Incest/Taboo జసుజల్లి - జమజచ్చ

ఆటోబైయోగ్రాఫీ ఆఫ్ స్వరాజ్యం - 1​

“అవునా అమ్మా! ఉండు ఇందులో ఏమి రాసుందో చూద్దాం!” అంటూ పేజి తిప్పాను. అక్కడ, “నా పేరు స్వరాజ్య లక్ష్మి! మీరు ఇది చదువుతున్నారు అంటే మీరు నా వారసులు అన్నది నిజం! నాకు ఎంతో మంది వారసులు ఉండి ఉండొచ్చు గాక! కానీ, ఈ పుస్తకములో నేను రాసిన నా కథ మాత్రం నా నిజమైన వారసులకి (అనగా నేను చేయవలసి ఉండి, చెయ్యకుండా అసంపూర్ణముగా వదిలివేసిన కొన్ని బృహత్కార్యములు పూర్తిచేయదగిన వారు అని అర్థం!) మాత్రమే ఇందులోని నా చేతి వ్రాత కనిపించును. అంతా గందరగోళముగా ఉన్నది కదా! మిగిలినవారికి కేవలము తెల్ల కాగితము మాత్రమే కనిపించును. నాకున్న కొన్ని శక్తుల వల్ల ఇది సాధ్యమే. మీరు మీ సంశయము తీర్చుకొనుట కొరకు ఈ పుస్తకమును మిగిలిన వారికి చూపించి మీరు సంతృప్తి చెంది, నా నిజమైన వారసులు మీరే అని రూఢీ చేసుకున్న తరువాతనే తరువాయి పుటలను చదువగలరని నా విన్నపము.” అని రాసి ఉంది. నాకు కొంచెం తేడా కొట్టి, అమ్మకి ఆ పుస్తకము చూపించాలా వద్దా అన్న మీమాంసలో ఉండగా, పట్టీల చప్పుడు వినిపించింది.

అనూ, లల్లీ ఇద్దరూ చక్కగా తలస్నానం చేసి, మామిడిపిందెల జరీ డిజైను ఉన్న చిలకాకుపచ్చ పట్టు లంగా జాకెట్టులు కట్టుకుని వాటిమీద ఒకరు పాల తెలుపు పాలిస్టరు వోణీ, ఇంకొకరు లేత కనకాంబరం రంగు పాలిస్టరు వోణీ వేసుకుని, కాళ్ళకి పట్టీలతో, చేతికి మట్టి గాజులతో, జుట్టుని చక్కగా జెడ అల్లుకుని, వాటికి చివర పట్టు కుచ్చులు తగిలించుకుని, పద్ధతిగా బొట్టు పెట్టుకుని, (అనూ ఐతే ఏకంగా మెళ్ళో రాత్రి నేను కట్టిన పసుపుతాడుతో పాటు మాటీ కూడా పెట్టుకుందండోయ్ ) సాంప్రదాయబద్ధంగా 16 అణాల పల్లెటూరి పడుచుల మాదిరి తయారు అయ్యి (రాత్రి వాళ్ళ కన్నాలన్నీ పూర్తిగా పగిలినా ఇంకా పడచుల మాదిరే ఉన్నారు మరి) చక్కగా ఇద్దరూ చెరో రెండు కాఫీ కప్పులతో మేడ మీదకి వచ్చి, అనూ అమ్మకీ, లల్లీ నాకూ కప్పులు ఇచ్చి, మా పక్కనే చెరోపక్కనా గట్టు మీద కూర్చుని, అనూ “అత్తయ్యా! అందరూ రెడీ అయ్యారు. మీరూ విన్నూ మాత్రమే మిగిలారు. వంటామెకి లంచ్లోకి ఏమి వండాలో పారూ, మంగత్తయ్యా చెబుతున్నారు. మనము తిరిగి వచ్చేసరికి రెండవుతుంది అని మామ్మగారు అన్నారు. వచ్చేసరికి భోజనాలు రెడీ గా ఉంటాయి. మీరు ఇద్దరూ కూడా రెడీ అయితే తోటకి బయలుదేరడమే!” అని అంది.

అమ్మ కాఫీ తాగుతూ తలవూపుతూ ఉంటే, లల్లీ నా చేతిలో బుక్కు చూసి, “ఇదేనారా నిన్న సాయంత్రం నువ్వు చెప్పిన పెద్దమ్మమ్మ పుస్తకము?” అంటూ నా చేతిలోంచి లాక్కుని “ఏంటిరా! ఖాళీగా ఉంది!! మొదటి పేజీ తప్ప ఇంకెక్కడా ఒక్క అక్షరం కూడ రాయలేదు!” అంటూ నాకు తిరిగిచ్చేసింది. నేను “అనూ! నువ్వు చూడవే! నీకేమైనా కనిపిస్తోందేమో!” అని అనూకి బుక్కు ఇచ్చా. అనూ కూడా తెల్ల పేజీలను చూసి తెల్లమొహం వేసుకుని, “ఖాళీ గానే ఉంది ఇది!” అంటూ నాకు తిరిగిస్తూ ఉంటే, “అమ్మా! నువ్వూ చూసి చెప్పవే!” అని అడిగేసరికి, లల్లీ అనూ నాకేసి అనుమానంతో చూడసాగారు. అమ్మ కాఫీ కప్పు పక్కన పెట్టి, నాకు కొంచెం రిలీఫు ని ఇస్తూ, పెద్దమ్మమ్మ రాసిన హెచ్చరిక పైకి గట్టిగా చదివింది. లల్లీ, అనూ ఇద్దరూ పూర్తి అయోమయంతో చూస్తూ ఉన్నారు. “అదేంటిరా! వారసులము అయితే గియితే నువ్వూ-నేనూ అవ్వాలి! అమ్మా-నువ్వూ ఏంటిరా?” అనేసరికి, నేను ఫోటో చూపించా! లల్లీ ఆ ఫోటో చూసి “అబ్భబ్బాహ్! పెద్దమ్మమ్మ ఎంత అందంగా ఉంది! కొరుక్కుతినేసేంత అందం! అమ్మా! చూడవే పెద్దమ్మమ్మ వి అచ్చు నీ పోలికలే, ఆ పక్కన ఉన్నతను అచ్చు విన్నూలా ఉన్నాడు?” అని అనేసరికి, అనూ లల్లీకో మొట్టికాయ వేసి, “నీ మొహం, అత్తయ్యా, విన్నూయే వాళ్ళ పోలికలో ఉన్నారు. వీళ్ళే వాళ్ళకన్న చిన్నవాళ్ళు. అత్తయ్యా! మీ అమ్మమ్మగారిని మీరు చూసారా?” అని అడిగింది.

