Incest/Taboo జసుజల్లి - జమజచ్చ

​

అంతా అల్లకల్లోలం! – 1​

స్వానిక, పారిజాత ఇద్దరూ మామ్మా, అమ్మమ్మ కాళ్లకు దండం పెట్టి వాళ్ళని వాళ్ళు పరిచయం చేసుకుని, అనివేష పక్కకు వెళ్లి నుంచొని ఉన్నారు. నేను టైం చూసేసరికి, ఆల్మోస్ట్ ఏడున్నర అవుతోంది. “మామ్మా! వీళ్ళకి భోజనాలు పెట్టేద్దామా” అంటూ కంచాలు తీసి టేబుల్ మీద పెట్టేసా నేను. అనివేష, పారిజాత, స్వానిక ముగ్గురినీ కూర్చోమని, మామ్మ వడ్డించసాగింది. వాళ్ళు తినడం మొదలుపెట్టేసరికి, ఫోన్ రింగయ్యింది. అమ్మమ్మ ఫోన్ ఎత్తి అవతల వాళ్ళు చెప్పింది విని అట్లానే సొఫాలో కూలబడి ఏడవడం మొదలెట్టింది. లల్లీ వెంటనే పరిగెత్తి, ఫోన్ ఎత్తేసరికి, అటువైపు గంగ ఆయమ్మకి సివియర్ స్ట్రోక్ వచ్చింది అంటూ ఏడుస్తూ చెప్పింది. లల్లీ, వెంటనే నన్ను కార్ తియ్యమని అమ్మమ్మకి ముందర మంచినీళ్ళు పట్టి, అమ్మమ్మని పొదివిపట్టుకుని, లేపింది. నేను మామ్మని, అనూ వాళ్ళని చూసుకోమని పారూకి చెప్పి, అమ్మమ్మా-లల్లీని తీసుకుని కార్ స్పీడ్ గా డ్రైవ్ చేస్తూ తోట బంగ్లాకి వచ్చేసరికి, ఆయమ్మ స్పృహ తప్పి ఉంది. నేను వెంటనే ఆయమ్మని ఎత్తుకుని అట్లానే కార్లో పడుకోబెట్టి, గంగ రోజాలను తీసుకురమ్మని లల్లీని అక్కడే దింపేసి, ఆయమ్మ కూతురు మంగాంటీ హాస్పిటల్ కేసి స్పీడ్ గా డ్రైవ్ చేస్తూ వెళ్ళా.

లల్లీ ఆయమ్మ ఇంటినుంచి అప్పటికే ఫోన్ చేసేసరికి, హాస్పిటల్ ఎంట్రన్స్ లోనే ఆయమ్మ కూతురు మంగ స్ట్రెచర్తో రెడీగా ఉంది. ఆయమ్మని స్ట్రెచర్ మీద పడుకోబెట్టి, అమ్మమ్మని వీల్ ఛైర్ లోకి మార్చి, ఇద్దరినీ లోపలికి తీసుకెళ్లి, ట్రీట్మెంట్ మొదలెట్టారు. ఈలోపు లల్లీ రోజా, గంగలను తీసుకుని ఆసుపత్రికి వచ్చింది. ఆయమ్మకి రెండు స్టెంట్స్ పడుతున్నాయి. అమ్మమ్మకి సెలైన్ పెట్టి బీపీ కి టాబ్లెట్స్ వేసి పడుకోబెట్టారు. నేను బయటకు వచ్చి ఆసుపత్రికి ఎదురుగా ఉన్న బడ్డీకొట్టు దెగ్గర సిగరెట్టు వెలిగించి, పక్కనే ఉన్న యస్.టీ.డీ బూత్ నుంచి ఇంటికి ఫోన్ చేసి మామ్మకి మ్యాటర్ చెప్పి, ధైర్యంగా ఉండమని భరోసా ఇచ్చి, ఢిల్లీ అమ్మకి ఫోన్ చేసి ఆయమ్మ ఆపరేషన్ సంగతి, అమ్మమ్మ అడ్డం పడిన సంగతి చెప్పేసరికి అమ్మ ఖంగారు పడింది. ఇంతలో లల్లీ నన్ను వెతుక్కుంటూ వచ్చి ఫోన్ మాట్లాడడం చూసి, నా చేతిలో ఫోన్ లాక్కుని “అమ్మా! అమ్మమ్మకి కూడా ఇప్పుడే టెస్టులు చేశారు. అమ్మమ్మకి చాలా మైల్డ్ గా స్ట్రోక్ వచ్చింది అంట. నిన్ను కలవరిస్తోంది అమ్మమ్మ. రేపు స్టెంటు వేస్తారంట, ఇప్పుడే మంగాంటీ నీకు చెప్పమంది. బ్లడ్ అవసరమైతే నువ్వు దెగ్గరే ఉండాలి అంట. నీదీ అమ్మమ్మదీ ఒక్కటే బ్లడ్ గ్రూపు కదా, అందుకే రమ్మంటోంది ఆంటీ. ఏ ఫ్లయిట్ దొరికితే అది ఎక్కి వచ్చేయి. డైరక్ట్ మంగాంటీ వాళ్ళ హాస్పిటల్ కే వచ్చేయి. ఖంగారు పడకు. మేము ఈలోపు నాన్నకు కూడా రమ్మని చెప్తాము.” అంటూ గడగడా చెప్పి ఫోన్ పెట్టేసి, నాన్నకి డయల్ చేసింది. రింగ్ అవ్వుతోంది కానీ పికప్ చేయట్లేదు.

ఇంతలో నా చెవిలో "నాథా! మీరు త్వరగా గృహమునకు రావలె. ఇచ్చట మీ పితామహి డస్సి సోయకోల్పోయినారు. ఎచ్చటనుండో కీడు వార్త వచ్చినది. అది వినునెంత రోదించుచూ కలవరపడుచుండె. సోదరీమణులు పారిజాత, అనివేష, పారు సపర్యలు చేయుచున్నారు.” అంటూ స్వానిక గొంతు వినిపించి, నేను వెంటనే లల్లీ చేతిలో ఫోన్ లాక్కొని, ఇంటికి చేశా. పారు ఎత్తి ఏడుస్తూ, “కోయంబత్తూరు నుంచి ఫోన్ వచ్చింది. అక్కడ మీ నాన్న గారి మీద అటాక్ జరిగింది అంట. విషం కలిపిన కాఫీ తాపించి, అటాక్ చేశారట. అంకుల్ పొజిషన్ చాలా సీరియస్ గా ఉంది అంట. త్వరగా రా అమ్మమ్మ స్పృహలో లేదు.” అంటూ ఫోన్ పెట్టేసింది.

