Incest/Taboo జసుజల్లి - జమజచ్చ

​

అప్సరసల ఆవేదన​

నానా తిప్పలూ పడి లల్లీని అతి కష్టం మీద ఒప్పించి కూర్చోపెట్టి “సుందరీమణులారా.. మా సందేహాలు ఇవి. వీటిని ముందు తీర్చండి. తర్వాత మిగతా స్టోరీ గురించి ఆలోచిద్దాం” అంటూ నా డవుట్లను ఒక్కోటిగా అడగసాగాను..

నేను: మీ వయసెంత?

స్వానిక: సతియముగా ఎరుంగము. కానీ గురుదేవుల వచనముల సాక్షిగా మీకన్నా పిన్నవారము.

నేను: హ్మ్మ్… మీ జన్మదినము చెప్పగలరా?

అనివేష: ఎరుంగము. ఆ దినము మీ భూలోకమున ఆకసంబున పెనుశబ్దములు చేయు జ్యోతులు వెలిగించి ఉత్సవమునెరంగితిరి అని మాతృదేవులు ఎరుగపరిచితిరి.

నేను: ఏ కాలము?

అనివేష: శీతలము.. మా పితృదేవులకు శీతలము శారీరక క్లేశమును కలుగజేయును. నేను జనియించినతోడనే వారు పీడితులైతిరి.

నేను: లల్లీ! దీపావళి కి ఇంకా వింటర్ స్టార్ట్ కాదు కదా మన సౌత్లో… వింటర్ లో ఇంక పటాకాలు పేల్చేది న్యూ ఇయర్ కే కదే.. నీకు ఇప్పుడు అర్ధం అవుతోందా నిన్నెందుకు ఆపానో.. నా కన్న తెలివైన దానివి... కోపంతో పొస్సెసివ్ గా మారిపోయి మొద్దుబారిపోతున్నావు... చూడు... లింకులు ఎట్లా వాటంతట అవే కలుస్తున్నయో… సరి సరి.. మీరు జనియించిన ప్రదేశం?

మువ్వురూ: నిర్జన ప్రదేశము.. కొంచెం దూరంలో ఒక తటాకము కలదు. మేము జనియించిన ప్రదేశం ప్రక్కడి మీ మానవులు అధిరోహించెడి బహుళచక్ర బహుళ ఆసనములు తో ధూమము విడుచుచూ అశ్వములు లేని రధములు ప్రొయ్యెడి రహదారి కలదు.

లల్లీ(కొంచెం షాక్ లో): వీళ్ళు కొంపదీసి రైలూ - రైల్వే ట్రాక్ అని అంటున్నారా విన్నూ..

నేను (నవ్వుతూ): అవును స్టోరీ అర్ధం అవుతోందిగా.. సుందరీమణులారా.. ఇచట నుంచి మీ జన్మస్థలి ఎంత దూరం?

పారిజాత: వినువీధిన ఒక ఘడియలో పోయిరాగలము.

లల్లీ: సుందరీమణులారా.. మమ్ము అచటకు వినువీధిన గొనిప్రోగలరా?

స్వానిక: మీరు ఆదేశించిన గోనిప్రోగలవారము

లల్లీ: ఒక అర ఘడియలో మేము వచ్చెదము.. అంతవరకు నిరీక్షించండి..

అని మా ప్రశ్నలు పూర్తి చేసి.. “లల్లీ పదవే. ముందు ఆ బొక్కల్లో దూర్చుకున్న వంకాయలు తియ్యి. ప్యాంటీ కూడా వేసుకోకుండా నైటీలో ఉన్నావు. మనం గాల్లో ఎగురుతూ వెళ్ళేప్పుడు నీ బొక్కల్లోంచి వంకాయలు ఊడి పైనించి ఎవడి నెత్తి మీదనైనా పడితే వాడు చస్తాడు. ముసలోళ్ళని పారూతో షో మొదలెట్టమని చెప్పు.. మేము ఇద్దరూ ఇప్పుడే వస్తాం అను. అంతేకానీ ఏమీ చెప్పకు” అంటూ కిందకొచ్చి అమ్మమ్మగదిలో దూరి డ్రస్ మార్చుకుని ఒక టార్చి లైటు కూడా పెట్టుకుని బయటకు వచ్చేసరికి..లల్లీ కూడా జీన్స్ వేసుకుని మామ్మ మఫ్లర్లు రెండు పట్టుకుని వచ్చి, “మనం చెప్పక్కర్లేదు.. ఆల్రెడీ పారూ మామ్మా అమ్మమ్మా త్రీసం సెషన్ మొదలెట్టేసారు, పద పద... వాళ్ళకి ఫస్టు షో అయ్యేసరికి ఇంకో 45 మినిట్స్ పట్టిద్ది. ఈలోపు వచ్చేద్దాము సెకండ్ రౌండ్ మిస్సవ్వద్దు” అంటూ మెట్లెక్కి రా రా అంటూ నన్ను ఖంగారుపెట్టింది.

