Incest/Taboo జసుజల్లి - జమజచ్చ

అట్లా నేను సినాలి వీపు మీద నా వీర్యం మొత్తాన్ని ధారగా కార్చంగానే, నాలో ఉన్న ఆవేశమంతా ఎవరో చేత్తోపట్టుకుని లాగేసినట్టు మాయం అయిపోయింది. వెంటనే సోయలోకి వచ్చి, “ఒసేయ్ సినాలి! కెలకమాకే కెలకమాకే అని పొద్దుటనుంచీ మొత్తుకుంటున్నా! విన్నావా! ఇప్పుడు దూల తీరిందా?” అని అడిగేసరికి, అది గిర్రున నాకేసి తిరిగి, నన్ను గట్టిగా కౌగలించుకుని, “విన్నూ! అదేమి మాయో! నువ్వు చంపుతా అన్నా కూడా నాకు దెంగుతా అన్నటే వినిపిస్తోంది. నిన్ను చూస్తే నాకు దెంగుడు యావే కానీ మరోటి కలగట్లేదు. ఏం మాయ చేసావో కానీ, నాకు నీ సుల్లిపోటు నిరంతరమూ కావాలనిపిస్తోంది. నువ్వు నన్ను చంపేసినా పర్వాలేదు, కానీ దెంగను అని మాత్రం అనకు, తట్టుకోలేను” అంటూ కళ్ళనీళ్ళు పెట్టుకునేసరికి, నాలోని ధర్మాత్ముడు ఒక్కసారిగా నిద్రలేచి, “ఛ! ఛా!! ఊరుకోవే, నేనేదో ఫ్రస్ట్రేషన్లో నిన్ను చంపుతా అన్నాను కానీ నిన్నెందుకు చంపుతానే. నువ్వు సినాలివే! నాకు స్వర్గం చూపించిన సినాలివి! ఊరుకో! నేను సైలెంటుగా బయటకు వెళ్తాను, నువ్వు దబ దబా స్నానం చేసి వచ్చెయ్యి. అసలే మా అమ్మ నన్ను అనుమానంగా చూస్తోంది” అనేసరికి, అది ఫక్కున నవ్వి, “అమ్మ గారు నిన్ను అనుమానంగా చూడట్లేదు, ఆవిడకి నువ్వు అందరినీ దెంగేసావు అని ప్రఘాడ విశ్వాసం. నువ్వు ఇంకోసారి ఎక్కడ మాలో ఎవరినైనా ఎక్కుతావేమో అని ఆవిడ డవుట్. కానీ నువ్వు ఆవిడ డవుట్లను నిజం చేసే పోటుగాడివి అని ఆవిడ తెలుసుకోలేకపోతోంది. అది మ్యాడం తెలుసుకున్న రోజున మా అందరికీ నువ్వు అమావాస్య చంద్రుడు అయిపోతావు అని నేనేప్పుడో ఊహించాను” అని నవ్వి స్నానం మొదలెట్టింది.

దానికి సమాధానము చెప్పడానికి నా దగ్గర జవాబు లేక, సైలెంటుగా అన్ని బొక్కలూ మూసుకుని బయటకు వచ్చేసి, ఒక సిగరెట్టు తగలెట్టి ఇంట్లోకి వెళ్ళేసరికి, ఇల్లు చాలా ప్రశాంతముగా ఉంది. నాకు కొంచెం ఆశ్చర్యమేసి అరగంటలో ఇంత మార్పు ఏంటబ్బా అని తిన్నగా నా తొట్టిగ్యాంగ్ ఉన్న రూంలోకి వెళ్ళేసరికి అనూ, పారూ ఇద్దరూ చెరోమూలా సీరియస్సుగా కూర్చుని ఉన్నారు. స్వానీ అప్పుడే ఏడుపు ఆపినట్టుంది, మంచం మీద బాసెంపట్టు వేసుకుని, జుట్టు విరబోసుకుని ముక్కు ఎగబీలుస్తూ నాకేసి దీనంగా చూస్తూ ఉంది. ఇగ పుష్పం పిచ్చి మాలోకం, దాని పంగ విడదీసుకుని కూర్చుంటే, లల్లీ దాని తొడలమధ్యన దూరి దానికి ఐస్క్రీం పని చేసిపెడుతోంది. “ఏమయిందే ఇట్లా తలోమూలా కూర్చుని ఉన్నారు. పైగా తలుపులు తీసుకుని మరీ వీళ్ళిద్దరూ దుకాణం పెట్టేసారు ఏంటీ?” అని అడిగేసరికి, స్వానీ సివంగిమల్లే నా మీదకు దూకి నన్ను పిడికిళ్ళతో బాదుతూ “నీకు తెలియదా! నీకు తెలియదా?? మేమెందుకు ఇట్లా తగలడ్డామో?? ఇక్కడ ఐదుగురము ఉన్నాము, మేము చాలక ఆ సినాలీ ముండ ఒకర్తి ఉంది. అదీ సరిపోక మీ పెద్దమ్మని తొక్కావు. ఇప్పుడు ఆ దొంగముండలు రోజా గంగలను దెంగడానికి సిద్ధం అవుతున్నావు. నీకేమి తక్కువ చేసామురా? నువ్వు తప్ప మాకు ఇంకో దిక్కు లేదు అనేకదా నీ ధైర్యము? నిన్ను వదిలి ఇంక్కెక్కడికీ పోలేము అనే కదా నీ వెధవ ధీమా?” అంటూ ఉక్రోషంతో నా గుండెలమీద దబదబా తన పిడికిళ్ళతో బాదుతూ గదిలో ఉన్నవాళ్ళందరి మౌనానికి కారణం చెప్పేసింది. నేను చిన్నగా నవ్వుతూ “అనూ! నీ మౌనానికి కూడా ఇదేనా కారణము అని అడిగేసరికి” అది నా వైపు ఒక స్టేరింగు లుక్కు ఇచ్చి తల తిప్పేసుకుంది. “ఒసేయ్ పారూ! నువ్వూ దానికేనా అలిగింది” అని అడిగేసరికి అదీ మొహం మొడ్డలా పెట్టుకుని నేల చూపులు చూడడం మొదలెట్టింది. “లల్లీ! దాని పూకు నాకుడు ఆపితే నిన్నోటి అడగాలి కొంచెం నీ ముఖారవిందాన్ని నాకు చూపిస్తావా?” అని మార్దవంగా అడిగేసరికి ఏ కళనుందో, అది పుష్పం తొడలమధ్యనుంచి తల తీసి బయట పెట్టి “ఏంటో చెప్పి ఏడు” అన్నట్టు తన పెదాలకు అంటుకుని ఉన్న పుష్పం రసాలను నాలుకతో చప్పరిస్తూ తల ఎగరేసింది. “అమ్మా లలితా నారాయణా! తమరూ పుష్పమూ అదే పరలోకపు పారిజాత కూడా నా మీద అదే కారణముతో అలిగారా?” అని డ్రమాటిక్గా దీర్ఘం తీస్తూ అడిగా. అన్నట్టు, స్వానీ ఇంకా నామీదే ఉంది! నా చేతులు రెండూ దాని లంగాలో దూరి దాని తొడలను పిసుకుతూ వాటి పని అవి చేసుకునిపోతున్నాయి. పిచ్చముండ దానికి తెలియట్లేదు కింద నేనేమి చేస్తున్నానో. పైన నేను దీర్ఘంగా సాగదీస్తూ చెబుతున్న డయలాగ్ మీదే దాని దృష్టి నిమగ్నం చేసి నా మొహంలో మొహం పెట్టి చూస్తూ ఉంది.

