Incest/Taboo జసుజల్లి - జమజచ్చ

ఇత్సీ ఇతిహాసము!​

నాకు తెలుసుగా నా చెయ్యీ,నాలుకా సంగతి! నేను నా అంతట నేను పెడితేనే అవి మ్యాజిక్ చేస్తాయి! పారూ వినయాదేవి పిర్రమీద నా చెయ్యి పెట్టి, తన చెయ్యేసి అదిమినా ఏమీ కాక పోయేసరికి, అది నాకేసి ప్రశ్నార్థకంగా చూస్తూ ఉంటే, “నా అంతట నేనే చెయ్యి వెయ్యాలి! నువ్వు బలవంతాన వేసావు! ఉపయోగం ఉండది! నువ్వు నీ సెకలు ఆపు” అంటూ దాన్ని హెచ్చరించేసరికి, అది మూతి ముడుచుకుని ఇత్సీ పక్కక్కి పోయి నుంచుంది! “అత్తయ్యా! ఏమీ అనుకోకండి! ఈ చలిలో మీకు ఈ గాయము బాధ కలిగిస్తుంది! దానికోసమే మిమ్మల్ని తాకుతున్నాను! నా మనస్సులో ఎటువంటి దురుద్దేశ్యమూ లేదు!” అంటూ నేనింకో సారి ఆవిడ దెబ్బ మీద చెయ్యి వేసేసరికి, అదీ నయమైపోయింది! తర్వాత చెయ్యాల్సిన పనులు స్పీడుగా చేసేశాము! ముక్క ముక్కలైన పచ్చి గంధపు చెక్కలను చితిలాగా పేర్చి, దానిమీద ఫణీంద్రుని డెడ్ బాడీ ఉంచి, లల్లీ మంత్రాలు చదువుతూ ఉంటే, నేను నా దగ్గరున్న లైటర్తో కాగడా తయారుచేసి వెలిగించి, నిప్పు పెట్టాను! అనూ, వినయాదేవి గుండెలవిసిపోయేలా ఏడుస్తూ ఇద్దరూ స్పృహ కోల్పోయారు! నాగరాజంతటి వాడు కూడా మోకాళ్ళ మీద కూలబడి ఏడవడం మొదలెట్టాడు! ఆ మంటకి ఎక్కడెక్కడ ఉన్న జంతువులూ కీటకాలూ ఆకర్షింపబడి వస్తాయేమో అన్న అనుమానంతో నేను షీల్డ్ పరిథి పెంచాను! ఒక పక్కన నుంచుని లల్లీకి సైగ చేసి, రమ్మని, “లల్లీ! ఈయన నాగమణి మన దగ్గర అనవసరమేమో! నాగరాజుగారికి ఇచ్చేస్తే బెటరేమో! ఒక్కసారి ఆలోచించు” అంటూ దాని చెవిలో గొణిగాను! ఒక రెండుగంటలు పైనే పట్టింది కాష్టం పూర్తిగా కాలి బూడిదవ్వడానికి! మనుషుల కాష్టమైతే చెక్కలు ఎక్కువుంటాయి కనుక లేటవుతుంది, కానీ ఇక్కడ నాగుపాము రూపంలోనే ఉన్నాడు గా ఫణీంద్రుడు! త్వరగానే కాలిపోయి పైకెళ్ళిపోయాడు ఆయన! “తర్వాతేంటి?” అన్నట్టుగా దీనంగా పద్మాసనంలో కూర్చుని ఉన్న నాగరాజు గారిని అడిగా!

ఆయన గట్టిగా ఊపిరి తీసుకుని, “వత్సా! ప్రస్తుతానికి అందరమూ అణిర్వేకుని దేవళము చేరెదము! మేము నాగులము! మాలో ఒకనికి దహనసంస్కారాలు చేసిన నీకు ఎవ్విధమైన మైయలు రాదు! కాకపోగా నీకు బోలెడంత పుణ్యమొచ్చును! కనుక నీవునూ దేవళములోనికి ప్రవేశార్హుడవే!” అంటూ ఉంటే, “స్వామీ మీరు ఒక విషయము మరిచితిరి! నేను మా తండ్రిగారికీ, ఆ తరువాత మా మామకీ కర్మకాండలు జరిపినాను! ఏటిసూతకమున ఉన్నవాడను! దేవళ ప్రవేశమునకు నేను వర్జితుడిని! అటులనే మా మాతృమూర్తీ, నా సోదరి అగు లల్లీ, భార్యలగు అనివేషా, పారూ కూడా వర్జితులే!” అంటూ ఉంటే, “నాయనా! తప్పదు! మీరు దేవళమున అడుగిడాలసిందే! మీరందరూ అణిర్వేకుని చరితము పూర్తిగా తెలుసుకొను సమయము ఆసన్నమైనది! ఇక్కడ ఉన్న వాళ్ళందరూ ఏదో ఒక దైవసంకల్పము తోనే ఇచ్చట ఉన్నారు! సుమిత్రాదేవి కూడా ఒక కారణముతోనే ఇచ్చట ఉన్నది! కనుక శంకలు వీడుము! దేవళమునకు పోయెదము” అంటూ స్పృహ తప్పిన అనూ, వినయాదేవికేసి చూస్తూ ఉంటే, “రాజా! మీరు పెద్దవారు! మీ సేవకులము మేము ఉండగా మీరు స్వయముగా పనికి పూనుకోరాదు! ఆగుము!” అంటూ నేను వినయాదేవిని నా రెండు చేతులతో పైకెత్తి నుంచున్నాను! లల్లీ అనూని ఎత్తుకుంది! అందరమూ నాగరాజు ముందర దారి చూపిస్తూ ఉంటే నడుస్తూ అణిర్వేకుడి గుడి వైపు కదిలాము! ఒక పది నిముషాలు నడిచాక ఒక పాడు బడిన గుడి వచ్చింది! చుటూ పొదలు చుట్టేసి ఉన్నాయి! “అయ్యో! అయ్యో! గుడి ఎట్లా పాడైపోయిందో!” అంటూ ఇత్సీ బాధపడుతూ, దానికి ఆ గుడి బాగా అలవాటేమో, ఒకసారిగా మమ్మల్ని దాటుకుంటూ పరిగెత్తి, ఒక మూల ఉన్న చీపురు తీసుకుని, గుడి ముందరి మండపాన్ని శుభ్రం చెయ్యడం మొదలెట్టింది!

