Incest/Taboo జసుజల్లి - జమజచ్చ

మొత్తం అల్లకల్లోలం​

నేను అమ్మ కేసి సాలోచనగా చూశా! “ఇప్పుడే మణత్త వాయింపు అయ్యింది. ఇంకా సుమిత్రత్త పిడత పగలగొట్టడం ఉంది. ఇప్పుడు మనకీ పెంట ఏంటిరా!” అని అమ్మ నాకేసి చూస్తూ అంది. “సరే చూసుకుందాం! నా బట్టలు ఏమైనా తెచ్చిందా ఆ సినాలి?” అని అడిగా! “తెచ్చింది అనుకుంటా! పోయి తీసుకురమ్మంటావా?” అని అడిగింది. “నువ్వొద్దు!” అని సోయలేకుండ పడుకుని ఉన్న మణత్త మీద దండయాత్ర చెయ్యడానికి సిద్ధపడుతున్న పెద్దీని “ఎహె! ఎప్పుడు చూడు అదే రంధా! పూకులోంచి వరదలొస్తున్నయి! అయినా యావ తగ్గదా! ఆగెహె! పోయి నాకు బట్టలు తెచ్చిపెట్టు” అంటూ పెద్దీ పిర్ర మీద చెళ్ళుచెళ్ళుమంటూ తబలా వాయించినట్టు వాయించేసరికి, “అబ్బాహ్! ఛంపేశావురా!” అంటూ అరిచి అది ఏడుపు మొహం పెట్టుకుని పిర్ర రుద్దుకుంటూ, “నేనొచ్చేలోపు ఏమైనా మొదలెట్టావో చూసుకో!” అంటూ తర్జని చూపిస్తూ బయటకు వెళ్ళేసరికి, గ్యాంగ్ మొత్తం దానిని చుట్టుముట్టి ఏమవుతోంది లోపల ఏమవుతోంది అని ఆత్రంగా అడగసాగారు. లల్లీ గదిలోకి పెద్దీ భుజాల మీదనుంచి తొంగిచూసేసరికి, నేనూ, అమ్మ ఒక పక్కన నుంచుని అవీ-సవీలతో మాట్లాడుతూ ఉంటే, మణత్త మంచమ్మీద సోయలేకుండా పడుకుని, తన పక్కనే సుమిత్రత్త తల దించుకుని కూర్చునీ కనిపించేసరికి, “ఏమవుతోందీ?” అని లోపలికి వచ్చింది.

అది మా పక్కనే నుంచునే ఉన్న అవీ సవీలను చూసి, “మీరెక్కడికి పోయారే! మీకోసం వెతుకుతున్నా! మీతో చాలా పనుంది” అంటూ ఉంటే, అమ్మ దానికేసి చూస్తూ, “నువ్వాగవే! అసలే సిట్యువేషన్ టెన్షన్ గా ఉంది. ఒక రెండొందల మంది యంపీ చెంచాలు మన చుట్టూ చేరి ఎటాక్ చెయ్యడానికి రెడీగా ఉన్నారంట!” అని అనేసరికి, లల్లీ “ఆహ్! సూపర్! చేతుల నిండా పని పడింది అన్నమాట! ” అంటూ ఉంటే, పెద్దీ నాకో షార్టూ స్లీవ్లెస్ టీ-షర్టూ తెచ్చింది. నేను అవి వేసుకోవడానికి కష్టపడుతూ ఉంటే, అమ్మ వంగుని, చిన్నపిల్లాడికి బట్టలు తొడిగినట్టు నాకు తొడుగుతూ, “చెయ్యి బాలేదు! ఇందాకే ఆపరేషన్ అయ్యింది, నువ్వు వెళ్ళడం అవసరమా! ఇదిగో వీళ్ళిద్దరినీ ఏదయినా మాయ చెయ్యమంటే సరిపోదా?” అని అడిగింది. లల్లీ తల అడ్డంగా ఊపుతూ “వీళ్ళెవరి మాయలూ మంత్రాలూ కొన్నాళ్ళు వద్దు అమ్మా! లెట్స్ డూ ఇట్ మాన్యువల్లీ! మనం సెంటరాఫ్ ఎట్రాక్షన్ గా ఉన్నాం. ఏం తప్పు జరిగినా మొత్తం అందరికీ తెలిసిపోతుంది. కొన్నాళ్ళు ఓపిక పట్టాలి” అని అంటూ ఉంటే, “ఈ రాక్షసి చెప్పింది 100% కరెక్ట్. మనం లో-ప్రొఫైల్ మెయింటెయిన్ చెయ్యాలి కొన్నాళ్ళు. ఎట్లీస్ట్ కేసులోంచి బయట పడేదాకా అయినా ఆగాలి. మేమేమీ మామూలు వాళ్ళని చంపలేదు. ఫారినర్స్ ని చంపాము. కేస్ స్ట్రాంగ్ గా ఉంటుంది. మినిస్ట్రీ ఆఫ్ ఎక్స్టర్నల్ ఎఫైర్స్ కూడా ఇన్వాల్వ్ అవుతుంది. ఏదయినా స్ట్రాంగ్ పాయింట్ దొరికితే తప్ప బయటకు రాలేము” అని అన్నాను.

