Incest/Taboo జసుజల్లి - జమజచ్చ

కదం తొక్కిన కాంతలు​

అవీ-సవీ ఇద్దరూ “అటులనే శృంగారనాథా” అంటూ మాయం అయ్యి చిటికెలో పద్ధతిగా చీరలు కట్టుకుని, మళ్ళీ ప్రత్యక్షమయ్యి “మీ వస్త్రములు!!” అంటూ మా బట్టలు తిరిగిచ్చారు. “అమ్మా! వేసుకోవే” అంటూ అమ్మ బట్టలు అమ్మకిచ్చి, నా బట్టలు నేను వేసుకుని, “రెడీనా అమ్మా!” అని అడిగితే అమ్మ “ఆ!” అంది. “అమ్మా! ఏం చెబుదాం ఇప్పుడు. అసలు పని అయిపోయింది అని చెప్పేదామ్మా? లేక ఆగుదామా?” అని అడిగా అమ్మని. “ముందర వాళ్ళని రాని! వాళ్ళ యాక్షన్ ని బట్టి మనం రియాక్షన్ ఇద్దాం. నా లెక్క ప్రకారము, ఎవరి నుంచీ ప్రాబ్లం ఉండదు ఒకళ్ళు తప్ప. దాని గురించే ఆలోచిస్తున్నా. అవీ-సవీ! మీరు కోరుకున్నట్టుగా మిమ్మల్ని కన్నెచెర నుంచి నా కొడుకు విడిపించాడు. ఇప్పుడు మీరు మాట ఇచ్చినట్టు మీరూ మీ చెర నుంచి మా వాళ్ళని విడిచిపెట్టండి.” అని అంది అమ్మ. అవీ-సవీ ఇద్దరూ ఏడుపు మొఖాలేసుకుని, “శరణు ఇచ్చినావు వీరమాతా! నీవే శరణు. ఆత్మీయులారా! మీ ఇరువురి మీదే భారము మోపినాము. మీరే మమ్ములను రక్షించవలెను!” అంటూ చేతులని గాల్లోకి తిప్పంగానే, మాక్కొంచెం దూరంలో "దబ్బ్!" అన్న శబ్దంతో దూరంగా నీళ్ళల్లోంచి యాట్చ్ తేలి అదంతట అదే ఒడ్డుకు వచ్చి ఒక వైపుకి ఒరిగిపోయింది. బోటు ఒడ్డుకి రాగానే, అవీ-సవీ ఇద్దరూ మాయం అయిపోయారు. నేను పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్ళి, యాట్లోకి వెళ్ళి చూసేసరికి, అందరూ యక్షిణీ మాయలోంచి బయటపడుతూ నిద్రలు లేస్తున్నారు. వాళ్ళందరినీ తట్టి లేపి, అయోమయంతో చూస్తున్నవాళ్ళకి ఏం పర్లేదు అని ధైర్యం చెప్పి, ఒకొక్కళ్ళనీ యాట్చ్ లోంచి కిందకి దింపి, నన్ను చూసి ఖంగారుగా వస్తున్న సెంథిల్ కి ఏమీ పర్వాలేదు అని సైగలు చేసి వాడు దగ్గరికి రాగానే, వాడి భుజమ్మీద చేయ్యి వేసినట్టు వేసి, వాడి చెవి వెనకాల ఉండే నరం మీద ఒక్కసారి వేలితో కొట్టేసరికి, వాడు స్పృహ తప్పి తోటకూర కాడలా వేళ్ళాడిపోయాడు. వాడిని కింద డెక్లోకి మోసుకెళ్ళి సోఫాలో పడుకోబెట్టి నేను బయటకి వచ్చేసరికి, ఆడ గ్యాంగందరూ అమ్మ చుట్టూ మూగి ఏమయింది ఏమయింది అంటూ గోల చెయ్యడం మొదలెట్టారు.

అమ్మ ఏదైనా హరికథ చెబుతే, నేనూ అదే కంటిన్యూ చెయ్యాలి అన్న ఖంగారులో, యాట్చ్లోంచి కిందకి ఉరికేసరికి, నేను ఉరికిన చోట అల వెనక్కి వెళ్ళి, తడి ఇసుకలో పాదం మెలికపడి అప్రయత్నంగా “అమ్మాహ్!” అని గట్టిగా అరిచాను. నా అరుపుకి అమ్మ “కన్నా! విన్నూ!!” అంటూ అరుస్తూ వాళ్ళందరినీ తోసుకుని నా దగ్గరికి పరిగెత్తుకొచ్చి, నా పాదం మెలిక పడడం చూసి, నా పాదం దగ్గర ఆ తడి ఇసుకలోనే కూర్చుని, మసాజ్ చెయ్యడం మొదలెట్టింది. బాగానే స్ప్రెయిన్ అయ్యింది అనుకుంటా, రెండు నిముషాల్లో కుడి కాలి మడమ బూరెలా ఉబ్బిపోయింది. అమ్మ కొంచెం గట్టిగా, “మీకన్నీ చెబుతాను కదా!! ముగ్గురు డాక్టర్లు ఉన్నారు, వచ్చి వీడికేమయిందో చూడండే? కొంపదీసి విరిగిందా?? బూరెలా ఉబ్బిపోయింది!!!” అంటూ అరిచింది. అమ్మ అరుపుకి పెద్దీ, రోజా, గంగా అయోమయంలోంచి తేరుకుని, పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి, నా కాలిని చెక్ చేయసాగారు. వాళ్ళ వెనకాలే స్వానీ, పుష్పం, పారూ పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చారు. అనూ- లల్లీ మాత్రం మాకేసి అనుమానంగా చూస్తూ మెల్లగా మామూలుగా నడుచుకుంటూ వచ్చి, నా తల దగ్గర చేరి, నేను మనసులో ఏమనుకుంటున్నానో చదవడానికి ట్రై చెయ్యడం మొదలెట్టారు. నేను మనసులో కావాలనే, “దీనెమ్మా జీవితం! అమ్మ ఇట్లా వంగుని చూపిస్తా అంటే, ఏనాడో కాలిరగ్గొట్టుకునే వాడిని కదా! ఛస్! మంచి ఛాన్స్ మిస్సయిపోయా!” అని అనుకోసాగాను. అమ్మ కూడా నెక్స్టు ఏం మొదలెట్టాలో తట్టక నా మనసే చదువుతూ కూర్చుంది. నా మనసులో మాట అర్థం అయ్యి, కావాలనే, తన పైట ఇంకొంచెం జార్చి నాకు తన సళ్ళని చూపిస్తూ, “ఒసేయ్! మంగా! ఎంత సేపే! బిడ్డ నొప్పితో విలవిలలాడిపోతున్నాడు” అంటూ, నా తలని తన ఒళ్ళోకి తీసుకుని, నన్ను తన బంగారు బొడ్డుకు దగ్గరగా జరుపుకుని, తొడని నా తలకింద పెట్టింది. అనూ-లల్లీ ఇద్దరూ ఇంకా అనుమానంతో అమ్మకేసి చూస్తూ ఉంటే, అమ్మ, “ఏంటే అనూ! అట్లా కొయ్యబొమ్మలా నుంచున్నావు. ఏదో ఒకటి చెయ్యి. ఎప్పుడూ మ్యాజిక్ మ్యాజిక్ అంటూ ఏదో ఒకటి చేస్తావుగా! ఇప్పుడూ అదే చేసి, నీ మొగుడుకి నొప్పి తగ్గించవే అమ్మలూ!” అని అరిచింది.

