Incest/Taboo జసుజల్లి - జమజచ్చ

కదం తొక్కిన కోరికలు - 3​

అలసటతో పడుకున్న నన్ను చూసి ఖంగారుపడుతూ అమ్మ నా దగ్గరకి పరిగెత్తుకొచ్చి, “విన్నూ! విన్నూ! ఏమయిందిరా?” అంటూ తట్టిలేపింది. నేను లేచి “ఏమీలేదమ్మా! ఖంగారుపడాల్సిందేమీ లేదు. ఎన్ని ఏబ్స్ ఉన్నా, ట్రాలర్ ఒక్కడినే లాక్కుంటూ వచ్చేసరికి, ఆయాసం వచ్చింది అంతే. నువ్వు కిందే ఉండు. బోట్లో ఏమున్నాయో చూసి వస్తా” అంటూ, చుక్కానికి కట్టిన తాడు పట్టుకుని పైకెక్కి, బోట్లో సెర్చ్ చెయ్యడం మొదలెట్టా. అమ్మ పొరబాటున తాడు పట్టుకుని పైకి వస్తే ఖంగారు పడుతుంది అని బోట్లో ఉన్న శవాలన్నిటినీ, ఒక మూల ఉన్న ఆయిల్ డ్రమ్ముల వెనకాలకి తోసి అక్కడే ఉన్న గోనెపట్టాలను కప్పి, కింద డెక్లోకి వెళ్ళి చూడగా, పైకి చేపల ట్రాలర్లా ఉన్నా కింద నీటుగానే ఉంది. వరుసగా రెండు బంకర్లు ఉన్నాయి. ఒక్కోదాంట్లో నలుగురు చప్పున పడుకునే విధంగా ర్యాక్ బెడ్లు ఎరేంజ్ చేసి ఉన్నాయి. ఇంకొంచెం పక్కగా, సరంగు బంకర్ అనుకుంటా, కొంచెం విశాలంగా ఉంది. అందులో ఒక కుర్చీ, రీడింగు టేబుల్, కొన్ని పుస్తకాలూ ఉన్నాయి. ఇంకొంచెం పక్కన ఒక బంకర్ తాళం వేసి ఉంది. కొద్దిగా పక్కనే కిచన్ అనుకుంటా నీటుగా సర్ది ఉంది. ఒక పక్కన ఆలుగడ్డలూ, ఉల్లిపాయలూ, వెల్లిగడ్డలతోసహా వంటసామగ్రీ మొత్తం నీటుగా సర్ది ఉంది. ఒక చిన్న హ్యాంగింగ్ ర్యాక్లో టీ పౌడర్, చక్కెర, మసాలా దినుసులూ చిన్న చిన్న డబ్బాల్లో వేసి నీటుగా మూతపెట్టి ఉన్నాయి. ఇంకోపక్క ఒక పెద్ద ఫ్రిడ్జి లో ఒక అరడజను బీర్లూ, పాల టెట్రాప్యాకులూ, ఒక వారం-పదిరోజులకి సరిపడా కాయగూరలూ, ఆకు కూరలూ, చికెన్ ఉన్నాయి. నేను వాటన్నిటినీ చూసి, వీటిని దింపడానికి చాల టైమే పట్టేట్టు ఉంది, అమ్మనే పైకి రమ్మంటే పోతుంది అని అమ్మని తాడుపట్టుకుని పైకి ఎక్కమ్మని చెప్పాను. అమ్మ కొంచెం కష్టపడి పైకి ఎక్కి నా వెనకాలే వచ్చి అన్నిటికన్నా ముందర టాయిలెట్లోకి దూరి అక్కడ సబ్బూ పేస్టూ కనపడి, పేస్టుతో గబగబా పళ్ళు తోముకుంటూ వచ్చి పొయ్యిమీదో గిన్నె పెట్టి అందులో పాలు పోసి కాయసాగింది. నేనూ అమ్మనే ఫాలో అయిపోతూ, వేలిమీద పేస్టేసుకుని అమ్మలానే పళ్ళుతోముకుంటూ, రెండో చేత్తో, అమ్మ కట్టుకున్న చీరలోంచి స్పష్టంగా కనపడుతూ ఉన్న అమ్మ ఎడమ చనుగుబ్బని పట్టుకుని పిసుకుతూ ఉన్నాను.

అమ్మ విస్సుక్కుంటూ నానుంచి విడిపించుకుని, టాయిలెట్లో దూరి, నోరు కడుక్కుని, సబ్బుతో మొహం రుద్దుకుని, వచ్చేసరికి పాలు కాగాయి. నేనూ నోరు కడుక్కుని, సబ్బుతో మొహం కడుక్కుని వచ్చేసరికి, అమ్మ వేడి వేడి టీ తయారు చేసి లోటాలలో పోసింది. నేను అటూ ఇటూ చూస్తుంటే, బంకర్లో సిగరెట్లు కనిపించి వెలిగించి, టీ తాగుతూ డెక్ మీదకొచ్చి నుంచున్నా. అమ్మ కూడా నావెనకే వచ్చి నా పక్కనే నుంచుని టీ తాగుతూ, “నీ పుట్టినరోజు నాడు ఏమీ వండిపెట్టలేకపోతున్నా అని బాధపడ్డాను. ఇప్పుడన్నీ ఉన్నాయి, ఏమి వండమంటావురా కన్నా?” అని అడిగింది. నేను, “ఏదైనా ఆకుకూరా పప్పూ, ఆలుగడ్డ వేపుడూ చాలమ్మా” అంటే, “అదేంటిరా చికెన్ అంటావు అనుకున్నా?” అనేసరికి, “లేదమ్మా, ఇవ్వాళ పప్పూ బువ్వా చాలు. చికెన్ ఎందుకే? నువ్వుండగా! నిన్ను కొరుక్కుతినెయ్యనూ!! ఆల్రెడీ గుద్దిచ్చావ్, టాయిలెట్లో కొబ్బరి నూనె ఉంది. దాన్ని పట్టుకుపోదాం. నీకు