Incest/Taboo జసుజల్లి - జమజచ్చ

​

జన్మ రహస్యం-2​

“త్వరగా తలస్నానం చేసి పట్టుచీర మడి బట్టలా కచ్చాపోసి కట్టుకునిరా... తల పూర్తిగా ఆరనివ్వకు. అట్లానే రా చెప్తాను” అని అన్నాను. లల్లీ ఏ కళనుందో, నేను చెప్పిన మాటలకు ఎదురు చెప్పకుండా కామ్ గా వెళ్లి తలస్నానం చేసి, మడిచీర కట్టుకుని జుత్తు సగమే ఆరబెట్టుకుని, జుట్టు చివర మాత్రం చిన్న ముడివేసి పెద్ద కుంకుమ బొట్టుతో పద్దతిగా వచ్చింది. పూజగది తలుపులు వేసేయ్యమని చెప్పి, తన తలమీద మూడు సార్లు గంగానీళ్లు చల్లి, నా ముందర కూర్చోమని చెప్పి, మామ్మ నాకు చెప్పిన స్టోరీ మొత్తం తనకి వివరించా. లల్లీ నోరు తెరుచుకుని వింటూ ఉండిపోయింది.

తనకి పట్టుమూటలో ఉన్న వస్తువులు చూపించేసరికి లల్లీ చిన్న అరుపు అరిచి, “విన్నూ! ఇవి అచ్చు అనూ నెత్తిన ఉన్న మణి లానే ఉన్నాయి” అని ఒక షాక్ లోకి వెళ్ళింది. నాకింకో షాక్ తగిలింది. ఆ వెండి తాళంచెవులను ముట్టుకుంటే, దహించివేస్తున్నట్టు నాకు కలిగిన ఫీలింగు లల్లీకి కలగనేలేదు. అస్సలు ఏమీ జరగనట్టు నాలుగు తాళంచెవులను చేతిలోకి తీసుకుని పరిశీలిస్తోంది తాను. తనకేసి వింతగా చూసి, మొదటి తాళపత్ర గ్రంధం తీసి, మొదటి పత్రం విడిచిపెట్టి, రెండో పత్రం నుంచీ పైకి చదవడం మొదలు పెట్టా.

మనకి వచ్చిన భాషల్లో సంస్కృతం ఒకటి, దేవనాగరి రెండు. దేవనాగరి లిపిని కంప్యుటరైజ్ చెయ్యటం మీదే మా పీజీ ప్రాజెక్ట్ చేసాములెండి నేనూ లల్లీ. కనుక ఆ తాళపత్రాలను చదవడానికి మాకేమీ ఇబ్బందులు ఎదురవ్వలేదు. కానీ మీకు ఇబ్బందులు వస్తాయని నేను తెలుగు డబ్బింగ్ చెప్పా… కనుక మీరు కన్ఫ్యూజ్ అవ్వొద్దు.

అక్కడ రాసిఉన్నది ఏంటంటే "మదీయ నామధేయము హరిహరభట్టు. నేను వంశపారంపర్యంగా వచ్చిన వైద్య వృత్తిని కొనసాగిస్తూనే, కాకతి సామ్రాజ్య వ్యవస్థాపకులు ప్రతాపరుద్ర చక్రవర్తుల ఆస్థానమున గణికుడిగా పని చేయుచున్నాను. ప్రతాపరుద్రదేవుల వారు నాలుగు సంవత్సరముల పూర్వమే కాకతీయ సామ్రాజ్యాన్ని స్థాపించినారు. నాకు అబ్బిన వైద్యవృత్తి వల్ల నేను మూలికల కోసం వేళాపాళా లేకుండా రోజుల తరబడి అరణ్యములలో తిరుగాడుతూ ఎందరో ఋషిపుంగవులను కలిసి వారి ఆశీర్వాదపాత్రుడను అయి ఉంటిని. ఆశీర్వచనములతో పాటు ఎన్నో మంత్ర తంత్రములను వారినుంచి నేర్చుకున్నవాడను. అటులనే అమానవులు అనగా ఇతర లోకముల నుంచి వచ్చినవారిని కూడా చూచి వారితో భాషించినవాడను.

నేను ఒక దినమున కృష్ణమ్మ వడ్డున సిరిగిరి మల్లన్న కొండలలో మూలికలు కొరకు తిరుగాడుచుండగా ఒక భారీ సర్పము తీవ్రంగా గాయపడి మరణమునకు చేరువైన స్థితిలో అగుపించినది. నాకు అందుబాటులో ఉన్న మూలికలతో వైద్యము చేసి ఆ సర్పరాజము యొక్క శారీరిక బాధను ఒకింత నయము చేసినాను. అయిననూ, ఆ సర్పమునకు శరీరం మీద గాయములు తీవ్రమైన స్థితిలో ఉన్నవి.

అదియే నేను పైకి వచించగా, నన్ను ఆశ్చర్యచకితుడిని చేయుచూ ఆ సర్పం మానవభాషలో మాట్లాడుతూ “ఓయీ మానవా! నేను అణిర్వేకుడు అనెడి నాగజాతి యువరాజుని. నాకు పుట్టుకతోనే కొలది వరములు కలవు. నా దృష్టి పడిన కాంత తానంతట తానుగా నాతో జతకోరి నా యొద్దకు వచ్చును. నా అంతట నాకు మరణము లేదు. నాతో పుట్టిన నా కవల సోదరీమణులు ‘ప్రసత్య’, ‘ప్రముఖి’ ఇరువురూ ఏక సమయమున మరణించిన నేనూ మరణించెదను. ప్రస్తుతం వారిరువురూ తీవ్రస్థాయిలో గాయపడి ఇచ్చటకు ఒక క్రోసు దూరమున మరణమునకు దెగ్గరగా ఉన్నవారైతిరి. నన్ను ఆచటకు తీసుకుపోయిన మీరు నాకు ఎంతో మేలు చేసిన వారవుదురు. దయచేసి నాకు ఈ సాయము చేసిన మీకు బహు పుణ్యము కలుగును.” అని పలికెను.