అమ్మ కొంచెం కంఫ్యూసయ్యి ఉందేమో, చాలా చిన్న గొంతుతో “నేను చూడటమేంటి!! నాకు ** వచ్చేవరకూ మా అమ్మమ్మ చంక దిగలేదు నేను. మా నాన్న చిన్నప్పుడే పోయాడేమో, అమ్మమ్మ వీలు దొరికినప్పుడల్లా నన్ను చూడటానికి వచ్చేది. అమ్మమ్మ ఎంతగానో బ్రతిమలాడేది అమ్మని, ఒసేయ్ దీన్ని నేను పెంచుతానే అంటూ. అమ్మ మాత్రం ఎప్పుడూ నన్ను ఈ ఊరు తీసుకురానివ్వలేదు అమ్మమ్మని. అమ్మకి ఎందుకో ఈ ఊరంటే అస్సలు ఇష్టం లేదు. నాన్న చనిపోయిన తరువాత శాస్త్రానికి ఒక్కసారి అయినా పుట్టింటికి రావాలి కాబట్టి ఒక్కసారి వచ్చింది! అదీ నన్ను తీసుకురాకుండా ఒక్కర్తే!! అప్పుడే ఆయమ్మ ని వేంటేసుకొచ్చింది. ఇంక ఎప్పుడూ రాలేదు! అమ్మమ్మ చనిపోయినా తరువాత కూడా చూడటానికి కూడా రాలేదు!!! అమ్మకి అమ్మమ్మ అంటే ఎందుకో విపరీతమైన కోపము. నన్నడినట్టు మా అమ్మని అడగకండి. అది ఆవేశపడితే ఇంకోసారి గుండెపోటు రాగలదు. ఏదైనా మన నలుగురి మధ్యలో ఉంచండి” అని అంది. నేను ఖంగారుతో “అయ్యో! అమ్మా! ఈ పుస్తకము గురించి మంగ పెద్దమ్మకి తెలుసే!” అన్నా. అమ్మ నాకేసి ఒక వింత లుక్కు ఇచ్చి, “దాని నోరు ఎట్లా ముయ్యాలో నీకు బాగా తెలుసు! నువ్వు ఎట్లా మూస్తావో నాకు బాగా తెలుసు! నన్ను ఇన్వాల్వ్ చెయ్యకుండా, నీ ఏడుపేదో నువ్వు ఏడ్చుకో. అమ్మకి మాత్రం ఈ పుస్తకము, ఆ ఫోటో గురించి అణుమాత్రం కూడా తెలియకూడదు. ఇది నా ఆర్డర్ అనుకో! రిక్వెస్ట్ అనుకో!” అని అనేసరికి, “అయ్యో అత్తయ్యా! మీరంతగా చెప్పాలా! మేము చూసుకుంటాము” అని అనూ అమ్మకి భరోసా ఇచ్చింది. “సరే విన్నూ లేచి రెడీ అవ్వరా!” అని అమ్మ అనేసరికి, అమ్మా! టైర్డ్ గా ఉందే, ఆ తోటలూ అవీ నేను తిరగలేను, నేను ఇంట్లోనే ఉండిపోతా. మీరు వెళ్ళండే అని అనేసరికి, లల్లీ అనూ ఇద్దరూ “లేదు! రావల్సిందే!!” అని గోల చేస్తుంటే, కిందనుంచి ఏదో అరుపు వినిపించి అందరమూ కిందకి పరిగెత్తాము.

కిందకి వెళ్ళి చూస్తే, మంగపెద్దమ్మ వంటింటి గుమ్మం దగ్గర ఢామ్మని కింద పడింది అనుకుంటా, తన 5XL గుద్దా, భారీ తొడలూ నొక్కుకుంటూ మూలుగుతూ నేల మీద పడి దొర్లుతోంది. అనూ, లల్లీ ఇద్దరూ కలిసి పెద్దమ్మని లేపి నుంచో పెడితే పెద్దమ్మ నడవలేక మూలుగుతూ ఉండేసరికి, కుర్ర లెస్బియన్ డాక్టరమ్మలు ఇద్దరూ వచ్చి పెద్దమ్మ నైటీ ఎత్తి కాలు చెక్ చేసి, “పిన్నీ! అమ్మకి తొడ కండరాలు స్ప్రెయిన్ అయ్యాయి. నడవకుండా ఒక రెండు రోజులు మంచం మీద రెస్టు తీసుకుంటూ పెయిన్ కిల్లర్స్ వేసుకుంటే సరిపోతుంది. ఖంగారు పడాల్సిన పనిలేదు!” అంటూ ఇద్దరూ చేరో భుజాన్ని ఆసరాగా ఇచ్చి నడిపించబోతుంటే, అమ్మ “మీరు ఆగండే! విన్నూ పెద్దమ్మని ఎత్తుకుని తీసుకెళ్ళి మంచం మీద పడుకో బెట్టరా! ఎట్లానూ నువ్వు రాను అంటున్నావు కదా. ఇదీ నడవలేదు. నేనుంటా ఇంట్లో దీనికి సాయంగా. పిల్లలూ మీరందరూ జాగ్రత్తగా వెళ్ళి లంచ్ టైం కి వచ్చెయ్యండి. కూడా ఆయమ్మనీ అమ్మనీ తీసుకుపోండి!” అంటూ అందరినీ తరిమింది. నేను అమ్మ చెప్పినట్టుగా పెద్దమ్మని రెండు చేతులతో ఎత్తుకుని (కొంచెం బరువే కానీ మనకి అలవాటేగా) తీసుకుని పెద్దమ్మ బెడ్రూం వైపు వెల్తుంటే, అమ్మ చూడకుండా పెద్దమ్మ నాకు లిప్కిస్స్ పెట్టి, “ఒరేయ్! ఇది నాకో పానకంలో పుడక మాదిరి తయారయ్యింది. ముందు మీ అమ్మని దెంగెయ్యరా త్వరగా. అదీ మనతో కలిసిపోతుంది. లేకుంటే దానికి భయపడుతూ బ్రతకాల్సివస్తోంది!!” అంటూ నన్ను వంచడానికి ట్రై చెయ్యడం మొదలెట్టింది. “పెద్దమ్మా! నీ తీట తీర్చా! అలాగే నీ కూతుళ్ళ తీట కూడా తీరుస్తా! అమ్మ జోలికి వచ్చావో నిన్న సినాలికి చిరిగినట్టు నీ గుద్ద చీరుకుపోతుంది. అమ్మ దేవత! తనని ఏమైనా కెలకాలని చూసావో నీకు పగిలిద్ది.” అని వార్నింగు ఇచ్చి మంచం మీద పడుకో బెట్టి, పెద్దమ్మ నా వార్నింగు మర్చిపోకుండా తను కట్టుకున్న చీర మీద నుంచే గుద్ద మీద ఒక పోటు పొడిచా.