ఈసారి కొంచెం కూడా నొప్పుండదు.” అనేసరికి “భడవా! ఎప్పుడూ అదే యావా?” అంటూ అమ్మ నాకో మొట్టికాయ వేసి, “ఆ మూడో రూములో ఏముందంటావురా?” అని అడిగింది. నాకూ అదే తెగపీకేస్తూ ఉండేసరికి, అటూ ఇటూ చూసి, ఆయిల్ డ్రమ్ముల దగ్గర ఉన్న పెద్ద ఇనుప ఓపెనర్ తెచ్చి, బంకర్ హ్యాండిల్ మీద రెండు దెబ్బలేసేసరికి అది తెరుచుకుంది. ఆ గదిలోకి చూసి ఇద్దరమూ నోరెళ్ళబెట్టాము. సుమారు ఒక 50 చిన్నా పెద్దా పంచలోహ విగ్రహాలూ, ఒక అరడజను ఏంటిక్ ఖడ్గాలూ సర్ది ఉన్నాయి. ఒక మూలగా ఒక అరడజను సెమీ-ఆటోమాటిక్ రైఫిల్స్, వాటి బుల్లెట్స్ సర్ది ఉన్నాయి. వాటితోపాటే, ఒక మూడు రివాల్వర్లు, కొన్ని తళ్వార్లూ ఉన్నాయి. అక్కడ సర్ది ఉన్న ఖడ్గాల్లో చాలా వజ్రాలూ, మణులూ, మాణిక్యాలూ పొదిగి అందంగా ఉన్న ఖడ్గాన్ని చేతిలోకి తీసుకోగానే, నా చెవుల్లో ఏదో హోరు మొదలయ్యి అప్రయత్నంగా దాన్ని కిందకి వదిలేసా. ఆశ్చర్యంగా ఆ ఖడ్గం దానంతట అదే వెనక్కి వచ్చి నా చేతిలో ఇమిడిపోయింది. ఆ ఖడ్గం నేను పట్టుకున్నంత సేపూ, నా చెవుల్లో ఏదో యుద్ధం జరుగుతున్న హోరు వినపడుతూ ఉంది.

అమ్మ ఖంగారుగా వాటికేసి చూస్తూ “విన్నూ ఏంట్రా ఇవన్నీ! ఏంటీ బోటు. నడిసముద్రంలో ఒక్కళ్ళు కూడా లేకుండా ఎట్లా ఉందిరా. ఇదేదో స్మగ్లింగ్ గ్యాంగ్ బోటులా ఉంది. ఇప్పుడు దీనికోసం ఎవరైనా వస్తే ఎట్లా?” అంటూ బెరుకు బెరుకుగా వచ్చి నా చెయ్యి పట్టుకుంది. ఆ హోరు వినడంలో మునిగిపోయిన నేను అమ్మ మాటలు పట్టించుకోలేదు. ఇంకా అమ్మకి జరిగిన విచిత్రం కనపడలేదు. అమ్మ “ఏం మాట్లాడవేరా?” అంటూ విగ్రహాల మీదనుంచి చూపు మరల్చి నన్ను కుదుపుతూ నా మొహంలోకి చూసి “విన్నూ!!” అంటూ అరిచి, వెనక్కి పరిగెత్తింది. ఆ ఖడ్గాన్ని ఈసారి విడిచిపెట్టకుండా, జాగ్రత్తగా నేలమీద పెట్టేసరికి, ఆ హోరు వినపడడం ఆగిపోయింది. ఖడ్గం కూడా నా చేతిలోకి మళ్ళీ రాలేదు. దీన్ని బట్టి నాకర్ధం అయ్యింది ఏంటీ అంటే, ఆ కత్తిని మనం వదిల్తే బూమరాంగ్ లాగ అది తిరిగి మన చేతిలోకి వచ్చి ఇమిడిపోతోంది. కానీ జాగ్రత్తగా కింద పెడుతుంటే, తిరిగి రావట్లేదు. అమ్మ చెప్పిందాన్ని బట్టి నాకు తెలిసింది ఏంటీ అంటే, ఆ ఖడ్గం నా చేతిలో ఉన్నప్పుడు, నా మొహం కోపంతో ఊగిపోతూ, నా కళ్ళల్లోంచి, నెత్తిమీదనుంచీ ఎర్రని మంటలు వస్తూ, నేనో ఘోస్ట్ రైడర్లా ఉన్నానంట. ఇదేదో వింతగా ఉందే అంటూ అమ్మని ఆ ఖడ్గాన్ని చేతిలోకి తీసుకోమన్నాను. అమ్మ ఆ కత్తిని తీసుకోగానే, నాకు అమ్మ యుద్ధంలో పాల్గొంటున్న ఒక మహరాణిలాగ, ఛాతీమీద కవచం, భుజాలకి యుద్ధ కంకణాలూ, చేతులకీ, తొడలకీ ఇనుప కవచాలూ, తల మీద కిరీటం నడుముకి ఒక ముళ్ళ బెల్టుతోపాటు దానికి తగిలించిన ఇంకో ఖడ్గం, పాదాలకి సూదుల్లాంటి వజ్రాలు పొదిగిన పాదరక్షలూ ధరించి కనపడింది. కళ్ళల్లోంచి మంటలు కామన్. తలలోంచి ఏమీ మంటలు రావట్లేదు. నేను అదే అమ్మతో అంటూ, “అమ్మా! ఇదేదో మహిమ గల ఖడ్గం. కావాలంటే అప్రయత్నంగా వదిలేసి చూడు. అదే ఆటోమాటిక్గా నీ చేతిలోకి తిరిగి వస్తోంది. నువ్వే భద్రంగా నేలమీద పెట్టు, తిరిగి రావట్లేదు. దీనికేదో చరిత్ర ఉంది. ఇది మన కూడా ఉండాల్సినది. నువ్వు వంటపని చూడు, నేను మిగిలిన విగ్రహాలూ, వస్తువులేంటో వాటికేవైనా మహిమలున్నాయా లేదా అని చూస్తాను” అంటూ అమ్మ చేతిలోంచి ఖడ్గం తీసుకుని కింద పెట్టాను.