అనూ కంఫ్యూజన్ అవ్వుతూ, కాళ్ళ దగ్గరికి వెళ్ళి, “పెద్దత్తయ్యా! మీరు జరగండి. నేను సరిచేస్తాను” అంటూ, తన ఎడమచెయ్యి నా కాలి మడమ మీద వేసి, కళ్ళు మూసుకుని, ఏదో గొణుగుతూ, రాసేసరికి, మంత్రం వేసినట్టు నాకు నొప్పీ, వాపూ రెండూ మాయం అయిపోయాయి. రిలీఫ్ గా తల ఆడిస్తూ, లేచి అనూని కౌగలించుకుని “థాంక్స్ రా అనూ! నిజంగానే బోలెడు నొప్పి ఉండే. చేత్తో తీసినట్టు తీసేసావే” అని దానికో పెక్ ఇచ్చి, “పదండి పదండి! మీకు బొచ్చెడు మ్యాటర్ చెప్పాలి” అంటూ అనూ చెయ్యి పట్టుకుని, మెల్లగా కుర్చీ ఉన్న (సవీ-అవీ పరుపుని మాయం చేసేసి, తల్పాన్ని మళ్ళీ కుర్చీ చేసేసారుగా) చోటికి వెళ్ళాం. అందరూ ఆకలి అన్నట్టుగా ఫేసులు పెట్టి చుట్టూ చూస్తూ ఉంటే, “ఒక్క నిముషం ఉండండి, లల్లీ నాతో రావే!” అంటూ లల్లీ చెయ్యి పట్టుకుని అరటిచెట్లు ఉన్న చోటకి పరిగెత్తుకుంటూ తీసుకెళ్ళి, “మంచి గెల ఏదో చెప్పవే” అని అడిగా! లల్లీ, ఒక గెల చూపించి, నేను దానిని కోసేలోపు, “ఎంట్రా! ఏం జరిగింది! మాకంతా అయోమయంగా ఉంది! ఈ ప్లేస్ ఏంటి! ఇక్కడికి ఎట్లా వచ్చాం. నువ్వూ అమ్మా ఎగిరి సముద్రంలో పడడం గుర్తు ఉంది అంతే. తర్వాత మాకు ఏదో మాయ కమ్మినట్టు అంతా బ్లాంక్ గా ఉంది” అని అడిగేసరికి, గెల భుజాన వేసుకుని, లల్లీ నడుం పట్టుకుని దగ్గరికి లాక్కొని, దానికో లిప్కిస్స్ పెట్టి, “నువ్వు పడుకున్నది ఆల్మోస్ట్ 5 డేస్ బ్యాక్. హ్యాపీ బర్త్ డే డార్లింగ్! పుట్టినరోజు శుభాకాంక్షలు లలితా నారాయణా! ఒర్ర్!! లలితా వినయనారాయణా!!! అనేసరికి షాక్లో అది “ఏంటీ? ఇవ్వాళ జనవరి ఒకటో తారీఖా?? అంటే మేమూ-మీరూ విడిపోయి అయిదు రోజులయ్యిందా???” అని అడిగింది. “అవునే నా బుజ్జిముండా! నీకింకో సర్ప్రైజ్! అమ్మ నన్ను రాత్రి తనంతట తానుగా ఎక్కించేసుకుంది. ఆల్మోస్ట్ నన్ను భంగమానం చేసింది. నాకింక ఆగక ఎక్కేసా! పుట్టినరోజు గిఫ్టుగా రాత్రి అమ్మ తన మూడు బొక్కలూ నాకిచ్చేసింది. అంతే కాదు అనూ, స్వానీ, పుష్పం చెప్పిన సేం టూ సేం నా జాతకం ఉన్న ఇద్దరు ఆడవాళ్ళని కూడా ఎక్కేసా! వాళ్ళు భయంతో దాక్కున్నారు.” అని అన్నాను.