“పిల్లా! ఈ పని మేము చూసుకుంటాము! నువ్వు మిగిలిన పని చూడవే” అంటూ అమ్మ దాని చేతిలో చీపురు లాక్కుని శుభ్రం చెయ్యబోతుంటే, “అమ్మా ఆగవే” అంటూ గుడి క్లీనైపోవాలి అని మనసులో అనుకున్నాను! అంతే, చిన్న దుమ్ము రేణువు కూడా లేకుండా శుభ్రం అయిపోయింది! ఎండిపోయిన క్రీపర్స్ అన్నీ పచ్చగా ప్రాణంపోసుకుని వాడిపోయి ఉన్న పువ్వులు వికసించాయి! ఇత్సీ “థాంక్యూ థాంక్యూ!!” అంటూ వచ్చి నా బుగ్గన ముద్దుపెట్టి చిన్న పిల్లలా గెంతుకుంటూ వెళ్ళి గుడి తాళము తెరిచింది! “తాళం చెవి ఎక్కడ నుంచి తెచ్చావే?” అని ఆశ్చర్యంతో అమ్మ అడుగుతూ ఉంటే, “అత్తా! ఇది మా కులదైవము గుడి! ఈ గుడి తలుపులు తెరవడం కేవలం మా వంశంలో ఆడవాళ్ళకే సాధ్యము! మీ ఇంట్లో కనీసము ఒక మగపిల్లవాడు ఎట్లా పుడుతూ ఉంటాడో, మా ఇంట్లో ఒక ఆడపిల్ల అట్లానే పుడుతూ ఉంటుంది! నేనే ఆఖరు దానిని! నా ముందర తరం మా అమ్మ! మేమిద్దరమే బ్రతికి ఉన్నాము!” అంటూ అది మొదటి రహస్యము రివీల్ చేస్తూ గుడి తలుపులు తెరిచింది! నేను ఇంకా స్పృహ తప్పే ఉన్న వినయాదేవినీ, లల్లీ అనూనీ గుడి మండపములో పడుకోబెట్టి, ఆ గుడి తలుపులకేసి ఇద్దరమూ తీక్షణంగా చూస్తూ ఉంటే, పారూ నా పక్కకి వచ్చి “నాగబంధం వేసి ఉంది రా! ఇత్సీ కేవలం తాళం కప్పని పట్టుకుంది అంతే! తాళం చెవి అంటూ ఏమీ లేదు! అది ఆటోమాటిక్గా ఊడి దాని చేతిలోకి వచ్చేసింది!” అంటూ అది గమనించింది నాకు చెప్పింది! లోపల రెండు నాగులు పెనవేసుకుంటే తోక చుట్టుకుని పడగ విప్పి బుస కొడుతున్నట్టు ఒక విగ్రహముంది! కొంచెం పక్కనే మూడడుగుల ఎత్తు వెంకటేశ్వర స్వామి విగ్రహముంది! రెండు విగ్రహాలూ ఒక ఎత్తైన పీఠం మీద ఉన్నాయి! గుడిలోపల గోడల నిండా దేవనాగరి లిపిలో గుడి చరిత్ర మొత్తం రాసి ఉంచారు!

ఇత్సీ “నేను స్నానం చేసి వస్తా! పూజ చెయ్యాలి” అంటూ పరిగెత్తుకుంటూ గుడి వెనక్కి వెళ్ళింది! లల్లీ దాన్ని ఫాలో అయ్యింది! గుడి వెనకాల ఒక బావి ఉంది! అందులోని నీళ్ళతో ఇత్సీ స్నానం చేసి తడిబట్టలతో వచ్చింది! కర్మ చేసిన వాడిని ఇట్లా గర్భ గుడిలోకి రావడం భావ్యం కాదు అనుకుంటూ నేనూ అందరినీ స్నానం చేసి రమ్మని వెనక్కి వెళ్ళి చేదదో రెండు చేదల నీళ్ళు నెత్తి మీంచి పోసుకుని లోనకి వెళ్ళి దేవనాగరి లిపిలో ఉన్న గుడి చరిత్రని చదవడం మొదలు పెట్టాను! అందరూ స్నానాలు చేసి వచ్చాక, శ్రావ్యమైన గొంతుతో మంత్రాలు రాగయుక్తంగా చదువుతూ వేంకటేశ్వరస్వామి విగ్రహానికి పూజ చెయ్యడం మొదలెట్టింది! ఇత్సీ పూజ చేసి, హారతి ఇచ్చిన తరువాత, అణిర్వేకుని విగ్రహానికి పూజ మొదలెట్టింది! ఇత్సీ పూజ పూర్తయ్యే సమయానికి, ఒక మూల పద్మాసనములో కూర్చున్న నాగరాజు కూడా తేరుకుని, గుడి వెనక్కి వెళ్ళి రెండు చేదలు ఆయనా నెత్తిన పోసుకుని గర్భ గుడిలోపలకి వచ్చి నమస్కరిస్తూ ఆయన తన నిజ రూపలోకి మారిపోయారు! ఆయనని చూసి మేమందరమూ ఒక్క సారి ఉలిక్కి పడ్డాము! ఆయన సుమారు ఒక ముప్పై అడుగుల పొడుగున్న ఏడు తలల నాగుపాము! ప్రతీ తలమీదా ఒక వింత నాగమణి ఉన్నది! ఒక్కో నాగమణీ ఒక్కో రంగులో, రెయిన్ బో లో ఉండే ఏడు రంగులలోనూ ఉన్నాయి! ఇత్సీ తన పూజ ముగించి అక్కడే ఒక మూలగా ఉన్న ఇంకో హారతి దిమ్మని ఇత్సీ పట్టుకుని, అందులో కర్పూరం వేసి వెలిగించి హారతి ఇవ్వడం మొదలెట్టింది! ఆయన తన ఏడు గంభీరమైన గొంతులతో నాగస్తోత్రం చదువుతూ ఉంటే, పీఠం మీదున్న నాగ విగ్రహంలో ఉన్న మూడు నాగుపాము తలలూ, నాకేసీ, లల్లీకేసీ పారూ కేసీ ఆర్తిగా కళ్ళు చూస్తున్నాయి అని ఒకేసారి ముగ్గురికీ అనిపించింది! పారూకి ఆత్రమెక్కువగా! అది గట్టిగా “విన్నూ! విగ్రహంలో ఉన్న మూడు పాములూ మనకేసే ఇప్పుడు కళ్ళు తెరుచుకుని చూశాయి!” అని అరిచింది!