అమ్మ భయంతో “వద్దురా! ఎవరిదో ఈ బోటు ఏంటో?” అని ఖంగారు పడుతూ ఉండేసరికి, నేను బోటు ఎక్కేసరికి బోటులో వాళ్ళందరూ శవాల్లా ఉండడమూ, ఆ శవాలని అమ్మ చూసి ఖంగారు పడుతుందని వాటిని ఆయిల్ డ్రమ్ముల వెనకాల దాయడమూ చెప్పి, శవాలు దాచిన చోటు అమ్మకి చూపించేసరికి, అమ్మ ఇంకా ఖంగారుపడుతూ, “ఏదైనా గ్యాంగ్ వార్ అయ్యిందేమో. ఇప్పుడు ఆ రెండో గ్యాంగ్ వీటికోసం వస్తుందేమో. వద్దురా విన్నూ, బోటుని సముద్రంలోకి తోసేద్దాం!” అంటూ భయపడుతూ ఉండేసరికి, “అమ్మా! నువ్వు బేఫికరుండు. నేనుండగా ఖంగారు దేనికే. నా స్టామినా నీకు తెలిసి కూడా ఖంగారు పడితే నాకు తిక్క లేచిద్ది. ఒక 50 మంది ఒకేసారి మీద పడ్డా కూడా, చిన్న స్క్రాచ్ పడకుండా వాళ్ళందరినీ తరిమెయ్యగలను. పైగా వెపన్స్ ఉండనే ఉన్నాయే. ఇక ఖంగారు దేనికే?” అని అనేసరికి, అమ్మకి కొంచెం ఖంగారు తగ్గింది. “పద పద ఆకలవుతోంది. ఇట్లాంటి నిర్మానుష్య దీవిలో మనకి ఇన్ని తిండి ఆప్షన్స్ దొరకడమే అదృష్టం. ఆ అదృష్టాన్ని వేస్ట్ చెయ్యడం ఘోరాతి ఘోరమైన పాపం. పద పదా!!” అంటూ అమ్మని తొందరపెట్టి, కిచన్లోకి తోలేసి, ఒక్కో విగ్రహాన్ని తీక్షణంగా పరిశీలించడం మొదలు పెట్టాను. అవన్నీ నార్మల్ ఏంటీక్ విగ్రహాలు. పెద్ద వింతలేమీ లేవు. ఈ ఖడ్గం చరిత్ర అనూని అడిగి తెలుసుకోవాలి అనుకుంటూ, మళ్ళీ నా గ్యాంగ్ని తలుచుకోగానే, గుండె చెరువు అవ్వుతూ ఉంటే, వెనక నుంచి అమ్మ “వద్దన్నానా! ఇవ్వాళ ఆగు, ముందు తిన్నాక ఏం చెయ్యాలో ఆలోచిద్దాం. నా మూడు బొక్కలూ పావనం చేసేశావు. కనుక ఈ దీవితో నాకిక అవసరం లేదు. ఎట్లా బయటపడాలో చూద్దాం” అంటూ వార్నింగ్ ఇచ్చింది. “ఛీ! ఇదో గోల! మనసులో కూడా ఏమీ అనుకోవడానికి లేదు” అని తిట్టుకుంటూనే, సరంగు కేబిన్లోకి వెళ్ళి చెక్ చెయ్యడం మొదలెట్టాను. వాడి షెల్ఫ్ చెక్ చేస్తూ ఉంటే, నాకొక అరడజను ఇంకా సీలు తియ్యని వీఐపీ చెడ్డీలు కనిపించాయి. దీనెమ్మా దిసమొలతో ఎంతసేపు ఉండాలి. అవసరమైనప్పుడు విప్పుదాంలే అనుకుంటూ వాటిని తీసి చూస్తే, లక్కీగా అన్నీ 100-105 సైజువే.

“హమ్మయ్యా! నా సైజే” అనుకుంటూ ఒకటి తీసి తొడుక్కుని, మిగతావి ఓ పక్కన పనికొచ్చేవాటికింద పెట్టి, చెక్ చేస్తూ ఉంటే, అక్కడో ఫ్యామిలీ ఫోటో కనిపించింది. చూస్తుంటే, సరంగు మాంచి రసికుడల్లే ఉన్నాడు. ఇద్దరు కత్తుల్లాంటి పెళ్ళాలు అనుకుంట, చేరోపక్కా నుంచున్నారు. ఇద్దరూ ఒకేపోలికలో ఉన్నారు అక్కాచెళ్ళెళ్ళేమో అనుకుంటా. వీళ్ళ ముగ్గురి ముందరా ఒక పాపా, బాబూ కూర్చుని ఉన్నారు. చూస్తుంటే ఏదో ఫోటో స్టూడియోలో దిగినట్టున్నారు అనిపించి, ఫ్రేంలోంచి తీసిచూస్తే, "అమ్మన్ ఫోటో స్టూడియో, హోసూర్" అని ఉంది. అమ్మనీయమ్మ! ఈడెక్కడో కర్నాటక బోర్డర్లో ఉన్న హోసూర్ వాడా అనుకుంటా, ఇంకా వెతికేసరికి, జాగ్రత్తగా మడత పెట్టిన కాగితం కనిపించి అందులో చూస్తే, క్వీన్స్ వయోలా మీటింగు పాయింటు అని ఒక లాటిట్యూడ్ లాంగిట్యూడ్ కనిపించి అవెక్కడివో చూడాలి అనుకుని షెల్ఫ్ వదిలేసి టేబుల్ కేసి వచ్చి చూసేసరికి అక్కడో మ్యాప్ కనిపించింది. అందులో లాటిట్యూడ్ లాంగిట్యూడ్ వెతికితే, అవి శ్రీలంకకి సుమారు ఆరొందల మైళ్ళ దూరంలో హిందూ మహా సముద్రంలో ఉన్నాయి. ఓహో వీడు ఈ విగ్రహాలని అక్కడ డెలివెరీ ఇవ్వడానికి పట్టుకెళ్తున్నాడా అనుకుని సిగరెట్ వెలిగించి డెక్ మీదకి వచ్చి వళ్ళు విరుచుకుంటూ చుట్టూ చూస్తే దూరంగా ఇంకో బోటు కనిపించింది. అమ్మకి చెబితే ఖంగారు పడుతుంది అని సైలెంటుగా నేను లోపలికి వచ్చి, ఒక సెమీ ఆటోమాటిక్ రైఫిల్, రెండు రివాల్వర్లూ, ఆ వింత ఖడ్గం తీసుకుని, బయటకు వచ్చి చూసేసరికి, అది ఎవరో నడుపుతున్నట్టు కాకుండా కొట్టుకు వస్తున్నట్టు ఒక దిశ లేకుండా, గింగిరాలు తిరుగుతూ వస్తోంది. ఎందుకైనా మంచిది అని నేను అసాల్టుకి రెడీగా ఉన్నా. ఇంకో ఒక ఐదు నిముషాలకి అది ఓడ్డుకు వచ్చి, కరెక్టుగా మేము మకాం పెట్టిన చోటుకి ఎదురుగా ఆగింది. అందులోంచి ఎవరైనా దిగుతారేమో అని చూస్తూ ఉన్నాను నేను.