“ఎక్కడ నక్కారు వాళ్ళు?” అంటూ లల్లీ కొంచెం కోపంగా అడిగేసరికి “అవీ-సవీ ఎక్కడున్నారు? రావాలి!!” అని కొంచెం గట్టిగానే అరిచాను. వాళ్ళిద్దరూ నా వెనుక ప్రత్యక్షమయ్యి నా రెండు చేతులనీ ఇద్దరూ గట్టిగా పట్టుకున్నారు. లల్లీ ఆల్మోస్ట్ కంఫ్యూజన్ స్టేట్ లో ఉంది. “ఏంట్రా నువ్వనేది? అమ్మతో అయిపోయిందా! వీళ్ళిద్దరితో కూడానా?? ఒక్క ముక్క అర్థం గావట్లే???” అంది. “ఉండవే అనూని కూడా పిలుద్దాం. అమ్మ మీకు ఏం చెప్పాలో ఎట్లా చెప్పాలో తెలియక సిగ్గుతో చచ్చిపోతోంది. తను నాతో కలిసిపోయింది అంటే మీరేమనుకుంటారో అన్న టెన్షన్లో ఉంది.” అని “అనూ! ఇక్కడికి అర్జంటుగా రావే” అని మనసులో దాన్ని తలుచుకున్నాను. అది మా ముందరకి వస్తూనే అవీ-సవీ ఇద్దరినీ చూసి బుసలు కొడుతూ తన నిజ రూపంలోకి మారిపోయి (మర్చిపోయారా! సుమారు 15-16 అడుగుల పొడవున్న తెల్ల కింగ్ కోబ్రా కదా అనూ!), అవీ-సవీలను అటాక్ చెయ్యబోయింది. నేను కోబ్రాగా రూపంలో ఉన్న అనూ మెడ పట్టుకుని ఆపేసరికి, తను కోపంతో తన శరీరంతో నన్ను చుట్టేసింది. అనూ మెడ ఇంకా పట్టుకునే ఉన్న నేను, నాలిక జాపి, నోరు తెరిచి తన కోరలు చూపిస్తూ బుసలు కొడుతూ ఉన్న అనూ ని నా మొహానికి ఎదురుగా తెచ్చి, తన మొహంలో మొహం పెట్టి, “అనూ! ఏంటిది చిన్న పిల్లలా! నీకన్నీ తెలుసు కదా! అందరమూ సవ్యంగానే క్షేమంగానే ఉన్నాముగా! కోపం తట్టుకోరా! నీ నిజరూపం వదిలి అనూగా మారిపో! కోపంలో నన్ను గట్టిగా చుట్టేసావ్! నొప్పి పెడుతోంది బుజ్జీ!” అంటూ ప్రేమగా తన బుసలకి ఏమాత్రమూ భయపడకుండా అనేసరికి, అది మళ్ళీ మనిషిగా మారి నన్ను గట్టిగా పెనవేసుకుని, వాళ్ళిద్దరి చేతులనూ నా మీద నుంచి తోసేస్తూ, “విన్నూ! వీళ్ళిద్దరూ దొంగలు. వీళ్ళని నమ్మకు! మోసగాళ్ళు వీళ్ళు! నిన్ను మా నుంచి దూరం చెయ్యడానికి వచ్చారు!!” అంటూ ఏడుపు మొదలెడుతూ ఉంటే, నేను దాని పెదాలను నా పెదాలతో మూసేసి, గాఢమైన ముద్దొకటి పెట్టి, “అనూ! మై బేబీ! పుట్టినరోజు శుభాకాంక్షలే పాంపిల్లా! బర్త్ డే గిఫ్టు ఏంటే నాకు ఇంత గట్టిగా ఇచ్చావ్! అబ్బాహ్ ఏం కౌగలించుకున్నావే! ఎముకలు పిండయిపోయేట్టు! ఇంకా నొప్పెడుతోందే.” అంటూ టాపిక్ డైవర్ట్ చెయ్యడానికి ట్రై చేసా. లల్లీ సరైనదా, అదో తింగరిబుచ్చి! “ఏంటే అనూ! దొంగలూ, మోసగత్తెలు అంటున్నావ్! మొత్తం చెప్పవే. ఇప్పుడే వీళ్ళని చంపి దెంగుతా” అంటూ ఆవేశంతో ఊగసాగింది.

నేను నా రెండో చేత్తో దాన్నీ కౌగిట్లోకి తీసుకుని, దానికీ ఇంకో లిప్కిస్ పెట్టి, “నువ్వాగవే లల్లీ! వీళ్ళిద్దరూ ఉచ్చ పోసేటట్టే ఉన్నారు. వీళ్ళ బిళ్ళల దర్శనమైపోయాయి. టెన్షన్ పడకు, పైగా అమ్మని శరణు అంటూ కాళ్ళు పట్టుకుంటే అమ్మ సరే అంటూ అభయహస్తమిచ్చేసింది. ఆగండే నా బర్త్ డే బేబీస్!” అంటూ ఇద్దరి గడ్డాలూ పట్టుకుని ఆల్మోస్ట్ ఏడుపు ఏడవడానికి రెడీ గా ఉన్న వాళ్ళిద్దరి మొహాల్లోకీ నా మొహం పెట్టి, వాళ్ళని బ్రతిమలాడుకుని, సముదాయించాను. ఇద్దరూ సెట్టయ్యారనిపించి “పుట్టినరోజున ఎవరైనా ఏడుస్తారా? నన్ను నమ్మండి! నేను ఏనాడైనా ఎవరికైనా ఇబ్బంది కలిగించే పని చేశానా? లేదు కదా! ఈసారీ కూడా ఎవరూ ఇబ్బందిపడరు” అంటూ వాళ్ళిదరినీ వదిలి, వెనకాల బిక్కు బిక్కు మంటున్న అవీ సవీలని ముందరికి లాగి, “వీళ్ళిద్దరూ ఎవరో తెలుసా లల్లీ” అని అడిగా! అనూ కోపంతో బుసలు కోడుతూ “మోసగత్తెలు! నీలో దూరి నీ ఆత్మని మింగేసి మమ్మల్ని పొందాలని చూస్తున్న యక్షిణులు” అంటూ ఉంటే, “నీయమ్మ! నువ్వాగవే అనూ!! నీకు తెలిసింది సొగమే” అంటూ దాన్నాపి, “లల్లీ, వీళ్ళిద్దరూ ఏవరో తెలుసా! నన్నూ-నిన్నూ ఈ భూమ్మీద ఫస్టు ఫస్టు ఎత్తుకున్నవాళ్ళు. రైల్లో అమ్మకి పురుడుపోసిన ముత్తైదువలు వీళ్ళే. అంతే కాదు, నిన్నూ, అనూనీ, స్వానీనీ, పుష్పాన్నీ దెంగినా ఏమీ కాని మిగిలిన ఇద్దరు జాతకులూ వీళ్ళే! అదే ఆ రోజు అనూ మేడ మీద చెప్పిన ముగ్గురిలో నేను కాక మిగిలిన ఇద్దరూ వీళ్ళే! యక్షిణులు!! ఇద్దరి వయసూ ఆల్మోస్ట్ 1200 ఏళ్ళు. మన యాట్చ్ ముంచేసి, అమ్మనీ-నన్నూ కావాలనే మీ అందరినుంచీ అయిదురోజులు వేరు చేసి, అమ్మా-నేనూ ఇంకా కలవకపోతుంటే, అమ్మకి కనిపించి, అమ్మకి నేను అమ్మని కలవడం ఎంత ఇంపార్టెంటో చెప్పి, అమ్మే నన్ను కోరుకునేలా చేసారు. ఇప్పుడు అమ్మ వీళ్ళకి థాంక్స్ గివింగు కింద వరమిచ్చేసింది. పైగా వీళ్ళూ నీ పర్మిషనూ, నా పర్మిషనూ లేనిదే నాలో ఐక్యం కాలేరు. అనూ! నీ భయం విడిచిపెట్టు. ఇప్పుడు వీళ్ళిద్దరూ మీ అందరిలాగే రోజూ నా పొందు కోరుకుంటున్నారు. ఇప్పుడప్పుడే నాలో ఐక్యం అవ్వము అని వాళ్ళంతట వాళ్ళే ఒప్పుకున్నారు. కనుక కోపం వదిలి నవ్వవే అనూ!” అంటూ అనూ నడుం మీద వేళ్ళతో కితకితలు పెట్టదానికి ట్రై చేస్తూ దాన్ని నవ్వించడానికి ప్రయత్నం చేశాను.

