Incest/Taboo జసుజల్లి - జమజచ్చ

ఆడతనమా - చూడతరమా - 4​

నేను గత ఐదు రోజులుగా నా జీవితం ఎటుపోతోంది అని ఆలోచిస్తూ ఉండగా షడన్ గా రేపు లేదు ఎల్లుండ నాదీ, లల్లీదీ, నా ముగ్గురి పెళ్ళాల పుట్టినరోజు అని గుర్తుకు వచ్చి, దానితోపాటు, మొదటిరోజున అమ్మమ్మ ఎమోషనల్గా “నా కూతురిని ఇచ్చేస్తున్నా పట్టుకుపో!!” అన్నదానికీ, ప్రస్తుతం జరుగుతున్న్న దానికీ ఏమైనా లింకు ఉందా అని డవుట్ స్టార్ట్ అయ్యింది. ఊరికే రాలేదు ఆ డవుట్. కపర్థీ గాని ఎపిసోడ్ అయిన దగ్గర్నుంచీ ముసల్దాని చాణక్యనీతి నాకసలు అర్థం కాకుండా పోతోంది. అన్నీ ఒక్కటొక్కటిగా నెమరువేసుకుంటూ ఉండేసరికి, నిద్ర మొత్తం దొబ్బింది. లేచి బోటు పెట్టిన దగ్గరికి వెళ్ళి చూస్తే అమ్మ లంగా,జాకెట్టూ, చీర తడిముద్దలా ఒక మూల పడి ఉన్నాయి. నాకో తింగరి ఐడియా వచ్చి, ఇప్పుడు లంగా జాకెట్ ఉంటే అమ్మ ఇవే కట్టుకుంటుంది. నాకింక అమ్మ స్కిన్ షో ఉండదు. వీటిని మాయం చేస్తే అమ్మ నాకు ఇప్పుడిస్తున్న ఫ్రీ షో కంటిన్యూ చెయ్యల్సిందే అన్న కొంటె ఆలోచన వచ్చి, అమ్మ లంగా జాకెట్లని అక్కడే గొయ్యి తీసి ఇసుకతో కప్పెట్టేసాను. తడి ముద్దలా పడి ఉన్న అమ్మ చీరమాత్రమే తీసి రెండు కొబ్బరి చెట్లకి కట్టి, బోటుని భద్రం చేసి అటూ ఇటూ నడుస్తూ, బోటింగ్కి వచ్చేప్పుడు ముసల్ది “మీ అమ్మ పక్కనే ఉండు అమ్మ పక్కనే ఉండూ” అన్న దానికీ, నేను మాత్రమే అమ్మ పక్కన ఉన్నప్పుడే ఆ రాకాసి అల వచ్చి మమ్మల్ని సముద్రంలోకి తొయ్యడానికి, ఈ రెండిటికీ మధ్యన దొంగమొఖం లల్లీ, అనూ ఇద్దరూ ముసల్దానితో ఏం మాట్లాడారా అన్న సందేహంతో ప్రైమా ఫేసీ ఇదంతా ముసల్దాని కుట్రే అని అనిపించసాగింది. కానీ మళ్ళీ కేవలం అమ్మనీ నన్నూ ఒక్కటి చెయ్యడానికి, ఇన్ని ప్రాణాలు రిస్క్లో పెడుతుందా ముసలి అని ఇంకో డవుట్ రాసాగింది.

ఛస్! ఏదైతే అదే అయ్యింది. రెండున్నర రోజుల నుంచీ ప్రస్తుతం వరకూ లల్లీకి ఎటువంటి ప్రమాదమూ జరగలేదు, కారణం నేను దుక్కలా ఉండడమే. చూద్దాం ఎంతవరకూ సాగుతుందో ఈ ప్రహసనం. ముందర నేను స్ట్రాంగ్ గా ఉండడం ఇంపార్టెంటు. నేను వీక్ అయ్యాను అని అమ్మకి అనిపిస్తే అమ్మ ధైర్యం మొత్తం తుస్ అంటుంది అనుకుని, నాకు నేనే ధైర్యం చెప్పుకుని, అమ్మ దగ్గరికి వచ్చేసరికి నెగడు ఆరిపోయింది. అమ్మ చలికి వణుకుతూ ఉండే సరికి, ఇంకో నాలుగు కొబ్బరి మట్టలు పీక్కొచ్చి మళ్ళీ నెగడు రాజేసి అమ్మకి వెచ్చదనం ఏర్పాటు చేసి, అమ్మ కాళ్ళకి దగ్గరగా కొంచెం కిందకి అడ్డంగా నడుం వాల్చి, పొద్దున్నే లేచి దీవి మొత్తం సర్వే చెయ్యాలి అని అనుకుని కళ్ళు మూసుకున్నానో లేదో, నేనూ ఘాడమైన నిద్రలోకి జారుకున్నాను.