సరిగా అప్పుడే వెంకీ మామ గదిలోకి ఎంటర్ అవ్వుతూ “కరెక్ట్ గా చెప్పావు రా విన్నూ! ఇందాక నేను ఇనస్పెక్టర్ ని కొంచెం లంచం ఇచ్చి గోకాను. యంపీని యద్దులు పొడిచి చంపడం కొన్ని వేలమంది చూశారు కనుక వాడితో ఇబ్బంది లేదు. ఆ ఫారినర్ ఎవడో వాడి చెంచాలెవ్వరో చూడాలి. వాళ్ళ మీదేమయినా కేసులూ గట్రా ఏమయినా ఉన్నాయేమో కనుక్కుని చెప్పమన్నా! వాళ్ళ క్యారెక్టర్ బ్యాడ్ అని ప్రూవ్ చేస్తే ఈజీ గా బయట పడొచ్చు” అని అంటూ ఉంటే, మొగుడి గొంతు విన్న మణత్త నాదస్వరం విన్న నాగుపాములా ఛట్మంటూ లేచి, పది సెకండులలో బట్టలు సరిచేసుకుని, రేగిపోయిన జుట్టు సరిచేసుకుని, తల దించుకు కూర్చున్న సుమిత్రత్తని ఓదారుస్తున్నట్టు కలరింగ్ ఇవ్వసాగింది. “మామా! నువ్వేంటి పడుకోలేదా?” అని అడుగుతున్న లల్లీని అడ్డం కొడుతూ, “లేదే! నెత్తిమీద ఇన్ని సమస్యలు ఉంటే నిద్ర ఎట్లా పడుతుంది చెప్పు! పైగా ఈ మంగ రాకాసి నా దగ్గరో ప్రపోజల్ పెట్టింది. గంగ కోసం హాస్పటల్లో నైట్ డ్యూటీ చేస్తున్న కుర్ర డాక్టర్ గురించి కనుక్కోమని. ఇదిగో ఆ పిల్లాడి పుట్టుపూర్వోత్తరాలు తవ్వి తీసేసరికి ఇంత సేపు పట్టింది. ఈ పెంటదానికి లేడికి లేచిందే పరుగు అన్న చందం అయ్యిపోయింది. నాకున్న కాంటాక్ట్స్ వాడి ఆ పిల్లాడి ఫ్యామిలీ డీటెయిల్స్ కనుక్కున్నా! అంత మంచిగా లేవు. పైగా మనకి చుట్టాలే! కుటుంబ చరిత్ర అస్సలు బావోలేదు. పైగా ఆ పిల్లాడికి నలుగురు చెళ్ళెళ్ళు ఉన్నారు.

వాళ్ళందరికీ పెళ్ళిళ్ళు చేస్తే కానీ ఈ పిల్లాడు ఇల్లరికం రాలేడు. ఒక వేళ వచ్చినా, గంగకి వాళ్ళ పురుళ్ళూ పుణ్యాలూ చూసుకోవడమే సరిపోతుంది. నాకు నచ్చలేదు ఆ సంబంధం.” అంటూ అని చెబుతూ ఒక టెన్షన్ దూరం చేసేసాడు. “హమ్మయ్యా! నాకూ ఆ పిల్లాడు నచ్చలేదు వెంకీ! నువ్వెక్కడ పట్టు పడతావో అని ఖంగారుగా సుమిత్రతో వచ్చి వీడి సలహా అడుగుతున్నా” అంటూ మణత్త లేచొచ్చింది. “అమ్మనీయమ్మ! ఆ సావిత్రి గారి తర్వాత ఈ లంజే మహా నటి రా” అని అమ్మ నాతో టెలీపతీ లో అంటూ ఉంటే, “ఓకే ఓకే! ఇప్పుడు గంగ పెళ్ళి మ్యాటర్ తరువాత ఆలోచిద్దాం. ముందర సమస్య అది కాదు. హాస్పిటల్ చుట్టూ మనల్ని వేసెయ్యడానికి ఒక 200 మంది యంపీ మనుషులు కాచుకుని కూర్చున్నారు. ఏం చెయ్యాలో అర్థం కావట్లేదు. కేవలం నలుగురు కానిస్టేబుళ్ళు ఉన్నారు ఇక్కడ. 200 మంది మాబ్ ఎటాక్ అంటే, కొంచెం కష్టమే” అంటూ ఉంటే, “ఒరేయ్! నువ్వోటి మర్చిపోతున్నావ్! నేను నీ మామని! నాకు మీ లా కరాటే కుంగ్ ఫూ రాకపోయినా, కర్రసాములో అప్పట్లో మండపం పరగణాలో నన్నేవ్వరూ కొట్టలేకపోయారు. ఐ కెన్ ఆల్సో ఫైట్. నువ్వూ, నేనూ, లల్లీ, మనం సరిపోమా?” అంటూ మామ అన్నాడు.

“నేను రెడీ మామా! ఇదిగో వీడి చెయ్యి మళ్ళీ ఇబ్బంది పెడుతుంది ఏమో అని అమ్మే ఖంగారు పడిపోతోంది. అసలు వీడక్కర్లేదు. నువ్వూ, నేనూ అనూ ముగ్గురం చాలు. అనూ కి కూడా కరాటే వచ్చు” అని అంది లల్లీ. “ఆగవే! వేరే దారి చూడనీ! ఎప్పుడూ ఫైటింగూ ఫైటింగూ అంటూ మగరాయుడిలా రెచ్చిపోతున్నావ్! అసలే వీడి చెయ్యి విరిగింది. ఇప్పుడు ఏమయినా మళ్ళీ అయ్యిందంటే, చాలా ఇబ్బంది. అసలే బొచ్చేడు సమస్యలున్నాయి! నువ్వోటి మర్చిపోతున్నావ్! ఆ నాగాల్యాండ్ అమ్మాయి సంగతి కనుక్కోమని వీడు మీ అమ్మమ్మకీ అనూకీ డ్యూటీ వేశాడు. ఇప్పుడెట్లా అనూ రాగలదు?” అంటూ అడ్డం కొట్టింది అమ్మ. “అమ్మా! ఏం పర్లేదే! ఇట్స్ జస్టే స్లిప్ షోల్డర్! కావాలంటే పెదనాన్న ని అడుగు! హెయిర్ లయిన్ ఫ్రాక్చర్ కి ఇంతలా ఖంగారు పడొద్దే! నాకు కుంగ్-ఫూ ట్రయినింగ్లో ఎన్నిసార్లు ఎముకలు విరిగాయో మీకు తెలీను కూడా తెలీదు. ఖంగారు పడకు! వచ్చేది మాబ్. ముందరున్న పది మందినీ పడగొడితే చాలు! వెనకాలున్న 100 మందీ ఉచ్చలు పోసుకుని పరిగెడతారు. మాబ్ మెంటాలిటీ నీకు తెలియంది కాదు! లీడర్స్ ని పడగొడితే, తోడేలుని చూసి కకావికలయిన పశువుల మందలా పారిపోతారు అందరూ!” అని అంటూ, “లల్లీ ఒక్కసారి ఇటు నుంచోవే!” అంటూ దానిని పక్కకి లాగి నుంచోపెట్టి, నేను స్టాన్స్ తీసుకుని అది బ్లాక్ చేస్తూ ఉంటే, దబ దబా నాలుగు ఫ్రంట్ కిక్స్ దాని మీద డెలివర్ చేశా!