“ఇస్స్! అబ్బా! అదేదో నోటితో చెప్పొచ్చు కదరా! ఇట్లా పొడిచి మరీ చెప్పాలా!!” అంటూ కొంచెం గారాలు పొయ్యేసరికి “ఓసి నీ ఏషాలో! కుంటిదానివి కుంటిదానిలా మంచం మీద పడుండు. హెచ్చులు పోతే పుత్తి పగిలిపోతుంది” అంటూ విడిపించుకుని బయటకు వచ్చి అందరినీ బళ్ళెక్కించి తోటకు పంపి, “అమ్మా నేను కొంచెం అట్లా బయటకు వెళ్ళి వస్తా” అంటూ నేనూ వాళ్ళతో బయటకు వచ్చి పాన్ షాప్ దగ్గర దిగిపోయి రెండుమూడు రోజుల వరకూ సరిపడా సిగరెట్టు స్టాకు కొనుక్కుని ఒకటి ముట్టించి వెనక్కి వస్తూ పెద్దమ్మమ్మ పుస్తకము గురించి ఆలోచించడం మొదలెట్టా. సిగరెట్టు పూర్తయ్యేలోపే ఇల్లొచ్చేసింది.

ఇంట్లోకి వెళ్ళేసరికి, అమ్మ వంటింట్లో వంటావిడకి కూర చెయ్యడం గురించి చెబుతోంది. వంటావిడకి ఒక 65 ఏళ్ళ వయసు ఉంటుంది. అంతపెద్దావిడ బుద్ధిగా కాలేజీ పిల్లలా అమ్మ చెప్పేది శ్రద్ధగా వింటొంది. నాకు అంత పెద్దావిడకి అమ్మ కూర తరగడం గురించి చెబుతుంటే నాకు నవ్వొచ్చింది. రాను రాను అమ్మకి ఛాదస్తం పెరిగిపోతోంది అనుకుంటూ అమ్మకేసి తేరి పార చూసే సరికి, వెనక నుంచి చూస్తూ ఉంటే, నాకస్సలు ఆగట్లేదు. వంటింట్లోకి పొద్దున్న ఎండపడుతోందేమో, సిల్హౌట్లో అమ్మ షేపులు పిచ్చెక్కిస్తున్నాయి నాకు. “కంట్రోల్ విన్నూ! కంట్రోల్! నిన్నటినుంచీ 7 పూకులు అరగదీసినా ఇంకా ఈ యావ ఏంటిరా నీయబ్బ! కంట్రోల్ కంట్రోల్! లేదంటే అమ్మ ట్రోలింగ్ తట్టుకోలేవు!” అనుకుంటూ “అమ్మా! ఒక కప్పు కాఫీ ప్లీజ్! నా తల బ్రద్దలవ్వుతోంది” అని గారంగా అడిగేసరికి, “అయ్యో! కన్నా! నీకన్నానా! ఉండు ఒక్క నిముషంలో ఇస్తున్నారా!” అంటూ వేడి వేడి కాఫీ ఆఘమేఘాలమీద వంటింట్లో గిన్నెలన్నీ బ్రద్దలుకొట్టేసి తయారు చేసి ఇచ్చేసరికి, వంటావిడ నోటిమీద వేలు వేసుకుని, “అమ్మా! బిడ్డలంటే ఇంత ప్రేమ ఉంది కదా! మరి అంతలా కసురుకుంటారు ఎందుకని అమ్మ! మీరు నవ్వితేనే అందంగా ఉంటారమ్మా! కోపం మీకు అస్సలు నప్పదు. మీరు ఎప్పుడూ ఇట్లానే నవ్వుతూ సుఖసంతోషాలతో ఉండాలి తల్లీ!” అనేసరికి అమ్మ “సెంటీ కొట్టకు! కూర తరగడం కూడా రాదు నీకు! నాకు సబ్బు రాస్తే నీ తప్పులు మర్చిపోతా అనుకోకు. సరిగ్గా తరుగు నీయంకమ్మా! అంటూ వార్నింగ్ ఇచ్చి ఒరేయ్! చాల చిరాకుగా ఉంది! స్నానం చేసి వస్తా! నువ్వు వేడి వేడిగా కాఫీ తాగు” అంటూ అమ్మ బెడ్రూంలోకి వెళ్ళి బట్టలు తీసుకుని దొడ్లోకి వెళ్ళింది.