“అబ్బాహ్!” అన్న అరుపు వినిపించి కళ్ళు తెరిచి చూసేసరికి తెల్లారిపోయింది. అమ్మకి ఆకలి అయ్యిందేమో, మొద్దు నిద్ర పోతున్న నన్ను నిద్ర లేపటం ఇష్టం లేక తానే కొబ్బరి బోండాన్ని కొట్టుకోవడానికి ట్రై చేసింది కామోసు, చెయ్యి నొప్పెట్టింది అనుకుంటా! నేను వెంటనే లేచి “అమ్మా! నన్ను లేపొచ్చు కదే అమ్మా! ఎందుకీ ఫీట్లు. నీకెందుకు ఈ కొట్టే పని. నేను కొడతా కదా. అసలే టైం మన దూల తీర్చేస్తోంది. అవసరమా ఇప్పుడు ఇది!” అంటూ అమ్మకి బొండాం వలిచి దాన్ని కొట్టి ఇచ్చి, ఇంకోటి వలిచి ఇస్తుంటే, అమ్మ “వద్దురా! మళ్ళీ టాయిలెట్ కి పోవాల్సి వస్తుంది! ఉప్పునీళ్ళతో కడుక్కోవడం నా వల్ల కాదు” అని అంది. అంటే “పిస్సు కొట్టడానికి బద్దకం వేసి ఆకలితో మాడిపోతావా? ఏం పర్లేదు. ముందు మనకి సర్వైవ్ అవ్వడానికి ఓపిక కావాలి. నువ్వు ఈ బోండం తాగి లేస్తే, ఒకసారి ఈ దీవి ఏంటో ఎక్కడిదో తిరిగి చూడాలి. నిన్ను ఒక్కర్తినీ వదిలిపెట్టి వెళ్ళే సమస్య లేదు. కనుక లేస్తే, దీవి మొత్తం ఒక రౌండు కొట్టి వద్దాం” అని నేనూ రెండు బొండాలు తాగి సిగరెట్టు వెలిగించా. అమ్మ కూడా ఒక సిగరెట్ వెలిగించి నడవడం మొదలెట్టింది. దాదాపు ఒక అర కిలోమీటర్ తుప్పలు దాటుకుంటూ పోయేసరికి, అరటిచెట్లూ, రేగి చెట్లూ కనిపించాయి. వాటిని దాటుకుని ఇంకొంచెం ముందుకు వెళ్ళాం. అక్కడ చిన్న చెరువులాగా ఉండి అందులో స్వచ్చమైన నీళ్ళున్నాయి. అమ్మ నీళ్ళు చూడగానే, ఆబగా వంగి దోసిలితో నీళ్ళు తాగడం ప్రారంభించి, “ఒరేయ్ విన్నూ! తియ్యగా ఉన్నాయి! సముద్రం మధ్యలో మంచినీరేంట్రా!” అంటూ ఆశ్చర్యపోతూనే కడుపునిండా నీళ్ళు తాగింది. నేనూ వంగుని నాలుగు దోసిళ్ళు నీల్లు తాగేసరికి, పోయిన ప్రాణాలు తిరిగొచ్చాయ్! “ఇదేదో వింతగా ఉందిరా విన్నూ! మనకోసమే అన్నట్టు తినడానికి పళ్ళూ, తాగడానికి నీళ్ళూ దొరికాయి. ఇంకెన్ని ఉన్నాయో ఈ దీవిలో మన కోసం వింతలు!” అంటూ ఇంకొంచెం ముందరికి వెళ్ళి అమ్మ “విన్నూ!” అంటూ ఆశ్చర్యంగా అరిచింది.

నేను నీళ్ళు తాగేవాడిని ఖంగారుగా లేచి అమ్మవైపు పరిగెత్తి చూసేసరికి, అక్కడ రకరకాల పళ్ళ చెట్లూ వాటికి తీగల్లా చుట్టుకుని ఉన్న రకరకాల పూపొదలూ వాటికి విరిసి ఉన్న రంగు రంగుల పూలూ నిజంగా ఏదో వింతలోకంలో అడుకుపెట్టిన అనుభూతి కలుగుతోంది వాటిని చూస్తేనే. అమ్మ చిన్న పిల్లలా రాలి ఉన్న పూలేరుకుంటూ వాటిని వెయ్యడానికి ఏమీ లేక, “విన్నూ నీ బనీనివ్వరా!” అంటూ అడిగేసరికి, అమ్మకి నా బనీను విప్పి ఇచ్చా. కండలు తిరిగి ఉన్న నా చెస్ట్ కేసి అదోలా చూస్తూనే ఆ బనీను పరిచి అందులో పూలు వెయ్యడం మొదలెట్టింది. “అమ్మా! ఇప్పుడీ పూలెందుకే, వదిలెయ్యవే” అంటూ విసుక్కుంటూనే, ముందుకు వెళ్తుంటే, అమ్మ కొంచెం కోపంతో చెళ్ళున నా వీపు మీదో దెబ్బ వేసి, “నా మొగుడు చచ్చేదాకా కూడా నన్ను హనీమూన్ కి తీసుకెళ్ళనేలేదు. పెళ్ళిచేసుకున్నామో లేదో, మీరిద్దరూ బుడుంగున పుట్టేసారు. ఇన్నేళ్ళ తర్వాత, అదీ మొగుడు పోయిన మూన్నెళ్ళకి, నడి సముద్రంలో మునిగి చావాల్సిన నన్ను నా కొడుకు పట్టుకొచ్చి ఇదేదో నిర్మానుష్యమైన దీవిలో పడేసాడు. ఇదంతా ఇప్పుడు నా సామ్రాజ్యం. నాకేమనిపిస్తే నేనది చేస్తా. ఇన్నాళ్ళూ ఎవరో ఏదో అనుకుంటారని నా కోరికలూ, భావనలూ అణిచిపెట్టుకుని బ్రతికా. ఇప్పుడైనా నాకు నచ్చినట్టు నేనుంటా! ఇక్కడ నేను తప్ప మరో పురుగు లేదు. అన్నీ మూసుకుని, నా కోరికలన్నీ తీర్చు” అంటూ మూతి తిప్పుకుంటూ అమ్మ నన్ను దాటి ముందరికి వెళ్ళి షాక్లో నుంచుండిపోయింది. మళ్ళీ ఏం చూసిందో అనుకుంటూ ముందరికి వెళ్ళి అమ్మ భుజాలమీదనుంచి చూసేసరికి, అక్కడ పదడుగుల పొడవున్న రెండు తెల్లని త్రాచులు ఒకటినొకటి పెనవేసుకుని, మేటింగ్లో ఉన్నాయి. వాటిని చూసేసరికి, అమ్మ ఊపిరిలో మార్పు వచ్చింది. కళ్ళల్లో కోరికా, గొంతులో ఊపిరీ కొట్టొచ్చినట్టు కనిపిస్తున్నాయి. అమ్మ అట్లా భారంగా ఊపిరి తీస్తూ ఉంటే, చొక్కాలోంచి ఆ బంగారు కొండలు రెండూ పైకీ కిందకీ ఊగుతూ నా మనస్సుని పీకి పాకం చేస్తున్నాయి. నా మనసు గొంతు నొక్కేసి చప్పుడు చెయ్యకుండా అమ్మ చెయ్యి పట్టుకుని, పెదం మీద వేలు వేసి, ఏమీ చప్పుడు చెయ్యద్దు అన్నట్టు సైగ చేసి, సైలెంటుగా, వచ్చిన దారిలోనే వెనక్కి తీసుకొచ్చా.