“చూడు ఎంత సింపులో!!” అంటూ అమ్మకి ధైర్యం చెబుతూ, నేను లల్లీ భుజమ్మీద చెయ్యి వేసి బయటకు వస్తూ ఉంటే, మామ రెండడుగులు ముందరే వెళ్ళి ఆ కానిస్టేబుల్స్ ని నిద్ర లేపాడు. వాళ్ళు ఖంగారుపడుతూ లేస్తూ ఉంటే, బయట ఎటాక్ చెయ్యడానికి సిద్ధంగా ఉన్న యంపీ గూండాలను చూపించి, “వాళ్ళని ఎదిరించడానికి పోతున్నాం. మీకేం ప్రమాదం లేదు. మీ ఇనస్పెక్టర్ కి ఫోన్ చేసి బ్యాకప్ తెప్పించండి” అంటూ ఇనస్ట్రక్షన్స్ ఇచ్చి, “నాకేమయినా కర్ర దొరుకుతుందా??” అంటూ చుట్టూ చూస్తూ ఉంటే, ఐసీయూలో ఉన్న సెలైన్ స్టాండ్స్ కనిపించి ఒక దాంట్లోంచి ఐరన్ పైప్ పీకి తెచ్చుకున్నాడు. నేను బయటున్న పారూని పిలిచి, “అనూని రమ్మనవే” అని చెప్పాను. అనూ వచ్చేసరికి, లల్లీ కూడా రెండు సెలైన్ స్టాండ్స్ లోంచి రాడ్స్ పీకి అనూవైపోటి విసిరేసి, “ఫైటింగ్ కి రెడీ కా!” అంటూ వార్నింగ్ ఇచ్చింది. పెద్దీ, మణత్తా, సుమిత్రత్తా ఖంగారుగా చూస్తూ ఉంటే, స్వానీ పుష్పా ఇద్దరూ కూడా “మేమూ వస్తాం ఫైటింగ్ కి” అంటూ వాళ్ళూ దబ దబా వెళ్ళి లంగా ఓణీలు వదిలేసి, లల్లీ జీన్స్ టీ-షర్ట్స్ వేసుకుని వచ్చారు. ఎక్కడివే అంటూ ఉంటే, సినాలి ఒక రూంలోంచి చెమటలు కక్కూతూ వచ్చి “అమ్మాయిగారి బట్టలు మొత్తం తెచ్చేసానండి!” అని చెప్పింది. దాన్ని చూడంగానే, దాని వంటినుంచి వస్తున్న మదపు గబ్బు పీల్చేసరికి, అది పెదన్నన్న పక్కలోంచే వస్తోంది అని అర్థం అయ్యింది.

“సరే సరే! నీ పనిలో నువ్వుండు” అంటూ ఉంటే, లల్లీ అనూ కూడా డ్రెస్ చేంజ్ చేసుకొచ్చారు. అనూ, లల్లీ, స్వానీ, పుష్పా నలుగురూ జీన్స్ టీషర్టుల్లో, ముంబై మోడల్స్ మధూ సప్రే, మెహర్ జసియా, గుర్మీత్ కౌర్, మన్ ప్రీత్ బ్రార్ నలుగురూ దారి తప్పి నాముందర వచ్చి నుంచున్నట్టు ఉంది. “ఏమే! మీరిట్లా ఫైటింగ్ కి వచ్చారు అంటే ఇగ అందరూ చచ్చారే! మిమ్మల్ని చూస్తూనే ఫైటింగ్ మర్చిపోయి ఫ్లర్టింగ్ మొదలెడతారే” అంటూ జోక్ చేస్తూ, వాతావరణం లైట్ చేసి, “అమ్మా! మీరందరూ ఇక్కడే ఉండండి. లెట్ అస్ హ్యాండిల్ ద సిట్యువేషన్, పద మామా!” అంటూ లీడ్ చేస్తూ ఉంటే, అందరమూ హాస్పిటల్ బయటకు వచ్చి చూస్తే, సెంథిల్గాడు ఒక బాణాకర్ర పట్టుకుని గిర గిరా తిప్పుతూ అందరినీ ఆపుతున్నాడు. “సెంథిల్! నువ్వు వెనక్కి రా!” అంటూ కమాండ్ చేసేలోపు లల్లీ “రండిరా!!” అంటూ రౌద్రంగా అరుస్తూ ఎగిరి గుంపు మధ్యలోకి దూకింది. లల్లీతోపాటే అనూ కూడా ఎగిరి దూకింది. వీళ్ళిద్దరి వెనకాలే, వెంకీ మామా, స్వానీ పుష్పా నలుగురూ బరిలోకి దూకారు. సెంథిల్గాడు సరే సరి. ఎప్పుడైతే లల్లీ ఉరికిందో, వెంటనే దాని వెనకాలే వాడు గుంపులోకి చొరబడ్డాడు. నేను వళ్ళు విరుచుకుంటూ రంగంలోకి దిగబోతుంటే, పారూ నన్ను గట్టిగా కౌగలించుకుని, “పిచ్చుకల మీద బ్రహ్మాస్త్రం వద్దు రా విన్నూ! వాళ్ళు చాలు! నువ్వాగు. అవసరం పడితే దిగుదువుగాని” అంటూ ఉంటే, “ఇది చెప్పింది కరెక్ట్ రా! నువ్వొద్దు” అంటూ అమ్మా ఇంకోవైపునుంచి నా చెయ్యి పట్టుకుని ఆపింది.