అక్కడే వంటింటి గట్టుమీద కూర్చుని సిగరెట్టు వెలిగించుకుని కాఫీ తాగుతున్న నా మీద వంటావిడ కన్ను పడి, “అబ్బాయి గారూ! ఆ పాడు సిగరెట్టులు దేనికి అమ్మా! మీరు పదికాలాల పాటు చల్లగా ఉండాలి. ఆ దేవత వారసత్వం మీరు అందరూ పుణికిపుచ్చుకున్నారు. ఇంత మంచి వాళ్ళని ఆ దేవుడు ఎందుకు చల్లని చూపు చూడలేదో! అయ్యగారిని త్వరగా తీసుకుపొయాడు. అయినా మంచి వాళ్ళకే కష్టాలు పెట్టి వేడుక చూడడం ఆ భగవంతుడికి సరదా! దెబ్బలు తగిలాకే ఇనుము రాటు దేలినట్టు మీరు కూడా త్వరగా మీ నాన్నగారి మనాదిలోంచి బయటపడి అమ్మని త్వరగా మామూలు మనిషి చెయ్యాలి బాబూ!” అంటూ నాకు తెలిసిన నా ఎకైక కర్తవ్యాన్ని నాకు మళ్ళీ రీలు వెయ్యడం మొదలెట్టేసరికి, “ఏది ఎప్పుడు జరగాలో అప్పుడు జరుగుతుంది. నువ్వు ఖంగారు పడకు ముందు కూర సరిగా తరుగు అవ్వా! లేదంటే అమ్మ ఒచ్చి మళ్ళీ నీకు క్లాసు పీకుతుంది.!” అని ఖాళీ కాఫీ కప్పు గట్టుమీద పెట్టేసి నేను పెద్దమ్మకి ఎట్లా ఉందో చూడడానికి తను పడుకున్న గదిలోకి వెళ్ళి చూసేసరికి, ఎడమ కాలు మడిచి పెట్టుకుని, కుడికాలు చాపుకుని తలమీద ఎడమ చెయ్యి పెట్టుకుని, కుడిచేతిని, కుడితొడమీద పెట్టుకుని పడుకుంది మంగపెద్దమ్మ! పడుకోదా మరి, 40 నిముషాల్లో ఒక అరడజనుసార్లు కార్చుకుందాయే! ఆపైన ఢామ్మని పడింది కూడా! ఆన్ టాప్ ఆఫ్ ఆల్, పెయిన్ కిల్లర్ వేసుకుంది. దానికి కూడా కొంచెం మగత ఉంటుంది కదా! దాంతో పడుకుని ఉంది. ఇప్పుడు ఈమెని కెలకడం అనవసరం అనుకుని నేను జేబులోంచి పెద్దమ్మమ్మ బుక్కు తీసి హాల్లో ఒక మూల కూర్చుని చదవడం మొదలెట్టా. అక్కడ గ్రాంధికములో రాసివున్నా కూడా నేను చదవగలను కనుక మామూలు వాడుక భాషలో మీకు చెబుతున్నా.

​

ఆటోబయాగ్రఫీ ఆఫ్ స్వరాజ్యం​

“ఇంతకుముందే చెప్పినట్టు నా పేరు స్వరాజ్యలక్ష్మి! నా స్వగ్రామము పశ్చిమగోదావరి జిల్లాలోని నరసాపురము. నా చిన్నతనమంతా ఎంబరుమన్నారు స్వామి గుడిముందు ఉన్న ఇసకతిన్నెలలోనూ, టేలరు హైకాలేజీలోనూ గడిచింది. మాది పూర్తిగా ఆచారాలు మడి సాంప్రదాయాలూ పాటించే కుటుంబము. నేనూ నా అన్న విస్సూ (అదే విశ్వేశ్వరయ్య) ఇద్దరమూ ఒకే రోజు ఒకే సమయములో ఒకే చోట పుట్టాము. అంటే కవలలు అనుకునేరు. అట్లా అయినా బాగుండేది. కానీ మా నాన్నకి ఇద్దరు భార్యలు. వాళ్ళిద్దరూ కవలలు. మా పెద్దమ్మని మా నాన్న అసలు భార్యని విడిచి ఉండలేక, మా అమ్మ, తన అక్కని వొప్పించి మా నాన్నకి రెండో భార్యగా తనూ వచ్చేసింది. మా నాన్న కూడా ఏమీ అనకుండా ఇద్దరినీ చాలా ప్రేమగా చూసుకునే వాడు. ఆ దైవకృప వలన పెద్దమ్మా, అమ్మా ఇద్దరూ ఒకేసారి గర్భవతులయ్యి ఒకే రోజు పురుళ్ళు పోసుకుని, పెద్దమ్మ విస్సూనీ, అమ్మ నన్నూ కన్నారు. ఐతే మా అమ్మా పెద్దమ్మా నాన్నల అన్యోన్యత చూసి ఆ దైవానికి కళ్ళు కుట్టి, పురుడు తరవాత ధనుర్వాతం వచ్చి పెద్దమ్మ వెళ్ళిపోయింది. ఆ నాటినుంచీ విస్సూనీ, నన్నూ అమ్మే సాకింది. ఒకే తండ్రి బిడ్డలము, అందునా కవలలకి పుట్టినవాళ్ళమవ్వడం వలన చూడటానికి నేనూ విస్సూ ఇద్దరమూ కవలలమాదిరే ఉండేవాళ్ళము. అందులోనూ అమ్మ మా ఇద్దరి పుట్టినరోజునీ చాలా ఘనంగా జరిపేది. ఆ రోజు తెలవారుకట్లే మమ్మల్ని తీసుకుని వలందరు రేవులో స్నానాలు చేయించి ఎంబరుమన్నారుస్వామి సన్నిధిలో మా ఇద్దరిపేరునా ప్రత్యేక పూజలు చేయించి, ఆ పక్కసందులోనే ఉన్న మా ఇంట్లో, మా ఇంటి చుట్టుపక్కల ఉండే బీద బిక్కీ ప్రజలందరికీ భోజనాలు పెట్టి మాఇద్దరిచేతా అందరికీ కొత్త బట్టలు ఇప్పించేది!