నేను వెంటనే, “లల్లీ! మ్యాటర్ సీరియస్. నాన్న మీద అటాక్ అయ్యింది. మామ్మ డౌన్. నేను ఇంటికి వెళ్తున్నా… మామ్మని కూడా తీసుకొచ్చి నీకే అప్పజెప్పి, స్వానిక, పారిజాత సాయంతో నేను కోయంబత్తూరు వెళ్తున్నా.. ఇక్కడ నువ్వు చూసుకో” అని చెప్పి నేను వెంటనే కార్ తీసి స్పీడ్ గా ఇంటికెళ్లి, “పారూ, అనూ మీరిద్దరూ నాతో రండి, స్వానికా, పారిజాతా!! మీరిరువురూ నన్ను ఆకాశమార్గమున మా తండ్రి యొద్దకు చేర్చవలే. కావున మీరిరువురూ మీ నిజరూపమునకు మారి, అదృశ్యరూపమున మాతో రండు” అని మామ్మని ఎత్తుకొని కార్ లో పడుకోబెట్టి, అందరితో మళ్లీ హాస్పిటల్ కి వచ్చి, మామ్మని అడ్మిట్ చేసి లల్లీని చూసుకోమని చెప్పి, అనివేషకి లల్లీ మామ్మ అమ్మమ్మా జాగ్రత్తలు చెప్పిన తరువాత, నేను హాస్పిటల్ మేడ మీదకు వెళ్లి, స్వానిక, పారిజాతతో కలిసి ముగ్గురమూ అదృశ్యం అయ్యాము.

అట్లా అదృశ్య రూపంలో నేను వాళ్లిద్దరి సాయంతో ఒక 25 నిముషాల్లో కోయంబత్తూరు చేరి, అక్కడ నిర్జన ప్రదేశంలో మామూలు రూపంలోకి వచ్చి, ఒక టాక్సీ పట్టుకుని సెక్యూరిటీ అధికారి హెడ్ క్వార్టర్స్ చేరి నాన్న గురించి అడగగా, పక్కనే ఉన్న ప్రయివేట్ హాస్పిటల్ లో ట్రీట్మెంట్ అవుతోంది అని, నాన్న మీద అటాక్ చేసిన వాళ్ళందరినీ నాన్న లేపేసార్ అని, నాన్నకి 17 కత్తిపోట్లు పడ్డాయి అని, ఆపరేషన్ జరుగుతోంది అని చెప్పారు. నేను వెంటనే హాస్పిటల్ కి వెళ్ళి చూసేసరికి, నాన్న అప్పటికే చాలా క్రిటికల్ పొజిషన్ లో ఉన్నారు. డాక్టర్లు “ఎక్స్టర్నల్ బ్లీడింగ్ ఆపాము కానీ, ఇంటర్నల్ బ్లీడింగ్ ఇంకా ఆగలేదు. ఒక స్టాబ్ స్పైనల్ కార్డ్ కి తగిలింది, దానితో లోయర్ బాడీ మొత్తం పారాలైజ్ అయ్యిపోయి, ట్రీట్మెంట్ కి అస్సలు రెస్పాండ్ అవ్వట్లేదు. బెట్టర్ ట్రీట్మెంట్ కి చెన్నై తీసుకెళ్లాలి. అప్పటిదాకా ఆయన ధైర్యంగా ఫైటింగ్ చేస్తేనే వీలవుతుంది” అని చెప్పారు.

నేను వెంటనే ఎయిర్ అంబులెన్స్ బుక్ చెయ్యమని, ఆ కాస్టు నేనే భరిస్తా అని చెప్పి, హాస్పిటల్ నుంచే నేను డైరక్ట్ మంగ ఆంటీకి ఫోన్ చేసి నాన్న హెల్త్ స్టేట్ చెప్పా. ఆంటీ నాకు ధైర్యం చెప్పి “ఏమీ పర్లేదు మన హాస్పిటల్ కే తీసుకురా. ఎంత గొప్ప డాక్టర్ని అయినా నేను రప్పిస్తా” అంటూ భరోసా ఇచ్చింది. నేను పక్కకి వచ్చి పారిజాత, స్వానిక ఇద్దరినీ తలుచుకుని, నాన్న హెల్త్ బాగు అయ్యేట్టు చెయ్యగలరేమో అని అడిగా. వాళ్ళు అదృశ్యంగానే ఉంటూ “నాథా! మేమిరువురమూ అదే పనిలో ఉంటిమి. మీ పితృదేవుల లోని గాయములకు చికిత్స చేయుచుంటిమి. కానీ వెన్నుపాముకు చికిత్స అందించలేక పోవుచుంటిమి. ఆశక్తులమైతిమి నాథా!!” అని చెవిలో అన్నారు. “సరే, ప్రాణాన్ని నిలపండి, అది నేను చూసుకుంటాను. మీరు అట్లానే అదృశ్యరూపమున మాతో రండు” అని చెప్పి ఎయిర్ అంబులెన్స్ ఏర్పాటులో పడ్డాను. అడ్వాంస్ అంటూ నసుగుతుంటే నేను మంగ ఆంటీ చేత చెప్పించాను. తాను కంట్రీలోనే పేరు మోసిన సర్జికల్ ఆంకాలజిస్టు అవ్వడంతో ఆంటీ మాట బాగా పనిచేసింది.