లల్లీ “నాకటువంటి సెంటిమెంట్లు లేవురోయ్! ఇదిగో వీళ్ళ నలుగురికే ఏడిచాయి! నువ్వు ఎవ్వరిని దెంగినా కూడా నాకెటువంటి ఇబ్బందీ లేదు. నన్ను దెంగుతున్నంతవరకూ నిన్ను నేను అసలు ఇబ్బంది పెట్టను. నాకు నాగా పెట్టి మిగిలిన ఆడవాళ్ళకి దెబ్బేసావో అదే నీ మొడ్డకి ఆఖరి రోజు. నిన్ను చంపి నేనూ ఛస్తా! అసలు ఆగేదే లేదు. అది నీకూ తెలుసు” అని డెడ్లీ వార్ణింగ్ ఇచ్చేసి మళ్ళీ పుష్పం తొడల మధ్యలో దూరింది. అనూ, పారూ, పుష్పం, స్వానీ కళ్ళు మిటకరించి “దీంతల్లి ఇది అన్నంతపనీ చేసే రకము” అని ఒక రకమైన ఫ్రాంటిక్ లుక్కుతో నన్ను చూడడం మొదలు పెట్టారు. నేను, స్వానీని అట్లా ఎత్తుకునే, రెండో చెయ్యి దాని లంగాలోంచి బయటకు తీసి, పారూ, అనూలను నా వద్దకు రమ్మని చెయ్యి ఊపాను. ఇద్దరూ కొంచెం బెట్టుగానే నా దగ్గరికి వచ్చి చెరోపక్కా నుంచున్నారు. నేను మెల్లగా స్వానీ ని మంచం మీద కూలేసి, దాని పక్కనే కూర్చుని, రెండు చేతులతో పారూ-అనూ ఇద్దరినీ దగ్గరికి లాక్కుని, “స్వానీ అంటే సరే! మీ ఇద్దరికీ ఏమయ్యిందే. మీ ఇద్దరికీ నా సంగతి బాగా తెలుసు కదా. నా కంటి చూపు పడిన బిళ్ళ నాకింద నలగాల్సిందే అని తెలుసు కదా. ఇప్పుడే ఇట్లా అలిగితే, రేప్పొద్దుట మీ అమ్మలతో కూడా చెయ్యాలి నేను. అప్పుడేమయ్యిపోతారే??” అని అడిగేసరికి, ముగ్గురూ ఒక్కసారి ప్రశ్నార్ధకంగా నాకేసి చూసేసరికి, “నేనూ లల్లీ మీకేమి చెప్పామూ? ఇంట్లో ఉన్న ఆడవాళ్ళందరితోనూ నేనూ లల్లీ ఇద్దరమూ శృంగారం చెయ్యాలి అని చెప్పామా లేదా? అత్తగార్లు ఇంట్లో మనుషులు కాక పరాయి వాళ్ళు అవుతారా. అందులోనూ, దీని తీట తీర్చేప్పుడు ఇది వాళ్ళమ్మని నా పక్కలో పడుకోబెడతా అని మాట కూడ ఇచ్చింది. ఇప్పుడు ఇట్లా అలిగితే ఎట్లా? రోజా-గంగా-మణత్తా ఇంట్లో మనుషులే కదా? ఆయమ్మ మాత్రమే ఇంట్లో మనిషి కాదు. మిగతావాళ్ళందరినీ మేమిద్దరమూ ఎక్కి తొక్కాల్సిందే. అది మీరు నలుగురూ చూసి తీరాల్సిందే.” అనేసరికి, నా చుట్టూ ఉన్న ముగ్గురూ మళ్ళీ కుళాయి తిప్పడం మొదలెట్టారు. ఇంతలో “ఏంటిరా? ఏమయింది??” అన్న అమ్మ గొంతుక వినిపించేసరికి, లల్లీ ఛట్మని లేచి, పుష్పం లంగా సరిచేసి, పుష్పం కాళ్ళు ముడిచి, ఏమీ ఎరుగని అమాయకురాలిలాగ పుష్పం పక్కనే కూర్చుంది.

