Incest/Taboo జసుజల్లి - జమజచ్చ

ఆటోబైయోగ్రాఫీ ఆఫ్ స్వరాజ్యం - 3​

మా నాయనకి వైద్యం మొదలుపెట్టిన మూడవనాడే, నాకు అర్థం అయ్యింది, మా నాయన వెన్నుపూస మీద గట్టిగానే దెబ్బపడింది, కొలుకోవటం ఇంక అసాధ్యము, ఆయన బ్రతికినంత కాలమూ మంచంలోనే బ్రతకాలి అని. పైకి మాత్రము గాంభీర్యంగా ఉంటూ ఉన్నాను. ఇక ఇటు పెళ్లీడుకి వచ్చిన కూతురు ఉంది అని కూడా చూడకుండా ననుకన్న నా తల్లి నా అన్నతో సరససల్లాపాలు నిత్యమూ జరుపుతూ సుఖపడిపోతోంది. నాకేమో కేవలము వేసంగి సెలవల్లోనే దొరికే మా అన్నగాడి దండము దొరకక, ఆపైన కొత్తపెళ్లికూతురిలా సిగ్గుపడుతూ హొయలొలికిస్తూ తిరుగుతున్న మా అమ్మని చూసేసరికి అరికాలిమంట నెత్తికి ఎక్కసాగింది. నాకు నాలుగవ సంవత్సరం కళాశాల ఇంకో నెల రోజులలో ప్రారంభం అనగా నాయన మా మువ్వురినీ పిలిచి, విస్సూ కి పెళ్లి చెయ్యాలి అని అన్నారు. విస్సూ వద్దని ఎంత గోల చేసినా, నాయనగారి మాట మీరలేక అమ్మ మొహం మాడ్చుకునే చుట్టపక్కాలలో కబురుచెప్పింది. ఎందుకు మాడ్చుకోదూ! మణుగుడుపుల పెళ్ళికూతురిలా రోజూ హొయలొలికిస్తూ ఉంటే విస్సూగాడు తన దండముతో కొలతలు కొలుస్తూ శారీరిక సుఖాలను తీరుస్తున్నాడాయే. ఇప్పుడు కొత్తగా వాడికి పెళ్ళాము వస్తే ఆ సుఖాలన్నీ దూరమైపోవూ? వారం తిరిగేసరికి విస్సూగాడికి ఒక మూడు సంబంధాలు వచ్చాయి. విస్సూకి ఇష్టం లేకపోయినా, నాయన మాట మేరకు ఒక సంబంధం ఖాయం చేసుకుని, నేను కళాశాలకు తిరిగివెళ్ళేలోపే పెళ్లి చేసేసారు. వాడి నెత్తిన నాలుగు అక్షింతలు వేసిన మూడోనాడు, నాయన మమ్ములను విడిచిపెట్టి వెళ్లిపోయారు. కాళ్ళపారాణి ఆరకుండానే, విస్సూ కర్మకాండలు జరిపించాడు. అందరూ నాయన ఇంట్లో చనిపోయిన కారణంగా ఇంటిని ఒక సంవత్సరం పాడుబెట్టాలి అనేసరికి, నేను ఒప్పించి అమ్మా, అన్నా వదినలను తీసుకుని చెన్నపట్టణము వచ్చి, కళాశాలకి దగ్గరలోనే ఇల్లు చూసి మకాము పెట్టించినాను. విస్సూ అక్కడే ఒక చిన్న సాంప్రదాయ మందుల దుకాణం తెరిచి, అమ్మా-విస్సూ వైద్యము చేయుట ప్రారంభించారు. నేను కళాశాల హాస్టలు ఖాళీ చేసి వచ్చేసి వీళ్ళతోనే ఉండసాగాను. మధ్యలో స్టెల్లా ఒకటి రెండు సార్లు అమ్మనీ విస్సూ నీ చూడతానికి వచ్చింది కానీ, వదినని చూసి ముఖము మాడ్చుకుని వెళ్ళిపోయేది. దాని స్థానములో ఇంకెవరో వచ్చి ఉంటే మాడదా చెప్పండి.