ఎవరూ ఎంతకీ దిగకపోయేసరికి, నేనే చూద్దాం అనుకుంటూ వెళ్ళి దాన్నెక్కి చూసేసరికి, అక్కడో అరడజను మంది హైపవర్ రైఫిల్స్ పట్టుకుని అడ్డదిడ్డంగా పడి ఉన్నారు. అందరి శరీరాల మీదా ఏదో పదునైన దానితో చీరేసినట్టు గాయాలు. ఒకళ్ళు కూడా ప్రాణాలతో లేరు. వీళ్ళ బోటుకి ఒక్క డ్యామేజీ కూడా లేదు. ఇంజన్ కూడా కండీషన్లో ఉంది. “వీళ్ళే షడన్ గా అమ్మ ఉన్న మొదటి బోటు మీద అటాక్ చేసి వాళ్ళందరినీ చంపేసి ఉంటారు కానీ వీళ్ళనెవరు చంపారబ్బా?” అనుకుంటూ సందేహంతో శవాలను పరీక్షగా చూస్తుంటే, అందరూ చనిపోతూ ఏదో భయంకరమైన దాన్ని చూసినట్టు మిడిగుడ్లతో కళ్ళు పెద్దగా తెరుచుకుని చనిపోయి ఉన్నారు. “చూడడానికే మహాక్రూరులులా ఉన్న వీళ్ళని భయపెట్టి చంపింది ఎవరో కానీ అమానవీయులే” అని నిర్ధారించుకుని, అమ్మ ఒక్కర్తే ఉంది అన్న ఖంగారుతో నేను రెండో బోటుని వదిలిపెట్టి అమ్మ దగ్గరికి వచ్చేసా. అమ్మ ఆల్మోస్ట్ వంట పూర్తి చేసేసింది అప్పటికే. కొంచెం అన్నం పరవాన్నం కూడా చేసింది! రసం పెడుతూ ఉండగా నేను అమ్మ దగ్గరికి వచ్చాను. అమ్మ “ఒక పదినిముషాలురా విన్నూ! వంటయిపోయింది తినేద్దాం! ఏంటీ ఈ చెడ్డీ ఎక్కడిదీ?” అని అడిగేసరికి, “సరంగు రూంలో దొరికిందే, కొత్తది. ఇంకా ప్యాకెట్ సీలు తియ్యనిది. చూసే వేసుకున్నాను” అంటే, “మంచి పని చేసావు. పుట్టినరోజున కొత్తబట్టలేసుకోవడం నీకలవాటు. పోనీలే కొత్త చెడ్డీ అయినా వేసుకున్నావు. ఆ లల్లీ ఎట్లా ఉందో ఎక్కడ ఉందో” అంటూ అమ్మ కొంచెం బాధపడుతూ ఉంటే, “అమ్మా! తినేసి మాట్లాడదాం పట్టు” అంటూ నేను కంచాలుంటే వాటిని కడుక్కొచ్చా! ఇద్దరమూ కూర్చుని చాలా రోజులకి సుష్టుగా భోజనం చేసి, చెరో సిగరెట్టూ వెలిగించుకుని బయటకు వచ్చాక అమ్మ రెండో బోటు చూసి ఖంగారుగా నా చెయ్యి పట్టుకుని “ఏంట్రా ఇదెక్కడిది?” అనేసరికి, అదంతట అది ఒడ్డుకి కొట్టుకురావడమూ, అందులో వాళ్ళూ చచ్చి పడి ఉండడమూ చెప్పాను.

అమ్మకి రవ్వంత జ్ఞానోదయం అయ్యి, ఇది నా స్వంత కృషి, ఆ రెండో బోటు యక్షిణుల పని అని అర్ధం అయ్యి, “విన్నూ! నీకోటి చెప్పాలి. కొంచెం కోపం తెచ్చుకోకూడదు. ప్లీస్ శాంతంగా విని నన్నర్థం చేసుకో. కావాలని చెయ్యలేదు” అంటూ కన్నీళ్ళు పెట్టుకుంటూ సంజాయిషీ టోన్లో, నన్ను సస్పెన్స్లో పెట్టి నసుగుతూ ఉంటే, నాకు విసుగొచ్చి, “నసక్కుండా చెప్పవే అమ్మా! ఇప్పటికే జరుగుతున్న విషయాలతో నాకు సొగం పిచ్చెక్కింది. నువ్వు నన్ను పూర్తి పిచ్చోడిని చెయ్యకు” అనేసరికి, అమ్మ నేనేమంటానో అన్న బెరుకుతోనే యక్షిణుల ఉదంతం మొత్తం చెప్పి, లల్లీ-అనూ మిగిలిన అందరూ వాళ్ళ మాయలోనే ఉన్నారు అని చెప్పేసరికి, దెబ్బకి నాకు మొత్తం బొమ్మ 70 యం.యం.లో కనిపించింది. నాకు మొత్తం స్టోరీ అర్థం అయ్యి, “ఇప్పుడెక్కడ ఉన్నారు వాళ్ళిద్దరూ, రమ్మను ముందరికి” అని అమ్మ మీద ఆల్మోస్ట్ అరుస్తూ ఉండేసరికి, ఒక మెరుపు మెరిసి, ఇద్దరు యక్షిణులూ అమ్మ పక్కన చేతులు కట్టుకుని ప్రత్యక్షమైయ్యారు. నేను వాళ్ళిద్దరికేసి చూస్తూ, నేను మిమ్మల్ని కలవడం సామాన్యమే అయినా, మీరు నాలో ఐక్యం అవ్వడం సామాన్యం కాదు. మనస్ఫూర్తిగా నా అనుమతి మీకు లేనిదే మీరు నాలో ప్రవేశించలేరు నిజమేనా అని అడిగా. దానికి బదులుగా సవీచిక “ఓయీ ధీరా! నీవు పలుకునది నిక్కమే. నీ వచనములు సత్యములు. నీ అనుమతితోడనే మేమిరువురమూ నీలో ఐక్యము కాగలము. నీవు అనుమతించని యెడల మేమేమీ చేయజాలము. ఎందుచేతనంటే నీవునూ మా జాతకము కలవానివి. నిన్ను మేమూ ఏమీ చేయజాలము. మానవా! మేమిరువురమూ నీతో యుద్ధము చేసినా కూడా గెలవజాలము. అటులనే, నీవునూ గెలవజాలవు. మనము మువ్వురమూ సమవుజ్జీలము. మేము నిన్ను నిర్జించలేము, నీవు మమ్ములను నిర్జించలేవు. ఆ దేవదేవుడు మనకు ఇటుల రాసిపెట్టెను. మేము నీకు మేలుసేయువారమే కానీ కీడుసేయువారము కాదు. మమ్ములను ఉపేక్షింపక మమ్ము అనుగ్రహింపుము. నీతో నెయ్యము, నీ పొందూ కావలెను. అందుచేతనే, చాలా దినములనుండీ నీవు సందిగ్ధములో పడి సాధింపలేని నీ మాతృ భగమును నీకొసంగుటకు మీ ఇరువురికీ ఇటుల ఏకాంతము కల్పించిన వారము.” అని అంది. “సరే! నేను మీతో శారీరికముగా కలిసి మిమ్మలని నాలో కలుపుకొంటకు నాకు కొన్ని షరతులు ఉన్నవి. మొదటిది. నా చెలులూ, చెల్లీ అందరూ తక్షణమే ఇక్కడ మా ముందర ఉండవలెను. రెండోది. మీతో సంభోగించనా కూడా, మీకు నాలో ఐక్యము అవ్వడానికి నేను ఇప్పుడప్పుడే అనుమతి ఇవ్వను. కనుక నాతో రణమో, లేక సంధో మీరే నిర్ణయించుకుని చెప్పండి. అవసరం మీది కనుక నా రూల్స్ ప్రకారమే నడుచుకోవాలి. అంతే కాదు, మీరు ఐక్యం అయ్యేది ముందర నా చెల్లెలితో మాట్లాడి, దాని అనుమతి తీసుకుంటే కానీ జరుగదు. కనుక ముందర మాయం చేసిన మావాళ్ళని తిరిగి తీసుకొచ్చి, వాళ్ళకి క్షమార్పణలు చెప్పి వారిని ప్రసన్నం చేసుకోండి. తరువాతే మరేదైనా మీరు నాతో మాట్లాదేది.” అని ఖరాఖండీగా వాళ్ళకి తెగేసి చెప్పాను.

ఇద్దరూ కొంచెం పక్కకి వెళ్ళి వాళ్ళల్లో వాళ్ళు తర్జనభర్జనలు పడుతూ ఉంటే, నేను కూల్గా లేచి వెళ్ళి, ఫ్రిడ్జ్ లోంచి రెండు బీర్లు తెచ్చి, అమ్మకోటి ఓపెన్ చేసి ఇచ్చి, రెండోది నేను ఓపెన్ చేసుకుని తాగడం మొదలెట్టాను. అమ్మ “ఏంట్రా! వాళ్ళతో అంత ధీమాగా కొంచెం కూడా భయపడకుండా మాట్లాడావు. షరతులు పెట్టావు. ఇప్పుడు వాళ్ళు అడ్డం తిరిగితే” అని అంది. “నువ్వేమీ ఖంగారుపడకే! వాళ్ళు మనసులో అనుకుంటున్నది నాకు తెలిసే ఆ ఫిట్టింగు పెట్టాను. ఆలోచించుకోనీ! చూస్తుంటే ఇద్దరూ శంఖిణీ జాతి స్త్రీలకు మల్లే ఉన్నారు. ఇన్నాళ్ళూ పద్మినీ- శంఖిణీ -చిత్రిణీ జాతి ఆడవాళ్ళని ఆల్రెడీ ఎక్కాను. వీళ్ళని కూడా ఎక్కేస్తే ఓ పనయిపోద్ది. ఎక్కినా కూడా వాళ్ళని నాలో కలుపుకోవాలంటే ఎట్లానే? ఒకవేళ నేను నీతో పడుకుంటే, నేను పడుకున్నట్టా? లేక వాళ్ళు పడుకున్నట్టా? పోయి పోయి నిన్నూ, నా మిగతా గ్యాంగుని వాళ్ళకి ఎట్లా అప్పగిస్తాను అనుకున్నావే! అమ్మా! పొరబాటున కూడా నన్ను తక్కువ అంచనా వెయ్యొద్దు. నేను ప్రపంచంలో ఉన్న దినకంత్రీలందరిలో నెంబర్ టూ కంత్రీ! మొదటి కంత్రీది నీకు అప్రియమైన లల్లీ! ఎటువంటి డవుట్లూ పెట్టుకోనక్కర్లే ఈ విషయములో!” అని నేను అమ్మని చూస్తూ కావాలనే మనసులో అనుకున్నా. అమ్మకి నేనేమన్నానో అర్థం అయ్యి, ఖంగారు పోయి పెదాల మీద కొద్దిగా గర్వంతో కూడిన నవ్వొచ్చి, ఠీవిగా కాలుమీద కాలేసుకుని, కాళ్ళు ఆడిస్తూ, “ఓ యక్షిణులారా! ఏమి తేల్చుకున్నారు. నా మాట నా బిడ్డ ఏనాడూ జవదాటడు. నేను మీకు శరణు ఇచ్చిన దాన్ని. నేను ఏనాడూ ఇంతవరకూ ఇచ్చిన మాట తప్పలేదు. మీరు చూసే ఉంటారు, నిన్న రాత్రి నా బిడ్డకు ఇచ్చిన మాట ప్రకారము ఇవ్వాళ నా పాయువు (గుద్ద) ని ఇచ్చిన దానిని. మీకు ఇచ్చిన మాట తప్పేదానిని కాను. నా బిడ్డని నేను ఒప్పించెడి దానను. నా మీద భారము వేసి, నా బిడ్డ చెప్పినట్టు చేయుము. అచట వృద్ధురాళ్ళగు నా తల్లీ, పెదతల్లీ మా కొరకు వేచి ఉన్నారు. వారు అసలే హృద్రోగులు. వారి ఆరోగ్యమునకు ఏమయినా అయిన ఎడల, నేను కాదు కదా సాక్షాత్తు ఆ సృష్టికర్త బ్రహ్మదేవుడే దిగి వచ్చినా వీడు వినడు. కనుక ఆలోచింపక, నామీద భారము వేసి నిశ్చింతగా వీడు చెప్పినది చేయుము.” అని వాళ్ళకి భరోసా ఇచ్చింది.