అనూ వినకుండా తిరగబోతే, దాని నడుముని రెండు చేతులతోనూ పట్టుకుని, తనకి వెనక నుంచి తాపడమైపోయి, "అనూ! నా బుజ్జికొండా! కోపగించకే! ఇప్పుడేంటీ? మిమ్మల్ని వదిలేసి ఇట్లా దెంగించుకోవడం నాకేమీ సరదాగా లేదే! కానీ వీళ్ళిద్దరి కథా విని, జాలేసి వీళ్ళు మిమ్మల్నందరినీ దాచేసి, నన్నూ అమ్మనీ బ్లాక్మెయిల్ చేస్తున్నా, వీళ్ళకి హెల్ప్ చెయ్యలనిపించిందే! నువ్వే చెప్పు. మూడు నెలలు దెబ్బడకపోతే ఆగలేక కపర్థీ గిపర్థీ అంటూ మీరు ప్లాన్స్ వేసి నాతో దెంగించుకోవచ్చు! 1200 ఏళ్ళ నుంచీ దెబ్బ లేక విలవిలలాడుతున్న వీళ్ళు నన్ను కిడ్నాప్ చేసి బ్లాక్మెయిల్ చేసి దెంగించుకోకూడదా?? నేను వీళ్ళతో వాదన వేస్తే, ఆ రోజున మీతోనూ వేసి ఉండాలి. నాకు అట్లా చేతకాదే. వాళ్ళు నన్నేమైనా యుద్ధం చెయ్యమన్నారా?? లేదే!! జస్ట్, పూకూ-గుద్దా చించమన్నారు. అది నాకిష్టమైన పనే కదా అని వాళ్ళకి సుల్లి సాయం చేసానే!!!" అని అన్నాను. అనూ నా కౌగిలి విడిపించుకుని, నా నుంచి దూరముగా జరిగి, నాకేసి క్రూరంగా చూస్తూ, “నీయబ్బ! రేయ్! ఎందుకనిపించదురా నీకు! ఇంకో రెండు పూకులు దొరికాయని జొల్లు కార్చుకుంటూ హెల్ప్ చేసుంటావ్! నీ సంగతి నాకు తెలియదా! పక్కన కోవా లాంటి లల్లీ ఉండగా, ముట్టులో ఉన్న నన్నే దెంగావు. నీకు మొడ్డ దూర్చడానికో బొక్కుంటే చాలు, అది చీమా లేక దోమా అని కూడా చూడవు దెంగి దెంగి పెడతావు! అలుసైపోయామే లల్లీ వీడికి మనము. అందుకే అదీ ఇదీ అంటూ ఒక్కొక్కళ్ళనీ మాకు సవతులుగా తెస్తున్నావు. వీడితో కాకుండా వేరేవాళ్ళతో దెంగించుకుంటే, వాళ్ళనే చంపేస్తామని మనమాగుతున్నాము. వీడు దానిని అడ్వాంటేజ్గా తీసుకుని ఇష్టం వచ్చినట్టు మనల్ని వాడేసుకుంటున్నాడు!” అని అనేసరికి లల్లీ కూడా కాలితో నేలని తన్నుతూ “వీడి సంగతి అమ్మదగ్గరే తేల్చుకుందాము. వీడు మనల్ని మరీ తీసిపారేస్తున్నాడు. ఏంట్రా నీ పొగరు. నువ్వు తప్ప మమ్మల్ని ఇంకెవ్వడూ దెంగలేడు అనే కదా!” అని లల్లీ, ముక్కు ఎగబీలుస్తూ అనూ ఇద్దరూ వెనక్కి తిరిగారు.