నేనూ పైకి వెళ్లి.. “సుందరీమణులారా! మమ్ము మీ జన్మస్థలికి గొనిపోవుడు” అన్న వెంటనే మువ్వురూ మా ఇద్దరినీ చెరోపక్కా ఒక్కొక్కళ్ళు, వెనకాల ఒకళ్ళు పట్టుకుని రివ్వున గాల్లోకి లేచారు.. లల్లీ మఫ్లర్లు తెచ్చింది కాబట్టి సరిపోయింది, ఆ చల్లగాలికి మొహం చిట్లిపోతోందా అన్నట్టు అనిపించి మఫ్లర్లు తియ్యవే అనబోతుంటే.. మా చుట్టూ ఒక గాలిబుడగ లాంటిది తయారు అయ్యి మాకు ఆ చల్లగాలినుంచి రక్షణకవచంలా ఏర్పడింది. లల్లీ వాళ్ళ వైపు చూసి థాంక్స్ అనేసరికి.. స్వానిక నవ్వుతూ “స్వాఁమీ…ఈ చిన్నది తొట్టతొలిగా మాతో సువచనములు భాషించినది. మనమునకు కడు ఆహ్లాదమైనది.” అనేసరికి “మీరు కూడా మానవా నుంచి ‘స్వామీ’ కి ఎదిగిపోయారు... మీకు అర్ధం అవ్వట్లేదు అంతే... ఇంకో అరఘడియ ఓపికపట్టండి... పూర్తిగా ఆహ్లాదకరమైన వాతావరణం ఉంటుంది” అని లల్లీని చూసి కన్నుకొడితే అది తిక్కతో నన్ను నడుం మీద ఒక గిచ్చు గిచ్చేసరికి… అది చూసి ముగ్గురూ మళ్లీ నిట్టూర్పులు.

లల్లీ “వీళ్ళ నిట్టూర్పుల గోలేంటిరా” అనేసరికి.. “ఏమి విన్నావే ఇందాక నీ యెంకమ్మా టెంకి... నిన్నపొద్దునించీ మనం వేసిన వేషాలు అన్నీ చూసి అబౌట్ టు బరస్ట్ అన్నమాట... ఐ డౌట్... ఒకటో రెండో సార్లు అయిపోయి ఉంటది” అనేసరికి మువ్వురూ తలవంచుకుని సిగ్గుపడుతూ ముసిముసి నవ్వులతో తమకు కారిపోయేంతగా వేడెక్కిపోయి ఉన్నారు అని నోటితో చెప్పకుండానే మాకు తెలియచెప్పారు.

ఇంతలో మేము వెళ్ళవలసిన ప్రదేశం వచ్చేసి కిందకి దిగసాగారు.. నేల టచ్ అయ్యేసరికి కొంచెము బురదతో ఉన్న నేల అది అని అర్ధం అయ్యి షూస్ వేసుకురావలసిందే అని బాధపడుతున్న లల్లీని చూసి.. “చెలీ! సందియము విడనాడుము. మీ చెంత మేముండగా ఏ చింతావలదు. సామాన్యముగా చరింపుడి” అంటూ పారిజాత అనేసరికి తాను బురదలో లేను బురద మీద నుంచోని ఉన్నాను అని అర్ధం అయ్యి లల్లీ నవ్వుతూ “థాంక్స్” అనేసరికి వీళ్ళు మెల్లిగా కలుస్తున్నారు అని అర్ధం అయ్యింది అందరికీ.

పక్కనే రైల్వే ట్రాక్ ఉంది.. కొంచెం దూరంగా ఒక చెరువు చీకట్లో మసక మసకగా కనిపిస్తోంది.. ఇంక ఇది ఏ ప్రాంతమో పక్కాగా కన్ఫర్మ్ చేసుకోవాలి అని ఎవరైనా కనిపిస్తారా అని అటూ ఇటూ చూస్తూ ట్రాక్ ఎక్కి ట్రైనేమైనా వచ్చే సూచనలు ఉన్నాయా అని పట్టాల మీద చెవి పెట్టి వింటున్నా.

ఇంతలో… “ఏయ్…. ఎవరక్కడ… పట్టాలమీద ఏం చేస్తున్నారు” అని గొంతుక వినిపించేసరికి తిరిగి చూస్తే దూరంగా ఇద్దరు గ్యాంగ్మెన్లు పట్టాలు చెక్చేసుకుంటూ వస్తూ కనిపించారు. అలికిడి వింటూనే ముగ్గురూ గాయబ్!! లల్లీ వాళ్ళకి ఎదురెళ్లి వాళ్ళతోమాట కలిపేసి.. మాది బెజవాడ అని… మేము అన్నచెల్లెళ్ళమని... మేము ఫ్రెండ్స్ తో కారులో చెన్నై వెళ్తున్నట్టు… మధ్యలో మాటా మాటా పెరిగి జేబులో చిల్లిగవ్వ లేకుండా రాగలము అని తాము పందేమేసినట్టు.. వాళ్ళు మా కళ్ళకి మఫ్లర్లు కట్టి ఇక్కడ విడిచిపెట్టి వెళ్లిపోయినట్టు కధను అల్లి.. అదే ప్రాంతమో కనుక్కోవడం మొదలెట్టింది.

నెల్లూరుకి సుమారు 15 కిలోమీటర్ల దూరం ఉంటుంది అని. రైల్వే ట్రాక్ వెంబడి నడుచుకుంటూ పోతే వెళ్లిపోవచ్చు అని చెప్పారు వాళ్ళు. లల్లీ “బాబాయ్ మీరెక్కడ ఉంటారు? ఇట్లా ఎంత దూరం వెళ్ళాలి ఈ రాత్రి వేళ మీరు?” అంటూ చనువుగా మాట కలిపేసరికి, వాళ్ళు ఉప్పొంగిపోయి “మా ఊరు ఈ వెనక్కి ఒక రెండు కిలోమీటర్ల దూరం తల్లీ… అదిగో ఆ చెరువు కనిపించే వరకూ మా డ్యూటీ.. మీరు పుట్టి ఉండరు. అబ్బో చానాకాలామయింది.. అప్పట్లో డిసెంబర్ నెలలో అకాల వర్షాలు పడి ఆ చెరువు తెగింది. కొద్దిలో సర్కారు ఎక్స్ప్రెస్ కి గండం తప్పింది. పట్టాల మీద పెద్ద పెద్ద దుంగలు లాంటి పాములు కనిపించి రైలు ఆపేసాడు డ్రైవరు.. సరిగ్గా అప్పుడే చెరువు తెగి ట్రాక్ మునిగిపోయింది.. రైలు ఇక్కడే ఒక నైట్ మొత్తం ఆగిపోయింది.. అప్పటి నుంచీ రోజూ మా నైట్ డ్యూటీ ఇక్కడ పడింది.” అంటూ చెప్పేసరికి… “సర్లే బాబాయ్... రోడ్డు ఎటువైపు ఉంది.. ఎట్లా వెళ్లడం” అని నేను అడిగా. వాళ్ళు టార్చి వెలుతురులో నన్ను చూసి.. “ఓడి ఓడి ఓడి... అచ్చు గుద్దినట్టు ఓకేలాగున్నారే ఇద్దరూ కవలలా” అనేసరికి “అవును బాబాయ్! నేను పెద్ద అది చిన్న.. ఇంతకీ రోడ్డెటు బాబాయ్” అని మళ్లీ అడిగా. ఈ తతంగం మొత్తం ముగ్గురు సుందరీమణులు అదృశ్యంగా ఉండి చూస్తున్నారు.