వెంటనే అంబులెన్స్లో ఎయిర్పోర్ట్ కి ఆ తర్వాత, చాపర్లో చెన్నైకి తీసుకొచ్చేసా నాన్నని. అప్పటికే ఎయిర్పోర్ట్ దెగ్గర అంబులెన్స్ తో మంగాంటీ వాళ్ళ ఆయన రెడీగా ఉన్నారు. అంకుల్ నాన్నని చూస్తూనే, “విన్నూ!! ఏమీ పర్లేదు. స్పైనల్ కార్డ్ కి సర్జరీ చేసి, మీ నాన్నని 3 మంత్స్ లో పరిగెత్తిస్తా. నువ్వు ఖంగారు పడకు. మీ అమ్మ ఫ్లయిట్లో ఉంది. ఎక్కేముందు ఫోన్ చేసింది. కాసేపట్లో దిగి నానా గోల చేస్తుంది. నువ్వే తనని కంట్రోల్ చెయ్యాలి.” అంటూ ధైర్యం చెబుతూ ఉండగానే హాస్పిటల్ కి వచ్చేసాము. నాన్నని ఐసీయూ కి షిఫ్ట్ చేసి ట్రీట్మెంట్ షురూ చేశారు. నేను పక్కకి వెళ్లి స్వానికని పిలిచేసరికి, తాను ప్రత్యక్షమై నాన్నకి ప్రాణాపాయం లేదు, ఓన్లీ స్పైనల్ ఇష్యూ ఒక్కటే ఇప్పుడు మెయిన్ సమస్య అని కన్ఫర్మ్ చేసింది. నేను కొంచెం సంభాళించుకొని, లల్లీ దెగ్గరికి వెళ్ళేసరికి, అది కొంచెం బిక్కుబిక్కుమంటూ ఐసీయూలో ఉన్న నాన్నకేసి చూస్తూ, నన్ను చూడగానే నన్ను చుట్టేసి ఏడవడం మొదలెట్టింది.

నేను “లల్లీ! నాన్న ప్రాణాలకు ప్రమాదం లేదు. నడుం కింద పార్ట్స్ ప్యారలైజ్ అయ్యిపోయాయి. నాన్నకి స్పృహ వచ్చాకే మిగతా ట్రీట్మెంట్ మొదలవుతుంది. అమ్మోస్తోంది. నువ్వు ఏడుస్తూ ఉంటే నేను అమ్మని కంట్రోల్ చేయలేను. నేనొక్కసారి ఇంటికి వెళ్లి చెక్ బుక్స్, ఏ.టీ.యం కార్డులూ తెస్తాను” అని పారూతో కలిసి ఇంటికి వచ్చి, కొంచెం క్లీనింగ్ చెయ్యమని అని రిక్వెస్ట్ చేసి, నేను ఈలోపు కావాల్సిన ఐటమ్స్ అన్నీ తీసుకుని మళ్లీ ఇద్దరమూ హాస్పిటల్ కి వచ్చేసాము. ఈలోపు అమ్మ దిగింది. లల్లీ అమ్మకి కేవలం అమ్మమ్మా-మామ్మా హెల్త్ గురించే చెప్పింది. అమ్మకి బిగ్ బ్రేకింగ్ న్యూస్ ఇంకా చెప్పలేదు. అదే నాకు అనివేష సైగ చేసింది.

నాకూ ఇది టైం కాదు అనిపించి, అమ్మ దెగ్గరికి వెళ్లి, “అమ్మా! వీళ్ళకి ఏమీ పర్వాలేదు అని మంగాంటీ చెప్పింది. వీళ్ళు ముగ్గురూ సేఫ్. నువ్వే డేంజర్ జోన్ లో ఉన్నావు. గుండె దిటవు చేసుకోవాలి. ఖర్మం కాలిపోతే, అనెక్స్పెక్టడ్ విషయాలు ఎన్నో జరుగుతాయని నువ్వే మాకు చాలా సార్లు చెప్పావు. ఇవ్వాళ సాయంత్రం మన ఇంటిల్లిపాదికీ బావోలేదు. నువ్వు ఇట్లా రా. పారు ఇక్కడ ఉంటుంది, గంగ-రోజాలతో పాటు.” అంటూ అమ్మని చెరోపక్కా పట్టుకుని పక్కనే ఉన్న ఐసీయూ దెగ్గరికి తీసుకెళ్లి, “అమ్మా! నాన్న మీద అటాక్ అయ్యింది సాయంత్రం. నాన్నకు ప్రాణాపాయం లేదు. కానీ స్పైనల్ కార్డ్ మీద కత్తిపోటు పడింది, బాడీ సెమీ-పారాలైజ్డ్ స్టేట్లోకి వెళ్ళిపోయింది. నేను ఎయిర్ అంబులెన్స్లో నాన్నని కోయంబత్తూర్ నుంచి ఇక్కడికి ఇందాకే తీసుకొచ్చా… అంకుల్ ఆపరేట్ చేసి 3 మంత్స్ లో నడిపిస్తా అని నాకు ప్రామిస్ చేశారు. పద నాన్నని చూద్దువు గానీ” అంటూ ఏడుపు ఆపి నా మాటలు వింటూ ఆల్మోస్ట్ స్పృహ తప్పుతున్న అమ్మ బుగ్గలు తట్టుతూ ఇద్దరమూ జబ్బలు పట్టుకొని లోనికి తీసుకెళ్లి నాన్నని చూపించాము.

లల్లీ కూడా నాన్నని దెగ్గరగా చూడటం ఫస్టు టైం. అమ్మ, లల్లీ భోరున నాన్నమీద పడబోతుంటే, నేను బలవంతాన అమ్మని నడుంచుట్టూ చెయ్యివేసి వెనక్కి లాగాను. అమ్మోచ్చి నన్ను గుద్దుకుని, నన్ను కౌగలించుకొని ఎడవసాగింది. లల్లీ అమ్మని ఓదారుస్తూ ఉంది. నాకు ఇది తప్పు అని తెలుస్తున్నా, అమ్మ స్పర్శ తగలగానే మచ్చగాడు మాత్రం గుడారం వేయసాగాడు. అమ్మకి తెలిస్తే నా పరువు పోతుంది అని, నేను అమ్మ కౌగిలి విడిపించుకొని, అమ్మని అట్లానే పొదివి పట్టుకుని బయటకు తీసుకు వచ్చేసరికి, ఆయమ్మ ఆపరేషన్ కంప్లీట్ అయ్యి, మంగాంటీ ఓటీ లోంచి బయటకు వచ్చింది. అమ్మ, ఆంటీ ఒకళ్ళని ఒకళ్ళు కౌగలించుకొని ఏడవసాగారు. లల్లీ ఇద్దరినీ పట్టుకొని, తాను ధైర్యం చెప్తూ, “అమ్మా/ పెద్దమ్మా! మామ్మ, అమ్మమ్మా, ఆయమ్మలు సేఫ్! వాళ్ళకి వయసు పైబడటం, అనుకోకుండా దూర్వార్తలు వినడం వల్ల షాక్లో కొంచెం అనారోగ్యం వచ్చింది. ఇప్పుడు ఏడుస్తూ మీరిద్దరూ వాళ్లపక్కనే బెడ్స్ ఎక్కితే మీకెవ్వరు చూడాలి. ఆపండి ఇద్దరూ ఒకటే కుళాయి తిప్పుతున్నారు. అక్కడ రోజా, గంగలను చూడండి. బిక్కుబిక్కుమంటూ ఎట్లా ఉన్నారో. పెద్దవాళ్ళు మీరే ఇట్లా ఉంటే, మా పరిస్థితి ఏంటి?” అంటూ వాళ్ళకి ధైర్యం చెబుతోంది.