అవీ-సవీ ఇద్దరూ చెరొకళ్ళ చేతులూ పట్టుకుని, “ఓ నాగ యువరాణీ! అనివేషా! బాలా! లలితా! మీరు చెప్పునది నిక్కమే! కానీ ఈ సుందరాకారుడు పుడుతూనే ఇంకో అయిదు నిముషాల్లో పుట్టబోయే మీకే కాదు, ఏనాడో ఎన్నో శతాబ్దాలకి ముందు పుట్టిన మాకు కూడా నాథుడిగా పుట్టినాడు. మీరు ఇంకనూ నాథుని జన్మము తరువాత జనియించినవారు. మీకన్ననూ మాకు జ్యేష్టత మిక్కుటము. మేము నాథునిగానీ, వీరమాతని కానీ కపటత్వముతో లోబరచుకొనలేదు. మేమిరువురమూ, వాస్తవమును ఇరువురికీ తెలియజెప్పినాము. నాథుడు తొలుత మామీద క్రోథించిననూ, తరువాయి మా వేదనను గ్రహించి, మమ్ము తన మేడ్రముచే భేదించి మమ్ము మా కన్నెచెర నుంచి విముక్తి చేసినాడు. తొలుత మా ఏకైక లక్ష్యము, వీరునిచే ఆతని మాతృభగము ఛేదింపజేసి, తదనంతరము మా భగచ్చేదనమూ గావింపుకుని ఆతనిలో ఐక్యము అవుటయే అయిననూ, నాథుని మేఢ్రచాలనము చూచి, నాథుని మీద అనురతిః కలిగి, మేము ఈ స్త్రీరూపమునే జీవించవలెనని నిశ్చయించుకొనినాము. బాలా! లలితా! మేము మా ఈ దేహమున జీవమున్నంతవరకూ మీ అందరినీ మా సర్వశక్తులూ ఒడ్డి పరిరక్షించుకొనెదము. మమ్ములను నీచ యక్షిణులుగా జూడవలదు. సాక్షాతూ ఆ చాతుర్ముఖుని మెప్పించి వరములు పొందిన వారము. అంతియేకాక, పదునెండు శతాబ్దములు కన్యచెరలో మ్రగ్గి, మేము మరింత శక్తివంతము అయినాము. అందుచేతనే, కాబోయే నాగలోకాధిపతికి కూడా మా మాయ భేధించుట అలవి కానిది అయినది. మమ్ము దూరముసేయక, మీ నెచ్చెలులుగా స్వీకరింపుము” అంటూ బెగ్గింగ్ టోన్ లో ఇద్దరినీ వేడుకున్నారు. అనూ సర్వమూ తెలిసినది అవ్వడం వలన, కొంచెము మెత్తబడి, “మీరు యక్షిణులు. మాయావులు! చపలచిత్తులు! మిమ్ములను నమ్మినచో మమ్ము మోసగించరు అని ప్రత్యాభూతిః ఏమి??” అని అడిగింది. అనూ గ్యారంటీ అడగటంతో, నాకూ లల్లీకి అది వీళ్ళ ముందరి కాళ్ళకు ఏదో బంధం వేయబోతోంది అని అర్థం అయ్యింది.

సవీ-అవీ ఇద్దరూ, “కుమారీమణులారా! మేము ఇంతకుపూర్వమే వీరమాతకి దాస్యత్వము చేసెదమని వచనము ఇచ్చియున్నాము. అంతియేకాక మా భగముల మీద నాథుని చూపు సోకినది. ఇంక మేము ఎటుల మీకు ద్రోహము చేసెడివారము. అయిననూ మీ సందియము తీరునంత మేమిరువురమూ మీకునూ వచనము ఇచ్చుచుంటిమి. నేటినుండీ మీ నలుగురిలో ఎవరైన ఒక్కరి అనుజ్ఞ లేనిదే మేము మా మాయాజాలము ప్రదర్శించము. బాలా! లలితా! నీ అనుమతీ మరియూ నాథుని అనుమతి దక్కిన నాడే, మేము ఈ దేహములను త్యజించి నాథునిలో ఐక్యము అగువారము. అంతవరకూ సామాన్య స్త్రీలకు మల్లే, నాథుని మేఢ్రము సేవించుకొనుచూ మా జీవనము కొనసాగించెదము.” అని ఒక శపథము చేసేసరికి, “సరే!” అంటూ అనూ తన సమ్మతము తెలిపింది. “ఆల్ హ్యాపీస్ కదా! పదండి పదండి. మిగిలిన మూక అమ్మకేం తలనొప్పులు తెస్తున్నారో” అంటూ నేను వాళ్ళని ఖంగారుపెట్టేసరికి, అవీ తన దివ్య దృష్టితో చూసి, “నాధా! మీ జ్యేష్టమాత మీ మాతృమూర్తితో పరుషముగా వాదులాడుచున్నారు. త్రక్కినవారు, నావలోనికి పోయి ఆహారము సిద్ధము సేయు పనిలో ఉన్నారు!” అని అనేసరికి, “దీనెమ్మ మంగపెద్దీ ఏం పెంటపెడుతోందే లల్లీ లగెత్తవే” అంటూ నేను పరిగెడుతూ వచ్చి చూసేసరికి, పెద్దీ-అమ్మా ఇద్దరూ బట్టలన్నీ చిరిగిపోయి, ఆల్మోస్ట్ వంటిమీద నూలు పోగు లేకుండా జుట్టూ జుట్టూ పట్టుకుని కొట్టుకుంటూ ఇసుకలో దొర్లుతూ ఉన్నారు. మాకు అది సరసమో, విరసమో కాసేపు అర్థంకాలేదు. అట్లా దొర్లుకుంటూ దొర్లుకుంటూ షడన్ గా మంగపెద్దీ అమ్మ జుట్టు పట్టుకుని తల కదపకుండా బిగించి పట్టుకుని, వంగుని అమ్మ పెదాల మీద ముద్దు పెట్టేసింది. అమ్మ కూడా పెద్దీ పిర్రల మీద గిచ్చుతూ, తన చేతిని పెద్దీ తొడల మధ్యన దూర్చింది. ఇద్దరూ కాసేపు ఒకళ్ళనొకళ్ళు కెలుక్కుని ముద్దు పెట్టుకుని మేము కనిపించేసరికి, సిగ్గుతో వేరుపడి కాళ్ళు ముడుచుకుని కూర్చున్నారు.

“ఏంటే చిన్న పిల్లల్లా ఈ లొల్లి!” అంటూ లల్లీ ఇద్దరినీ కసురుకుని, “యక్షిణులారా! ఏదో ఒక మాయ చేసి వీళ్ళకి బట్టలు తొడగండే బాబూ! లేకుంటే, నేను నా బట్టలు విప్పి వీళ్ళమీద పడేట్టు ఉన్నాను!” అంటూ మొహం వేరెవైపు తిప్పుకుని అరిచింది. అనూ ఏదో అనేలోపు, సవీ చెయ్యి ఊపేసరికి, మళ్ళీ పెద్దీ -అమ్మా ఇద్దరి వంటిమీదా వాళ్ళు కట్టుకున్న చీరలు ఏస్ ఇట్ ఈస్ ఉన్నట్టుగా వచ్చేసాయి. ఇద్దరూ లేచి సవీ వైపు ఒక థాంక్స్ లుక్ ఇచ్చి చెరోపక్కకీ ముభావంగా పోతూ ఉంటే, నేను ఇద్దరినీ లాగి కుర్చీమీద పక్క పక్కనే కూర్చోబెట్టి, “ఏంటే మీ గొడవ. నాకు చెప్పండి నేను తీరుస్తానుగా” అంటూ అని అడిగాను. “దొంగనాకొడకా! మమ్మల్ని ఐదురోజులు పట్టించుకోకుండా నీయమ్మతో సరసాలు ఆడతావా? అసలు సిగ్గూ శరం ఏమైనా ఉన్నాయారా? ఇంతమంది ప్రాణాపాయ స్థితిలో ఉంటే సరసాలు ఆడుతూ వెకేషన్ ఎంజాయ్ చేస్తూ కూర్చున్నావా లంజాకొడకా?” అని నా మీద అరిచింది. అమ్మ మళ్ళీ చివాల్న లేవబోతుంటే, లల్లీ అమ్మని గట్టిగా పట్టుకుని, అవీ-సవీలని ముందరికి రమ్మని, “ఇదిగో వీళ్ళని తిట్టవే పెద్దీ! అమ్మనేవన్నా అన్నావంటే ఊరుకోను. అమ్మ అసలే అలిసిపోయి ఉంది. రాత్రి ఈ దొంగనాకొడుకు అమ్మవి ఏ బొక్కా వదలకుండా దెంగి దెంగి పెట్టాడట, కామ పిశాచి గాడు. సిగ్గులేకుండా నాకు చెబుతున్నాడు!” అని అని అంది. నాకు చిర్రు దొబ్బి, “సిగ్గెందుకే నీయమ్మన్ దెంగా! ఒర్ర్ నేను అదే చేసాను కదా! అవునే నేను మా అమ్మని దెంగాను. అయితే ఏంటట. అసలు మీ అందరికన్నా నాకే అమ్మ మీద ఎక్కువ హక్కు. ఎందుకంటే నన్ను చిన్నపుడే అమ్మకి దూరం చేసి ఆశ్రమంలో పడేసారు. ఇప్పుడు అమ్మతో నాకొచ్చిన ఆటలన్నీ ఆడుకుంటున్నా తప్పేంటి అంట.” అని నేనూ ఒక అరుపు అరిచి, లేచి సిగరెట్టు వెలిగించుకుని పక్కకొచ్చి అమ్మకేసి చూస్తూ “అమ్మ! ఏంటే ఇట్లా చేసావు. పోయి పోయి దీనికెందుకు చెప్పావే” అని మనసులో అనుకున్నాను.

అమ్మ దానికి తల అడ్డంగా ఊపుతూ “ఇదిగో మంగా! నాకు నువ్వు అక్కవి, పిల్లలకి ఎట్లా చెప్పాలి అని నిన్నో సలహా అడిగితే ఇంత రాద్ధాంతం చెయ్యడం పద్ధతిగా లేదు. నీకు కూడా తెలుసేమో కదా! వాడూ-ఇదీ వీళ్ళు పుట్టిన పనికోసం, నన్నే కాదు మణి కుత్త కూడా పగలదెంగుతారు. అదేదో నేను ఘోరం చేసినట్టు మాట్లాడకు. నువ్వు నీ కన్నతల్లి చావుబతుకుల్లో ఉంటే, నా కూతురితో పప్ప నాకించుకోలేదూ గేదెమొఖందానా! ఇప్పుడు నేను నా కొడుకుతో చేయించుకుంటే నీకొచ్చిన నొప్పేంటీ అంటా. అయినా వాడేమైనా ఓపిక లేనోడా. వాడి మొడ్డకి ఎన్ని పూకులు దొరికితే అంత సేపూ వాడు దెంగగలడు అని నీకూ తెలుసు. ఇక్కడున్న పదకొండుమందినీ వంగోబెట్టి గుద్దా పూకూ ఏకం అయ్యేట్టు వరసపెట్టి దెంగగల సామర్థ్యం ఉన్నోడు. ఇవ్వాళ నా పిల్లలూ, ముగ్గురు కోడళ్ళ పుట్టినరోజు. నస పెట్టి చంపకు. ఇదేదో దీవిలో ఉన్నాము మనము. ఈ ఇద్దరి చలవ వల్లా తిండీ తిప్పలకు లోటేమీ లేదు మనకి. అందరమూ వావీ వరుసా లేకుండా వీడితో పడుకున్నవాళ్ళమే. ఇంక భేషజాలు దేనికే నీకూ నాకూ. వాడు మూడురోజులనుంచీ నన్ను కెలికిన కెలుకుడుకి పూర్తిగా కసెక్కిపోయి ఉన్నాను. ఆ యాట్చ్ పైలట్ ఒకడున్నాడు అని ఒంటి మీద బట్టలుంచాను. లేదంటే, అసలు వంటిమీద బట్టలేమీ లేకుండా మీ అందరి ఎదురుగానే వాడికి అన్ని బొక్కలూ ఇచ్చేసి పొడిపించుకునేదానిని” అంటూ అమ్మ తన మనసులో మాట బయటకు చెప్పగానే, “తథాస్తు” అని అప్రయత్నంగా నా నోటెంబడి వచ్చేసింది. ఇదేంట్రా బాబూ ఇట్లా నా కంట్రోల్ లేకుండా వచ్చేసింది అని తలపట్టుకునే లోపు, లల్లీ కరెక్ట్ మ్యాటర్ కి వచ్చింది. “ఆ సెంథిల్ గాడేడీ? యాట్చ్ లోంచి దిగలేదా?” అని అనుమానంగా చుట్టూ చూస్తూ అడిగింది. “ఇక్కడ ఇట్లాంటి సీనేదో ఒకటి అవుతుంది అని వాడిని యాట్చ్లోనే జోకొట్టి పడుకోబెట్టి వచ్చా” అని అన్నాను నేను. లల్లీ దానికి తల ఊపుతూ, “మన తక్షణ కర్తవ్యమేంటి?” అని అడిగింది. దానికి నేను, “నా దగ్గర రెండు ప్లాన్స్ ఉన్నాయి. దానికన్న ముందర మీకోటి చూపించాలి ఉండండి” అంటూ ఫస్టు బోటులోకి అందరినీ తీసుకెళ్ళేసరికి, అక్కడ పారూ, స్వానీ, పుష్పం, గంగా, రోజా అయిదుగురూ కలిసి ఆహారం రెడీ చేసేసారు.