నాగరాజు స్తోత్రం ముగించి మళ్ళీ మనుష రూపంలోకి మారి, “అదృష్టవంతులం తల్లీ! అణిర్వేకుని ఆనతి అయినది! ఇగ మరి నాకు సెలవు! నా తోడబుట్టినదానిని మీ యొద్దనే వదిలి వెళ్ళుచున్నాను! ఇగ తనని తన పతివియోగమునుంచి మరిపించి, ఇహఃలోకమునకు తిరిగి తీసుకు వచ్చు బాధ్యత మీదే! కొలది దినములు నేను మీయొద్దకు రాను! ఇగపై మీరే మీ కర్తవ్యాన్ని ఎఱింగి ముందుకు సాగిపోవలె! క్లిష్ట సమయమున ఆ అణిర్వేకుని ప్రార్థించండి! ఇగపై ఆయనే మీకు రక్షకుడిగా ఉండును! ఒక్క విషయము మరువరాదు! ఆయుధం పట్టాల్సింది నీవూ, బిడ్డలు లలితా, అనివేషా మాత్రమే! ఎట్టి పరిస్థితులలోనూ, నా సోదరిని మీతోపాటు రానివ్వకండి! ఆమె కదనమున కాలిడిన, మీరు ఆమెను ఆపజాలరు! పుత్రీ పారిజాతమా! నా సోదరి ఈ దేవళము దాటకుండా చూచుకొనవలసిన బాధ్యత నీదే! ఏదో ఒక పన్నాగము పన్నుము! నా సోదరి మాత్రమే కాదు! నీ మాతృమూర్తులిరువురూ, బిడ్డ ఇత్సకేసా కూడా దేవళము దాటరాదు! ఇగ నేను పోయివత్తును! మరల మీరు మీ స్వగృహము చేరినాకనే మీకు నా దర్శనము!” అంటూ ఆయన మాయమైపోయారు! నేనూ లల్లీ, దేవనాగరిలో రాసి ఉన్న గుడి చరిత్రని బట్టీ పట్టడం మొదలెట్టాము! చాలా వరకూ మాకర్థమయ్యింది ఏంటీ అంటే, ఇత్సీ అణిర్వేకుని వంశం వారసురాలు! అణిర్వేకుడూ అతని తోబుట్టువులిద్దరూ మరణించే నాటికి, అణిర్వేకుడు వాళ్ళిద్దరితోనూ చెరోక ఆడపిల్లనూ కలిగి ఉన్నాడు! ఆ ఆడపిల్లల్లే వాళ్ళా అమ్మలకూ, నాన్నకీ ఈ గుడి కట్టారు! తరువాత వాళ్ళు ఇద్దరు బోయవాళ్ళయిన మానవులను పెళ్ళిచేసుకుని, నాగలోకం తిరిగి వెళ్ళకుండా వాళ్ళిక్కడే స్థిరపడిపోయారు! వాళ్ళిదరికీ కూడా ఆడపిల్లలే పుట్టారు! అట్లా ప్రతీ తరంలోనూ చెరొక ఆడపిల్లా మినిమం గ్యారెంటీ గా పుడుతూ ఉంది! తనకు పుట్టిన ఆడపిల్లకి ఆ తల్లి పూజా విధానము నేర్పుతూ, తరువాత తరానికి అందించమని చెబుతూ వస్తోంది!

తరాలు మారీ మారీ, నాగుపాము లక్షణాలు వాళ్ళలో పోయి మనుషులుగా మిగిలిపోయారు! ఇప్పుడు ఇత్సీ వాళ్ళమ్మ అబెనీ ఇద్దరూ అణిర్వేకుడికీ-ప్రముఖికి పుట్టిన ఆడబిడ్డ వారసులు! అణిర్వేకుడికీ-ప్రసత్యకీ పుట్టిన ఆడబిడ్డ వంశం వాళ్ళు కాలక్రమేణా ఈ ప్రాంతాన్ని విడిచి వెళ్ళిపోయారు! వాళ్ళిద్దరినీ కూడా మేము వెతకాలి! ఆ దేవనాగరి లిపిలో లల్లీ-నేనూ మా ఇద్దరి గురించీ కూడా ఉంది! మేరిరువురమూ అణిర్వేకుడి వారసురాళ్ళందరినీ వెతికిపట్టుకుని, వాళ్ళందరి పప్పలూ పగలగొట్టిన తరువాత, ఆ వారసురాలిని లేదా వారసురాళ్ళన్ని కూడా తీసుకొచ్చి, మా దగ్గరున్న ఆ ఆభరణాలనీ, నాగమణులనీ ఈ విగ్రహాలకి అలంకరించిన తరువాత, ఇత్సీ అబెని ఇద్దరితో కలిపి వారసురాళ్ళందరూ కలిపి పూజలు చేస్తే, అణిర్వేకుడూ-ప్రసత్యా-ప్రముఖిల ఆత్మలు మా ముందర ప్రత్యక్షమయ్యి మాకు మార్గ నిర్దేశం చేస్తారు! కానీ ఇదంతా మేము మా అర్హత పొందాకే జరగాలి! అర్హత అంటే అదేదో కాదు! మాదగ్గర ఉన్న తాళపత్రాలని చదివాకే జరగాలి! వెతికి పట్టుకోవడానికి కానీ బిళ్ళలు పగలగొట్టడానికి అర్హత పొందాలి అన్న రూల్ రాసి లేదు! సో, మేము మా పూకుయాత్రలను నిర్విరామంగా కొనసాగించవచ్చు! అదే రాసి ఉంది అక్కడ! ఆ వేరుపడి వెళ్ళిపోయిన వాళ్ళెక్కడ ఉన్నా శ్రావణ పౌర్ణమికి ఒకసారి వచ్చి గుడిలో పూజ చేసి వెళ్తారు! ఇదొక్కటే వాళ్ళని కనిపెట్టడానికి మాకు దొరికిన హింటు! ఇప్పుడు ఇది ఆషాఢం! శ్రావణ పౌర్ణమి అంటే ఇంకా ఇరవై రోజులు ఉంది! దీనెమ్మా జీవితం! ఇంకా ఇరవై రోజులు ఈ అడవిలో బ్రతకాలా అనుకుంటూ మేము ఆ గుడి హిస్టరీ చదవడం ముగించి ఒకళ్ళనొకళ్ళం ప్రశ్నార్థకంగా చూసుకుంటూ గర్భగుడిలోంచి బయటకు వచ్చి చూసేసరికి, అమ్మా-సుమత్తా ఇద్దరూ ఇంకా స్పృహ తప్పే ఉన్న వినయత్తా-అనూ లను లేపడానికి ప్రయత్నాలు చేస్తున్నారు! ఇత్సీ ఒక మూల దిగులా కూర్చుని దాని స్టోరీ పారూకి చెబుతోంది!