నేను అనివేషని పక్కకు తీసుకుని వెళ్లి “మీ సంగతి అమ్మతో చెప్పబోతున్నాను, స్వానిక, పారిజాతలను పిలవడానికి రెడీగా ఉండు. పిలిచిన వెంటనే, వాళ్ళు వాళ్ళ నిజరూపంలో రావాలి అని ముందే చెప్పు” అని చెప్పా. లల్లీ మాయ పని చేసింది. ఆంటీ తేరుకుని, “ఒసేయ్ రమా!! లలిత చెప్పినట్లు పెద్దవాళ్ళకి ఏమీ పర్లేదు. నారాయణ పరిస్థితే కొంచెం క్రిటికల్. తనకి స్పైనల్ సర్జరీ చెయ్యాలి. ముందర స్పృహలోకి వస్తే ఏదైనా చేయడానికి ఉంటుంది. అప్పటిదాకా పైన వీఐపీ రూంలో ఉండండి మీరు. నేను డ్రస్ మార్చుకొచ్చి మీతో కూర్చుంటా” అని, అక్కడే ఉన్న ఒక నర్సుకి రూమ్ ఓపెన్ చెయ్యమని చెప్పి, తాను వెళ్ళింది.

నేను రోజా, గంగ, పారూలని ఆ గదికి వెళ్ళమని, “అమ్మా నువ్వు నాతో రా” అంటూ హాస్పిటల్ టెర్రస్ మీదకి తీసుకెళ్లి, “అమ్మా! మీరిద్దరూ వెళ్లిన ఈ రెండు రోజుల్లో, మా ఇద్దరి లైఫ్ పూర్తిగా గోల్ గోల్ తిరుగుతూనే ఉంది. ఈ మాటలు ఇప్పుడేంటిరా అని తిట్టకుండా ఉంటే, నేను, లల్లీ నీకు కొన్ని నిజాలు చెప్పాలి. కొందరిని పరిచయం చెయ్యాలి అని కొంచెం గట్టిగా "అనూ" అని పిలిచేసరికి, అనివేష వచ్చి అమ్మ కాళ్ళకి దండం పెట్టి ఒద్దికగా పక్కన నుంచుంది. అమ్మ కొంచెం చిరాకుగానే "ఎవర్రా ఈ అమ్మాయి? ఇప్పుడు ఇది సందర్భమా?" అంటూ కిందకి వెళ్ళబోతుంటే, లల్లీ అందుకుని "అమ్మా! ఆగు. నువ్విది విని తీరాలి. ఇప్పుడే సమయం. ఎందుకంటే రేపటి రోజు ఎవరూ చూడలేదు. దేని గురించో దేనికి. 6 గంటల ముందు అమ్మమ్మా-మామ్మా మాతో ఏమన్నరో గుర్తుకు తెచ్చుకుంటే నాకు ఏడుపు ఆగట్లేదు. కొంచెం మా వింత కధ వినాలి.” అంటూ అమ్మని ఆపి అక్కడే ఒక గట్టు మీద కూర్చోపెట్టి, "అనూ పిలువు వాళ్ళిదరినీ” అని అనూకి చెప్పింది. అనూ తలుచుకోగానే, స్వానికా-పారిజాత ఇద్దరూ తమ నిజ రూపాలలో ప్రత్యక్షమైయ్యారు.

అమ్మ వాళ్ళని చూసి ఖంగారుపడబోతుంటే, నేను "అమ్మా! ఈమె స్వానిక, గాంధర్వలోకపు యువరాణి. ఈమె పారిజాత, కిన్నెరలోకపు యువరాణి. వీళ్ళు ఇద్దరూ నీకు కాబోయే కోడళ్ళు. నాకోసం, వారి లోకపు కట్టుబాట్లు మీరి భూలోకవాసులు అవ్వడానికి వచ్చేసారు. ఎందుకు ఏమిటీ అన్నది తర్వాత చెప్తా. నాన్న మీద అట్టాక్ సాయంత్రం ఆరింటికి ఐతే, 8 గంటలకు నన్ను ఆకాశమార్గాన కోయంబత్తూర్ చేర్చారు. అంతే కాదు, నాన్న ఇంకా ప్రాణాలతో ఉండదానికి, వీళ్ళిద్దరి దివ్యశక్తులే కారణం. నాన్నకి ఇంటర్నల్ బ్లీడింగు ఆగకపోతుంటే వీళ్ళు సూక్ష్మరూపంలో నాన్న శరీరం లోపలి గాయలకు వైద్యం చేసారు.” అనేసరికి, వాళ్ళిద్దరూ అమ్మ కాళ్ళకి దండం పెట్టారు. నేను వాళ్ళిదరినీ మానవరూపంలోకి మారమనేసరికి, నార్మల్గా అయ్యి వెళ్ళి అనూ పక్కన నుంచున్నారు. “ఇక ఈమె అనివేష, నాగలోకపు యువరాణి, కాబోయే నాగరాణి. ఆల్రెడీ నీ కోడలు. నాకోసం వాళ్ళ నాన్నతో గొడవ పడి ప్రాణత్యాగానికి సిద్ధపడింది. నన్ను గాంధర్వ పద్దతిలో ఇవ్వాళ మధ్యహ్నమే పెళ్ళి చేసుకుంది. ఇంకో పక్క పారూ నేను లేకపోతే చస్తా అంటోంది. మన ఇంట్లో వంశపారంపర్యంగా ఒక వెండి పెట్టె వస్తోంది అని నీకు తెలుసా? అందులో మూడు నాగమణులు ఉన్నాయి. వాటి శక్తులవలన, మన ఇంటి లోపల ఇంతవరకూ ఎటువంటి కీడూ జరగలేదు అని తెలుసా. తాతయ్య కూడా వీధి గుమ్మానికి అటువైపు కూర్చున్నాడు బాంబు మీద పడ్డప్పుడు. ఇప్పుడూ అదే జరుగుతోంది, నాన్న ఇంటినుంచి దూరంగా వెళ్ళాడు, మూడో రోజు అట్టాక్ అయ్యింది. అట్లానే ఆయమ్మ మన ఇంట్లో ఉండదు కనుక తనకు స్ట్రోక్ వచ్చింది. నువ్వు నమ్మినా నమ్మక పోయినా ఇదే నిజం. నీకు వివరముగా తర్వాత లల్లీ చెబుతుంది. అట్లానే మామ్మ అమ్మమ్మలకి వంశపారంపర్యంగా వచ్చిన నగలు కూడా పవర్ఫుల్. మా కధ పూర్తిగా చెప్పాలి అంటే ఇంకా టైం ఉంది. తర్వాత చెబుతాం." అని చెప్పి, అమ్మని తీసుకెళ్ళి వీఐపీ రూంలో రెఫ్రెష్ చెయ్యమని లల్లీ-అనూ కి చెప్పి, పారిజత, స్వానికలను అదృశ్యరూపంలోనే నాన్నని చూసుకుంటూ ఉండమన్నాను.