నేను నాకు వచ్చిన అరకొర మంత్రవిద్యతో ఆ భారీ సర్పరాజమును చిన్నగా చేసి ప్రయాణమున తన గాయములకు పీడ కలుగకూడదు అని అక్కడే ఉన్న అరటి చెట్టు యొక్క లేత ఆకులను త్రుంచి వాటిని మెల్లిగా ఆ నాగము గాయముల పైన పెట్టి వేగముగా ప్రయాణం చెయుచూ ఆ నాగు చెప్పిన ప్రాంతమునకు చేరి, ఆతడు చెప్పినట్లే మరణమునకు చేరువైన రెండు శ్వేతనాగులను చూచి వాటి గాయములకు కూడా ఔషధలేపణము చేసి, ఈ నాగమును మరల యథాస్థితికి తీసుకొచ్చి “ఓ నాగమా! వృత్తి పరముగా నేను వైద్యుడుని. రోగితో అబద్ధము చెప్పుట నా వృత్తి యందు నిషిద్ధము. మీ మువ్వురి ప్రస్తుత పరిస్థితి కడు క్లిష్టమయిన స్థితిలో ఉన్నది. మీరు మీ దివ్య శక్తులను వాడితేకానీ మీకు నయమవ్వదు. ఆలసించే కొలదీ మీరు మరణమునకు చేరువైతారు. ఈ విషయమున నేను ఆశక్తుడిని” అని బాధతో చెప్పాను.

ఆ మగ నాగము, ఇద్దరు ఆడ నాగములను చూచి దుఃఖించుచూ, “ఓ నా సోదరీమణులారా! మనకు ఇచ్చట ఈ భూలోకమున ఆకాలమరణము లిఖించబడియున్నది. విధి మనయందు పరిహసించుచున్నది. మనము ఈ భూలోకమునకు ఏతెంచిన విషయము అసంపూర్ణముగా వదిలిన వారిమైతిమి. ఈ పదునాలుగు భువనములూ క్షేమముగా ఉంచవలసిన బాధ్యత మన శిరస్సున ఉండెను. మనము మరల ఆ బాధ్యతలు ఆ దేవదేవునకే ఒసంగి ప్రాణములు విడువ వలే. కనుక కొద్దిగా ఓపిక చేసుకుని మానవరూపు ధరించి ముద్ర ఆరంభింపుడీ” అని తాను మనుష్య రూపంలోకి మారాడు. ఆ ఇరువురు నాగకన్యలూ కూడా మానవకాంతలుగా మారారు.

మువ్వురూ దక్షిణ హస్తపు బొటనవేలు మూసి మిగిలిన నాలుగు వేళ్ళను వామ హస్తపు మణికట్టు మీద వేసుకుని, వామహస్తమున చూపుడువేలు, ఉంగరపు వేలు మూసి త్రిశూలంలా చేసి, రెండు నేత్రములు, నాసికని కప్పివేస్తూ మొహానికి అడ్డం పెట్టి ఏదో మంత్రం చదవసాగారు. ఒక ఘడియలో అక్కడ ఒక మెరుపు మెరిసి ఒక శ్వేతాంబరుడు, ఒక నీలంబరుడు, లేతగులాబీ వర్ణపు దుస్తులు ధరించిన మరియొక మహానుభావుడు ప్రత్యక్షమైయ్యారు.

వారు ఈ నాగముల దుస్థితికి చింతించుచూ, “ఏమి ఈ సంకటము? ఆ దేవదేవుడు ఏల ఈ చాతుర్దశ భువనముల మేలు కొరకు మనము చేయుచున్న ఈ సత్ప్రయత్నమునకు ఇన్ని విఘ్నములు వ్రాసినాడు. ఇటుల మన ప్రయత్నాలు వ్యర్థం అగుట ఇది రెండవ మారు. ఆ చాతుర్ముఖుడు ఒకే జాతకప్రభావం కల జీవులను సృష్టించుటకు ఒకటి-రెండు లీశకముల సమయము తీసుకొనెడివాడు. ఆయన లీశకము ఇచట 600 వత్సరముల పైమాటే.. ఈ మువ్వురు చిన్నారులూ విఫలమై మరల మన నిరీక్షణా సమయము ఇంకనూ ముందుకు జరిపినారు. మరల వీరి వంటి జాతకులు జనియించుట కొఱకు మనము సుమారు 600-900 సంవత్సరములు ఆగవలెను. ” అంటూ బాధపడుతూ ఉన్నారు.

【రచయిత: గమనిక మనకు 432 కోట్ల సంవత్సరాలు అనగా ఒక కల్పము, అది బ్రహ్మదేవునికి ఒక పగలుతో సమానము. ఇంకో 432 కోట్ల సంవత్సరాలు కల్పాంతము. అది బ్రహ్మదేవుని ఒక రాత్రితో సమానము. అంటే బ్రహ్మదేవుని ఒక గంట భూలోకంలో 36 కోట్ల సంవత్సరాలు. ఈ లెక్కన బ్రహ్మదేవుని ఒక్క సెకండు భూమి మీద లక్ష సంవత్సరాలు. భూలోకంలో కాలమానములో అతి చిన్న విలువ తృటి. ఇది 0.031 మైక్రో సెకండ్స్ కి (3.1x10^-8 seconds) సమానము.
1 త్రుటి = 0.031 µs
1 రేణు = 60 త్రుటి
1 లవ = 60 రేణు
1 లీశక = 60 లవ
1 లిప్త = 60 లీశకలు
1 విఘడియ = 60 లిప్తలు
1 ఘడియ = 60 విఘడియలు (24 నిమిషాలు)
1 గంట = 2.5 ఘడియలు
ఈ లెక్కన బ్రహ్మదేవుని ‘తృటి’ భూమి మీద కొంచెము అటుఇటుగా 27 గంటల 9 నిముషాలుతో సమానము. 】

నేను “ఓయీ ఇతరలోకవాసులారా! ఈ సామాన్యుని నమస్సులు స్వీకరింపుడీ. నా వల్ల కాగల కార్యము ఏమైననూ ఉన్న నన్ను అజ్ఞాపింపుడి. లేని యెడల నాకు సెలవు ఇప్పించగలరు. వీరి ప్రాణములు కాపాడు శక్తి నాకు లేకుండెను. నా క్షమాపణలు స్వీకరించి నన్ను విముక్తుడిని సేయమని నా ప్రార్ధన” అని విన్నపము చేసినాను. ఆ మువ్వురూ నాకేసి చూసి, “నువ్వు ఇచ్చట ఈ సమయమున ఉండుట యాదృచ్ఛికం కాదు. విధి లీల. మరల ఆ దైవకార్యమును పూర్తిచేయు జాతకులు నీ ఇంటనే జన్మింతురు. వారికి మార్గదర్శనం చేయుటకై నీవు ఈ క్షణమున ఇచ్చట ఉండినావు. నిన్ను ఆజ్ఞాపించెడి వారము కాము మేము. అర్ధించెడి వారము.” అంటూ వారి చరిత్ర చెప్పసాగారు.