వాళ్ళని వదిలించుకునేసరికి, అక్కడ ఫైటింగ్ అయిపోయింది. మేము డిస్కషన్ పెట్టినంత సేపు పట్టలేదు పోరాటం పూర్తవ్వడానికి. లల్లీ అనూ సెంథిల్ మామా పుష్పా, స్వానీ ఆరుగురూ ఆయాసంతో ఎగసి పడుతున్న గుండెలతో నుంచుని ఉంటే, వాళ్ళ ముందరో నలభై యాభై మంది పెద్దగా మూలుగుతూ నేలమీద దొర్లుతూ ఉన్నారు. వాళ్ళని చూస్తూనే మిగతావాళ్ళకి గుండెలు జారిపోయి అందరూ వెనక్కి పరిగెత్తుకుంటూ పోతున్నారు. ఈలోపు కానిస్టేబుల్స్ ఫోన్ చేసారనుకుంటా, లోకల్ డీయస్పీ, మొత్తం బలగాన్ని వేసుకొచ్చి వంకరగా నవ్వుతూ, మాకేసి చూస్తూ కిందపడి దొర్లుతున్నవాళ్ళన్ని బళ్ళల్లోకి ఎక్కించి తీసుకుపోయాడు. మా గ్యాంగ్తోపాటే తిరిగి మేము లోపలకి వెళ్ళబోతుంటే, ఎక్కడినుంచో రెండు నాటు బాంబులు రివ్వున ఎగురుతూ వచ్చి చివరిగా వస్తున్న సెంథిల్, వెంకీ మామా పక్కనే పడి పేలాయి. ఖంగారుగా మేము వెనక్కి తిరిగి చూసేసరికే అంతా అయిపోయింది. వెంకీ మామా, సెంథిల్ ఇద్దరూ స్పాట్ డెడ్! ఆ బాంబులు ఎంతలా పేలాయీ అంటే, ఇద్దరి శరీరాలూ ముక్క ముక్కలుగా చెదిరి పడ్డాయి. అంతే కాదు, ఆ పేలుడికి వెంకీ మామకి ఒక ఆరడుగుల ముందర నడుస్తున్న లల్లీ పుష్పా ఎగిరి వాళ్ళ ముందర నడుస్తున్న స్వానీ, అనూల మీదనుంచి ఎగిరి, హాస్పిటల్ మెట్ల మీద పడుతూనే స్పృహ తప్పారు. ఇద్దరి తలలూ మెట్లకి కొట్టుకుని రక్తం కారసాగింది. వీళ్ళ ఏడుపులూ పెడబొబ్బలకి, లోపలినుంచి అమ్మమ్మా, సినాలీ పెదనాన్నా పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి షాక్లో నుంచుండిపోయారు.

ఎప్పుడైతే లల్లీ రక్తం నా కంట పడిందో, వెంటనే నేను పూర్తిగా నా పరిస్థితి మర్చిపోయి, కళ్ళు ఎరుపెక్కి ఒక్క పొలిబొబ్బ పెట్టేసరికి, ఎక్కడో దూరంగా నుంచుని ఇంకొన్ని బాంబులు విసరబోతున్న యంపీ చెంచాల గుండెలవిసిపోయి ఆ బాంబులు వాళ్ళ చేతుల్లోంచి జారి వాళ్ళ కాళ్ళదగ్గరే పడి పేలిపోయి, ఒక పదిమంది దాకా పీస్ పీస్ అయిపోయారు. ఎంత గట్టిగా అరిచానూ అంటే, నా పొలికేక సౌండుకి, మణత్తా సుమిత్రత్తా ఇద్దరూ స్పృహ తప్పి పడిపోయారు. అమ్మ వాళ్ళిద్దరిని పట్టుకుని “విన్నూ!” అంటూ గట్టిగా అరిచింది. వాళ్ళకి పాపం వెంకీ మామ చావుకి రియాక్ట్ అయ్యే సమయం కూడా దొరకలేదు. పెద్దీ, రోజా, గంగ గట్టిగా ఏడుస్తూ ముక్కముక్కలైపోయిన వెంకీ మామా శరీరాన్ని చూస్తూ అక్కడికక్కడే కుప్పకూలిపోయారు. పెద్దీ, రోజా, గంగా గుండెలవిసేలా ఏడుస్తూనే, స్పృహ తప్పిన లల్లీ, పుష్పా, మణత్తా, సుమిత్రత్తలకి వైద్యం చేసి, వాళ్ళని సెట్ రైట్ చేసారు. పుష్పకి పర్లేదు జస్ట్ నుదురు చిట్లింది. లల్లీకి నుదుటి మీద మూడు కుట్లు పడ్డాయి. స్టేపిల్స్ వేసింది పెద్దీ! తియ్యడానికి ఒక నాలుగు రోజులు పడుతుంది అని తలకి కట్టు కట్టింది. ఇంకా ఇంటిలో ఉన్న ఆయమ్మకి ఈ వార్త చెప్పలేదు. వెంకీ మామ చనిపోయాడు అంటే ఎట్లా రియాక్ట్ అవ్వుతుందో అని భయంతో ఎవరినీ చెప్పవద్దంది పెద్దీ! అయినా ఆయమ్మకి ఇక్కడేం జరుగుతోందో అన్న టెన్షన్ తో హాస్పిటల్ రిసెప్షన్ కి ఫోన్ చేసేసరికి, తనకి నిజం చెప్పేసారు హాస్పిటల్ స్టాఫ్!