అమ్మ, తన రెండు నదరకంతలూ రుద్దుకుంటూ, “ఏంటిరా మీ గోల. అసలే తల బ్రద్దలైపోతుంటేనూ” అని అడిగేసరికి, పారూ లటుక్కున పక్కనే గూట్లో ఉన్న కొబ్బరినూనె సీసా తీసుకుని, “అత్తయ్యా నువ్విలా కూర్చో! నేను తల రాస్తా. దెబ్బకి తగ్గిపోతుంది. నా చేతుల్లో మ్యాజిక్ ఉంది అని మామ్మా-అమ్మమ్మా ఇద్దరూ ఎన్ని సార్లు పొగిడారో తెలుసా” అంటూ చనువుగా అమ్మని మంచం మీద కూర్చోపెట్టి అమ్మ రియాక్షన్ కోసం ఎదురు చూడకుండా, తాను వెనక నుంచి మంచం మీదకి ఎక్కి మోకాళ్ళ మీద నుంచుని అమ్మ తలకి నూనె రాసి మర్దనా చెయ్యడం మొదలెట్టింది. నిజం చెప్పాలీ అంటే పారూ చేతుల్లో ఏదో మ్యాజిక్ నిజంగానే ఉంది. అది నాకూ చాలాసార్లు తల పట్టింది. దెబ్బకి తగ్గిపోయేది నా తలనొప్పి. దాని చెయ్యి పడగానే అమ్మ ముఖకవళికలు చాలా వేగంగా మారిపోసాగాయి. నిజంగానే అమ్మకి చాలా రిలీఫ్ దొరుకుతోంది అనుకుంటా. హమ్మయ్య! అమ్మ సైడ్ ట్రాక్లో పడింది. విషయం మర్చిపోయింది అనుకుని మెల్లాగా ఊపిరి పీల్చుకునేలోపు, అనూ-స్వానీ అమ్మకి చెరోపక్క చేరి, “అత్తమ్మా! ఇక్కడ అస్సలు బాగోలేదు. మనం మన ఇంటికి ఎప్పుడు వెళ్ళిపోతాము అత్తమ్మా!” అని గారంగా అడిగేసారు. “ఇప్పుడిక్కడ మీకు ఏమి లోటు జరిగిందే? ఇదీ మన ఇల్లేగా? ఏమయ్యింది ఇక్కడ. వెధవ చెన్నై పొల్యూషన్ కి దూరంగా ఇట్లాంటి ప్రశాంత వాతావరణంలో బ్రతికి ఎన్నాళ్ళయిందో! ఎప్పుడో వీళ్ళ చిన్నప్పుడు ఊటీలో వేసవి సెలవలు గడిపేవాళ్ళము. మళ్ళీ ఇన్నాళ్ళకి స్వచ్చమైన గాలి పీలుస్తున్నాము. అసలు మీ గొడవ ఏంటీ. పక్కన చేరి సాగదీయకుండా ముందరికి వచ్చి చెప్పండి. ముగ్గురూ నేనొచ్చేసరికి ఎందుకు ఏడుస్తున్నారు. ఆ దొంగముండా,పారిజాత అట్లా ఆ మూల ఎందుకు కూరుచున్నారు. వీడేమైనా వేషాలు వేస్తున్నాడా? చెప్పండి. చీరేస్తా వీడిని” అని అనేసరికి, “అనూ అదేం కాదు అత్తమ్మా! విన్నూ రేపు కూడా మమ్మల్ని అందరినీ బయటకు తొలేస్తున్నాడు. తను మాతోటి బయటకు రాడట. మేము అందరమూ మాత్రమే వెళ్ళాలట. అదే దెబ్బలాడుతుంటే మీరొచ్చారు” అని నా ముందరి కాళ్ళకి బంధం వేసేసింది. అమ్మ దీనెమ్మ పాము తెలివితేటలో అని నేను నెత్తీ నోరూ కొట్టుకుంటూ “అవ్వవ్వవా! అమ్మా అది కాదే, అటు ఆయమ్మకి బాగోలేదు. నేను చూస్తే పడ్డాను, తొడకి వచ్చిన సమస్య ఏమీ లేదు కానీ కాలు మాత్రం గీరుకుని మండుతోంది. ఇప్పుడు వీళ్ళతో పొలంగట్ల మీద తిరిగి ఏ ఉమ్మెత్తో గీసుకుంటే ఇంకా మండుతుంది అని రాను అన్నానే. ఇది మొత్తం మార్చేసి నీకు చెబుతోంది” అని అనేసరికి, అమ్మ చిన్నగా నవ్వి, “నాకు తెలుసురా నీ వెధవ వేషాలూ వెధవ తెలివితేటలూ. నీ అమ్మని! అన్నీ మూసుకుని నలుగురినీ బయటకు తీసుకుని పో. వీలుంటే మన మరబోట్లలో ఏదో ఒక దానిలో అట్లా దొంగల దీవి దాకా తిరిగి రండి. డాల్ఫిన్స్ నీ సొరచేపల్నీ చూపించి తీసుకురా. ఇదే సీజన్. అవి షాలో వాటర్స్ లో తిరుగుతూ ఉంటాయి ఈ సీజన్లో” అని అనేసరికి, తలరాసే పారూ “డాల్ఫిన్సా” అంటూ చిన్న కేక పెట్టి, చిన్న పిల్లలా అమ్మ ముందరికి ఉరికి, “ప్లీస్ ప్లీస్ అత్తయా! ఎట్లా అయినా తీసుకెళ్ళాల్సిందే. మేము మాత్రమే అంటే వీడు రాడు. నువ్వూ రా అత్తయ్యా మాతో ప్లీస్ ప్లీస్” అని గోల చేస్తూ ఉండేసరికి, “సరేలేవే! నేనూ రేపు మీతో వస్తాను సరేనా!!” అని ఒప్పుకుంది అమ్మ.