ఇప్పుడు మా మాటలూ, అడుగుల చప్పుళ్ళూ ఆ పాములకి వినపడవు అని నిశ్చయించుకుని, “అమ్మా!! ఇదేదో వేరే లోకం వాళ్ళ రిక్రియేషన్ ప్లేస్ లా ఉందే. ఈ నిర్మానుష్యమైన దీవిలో వేరే లోకపు వాళ్ళు వచ్చి వాళ్ళ సరదాలు తీర్చుకుని వెళ్తున్నారు అని నా అనుమానము. లేదంటే, ఎటువైపు చూసినా నీరే. అట్లాంటి ఈ దీవిలో పాములేంటే. ఒకటి ఎవరైనా తెచ్చి వాటిను వదిలుండాలి. లేదా వాటంతట అవే ఇక్కడ ప్రత్యక్షమై ఉండాలి. ఎవరూ పనిగట్టుకుని ఈ సముద్రంలో పడవ నడుపుకుంటూ వచ్చి వాటిని ఇక్కడ విడిచిపెట్టరు. కనుక, అవి అనూ రెలెటివ్స్ అని నాకనిపిస్తోంది. నువ్వు ఎక్కువ చప్పుడు చెయ్యకుండా ఉంటే మనకి మంచిది” అంటూ ఉంటే, అమ్మ నేను చెప్పేది అసలు వినపడనట్టు, తన చేతిలో ఉన్న పూలున్న బనీను నేలమీద పరిచి, కొంచెం పండినట్లు ఉన్న రేగిపళ్ళని కోసి ఆ బనీను మీద వేస్తూ, “లంచ్ సమస్య లేదు. ముందర మన ప్లేస్ కి వెళ్ళి అక్కడున్న మన వస్తువులు తెచ్చుకుని వచ్చి ఇందాక చూసిన చెరువులో స్నానాలు చేసి రిఫ్రెష్ అయ్యి తిందాం!” అంటూ మాగినట్టు ఉన్న ఒక అరటి గెల కొయ్యమని నాకు ఆర్డర్ వేసింది. నేను ఆ గెలని కోసి భుజాన్న వేసుకుని, నడుస్తూ వెనక్కొచ్చి అక్కడ మేము తెచ్చిన ఆహారాన్ని దింపి, కూర్చొనబోతుంటే, అమ్మ నేను చెట్లకి కట్టున్న చీర విప్పి భుజాన వేసుకుని, “లంగా జాకెట్టేవిరా!” అని అడిగేసరికి, “ఏమో, రాత్రి బోటులో చీరొక్కటే ఉంది. లంగా జాకెట్టేమైపోయాయో నాకు తెల్వదే” అనేసరికి, అమ్మ నాకొక స్టేరింగు లుక్కిచ్చి మళ్ళీ చెరువుకేసి బయలుదేరింది. దీనెబ్బా జీవితం కూర్చుందాం అంటే కూర్చోనివ్వదు అనుకుని అమ్మ వెనకాలే తోకలా నేనూ నా స్లిప్ బాగ్ తీసుకుని బయలుదేరాను.

నీళ్ళని చూస్తూనే అమ్మ చిన్నపిల్లలా చెరువులోకి దిగి ఈత కొట్టడం ప్రారంభించింది. నేనున్నాను అన్న సోయలేకుండా అమ్మ అట్లా చెరువులో దిగి జలకన్యలా ఈత కొడుతూ ఉంటే, పరిస్థితుల ప్రభావం వలన మరుగున పడిపోయిన కోరికలు నాలో ఊపిరి పోసుకోసాగాయి. అమ్మ శుభ్రంగా వంటికున్న ఉప్పు మొత్తం వదిలించుకుని, “విన్నూ! రారా!” అని పిలిచేసరికి, “ఉండవే తల్లీ! వేరే బట్టలు లేవు. నీకేంటే తల్లీ! వంటి మీదవి ఆరేస్తే, కట్టుకోడానికి చీరుంది. నాకో! నేనిప్పుడు నీళ్ళల్లో దిగానూ అంటే, వెళ్ళి తడి సుద్దలా ఉన్న ఆ జీన్స్ వేసుకోవాలి. ఇదొక్కటే షార్ట్ ఉంది.” అంటూ ఉంటే, “బొంగులే” అంటూ అమ్మ ఒడ్డున నుంచున్న నా కాలు పట్టుకుని లాగేసరికి, దబ్బున నీళ్ళల్లో పడ్డా. ఏదైతే అదే అయ్యింది అనుకుని, నాలుగు మునకలేసి, లేచి చూసేసరికి, అమ్మ ఒడ్డుకొచ్చి, తను వేసుకున్న నా షర్టూ, షార్టూ విప్పేసి, తన చీరని అడ్డంగా మడత పెట్టి కొంచెం దళసరిగా చేసి, కోయ సుందరీమణులు కట్టుకునేట్టు, కింద కుచ్చిళ్ళు మోకాళ్ళ దాక కట్టుకుని, పైన తన 38" కొండలని, పైట భాగంతో బిగించి, ఎడమ భుజం మీదనుంచి కుడి వైపుకు తెచ్చి, కుడి చంకలోంచి దానిని మళ్ళీ ఒక తిప్పు తిప్పి పైట చివరిని వీపున ఉన్న భాగాన దోపింది. ఆ చీరకట్టు ఎంత అందంగా ఉందీ అంటే, తన అందాలు నాకు కనిపిస్తున్నాయి కాని కనిపించట్లేదు. ఏంట్రా కంఫ్యూజింగుగా ఉందా. చూసే నాకే మతిపోతుంటే, నేను వర్ణించే వర్ణన మీకేమాత్రమూ అర్థం కాకపోవచ్చులే. చీరని ఇట్లా కూడా కట్టి మగవారిని తన అందాలతో చంపెయ్యొచ్చు అని ఇప్పుడే కదా నాకూ తెలిసింది. అసలు మేటర్ ఏమిటి అంటే, అమ్మ పై పరువాల సైజులు తెలుస్తున్నాయి ఎందుకంటే బిగించి కట్టింది కాబట్టి, కానీ మడతపెట్టి, ఇంకో ఎగస్ట్రా రౌండు చుట్టిందేమో, నాకు కొంచెం కూడ స్కిన్ కాన రావట్లేదు. అమ్మ అందం తెలుస్తోంది. కాని కనిపించట్లేదు. అమ్మ అంత అందమైన కట్టుతో వంగుని, తను విప్పిన నా చొక్క, షార్టూ నీళ్ళల్లో ముంచి పిండి భుజాన వేసుకుని, “ఇవ్వాళ్టికి నీళ్ళలోంచి వచ్చేది ఉందా లేదా. నాకు ఆకలిగా ఉంది. పద పోదాం” అంటూ నన్ను అదిలించి, నడక మొదలెట్టేసరికి, నాకు నా పరిస్థితి అర్థం అయ్యి, అట్లానే తడి షార్ట్ తో బయటకు వచ్చి, అమ్మ వయ్యారంగా తిప్పుతూ నడుస్తూ ఉంటే, గోడ గడియారంలో ఊగే పెండ్యులం లా రిథమిక్ గా ఊగుతున్న అమ్మ పిర్రలు చూస్తూ లొట్టలేసుకుంటూ అమ్మ వెనకాలే నాలుగడుగుల దూరంలో నడవసాగాను.