దెబ్బకి అది ఏడుస్తూ హాస్పిటల్ కి రెండో నర్స్ని వెంటబెట్టుకుని వచ్చి, ఇంకా హాస్పిటల్ ముందరే ఛిద్రమై పడిఉన్న వెంకీ మామ బాడీ చూసి అక్కడికక్కడే కుప్పకూలి ప్రాణాలు వదిలేసింది. తర్వాత జరగాల్సిన పనులు చాలా వేగంగా జరిగిపోయాయి. పెదనాన్నా పెద్దమ్మా స్టేట్లోనే చాలా ఫేమస్ డాక్టర్లు కదా! అమ్మమ్మ సరే సరి! ముగ్గురూ హాస్పిటల్ రిసెప్షన్లో మూడు ఫోన్ల ముందర కూర్చుని వాళ్ళ కాంటాక్ట్స్ ని కెలికేసరికి, దెబ్బకి ఇందాక వెకిలిగా నవ్వుతూ వెళ్ళిన డీయస్పీ పాలిపోయిన మొహంతో తిరిగి వచ్చి మాకు ప్రొటెక్షన్ ఎరేంజ్ చేసి, నాకు కాపలాగా తానే నుంచున్నాడు. సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లు, సెంథిల్, వెంకీ మామా బాడీ అవశేషాలని పోస్ట్ మార్టంకి తీసుకుపోయారు. హాస్పిటల్ స్టాఫ్ అయితే మా పలుకుబడికి ఫ్లాటయ్యిపోయి మేం ఏం చెబుతే అది చెయ్యసాగారు. తెల్లారేసరికి, ఒక ముగ్గురు యంపీలూ, రేంజ్ డీఐజీ, ఐజీ అందరూ మా ముందర చేతులు కట్టుకుని నుంచున్నారు. తెల్లారేసరికి, మండపం మొత్తం హాస్పిటల్ ముందర నుంచుంది. మామా, సెంథిల్ బాడీ పార్ట్స్ పోస్త్ మార్టం నుంచ్ రాగానే, ఆయమ్మా, వెంకీ మామ, సెంథిల్ పార్థివ దేహాలని ఊరేగింపుగా మండపం తీసుకుని పోయి, వాళ్ళ అంత్యక్రియలు జరిపించాము. సెంథిల్కీ, ఆయమ్మకీ పెదనాన్న చేస్తే, వెంకీ మామ చితికి నేను నిప్పు పెట్టా! ఈలోపు హాస్పిటల్లో పొట్టి ప్రసాద్ స్పృహలోకి వచ్చి జరిగిందంతా తెలుసుకుని కుములి కుమిలి పోతూ, తన కాంటాక్ట్స్ వాడి, రిచర్డ్స్ గాడి కుండ బద్దలు కొట్టాడు. పొట్టోడు ఇచ్చిన కవరింగ్ కి మా అందరి మతులూ పోయాయి.

అమ్మమ్మ సలహాతో సెంథిల్ కుటుంబానికి, మా చేపల ట్రాలర్లలోంచి రెండు ఫిషింగ్ ట్రాలర్లు ఇచ్చేసాము. సెంథిల్ అమ్మా నాన్నా మమ్మల్ని దేవుళ్ళ కింద పొగుడుతూ, ఊరంతా డప్పు కొట్టుకుంటూ ఆనందంగా వెళ్ళారు. మా ముసల్ది మాత్రం చాలా గట్టిపిండం! తన చుట్టూ ఉన్నవాళ్ళు ఎంతమంది పైకెళ్ళిపోయినా, తన కంఠంలో కరుకుదనం కొంచెం కూడా సడలలేదు. అదే గాంభీర్యం! అదే తంత్రం! పన్నెండు రోజులూ అమ్మమ్మే, హాస్పిటల్ నుంచి డిస్చార్జ్ అయి వచ్చిన పొట్టోడి సాయంతో చక్రం తిప్పి మొత్తం ఇంటిని నడిపింది. అమ్మ దెబ్బ తిన్న లల్లీ పక్కనే ఉండిపోయింది. పుష్పకి చిట్లిన చోట త్వరగానే పెచ్చు కట్టి మానిపోయింది, కానీ లల్లీ కి నుదిటిమీద రెండంగుళాల స్కార్ తయారయ్యింది. దాని చందమామ ఫేస్ మీద అది ప్రస్ఫుటంగా కనపడుతూ ఉండేసరికి, పెద్దీ స్పెషలిస్టులని కన్సల్ట్ చేసి, సిల్వరెక్స్ ఆయింటుమెంటు పావుకిలో డబ్బాలు తెప్పించి రోజూ లల్లీ నుదటన పులమసాగింది. పెద్దీ మణత్తని సాకడమే సరిపోయింది. ఇంక పెదనాన్నా నేనూ రోజూ సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్ కేసులూ లాయర్లతో బిజీ! అమ్మమ్మ, హాస్పిటల్ నుంచి డిస్చార్జ్ అయి వచ్చి మంచమ్మీద పడున్న పొట్టోడూ ఇద్దరూ కలిసి మొత్తం చక్రం తిప్పారు. ఈలోపు అమ్మ ఒక రోజు నేను వంటరిగా ఉన్నప్పుడు, సిగ్గుపడుతూ వచ్చి, “సారీ కన్నా! నాకు డేటొచ్చేసింది! నీకు ఖుష్ ఖబర్ ఇవ్వలేకపోయాను. వచ్చే నెల నీకు తప్పకుండా గుడ్ న్యూస్ చెబుతాను!” అని చెప్పి కొత్త పెళ్ళాం మొగుడిని చూసి పారిపోయినట్టు సిగ్గుపడుతూ తుర్రుమంది.

వారం తిరిగేసరికి, సెక్యూరిటీ అధికారి డిపార్ట్మెంట్ మా మీద కేసులు ఎత్తెయ్యడమే కాకుండా మాకు పబ్లిక్ గా అపాలజీ చెప్పింది. పొట్టోడు తిప్పిన చక్రం ఏంటీ అంటే, రిచర్డ్స్ గాడు సీఐఏ/యఫ్బీఐ, ఇంటర్-పోల్ మోస్ట్ వాంటెడ్ లిస్ట్స్ లో మూడో వాడు. వాడి తల మీద 15 మిలియన్ డాలర్స్ బౌంటీ కూడా ఉంది డెడ్ ఆర్ ఎలైవ్ అని. సో వాడిని చంపడం నేరమే కాదు. అని ప్రూవ్ చేసాడు. పొట్టోడి మొత్తం స్క్రీన్ ప్లే మీ కోసం! తనకి యంపీ ఇంటర్నేషనల్ టెర్రరిస్ట్స్ కి షెల్టర్ ఇస్తున్నాడు అని ఫీలర్స్ వచ్చి చెక్ చేసుకోవడాని వాళ్ళింటికి వెళ్తే, యంపీ రిచర్డ్స్ ఇద్దరూ కలిసి తనని కొట్టి కట్టిపడేశారు అనీ, పిల్లనిచ్చిన మామ అయిన తనని కాపాడడానికి, నేనూ, నాతోపాటు నా చెల్లి ఊరందరినీ తీసుకుని వెళ్తే, ఆ రిచర్డ్స్ గాడు మమ్మల్ని చంపబోతుంటే ఆత్మ రక్షణ కోసం నేనూ లల్లీ వాళ్ళ ముగ్గురినీ చంపామనీ, యంపీ ని అసలు మేమేమీ చెయ్యలేదు. పైగా సంధి చేసుకుని మా ఇంటి పిల్లని కోడలిగా పంపుతామూ అని పెళ్ళి మాటలు కూడా మాట్లాడామూ అని, అసలు రిచర్డ్స్ ఒక ఇంటర్నేషనల్ టెర్రరిస్ట్ అనీ ప్రూవ్ చేసాడు పొట్టోడు. వాడి క్రిమినల్ బ్రెయిన్స్ కి మేము సలాం కొడుతూనే, వెంకీ మామా, ఆయమ్మా అంత్యక్రియలు జరిపించేశాము. పన్నెండో రోజు కి ఆ యంపీ కొడుకూ పెళ్ళామూ ఇద్దరూ వచ్చి అమ్మ కాళ్ళ మీద పడి వాళ్ళ నాన్న చేసిన పనులకి ఊరందరిముందరా క్షమాపణలు చెప్పి, ఇక్కడితో ఈ పగలూ ప్రతీకారాలూ వదిలేస్తున్నాం అని ప్రకటించి, యంపీ తొట్టిగ్యాంగ్ మొత్తాన్ని సెక్యూరిటీ ఆఫీసర్లకి అప్పగించేసి, వాడి బ్లాక్ మనీ మొత్తం గవర్న్మెంట్ కి హ్యాండోవర్ చేసి, ఊళ్ళో ఉన్న ఆస్తులు గ్రామ పంచాయితీ కి రాసేసి, యాట్చ్ మా పేరుకి ట్రాన్స్ఫర్ చేసేసి, చెన్నై వెళ్ళిపోయారు.