శ్వేతాంబరుడు మొదలుపెట్టి “నా నామధేయము అనంతపద్ముడు. నేను ఒక సమయమున నాగలోక చక్రవర్తిని. ఈ నీలాంబరుడు, నా ప్రియమిత్రుడు అదే సమయమున కిన్నెరలోక పాలకుడు. ఇక ఈ అరవిందుడు నా మరో ప్రియనేస్తం అదే సమయమున గాంధర్వరేడు. మేము మువ్వురమూ మా బాల్యము నుండే సహాధ్యాయిలము. మహాభారత యుద్ధము ముగిసిన ఆరు వందల వత్సరములు తరువాయి మేము మా యొక్క లోకాల పాలకులమై సుమారు 300 వత్సరములు ఆధిపత్యమును కొనసాగించిన వారము.

నా ఏకైక పుత్రిక చంద్రవంశజుడు, భూలోక వాసి అయిన ఒక మహాయోధుడుని వలచి, నను ఒప్పించి వరించినది. ఆతగానికి అది పూర్వమే ఆతని మేనమామ కూతురుతో వివాహమయియుండెను. కాలగమనమున ఆతగాని శౌర్య పరాక్రమాలకు ముగ్ధులై వీరిరువురి కుమార్తెలు కూడా ఆతని వలచి వరించితిరి. ఆ విధముగా ఆ మహాయోధుడు ఏక సమయమున భూలోకమే కాక నాగ, కిన్నెర, గాంధర్వ లోకములకు ఆప్తుడై మా అందరి సహాయసహకారములతో సుమారు 90 వత్సరములు ఈ భూలోకమున ఏకఛత్రాధిపత్యము కొనసాగించెను.

ఆతడు తన పాలనా సమయమున సకల లోక సౌభాగ్యం కొరకు బహుళ కఠినతరమవు ఒక మహాయజ్ఞం మొదలుపెట్టి ఆ యజ్ఞ పరిసమాప్తి కాకముందరే ఒక క్షుద్రమాంత్రికుని కుటిలోపాయము వలన అసువులు బాసేను. మా జామాత సేయు యజ్ఞము పూర్తి అయిన ఆ యజ్ఞఫల ప్రభావమున ఈ చాతుర్దశ భువన భాండమ్ముల మీన క్షుద్ర భావజాలము కల ప్రాణి మను జాలదు. సమస్త ప్రాణకోటి కి ఎటువంటి క్షుద్ర/భూత/ప్రేత/రాక్షస పీడ లేకుండా సేయుట ఆ యజ్ఞము యొక్క ముఖ్య ఉద్దేశ్యము.

క్షుద్రోపాసకులు అందరూ ఈ యజ్ఞము నిర్విఘ్నముగ జరుగ, తమకు మనుగడ ఉండదు అని అర్ధము అయ్యి అందరూ ఒకచోట కూడి మంత్రాంగము సేయ, స్వతహాగా మహాపోరాటయోధుడూ, ధీశాలి అగు మా జామాత వారితో యుద్ధము సేయుటకు వెడలెను. ఆతని పట్టపురాణి అగు ఆతని మేనమామ కుమార్తె మరియూ మా మువ్వురి కుమార్తెలూ కూడా ఆ పోరుకు ఆతని తోడ వెడలెను. 24 దినముల భీకర పోరు తరువాత ఆ మాయావులలో ముఖ్యుడైన ఒక పెను మాంత్రికుడు దుష్ట పన్నాగముతో ముందుగా ఆతని పట్టపురాణిని, ఆ తరువాత మా మువ్వురి కుమార్తెలనూ హతమార్చి ఆ ధీరుని వద్దకు ఆతని భార్యల రూపములో మాయావులను పంపి మాయసేసి ఆ మహావీరుని హతమార్చినాడు.

ఆ వార్త విని హతాశులమై క్రోధము తాళలేక మేము మువ్వురమూ ఆ క్షుద్ర మాంత్రికునితో ఘొర యుద్ధము చేసితిమి. ఆతనికి మమ్ము అంతమొందించు శక్తి లేక, మాతో యుద్ధము సేయు శక్తి సన్నగిల్లి ఆ దుష్టుడు తన మంత్రశక్తితో ఒక శిలగా మారిపోయెను. ఆతని అంతమొందించు శక్తి మాకునూ లేక ఆ శిల చుట్టుతా నాలుగు కఠినమైన రక్షణ పంక్తులను ఏర్పాటు చేసి ఒక్కొక్క రక్షణ పంక్తికి మా నలుగురు కుమార్తెల ఆత్మలను బీగములుగా చేసి బంధించితిమి.

తొట్టతొలి రక్షణ పంక్తికి మా మువ్వురి మానసపుత్రి, మా జామత పట్టపురాణి, వీరనారి, బహుపరాక్రమశాలి భూలోకవాసి, మా జామాతకు స్వయముగా మరదలు అయిన మహారాణి చారుమతీదేవి ఆత్మని బీగము చేసితిమి, తరువాత వరుసగా గంధర్వ రాకుమారి ఆత్మని, కిన్నెర రాకుమారి ఆత్మని ఇగ చివరి మరియు బహిర్పంక్తికి నా కుమార్తె ఆత్మని బీగము చేసి ఆ మహావీరుని రేతస్సును (రచయిత: రేతస్సు అనగా పాదరసము. వీర్యము అని కూడా వాడతారు ) నాలుగు భాగములుగా చేసి ఆ బీగములకు తాళముచెవుల క్రింద మార్చి ఆ దుష్ట మాంత్రీకుని అంతమొందించు జాతకుల కొరకు వేచి యుంటిమి.

ఆ రాక్షస మాంత్రికుడిని సంహరించుట సామాన్యులకు సాధ్యము గాదు. వాడి వలన ఈ సృష్టికి యేనాటికైనా ప్రమాదమే. మేము మువ్వురమూ ఆ దేవగురువుని ప్రర్ధించగా ఆయన మాకు చెప్పిన దేవరహస్యమును గ్రంధస్థము చేసి, మువ్వురమూ ఆనాటి నుంచీ ఆ మాంత్రికుని పూర్తిగా నిర్జించగల జాతకుల కోసమై వెదకబట్టగా మేము మరణించిన 3500 యేండ్ల తరువాత వీరు దొరికినారు. వీరిని వొప్పించి వీరిద్వారా ఆ దుర్మార్గుని హతమార్చ ప్రయత్నింపగా, ఆ దుర్మార్గుని అనుయాయులు కుటిలముతో ఈ చిన్నారుల ప్రాణములు హరించినారు. ఇప్పుడు మరల మాకు ఆ దేవగురువు ఇచ్చిన ప్రత్యేక శక్తి వలన ఆ జాతకులు మీ ఇంటనే జనియింతురు అని అగుపించుచూ ఉన్నది.