“ఇదిగో ఈ కుడివైపున అరకిలోమీటరు అడ్డంపడి నడిస్తే ట్రంకురోడ్డు వచ్చేత్తాది. చూసుకుపోండి.. పాములు తిరుగుతూ ఉంటాయి.. ఒకప్పుడు సంపెంగ చెట్లు రెండుపక్కలా విరివిగా ఉండేవంట.. చెరువు తెగినప్పుడు అంతా బురద చేరింది అటుపక్క.. ఇటువైపు పాములు పురుగులూ అన్నీ చేరాయి..కాలంతో పాటు సంపెంగ చెట్లన్నీ పోయాయి..” అని అనేసరికి “లైట్ ఉంది బాబాయ్. మేము చూసుకునే వెళ్తాం లే బాబాయ్!!... చాలా చాలా థాంక్స్!!!... పదవే లల్లీ! నీ నోటి తుత్తర ఎంతపని చేసిందో చూసావా” అంటూ కుడి వైపుకి ట్రాక్ దిగి నడవడం మొదలెట్టాం. గ్యాంగ్మెన్ ఇద్దరూ తమ దారి తాము చూసుకున్నారు అని కంఫర్మ్ చేసుకుని కొంచెం దూరం వెళ్లి “అనివేషా” అని పిలిచేసరికి పాము రూపంలో జర జర పాకుతూ వచ్చి సుందరిగా మారి “మానవా” అనేసరికి, “కొన్ని సందేహములు ఉన్నవి అడగనా. దానికన్నా ముందర ఇంటికి పోయేదము. నీ నెచ్చలులు ఏరి” అని ఆడిగేసరికి “ఇచ్చోటనే ఉంటిమి స్వామీ” అంటూ మిగతా ఇద్దరూ కూడా ప్రత్యక్షమయ్యారు.

మళ్లీ ముగ్గురూ కలిసి మమ్మల్ని ఆకాశంలో తీసుకొచ్చి ఇంటిమీద దింపారు. లల్లీ “నాకు బుర్ర బద్దలవ్వుతోంది పెగ్గేస్తున్నా నీకూ కావాలా” అనేసరికి “ఖచ్చితంగా కావాలి. తీసుకురా.. అట్లానే సిగరెట్లు కూడా” అన్నా.. లల్లీ “సుందరీమణులారా! మీకు ఏదైనా ఆహారం? సాయంత్రంనుంచీ మాతోనే ఉన్నారు. ఏమైనా తింటారా” అనగా “చెలీ! మేము ఉపవాసదీక్షాబద్ధులమై యుంటిమి.. ఆహారము వర్జితము, మా ఆహార యోచన సేయ నీకు మా ధన్యవాదములు. స్వామీ!! నీవు వచనము సేసిన విధమున చిన్నదాని వాక్కు మారినది. నీకు దివ్యదృష్టి కలదా” అంటూ స్వానిక ఆడిగేసింది.

“ఆ సంగతి బట్టలు మార్చుకొచ్చి చెప్తా మీకు. ఇక్కడే ఉండండి ఇప్పుడే వస్తా” అంటూ లల్లీకన్నా ముందు కిందకు పరుగెత్తి బాత్రూంలో దూరి పిస్సుకొట్టుకుని, ఇందాక విప్పిన నైట్ డ్రెస్ వేసుకుని పైకి వస్తూ ఫ్రిడ్జ్ లో వాటర్ బాటిల్స్ ఉంటే అవి ఒక మూడు తీసుకుని పైకి పరిగెత్తా. లల్లీ ఈ లోపు అదీ డ్రెస్ చేంజ్ చేసుకుని,తనని పట్టుకోబోతున్న పారూ, మామ్మా, అమ్మమ్మ లని శాంతపరిచి వస్తున్నా వస్తున్నా అని చెప్పి ఎస్కేప్ అయ్యి పైకొచ్చి అమ్మా వాళ్ళ గదిలోంచి మందు బాటిల్, ఫ్రిడ్జ్లోంచి ఐస్ క్యూబ్స్, ఇందాక నేను పెట్టిన సిగరెట్లు లైటర్ తీసుకుని పైకొచ్చింది.

ఓచ్చాక లల్లీ గొంతు సవరించుకుని, “సుందరీమణులారా!! మీకు సహాయం చెయ్యాలి అంటే ముందు నాకు ఇంకా కొన్ని విషయాలు తెలియాలి. సిగ్గు విడిచి సమాధానాలు చెప్పండి. అబద్ధం వద్దు..” అని, “విన్నూ పెగ్గు కలపలరా” అని నాకు చెప్పి మళ్ళా ప్రశ్నలు మొదలుపెట్టింది.