అమ్మవి అసలే వత్తయిన పొడుగైన కురులు. తడిసిన జుట్టు విరబొసుకుందేమో, అవి కరెక్ట్గా అమ్మ నడుమ్మీదకి చేరి, వాటి చివర నుంచి చుక్క చుక్క పడుతున్న నీటి బొట్ట్లు అమ్మ పిరుదులని పావనం చేస్తూ అక్కడ చీరని తడిపేస్తున్నాయేమో, ఆ పిరుదులు ఇంకా కసెక్కిస్తూ ఉన్నాయి నాకు. అచ్చు వనదేవతలా వయ్యరంగా నడుస్తూ ఉంటే, నాకు ఆ పిరుదులని పట్టుకుని పిసికెయ్యాలన్నంత కోరిక పుడుతోంది. మళ్ళీ బూతులు లంఖించుకుంటుందేమో అన్న భయంతో అమ్మ వెనకాల నుంచి పక్కకి వచ్చి నడవడం మొదలెట్టా. “అయ్యిందా?” అంది అమ్మ. "ఏంటే?" అని డవుట్ డవుట్గా అన్నాను. “అదే నీ ఈత అయ్యిందా?” అంటూ మాట మార్చింది అమ్మ. “ఆ! అయ్యింది” అని పొడిగా సమాధానం చెప్పి, అమ్మకేసి ఓరచూపులు చూస్తూ నడుస్తున్నాను. మేము ఇంతకు ముందర ఆహారం పెట్టుకున్న చోటకి వచ్చేసాక, అమ్మా నేనూ చెరో రెండు అరటిపళ్ళూ, నాలుగు రేగిపళ్ళూ తిని యాస్యూజువల్ చెరో రెండు కొబ్బరి బోండాలు తాగి, అమ్మ “నేను ఇక్కడే కూర్చుని ఉంటాను, నువ్వు మధ్యాహ్నం తిండి ఏదైనా వేరేది చూడు. ఈ పళ్ళూ, కొబ్బరి నీళ్ళూ నావల్ల కాదు” అనేసరికి,
“అమ్మా! ఈ దీవిలో నేనేమి సృష్టించనూ చెప్పు. సీ ఫుడ్ తింటా అంటే, చేపలు పట్టుకొచ్చి కాలుస్తా. పర్లేదా?” అనడిగేసరికి, మొహం కొంచెం వెగటుగా పెట్టుకుని “అదీ ఉప్పూ-కారం లేకుండా చప్పగా ఉంటుంది, తినాలి తప్పదు! ఏదో ఒకటి ట్రై చేద్దాం” అంటూ తల ఊపింది.

నేను లేచి ఒక ఎండు కొబ్బరి మట్ట విరుచుకొచ్చి దాని చివర ఉన్న కొబ్బరి ఈనులు పీకేసి, బల్లెంలా తయారు చేసుకుని కొంచెం పక్కకి వెళ్ళి, నా షార్ట్ విప్పి ఆరేసుకుని విసిరేసిన జీన్స్ వెతుక్కుని వేసుకుని నడుంలోతు సముద్రంలోకి పోయి చేపలు పడుతూ నుంచున్నాను. అమ్మ ఈలోపు చెట్టుకింద కూర్చొని నేను దూసిన కొబ్బరి ఈనెలలో ఉన్న పుల్లలని పీకి వాటికి తాను తెచ్చిన పూలు గుచ్చుతూ,​

“మనోహర! నా హృదయమునే ఓ మధువనిగా మలిచినానంట
రతీవర ఆ తేనెలనే ఓ తుమ్మెదవై తాగిపొమ్మంట
నా యవ్వనమే నీ పరమై పులకించే వేళ
నా యదలో ఒక సుఖమే ఊగెనుగా ఉయ్యాల”​

అంటూ చెలి సినిమాలోని పాట పాడసాగింది. అమ్మ గొంతు ఒక అద్భుతమైన మాడ్యులేషన్ ఉన్న మధురమైన గొంతు. కొంచెం దూరంలో ఉండి పాడుతున్నా గాలి సముద్రంమీదకి వీస్తూ ఉండడం వల్ల నాకు క్లియర్ గా వినిపించసాగింది. నాకు పాట పాడే విధానం కన్నా పాట భావం ఎక్కడో గుచ్చుకోసాగింది. ఆ పాట రీమాసేన్ మాధవన్ పొందుకోరుతూ పాడుకున్న సాంగ్. బాంబే జయశ్రీ వాయిస్తో ఆ పాట కుర్రకారులో ఎంత హిట్టో అందరకీ తెలిసిందే.