ఒక పదినిముషాల ప్రయత్నం తర్వాత, అమ్మా-సుమత్తా చేసిన ప్రయత్నాలు ఫలించి, ముందు అనూ, కాసేపటికి వినయాదేవి కళ్ళు తెరిచి మళ్ళీ ఏడు లంఖిఃంచుకోబోతుంటే, అమ్మ వాళ్ళని ఓదారుస్తూ, “అనూ! మీ మామయ్యగారు వెళ్ళిపోయారు! పోతూ పోతూ కొన్ని జాగ్రత్తలు చెప్పి మరీ వెళ్ళారు! మీ అమ్మగారు ఈ గుడి ప్రాంగణం దాటకూడదు! నువ్వూ-లల్లీ-విన్నూ మాత్రమే వెళ్ళి ఆ దుర్మార్గులని చంపాలి! పైగా ఈ గుడిలోని విగ్రహాలు వీళ్ళకేసి కళ్ళు తెరిచి చూసాయంట! అణిర్వేకుని ఆనతి అయ్యింది! ఇగపై మీ దారి మీరే వెతుక్కోవాలీ అంటూ నాగరాజు గారు మాయం అయిపోయారు బిడ్డా! కనుక నువ్వే మీ అమ్మగారిని ఓదార్చి స్థిమిత పరచాలి!” అంటూ వినయాదేవి వీపు మీద రాస్తూ నెమ్మదిగా చెప్పింది! అనూని సుమత్త తన కౌగలిలోకి తీసుకుని ఓదారుస్తూ ఉంది! ఇంతలో పారూ ఇత్సీని కెలికి, దాని చుట్టాలు ఏ ఊళ్ళో ఉన్నారో కనుక్కుంది! వాళ్ళు ఢిల్లీలో ఉన్నారంట! ఢిల్లీ అన్న కూత వినపడగానే, అమ్మ బ్యాచ్మేట్ సంగీతా, తన కూతురు శర్వాణీ నాకూ-లల్లీకీ ఒకేసారి మైండులో రన్నయ్యారు! కొంపదీసి వాళ్ళిద్దరే ఈ అణిర్వేకుడి వారసురాళ్ళు కాదు కదా అన్న థాట్ వచ్చింది! కానీ కంఫర్మేషన్ దొరకలేదు! “ఇంకా ట్వెంటీ డేస్ ఉంది కదా! ముందర ఇత్సీ వాళ్ళమ్మని ఆ టెర్రరిస్టుల చేతుల్లోంచి విడిపించాలి! అనూ వాళ్ళ నాన్నని చంపిన వాళ్ళని లేపేసి, అనూ వాళ్ళమ్మ పగ తీర్చాలి! తర్వాత చూద్దాం! కొన్నాళ్ళు మనం కలకత్తాలో మణత్త ఇంటిని బేస్ చేసుకుంటే బెటరనిపిస్తోంది! నువ్వేమంటావురా?” అంది లల్లీ! “పెర్ఫెక్ట్ ప్లాన్! నాకోకే” అంటూ నేనన్నా! పారూ మాత్రం, “ముందర మనం నాగరాజు చెప్పిన ఇద్దరు లేడీస్, అదే నాన్న నాల్గో లవ్ స్టొరీ వాళ్ళని పట్టుకోవాలి! మన దగ్గర కేవలం ట్వంటీ డేస్ టైమే ఉంది!” అంటూ మ్యాటర్ తిరగతోడింది!

లల్లీ దానికేసి కోపంగా చూస్తూ, “తింగరీ! శ్రావణ పౌర్ణమికి ఆ రెండో కుటుంబం వాళ్ళిక్కడికి వచ్చి పూజ చేస్తారు! ఆరోజే మనం మన దగ్గరున్న ఆభరణాలని అలంకరించాలీ అని రాసి లేదు! మనకింకా టైముంది! ముందర అమ్మకి డేట్ మిస్సవ్వనీ!” అంటూ ఉంటే, నేనందుకుని, “అవునే పారూ! మనకి బోలెడు టైముంది! అమ్మ జాగ్రత్త! అక్కడ మంగ పెద్దీ పూకులో కార్చా! దానికెట్లా ఉందో! రాత్రి ఇత్సీలోనూ, తర్వాత లల్లీలోనూ కూడా కార్చాను! ఎంతమందికి కడుపొస్తుందో! ముందర ఆ సంగతి తేలనీ! ఈ ఆభరణాల గొడవ తర్వాత చూద్దం! ఏమంటావమ్మా? నీ ఒపీనియన్ ఏంటీ?” అని అడిగా! అమ్మ “ముందర అనూ వాళ్ళ నాన్నగారిని చంపిన వాళ్ళని లేపెయ్యండి! తర్వాత ఇత్సీ వాళ్ళమ్మని వెదికి పట్టుకోండి! మిగతాది తర్వాత చూద్దాం! వన్ స్టెప్ ఎట్ ఏ టైం బెటర్!” అంటూ తన ఉద్దేశ్యం చెప్పింది! సుమత్త కూడా “రమ చెప్పిందే కరెక్ట్! ముందర వీళ్ళ పగ! తర్వాత ఇత్సీ వాళ్ళమ్మ! తర్వాత సంగీత! ఆఖరున నారీ నాలుగో లవ్ స్టోరీ! ఇదే బెటర్!” అంది! అనూ “ఇంకెందుకాలస్యం పదండి లేపేద్దాం కొడుకులని” అంటూ ఆవేశంతో లేవబోతూ ఉంటే, “ఉండవే నా పాంపిల్లా! లేడికి లేచిందే పరుగు అన్నట్టు, మనం గుడ్డెద్దు చేలోపడ్డట్టు వెళ్ళామూ అంటే, అయిపోతాం! గ్లాక్ 17 వాడుతున్నారూ అంటే, వాళ్ళు టెర్రరిస్టులు కాదు! వాళ్ళు రిచ్ ప్రొఫెషనల్ హంటర్స్! చాలా ప్లానింగ్లో వచ్చి ఉంటారు! గ్లాక్ 17 పిస్టల్ రేటెంతో తెలుసా నీకసలు! చాల కాస్ట్లీ! నువ్వాగవే! అవతల వాళ్ళు సామాన్యులు కారు! ఒరేయ్! ఏదైతే అదయ్యింది అవీ-సవీలని పిలవరా!” అంటూ లల్లీ నాతో అంది!