కావున ఓ మానవా! నీవు దయతో మాకు సహాయము సేయుము. నీ వంశము యేనాటికి నిర్వంశము కాబోదు. పుడమి వర్ధిల్లునంతకాలమూ నీ వంశీకుల పరంపర కొనసాగును. ఈ మువ్వురు నాగములూ మరణించిన పిదప వీరి మణులను మరియూ ఈ సావిలను భద్రపరుచుచూ నీ వంశమున తరువాతి తరమువారికి అందింపుడి. ఆ రాక్ష మాంత్రికుని వధించు ప్రక్రియ కేవలము ఆ జాతకులు మాత్రమే చదువలెను. సామాన్యులు చదివిన వారి ప్రాణములకు ఆపద. ఆ ప్రక్రియ తెలిసిన వారి వివరములు ఆ క్షుద్రసముదాయమునకు తెలియును. కేవలము జాతకులు మాత్రమే వారిని నిరోధింపగలరు. అంతవరకూ మేము మా ఆత్మశక్తిని ప్రోది సేయుటకు తపమును ఆచరించెదము.” అంటూ ముగించెను.
.
నేను వారితో "ఆయ్యా! మేము సామాన్య మానవులము. మాకేమీ మంత్ర తంత్ర శక్తులు లేవు. రావు. పైగా ఇది కలికాలము. ఇప్పుడు ధర్మనిష్టాగరిష్టులు కూడా కరువైతిరి. ఎటు చూచినా రాజ్యకాంక్షతో యుద్ధసన్నద్ధులగుతున్న ఏలికలే అగుపడుతున్నారు. ఇటువంటి సమయమున ఇవన్నీ సాధ్యమా? మరల మంత్ర తంత్రములు భూమి మీద మనగలుగునా? అది ఏల సాధ్యము." అని ప్రశ్నించగా దానికి సమాధానముగా వారు "మానవా! నేటి కాలమాన స్థితియందు నీ సందియము నిక్కుటమే. కానీ దైవమున్న చోట దెయ్యముండును. ప్రతీ మంచి శక్తికీ అడ్డుపడు క్షుద్ర శక్తులు ఉండును. ఇది సృష్టి సిద్దాంతము. చెడుని మంచి జయించుట చివరికి తధ్యము. అయిననూ ఆ మంచిని గెలిపించుటకు మనము మన ప్రయత్నములు సేయవలే. ఇది మన లలాటమున లిఖింపబడిన విధి. దీనిని మార్చుట మనతరము కాదు. కావున సందియము విడిచి నీవు మేము సూచించినట్లు కార్యోన్ముఖునువి గమ్ము. ఈ చిన్నరులు వారి శిరోమణులను నీకిచ్చెదరు. వారి మరణానంతరము నీవు వారి అంత్యక్రియలు సలిపి ఈ నాలుగు సావి లను ఆ మణులను, ఆ క్షుద్ర మాంత్రికుని వధించు గ్రంధమును భద్రపరుచుము. ఏ తరమున ఒక చిన్నది, చిన్నవాడు కలిసి కవలలుగా పుట్టునో ఆ జన్మమున మేము మరల వచ్చి వారికి సాయపడి వారిచేత ఆ మాంత్రికుని నిర్జింపసేయుదుము. మేము నీకు తెలిపిన విషయమును ఇంకొక గ్రంధముగా లిఖించి నీ రాబోయే తరములకు అందింపుము.

మరియొక ముఖ్య విషయము. జాతకులు మేమిచ్చెడి గ్రంధమును చదువుటకు మునుపు వారు కొన్ని కార్యములు సేయవలెను. వాటిలో కొన్ని ప్రకృతి విరుద్ధమైనవి కూడా కలవు. ఆ విషయములు ఈ గ్రంధములో రెండవ పుటలోనే లిఖింపబడినది. ఏదేని కారణము చేత జాతకులు ఆ కార్యములను చేపట్టుటకు విముఖులైన యెడల, ఇంతవరకూ ఈ నాగములు వేసిన ముద్రను వేసి ఈ గ్రంధము మొదటి పుటలో ఉన్న మంత్రమును జపించిన మేము జాగురూకులమై వారికి కనిపించి మార్గదర్శనము చేయు వారము. ఈ విషయమును త్రప్పకుండా నీ వారసులకి తెలియపర్చుము. అంతవరకూ మేము తపమొనర్చెదము.” అని పలికి అదృశ్యమైపోయినారు.

అనంతరము ఆ మువ్వురు నాగములూ వారి శిరోమణులను నాకు అప్పగించి తనువులు చాలించితిరి. నేను ఆ ముగ్గురు ఆత్మరూపుల మార్గదర్శనము మేరకు, నాగముల అంత్యక్రియలు పూర్తి చేసి ఆత్మ రూపులు ఇచ్చిన తాళపత్ర గ్రంధముతో పాటు గృహమునకు వెనుదిరిగి వాటిని భద్రముగా ఒక వెండి పెట్టెలో పెట్టి నాకు అరణ్యములో కలిగిన అనుభవములను ఇంకొక గ్రంధములో లిఖించి భద్రపరిచితిని. అందులో నేను స్వయముగా పరిశీలించి గ్రహించిన సమస్యలు వాటి విరుగుడు మంత్రములను ఒకచోట చేర్చి మొదటి మూడు పుటలలో విశదీకరించినాను. తదనంతరము నా కుమారునికి వివాహమై తనకు ఇరువురు కుమారులు జనియించితిరి. వారికి కూడ వివాహములు అయినవి. ఒక ప్రమాదమున నా కుమారుడు, నా కోడలు మరణించెను. నేను మరణించు సమయంబున నా కుమారుని పెదకోడలిని ఒంటరిగా పిలిచి తనకు ఈ వృత్తాంతము మొత్తము వివరించి, ఆనాటి నుంచీ ఆ సందూకపు బాధ్యత ఇంటి పెదకోడలికి చెందాలి అని శాసనము చేసినాను.“ అని రాసి వుంది.