ఇంతలో సినాలి కుంటుకుంటూ వచ్చి, “అమ్మా! భోజనాలు రెడీ అయ్యాయి, మంగా మేడం రమ్మంటున్నారు అందరినీ” అని చెప్పి వెళ్ళిపోయింది. “ఒరేయ్! గాడిదా మళ్ళీ దాన్ని ఏం చేసావురా. అది మళ్ళీ కుంటుతోంది. బండసచ్చినోడా!!” అని నా భుజం మీదో దెబ్బ వేసి, “పదండి, త్వరగా తిని పడుకుందాం. డాల్ఫిన్స్ చూడాలీ అంటే, మనం పొద్దున్నే ఏడింటికే బయలుదేరాలి. అట్లా అయితేనే మనం డాల్ఫిన్ స్పాటుకి పదకొండూ పన్నెండుకి రీచ్ అవ్వగలము. అవి ఆ టైంలోనే ఎక్కువగా కనిపిస్తాయి. తల రాసింది చాల్లేవే! ఇప్పుడు చాలా రిలీఫ్ ఉందే!!. నిజంగా నీ చేతుల్లో మ్యాజిక్ ఉందే పారూ!!” అని పారూని మెచ్చుకుంటూ అమ్మ లేచి నుంచుంది. టీచర్ వెనకాల బయలుదేరిన బడిపిల్లలు లాగా అందరమూ లేచి అమ్మ వెనకాలే వెళ్ళి, స్వానీ-అనూ-పారూ భోజనాల వడ్డన కార్యక్రమం మొదలెట్టారు. వాళ్ళ తొందర వాళ్ళది, రాత్రి ఎప్పుడవూతుందా నా మీద మూకుమ్మడిగా ఎప్పుడు పడిపోదామా అని చాలా తొందరగా ఉన్నట్టుంది అందరికీ. లల్లీ కూడా వాళ్ళతో చేరి వడ్డన చేస్తుంటే, “ఇక్కడ స్పూన్ తీసి అక్కడ పెట్టదు, ఇది వడ్డన చేస్తోంది ఎంట్రోయ్” అని పెద్దీ పంచు డైలాగు వేసేసరికి, లల్లీ, “నీకుందే, ఉండు రాత్రికి నీకు దూల తీరి కుయ్యో మొయ్యో అనకపోతే నన్నడుగు” అని దాని చేవిలో వార్ణింగు ఇచ్చి సైలెంటుగా నవ్వుతూ దాని పక్కనే కంచం పెట్టుకుని కూర్చుంది. అందరమూ భోజనాలు ముగించి లేచాము. పారూ, ఆయమ్మకి భోజనము పెట్టివచ్చింది. సినాలిని ఆయమ్మ దగ్గర పడుకొమ్మని, రెండో నర్సు ( అసలు వివరించలేదు కదా ఇంతవరకూ.. సినాలీ లాంటి ఫిగరు కాకపోయినా ఏదో పర్వాలేదు అనే స్ట్రక్చర్తో ఒక 45/46 ఏళ్ళ వయసు ఉంటుంది ఆమెకి. పేరు అమల. మనకి ఏనాడూ ఆమె గొంతు కూడా వినబడలేదు. ఇంట్లో మనిషి కాదు. ఎక్కకపోయినా పర్వాలేదు కనుక ఈమె సంగతి తరవాత చూసుకుందాం. ) అమలని అమ్మమ్మ దగ్గర పడుకోమ్మని, రోజా-గంగలను వాళ్ళ చావు వాళ్ళని చావమని తోలేసింది పెద్దీ. చూస్తా ఉంటే పెద్దీ కి గుల బాగా ఎక్కువగా ఉంది ఓవర్ యాక్షన్ తో అమ్మకి దొరికిపోతుంది అని నేను అనూ-లల్లీ కి వార్ణింగు ఇచ్చి, అమ్మ దృష్టి మరల్చడం కోసం “అమ్మా అట్లా గాలి కోసం బయటకు వెళ్దాం పదవే. నీకు చల్ల గాలికి ఆ తలనొప్పి పోతుంది” అని అమ్మని బయటకు తీసుకోచ్చాను. అమ్మా నేనూ వాకింగ్ చేస్తూ ఉండగా, “అమ్మా రేపు ఆ బోట్ ప్రయాణము అవసరమా నీకు, అసలే తలనొప్పిగా ఉంది అన్నావు కదే, సముద్రపు ఉప్పు గాలి తగిలితే ఇంకా ఎక్కువ అవుతుందేమోనే” అని అమ్మ మనసు మార్చడానికి ట్రై చేస్తూ ఉన్నా. అమ్మ చిన్నగా నవ్వుతూ “ఒరేయ్ విన్నూ! మనము కాసేపు నిజాలు మాట్లాడుకుందామా, ఇక్కడికి కార్లో వచ్చెప్పుడు కూడ నువ్వు నాతో ఒక్కసారి కూడా మాట్లాడలేదు. ఇక్కడికి వచ్చాక కూడ నాతో భయం భయం గానే మాట్లాడావు. రెండు రోజులలో నీకు ఇంత చనువు ఎలా వచ్చింది అనుకుంటున్నావ్? అసలు మనిద్దరమూ అమ్మా-కొడుకుల్లా అన్నది పక్కన పెట్టు. ఇద్దరు తెలుసున్న వాళ్ళల్లా కూడా మాట్లాడుకోలేదు ఇన్నాళ్ళూ. ఇప్పుడు మనిద్దరి మధ్యనా ఉన్న ఐస్ బ్రేక్ అయ్యింది. నాకు చాలా ఆనందంగా ఉందిరా. నిన్ను దగ్గరికి తీసుకోవాలనీ, నీతో సరదాగా గడపాలనీ, నీతో కబుర్లు చెప్పాలనీ ఎంతో ఆశగా ఉండేది. ఇన్నాళ్ళూ అసలు కుదరనేలేదు. నన్ను చూస్తేనే నీలో కలిగే బెరుకు నన్ను ఇబ్బంది పెడుతూ ఉండేది. ఎట్లా అయితేనేం ఇప్పుడు నీలో బెరుకు పోయిందిరా! ఈ రెండు రోజుల్లో నీలో కలిగిన మార్పు ఏమిటి? ” అని రివర్స్ లో నన్ను ప్రశ్నించింది అమ్మ.