ఇద్దరూ ఒకేలాగ ఉండడం వలనా, ఇద్దరి పుట్టినరోజూ ఒక్కటే అవ్వడం వలనా, పైగా వాళ్ళమ్మ చనిపోయింది అంటే విస్సూ బాధపడతాడు అని అమ్మా నాన్నా కూడా అసలు నిజము మాకు తెలియకుండా విస్సూ - నేనూ కవలమే అన్నట్టు మమ్మల్ని పెంచారు. మేమూ అట్లానే ఎటువంటి అరమరికలూ లేకుండా కలివిడిగా పెరిగాము. అన్నట్టు చెప్పలేదు కదా, తరతరాలుగా మా కులవృత్తి వైద్యము. అంతేకాక, మా పూర్వీకుల కాలము నుంచీ అందరూ ధన్వంతరీ శిఖామణులే. తెలుగునాట పేరుమోసిన గొప్ప గొప్ప వైధ్యశిఖామణులందరూ మా వంశం వారే. ఆ ఆచారాన్నే కొనసాగిస్తూ ఆయుర్వేదము, సిద్ధవైద్యము, శస్త్రవైద్యము మొదలైన వైద్య శాఖలలో విస్సూ, నేనూ చిన్నతనము నుంచే శిక్షణ పొందుచూ పెరిగాము. వైద్యము మా ఇంటి వృత్తి అయితే, పౌరోహిత్యము మా ఇంట్లో మగవారి వ్యాపకము. మా నాన్న విస్సూకి నాలుగు వేదములూ నేర్పసాగాడు. అట్లా విస్సూ ఇటు వైద్యమూ అటు వేదమూ రెండూ నేర్చుకుంటూ క్షణము తీరిక లేకుండా ఉండేవాడు. మెల్లగా నేను, విస్సూ పెద్దవారము అవ్వసాగాము. ఒకనాడు నేనూ విస్సూ ఇసుకతిన్నెల మీద పిచుక గూళ్ళు కట్టుకుంటూ ఉండగా, మా ఇంటికి కొంతమంది గ్రామ ప్రముఖులు వచ్చి అమ్మా-నాన్నతో మంతనాలు జరుపుచూ ఉన్నారు. అవి తెల్లవారిని వెనక్కి పొమ్మని జాతి జాతి మొత్తం స్వాతంత్ర సంగ్రామ పోరాటము చేయుచున్న రోజులు. స్వాతంత్ర సంగ్రామము అంతకు పూర్వము ఎన్నో ఏళ్ళనుంచీ సాగుతున్నా, గాంధీ మహాత్ముని దయవలన అప్పుడే దేశం చిట్టచివరి ప్రాంతాలలో సామాన్య ప్రజలలో చైతన్యము మొదలయ్యింది. వాళ్ళు అమ్మనీ నాన్ననీ అందులో పాల్గోమని అర్థించడానికి వచ్చిన వాళ్ళు. ఒక రెండు గంటలు తర్జనభర్జనల తరువాత అమ్మా- నాన్నా ఇద్దరూ తమ వంతు పాల్గోవడానికి ఒప్పుకున్నారు కానీ పిల్లలని అంటే నన్నూ విస్సూనీ ఆంగ్లేయుల పాఠశాలలోనే చదివిస్తాము, ఆంగ్ల వైద్యము కూడా నేర్పిస్తాము అని చెప్పే వాళ్ళు గ్రామ పెద్దల దగ్గర మాట తీసుకుని వాళ్ళ సమ్మతం తెలిపారు. దీనికి ఒకే ఒక కారణం, పెద్దమ్మ పురిటిపక్కలో ధనుర్వాతంతో చనిపోవడమే. ఆయుర్వేదము, నాటువైద్యము, తెలుగువైద్యమూ మొదలైన సాంప్రదాయ చికిత్సలలో అప్పటికి ఇంకా ధనుర్వాతానానికి సత్వర చికిత్స లేదు. తాము తమ చిన్ని కుటుంబములో ఒక ముఖ్యురాలిని కోల్పోయినట్లు, ఇంకెవ్వరూ కోల్పోకూడదు అన్న ఒకే ఒక్క ముఖ్యకారణం వల్ల అమ్మా-నాన్నా నన్ను ఆంగ్లేయుల వైద్య విద్య చదివించేందుకు పూనుకున్నారు.

తాము స్వతంత్రపోరాటములో పాల్గొంటున్నట్లు తెల్లవారికి తెలిస్తే వాళ్ళు నన్ను ఆ వైద్య విద్య చదవకుండా ఎక్కడ అడ్డుపడతారో అన్న భయముతో అమ్మా-నాన్నా రహస్యముగా తమవంతు సహాయము అందించేవారు. విస్సూ చిన్నవాడు అందునా వైద్యమూ, వేదమూ చదువుకుంటున్నవాడూ కావడముతో వాడిని కొరియరుగా వాడుకుంటూ, తమ తమ పోరాట సందేశాలను ఇతరులకి చేరవేయుచుండేవారు. ఒకనాడు మేము ఇసుకతిన్నెలలో ఆడుకొనుచుండగా, సబ్-కలెక్టరు భార్యామణి తన కూతురు స్టెల్లా మేరీ తో కలిసి వ్యాహ్యాళి కి వచ్చినది. ఇసుకలో ఆడుకొంటున్న నన్నూ విస్సూ ని చూసి స్టెల్లా తానూ మాతో ఆడుకుంటానని మారాము చేస్తే, అఇస్టముగానే దొరసాని ఒప్పుకుంది. స్టెల్లా మాతో సులువుగానే కలిసిపోయింది. ముఖ్యముగా విస్సూ అంటే దానికి ప్రాణము. స్టెల్ల దెగ్గర మేము ఆంగ్లము నేర్చుకుంటూ, స్టెల్లాకి మేము తెలుగూ, వైద్యమూ, వేదమూ నేర్పుతూ ఉండేవారము. కాలక్రమేణా, నేనూ, విస్సూ, స్టెల్లా యుక్తవయసుకు వచ్చియున్నాము. విస్సూ ఆరడుగుల ఆజానుబాహుడుగా పరిణితి చెందాడు. స్టెల్లా ముట్టుకుంటే మాసిపోయే మేనిఛాయతో ఆ మదనుడికే మత్తెక్కించే శరీరసొంపులతో అత్యంత మనోహరముగా తయారు అయినది. అన్నట్టు ఈ పుస్తకముతో పాటుగా ఉన్న ఛాయాచిత్రము స్టెల్లా తీసినదే. అంతర్వేది తీర్థములో తీసిన పటము అది. నేనూ స్టెల్లా కి ఏమాత్రమూ తీసిపోకుండా రూపవతిగా రూపాంతరము చెంది యున్నాను. స్టెల్లా మా కుటుంబములో ఎంతలా కలిసిపోయింది అంటే, అమ్మా-నాన్నా వృత్తి రీత్యా ఇంటికి దూరముగా ఉన్నప్పుడు, ఇంట్లో ఉన్న మా కులదైవానికి పూజలూ-పునస్కారాలూ నైవేద్యాలూ విస్సూ - స్టెల్లా ఇద్దరే చేసేవాళ్ళు. స్టెల్లా విస్సూ ఇద్దరూ ఒకరి మనసు ఇంకొకళ్ళు ఇచ్చి పుచ్చుకుని పీకలోతు ప్రేమలో మునిగి ఉన్న రోజులు అవి.