ఒకనాడు విస్సూ వీర్యఫలం వలన అమ్మా-వదినా ఇద్దరూ నీళ్లొసుకున్నారు. వదిన నీళ్ళోసుకోవడము సాధారణమే అయినా, అమ్మ కూడా నెల తప్పడం కొంత ఆశ్చర్యంగా అనిపించి వదిన లేని సమయాన నిలదీసేందుకు ప్రయత్నించగా, అమ్మ కొంచెము దీనంగా నా చేతులు పట్టుకుని “వాడు మరీ కామంధుడు అయిపోయాడే! మీ వదిన నెలసరి సమయాల్లో నన్ను నయానో భయానో వాడుకుంటూ ఉన్నాడే. నాకూ శరీరసుఖము దొరుకుతూ ఉండేసరికి కాదనలేకపోతున్నానే” అంటూ ఏడ్చేసరికి, అమ్మ నెలతప్పింది అన్న సంగతి విస్సూకి తెలియకుండా నేనే గర్భస్రావం చేసేసాను. నేను ఇంటి నుంచే కళాశాలకి వెళ్లి వస్తూ నాల్గవ ఏడూ ప్రథమ స్థానంలో ఉత్తీర్ణత పొందాను. విస్సూ మెల్లగా అమ్మనీ-నన్నూ విడిచి వదిన కొంగు పట్టుకుని తిరగసాగాడు. వదిన పండంటి మగబిడ్డకు జన్మనిచ్చింది. ఒక దుర్దినాన ఆ దేవుడు మాకు మరల అన్యాయం చేసినాడు. ఒకనాడు దుకాణములో ఉన్న అమ్మా విస్సూకి భోజనము తీసుకుపోతున్న వదినను ఒక మోటారు బండి గుద్దినది. ఆ ప్రమాదమున వదిన తీవ్రస్థాయిలో గాయపడి విపరీతంగా రక్తస్రావం జరిగి ఒక పక్షము మృత్యువుతో పోరాడి కన్నుమూసింది. వదిన తలిదండ్రులు ఆ సమయానికే దక్షిణాది తీర్థ యాత్రలకోసము చెన్నపట్టణము వచ్చి, ఆమె ఆఖరి చూపులు దక్కించుకోగలిగారు. అన్న చెన్నపట్టణాన్నే కర్మకాండలు జరిపించాడు. నేను కళాశాలలో పట్టా తీసుకుని, ఆ చంటిబిడ్డని చంకనేసుకుని అక్కడ ఉన్న ఒక ఆసుపత్రిలో మా ఇంటికి దగ్గరలోనే ఉన్న ఆసుపత్రిలో ఉద్యోగం మొదలెట్టాను. కొద్ది దినముల తరువాత అమ్మ “మరల నరసాపురము పోదాము, ఇక్కడ నాకు మీ వదిన ఆలోచనలే వస్తున్నాయి, నాన్న సంవత్సరీకము కూడ వచ్చుచున్నది అది అక్కడే పెట్టడము ధర్మము” అని అన్నది. విస్సూ నేనూ అమ్మ మాటకు ఒప్పుకుని, మూట ముల్లె సర్దుకుని మరల నరసాపురము వచ్చేసినాము. నాయన సంవత్సరీకములు ఘనముగా జరిపించినాము. అన్న విస్సూ మరల వైరాగ్యముతో అంతర్ముఖుడు అవుచున్నాడు అనిపించి నేను వాడిని అవకాశము చిక్కినప్పుడల్లా నా వలపులతోటలోకి లాగిపడేస్తూ, వడ్డించిన విస్తరిలో వాడికి నా వంటి అందాలని పెడుతూ, శృంగారం లో వాడిని ముంచి తేలుస్తూ, వాడిని మనుషుల్లోనే ఉంచుతూ వస్తున్నాను. అదే సమయమున వంటిమీదకి వయసు వచ్చినా పెళ్ళి చేసుకోలేదనే సూటీ పోటీ మాటలు బంధువర్గము నుంచి నాకు మొదలయ్యాయి. విస్సూ గాడూ నన్ను త్వరగా వదిలించుకుంటే అమ్మ పూర్తిగా వాడిపరమైపోతుంది, వాడికీ అమ్మకీ అడ్డు అనేదే లేకుండా పోతుంది అని నాకు పెళ్ళి సంబంధాలు చూడడం మొదలు పెట్టాడు. వాడికి శృంగారంలో ఓనమాలు నేర్పిన నాకన్నా భర్త పోయి విధవగా మిగిలి మాంచి ఏపుగా వంటిమీద కండ పట్టించుకుని ఉన్న అమ్మ మీదే యావ ఎక్కువ. ఎందుకంటే నాకు అమ్మకున్నంత కండ లేదాయే. బక్కపలచగా ఉంటాను. అమ్మని నా పక్కనే నించోపెడితే అమ్మే ఎవరికైనా అందముగా కనపడుతుంది.