కాన్వర్సేషన్ బిల్డ్ చేద్దాము అనే కదా అమ్మని బయటకు లాక్కొచ్చింది, ఎవరు మొదలు పెడితే ఏంటి అని అనుకుని “అమ్మా! అదేంటో, నాకూ నీతోనే ఉండాలి అని ఇప్పటినుంచీ కాదే చిన్నప్పటినుంచీ ఉందే. కానీ చిన్నప్పుడు నాన్నే నువ్వు రాటుదేలాలీ మానసికంగా ధృడంగా అవ్వాలీ అంటే, నువ్వు దూరంగా ఉండే చదువుకోవాలి. అప్పుడే నీకు తన పర వ్యామోహాలు కలుగవు అని నాకు క్లాసు పీకి నన్ను ఇట్లా తయారు చేసాడే. పోనీలే అదీ ఒకందుకు మంచిదే కదా. ఇప్పుడు ఎటువంటి సమస్య అయినా నేను ఎటువంటి టెన్షన్ లేకుండా కరెక్ట్ డెసిషన్ తీసుకోగలుగుతున్నాను. ఇక గత రెండు రోజుల్లో నాలో కలిగిన మార్పు సంగతి అంటావా. అమ్మా! నీకు తెలుసో లేదో, నన్ను నువ్వు ముట్టుకుని ఒక 15 యేళ్ళు దాటిపోయింది. నిన్న నువ్వు నా మీద పడడమూ, ఆ తర్వాత కొట్టిన చెంప దెబ్బే 15 యేళ్ళలో తొట్టతొలిసారి నువ్వు నన్ను ముట్టుకోవడము. ఇంతవరకూ దూరం నుంచే మాట్లాడుకున్నాము. అదేదో ఐసు బ్రేక్ అన్నావు కదా, నేను నిన్ను ముట్టుకున్న తర్వాతే అమ్మ అమ్మే, ఆడ పులి కాదు అని నాకూ ధైర్యం వచ్చి నీతో ఎక్కువ మాట్లాడుతున్నా. పైగా పరిస్థితులు కూడా అట్లానే అనుకూలించాయి. ఇప్పుడు కూడా మళ్ళీ నువ్వు కోప్పడతావేమో అన్న బెరుకు నాలో ఉండనే ఉంది. కానీ కోప్పడినా మన అమ్మే కదా అన్న ధీమా కూడా నాలో ఉంది ఇప్పుడు” అని సమాధానమిచ్చేసరికి, అమ్మ కొంచెం జాలి చూపులతో నన్ను తనంతట తాను కౌగలించుకుని నా వీపు మీద నిమురుతూ “ఒరేయ్ మన అమ్మా-కొడుకుల రిలేషన్ యే వెరైటీ రా. మీ నాన్న దేనికో భయపడి నిన్ను నానుంచి చిన్నతనాన్నే దూరంగా పెట్టాడు. ఎందుకో తెలియదు కానీ, నీకు నన్ను చూస్తే బెరుకు తప్ప ప్రేమ లేకుండా పోయింది. కనీసం 21 యేళ్ళకి అయినా నీలో ఆ బెరుకు పోయినందుకు ఆనందముగా ఉంది రా! ” అంటూ కళ్ళల్లో నీళ్ళు వస్తుంటే, నేను మళ్ళీ చూసి బాధపడతానేమో అని నేను చూడకుండా తుడుచుకోసాగింది. ఇదే సరైన సమయము, నేను మొత్తము ఓపెన్ అయిపోవడానికి అనుకుని, “అమ్మా! నీతో చాలా చెప్పాలే. మూడు నెలల క్రింద మంగాంటీ హాస్పిటల్ మేద మీద తరవాత చెబుతా అన్నాను, ఇంతవరకూ నీకేమీ చెప్పలేదు ఇప్పుడు చెప్పనా. చెప్పాక నన్ను అసహ్యించుకోకూడదు, కోప్పడకూడదు” అని సాధ్యమైనంతవరకూ దీనమైన గొంతుతో అడిగాను. అమ్మ నానుంచి విడివడి, నాకేసి ఆశ్చర్యంగా చూస్తూ, “దొంగవెధవా! నిజం చెప్పు నా మనసులో మాట నీకెలా తెలిసింది రా. నేను ఇప్పుడు నీతో బయటకు వచ్చిందే నీ నుంచి అసలు నిజాలు రాబట్టాలని. 21 యేళ్ళకే నలుగురిని చూపించి వీళ్ళు నలుగురూ నీ కోడళ్ళు అన్నావు. అసలు ఒక తల్లిగా నా మతి ఆరోజే పోయింది తెలుసా. ఇవ్వాళే పూర్తిగా చెప్పు నీ కధా, ఆ దొంగ ముండ లల్లీ కధా! పద అలా అరుగు మీద కూర్చుని మాట్లాడుకుందాము!!” అని వాకింగ్ ఆపి అరుగు మీద కూర్చుంది అమ్మ. నేను మనసులో లల్లీ ని తలుచుకుని దానిని మాత్రమే రమ్మనాను. అది అనుమానంగానే చూస్తూ వచ్చి అమ్మకి రెండో పక్క అమ్మ భుజం మీద తల పెట్టుకుని అమ్మ ఎడమ చెయ్యిని గట్టిగా పట్టుకుని కూర్చుంది.