వెంటనే అమ్మ దగ్గరికి వెళ్ళి అర్జంటుగా అమ్మ పాడుతున్నట్టు తన మకరందాన్ని తేనెటీగలాగ మొత్తం జుర్రెయ్యాలని ఉన్నా భయంతో అడుగు ముందుకు పడలేదు. ఆ పాట నన్నెంతగా డిస్టర్బ్ చేస్తోంది అంటే, బ్లైండ్ ఫోల్డ్ తో కూడా బుల్స్ ఐని గురి తప్పకుండా కొట్టే నేను, మోచెయ్యి అంత ఉన్న చేప నైస్ గా పక్కనించి వెళ్తుంటే దాన్నికూడా కొట్టలేకపోతున్నాను. ఎంత సేపు ట్రై చేసినా నేనున్న చోట ఒక్క చేప కూడా నా బల్లేనికి( అదే మేక్ షిఫ్ట్ కొబ్బరిమట్ట) తగలకపోయేసరికి విసుగ్గాతలాడించుకుంటూ కుడిచేతి వైపు ఇంకో 100 గజాలు ఈదుకుంటూపోయి అక్కడ ట్రై చేసాను. నా సుడి బాగుంది. అమ్మ పాట ఇప్పుడు నేనొచ్చిన చోటకి వినపడట్లేదు. గురికి ఒక్కటి చప్పున, వర్సగా మూడు గురిలకి మూడు పెద్ద చేపలు దొరికాయి. వాటిని అట్లానే కొబ్బరి మట్టకు గుచ్చి తీసుకొచ్చి అమ్మ ముందర పడేసే సమయానికి అమ్మ కొబ్బరి ఈనెలకు పూలు గుచ్చి కిరీటంలా చేసుకుని తలకి తగిలించుకుని, పూలన్నీ ఆ కొబ్బరి ఆకుని సన్నగా దారం లా తెంపి వాటిని దానికి గుచ్చి మాలలా చేసుకుని మెళ్ళో వేసుకుంది. ఇంకొన్ని పూల మాలల్ని కాళ్ళకీ చేతులకీ కడియాలలా చుట్టుకుని ఉంటే, సిల్హౌట్లో కొబ్బరి చెట్లమధ్యలోంచి ఎండ అమ్మ మీద పడుతూ, అమ్మ పచ్చని మేనిచ్ఛాయ ఆ ఎండకి మెరుస్తూ అచ్చు వనదేవతలా ఉంది అమ్మ.

అమ్మ అందాన్ని అట్లానే బొమ్మలా నుంచుని ఆస్వాదిస్తున్న నన్ను చూసి వీడిలో వేడి మొదలయ్యింది అనుకుని గర్వంగా ఒక నవ్వు తన పెదాలమీదకొచ్చి తన నవ్వు నేను చూసేస్తానేమో అన్న టెన్షన్తో, అమ్మ “విన్నూ! కొంచెం పక్కకి వెళ్ళాలి రా నువ్విక్కడే ఉండు” అంటూ తను నా సమాధానం కోసం చూడకుండా కొబ్బరి చెట్లకి కొంచెం ముందర ఉన్న పొదల వైపు వెళ్ళి కాలు మడుచుకుని తిరిగివస్తూ చిరాగ్గా మొహం పెట్టుకుని “ఒరేయ్! నేను మళ్ళీ స్నానం చెయ్యాలి. నువ్వికడే ఉంటావా? నాతో వస్తావా?” అని అడుగుతూ తన భుజం మీదున్న తడిబట్టలని అక్కడే పడేసి మళ్ళీ నా సమాధానం కోసం చూడకుండా చెరువుకేసి బయలుదేరింది. అమ్మకి ఓపెన్ ప్లేస్ లో పిస్సు పోసుకోవడం కొత్తేమో, చీరెత్తి గొంతుక కూర్చోవడం రాలేదు అనుకుంటా, చీర వెనక భాగం మొత్తం ఉచ్చలో తడిసిపోయింది. “ఓహో! ఇందుకేనా అమ్మ, పిస్సు వస్తుంది అని పొద్దున్న కొబ్బరి బొండాన్ని వద్దన్నది, అమ్మకి ఆరు బయట పాస్ పోసుకోవడం రాదన్నమాట” అని నాలో నేనే నవ్వుకుంటూ, ఇక నాకు తప్పుతుందా, నేనూ అమ్మ వెనకాలే మళ్ళీ కాళ్ళీడ్చుకుంటూ అమ్మ వెనకాలే నడవడం మొదలెట్టాను. అసలే అమ్మ అందానికి నిద్రలేచి నన్ను వేధిస్తూ ఉన్న మచ్చగాడు, అమ్మ ఉచ్చ పోసిన మరక అది అని తెలియగానే వాడు పూర్తి స్థాయిలో బుసలు కొట్టడం ప్రారంభించాడు. నేను లేస్తున్న నా మచ్చగాడిని కవర్ చేస్తూ నడుస్తూ ఉన్నాను. అమ్మ మధ్యలో షడన్గా వెనక్కి తిరిగేసరికి, నేను చూసుకోకుండా అమ్మని గుద్దుకోబోయి దబ్బున కిందపడి, లేచి నుంచున్న నా మచ్చగాడు నేలకి గుద్దుకుని, అప్రయత్నంగా "అమ్మా!" అంటూ ఒక మూలుగు నా నోటివెంబడి వచ్చి ఆటోమేటిక్గా నా కుడి చెయ్యి నేను వెసుకున్న షార్ట్ మీదనుంచే మచ్చగాడిని నిమిరింది. అమ్మ కొంచెం కూడా జాలి పడకుండా, జీన్స్లోంచి ఉబికి వస్తున్న మచ్చగాడికి ఒక వైల్డు లుక్కిచ్చి మళ్ళీ గిర్రున తిరిగి ముందుకు నడుస్తూ, చెరువు దగ్గరికి రాగానే, “నువ్విక్కడే అటు తిరిగి కూర్చో!” అంటూ తన పూల మాలలూ కిరీటాన్ని ఒడ్డునే పెట్టి, తాను ఆ చీరమీదే చెరువులోకి దిగింది.

దబదబా రెండు మునకలేసి మూడో మునకేస్తూ, “అబ్బాహ్! విన్నూ!!” అని అరిచేసరికి నేను ఖంగారుగా వెనక్కి తిరిగి చూసేసరికి, అమ్మ మొహం నొప్పితో విలవిలలాడుతూ ఉంది. “ఏమయ్యింది” అంటూ నేను చేతిలో ఉన్న కొమ్మని పక్కన పడేసి, అమ్మని నీళ్ళల్లోంచి బయటకు లాగి చూస్తే ఒక మూడు జలగలు అమ్మ కాలిపిక్కలనీ, పాదాన్నీ పట్టుకుని ఉన్నాయి. అవి మెల్లగా రక్తం పీలుస్తూ ఉంటే అమ్మ చేసిన బాధాపూర్వక శబ్దాలే అవి అని అనుకుని, ఆ జలగలని చేత్తో పీకడానికి ట్రై చేస్తూ ఉంటే, పట్టు జారిపోసాగింది. అప్పుడే నాకు చిన్నప్పుడు అంతర్వేది తాత, జలగలని ఎట్లా వదిలించాలో చెప్పింది గుర్తుకు వచ్చి, ఆలస్యం చెయ్యకుండా బాధతో విలవిలలాడుతున్న అమ్మని గబుక్కున రెండు చేతులతోనూ ఎత్తుకుని వెనక్కి కొబ్బరితోటలోకి పరుగు తీస్తూ వచ్చి అమ్మని నెగడు పక్కన మెల్లగా దింపి, లైటర్తో ఒక ఎండు కొమ్మని వెలిగించి నిప్పు వచ్చేదాక ఉంచి దాని మంట ఆర్పేసి, ఆ కాలుతున్న చివర్ని అమ్మ పాదాలూ కాలి పిక్కల మీదున్న జలగలకి అంటించేసరికి, అవి ఠప్పున అమ్మ చర్మాన్ని వదిలి కిందపడ్డాయి.