వెజిటబుల్ పులావ్, చికెన్ కూర్మా, ఇంకా ఆకుకూరలతో ఏదో పచ్చడీ రెడీ చేసేసారు. “ఏంటే ఇంత ఫాస్ట్ గా ఎట్లా?” అంటే, “ఇదిగో వీళ్ళిద్దరూ చేతులు ఊపుతూ ఉంటే అన్నీ తయరైపోతున్నాయి. మేము ముగ్గురమూ జస్ట్ టేస్ట్ చేసి అది తక్కువ, ఇది ఎక్కువ అని రుచులు చెబుతున్నాము” అంది రోజా. అనూ, “ఏంటే, వంటొచ్చుగా మాయలు దేనికి!” అంటూ ఉంటే, “పుట్టినరోజున విన్నూతో గడపకుండా వంట చేస్తూ కూర్చోమంటావా ఏంటీ మమ్మల్ని? అందుకే ఫాస్ట్ ఫాస్ట్ గా చేసేశాము!” అంది స్వానీ. పారూ నన్ను చూస్తూనే, అందరూ ఉన్నారు అన్న స్పృహ లేకుండా పరిగెత్తుకొచ్చి వచ్చి నన్ను కౌగలించుకుని, నా చంక ఎక్కేసి మరీ నా మొహం నిండా ముద్దులు పెట్టి “పుట్టిన రోజు శుభాకాంక్షలు విన్నూ!” అని నాతో అంటూనే, విల్లులా వెనక్కి వంగి, పక్కనే ఉన్న లల్లీకి లిప్కిస్ పెట్టి, “పుట్టిన రోజు శుభాకాంక్షలు మై ఏంజెల్!” అంటూ అని, ఇంకొంచెం వెనక్కి వాలిపోయి, ఆపక్కనే ఉన్న అనూని దగ్గరికి లాక్కొని, దాని బుగ్గమీదో ముద్దు పెట్టి, “అనూ పాపా! పుట్టినరోజు శుభాకాంక్షలే!” అంటూ ఉండేసరికి, స్వానీ, పుష్పం వచ్చి అమ్మకీ పెద్దీకీ కాళ్ళకి దణ్ణం పెడుతూ ఉంటే, నా చంకలో ఉన్న పారూ ని దింపి, లల్లీ, నేనూ, అనూ కూడా వాళ్ళిద్దరికీ దణ్ణం పెట్టాము. అమ్మా, పెద్దీ ఇద్దరూ ఎమోషనల్ అయిపోయి ఒకే టోన్లో “మా ఆయుష్షు కూడా పోసుకుని పిల్లా పాపలతో కళకళలాడుతూ సుఖసంతోషాలతో ఉండండి రా అందరూ అంటూ, విన్నూ! పిల్లలని ఏనాడు ఏడిపించకురా! ఏ జన్మలో చేసుకున్న పుణ్యమో? రత్నాల్లాంటి పిల్లలు నిన్ను ఏరి కోరి వరించారు. అందరినీ సంతోషపెడుతూ ఉండడమే నీ పని!” అని అన్నారు. “అమ్మా! ఆగవే, గొంతెమ్మ కోరికలు కోరకు. ఇప్పుడు నేను చెప్పబోయే మ్యాటర్ వింటే, ఇంకాసెపట్లో వీళ్ళందరూ పెట్టే పెడబొబ్బలకి దీవి దద్దరిల్లిపోతుంది.” అంటూ “అనూ ఈ కత్తి చూడవే” అంటూ ఆ నవరత్న ఖచితమైన ఖడ్గాన్ని చూపించాను. అనూ చేత్తో పట్టుకుని అటూ ఇటూ తిప్పుతూ పెదవి విరుస్తూ “ఏముంది విన్నూ ఇందులో! మామూలు ఖడ్గమే కదా? కాదాంటే, పదును బావుంది, అట్లానే ఈ వజ్రాలూ బావున్నాయి” అని అంది.

అవీ-సవీ ఇద్దరూ దాన్ని చూసి ఒకింత భయముతో రెండడుగులు వెనక్కి వేసి, “అది మామూలు ఖడ్గము కాదు. ఆకాశము నుంచి పడ్డ ఉల్కను ఒడిసిపట్టి, ఈ భరతదేశములో ఉన్న రాజులందరినీ జయించి వారి కిరీటాలు కరిగించి, ఆ బంగారములో సప్తలోహ ధాతువులు కలిపి ఏడు మండలముల పాటు, మండలానికో ధాతువు లేపనము చేసి తయారు చేసిన ఖడ్గము. ఆ గౌతమీ పుత్ర శాతకర్ణి చక్రవర్తి తయారు చేయించిన ఖడ్గరాజము. ఈ ఖడ్గానికి తిరుగు లేదు. దీని ముందర ఎటువంటి లోహమూ తాళలేదు. ఈ ఖడ్గము యొక్క గొప్పదనమేమిటీ అంటే, తన అధికారిని అదే ఎంచుకుంటుంది. ఎవరి చేతిలో ఉండగా వారిలో చిత్రవిచిత్ర పరివర్తనలు జరుగుతాయో వారే దీనికి అధిపతులు. వారే ఈ ఖడ్గంతో చాలన చెయ్యగలరు. వారి మనము ఎరింగి ఈ ఖడ్గము వారి చేతినుంచి విడివడగానే, తానే గాలిలో వెళ్ళి, శతృవధగావించి, తిరిగివచ్చి అధిపతి హస్తమున ఇమిడిపోవును. ఈ ఖడ్గమును ఉపయోగించుట మొదలు పెట్టిన నాడే, యుగాది అని శాతకర్ణ చక్రవర్తి ప్రకటించెను. ఆ దినమునే మీరు నేటికీ ఉగాది అనే పండుగ రూపములో జరుపుకొనుచున్నారు. ఆ దినమే, మీకు నూతన సంవత్సర ఆరంభము.” అంటూ ఉంటే, “ఏదీ చూడనీ?” అంటూ అనూ చేతిలోంచి లల్లీ లాక్కొంది. మరుక్షణములో అక్కడ లల్లీ ధవల వస్త్రాలలో అత్యంత మనోహరముగా ఉన్న ఒక అప్సరసలా మారిపోయింది. ఆశ్చర్యమైన విషయము ఏమిటీ అంటే, అమ్మా నేనూ యుద్ధం చేస్తూ ఉన్నట్టు ఫీలింగు వస్తే, లల్లీ రొమాంటిక్ మూడులో ఉన్నట్టు కనిపించసాగింది. “లల్లీ” అంటూ వెనక నుంచి పారూ అరిచేసరికి, లల్లీ మళ్ళీ ఈ లోకంలోకి వచ్చి, కత్తిని కింద పెట్టింది. ఎప్పుడైతే ఖడ్గం చేతిలోంచి పక్కకి తప్పుకుందో, లల్లీ మళ్ళీ మామూలుగా అయిపోయింది. అనూకి డవుట్ వచ్చి అందరినీ పట్టుకోమంటే, ఎవరికీ మార్పు కనపడలేదు.