తరువాతి తాటాకులలో ప్రతీ తరపు వివరములు, తరువాతి తరమునకు పెట్టెని అప్పగించిన తిధి వివరములూ రాసి ఉన్నాయి. ఆట్లా పోను పోను భాష సంస్కృతం నుంచి గ్రాంథిక తెలుగుకు, తరువాత వ్యవహారిక తెలుగుకు మారింది. చివరి తాటాకు మీద మామ్మా వాళ్ళత్తగారు మామ్మకి పెట్టి అప్పగించిన డేట్ వివరములు రాసి ఉన్నాయి. అప్పటివరకూ చదివి, లల్లీ వైపు చూసి, రెండవ గ్రంధాన్ని మొదలుపెడదామా అని అడిగాను. అది అప్పుడే వద్దు. కేవలం మొదట్లో ఉన్న రూల్స్ చదువుదాం. అది కూడా ఇప్పుడు వద్దు. కాసేపు బ్రేక్ తీసుకుని రావాల్సిందే అంది.

సరే అని ఇద్దరమూ పెట్టిని మూసి మళ్లీ యధావిధిగా పూజామందిరం జరిపి దానికింద పెట్టి, మామ్మ చేసినట్టే హారతి ఇచ్చి నైవేద్యం పెట్టి బయటకు వచ్చాము. అట్లా చెయ్యడం అనుకోకుండా జరిగినా మాకు మంచిదే అయ్యింది. బయటకు వచ్చి లల్లీ, నేనూ బట్టలు మార్చుకుని, “మామ్మా! నేను బయటకు వెళ్లి వస్తా. ఇంట్లోకి ఏమైనా కావాలా పాలే కాకుండా” అని అడిగా.

“ఉండరా! నేనూ వస్తాను చెప్పటానికి గుర్తుకు రావట్లేదు. చూస్తేనే వస్తాయి” అంటూ తాను చీర మార్చుకుని వచ్చింది. మామ్మని బండి మీద తీసుకెళ్లడం కష్టం అని కారు తీసి మామ్మని ఎక్కించుకుని లల్లీకి సైగలు చేసి బయలుదేరా. మామ్మ కామ్ గా కార్లో కూర్చొని ఉంది. నేను డ్రైవింగ్ చేస్తూనే “మామ్మా! సారీయే!! ఆ దొంగమొఖం చెప్పమంటే చెప్పా. అసలు విషయం ఇప్పుడే చెప్తాను. అనివేష నేను చెప్పినట్టు మా ఫ్రెండు కజిన్ కాదు, నాగకన్య” అంటూ మొదలెట్టి పొద్దుట లాన్ లో జరిగిన దాకా మొత్తం చెప్పేసి తనకేసి చూసేసరికి, తన కళ్ళ వెంబడి ఒకటే ధారగా నీళ్లు కారుతున్నాయి.

నేను ఖంగారుగా కారు పక్కకి తీసి ఆపబోతుండగా, మామ్మ “లేదురా విన్నూ! మరేం పర్లేదు. నా చిన్నప్పుడు జరిగిన విషయం గుర్తుకు వచ్చి ఆనందాన్ని తట్టుకోలేక కన్నీళ్లుగా బయటకు వచ్చాయి అంతే. మరేం పర్లేదు” అని కారు పోనీయ్యమంది. “ఏంటే మామ్మ నాకు చెప్పకూడదా” అంటూ ఆడిగేసరికి “నా చిన్నప్పుడు పొలం గట్లమీద ఆడుకుంటూ ఉండేప్పుడు నాకో పాము ఫ్రెండు గా ఉండేది. నా కాలిమువ్వల శబ్దం వింటూనే పుట్టలోంచి వచ్చి నా మువ్వల శబ్దానికి తగ్గట్లుగా తలవూపుతూ ఉండేది. అందరూ దానిని చూసి భయపడేవారు. నేను మాత్రం ఇంట్లోంచి పాలు దొంగతనంగా తీసుకుపోయి మరీ పట్టేదానిని. మా ఇల్లేమో గోదావరి నదికి దెగ్గరలో ఉండేది. పొలం దాదాపు రెండు మైళ్ళ దూరంగా ఉండేది. రోజూ ఇంటినుంచి జట్కాబండిలో వెళ్ళేదానిని. ఒకసారి నేను అలా ఆడుకుంటూ ఉండగా వేరే పాము నన్ను కాటు వేయడానికి చూసింది. ఈ నా ఫ్రెండు ఆ రెండో పాముతో ఫైటింగ్ చేసి దాన్ని చంపి ఇదీ చనిపోయింది. ఆ రోజున జ్వరపడ్డ దానిని నెల్లాళ్ళు మంచం దిగలేదు. మా నాన్న చివరికి ఎవరో జంగము దేవర ని పట్టుకు వచ్చాడు. ఆయన నా చెవిలో “ఎదో ఒకనాడు అది మళ్లీ నీ ఇంటికి సపరివారంగా వచ్చి నీ ఇంటనే ఉండిపోతుంది. కనుక నువ్వు చింత వీడి హాయిగా ఆడుకో” అని చెప్పాడు. చిత్రంగా ఆ సాయంత్రానికి నా జ్వరం తగ్గిపోయింది. ఆ జంగముదొర 52 ఏళ్ల క్రితం చెప్పినమాట ఈనాడు నిజము అవ్వుతుంటే ఆనందం వేసి కన్నీరు ఆగలేదురా విన్నూ” అంటూ కళ్ళు పూర్తిగా తుడుచుకుని, ఆ టెలిఫోన్ బూతు దెగ్గర ఆపు. ఇంటికి ఫోన్ చేసి ఆ అమ్మడుని అడగాలి వాళ్ళవాళ్ళు ఏమి తింటారో..” అని కారు ఆపమంది.