నేను కిందకి వచ్చి దమ్మేసుకుంటూ నుంచునేసరికి ఉన్న సమస్యలు చాలవు అన్నట్టు, రోజా-గంగ ఇద్దరూ వచ్చి నా పక్కనే చేరి, “విన్నూ!! మా ముసిలికి, హార్ట్ స్ట్రోక్ మామూలుగా రాలేదురా. తాపం తీర్చుకొనేందుకు మేమిద్దరమూ చేసుకుంటుంటే చూసి ఒక్కసారిగా కూలిపోయింది. ఇప్పుడు లేచి గోల చేస్తుందేమో అని భయంతో చస్తున్నాం రా! ఏదో ఒకటి చేసి మమ్మల్ని కాపాడరా. నువ్వేం చెబితే మేము అది చేస్తాం, మమ్మల్ని సేవ్ చేయరా ప్లీజ్ ప్లీజ్!!!” అంటూ కామ్ గా నా నెత్తిన ఇంకో బండవేసి, దీనంగా చూస్తూ నుంచున్నారు. “ఆహ్! నన్ను చంపేయ్యన్డే అందరూ కలిసి. నాకు మెంటలెక్కిపోతోంది ఆల్రెడీ. అది సరిపోదన్నట్టు మీరిద్దరూ ఇంకో బాంబుతో తయారయ్యారు. సరే ఏడవకండి. పొయ్యి లల్లీనే హెల్ప్ అడగండి. అదేం చెప్తే అదే చెయ్యడం తప్ప మీకు వేరే దారి లేదు.” అని వాళ్ళిద్దరినీ లల్లీ మీదకి తోలి, ఇంకో సిగరెట్టు వెలిగించి దమ్ము కొట్టి, పైకి వెళ్ళేసరికి, అమ్మ రూంలో ఒక బెడ్డు మీద దీనంగా కూర్చుని ఉంది. పక్కనే ఆంటీ కూర్చుని “ప్లీజ్! రమా!! పిన్నికి రేపు ఉదయం 11.00 కి ఆపరేషన్. నీ బ్లడ్ అవసరపడుతుంది. నువ్వు ఆహారం తీసుకుని ఇంక పడుకో. లేదంటే రేపు కష్టపడాలి మనమందరమూ.” అని అంటోంది. నేను వెంటనే అమ్మ భుజంమీద చెయ్యి వేసి, “అమ్మా! ఆంటీ చెప్పినట్టు ప్లీజ్ వినమ్మా… నువ్వు డిన్నర్ చేసి త్వరగా పడుకో. పడుకోకుండా కూర్చుంటే, రేపు బ్లడ్ తీసేప్పుడు నీకు ఇబ్బంది కలుగుతుంది. ప్లీజ్” అని బ్రతిమలాడసాగాను. "ఇప్పుడేంటిరా! నన్ను ఏడవనివ్వవ్వు. నీ సోది వినమంటావు” అంటూ అమ్మ కొంచెం రాజీపడి, డ్రస్ మార్చుకుని వచ్చి, మాకేసి చూసి "మీతో రేపు అమ్మ ఆపరేషన్ అయ్యాక మాట్లాడతా. నన్ను కెలకటం ఇంక ఆపండి.” అంటూ వేలు చూపించి ఆల్రెడీ మంగాంటీ తెప్పించిన ఫుడ్ తిని పడుకుంది.

"థాంక్స్ రా విన్నూ! నువ్వైనా సిట్యువేషన్ అర్ధం చేసుకున్నావ్. పిన్నిది, రమది O -ve గ్రూప్. రేర్ గ్రూప్. మిగిలిన మీ నలుగురిదీ B +ve. అందుకే ఈ టెన్షన్.” ఆని మంగాంటీ నన్ను కౌగలించుకునేసరికి, సమయం సందర్భం చూడకుండా మావాడు ఊపిరి పోసుకోసాగాడు. నేను లల్లీకేసి సైగ చేసి, “ఆంటీ! రేపటి రోజు మనకే తెలవట్లేదు. మీతో కొంచెం మాట్లాడాలి, అనూ నువ్విక్కడే వీళ్ళతో ఉండు. లల్లీ రావే” అంటూ ఆంటీ వెనకాలే ఆమె రూంలోకి వెళ్ళాము. రూమ్ డోర్ కొంచెం మూసేసి, “ఆంటీ! మీకో ఇంపార్టెంట్ విషయం చెప్పాలి. కానీ మీరెలా రియాక్ట్ అవుతారో అని భయంగా ఉంది. మీరే అర్ధం చేసుకోవాలి. ఇది 21వ శతాబ్దం. ఇప్పుడు ఇదే చెయ్యాలి చేసి తీరాలి అని మా జెనరేషన్కి ఆర్డర్లు వేస్తే మాకు కొంచెం తిక్క లేచి వ్యతిరేకంగా చేస్తాము. అటువంటి మ్యాటరే ఇప్పుడు మనముందు ఉంది. నేను చెబితే బాగోదు. లల్లీ చెబుతుంది. నేను బయట వెయిట్ చేస్తాను” అని ఉపోద్ఘాతం ఇచ్చేసి, నేను బయటకు వచ్చి నుంచున్నా… గంగ, రోజా వచ్చి నాకు చెరోపక్కా బిక్కుబిక్కుమంటూ నుంచున్నారు. లోపల లల్లీ తన కధాకాలక్షేపం మొదలెట్టింది. లోపల లల్లీ ఏం మాట్లాడుతూ ఉందో నాకు మాత్రమే వినపడుతోంది.