అవి పట్టుకున్న చోటంతా ఎర్రగా కమిలిపోయింది అమ్మకి. అమ్మ కొంచెం సిగ్గుపడుతూనే ఇంకా బాధ నిండిన కంఠంతో, “విన్నూ! ఇంకో రెండు ఉన్నాయిరా!!” అంటూ నన్ను కళ్ళు మూసుకోమని చెప్పి నా చేతిని తన చేతిలోకి తీసుకుని అవి పట్టుకున్న ప్రదేశాలని తడిమి చూపించింది. “అబ్బహ్! గోల్డెన్ ఛాన్స్ మిస్సయ్యానే!!” అనుకుని బాధపడుతూ కళ్ళు మూసుకునే నిప్పుని మొదటి ప్లేస్ కి తీసుకెళ్ళి పొరబాటున జలగ ఉన్న దగ్గర కాకుండా పక్కన అంటించేసరికి, అమ్మకి ఇంకొంచెం బాధ పుట్టి “కళ్ళు మూసుకుని ఉంటే నా శరీరం మొత్తం వాతలు పెట్టేటట్టే ఉన్నవ్. ఏదో ఒకటి. కన్న కొడుకువేగా. ఇప్పటిదాకా నాలో చాలానే చూసావ్ గా. ఇది చూస్తే వచ్చే తప్పేంటి!!” అంటూ కళ్ళు తెరవమంది నన్ను. నేను కళ్ళు తెరిచేసరికి, నా రెండు ఫాంటసీలూ నా కళ్ళముందర ప్రత్యక్షమయ్యాయి. చాలాసార్లే చెప్పానుగా నాకు అమ్మ గుద్దంటే ఎంత మోజో. ఎన్ని సార్లు కై కొట్టుకున్నానో లెక్కే లేదు. అట్లాంటి బంగరామూ, గోధుమరంగూ మిక్స్ అయ్యే కలర్లో నున్నని కొండల్లా 40 అంగుళాల కైవారంతో “రా ! వచ్చి మమ్మల్నో పట్టు పట్టు!!” అంటూ ఊరిస్తూ ఉన్న తన పిర్రలని, నాకు కనిపించడానికి వీలుగా తను కట్టుకున్న చీరని నడుంపైదాకా లాక్కుని అమ్మ అటు తిరిగి నుంచుంది. నా అదృష్టం పుచ్చిపోయి, రెండు జలగలు అమ్మ రెండు పిర్రలనీ పట్టుకుని రక్తం జుర్రుకుంటున్నాయి. నేను ఆలస్యం చెయ్యకుండా వెంటనే “నా ప్రాపర్టీమీదే కబ్జా చేస్తారే? ఎంత ధైర్యమే మీకు?” అని మనసులో అనుకుంటూ ఒకదానిమీద కొరకంచు పెట్టేసరికి, అది టప్ అని ఊడి కింద పడింది. నా ఎడమచేత్తో అది పట్టుకున్న చోటని అదుముతూ, కుడిచేత్తో రెండో జలగని కూడా తప్పించి, కొరకంచుని ఆరకుండా కింద పెట్టి, “ఉండవే వీటి కొండెలేవైనా చర్మంలో ఇరుక్కునాయేమో అని చెక్ చేస్తున్నా” అని అమ్మకో అబద్దం చెప్పి, “అమ్మా! ఒక జలగ కొండి ఇరుక్కుంది, ఉండవే, నా పంటితోలాగాలి” అని ఇంకో అబద్దం చెప్పి, అమ్మకి జలగ పట్టుకున్న చోట, నా నోరు పెట్టి ఒక్కసారి మనసారా అమ్మ పిర్రని చప్పుడు రాకుండా ముద్దు పెట్టుకుని, నాలిక బయటకు తీసి ఒకసారి ఆబగా నాకేసరికి, “ఇస్స్!!” అంటూ అమ్మ నోట్లోంచి ఒక మూలుగు వచ్చింది. ఎందుకు రాదూ? అమ్మ వెనక్కి తిరగకుండా ఉండడానికి, నా రెండు చేతులూ అమ్మ నడుం మీద వేసి నా ఫాంటసీ మడతలని గట్టిగా పట్టుకుని మరీ అమ్మ పిర్రకి ముద్దు పెడితేనూ. అమ్మ రెండు పిర్రలూ ఇంకోసారి తనివితీరా పామి నా కుతి తీర్చుకుని, “అమ్మా! అన్నీ ఊడిపోయాయే” అంటే, అమ్మ సిగ్గుపడుతూ ముందరికి తిరిగి ఇంక్కోటి ఉంది అని సైగ చేసేసరికి అమ్మ సిగ్గు చూసి అదెక్కడ ఉందో నాకర్థం అయ్యి మచ్చగాడు ఫుల్లుగా నిక్కేసాడు. నన్ను కళ్ళుమూసుకోమని ఒక పది సెకండ్ల తర్వాత తెరవమంది.