“అదెట్లా కుదురుతుందే లల్లీ! వాళ్ళని అక్కడున్న రెండో వెండిపెట్టెకి కాపలా పెట్టాం కదే! మనమే కుస్తీ పట్టాలి” అంటూ నేనంటూ ఉంటే, “బొక్కలే! కార్లోనూ, ఇంట్లోనూ నువ్వు మమ్మల్ని దెంగింది నీకు కోరిక పుట్టి అనుకుంటున్నావా బొక్కలోడా? అమ్మమ్మ నాకు కారెక్కే ముందరే వెండిపెట్టె ఇచ్చేసింది! కారులో నువ్వు మా పూకు పేకాడేసినా, లేదా రాత్రి మేడ మీద రఫ్ఫాడేసినా దానికి కారణం ఆ రెండో వెండిపెట్టె మనతో ఉండడమే! అదిప్పుడు కూడా మనతోనే ఉంది” అంటూ దాని బ్యాక్ప్యాక్ తీసి వెండిపెట్టెని చూపించింది! “వార్నీ! ఇది మనతో ఉంటే, ఇంక అక్కడ స్వానీ-పుష్పా-అవీ-సవీ ఇంకా అక్కడ దేనికే! వాళ్ళందరినీ వచ్చెయ్యమంటా! పెద్దీ-మణత్త మాత్రం అక్కడే అమ్మమ్మకి కాపలా ఉంటారులే!” అంటూ మనసులో అవీ-సవీ-స్వానీ-పుష్పలను తలుచుకుని మా దగ్గరికి వచ్చెయ్యమన్నాను! “అనూ! వాళ్ళు రావడానికి గంటా-గంటన్నర పడుతుంది! ఈలోపు తెల్లవారిపోతుంది! కనుక మీరిద్దరూ లేచి గుడివెనకాల ఉన్న బావి దగ్గర మైల స్నానాలు చేసేసి రండే! మీ అమ్మగారిని కూడా మనలాగే మారిపొమ్మను! ఇట్లా దేవతా రూపంలో ఉంటే రిస్క్” అంటూ అమ్మ అనూని లెగ్గొట్టింది! వినయాదేవి బుసలు కొడుతూ, “నా అన్న మాటని గౌరవించి ఈ గుడి ప్రాంగణం దాటను కానీ, నా భర్తను పొట్టనబెట్టుకున్నవాళ్ళ చావుని నేను కళ్ళారా చూడాలి” అంటూ ఉంటే, “అదేం పెద్ద సమస్య కాదండీ! మన పిల్లలు మీకిక్కడే లైవ్ టెలిక్యాస్ట్ వెస్తారు! మీరు మీ కళ్ళారా ఆ దుర్మార్గుల చావు చూడొచ్చు” అంటూ సుమత్త సర్ది చెప్పి ఆవిడ చెయ్యి పట్టుకుని వెనకాలున్న బావి దగ్గరికి తీసుకెళ్ళింది! వాళ్ళు స్నానాలు చేసి వచ్చేలోపు లల్లీ-పారూ ఇంకోసారి ఇత్సీని గోకి వాళ్ళమ్మని ఎవరు ఎత్తుకెళ్ళారో డీటెయిల్స్ కనుక్కున్నారు!

ఇద్దరూ టెన్షన్ తో నా దగ్గరికి వచ్చి “ఒరేయ్! మనం బోర్డర్ క్రాస్ చెయ్యాలి! బర్మాలో ఉంది ఆ టెర్రరిస్టు క్యాంప్! ఇక్కడ లేదు” అంటూ ఇంకో బాంబేసారు నా నెత్తిన! “నీయమ్మ! ఒక్క మంచి వార్త చెప్పరు కదా! అయినా గాల్లో వెళ్ళే వాళ్ళం మనకి వీసాలూ పాస్పోర్టులూ దేనికే! గాల్లోనే వెళ్ళి, లేపేసి వచ్చేద్దాం! ముందర రెక్కీకి అవీ-సవీలను పంపిద్దాం! ఏం ఆనవాలు లేకుండా ఇద్దరికీ మాంచి నరమాంసం ఉంది అంటే, వాళ్ళే ఎగురుకుంటూ వెళ్ళి హెడ్ కౌంట్ లెక్కెట్టి వస్తారు!” అంటూ వాళ్ళిద్దరినీ సముదాయించేసరికి, అనూ, వాళ్ళమ్మా ఇద్దరూ స్నానాలు చేసి వచ్చారు! వాళ్ళిద్దరినీ చెయ్యి పట్టుకుని ఫణీంద్రుడి అంత్యక్రియలు చేసిన చోటుకు తీసుకెళ్ళి, వాళ్ళ చేత ఆ బూడిద కుప్ప చుట్టూ ప్రదక్షిణలు చేయించి, తిరిగి తీసుకొస్తూ, లల్లీ, “అత్తయ్యా! మీరు ఏ విధమైన దిగులూ చెందకండి! మీకు మేమందరమూ ఉన్నాము! మీకు తొలి దెబ్బ కాబట్టి మీరింకా బాధపడుతున్నారు! గత పది నెలలలో మా కళ్ళతో చూసిన ఆరో మరణము ఇది! ముందర మా నాన్నా, నానమ్మా ఇద్దరూ కాలం చేసారు! తర్వాత మా మామయ్యా, ఆయమ్మా ఇద్దరూ చనిపోయారు! వాళ్ళతోపాటు మా సెంథిల్ గాడు కూడా చనిపోయాడు! కనుక మేము కొంచెం బండబారిపోయాము! ఇప్పుడు అనూ వాళ్ళ నాన్నగారు! మీరు మరోలా అనుకోకండి! ప్రాణి అన్నాక పుట్టుకా-మరణమూ రెండూ సహజమే! మీరింకా అదృష్టవంతులు! మావయ్యగారితో మీరు ఇన్ని సంవత్సరాలు కాపురం చేయగలిగారు! మా అమ్మని చూడండి లేదా సుమత్తని తీసుకోండి! వాళ్ళవి ఇంకా బాధాకరమైన జీవితాలు! వాళ్ళని చూసి మీరు ధైర్యం తెచ్చుకోవాలి! వాళ్ళిద్దరూ ఎట్లా త్వరగా మనుషుల్లో కలిసిపోయారో, మీరూ అట్లానే కలిసిపోండి” అంటూ హితబోధ చేస్తూ తీసుకొస్తూ ఉంటే, ఇంతలో స్వానీనో లేకా పుష్పమో ఉచ్చాగక వాళ్ళమ్మా నాన్నలతో చెప్పినట్టున్నారు! గాంధర్వ రాజూ, కిన్నెర రేడూ వాళ్ళ పెళ్ళాలతో కలిసి ప్రత్యక్షమయ్యారు!