నేను కారు ఆపి ఇంటికి ఫోన్ చేసి వాళ్లేమి తింటారో కనుక్కుని, మార్కెట్కి వెళ్లి మామ్మ చూపించినవన్నీ 20 రోజులకి సరిపడా సరుకులు, 10 రోజులకి సరిపడా కాయగూరలు కొనుక్కుని వస్తూ వస్తూ ఇంకో 3 లీటర్ల పాలు తీసుకుని రేపటినుంచే 3 లీటర్ల పాలు ఎక్కువ వేయమని పాలవాడికి చెప్పి ఇంటికొచ్చేసాం. అమ్మమ్మా పారూ అప్పటికి లేచి రెడీ అయ్యి కాఫీ/టీ కోసం వెయిటింగ్ చేస్తూ ఉన్నారు. లల్లీ అనూతోపాటే మేడమీద గదిలోనే ఉంది. నేను పాలు కాగాక ఇంకో కాఫీ కలుపుకుని తాగుతూ, పైకెళ్లి “లల్లీ… రెండో గ్రంధాన్ని మొదలుపెడదామా” అని అడిగా. అది మళ్లీ స్నానం చెయ్యాలా అంటూ గుణుస్తూ ఉంటే “తప్పదు కదే. ఆచారం ఆచారమే. రా రా త్వరగా” అని నేను కిందకొచ్చి మళ్లీ శుద్ధి అయ్యి పూజ గదిలో వెయిటింగ్ చేస్తూ ఉన్నా. లల్లీ ఇంకో 5 మినిట్స్ తర్వాత మడి చీరలో వచ్చింది.

మేము మళ్లీ వెండి పెట్టె తీసి, రెండో గ్రంథం ఓపెన్ చేసి మొదటి పేజీలో సోగం సంస్కృతం సోగం దేవనాగరి లిపిలో ఉన్న అక్షరాలు కూడబలుక్కుని చదవటం మొదలెట్టాము. అక్కడ రాసి ఉన్న మ్యాటర్ ప్రకారము “మీరు ఈ గ్రంధాన్ని చదువుతూ ఉన్నారు అంటే మీరు జాతకులు అయ్యి తీరాలి. ఇక్కడ జాతకుల జీవనశైలిని వారి ఆలోచనాతీరుని, వారు సాధించవలసిన కార్యములని ఇచ్చట వివరించడం అయినది.
1. జాతకులు స్త్రీ మరియు పురుషుడు కవలలు గా జనియించి యుండవలె.
2. జాతకులు ఇరువురూ మైధున కార్యక్రమమున పాల్గొనవలెను.
3. జాతకురాలు ఇంట ఉన్న స్త్రీలు అందరి యోనశోషణ చేసి యుండవలెను.
4. జాతకుడు ఇంట ఉన్న స్త్రీలు అందరితో మైధున కార్యం జరిపియుండవలెను.
5. గృహమునందున్న పడతులందరితో కూడిన పిదప…”
అంటూ చదివి అక్కడే ఆగిపోయాము. లల్లీ “అరే విన్నూ!! ఎవడో 5000 ఏళ్ల క్రితం మనం ఇవ్వాళ ఇలా పుడతాము. పుట్టి ఇట్లా విపరీతంగా తయారు అవుతాము అని ఎట్లా గెస్ చేసేసారు రా!!! వాహ్… మైండు బ్లాక్ అయ్యింది” అని అనేసరికి, “ఒసేయ్ మనము కారణజన్ములం. బొచ్చెడు వర్క్చెయ్యాలి అని చాలా సార్లు చెప్పా కదే. అందులో ఇది ఒకటి అనుకోవడమే” అని మళ్ళా ఆ గ్రంధాన్ని జాగ్రత్తగా లోపల పెట్టేసి, వెండిపెట్టెని యథాస్థానమ్లో దాచి బయటకు వచ్చేసరికి, ముసలోళ్లు ఇద్దరూ మాకేసి ఆతృతగా చూస్తున్నారు. పారు వంటింట్లో వంట చేస్తోంది. అనూ పైనే ఉంది కామోసు.

అమ్మమ్మా-మామ్మా "ఏంటిరా ఏమైందిరా?" అంటూ ఆతృతగా అడిగేసరికి, అబ్బే... ఇప్పుడు వర్కవుట్ అవ్వదే. మేము ఇంకా మంచోళ్ళమే అంట. ఇంకొంచెం వరస్టుగా అవ్వాలి... అయ్యాక బుక్కు చదువుతాం." అని లల్లీ అనేసరికి, మామ్మ లేచి దాని చెవి మెలిపెడుతూ "బంగారుకొండా! నువ్వు చెప్పరా" అనేసరికి, "మేమిద్దరమూ పావనం చెయ్యల్సిన ముఖ్యమైన బిళ్ళ ఒకటి ఢిల్లీ వెళ్ళింది. అది కూడా పూర్తి అయ్యాక కాని మేము ఆ గ్రంధం చదవడానికి అర్హులము కాము" అని చెప్పాను. మామ్మ-అమ్మమ్మా "అటుచేసీ ఇటుచేసీ మళ్ళీ బిళ్ళల జోలికే వస్తారేంటిరా" అని కోరస్గా అనేసరికి, "ఏం చెయ్యమే... మా జాతకమే అంత.. బిళ్ళకోసం భీకరపోరాటం చెయ్యాలి... తప్పదు. ఇప్పుడు మీ ముద్దుల వారసురాలు మమ్మల్ని కన్న మహానుభావురాలు బిళ్ళని మేమిద్దరమూ అరగదియ్యాల్సిందే తప్పదు. కారణం ఆ గ్రంధంలో ఉన్న ప్రీ-కండీషన్ ఒక్కటే. మేమిద్దరమూ వావీ వరసా మర్చిపోవాలి. ఇంట్లో ఉన్న స్త్రీలు అందరినీ వర్కౌట్ సేస్తేగానీ మాకు ఆ గ్రంధం చదివే హక్కు రాదు " అని లల్లీ అంది.

అమ్మమ్మ "సరే... ఇప్పుడేమి చెయ్యాలి మనం" అంటే, ముందు పైనున్న అనూ కి భోజనము పెట్టాలి. రాత్రి మీ బొక్కల్లో మునిగీ మునిగీ కమిలిన వంకాయల కూర కాదు. అది కావాలంటే మీ బొక్కలకి రాసుకుని మీరే వీడికి పెట్టుకోండి. అనూకి, తన రక్షకులకీ వేరే మంచి భోజనం పెట్టాలి. తర్వాత మీరందరూ కళ్ళు మూసుకుంటే... వీడూ నేనూ వన్-ఆన్-వన్ ఒక సింగల్ ఏసుకోవాలి. ఎందుకంటే గ్రంధములో అది కూడా రాసి ఉంది. ఈ లోపు రాత్రి అవ్వుద్ది.. మళ్ళీ మేడ మీద ఇంకో బ్యాచీ ఎవరూ ప్రత్యక్షం కాకపోతే అప్పుడు అనూ ని రిఫరీ గా పెట్టుకుని రాత్రి మొత్తం వీడూ నేనూ మీ ముగ్గురి దూలా తీర్చాలి" అని పోయెటిక్గా చెప్పేసరికి వంటింట్లోంచి కిసుక్కున నవ్వు వినిపించి చూసేసరికి పారూ "రోజూ వంకాయలు ఐతే వాతం చేస్తాది అని రాత్రికి క్యారెట్లు రెడీ చేస్తున్నా" అంటూ నైటీ నడుం వరకూ లేపి వంగుని రెండు బొక్కల్లోనూ దూర్చుకున్న క్యారెట్లను చూపించింది.