చూసేసరికి అమ్మ చీర మొత్తం పైకెత్తి, తన రెండు చేతులతో తన మానన్ని పూర్తిగా కప్పేసుకుని నుంచుంది. జలగ కరెక్ట్గా అమ్మ కుడి తొడమీద గజ్జల్లో పట్టుకుని ఉంది. “ఛీ! దీనెబ్బా జీవితం, జలగనైనా కాలేకపోయను. అదెంత అదృష్టం చేసుకుని పుట్టిందో. అందగత్తెలకే అందగత్తె అయిన అమ్మ మానానికి అంగుళం దూరంలో పావుగంట నుంచీ మకాం పెట్టి క్లోసప్లో అమ్మ మానాన్ని చూస్తోంది” అనుకుని, దాని అదృష్టం మీద కొంచెం కోపం వచ్చి దానిమీద నిప్పుమొద్దు పెట్టగానే అది టప్పున కింద పడింది. నాకు కోపం తీరక నిప్పు మొద్దు దానికంటించబోతుంటే, నా ప్రయత్నాన్ని తెలుస్కుందో ఏమిటో, జర జరా పాక్కుంటూ చుట్టూ పడి ఉన్న ఎండుటాకుల మధ్యలో దూరి మాయమైపోయింది. అమ్మ ఆ గాప్లో తన చీరని కిందకి వదిలేసరికి, “అమ్మా! దాని కొండెలు ఏమైనా ఇరుక్కున్నాయేమో చూడలేదు” అంటుంటే, “ఏం అక్కర్లేదు! నేను చూసుకున్నాను, నాకెటువంటి మంటా లేదు అక్కడ!! నిన్నక్కడ నోరు పెట్టనిస్తే నెక్స్ట్ సెకండ్ ఏమవుతుందో నాకు బాగా తెలుసు!!!” అంటూ అమ్మ అంత నొప్పిలోనూ కొంటెగా నవ్వుతూ నాకో మొట్టికాయ వేసి, “విన్నూ! నాకో డవుట్. మనం ఇంతకు ముందు కూడా స్నానం చేసాం కదరా? అప్పుడు పట్టుకోని జలగలు ఇప్పుడెట్లా పట్టుకున్నాయి?” అని అడిగేసరికి, “బహుశా అప్పుడు మన వంటి నిండా ఉప్పు పేరుకుని ఉన్నందువల్ల ఏమో అమ్మా! మనకి తెలుసు కదా ఇట్లాంటి జీవులకి ఉప్పు విషముతో సమానము అని. అందుకని అవి అప్పుడు నిన్ను పట్టుకోలేదనుకుంటా. అవి మగ జలగలు అయ్యి ఉంటాయి. అందుకే అప్సరసలకే అప్సరస అయిన నిన్ను పట్టుకున్నాయి. నీకోసం నీళ్ళల్లోకి దిగిన నన్ను పట్టుకోలేదు” అంటూ అమ్మ వేసిన పంచ్ కి కౌంటర్ పంచ్ వేసి, మళ్ళీ మొట్టికాయ మొడుతుందేమో అన్న డవుట్తో “నువ్వు కింద కూర్చోకు, మన దగ్గర రెండు రిలాక్సింగ్ సోఫాలున్నాయి” అంటూ దబదబా బోట్ దగ్గరికి పరిగెట్టి, దానికి కట్టి ఉన్న చెక్క సోఫా చైర్స్ తెచ్చి అమ్మకి ఒకదాని పక్కన ఒకటి వేసి, “శుభ్రంగా కాళ్ళు జాపుకుని పడుకుని నాకు గైడ్ చెయ్యి, నేను చేపలను ఎట్లా క్లీన్ చెయ్యలో చెబితే క్లీన్ చేసి మంట మీద ఎక్కిస్తా” అని చెప్పి, నేను ఇందాక తెచ్చిన మూడు చేపలనూ పట్టుకుని నుంచున్నా.

అమ్మ రిలాక్స్డ్ గా పడుకుని కాలు మీద కాలు వేసి ఊపుతూ, సిగరెట్ వెలిగించి తాగుతూ, నాకు వివరంగా ప్రొసెస్స్ చెబుతా ఉంటే, అదే ప్రకారం నేను చేపలను చీల్చి వాటి పొట్టలో ఉన్న వ్యర్ధాలని లాగేసి, కొబ్బరి మట్ట ఆకులలో వాటిని మళ్ళీ కట్టేసి పక్కన పెట్టి, రెండు కొబ్బరి మట్టలను పాతి వాటిమీద ఇంకో కొబ్బరి మట్టకి చీల్చిన చేపలని కట్టేసి, కింద మంట వెలిగించి చేతులు కాలకుండా చేపలని రోస్ట్ చేస్తూ నుంచున్నాను. ఈ ప్రాసెస్ మొత్తం అయ్యేసరికి నా వంటిమీదున్న జీన్స్, ఆరిపోయింది. అట్లానే నేను తడిపిన నా షార్ట్ కూడ ఆరిపోయేసరికి, వెళ్ళి షార్ట్ లోకి మారిపోయి, అమ్మ కుప్పలా పడేసిన షార్ట్, షర్ట్ రెండూ ఆరేసి, నేనూ ఒక సిగరెట్ తాగేసరికి, చేపలు పూర్తిగా రోస్ట్ అయ్యాయి. వేడిగా ఉన్నప్పుడే తినెయ్యాలిరా, చల్లారితే, చప్పదనానికి తినలేము అంటూ అమ్మ అనేసరికి, నేను ఒక్క నిముషం అంటూ ఉరుక్కుంటూ వెళ్ళి, అరటితోటలో నాలుగు అరిటాకులు కోసి, అందులో ఒకదానిని దొన్నెలా చుట్టి దాని నిండా చెరువులోంచి నీళ్ళు ముంచి మిగిలిన ఆకులని చంకలో పెట్టుకుని అంతే స్పీడ్ తో వెనక్కి వచ్చి అమ్మ లంచ్ రెడీ అంటూ అమ్మ ముందర అరిటాకులో ఒక ఫిష్ పెట్టి, ఆ నీళ్ళ దొన్నె వలకకుండా, చెక్కల సొఫా బద్దలమధ్య గ్యాప్లో ఇరికించి, నేనూ ఇంకో అరిటాకులో ఇంకో చేప పెట్టుకుని అమ్మ తింటున్నటే, జాగ్రత్తగా ముళ్ళు ఏరుకుంటూ తినడం మొదలెట్టా. కరెక్ట్ గా మా చేపల ప్రహసనం ముగిసేసరికి, ఎక్కడినుంచి వచ్చాయో కారుమబ్బులు కమ్ముకుని జోరుగా వర్షం మొదలయ్యింది.