వాళ్ళు వాళ్ళ డిస్కషన్లు ఆపి మా దగ్గరికి వచ్చి, “మీరు చెప్పినది సబబుగానే ఉన్నది. కానీ మాదొక చిన్న విన్నపము. గత సాయంత్రము నుంచీ మీ ఇరువురి శృంగార సల్లాపాలూ చూచి మా భగములు ఆగకుండా స్రవించుచున్నవి. మీ పడతులందరూ తిరిగి వచ్చిన, మా ఇరువురితో పోరు సలిపెడివారు. అంతియేకాక మిమ్ము మాకు దూరము చేయును. మీరు మా కోరికని మన్నించి, ఈ ధీరవరేణ్యుడు మమ్ములను కూడి మాతో శృంగారము సలిపి మా భగములకు శాంతత చేకూర్చవలెను. అటులనే, తన ప్రియసఖులను మా మీద యుద్ధము ప్రకటించకుండా చేయవలెను. సుమారు పదమూడు వందల వత్సరములు వేచియున్నవారము. మరికొలది కాలము ఆగుట మాకు సమ్మతమే. ఈ రెండు వరములు మీరిచ్చిన మేమునూ మీతోడనే జీవించుచూ, మేమిరువురమూ కూడా ఈ స్త్రీ జన్మమునకు సాఫల్యత, సార్థకత చేకూర్చడానికి మీ ఇంటనే మిగిలిన పడతులవలే ఈ వీరవరేణ్యుని వధువులుగా జీవించి, ఈ మగధీరుని మేఢ్ర చాలనమునకు స్రవించుచూ, ఈ స్త్రీ శరీరములతో, మీకునూ, మిగిలిన పడతులకునూ సర్వ విధములైన రతిసుఖములను అందించుచూ, మీ బిడ్డడి అనుమతి లభించు వరకూ మా జీవనము గడుపుటకు అనుమతి ప్రసాదింపుము” అని ఆల్మోస్ట్ ఏడుపు గొంతుతో బ్రతిమాలసాగారు. “ఏంట్రా! ఏదో యుద్దం చేస్తారు అనుకుంటే, సింపుల్గా వీడొప్పుకునేదాకా వీడి మొడ్డ గుడుస్తూ, మీ పూకులు నాకుతూ బ్రతికేస్తాము! పర్మిషన్ ఇవ్వండి అని అడుక్కుంటున్నారు” అని నాలో నేననుకుంటుంటే, అమ్మ కొంచెం నవ్వుతో, ఇంకొంచెం గర్వంతో “నీ మొడ్డరా! నీ మొడ్డ!! దానికోసం నీ కన్న తల్లిని! నా కన్న కూతురూ, కోడళ్ళూ, అక్కా దాని కూతురూ ఇంతమంది ప్రాణాపాయంలో ఉన్నారు అని కొంచెం కూడా ఏడవకుండా, నిన్ను రెచ్చగొట్టి నీతో దెంగించుకున్నాను చూడూ! అదిరా నీ మొడ్డ మహత్యము. నీకు తెలియట్లేదు! నీ మొడ్డ కోసం ఎంత పోటీ ఉందో. పోటీలో జయించి నీ మొడ్డ పెట్టి దెంగించుకోవడం అంత సులువేమీ కాదు. అయినా ఎప్పుడూ నీకేనా పుట్టినరోజు గిఫ్టులు. ఈసారి నీ పుట్టినరోజుకి నువ్వు నాకో గిఫ్టివ్వాలి. ఎన్నాళ్ళనుంచో నువ్వు ఎవరినైనా దెంగుతూ ఉంటే బాక్స్ సీటులో కూర్చుని చూడాలి అని కోరిక ఉంది. ఇది ఈ నాటిది కాదు. నువ్వు మా అమ్మని దెంగావు అని తెలిసిన నాడు కలిగిన కోరిక. ఇవ్వాళ నీ పుట్టినరోజున వీళ్ళిదరినీ నా ముందర ఇరగదెంగి నాకు రిటర్న్ గిఫ్టు ఇవ్వరా విన్నూ!!!” అని అంది.