“అమ్మా! నేనూ లల్లీ కవలలము కదా, లల్లీ పుట్టిన అదే క్షణాన అదే ప్రాంతములో కొద్ది మీటర్ల దూరములో అనూ, స్వానీ, పారిజాతా ముగ్గురూ పుట్టారు. నలుగురిదీ ఒకే సెకన్ ఆఫ్ బర్త్, ఒకే లాటిట్యూడ్, లాంగిట్యూడ్ ఆఫ్ బర్త్. ఆ దెబ్బకి నలుగురి జాతకమూ ఒక్కటే. వీళ్ళకి పెళ్ళి అయ్యి, ఫస్ట్ నైట్ అయ్యితే వీళ్ళు నలుగురూ వాళ్ళ మొగుళ్ళ ఆయువు పీల్చేసుకుని ఆ నిర్భాగ్యులని చంపేస్తారు. అంతే కాదు, వీళ్ళు ఎవరితో కలిసినా, ఆ అవతల వెధవ ప్రాణాలు గుటుక్కుమనడం ఖాయం. వీళ్ళని తట్టుకోగలిగిన వీళ్ళకి సరిపడా జాతకము కలిగిన వ్యక్తులు 14 లోకాలలో కేవలం ముగ్గురే ఉన్నారు. అందులో ఒకడిని నేను. మిగతా ఇద్దరూ ఆడవాళ్ళు. వాళ్ళెవ్వరో అనూ,స్వానీ నీకు తరవాత చెబుతారు. తమ బిడ్డల జాతకాలకు సరిపడా జాతకము కల పురుషుడిని చూపించమని వీళ్ళ ముగ్గురి తండ్రులూ దేవగురువుని ప్రాధేయపడగా, ఆయన తన దివ్యదృష్టితో నన్ను చూపించాడు. ఒక్క నిముషం” అంటూ ఆపి పారూ, అనూ, స్వానీ, పుష్పలని కూడా రమ్మన్నాను. పారుని ముందరికి పిలిచి, “ఇది నీకు తెలుసు, కాలేజ్ లో మా జూనియర్. లల్లీకి భక్తురాలు, చేసుకుంటే నన్నే చేసుకుంటా లేకుంటే చస్తా అని మనింటికి నువ్వూ నాన్నా వెళ్ళిన అరగంటకి వచ్చి బాసెంపట్టు వేసుకుని కూర్చుంది. అమ్మమ్మా మామ్మా వప్పుకున్నారు. నీకూ నాన్నకీ చెప్పి వొప్పిద్దాం అనుకునేలోపు, ఆ రోజు రాత్రే వీళ్ళు ముగ్గురూ మన మేడ మీద ప్రత్యక్షం అయ్యి నన్ను పెళ్ళి చేసుకొమ్మని బ్రతిమలాడడం మొదలెట్టారు. ఇదిగో ఇది ఈ లల్లీ, కొంచెం మాయ చేసి వీళ్ళ అమ్మా నాన్నలని తీసుకుని వచ్చి మిమ్మల్ని కలవమనీ అప్పటిదాకా వీళ్ళని వీళ్ళ లోకాలకి వెళ్ళిపొమ్మని చెప్పి పంపించింది. అనుకోకుండా, అనూ ఎర్ర జెండా చూపించేసరికి, దానికి దాని లోక ప్రవేశము కుదరలేదు. అది మళ్ళీ మనింటికే వచ్చింది. ఈలోపు ఆయమ్మ అడ్డం పడడమూ, అది విని అమ్మమ్మ అడ్డంపడడమూ, ఇంతలో నాన్న మీద అట్టాక్ జరగడమూ, అది విని మామ్మ అడ్డంపడడమూ ఇవన్నీ జరిగిపోయాయి. కనుక ఇవన్నీ నీకు చెప్పడము కుదరలేదు. ఇప్పుడు అన్నీ సవ్యంగా ఉన్నాయి కనుక చెబుతున్నాను. అఫీషియల్గా పారూ, అనూ, స్వానీ, పారిజాతా నలుగురూ నీకోడళ్ళు, రాత్రి శోభనాలు కూడ అయిపోయాయి. కనుక మా అందరినీ ముందర ఆశీర్వదించు.” అని అంటూ వాళ్ళందరినీ అమ్మ కాళ్ళకి దణ్ణం పెట్టమని, నేనూ వాళ్ళతో కలిసి దణ్ణం పెట్టాను.

అమ్మ కొంచెం కంట నీరుతో మమ్మల్ని ఆశీర్వదించి, “వీళ్ళదీ మీదీ పుట్టినరోజు ఒకే రోజా? అంటే రేపొచ్చే ఒకటో తారీఖే.. ఆట్టే సమయం కూడా లేదు. ఒరేయ్ నువ్వేం చేస్తావో నాకు తెలియదు, నీ పుట్టినరోజు పక్కన పెట్టు, ఏటిసూతకంలో ఉన్నావు చేసుకోకపోయినా పర్వాలేదు. వీళ్ళ పుట్టినరోజు మాత్రం గ్రాండ్ గా చెయ్యాలి రా!” అని అంది. “ఆ! మరే!! ఊరందరినీ పిలుద్దామా వీళ్ళ పుట్టిన రోజుకి?, ఆ వచ్చిన వాళ్ళకి వీళ్ళ రేషన్ కార్డూ, పాన్ కార్డూ కూడ ఇద్దాం!!!. వీళ్ళెవరు అని ఎవరైనా అడిగితే ఏమని చెబుతావు?? నాగ కన్య వచ్చింది నాకు కోడలిగా అంటావా? లేక గాంధర్వ యువరాణి వచ్చింది నాకు కోడలిగా అంటావా? లేక కిన్నెరరాజు గారాలపట్టీ కోడలిగా వచ్చింది అని చెబుతావా? వీళ్ళు అమానవీయులు, వేరే జాతి వారు. మానవ రూపాల్లో ఉన్నారు అని పొరబాటు పడి పబ్లిక్ చేసేవు, దూల తీరిపోగలదు, విన్నూగాడు నేషనల్ న్యూస్ అయ్యి కూర్చుంటాడు. శాంతం శాంతం, ప్రశాంతంగా ఆలోచించు అమ్మా! ఏం చెయ్యాలో నువ్వే మాకు చెప్పాలి!!” అంటూ అమ్మ బండికి బ్రేకులు వేసింది లల్లీ. దెబ్బకి అమ్మకి బల్బు వెలిగి, “అవునురోయ్ మరిప్పుడు ఎట్లా. వీళ్ళ పుట్టిన రోజు గ్రాండుగా చేసి తీరాల్సిందే! నా మాటంటే మాటే. కానీ వీళ్ళ అసలు రూపాలు, పేర్లూ ఎవరికీ తెలియకూడదు!” అని నా నెత్తినే బండ వేసి కూర్చుంది. నేను తల బాదుకుంటూ, “అమ్మా! ఇప్పుడు సమస్య వీళ్ళ పుట్టిన రోజు కాదు, ముందర కాసేపు ప్రశాంతంగా ఉంటే, ఇంకా చెప్పాల్సిన అసలు విషయాలు చాలా ఉన్నాయి, ఓపిక పట్టు” అని, “పారూ! మీరు నలుగురూ ఇంట్లోకి వెళ్ళండే. నేను పిలిచినప్పుడు మాత్రమే రండి” అని వాళ్ళని లోపలికి పంపించేసి, నేను అమ్మ ముందర మోకాళ్ళ మీద కూర్చుని, అమ్మ చేతులు రెండూ నా చేతుల్లోకి తీసుకుని, “అమ్మా! ఇప్పుడు చెప్పబోయే మ్యాటర్ నీకూ నాకూ లల్లీ కి మాత్రమే సంబంధించింది. ఆవేశపడకుండా జాగ్రత్తగా వినాలి. లల్లీ మధ్యలో పుల్లలు పెట్టకు, నువ్వూ విను” అంటూ దానికి ఓ వార్ణింగు పడేసి గట్టిగా శ్వాస పీల్చి అమ్మ రియాక్షన్ కోసం ఎదురు చూడసాగాను.