ఒకనాడు అన్న బిడ్డని నిద్రపుచ్చిన తరువాత మువ్వురమూ కూర్చుని మా జీవితాలు ఎటు పోతున్నాయో అని అలోచనగా మాట్లాడుకుంటూ, అనుకోకుండా వెండి పెట్టెల గురించి ముచ్చట వచ్చి, అన్న “అమ్మా! అందులో ఏముందో చూద్దాం” అంటూ వెళ్ళి తీసుకొచ్చి మా ముందు పెట్టాడు. నేను వాటి వైనము తెలిసిన దానిని అగుటచేత, నన్నే తెరిచి చదవమన్నాడు విస్సు. నేను ఆశ్చర్యముగా చూస్తున్న అమ్మకేసి కొంచెము అనుమానముతో, “అమ్మా నువ్వు ఈ ఇంటి కోడలివేగా, మీ అత్తగారు అదే మా మామ్మ నీకు ఈ పెట్టెలని అప్పచెప్పలేదా” అని ప్రశ్నించగా, అమ్మ నీళ్ళు నములుతూ ఉండేసరికి, నేనూ-విస్సూ గద్దించి అడిగాము. అప్పుడు అమ్మకి తప్పక తనూ వాళ్ళక్క మొగుడుని ఎట్లా పెళ్ళి చేసుకున్నదీ, తరువాత ఇరువురూ ఒకే రోజు మా ఇద్దరినీ ఎట్లా కన్నదీ, ఆ తరువాత పెద్దమ్మ కన్నుమూయడమూ, నేనూ-విస్సూ అస్సలు కవలలము కాము, కేవలము ఒక తండ్రికి పుట్టిన బిడ్డలమూ అని చెప్పేసరికి, మాకు వణుకు పుట్టి ఆ పెట్టెలని మరల లోపలే పెట్టేసి వచ్చాము. అమ్మ మా ఇరువురికేసి అనుమానముగా చూస్తూ ఉండేసరికి, నేనూ-విస్సూ-స్టెల్లా మువ్వురమూ చిన్నతనము నుండీ ఎట్లాంటి అరమరికలూ లేకుండా శృంగారములో ఓలలాడుతూ పెరిగామో, నేనూ-స్టెల్ల కలిసి వాడికి శృంగారములో ఎట్లా ఓనమాలు దిద్దించామో చెప్పాను. అమ్మ కొద్ది ఆశ్చర్యముతో కొద్ది ఈర్ష్యతో నాకెందు ఇదెప్పుడూ చెప్పలేదు అని వాడిని నిలదీయగా, వాడు నువ్వడగలేదు, నేను చెప్పలేదు ఇప్పుడు ఈ పంచాయతీ దేనికి? కొడుకుని నాతోనే పడుకున్నదానివి వావీ వరుసా లేనిదానివి, నీకెందుకు నేను సమాధానము చెప్పాలి అంటూ విస్సుగ్గా అనేసరికి, అమ్మ ఒక్కసారిగా తాను చేస్తున్న తప్పేంటో తెలుసుకుని భోరున ఏడుస్తూ కుప్పకూలిపోయింది. నేను నాడి చూసేసరికి అమ్మ మాకు ఇంక లేదు అని అర్ధం అయ్యి, విస్సూ ని లాగిపెట్టి ఒక్కటి కొట్టి, “దరిద్రుడా! నిన్ను నెత్తిన పెట్టుకుని నీ శారీరిక అవసరాలు తీరుస్తూ నిన్ను మంచిగా చూసుకుంటూ, చివరికి నీ బిడ్డని కూడా కడుపున మోయడానికి సిద్దపడ్డ నా తల్లిని అంతమాట అంటావా. వావీ వరుస మనకెవ్వరికీ లేదే? నాయన మంచాన పడి ఉన్నప్పుడు కూడా అమ్మని శారీరికముగా వాడుకున్నావే? అట్లాంటిది అమ్మని మాత్రమే వావివరుసా లేని దానివి అని అనడానికి నీకు నోరెలా వచ్చిందిరా పాపి! నికృష్టుడా! నీతో ఉంటే రేపు నన్నూ ఇట్లానే ఈసడించుకుంటావురా, వావీ వరుసా లేని కుక్కా!! నేను ఇప్పుడే పోతున్నాను! నీకూ నాకూ తెగతెంపులే. నీ చావు నువ్వు చావు. నా వాటా క్రింద ఆ వెండి పెట్టెలలో ఒక పెట్టె తీసుకుపోతున్నాను. నువ్వు నాకు అడ్డు పడితే నా శవాన్ని కూడా కళ్ళ చూస్తావురా ద్రాపి!” అని ఆవేశముగా చేతికి దొరికిన బట్టలూ, ఒక వెండి పెట్టె మూటగా చుట్టి చంకలో పెట్టుకుని, అమ్మ పార్ఠివదేహానికి నమస్కరించి, ఆ అర్థరాత్రి పూటే నేను ఇంటిలోంచి బయటకు వచ్చేసాను.

నిశీధి రాత్రిలో గమ్యము లేని ప్రయాణము నాది. ఆ గోదారమ్మే నాకు దారి చూపుతుంది అని ఏరు దాటి అటువైపు గోదారి వడ్డునే నాలో నేను మధనపడుతూ ఏటికి ఎదురుగా నడక మొదలెట్టాను. కొలది దూరము వెళ్ళేసరికి నామీద నాకే క్రోధము పెరిగిపోయి, గోదారే నా దారి అనుకుని గోదాట్లోకి దూకేసాను. నాకు ఈత రాదు. నేను మునిగిపోతూ, నా కళ్ళు మూతలు పడుతున్న సమయాన తటిల్లున నా ముందో మెరుపు మెరిసి, మువ్వురు దివ్య పురుషులు ప్రత్యక్షమయ్యి నన్ను రక్షించి వడ్డుకు చేర్చి, తామెవ్వరో, నాకోసము నా ప్రాణము నిలుపుటకు ఎందుకు వచ్చారో క్లుప్తముగా చెప్పేసరికి, నాకు పూర్తిగా మతిపోయినది. వారు నాకు కొన్ని కార్యములు అప్పగించి మాయమైపోయినారు. మాయమైపోయే ముందర, ఒక పవిత్ర సదాచారిని, కేవలము దైవకార్యములే తన ధ్యేయముగా బ్రతుకుచున్న నా అన్న విస్సూ ని ఒక నీచ నికృష్ట దౌర్భాగ్యునిగా తయారుచేసినందుకు వారు చెప్పిన కార్యములు పూర్తి చెయ్యని ఎడల నేను కోడలిగా అడుగు పెట్టు వంశమున తరతరాలూ దౌర్భాగ్యము తాండవించునని శపించి మరీ మాయమైపోయినారు.