పొట్టోడు ఎక్స్ ఇంటెలిజన్స్ డీజీపీ అవ్వడం మూలాన ఇంటర్-పోల్ ని కాంటాక్ట్ చేసి, మొత్తం 15 మిలియన్ల ప్రైజ్ మనీ మాకే వచ్చేట్టు చేసాడు. మొత్తం మన కరెన్సీలో సుమారు 67.5 కోట్లు వచ్చింది. ఆ డబ్బుతో లల్లీ మా మండపంలో సూపర్ స్పెషాలిటీ హాస్పిటల్ కడుతున్నట్టు ప్రకటించి, దానికి గంగ ఛైర్మెన్ ఉంటుంది, రోజా యండీ అని ఎనౌన్స్ చేసింది. వాళ్ళిద్దరూ ఫుల్ హ్యాపీస్! మణత్త మాత్రం చాలా దెబ్బ తినేసింది. అసలు మనుషులతో మాట్లాడమే మానేసింది. మొదట నాన్నా, ఇంకో నాలుగు నెలల్లో వెంకీ మామా ఇద్దరూ చనిపోయేసరికి, ఆల్మోస్ట్ ఒక ట్రాన్స్లోకి వెళ్ళిపోయి అర్థరాత్రుళ్ళు ఉలిక్కిపడి లేచి గట్టిగా ఏడుస్తూ మళ్ళీ స్పృహ తప్పుతూ ఉండేది. అమ్మ ఇంటి పెత్తనం చూసుకుంటూ ఉంటే, లల్లీ బయట ఊరి అవసరాలు తీరుస్తూ అమ్మమ్మ సాయంతో తీర్పులు పెదరాయుడు అంత కాకపోయినా ఎంతో కొంత ఊరికి పెద్దమనిషిగా చలామణీ కాసాగింది. పొట్టోడు ప్రాణాలు దక్కినా, ముందర అనుకున్నట్టే మంచానికి పరిమితమైపోయాడు. ఆయమ్మ వెకేట్ చేసిన మంచం మీదకి తనొచ్చి చేరాడు. పొట్టొడిని చూసుకోవడానికి ఒక నర్సుని ఏర్పాటు చేసాము. తనో మధ్య వయస్కురాలు. మా ఇంటి దగ్గర్లోనే తన ఇల్లు. పగటి వేళల్లో తనూ, రాత్రి పూట సుమిత్రత్తా ఇద్దరూ పొట్టోడిని సాకసాగారు. నేను మాత్రం అవకాశం దొరికినప్పుడల్లా, సుమిత్రత్త సళ్ళు పిసుకుతూ, వేడెక్కిస్తూ, తన దగ్గర టిఫిన్లు చేస్తూ ఉండే వాడిని. రాత్రిళ్ళు మాత్రం లల్లీ, అనూ, స్వానీ, పారూ, పుష్పా ఐదుగురి పప్పలూ వాయిస్తూ ఒక్క రోజు కూడా నాగా పెట్టకుండా ఉన్నాను.

అసలు సంగతి మర్చిపోయాను, ఆ నాగాలాండ్ అమ్మాయి రెంగ్మా నాగా జాతి పడుచు! ఒకప్పుడు ఆమె తాత ముత్తాతలు బానిసలుగా బ్రతికేవారు. తన పేరు అప్పట్లో బానిసతనానికి గుర్తుగా “ఇత్సకేస” అని పెట్టారంట. తాను అమ్మమ్మ దెబ్బకి పూర్తిగా ఓపెన్ అయిపోయింది. తనో 20 సంవత్సరాల పడతి. అథ్లెట్ ఏమో, బాడీ స్టిఫ్ గా ఉంది. నూరు శాతం కన్య. అమ్మమ్మా, అనూ ఇద్దరూ కలిసి తనని కెలకనే కెలకకూడదు అని నాకూ లల్లీకీ స్ట్రిక్ట్ వార్నింగ్ ఇచ్చ్చారు. ఇత్సకేస మెల్లగా మా ఇంట్లోని కంగాళీ వాతావరణానికి అలవాటు పడసాగింది. తనెందుకు వచ్చిందో అమ్మమ్మా అనూ అయితే కనుక్కునారు కానీ మాకు రివీల్ చెయ్యలేదు. అట్లానే నాకూ లల్లీకీ, నాకూ అనూకీ టెలీపతీ మళ్ళీ రిస్టోర్ అయ్యింది. నాకు అనూ మాటల వల్ల తెలిసింది ఏంటీ అంటే, లల్లీ కానీ, తనని క్లోన్ మోడల్ గా తీసుకున్న అనూ కానీ ఇద్దరిలో ఎవరైనా ముట్టయ్యితే, నాకు ఇద్దరితోనూ టెలీపతీ లింకు పోతుంది. మధ్యలో ఒకటి రెండు సార్లు నాగరాజు గారు వచ్చి జాగ్రత్తలు చెప్పి వెళ్ళారు. రెండోసారి వచ్చినప్పుడు తనకి ఇత్సికేస గురించి చెప్పితే కనుబొమ్మలు ముడిపడుతుండగా నేను కనుక్కుంటాను అని చెప్పి వెళ్ళారు. మాకింకా ఆ అమ్మాయి గురించి, ఆయన నుంచీ ఏమీ సమాచారం రాలేదు. రోజులు యాంత్రికముగా గడిచిపోసాగాయి. లల్లీ ఒక్కర్తే ఒకటి రెండు సార్లు చెన్నై వెళ్ళి కంపనీ పనులు చూసుకుని మా ఇల్లూ, తోట బంగళా రెండూ శుభ్రం చేయించి వచ్చింది. తనకి తాళపత్ర గ్రంథాల వెండి పెట్టె మండపం తెచ్చెయ్యాలి అని అనిపించినా అతి బలవంతం మీద ఆపుకుంది.