నేను తల అడ్డంగా ఊపుతూ “అనూ! ఇదేనే నీకు చూపించాలి అనుకున్నది. ఇది ఎక్కడినించో కొట్టుకొచ్చారు వీళ్ళు. మిగతా విగ్రహాలతోపాటు స్మగ్లింగు చేస్తుంటే, ఆ రెండో బోటులో వాళ్ళొచ్చి వీళ్ళని లేపేసి, ఆ విగ్రహాలు కొట్టేసేలోపల, అమ్మ నా కొడుక్కి పుట్టినరోజున వండి పెట్టాలి అని వీళ్ళని కోరితే, అవీ-సవీ వాళ్ళని చంపేసి ఆ బోటుని ఇటు తెచ్చారు. మనమున్న ఈ బోటు గాలివాలున ఇటొస్తే నేను ఒడ్డుకి లాక్కొచ్చాను. ఈ విగ్రహాల విలువ కనీసం రెండొందలు మూడొందల కోట్లు ఉంటుంది. ఇవి మన దేశ సంపద. ఎట్లా అయినా ఇవి వెనక్కి చేరాలి. ఆ సెంథిల్ గాడు ఇక్కడుంటే, మీరు ఫ్రీగా ఉండలేరు. వాడినీ తోలెయ్యాలి. ఏదో ఒక ప్లాన్ చెబుతారు అని అందరినీ ఇక్కడికి లాక్కొచ్చా” అనేసరికి, అవీ-సవీ ఇద్దరూ, “నాథా! మాకున్నా శక్తులతో ఈ నావలను తటరక్షకుల కంట పడేట్టు చేస్తాము. ఇగ ఆ చాలకుడిని ఏమి సేయవలనో మీరే ఆజ్ఞాపించవలెను.” అని అన్నారు. అమ్మ, “వద్దురా! వాడు యంపీ మనిషి. వాడిని ఏమీ చెయ్యవద్దు. ఇప్పటికే మనమేమైపోయామో అని గోల గోల అవుతూ ఉంటుంది అక్కడ. వాడితోబాటే మనమందరమూ తిరిగి వెళ్ళిపోదాము. ఇంటికి వెళ్ళాక, అమ్మకీ, అయమ్మాకీ చెప్పి కావాలంటే, మళ్ళా దీవికి వచ్చి ఎంజాయ్ చెయ్యండి. తినేసి బయలుదేరుదాం” అనేసరికి, పెద్దీ కూడా “నా ఓటు మీ అమ్మకేరా!” అంది. స్వానీ, పుష్పం కొంచెం ఏడుపు మోహాలేసుకుని దిగులుగా చూస్తూ ఉంటే, అమ్మ, “పిల్లలూ! ఏడుపు మొహాలేసుకోకండి. ఇవ్వాళ మీ పుట్టినరోజు. యాట్చ్లో కావలసినంత పార్టీ చేసుకోండి వీడితో. ఇవ్వాళ మీ ఐదుగురే ఎంజాయ్ చెయ్యండి. మేమెవ్వరమూ మీకు అడ్డు రాము. ఎట్లానూ మనము తిరిగి వెళ్ళేసరికి, రేపు తెల్లారిపోతుంది. మాయలూ గీయలూ పక్కన పెట్టి, ఈ సారి, మనము మొత్తం ప్రిపరేషన్స్ తో వచ్చి ఒక మూడు నాలుగు రోజులు ఈ దీవిలో గడుపుదాము సరేనా. మీకింకా రెండు రాత్రులయ్యాయి. వీడు నాకు ఒక్క రాత్రే చేసాడు. ” అని అంది.

దెబ్బకి హర్ట్ అయ్యిన పెద్దీ అమ్మ భుజాన ఒక్కటిచ్చుకుని “అదేదో మాకు రోజూ పగలదీసి పెడుతున్నట్టూ! మాకూ ద్వితీయవిఘ్నం తగిలేసిందే నీయమ్మా! ” అని దాని గోల అది చెప్పడం మొదలెట్టింది. “సరే సరే, అనూ-లల్లీ మీ ఒపీనియన్ ఏంటే” అని అడిగితే, “అమ్మ చెప్పింది పెర్ఫెక్ట్ గా ఉంది. అదే ఫాలో అయిపోదాం” అన్నారు ఇద్దరూ. సరే అని అందరమూ సుష్టుగా తిన్నాక, నేను ఉల్కాఖడ్గాన్ని, మాతోనే ఉంచేసాను. అవీ, సవీ చెరో బోటునీ కంట్రోల్ చేస్తూ కోస్ట్ గార్డ్ తిరిగే వైపు తీసుకెళ్ళసాగారు. మేమూ అందరమూ యాట్చ్ ఎక్కి, అనూ సెంథిల్ గాడికి టెంపరరీ మెమొరీలాస్ కలిగించి నేను వాడిని స్పృహ తప్పించడము వరకూ వాడి మెమొరీలోంచి డిలీట్ చేసాక, వాడికి స్పృహ తెప్పించి, వాడికి, వెనక్కి పోదాం అని సైగలు చేసి, వెనక్కి బయలుదేరాము.
​