ఆ తదనంతరము నేను అక్కడే గోదావరి వడ్డున కూర్చుని ఉండగా, ఒంటరిగా ఉన్న నన్ను ఇద్దరు ముష్కరులు బలవంతము చేయబోతుండగా, అటువైపు చేపలు పట్టుకుంటూ వెళుతున్న ఒక బెస్తవాడు చూచి వారితో పోరాడి నన్ను రక్షించెను. నేను నా మానమును కాపాడినవాడే నా జీవిత భాగస్వామి అనుకుని అతనితోనే బయలుదేరి, అతను ఎక్కడ ఆగితే ఆ గ్రామమున వైద్యము చేయుచూ చిట్టచివరికి మేమిరువురమూ నా భర్త జన్మస్థానమగు ఈ మండపమునకు వచ్చి స్థిరపడితిమి. నవమాసముల తరువాత నాకొక కూతురు జనియించెను. నేను తనతో కూడడము మొదలు పెట్టి అప్పటికి నవమాసములు దాటుతూ ఉన్నందున నా భర్త తనవల్లే నాకు ఈ పాప పుట్టింది అనుకోసాగాడు. నిజమును ఆ మువ్వురు మహాపురుషులూ నాకు తెలుపక పోతే నేనూ నా భర్తవలన కలిగిన ప్రసాదమే ఈ బిడ్డ అనుకుని బ్రతికేసేదానిని. నాకు ఆనాడు ఆ మహాపురుషులు చెప్పినట్టే, అది యుక్తవయసుకు రాగానే(పైట వేసిన మూడోనాడే), నా భర్త మేనల్లునితో లేచిపోయింది. నా భర్త ఆజ్ఞ వలన నా భర్త బ్రతికున్నంత వరకూ దాని వద్దకు నేను వెళ్ళలేదు. తదనంతరము నేను నా భర్త కాలము చేయునంతవరకూ, ఈ ఊరిలోనే ఉంటూ నాకు చిన్నతనమునే అబ్బిన సాంప్రదాయ వైద్యము చేయుచూ, అవసరమగుచోట ఆంగ్ల వైద్యము చేయుచూ నా జీవితమును ఈ ఊరి ప్రజల బాగోగులకై అంకితము చేసినాను.

అటు నా దరిద్రానికి తగినట్టు నా అన్న విస్సూ వాడి స్వలాభము కోసము నేను ఎవరితోనో లేచిపోయానని అది విన్న మా అమ్మ గుండె ఆగి మరణించింది అని ప్రచారము చేసుకున్నాడు. వాడికి ఇంకోకళ్ళు ఎవ్వరూ పిల్లని ఇవ్వలేదు. అట్లానే వాడు మోడుగా జీవిస్తూ వాడి బిడ్డని పెంచి పెద్దవాడిని చేసి, వాడికొక చక్కని అమ్మాయిని చూసి పెళ్ళి చేసి కాలధర్మం చెందాడు. వాడు చనిపోయేంతవరకూ నేను అన్న మాటలు మర్చిపోలేదు. వాటినే పట్టుకుని వేళ్ళాడుతూ నా జీవితం సర్వనాశనం చేసావే అంటూ నన్ను ఆడిపోసుకుంటూనే బ్రతికేసాడు. ఒకటి రెండు సార్లు నరసాపురము వెళ్ళగా, వాడి మాటనే నమ్మిన మా బంధువులూ చుట్టపక్కాలూ నన్ను ఈసడించుకుని తోలేసారు. విస్సూ అయితే మా అమ్మ చనిపోవడానికి నేనే కారణము అన్నట్టు పత్తిత్తు కబుర్లు అంటూ నన్ను గుమ్మంలోంచే గెంటేసాడు. అంతలాగ ప్రేమగా పెరిగిన మేమిద్దరమూ విడిపోవడానికి నా మదమే కారణము అనుకుని సరిపెట్టుకుని తలదించుకుని వచ్చేసాను.

నా కూతురుకి అర్ధాంతర వైధవ్యము వస్తే, ఊరడించడానికి వెళ్ళి దానికి దాని పుట్టుక నిజము చెప్పాను. అదీ ఈసడించుకుని కేవలము సాంప్రదాయము కొరకు మండపము వచ్చి ఒక నిద్దుర చేసి బట్టలు పట్టుకుని వెళ్ళిపోయింది. ఆనాటినుంచీ నేను చనిపోయేదాక నన్ను పలకరించిందే లేదు. ఒక విధముగా నేను చేసిన కర్మలకు కర్మఫలాన్ని అనుభవించే నేను మరణించబోతున్నాను. కనుక నా జీవితము ఎట్లా సాగింది అన్నదాని మీద నాకు దిగులు లేనేలేదు. కానీ నాకున్న భయమల్లా, మన వంశరక్తము ఉన్న చోట, రెండో వెండి పెట్టె (అదే నేను నా వాటా కింద తెచ్చెసానుగా అదే..) ఉంటే తృటిలో కుటుంబ సభ్యుల మధ్య శృంగారము మొదలైపోతుంది. కనుక సాధ్యమైనంతవరకూ అది మన రక్తానికి దూరము గా ఉంచడానికే నేను ప్రయత్నించాను. కానీ నా తదనంతరము ఆ పెట్టె నా ఏకైక కుమార్తెకే చెందును కనుక అది ఎక్కడికి వెళ్తే అక్కడ ఈ మదపిచ్చి కార్యక్రమము తప్పదు. ఈ విషయాలన్నీ నేను ముందరే నా కూతురికి చెప్పేసాను. కారణము నేను చనిపోయాక అయినా అది నన్ను అసహ్యించుకోకూడదు అనే స్వార్ధముతో. అయినా అది మీకు చెబుతుందో చెప్పదో అన్న భయముతోనే నేను నా ఈ ఆత్మకధ రాసి మీకోసము వదిలిపోతున్నాను. కర్మఫలాన్ని ఎవ్వరూ తప్పించలేరు. కనుక ఎట్టిపరిస్థితులలోనూ ఈ పుస్తకము మీ చేతికి అందుతుంది అని నా ప్రఘాడ విశ్వాసము. కనుక మీకు ఏమైనా సందేహాలు ఉంటే ఎటువంటి లజ్జా చూపకుండా నా బిడ్డని అడిగి సందేహ నివృత్తి చేసుకోగలరు.