లల్లీ: “పరిణయము అయ్యిన వెంటనే వైధవ్యప్రాప్తి అన్నారు. అది పాణీగ్రహణముతోనా లేక మీ మధ్య జరిగే మైధునంతోనా? నిజం చెప్పండి”?

ముగ్గురూ సిగ్గుపడుతూ తలలు దించుకుని మౌనంగా ఉండిపోయారు.

“పాపలూ… సిగ్గు పడితే పని కాదు. మ్యాటర్ చెప్పండి” అంటూ లల్లీ గుచ్చి గుచ్చి ఆడిగేసరికి మువ్వురూ ఏకకంఠంతో “ద్వితీయమే” అనేసరికి లల్లీ మందు గ్లాసు పక్కన పెట్టి లేచి నుంచొని ఊరనాటు డ్యాన్స్ మొదలెట్టింది.

“స్వామీ… ఏమిటీ ప్రకోపము? ఈ లలనకు ఎందువలన ఈ చపలచిత్తముఁ?” అని పారిజాత ఆడిగేసరికి, “ప్రపంచంలో దెంగించుకుంటూ దెంగేవాడి ప్రాణాలు తీసేసేది నేనే అని ఇన్నాళ్లూ బాధపడ్డా... నాకు ఇంకో ముగ్గురు వేర్వేరు ప్రపంచాలలో తోడు ఉన్నారు అని తెలిసి ఆనందంతో డ్యాన్స్ చేస్తున్నా” అంటూనే డ్యాన్స్ కంటిన్యూ చేసింది లల్లీ. లల్లీ మాటలకి ముగ్గురూ ఒక షాక్ కి గురయ్యారు. వాళ్ళు అట్లా షాక్ లో ఉండగా రెండో ప్రశ్న నేను వేసా.

నేను: “లలనామణులారా!! మీరు జన్మించినప్పుడు ప్రక్కనే రైలు బండి అదే మీరనే బహుళాసనములు ఉండేడి తేరు ఆగి ఉన్నదా? అటులనే మీరు చూపించిన తటాకము పొంగి దాని గట్లు తెగినవా??”

స్వానిక: “నాధా!! మేము జనియించునపుడు మీరు అనెడి రైలు ఆ ప్రాంతమున ఆగియుండె”

అనివేష: “మా పితృదేవులు శీతలపీడోపశమనం కొరకై తటాకంబునఁ జలకమోనర్చెనంత తటాకము చెలియలిగుట్టును ద్రాటేను”.

లల్లీకి ఇంకా కిక్కొచ్చి తీన్మార్ స్టెప్పుల్లోకి వచ్చింది ఈ మ్యాటర్ విని. ముగ్గురూ సిగ్గుతో తల దించుకునే ఓరకంట నైటీలో బ్రా వేసుకోకపోవడం వల్ల వైల్డ్ గా ఊగుతున్న లల్లీ బూబ్స్ కేసి చూస్తూ, తమ తమ కుచద్వయాల కేసి చూసుకో సాగారు.

నేను పెగ్గు కంప్లీట్ చేసి లల్లీని లాగి నా వళ్ళో కూర్చోబెట్టుకుని…
“సుందరీమణులారా!! మీరు, మా లల్లీ ఏక సమయమున జనియించితిరి.. మనము ఐదుగురమూ ఒకే రాత్రి, ఒకే ప్రదేశములో పుట్టాము.. 5 నిముషాలు ముందు పుట్టినందుకు మీ లాంటి నలుగురు ఫలాంతర్ ఫగిడిలు నాకు దొరుకుతున్నారు. ఒకరు ఆల్రెడీ దొరికేశారులే. మీ ముగ్గురే మిగిలారు… మీరు అనెడి సదరు ఆగి ఉన్న రైలుబండిలోనే మా జననము. సరిగా భూలోక సమయము 00:00 కి నేను జనియించితిని. 00:05 కి లల్లీ జనియించెను. అదే సమయమున మీరూ జన్మించారు. ఇది నిక్కము చేసుకొనుటకు నేను మీ పితృదేవులను మరియు మాతృదేవులనూ కలిసి నా మ్రిగిలిన సందేహ నివృత్తి చేసుకొనవలెను. కనుక మీరిప్పుడు నిశ్చింతగా మీ మీ లోకాలకు పోయి మీ తలిదండ్రులతో రండు.” అని చెప్పేసరికి ముగ్గురి ముఖాలూ నల్లగా మాడిపోయాయి.

“ఏమైంది మిత్రులారా! ఎందుకు బాధ.. వీడు సాయం చెయ్యను అనలేదు.. మీ తలిదండ్రులను కలిసాకే చెప్తా అంటున్నాడు. సొంత చెల్లిని నా బాధ చూడలేకే, సృష్టి విరుద్ధమైనాకూడా నాతో జత కూడాడు. వీడికీ, నాకూ వావీవరసా లేవు.. మా ఇద్దరికీ ‘భగదర్శనామాత్రసంభోగ సుఖప్రాప్తం’ లిఖించబడినది. మీరు ఇంకా మీ భగములు వీడికీ, నాకూ చూపెట్టలేదు కనుక మీరు సేఫ్… లేదంటే కిందున్న ముగ్గురిలాగా గిలాగిలా కొట్టేసుకుంటూ మా చుట్టూనే తిరుగుతూ ఉంటారు. ఎంత త్వరగా చూపించేస్తే అంత త్వరగా మా దెగ్గర లాకైపోతారు. కనుక బాధ పడకుండా త్వరగా వెళ్లి రండి” అని లల్లీ అంది.