“ఇదేమి కోరికే అమ్మా! ‘నన్ను దెంగరా!’ అంటే అది ఒక పద్ధతి. నా ముందర వేరే వాళ్ళని దెంగు అంటే ఏంటే? నీకు XXX షో కావలంటే, ఇంటికెళ్ళాక అనూ ని అడుగు. ఆనాడు హాస్పిటల్లో లల్లీ షో చూపించినట్టు మా షో కూడా చూపిస్తుంది. పంపరపనసల్లాంటి సళ్ళతో, కోవాబన్ను లాంటి పూకుతో నువ్వు నా ముందర ఉంటే వీళ్ళమీదెట్లా కోరిక పుడుతుందే? నిన్నే దెంగాలనిపిస్తుంది కానీ!!” అని కొంచెం చిరాకుతోనే అన్నాను నేను. “మానవా! మన్నింపుడీ! అదేదో వరమనుకునేరు. మిమ్ములను రతిచేయుచూ ఉండగా చూచిన స్త్రీ ఎవరైనా తన కోరికను వోపజాలదు. సత్వరము మీ కౌగిటచేరాలని వేగిరపడుదును. ఆ మన్మధునికి ప్రతిరూపమైనటువంటి మీతో సంగమించవలెనని ప్రతీ స్త్రీకీ కోరిక ఉండును. అటులనే మీ శృంగారం చూడవలెనని వాంఛ కలుగుట కూడా ప్రకృతి విరుద్ధము కాదు. మీరు మీ బృహత్ మేఢ్రముతో మరియొక పడతి భగమును ఛేదించ ఆ పడతి పడు పాట్లు చూడవలెనన్న కోరిక మీతో జతకూడిన ప్రతి స్త్రీకీ కలుగుట సహజమే. తనని భేదించిన మేఢ్రము మరొకరిని ఎటుల భేదించునో జూడ, మీ ఇంతులందరికీ కలదు. ఇపుడు మీ మాతృమూర్తికి ఆ కోరిక కలుగుట సహజాతిసహజము. సప్తపదులు నడిచి జీవితభాగస్వామిగా చేసుకొనుట సామాన్య మానవులకు ఆచారమైన, మీ ఘన మేఢ్రముతో ఏకబిగిన ఏడుసార్లు మీ మాతృదేవతను స్రవించునట్టు చేసిన మీరు మమ్ములతో రతిసల్ప చూచుట ఆమె కోరిక. దునుమనాడకుము మానవా! మీ మాతృమూర్తికి మేము బానిసలమయ్యి వారి కోరికలెల్ల తీర్చెదమని వచనము చేసియున్నాము. వారి కనుల ముందట మీతో ఏకసమయమున మేమిరువురమూ రతిసలుపుటకు మన్స్ఫూర్తిగా సిద్దము” అని ఇంకొక భాషలో “కందకు లేని దురద కత్తికెందుకురా! మీ అమ్మ ముందరే మమ్మల్ని దెంగు” అని నన్ను రెచ్చగొట్టసాగారు.

నాకు ఇంకా కాసేపు వాళ్ళతో ఆడుకోవాలనిపించి, “అది సరే! చేసుకుందాము. అమ్మ అడిగాక నేను కాదంటానా! అమ్మ కోరిక తీర్చాల్సిందే! కానీ నాకో బుల్లి డవుటు. నా చిన్నప్పటినుంచీ నేను చదివిన కాశీమజిలీ కథల్లో కానీ, పురాణాల్లోకానీ, యక్షిణులకీ నీళ్ళకీ అసలు పడదు. యక్షిణుల మీద నీరు పడితే వాళ్ళ శరీరము మంటల్లో పడ్డట్టు కాలిపోవును అని ఉందే? నీరు మీద పడ్డా మీరెలా తట్టుకోగలుగుతున్నారు? జలభూతంలా ఎట్లా మమ్మల్ని ఏమార్చగలిగారు?” అని వాళ్ళని ఇంకో ప్రశ్న అడిగా. వాళ్ళని నేను కావాలనే ఆటపట్టిస్తున్నాను అని అర్థం అయ్యి, కొంచెం బిగ్గరగానే ఏడుస్తూ, “మగధీరా! నీవు మమ్ములను పరీక్షింప చాలును. భగవేదన తాళకున్నాము. జలముతో యక్షులకు వైరము ఉండుట నిక్కుటమే. కానీ ఆ చాతుర్ముఖుని వరము వలన మేము జలమున కూడ మనగలవారము. మా దేహమును జలము బాధింపజాలదు. మా ఋతుచక్ర సమయము ఆసన్నమగుచున్నది. త్వరగా మమ్ము అనుభవించి మా భగవేదన తీర్చుము. లేని ఎడల, మీరు ఇటులనే మరు నాలుగు దినములు వేచియుండవలెను. ఋతుస్రావమున మేము కేవలము సామాన్యపడతులము. మాకు ఎటువంటి శక్తులూ ఉండవు. ఆలోచింపకుడీ! రమ్ము వేగిరము వచ్చి మా శరీరతాపమును చల్లార్చుము” అని నాకొడకా! నీ కన్నా మేము ముదుర్లము అని నాకు చెప్పకుండానే చెప్పి నాకో బూచిని చూపించి, ఇప్పుడు దెంగకపోతే ఇంకో 3 డేస్ ఆగాలి అని వార్నింగు ఇచ్చారు. సరే ఇప్పుడైతే ఏంటీ! 3 డేస్ తర్వాత అయితే ఏంటీ అనుకుని, “మరి మా అమ్మకి బాక్స్ సీటు కావలి అన్నది, కనుక పిచ్ క్రియేట్ చెయ్యండి అన్నాను” నేను. సవీచిక గాల్లో చెయ్యి ఊపంగానే, కొబ్బరి చెట్లకింద ఉన్న చెక్క బల్ల ఒక హంసతూలికా తల్పం కింద మారిపోయింది. దానిముందరే ఒక పరుపు ప్రత్యక్షమయింది. అచ్చు రాఘవేందర్రావు గారి సాంగ్ సెట్టు లాగా, ఒక రకమైన తెల్లని పొగ నేలలోంచి లేవసాగింది. అమ్మకేసి చూస్తే, అమ్మ వంటిమీదున్న పాలిస్టర్ చీర మాయమైపోయి, ఒక పల్చని తెల్ల పట్టు చీర ప్రత్యక్షమయ్యింది. అమ్మ హెయిర్ స్టయిల్ & మేకప్ కూడా మారిపోయింది. అచ్చు లవ్ సాంగ్లో సినెమా హీరోయిన్లా ఎక్స్పోసింగ్ ఉంది అమ్మ.