ఒకనాడు నా కళ్ళ ముందరే, ఇద్దరూ శారీరికముగా కూడా ఒక్కటైనవారు. ఏమిట్రా ఇది సిగ్గులేకుండా సొంత అన్న తన ప్రియురాలితో కూడినది చెబుతోంది అనుకుంటున్నారా, నేనూ స్టెల్లా ఏనాడో శారీరికముగా ఏకమైనవారము. ఒక వర్షం కురిసిన సాయంత్రము, అమ్మా-నాన్నా-విస్సూ ముగ్గురూ బయటకు వెళ్ళి ఉన్నా సమయములో స్టెల్లా తెల్లని గౌనులో గూడు రిక్షాలో మాతో ఆడుకోవడానికి మాఇంటికి వచ్చింది. నేనూ స్టెల్లా ఆ వర్షములో తడుస్తూ ఆడుకునేసరికి, తనకి కొద్దిపాటి జ్వరము వచ్చింది. తనకు జ్వరము ఇంకా పెరుగుతుంది అని నేను, తన తడిచిన బట్టలు విప్పేసి నా బట్టలు కట్టినాను. ఇంకా తాను చలికి వణుకుతూ ఉంటే, తన శరీరములో వేడి పుట్టించడానికి ఒక వైద్యురాలిగా నేను తన శరీరమును స్ప్రుశిస్తూ కొబ్బరి నూనె మర్దనా చేస్తూ తనకు వేడి రగిలిస్తూ ఉన్న ప్రక్రియలో నాకూ వేడి పుట్టి ఆ బలహీన క్షణములో ఇద్దరమూ, కామముతో చుట్టుకున్న మిన్నాగుల వలే ఒకళ్ళని ఒకళ్ళు పెనవేసుకుని మా మర్మాంగములు రుద్దుకుంటూ ఇద్దరమూ స్వలింగసంపర్కములో కలుగు మాధుర్యాన్ని తొలిసారి అనుభవించినవారము.

ఆ దినము సంది, నేనూ స్టెల్లా ఇద్దరమూ, అవకాశము చిక్కునప్పుడల్లా స్వలింగసంపర్కులమై మా శరీరములో పేరుకున్న బడబాగ్నిని చల్లార్చుకుంటూ, అవకాశము లేనినాడు స్వయంతృప్తితో చల్లార్చుకుంటూ వచ్చిన వాళ్ళము. ఒక నాడు, నేనూ స్టెల్లా ఇద్దరమూ బట్టలులేకుండా ఒకరిని ఒకరు పెనవేసుకుని మా కోరికలను తీర్చుకుంటూ ఒకరి మదనగృహాన్ని మరొకరు నోటితో జుర్రుకుంటూ ఉన్నప్పుడు నా అన్న విస్సూ మమ్మల్ని అప్పుడే పుట్టిన పసిపాపల్లా చూసి మా ఇద్దరి మీద మనసు పారేసుకుని, సంఘానికి వెరిచి, కేవలము స్టెల్లా మీద ఉన్న తన ప్రేమని నాకు మొరపెట్టుకుంటూ నన్ను ఎట్లా అయినా స్టెల్ల పొందు తనకు కల్పించమని బ్రతిమలాడుకుంటూ ఉండేసరికి, నేను మెల్లగా స్టెల్ల మనస్సులో అన్న విస్సూ గురించి, వాడి మగతనము గురించి కోరికలు రేపుతూ మెల్లగా స్టెల్లా కి విస్సూ మీద కోరిక కలిగేట్టు చేసాను. కొన్నాళ్ళకి స్టెల్లా తనంతట తానుగా విస్సూ పొందు కోరింది. ఆలసించిన ఆశాభంగము అన్నట్టు, నేను దగ్గర ఉండి, స్టెల్లాకీ విస్సూకీ కార్యము కానిచ్చిన దానను.

నేనూ విస్సూ త్వరలోనే ఇద్దరమూ శరీరము మీద నూలుపోగైనా లేకుండా ఒకరి ముందు ఇంకొకరు నుంచునే స్థాయికి చేరినవారము. అయిననూ మా ఇరువురి మధ్యన ఏ విధమైన వికారములూ ఏనాడూ కలుగలేదు. కొలది దినముల తరువాత స్టెల్లా తన తల్లి అదే దొరసాని తో కలిసి వారి పండుగకి వారి దేశము వెళ్ళెను. స్టెల్లా దయవలన రోజూ స్వలింగమైధునమునకు అలవాటు పడినా ప్రాణమేమో, నా శరీరములోని నరములన్నీ సలపరము పెట్టుచుండెను. రోజు రోజుకీ నాలోని మదనతాపము పెరుగుతూ ఉంది. నేనే అనుకుం టే, రోజూ దిమ్మచెక్కలా మంచం మీద పడుకుని స్టెల్లా చేత పురుషాయితము చేయించుకునే విస్సూ పరిస్థితి మరీ ఘోరముగా తయారు అయ్యినది. ప్రేయసి దక్కక మధువుకి బానిస అయిన దేవదాసు వలే రోజు రోజుకీ చిక్కి శల్యము అగుచున్నాడు వాడు. నా బాధ కన్నా వాడి బాధను చూడలేక, నేనే ఒకనాడు ధైర్యము చేసి, వాడితో సంభాషణ కలిపినాను. వాడు ముందర ససేమీరా మనము ఏకోదరులము, మనకి ఇటువంటి పాపపు ఆలోచనలు రానే రాకూడదు అంటూ ఎంతగానో మొండికేసినాడు. ఒక నాలుగు దినముల తరువాత, కాగల కార్యము గంధర్వులే తీర్చినారు అన్నట్టు వాడు నాకు దొరికిపోయాడు. ఆ క్షణమే మా ఇరువురి జీవితాలను పూర్తిగా మార్చివేయగలదు అన్న సంగతి ఆ క్షణము నాకు తెలియనే తెలియదు. తెలిసిన నేను అసలు వాడిని బలవంతము పెట్టే దానినే కాదు. నాకు తెలియక మా జీవితాలు పూర్తిగా తలక్రిందులు అయ్యినవి. ఆ బలహీనమైన క్షణము మీకోసము సిగ్గువిడిచి మీకోసము ఈ పుస్తకములో వ్రాయుచున్నాను. ఎందుకంటే నేను పూర్తిచెయ్యలేక విడిచిపెట్టిన కార్యములలు అన్నీ ఈ సంఘటనకి పెనవేసుకుని ఉన్నవి.