దానికి మువ్వురూ ఏకకంఠంతో “ప్రియసఖీ! ఈ కొలది సమయమునే మీరిరువురూ మాకెంతో ఆప్తులవలె అగుపించితిరి. మీ ఎడబాటు ఎటుల సహింపఁవలెనో అని మా దిగులు. అంతియే గాని మఱియొకటిగాదు. మన పంచప్రాణాలనూ ఆ చతుర్ముఖుడు లంకె పెట్టియున్నాడు… ఏదో పెనుకార్యమే మన ఖర్మమున వ్రాసియున్నాడు. లేని యెడల చతురలోక వాసులను ఏకదరికి ఏల చేర్చెదడు. సరి సరి… మేము వేగిరము పోయి మరల రేపు మా సకుటంబముతోడ వచ్చెదము” అంటూ బాధతోనే లల్లీని కౌగిలించుకుని, నాకేసి సిగ్గుతో చూసి మాయం అయ్యిపోయారు.

లల్లీ కూడా బాధలో కంట కన్నీరు వస్తుంటే నేను ఏడిపిస్తా అని నేను చూడకుండా అటు తిరిగి తుడుచుకుని సిగరెట్టు వెలిగించి కిందపెట్టిన గ్లాసులో మందు ఒక గుక్కలో లేపేసి, ఇంకోపెగ్గు కలుపుకుని లేచి తాగుతూ దమ్ము కొడుతూ ఉయ్యాల బల్లమీద కూర్చొని ఊగుతూ… “విన్నూ! నిజమేనా ఇది... మనం ఇప్పుడు చెన్నై నుంచి నెల్లూర్ దాకా వెళ్లి వచ్చామా? మన భ్రమ కాదు కదా.. ముగ్గురూ రీయల్ గానే వచ్చారు కదా…” అని అడిగింది.

“నీయమ్మ... అదేంటే... వాళ్ళతో పొట్లాడావు… ప్రేమగా మాట్లాడావు… తర్వాత వాళ్లుకూడా నీకులాంటి ప్రాబ్లంలో ఉన్నారు అని జాలి పడ్డావు… ఇప్పుడు నిజమా కలా అంటావేంటే…” అస్సలే ఒక్కొక్కళ్ళనీ ఎట్లా దెంగాలా అని నేను ప్లాన్ చేసుకుంటుంటే అనేసరికి “వాళ్ళ సంగతి తర్వాత ముందు నా పప్ప పని పట్టు… మనిద్దరమూ ఇంతవరకూ త్రీసం చేసుకున్నాం కానీ వంటరిగా ఇద్దరమే చేసుకోలేదు” అని అంది లల్లీ.

“దానిదేముంది... ఇప్పుడే ఇక్కడే చేసుకుందాం ముందు మందు పొయ్యి” అని పెగ్గు పోయించుకుని మెల్లగా సిప్పేస్తూ లల్లీ తొడలను నైటీ మీదనుంచి మెల్లగా పాముతూ పైపైకి పోతూ ఉండగా మళ్లీ సువాసనలు రాసాగాయి… దీనెమ్మాజీవితం వీళ్ళు మళ్లీ వెనక్కి వచ్చారా ఏంటి అని ఇద్దరమూ అటూ ఇటూ చూస్తూ వెతికేసరికి మేడ మీద వాటర్ ట్యాంక్ దగ్గర పాము రూపంలో చుట్టలు చుట్టుకుని తల కిందకి పెట్టి మాకేసి చూస్తూ ఉన్న అనివేష కనిపించింది. మేము రమ్మని సైగ చేసేసరికి మనిషిగా మారి సిగ్గుపడుతూ కిందకి దిగింది. లల్లీ మందు గ్లాసు పక్కన పెట్టి లేచి వెళ్లి అనివేష చెయ్యి పట్టుకుని తీసుకువచ్చి ఉయ్యాలలో కూర్చోపెట్టి, “ఏమైంది సఖీ!! ఏమిటి మళ్లీ వెనక్కి వచ్చావు. వాళ్లిద్దరూ ఏరీ?? ఒక్కదానివే ఉన్నావు పైగా కొంచెము దిగులుగా ఉన్నావు” అనేసరికి అనివేష నీళ్లు నిండిన కళ్ళతో నాకేసి చూసి తలదించుకుని మౌనంగా ఉండిపోయింది.

నేను “లల్లీ తాను కొంచెం నా ముందు చెప్పడానికి సిగ్గుపడుతూ ఉంది. తనని అమ్మా వాళ్ళ రూమ్ లోకి తీసుకెళ్లి మాట్లాడు. నేను ఇంకో పెగ్గు కొట్టి వస్తాను. ఆనివేషా!! నీ సమస్య ఏమిటో లలితకి చెప్పు. నేను ఇక్కడే ఉంటాను” అని వాళ్ళిద్దరినీ కిందకు పంపి సిగరెట్టు వెలిగించి మందు కొడుతూ కూర్చున్నా… ఒక పావు గంట కి లల్లీ పైకి వచ్చి “నువ్వు రావొచ్చు కిందకి” అని పిలిచింది. కిందకి వెళ్లి అమ్మా వాళ్ళ గదిలో నేను చూసేసరికి, అనివేష అమ్మ నైటీ వేసుకుని ఉంది. ఇప్పుడు తన హైట్ 7 అడుగులు లేదు. 5’ 8”. లల్లీ అంత ఎత్తే ఉంది.. సైజులు కూడా సేమ్ టూ సేమ్ లల్లీ సైజులే.. మొహం మాత్రం తనదే. ఇంతకు మునుపటి aura లేదు తన చుట్టూరా… కానీ ఇంతకు ముందు కన్నా చాలా సెక్సీగా ఉంది తాను.