ఒక గంట కుంభవృష్టిగా వాన పడి ఆగే సమయానికి, అమ్మ అసలే సుకుమారి. మూడు రోజులు సముద్ర ప్రయాణం, ఆపైన ఆరు జలగలు కుట్టి వదిలాయి. పైగా తడిసిపోయింది. దెబ్బకి ఒక్కటే వణుకుతో వణికిపోతూ ఉంది అమ్మ. మంట వేద్దాం అంటే, ఒక్క ఆకు కూడా పొడిగాలేదు. అన్నీ తడిసిపోయాయి వాన దెబ్బకి. అమ్మా! ఇదిగో సిగరెట్ తాగుతూ ఈ కుర్చీలో కూర్చో కాళ్ళు రుద్ది వేడి పుట్టిస్తా అంటూ అమ్మని కూర్చో పెట్టి నా అరచేతులతో అమ్మ అరికాళ్ళూ, అరచేతులూ మార్చి మార్చి మర్దనా చేస్తూ అమ్మలో వేడి పుట్టించడానికి ప్రయత్నం చేయసాగాను. గంట వానలో తడిసిన అలసిపోయిన శరీరానికి, ఒక్క అరికాళ్ళూ, అరచేతులూ రుద్దితే ఏం ప్రయోజనము? అమ్మకి కొంచెం కూడా వణుకు తగ్గలేదు. ఈ పని కాదని, “అమ్మా! నేను చెయ్యబోయే పని ప్రకృతికి విరుద్ధం కానీ ఈ సమయాన నీ ప్రాణాలు కాపాడేది అదే. నేనేదో ఈ సిట్యువేషన్ ని అలుసుగా తీసుకున్నానని అనుకోవద్దే ప్లీస్!!” అంటూ, అమ్మ అంగీకారం కోసం చూడకుండా అమ్మ తొడలమీదుగా నా చెయ్యి చీరలోకి దూర్చి, అమ్మ మదన పీఠాన్ని పట్టుకుని వేలితో అమ్మ గొల్లి నలుపుతూ, రెండు వేళ్ళని అమ్మ పూద్వారంలోంచి దూర్చి ఆడించడం మొదలుపెట్టాను. అమ్మ హఠాత్తుగా తన మదన గృహం మీద నా చేతివేళ్ళు చేస్తున్న దాడికి ఉలిక్కిపడి తన చేతులతో నా చేతిని తొయ్యబోయింది కానీ, సైన్స్ మేజర్ చదువుకున్న అమ్మకీ తన పరిస్థితి అర్ధం అయ్యి నిస్సహాయంగా నా చేతిమీద తన చేతులు వేసి కళ్ళు మూసుకుని పడుకుండిపోయింది. నేనో మూడు నిముషాలు అట్లా ఆడించేసరికి, అమ్మలో చలివణుకు తగ్గి కామపువణుకు మొదలయ్యి చలి మూలుగుళ్ళు కాస్తా కామకూజితాలుగా మారాయి. ఇంకో నిముషం ఆడించేసరికి, ఎన్నాళ్ళనించి ఆపుకుందో, డాం గేట్లు బ్రద్దలు కొట్టుకుంటూ అమ్మ తన రసాలని ధారగా నా వేళ్ళమీద వదిలేసింది. ఎప్పుడైతే అమ్మ భావప్రాప్తి పొందిందో నేను వెంటనే నా చెయ్యి తీసేసి అమ్మకి దూరంగా జరిగి, సముద్రం వైపు తిరిగి, “క్షమించవే అమ్మా! ఫాస్ట్గా నిన్ను సెట్ రైట్ చెయ్యడానికి నాకు ఇంతకన్నా మంచి ఆలోచన రాలేదు” అంటూ ఉంటే, అమ్మ తూలుతూ వచ్చి నన్ను వెనకనుంచి కౌగలించుకుని, “విన్నూ! నా బంగారుకొండా! ఈ అమ్మ మనసుని నువ్వింకా అర్ధం చేసుకోలేదారా! నాకన్నీ తెలుసు. నేనూ నీ బిగికౌగలిలో నలిగిపోదామనే పరితపించి పోతున్నానురా! కానీ ఎట్లా మొదలెట్టాలో తెలియరాలేదురా ఇన్నాళ్ళూ. ఇక ఈ తనువు మొత్తం నీదే! రా నన్ను జయించి నీ కోరిక తీర్చుకో!!” అంటూ నన్ను ఆహ్వానించింది.

నేను వెంటనే అమ్మకి దూరంగా జరిగి, “వద్దమ్మా! నాకు నీమీద కోరిక వున్నది ఆకాశంలో సూర్యుడు ఉన్నాడన్నంత నిజం. కానీ ఇప్పుడు వద్దు. ఇప్పుడు నేను హద్దు దాటితే మీ అమ్మ కుట్రకి బలైపోయిన వెధవలా మిగిలిపోతాను” అంటూ అమ్మమ్మ ఆరోజు పొద్దున్న నాకు చెప్పిన జాగ్రత్తలూ, అట్లానే జరగడమూ, అందువల్ల అమ్మమ్మ మీదా అనూ-లల్లీల మీదా నాకు డవుట్ రావడమూ చెప్పాను. అమ్మ దానికి సమాధానంగా, వచ్చి నన్ను కౌగలించుకుని, నా నుదటనో ముద్దు పెట్టింది. ఈసారి కౌగలింతలో అమ్మప్రేమ తప్ప మరే వికారమూ లేదు. అమ్మ “ఆలెక్కన ఆ రోజు పొద్దున్న వంటింట్లో నేనూ-అనూ మాట్లాడుకున్న మ్యాటర్, నిన్న ఐలాండ్లో కాలుపెడుతూనే నేను చేసిన డాన్స్ కి నా మీద కూడా డవుట్ రావాలి కదరా? మా అమ్మ మీదే ఎందుకువచ్చింది?” అంటూ అడిగేసరికి, “అమ్మా! నీకు నామీద ఎంత ప్రేముందో నాకు తెలుసే. నువ్వు కల్లో కూడా నా ప్రాణాలు రిస్కులో పెట్టే పని చెయ్యవు” అనేసరికి, అమ్మ కళ్ళనిండా నీళ్ళతో నన్నొదిలిపెట్టి చెక్క కుర్చీలో కూలబడి భోరున ఏడవడం మొదలెట్టింది.

​