లల్లీ తనకు ఉన్న స్టోరీ టెల్లింగ్ ట్యాలెంట్ మొత్తం ఉపయోగిస్తూ "పెద్దమ్మా! నువ్వు ప్రశాంతంగా నేను చెప్పేది వినాలి. నన్ను తప్పుగా జడ్జ్ చేయొద్దు. నువ్వు మా అమ్మకి అక్క కన్నా ఎక్కువే. నీతో నేను నిజం చెప్పి తీరాలి. మీరందరూ అనుకునేంత మంచి దానిని మాత్రం కాను నేను. మా ఇంట్లో అమ్మా, నాన్నా వెనకాల జరిగేవి కేవలం విన్నూగాడికే తెలుసు. మామ్మ, అమ్మమ్మా ఇద్దరికీ లెస్బియన్ రిలేషన్ ఉంది అని మీకు తెలుసు. మీకెవ్వరికీ తెలియని నిజం ఏంటి అంటే, వాళ్ళిద్దరే కాదు, నేనూ లెస్బియన్ నే. నాకు మగవాళ్ళకన్నా ఆడవాళ్ళు అంటేనే పిచ్చి. నీలాంటి, అమ్మలాంటి అందమైన ప్రౌఢలు అంటే మరీ వ్యామోహం నాకు. చిన్నప్పటినుండి ఎక్కువగా స్త్రీల మధ్యనే పెరగడంతో నాకొక సైకాలాజికల్ ఫాంటసీ అయిపోయింది. నాతోపాటే నా కోరిక కూడా పెరుగుతూ వచ్చింది. అంతేకాదు, నా సంగతి, మామ్మా-అమ్మమ్మా కి కూడా తెలుసు. ఇప్పుడు ఇది నీకు ఎందుకు చెబుతున్నా అంటే నాలాంటి విరుద్ధభావాలు ఉన్న వాళ్ళు ఇంకా చాలామందే ఉన్నారు. నీకే ఎందుకు చెబుతున్నా అంటే నీకు అమ్మకీ ఇదే లెస్బియన్ లింకు ఉంది అని నాకు తెలుసు. అంతేకాదు! నువ్వూ, మణత్తా కూడా చేసుకోవడం నేను చాలాసార్లు చూసా. నేను చాలాసార్లు మిమ్మల్ని చూసి చూసి, మీ ముగ్గురినీ ఊహించుకుని బొచ్చెడు వంకాయలు వాడేసా. ఇప్పుడు ఈ సోది దేనికి అంటే, నేను మీ ముగ్గురి మీద మనసు పడ్డట్టే, రోజా-గంగ ఇద్దరూ నా మీద కోరికతో రగిలిపోతున్నారు. నిన్న ఆయమ్మ విన్నూగాడిని వాళ్లిద్దరూ ఎవరినో ప్రేమిస్తున్నారు కనుక్కో అంటే వీడు కనిపెట్టిన విషయం ఇదీ. ఎట్లా అయినా నన్ను ఒప్పించమని రోజా-గంగ ఇద్దరూ వాడి చేత ఒట్టేయించుకున్నారు. కొంచెం వాడికి భాదేసి, వాడొచ్చి ‘చెట్టంత మగాడిని, నన్ను అడగకుండా వాళ్లిద్దరూ నిన్నడిగారే’ అంటూ నాకు చెప్పుకుని ఏడ్చాడు. . ఇప్పుడు కూడా బ్లాక్మైల్ లేదా కంప్లైంట్ ఇస్తున్నా అనుకోవద్దు. నిన్న సాయంత్రం వీళ్ళిద్దరూ లేస్బో పొజిషన్లో ఉన్నప్పుడు చూసేసరికి, ఆయమ్మకి హార్ట్ స్ట్రోక్ వచ్చింది. ఆయమ్మ స్పృహలోకి వచ్చి గోలచేసి మళ్లీ అడ్డం పడుతుంది అన్న భయంతో వాళ్లిద్దరూ బిక్కచచ్చిపోయారు. నువ్వు వాళ్ళని తిడతావు అసహ్యించుకుంటావు అని భయపడుతూ ఉన్నారు. ఇది కూడా నాకు డైరక్ట్గా చెప్పే ధైర్యం లేక ఇద్దరూ మళ్లీ విన్నూగాడి రికమెండేషన్ తెచ్చుకున్నారు.” అంటూ నాకు తెలియని రహస్యాలు, తెలిసిన రహస్యాలు అన్నీ గటగటా చెప్పేసింది మంగాంటీకి.

నాకు మణి అత్త లెస్బియన్ అని తెలిసేసరికి అస్సలు ఆగట్లేదు. ఎందుకు ఆగుతుందీ.. మనమున్న పరిస్థితులుతో సంబంధము లేకుండా పెరిగేవి మూడే 1. వయసు 2. బొచ్చు 3. కామం. మొదటి రెండూ మనం కంట్రోల్ చేయలేము. మూడోది ఇంకా మనచేతుల్లోనే ఉంది. వేరే వ్యాపకం పెట్టుకోవడమో, లేక చేతిపని చెప్పుకోవడమో చేసుకుని, కొంతవరకూ కంట్రోల్ చేసుకోవచ్చు. మణత్త పేరు వినగానే మా వాడు నిక్కుతూ ఉండడానికి కూడా అమ్మే కారణం. మణత్త, అమ్మ ఇద్దరూ వెనక నుంచి చూస్తే సయామీస్ ట్విన్స్ లా ఉంటారు. కలర్ తేడా అంతే. చామనఛాయాతో పిచ్చెక్కించే డిక్కీతో ఘనమైన జఘనముతో నడుస్తూ ఉంటే, పెండ్యూలం ఊగినట్టు ఊగడానికి ఆ రెండు పిర్రలూ తీసుకునే సమయం 3 సెకండ్లు. అస్సలు మణత్త పిర్రల్ని చూసే నాకు గుద్ద ఫాంటసీ మొదలయ్యింది. “ఒరేయ్ విన్నూ!! కంట్రోల్ కంట్రోల్!!! ఇప్పుడు నెత్తిమీద ఇన్ని సమస్యలు ఉంటే ఎక్కడో కలకత్తాలో ఉన్న మణత్త కుత్త గోల ఎందుకురా!!!” అంటూ నా అంతరాత్మ నన్ను తిట్టసాగింది. అదే సమయంలో లోపలినుంచి మంగాంటీ గొంతు వినిపించి మళ్లీ చెవులు రిక్కించాను.