నేను క్వశ్చన్ మార్కు మొహంతో లల్లీని చూసేసరికి, “చిన్న సమస్య వచ్చింది తనకి.. మన ప్రోగ్రాం చూసీ చూసీ హీటెక్కిపోయి తన లెక్కలు ప్రకారము ఇంకో 3 రోజుల తర్వాత రావలసిన బహిష్టు ఇప్పుడొచ్చేసింది. దానితో తిను మైలపడిపోయింది అంట. మైలలో ఉన్నప్పుడు వాళ్లలోకానికి వెళ్లే ద్వారం తెరుచుకోదుట. ముట్టు సమయంలో తనకి మాయమైపోయి ఉండటం కుదరదట. బైట పాము రూపంలో తిరిగితే ఆ మణి కోసం ఎవడన్నా ఏమైనా చేస్తాడు అని ఏమి చెయ్యాలో తోచక మళ్లీ మన దెగ్గరికే వచ్చింది. ఇప్పుడు తన ఉపవాస దీక్ష కూడా భంగం అయ్యింది అని బాధతో ఉంది” అని అంది లల్లీ.

“ఓస్ ఇంతేనా... ఎట్లానూ రూపం మార్చుకుని లల్లీ హైట్కి వచ్చావ్. ఈ సమస్య తీరేదాకా మా ఇంట్లోనే ఉండు. నువ్వీ గదిలోనే పడుకో.. నీకు తోడుగా లల్లీ ఉంటుంది. నేను ఇక్కడే ఉంటే ఇంకో ప్రమాదంలో పడతావు నువ్వు. లల్లీ! నేను ఈ 3 డేస్ కింద వాళ్ళని ఎంగేజ్ చేస్తా పైకి రాకుండా. నువ్ పైన మేనేజ్ చేసుకో. తనకు ఆహారం ఏమి కావాలో అడుగు ముందు. వాళ్ళతో ఎంజాయ్ చేస్తున్నా అని కుళ్ళుకోకే లల్లీ ప్లీజ్” అని “అనివేషా! నిన్ను అనూ అని పిలుస్తా.. పెద్దగా ఉంది పిలవడానికి. అనూ! ఆహారమేమిటి నీది? ఫలములా? లేక మాకు మల్లే ఘనపు ఆహారము తీసుకొనగలవా?? లేక పాలు తాగుతావా???” అని ఆడిగేసరికి ఒక్కసారిగా తనొచ్చి నన్ను గట్టిగా కౌగలించుకొని ఏడవసాగింది.

నేను తన తల ఎత్తి తన రెండుకళ్ళూ తుడిచి నొసటన ముద్దు పెట్టుకుని “అనూ! మీరు ఫిక్స్ అయ్యినా కాకపోయినా నేను ఫిక్స్ ఐపోయా. మీ లాంటి అందగత్తెలని అనుభవించాక చనిపోయినా పర్వాలేదు. నా ఒక్క ప్రాణం అయితే మీరు అడిగిన వెంటనే వప్పేసుకునే వాడిని. కానీ తేడా కొడితే లల్లీ కూడా నాతోపాటే చనిపోతుంది. దానిమీద నాకున్న ప్రేమ నన్ను సందిగ్ధంలో ఉంచింది. నా ప్రేమకి బండది అదే పడిపోయింది.. సుకుమారులు మీరెంత. చింత వీడు. మౌనం వీడి నీకేమి కావాలో చెప్పు” అనేసరికి మళ్లీ సిగ్గు గుర్తుకు వచ్చి నాకు దూరం జరిగి “క్షీరము చాలును” అని అంటూ నాకు దూరం జరిగింది అనుకుంది కానీ మంచం తగిలి లల్లీ మీద పడింది.

లల్లీ అస్సలే నెంబరు వన్ లెస్బియన్.. మీద పడుతూనే అనివేష భారీ సళ్ళని తన రెండు చేతులతో మర్దనా చెయ్యడం మొదలెట్టి.. “ఈ పాముపిల్లకి సిగ్గు బాగా ఎక్కువైంది… నువ్వెళ్ళి పాలు తీసుకురా... మరీ వేడిగా వద్దు గోరువెచ్చని పాలు చాలు… ఈలోపు పాపకు సిగ్గు తగ్గిస్తా నేను” అని నన్ను పంపించేసింది లల్లీ.

మెల్లగా చప్పుడు చెయ్యకుండా నేను కిందకి వచ్చి టైం చూసేసరికి ఒంటిగంట దాటింది. మామ్మ గదిలోకి తొంగి చూస్తే ముగ్గురూ బట్టలు లేకుండా ఒకళ్ళమీదొకళ్ళు కాళ్లేసుకుని పడుకుని ఉన్నారు. వాళ్ళమీద దుప్పటి కప్పి పక్కనే టేబిల్ మీద పెట్టి ఉన్న అరడజను కమిలిన వంకాయలు చూసి నవ్వుకుని వాళ్ల రూమ్ తలుపేసి, వంటింట్లో పాలు వేడిచేసి పెద్ద గ్లాసులో పోసి, రెండు స్పూన్ల పంచదారను వేసి రెండు మూడు సార్లు తిరగబోసుకుని, వేడిగా లేవు అని కన్ఫర్మ్ చేసుకుని మళ్లీ చప్పుడు చెయ్యకుండా పైకి వెళ్లిన నాకు లల్లీ స్పెషల్ పనితీరు కళ్లముందర కనిపించింది.

