిస్తోంది.. జెర్రాగు… డవుట్లు తీర్చుకున్నాక నీ అభిప్రాయాన్ని అప్పుడు చెప్పు.. నువ్వే ఫైనల్ డెసిషన్ తీసుకో.. అప్పటిదాకా విందాం” అంటూ లాగేసరికి తనొచ్చి నా వళ్ళో పడింది…

అది చూసి మరలా నిట్టూర్పులు విడిచారు ముగ్గురూ… “ఆ!! ఆ!!! అది పూర్తిగా మీ స్టోరీ విన్నాక చూద్దాం… అప్పటిదాకా ఓపిక పట్టాల్సిందే… వీడు ఆగమన్నాడు అని ఆగుతున్నా” అంటూ కొంచెం కోపంగానే అంటూ లల్లీ లేచి నా పక్కన కూర్చుంది. నేను లల్లీకేసి చూసి కళ్ళతోనే ధాంక్స్ చెప్పి… గొంతు సవరించుకుని… “మా సందేహాలు ఇవి” అంటూ మొదలుపెట్టా..​