మువ్వురు దివ్య పురుషులు నాకు చెప్పిన కార్యములు నా వారసులైన మీకోసము ఇక్కడ వ్రాయుచున్నాను. మీరు ఇది పూర్తిగా నిజము అని నమ్మి తీరవలే. కారణము, మీరు ఈ పుస్తకము చదవగలుగుతున్నారు. కనుక నన్నూ నా కామపుకోరికలనూ అసహ్యించుకోకుండా దయచేసి సావధానముగా ఈ క్రింది పుటలను చదువగలరు.​

“మువ్వురు మహనీయులు నాకు చెప్పి నాకిచ్చిన కార్యములు”​

1. నేను నా అన్నతో గొడవపడి ఇంటిని విడిచి వచ్చువేళ, నేను ఒట్టిమనిషిని కాదు, నా అన్న అంశ నాలో ఎదుగుట ప్రారంభించి వారము అయినది. నేను ఎట్టిపరిస్థితులలోనూ, ఆ బిడ్డను వదులుకోరాదు, విసర్జించరాదు. జన్మనిచ్చి పెంచి పెద్ద చేసి తీరవలెను. కానీ సంఘమునకు మాత్రము నా భర్త వలన కలిగిన ఫలమే అని చెప్పవలెను. నా బిడ్డకు యుక్తవయసు రాగానే తనకి మాత్రము నిజము చెప్పవలెను.

2. నా జీవనానికి నేను ఎవ్వరినైనా మనువాడవచ్చును. కానీ వారితో బిడ్డలను కనరాదు, నాకు విస్సూ వలన కలుగు బిడ్డకు జన్మనిచ్చునంతవరకూ వారితో శృంగారములో పాల్గొనవచ్చును. బిడ్డ జనియించు తదనంతరము శారీరికముగా నేను సన్యసించవలెను. అది నా ఘొర తప్పిదములకు కొంత ప్రాయశ్చిత్తము కల్పించును.

3. నాకు విస్సూ వలన జనియించునది ఆడ బిడ్డ. నాకు విస్సూ వలన జనియించు బిడ్డ మనసుకు విరుద్ధముగా నేను ఏనాడూ ప్రవర్తించకూడదు. అ బిడ్డ కోరికను మన్నించి ఆమె తీరునే నేను నా జీవితమును గడపవలెను. ముఖ్యమైనది నేను చేసిన తప్పుని ఆమెకి వయసు రాగానే వివరించవలెను. ఆమె ఈసడించుకున్నా, నన్ను తూలనాడినా అసహ్యించుకున్నా నేను మౌనముగా తలద్రించుకుని ప్రాయశ్చిత్తము చేసుకోవలెను.

4. ఆమెకి మరలా పుట్టబోయే బిడ్డే నేను గ్రంధములో చదివిన ప్రసత్య. నా మనుమరాలు మరల అటు తిరిగీ ఇటు తిరిగీ, విస్సూకి కలిగిన బిడ్డ బిడ్డని అనగా విస్సూ మనుమడిని పెండ్లాడును. విస్సూ మనుమనికీ ఆమెకీ, అనగా నా మనుమరాలికి అణిర్వేకుడూ, ప్రముఖీ కవలలుగా జనియింతురు. వారు ఇరువురి జననమూ ఒక వావివరుసా లేని జననము. కారణము, నా కుమార్తె జననమే వావివరుసాలేని అక్రమ జననము. ఇక దాని మనుమలది సవ్యమైన జననమెట్లా అగును. సొంత అన్నతో బిడ్డను కన్న దౌర్భాగ్యురాలిని నేను.

5. అణిర్వేకుడి అంశతో పుట్టిన నా మునిమనుమడికీ, వాడితల్లిగా పుట్టిన నా మనుమరాలికీ మాత్రమే కనిపించు విధముగా ఈ నా స్వీయ చరిత్ర ని నేను లిఖించవలసి వచ్చినది. కనుక ఈ పుస్తకమందు నా చేతివ్రాత ప్రముఖి అంశతో జనియించిన నా మునిమనుమరాలికి అగుపడదు. ఇందు నేను లిఖించిన విశేషణములు నా మునిమనుమరాలు చూచిన అసూయతో తాను నీ లక్ష్యానికి అడ్డుపడునేమో అన్న అనుమానముతో అటుల చేయవలసి వచ్చినది. దీనికి ముఖ్యకారణము, నా మునిమనుమడివైన నీవు నా మనుమరాలితో కార్యము ముందుకు తీసుకుపోవుటకు సందేహించుచూ కాలయాపన చేసెదవు. నీవు ఎట్టివిధమునైనా ఈ గ్రంథము నా మనుమరాలి కంట పడేట్టు చేయగలవు. ఇది నాకు ఆ ముగ్గురు మహనీయులు ఇచ్చిన అతి ముఖ్యమైన కార్యము. అందుకే వారిచ్చిన దివ్యశక్తి తో ఈ నా స్వీయచరితము వ్రాయుచుంటిని.