అనివేష వేసుకుని ఉన్న అమ్మ నైటీ బటన్స్ ఊడిపోయి ఆమె పై అందాలు సోగానికి పైగా బయటకి కనిపిస్తూ మా జమజచ్చగాడిని నిద్ర లేపుతున్నాయి… అనివేష పెదవులు లల్లీ పెదవుల మధ్య ఇరుక్కుని ఉన్నాయి… లల్లీ చేతులు అను వీపు మీదొకటి, తొడమీదొకటి ఉన్నాయి… అను చేతులు ఒకటి లల్లీ వీపు మీద ఇంకోటి లల్లీ తలమీద ఉన్నాయి… నేనోచ్చాను అని వాళ్ళకి తెలియడం కోసం ఒక పొడి దగ్గు దగ్గుతూ గదిలోకి ఎంటర్ అయ్యేసరికి, పిచ్చిది అన్నూ తన నైటీలోంచి బయటకు దూకుతున్న పరువాలను దాచుకోవడం మర్చిపోయి గభాలున లల్లీ నుంచి విడిపోయి గోడకి ఆనుకుని నుంచోన్ది.

నేను “అనూ!! ఇదిగో క్షీరము… త్రాగుము.. చింత వలదు అతి త్వరలోనే మీ నలుగురి కుచములనుండీ ఇటువంటి మధురమైన క్షీరమును తెప్పించెదను” అంటూ పాల గ్లాస్ తనకిచ్చి, తన సగం కనిపిస్తున్న తన కుడి నిపిల్ మీదో చిటికేసి గోటితో మీటి, “లల్లీ ఇవాళే అన్నీ వద్దు.. ఈ పూటకి తనకి రెస్టు ఇవ్వు... నువ్వూ రెస్టు తీసుకో... అన్నప్రాసన రోజే ఆవకాయ పెట్టకు... తట్టుకోలేదు... ఒకటి దాటింది.. ఇద్దరూ బుద్దిగా పడుకోండి.. కింద ముగ్గురూ యుద్ధం చేసి పడుకున్నారు. నేను మేడ మీద ఊయల లో పడుకుంటా” అని ఒక దిండూ, దుప్పటీ తీసుకుని మేడ మీదికి పోయి అక్కడే ఉన్న లల్లీ మందు గ్లాసు కంప్లీట్ చేసి ఒక దమ్మేసి పడుకుండిపోయా… పొద్దున్నే ఐదింటికి ఆయమ్మ వచ్చి బెల్లు కొట్టేసరికి అది లీలామాత్రంగా వినిపించి ఆ శబ్దానికే మెలుకువ వచ్చి లేచి కిందకి వెళ్లి చూస్తే.. ఆయమ్మతో పాటు రోజా, గంగా ఇద్దరూ ట్రాక్ సూట్ వేసుకుని ముసలోడికి కూడా మూడ్ తెప్పించేలా హాట్ హాట్ గా తయారయ్యి వచ్చారు.

ఏంట్రా! నీ సుడి ఇట్లా తగలడిపోయింది ఒక్కసారిగా… అందరూ అన్నివైపులనుంచీ ఒకేసారి తగులుకుంటున్నారు అని అనుకుని, పైకి మాత్రం నవ్వుతూ “హాయ్! వాట్ ఏ సర్ప్రైజ్!! ఏంటీ పొద్దున్నే నా మీద ఇంత దయ చూపిస్తున్నారు షఢన్ గా… ఎన్ని సార్లు బ్రతిమలాడినా రాని అప్సరసలు ఇవ్వాళ ఉదయాన్నే నన్ను కరుణించారు… మొన్న పార్టీకి రమ్మంటే ఎందుకు రాలేదు” అంటూ అట్ఠాక్ చేసేసా. ఇద్దరూ ఒకరినొకరు చూసుకుని ఒకేసారి “విన్నూ!! మునగచెట్టు ఎక్కించడాన్ని ఆపు… పార్టీకి రావడానికి ఆ రోజు ఐసీయులో ఎమర్జెన్సీ కేసెస్ వచ్చి కుదరలేదు. హౌస్ సర్జెన్స్ అయినా మమ్మల్ని కూడా వదల్లేదు ఆ రోజు. హాస్పటల్ నుంచి ఫోన్ చేసి సారీ కూడా చెప్పాము మర్చిపోయావా… ఇవ్వాల్టినుంచీ లల్లీ మా ఇద్దరినీ తనతోపాటు జాగింగ్ కి రమ్మని చెప్పింది… మమ్మల్ని రమ్మని లల్లీ ఎక్కడ పడుకుంది” అంటూ మామ్మ గదిలో దూరారు. అక్కడ దుప్పట్లో బట్టలు లేకుండా మామ్మ, అమ్మమ్మా మధ్యలో పడుకున్న పారూని చూసి ఇద్దరూ ఖంగారుగా వెనక్కి తిరిగేసరికి నేను “ష్!! ఆయమ్మ ఉంది… సైలెంట్ గా నాతో రండి నేను చెప్తా” అని బయటకు లాకొచ్చి “ఇవాళ్టికి మీతో జాగింగ్ కి నేను వస్తా.. రేపటి నుంచీ లల్లీ వస్తుంది పదండి” అంటూ గబగబా తయారు అయ్యి వాళ్ళని బయటకు లాక్కునిపోయా.