వాళ్ళని చూస్తూనే, వినయాదేవి అప్పటిదాకా లల్లీ చెప్పిన జ్ఞానబోధ మొత్తాన్ని గాలికొదిలేసి, “చెలులారా! నా భర్త నన్ను వీడి వెళ్ళిపోయాడే!” అంటూ తన ఫ్రెండ్స్ ఇద్దరినీ గట్టిగా కౌగలించుకుని భోరున ఏడవడం మొదలెట్టింది! ఇంతవరకూ నాకు పుష్పా వాళ్ళమ్మ పేరు కానీ, స్వానీ వాళ్ళమ్మ పేరు కానీ తెలియనే తెలియదు! మర్యాదకి అత్తగార్లకి, మావగార్లకి “నమస్కారములు!” అంటూ నేను నమస్కారం పెట్టి పక్కకి జరిగి నుంచున్నాను! లల్లీ కూడా అందరికీ నమస్కారం పెట్టి గుడికేసి వెళ్ళిపోయింది! గాంధర్వ రాజూ, కిన్నెర రేడూ నన్ను పక్కకి పిలిచి జరిగింది అడిగి తెలుసుకుని కోపంతో ఊగిపోతూ, “ఆ తుచ్ఛ మానవులని మేమే వధియించెదము!” అంటూ వెళ్ళబోతూ ఉంటే, “వద్దండీ! నాగరాజు గారు మరీ మరీ చెప్పారు! ఈ పని నేనూ, నా సోదరీ, నా పత్ని అనివేషా మువ్వురమూ మాత్రమే చెయ్యలంట! దయచేసి మీరు నిమ్మది పడండి! మామ మరణానికి మేము తప్పకుండా ప్రతీకారము తీర్చుకుంటాము! మీరిక్కడే ఉంటే, ఇక్కడికి వస్తున్న మీ బిడ్డలు కూడా కోపోద్రేకము చెంది మాతో వస్తాము అని మారాము చేస్తారు! మీరు దయచేసి అత్తగారిని పరామర్శించిన తరువాత మీ లోకాలకి తిరిగి వెళ్ళిపోండి స్వామీ! మా కర్తవ్యాన్ని మమ్మల్ని చెయ్యనివ్వండి” అంటూ బ్రతిమాలేసరికి, నా మాటలలోని సత్యాన్ని వాళ్ళు గ్రహించి, “మున్ముందు జరగబోయే సంకుల సమరానికి ఇది మీకు ముందస్తు శిక్షణ ఇవ్వగలదు! అందులకే నాగరాజు మీ మువ్వురిని మాత్రమే కదనానికి వెళ్ళమని ఆనతి ఇచ్చినాడు! క్షణికావేశములో మేము మా విచక్షణ కోల్పోయినాము! నీ గుండె నిబ్బరానికి మా అభినందనలు! దయచేసి మా భార్యలిరువురినీ మీతోనే ఉండనిమ్ము! సర్వం తెలిసిన వారము! మేమేమీ అన్యధా భావించము!

జరగవలసినది మాకునూ ఎరుకే! కాన, మా ధర్మపత్నులని నీకు ధారాదత్తము చేయుచున్నాము! మీ జన్మ కారణము ముగిసిన తరువాతనే వారిరువురూ తిరిగి మాయొద్దకు వచ్చెదరు! వారివురూ కూడా ఉండిన వినయ త్వరగా నెమ్మది పడును! ఒకే ప్రాణము మూడు తనువులు వీళ్ళవి! మా పత్నులను ఇచటనే ఉండనిమ్ము” అంటూ నా నెత్తిన ఇంకో బాంబేస్తే , “అయ్యో స్వామీ! నా సమస్య మీకు తెలుసు కదా! నేనెట్లా చూడగలను! చూచిన పడతులు నా వశమవుదురు కదా! ఒద్దండీ ప్లీజ్! తీసుకుపోండీ! ఆల్రెడీ నేను పీక లోతు సమస్యలలో ఉన్నాను! మీరిప్పుడు నాకింకా సమస్యలు తేవద్దు స్వాములారా!” అంటూంటే, “జామాతా! నీవు చుచునది మనుష్య రూపములో ఉన్న వారి భగమును! చింతవలదు! వారి నిజరూపమును చూచి నీవు తాళలేవు! కనుక మనుష్యరూపమునే నీకు అగుపించెదరు! కాన నీవు వారి భగమును చూచినా వారు నీ వశమవ్వరులే! ఒకవేళ అటుల జరిగిననూ మాకు చింత లేదు! కేవలము నీ ధ్యాస సమస్త లోకములను రక్షించు పనిలోనే నిమగ్నమవవలెను! మేము ఎవ్విధమైన శంకయూ లేనివారము! మా ప్రాణములనే త్యాగము సేయవలెనన్న సేసెడివారము! నీవు కేవలము మాకు ఉత్తరాధికారులను ప్రసాదింపుము! ఆ ఉత్తరాధికారులు మా బిడ్డల బిడ్డలయినా మాకు సమ్మతమే, మా పత్నుల బిడ్డలయినా మాకు సమ్మతమే! ఎటువంటి శంకలూ లేకుండా నీవు నీ కర్తవ్యమును నిర్వర్తించుడీ!” అంటూ గాల్లోంచి నీళ్ళు పుట్టించి నా చేతిలో పోసి, “నేటి నుంచీ మా సహధర్మచారిణులగు లతికాదేవీ, శాంతనూదేవీ, ఇగపై నీ సొత్తు! నీవు చెప్పినట్టు ప్రవర్తించుచూ నీ కర్తవ్య పాలనలో అండగా నిలిచెదరు” అంటూ శాస్త్రోక్తంగా ధారదత్తం చేసేసారు! నేను అందరినీ తీసుకుని అణిర్వేకుడి గుడి దగ్గరకి వచ్చేసరికి, వెలుతురు వచ్చేస్తోంది! పుష్పా, స్వానీ అమ్మానాన్నలని చూసి పారూ వచ్చి వాళ్ళకాళ్ళకి దణ్ణం పెట్టింది!