కొద్దిరోజులకి పెదనాన్న ఒక్కడే చెన్నై వెళ్ళిపోయాడు. సినాలి ని పెద్దీ పెదనాన్న అవసరాలు చూసుకోవడానికి తనతో పంపేసింది. అది వెళ్ళేప్పుడు నన్ను పట్టుకుని ఏడుస్తూ ఉంటే, దానికో సింగిలేసి, సముదాయించి పంపించా. పెద్దీ, రోజా మాతోనే ఉండిపోయారు. లల్లీ పెదనాన్నా హెల్ప్ తో పర్మిషన్స్ సంపాదించి, వార్ ఫుటింగ్ మీద హాస్పిటల్ కనస్ట్రక్షన్ మొదలెట్టించేసింది. నెల తిరిగి, వెంకీ మామ ఆయమ్మ తొలి మాసికం వచ్చేసరికి, హాస్పిటల్ పునాదులు లేచిపోయాయి. ఆయమ్మ పేరు పెడదామా వెంకీ మామ పేరు పెడదామా అన్న డిస్కషన్ వచ్చేసరికి, అమ్మమ్మ తన ఫైనల్ డెసిషన్ కింద వెంకీ మామ పేరు ఖరారు చేసింది. "వెంకటేషన్ మెమోరియల్ సూపర్ హాస్పిటల్స్" అన్న పేరుతో కనస్ట్రక్షన్ అతివేగంగా సాగిపోతోంది. మధ్య మధ్యలో తోటలో రోజా, గంగా, పెద్దీలకి దెబ్బేస్తూ, వాళ్ళ అవసరాలు తీరుస్తూ ఉన్నాను. నా మచ్చగాడికి మాత్రం సెలవ దొరకలేదు. వారానికి రెండు సార్లు అమ్మనీ లల్లీనీ కలిపి వాయించేవాడిని. మిగిలిన రోజుల్లో లల్లీ నాతో ప్రోగ్రాం అయిపోగానే, నన్ను మిగతావాళ్ళకొదిలేసి, అమ్మ దగ్గరికి వెళ్ళి అమ్మ పక్కలో పడుకుని, తన లెస్బియన్ కళలు వాడి అమ్మకి కార్పించేది. అనూ, స్వానీ, పుష్పా, పారూ నలుగురూ మెచ్యూర్డ్ గా మారిపోయి, నలుగురిలో ఉన్నప్పుడు నన్ను “ఏవండీ!” అని అనూ-పారూ, “బావగారూ!” అంటూ స్వానీ పుష్పా పిలవసాగారు.

చూస్తుండగానే నాలుగు నెలలు గడిచిపోయాయి! సీతాకాలం పోయి వేసవి వచ్చేసరికి, హాస్పిటల్ బిల్డింగు పనులయిపోయాయి. సుమిత్రత్త రోజూ పగళ్ళు, పారూ,లల్లీలతోపాటు హాస్పిటల్ సైటులో ఉంటూ తనకి హెల్ప్ చేస్తూ ఉండేది. లల్లీ పని మీద ఊరెళ్ళినప్పుడు సుమిత్రత్తా పారూ ఇద్దరూ కలిసి మొత్తం పని అజమాయిషీ చేసేవాళ్ళు. చిన్న చిన్న టింకరింగ్ పనులూ అక్కడక్కడా ప్లాస్టరింగ్ పనులూ మాత్రమే మిగిలాయి. వంద పడకల ఆసుపత్రి! కావలసిన ఎక్విప్మెంట్ కోసం అమ్మా, లల్లీ, నేనూ, పెద్దీ నలుగురమూ సింగపూర్ వెళ్ళి ఒక పేరున్న మెడికల్ ఎక్విప్మెంట్ కంపనీతో ఎగ్రిమెంట్ చేసుకుని వచ్చాము. షిప్మెంట్ ఆన్ ద వే! మేమనుకున్న టైం కి షిప్లో డైరెక్ట్ మండపం వచ్చేస్తుంది. సింగపూర్లో ఉన్న వారం రోజులూ నలుగురమూ ఫుల్లుగా ఎంజాయ్ చేశాము. అసలు మా చుట్టూ ఒక ప్రపంచమే ఉంది అన్న విషయం మరిచిపోయి చిన్న పిల్లల్లా అమ్మా పెద్దీ మిడ్డీలూ, మైక్రో మినీలూ వేసుకుని తిరిగారు. రోజూ పగలు కంపనీతో మీటింగులు, రాత్రిళ్ళు ఎంగేజింగ్ ఫోర్సం సెషన్. నేను అమ్మకి పెడుతూ ఉంటే, లల్లీ-పెద్ద్దీ లెస్బియన్ యాక్ట్లో, లల్లీకి పెడుతూ ఉంటే అమ్మా-పెద్దీ లెస్బియన్స్ కిందా, పెద్దీ కి పెడుతూ ఉంటే లల్లీ-అమ్మా లెస్బియన్స్ కిందా చేసుకునే వాళ్ళు. మొత్తానికి సింగపూర్లో ఉన్నన్ని రోజులూ నలుగురమూ హనీమూన్ కింద బాగా ఎంజాయ్ చేసాము. తిరిగి చెన్నైలో ల్యాండవ్వగానే, పెద్దీ అమ్మా ఇద్దరూ గాంభీర్యంగా మారిపోయారు. వాళ్ళ కంపార్టమెంటలిజంకి జోహార్లు తెలుపుకుంటూనే నేనూ లల్లీ మా పనులు మేము చేసుకోసాగాము.