అమ్మ నా నెత్తి మీద ఒక మొట్టికాయ వేసి “మీ ఇద్దరి వేషాలూ చాలా వరకూ నాకు తెలుసు. నాకు నా మొగుడు మీ ఇద్దరిగురించీ కొన్ని విషయాలు చెప్పాడు. నిన్న మధ్యాహ్నము మీరు అమ్మతో మాట్లాడుతుంటే కొన్ని విషయాలు తెలిసాయి. నువ్వు కానీ. నాకు తెలిసిన విషయాలకు డాట్స్ కనెక్ట్ చేసుకుంటాను. !” అని అనేసరికి కొంచెం ధైర్యం వచ్చి, “అమ్మా! మన ఇంట్లో కొన్ని వందల సంవత్సరాలుగా ఒక వెండి పెట్టె ఉన్న విషయం నీకు తెలుసా! ఒక అత్తగారు తన కోడలికి వారసత్వముగా ఇస్తోంది ఆ వెండి పెట్టెని అని నీకు తెలుసా! 830 సంవత్సరాలు తరువాత మొట్టమొదటిసారి, నీ అత్తగారు నీకు ఆ వెండి పెట్టె ఇవ్వాల్సిన పరిస్థితిని నువ్వు మమ్మల్ని కనడం ద్వారా తప్పించావు అని తెలుసా. నిన్ను బైపాస్ చేసి ఆ వెండి పెట్టె డైరక్ట్ మా చేతికి వచ్చింది. ఆ వెండి పెట్టెళొ కొన్ని కీలకమైన తాళపత్రాలు ఉన్నాయి. ఆ పత్రాలను చదవడానికి అర్హత పొందేందుకు, నేనూ లల్లీ కొన్ని పనులు చెయ్యాలి. ఒక కొడుకుగా నీకా విషయాలు చెప్పడానికి సిగ్గు పడుతున్న. లల్లీ నువ్వు ఎక్స్ప్లైన్ చెయ్యవే అమ్మకి” అని నేను లేచి దూరముగా వెళ్ళి సిగరెట్టు వెలిగించుకుని లల్లీ చెప్పే కధను టెలీపతీ ద్వారా వింటూ సిగరెట్టు తాగుతూ నుంచున్నా. లల్లీ మెల్లగా నా ప్లేస్ లోకి వచ్చి, అమ్మ రెండు చేతులూ నేను పట్టుకున్నట్టే పట్టుకుని “అమ్మా! ఇప్పటిదాకా విన్నట్టే, నేను చెప్పేదీ ప్రశాంతంగా వినవే. అరవకు. ఇందాక విన్నూ చెప్పినట్టు, నన్ను ముట్టుకుని నాతో శారీరికముగా కలవగలిగిన ఏకైక మగాడు విన్నూ ఒక్కడే. పైగా మేమిద్దరమూ కారణజన్ములము. మా పుట్టక కోసము 830 సంవత్సరాలుగా ఒక ఆరుగురి ఆత్మలు ఎదురు చూస్తూ ఉన్నాయి. ఆ గ్రంధములు చదివి, మేమిరువురమూ చెయ్యవలసిన బృహద్కార్యములు చాలానే ఉన్నాయి. ఇంట్లో ఉన్న ఆడవాళ్ళందరితో రమించిన తరువాతే మేము ఆ బృహద్కార్యములు చెయ్యడానికి అర్హులు అవ్వుతాము. అమ్మా!! ఇట్లా కాదే!! నేనూ-విన్నూ ఎవరి పూకుని చూస్తామో ఆ స్త్రీ తన జీవితాంతమూ మాకు బానిసగా బ్రతకాల్సిందే. పైగా అమ్మమ్మ దగ్గర ఇంకో వెండి పెట్టె ఉంది. అది ఉన్న చోట వావీ వరసలు లేకుండా శృంగార సల్లాపాలు సాగుతూనే ఉంటాయి. నేనూ విన్నూ చాలా రోజులనుంచీ దెంగించుకుంటున్నాము. అంతే కాదు, నేనూ లేదా విన్నూ చాలా మంది పూకులను చూసాము, అందులో అమ్మమ్మా-మామ్మా-సినాలీ-పారూ-అనూ-స్వానీ-పారిజాతా-సినాలి-మంగపెద్దమ్మలతో మేము ఏనాడో శృంగారంలో పాల్గొన్నాము. ఇంక మేము చూసాక ఇంకా మాతో కూడనిది నువ్వూ-రోజా-గంగా-మణత్తా మీరు నలుగురే. మీతో కూడా శృంగారంలో పాల్గొన్నాక, ఇక కిందున్న పారూ వాళ్ళమ్మ సుమిత్రతోనూ, వేరేలోకాలలో ఉన్న అనూ-స్వానీ-పారిజాతా వాళ్ళ అమ్మలతోనూ శృంగారములో పాల్గొన్నాక మాకు రెండో గ్రంధం చదివే అర్హత వస్తుంది. అది చదివి అందులో ఉన్నట్టు మేము చెయ్యాలి. ఇది బ్రహ్మ రాత. మార్చలేము.” అని ముగించింది. అమ్మ చాలా వరకూ తన ఆవేశాన్ని కంట్రోల్ చేసుకుంటూనే మొత్తం విన్నది.