6. అన్నిటికన్న అతిముఖ్యమైనది, మీరు ఈ గ్రంధము చదువునాటికి, నా మనుమరాలు విధవ అగును. నా మునిమనుమడు నా మనుమరాలిని పాణీగ్రహణము చేసుకుని తన పట్టపుభార్య గా చేసుకోవలెను. వాడికి పలువురితో అంతకు మునుపే వివాహము అయిననూ వాడి మిగిలిన భార్యలను ఒప్పించి వారి సమ్మతి పొందినాక నా మనుమరాలినే పట్టపుభార్యగా చూసుకోవలెను. నా మనుమరాలి గర్భాన నా మునిమనుమని అంశ పడగానే, నా మునిమనుమడూ మునిమనుమరాలూ నా మనుమరలూ రెండో గ్రంధము చదువుటకు అర్హులగుదురు. గమనిక: అంశపడగానే అని మాత్రమే అన్నాను, ఆ బిడ్డని కని తీరాలి అని నేను చెప్పట్లేదు.

అని రాసి ఉంది. మొత్తము చదివి ఒక రేంజ్ లో మైండు దొబ్బింది నాకు. డైరీ మూసిపడేసి లేచి టైం చూసేసరికి పన్నెండు దాటింది. అమ్మదీనెమ్మా! మూడు గంటలు ఒక కుర్చీలో కూర్చుని సినిమా చూడడానికి ఏడుస్తూ ఉంటాను, నేనేనా 3 గంటలపాటు కదలకుండా కూర్చుని ఒక పుస్తకము చదివింది అని అనిపించింది. లేచి మంగపెద్దమ్మ ఎట్లా ఉందో చూసేసరికి, నిజంగానే గేదెలా కాళ్ళు ముడుచుకుని పడుకుంది పెద్దమ్మ. వంటింట్లోకి తొంగి చూస్తే వంటావిడ వంటచేసేసి, అక్కడే నేల మీద పడుకుని ఉంది. అమ్మ రూంలోకి తొంగి చూస్తే, అమ్మ కూడ మగతగా పడుకుని ఉంది. అమ్మమ్మకి తన జన్మరహస్యము ముందరే తెలిస్తే మరి ఆనాడు హాస్పిటల్లో మామ్మకి నిజమెందుకు చెప్పలేదబ్బా? మూడు నెలలనుంచీ అమ్మ అట్లా కుమిలి కుమిలి ఏడుస్తుంటే కనీసము అమ్మకెందుకు నిజము చెప్పలేదబ్బా? అన్న ధర్మసందేహాలు నా బుర్రను తొలిచేస్తూ ఉంటే సరేలే అమ్మమ్మ వచ్చాక అడిగేద్దాము అనుకుని, అమ్మకి కనపడేలా ఆ పుస్తకాన్ని అక్కడేగదిలో ఒక మూలపెట్టి, నేను మేడ మీదకి వెళ్ళి బత్తీ కొట్టడము మొదలెట్టానోలేదో, తోటకి వెళ్ళిన మా తొట్టిగ్యాంగ్ బిలబిలా వచ్చేసి, ఆడపిల్లలందరూ హాస్టల్లో కామన్ టాయిలెట్ ముందర క్యూ కట్టిన హాస్టల్ మేట్స్ మాదిరి దొడ్లో ఉన్న బాత్రూం ముందర క్యూ కట్టారు. సిగరెట్టు ముంగించి కిందకి వచ్చి “ఏంటే ఏమయింది” అంటూ మెల్లగా వస్తున్న అమ్మమ్మని అడిగేసరికి, “అక్కడ తోటలో పాసు పోసుకోవడానికి వీళ్ళ ముడ్డిలకి గరికగడ్డి గీరుకుని ఒక్కటే గోల ఇంటికి పోదామని! ఇంక వీళ్ళ గోల తట్టుకోలేక మధ్యలోనే వచ్చేసామురా! భోజనాలు అయ్యాక మళ్ళా వెళ్తాము!!” అని చెప్పింది అమ్మమ్మ. “ఏదో ఒకటి! గట్టిగా గోల చెయ్యొద్దు అని వాళ్ళకి చెప్పు. పెద్దమ్మా-అమ్మా ఇద్దరూ పడుకుని ఉన్నారు. వాళ్ళకి డిస్టర్బెన్సు అవ్వొద్దు. నేనూ కాసేపు నడుము వాలుస్తాను. భోజనాల టైముకి లేపండి” అని చెప్పి అక్కడే హాలులో ఒకపక్కన నేలమీద పడుకుండిపోయాను. అస్సలే రాత్రంతా నిద్రలేదు. అంతకు ముందు రోజు కూడా నిద్ర లేదు. రెండే నిముషాల్లో నిద్రాదేవత నన్ను తన వడిలోకి లాక్కుంది.