హాస్పిటల్ పనులు ఆల్మోస్ట్ చివరికి వచ్చేశాయి. ఎక్విప్మెంట్ కూడా వచ్చేసింది. అమ్మమ్మ తన పలుకుబడిని ఉపయోగించి, సెంట్రల్ మినిస్టర్లు నలుగురి అపాయింట్మెంట్ తీసుకుని అమ్మనీ పెద్దీనీ నన్నూ లల్లీనీ వెంటబెట్టుకుని ఢిల్లీ వెళ్ళి, అక్కడ సెంట్రల్ లెవెల్లో పైరవీలు చేసి, మా హాస్పిటల్ కి అటాచ్మెంట్ గా ఒక మెడికల్ కాలేజీ శాంక్షన్ చేయించి, రిటర్న్లో చెన్నైలో స్టేట్ లెవెల్లో చక్రం తిప్పి, కావలసిన లోన్లూ మిగిలిన ఫార్మాలిటీస్ వగైరా కంప్లీట్ చేసి, ఫుల్ దస్త్రం తో పెదనాన్నని కలిసి, మీరు ఇక్కడి హాస్పిటల్ వేరేవాళ్ళకి ఇచ్చెయ్యండి. మీరందరూ పుట్టి పెరిగిన చోటు మండపంలో మెడికల్ కాలేజ్ పెడుతున్నా! మీరూ, మంగా డీన్లుగా ఆ కాలేజీ నడిపించండి. అటాచ్డ్ సూపర్ స్పెషాలిటీ ఆసుపత్రి ఆల్రెడీ రెడీ అయిపోయింది. రోజా గంగా ఇద్దరూ పీజీ చేసి వచ్చేలోపు, మీరు ఆ హాస్పిటల్ ని కూడా చూసుకుంటూ ఉండడి అని తన ప్లాన్ మొత్తాన్ని వివరించి, మెడికల్ కాలేజీ ఫండ్స్ కోసము తన తోట బంగళా అమ్మకానికి పెడితే 20 కోట్లు వచ్చాయి. ఆ డబ్బూ, లల్లీ సాఫ్ట్వేర్ కంపనీ రెండిటినీ స్యూరిటీ ఎమౌంటు గా చూపించి, మండపంలో మాకున్న 50 ఫిషింగ్ బోట్లనూ అయినకాడికి అమ్మేసి, మెడికల్ కాలేజీకి అవసరమైన లోన్లు శాంక్షన్ చేయించుకుని తిరిగి మండపం వచ్చేసాము. హాస్పిటల్ ఓపెనింగ్ కి చాలా మంది రాజకీయ నాయకులొచ్చారు. అదే వేదిక మీద నేనూ, లల్లీ కలిసి మెడికల్ కాలేజ్ ఎనౌన్స్మెంట్ చేసేసరికి చాలామందికి బల్బులు పగిలాయి. ఆరు నెలలనాడు మేమెవ్వరిమో కూడా తెలియని చోట ఇవ్వాళ బ్రహ్మరథం పట్టించుకుంటున్నాము.

ఎప్పుడైతే మెడికల్ కాలేజ్ ఎనౌన్స్ చేసామో, ఆ ఫంక్షన్ కి ఎటండ్ అయిన యంపీ కొడుకు, తన తండ్రినుంచి వచ్చిన ఆస్తిలో సొగం మెడికల్ కాలేజ్ కార్పస్ ఫండ్ కింద ఇచ్చేస్తాను అని ప్రకటించాడు. ఒక ఎక్స్ ఎంపీ కొడుకే అట్లా అనౌన్స్ చేసాక, మిగతా రాజకీయనాయకులకీ తప్పక ఎంతో కొంత ఎనౌన్స్ చెయ్యాల్సి వచ్చింది. స్టేజ్ మీదే సుమారు 50 కోట్ల విరాళాలు పోగడ్డాయి. సుమారు వందకోట్ల కార్పస్ ఫండుతో మొత్తానికి మెడికల్ కాలేజీ పనులు కూడా వార్ ఫుట్టింగ్ మీద హాస్పిటల్ కట్టిన కాంట్రక్టర్ చేతే లల్లీ అజమాయిషీలో మొదలయ్యిపోయాయి. చూస్తుండగానే ఆరు నెలలు గడిచిపోయాయి. నాన్న మాసికాలు అమ్మా-నేనూ-అనూ-లల్లీ రామేశ్వరం వెళ్ళి పెట్టి వస్తున్నాము. మణత్త ఇంకా ట్రామా లోంచి బయటపడలేదు. ఒకనాడు మణత్త పూర్తిగా హిస్టీరియిక్ గా మారిపోయి అరుస్తూ ఉంటే, అమ్మ నన్నే చూసుకోమ్మంది. నేను అందరినీ బయటకు పంపించి, గది తలుపులు మూసేసి, మణత్త గూబ మీద లాగిపెట్టి ఒక్కటి పీకి, ఆర్నెల్లనుంచీ తనెట్లా పిచ్చదానిలా ఉన్నదో వివరించి, వెంకీ మామ చనిపోయాడు అన్న రీయాలిటీ తెలియచెప్పేసరికి, అది మళ్ళా మనుషుల్లోకి వచ్చి, నన్ను గట్టిగా కౌగలించుకుని ఏడవసాగింది. తనని ఓదారుస్తూ ఉంటే, నా చేతుల రుద్దుడుకి తనలో కోరిక కలిగి తానంతట తాను నన్ను తమకంతో వాటేసుకుంది. నాకూ మణత్త మీద కోరిక కలిగి, తన పెదాలు అందుకుని చప్పరించసాగాను.
​