"ఇప్పుడేంటే! మమ్మల్ని చూసి మీరిట్లా తయ్యారు అయ్యారు అని సమర్ధించుకుంటున్నారా? మావి అవసరాలు. మీ బాబు నారాయణ కనిపించే కోకనల్లా దులపడానికి పోతుంటే, మీ అమ్మకి వంటి తీపు తీరక నాతో ఏడుస్తుంటే, నాదీ అదే బ్రతుకు. నా మొగుడు రోజుకు 16 గంటలు ఆపరేషన్లు అంటూ నన్నస్సలు పట్టించుకోకుండా ఉన్నాడు అని చెప్పుకుని నేను ఏడుపు మొదలెట్టి ఏడుస్తూ ఉంటే, మా ఇద్దరి మధ్యా లింకు పడింది. అదే సోది మణి వచ్చి మళ్ళా చెబుతుంటే దానిని తగులుకున్నా. మీకేమయ్యిందే మీ అమ్మాకడుపులు మాడా! లక్షణంగా పెళ్లి చేస్తామనే అంటున్నాం కదే. ఈ విపరీత బుద్ధులు దేనికే. పెళ్లయి ఆ వచ్చే వేధవేవ్వడో మా మొగుళ్ళలాగా సన్నాసిముండాకొడుకో లేదా మీ బాబులాగ ఇంట్లో పెళ్ళాం పప్పని పస్తుపెట్టి పరాయిముండల పప్పలు నాకేవాడైతే, మీరు అప్పుడే చేసి చావచ్చు కదే. ఇప్పుడే ఇట్లా తగలడడం దేనికే! మా ముసల్ది ఏమైనా పత్తిత్తా!! రోజూ మీ అమ్మమ్మ పూకు నాకే కదా మమ్మల్ని పెంచింది. దానికి మొదటిసారి స్ట్రోక్ వచ్చినప్పుడే పిన్నికి చెప్పా! మీరిద్దరూ దూరంగా ఉండి చావండి. అది మళ్లీ ఉద్వేగపడితే ఈసారి సీదా పైకే అని. అప్పుడే కదా పిన్ని దానిని వదిలి మీ మామ్మని తగులుకుంది. ఆ దొంగముండలిద్దరినీ అట్లా చూసి పిన్నితో దాని యవ్వనంలో చేసిన రంకు గుర్తుకు వచ్చి గుండెపోటు తెచ్చుకుని ఉంటది. అస్సలే మీ నాన్న కోమాలోకి పొయ్యే ప్రమాదం ఉంది అని మీ అమ్మకి ఎట్లా చెప్పాలో తెలియక నేను చస్తుంటే, నువ్వు నిజం చెప్పి నా నెత్తిన నువ్వింకో బండ వేశావు. ఏరీ ఆ వెధవముండలిద్దరూ! వాళ్ళని పట్టుకుని తన్నాలి అస్సలు. విన్నూగాడిని ఇష్టపడ్డా లేదా వాడితో పడుకున్నా నాకింత బాధ ఉండేది కాదు. ఆ దొంగముండలిద్దరికీ నేను మోజుపడి మూగగా ఆరాధిస్తున్న నువ్వే కావలసి వచ్చిందా… నీయమ్మ మీద కన్నా నీ మీదే మోజెక్కువ కదే నాకు. చిన్నప్పటినుంచీ వాళ్ళిదరి కన్నా, నిన్నే గారం చేసా కదే. నేలమీద నడిస్తే నీ కాళ్ళు ఎక్కడ కందుతాయో అని చంకలోనే పెట్టుకు తిరిగా కదే నేను. నువ్వూ లెస్బియన్ అని తెలిసి ఉంటే ఇన్నాళ్లు ఎందుకు వేస్ట్ చేస్తానే.” అంటూ లల్లీ అనే అతిపెద్ద మైన్ ఫీల్డ్ లోకి తెలియకుండానే పెద్ద బండరాయి విసిరింది.