“ఓరి దీని ఏశాలో… నిన్న కాక మొన్న పగిలింది అప్పుడే మనల్ని మించిపోయింది ఇది. దీనికి ఒక్కటి సరిపోదు. ముందూ ఎనకాల డబుల్ హంబర్ ఫిట్టింగు ఉండాల్సిందే…” అంటూ లల్లీ అనేసరికి, “దాన్ని తర్వాత చూద్దాం ముందు పైన అన్నూ పొజిషన్ ఏందో చూసి వద్దాం పా” అంటూ అట్లానే మడిబట్టలతోటే మేడ మీదకి వెళ్లి చూసేసరికి పాపం అనూ గువ్వపిట్టలా ముడుచుకుని పడుకుని ఉంది. “రాత్రి ఏంచేసావే అట్లా పడుకుంది” అనేసరికి, లల్లీ నాకేసి ఒక క్రూరమైన లుక్కోటి ఇచ్చి, నాధుని కూడ నా సర్వాంగములు పరితపించుచున్నవి. చెలీ! నా కుచద్వయ భారమును ఓపకుంటిని. ఎటులైనా నా విరహతాపము తగ్గింపుడీ అని బ్రతిమలాడుకుని మరీ సళ్లు పిసికించుకుంది నీ పాముపిల్ల. నీ యాంకమ్మా రేయ్… చూస్తున్నా! చూస్తున్నా!! మెయిన్ హీరోయిన్ని లేడీ విలన్ కింద చూపించాలని చూసావో… రేపు వంకాయ కాదు, నీ కాయను కారం పెట్టి వండుతా!! కొడకా!!!!” అంటూ మీదకి ఉరికి రెండు కాళ్లనూ నా నడుము చుట్టూ కత్తెర వేసి , రెండు చేతులతో నా జుట్టు పట్టుకుని ఘాడంగా ఒక ఘాటు లిప్పు కిస్ పెట్టింది. ఆ చప్పుడుకే హిస్స్ అంటూ అనివేష లేచి నిద్ర కళ్ళతో మాకేసి వింతగా చూడసాగింది. నేను ఏమాత్రం తగ్గకుండా లల్లీ పెదాలలోంచి దాని తేనె జుర్రెయ్యసాగాను. నేను లల్లీని ఎత్తుకుని అట్లానే అనివేష దెగ్గరకు వెళ్లి తనని ఒక చేత్తో నా వైపు లాక్కొని, లల్లీ పెదాలనుంచి నావి విడిపించుకుని, అనూ నుదుటన ముద్దు పెట్టి, “పెళ్లి తర్వాత, ముందు శోభనం చేసేసుకుందామా” అనివేషా అని అడిగా. “ఛీ! నేను బహిష్టులో ఉన్నా!! ఇప్పుడేన్టీ!!! మైధునము నిషిద్ధము!!!!. మీరే మాకు మానచోరులు అని నిక్కుటముగా తెలియకుండా మనము మైధునము సలుపుట మీకు ప్రాణాంతకము. నేను మిమ్ములను కోల్పోవుటకు సిద్ధముగాలేను. వలదు వలదు” అని భయపడుతూ బాత్రూంలోకి పరిగెత్తింది అనివేష. నేను లల్లీని ఎత్తుకునే తన వెనకాల పరిగెత్తా… తాను బాత్రూం డోర్ బిగించేలోపే కాలు అడ్డంగా పెట్టి లల్లీతో సహా లోనికి దూరా.

లల్లీ “ఓసినా పిచ్చి అనూ!! నీకు దెబ్బేయించుకోవాలి అని ఉంటే వేయించుకో… వీడికి తర్వాత నాకూ ఏదో అవుతుంది అని ఖంగారుపడకు. పొద్దున్ననుంచీ మా లైఫు గిర్రున తిరుగుతోంది. ఇంతకాలమూ వీడూ నేనూ అవలక్షణాలతో పుట్టాము అని అనుకునే వాళ్ళము. కానీ అవి అవలక్షణాలు కావు, వరాలు అని, అవి కూడా ఒక బలీయమైన కారణంతోనే మాకు వచ్చాయి అని ఇందాకే తెలిసింది. వీడు నీతో రతి సలిపితే ఖచ్చితంగా సుఖం తప్ప వీడికి ఇంకేమీకాదు. ఎట్లానూ నీకు కింద లీకవ్వుతోంది. ఇప్పుడే వీడిచేత వేయించేసుకుంటే, నీకు ఆ తడి లూబ్రికెంట్లా పనిచేసి, వీడి పోట్లు ఆస్వాదిస్తూ చేయించుకోగలవు. నిన్న రాత్రి నిన్ను చూశాక నాకు అర్ధం అయ్యింది ఏంటి అంటే, నీకూ నాలానే రెండో రోజు నుంచీ కోరిక విపరీతంగా ఎక్కువైపోతోంది. ఇంతవరకూ వీడికి నేను ఎంగిలి చేసిన బిళ్ళలే దొరికాయి. ప్రకృతి దయవల్ల నీకు వరదలు వస్తుండటముతో రాత్రి నేను పైపనులే చేసా.. కింద నా నోటికి పని చెప్పలేదు. వీడికి నా పూకు తర్వాత ఇంతవరకూ ఫ్రెష్ పూకు దొరకనేలేదు. దొరికినవే మూడు. అందులో రెండు ఎండిపోయిన బోర్లు. ఇంకోటి నాచేత సీలు ఓపెన్ చేయించుకుంది. నువ్వైనా ఇవ్వవే. వీడి మచ్చగాడు ఆనందపడతాడు” అని అంది. అనూ సిగ్గుతో దూరం జరిగి గోడకి ఆనుకుండి పోయింది. లల్లీ ఒడుపుగా కిందకి దిగి ఒక్క నిముషం ఉండరా అంటూ అను దెగ్గరికి వెళ్ళి, తన తల ఎత్తి, "అనూ మేమిద్దరమూ ఒక ముఖ్య కార్యం కోసం వేరే ఊరు వెళ్ళాలి. వెళ్ళే ముందర, మెమిద్దరమూ ఇంట్లో ఉన్న స్త్రీలందరితో రతిక్రీడ సలిపి తీరాలి, కనుక సహకరించు. నీకు పూర్తిగా చెప్పలేము. చెప్పితే నీకు ప్రమాదము. ఇప్పుడు కాకపోతే, రేపు. లేదా ఎల్లుండి. కానీ నువ్వు మా ఇంట్లోంచి మీలోకం వెళ్ళేలోపు మనము రతి జరిపి తీరాలి. అంతే కాదు, మనిద్దరమూ కూడా జరిపి తీరాలి. ఇది నియమము. ఇప్పుడు నువ్వు మా ఇంట నిద్దుర చేసి, మా అమ్మ బట్టలు వేసుకుని, రాత్రి నా చేత పిసికించుకుని టెక్నికల్గా మా ఇంటి అమ్మయివి అయిపోయావు. కనుక మాకు ఇక తప్పదు" అంటూ అనేసరికి, అనివేష నాకేసి ప్రశ్నార్ధకంతో చూసింది. నేను తనకి కింద ఉన్న పెట్టె సంగతి అందులో ఉన్న గ్రంధాల సంగతి, మూడు నాగమణుల సంగతి చెప్పి, రెండో గ్రంధం చదవడానికి ముందర మేము ఇంట్లో ఉన్న స్త్రీలు అందరితో రతి సలిపి అర్హత సంపాదించుకోవాలి అని, ఇప్పుడు తను మా ఇంట్లో ఉంది కాబట్టి తనతోకూడా రతి సలిపి తీరాల్సిందే అని, తనతోనే కాక, ఢిల్లీలో ఉన్న మా అమ్మతో కూడా చేసి తీరాలి అని చెప్పా..