దాని మర్యాదకి ముచ్చట పడిపోయి, గాంధర్వరేడూ, కిన్నెరరేడూ ఇద్దరూ, “పుత్రీ! నీకు నేటినుంచీ మేము కొన్ని ప్రత్యేక శక్తులను అనుగ్రహిస్తున్నాము! అవేమిటో సమయానుసారము నీకు బోధపడును! జ్ఞప్తి ఉంచుకొనుము! పొరబాటున కూడా నీవు ఆ శక్తులను బలహీనులమీద వాడరాదు!” అంటూ ఒకరి తర్వాత ఒకరు పారూ నుదిటిన వాళ్ళ కుడి చెయ్యి బ్రొటనవేలు పెట్టి కళ్ళు మూసుకుని ఏవో మంత్రాలు చదివారు! ప్రాసెస్ పూర్తయ్యేసరికి, పారూ మొహంలో ఒక గ్లో కనిపించసాగింది! ఇంతలో గాల్లోంచి అవీ-సవీ-స్వానీ- పుష్పా దిగారు! స్వానీ- పుష్పా వాళ్ళ తలిదండ్రులను చూస్తూనే ఇద్దరూ పోయి వాళ్ళ కాళ్ళకి నమస్కరించి అనూ దగ్గరకి పరిగెత్తారు! అవీ-సవీలు కూడా ఇద్దరు లోకాధిపతులకు నమస్కరించి ఒక పక్కన నుంచున్నారు! ఇంతలో లల్లీ ఉరుక్కుంటూ వచ్చి, “ఒరేయ్! అవీ-సవీలని జాసూసీకి పంపించి వస్తా! అందరినీ ఇక్కడే ఉండమను! మావయ్యలూ మీరు కూడా ఉండండి! అంతర్ధానమవ్వొద్దు! మీ సహాయము నాకు కావాలి!” అంటూ మా రిప్లై కోసం ఆగకుండా “అవీ-సవీ మీరూ రండే!” అంటూ పారూ చెయ్యి పట్టుకుని రాత్రి వాళ్ళు చూసిన పాదముద్రలున్న చోటుకు పరిగెత్తింది! అవీ-సవీలు వాళ్ళనే ఫాలో అయ్యారు! స్వానీ-పుష్పా ఇంకా బాధపడుతూనే ఉన్న అనూనీ, లతికాదేవీ-శాంతనూదేవీ ఇద్దరూ ఇంకా ఏడుస్తూ ఉన్న వినయాదేవినీ ఓదార్చడం మొదలుపెట్టారు! “స్వామీ! మీరు అణిర్వేకుని దర్శనము చేసుకొనుడీ! నేను ఇప్పుడే వచ్చెద” అంటూ పెళ్ళాలని నాకు ధారాదత్తం చేసిన మావలిద్దరికీ నమస్కరిస్తూ “లల్లీ అడిగిన హెల్పేంటా” అని నేను ప్రశ్నార్థకంగా అమ్మకేసి చూసేసరికి, అమ్మ ఇత్సీ వైపు సైగ చేసింది! నేను అందరికీ ఫలహారాల ప్రయత్నం చేసాక ఇత్సీ గోల చూద్దాం అని చెప్పి నా బ్యాక్ ప్యాక్లోంచి కైజార్లు తీసుకుని చుట్టూ చూసుకుంటూ వెళ్ళాను!

కొంచెం దూరమెళ్ళాక, నాకు మంచి మంచి దుంపలు ఉండే పొదలు కనిపించాయి! జాగ్రత్తగా కైజారుతో మట్టిని తవ్వుతూ, అందరికీ సరిపడేటట్టు దుంపలు తవ్వి నాతో తెచ్చిన క్యారీ బ్యాగ్లోవేసి ఇంకొంచెం ముందరకి వెళ్ళేసరికి, జామ చెట్లు కనిపించి దోర దోర జామకాయలన్నీ కోసుకుని వస్తూ ఉంటే, మంచి వాసన వచ్చి ఇంకొంచెం దూరం వెళ్ళేసరికి, ఒక చెట్టు మీద రెండు తేనెపట్ట్లు కనిపించాయి! వాటి ప్లేస్ ని గుర్తు పెట్టుకుని, వెనక్కొచ్చి, చితుకులు పేర్చి “అమ్మా! దుంపలని జాగ్రత్తగా కడిగి కాల్చండే! ఇవిగో జామకాయలు వీటిని కూడా కడగండి! నా బ్యాగ్ లో సాల్ట్ అండ్ పెపర్ ఉన్నాయి! అవి చల్లి అందరికీ టిఫిన్ కింద పెట్టండి! అడవుల్లో ఇవే మన బ్రేక్ ఫాస్ట్!” అంటూ ఉంటే, “విన్నూ! పారూ బ్రెడ్ జాం బాటిల్స్ కూడా తెచ్చింది! వాటినే తిందాము కదా!” అంటూ సుమిత్రత్త అనేసరికి, “లేదత్తా, మనమింక అడవులే పట్టుకుని తిరగాలి కదా! వాటిని ఎమర్జన్సీలో వాడుకుందాం! ప్రస్తుతానికి ఈ దుంపలు కానియ్యండి! లంచ్ వేరేది చూస్తా!” అంటూ సుమిత్రత్తకి సర్ది చెప్పి “అమ్మా! నీ స్వెట్టర్ విప్పి ఇవ్వవే!” అంటూ అమ్మ స్వెట్టర్ ని విప్పి ఇచ్చాక మొహానికి చుట్టుకుంటూ మళ్ళీ వెనక్కి పరిగెత్తి, నేను ఇందాక చూసిన తేనెపట్టుల దగ్గరకొచ్చి కింద చితుకులు పేర్చి మంట అంటించేసరికి, తేనెటీగలన్నీ ఎగిరిపోయాయి! జాగ్రత్తగా ఆ తేనెపట్టులని దింపి, అట్లానే చేత్తో పట్టుకుని గుడి దగ్గరకి వచ్చాను! జంగిల్ ట్రెక్కింగ్లో అమ్మకి అనుభవముంది కాబట్టి అడవుల్లో తిరిగేటప్పుడూ తేనె ఎంత ఇంపార్టెంటో తెలుసు! నాకేసి అభినందనాపూర్వకంగా చూస్తూ, ఇత్సీ గోల చూడమని సైగ చేసింది! “చూస్తాలే! ముందర తేనె తియ్యాలి” అంటూ, “ఇత్సీ! నాకో గిన్నె, బేసిన్ రెండు దొరుకుతాయా” అని అరిచేసరికి, అది గర్భగుళ్ళోంచి ఒక పెద్ద బేసిన్, ఒక గిన్నె తెచ్చింది! నేను గుడి అరుగుమీద కూర్చుని తెచ్చిన తేనెపట్టుల్లోంచి తేనె పిండి, మిగిలిన బెరడులని అమ్మ దుంపలు కాలుస్తున్న మంటల్లో వేసేసాను!