ఒక గంట తరువాత, నన్ను ఎవరో తట్టి లేపితే లేచి కళ్ళు నులుముకుంటూ చుట్టూ చూసాను. నేనేదో స్ఫృహ తప్పి పడిపోయినట్టు, నా ఐదుగురు పెళ్ళాలూ, పెళ్ళి చేసుకోని ఆరో ఫిగరూ నా చుట్టూ మూగి నా మొహంలో మొహం పెట్టి చూస్తూ ఉన్నారు. “ఏంటే, రాత్రంతా దొబ్బించుకున్నారుగా నన్ను పడుకోను కూడా పడుకోనివ్వరా” అని అడిగేసరికి, కిల కిలా నవ్వాల్సింది పోయి కొంచెం ఖంగారుగా ఉన్నారు. ఏంటే ఏమైంది అని అడిగేసరికి, “అమ్మ చాలా కోపము గా ఉందిరా విన్నూ! ఎందుకో అందరిమీదా అరుస్తోంది. కొంచెం నువ్వే ఆపాలి రా!” అంటూ లల్లీ గొణిగింది. అది వినిపించిందో ఏమో, “ పిల్లాడిని ప్రశాంతముగా పడునివ్వరా మబ్బు మొహాల్లారా. లేండి, వాడిని వదిలిపోండి, లేదంటే ఒక్కొక్కళ్ళకీ పిర్ర పగులుతుంది నా చేతిలో! ” అంటూ అరుస్తూ అమ్మ వచ్చింది. నేను వళ్ళు విరుచుకుంటూ ఏంటే అమ్మా! ఏమయ్యింది. ఎందుకు అంత కోపము. నువ్వు అరుస్తున్నావంటూ వాళ్ళందరూ ఖంగారు పడుతున్నారు. ఎందుకే అంత కోపము అనేసరికి, “నీకు తెలియదా ఎందుకో! వెధవా! ఇట్లా తయారయ్యావేంటిరా! కింద పడుకోవడమేంటిరా కోట్లకి వారసుడివి. కటిక నేల మీద పడుకోవడమేంటిరా తింగరోడా! ” అంటూ నాకో మొట్టికాయ వేసి, “లేచి కాళ్ళూ చేతులూ కడుక్కుని రా నీకిష్టమని నేను గుత్తివంకాయ కూర చేసా! లే! లే!!” అంటూ నన్ను తరిమింది. అమ్మని రెచ్చగొట్టడము ఇష్టము లేక, నేను రెండు చెంబుల నీళ్ళు పోసుకుని బట్టలు మార్చుకుని వచ్చేసరికి, అనూ పారూ చక్కగా అందరికీ గోడవారే విస్తర్లూ పీటలూ వేసి రెడీ చేసి పెట్టారు.

చాలా రోజుల తరువాత భోజనాలు చాల ప్రశాంతముగా యాంత్రికముగా ముగిసాయి. అందరూ ఎవరికి వాళ్ళు పనులు కల్పించుకుని మరీ తలమునకలు అయిపోయారు. పెద్దమ్మ కి గంగా లల్లీ ఇద్దరూ ప్లేట్లో పెట్టుకుని తీసుకెళ్ళి తినిపించారు. రోజా పోయి ఆయమ్మతో కబుర్లు చెబుతూ కూర్చుంది. మళ్ళీ తోటకి వెళ్తే పిస్సు కొట్టుకోవడానికి ఇబ్బంది అని ఒక్కొక్కళ్ళూ పిస్సు కొట్టేసుకుని బ్లాడర్ ఖాళీ చేసుకుని మెల్లగా వచ్చి ఆయమ్మ చుట్టూ చేరడం మొదలెట్టారు. మంగ పెద్దమ్మ తిని మందులు వేసుకోగానే, లల్లీ గంగా ఇద్దరూ బయటకు వచ్చి మేము కూడా రెడీ అన్నారు. అందరూ మెల్లగా మళ్ళీ తోటకు బయలుదేరారు. నేను అక్కడే కూర్చుని అమ్మని కెలకడం ఎట్లా అని బుర్ర గోక్కుంటూ సిగరెట్టు ముట్టించాను. ఇంతలో చప్పుడు విని వెనక్కి తిరిగితే సినాలి అక్కడ నుంచుని ఉంది. “ఏంటే నువ్వు వెళ్ళలేదా” అంటే, “మీ అమ్మగారు మంగ మేడంని చూసుకోవడానికి నన్ను ఆపేసారు” అని అంది. నేనేమైనా దానిని కరుణించి ఒకసారి దెబ్బ వేస్తానేమో అన్న ఆశతో అది అక్కడే నుంచుని కళ్ళనిండా కోరికలు నింపుకుని నాకేసి చూస్తూ కాలితో ముగ్గు వెయ్యడం మొదలెట్టింది. నేను ఏమీ పట్టించుకోనట్టు నటిస్తూ “సరే, నువ్వు పోయి ఆ పని మీదే ఉండు. నేను ఒక ఇంపార్టెంటు విషయం ఆలోచిస్తున్నా” అని దాన్ని అదిలించేసరికి అది మొహం మొడ్డలా పెట్టుకుని లోపలికి పోయింది. మళ్ళీ చప్పుడు వినిపించి “ఏంటే! ఇంకా పోలేదా, నీయమ్మ! అమ్మ చూసింది అంటే ఇందాక అమ్మ అన్నట్టు నీకు నిజంగానే పిర్ర పగిలిపోతుంది” అంటూ వెనక్కి తిరిగేసరికి అమ్మ నుంచుని ఉంది. అమ్మ వచ్చి నా పక్కనే కూర్చుని నా జేబులోంచి సిగరెట్టు ప్యాకెట్టు తీసి తానూ ఒక్కటి వెలిగించి రజనీ స్టయిల్లో రింగులు వదులుతూ “కన్నా! ఏంటిరా అంత ఆలోచన? ఏమయ్యిందిరా ఎందుకు అంత బుర్ర బద్దలు కొట్టుకోవడము? నాకేంటో చెప్పు నేనేమైనా తీర్చగలనేమో చూస్తా” అని అంది.