గంగ కొంచెం ఈర్ష్య నిండిన కంఠంతో, “విన్నూ! ఎవరా అమ్మాయి… అయినా మామ్మా, అమ్మమ్మా తో అట్లా పడుకుంది ఏంటి” అనేసరికి, స్టోరీని మాక్సిమం ఎడిటింగ్ చేసి, పారు పొట్టి ప్రసాద్ కూతురు అని, అది మా జూనియర్ అని, తాను ఆల్రెడీ లెస్బియన్ అని, నిన్న గొడవలకి ఇంట్లో ఒక్కర్తే ఉండలేక మా ఇంటికి వచ్చి, మామ్మ అమ్మమ్మా చేసుకుంటుంటే చూసి ఇది కూడా వాళ్ళతో కలిసిపోయింది అని చెప్పి, నేనూ లల్లీ 100% ఇన్నోసెంట్ అని కలరింగ్ ఇచ్చి బయట పడేసరికి, మరి “లల్లీ ఎక్కడా” అని రోజా అడిగింది. “వీళ్ళ మూలుగులు తట్టుకోలేక అది అమ్మ బెడ్రూంలోనూ, నేను మెడమీద ఉయ్యాలబల్ల మీదా పడుకున్నాము రాత్రి. నన్ను దోమలు దొబ్బీ దొబ్బీ రాత్రంతా సరిగ్గా పడుకోలేదు. అందుకే మీరు బెల్లు కొట్టగానే లేచి వచ్చా” అని కవరింగు చేసుకుని “పదండి జాగింగ్ చేద్దాం” అని అంటూ ముగ్గురమూ రోడ్డు ఎక్కాం. నిన్నటి విధ్వంసం ఆనవాళ్లుగా చాలా చోట్ల బస్సులూ, కార్లూ తగలబడుతూ కనపడ్డాయి.

ఒక కిలోమీటరు పరిగెత్తేసరికి కరెక్టుగా ఆయమ్మ ఉండే తోట బంగ్లా వచ్చింది. దాన్ని చూడగానే గంగ నేనిప్పుడే వస్తా మీరు లోపల రౌండ్లు కొట్టండి అంటూ లోనికి పరిగెత్తింది. తాను ఎందుకు పరిగెత్తిందో నాకు అర్థం అయ్యి నవ్వుకుంటూ ఉండేసరికి రోజా “ఏంటీ నవ్వుతున్నావ్” అంది. “ఏమీలేదు… రాత్రి ఏమి తిన్నారు” అని అడిగితే సాంబారు, పెరుగు అన్నం అనేసరికి, “రేపటి నుంచీ జాగింగ్ కి వచ్చే ముందరే బాత్రూం కానిచ్చుకోండి. బాత్రూంకి పోకుండా పరిగెడితే కడుపు కదులుతుంది… గంగ దానికే పరిగెత్తింది. కావాలంటే వచ్చాక అడుగు” అని కొంచెంసేపు ఎక్సెర్సైజు చేద్దామంటూ ఆయమ్మ తోటలోకి వెళ్లి నేను మొదలెట్టా… నన్ను చూస్తూ నా ముందు నుంచొని తానూ మొదలెట్టింది రోజా.

గంగ- రోజా ఫిగర్ల గురించి చెప్పుకోవాలంటే డాక్టర్లు ఏమో బాడీ మెంటెనెన్స్ బానే ఉంది. కానీ ఆయమ్మ పెంపకం అయ్యేసరికి సాంబారు తినీ తినీ గంగ కొంచెం బొద్దుగా ఉన్న సిమ్రాన్ లా ఉంటుంది… రోజా మాత్రం అంజలా ఘవేఁరీలా సన్నగానే ఉంటుంది. ఇద్దరూ చెన్నైలోనే పేరిగారేమో… వాళ్ళ ఒరిజినల్ స్కిన్ కలర్ ట్యాన్ అయ్యి చామనఛాయలో మిగిలిపోయారు.నాకు తెలిసినంత వరకూ ఇద్దరికీ బాయ్ ఫ్రెండ్స్ బానే ఉన్నారు.. ఇద్దరివీ కన్నెపూకులైతే పక్కాగా కావు. వాళ్ళు చదువుతున్న మెడికల్ కాలేజ్ ఖ్యాతి అలాంటిది … మేము లయోలా లో ఉన్నప్పుడు సిటీలో ఎక్కువ లవ్ ఎఫ్ఫైర్స్ ఉన్న కాలేజ్ అంటే రోజా-గంగా వాళ్ళ కాలేజ్ పేరే చెప్పుకునేవాళ్ళు స్టూడెంట్ ప్రపంచంలో…సో ఇద్దరికీ ఏనాడో సీలు ఓపెన్ అయ్యిపోయి ఉంటది అని నా ఎక్స్పెక్టేషన్.

నా ముందు వంగున్నప్పుడు ఘరానామోగుడు టైటిల్స్ లో నగ్మా చూపించినట్టు రోజా తాను వేసుకున్న లోనెక్ టీషర్టులోనుంచి ఎక్స్పోసింగు చేస్తూ తన రెండు పూర్ణకుంభా లను చూపించసాగింది. ఎంట్రా వీడు మార్నింగు 0540-0545 కి పూర్ణకుంభాలు కనిపిస్తున్నాయి అంటున్నాడు అని అనుకోకండి... ఈస్టుకోస్టు అవ్వడం వలన, చెన్నైలో 0540-0545కి చాలా చోట్ల కంటికి కనిపించేంత వెలుతురు వచ్చేస్తుంది. రోజా వంగున్నప్పుడల్లా అవి వయొలెంటుగా వూగుతూ, నిన్న సాయంత్రం నుంచీ పని లేక పడుకునే ఉన్న జమజచ్చగాడిని నిద్రలేపటం మొదలెట్టాయి… ఇప్పుడు వీళ్ళని లైనులో పెడితే నేను రిస్క్ లో పడతా… ఓవర్ టైం చేసి చేసి నా దూల తీరిద్ది అని, గొంతుక సవరించుకుని “రోజా! నువ్వు కంటిన్యూ చెయ్యి… నేను ఇప్పుడే వస్తా” అని దూరంగా ఉన్న చెట్టు ఒకటి చూసుకుని దాని చాటుకు వెళ్లి బలవంతాన పిస్సు కొట్టి లేచిన మచ్చగాడిని మళ్లీ పడుకోబెట్టి వెనక్కి వచ్చేసరికి గంగ కూడా వచ్చింది.


​