అనివేష కన్నీళ్ళతో "నాథా! మా మామ, పారిజాత-స్వానికల జనకులూ వెదకుచున్న జాతకులు మీరేనా!!. విధి ఎంత విచిత్రమైనది. చుట్టూ తిరిగి తిరిగి అన్ని దారులూ మీ ఇద్దరి చెంతకే వచ్చుచుంటివి..." అంటూ స్పీడుగా వచ్చి నన్ను గట్టిగా కౌగలించుకుని, లల్లీ ని కూడా మా కౌగిలిలోకి లాగి "నాథా! చెలీ!! మీ ఇరువురూ మాకు దైవ సమానులు. మీ మాట మాకు శిరోధార్యము. తరతరాలుగా మా ఇంట మీ గురించే వెదుకులాడుచున్నారు. మీ వలనే ఎదో బృహద్ కార్యము జరుగును అని నేను జనియించిన నాటినుంచీ మా ఇంట వినుచుంటిని... ఈ వార్త వినునెంత మా పితృదేవులు ఎంతగానో సంతసించెదరు. ఉండుము వారికి ఇప్పుడె తెలియచేసెద..." అంటూ మళ్ళీ ముద్ర వేయబోగా లల్లీ వెంటనే తనని ఆపి... "ఆగు ఆగు తొందర వద్దు. మేము జాతకులమే. కానీ అర్హులము అగుటకు ఇంకా చేయవలసిన కార్యాలు రెండు ఉన్నాయి. కనుక కార్యము మొదలెడదామా" అంటూ అనేసరికి అనివేష సిగ్గుపడుతూ మా ఇద్దరినీ ఇంకొంచెం గట్టిగా కౌగలించుకుంది.

"సరి సరి... నీకు ఇప్పుడు వద్దులే. నీ ఋతుక్రమము ఆగినాక చేసుకుందాము. కానీ ఫస్టు వాడు, తర్వాత నేను. సరేనా... అప్పటిదాకా నువ్వు మా మైథునాన్ని లైవ్లో చూసి ఇంకొంచెం సాడు కార్చుకో... కానీ మా ఇద్దరి వంటిమీదా నూలుపోగు ఉండదు, నువ్వూ అప్పుడే పుట్టిన పాపాయి లాగ ఉండాలి, నిన్ను చూస్తూ వీడు కసెక్కి పోయి నన్ను ఇంకా గట్టిగా దెబ్బెయ్యాలి" అంటూ లల్లీ అనేసరికి నేను "వద్దు. తను మనము చేసుకునేప్పుడు ఉండనే వద్దు. మనిద్దరమే చేసుకోవాలి... అదీ ఇవ్వాళే.. కనుక తనని ఇబ్బంది పెట్టకు. నన్నూ ఇరకాటములో పెట్టకు." అని అనూ బుగ్గ మీద ముద్దు పెట్టి, నీకు అగాకే చేసుకుందాము. కానీ నీవు తిరిగి నీలోకము వెళ్ళడానికి ఇంకొంచెము సమయము అగును. మా అమ్మని పడెయ్యడానికి మాకు నీ సహాయము కావాలి. నీకు పర్లేదా" అని అడిగేసరికి, "మా తండ్రిగారికి నిజము చెప్పిన, నను జీవితాంతము మీతోడనే సేవ సేయమందురు. మీరేమో వలదు వలదు అనుచుంటిరి. వారితో అసత్యమును పలుకుట నాకు రాదు. ఇప్పుడేమిసేయవలే" అని అడిగింది. లల్లీ ఒక వైల్డు స్మైలు ఇచ్చి, "దానికి నేనున్నా.. అట్లాంటి విషయాల్లో వీడికన్న నా బుర్ర బాగా పనిచేస్తుంది. ఎదో ఒక కారణము నేను రెడీ చేస్తా, నువ్వు దిగులు పడకు. ముందు నువ్వు రెడీఅయ్యి కిందకు వస్తే, మీవాళ్ళకు భోజనము పెట్టాలి, మా మామ్మకి అస్సలే నువ్వెవరో తెలిసేసరికి వంటిమీద బట్ట ఆగట్లేదు." అని అనేసరికి, నేనూ పదవే లల్లీ అంటూ తనని తీసుకుని కిందకి వచ్చి "మామ్మా, అనూ వస్తోంది. నువ్వు నీ చాదస్తంతో తనని ఖంగారు పెట్టకు" అని మామ్మకి వార్నింగు ఇచ్చి, వంటింట్లో పారుకి సాయం చెయ్యడానికి వెళ్ళము ఇద్దరమూ.
​