అసలు విషయం అమ్మకి తెలిసిపోయింది కాబట్టి ఇక నేను ఫైర్ ఫైటింగు మొదలెట్టొచ్చు అని నిర్ధారించుకుని, “నేను సిగరెట్టు పారేసి, అమ్మ దగ్గరికి వెళ్ళి, అమ్మ భుజముల మీద చెయ్యి వేసి, అమ్మా! నీకు అబద్దం చెప్పలేకే ఉన్న నిజాన్ని చెప్పేసాము. నువ్వు మాకు దగ్గర అవుతూ ఉన్న కొద్దీ, మాలో నీకు నిజం చెప్పకుండా ఉన్నమే అన్న ఆలొచన కుమ్మరి పురుగులా మమ్మల్ని తొలిచేస్తోంది. అందుకే నిజం చెప్పేసాము. నీకు ఇంకో రహస్యము చెప్పాలి. ఇది నువ్వు ఎట్లా తీసుకుంటావో నాకు తెలియదు కానీ తప్పదు. నువ్వు గత మూడు నెలలుగా బాధపడుతున్నట్టు నువ్వూ-నాన్నా అన్నా-చెళ్ళెళ్ళ వరస కాదు, బావ-మరదళ్ళ వరస. అమ్మమ్మ నాన్నా వాళ్ళ నాన్నకి స్వయానా చెల్లెలు. మీ అమ్మమ్మ తన స్వంత అన్న అదే నాన్నా వాళ్ళ తాతతో పడుకుంటే, అమ్మమ్మ పుట్టింది. అప్పుడే గొడవ పడి పెద్దమ్మమ్మ ఇంట్లో ఉన్న రెండో వెండి పెట్టె తీసుకుని బయటకు వచ్చేసింది. ఆనాటి నుంచీ మనింట్లో ఇన్సిస్టు సెక్సు ఆగిపోయింది. దురదృష్టవశాత్తూ అమ్మమ్మ యెడాది క్రితం మనింటికి ఆ రెండో వెండి పెట్టెని తీసుకొచ్చాకే, మనింట్లో మళ్ళీ ఇన్సిస్టు మొదలయ్యింది. మళ్ళీ నాన్న మామ్మ చనిపోయాక, అమ్మమ్మ తనంతో ఆ వెండి పెట్టెని ఈ ఊరికి తెచ్చేసింది, దానితో మళ్ళీ ఇన్సిస్టు సెక్సు ఆగిపోయింది. ఇక్కడికి వచ్చాక ఆ వెండిపెట్టె ప్రభావము చేతే నువ్వు మళ్ళీ నా వైపు ఆకర్షణ కి గురవ్వుతూ ఉన్నావు. నీకు నిజం చెబుతే కానీ నాకూ-లల్లీ కి మనశ్శాంతి ఉండేట్టు లేదని అనిపించి ఇప్పుడు ఇద్దరమూ నీకు నిజం చెప్పేసాము. ఇంకో విషయము. నువ్వూ కారణ జన్మురాలివే. అదేమిటో మాకు తెలియదు కానీ పెద్దమ్మమ్మ కి తెలుసు. అందుకే తన ఆటోబయోగ్రఫీ నీకూ నాకూ మాత్రమే కనిపించేట్టు వ్రాసి మనకి దొరికేట్టు చేసింది. మా మాటలు నమ్మక పోతే, నువ్వు ఆ పుస్తకము చదవి ఒక నిర్ణయానికి రా. ఇక అంతా నీ చేతుల్లోనే ఉంది. నువ్వు ఏది అంటే అదే జరుగుతుంది.” అని ముగించి అమ్మ సమాధానము ఏమిటా అని ఆతృతగా నేనూ లల్లీ అమ్మ మొహంలోకి టెన్షన్ గా చూస్తూ ఉన్నాము.

ఇంతలో అమ్మమ్మ ఎక్కడినుంచి వచ్చిందో, వచ్చి అమ్మ పక్కనే కూర్చుని, తన తలరాస్తూ “అవునే రమా! పిల్లలు చెప్పేది నూటికి నూరు పాళ్ళూ నిజము. ఇన్నాళ్ళూ నువ్వు ఏడుస్తూ ఉన్నా, నిజం చెప్పలేక నేను ఎంతగా మధనపడుతున్నానో వీడికి ఒక్కడికే తెలుసు. వెధవలు ఇద్దరూ 21 ఏళ్ళకే 40 ఏళ్ళ బరువు బాధ్యతలు మోస్తూ, నీకు నిజం చెప్పలేక అబద్ధం దాచలేక నలిగిపోతూ ఉన్నారే. నువ్వు తీసుకునే నిర్ణయమే ఫైనల్. నువ్వేది అంటే అదే మాటకు మేమందరమూ కట్టుబడి ఉంటాము. కనుక నువ్వే ఆలోచించి ఏదో ఒక నిర్ణయం తీసుకోవాలి. ఒరేయ్ పిల్లలూ, ఇవ్వాళ మీ అందరికీ రెండో రాత్రి. ద్వితీయ విఘ్నం కలుగరాదు. నేను మీ అమ్మతో మాట్లాడుతాను. మీరెళ్ళి ఆ కార్యం ముగించుకోండి” అని మా ఇద్దరినీ బలవంతము గా ఇంట్లోకి తోసింది. అమ్మ ఒక్కసారిగా బరస్ట్ అయ్యి అమ్మమ్మ ఒడిలో తల పెట్టుకుని ఏడుస్తూ ఉండిపోయింది. మేము లోనికి వెళ్ళాలా వద్దా అని సందిగ్ధంలో కొట్టుమిట్టాడుతూ ఉంటే, “పిల్లలూ! నేను చూసుకుంటాను మీ అమ్మ సంగతి, లోనికి వెళ్ళి మీ శోభనము రెండో రాత్రి సంగతి చూడండి అని” అని కొంచెం తీవ్రమైన స్వరంతో అమ్మమ్మ మమ్మల్ని మందలించేసరికి, తలదించుకుని ఇద్దరమూ లోనికి వెళ్ళేసరికి, పారూ-అనూ-స్వనీ-పుష్పం-పెద్దీ ఐదుగురూ మళ్ళీ శోభనపు పెళ్ళికూతుర్లలా అలంకరించుకుని మాకోసం ఆతృతగా ఎదురుచూస్తూ ఉన్నారు.