నాకేసి చూసుకుంటే, నా గెటప్ కూడా మారిపోయింది. నేనో మహరాజు లాంటి గెటప్లో ఉన్నాను. వాళ్ళిద్దరూ కూడా, మాంచి కలర్ఫుల్ చీరలు సెక్సీ గా కట్టుకుని, క్లీవేజ్ వాళ్ళ నల్లని ఎక్స్పోస్ చేస్తూ పిటపిటలాడుతున్న వాళ్ళ తొడలూ, మిసమిసలాడుతున్న నడుమూ, నాభీ చూపిస్తూ ఉన్నారు. వాళ్ళు ప్రత్యక్షమైన తరువాత మొట్టమొదటిసారి నేను నా కళ్ళతో కాకుండా నా మచ్చగాడి కళ్ళతో వాళ్ళని చూడడం ప్రారంభించాను. ఇద్దరూ సుమారుగా ఏడడుగుల ఎత్తులో ఉన్నారు. స్కిన్ టొన్ పిచ్ బ్లాక్. నల్లని నలుపు. ఇద్దరి ఫేసులూ కోలగా ఉన్నాయి. విశాలమైన నుదురూ, పెద్ద పెద్ద కళ్ళూ, పొడవాటి ముక్కూ, విశాలమైన బుగ్గలూ, చిన్న నోరూ, అందముగా సూదిగా ఉన్న గడ్డమూ, పొడవైన మెడా, వెడల్పైన భుజాలూ, ఆ భుజాల కింద సుమారు 42" సైజు ఉన్న రెండు కొండలూ, వాటి కింద, కనీసము నా రెండువేళ్ళూ దూర్చేసేంత లోతున్న బొడ్డూ, పిడికిట పట్టుకుంటే నలిగిపోయేలా ఉన్న 34" నడుమూ, అక్కడ నుంచి కొద్ది కొద్దిగా వెడల్పవుతూ, 44" అంగుళాల సీటూ, గుండ్రాటి పిర్రలూ, బలిష్టంగా నున్నగా ఉన్న తొడలూ, కర్వ్ తిరిగి ఉన్న కాలి పిక్కలూ, సుకుమారముగా నున్నగా ఉన్న 15" పాదాలూ, పాత అంగ్రెజ్ మూవీస్లో చూపించినట్టు, లేదా పాత నవల్స్లో రాసినట్టు అచ్చు వీనస్ శిల్పాల్లా ఉన్నారు ఇద్దరూ. సవీచిక స్కైబ్లూ కలర్ చీరా, అదేరంగు జాకెట్టూ వేసుకుని, తన నల్లని కొండల మీదున్న కారునలుపు ముచికల రంగు స్పష్టముగా కనిపొస్తూ నన్ను రెచ్చగొట్టసాగింది. అవీచిక ఇంకా దారుణము. తెల్ల చీర కట్టుకుని, అచ్చు వాళ్ళక్క సవీచిక చూపించనట్టే ఎక్స్పోసింగు చేస్తూ ఉంది. తెల్ల చీర ఎంత పలచగా కట్టిందీ అంటే, పైన ముచికలతోపాటు, కింద ఆతులు కూడా కనిపించసాగాయి. మచ్చగాడు ఊరుకుంటాడా? వాడికి ఆడ చీమా దోమా ఏదీ అనర్హము కాదు! అట్లాంటి కాముకుడికి, 42-34-44 సూపర్ స్ట్రక్చర్తో పిటపిటలాడుతూ కనిపిస్తున్న ఇద్దరు లేడీస్ తమ తమ సొగసులతో వాడికి మేలుకొలుపు పాడసాగారు. నా మచ్చగాడు ఫాంలోకి వచ్చాక నేను ఆగగలనా? అమ్మకేసి అదోలా చూస్తూ, అమ్మ చెయ్యి పటుకుని పదవే అమ్మా అంటూ లేచి నుంచుని, బోటు దిగి, అమ్మను తీసుకెళ్ళి తల్పం మీద కూర్చోపెట్టి, “అమ్మా! ఇంకోసారి ఆలోచించవే? మనకి ఇంకో ఆప్షన్ ఉండొచ్చేమో” అంటూ ఫైనల్ పర్మిషన్ అడిగాను.

అమ్మ నవ్వుతూ “కానివ్వరా! మొదలెట్టు ఇక!!” అని భరోసా ఇచ్చింది. నేను ఇంక మెల్లగా షురూ చేస్తూ, “సవీచికా! ఏదైనా మాంచి గ్లాసులాంటిది ఉంటే బావుండునే” అనేసరికి, అది గాల్లోంచి రెండు వైన్ గ్లాసులు సృష్టించింది. నేనవి తీసుకుని, వాటిల్లో నిన్న గుడిసెలోంచి తెచ్చిన మందు బాటిల్స్ లోంచి ఒకటి ఓపెన్ చేసి పోసి, అమ్మకో గ్లాస్ ఇచ్చి, నేనోటి పట్టుకుని, తాగుతూ, పరుపు మీదకి చేరి, “కామాన్ యూ బ్లాకీస్” అని జోష్ తో అరిచాను. అడిగిందే తడవు ఇద్దరూ నాకు చేరో వైపూ చేరి, వాళ్ళ చేతులతో నా ఛాతీ రుద్దుతూ నాకు వేడి పుట్టించసాగారు. రెండు గుక్కల్లో మందు కంప్లీట్ చేసి గ్లాసు విసిరేస్తూ, “ముందర ఇద్దరిలో ఎవరు?” అని వాళ్ళనే తేల్చుకొమ్మని సైగ చేసా. ఇద్దరూ మళ్ళీ కాసేపు తర్జన భర్జనలు పడి, “చిన్నది అవీచిక” అంటూ పెద్దది సవీచిక తేల్చి చెప్పింది. అయితే “నువ్వు పోయి అమ్మకి సేవ చెయ్యి. అసలే మా అమ్మ సుకుమారి. మీ మాయల దెబ్బకి డస్సి ఎట్లా వడిలిపోయిందో చూడు” అని దాన్ని అమ్మవద్దకు తోలి, అవీచిక కేసి తిరిగేసరికి, అది సిగ్గుపడుతూ తల దించుకుని పరుపు మీద కూర్చుంది. సవీచిక అమ్మ పక్కనే చేరి, అమ్మ కాళ్ళు పిసుకుతూ మాకేసి ఆశగా చూస్తూ కూర్చుంది. నేను అవీచిక నడుమ్మీద చెయ్యి వెయ్యంగానే తను నొప్పితో “అబ్బాహ్!” అంది. ఏంటి ఏమయిందబ్బా చెయ్యి పడగానే గోలెడుతోంది అని చూసేసరికి, దాని వీపు మీద ఆరంగుళాల మేర ఎర్రని వాత కనిపించింది. ఏంటి ఈ వాత అని అడిగితే, తను చిన్నగా “మానవా! అది మీ ప్రసాదమే! నిన్న జలకీటకముల మాదిరి మీ మాతృమూర్తిని పీడింప మీరు అగ్నితో మాకు సంస్కారము చేసినప్పుడు కలిగిన గాయము అది” అని అంది.
​