అబ్బ ఛా! నిన్ను ఎట్లా లైనులోకి గుంజాలి అని అలోచిస్తూ నిన్నే అడగాలా అమ్మా! నిన్నెట్లా లైనులో పెట్టాలి అని!! నాకు దూల తీరిపోద్ది అనుకుని, “అమ్మా! నిన్న ఆయమ్మా, ఇవ్వాళ పొద్దునే మంగపెద్దమ్మా ఒక్కటే గోలే! రోజా గంగా ఇద్దరూ పెళ్ళి వద్దని భీష్మించుకుని కూర్చున్నారుట. ఆయమ్మ ఒక్కటే ఏడుపు నిన్న. ఎట్లా అయినా వాళ్ళిదరినీ పెళ్ళికి ఒప్పించరా చచ్చి నీ కడుపున పుడతా అంటూ. ఏమి చేస్తే వీళ్ళిద్దరూ దారిలోకి వస్తారా అని ఆలొచిస్తున్నానే అమ్మా” అనేసరికి, తనూ ఏదో ఆలోచనలో ఉంది అనుకుంటా అప్రయత్నముగా “ఏముందీ! ఇవ్వాళ నీకు రెండో రాత్రి కదా! ఏ అనూనో లేక స్వానీనో అడిగి వాళ్ళిదరికీ లైవ్ షో చూపించు. పొద్దున్నే నీ మీద పడకపోతే నన్నడుగు” అనేసరికి “అమ్మా! ఇప్పటికే ఉన్న వాళ్ళతోనే చస్తున్నా అంటే నువ్వు ఇంకో రెండు డోళ్ళు తగిలించుకో అంటావేంటే” అని అడిగేసరికి, అమ్మ నవ్వుతూ “నీ సంగతి నాకు తెలుసురా! మూసుకుని చెప్పింది చెయ్యి! వాళ్ళు రేపు ఏమి అంటారో నువ్వే చూడు. అని సరే నేను కాసేపు పడుకుంటాను” అని ఇంట్లోకి వెళ్ళింది. హమ్మయ్య! తుఫాన్ తీరము దాటకుండా వెనక్కి వెళ్ళిపోయింది అనుకుని, ఇంకో సిగరెట్టు వెలిగించి మళ్ళీ అమ్మని ఎట్లా పడయ్యెలా అన్న ఆలోచనలో మునిగిపోయా! ఇంతలో ఇంట్లోంచి గట్టిగా “విన్నూ!” అంటూ సినాలి అరుపు వినిపించేసరికి, సిగరెట్టు పడేసి లోపలికి పరిగెట్టా! అక్కడ చూస్తే టాయిలెట్ కోసం లేచింది అనుకుంటా పెద్దీ! కుంటి కాలితో నడవలేక మళ్ళీ పడింది. సినాలి తనని పట్టుకుని ఉన్నట్టు ఉంది, ముందు అది నేల మీద పడింది అనుకుంటా, తనమీద పెద్దమ్మ పడింది. కింద నేలకి అప్పచ్చిలా అతుక్కుపోతూ సినాలి అరిచిన అరుపే నన్ను డిస్టర్బ్ చేసింది. “ఓసినీ! తిన్నగా పడుకోలేవా!!” అని పెద్దమ్మని గట్టిగా పట్టుకుని లేపి మంచం మీద కూర్చొపెట్టి, కింద నేలకి అప్పడంలా అతుక్కుని ఉన్న సినాలి ని లేపి, “నీయమ్మ! పెద్దమ్మని పట్టుకోవే అంటే నువ్వే దానికింద పడతావేంటే” అంటూ సరిగ్గా నుంచోలేకపోతున్న దాని వెనుక చేరి నడుం పట్టుకుని ఒక్కసారి పైకి లేపి కిందకి దింపాను. దెబ్బకి దాని నడుం సెట్టైయ్యి తిన్నగా నుంచుంది. నడుము పట్టుకుంటే దానికి ఎక్కడో గుంజిందేమో మళ్ళీ నాకేసి ఆశగా చూడసాగింది. మంగాంటీ పొట్ట పట్టుకుంటుంటే, ఇంతలో అమ్మ లేచి వచ్చి, “నీయమ్మ గేదె మొహం దానా! చిన్నపిల్లలా ఇక్కడే పోసేస్తావా ఎంటి. ఒరేయ్ దాన్ని తీసుకెళ్ళి పోయించి తీసుకురా! సినాలి తీసుకెళ్తే, అది పాస్ కి వెళ్ళేలోపు, దీనికి నడుములు విరగడం ఖాయం!” అనేసరికి, నేను మెల్లగా పెద్దీ భుజము చుట్టూ చెయ్యివేసి లేపి నుంచో పెట్టేసరికి, నొప్పితో విలవిలలాడుతూ మళ్ళీ తూలబోయింది. అమ్మ రెండడుగులు ముందరికి వేసి, నా వీపు మీద ఒక్కటిచ్చుకుని “ఎత్తుకుని తీసుకెళ్ళరా గాడిదా! నీకూ ఇష్టమేగా ఆ గేదెని ఎత్తుకోవడము. ఫో! తొందరగా తీసుకుఫో! లేదంటే ఇదిక్కడే కానిచ్చేట్టు ఉంది.” అని అనేసరికి, ఇగ నా సిగ్గుని పక్కన పెట్టి, పెద్దమ్మని రెండు చేతులతో ఎత్తుకుని బాత్రూం కి తీసుకుని వేళ్ళి, అక్కడ దింపితే మళ్ళా తూలుతుంది అని, అట్లానే పెద్దమ్మ కట్టుకున్న నైటీ పైకి లాగి “ఒసేయ్! చిన్నప్పుడు ఎవరితో ఒకరితో ఉచ్చ ఆట ఆడే ఉంటావుగా చూడు నేనెంత దూరం పోస్తానో అంటూ! అది గుర్తుకు తెచ్చుకుని నామీద పడకుండా ఫోర్సుగా పోసెయ్యవే” అనేసరికి, అది సిగ్గుపడుతూ ధార వదిలేసింది.
​