దీనెమ్మ, ఇంత లీడు దొరికాక ఇంక లల్లీ ఆగనే ఆగదు ఆంటీతో ఇప్పుడే దుకాణం మొదలెట్టేస్తాది అన్న భయంతో నేను వెంటనే తలుపుకొట్టి, లోపలికి గంగ-రోజాలను లాకెళ్లి, “ఆంటీ! వీళ్ళిద్దరూ చేసింది తప్పే… కానీ వయసు అలాంటిది. వాళ్లేమో మగాడు అంటేనే ద్వేషంతో ఉన్నారు. వాళ్ళకి నచ్చిందే చెయ్యండి ప్లీజ్. వాళ్లనేమీ అనకండి. ఆయమ్మకి ఏమీ కాదు. తగ్గిపోతుంది అని మీరే అన్నారుగా” అని నేను ఆంటీని శాంతపరచడానికి ట్రై చెయ్యడం మొదలెట్టేసరికి లల్లీ నాకొక కన్నుకొట్టి చివాలున లేచి, "నీయబ్బ రేయ్! మేమేదో మా గోడు ఒకళ్ళకి ఒకళ్ళు వెళ్లబోసుకుంటుంటే నీ గోలేంటిరా… నీకేంటిరా… నీకోసం పడి చచ్చేవాళ్ళు నీకున్నారుగా. వెళ్లి ఆ అనూదో, లేక పారూదో పూకు నాకు. అదీ లేదంటే పైనుంచి ఇద్దరు అప్సరసలు దిగారు కదా, వెళ్లి వాళ్ళని తగులుకో. మమ్మల్ని మా మానాన వదిలేయ్. నువ్వేమైనా మమ్మల్ని దెంగి మా వంటి తీపులు తీరుస్తావా ఛస్తావా… మమ్మల్ని మా తిప్పలు పడనీ… మాకు ఒక్కరూ నచ్చి చావట్లే. నచ్చినోడివి నువ్వు వరస కాదు. ఏం చెయ్యాలి పెద్దమ్మా! నువ్వు చెప్పు. ఈ దొంగమొఖాలు చెప్పట్లేదు కానీ ఇద్దరికీ వీడు కావాలి. అది చేసుకుంటే వీడు దీనికి వరస కాడు. ఇది చేసుకుంటే దానికి వీడు వరస కాదు. అందుకని ఒకళ్ల కోసం ఇంకొకళ్ళు వీడిని వదలలేక వీడి రూపురేఖల్లోనే ఉన్న నన్ను కోరుకునేంత త్యాగశీలులు. పెద్దదానివి నువ్వే నా మీద మోజుపడ్డాను అని ఇప్పుడే అన్నావ్. పిల్లలు వీళ్ళు పడితే తప్పేంటి. మా అమ్మ తన అందాలను నాకు వారసత్వంగా ఇస్తే, మామ్మా-అమ్మమ్మా ఇద్దరూ చిన్నప్పటి నుంచీ నన్ను పన్నీటిలో స్నానం చేయించారు. నేను చేసిన కసరత్తులు నా అందాలను ఇంకా ఇనుమడింపచేసి ఎక్కడో నాగలోకం నుంచి వీడి కోసం వెదుక్కుంటూ వచ్చిన నాగకన్యే నా పొందుకోరి నన్ను చేరింది. మీరింకా మంచోళ్ళు. నేనూ మీ బాపతే అని తెలిసినా ఇంకా నుంచోపెట్టి మాట్లాడుతున్నారు నా మీద పడకుండా.” అంటూ ముగ్గురి మీదా బాంబుల మీద బాంబులు వేసేసి, ఆయాసం వచ్చిందేమో, ఆంటీ టేబుల్ మీదున్న మంచినీళ్లు తాగింది.

“ఒసేయ్! పూనకం వచ్చిన దానిలాగా ఆ బూతులేంటి? నోటికి ఏదోస్తే అది అనేయ్యడమే? ఆంటీ ఏవనుకుంటుంది. ఇప్పుడు మన పరిస్థితి ఏంటో, మొన్నటి నుంచీ మన లైఫులు నిముషానికోసారి ఎట్లా తలక్రిందులుగా తిరగబడుతున్నాయో నీకేమైనా జ్ఞప్తికి ఉందా అసలు? ఒక పక్క అప్సరసలు! ఇంకోపక్క మనం చెయ్యాల్సిన పనులు! మరోపక్క ఇంట్లో నలుగురు అడ్డం పడ్డారు!. అందులో ఇద్దరు సీరియస్! అందరినీ సంభాళించుకురావాల్సింది పోయి, నీ సంగతే చూసుకుంటా అన్నట్లు మాట్లాడతావేంటే? సారీ ఆంటీ! దీని నోటిదూలకి నేను సారీ చెబుతున్నా… అస్సలే నాన్నకి, అమ్మమ్మకి బావోలేదు అని అమ్మ ఏడుస్తోంది. వీళ్ళ సంగతీ తెలిసింది అంటే ఇంకా బాధపడుతుంది. చెప్పొద్దు ప్లీజ్!” అని ఆంటీని బ్రతిమాలుకొని, లల్లీ చెయ్యి పట్టుకుని లాగేసరికి, అది తలుపు దగ్గరే ఉన్న నన్నోతోపు తోసి తలుపు లోపలినుంచి గడిపెట్టేసింది. “ఛీ! దీనెమ్మా జీవితం. అందరూ గొప్పోళ్ళే. ఎవరికి వారు డెసిషన్స్ తీసుకునేకాటికి పెత్తనం అంతా మీదే అని నెత్తిమీద బరువును పెట్టడం దేనికో” అని అందరినీ తిట్టుకుంటూ అక్కడే కారిడార్లో ఉన్న కుర్చీలో కూర్చుని అట్లానే పడుకుండిపోయా…

ఎవరో తట్టిలేపినట్టు అనిపించి లేచేసరికి, తెల్లారిపోయింది. “ఛా! ఏంటీ ఈ మొద్దు నిద్ర” అని తిట్టుకుని, పై ఫ్లోర్లో ఉన్న రూంలోకి వెళ్ళేసరికి, అమ్మ లేచి బ్రష్ చేసేస్తోంది. నేను “గుడ్ మార్నింగ్ అమ్మా” అంటూ వెళ్లి, ఆంటీ తెప్పించిన కొత్త బ్రషుల్లో ఒకదానిమీద పేస్ట్ వేసుకుని బ్రష్ చేసేసి వచ్చేసరికి, సిస్టర్ వచ్చి అమ్మ బ్లడ్ సాంపిల్ తీసుకుని వెళ్ళింది. పక్క బెడ్ మీద పడుకుని ఉన్న అనివేష, పారూలను లేపి, వాళ్ళ కాలకృత్యాలు ముగించుకొమ్మని చెపుతూ ఉంటే, అమ్మ నాకేసి గుర్రుగా చూస్తూ ఉంది. “ఏదో ఒకటి మాట్లాడవే బాబూ! అట్లా క్రూరమైన లుక్కులు ఇవ్వకు. అసలే రాత్రి లల్లీ చేసిన పెంటకి తలకొట్టేసినట్టు ఉంది. అదేం గోల చేస్తోందో ఆంటీ దెగ్గర” అంటూండగానే, "గుడ్ మార్నింగ్! రమా, విన్నూ!! "అంటూ నవ్వుతూ మంగాంటీ లోపలికి వచ్చింది. "దొంగముండా! 3 గంటల సేపు నా కూతురుతో, నీ కూతురితో, మేనకోడలితో, మొత్తం ముగ్గురితో పూకు నాకించుకుని గుడ్ మార్నింగ్! అంటూ గుద్ద తిప్పుకుంటూ వస్తావా!!, నీ యమ్మ!!!" అంటూ అమ్మ బూతులు లంఖించుకుంది. నేనూ, పారూ, మంగాంటీ షాక్. అనూ ముసిముసినవ్వులు నవ్వుతూ ఉంది.
​