ఇంకా ఏడుపు మొహం పెట్టుకునే ఉన్న ఇత్సీ “ఎందుకు అట్లా వేసావు బావా!” అని డవుటడిగింది! “తేనె వాసన చాలా దూరం ట్రావెల్ చేస్తుంది! ఏదైనా ఎలుగుబంటి పీల్చిందా, ఇక్కడికి వచ్చేస్తుంది! ఆ వాసన చెదరగొట్టడానికి, పిండిన బెరడుని మంటల్లో వేసాను! ఇప్పుడు ఒక రకమైన కమురు వాసనొచ్చి, తేనె వాసన చుట్టుపక్కలకి పోదు! అడవిలో ఉన్నప్పుడు చెయ్యాల్సిన మొదటి పని కవర్ యువర్ ట్రాక్స్! నీ ఆనుపానులు ఏ మృగానికీ, మనిషికీ తెలియకూడదు! బేసిక్ రూలే ఇది! ఏదైన పల్చటి చున్నీ ఉంటే తీసివ్వవే” అనేసరికి, అది పారూ బ్యాగ్ వెతికి ఒక సిల్క్ దుపట్టా తీసింది! ఆ దుపట్టా గిన్నె మీద వేసి, బేసిన్లోంచి తేనెని వడగొట్టి చెత్తా చెదారం మొత్తం తీసేసి “స్వచ్చమైన తేనె ఇది! జాగ్రత్తగా మూత పెట్టవే” అంటూ దానికి గిన్నె ఇచ్చి, ఆ దుపట్టాని గుడి వెనకున్న బావి దగ్గర శుభ్రంగా ఉతికేసి ఒక పొద మీద ఆరేసా! ఇత్సీ బాధపడుతూ నాకేసి దీనంగా చూస్తూ కూర్చుంది! “ఇప్పుడు చెప్పవే నీ కడుపులోని బాధ! ఏంటే ఏమయిందే?” అంటూ దాని భుజమ్మీద చెయ్యి వెయ్యగానే, “బావా! త్వరపడాలి బావా! అమ్మ రావాలి! ఇంకో 5 డేస్లో శ్రావణ అమావాస్య వస్తోంది! ఆ రోజున అమ్మా-నేనూ ఇద్దరమూ కలిపి అణిర్వేకుడి పూజ చేసి తీరాలి! నేను తిథులు మర్చిపోయా! ఇప్పుడే జ్ఞాపకం వచ్చింది!” అని ఖంగారుగా నా షర్ట్ పట్టుకుని ఊపేస్తూ ఉంటే, “కూల్ కూల్! నేనున్నానుగా! తప్పకుండా మీ అమ్మని తీసుకొస్తా! అక్కడ చాలా మందే లేడీస్ బందీలుగా ఉన్నారు అన్నావ్! ఇంతకీ వాళ్ళల్లో మీ అమ్మని ఎట్లా గుర్తు పట్టాలీ?” అంటే, “ఇదిగో అచ్చు ఈ విగ్రహం మాదిరే, ఇట్లానే మా అమ్మ చేతిమీద కూడా పచ్చబొట్టు ఉంటుంది” అంటూ అణిర్వేకుడి విగ్రహం కేసి చూపించింది!

నేను అప్రయత్నంగా విగ్రహంకేసి చూసేసరికి, ఆ విగ్రహం నాకేసి చూసి కొంటెగా నవ్వుతూ ఉన్నట్టు అనిపించింది! ఏమిటి స్వామీ ఈ మాయ అనుకుంటూ మనసులో గొణుక్కుంటూ ఉంటే, నా చెవిలో “ఒరేయ్! అర్జంటుగా అంత్యక్రియలు చేసిన చోటుకు నువ్వు అనూని తీసుకుని రారా!” అని లల్లీ గొంతు ఎక్సైట్మెంటుతో వినిపించింది! “అనూ! కం క్విక్! లల్లీకి ఏదో లీడ్ దొరికింది త్వరగా! నీ కక్ష తీర్చుకోవచ్చేమో! అత్తయ్యా! మీరు మాత్రం రావొద్దు! నాగరాజు ఆదేశం” అంటూ హెచ్చరించి, అనూ ని తీసుకుని పరిగెత్తాను! మేము ఆ చోటుకు వెళ్ళేసరికి, అక్కడ అవీ-సవీలు కొంతమందిని పడేసి కాళ్ళతో మట్టగిస్తూ ఉన్నారు! వాళ్ళని చూడంగానే నేను షాకయ్యా! ఎందుకంటే వాళ్ళల్లో ఒకడు మేము నోట్లో వేలు పెట్టినా కొరకలేడూ! రోజాకి సరైన జోడీ అనుకున్న యంపీ కొడుకు!
​