ఒకనాడు నేను స్నానాల గదిలో స్నానము చేస్తూ ఇగ మదన తాపము తాళలేక, చేతితో స్వయంతృప్తి పొందుతూ గొంతుక కూర్చుని ఉన్నాను. నా కాలము బాగుండొ, విస్సూ సమయము బాగోకనో, నేను స్నానాల గదికి గొళ్ళెము పెట్టడము మర్చిపోయాను. వాడికి ఒంటేలుకి అర్జంటు అయ్యి వాడి లింగాన్ని చేతిలో పట్టుకుని తలుపు ధడేలున తోసుకుంటూ లొనికి వచ్చి అరచేయి మందాన విచ్చుకుని ఉన్న నా పూరేకులను చూసి స్థాణువులా నించుండిపోయాడు. నేను వాడు చేత్తో పట్టుకుని ఉన్న వాడి లింగం వంకే చూస్తూ, మూడువేళ్ళు జొనిపి ఇంకా వేగముగా ఆడించుకుంటూ ఉన్నాను. వాడు ఒంటేలు పోసుకోవడం మర్చిపోయి, నా మర్మస్థానము వంకే చూచుచూ వాడి జంభాన్ని లేపడం మొదలుపెట్టాడు. అది చూసి నాకు మనసులో సంతోషం కలిగి, నేను ఇంకా వేగముగా వేళ్ళు కదుపుతూ అట్లానే గొంతుక కూర్చునే వాడి వైపు పాకుతూ మెల్లగా వాడి కాళ్ళదెగ్గర జేరి, నా మదనరసాలతో తడిగా ఉన్న చేతిని తీసి వాడి లింగము మీద వేసినాను. వాడు నా స్పర్శకి ఒక్కసారిగా సన్నగా వణుకుతూ ఉన్న వాడి చేతులతో నన్ను లేపి నుంచో పెట్టి నా వంక కామముతో నిండిన కళ్ళతో చూడడము మొదలుపెట్టాడు. వాడా బలహీన క్షణమున సరూ అంటూ నన్ను గట్టిగా వాటేసుకుని నన్ను ఎక్కడ పడితే అక్కడ పిచ్చి పిచ్చిగా తడుముతూ ఒక్కసారిగా వాడికి ఉద్రేకము కలిగిందేమో, నన్ను అక్కడె పడుకోబెట్టి, వాడి అంగాన్ని నాలో ఒక్క అదటున దింపి నా భగచ్ఛేదన చేసేసాడు. ఎప్పుడైతే నా గర్భకుహరము వాడి లింగమునకు తగిలిందో వాడు తెలివి తెచ్చుకుని, క్షమించు సరూ అంటూ తీసెయ్యబోతుంటే, నేను నా రెండు కాళ్ళనీ వాడి వెనుముకు కత్తెరలా వేసి వాడిని నా రెండు ఊరువుల మధ్యనా బంధించి వాడికి నా మీద ఊగడానికి మాత్రమే వెసులుబాటు కల్పించి, నోరు తెరిచి ఏదో అనబోతున్న వాడి నోటిలోకి నా చనుబాయని కుక్కేసా. దెబ్బకి విస్సూ దారిలో పడ్డాడు.

మొదట కొంచెం ప్రతిఘటించినా, స్టెల్లా పల్చటి తొడలూ, లక్కపిడతంత ఉండే దాని మర్మస్థానమూ, చిన్న చిన్న వక్షోజాలతో పోల్చుకుంటే, రోజూ వీసెడు నెయ్యి వేసిన కట్టుపొంగలీ, దద్ధోజనమూ, చక్రపొంగలీ తినబెట్టి ఏపుగా పెంచిన నా భారీ అందాలు వాడి మనస్సు మార్చేసినాయి అని చెబితే అతిశయోక్తి కాదేమో. వాడు ఆవేశంగా నాలో దిగబడుతూ, నాలోంచి దూరముగా వెళుతూ నిరాఘాతంగా ఒక 20 నిముషాలు ఊగీ ఊగీ నాలో వాడి శుక్రకణాలు మొత్తం నింపేసి నా మీద అలసటతో వాలిపోయాడు. ఏ కారణమునైనా, నేను నా మానములో నాకు స్వయానా అన్న (అదేలెండి ఒక్క నిముషము పెద్ద నాకన్నా) వీర్యాన్ని నింపుకుని సొదర-సొదరీ సంపర్కానికి పేరు పెట్టినది అయిన నా వంశపారంపర్య వారసత్వాన్ని కొనసాగించాను అని నాకా క్షణానికి తెలియనే తెలియదు. స్టెల్లా ఇంగ్లాండు నుంచి వచ్చే వరకూ వాడు కోరిందే తడవు నేను నా మానాన్ని వాడి పరము చేస్తూ సుమారు ఒక నెల రోజులు సర్వ సుఖాలూ అనుభవించాను. ఒక దుర్దినాన (అవును! నాకు దుర్దినమే. అప్పటిదాకా వేరే గత్యంతరము లేక నన్ను రోజూ సుఖపెడుతున్న నా దున్నలాంటి అన్నకి వాడి ప్రియురాలు తిరిగి వస్తే వాడికి ఆనందమేమో కానీ, నిఖార్సైన మగవాడు నాతో రమించాక మళ్ళీ స్వలింగ సంపర్కానికి తిరిగి వెళ్ళడానికి నా మనస్సెట్లా సహకరిస్తుంది మీరే చెప్పండి?) స్టెల్లా రాక్షసి తిరిగి వచ్హ్చింది.

అది వస్తూనే కుక్కలాగ నాలో విస్సూలో కలిగిన మార్పులని పసిగట్టేసింది, ఎందుకు పసిగట్టదూ! నా పూకు రోజూ దాని నోట్లోనేగా నానేది, నా పూకు జాలువారుతనమూ, నా పూకు బిగుతూ, నాకన్నా నన్ను పుట్టించిన మా అమ్మా నాన్నల కన్నా , దాని నాలుకేసుకుని రోజూ ఆకురాయి అరగదీసినట్టు అరగదీసే స్టెల్లాకి తప్ప ఇంకెవ్వరికి తెలుసు. రవి గాంచని చోట కవి గాంచున్ అన్నారు పెద్దలు. రవి గాంచని చోట రమించే భాగస్వామి గాంచున్ అంటున్నాను నేను. నన్ను రోజూ నలుగు పెట్టి వాయించే నా దున్నలాంటి అన్న విస్సూ, అంతకు పూర్వము నా మానాన్ని తన నాలుకతో సానబట్టి చెక్కిన స్టెల్లా కాక ఇంకెవ్వరు సాధికారముగా చెప్పగలరు చెప్పండీ. వీళ్ళిద్దరి మధ్యన ఆల్చిప్పలో ఇరుక్కున్న ముత్యమల్లే నేను ఇరుక్కున్నాను. ఇదివరకు స్టెల్లా నాతో ఒక మారు సుఖపడ్డాక వాడితో ఒకమారు సుఖపడి ఇంటికి వెళ్ళేది. ఇప్పుడు దాని బలవంతము మీద ముగ్గురమూ ఒకేసారి సుధీర్ఘమైన మదన భావప్రాప్తి పొందుతూ సుఖాలను అనుభవిస్తూ వస్తున్నాము.

కాలక్రమేణా మేము యుక్త వయసు నుంచి (యుక్త వయసు అంటే అదేదో భారీ సంఖ్య అనుకోకండి. ప్రీ ఇండిపెండెంటు ఎరాలో యుక్త వయసు అంటే ** నుంచి ** వరకూ! మళ్ళా ** నుంచీ ** ఎంటా అనుకోవద్దు. నేనే అనగా సోంబేరిసుబ్బన్న ని ** వేసా! లేదంటే సరిత్11 బ్రదర్ వచ్చి యాయ్! అండర్ ఏజ్ అంటాడు ) యవ్వనవయస్కులయ్యాము. కాలము తో పాటే మేము ఆడే కామ క్రీడలు కూడ పరిణితి చెంది, కేవలము అంగములో అంగము పెట్టి సుఖపడే వయసునుంచి, అంగచూషణ, గుదరతి మొదలైన వికృత కామ క్రీడలలో రాటు దేలినాము ముగ్గురమూ. స్టెల్లా తన వక్షోజాలని విస్సూ మరియూ నా చేతి పనితనముతో నిమ్మపళ్ళనుంచి బత్తాయిల సైజు వరకూ పెంచుకుంది. అరచెయ్యి అంత వెడల్పుగా విచ్చుకునే నా మానాన్ని మొత్తం మణికట్టు మింగేసేంత గుహలాగ తయారు చేసారు ఇద్దరూ కలిసి. నేనూ స్టెల్లా కలిసి నిర్విరామముగా 20 నిముషాలు వాయించగల నా దున్న విస్సూ ని 45 నిముషాల పాటు రెండు బిళ్ళలు అరగదీసే కామాసురుడి కింద మార్చేసాము. మొత్తానికి స్వతంత్ర సంగ్రామము సంగతి ఏమిటోగానీ, భారతీయులమైన నేనూ -విస్సూ, ఆంగ్లేయురాలైన స్టెల్లా సర్వ స్వతంత్రులుగా మారి, సమాజపు కట్టుబాట్ల సంకెళ్ళు తెగనరికి, కామసల్లాపాలలో పూర్తిగా మునిగి తేలుతూ భ్రస్టు (పెద్దవాళ్ళు అనే మాట అదే కదా) పట్టి పోయాము.

ఆ స్వామి దయవలన మదరాసు మెడికల్ కాలేజీలో ప్రసూతి శస్త్ర చికిత్సా విభాగములో చదువుకొనుటకు మా నరసాపురము సబ్-కలెక్టర్ సిఫారసు ఉత్తరం రాసి నన్నూ ,స్టెల్లానీ మదరాసుకు పంపించారు. ఆ తెల్ల సబ్-కలెక్టరు సిఫారసు ఉత్తరము అంత సులువుగా వ్రాయలేదు. స్టెల్లా మూడు రోజులు నిరాహార దీక్ష చేస్తేకాని రాసివ్వలేదు స్టెల్లా వాళ్ళ నాయన. మొత్తానికి నేనూ స్టెల్లా ఇద్దరమూ, బందరు వరకూ గూడు రిక్షాలో వెళ్ళి, అక్కడ స్టీమరు లాంచీ ఎక్కి చెన్నపట్టణము చేరి ఇద్దరమూ మదరాసు మెడికల్ కాలేజీలో చేరినాము. మమ్మల్ని చెన్నపట్టణము వరకూ దింపి రావడానికి విస్సూని మాకు సాయముగా పంపినారు. కాలేజీలో చేరిన తరువాత, మువ్వురమూ నాలుగు దినములు చెన్నపట్టణాన్ని మొత్తం కలయతిరిగి, సందెవేళ సముద్రపు వడ్డున మా మైధున కార్యక్రమాన్ని కొనసాగించి, నాలుగు రోజుల తరువాత విస్సూని విడవలేక విడిచిపెట్టి కళాశాలలో చదువు మీద మనము లగ్నము చేసినాము. ”
​